Μενού Κλείσιμο

Αριθμός απόφασης 471/2018

 Αριθμός     471/2018

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Αποτελούμενο από τη Δικαστή  Παρασκευή Μπερσή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα   Δ.Π

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

 Από τις υπ΄αριθ. ……από 29.3.2017 εκθέσεις επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή Αθηνών ……., προκύπτει ότι ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο κάθε μίας από τις δύο ένδικες εφέσεις, επιδόθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα και με επιμέλεια της επισπεύδουσας την παρούσα συζήτηση, 1ης εφεσίβλητης, …….στον ………, 3ο εφεσίβλητο και στις δύο από αυτές. Ο τελευταίος όμως δεν εμφανίστηκε στη σημερινή δικάσιμο κατά την οποία οι υποθέσεις με αριθμούς πινακίου 47 και 48 εκφωνήθηκαν από τη σειρά του οικείου πινακίου και συνεπώς πρέπει να δικασθεί ερήμην ως προς το διάδικο αυτόν και η υπόθεση να εξεταστεί κατ΄ουσίαν, (764 παρ. 2 ΚΠολΔ).

Ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, φέρονται προς συζήτηση, α) η από 6.2.2017, (υπ΄αριθ. κατάθ. …….), έφεση του πρωτοδίκως ηττηθέντος κυρίως παρεμβάντος νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου με την επωνυμία «Παλαιόν Εκκλησιαστικόν Ταμείον» που εκπροσωπείται νόμιμα από τον Υπουργό Οικονομικών και β) η από 8.2.2017, (υπ΄αριθ. κατάθ. ……..), έφεση του πρωτοδίκως ηττηθέντος Ελληνικού δημοσίου, εκπροσωπουμένου ομοίως, κατά της υπ΄αριθ. 3126/23.12.2016 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που συνεκδίκασε, αντιμωλία των διαδίκων, κατά τη διαδικασία της εκουσίας δικαιοδοσίας, επί της από 5.11.2004 αίτησης της εφεσίβλητης ……… και των από 3.3.2015 και 4.5.2015 κυρίων παρεμβάσεων, αντίστοιχα, των ήδη εκκαλούντων, δυνάμει της οποίας, (εκκαλουμένης), έγινε εν μέρει δεκτή η ως άνω αίτηση και απερρίφθησαν οι ως άνω κύριες παρεμβάσεις, διατασσομένης παράλληλα, της διόρθωσης της ανακριβούς πρώτης εγγραφής στα κτηματολογικά βιβλία Νικαίας ως προς το ένδικο γεωτεμάχιο  και συμψηφιζομένων στο σύνολό τους των δικαστικών εξόδων. Οι ανωτέρω εφέσεις, για τις οποίες δεν απαιτείται το παράβολο του άρθρου 495 ΚΠολΔ, λόγω της ιδιότητας των εκκαλούντων ως νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, (Μαργαρίτης, ΚΠολΔ, τ. Α΄, κάτω από το άρθρο 495, αρ. 17, σελ. 849), ασκήθηκαν νομότυπα και εμπρόθεσμα, (όπως προκύπτει από τις υπ΄αριθ. …….. από 19.1.2017 αντίστοιχα, εκθέσεις επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή Αθηνών, ………., σε συνδυασμό με τις από 9.2.2017 και 10.2.2017 εκθέσεις κατάθεσης δικογράφου έφεσης του Γραμματέα του Πρωτοδικείου Πειραιώς) και πρέπει να συνεκδικαστούν γιατί έτσι διευκολύνεται κι επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης κι επέρχεται μείωση των εξόδων, (246 ΚΠολΔ), και να ερευνηθούν περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων τους, (533 παρ. 1 ΚΠολΔ).

Με την ως άνω αίτησή της, η …….., 1η εφεσίβλητη   και στις δύο ανωτέρω εφέσεις, ζητούσε α) ν΄αναγνωριστεί το δικαίωμα κυριότητας του αποβιώσαντος την 18.5.2012, (ήτοι μετά την ημερομηνία δημοσίευσης της απόφασης του Οργανισμού Κτηματολογίου και Χαρτογραφήσεων  Ελλάδος, περί έναρξης του Κτηματολογίου στην κτηματική περιφέρεια της Νίκαιας), πατέρα της, …………., του οποίου κατέστη εκ διαθήκης κληρονόμος, επί του ενδίκου γεωτεμαχίου, το οποίο περιγράφεται επακριβώς στην αίτηση, το οποίο ο θανών ως άνω πατέρας της είχε αποκτήσει με παράγωγο τρόπο από το έτος 1961, οι δε δικαιοπάροχοί του που είχαν αποκτήσει και αυτοί με παράγωγο τρόπο, κατά τα ειδικότερα στην αίτηση, νέμονταν το επίδικο τουλάχιστον από το έτος 1898, όπως και ο πατέρας της με καλή πίστη και διάνοια κυρίου και χωρίς ποτέ να ενοχληθούν από κανέναν για 100 και πλέον χρόνια μέχρι το 2003 και β) να διορθωθεί η ανακριβής, ως αγνώστου ιδιοκτήτη, αρχική εγγραφή, στα οικεία βιβλία του Κτηματολογικού Γραφείου Νικαίας. Στη δίκη εκείνη παρενέβησαν κυρίως,  α) το εκκαλούν της υπό στοιχ. Α έφεσης, με την ως άνω κύρια παρέμβασή του κατά των ιδίων εφεσιβλήτων της υπό στοιχ. Α έφεσης, και β) το Ελληνικό Δημόσιο, με την ως άνω κύρια παρέμβασή του κατά των ιδίων εφεσιβλήτων της υπό στοιχ. Β έφεσης,  ζητώντας, κάθε κυρίως παρεμβαίνον, ν΄απορριφθεί η ως άνω αίτηση, ν΄αναγνωριστεί η κυριότητά του επί του ενδίκου γεωτεμαχίου, κατά τα ειδικότερα ισχυριζόμενα σε κάθε μία από τις κύριες παρεμβάσεις αντίστοιχα, να διορθωθεί η ανωτέρω αρχική ανακριβής εγγραφή ώστε να καταχωρηθεί η κυριότητα εκατέρου των παρεμβαινόντων – εκκαλούντων επ΄αυτού και να υποχρεωθούν οι καθ΄ων της κάθε μίας  κύριας παρέμβασης  να του το αποδώσουν.    Επί των ανωτέρω αίτησης και κυρίων παρεμβάσεων, εξεδόθη η εκκαλούμενη απόφαση, δυνάμει της οποίας, η ανωτέρω αίτηση έγινε δεκτή εκτός από το αίτημα περί αναγνώρισης της κυριότητας του δικαιοπαρόχου της αιτούσας, καθώς δεν υπήρχε και δεν νοείται να υπάρχει αμφισβήτηση της κυριότητας στο πλαίσιο της  παρούσας διαδικασίας, και οι  κύριες παρεμβάσεις απερρίφθησαν. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται τα υπό στοιχ. Α και Β εκκαλούντα με τις ως άνω εφέσεις τους για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν, το κάθε ένα από αυτά, όπως αφού εξαφανιστεί η εκκαλουμένη, γίνει δεκτή η κύρια παρέμβαση του καθενός και απορριφθεί η αίτηση και η κύρια παρέμβαση του άλλου, καθώς και να καταδικαστούν οι αντίδικοί τους στη δικαστική δαπάνη  και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας.

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 4 παρ. 1, 2 του Ν. 3127/2003, «Σε ακίνητο που βρίσκεται μέσα σε σχέδιο πόλεως ή μέσα σε οικισμό που προϋφίσταται του έτους 1923 ή μέσα σε οικισμό κάτω των 2.000 κατοίκων που έχει ο οριοθετηθεί, ο νομέας του θεωρείται κύριος έναντι του Δημοσίου, εφόσον: α) νέμεται, μέχρι την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού, αδιαταράκτως για δέκα (10) έτη το ακίνητο, με νόμιμο τίτλο από επαχθή αιτία, υπέρ του ιδίου ή του δικαιοπαρόχου του, που έχει καταρτισθεί και μεταγραφεί μετά την 23.2.1945, εκτός εάν κατά την κτήση της νομής βρισκόταν σε κακή πίστη, ή β) νέμεται, μέχρι την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού, το ακίνητο αδιαταράκτως για χρονικό διάστημα τριάντα (30) ετών, εκτός εάν κατά την κτήση της νομής βρισκόταν σε κακή πίστη. Στο χρόνο νομής που ορίζεται στις περιπτώσεις α` και β` προσμετράται και ο χρόνος νομής των δικαιοπαρόχων που διανύθηκε με τις ίδιες προϋποθέσεις. Σε κακή πίστη βρίσκεται ο νομέας, εφόσον δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις άρθρου 1042 ΑΚ» (παρ. 1). και «Οι διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου εφαρμόζονται για ακίνητο εμβαδού μέχρι 2.000 τ.μ. Για ενιαίο ακίνητο εμβαδού μεγαλύτερου των 2.000 τ.μ. οι διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου εφαρμόζονται μόνο εφόσον στο ακίνητο υφίσταται κατά την 31.12.2002 κτίσμα που καλύπτει ποσοστό τουλάχιστον 30% του ισχύοντος συντελεστή δόμησης στην περιοχή» (παρ. 2). Περαιτέρω, κατά το άρθρο 1042 ΑΚ, ο νομέας βρίσκεται σε καλή πίστη, όταν χωρίς βαριά αμέλεια έχει την πεποίθηση ότι απέκτησε την κυριότητα. Από το συνδυασμό των διατάξεων αυτών προκύπτει, ότι για να αποκτηθεί η κυριότητα ακινήτου που ανήκει στο Δημόσιο, σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 1 του Ν. 3127/2003, πρέπει ο νομέας, μεταξύ άλλων, να έχει την πεποίθηση, χωρίς να τον βαρύνει βαριά αμέλεια, ότι απέκτησε την κυριότητα του ακινήτου και η πεποίθηση του αυτή πρέπει να υφίσταται κατά τον χρόνο κτήσης της νομής του ακινήτου. Ο νομέας θεωρείται κακής πίστης μόνο αν γνωρίζει ότι δεν έγινε κύριος ή αγνοεί τούτο από βαριά αμέλεια. Αν μεσολάβησε διαδοχή στη νομή, ο χρόνος νομής που διανύθηκε, με τις ίδιες προϋποθέσεις, στο πρόσωπο του δικαιοπαρόχου, συνυπολογίζεται στον χρόνο νομής του διαδόχου. Με την άνω ρύθμιση εισάγεται μια σημαντική τομή στις διατάξεις για την προστασία των δημοσίων κτημάτων, καθώς υπό τους εκεί ειδικά προβλεπόμενους όρους θεσπίζεται ένα είδος χρησικτησίας σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου σε αστικά ακίνητα. Οι ανωτέρω διατάξεις τέθηκαν κατά τροποποίηση των Ν. 2308/1995 και 2664/1998, προκειμένου να αρθούν οι αμφισβητήσεις που είχαν προκύψει κατά τη σύνταξη του κτηματολογίου των διαφορών κυριότητας μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και των ιδιωτών σε ακίνητα που κατείχαν από πολλών ετών και αμφισβητούσε την κυριότητα τους το Ελληνικό Δημόσιο και με αυτές αναγνωρίζεται πλέον σε ιδιώτες το δικαίωμα να επικαλεστούν τρόπο κτήσης κυριότητας την τακτική ή έκτακτη χρησικτησία σε βάρος του Δημοσίου, υπό τους ειδικούς όρους του εν λόγω άρθρου, με διαφοροποίηση, όμως, από το άρθρο 1045 ΑΚ, ότι πρέπει να συντρέχει κατά την κτήση της νομής το στοιχείο της καλής πίστης (ΑΠ 159/2014 και ΑΠ 487/2014 δημοσιευμένες στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Επίσης, από τη διατύπωση των διατάξεων του ανωτέρω άρθρου («εκτός εάν κατά την κτήση της νομής βρισκόταν σε κακή πίστη») συνάγεται ότι το βάρος απόδειξης της καλής πίστης δεν το έχει ο επικαλούμενος κυριότητα, νομέας, αλλά αντιθέτως το Δημόσιο βαρύνεται με την απόδειξη της κακής πίστης του επικαλούμενου κυριότητα νομέα ή του δικαιοπαρόχου του (ΑΠ 786/2012 και ΑΠ 1777/2011, ΝΟΜΟΣ).Aπό την επανεκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα …….. που εξετάστηκε με επιμέλεια της αιτούσας στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά και όλων των εγγράφων που οι διάδικοι νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται και χρησιμοποιούνται είτε για άμεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, χωρίς, η ρητή αναφορά ορισμένων εξ αυτών να τους προσδίδει αυξημένη αποδεικτική δύναμη σε σχέση με τα υπόλοιπα επικαλούμενα και προσκομιζόμενα από τους διαδίκους έγγραφα, για τα οποία δεν γίνεται ειδική μνεία για το καθένα, που είναι όμως ισοδύναμα και όλα ανεξαιρέτως συνεκτιμώνται για την ουσιαστική διάγνωση της ένδικης διαφοράς, (ΑΠ 561/2008, 655/2005, ΝΟΜΟΣ), σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας που λαμβάνονται υπ΄όψιν αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο, (336 παρ. 4 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Δυνάμει της υπ΄αριθ. ……….. πράξης δήλωσης αποδοχής κληρονομίας της συμβολαιογράφου Αθηνών ……….., νομίμως, (άρθρ. 7 α.ν. 2664/1998), καταχωρημένης στο οικείο κτηματολογικό φύλλο, (βλ. υπ΄αριθ. ……….. πιστοποιητικό καταχώρισης εγγραπτέας πράξης του Προϊσταμένου του Κτηματολογικού Γραφείου Νικαίας), με την οποία η αιτούσα …………. αποδέχτηκε την κληρονομία του αποβιώσαντος στις 18.5.2012 πατέρα της, ………., η οποία περιήλθε σε αυτήν με την από 4.4.2012 ιδιόγραφη διαθήκη του, η οποία δημοσιεύθηκε και κηρύχθηκε κυρία με το υπ΄αριθ. 41/2013 πρακτικό του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, περιήλθε στην ως άνω αιτούσα και δη κατά πλήρη και αποκλειστική κυριότητα, ένα οικόπεδο, ευρισκόμενο στη θέση ….. της κτηματικής περιφέρειας τέως Δήμου Νικαίας και ήδη δημοτικής ενότητας Νικαίας, του Δήμου Νίκαιας – Αγίου Ιωάννου Ρέντη Αττικής, επιφανείας κατά μεν το προσαρτώμενο στην ανωτέρω πράξη, από Μαΐου 2013 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού …….., όπου εμφαίνεται με τα περιμετρικά στοιχεία 1 – 2 – 3 – 4 – 5 – 1, 2014, 32 τμ, κατά δε την  επιμέτρηση του Εθνικού Κτηματολογίου, 195 τμ και το οποίο συνορεύει, σύμφωνα με τον ανωτέρω τίτλο κτήσης, βορειοδυτικά με ιδιοκτησία αγνώστου με ΚΑΕΚ …, βορειοανατολικά με ανώνυμο πεζόδρομο, νοτιοανατολικά με οδό ….. και νοτιοδυτικά με ιδιοκτησία αγνώστου με ΚΑΕΚ …. Περιήλθε δε στην πλήρη και αποκλειστική κυριότητα του ως άνω δικαιοπαρόχου της αιτούσας, δυνάμει του υπ΄ αριθ. …….. συμβολαίου αγοραπωλησίας του συμβολαιογράφου Νικαίας, ……., νομίμως μεταγεγραμμένου στον τόμο ….. και με αριθμό …. των βιβλίων μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Νικαίας, καθώς και στον τόμο … και αριθμό ….. του ίδιου Υποθηκοφυλακείου, από τον …….. Ο τελευταίος, είχε καταστεί αποκλειστικός κύριος του επιδίκου ακινήτου με αγορά από τον Οικοδομικό Συνεταιρισμό Πολεμιστών με την επωνυμία «………», δυνάμει του υπ΄αριθ. ….. συμβολαίου πώλησης του ίδιου ως άνω συμβολαιογράφου, νομίμως μεταγεγραμμένου στον τόμο ….. και αριθμό …. των βιβλίων μεταγραφών του Δ. Πειραιώς. Στο δικαιοπάροχό του δε, ως άνω συνεταιρισμό, είχε περιέλθει ως εδαφικό τμήμα μείζονος γεωτεμαχίου, κατόπιν αγοράς δυνάμει του υπ΄αριθ. ……. συμβολαίου πώλησης του συμβολαιογράφου Αθηνών ……., νομίμως μεταγεγραμμένου στον τόμο ….. και αριθμό ….. των βιβλίων μεταγραφών του Δ. Πειραιώς, από την ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία «………», αυτή δε είχε καταστεί αποκλειστική και πλήρης κυρία της ως άνω εδαφικής έκτασης λόγω εισφοράς της ομόρρυθμης εταιρίας με την επωνυμία «…….», δυνάμει δε της υπ΄αριθ. ……. συμβολαιογραφικής πράξης – καταστατικό του συμβολαιογράφου Αθηνών ……….., νομίμως μεταγεγραμμένης στον τόμο …. και με αριθμό ….. των βιβλίων μεταγραφών του Δ. Πειραιώς, αυτή είχε καταστεί πλήρης και αποκλειστική κυρία της ως άνω ευρύτερης έκτασης δυνάμει του υπ΄αριθ. ….. ιδρυτικού της συμβολαίου του συμβολαιογράφου Πειραιώς ……., νομίμως μεταγεγραμμένου στον τόμο …. με αριθμό …. των βιβλίων μεταγραφών του Δ. Πειραιώς. Στους παρέχοντες δε εταίρους της ως άνω εταιρίας, η ευρύτερη ως άνω έκταση είχε περιέλθει, κατά ένα μέρος εξ αγοράς από το …………., δυνάμει των υπ΄ αριθ. …………. συμβολαίων πώλησης του συμβολαιογράφου Πειραιώς, ………. σε συνδυασμό με το υπ΄αριθ. ……… συμβόλαιο πώλησης του ίδιου ως άνω συμβολαιογράφου, νομίμως μεταγεγραμμένων στο Υποθηκοφυλακείο Πειραιώς, κατ΄άλλο δε μέρος εξ αγοράς από τον ………, απώτερο δικαιοπάροχο του Δ. Σούτσου, δυνάμει του υπ΄αριθ. …….. συμβολαίου πώλησης του συμβολαιογράφου Πειραιώς …….., νομίμως μεταγεγραμμένου στα οικεία βιβλία του Υποθηκοφυλακείου Πειραιώς. Σημειωτέον δε ότι η ανωτέρω διαδοχή τίτλων καλύπτει εδαφική έκταση 34.120 τμ, ενώ η ως άνω ανώνυμος εταιρία «…..» διαχειριζόταν ως ιδιοκτήτρια μεγαλύτερη έκταση, επιφανείας 94.700 τ.μ., (βλ. από 30.12.1971 έκθεση ελέγχου της Διεύθυνσης Δημοσίων Κτημάτων). Το δικαίωμα κυριότητας τόσο της αιτούσας και του άμεσου ως άνω δικαιοπαρόχου της αλλά και των απώτερων ως άνω λοιπών δικαιοπαρόχων τους δεν αμφισβητήθηκε από τα εκκαλούντα της υπό στοιχ. |Α και της υπό στοιχ. Β έφεσης, καθόσον μέχρι το χρόνο συζήτησης της ένδικης αίτησης δεν άσκησαν αγωγή ή πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής, (το εκκαλούν της υπό στοιχ. Β έφεσης), ή μήνυση για κατάληψη δημοσίου κτήματος. Εξάλλου, το υπ΄ΑΒΚ ….. Δημόσιο Κτήμα, επιφανείας περίπου 1.000 στρεμμάτων, βρίσκεται καταγεγραμμένο στη θέση ……, (βλ. από 25.7.2003 τεχνική έκθεση και από 8.10.2003 συμπληρωματική τέτοια, συνταχθείσες από ομάδα μηχανικών κατόπιν διαταγής του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, σε συνδυασμό με το έγγραφο του οικονομικού Επιθεωρητή …). Σχετικά δε σημειώνεται αναφορικά με αυτό ότι «σίγουρα πρόκειται για βουνώδη έκταση, … … … κείμενο στην ειδικότερη θέση ///», ότι «δεν κατέστη δυνατό να προσδιοριστεί κατ΄έκταση» και ότι «ενδεχομένως ν΄αποτελούσε εκκλησιαστική περιουσία Διαλελ. Μονής Αγίου Σπυρίδωνα». Με βάση τ΄ανωτέρω, δεν μπορεί ν΄αποδειχθεί βάσιμα ότι το επίδικο ακίνητο ανήκε στην ακίνητη περιουσία της Μονής Αγίου Σπυρίδωνα και κατόπιν της διάλυσης αυτής στην πλήρη και αποκλειστική κυριότητα του εκκαλούντος της υπό στοιχ. Α έφεσης, νπδδ με την επωνυμία «Παλαιόν Εκκλησιαστικόν Ταμείον», (βδ 19-8/25.9.1833), καθώς και ότι, τόσο η Ι. Μονή, όσο και το εκκαλούν χρησιδέσποζαν αυτήν από το έτος 1700 και εντεύθεν, όπως ισχυρίζεται το εκκαλούν. Επομένως, αλυσιτελώς προβάλλεται από το τελευταίο ότι η κυριότητά του αποδεικνύεται από το από 11.3.1982 πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής, ενώ ως προς τα υπ΄αριθ. 2/1981, 3/1981, 5/814/1960, 30/1982, 31/1981 και 40/1979 πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής τα οποία αναφέρονται στην υπό στοιχ. Α έφεση του νπδδ με την επωνυμία «Παλαιόν Εκκλησιαστικός Ταμείον», πρέπει να σημειωθεί ότι αυτά δεν προσκομίστηκαν πρωτοδίκως και απαραδέκτως επικαλείται αυτά στην παρούσα δευτεροβάθμια δίκη το ως άνω εκκαλούν. Τέλος, ως προς τις υπ΄ αριθ. 687/2007 και 1249/1970 και 4462/1976 αποφάσεις του Εφετείου Πειραιώς η πρώτη και του Εφετείου Αθηνών οι δεύτερη και τρίτη, αυτές αφορούν ακίνητα που προέκυψαν από έκταση κατατμηθείσα και πωληθείσα από τον καταπατητή ……, ο οποίος δεν αναφέρεται μεταξύ των απώτερων και απώτατων δικαιοπαρόχων της αιτούσας, όπως και οι αναφερόμενοι στις δεύτερη και τρίτη αποφάσεις νομείς ή καταπατητές.   Περαιτέρω, κανένα στοιχείο δεν εισφέρθηκε στη δίκη αυτή σχετικά με την κακή πίστη της αιτούσας και των δικαιοπαρόχων αυτής. Ειδικότερα δε, σχετικά με τον άμεσο δικαιοπάροχό της, δηλαδή τον πατέρα της ……… που είχε καταστεί κύριος από το έτος 1961 οπότε το αγόρασε όπως προαναφέρθηκε,  το νεμόταν με καλή πίστη ασκώντας όλες τις προσιδιάζουσες στη φύση του διακατοχικές πράξεις, το είχε περιφράξει, το καθάριζε, είχε τοποθετήσει πόρτα σε αυτό και τοποθετούσε μέσα τα αυτοκίνητα των πελατών του, ως μηχανικός αυτοκινήτων που ήταν, το επέβλεπε και το συντηρούσε,  χωρίς ποτέ να οχληθεί από κανένα από τα εκκαλούντα.  (βλ. κατάθεση μάρτυρα απόδειξης στα, ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη, πρακτικά). Μάλιστα, δυνάμει της υπ΄αριθ. ……. έκθεσης, που κοινοποιήθηκε στον άμεσο δικαιοπάροχο της αιτούσας στις 15.3.1989, το επίδικο, το οποίο περιγράφεται όπως στην ένδικη αίτηση, κατασχέθηκε για χρέη προς το Δημόσιο του τελευταίου ως ιδιοκτήτη με τον προαναφερθέντα τίτλο ιδιοκτησίας του, με επίσπευση της Δ.Ο.Υ. Νικαίας. Ο αυτός δε δικαιοπάροχος της αιτούσας, κατέβαλε μέχρι τουλάχιστον το 1991, μηνιαίες δόσεις έναντι της ανωτέρω απαίτησης του Δημοσίου, (βλ. ενδεικτικά υπ΄αριθ. ……… διπλότυπα είσπραξης Δ.Ο.Υ.Νικαίας). Επίσης, με τις από 8.7.1981, 23.6.1982, 8.8.1983 και 10.9.1984, ανακοινώσεις του Δήμου Νίκαιας, που του κοινοποιήθηκαν αρμοδίως, βεβαιώθηκε εις βάρος του φόρος ακαλύπτων χώρων, (δεδομένου του ασκεπούς του επιδίκου και με βάση τον α.ν. 344/1958), για τα έτη 1959 – 1970, κατά των οποίων ο οφειλέτης και άμεσος δικαιοπάροχος της αιτούσας άσκησε αντίστοιχες προσφυγές ενώπιον του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιώς, μετά δε την απόρριψή τους για τα έτη 1960 – 1981, (βλ. υπ΄ αριθ. 1289/1984, 770/1985, 2086/1986 αποφάσεις του ως άνω Δικαστηρίου), κλήθηκε να καταβάλει και όντως κατέβαλε (βλ. υπ΄αριθ. ……. διπλότυπο είσπραξης του Δημοσίου Ταμείου Νικαίας), φόρους. Η τέτοια συμπεριφορά του δικαιοπαρόχου της αιτούσας, υποδεικνύει καλή πίστη εκ μέρους του, δεδομένου ότι επί δύο έτη κατέβαλε τους επιβληθέντες φόρους, άσκησε δε και ισάριθμες με τις ως άνω ανακοινώσεις προσφυγές στα Διοικητικά Δικαστήρια και διεκδίκησε την αποδοχή των ισχυρισμών του εν σχέσει με το επίδικο ακίνητο, έναντι του Δήμου και του  Δημοσίου. Αλλά και με ιδιώτες εκδηλώθηκαν διαφωνίες σε σχέση με το επίδικο και τα κοινά με τους γείτονες όρια αυτού, στα πλαίσια της οποίας και προς επίλυση αυτής, εν όψει σύνταξης πράξης προσκύρωσης και αναλογισμού αποζημίωσης λόγω ρυμοτομίας από την Πολεοδομία Πειραιά,  ο δικαιοπάροχος της αιτούσας κατέθεσε τον προαναφερθέντα τίτλο ιδιοκτησίας του στην ανωτέρω υπηρεσία, κληθείς υπ΄αυτής, προς υπόδειξη των ορίων του επιδίκου και διευθέτηση της διαφωνίας με τους γείτονες ……….. και άλλους, (βλ. υπ΄αριθ. πρωτ. …….. πρόσκληση της ίδιας υπηρεσίας που του κοινοποιήθηκε στις 22.11.1989 και υπ΄αριθ. πρωτ. /////////// έγγραφο της Πολεοδομίας Πειραιά προς τον …………). Σημειωτέον δε ότι είναι χαρακτηριστικό ότι δεν αποδείχθηκε ότι τα εκκαλούντα όχλησαν έστω τους ανωτέρω ιδιοκτήτες, όμορων με αυτό της αιτούσας, ακινήτων. Επίσης, ο ίδιος ως άνω μάρτυρας κατέθεσε επίσης ότι ο ίδιος δικαιοπάροχος της αιτούσας αιτήθηκε την έκδοση άδειας οικοδομής, η οποία δεν εξεδόθη ποτέ, διότι η σχετική διαδικασία διεκόπη λόγω της ασθένειας και του επισυμβάντος ως άνω θανάτου αυτού το έτος  2012. Τέλος, είναι χαρακτηριστικό ότι η ευρύτερη περιοχή έχει ανοικοδομηθεί. Έτσι, επί δεκαετίες και δη από της αγοράς του το έτος 1961, ήτοι για χρονικό διάστημα άνω των 30 ετών, ο άμεσος δικαιοπάροχος της αιτούσας τελούσε σε καλή πίστη, αποκτώντας και  νεμόμενος με διάνοια αληθούς κυρίου  το επίδικο αστικό, ενταγμένο στο ρυμοτομικό σχέδιο, ακίνητο, όπως και τα όμορα σε αυτό ακίνητα και ενεργούσε τις συνήθεις, αρμόζουσες στον προορισμό του πράξεις έναντι του Δημοσίου και των ιδιωτών, χωρίς ν΄αμφισβητηθεί η κυριότητά του  από κανέναν, παρέλειψε δε εκ παραδρομής να υποβάλει δήλωση ιδιοκτησίας κατά τη διαδικασία κτηματογράφησης με αποτέλεσμα, το επίδικο, να αναφέρεται ως «αγνώστου ιδιοκτήτη», εγγραφή που εν όψει των ανωτέρω είναι ανακριβής. Τα ίδια δε, ως προς την κτήση της κυριότητας, ισχύουν και ως προς την αιτούσα. Εξάλλου και οι απώτεροι δικαιοπάροχοι της αιτούσας, από το έτος 1898, είχαν καταστεί κύριοι και ασκούσαν ανεπίληπτη, αδιατάρακτη και συνεχή  νομή, χωρίς ν΄αποδειχθεί ότι τα δικαιώματά τους επί του επιδίκου αμφισβητήθηκαν από κανέναν. Κατά συνέπεια η αιτούσα, που έχει αποκτήσει κυριότητα έναντι των εκκαλούντων επί του επιδίκου και νέμεται αυτό με νόμιμο τίτλο του δικαιοπαρόχου της επί τουλάχιστον 30 έτη προ της ισχύος του νόμου 3127/2003, (19.3.2003), προσμετρώντας στο δικό της χρόνο χρησικτησίας και αυτούς των άμεσου, απώτερων και απώτατων δικαιοπαρόχων της, το δε επίδικο, είναι ενταγμένο στο σχέδιο πόλεως του Δήμου Νικαίας και έχει επιφάνεια μικρότερη των 2.000 τ.μ., τα δε κυρίως παρεμβαίνοντα και ήδη εκκαλούντα νπδδ, κατά τα προαναφερόμενα, δεν απέδειξαν, αν και έφεραν το σχετικό βάρος απόδειξης την κακή πίστη της αιτούσας και του δικαιοπαρόχου της κατά την κτήση της νομής του επιδίκου. Ετσι και αν ακόμη, επί του εν λόγω ακινήτου είχε θεμελιωθεί κυριότητα του Ελληνικού δημοσίου λόγω άσκησης πράξεων νομής επ΄αυτού με καλή πίστη επί μία τριακονταετία μέχρι την 11.9.1915, δηλαδή με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας του βυζαντινορωμαϊκού δικαίου, η κυριότητα αυτή έχει καταλυθεί, με βάση την ειδική χρησικτησία του άρθρου 4 του ν. 3127/2003.  Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο το οποίο, με την εκκαλουμένη απόφασή του κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα και δέχθηκε ως βάσιμη κατ΄ουσίαν την ως άνω αίτηση, διατάσσοντας τη διόρθωση της ανακριβούς πρώτης εγγραφής στα οικεία κτηματολογικά βιβλία του κτηματολογικού γραφείου Νικαίας, ως προς το επίδικο οικόπεδο με αριθμό ΚΑΕΚ ………, ώστε να φαίνεται ότι ανήκει στην πλήρη και αποκλειστική κυριότητα του αποβιώσαντος την 18.5.2012 …….. με τίτλο κτήσης το ως άνω υπ΄ αριθ. ……… συμβόλαιο, δεν έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου, ούτε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων  και οι σχετικοί λόγοι των κρινόμενων εφέσεων, με τους οποίους υποστηρίζονται τ΄αντίθετα, είναι ουσιαστικά αβάσιμοι και απορριπτέοι. Κατόπιν αυτών και αφού δεν υπάρχει άλλος λόγος επί των κρινόμενων εφέσεων προς έρευνα, πρέπει αυτές ν΄απορριφθούν ως αβάσιμες κατ΄ουσίαν. Πρέπει επίσης να οριστεί το παράβολο ερημοδικίας για την περίπτωση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας εκ μέρους του εφεσιβλήτου ……….., (764 παρ. 3 ΚΠολΔ). Η δικαστική δαπάνη πρέπει να συμψηφισθεί μεταξύ των διαδίκων, διότι η ερμηνεία των κανόνων δικαίου που εφαρμόσθηκαν ήταν ιδιαίτερα δυσχερής, (της αιτούσας – εφεσίβλητης πρέπει, κατόπιν σχετικού αιτήματός της,  να επιβληθεί εις βάρος των εκκαλούντων λόγω της ήττας τους, (179 και 183 ΚΠολΔ), όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Συνεκδικάζει, ερήμην του εφεσιβλήτου ……… και αντιμωλία των διαδίκων, τις α) από 6.2.2017, (υπ΄αριθ. κατάθ. ……….) και β) από 8.2.2017, (υπ΄ αριθ. κατάθ. …….) εφέσεις.

Ορίζει το προκαταβλητέο παράβολο για την άσκηση ανακοπής ερημοδικίας εκ μέρους του  ανωτέρω ερήμην δικασθέντος ………, στο ποσό των διακοσίων πενήντα ευρώ (250 €)Δέχεται τις ανωτέρω εφέσεις τυπικά.

Απορρίπτει αυτές κατ΄ουσίαν.

Συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων για τον παρόντα δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση,  στις  20 Ιουλίου 2018, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των, αναφερόμενων στην αρχή της παρούσας,  δικαστικών πληρεξουσίων ΝΣΚ και πληρεξουσίας δικηγόρου.

Η   ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                   Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ