Μενού Κλείσιμο

Αριθμός απόφασης 475/2018

 Αριθμός   475/2018

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Αποτελούμενο από τη Δικαστή  Σοφία Καλούδη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα  Κ.Δ..

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Ι.Η υπό κρίση έφεση κατά της με αριθμό 966/2017 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά τη  τακτική διαδικασία, παραδεκτά φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19  του ΚΠολΔ) και έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, με την κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου στις 13-4-2017, δηλαδή  εντός της από το άρθρο 518 παρ.1 του ΚΠολΔ οριζόμενης προθεσμίας  από την δημοσίευση  της εκκαλουμένης  απόφασης στις 8-3-2017 δεδομένου ότι δεν προέκυψε ούτε άλλωστε επικαλούνται ο διάδικοι επίδοση αυτής (άρθρα 495 παρ.1 και 2, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1 ΚΠολΔ). Επιπλέον, κατατέθηκε το νόμιμο παράβολο,   συνολικού ποσού 100 ευρώ, κατ΄άρθρο 495 παρ. 4 του ΚΠολΔ (βλ. το με αριθμό …….  e-παράβολo). Πρέπει, επομένως,  να γίνει τυπικά δεκτή  και να ερευνηθεί  περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ).  ΙΙ. Με την από 14-3-2015 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …….. αγωγή της  η  ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα, υπό εκκαθάριση τελούσα ομόρρυθμη εταιρία, εξέθετε ότι με την από 1-10-2012 έγγραφη σύμβαση έργου που κατήρτισε με την εναγομένη ανέλαβε να κατασκευάσει και να παραδώσει πλήρως αποπερατωμένη στη τελευταία μια διώροφη οικία, ειδικότερα περιγραφόμενη, σε οικόπεδο κυριότητας της, αντί συνολικής αμοιβής 185.000 ευρώ, ότι τον Δεκέμβριο του έτους 2012 αυτή  προέβη, κατ’αίτηση της εργοδότριας, σε  πρόσθετες εργασίες, που περιγράφονται ειδικότερα,  αντί  επιπλέον  ,της αρχικώς συμφωνηθείσας, αμοιβής, συνολικού ποσού 17.835 ευρώ μετά του νομίμου ποσοστού  ΦΠΑ, ότι η εναγόμενη συνεχίζει να της οφείλει ως αμοιβή της το ποσό των 26.785 ευρώ και  ότι περαιτέρω υπεξαίρεσε μηχανήματα της, συνολικής αξίας 3.950 ευρώ, που είχε εναποθέσει στο οικόπεδο της και χρησιμοποιούσε για την εκτέλεση του έργου, τα οποία αρνείται να της αποδώσει παρά τις συνεχείς οχλήσεις της, με συνέπεια να υποστεί αντίστοιχη περιουσιακή ζημία,  αλλά και ηθική βλάβη, επειδή προσβλήθηκε η εμπορική της φήμη καθόσον δεν μπόρεσε να συνεχίσει την επαγγελματική της δραστηριότητα διότι στερήθηκε τα απαραίτητα προς τούτο μέσα. Ζητούσε δε για τους λόγους αυτούς να υποχρεωθεί η εναγόμενη να της καταβάλει το ποσό των 30.735 ευρώ νομιμότοκα από την 15-5-2013, δηλαδή την ημερομηνία παράδοσης του έργου, άλλως από την επίδοση της αγωγής, καθώς και το ποσό των 9.955 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική της βλάβη, νομιμότοκα από την επίδοση της αγωγής, καθώς  και  να απαγγελθεί σε βάρος της προσωπική κράτηση ως μέσο αναγκαστικής εκτέλεσης της απόφασης που θα εκδοθεί. Περαιτέρω, με την από 25-5-2015 και αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………. αγωγή της η σε αυτήν ενάγουσα και νυν εφεσίβλητη εξέθετε ότι με το από 1-10-2012 ιδιωτικό συμφωνητικό που κατήρτισε με την εναγόμενη, κατασκευαστική εταιρία, η τελευταία ανέλαβε να κατασκευάσει σε οικόπεδο ιδιοκτησίας της ιδίας μία διώροφη οικοδομή, και να της την παραδώσει πλήρως αποπερατωμένη έως 31-3-2013, αντί συνολικής αμοιβής 185.000 ευρώ, ότι από το ποσό αυτό, ποσό 20.000 ευρώ δυνάμει ρητώς συμφωνηθέντος όρου θα παρακρατούσε η ίδια (εργοδότρια) ως εγγύηση προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για τις αναγκαίες δαπάνες για την τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων του φάκελου της οικοδομής, ότι στις 24-3-2013 και ενώ αυτή είχε ήδη καταβάλει στην εναγόμενη το ποσό των 165.000 ευρώ δίχως η τελευταία να έχει  εισέτι προβεί σε ολοκλήρωση των εργασιών στην οικοδομή, ο νόμιμος εκπρόσωπος αυτής ζήτησε να λάβει  και το υπόλοιπο ποσό  των 20.000 ευρώ κατά παράβαση των μεταξύ τους ρητώς συμφωνηθέντων, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι θα παρέδιδε την οικοδομή πλήρως αποπερατωμένη στις 30-4-2013. Ότι μετά από την άρνηση της  (ενάγουσας) να   καταβάλει το αιτηθέν ποσό η εναγόμενη εγκατέλειψε το έργο ημιτελές και ουδέποτε συνέχισε τις οικοδομικές εργασίες, ενώ παρήλθε άπρακτη και η προθεσμία που της έθεσε με την από 7-5-2013 εξώδικη όχληση, που της επιδόθηκε νόμιμα, με την οποία την κάλεσε  να συνεχίσει την εκτέλεση του έργου και να της το παραδώσει έως15-5-2013. Ζητούσε δε να υποχρεωθεί η εναγόμενη, με βάση τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά να της καταβάλει το ποσό των 50.300 ευρώ, που αντιστοιχεί αφενός στο ποσό που χρειάζεται να δαπανηθεί για την αποπεράτωση των υπολειπομένων εργασιών (35.400 ευρώ) και αφετέρου στη διόρθωση των πραγματικών ελαττωμάτων της οικοδομής (14.900 ευρώ), με το νόμιμο τόκο από 16-5-2013, οπότε   έπρεπε να της παραδοθεί το έργο, άλλως από την επίδοση της αγωγής. Οι ως άνω αγωγές συνεκδικάστηκαν από  το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο  και επ’αυτών εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση του, με την οποία, αφενός απορρίφθηκε το αίτημα της πρώτης αγωγής περί επιδίκασης χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης  ως αόριστο και το αίτημα για απαγγελία προσωπικής κράτησης σε βάρος της εναγόμενης ως μη νόμιμο, και αφετέρου το αίτημα της δεύτερης αγωγής για επιδίκαση αποζημίωσης για διόρθωση πραγματικών ελαττωμάτων της οικοδομής, ποσού 14.900 ευρώ ως μη νόμιμο, κατά τα δε  λοιπά η μεν πρώτη αγωγή απορρίφθηκε ως ουσιαστικά αβάσιμη, η δε δεύτερη αγωγή έγινε εν μέρει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη και υποχρεώθηκε η εναγόμενη σε αυτήν, εργολήπτρια εταιρία, να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 11.450 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από 16-5-2013.  Κατά της απόφασης αυτής   παραπονείται  η ενάγουσα στην πρώτη αγωγή και εναγόμενη στην δεύτερη  αγωγή με την ένδικη έφεση της  επικαλούμενη  εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, και ζητεί  να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη, με σκοπό   να γίνει δεκτή  η αγωγή της και να απορριφθεί η αντίθετη αγωγή της αντιδίκου της ως ουσιαστικά αβάσιμη.

  1. IV. Από το συνδυασμό των διατάξεων του άρθρου 686 εδ.β Α.Κ. προς εκείνες των άρθρων 340, 383 έως 385, 387, 389, 390 και 904 επ. ΑΚ προκύπτει ότι σε περίπτωση υπερημερίας του εργολάβου, ο εργοδότης μπορεί ή να απαιτήσει αποζημίωση για τη μη εκπλήρωση ή να υπαναχωρήσει από τη σύμβαση, αφού τάξει στον εργολάβο εύλογη προθεσμία εκπληρώσεως, συνοδευόμενη και από τη σαφή δήλωση ότι μετά την πάροδο της προθεσμίας αποκρούει την παροχή και παρέλθει πράγματι άπρακτη η προθεσμία, εκτός αν από την όλη στάση του εργολάβου προκύπτει χωρίς αμφιβολία ότι θα ήταν άσκοπος ο ορισμός προθεσμίας ή αν ο εργοδότης εξαιτίας της υπερημερίας δεν έχει συμφέρον στην εκτέλεση της συμβάσεως. Με τη μονομερή και απευθυντέα δήλωση του εργοδότη προς τον εργολάβο περί υπαναχωρήσεως από τη συναφθείσα μεταξύ τους σύμβαση, η σύμβαση αυτή καταργείται από τη στιγμή της καταρτίσεώς της (ex tunc), η νομική σχέση μεταξύ τους λύεται αυτοδικαίως και αναδρομικώς επέρχεται απόσβεση των υποχρεώσεών τους για παροχή που πηγάζουν από τη σύμβαση και δημιουργείται υποχρέωσή τους να αποδώσουν αμοιβαίως τις παροχές που τυχόν έλαβαν, κατά τις διατάξεις για τον αδικαιολόγητο πλουτισμό [Α.Π. 533/2009, Α.Π.388/2006). Και ναι μεν ο εργοδότης αποκτά τα δικαιώματα της αποζημιώσεως και της υπαναχωρήσεως διαζευτικά και όχι σωρευτικά, αν όμως επιλέξει το δικαίωμα υπαναχωρήσεως, μπορεί επί πλέον να ζητήσει, σύμφωνα με το άρθρο 387 Α.Κ., να του επιδικασθεί εύλογη κατά την κρίση του δικαστηρίου αποζημίωση για την τυχόν ζημία από τη μη εκπλήρωση της σύμβασης. Εξάλλου οι συνέπειες του άρθρου 686 εδ.β του ΑΚ δεν επέρχονται και ο εργοδότης δεν δικαιούται να υπαναχωρήσει από τη σύμβαση στην περίπτωση κατά την οποία η μη εκτέλεση του έργου οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα του ίδιου του εργοδότη και συγκεκριμένα σε δόλο ή βαριά αμέλειά του, ο δε συναφή ισχυρισμός του εργολάβου, ενόψει της ενδοσυμβατικής ευθύνης του και της τεκμαιρόμενης κατά τα άρθρα 330 και 342 Α.Κ. υπαιτιότητάς του, συνιστά ένσταση καταλύουσα το δικαίωμα του εργοδότη να υπαναχωρήσει κατά τα ανωτέρω από τη σύμβαση έργου (ΑΠ 113/2014, 1489/2009, ΑΠ 1460/2005, Γεωργιάδης-Σταθόπουλος ΑΚ υπό το άρθρο 342). Εξάλλου, από τις διατάξεις των άρθρων 325, 340, 341, 681, 686 εδ. β ΑΚ προκύπτει ότι ο εργολάβος, ο οποίος έχει κατά του εργοδότη αξίωση από καταβολή αμοιβής για πρόσθετες εργασίες, δικαιούται, ασκώντας το δικαίωμα της επισχέσεως, να αρνηθεί την παράδοση του έργου μέχρι ο εργοδότης να εκπληρώσει την υποχρέωσή του αυτή.  Με την εξώδικη δε άσκηση του δικαιώματος επίσχεσης αποτρέπεται η υπερημερία αυτού, αφού με την άσκηση του εξ αυτής απορρέοντος νομίμου δικαιώματος άρνησης της παροχής, δεν νοείται υπαιτιότητα για μη εκπλήρωση. (Γεωργιάδη-Σταθόπουλος “αστικός κώδιξ”, τόμος II, σελ. 162, αρ. 24. ΑΠ 1654/2005 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 8098/2006 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).

ΙΙΙ. Από την επανεκτίμηση της  καταθέσεως του μάρτυρα, που εξετάστηκε ενόρκως με επιμέλεια της εναγόμενης-ενάγουσας και ήδη εφεσίβλητης, και της ανωμοτί εξέτασης του νομίμου εκπροσώπου της ενάγουσας -εναγόμενης και ήδη εκκαλούσας, που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά συνεδριάσεως του Πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, την με αριθμό …….. ένορκη βεβαίωση του …….. ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιά, η οποία ελήφθη μετά από νομότυπη κλήτευση της εναγόμενης-ενάγουσας  (βλ. τη σχετική δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της ενάγουσας-εναγόμενης που καταχωρήθηκε στα ως άνω  πρακτικά), η οποία παραδεκτώς λαμβάνεται υπόψη από το Δικαστήριο τούτο ως νέο αποδεικτικό μέσο, κατ’ άρθρον 529 παρ. 1 εδ. α του ΚΠολΔ (βλ. ΑΠ 1114/2011 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 509/2011, ΑΠ 771/2010, ΕφΠειρ 495/2014 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ),  και όλα τα με επίκληση προσκομιζόμενα από τους διαδίκους έγγραφα, μεταξύ των οποίων και οι φωτογραφίες, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται, λαμ­βανομένων υπόψη αυτεπαγγέλτως και των διδαγμάτων της κοινής πείρας (336 αρ. 4 ΚΠολΔ) αποδείχτηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Τον Μάιο του έτους 2012 η εφεσίβλητη κατήρτισε με την εκκαλούσα, κατασκευάστρια εταιρία οικοδόμων, προφορική σύμβαση έργου, με την οποία η τελευταία ανέλαβε να κατασκευάσει σε οικόπεδο ιδιοκτησίας της πρώτης, στη θέση …. Αιάντειου Σαλαμίνας και στη διασταύρωση των οδών …….., μια διώροφη οικία, σύμφωνα με την υπ’αρίθμ ……. οικοδομική άδεια της υπηρεσίας Δόμησης του Δήμου Σαλαμίνας. Ειδικότερα, η εν λόγω διώροφη οικία θα αποτελείτο από υπόγειο επιφάνειας 106,10 τμ, ισόγειο επιφάνειας 59,74 τμ, πρώτο πάνω από το ισόγειο όροφο, επιφάνειας 59,74 τμ, ημιυπαίθριους χώρους στο ισόγειο επιφάνειας 17,78 τμ, εξώστες στον πρώτο όροφο, επιφάνειας 5,83 τμ, δώμα επιφάνειας 9,40 τμ και πέργολα στον πρώτο όροφο από υποστυλώματα και δοκούς από οπλισμένο σκυρόδεμα επιφάνειας 17,78 τμ .Αρχικά η αμοιβή της εκκαλούσας ορίστηκε στο ποσό των 128.000 ευρώ, σύμφωνα και με την από 30-6-2012 προσφορά της, την οποία είχε αποδεχθεί η εφεσίβλητη, στη συνέχεια δε  και κατά τη διάρκεια των οικοδομικών εργασιών τα μέρη  αποτύπωσαν και εγγράφως τη συμφωνία τους  στο από 1-10-2012 ιδιωτικό συμφωνητικό, με το οποίο τελικώς συμφώνησαν την αμοιβή αυτής στο συνολικό ποσό των 185.000 ευρώ. Ειδικότερα, σύμφωνα με το τελευταίο  το ως άνω ποσό περιελάμβανε το κόστος της αγοράς των οικοδομικών υλικών, την αμοιβή της κατασκευής και το εργολαβικό κέρδος, πληρωμή ΙΚΑ, ΦΠΑ και ΕΚΚΟ και οιαδήποτε άλλη επιβάρυνση απαιτείτο για την άρτια και πλήρη ολοκλήρωση του έργου και την παράδοση του στην εργοδότρια με το «κλειδί στο χέρι». Περαιτέρω δε, σε αυτό  αναφέρονται ρητώς τα κάτωθι: α) ότι το έργο συμφωνήθηκε να καταρτισθεί σε τρεις φάσεις, εκ των οποίων η πρώτη φάση περιελάμβανε «διαμόρφωση, μάντρα, κτισίματα, ηλεκτρολογικά και υδραυλικά», η δεύτερη φάση «επιχρίσματα, τζάκι, ελαιοχρωματισμούς, μάρμαρα, πλακάκια, κάγκελα» και η τρίτη φάση αλουμίνια, γκαραζόπορτες, πόρτα ασφαλείας, είδη υγιεινής, μαραγκό, εξοπλισμό, θέρμανση, ηλιακό θερμοσίφωνα, δάπεδο υπογείου και ελαιοχρωματισμούς», β) ότι ήδη  κατά την υπογραφή του  η εργοδότρια είχε καταβάλει όλη την εργολαβική αμοιβή, πλην του ΦΠΑ και του ΕΚΚΟ, για την ολοκλήρωση της  πρώτης φάσης, οι εργασίες της οποίας είχαν ολοκληρωθεί μερικώς, καθώς υπολειπόταν  η ολοκλήρωση των ηλεκτρολογικών και υδραυλικών εγκαταστάσεων, και γ) ότι  διαπιστώθηκαν κακοτεχνίες  αναφορικά με την κατασκευή της εσωτερικής κλίμακας, που ανέλαβε να αποκαταστήσει η εργολάβος εταιρία με δικές της δαπάνες, ενώ δεν είχε κατασκευασθεί το παράθυρο στην ανατολική πλευρά του κλιμακοστασίου του πρώτου ορόφου.  Επιπλέον  σε αυτό ορίζονται και οι επιμέρους εργασίες της δεύτερης και τρίτης φάσης του έργου   και οι αμοιβές για κάθε μία εξ αυτών ως εξής: «επιχρίσματα 5.500 ευρώ, ηλεκτρολογικά, τζάκι, 2.000 ευρώ, ελαιοχρωματισμοί 1.500 ευρώ, μάρμαρα, πλακάκια, 7.000 ευρώ, αλουμίνια, γκαραζόπορτες 8.000 ευρώ, κάγκελα, πόρτες μάντρας 2.500 ευρώ, μαραγκός πόρτα ασφαλείας 3.000 ευρώ, βιομηχανικό, χρώματα 2000 ευρώ, θέρμανση ηλιακός 2.000 ευρώ και είδη υγιεινής πριζοδιακόπτες 2.000 ευρώ», η δαπάνη δε κάθε εργασίας ορίστηκε προκαταβλητέα, πλην του αναλογούντος ΦΠΑ και ΕΚΚΟ, που θα καταβαλλόταν μετά το πέρας της εκτέλεσης  και κατόπιν  σχετικού ελέγχου της εργοδότριας για την καλή εκτέλεση του έργου. Τέλος, συμφωνήθηκε ρητά με τον υπό στοιχείο Δ όρο ότι με την ολοκλήρωση του έργου ποσό 20.000 ευρώ θα παραμείνει στα χέρια της εργοδότριας ως εγγύηση προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για την τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων για το κλείσιμο του φάκελου της οικοδομής με ευθύνη του εργολάβου, ο οποίος αναλαμβάνει την υποχρέωση να προσφέρει προς τούτο ένα εύλογο χρονικό περιθώριο στην εργοδότρια. Συγκεκριμένος χρόνος παράδοσης του έργου καταρχήν δεν ορίστηκε με το ως άνω συμφωνητικό, αν και  τον Μάιο του έτους 2012 με την έναρξη των οικοδομικών εργασιών ο νόμιμος εκπρόσωπος της εκκαλούσας, ……,  είχε εκτιμήσει γενικώς τον χρόνο ολοκλήρωσης τους σε έξι περίπου μήνες (βλ. κατάθεση …….., σελ. 13 πρακτικών). Εν τούτοις τον Φεβρουάριο η εκκαλούσα ζήτησε από την εφεσίβλητη να αποπληρώσει το εργολαβικό αντάλλαγμα παρά το γεγονός ότι συνέχιζαν να υπολείπονται εργασίες και από τις τρεις φάσεις του έργου (κατά τα κατωτέρω ειδικότερα αναφερόμενα), προκειμένου να προχωρήσουν παράλληλα οι εργασίες από τα διάφορα συνεργεία και να επιταχυνθεί η εκτέλεση του, με την παράλληλη δέσμευση  αυτής (εκκαλούσας)  να της παραδώσει το έργο στις 31-3-2013(βλ και κατάθεση ………, σελ. 12 πρακτικών). Κατόπιν τούτου, η εφεσίβλητη, που μέχρι τότε είχε καταβάλει τμηματικά στην εκκαλούσα το ποσό των 147.000 ευρώ κατέβαλε έως 8-2-2013  και το ποσό των 18.000 ευρώ,  δηλαδή αυτή κατάβαλε  συνολικά για εργολαβική αμοιβή το ποσό των 165.000 ευρώ, όπως συνομολογείται εξάλλου και από την εκκαλούσα. Επομένως, δεν έσφαλε η εκκαλούμενη που ομοίως έκρινε ότι είχε συμφωνηθεί η ως άνω  ημερομηνία παράδοσης του έργου  και για το λόγο αυτό ο πρώτος λόγος της έφεσης, με τον οποίο η εκκαλούσα υποστηρίζει ότι δεν είχε συμφωνηθεί συγκεκριμένος χρόνος αποπεράτωσης του έργου, είναι αβάσιμος και απορριπτέος. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι στις 24-3-2013 ο ως άνω νόμιμος εκπρόσωπος της εκκαλούσας, επικαλούμενος έλλειψη οικονομικής ρευστότητας  της εταιρίας ζήτησε από την εφεσίβλητη να καταβάλει και το ποσό των 12.000 ευρώ από τη συμφωνηθείσα εργολαβική αμοιβή, ενώ μετέθεσε μονομερώς την ημερομηνία παράδοσης του έργου στις 30-4-2013. Η τελευταία επικαλουμένη τον σχετικό όρο της μεταξύ τους έγγραφης συμφωνίας αρνήθηκε την καταβολή του αιτούμενου ποσού και ακολούθως η εκκαλούσα εγκατέλειψε ημιτελές το έργο, ενώ στις 30-4-2013 ο νόμιμος εκπρόσωπος της σε νεότερη προσωπική συνάντηση που είχε με το σύζυγο της εφεσίβλητης, ……,  δήλωσε, παρουσία και του επιβλέποντος μηχανικού της οικοδομής, ……., ότι δεν θα συνέχιζε το έργο. Για τα ανωτέρω κατέθεσε μετά λόγου γνώσεως ο τελευταίος (………), ο οποίος περαιτέρω αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι το αιτηθέν από την εκκαλούσα ποσό των 12.000 ευρώ αφορούσε σε πρόσθετη αμοιβή της για επιπλέον εργασίες που εκτέλεσε κατ’ απαίτηση της εφεσίβλητης, όπως η ίδια  ισχυρίζεται, η οποία άλλωστε ουδέποτε μέχρι τότε  είχε θέσει ζήτημα τέτοιας οικονομικής μεταξύ τους εκκρεμότητας. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι ενόψει της ανωτέρω συμπεριφοράς της εκκαλούσας η εφεσίβλητη με την από 7-5-2013 εξώδικη πρόσκληση της, που της κοινοποίησε νόμιμα  στις 9-5-2013, την κάλεσε να της παραδώσει το έργο αποπερατωμένο έως 15-5-2013, σε διαφορετική  περίπτωση  θα απέκρουε την εκ μέρους της συνέχιση των εργασιών στο ακίνητο της και θα προέβαινε σε αυτές  με άλλο εργολάβο, ενώ  θα αναζητούσε ακολούθως τις όποιες δαπάνες της από την ίδια. Η τελευταία, ωστόσο, άφησε να παρέλθει άπρακτη η τεθείσα προς τούτο προθεσμία δίχως να κάνει οιαδήποτε προσπάθεια επανέναρξης των οικοδομικών εργασιών, ακολούθως δε η εφεσίβλητη με την ως άνω αγωγή της δήλωσε ότι υπαναχωρεί από τη σύμβαση έργου λόγω υπερημερίας αυτής (εργολάβου). Εξάλλου, δεν αποδείχθηκε ότι  στην εκκαλούσα οφείλεται επιπλέον αμοιβή για πρόσθετες εργασίες  που  εκτέλεσε κατ’απαίτηση της εφεσίβλητης στην ως άνω οικοδομή της. Ειδικότερα, αυτή ισχυρίζεται ότι τον Δεκέμβριο του έτους 2012 μετά από απαίτηση της εφεσίβλητης πραγματοποίησε επιπλέον εκσκαφή θεμελίωσης και επιπλέον εργασίες με υλικά οπλισμένου σκυροδέματος των μαντρότοιχων περίφραξης, αντικατάσταση ενός μονοφασικού ηλεκτρικού πίνακα με τρεις τριφασικούς και επαύξηση του ηλεκτρολογικού δικτύου, επαύξηση του ύψους των κιγκλιδωμάτων περίφραξης, αντικατάσταση των περσίδων των εξωτερικών κουφωμάτων αλουμινίου από περσίδες αλουμινίου με εσωκλειόμενη πολυουρομεθάνη σε ενισχυμένα φύλλα αλουμινίου, ποιοτική αναβάθμιση ερμάριων κουζίνας και εγκατάσταση εφεδρικού δικτύου ύδρευσης. Προς απόδειξη δε των ισχυρισμών της, πέραν των όσων κατέθεσε ανωμοτί εξεταζόμενος ο νόμιμος εκπρόσωπος της, προσκομίζει σχετικά το από 10-5-2013 έγγραφο κοστολόγησης του επιβλέποντος μηχανικού ………., όπου οι εν λόγω κοστολογούμενες  εργασίες αναφέρονται  ως «οι κατά τη δική σας εκτίμηση επιπλέον ποσοτικά εργασίες που έγιναν από την εταιρία σας», ενώ στην με αριθμό ……… ένορκη βεβαίωση του ο ίδιος επιβλέπων μηχανικός αναφέρει ότι οι εργασίες αυτές έχουν πράγματι εκτελεσθεί από την εργολήπτρια και δεν συμπεριλαμβάνονται στην από 30-6-2012 προσφορά της. Σύμφωνα, όμως, με τα προεκτεθέντα, στο από 1-10-2012 συμφωνητικό των διαδίκων αναφέρεται με σαφήνεια ότι η πρώτη φάση εργασιών, στην οποία περιλαμβάνονται και οι μάντρες, είχε ήδη ολοκληρωθεί πλην των ηλεκτρολογικών και υδραυλικών εγκαταστάσεων, η δε εργοδότρια έχει καταβάλει το σύνολο της δαπάνης (πλην του ΦΠΑ) που αντιστοιχεί σε αυτήν, πράγμα που σημαίνει ότι οι εργασίες της θεμελίωσης των μαντρότοιχων  είχαν ολοκληρωθεί και αποπληρωθεί μέχρι τότε,  δηλαδή πριν τον φερόμενο χρόνο (Δεκέμβριο έτους 2012) της συμφωνίας για πρόσθετες εργασίες. Επιπλέον, ο πολιτικός μηχανικός ……. στην από Απρίλιο έτους 2015 έκθεση του, που προσκομίζεται νόμιμα,  αναφέρει ότι σύμφωνα με τα εγκεκριμένα σχέδια της πολεοδομικής αδείας δεν μπορούσε εξ αρχής να τοποθετηθεί μονοφασικός πίνακας παρά μόνον τριφασικός και ότι δεν έχει πραγματοποιηθεί καν η πρωταρχική εγκατάσταση και η καλωδίωση για να τοποθετηθεί ο πίνακας, ούτως ώστε να μην μπορεί να γίνει λόγος για επαύξηση του ηλεκτρολογικού δικτύου, η επαύξηση του ύψους των κιγκλιδωμάτων οφείλεται στο γεγονός ότι το ύψος των στηθαίων κατασκευάστηκε χαμηλότερα των εγκεκριμένων  σχεδίων της αδείας, ώστε  να υπάρχει ένα minimum  ασφαλές ύψος, και συνεπώς ουδεμία  επιπλέον δαπάνη υφίσταται λόγω της χρησιμοποίησης μεγαλύτερης ποσότητας κιγκλιδωμάτων καθόσον αυτή εξοικονομήθηκε από τη  μικρότερη ποσότητα  των υλικών που χρησιμοποιήθηκε για το στηθαίο, ενώ, τέλος, καταλήγει ότι δεν εγκαταστάθηκε εφεδρικό δίκτυο ύδρευσης από το δώμα του κτιρίου, οι δε βάνες εξακολουθούν να είναι τρεις  και η εργοδότρια με δικές της δαπάνες τοποθέτησε τη δεξαμενή στο δώμα, που τροφοδοτείται νερό από την παροχή του ηλιακού, όπως προκύπτει και από τα σημάδια των μετέπειτα εργασιών. Πέραν των ανωτέρω διαπιστώσεων, στις οποίες ο ανωτέρω  μηχανικός κατέληξε ανενδοίαστα μετά από αυτοψία στο ακίνητο δεν προσκομίζονται τιμολόγια αγοράς των περσίδων και των ερμαρίων που τελικώς τοποθετήθηκαν ώστε να προκύπτει με σαφήνεια η διαφορά στη δαπάνη σε σχέση με τα αρχικώς συμφωνηθέντα, δεδομένου ότι στην ως άνω έκθεση του πολιτικού μηχανικού …….. γίνεται λόγος για τοποθέτηση ερμαρίων κουζίνας δευτέρας διαλογής. Τέλος, αναφορικά με τις επιπλέον εργασίες μετά των υλικών οπλισμένου σκυροδέματος για τους μαντρότοιχους περίφραξης η εκτιμώμενη ποσότητα είναι αυτή των 7,50 κ.μ, με μέσο όρο ύψους 1,00μ, πάχος 0,12 εκ και συνολικό μήκος πλευρών προς τα όμορα οικόπεδα 12,84 + 15,85+ 15,70+ 3,75+ 13,14 = 61,28 μ, και όχι των 22,50 κμ, αξίας 2.000 ευρώ, και όχι 6.100 ευρώ, όπως διατείνεται η εκκαλούσα, το ποσό δε αυτό της κατεβλήθη ως επιπλέον αμοιβή  άμεσα από την εφεσίβλητη, όπως κατέθεσε  και ο σύζυγος της (βλ. 10 σελίδα πρακτικών). Σύμφωνα με τα ανωτέρω, η  εργολάβος εκκαλούσα κατέστη υπερήμερη ως προς την παράδοση του έργου, καθόσον αυτή δεν είχε κατά της εργοδότριας εφεσίβλητης  αξίωση συναφή και ληξιπρόθεσμη από καταβολή αμοιβής για πρόσθετες εργασίες, ώστε να αρνηθεί νομίμως στα πλαίσια άσκησης ένστασης επίσχεσης την παράδοση του έργου  στην εργοδότρια, ούτε αποδείχθηκε ότι η μη εκτέλεση αυτού οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα της τελευταίας, η οποία συνακόλουθα  νομίμως υπαναχώρησε από τη σύμβαση έργου λόγω υπερημερίας της εκκαλούσας. Επομένως το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που έκρινε ομοίως,  δεν έσφαλε και  ο δεύτερος λόγος της έφεσης  με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Περαιτέρω, ενόψει της νόμιμης αυτής υπαναχώρησης, που σε κάθε περίπτωση συντελέστηκε με την άσκηση της ως άνω αγωγής, αποσβέστηκαν αναδρομικά οι απορρέουσες από  τη σύμβαση έργου  εκατέρωθεν υποχρεώσεις των μερών, οι δοθείσες παροχές ως άνευ αιτίας αναζητούνται και οι οφειλόμενες έως τη άσκηση της υπαναχώρησης δεν οφείλονται στο εξής. Κατά συνέπεια, η εκκαλούσα δεν έχει καταρχήν  απαίτηση για το υπόλοιπο ποσό της αμοιβής της ποσού 20.000 ευρώ με βάση τις διατάξεις από τη σύμβαση έργου, στις οποίες στηρίζει και τη σχετική αγωγική της αξίωση, το οποίο εξάλλου και σε κάθε περίπτωση η εφεσίβλητη νομίμως παρακράτησε σύμφωνα με τον όρο Δ του συμφωνητικού, δεδομένου   ότι δεν αποδείχθηκε ότι έχουν κλείσει οι εκκρεμότητες του φακέλου. Συνεπώς και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που με την εκκαλουμένη έκρινε ομοίως έστω και με διάφορη εν μέρει αιτιολογία που αντικαθίσταται και συμπληρώνεται αντιστοίχως με την παρούσα δεν έσφαλε και ο σχετικός τρίτος λόγος της έφεσης πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Αντιθέτως, αποδείχθηκε ότι η εφεσίβλητη κατέβαλε σε αυτήν μέχρι τον χρόνο εκείνο το συνολικό ποσό των 165.000 ευρώ,  δηλαδή ποσό που υπερβαίνει την αξία των εργασιών που είχαν εκτελεσθεί μέχρι τότε στην οικοδομή της, δεδομένου ότι όπως ειδικότερα αναφέρεται στην από 2-05-2013 έκθεση του επιβλέποντος μηχανικού ……., η εκκαλούσα δεν προέβη στις κάτωθι εργασίες: προμήθεια και τοποθέτηση στο WC υπογείου και του υπογείου, της λεκάνης του νιπτήρα, και της μπαταρίας, προμήθεια και τοποθέτηση της μπανιέρας, της λεκάνης, του νιπτήρα και της μπαταρίας στο λουτρό του ορόφου, τη προμήθεια και τοποθέτηση στη κουζίνα του νεροχύτη, της μπαταρίας και του αγωγού απορροφητήρα, τη τοποθέτηση ηλιακών συλλεκτών και λέβητα, τη τοποθέτηση εσχαρών απορροής ομβρίων στις ράμπες προσέγγισης του υπόγειου χώρου στάθμευσης, τη τοποθέτηση καλύμματος στη σηπτική δεξαμενή, τη προμήθεια και τοποθέτηση στο χώρο του υπογείου λέβητα, καυστήρα και δεξαμενής υγρού καυσίμου, τη προμήθεια και τοποθέτηση θερμαντικών σωμάτων στο ισόγειο και  τον όροφο της οικοδομής, τη συναρμολόγηση και τοποθέτηση των ηλεκτρικών πινάκων, τη προμήθεια και τοποθέτηση πριζών, διακοπτών, και καπακίων δικτύων διακλάδωσης, τοποθέτηση κασωμάτων και πόρτας λεβητοστασίου, τοποθέτηση παραθύρου αερισμού λέβητοστασίου, τη τοποθέτηση επένδυσης θωρακισμένης εξώθυρας ισογείου, τη τοποθέτηση χειρολαβών στα ερμάρια της κουζίνας και τις ντουλάπες των υπνοδωματίων, τη κατασκευή διακοσμητικής κολώνας στη βεράντα της εισόδου, τη τοποθέτηση κουπαστής στις θύρες των μαντρότοιχων, προμήθεια και τοποθέτηση τζακιού και καμινάδας, κατασκευή μικρού υπερυψώματος στο κατώφλι της πόρτας του μαντρότοιχου πριν τη ράμπα καθόδου προς το υπόγειο, χωματουργική διαμόρφωση γύρω από τον βόθρο, κατασκευή γείσων στα παράθυρα της ανατολικής όψης, τη σφράγιση οπών και τρυπόξυλα αγκυρώσεις ικριωμάτων, κλείσιμο κενών των υπερθύρων στις μπαλκονόπορτες των δύο δωματίων και της πόρτας του δώματος, το κλείσιμο του κενού μεταξύ του δαπέδου του ισόγειου και του πλαϊνού της εσωτερικής κλίμακας, την επισκευή ατελειών γύρω από  τα κουφώματα,  τη συμπλήρωση πλακιδίων στο λουτρό, μετά την τοποθέτηση της μπανιέρας, τοποθέτηση πλακιδίων άνωθεν του πάγκου της κουζίνας, πλακόστρωση δώματος, βεράντας εισόδου, και διαδρόμων περιβάλλοντος χώρου, αποπεράτωση εσωτερικής και εξωτερικής βαφής, και ελαιοχρωματισμούς μεταλλικών κιγκλιδωμάτων, σε βεράντες, προβόλους και μαντρότοιχους, καθώς και μεταλλικών θυρών των μαντροτοίχων. Την μη εκτέλεση των ανωτέρω εργασιών  η εκκαλούσα ουδόλως αμφισβητεί,  το πρωτοβάθμιο δε Δικαστήριο επιδίκασε για τον   λόγο αυτό στην ενάγουσα της δεύτερης αγωγής (εφεσίβλητη) με βάση τις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού το ποσό των 11.450 ευρώ, που δέχθηκε ότι αντιστοιχεί στην καταβληθείσα εκ μέρους της εργολαβική αμοιβή για μη εκτελεσθείσες εργασίες, ως προς το οποίο ουδέν παράπονο προβάλλεται ειδικώς από την εκκαλούσα. Ακόμη,  δεν αποδείχθηκε ότι η εφεσίβλητη υπεξαίρεσε τα αναφερόμενα στην αγωγή της εκκαλούσας εργαλεία της και δη μια ηλεκτρική μπετονιέρα, αξίας 600 ευρώ, ικριώματα μήκους 150 μέτρων, αξίας 2.500 ευρώ, δύο καρότσια μεταφοράς υλικών, συνολικής αξίας 100 ευρώ και 30 μαδέρια, διαστάσεων 30 εκ χ 400 εκ, αξίας εκάστου 25 ευρώ, και συνολικά 750 ευρώ, που η τελευταία είχε αφήσει αφύλακτα στο εργοτάξιο της οικοδομής κατά την αποχώρηση της, και τα οποία έκτοτε, κατά τα υποστηριζόμενα από αυτήν ,ο σύζυγος της εφεσίβλητης παρακρατεί στο υπόγειο της οικίας τους, ενώ απείλησε και τον νόμιμο εκπρόσωπο της εκκαλούσας να μην τα αναζητήσει. Αντίθετα, όπως προέκυψε τα εν λόγω μηχανήματα η εκκαλούσα το πρώτον ζήτησε να της αποδοθούν με την ως άνω αγωγή της, δηλαδή δύο έτη μετά την παύση των εργασιών στην οικοδομή της  εφεσίβλητης, δίχως ποτέ μέχρι τότε να την οχλήσει σχετικά ούτε να την καταγγείλει για την παράνομη ιδιοποίηση τους. Κατά συνέπεια, και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που δέχθηκε τα ίδια πραγματικά περιστατικά δεν έσφαλε και ο σχετικός τέταρτος λόγος της έφεσης με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Κατόπιν τούτου είναι άνευ αντικειμένου η έρευνα του έκτου λόγου της έφεσης, αναφορικά με τον οποίο προβάλλεται η αιτίαση περί εσφαλμένης απόρριψης ως αόριστου του αγωγικού κονδυλίου  για επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης της εκκαλούσας  λόγω της υπεξαίρεσης των ως άνω αντικείμενων. Τέλος, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ορθώς δεν έλαβε υπόψη του τις απαραδέκτως προσκομισθείσες κατά τη προθεσμία της προσθήκης αντίκρουσης 28 έγχρωμες φωτογραφίες και την με αριθμό …… ένορκη βεβαίωση ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιά (που όπως αναφέρθηκε  ανωτέρω το Δικαστήριο τούτο παραδεκτώς έλαβε υπόψη του κατά την προσκόμιση ενώπιον του κατ’άρθρο 529 παρ.1 εδ α ΚΠολΔ), διότι με αυτά δεν αντικρούονταν αυτοτελείς ισχυρισμοί προταθέντες για πρώτη φορά κατά τη συζήτηση (άρθρο  238 ΚΠολΔ), απορριπτόμενου και του πέμπτου λόγου της έφεσης. Ακολούθως δε, καθόσον δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι έφεσης προς εξέταση  η έφεση πρέπει να απορριφθεί στο σύνολο της κατ΄ ουσίαν. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της εκκαλούσας, ενώ για το  παράβολο, ποσού 100,00 ευρώ, που αυτή προκατέβαλε κατά την κατάθεση της εφέσεως της, πρέπει να διαταχθεί η  εισαγωγή του στο Δημόσιο Ταμείο (άρθρο 495 παρ. 4 εδ. δ ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ την έφεση  με παρόντες τους διαδίκους.

ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά την έφεση κατά της με αριθμό 966/2017 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς και ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ  αυτή κατ’ουσίαν.

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του ηλεκτρονικού παραβόλου με αριθμό  …..     ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας  σε βάρος της εκκαλούσας, και τα ορίζει στο ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση,  στις  23 Ιουλίου  2018, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.

Η   ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                     Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ