Μενού Κλείσιμο

Αριθμός απόφασης 491/2018

Αριθμός 491/2018

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Αποτελούμενο από τη Δικαστή  Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα  Δ.Π

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Νόμιμα, κατόπιν α) της από 1-10-2015 με ΓΑΚ ………. και αρ. κατ. ……… κλήσης του ………. και β)  της από 28-9-2015, με ΓΑΚ …….. και αρ. κατ. …….. κλήσης του εδρεύοντος στην Αθήνα και νόμιμα εκπροσωπούμενου Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία “ΙΔΡΥΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ-ΕΝΙΑΙΟ ΤΑΜΕΙΟ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΜΙΣΘΩΤΩΝ (ΙΚΑ-ΕΤΑΜ), μετ’ αναβολήν απο την αρχική δικάσιμο της 7-4-2016, επαναφέρονται προς συζήτηση, αντίστοιχα, α] η από 20-10-2013 με αρ. κατάθεσης ……….. έφεση και β] η από 27-10-2014  με αριθμ. κατάθ. ……… έφεση των ηττηθέντων ενάγοντος και κυρίως παρεμβαίνοντος-ενάγοντος, αντίστοιχα, της από 27-1-2009 (με αριθμ. έκθ. κατάθ. ……) αγωγής και από 9-6-2009 αγωγής-κύριας παρέμβασης, εφέσεις, που ασκήθηκαν κατά της υπ΄ αριθμ. 5590/2011 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών διά ζημίες από αυτοκίνητα και από την σύμβαση ασφάλισής τους (άρθρ. 681Α, 666-667, 670-676 ΚΠολΔ).Οι δύο εφέσεις έχουν ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα [άρθρα 495 παρ. 1, 499, 500, 511, 513, 516, 517, 518 παρ. 2 (όπως η τελευταία αυτή διάταξη αντικαταστάθηκε με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του Ν. 4335/2015, σύμφωνα δε με την παρ. 2 του άρθρου ένατου του άρθρου 1 του ιδίου ως άνω νόμου, εφαρμόζεται και στην προκειμένη περίπτωση), 520 παρ. 1 και 591 παρ. 1 ΚΠολΔ], εφόσον οι διάδικοι δεν επικαλούνται, ούτε προκύπτει από τα σχετικά έγγραφα της δικογραφίας επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης και, επιπλέον, δεν έχει παρέλθει τριετία από τη δημοσίευση της εκκαλούμενης. Πρέπει, επομένως, εφόσον για το παραδεκτό της πρώτης έφεσης καταβλήθηκε το παράβολο που προβλέπεται από τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 4 ΚΠολΔ, όπως αυτή προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του Ν. 4055/2012, το δε εδαφ. β` αυτής προστέθηκε με το άρθρο 93 παρ 1 του ν. 4139/2013, [υπ’ αρ………. σειρά Α΄ Δημόσιου Ταμείου και υπ’ αρ. ………. σειρά Α΄ ΤΑΧΔΙΚ, ενώ η δεύτερη έφεση κατατίθεται ατελώς, να γίνουν τυπικά δεκτές και να ερευνηθουν περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων τους (άρθρα 518 παρ. 2, 533 παρ. 1 του ΚΠολΔ), αφού συνεκδικασθούν λόγω της μεταξύ τους συνάφειας.

Με την  από 27-1-2009 και αριθμό κατάθεσης ……….. αγωγή   του ο ενάγων, ……….., εξέθετε ότι κατά τον αναφερόμενο σ’ αυτή τόπο και χρόνο, ο …….., οδηγώντας το υπ` αριθ. κυκλ. ……. ΙΧΦ αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας της δεύτερης εναγόμενης ομόρρυθμης εταιρείας, που ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία, προκάλεσε από αποκλειστική υπαιτιότητά του (αμέλεια) υλικές ζημίες στην οδηγούμενη από τον αυτόν (ενάγοντα), υπ` αριθμ. κυκλ. …….. δίκυκλη μοτοσυκλέτα, ιδιοκτησίας του …. ….., καθώς και τον τραυματισμό του, κατά τη σύγκρουση των οχημάτων αυτών, που έλαβε χώρα, κάτω από τις συνθήκες που αναφέρονται στην αγωγή, ζητούσε, δε, όπως το αίτημα της αγωγής παραδεκτά περιορίστηκε, πρωτοδίκως, κατά το ποσό των 251,76 ευρώ, να  του καταβάλουν οι εναγόμενοι, το συνολικό ποσό των 122.397,03 ευρώ, ως αποζημίωση για κάθε θετική ζημία, που υπέστη, όπως τα επιμέρους κονδύλια αναλύονται στην αγωγή και ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης,  όλα, δε, τα ποσά νομιμοτόκως από της επίδοσης της αγωγής.

Με την  από 9-6-2009 και αριθμό κατάθεσης …….. κύρια παρέμβαση – αγωγή  του το κυρίως παρεμβαίνον- ενάγον, ΝΠΔΔ με την επωνυμία “ΙΔΡΥΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ -ΕΝΙΑΙΟ ΤΑΜΕΙΟ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΜΙΣΘΩΤΩΝ [ΙΚΑ – ΕΤΑΜ]”, εξέθετε ότι, συνεπεία του ως άνω ατυχήματος, τραυματίσθηκε ο σ’αυτό ασφαλισμένος ενάγων της ως άνω αγωγής και ότι, συνεπεία του τραυματισμού του αυτού, το ίδιο κατέβαλε το συνολικό ποσό των 29.986,75 ευρώ και, έτσι υποκαταστάθηκε από το νόμο, ως προς το ποσό αυτό στα δικαιώματα του προαναφερόμενου παθόντος, ζητούσε, δε, να υποχρεωθούν οι καθ’ων η κύρια παρέμβαση-εναγόμενοι να υποχρεωθούν να του καταβάλουν εις ολόκληρον ο καθένας το ποσό των  26.986,57 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από της επίδοσης της αγωγής, μέχρι την εξόφληση.

Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εξέδωσε την υπ’ αριθμ. 5590/2011 οριστική του απόφαση, με την οποία απέρριψε την από 27-1-2009 αγωγή και την από 9-6-2009 κυρία παρέμβαση-αγωγή, ως κατ’ ουσίαν αβάσιμες. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται, ήδη, τόσον  ο εκκαλών, ………., όσον και το εκκαλούν, Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία  “ΙΔΡΥΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ -ΕΝΙΑΙΟ ΤΑΜΕΙΟ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΜΙΣΘΩΤΩΝ [ΙΚΑ – ΕΤΑΜ]”, με τις υπό κρίση εφέσεις τους, για λόγους που ανάγονται σε εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν να εξαφανισθεί, άλλως μεταρρυθμισθεί η εκκαλουμένη, ώστε να γίνει δεκτές οι αγωγές τους.

Επειδή από τις διατάξεις των άρθρων 10 του Ν. ΓΠΝ/1911, 297 έως 300, 330 εδ. β`, 914 και 932 του ΑΚ προκύπτει ότι σε περίπτωση σύγκρουσης μεταξύ δύο ή περισσότερων οχημάτων η ευθύνη προς αποζημίωση προϋποθέτει συμπεριφορά παράνομη και υπαίτια, επέλευση της ζημίας και ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της συμπεριφοράς αυτής και της ζημίας. Μορφή υπαιτιότητας είναι και η αμέλεια, η οποία υπάρχει, όταν δεν καταβάλλεται η επιμέλεια, που απαιτείται στις συναλλαγές, δηλαδή αυτή, που, αν είχε καταβληθεί, με μέτρο τη συμπεριφορά του μέσου συνετού και επιμελούς οδηγού αυτοκινήτου, θα καθιστούσε δυνατή την αποτροπή της συγκρούσεως. Αιτιώδης σύνδεσμος υπάρχει, όταν η παράνομη συμπεριφορά του οδηγού ήταν, σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας, ικανή, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, να επιφέρει τη ζημία και την επέφερε στη συγκεκριμένη περίπτωση. Σύμφωνα δε με τη διάταξη του άρθρου 34 παρ. 2 περ. ιβ` του ΚΟΚ (Ν. 2696/1999), η στάση ή στάθμευση οχήματος απαγορεύεται στους αυτοκινητοδρόμους και τις οδούς ταχείας κυκλοφορίας, εκτός των χώρων στάθμευσης, που καθορίζονται με σήμανση, ενώ κατά τη διάταξη του άρθρου 29 παρ. 3 του ίδιου Κώδικα, εάν όχημα ακινητοποιηθεί αναγκαστικά επί του οδοστρώματος των ανωτέρω οδών από βλάβη ή άλλη αιτία, ο οδηγός του υποχρεούται να καταβάλει κάθε προσπάθεια να το μετακινήσει εκτός του οδοστρώματος, και αν δεν μπορεί, να τοποθετήσει αμέσως την κατ` άρθρο 81 του παρόντος Κώδικα τριγωνική πινακίδα σε απόσταση 100 τουλάχιστον μέτρων πίσω από το όχημα ή την ειδική προειδοποιητική συσκευή σε κατάλληλη θέση και κατά τη νύχτα να έχει αναμμένα τα φώτα θέσεως. Ως αυτοκινητόδρομος ή οδός ταχείας κυκλοφορίας νοείται, κατά το άρθρο 2 του ίδιου άνω ΚΟΚ, οδός ειδικής μελέτης και κατασκευής για την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων και μοτοσυκλετών, η οποία δεν εξυπηρετεί τις συνορεύουσες με αυτή ιδιοκτησίες, παρά μόνο, όσον αφορά την οδό ταχείας κυκλοφορίας, με παράπλευρες βοηθητικές οδούς και κόμβους και η οποία, εκτός των άλλων, έχει χαρακτηριστεί με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων και έχει ειδική σήμανση με πινακίδες ως αυτοκινητόδρομος ή οδός ταχείας κυκλοφορίας (ΑΠ 828/07 δημ/ση ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, κατά το άρθρο 2 του ίδιου ως άνω ΚΟΚ, οδόστρωμα είναι το τμήμα της οδού που προορίζεται για την κυκλοφορία των οχημάτων, ενώ  έρεισμα είναι η πέραν του οδοστρώματος ακραία λωρίδα της οδού. Επίσης οριογραμμή οδοστρώματος είναι η γραμμή που ορίζει το τέλος του οδοστρώματος. Ακόμη, σύμφωνα με το άρθρο 27 του ν.3542/2007 ορίζεται ότι: Στο άρθρο 29, πριν από τη νέα παράγραφο 10, τίθεται παράγραφος 9 ως εξής: “9. Η λωρίδα έκτακτης ανάγκης(Λ.Ε.Α.) προορίζεται αποκλειστικά και μόνο για την κίνηση οχημάτων άμεσης ανάγκης και οχημάτων συντήρησης των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών ή των εταιρειών που, κατά παραχώρηση από το Δημόσιο, λειτουργούν, συντηρούν και εκμεταλλεύονται αυτοκινητόδρομο ή οδό ταχείας κυκλοφορίας, για την αντιμετώπιση έκτακτων γεγονότων, περιστατικών ή άλλων αναγκών. Οποιαδήποτε άλλη χρήση των λωρίδων έκτακτης ανάγκης, εξαιρουμένων των περιπτώσεων της παραγράφου 3 του άρθρου αυτού, απαγορεύεται”. Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 97 του ίδιου ως άνω νόμου, η ισχύς του αρχίζει ύστερα από τρεις (3) μήνες από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, η οποία έλαβε χώρα την 02-03-2007(ΦΕΚ50/02-03-2007). Ως εκ τούτου η εφαρμογή του συγκεκριμένου άρθρου 27, διά της οποίας προστέθηκε στον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας εδάφιο περί Λωρίδας ΄Εκτακτης Ανάγκης (Λ.Ε.Α.) και περί των όρων της κινήσεως των οχημάτων επ’αυτής, εκκίνησε την 03-06-2007.

Από την επανεκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων, που εξετάσθηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης και όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι νομίμως προσκομίζουν και επικαλούνται, είτε προς άμεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθρα 339 σε συνδ. με 395 ΚΠολΔ),τα έγγραφα της  σχηματισθείσας ποινικής δικογραφίας καθώς και από τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως και χωρίς απόδειξη από το Δικαστήριο (άρθρ. 336 περ. δ΄ ΚΠολΔ), αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Την 27-9-2006, στην περιοχή του Αγ. Ιωάννου Ρέντη , περί ώρα 15:45 μ.μ., ο ενάγων στην πρώτη αγωγή και ήδη εκκαλών στην πρώτη έφεση, ….. ,,,,,, επέβαινε επί της με αριθμό κυκλοφορίας …. δίκυκλης μοτοσυκλέτας, μάρκας HONDA ITALIA, ιδιοκτησίας του …….. και εκινείτο επί της Λ.Κηφισού, επί της αερογέφυρας που βρίσκεται στο ύψος της οδού Πέτρου Ράλλη, με κατεύθυνση προς Πειραιά. Η ως άνω αερογέφυρα είναι διπλής κατευθύνσης, έχει πλάτος ανά ρεύμα πορείας 14 μ., που χωρίζεται σε τρείς λωρίδες κυκλοφορίας, οι οποίες ορίζονται από διαγράμμιση επί του οδοστρώματος με διακεκομμένη γραμμή, επιπλέον, δε, στο δεξιό άκρο της οδού και πέραν της συνεχούς γραμμής, που ορίζει το τέλος του οδοστρώματος, υφίσταται έρεισμα (βλ. το από 27-9-2006 πρόχειρο σχεδιάγραμμα της Τροχαίας).Ο εναγόμενος στην πρώτη αγωγή και ήδη εφεσίβλητος στην πρώτη έφεση …….., κατά την παραπάνω ημέρα και ώρα , οδηγούσε το υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας ….. Ι.Χ.Φ., ιδιοκτησίας της δεύτερης εναγόμενης – εφεσίβλητης ομόρρυθμης εταιρείας με την επωνυμία “……….”, που ήταν ασφαλισμένο στην τρίτη εναγόμενη ανώνυμη ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία “…………” η οποία στη συνέχεια μετονομάστηκε σε  “,,,,,,,,,,,,”, στη θέση της οποίας, μετά την άσκηση των ένδικων εφέσεων και λόγω ανάκλησης της άδειάς της, έχει υπεισέλθει το εδρεύον στην Αθήνα και νόμιμα εκπροσωπούμενο Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου με την επωνυμία “Επικουρικό Κεφάλαιο Ασφάλισης Ευθύνης από ατυχήματα αυτοκινήτων”. Το όριο ταχύτητας στην ως άνω αερογέφυρα ρυθμίζεται με ρυθμιστική της κυκλοφορίας πινακίδα και το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο αυτής ανερχόταν σε 80χλμ.την ώρα (βλ. από 27-9-2006 έκθεση αυτοψίας τροχαίου ατυχήματος του Ανθυπαστυνόμου …………..). Ο προαναφερόμενος οδηγός, κινούμενος με κανονική  για τις περιστάσεις ταχύτητα, λόγω βλάβης, που παρουσίασε το όχημά του, το οποίο άρχισε να βγάζει καπνό από τη μηχανή του,  αναγκάσθηκε να το οδηγήσει εκτός οδοστρώματος επί του ερείσματος, θέτοντας σε λειτουργία τα φώτα έκτακτης ανάγκης (σύστημα φωτεινού συναγερμού), όπως όφειλε, κατ’ άρθρ. 37 παρ.5 του ΚΟΚ, ώστε να μην κινδυνεύσουν τρίτοι από το όχημά του, αμέσως, δε, επιχείρησε να καλέσει με το κινητό του, την οδική βοήθεια. Κατά τον ίδιο χρόνο και ενώ, σύμφωνα με την συνταχθείσα έκθεση αυτοψίας της Τροχαίας, η κυκλοφορία των οχημάτων επί της ως άνω οδού ήταν πυκνή, ο ενάγων, οδηγός της μοτοσυκλέτας,  προφανώς για να κινηθεί ταχύτερα από τα άλλα, επί του οδοστρώματος κινούμενα  οχήματα, αφού προηγουμένως προσπέρασε από τα δεξιά, το επί της δεξιάς λωρίδας κυκλοφορίας και με την ταχύτητα των 60 χλμ. την ώρα, κινούμενο αυτοκίνητο, που οδηγούσε ο αυτόπτης μάρτυρας ……….. (βλ. ένορκη κατάθεση του εν λόγω μάρτυρος, στο ακροατήριο του Α΄ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς, που λαμβάνεται υπόψη ως δικαστικό τεκμήριο), αντί να εξακολουθήσει να κινείται, όπως όφειλε, κατ’άρθρ.16 παρ.1 του Κ.Ο.Κ.), πλησίον του δεξιού άκρου του οδοστρώματος, δηλαδή, επί της δεξιάς λωρίδας κυκλοφορίας, μετακίνησε την οδηγούμενη μοτοσυκλέτα επί του ερείσματος( βλ. από 27-9-2006 ένορκη προανακριτική κατάθεση του αυτόπτη μάρτυρα, ………., ενώπιον του Ανθ/νόμου ……….), όπου συνέχισε να κινείται, αναπτύσσοντας υπερβολική για τις περιστάσεις ταχύτητα, και έτσι, λόγω και της έλλειψης της απαιτούμενης κατά την οδήγηση προσοχής, δεν αντιλήφθηκε εγκαίρως, παρά το ότι η ορατότητά του ήταν απεριόριστη (βλ. ως άνω έκθεση αυτοψίας, σε συνδυασμό με το από 27-9-2006, πρόχειρο σχεδιάγραμμα), το έμπροσθεν αυτού και στην κορυφή της παρουσιάζουσας ελαφρά ανωφέρεια αερογέφυρας, ήδη, ευρισκόμενο φορτηγό, το οποίο και είχε, λόγω της ως άνω κατάστασης έκτακτης ανάγκης, διακόψει την πορεία του, με αναμμένα τα φώτα έκτακτης ανάγκης(βλ την ένορκη κατάθεση στο ακροατήριο του ως άνω ποινικού δικαστηρίου του προαναφερόμενου αυτόπτη μάρτυρα), με αποτέλεσμα, όταν, με καθυστέρηση το αντιλήφθηκε, να μην καταστεί δυνατό να διακόψει την πορεία του πριν απ’αυτό, ούτε να εκτελέσει με επιτυχία αριστερό αποφευκτικό ελιγμό και, να επιπέσει, έτσι, με σφοδρότητα με το εμπρόσθιο τμήμα της απ’αυτόν οδηγούμενης μοτοσυκλέτας στο οπίσθιο αριστερό τμήμα του φορτηγού (βλ. ως άνω έκθεση αυτοψίας), προκαλώντας, έτσι, αιτιωδώς την επίδικη σύγκρουση, συνεπεία της οποίας, η απ’αυτόν οδηγούμενη μοτοσυκλέτα καταστράφηκε ολοσχερώς και ο ίδιος, ως οδηγός αυτής, τραυματίσθηκε σοβαρά.

Ο εναγόμενος και ήδη πρώτος εφεσίβλητος οδηγός του φορτηγού δεν τοποθέτησε αμέσως μετά την ακινητοποίηση του φορτηγού την κατ’άρθρ.81 του Κ.Ο.Κ., τριγωνική πινακίδα σε απόσταση 100 τουλάχιστον μέτρων πίσω από το εν λόγω όχημα, καθώς δεν υπείχε τη σχετική υποχρέωση, δεδομένου ότι η ως άνω αερογέφυρα επί της οποίας εκινείτο, δεν ήταν, με ειδικές πινακίδες σήμανσης διακρινόμενος αυτοκινητόδρομος ή, αντίστοιχα, οδός ταχείας κυκλοφορίας (βλ. άρθρ. 29 παρ.1 και 3 του Κ.Ο.Κ.), στα οποία το ανώτατο όριο ταχύτητας είναι σαφώς μεγαλύτερο, σύμφωνα με το άρθρο 20 του Κ.Ο.Κ., απ’αυτό των 80 χιλιομέτρων την ώρα, στο οποίο και είχε ρυθμιστεί με σχετική σήμανση, στην προκείμενη περίπτωση, ούτε είχε ακινητοποιήσει το οδηγούμενο όχημα επί του οδοστρώματος, περίπτωση, κατά την οποία θα υπείχε, σύμφωνα με το άρθρο 29 παρ.3 του Κ.Ο.Κ., την υποχρέωση τοποθέτησης της εν λόγω πινακίδας,  αλλά το είχε μετακινήσει, όπως όφειλε, σύμφωνα με το ίδιο άρθρο, εκτός  του οδοστρώματος, όπου, προκειμένου να μην θέσει σε κίνδυνο την κυκλοφορία, είχε θέσει, όπως όφειλε, κατ’άρθρ.12 παρ.1 και 37 παρ.5 του Κ.Ο.Κ., σε λειτουργία το σύστημα φωτεινού συναγερμού του εν λόγω οχήματος, απορριπτομένων, έτσι, των σχετικών αιτιάσεων του ενάγοντος οδηγού, καθώς και του κυρίως παρεμβαίνοντος ΙΚΑ και ήδη, εκκαλούντων, καθώς και του δεύτερου λόγου της έφεσης του καθενός(οδηγού και ΙΚΑ).

Με βάση τις προεκτεθείσες συνθήκες αποκλειστικά υπαίτιος για την επέλευση της επίδικης σύγκρουσης των δύο οχημάτων και του συνεπεία αυτής τραυματισμού του ενάγοντος, κρίνεται ο ενάγων, ο οποίος χωρίς να οδηγεί, όπως όφειλε και μπορούσε, όπως κάθε μέσος συνετός οδηγός, με σύνεση και με διαρκώς τεταμένη την προσοχή του, αποφεύγοντας οποιαδήποτε συμπεριφορά, που θα ήταν ενδεχόμενο να εκθέσει σε κίνδυνο την κυκλοφορία (άρθρ. 12 παρ.1 του Κ.Ο.Κ.), δεν εκινείτο πλησίον του δεξιού άκρου του οδοστρώματος, αλλά εκτός αυτού σε υπάρχον έρεισμα, επιπλέον, δε, δεν είχε τον πλήρη έλεγχο του οδηγούμενου οχήματος, ώστε να μπορεί σε κάθε στιγμή να εκτελεί τους απαιτούμενους χειρισμούς, ούτε ρύθμισε την ταχύτητά του, λαμβάνοντας συνεχώς υπόψη του τις επικρατούσες συνθήκες, κατά τρόπον ώστε να είναι σε θέση να διακόψει την πορεία του οχήματός του, μπροστά από οποιοδήποτε εμπόδιο που μπορούσε να προβλεφθεί και το οποίο βρισκόταν στο ορατό απ’αυτόν μπροστινό τμήμα της οδού, ενεργώντας, έτσι, κατά παράβαση των διατάξεων των άρθρων 12 παρ.1, 16 παρ.1 και 19 παρ.1 και παρ.2 του Κ.Ο.Κ. Η παραδοχή της εκκαλούμενης απόφασης, ότι η αποκλειστική υπαιτιότητα του ενάγοντος στην επέλευση της επίδικης σύγκρουσης και του συνεπεία αυτής τραυματισμού του, οφείλεται στην οδήγηση της ως άνω μοτοσυκλέτας επί λωρίδας έκτακτης ανάγκης (Λ.Ε.Α.), είναι εσφαλμένη, κατά νόμον, δεδομένου ότι κατά το χρόνο της επέλευσης του επίδικου ατυχήματος, δεν είχε ακόμη θεσμοθετηθεί η Λ.Ε.Α., η οποία προορίστηκε αποκλειστικά και μόνο για την κίνηση των παραπάνω αναφερόμενων κατηγοριών οχημάτων, απαγορευομένης οποιασδήποτε άλλης χρήσης των λωρίδων αυτών, ωστόσο ενόψει του ότι ορθά, εκτιμώντας τις αποδείξεις το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, δέχθηκε ότι ο ενάγων, ασφαλισμένος στο κυρίως παρεμβαίνων ΙΚΑ, οδηγός ήταν αποκλειστικά υπαίτιος για την επέλευση του επίδικου ατυχήματος και απέρριψε την αγωγή και την κύρια παρέμβαση, ως κατ’ουσίαν αβάσιμες, το δευτεροβάθμιο τούτο δικαστήριο, πρέπει, κατ’άρθρ.534 ΚΠολΔ, να αντικαταστήσει τη σχετική αιτιολογία, σύμφωνα με όσα κατά τα παραπάνω έγιναν δεκτά, ως αποδεδειγμένα και να απορρίψει το σχετικό πρώτο λόγο της κάθε μίας έφεσης και τις δύο εφέσεις, στο σύνολό τους, ως κατ’ουσίαν αβάσιμες. Πρέπει, επίσης, λόγω της απόρριψης της από 20-10-2013 έφεσης, να διαταχθεί η εισαγωγή του κατατεθέντος με την άσκησή της παραβόλου στο δημόσιο ταμείο. Πρέπει, τέλος, λόγω της ήττας του να καταδικαστεί ο κάθε εκκαλών στα δικαστικά έξοδα των εφεσιβλήτων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας (άρθρ. 176 και 183 ΚΠολΔ), κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ με παρόντες τους διαδίκους.

ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ α) η από 20-10-2013 με αρ. κατάθεσης ………. έφεση και β) η από 27-10-2014  με αριθμ. κατάθ. ……… έφεση.

ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά τις δύο ως άνω εφέσεις.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ τις δύο εφέσεις, κατ’ουσίαν.

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του κατατεθέντος με την πρώτη ως άνω έφεση, παραβόλου στο δημόσιο ταμείο.

ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ στον κάθε εκκαλούντα τα δικαστικά έξοδα των εφεσιβλήτων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει σε εξακόσια ευρώ (600€).

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση,  στις  31 Ιουλίου 2018, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων όσων εξ αυτών παραστάθηκαν.

Η   ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                              Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ