ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 495/2018
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕΝΟ από τη Δικαστή Ελένη Σκριβάνου, Εφέτη, η οποία ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς και από την Γραμματέα Κ.Δ .
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη έφεση κατά της υπ’αρ. 2845/2016 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία διατροφών και επιμέλειας τέκνων (άρθρα 681 Β, 666,670,671 παρ.1-3, 672-676 ΚΠολΔ, όπως αυτά ίσχυαν πριν την τροποποίησή τους με το Ν.4335/23-7-2015, που δεν καταλαμβάνει τις αγωγές, οι οποίες ασκήθηκαν πριν την 1η-1-2016, σύμφωνα με το άρθρο 9 παρ.2 ως άνω νόμου, όπως η ένδικη), έχει ασκηθεί νομότυπα (άρθρα 495 επ., 511, 513, 516 παρ.1, 591 παρ.1 ΚΠολΔ), και εντός της νόμιμης προθεσμίας των 30 ημερών (άρθρο 518 παρ.1 ΚΠολΔ), καθώς η επίδοση της εκκαλουμένης έλαβε χώρα στις 3-2-2017 (βλ. σχετική σημείωση, στο σώμα της, του δικαστικού επιμελητή Πειραιά …. …..) και η ένδικη έφεση κατατέθηκε ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου στις 3-2-2017, όπως προκύπτει από την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης, έκθεση κατάθεσης. Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να εξετασθεί περαιτέρω από το Δικαστήριο τούτο, που είναι καθ΄υλην και κατά τόπο αρμόδιο, κατά την ίδια διαδικασία με την οποία εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της ( άρθρα 19, 533 παρ.1,2 ΚΠολΔ), ενώ δεν απαιτείται η κατάθεση εκ μέρους του εκκαλούντος των προβλεπόμενων, από τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3εδ.α του ΚΠολΔ, παραβόλων, καθώς, σύμφωνα με το εδ.στ της παρ.3 του ίδιου άρθρου ,από την υποχρέωση αυτή εξαιρούνται οι διαφορές από την διατροφή τέκνων.
Από τις διατάξεις των άρθρων 1485, 1486,1489 και 1493 του ΑΚ προκύπτει, ότι οι γονείς, είτε υπάρχει μεταξύ τους γάμος και συμβιώνουν είτε έχει διακοπεί η συμβίωση τους είτε έχει εκδοθεί διαζύγιο, έχουν κοινή υποχρέωση να διατρέφουν το ανήλικο τέκνο τους, ακόμα και αν τούτο έχει περιουσία, εφόσον όμως τα εισοδήματά από αυτήν ή το προϊόν της εργασίας του ή άλλα τυχόν εισοδήματά του δεν αρκούν για τη διατροφή του. Το μέτρο της διατροφής προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του τέκνου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του και περιλαμβάνει όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρησή του έξοδα και επιπλέον τα έξοδα για την ανατροφή καθώς και την επαγγελματική και την εν γένει εκπαίδευση του (ΑΠ 416/2007, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), προκαταβάλλεται δε σε χρήμα κάθε μήνα, εκτός αν συντρέχουν ιδιαίτεροι λόγοι να καταβληθεί με άλλο τρόπο. Ως συνθήκες ζωής νοούνται οι συγκεκριμένοι όροι διαβίωσης, που ποικίλουν ανάλογα με την ηλικία, τον τόπο κατοικίας, την ανάγκη εκπαίδευσης, και την κατάσταση της υγείας του δικαιούχου σε συνδυασμό με την περιουσιακή κατάσταση του υπόχρεου. Εκείνος δε ο γονέας ο οποίος έχει την επιμέλεια του τέκνου μπορεί να συνυπολογίσει καθετί που συνδέεται με την εξαιτίας αυτής πραγματική διάθεση χρημάτων για τις ανάγκες του τέκνου καθώς και άλλες παροχές σε είδος, οι οποίες απορρέουν από τη συνοίκηση, η οποία, κατά κανόνα, συνοδεύει την επιμέλεια. Η αποτίμηση όμως σε κάθε περίπτωση των ιδιαιτέρων φροντίδων και παροχών του γονέα που έχει την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου είναι δυσχερής (Εφ.Αθ. 4902/1995, ΕλΔνη 37/1117). Η διαφορά προσδιορίζεται στο προσήκον μέτρο με βάση τις ανάγκες των τέκνων, όπως προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του και περιλαμβάνει όσα είναι αναγκαία για τη συντήρησή του και την επαγγελματική του εκπαίδευση. Κατ’ αρχήν αξιολογούνται τα εισοδήματα των γονέων απ’ οποιαδήποτε πηγή και στη συνέχεια προσδιορίζονται οι ανάγκες του τέκνου. Συνθήκες ζωής νοούνται οι όροι διαβίωσης χωρίς να ικανοποιούνται οι παράλογες αξιώσεις και η σπατάλη χρημάτων (Εφ.Αθ. 1984/2008, ΕλΔνη 49/1099). Οι συνθήκες δε αυτές που ανταποκρίνονται στο επίπεδο διαβίωσης του δικαιούχου ανάλογα με την ηλικία, υγεία, ικανότητες, εκπαίδευση κλπ προσδιορίζουν το ύψος της διατροφής που του οφείλεται και η οποία μπορεί να είναι μικρότερη από τις δυνατότητες του υπόχρεου. Αντίθετα η διατροφή θα μειώνεται κάτω από το επίπεδο διαβίωσης του δικαιούχου, αν οι δυνατότητες του υπόχρεου είναι περιορισμένες και δεν επαρκούν (βλ. πρακτικά Συντ. Προσχ. και Αιτιολογική έκθεση σελ. 133). Εξάλλου, η κατά τα άνω υποχρέωση των γονέων προς διατροφή του τέκνου τους, βαρύνει αυτούς, κατά το άρθρο 1489 εδ.2 ΑΚ, ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Ο εναγόμενος, συνεπώς γονέας, προς καταβολή ολοκλήρου του ποσού της διατροφής, μπορεί να επικαλεστεί κατ’ ένσταση, κατ’ άρθρο 262 ΚΠολΔ, ότι και ο άλλος γονέας έχει την οικονομική δυνατότητα, σε σχέση με τη δική του και σε συνδυασμό με τις λοιπές υποχρεώσεις του, να καλύψει μέρος της ανάλογης διατροφής του ανηλίκου, οπότε, με την απόδειξη της ένστασης αυτής, περιορίζεται η υποχρέωση του εναγόμενου γονέα κατά το ποσό που αντιστοιχεί στην οικονομική δυνατότητα και στη βάση αυτής υποχρέωση συνεισφοράς του άλλου γονέα (ΑΠ 416/2007, ΕφΠειρ.370/2002, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Εξάλλου, σε περίπτωση μη υποβολής της σχετικής αυτής ένστασης, δεν δύναται το δικαστήριο να ερευνήσει αυτεπαγγέλτως την οικονομική δυνατότητα του άλλου γονέα και να κανονίσει, ανάλογα με τις δυνάμεις του κάθε γονέα, το επιδικαστέο σε βάρος του εναγομένου ποσό της διατροφής (ΑΠ 416/2007 ο.π.). Όμως, σε περίπτωση που, σύμφωνα και με τα ανωτέρω εκτιθέμενα, με την αγωγή δεν ζητείται το σύνολο του ποσού, στο οποίο αποτιμώνται οι διατροφικές ανάγκες του δικαιούχου, αλλά μόνο το μέρος το οποίο κατά την άποψη του ενάγοντος πρέπει να βαρύνει τον εναγόμενο γονέα, σε αναλογία προς τις οικονομικές δυνάμεις αυτού και του άλλου γονέως (του εναγομένου), ο αμυντικός ισχυρισμός ότι η αναλογία αυτή είναι διαφορετική από εκείνη που αναφέρεται στην αγωγή, λειτουργεί ως άρνηση. Τότε, ο συσχετισμός των οικονομικών δυνάμεων των δύο γονέων πρέπει να γίνει από το Δικαστήριο αυτεπαγγέλτως, σύμφωνα προς τα εκατέρωθεν αποδεικνυόμενα πραγματικά περιστατικά και δη ισχυρισμού στα πρακτικά ή τις προτάσεις του εναγομένου (ΑΠ 804/1994 ΕλλΔνη 37.97, Εφ. Πειρ.214/2016, Εφ.Πατρ. 194/2011, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, Εφ.Θεσ.740/2009, Εφ.Θεσ. 1101/2002 Αρμ. 2003.38). Περαιτέρω, από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1389, 1390 και 1391, 1493 συνάγεται ότι οι σύζυγοι έχουν υποχρέωση να συνεισφέρουν από κοινού ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του, για την αντιμετώπιση των αναγκών της οικογένειας. Στην υποχρέωση αυτή, το μέτρο της οποίας προσδιορίζεται ανάλογα με τις συνθήκες της οικογενειακής ζωής, περιλαμβάνονται ειδικότερα, η αμοιβαία υποχρέωση των συζύγων για διατροφή τους, η κοινή υποχρέωση αυτών για τη διατροφή των τέκνων τους και γενικά η υποχρέωση για συμβολή στη λειτουργία του κοινού οίκου. Η συνεισφορά αυτή των συζύγων γίνεται με την προσωπική τους εργασία τα εισοδήματα και την περιουσία τους έστω και απρόσοδης (Ολ.ΑΠ 9/1991, ΕλΔνη 33/1429 ,Εφ.Πειρ.214/2016, ο.π).
Η ενάγουσα –ήδη εφεσίβλητη, με την ως άνω, από 28-9-2015 (και με ειδικό αριθμό κατάθεσης ……) αγωγή της, ζητούσε, ως ασκούσα την επιμέλεια του προσώπου του ανηλίκου τέκνου της …….., το οποίο απέκτησε με τον εναγόμενο –ήδη εκκαλούντα, κατά τη διάρκεια του μεταξύ τους γάμου, ο οποίος έχει λυθεί, να υποχρεωθεί ο τελευταίος να της καταβάλλει, ως συμμετοχή του στην τακτική σε χρήμα διατροφή του εν λόγω ανηλίκου τέκνου τους και για λογαριασμό αυτού, εντός του πρώτου τριημέρου κάθε μήνα, το ποσό των 475 ευρώ μηνιαίως για το χρονικό διάστημα από την επίδοση τις αγωγής και για δώδεκα (12) μήνες και ακολούθως,το ποσό των 522,50 ευρώ μηνιαίως για χρονικό διάστημα δώδεκα (12) μηνών, μετά την παρέλευση των πρώτων δώδεκα μηνών από την επίδοση της αγωγής, με τον νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση κάθε μηνιαίας δόσης, μέχρι την εξόφληση, για τον λόγο ότι το ανήλικο τέκνο αδυνατεί να διαθρέψει τον εαυτό του, καθώς και να επιβληθούν τα δικαστικά της έξοδα σε βάρος του εναγομένου.
Με την εκκαλουμένη απόφασή του, (υπ΄αρ. 2845/2016) το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς, αφού έκρινε την αγωγή ορισμένη και νόμιμη, ακολούθως την έκανε εν μέρει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη και υποχρέωσε τον εναγόμενο να καταβάλει στην ενάγουσα, ως ασκούσα την επιμέλεια του παραπάνω ανηλίκου τέκνου τους και για λογαριασμό αυτού διατροφή ποσού τριακοσίων (300) ευρώ, για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της αγωγής, νομιμοτόκως, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα σε αυτήν .
Ήδη κατά της ως άνω οριστικής απόφασης παραπονείται ο εναγομένος -ήδη εκκαλών, με την κρινόμενη έφεσή του για τους λόγους που εκθέτει σ΄ αυτήν και ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητεί δε την εξαφάνιση της, ώστε να απορριφθεί η ως άνω αγωγή του αντιδίκου του.
Από την εκτίμηση των ένορκων καταθέσεων των µαρτύρων απόδειξης και ανταπόδειξης, που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και περιέχονται στα ταυτάριθµα, µε την εκκαλουμένη απόφαση, πρακτικά αυτού, καθώς και όλων των εγγράφων που προσκομίζουν οι διάδικοι, σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά.
Οι διάδικοι τέλεσαν νόµιµο πολιτικό γάμο στο Δηµαρχείο Σαλαµίνας στις 15-12- 2004, που κατόπιν ιερολογήθηκε, σύµφωνα µε τους κανόνες της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στις 10-2-2007, στον Ιερό Ναό Αγίου Λαυρεντίου στη Σαλαµίνα και ο οποίος (γάμος) λύθηκε με την υπ’ αρ. 1447/2014 απόφαση του Πολυµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που έχει καταστεί αμετάκλητη. Από το γάµο τους αυτό, η ενάγουσα και ο εναγόμενος απέκτησαν ένα τέκνο, τον ….., που γεννήθηκε στις 6-2-2009. Πριν από τη λύση του ως άνω γάµου τους και στο πλαίσιο της διαδικασίας για την έκδοση συναινετικού διαζυγίου, η οποία δεν ευοδώθηκε, υπεγράφη μεταξύ των διαδίκων το από 8-9-2010 ιδιωτικό συµφωνητικό, µε το οποίο συµφώνησαν ότι η επιµέλεια του προσώπου του ανωτέρω ανηλίκου τέκνου του ανατίθεται στην ενάγουσα, ότι ο εναγόµενος θα ασκεί το δικαίωµα της επικοινωνίας µε το ανήλικο τέκνο κατά τον ειδικότερα οριζόµενο στο εν λόγω ιδιωτικό συµφωνητικό τρόπο και θα καταβάλλει την πρώτη ηµέρα εκάστου µηνός στην ενάγουσα, ως διατροφή για λογαριασµό του ανηλίκου τέκνου τους, το ποσό των 200 ευρώ, το οποίο θα αυξηθεί στο µέλλον ανάλογα µε την ηλικία και τις ανάγκες του τέκνου. Εξάλλου, αποδείχθηκε ότι το ανήλικο τέκνο των διαδίκων αδυνατεί να διαθρέψει τον εαυτό του, γιατί δεν έχει δική του περιουσία, ούτε εισοδήµατα από οποιαδήποτε άλλη πηγή, ενώ λόγω της ηλικίας του, δεν έχει τη δυνατότητα να εργασθεί. Συνεπώς, υπόχρεοι προς διατροφή είναι οι γονείς του από κοινού, ο καθένας ανάλογα µε τις οικονοµικές του δυνάµεις. Ειδικότερα, προέκυψε ότι ο εναγόμενος εργάζεται ως πυροσβέστης στο … Π.Σ. …., ενώ οι μηνιαίες καθαρές αποδοχές του για το κρίσιμο διάστημα, ανέρχονται στο ποσό των 1.369,84 ευρώ μηνιαίως, δεδομένου δε ότι παρακρατώνται από τον μισθό του ως δόσεις για την αποπληρωμή δανείων, συναφθέντων με το Τ.Ε.Α.Υ.Π.Σ. και το Τ.Π.Υ.Π.Σ., ποσού 90,63 ευρώ για το καθένα (ήτοι συνολικά το ποσό 181,26 ευρώ), ο μηνιαίος καταβαλλόμενος μισθός του είναι 1.188,58 ευρώ, όπως επικαλείται στην έφεσή του και αποδεικνύεται και από το αναλυτικό σημείωμα αποδοχών του μηνός Σεπτεμβρίου 2016 που προσκομίζει. Ο ίδιος κατοικεί σε διαμέρισμα ιδιοκτησίας της μητέρας της νυν συζύγου του ………, η οποία (σύζυγός του) είναι άνεργη (όπως προκύπτει από την προσκομιζόμενη από τον εναγόμενο σχετική κάρτα του Ο.Α.Ε.Δ) και επομένως δεν βαρύνεται με δαπάνη καταβολής μισθώματος, βαρύνεται, όμως, με τα λειτουργικά έξοδα αυτής της οικίας (δαπάνες ηλεκτρικού ρεύματος, ύδατος, θέρμανσης κ.α). Επιπλέον, έχει υποχρέωση να διατρέφει και ένα ακόμη ανήλικο άρρεν τέκνο που απέκτησε με την νύν σύζυγό του, γεννηθέν στις 28-7-2015. Δεν αποδείχθηκε δε διαθέτει άλλα περιουσιακά στοιχεία, εισοδήματα ή πόρους από άλλη πηγή . Ακόμη, προέκυψε ότι η ενάγουσα, η οποία έχει την επιμέλεια του ως άνω ανηλίκου τέκνου ,όπως προαναφέρθηκε και είναι αυτή που το φροντίζει, δεν εργάζεται, πλην όµως έχει τη δυνατότητα να εργασθεί, καθώς έχει εκπαιδευτεί ως αισθητικός και να αποκοµίζει αποδοχές ύψους περ. 500 ευρώ μηνιαίως, όπως δέχθηκε και το πρωτοβάθμιο δικαστήριο. Η δυνατότητα προς εργασία της ενάγουσας δεν αναιρείται απ’ το γεγονός ότι η ενάγουσα στις 22-1-2016 απέκτησε µε τον νέο της σύζυγο ………, το δεύτερο τέκνο της, (μετά δε την έκδοση της εκκαλουμένης και μετά το πέρας της επίδικης περιόδου, ακόμη ένα τέκνο με αυτόν, γεννηθέν στις 6-10-2017), καθώς η ανωτέρω εργασία µπορεί και να συνδυασθεί µε επισκέψεις των πελατών της στην οικία της ή στην οικία των τελευταίων. Διαµένει δε στην οικία του νέου της συζύγου και εποµένως δεν βαρύνεται με την καταβολή μισθώματος, ενώ, δεν αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα έχει άλλα εισοδήματα ή περιουσιακά στοιχεία. Επιπροσθέτως, αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα επιβαρύνεται, κατά νόμο, πέραν της υποχρέωσης διατροφής του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων και με την υποχρέωση διατροφής, κατά το κρίσιμο διάστημα, ενός ακόμη ανηλίκου άρρενος τέκνου, γεννηθέντος, όπως αναφέρθηκε παραπάνω στις 22-1-2016. Ήδη, αυτή συνεισφέρει στις ανάγκες διατροφής του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων με την προσωπική της εργασία για τη φροντίδα και την ανατροφή του, η οποία είναι αποτιμητή σε χρήμα. Το ανήλικο τέκνο των διαδίκων είναι μαθητής σε δημόσιο δημοτικό σχολείο και συγκεκριμένα του ….. Δημοτικού Σχολείου …. Σαλαμίνας. Παρακολουθούσε δε, έως τον Ιούνιο του έτους 2016, μαθήματα κολύμβησης αντί 25 ευρώ μηνιαίως, ενώ έκτοτε παρακολούθησε μαθήματα πάλης, όπως καταθέτει η μάρτυρας της ενάγουσας, ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, για τα οποία, όμως, δεν προκύπτει τι αντίτιμο καταβάλλονταν. Περαιτέρω το εν λόγω τέκνο έχει τις συνήθεις ανάγκες διατροφής, ένδυσης, ψυχαγωγίας, εκπαίδευσης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης που έχει ένα τέκνο της ηλικίας του, καθώς και τα ανάλογα λειτουργικά έξοδα της οικίας που διαμένει.
Με βάση τις προαναφερόμενες οικονομικές δυνατότητες του εναγομένου -εκκαλούντος και της ενάγουσας-εφεσίβλητης, τα ως άνω έξοδα του τέκνου και τις εν γένει περιστάσεις η κατά μήνα διατροφή για το ως άνω ανήλικο τέκνο των διαδίκων …., ανέρχεται σε 380 ευρώ μηνιαίως. Το ποσό αυτό, αποδεικνύεται, κατά την κρίση του δικαστηρίου, ότι είναι ανάλογο με τις ανάγκες του, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες ζωής του και ανταποκρίνεται στα απαραίτητα έξοδα για την εκπαίδευση διατροφή, ένδυση, ψυχαγωγία, συντήρηση του κλπ, όπως προαναφέρθηκε. Από το ποσό αυτό, ο εναγόµενος είναι σε θέση να καταβάλλει ως διατροφή το ποσό των 230 ευρώ µηνιαίως για ολόκληρο το αιτούµενο χρονικό διάστηµα, και όχι το ποσό των 300 ευρώ, που εσφαλμένα έκρινε το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, καθώς, λόγω και της οικονομικής κρίσης που πλήττει τη χώρα τα τελευταία χρόνια, τα εισοδήματά του πράγματι μειώθηκαν ( περ.350 ευρώ μηνιαίως), απέκτησε δε, επίσης, ακόμη ένα ανήλικο τέκνο, το οποίο υποχρεούται να διατρέφει. Από την άλλη πλευρά, το ποσό των 150 ευρώ, που ο ίδιος υποστηρίζει στην ένδικη έφεσή του ότι μπορεί να καταβάλει, κρίνεται υπερβολικά μικρό και δεν είναι ανάλογο με τις ως άνω ανάγκες του τέκνου, ούτε συνάδει με τις οικονομικές του δυνατότητες όπως παραπάνω αναφέρθηκαν. Κατά το λοιπό ποσό των 150 ευρώ μηνιαίως, (380 ευρώ-230 ευρώ) που απαιτείται για τη διατροφή του ανηλίκου συνεισφέρει η αιτούσα, με τα έσοδα που μπορεί, κατά τα προεκτεθέντα, να αποκομίσει εργαζόμενη, αλλά και την παροχή στέγης και την προσφορά της προσωπικής της εργασίας και απασχόλησης για την φροντίδα του, η οποία είναι αποτιμητή σε χρήμα. Ο ως άνω συσχετισμός των οικονοµικών δυνάµεων των δύο γονέων γίνεται αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο, όπως κρίθηκε και με την εκκαλουμένη, διότι µε την κρινόµενη αγωγή δεν ζητείται το σύνολο του ποσού, στο οποίο αποτιµώνται οι διατροφικές ανάγκες του ανηλίκου, αλλά µόνον το µέρος, το οποίο πρέπει να βαρύνει τον εναγόµενο, καθόσον η ενάγουσα επικαλείται µε την αγωγή και τη δική της συνεισφορά στη διατροφή του ανηλίκου µε την παροχή των προσωπικών υπηρεσιών της και την κάλυψη των στεγαστικών αναγκών του, ο δε ισχυρισμός του εναγομένου που επαναφέρει με την ένδικη έφεσή του περί συνεισφοράς της ενάγουσας στις ανάγκες του τέκνου, αποτελεί, κατά τα προαναφερθέντα στη μείζονα σκέψη άρνηση (της αγωγής) και όχι ένσταση.
Τέλος, ο εναγόμενος πρότεινε ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και επαναφέρει με την ένδικη έφεσή του, ένσταση μερικής εξόφλησης της ένδικης απαίτησης, διότι, καταβάλλει 150 ευρώ μηνιαίως ως συμμετοχή του στη διατροφή του εν λόγω ανηλίκου τέκνου, των οποίων ζητεί τον συμψηφισμό με αυτήν. Η παραπάνω ένσταση, όμως,είναι απορριπτέα ως αόριστη, όπως ορθώς κρίθηκε με την εκκαλουμένη, παρά τα περί του αντιθέτου υποστηριζόμενα από τον εκκαλούντα, διότι δεν αναφέρει μέχρι ποιον, συγκεκριμένα, μήνα του επίδικου χρονικού διαστήματος, κατεβλήθη αυτό το ποσό, ούτε το συνολικά καταβληθέν (ποσό), ώστε να αφαιρεθεί από το οφειλόμενο. ‘Αλλωστε, τυχόν καταβολές που έχουν γίνει εκ μέρους του και αφορούν το επίδικο διάστημα, θα καταλογιστούν στην εκτέλεση, εφόσον αποδεικνύονται παραχρήμα.
Κατόπιν τούτων, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, στο βαθμό, που κατέληξε, σε διαφορετική κρίση με το παρόν, εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις. Πρέπει, συνεπώς, να γίνει δεκτή η κρινόμενη έφεση, ως και κατ΄ ουσία βάσιμη, να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση και, αφού κρατηθεί η υπόθεση και δικασθεί κατ΄ ουσία, να γίνει εν μέρει δεκτή η αγωγή κι ως ουσιαστικά βάσιμη, σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, και να υποχρωθεί ο εναγόμενος – εκκαλών να καταβάλλει στην ενάγουσα – εφεσίβλητη, ως συνεισφορά στη μηνιαία τακτική διατροφή του ως άνω ανηλίκου τέκνου τους και για λογαριασμό του τελευταίου, του οποίου αυτή ασκεί την επιμέλεια του προσώπου του, το ποσό των 230 ευρώ μέσα στο πρώτο τριήμερο κάθε μήνα, για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της ένδικης αγωγής και με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση κάθε μηνιαίας δόσης έως την εξόφληση. Τα δικαστικά έξοδα δε και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας να συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων ,λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας αυτών και ανάλογα με την έκταση αυτής (άρθρα 178, 183, ΚΠολΔ) και να επιβληθεί μέρος των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας – εκκαλούσας, εις βάρος του εναγόμενου – εφεσίβλητου, όπως ειδικότερα ορίζονται στο διατακτικό της παρούσας απόφασης .
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει την έφεση κατ΄αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται την έφεση κατά το τυπικό και ουσιαστικό της μέρος.
Εξαφανίζει την εκκαλουμένη υπ΄αρ. 2845/2016 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που δίκασε τη διαφορά των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία διατροφών και επιμέλειας τέκνων.
Κρατεί την, από 28-9-2015 και με αριθμό κατάθεσης ………, αγωγή.
Δικάζει επί της ουσίας την υπόθεση.
Δέχεται εν μέρει την αγωγή.
Υποχρεώνει τον εναγόμενο να καταβάλλει στην ενάγουσα, ως συνεισφορά του στη μηνιαία τακτική διατροφή σε χρήμα του ανήλικου τέκνου τους ………. και για λογαριασμό του τελευταίου, του οποίου αυτή ασκεί την επιμέλεια, το ποσό των διακοσίων τριάντα (230) ευρώ , μέσα στο πρώτο τριήμερο κάθε μήνα, για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της ένδικης αγωγής και με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση κάθε μηνιαίας δόσης έως την εξόφληση .
Επιβάλλει μέρος από τα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας – εφεσίβλητης και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, εις βάρος του εναγομένου -εκκαλούντος, τα οποία ορίζει στο ποσό των εννιακοσίων (900) ευρώ.
KPIΘHKE, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, στο ακροατήριό του
και σε έκτακτη δημόσια αυτού συνεδρίαση στις 8 Αυγούστου 2018 , απόντων των
διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ