Αριθμός απόφασης 167/2019

ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Αριθμός: 167/2019

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

 Αποτελούμενο από τον Δικαστή Νικόλαο Κουτρούμπα, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Δ.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

     Με την από 12.1.2018 (με Γ.Α.Κ. …… και Ε.Α.Κ. ……..) κλήση της εκκαλούσας νόμιμα φέρεται προς συζήτηση ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου η από 7.3.2017 (με Γ.Α.Κ. ….. και Ε.Α.Κ. …. στο Πρωτοδικείο Πειραιά και με Γ.Α.Κ. ….. και Ε.Α.Κ. ….. στο Εφετείο Πειραιά) έφεσή της κατά της 421/2017 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία εργατικών διαφορών), που είχε προσδιορισθεί για να συζητηθεί στη δικάσιμο της 11.1.2018, όμως εκ παραδρομής προσδιορίσθηκε προς συζήτηση κατά την τακτική διαδικασία του τμήματος ναυτικών διαφορών, αντί για το μη ναυτικό τμήμα, όπως έπρεπε, ενόψει του ότι η εκκαλούμενη απόφαση είχε εκδοθεί κατά την ειδική διαδικασία των εργατικών διαφορών από το μη ναυτικό τμήμα του Πρωτοδικείου Πειραιά. Κατόπιν τούτου, η συζήτηση του ως άνω ένδικου μέσου ματαιώθηκε και με την παραπάνω κλήση της η εκκαλούσα ζήτησε να προσδιορισθεί η έφεσή της προς συνεκδίκαση στο μη ναυτικό τμήμα του Μονομελούς Εφετείου Πειραιά, στη δικάσιμο της 1.11.2018, στην οποία είχαν προσδιορισθεί μετ’ αναβολή να συζητηθούν η από 31.3.2017 (με Γ.Α.Κ. … και Ε.Α.Κ. …… στο Πρωτοδικείο και με Γ.Α.Κ. … και Ε.Α.Κ. …… στο Εφετείο Πειραιά) έφεση του εφεσίβλητου στη δική της έφεση ……… κατά αυτής, της ναυτιλιακής εταιρίας πλοίων αναψυχής (Ν.Ε.Π.Α.) με την επωνυμία «…….» και του …… κατά της ίδιας 421/2017 απόφασης και η από 16.3.2017 (με Γ.Α.Κ. ……. και Ε.Α.Κ. …… στο Πρωτοδικείο και με Γ.Α.Κ. ……..και Ε.Α.Κ. ……. στο Εφετείο Πειραιά) έφεση της ως άνω εταιρίας «………» κατά εκείνης (της εκκαλούσας στην πρώτη έφεση), του Νικόλαου ……., της υπό εκκαθάριση μονοπρόσωπης Ε.Π.Ε. με την επωνυμία «………..», του ……. και του …….. κατά της ίδιας ως άνω 421/2017 απόφασης. Οι ως άνω εφέσεις στρεφόμενες κατά της ίδιας απόφασης πρέπει να ενωθούν και συνεκδικασθούν κατ’ άρθρο 246 του ΚΠολΔ σε συνδυασμό με άρθρο 524 του ίδιου Κώδικα, καθώς αρμοδίως εισαγόμενες ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου κατ’ άρθρο 19 του ΚΠολΔ, υπάγονται στην ίδια ειδική διαδικασία των εργατικών διαφορών και κατά την κρίση του παρόντος Δικαστηρίου με τη συνεκδίκασή τους επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης και επέρχεται μείωση των εξόδων.

Περαιτέρω, η από 7.3.2017 έφεση της εταιρίας «……….» (στη συνέχεια για συντομία “…”)  ασκήθηκε με κατάθεση στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου στις 7.3.2017, νομότυπα κι εμπρόθεσμα ήτοι πριν καν της επιδοθεί η εκκαλούμενη απόφαση, η οποία τελικά της επιδόθηκε από τον εφεσίβλητο στις 20.6.2017, σύμφωνα με τη σχετική επισημείωση του δικαστικού επιμελητή …… στο προσκομιζόμενο αντίγραφο της προσβαλλόμενης απόφασης. Επίσης, ως προς την από 16.3.2017 έφεση της εταιρίας «………», αναφορικά με τους απολιπόμενους εφεσίβλητους ………, πρέπει να σημειωθεί ότι από τις υπ’ αριθμ. …….. εκθέσεις επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθήνας ……. προκύπτει ότι ακριβές αντίγραφο αυτής με πράξη ορισμού της αρχικής δικασίμου της 11.1.2018 και κλήση σε αυτή για συζήτηση επιδόθηκε στους ανωτέρω στις 19.4.2017 και 3.4.2017 νόμιμα κι εμπρόθεσμα, οπότε θεωρούνται πλασματικά κλητευθέντες στη μετ’αναβολή δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας. Εντούτοις, εκείνοι κατά την τελευταία αυτή δικάσιμο δεν εμφανίσθηκαν, ούτε εκπροσωπήθηκαν από πληρεξούσιο δικηγόρο, οπότε πρέπει να δικασθούν ερήμην και να προχωρήσει η συζήτηση της υπόθεσης σαν να ήταν και αυτοί παρόντες κατ’ άρθρο 524 παρ.4 του ΚΠολΔ. Η εν λόγω έφεση κατατέθηκε στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου στις 24.3.2017 και δεδομένου ότι είχε προηγηθεί προς την εκκαλούσα επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης με επιμέλεια του εφεσίβλητου-ενάγοντος στις 7.3.2017 σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. ……… έκθεση επίδοσης του ως άνω δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Αθηνών …….., έχει ασκηθεί και αυτή νομότυπα κατ’ άρθρο 495 παρ.1 ΚΠολΔ κι εμπρόθεσμα κατ’ άρθρο 518 παρ.1 ΚΠολΔ, ήτοι εντός τριάντα ημερών από την επίδοσή της, ομοίως δε εμπρόθεσμα έχει ασκηθεί και ως προς τους λοιπούς εφεσίβλητους, καθώς δεν αποδεικνύεται ότι έγινε επίδοση της προσβαλλόμενης απόφασης από την εκκαλούσα εταιρία σε αυτούς. Τέλος, σε ό,τι αφορά την από 31.3.2017 έφεση του εκκαλούντος …….., καταρχάς σε σχέση με τον απολιπόμενο εφεσίβλητο ……, πρέπει να σημειωθεί ότι από την προσκομιζόμενη υπ’ αριθμ. ……. έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Αθηνών …….. αποδεικνύεται ότι ακριβές αντίγραφο της εν λόγω έφεσης με πράξη ορισμού της αρχικής δικασίμου της 11.1.2018 και κλήση για συζήτηση σε αυτή επιδόθηκε στις 8.5.2017, στον παραπάνω εφεσίβλητο λόγω απουσίας αυτού και των συνοίκων του με θυροκόλληση κατ’ άρθρο 128 παρ.4 ΚΠολΔ σε ενσφράγιστο φάκελο, με αυθημερόν παράδοση αντιγράφου του παραπάνω εγγράφου στον Αξιωματικό Υπηρεσίας του Α.Τ. Παλαιού Φαλήρου αστυφύλακα ……. λόγω απουσίας του Διοικητή και με ταχυδρόμηση την επομένη, έγγραφης ειδοποίησης προς τον εφεσίβλητο, σύμφωνα με την από 9.5.17 βεβαίωση που συνυπογράφει ο ταχ. πράκτορας ……., η επίδοση δε έγινε κι εμπρόθεσμα κατ’ άρθρο 498 παρ.1 ΚΠολΔ. Δεδομένου ότι ο παραπάνω εφεσίβλητος δεν εμφανίσθηκε κατά την εκφώνηση της έφεσης από τη σειρά της στο οικείο πινάκιο, στην αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας μετ’ αναβολή δικάσιμο, στην οποία θεωρείται πλασματικώς κλητευθείς κατ’ άρθρο 226 παρ.4 ΚΠολΔ, δικάζεται ερήμην. Επειδή, όμως, ο εκκαλών δεν προσκόμισε μέσα σε πέντε ημέρες από τη συζήτηση της εφέσεως αντίγραφο των προτάσεων του ως άνω εφεσίβλητου στον πρώτο βαθμό, ως προς αυτόν η συζήτηση κηρύσσεται απαράδεκτη. Ως προς τους λοιπούς διαδίκους και οι τρεις εφέσεις πρέπει να γίνουν τυπικά δεκτές και να εξετασθεί το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων τους.

Παρακάτω και σε ό,τι αφορά την από 16.3.2017 έφεση της ναυτιλιακής εταιρίας με την επωνυμία «………» πρέπει να σημειωθεί ότι τυγχάνει απαράδεκτη λόγω έλλειψης παθητικής νομιμοποίησης κατά το μέρος που στρέφεται κατά των απλών ομοδίκων της και συνεναγομένων στην από 17.7.2015 και υπ’ αριθμ. έκθεσης κατάθεσης ……… αγωγή του πρώτου εφεσίβλητου σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 516, 517 και 68 του ΚΠολΔ. Ειδικότερα, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 74, 516 και 517 εδ. α΄ του ΚΠολΔ συνάγεται, ότι η έφεση πρέπει να απευθύνεται κατά των αντιδίκων του εκκαλούντος στην πρωτόδικη δίκη, όχι δε και κατ` εκείνων που διετέλεσαν ομόδικοι αυτού, οι οποίοι υφίστανται την ίδια με αυτόν βλάβη από την εκκαλουμένη απόφαση. Κατ΄ εξαίρεση, η έφεση μπορεί παραδεκτώς να απευθύνεται και κατά των ομοδίκων του εκκαλούντος ή κατά κάποιου από αυτούς, αν η εκκαλουμένη απόφαση περιέχει επιβλαβή διάταξη για κάποιον από τους ομοδίκους και υπέρ άλλου ή απέρριψε την αίτηση που υπέβαλε κάποιος ομόδικος κατ΄ άλλου ομοδίκου. Αυτό μπορεί να συμβεί, όταν η διαδικασία επιτρέπει την ανάπτυξη αντιδικίας μεταξύ των ομοδίκων για την προάσπιση αντίθετων συμφερόντων τους (π.χ. στη δίκη διανομής). Ειδικότερα, στην περίπτωση που ενάγονται περισσότεροι εις ολόκληρον ευθυνόμενοι σε δίκη αποζημίωσης από αδικοπραξία, αντικείμενο της δίκης είναι μόνο η αξίωση του τρίτου προς αποζημίωση, όχι δε και η εξ αναγωγής του ενός εις ολόκληρον ευθυνόμενου προς τον άλλο. Στη δίκη αυτή οι εναγόμενοι εις ολόκληρον ευθυνόμενοι, δεν μπορούν να αντιδικούν μεταξύ τους, ούτε ως προς την ύπαρξη, ούτε ως προς την έκταση της ευθύνης τους. Ειδικότερα στη δίκη αποζημίωσης από αδικοπραξία, αν εναχθούν περισσότεροι ευθυνόμενοι εις ολόκληρον, δεν μπορούν αυτοί να ζητήσουν από το Δικαστήριο να τους προσδιορίσει με την απόφασή του, το βαθμό συμμετοχής τους στο ατύχημα. Αυτό, θα κριθεί στο πλαίσιο της δίκης αναγωγής μεταξύ των εις ολόκληρον ευθυνομένων. Η απόφαση, εξάλλου, που εκδίδεται στη δίκη, που έκρινε την αξίωση αποζημίωσης, δεν αποτελεί δεδικασμένο στη δίκη που συνήθως ακολουθεί για την εξ αναγωγής αξίωση και όταν ακόμη στη δίκη αποζημίωσης ο εξ αναγωγής εναγομένος ήταν συνεναγόμενος, διότι, δεν υπάρχει ταυτότητα νομικής αιτίας, αφού η αξίωση αποζημίωσης στηρίζεται στις διατάξεις του άρθρου 914 του ΑΚ ή άλλη διάταξη, που τυχόν την καθιερώνει, ενώ η αξίωση αναγωγής, στο νόμο (άρθρο 927 του ΑΚ), ούτε ταυτότητα διαδίκων, αφού στη δίκη αποζημίωσης οι συνοφειλέτες είναι απλοί ομόδικοι, ενώ στη δίκη αναγωγής, οι συνοφειλέτες παρίστανται με διαφορετική ιδιότητα και είναι αντίδικοι. Επομένως, η έφεση του ενός από τους εις ολόκληρον ευθυνόμενους δεν μπορεί να απευθύνεται και κατά του άλλου, διότι το συμφέρον του εκκαλούντος εξαντλείται στην απόρριψη της αγωγής ως προς αυτόν, το δε δευτεροβάθμιο Δικαστήριο δεν μπορεί να περιλάβει στην απόφασή του διάταξη που να μεταβάλει, ως προς τον εφεσίβλητο ομόδικο του εκκαλούντος, τα πραγματικά περιστατικά που έγιναν δεκτά από την εκκαλουμένη απόφαση (βλ. ΕφΠειρ 23/2016 στη Νόμος που παραπέμπει στις ΟλΑΠ 16/1996, ΑΠ 1467/2009, ΑΠ 1287/2009, ΑΠ 1349/2008, ΑΠ 642/2007, ΑΠ 860/2001, ΕφΑθ 4397/2010, ΕφΑθ 4516/2008, ΕφΠατρ 663/2008, βλ. επίσης ΕφΛαρ 152/2014, Δικογραφία 2014, σελ. 713). Επειδή, λοιπόν, εν προκειμένω, απορρίπτεται η από 16.3.2017 έφεση έναντι των δεύτερης και τρίτης των εφεσίβλητων, τα δικαστικά τους έξοδα κατόπιν αιτήματός τους πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της εκκαλούσας, λόγω της ήττας αυτής σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 183 και 176 του ΚΠολΔ κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό, ενώ τέτοια έξοδα δεν επιβάλλονται υπέρ των τέταρτου και πέμπτου εφεσιβλήτων που δεν παρέστησαν στη δίκη και δεν υπέβαλαν σχετικό αίτημα. Ως προς τους τελευταίους δεν ορίζεται παράβολο για την περίπτωση άσκησης εκ μέρους τους ανακοπής ερημοδικίας, καθώς δεν έχουν προς τούτο έννομο συμφέρον (άρθρο 68 ΚΠολΔ).

Με την από 17.7.2015 (με Γ.Α.Κ. 8145/2015 και αριθμό κατάθεσης ……) αγωγή του ο ενάγων, ήδη εκκαλών-εφεσίβλητος ……… υποστήριξε ότι η πρώτη εναγόμενη τυγχάνει κυρία του υπό ελληνική σημαία επαγγελματικού τουριστικού πλοίου αναψυχής «A.» με αριθμό νηολογίου Πειραιώς ….., η δεύτερη εναγόμενη εφοπλίστρια αυτού και ο πέμπτος εναγόμενος πλοίαρχός του. Ότι οι δύο πρώτες εναγόμενες ανέθεσαν εργολαβικά στον τέταρτο εναγόμενο την εκτέλεση εργασιών βαφής στην εξωτερική επιφάνεια του πλοίου, επιφυλάσσοντας για τον εαυτό τους τη διεύθυνση και επίβλεψη του παραπάνω έργου, το οποίο εκτελέστηκε στο ναυπηγείο της τρίτης εναγόμενης στην Αίγινα. Ότι στις 19.4.2015, ο τέταρτος εναγόμενος, ενεργώντας υπό τις εντολές, τη διεύθυνση και την επίβλεψη των δύο πρώτων εναγόμενων, ως προστηθείς αυτών, προσέλαβε τον ενάγοντα με προφορική σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου, προκειμένου να εκτελέσει εργασία βαφής στο εξωτερικό μέρος του πλοίου. Ότι κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του και ενώ είχε σχεδόν τελειώσει και το τελευταίο χέρι βαφής του πλοίου, υπέστη στις 26.4.2015 εργατικό ατύχημα, υπό τις ειδικότερα περιγραφόμενες στο αγωγικό δικόγραφο συνθήκες, με αποτέλεσμα να τραυματισθεί σοβαρά στο δεξί του χέρι και στο πρόσωπο και να υποστεί κατάγματα σε τέσσερα δόντια. Ότι συνεπεία του εν λόγω ατυχήματος κατέστη ολικά ανίκανος για εργασία για χρονικό διάστημα δέκα μηνών, υπέστη ηθική βλάβη, ενώ στο μέλλον θα υποβληθεί στις αναφερόμενες στην αγωγή χειρουργικές επεμβάσεις. Ότι αποκλειστικά υπαίτιοι για το ένδικο ατύχημα είναι οι εναγόμενοι, οι μεν δύο πρώτες ως κυρίες του έργου και προστήσασες τον τέταρτο εναγόμενο, ο τέταρτος εναγόμενος ως εργολάβος, η τρίτη εναγόμενη ως ιδιοκτήτρια του ναυπηγείου και έχουσα την ευθύνη για την τήρηση των μέτρων ασφαλείας στους χώρους αυτού και ο πέμπτος εναγόμενος ως κατά νόμο υπεύθυνος για την ασφαλή και σύννομη εκτέλεση όλων των εργασιών επί του πλοίου και ιδίως αναφορικά με την τήρηση των κανονισμών σχετικά με τα μέτρα ασφαλείας των εργαζομένων, οι οποίοι άπαντες παραβίασαν κανονισμούς ασφαλείας για την προστασία των εργαζομένων και απασχολούμενων σε ναυπηγικές και επισκευαστικές εργασίες πλοίων και σκαφών και ιδίως όσους προβλέπουν συγκεκριμένα μέτρα προστασίας των εργαζομένων σε ικριώματα από τον κίνδυνο πτώσης. Κατόπιν των ανωτέρω, ζητούσε να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, αλληλεγγύως και εις ολόκληρον ο καθένας, να του καταβάλουν: 1) το ποσό των 40.000 ευρώ ως απολεσθέντα εισοδήματα για το χρονικό διάστημα από 1.5.2015 έως 29.2.2016, εκ του οποίου κατ’ ορθή εκτίμηση ζητούσε το μεν ποσό των 16.000 ευρώ που αντιστοιχούσε σε απολεσθέντα εισοδήματα για το πριν την άσκηση της αγωγής χρονικό διάστημα με εφάπαξ καταβολή, το δε υπόλοιπο ποσό που αντιστοιχεί σε απολεσθέντα εισοδήματα για το μετά την άσκηση της αγωγής χρονικό διάστημα σε δόσεις και δη το ποσό των 4.000 ευρώ μηνιαίως καταβλητέο την πρώτη εκάστου μηνός, άλλως κατά την επικουρική βάση της αγωγής το ποσό των 20.000 ευρώ ως αποζημίωση λόγω πλήρους πρόσκαιρης ανικανότητας για εργασία, 2) το ποσό των 900 ευρώ ως έξοδα νοσηλείας, 3) το ποσό των 15.290 ευρώ ως μελλοντικά έξοδα νοσηλείας και 4) το ποσό των 150.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης που υπέστη, όλα δε τα παραπάνω ποσά με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρις εξοφλήσεως.

Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την εκκαλουμένη 421/2017 απόφασή του απέρριψε την αγωγή ως προς τον πέμπτο εναγόμενο, τόσο ως προς την κύρια, όσο και ως προς την επικουρική βάση της, ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας, ενώ κατά τα λοιπά έκρινε την αγωγή παραδεκτή και νόμιμη κατ’ αμφότερες τις βάσεις της, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 298, 299, 330, 346, 481 επ., 648 επ., 681 επ., 914, 922, 926 εδ.α’, 929, 930, 932 του ΑΚ, 1, 2, 3 παρ.3, 6, 7, 16 του ν. 551/1915, όπως κωδικοποιήθηκε με το από 24-7/25-8-1920 Β.Δ και ο οποίος διατηρήθηκε σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα (άρθρο 38 ΕισΝΑΚ), 32 του ν. 1568/1985, 1, 2, 3, 4, 5, 37, 38 παρ.2, 40 περ.β, 41, 45, 63 και 64 παρ.5 του Π.Δ/τος 70/1990 «Υγιεινή και Ασφάλεια των Εργαζομένων σε ναυπηγικές εργασίες» και ακολούθως, α) απέρριψε την αγωγή ως αβάσιμη στην ουσία της ως προς τη δεύτερη εναγόμενη, για την οποία δέχθηκε ότι δεν ήταν εφοπλίστρια του πλοίου, όπως αναφερόταν στην αγωγή, αλλά ναυλομεσίτρια, οπότε έλειπε από αυτή η ιδιότητα της κυρίας του έργου και β) δέχθηκε εν μέρει την αγωγή ως βάσιμη κατ’ ουσίαν κατά των λοιπών εναγόμενων, υποχρεώνοντάς τους να καταβάλουν εις ολόκληρον ευθυνόμενοι ο καθένας στον ενάγοντα, το συνολικό ποσό των 31.000 ευρώ, επιμεριζόμενο σε 16.000 ευρώ ως απολεσθέντα εισοδήματα χρονικού διαστήματος τεσσάρων μηνών αρχόμενου από Μάιο του 2015 έως τον Αύγουστο του ίδιου έτους και σε 15.000 ευρώ ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη ο ενάγων, ενώ απορρίφθηκαν ως αναπόδεικτα τα αγωγικά κονδύλια των 900 ευρώ για καταβληθέντα έξοδα νοσηλείας και των 15.290 ευρώ για μελλοντικά έξοδα νοσηλείας. Σχετικά με το ατύχημα, το δικαστήριο δέχθηκε ότι αυτό πράγματι συνέβη στις 26.4.2015, όταν ο ενάγων πήγε στον τόπο εργασίας, προκειμένου να εκτελέσει τις τελευταίες εργασίες βαφής στο πλοίο, ανέβηκε στο κινητό ικρίωμα (σκαλωσιά) που είχε κατασκευάσει και τοποθετήσει περιμετρικά του σκάφους η τρίτη εναγόμενη, ιδιοκτήτρια του ναυπηγείου, ζαλίστηκε και έπεσε από ύψος 2,5 περίπου μέτρων, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί στο δεξί του χέρι και να υποστεί κατάγματα σε τέσσερα δόντια. Ότι η πρώτη εναγόμενη υπείχε ευθύνη έναντι του ενάγοντος ως πλοιοκτήτρια του πλοίου, στο οποίο γίνονταν οι εργασίες και ότι συνεπώς ως κυρία του έργου, κατά παράβαση της διάταξης του άρθρου 5 παρ.2 του ΠΔ 70/1990 δεν συνεργάστηκε με τον εργολάβο για τη σωστή εφαρμογή των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας για την αποφυγή ατυχημάτων στις εργασίες που πραγματοποιήθηκαν από το συνεργείο του εργολάβου, ιδίως δε ότι δεν μερίμνησε για την αντικατάσταση του ακατάλληλου και ανασφαλούς κινητού ικριώματος με νέο που θα πληρούσε τους όρους ασφαλείας που τίθενται από το ΠΔ 70/1990 στα άρθρα 37επ. αυτού. Αναφορικά με τον τέταρτο εναγόμενο, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο δέχθηκε ότι ευθύνεται ως εργολάβος και ότι κατά παράβαση των διατάξεων των άρθρων 4 παρ.1, 2, 7, 9 και 19, 63, 64 παρ.5 του Π.Δ/τος 70/1990: α) δεν οργάνωσε, επίβλεψε, ούτε επιθεώρησε την εκτέλεση της εργασίας βαφής σε κάθε φάση ώστε να εξασφαλιστεί η ύπαρξη ασφαλών συνθηκών εργασίας, β) δεν συνεργάστηκε με την κυρία του έργου κατά την εκτέλεση των εργασιών για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια και η υγιεινή του εργαζόμενου ενάγοντος, γ) δεν διέκοψε την εργασία όταν διαπίστωσε ότι δεν τηρούνται τα προβλεπόμενα μέτρα ασφάλειας και ειδικότερα όταν διαπίστωσε ότι το διατεθέν από την τρίτη των εναγόμενων ικρίωμα δεν ήταν ούτε κατάλληλο, ούτε επαρκές, δ) δεν εξασφάλισε κατάλληλη και ασφαλή κλίμακα πρόσβασης στο πλοίο, όπως αυτή προσδιορίζεται από το ΠΔ 1349/1981, ήτοι κλίμακα φέρουσα πλευρικά κιγκλιδώματα, τα οποία παρέχουν από πλευράς ύψους και αντοχής επαρκή ασφάλεια, ε) δεν χορήγησε στον ενάγοντα τα κατά περίπτωση απαιτούμενα ατομικά μέσα προστασίας και ειδικότερα στ) ενόψει του ότι ο ενάγων δεν μπορούσε να προστατευθεί από πτώση με μέσα συλλογικής προστασίας, όπως δίχτυ προστασίας, δεν χορήγησε σε αυτόν ζώνη ασφαλείας. Τέλος, ως προς την τρίτη εναγόμενη, η εκκαλούμενη δέχθηκε ότι εκείνη ως ιδιοκτήτρια του ναυπηγείου και συνεπώς παρέχουσα το χώρο και ως κατασκευάστρια του κινητού ικριώματος, κατά παράβαση των διατάξεων των άρθρων 7 παρ.1, 37 παρ.1, 41 παρ.1 περ.α’ και δ’ και 45 παρ.2 του ΠΔ 70/1990: α) δεν παρείχε κατάλληλη και ασφαλή κλίμακα πρόσβασης στο πλοίο, όπως αυτή προσδιορίζεται από το ΠΔ 1349/1981, ήτοι κλίμακα φέρουσα πλευρικά κιγκλιδώματα, τα οποία παρέχουν από πλευράς ύψους και αντοχής επαρκή ασφάλεια, β) δεν διέθεσε κατάλληλο και επαρκές ικρίωμα για την εργασία της βαφής του σκάφους, η οποία δεν μπορούσε να εκτελεσθεί με ασφάλεια με τη βοήθεια φορητής κλίμακας ή με άλλα μέσα, γ) δεν φρόντισε το δάπεδο του ικριώματος, που η ίδια, δια του αρμόδιου προσωπικού της, συναρμολόγησε να αποτελείται από τρία τουλάχιστον μαδέρια ελάχιστου πάχους πέντε εκατοστών (0,05) του μέτρου και συνολικού πλάτους τουλάχιστον εξήντα εκατοστών (0,60) του μέτρου, δ) δεν φρόντισε τα μαδέρια του δαπέδου να συνδέονται από το κάτω μέρος κάθετα προς την κατασκευή με ζεύγματα (κλάπες) σε τρόπο που να είναι αδύνατη η ανομοιόμορφη κάμψη τους και ε) δεν εξασφάλισε τη σταθερότητα (μη μετασχηματισμό) των πλαγιοστατών της οριζόντιας δοκού ανά δύο με αντερείσματα που συγκολλώνται ή προσηλώνονται ανάλογα στο μέσο της οριζόντιας δοκού και στα κάτω άκρα των πλαγιοστατών. Περαιτέρω, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο δέχθηκε ότι για το ως άνω εργατικό ατύχημα και για τον συνεπεία αυτού τραυματισμό του ενάγοντος, δεν αποδείχθηκε ότι συντέλεσε πταίσμα του τελευταίου και απέρριψε ως ουσία αβάσιμη την υποβληθείσα εκ μέρους της πρώτης και τρίτης των εναγομένων ένσταση περί συνυπαιτιότητας κατ’ άρθρο 300 ΑΚ, του ενάγοντος στην πρόκληση του ατυχήματος, διότι ο ενάγων όταν διαπίστωσε, ως έμπειρος βαφέας που πράγματι ήταν, την επικινδυνότητα του τοποθετημένου ικριώματος ενημέρωσε σχετικά τόσο τον πλοίαρχο, πέμπτο εναγόμενο και προστηθέντα της πρώτης εναγόμενης, όσο και τον εργολάβο, τέταρτο εναγόμενο. Επίσης δέχθηκε ότι ο ισχυρισμός της τρίτης εναγόμενης ότι την Παρασκευή 24-4-2015, ήτοι δύο ημέρες πριν το ένδικο ατύχημα, αποσυναρμολογήθηκε η σκαλωσιά από εργάτες της τρίτης εναγόμενης, κατόπιν εντολής της πλοιοκτήτριας εταιρίας, που δόθηκε μέσω του πλοιάρχου του πλοίου στον τεχνικό διευθυντή του ναυπηγείου και ότι η πρόχειρη σκαλωσιά από την οποία έπεσε ο ενάγων κατασκευάστηκε εντός του Σαββατοκύριακου από το συνεργείο που εργαζόταν στο σκάφος και πιθανώς από τον ίδιο τον ενάγοντα, τυγχάνει απορριπτέος ως αβάσιμος κατ’ ουσία. «Τούτο διότι, με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας που λαμβάνονται αυτεπαγγέλτως υπόψιν (άρθρο 336 παρ.4 ΚΠολΔ), δεν δύναται να γίνει δεκτό ότι η πλοιοκτήτρια, η οποία είχε καταβάλει συνολικά για την κατασκευή της σκαλωσιάς το ποσό των 1.800 ευρώ, θα έδινε εντολή στην τρίτη των εναγομένων να την αποσυναρμολογήσει πριν ολοκληρωθούν όλες οι εργασίες επισκευής και βαφής και το πλοίο είναι έτοιμο για καθέλκυση. Εξάλλου, από τη σύγκριση των από 16-4-2015 φωτογραφιών που προσκομίζει ο ενάγων με τις προσκομιζόμενες από την τρίτη εναγομένη φωτογραφίες που έλαβε ο φύλακας του ναυπηγείου, .. …, την ημέρα του ατυχήματος, προκύπτει ότι πρόκειται για την ίδια ακριβώς σκαλωσία». Ήδη για την απόρριψη αυτή του αμέσως παραπάνω ισχυρισμού της παραπονείται με τον πρώτο λόγο της από 7.3.2017 έφεσής της η τρίτη εναγόμενη υποστηρίζοντας ότι το ικρίωμα από το οποίο έπεσε ο ενάγων την Κυριακή 26.4.2015, το οποίο ήταν παντελώς ακατάλληλο, μη πληρούν τις προδιαγραφές ασφαλείας κατά την εκκαλούμενη απόφαση δεν είχε τοποθετηθεί από εκείνη, αλλά από τα συνεργεία που εργάζονταν στο σκάφος το Σαββατοκύριακο 25/26 Απριλίου 2015, ενώ το ναυπηγείο ήταν κλειστό και αφού την Παρασκευή 24.4.2015 ο κυβερνήτης του σκάφους κ. …… είχε ζητήσει από τον τεχνικό διευθυντή του ναυπηγείου, …….. να γίνει αποσυναρμολόγηση της κατασκευασθείσας από το ναυπηγείο σκαλωσιάς, κάτι που έγινε, γιατί η πλοιοκτήτρια επιθυμούσε να ρίξει το σκάφος και πάλι στη θάλασσα. Αιτιάται δε την πρωτόδικη κρίση, γιατί, ενώ αυτή επιμελήθηκε την εξέταση στο ακροατήριο ενός μάρτυρα, του διευθυντή της εταιρίας, …… και έλαβε νομότυπα τρεις ένορκες βεβαιώσεις και δη την ενώπιον της Συμβ/φου Αθηνών …… υπ’ αριθμ. …… ένορκη βεβαίωση του ………, τεχνικού διευθυντή του ναυπηγείου, ο οποίος καταθέτει ότι έλαβε εντολή από τον πλοίαρχο του σκάφους για αποσυναρμολόγηση της κανονικής σκαλωσιάς και τις ενώπιον της Συμβ/φου Αίγινας υπ’ αριθ. ……… ένορκες βεβαιώσεις του ……, εργάτη που φέρεται να συμμετείχε στην αποσυναρμολόγηση της κανονικής σκαλωσιάς στις 24.4.2016 και του ………, φύλακα στο ναυπηγείο την ημέρα του ατυχήματος που καταθέτει ότι τις προηγούμενες ημέρες είχε δει να είναι τοποθετημένη κανονική σκαλωσιά, επιπλέον δε προσκόμισε το πρόχειρο ημερολόγιο εργασιών που τηρείται στο ναυπηγείο και το ημερήσιο πρόγραμμα παρακολούθησης εργασιών του, στα οποία καταγράφηκε η αποσυναρμολόγηση του ικριώματος, καθώς και φωτογραφίες από το πρόχειρο ικρίωμα που τράβηξε ο φύλακας …….. μετά το ατύχημα, το Δικαστήριο πείσθηκε από την ανωμοτί εξέταση του ενάγοντος σε συνδυασμό με φωτογραφίες τις οποίες προσκόμισε ο τελευταίος με την προσθήκη-αντίκρουση των προτάσεών του, εκ των οποίων δύο φέρονται με ημερομηνία λήψης στις 16.4.2015, ήτοι οκτώ μέρες πριν την απομάκρυνση της σκαλωσιάς και μία στις 25.4.2015, την παραμονή του ατυχήματος. Ότι οι φωτογραφίες αυτές απαραδέκτως ελήφθησαν υπόψη από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την προσκομιδή τους με την προσθήκη-αντίκρουση των προτάσεων, καθώς κατέτειναν στην απόδειξη των αγωγικών ισχυρισμών του ενάγοντος για την ακαταλληλότητα του ικριώματος, από το οποίο έπεσε και όχι σε αντίκρουση ισχυρισμού που προτάθηκε το πρώτον στο ακροατήριο, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει η τρίτη εναγόμενη να προβεί σε αξιολόγησή τους, ενώ αμφισβητεί το κατά πόσον ελήφθησαν στους χρόνους που αναφέρει ο ενάγων και όχι μετά το ατύχημα, όπως είναι η θέση αυτής. Επιπλέον διαμαρτύρεται γιατί το ανωτέρω Δικαστήριο έλαβε υπόψη του ως δίδαγμα της κοινής πείρας κατ’ άρθρο 336 παρ.4 του ΚΠολΔ ότι δεν μπορούσε να έχει δοθεί εντολή να αποσυναρμολογηθεί η κανονική σκαλωσιά πριν γίνει πλήρης αποπεράτωση των εργασιών βαφής στο σκάφος, καίτοι τα διδάγματα της κοινής πείρας λαμβάνονται υπόψη συμπληρωματικά σε σχέση με τα προσαγόμενα αποδεικτικά μέσα και όχι καθ’ υποκατάσταση αυτών. Ότι εν προκειμένω, με βάση τις ένορκες καταθέσεις μαρτύρων, το ημερολόγιο εργασιών και το πρόγραμμα παρακολούθησης εργασιών αποδείχθηκε ότι το κανονικό ικρίωμα απομακρύνθηκε με εντολή της πλοιοκτήτριας στις 24.4.2015, ανεξαρτήτως του εάν σε άλλες περιπτώσεις μία πλοιοκτήτρια εταιρία θα περίμενε να ολοκληρώσει τις εργασίες βαφής του σκάφους, πριν δώσει εντολή για την αφαίρεση του ικριώματος. Ότι πολλές φορές μετά την ολοκλήρωση των εργασιών σε ένα σκάφος και τη διενέργεια του τελικού ελέγχου τους, προκύπτει η ανάγκη εκτέλεσης πρόσθετων μικροεργασιών («μερεμέτια»), γεγονός που εξηγεί την τοποθέτηση μέσα στο Σαββατοκύριακο που ακολούθησε, του πρόχειρου ικριώματος, χωρίς όμως να έχει συμμετάσχει στην τοποθέτηση αυτή η τρίτη εναγόμενη ή να έχει ενημερωθεί το ναυπηγείο. Ακόμη, πρέπει να σημειωθεί ότι με τις προτάσεις της η παραπάνω εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα επικαλείται και προσκομίζει το σχετικό «Θ» φερόμενο ως φωτοτυπικό αντίγραφο των δύο φωτογραφιών που προσκόμισε ο ενάγων-εφεσίβλητος πρωτοδίκως με την προσθήκη-αντίκρουση των προτάσεών του ως φωτογραφίες του ικριώματος που τραβήχθηκαν στις 16.4.2015, ήτοι οκτώ ημέρες πριν το ατύχημα και η ίδια υποστηρίζει ότι από κανένα στοιχείο δεν φαίνεται ότι οι φωτογραφίες αυτές ελήφθησαν την παραπάνω ημερομηνία. Τέλος, επισημαίνεται ότι στις προτάσεις που κατέθεσε η πλοιοκτήτρια εταιρία ως εκκαλούσα προς υποστήριξη της δικής της συνεκδικαζόμενης έφεσης και δη στη σελίδα 12 αυτών, υπό στοιχείο γ’, υιοθετεί τη θέση της τρίτης εναγόμενης «ότι η σκαλωσιά αποσυναρμολογήθηκε την Παρασκευή 24.04.2015, ήτοι δύο (2) ημέρες πριν το επίδικο συμβάν κατόπιν δήλωσης του εργολάβου και του αντιδίκου περί ολοκλήρωσης των εργασιών βαφής και περί μη ύπαρξης ανάγκης για την χρήση της».

Ως προς τους παραπάνω ισχυρισμούς καταρχάς πρέπει να σημειωθεί ότι παραδεκτά και νόμιμα προσκόμισε πρωτοδίκως ο ενάγων τις τρεις φωτογραφίες που φέρονται να τραβήχθηκαν οι δύο πρώτες στις 16.4.2015 και η τρίτη στις 25.4.2015 κατ’ άρθρο 591 παρ.1 στοιχ.στ’ ΚΠολΔ, καθώς η προσκομιδή τους κατέτεινε σε ανταπόδειξη του ισχυρισμού της τρίτης εναγόμενης που προέβαλε το πρώτον στο ακροατήριο και με τις προτάσεις της ότι η κανονική σκαλωσιά είχε αφαιρεθεί στις 24.4.2015 χωρίς δική της υπαιτιότητα, με εντολή της πλοιοκτήτριας και ότι επομένως η σκαλωσιά από την οποία έπεσε ο ενάγων δεν ήταν ίδια με εκείνη που το ναυπηγείο είχε αρχικά τοποθετήσει για τη βαφή του σκάφους και κυρίως δεν την κατασκεύασε αυτή. Ενόψει όμως των όσων εκτέθηκαν παραπάνω καθίσταται αναγκαίο να προσκομισθούν οι δύο φωτογραφίες που φέρεται να τράβηξε με τη συσκευή του κινητού του τηλεφώνου ο ενάγων-εφεσίβλητος-εκκαλών στις 16.4.2015, η φωτογραφία που φέρεται να τράβηξε στις 25.4.2015, καθώς και στο cd στο οποίο κατά τον ίδιο φαίνεται η καταχώρηση των εν λόγω φωτογραφιών στη μνήμη του κινητού του τηλεφώνου τις συγκεκριμένες ημερομηνίες, ώστε να διαπιστωθεί εάν πράγματι προκύπτουν οι ημερομηνίες λήψης των φωτογραφιών, δεδομένου ότι ο ενάγων, ενώ επικαλείται τα εν λόγω αποδεικτικά μέσα ως σχετικά 21, 22, 23 και 24, ενσωματώνοντας τις προτάσεις του στον πρώτο βαθμό στις προτάσεις που κατέθεσε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου και διατηρώντας την ίδια αρίθμηση στα πρωτοδίκως προσαχθέντα αποδεικτικά μέσα, επιπλέον δε επικαλείται νέα σχετικά αποδεικτικά μέσα στο δεύτερο βαθμό όπως έχει τέτοιο δικαίωμα κατ’ άρθρο 529 ΚΠολΔ, εντούτοις προσκομίζει μόνο τα σχετικά του δεύτερου βαθμού και όχι και τα πρωτοδίκως προσαχθέντα. Κατά το άρθρο 254 ΚΠολΔ, όπως ισχύει, το οποίο εφαρμόζεται και στην κατ` έφεση δίκη (άρθρ. 524 παρ.1), το δικαστήριο μπορεί να διατάξει την επανάληψη της συζήτησης στο ακροατήριο, η οποία έχει κηρυχθεί περατωμένη και όταν, κατά τη μελέτη της υπόθεσης ή τη διάσκεψη παρουσιάζονται κενά ή αμφίβολα σημεία, που χρειάζονται συμπλήρωση ή επεξήγηση (παρ. 1Α΄). Η απόφαση μνημονεύει απαραιτήτως τα ειδικά θέματα, που αποτελούν αντικείμενο της επαναλαμβανόμενης συζήτησης. Η συζήτηση που επαναλαμβάνεται κατ` αυτό τον τρόπο θεωρείται συνέχεια της προηγούμενης (παρ. 1α΄, γ΄). Κατόπιν τούτου, χωρίς να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση, πρέπει να αναβληθεί η έκδοση οριστικής απόφασης και να διαταχθεί η επανάληψη της συζήτησης της υπόθεσης κατ’ άρθρο 254 του ΚΠολΔ, προκειμένου να προσκομισθούν από τον ενάγοντα-εκκαλούντα-εφεσίβλητο οι ως άνω επικαλούμενες αλλά μη προσκομισθείσες ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου φωτογραφίες και cd, δεδομένου ότι επηρεάζουν την κρίση του Δικαστηρίου σχετικά με το σύνολο της ουσίας της υπόθεσης, στην οποία αφορούν και οι τρεις συνεκδικαζόμενες εφέσεις και δη ως προς το κρίσιμο ζήτημα αν το ατύχημα έλαβε χώρα επί της σκαλωσιάς που είχε εξαρχής τοποθετηθεί γύρω από ένδικο πλοίο από την εκκαλούσα-εφεσίβλητη “………” ή επί πρόχειρης ακατάλληλης σκαλωσιάς που τοποθετήθηκε από τον εργολάβο και τα συνεργεία που εργάσθηκαν στο πλοίο εκτός ημερών λειτουργίας του ναυπηγείου και δη μέσα στο Σαββατοκύριακο 25 και 26.4.2015 για συμπληρωματικές εργασίες, μετά από αποσυναρμολόγηση της αρχικής σκαλωσιάς την 24.4.2015, έπειτα από εντολή της κυρίας του πλοίου και λόγω ολοκλήρωσης των εργασιών βαφής σε αυτό, όπως ισχυρίζεται η εκκαλούσα-εφεσίβλητη εταιρία που εκμεταλλευόταν το ναυπηγείο και όπως ο ισχυρισμός αυτός επηρεάζει τον έτερο ισχυρισμό περί συντρέχοντος πταίσματος του εργαζόμενου που προέβαλε επικουρικά, πρωτοδίκως, η κυρία του πλοίου «………» και επαναφέρει με τον τρίτο λόγο της έφεσής της λόγω απόρριψής του από την εκκαλουμένη ότι καίτοι ο ενάγων-εφεσίβλητος-εκκαλών είχε διαπιστώσει ότι δεν είχαν τηρηθεί στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας, ως προς το τοποθετηθέν κινητό ικρίωμα, γεγονός που θα καθιστούσε πολύ πιθανό τον τραυματισμό του, δεν όχλησε τους ιθύνοντες για τη λήψη των μέτρων αυτών, θέτοντας έτσι των εαυτό του σε κίνδυνο.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Συνεκδικάζει α) την από 16.3.2017 (με Γ.Α.Κ. …… και Ε.Α.Κ. ……… στο Πρωτοδικείο και με Γ.Α.Κ. ……..και Ε.Α.Κ. …….) έφεση ερήμην του τέταρτου και του πέμπτων εφεσιβλήτων και αντιμωλία των λοιπών, β) την από 31.3.2017 (με Γ.Α.Κ. ……. και Ε.Α.Κ. …… στο Πρωτοδικείο και με Γ.Α.Κ. ……. και Ε.Α.Κ. …… στο Εφετείο Πειραιά) έφεση ερήμην του τρίτου εφεσίβλητου και αντιμωλία των λοιπών διαδίκων, γ)την από 7.3.2017 (με Γ.Α.Κ. …… και Ε.Α.Κ. …… στο Πρωτοδικείο Πειραιά και με Γ.Α.Κ. …….. και Ε.Α.Κ. …… στο Εφετείο Πειραιά) έφεση αντιμωλία των διαδίκων.

Δέχεται τυπικά τις παραπάνω εφέσεις.

Απορρίπτει ως παθητικά ανομιμοποίητη την από 16.3.2017 έφεση κατά των δεύτερης, τρίτης, τέταρτου και πέμπτου εφεσίβλητων.

Επιβάλλει τα δικαστικά έξοδα των δεύτερης και τρίτης των εφεσιβλήτων σε βάρος της εκκαλούσας και ορίζει αυτά στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ για κάθε εφεσίβλητη.

Κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση της από 31.3.2017 έφεσης ως προς τον τρίτο εφεσίβλητο.

Αναβάλλει κατά τα λοιπά την έκδοση οριστικής απόφασης επί των τριών συνεκδικαζόμενων εφέσεων.

Διατάσσει την επανάληψη της συζήτησης των παραπάνω συνεκδικαζόμενων εφέσεων, προκειμένου ο εκκαλών-εφεσίβλητος …….. να προσκομίσει στη νέα δικάσιμο που θα προσδιορισθεί τα επικαλούμενα στις προτάσεις του ως σχετικά «21, 22, 23, 24», αλλά μη προσαχθέντα αποδεικτικά μέσα, ήτοι δύο φωτογραφίες που φέρεται να τράβηξε στις 16.4.2015, με τη συσκευή του κινητού του τηλεφώνου που απεικονίζουν τη σκαλωσιά που υπήρχε περιμετρικά του ένδικου σκάφους κατά τον παραπάνω χρόνο, τη φωτογραφία που φέρεται να τράβηξε στις 25.4.2015 με απεικόνιση της ίδιας σκαλωσιάς, καθώς και το cd στο οποίο, κατά τον ίδιο, φαίνεται η καταχώρηση των εν λόγω φωτογραφιών στη μνήμη του κινητού του τηλεφώνου τις συγκεκριμένες ημερομηνίες, ώστε να διαπιστωθεί εάν πράγματι απεικονίζεται η ίδια σκαλωσιά που ήταν τοποθετημένη γύρω από το σκάφος την ημέρα του ένδικου ατυχήματος (26.4.2015) και εάν προκύπτουν οι ημερομηνίες λήψης των παραπάνω φωτογραφιών, προκειμένου να διερευνηθούν τα ζητήματα που διαλαμβάνονται στο σκεπτικό της παρούσας.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, στις 26.3.2019.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                            Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ