Μενού Κλείσιμο

Αριθμός απόφασης 179/2019

Αριθμός    179 /2019

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Αποτελούμενο από τo Δικαστή Γεώργιο Βερούση, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα  Γ.Λ

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η κρινομένη από 18-5-2015 (αριθ. εκθ. καταθ ………) έφεση του εναγομένου της από 16-10-2014 (αριθ. εκθ. καταθ. ……..) αγωγής ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείο Πειραιά κατά της με αριθμό 1422/2015 απόφασης του παραπάνω Δικαστηρίου το οποίο δίκασε την παραπάνω αγωγή κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών που αφορούν διατροφή και επιμέλεια τέκνων (άρθρο 681Β του Κ.Πολ.Δ.), αντιμωλία των διαδίκων, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, καθόσον από τα έγγραφα της δικογραφίας δεν προκύπτει ότι η εκκαλουμένη επιδόθηκε στον εκκαλούντα, η δε έφεση κατατέθηκε στη Γραμματεία του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου 18-5-2015 και επομένως αυτή ασκήθηκε εμπρόθεσμα (άρθρα 144 παρ. 1, 495 παρ. 1 και 2,511, 513 παρ. 1 β’, 516 παρ. 1, 517 εδ. α’, 518 παρ. 1 και 520 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ.) ενώ κατατέθηκε στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου στις 18-5-2015, ήτοι μετά την έναρξη ισχύος του Ν 3994/25-7-2011 (άρθρα 19, 495 παρ. 1 και 2, 511, 513 παρ. 1 β’, 516 παρ. 1 , 517 εδ. α’, 518 παρ. 1 και 520 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ.), ενώ δεν απαιτείται η κατάθεση του παράβολου που προβλέπεται στο άρθρο 495 παρ. 4 του Κ.Πολ.Δ. κατά την άσκηση της έφεσης, καθόσον, σύμφωνα με το άρθρο 495 παρ. 4 εδαφ. ε’ του Κ,Πολ.Δ. (ως η παρ. 4 προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του Ν 4055/2012 και έναρξη ισχύος 2-4-2012 σύμφωνα με το άρθρο 113 του Ν 4055/2012 και ίσχυε κατά το χρόνο δημοσίευσης της εκκαλουμένης απόφασης), η υποχρέωση κατάθεσης του προβλεπόμενου στη διάταξη αυτή παράβολου σε εκείνον που ασκεί το ένδικο μέσο της έφεσης δεν ισχύει μεταξύ άλλων και για τις διαφορές των άρθρων 681Β του ΚΠολΔ (διαφορές που αφορούν διατροφή και επιμέλεια τέκνων). Επομένως, πρέπει να γίνει δεκτή κατά το τυπικό της μέρος η έφεση (άρθρο 532 του Κ.Πολ.Δ.) και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της κατά την ίδια διαδικασία (άρθρο 533 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ).

Με την από 16-10-2014 (αριθ. εκθ. καταθ. ………) αγωγή της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείο Πειραιά επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, η ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη ως ασκούσα τη γονική μέριμνα των ανηλίκων διδύμων θυγατέρων της ………. που απέκτησε κατά τη διάρκεια της έγγαμης σχέσης της με τον εκκαλούντα και γεννήθηκαν στις 17-11-1999 ζητούσε υποχρεωθεί ο εναγόμενος με απόφαση προσωρινά εκτελεστή να της καταβάλει για λογαριασμό των παραπάνω ανηλίκων που διαμένουν μαζί της και αδυνατούν να διαθρέψουν τον εαυτό τους, ως διατροφή σε χρήμα το συνολικό ποσό των 3.000 ευρώ μηνιαίως για χρονικό διάστημα τριών ετών από την επίδοση της αγωγής προκαταβαλλόμενο την πρώτη ημέρα εκάστου μηνός με το νόμιμο τόκο από τον χρόνο καθυστέρησης κάθε μηνιαίας παροχής καθώς και να καταδικαστεί στην καταβολή της δικαστικής της δαπάνης. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφασή του αφού έκρινε την αγωγή νόμιμη στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1485, 1486, 1487 εδ. β, 1489 παρ. 2, 1493, 1496, 1497, 1498, 1516 παρ. 2, 340, 345, 346 του ΑΚ, 176, 907 και 910 αρ. 4 του Κ.Πολ.Δ., έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή, υποχρέωσε τον εναγόμενο να καταβάλλει στην ενάγουσα το συνολικό ποσό των 600 ευρώ μηνιαίως την πρώτη ημέρα εκάστου μηνός με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση κάθε μηνιαίας καταβολής, για χρονικό διάστημα τριών ετών από την επίδοση της αγωγής, κήρυξε την απόφαση προσωρινά εκτελεστή και επέβαλλε σε βάρος του εκκαλούντος τη δικαστική δαπάνη της εφεσιβλήτου την οποία όρισε στο ποσό των 500 ευρώ πλέον των προκαταβληθέντων εξόδων. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται με την κρινόμενη έφεσή του ο εκκαλών – εναγόμενος διατεινόμενος ότι η εκκαλουμένη εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις και ζητεί να μεταρρυθμιστεί η εκκαλουμένη κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο δικόγραφο της έφεσης. Περαιτέρω η εφεσίβλητη με την από 24-11-2015 (αριθ. εκθ. καταθ. ……..) αντέφεσή της που επιδόθηκε νόμιμα στον εκκαλούντα ζητεί, διατεινόμενη ότι η εκκαλουμένη εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις, να μεταρρυθμιστεί η εκκαλουμένη ως προς το ποσό της επιδικασθείσας διατροφής ήτοι ως προς το κεφάλαιο που εκκαλείται με την έφεση. Με το παραπάνω περιεχόμενο η ασκηθείσα αντέφεσή είναι παραδεκτή (άρθρο 523 παρ. 1, 2) και πρέπει να ερευνηθεί ως προς τη βασιμότητα των λόγων της αφού διαταχθεί η συνεκδίκαση της με την έφεση (άρθρο 246 του Κ.Πολ.Δ.).

Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του, του καθώς και από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που οι διάδικοι επικαλούνται και επαναπροσκομίζουν είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο θρησκευτικό γάμο στον Πειραιά στις 15-6-1986 και κατά τη διάρκεια της έγγαμης σχέσης του απέκτησαν δύο δίδυμα θήλυ τέκνα που γεννήθηκαν στις 17-11-1999. Η έγγαμη σχέση των διαδίκων διασπάσθηκε κατά τον μήνα Σεπτέμβριο του έτους 2012 και δυνάμει της με αριθμό 5568/2012 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά ανατέθηκε οριστικά η επιμέλεια των παραπάνω ανηλίκων την εφεσίβλητη μητέρα τους ενώ ο εκκαλών υποχρεώθηκε να καταβάλλει στην τελευταία το συνολικό ποσό των 700 ευρώ μηνιαίως ως διατροφή σε χρήμα για λογαριασμό τους (των ανηλίκων). Περαιτέρω από τα ανωτέρω αποδεικτικά μέσα προκύπτει ότι δυνάμει της με αριθμό 3240/2013 απόφασης του ιδίου ως άνω Δικαστηρίου η μηνιαία διατροφή για αμφότερα τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων ορίστηκε στο συνολικό ποσό των 400 ευρώ για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της αντίστοιχης αγωγής και κατά της παραπάνω απόφασης δεν ασκήθηκε ένδικο μέσο. Επίσης αποδεικνύεται ότι μετά την πάροδο της ως άνω διετίας και κατά τον χρόνο άσκησης της αγωγής επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλουμένη, τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων δεν απέκτησαν οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο από το οποίο να λαμβάνουν οποιοδήποτε εισόδημα και συνεπώς υπόχρεοι για την διατροφή τους συνεχίζουν να είναι οι διάδικοι γονείς τους. Επιπλέον από τα ανωτέρω αποδεικτικά μέσα δεν αποδεικνύεται ότι κατά τον χρόνο άσκησης της αγωγής επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλουμένη ,μεταβλήθηκαν οι οικονομικές ανάγκες των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων ενώ δεν επήλθε οποιαδήποτε περιουσιακή μεταβολή στο πρόσωπο της εφεσίβλητης – αντεκκαλούσας. Ειδικότερα η τελευταία έχει μηνιαίο εισόδημα ύψους 1.400 ευρώ από την εργασία της ως υπαλλήλου, διαμένει με τα ανήλικα τέκνα της σε οικία της μητέρας της χωρίς να επιβαρύνεται με δαπάνες μίσθωσης πέραν των αναλογούντων παγίων εξόδων (ύδρευσης κτλ) ενώ η οικία της που βρίσκεται στη Νέα Μάκρη Αττικής δεν της αποφέρει κάποιο εισόδημα. Επιπλέον ο εκκαλών είναι απόστρατος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού και λαμβάνει συνολικό μηνιαίο εισόδημα ως συνταξιούχος, το συνολικό ποσό των 1.400 ευρώ ενώ από τα αγροτεμάχια που έχει στην κυριότητά του δεν αποδεικνύεται ότι λαμβάνει οποιοδήποτε εισόδημα. Επίσης αποδεικνύεται ότι ο εκκαλών από το έτος 2009 μέχρι και το έτος 2012 διατηρούσε στους Οθωνούς Κέρκυρας επιχείρηση σε κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος το οποίο ήταν ιδιοκτησίας του. Κατά το έτος 2012, υποχρεώθηκε να διακόψει την λειτουργία της ως άνω επιχείρησης καθόσον η συνέχιση της παραπάνω εμπορικής του δραστηριότητας θα είχε ως αποτέλεσμα την αναστολή της καταβολής της σύνταξης που ελάμβανε. Συγκεκριμένα η παραπάνω επιχείρηση λειτούργησε κατά το χρονικό διάστημα από 1-7-2009 έως 3-10-2012, σύμφωνα με το προσκομιζόμενο από τον εκκαλούντα έγγραφο της αρμόδιας Δ.Ο.Υ. και συνεπώς κατά τον χρόνο κατάθεσης της από 15-10-2012 (αριθ. εκθ. καταθ. …….) αγωγής επί της οποίας εκδόθηκε η με αριθμό 3240/2013 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά αλλά και κατά τον χρόνο εκδίκασης της παραπάνω αγωγής (20-3-2013) ο εκκαλών δεν ελάμβανε οποιοδήποτε εισόδημα από το προαναφερόμενο κατάστημα. Όμως, όπως αποδεικνύεται από το από 17-6- 2013 ιδιωτικό συμφωνητικό εμπορικής μίσθωσης, ο εκκαλών εκμίσθωσε το προαναφερόμενο κατάστημα στην αδελφή του, μόνιμη κάτοικο Πενσυλβάνιας Η.Π.A, όπως αναφέρεται στο ως άνω συμφωνητικό το οποίο υπογράφηκε εκ μέρους της μισθώτριας από τρίτο πρόσωπο που είχε πληρεξουσιότητα από την μισθώτρια, προκειμένου η τελευταία να το εκμεταλλεύεται ασκώντας την ίδια επιχείρηση με αυτή που ασκούσε προηγουμένως ο εκκαλών ενώ το μίσθωμα ορίσθηκε στο ποσό των 300 ευρώ ετησίως. Από τα παραπάνω αποδεικνύεται ότι κατά το επίδικο χρονικό διάστημα που αφορά την διατροφή των τέκνων των διαδίκων και εκδόθηκε η εκκαλουμένη, πραγματικός εκμεταλλευτής του ανωτέρω καταστήματος ήταν ο εκκαλών και από την επιχείρησή του απεκέρδαινε το ποσό των 6.000 ευρώ ετησίως απορριπτομένου ως αβασίμου του σχετικού λόγου έφεσης. Συνεπώς, ενόψει των προαναφερθέντων σε συνδυασμό με την ηλικία και τις ανάγκες των τέκνων των διαδίκων η μηνιαία διατροφή εκάστου των ανηλίκων ανέρχεται στο ποσό των 500 ευρώ μηνιαίως. Από το ανωτέρω ποσό ο εκκαλών πρέπει να συμμετέχει στην διατροφή των τέκνων του κατά το ποσό των 300 ευρώ μηνιαίως για έκαστο, ενώ κατά το υπόλοιπο ποσό συμμετέχει η εφεσίβλητη με την παροχή και των προσωπικών της υπηρεσιών για την ανατροφή τους οι οποίες είναι αποτιμητές σε χρήμα απορριπτομένων ως αβασίμων των σχετικών λόγων έφεσης και αντέφεσης. Επιπλέον είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι οι σχετικοί λόγοι έφεσης και αντέφεσης που αφορούν το ποσό των δικαστικών εξόδων που καθόρισε η εκκαλουμένη καθόσον αυτό επιβλήθηκε σε βάρος του εκκαλούντος εν όψει της εν μέρει νίκης και ήττας των διαδίκων χωρίς να απαιτείται ειδικότερη αιτιολογία για την εκκαθάρισή τους. Κατά ακολουθίαν των ανωτέρω αποδειχθέντων και εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος προς έρευνα, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή ως κατ’ουσίαν βάσιμη, δεν έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις, είναι δε αβάσιμοι και απορριπτέοι οι λόγοι της εφέσεως και της αντέφεσης καθώς και η έφεση και η αντέφεση στο σύνολό τους ως προς την ουσιαστική τους βασιμότητα. Τέλος, η δικαστική δαπάνη των διαδίκων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, πρέπει να συμψηφισθεί στο σύνολό της λόγω απόρριψης της έφεσης και της αντέφεσης αντίστοιχα (άρθρα 179 και 183 του Κ.Πολ.Δ.).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων την έφεση και την αντέφεση.

Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ’ουσίαν την έφεση και την αντέφεση.

Συμψηφίζει στο σύνολό τους τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση,  στις  27 Μαρτίου 2019, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.

Ο   ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                   Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Και αντ΄ αυτού λόγω

μεταθέσεώς του και

αναχωρήσεως από την

Υπηρεσία, ο

Πρόεδρος του Τριμελούς

Συμβουλίου Δ/νσεως του

Εφετείου Πειραιώς,

Αντώνιος Πλακίδας,

Πρόεδρος Εφετών