Αριθμός 180 /2019
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από το Δικαστή Γεώργιο Βερούση, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Γ.Λ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινομένη από 29-9-2014 (αριθ. εκθ. καταθ. ……) έφεση του εναγομένου της από 26-2-2014 (αριθ. εκθ. καταθ. ……..) αγωγής ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείο Πειραιά κατά της με αριθμό 3483/2014 απόφασης του παραπάνω Δικαστηρίου το οποίο δίκασε την παραπάνω αγωγή κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών που αφορούν διατροφή και επιμέλεια τέκνων (άρθρο 681Β του Κ.Πολ.Δ.), αντιμωλία των διαδίκων, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, καθόσον η εκκαλουμένη επιδόθηκε στον εκκαλούντα στις 31-7-2014 (βλ. επισημείωση του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών …… επί της εκκαλουμένης), η δε έφεση κατατέθηκε στη Γραμματεία του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου στις 29-9-2014 και επομένως αυτή ασκήθηκε εμπρόθεσμα (άρθρα 144 παρ. 1, 147 παρ. 2,495 παρ. 1 και 2, 511, 513 παρ. 1 β’, 516 παρ. 1, 517 εδ. α’, 518 παρ. 1 και 520 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ.) ενώ κατατέθηκε στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου στις 30-9-2014, ήτοι μετά την έναρξη ισχύος του Ν 3994/25-7-2011 (άρθρα 19, 495 παρ. 1 και 2, 511 , 513 παρ. 1 β’, 516 παρ. 1, 517 εδ. α’, 518 παρ. 1 και 520 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ.), ενώ δεν απαιτείται η κατάθεση του παράβολου που προβλέπεται στο άρθρο 495 παρ. 4 του Κ.Πολ.Δ. κατά την άσκηση της έφεσης, καθόσον, σύμφωνα με το άρθρο 495 παρ. 4 εδαφ. ε’ του Κ.Πολ.Δ. (ως η παρ. 4 προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του Ν 4055/2012 και έναρξη ισχύος 2-4-2012 σύμφωνα με το άρθρο 113 του Ν 4055/2012 και ίσχυε κατά το χρόνο δημοσίευσης της εκκαλουμένης απόφασης), η υποχρέωση κατάθεσης του προβλεπόμενου στη διάταξη αυτή παράβολου σε εκείνον που ασκεί το ένδικο μέσο της έφεσης δεν ισχύει μεταξύ άλλων και για τις διαφορές των άρθρων 681Β του ΚΠολΔ (διαφορές που αφορούν διατροφή και επιμέλεια τέκνων). Επομένως, πρέπει να γίνει δεκτή κατά το τυπικό της μέρος η έφεση (άρθρο 532 του Κ.Πολ.Δ.) και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της κατά την ίδια διαδικασία (άρθρο 533 παρ. 1 του Κ,Πολ.Δ),
Με την από 26-2-2014 (αριθ. εκθ. καταθ. ………) αγωγή της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, η ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη ως ασκούσα τη γονική μέριμνα της ανήλικης θυγατέρας της που γεννήθηκε στις 16-10-2006 από την εκτός γάμου σχέση της με τον εφεσίβλητο, ζήτησε, κατά το μέρος που εκκαλείται η απόφαση να υποχρεωθεί ο εναγόμενος με απόφαση προσωρινά εκτελεστή, να της καταβάλει για λογαριασμό του ως άνω ανηλίκου, διατροφή, σε χρήμα το ποσό των 470 ευρώ μηνιαίως, για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της αγωγής, που αντιστοιχεί στην προς συνεισφορά υποχρέωση του εναγομένου στη διατροφή του ανηλίκου τέκνου της, το οποίο διαμένει μαζί της και αδυνατεί να διαθρέψει τον εαυτό του, αφού δεν έχει κανένα εισόδημα και λόγω της ανηλικότητάς του δεν μπορεί να εργαστεί και να διατρέφεται μόνο του, προκαταβαλλόμενη το πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα, με το νόμιμο τόκο από της καθυστερήσεως καταβολής εκάστης μηνιαίας παροχής μέχρι την εξόφληση, καθώς και να καταδικαστεί ο εναγόμενος στην καταβολή της δικαστικής της δαπάνης. Επί της παραπάνω αγωγής, εκδόθηκε η εκκαλουμένη οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιάς, κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 666παρ. 1, 667, 670, 671 παρ. 1-3, 672 -676 και 681Β Κ.Πολ.Δ., με την οποία αφού κρίθηκε παραδεκτή και νόμιμη η αγωγή στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 340, 341 παρ. 1, 345, 346 , 1484 , 1485, 1486 , 1487 εδ. β, 1489 παρ. 2, 1492, 1493, 1496, 1498, 1515, 1516 παρ. 2 του ΑΚ , 907, 908,910 παρ. 4 και 176 του Κ.Πολ.Δ., έγινε εν μέρει δεκτή ως βάσιμη κατ’ ουσίαν και υποχρεώθηκε ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών να καταβάλει στην ενάγουσα για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση σε αυτόν της αγωγής και το πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα, ως διατροφή σε χρήμα, το ποσό των 270 ευρώ για το ως άνω ανήλικο τέκνο τους, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση κάθε παροχής και μέχρι την εξόφληση, κηρύχθηκε η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και συμψηφίστηκαν τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται, με την κρινομένη έφεσή του ο εκκαλών-εναγόμενος διατεινόμενος ότι η εκκαλούμενη απόφαση εσφαλμένως εκτίμησε τις αποδείξεις και ζητεί να εξαφανισθεί άλλως να μεταρρυθμιστεί η εκκαλουμένη απόφαση, έτσι ώστε να απορριφθεί η αγωγή στο σύνολό της καθώς και να συμψηφισθούν τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων για αμφότερους τους βαθμούς δικαιοδοσίας.
Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του, του καθώς και από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που οι διάδικοι επικαλούνται και επαναπροσκομίζουν είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Οι διάδικοι απέκτησαν από την εκτός γάμου σχέση τους ένα θήλυ τέκνο, την …… που γεννήθηκε στις 19-10-2006 και ο εκκαλών το αναγνώρισε ως γνήσιο τέκνο του με την με αριθμό …….. συμβολαιογραφική πράξη εκούσιας αναγνώρισης τέκνου της συμβολαιογράφου Πειραιά ……… ενώ η εκκαλούσα ήδη ασκεί την γονική μέριμνα επί της ανήλικης. Περαιτέρω αποδεικνύεται ότι το ανωτέρω ανήλικο δεν διαθέτει προσοδοφόρα περιουσία και λόγω της ανηλικότητάς του δεν μπορεί να εργαστεί και να διατρέφεται μόνο του και συνεπώς, υπάρχει αδυναμία αυτοσυντηρήσεώς του και ως εκ τούτου δικαιούται διατροφή από τους γονείς του, οι οποίοι έχουν την υποχρέωση να διατρέφουν τα τέκνα τους από κοινού, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του, κατά τους όρους του άρθρου 1489 παρ. 2 του Α.Κ., ενώ οι δαπάνες διαβίωσης (τροφής, ένδυσης, ψυχαγωγίας, της εν γένει εκπαίδευσης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, κ.λ.π.) του ως άνω ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, είναι οι συνήθεις δαπάνες τέκνων της ηλικίας του. Διαμένει, με τη μητέρα του και την γιαγιά του από την μητρική γραμμή σε μισθωμένη οικία στην πόλη του Πειραιά και το μηνιαίο μίσθωμα ανέρχεται στο ποσό των 300 ευρώ πλέον των αναλογούντων δαπανών ύδρευσης, θέρμανσης και ηλεκτροφωτισμού της εν λόγω οικίας, στην οποία διαμένει και έχει αδυναμία αυτοδιατροφής. Συνεπώς, συνυπόχρεοι στην διατροφή του είναι οι διάδικοι γονείς του κατά το μέτρο της συνεισφοράς εκάστου. Επίσης αποδεικνύεται ότι η εφεσίβλητη κατά το επίδικο χρονικό διάστημα δεν εργάζονταν καθόσον είχε υποστεί τραυματισμό από τροχαίο ατύχημα και δεν είχε κανένα εισόδημα από οποιαδήποτε πηγή. Περαιτέρω αποδεικνύεται ότι ο εκκαλών διαμένει με την μητέρα του σε ιδιόκτητη οικία και κατά το έτος 2013 αν και φέρονταν ότι ήταν εγγεγραμμένος στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ, εργάζονταν στον Δήμο Κορυδαλλού λαμβάνοντας μηνιαία αμοιβή το ποσό των 600 ευρώ περίπου. Από τα προαναφερόμενα αποδεικτικά μέσα, δεν αποδεικνύονται άλλα εισοδήματα από άλλες πηγές για τον εκκαλούντα. Με βάση τις προαναφερόμενες οικονομικές δυνατότητες των διαδίκων και τις εν γένει περιστάσεις, λαμβανομένων υπόψη των συνθηκών της ζωής των διαδίκων και του ανηλίκου τέκνου τους και ειδικότερα, την ηλικία τους, τον τρόπο διαβίωσης και την οικονομική τους κατάσταση και των δυνάμεων του εκκαλούντος από τις οποίες αυτές συμπροσδιορίζονται, η κατά μήνα διατροφή για το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, πρέπει να καθοριστεί στο ποσό των 270 ευρώ. Το ποσό αυτό είναι ανάλογο με τις ανάγκες του, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες ζωής του και ανταποκρίνεται στα απαραίτητα έξοδα για τη διατροφή, συντήρηση, περίθαλψη, ψυχαγωγία και την εν γένει εκπαίδευση του τέκνου των διαδίκων και στο ποσόν αυτό συνυπολογίζεται και η αναλογία του στις κοινόχρηστες και λοιπές λειτουργικές δαπάνες της οικίας διαμονής του (βλ. ΑΠ 826/94 Δνη 1997.1078), καθώς και η προσφορά της προσωπικής εργασίας και απασχόλησης της μητέρας του για τη φροντίδα και ανατροφή του, η οποία, όπως προαναφέρθηκε, είναι αποτιμητή σε χρήμα. Το ποσό αυτό είναι σε θέση να καταβάλει, χωρίς να διακινδυνεύσει η δική του διατροφή, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται ο εκκαλών με την παραδεκτά προβληθείσα με σχετικό λόγο έφεσης ένσταση περί διακινδυνεύσεως ιδίας διατροφής (βλ. ΑΠ 282/2012 ΧρΙδ 2013.425, ΑΠ 676/2000 [Θ. Λαφαζάνος] ΕλλΔνη 41 [2000], 1597, ΕΠειρ 195/2010 ΠειρΝομ 2011.37, Σημ. Μ.Διαθεσόπουλος, Εφθες 1439/2005 Nomos, Ανδρουλιδάκη, στον ΑΚ Γεωργιάδη-Σταθόπουλου, άρθρο 1487 αρ. 47 και 58), η οποία πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη κατ’ ουσίαν. Συνεπώς κρίνοντας κατά τον ίδιο τρόπο και η εκκαλούμενη απόφαση, ορθά το νόμο ερμήνευσε και εφάρμοσε και τις αποδείξεις εκτίμησε με το να δεχτεί, με την ίδια κατά βάση αιτιολογία, τα αυτά σε σχέση με ανωτέρω. Γι΄αυτό και οι τα αντίθετα υποστηρίζοντες σχετικοί λόγοι της υπό κρίση εφέσεως, πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι από ουσιαστική άποψη. Κατά ακολουθίαν των ανωτέρω αποδειχθέντων και εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος προς έρευνα, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή ως κατ’ουσίαν βάσιμη, δεν έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις, είναι δε αβάσιμοι και απορριπτέοι οι λόγοι της εφέσεως καθώς και η έφεση στο σύνολό της ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα. Τέλος, πρέπει να συμψηφισθεί η δικαστική δαπάνη των διαδίκων, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας κατόπιν σχετικού αιτήματος του εκκαλούντος και ελλείψεως σχετικού αιτήματος της εφεσίβλητης
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων την έφεση.
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ’ουσίαν την έφεση.
Συμψηφίζει στο σύνολό τους τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 27 Μαρτίου 2019, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Και αντ΄ αυτού λόγω
μεταθέσεώς του και
αναχωρήσεως από την
Υπηρεσία, ο
Πρόεδρος του Τριμελούς
Συμβουλίου Δ/νσεως του
Εφετείου Πειραιώς,
Αντώνιος Πλακίδας,
Πρόεδρος Εφετών