Αριθμός απόφασης 172/2019 - ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙKΑΣΙΑ

Αριθμός Απόφασης: 172/2019

ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές Αικατερίνη Νομικού, Πρόεδρο Εφετών, Χρυσούλα Πλατιά, Εφέτη, Ιωάννη Γερωνυμάκη, Εφέτη – Εισηγητή και τη Γραμματέα Γ.Λ..

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η κρινόμενη έφεση κατά της υπ’ αριθ. 917/2017 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την τακτική διαδικασία, ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 επ., 511, 513 παρ. 1β, 518 παρ. 1, 520 του ΚΠολΔ), δοθέντος ότι η προσβαλλόμενη απόφαση επιδόθηκε στην εκκαλούσα την 10/4/2017 (υπ’ αριθμ. ……… έκθεση επίδοσης του αρμόδιου δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών ……), η δε έφεση κατατέθηκε στη Γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου την 10/5/2017 και αρμοδίως φέρεται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού (άρθρο 19 του ΚΠολΔ), ενώ καταβλήθηκε και το νόμιμο παράβολο (e – Παράβολο) με κωδικό …….. ποσού 150 ευρώ, (το ποσό του οποίου καταβλήθηκε στην Τράπεζα Πειραιώς με κωδ. αναφοράς …….) το οποίο επισυνάπτεται στην από 10/5/2017 έκθεση που συνέταξε η Γραμματέας του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς κατ’ άρθρο 495 παρ. 4 του ΚΠολΔ. Παραδεκτώς δε ασκήθηκαν από την εκκαλούσα, κατ’ άρθρο 520 παρ. 2 του ΚΠολΔ, πρόσθετοι λόγοι, οι οποίοι αναφέρονται στα κεφάλαια της απόφασης που προσβάλλονται με την έφεση και εκείνα που αναγκαστικά συνέχονται με αυτή, με το από 1/11/2017 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……. δικόγραφο, που επιδόθηκε στην εφεσίβλητη την 6/11/2017 (υπ’ αριθμ. ……… έκθεση επιδόσεως της δικαστικής επιμελήτριας στο Εφετείο Αθήνας ….). Επίσης, η εφεσίβλητη, μετά την παρέλευση της προθεσμίας άσκησης έφεσης, άσκησε κατ’ άρθρο 523 του ΚΠολΔ εμπρόθεσμα με νομότυπη κατάθεση του σχετικού δικογράφου στη Γραμματεία του παρόντος δευτεροβαθμίου δικαστηρίου την από 19/10/2017 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……. αντέφεσή της, κατά της ίδιας προσβαλλόμενης απόφασης και ως προς κεφάλαιό της που προσβάλλεται με την έφεση, την οποία επέδωσε στην εκκαλούσα την 20/10/2017 (υπ’ αριθμ. …….. έκθεση επίδοσης του αρμόδιου δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Πειραιώς …….) για την οποία καταβλήθηκε και το νόμιμο παράβολο (e – Παράβολο) με κωδικό ……. ποσού 150 ευρώ, (το ποσό του οποίου καταβλήθηκε στην Τράπεζα EUROBANK με αριθμό συναλλαγής ….) το οποίο επισυνάπτεται στην από 20/10/2017 έκθεση που συνέταξε η Γραμματέας του Εφετείου αυτού κατ’ άρθρο 495 παρ. 4 του ΚΠολΔ. Επομένως, η έφεση, οι πρόσθετοι λόγοι αυτής και η αντέφεση πρέπει να ενωθούν και να συνεκδικασθούν, για οικονομία χρόνου και δαπάνης και λόγω προδήλου συναφείας τους, καθόσον αφορούν εκκρεμή δίκη μεταξύ των ίδιων διαδίκων, υπάγονται στην ίδια διαδικασία και διευκολύνεται κατ’ αυτόν τον τρόπο η διεξαγωγή της δίκης (άρθρα 31, 246 και 524 παρ. 1 του ΚΠολΔ) και να ερευνηθούν οι λόγοι τους κατά την ίδια διαδικασία (άρθρο 533 παρ. 1 του ΚΠολΔ).

Η ενάγουσα, ήδη εφεσίβλητη – αντεκκαλούσα, ετερόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία «………», στην από 7/7/2014 αγωγή της ισχυρίστηκε ότι διατηρεί επιχείρηση ψυχαγωγικού πάρκου στον ……., ότι δίπλα σε αυτήν η εναγόμενη, ήδη εκκαλούσα – αντεφεσίβλητη, ομόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία «….» λειτουργεί ομοειδή ανταγωνιστική επιχείρηση, ότι από την έναρξη της λειτουργίας της το έτος 2011 η επιχείρηση της εναγόμενης όχι μόνο λειτουργούσε χωρίς άδεια λειτουργίας, αλλά και προέβη σε πλήθος πολεοδομικών παραβάσεων, οι οποίες διαπιστώθηκαν κατόπιν καταγγελίας της (της ενάγουσας) από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου Νίκαιας – Αγ. Ιωάννη Ρέντη και επέφεραν αφενός μεν τη διακοπή της ηλεκτροδότησής της και αφετέρου την ανάκληση της άδειας λειτουργίας που είχε λάβει την 26/4/2013, ότι και μετά την 26/4/2013 η εναγόμενη έχει προβεί σε πολεοδομικές παραβάσεις, επεκτείνοντας την επιχείρηση της σε κοινόχρηστους χώρους και τοποθετώντας αυθαίρετα πέργκολες, τέντες και παιχνίδια σε μη προβλεπόμενο χώρο, αυξάνοντας με τον τρόπο αυτό την πελατεία της, ότι, επειδή δεν τηρούσε τις διατάξεις της νομοθεσίας, μείωνε τα λειτουργικά της έξοδα και αύξανε αντίστοιχα τα έσοδά της και απέκτησε αθέμιτο οικονομικό προβάδισμα έναντι αυτής (της ενάγουσας), ότι λόγω της ως άνω πρακτικής της η εναγόμενη από την αρχή της λειτουργίας της επιχείρησής της όρισε το αντίτιμο εισόδου και χρήσης των παιχνιδιών που βρίσκονται στην επιχείρησή της στο ποσό των τριών (3) ευρώ, που είναι κατώτερη του φυσιολογικού κόστους μία αντίστοιχης επιχείρησης, διότι το αντίτιμο για αντίστοιχες επιχειρήσεις δεν είναι κατώτερο των έξι (6) ευρώ και ενέργησε έτσι ώστε να την αποκλείσει από την αγορά, εκμεταλλευόμενη και την οικονομική ευρωστία της σε σχέση με αυτή (την ενάγουσα) και ότι εξαιτίας της αθέμιτης ανταγωνιστικής πράξης της αναγκάστηκε και η ίδια να μειώσει την αντίστοιχη τιμή από το ποσό των έξι (6) ευρώ, το οποίο ήδη είχε ορίσει και έως τότε εισέπραττε ως τιμή εισόδου, σε εκείνο των τριών (3) ευρώ, με συνέπεια, εξαιτίας της παράνομης συμπεριφοράς της εναγόμενης, να έχει αποστερηθεί για τα έτη 2012, 2013 και έως τον Απρίλιο του έτους 2014 τα επιπλέον έσοδα που θα αποκόμιζε από τους επισκέπτες που την επισκέφθηκαν το ανωτέρω χρονικό διάστημα, αν διατηρούσε ως αντίτιμο το ποσό των έξι (6) ευρώ, συνολικού ποσού 151.888 ευρώ, στο οποίο ανέρχεται η ζημία που υπέστη. Ζητούσε, όπως παραδεκτά περιόρισε το αίτημα της αγωγής της, να διαταχθεί η απαγόρευση της λειτουργίας της επιχείρησης της εναγόμενης και να υποχρεωθεί η εναγόμενη να την καταβάλει το ποσό των 151.888 ευρώ ως αποζημίωση και το ποσό των 200.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Η ενάγουσα, ήδη εκκαλούσα – αντεφεσίβλητη, ομόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία «……….», στην από 17/11/2015 αγωγή της ισχυρίστηκε ότι διατηρεί επιχείρηση μαζικής εστίασης παρασκευής και διάθεσης πρόχειρου γεύματος – εγκατάστασης και λειτουργίας ψυχαγωγικών παιχνιδιών – υπαίθριου παιδότοπου, για την ίδρυση και λειτουργία της οποίας τήρησε όλες τις επιταγές της νομοθεσίας, ότι η εναγόμενη ετερόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία «………», λειτουργεί επιχείρηση ψυχαγωγικού πάρκου, υπό την ονομασία «……..», ουσιαστικά όμως λειτουργεί επιχείρηση παιδότοπου, αφού το χώρο της δραστηριότητας της καταλαμβάνουν κατά ποσοστό πλέον του 50% φουσκωτά παιχνίδια, τα οποία επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται μόνο σε παιδότοπους, χωρίς να έχει άδεια λειτουργίας παιδότοπου και χωρίς η επιχείρησή της να είναι σύμφωνη με τα όσα ορίζει η σχετική νομοθεσία, διότι δεν έχει τουαλέτες που να χρησιμοποιούν αποκλειστικά τα ανήλικα παιδιά, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία τους, ότι εκτός του οριοθετημένου χώρου του παιδότοπου έχει τοποθετήσει τραπεζοκαθίσματα, όπου προσφέρει καφέ, πρόχειρο γεύμα κ.λ.π. στους επισκέπτες της καθ’ υπέρβαση της άδειας λειτουργίας της, ότι αν και δεν τηρεί τις προϋποθέσεις να είναι παιδότοπος διαφημίζεται σε διάφορα μέσα ενημέρωσης και προβάλλεται ως τέτοιος, με αποτέλεσμα να την επισκέπτονται ανήλικα παιδιά ηλικίας έως 10 ετών, τα οποία δεν θα την επισκέπτονταν, αν γνώριζαν ότι είναι ψυχαγωγικό πάρκο, ότι οι ενέργειες αυτές είναι αθέμιτες ανταγωνιστικές πράξεις που έχουν σκοπό να προσελκύσει πελατεία και να επιτύχει ανταγωνιστικό προβάδισμα έναντι της δικής της επιχείρησης, ότι στα πλαίσια της ως άνω παράνομης συμπεριφοράς 15 ημέρες πριν την έναρξη της λειτουργίας της (της ενάγουσας) η εναγόμενη μείωσε το αντίτιμο της εισόδου από το ποσό των έξι (6) ευρώ, που έως τότε είχε, στο ποσό των τριών (3) ευρώ, με συνέπεια και η ίδια η ενάγουσα για να την ανταγωνιστεί να ορίσει την τιμή της εισόδου στο ποσό των τριών (3) ευρώ αντί του ποσού των πέντε (5) ευρώ που είχε αποφασίσει να ορίσει, με συνέπεια το έτος 2014 και το έτος 2015 (έως την 15/11/2015) να εισπράξει το ποσό των 77.760 ευρώ αντί του ποσού των 129.600 ευρώ που θα εισέπραττε αν η τιμή εισόδου ήταν πέντε (5) ευρώ με συνέπεια να ζημιωθεί κατά το ποσό των 51.840 ευρώ, καθώς και κατά το ποσό των 22.050 ευρώ λόγω της απώλειας εσόδων από τη μειωμένη πώληση ροφημάτων, εξαιτίας της παράνομης αντίστοιχης δραστηριότητας της εναγόμενης. Ζητούσε, όπως παραδεκτά περιόρισε το αίτημα της αγωγής της, η εναγόμενη α) να παύσει και να παραλείπει στο μέλλον να λειτουργεί τα φουσκωτά στρώματα, τα οποία χρησιμοποιούνται από νήπια και παιδιά ηλικίας έως 10 ετών, β) να αφαιρέσει από την επωνυμία της και το διακριτικό της τίτλο τις λέξεις «……..», οπουδήποτε αυτός προβάλλεται, την καταχώρισή της στις ιστοσελίδες και στα έντυπα ευρέσεως υπηρεσιών ως «παιδότοπο» και από το περιεχόμενο της ιστοσελίδας της, τις αναφορές περί παιδότοπου, γ) να παραλείπει στο μέλλον να χρησιμοποιεί τις λέξεις «…….» στο διακριτικό της τίτλο, να εμφανίζεται στις ιστοσελίδες και στα έντυπα ευρέσεως υπηρεσιών ως «παιδότοπος» και να εμφανίζεται ως κατ’ εξοχήν παιδότοπος που διαθέτει φουσκωτά παιχνίδια, δ) να διαταχθεί η δημοσίευση περίληψης του διατακτικού της απόφασης στον Τύπο, εντός 20 ημερών από την έκδοση της απόφασης, με δαπάνες της εναγόμενης και ε) να υποχρεωθεί να της καταβάλει συνολικά το ποσό των 73.890 ευρώ ως αποζημίωση και το ποσό των 50.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης και τα δυο ποσά με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την προσβαλλόμενη απόφασή του απέρριψε την αγωγή της εταιρίας «………», δέχθηκε εν μέρει την αγωγή της εταιρίας «…….» και υποχρέωσε την πρώτη να καταβάλει στη δεύτερη το ποσό των 110.370 ευρώ ως αποζημίωση και το ποσό των 10.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται οι διάδικοι για κακή εφαρμογή του νόμου και εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν η μεν εκκαλούσα – αντεφεσίβλητη «………» να γίνει δεκτή η έφεση της και οι πρόσθετοι λόγοι της, η δε εφεσίβλητη – αντεκκαλούσα «……..» να γίνει δεκτή η αντέφεση της και να εξαφανιστεί η προσβαλλόμενη απόφαση, ώστε για μεν την πρώτη να απορριφθεί η αγωγή της αντιδίκου της και να γίνει δεκτή η αγωγή της στο σύνολό της, για δε τη δεύτερη να γίνει δεκτή η αγωγή της στο σύνολό της ως προς το αιτούμενο ποσό της χρηματικής ικανοποίησης.

Κατά το άρθρο 1 του ν. 146/1914 απαγορεύεται κατά τις εμπορικές, βιομηχανικές ή γεωργικές συναλλαγές κάθε πράξη που γίνεται προς το σκοπό ανταγωνισμού και αντίκειται στα χρηστά ήθη, ο δε παραβάτης μπορεί να εναχθεί προς παράλειψη της πράξης και προς ανόρθωση της ζημίας που η πράξη προκάλεσε. Κατά την έννοια της διάταξης αυτής, που αποτελεί γενική ρήτρα κατά του αθέμιτου ανταγωνισμού, ουσιώδης προϋπόθεση για τη δημιουργία αξίωσης προς παράλειψη πράξης που γίνεται από το φορέα επιχείρησης κατά τις εμπορικές, βιομηχανικές ή γεωργικές συναλλαγές της, είναι ο σκοπός ανταγωνισμού από τον οποίο πρέπει να κυριαρχείται η πράξη και η αντίθεσή της προς τα χρηστά ήθη. Σκοπός ανταγωνισμού υπάρχει όταν η πράξη γίνεται με πρόθεση ενίσχυσης του ίδιου ή ξένου ανταγωνισμού και είναι αντικειμενικά πρόσφορη να εξυπηρετήσει τον ανταγωνισμό, δηλαδή απαιτείται σχέση ανταγωνισμού μεταξύ του ωφελούμενου από τον ανταγωνισμό και τρίτων, οι οποίοι πάντως δεν προστατεύονται από κάθε αντίθετη προς τα χρηστά ήθη συμπεριφορά, αλλά μόνον από εκείνη που επιδρά αρνητικά στις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες ή απειλεί την ανταγωνιστική συμπεριφορά τους. Πρόθεση βλάβης του ανταγωνιστή δεν απαιτείται και ούτε είναι αναγκαίο ο σκοπός ανταγωνισμού να αποτελεί το μόνο σκοπό της πράξης. Η ύπαρξη σκοπού ανταγωνισμού είναι ζήτημα πραγματικό που δεν ελέγχεται αναιρετικά, ενώ αόριστη νομική έννοια, δηλαδή έννοια που ο νομοθέτης απέφυγε να ρυθμίσει ως προς το αναγκαίο πλάτος και βάθος της, αποτελούν τα χρηστά ήθη. Κριτήριο εξειδίκευσης των χρηστών ηθών αποτελούν κατ’ αρχήν οι ιδέες του εκάστοτε κατά τη γενική αντίληψη και σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας και εμπειρίας με χρηστότητα και σωφροσύνη σκεπτόμενου κοινωνικού ανθρώπου, με βάση τις οποίες η κρίση για την ύπαρξη ή όχι αντίθεσης της συγκεκριμένης συμπεριφοράς προς τα χρηστά ήθη, αξιολογούμενης μέσα στο συναλλακτικό κύκλο που αυτή εκδηλώνεται, δεν πρέπει να περιορίζεται στην εκτίμηση μεμονωμένων στοιχείων, όπως τα αίτια ή ο σκοπός του δράστη, αλλά πρέπει να εκτείνεται και να καλύπτει το σύνολο των περιστάσεων που συνοδεύουν την προσβαλλόμενη ως επιλήψιμη συμπεριφορά (ΑΠ 991/2014 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 55/2003 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1346/2000 ΔΕΕ 2001, 735). Εκτός από τη γενική ρήτρα του άρθρου 1 του ν. 146/1994 περί αθεμίτου ανταγωνισμού και τις υπόλοιπες διατάξεις του ιδίου νομοθετήματος, υπάρχουν και άλλες έξω από τον εν λόγω νόμο που ομοίως ρυθμίζουν την επαγγελματική δραστηριότητα. Οι τελευταίες αυτές διατάξεις, αποκαλούμενες «εξωανταγωνιστικές», βρίσκονται τόσο σε τυπικούς όσο και σε ουσιαστικούς νόμους, με ενδεικτική αναφορά εκείνων περί αδείας λειτουργίας των επιχειρήσεων ή που εξαρτούν τη νομιμότητα της δραστηριότητας από προηγούμενη άδεια διοικητικής αρχής. Η παραβίαση των διατάξεων αυτών είναι μεν παράνομη από ποινική και διοικητική άποψη, πλην όμως τούτο δεν σημαίνει ότι το παράνομο αυτό συνιστά παράλληλα, χωρίς άλλο και αθέμιτη ανταγωνιστική πράξη κατά την έννοια του άρθρου 1 του ν. 146/1914. Ειδικότερα, η παραβίαση των «εξωανταγωνιστικών» αυτών διατάξεων, που έχουν ηθικό περιεχόμενο και η τήρησή τους πηγάζει από ηθικοδικαιϊκή επιταγή (π.χ. απαγόρευση εμπορίας λαθραίων ή κλοπιμαίων και εκείνες που προστατεύουν έννομα αγαθά ευρύτερης κοινωνικής σημασίας, όπως οι διατάξεις που προστατεύουν την υγεία ή την διατροφή του κοινού) σημαίνει χωρίς άλλο και προσβολή των χρηστών ηθών κατά την έννοια του άρθρου 1 του ν. 146/1914. Αντίθετα, η παραβίαση εκείνων που είναι ηθικά ή αξιολογικά αδιάφορες (αγορανομικές, φορολογικές και τελωνειακές απαγορεύσεις, η άσκηση επαγγέλματος χωρίς άδεια διοικητικής αρχής) δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί χωρίς άλλο και αθέμιτη ανταγωνιστική πράξη. Και τούτο, για τον λόγο ότι μόνον ο παράνομος χαρακτήρας τους δεν μπορεί να θεμελιώσει και το αθέμιτο της γενικής ρήτρας του άρθρου 1 του ν. 146/1914, η οποία δεν είναι γενικός κανόνας για κάθε εξωανταγωνιστική πράξη. Τότε μόνο συνιστά αθέμιτη συμπεριφορά, όταν συντρέχουν πρόσθετα περιστατικά, που εμφανίζουν την παράνομη συμπεριφορά που γίνεται με σκοπό τον ανταγωνισμό και σε αντίθεση στα χρηστά ήθη. Ειδικότερα, τούτο συμβαίνει όταν ο παραβάτης, παραβιάζοντας συστηματικά και με επίγνωση μια τέτοια διάταξη, επιδιώκει και αποκτά το οικονομικό προβάδισμα έναντι των άλλων ανταγωνιστών του. Πρέπει, δηλαδή, η παράβαση να είναι, κατ’ αρχάς, αντικειμενικά πρόσφορη και ικανή να οδηγήσει σε μια τέτοια οικονομική κατάσταση και να τελεί μαζί της σε σχέση αιτίου και αιτιατού. Επιπλέον, απαιτείται συνδρομή του υποκειμενικού στοιχείου της συνειδητής και συστηματικής παραβάσεως νόμου, με σκοπό την απόκτηση οικονομικού προβαδίσματος, το οποίο πρέπει να θεωρηθεί ότι δεν συντρέχει, όταν οι διοικητικές αρχές, που είναι επιφορτισμένες με την τήρηση της παραβιαζόμενης διατάξεως, δεν έχουν επιληφθεί, εφησυχάζουν ή ανέχονται την παράβαση ή όταν υπάρχει νομική αμφιβολία για την ύπαρξη της παραβάσεως. Διαφορετικά, η παράβαση της διατάξεως αυτής δεν συνιστά πράξη αθεμίτου ανταγωνισμού, αλλά διοικητική ή ποινική παράβαση και επισύρει τις προβλεπόμενες διοικητικές ή ποινικές κυρώσεις (ΑΠ 439/2012 ΕΕμπΔ 2012, 960, ΑΠ 870/2008 ΝοΒ 2008, 2461 ΝΟΜΟΣ).

Με βάση τα ανωτέρω η από 7/7/2014 αγωγή της ενάγουσας – εφεσίβλητης εταιρίας «……….» με το ως άνω περιεχόμενο περιέχει τα απαραίτητα στοιχεία για την πληρότητα του δικογράφου της, αφού σε αυτή εκτίθεται ότι η επιχείρηση της εκκαλούσας – εναγόμενης εταιρίας, «……….», ασκεί ανταγωνιστική επιχείρηση ψυχαγωγικού πάρκου, απευθυνόμενη στο ίδιο καταναλωτικό κοινό (και σε παιδιά ηλικίας μεγαλύτερης των 10 ετών) και ότι ασκεί ανταγωνιστικές πράξεις κατά τρόπο αντίθετο στα χρηστά ήθη (λειτουργεί χωρία άδεια λειτουργίας, με συνέπεια να επιτυγχάνει μειωμένο λειτουργικό κόστος και να έχει τη δυνατότητα μείωσης της τιμής εισόδου με σκοπό να την αποβάλει από την αγορά επιδιώκοντας οικονομικό προβάδισμα), καθώς και τη ζημία που υπέστη, δηλ. της μείωσης της περιουσίας της από την παράνομη αυτή συμπεριφορά, χωρίς να απαιτείτο να υπήρχε ειδική αναφορά στην αγωγή, όπως η εκκαλούσα – εναγόμενη ισχυρίζεται, ως προς την έννοια, τις διαφορές και τις προϋποθέσεις λειτουργίας ενός χώρου ως παιδότοπου και ως ψυχαγωγικού πάρκου, για ποιο λόγο η εφεσίβλητη – ενάγουσα θεωρεί τις επικαλούμενες στην αγωγή της πολεοδομικές παραβάσεις ως τέτοιες, ούτε η τελευταία να αναφέρει τον αριθμό των πελατών της πριν από το έτος 2012, διότι αυτή επικαλείται ζημία θετική (μείωση των εσόδων της, εξαιτίας μείωσης της τιμής της εισόδου που αναγκάστηκε να κάνει, με βάση τον συγκεκριμένο αριθμό πελατών που εκθέτει στην αγωγή της) και όχι αποθετική (πόσοι πελάτες θα την επισκέπτονταν κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων με βάση το προηγούμενο του επιδίκου χρονικό διάστημα). Επιπλέον ορισμένο είναι και το αγωγικό αίτημα για την επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης λόγω της ηθικής βλάβης της, καθώς η εφεσίβλητη – ενάγουσα εταιρία μεταξύ άλλων επικαλείται ότι η παράνομη συμπεριφορά της εκκαλούσας – εναγόμενης «την οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον οικονομικό μαρασμό και εν τέλει στο κλείσιμό της», επικαλείται δηλαδή προσβολή του εμπορικού της μέλλοντος (ΑΠ 718/2017 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 730/2015 ΝΟΜΟΣ). Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την προσβαλλόμενη απόφασή του απέρριψε έστω σιωπηρά την προβληθείσα ενώπιον του από την εταιρία «……….» ένταση αοριστίας της αγωγής της εταιρίας «………» δεν έσφαλε κατ’ αποτέλεσμα και πρέπει ο πρώτος λόγος της έφεσης και ο τρίτος λόγος της έφεσης, κατά το μέρος του που η εκκαλούσα ισχυρίζεται τα ανωτέρω, να απορριφθούν ως ουσιαστικά αβάσιμοι.

Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων απόδειξης και ανταπόδειξης που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την προσβαλλόμενη απόφαση πρακτικά, των υπ’ αριθμ. …….. ενόρκων βεβαιώσεων των μαρτύρων ……. . και ……… .που κατέθεσαν με επιμέλεια της εταιρίας «…….» ενώπιον της Συμβολαιογράφου Αθηνών …….., τις οποίες προσκομίζει και επικαλείται και ενώπιον του Εφετείου αυτού (τις δυο πρώτες προς απόδειξη της αγωγής της και τις υπόλοιπες δυο προς αντίκρουση της αγωγής της αντιδίκου της), για τις οποίες τηρήθηκε η διαδικασία της διάταξης του άρθρου 270 παρ. 2 εδ. γ΄ του ΚΠολΔ (υπ’ αριθμ. ….. έκθεση επίδοσης του αρμόδιου δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πειραιώς ….., την οποία προσκομίζει ενώπιον του Εφετείου αυτού η ανωτέρω εταιρία), των υπ’ αριθμ. …… ενόρκων βεβαιώσεων των μαρτύρων …….., που κατέθεσαν με επιμέλεια της εταιρίας «……..» ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιά ……, τις οποίες προσκομίζει πρώτη φορά ενώπιον του Εφετείου αυτού (άρθρο 529 αρ. 1 του ΚΠολΔ) για την οποία τηρήθηκε η διαδικασία του άρθρου 422 του ΚΠολΔ όπως ισχύει (υπ’ αριθμ. …….. έκθεση επίδοσης του αρμόδιου δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών …..) και όλων των εγγράφων που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται είτε ως άμεσα αποδεικτικά μέσα είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, συμπεριλαμβανομένων των φωτογραφιών που προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 αριθμ. 3, 448 παρ. 2 και 457 παρ. 4 του ΚΠολΔ) αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η εταιρία «…….» (στο εξής εταιρία ….) λειτουργεί ψυχαγωγικό πάρκο με την επωνυμία «…..», σε οριοθετημένο ακάλυπτο μισθωμένο χώρο ευρισκόμενο εντός του εμπορικού κέντρου «…..» στην οδό ……. στο Δήμο Νίκαιας – Αγ. Ιωάννη Ρέντη και έχει λάβει την υπ’ αριθμ. ……. άδεια λειτουργίας, σύμφωνα με τις διατάξεις του π.δ. 12/2005, δυνάμει της οποίας στο χώρο του ψυχαγωγικού πάρκου νόμιμα λειτουργούν τραμπολίνο και φουσκωτά παιχνίδια. Η εταιρία «………..» (στο εξής εταιρία ……..) λειτουργούσε αρχικά επιχείρηση υπαίθριου παιδότοπου με επιχείρηση μαζικής εστίασης πρόχειρου γεύματος σε μισθωμένο χώρο, ευρισκόμενο στην οδό …… στο Δήμο Νίκαιας – Αγ. Ιωάννη Ρέντη, δυνάμει της υπ’ αριθμ….. άδειας ίδρυσης και λειτουργίας, σύμφωνα με την οποία η εν λόγω επιχείρηση αποτελείται από ισόγεια αίθουσα, εμβαδού 109,02 τ.μ. και υπαίθριο παιδότοπο, εμβαδού 673,79 τ.μ. Ακολούθως στην ίδια επιχείρηση χορηγήθηκε η υπ’ αριθμ…….άδεια λειτουργίας και οι υπ’ αριθμ. …….. άδειες εγκατάστασης & λειτουργίας ψυχαγωγικών παιχνιδιών, σύμφωνα με τις οποίες στο ίδιο χώρο λειτουργούν τραμπολίνο, καρουζέλ, τρενάκι και πίστα αυτοκινητιδίων, ενώ στη συνέχεια της χορηγήθηκε και η υπ’ αριθμ. …… άδεια ίδρυσης και λειτουργίας επιχείρησης Μαζικής Εστίασης Παρασκευής και διάθεσης Προχείρου Γεύματος και Υπαίθριος Παιδότοπος και η υπ’ αριθμ. …… Άδεια Εγκατάστασης και Λειτουργίας Ψυχαγωγικών Παιχνιδιών. Οι δυο αυτές επιχειρήσεις βρίσκονται η μια δίπλα στην άλλη σε απόσταση περίπου 20 μ. Τυπικά οι δυο αντίδικες εταιρίες ασκούν διαφορετική εμπορική δραστηριότητα, διεπόμενη και ρυθμιζόμενη από διαφορετικό νομοθετικό καθεστώς. Στην εταιρία …… χορηγήθηκε η άδεια λειτουργίας σύμφωνα με τις διατάξεις της υπ’ αριθμ. ……. κοινής απόφασης («Καθορισμός των όρων, των προϋποθέσεων, της διαδικασίας, των δικαιολογητικών, και κάθε άλλης αναγκαίας λεπτομέρειας για τη χορήγηση και την ανάκληση των αδειών ίδρυσης και λειτουργίας παιδότοπων» ΦΕΚ Β΄ 1364/2.8.2007) των Υπουργών Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης – Ανάπτυξης Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, στην οποία ορίζονται: «Άρθρο 1 1. Ως παιδότοπος ορίζεται ο οριοθετημένος μη κοινόχρηστος χώρος στον οποίο παρέχεται αποκλειστικά ψυχαγωγία, σε νήπια και παιδιά, μέχρι δέκα ετών, παρουσία συνοδών, υπό την επίβλεψη προσωπικού. Ο παιδότοπος αποτελείται από παιχνιδοκατασκευές και παιχνίδια που πρέπει να εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του ΕΛΟΤ1176-1, όπως φουσκωτά, παιχνίδια παραγεμισμένα με αφρώδες υλικό (soft play), παιχνίδια δραστηριοτήτων οικιακής χρήσης (π.χ. μικρές τσουλήθρες, σπιτάκια, τραπεζάκια, καρεκλάκια κλπ.) και άλλα. . . Άρθρο 2. Σχεδίαση και Οργάνωση του Χώρου. Κατά τη δημιουργία των παιδότοπων πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στη σχεδίαση του χώρου, σύμφωνα με τον προορισμό και τη χρήση του. 1. Ο κλειστός παιδότοπος οφείλει να διαθέτει διακριτό χώρο με τις παιχνιδοκατασκευές και τα παιχνίδια για την ψυχαγωγία των παιδιών και διακριτό χώρο αναμονής των συνοδών. 2. Οι παιδότοποι πρέπει να διαθέτουν τους απαραίτητους χώρους σαφώς οριοθετημένους ανάλογα με τις προδιαγραφές των παιχνιδοκατασκευών και την ηλικιακή κατανομή των παιδιών σε αυτές. Οι επιβλέποντες οφείλουν να διασφαλίζουν τη σωστή κατανομή των παιδιών στους ανωτέρω χώρους. 3. . . . Στο χώρο του παιδότοπου πρέπει να παρέχεται ασφαλής πρόσβαση και παραμονή των παιδιών, να δίδεται ιδιαίτερη προσοχή στο είδος και ύφος των κιγκλιδωμάτων (όπου υπάρχουν), σε ανοίγματα των παραθύρων, στις τζαμαρίες του χώρου ψυχαγωγίας (τα τζάμια θα πρέπει να είναι ασφαλείας ή οπλισμένα ή επενδεδυμένα με ειδική μεμβράνη), στα κλιμακοστάσια και στην ηλεκτρική εγκατάσταση (θέση και είδος ρευματοδοτών και φωτιστικών, ηλεκτρικός πίνακας ασφαλείας κλπ.). Ο χώρος που καταλαμβάνει ο παιδότοπος καθώς και όλος ο εξοπλισμός πρέπει να τηρείται καθαρός με τη χρήση κατάλληλων υλικών και μεθόδων καθαρισμού. Οι χώροι υγιεινής οφείλουν να πληρούν τις διατάξεις του άρθρου 25, παρ. 3 της Αιβ 8577/1983 Υγειονομικής Διάταξης, όπως κάθε φορά ισχύει. Επιπλέον, πρέπει να υπάρχει μια τουαλέτα και δύο νιπτήρες ανά είκοσι πέντε παιδιά, αποκλειστικής χρήσης από αυτά. . . . Άρθρο 5. Υποχρεώσεις υπευθύνων λειτουργίας παιδότοπου. 1. Ο υπεύθυνος λειτουργίας παιδότοπου υποχρεούται να τηρεί φάκελο κατασκευαστή, διαθέσιμο προς επιθεώρηση από τον αναγνωρισμένο φορέα ελέγχου, ανά πάσα στιγμή, με τις τεχνικές προδιαγραφές όλων των εξοπλισμών. Ειδικότερα, ο φάκελος πρέπει να περιέχει τα ακόλουθα: α) Λεπτομερή περιγραφή του εξοπλισμού και της επιφάνειας πτώσης. β) Τη βεβαίωση ελέγχου ή/και το πιστοποιητικό συμμόρφωσης του άρθρου 4 της παρούσας. γ) Επωνυμία και διεύθυνση του κατασκευαστή ή εισαγωγέα και χώρα κατασκευής. δ) Εγχειρίδιο οδηγιών που να περιέχει για όλους τους εξοπλισμούς- δραστηριότητες και τις επιφάνειες πτώσης λεπτομερείς περιγραφές και απεικονίσεις που αφορούν την τοποθέτηση, συναρμολόγηση και συντήρηση τους. 2. Ο υπεύθυνος του παιδότοπου οφείλει να διασφαλίζει ότι σε κάθε παιδότοπο θα απασχολείται απαραίτητα τουλάχιστον ένα άτομο, ανά 25 παιδιά, το οποίο θα είναι υπεύθυνο για την επίβλεψη τους. Το πρόσωπο αυτό θα διαθέτει απαραίτητα βιβλιάριο υγείας που προβλέπεται από τις διατάξεις άρθρου 14 της Αιβ/8577/1983 (ΦΕΚ Β΄ 526) Υγειονομικής Διάταξης, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει (ΦΕΚ Β΄ 665) και δεν πρέπει να έχει καταδικασθεί σε ένα από τα αδικήματα που αναφέρονται στο άρθρο 7 παρ. 2 περ. α4 της παρούσας. . .». Αντίστοιχα η εταιρία ….. λειτουργεί την επιχείρηση της με βάση τις διατάξεις του π.δ. 12/2005 «Ρύθμιση υπαίθριου εμπορίου (στάσιμου και πλανόδιου)» (ΦΕΚ Α΄ 10/18.01.2005). Σύμφωνα με το άρθρο 6 παρ. 3 του π.δ. «για τη χορήγηση άδειας εγκατάστασης και λειτουργίας κάθε φύσεως ψυχαγωγικών παιχνιδιών, λούνα παρκ, πίστας αυτοκινητιδίων, τσίρκο, μουσικών συναυλιών, επιδείξεων και άλλων καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, απαιτούνται πλέον των προβλεπομένων από τις διατάξεις Νόμων και πλέον των αναφερομένων στο άρθρο 2 του παρόντος κατά περίπτωση τα παρακάτω δικαιολογητικά: α) γνωμάτευση κτηνιάτρου της αρμόδιας οργανικής μονάδας Κτηνιατρικής της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, αν πρόκειται για έκθεση ζώων, περί της υγειονομικής καταλληλότητας των ζώων, β) γνωμάτευση του Συμβουλίου «περί θεάτρων και κινηματογράφων», αν πρόκειται για λούνα πάρκ, τσίρκο, συναυλίες, πίστες αυτοκινητιδίων, επιδείξεις (όπως το ελαστικό σάλτο) και λοιπές παρεμφερείς εγκαταστάσεις και δραστηριότητες, για την καταλληλότητα των χώρων εγκαταστάσεων και εξοπλισμού, γ) βεβαίωση μηχανικού διπλωματούχου ανώτατης σχολής για την καλή εγκατάσταση και λειτουργία των παιχνιδιών, δ) βεβαίωση ηλεκτρολόγου μηχανικού ανώτατης σχολής, περί της ασφάλειας των ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων, ε) βεβαίωση διπλωματούχου χημικού ανώτατης σχολής για την επικινδυνότητα των τυχόν χρησιμοποιουμένων αερίων ή άλλων υλών, στ) άδεια του Υπουργείου Ανάπτυξης (Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας) για μηχανολογικές εγκαταστάσεις άνω των 10 ή 15 ίππων κατά τις διατάξεις του Α.Ν. 207/1967 (Α΄ 216), ζ) βεβαίωση της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, όταν πρόκειται για πτήση ή ανύψωση αιωροπτέρων, αεροστάτων ή άλλων τεχνικών μέσων ότι η πτήση ή ανύψωση δεν αντίκειται στους οικείους κανονισμούς της, και στους εν γένει κανόνες ασφαλείας του εναερίου χώρου, η) βεβαίωση της ΔΕΗ και ΟΤΕ για την ασφάλεια των εγκαταστάσεων στην περιοχή που πρόκειται να γίνει πτήση ή ανύψωση». Στα πλαίσια των ανωτέρω διατάξεων και προκειμένου να χορηγηθεί άδεια λειτουργίας στην εταιρία …….. συνεδρίασε το ανωτέρω Συμβούλιο «περί θεάτρων και κινηματογράφων», αποτελούμενο από το Δ/ντη Α.Τ. Αγ. Ι. Ρέντη, και από τους εκπροσώπους της Δ/νσης Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Πειραιά, Δ/νσης Ανάπτυξης Περιφερειακής Ενότητας Πειραιά & Νήσων, της Δ/νσης Περιβαλλοντικής Υγιεινής και Υγειονομικού Ελέγχου Περιφερειακής Ενότητας Πειραιά, της Δ/νσης Πολεοδομίας Πειραιά και της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος Ακροάματος (ΠΟΘΑ), οι οποίοι αφού μελέτησαν τα σχέδια που προσκομίστηκαν και πραγματοποίησαν αυτοψία στο χώρο της επιχείρησης αποφάσισαν ομόφωνα να χορηγηθεί η άδεια λειτουργίας ψυχαγωγικού πάρκου, με μόνη παρατήρηση ότι πρέπει να τοποθετηθούν ενημερωτικές πινακίδες για τις τουαλέτες και ότι αν η ενδιαφερόμενη εταιρία επιθυμεί να αποκτήσει άδεια λειτουργίας παιδότοπου θα πρέπει να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες προς το Δήμο.

Παρά όμως το διαφορετικό νομικό πλαίσιο που διέπει την ίδρυση και λειτουργία τους οι δυο επιχειρήσεις ουσιαστικά είναι ομοειδείς και απευθύνονται σε παιδιά ίδιας ηλικίας, καθώς περιέχουν φουσκωτά παιχνίδια, τα υλικά και η κατασκευή των οποίων πληρούν τις προδιαγραφές που προβλέπονται από τα αντίστοιχα πρότυπα του ΕΛΟΤ, γεγονός που δεν αμφισβητήθηκε και εκ των πράγματων και οι δυο επιχειρήσεις ανταγωνίζονται στο ίδιο πεδίο της παιδικής διασκέδασης. Εντούτοις η διαφοροποίηση των νομικών χαρακτηρισμών των δυο επιχειρήσεων (παιδότοπος και ψυχαγωγικό πάρκο αντίστοιχα), βάσει της άδειας λειτουργίας τους, είναι άγνωστη στο μέσης αντιλήψεως και παρατηρητικότητας καταναλωτή, αφού ανεξάρτητα πώς χαρακτηρίζεται νομικά η επιχείρηση της εταιρίας ….. για το μέσο σκεπτόμενο άνθρωπο και οι δυο επιχειρήσεις είναι «παιδότοποι», καθώς δεν ασκεί ουδεμία επιρροή σε κάποιον που σκέπτεται δίκαια και ορθά αν ο οριοθετημένος χώρος που περιέχει κατά κύριο λόγο φουσκωτά παιχνίδια χαρακτηρίζεται ως παιδότοπος ή ως ψυχαγωγικό πάρκο, καθόσον το κύριο κριτήριο επιλογής του μέσου καταναλωτή είναι η τήρηση των κανόνων ασφαλείας και υγιεινής των ανηλίκων. Επομένως, με βάση και όσα στη μείζονα σκέψη εκτέθηκαν, ακόμα και αν ήθελε υποτεθεί βάσιμος ο ισχυρισμός της εταιρίας …….. ότι η αντίδικός της εταιρία ….. με σκοπό τον ανταγωνισμό εμφανίζεται στους καταναλωτές, μέσω διαφημιστικών καταχωρήσεων στο διαδίκτυο, ως παιδότοπος, ενώ είναι ψυχαγωγικό πάρκο, που περιέχει όμως παιχνίδια παιδότοπου, η διαφημιστική αυτή προβολή της τελευταίας δεν χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά της ως ηθικά επιλήψιμη και τον ανταγωνισμό που επιδιώκει έναντί της ως αθέμιτο. Ελεγκτέο συνεπώς είναι αν η εταιρία ….. παραβιάζει «εξωανταγωνιστικές» διατάξεις, εξαιτίας της παράβασης των οποίων δεν θα έπρεπε να λειτουργεί, αλλά μέσω αυτής επιδιώκεται και αποκτάται οικονομικό προβάδισμα έναντι της ανταγωνίστριας αντίδικου της. Το γεγονός ότι η εταιρία ….. διαθέτει στις εγκαταστάσεις της επιχείρησής της φουσκωτά παιχνίδια δεν τη μετατρέπει αυτοδικαίως από ψυχαγωγικό πάρκο σε εν τοις πράγμασι παιδότοπο, ώστε να υποχρεούται να λάβει άδεια λειτουργίας παιδότοπου και να έχει τη νομική υποχρέωση να εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις λήψης της άδειας αυτής, κυρίως όσον αφορά την ύπαρξη αποκλειστικών παιδικών τουαλετών (μια τουαλέτα και δυο νιπτήρες ανά 25 παιδιά) και αυξημένης επίβλεψης των παιδιών με την παρουσία ενός ατόμου ανά 25 παιδιά, διότι τέτοια υποχρέωση δεν απορρέει από τις διατάξεις του π.δ. 12/2005, με βάση τις διατάξεις του οποίου διέπεται η αδειοδότηση της επιχείρησής της. Από τις διατάξεις του εν λόγω π.δ/τος δεν αποκλείεται η ύπαρξη φουσκωτών παιχνιδιών, όπως αυτό αποδείχθηκε όχι μόνο από τη θετική γνωμοδότηση του ανωτέρω Συμβουλίου, το οποίο πραγματοποίησε αυτοψία στο χώρο του ψυχαγωγικού πάρκου, διαπίστωσε την ύπαρξη φουσκωτών παιχνιδιών και δεν διατύπωσε οποιαδήποτε παρατήρηση ή επιφύλαξη για αυτά, αλλά και από το υπ’ αριθμ. πρωτ. ……. έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών & Διοικητικής Ανασυγκρότησης και τα υπ’ αριθμ. …….. έγγραφα του Δήμου Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη, σύμφωνα με τα οποία, υπό το ρυθμιστικό πεδίο του ανωτέρω προεδρικού διατάγματος η χρήση φουσκωτών παιχνιδιών σε ψυχαγωγικά πάρκα δεν απαγορεύεται. Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1 παρ. 5 της ανωτέρω ΚΥΑ «Εξαιρούνται της παρούσας απόφασης, χώροι όπου αναπτύσσεται ανάλογη ή συναφής δραστηριότητα, η οποία διέπεται από ειδικές διατάξεις, όπως: Οι παιδικοί σταθμοί και τα σχολεία. Οι χώροι πανηγυριών και τα γήπεδα ή αίθουσες αθλοπαιδιών ή παιδικές κατασκηνώσεις. Οι εγκαταστάσεις αναψυχής (όπως λούνα παρκ, τσίρκο, υδροπάρκα κ.α.). Οι χώροι δημιουργικής απασχόλησης κτλ». Με βάση τα ανωτέρω αποδεικνύεται ότι η έννοια του ψυχαγωγικού χώρου ως «παιδότοπου» καθορίζεται μόνο από το γεγονός ότι παρέχει αποκλειστικά ψυχαγωγία σε νήπια και παιδιά ηλικίας έως δέκα ετών και επειδή για αυτά απαιτείται αυξημένη και αυστηρή τήρηση των κανόνων ασφαλείας πρέπει να περιέχει όχι μόνο φουσκωτά αλλά και άλλα παιχνίδια που εμπίπτουν στις προδιαγραφές του ΕΛΟΤ 1176-1, που αφορούν τον ασφαλή σχεδιασμό και κατασκευή τους και συνεπώς δεν είναι νομικά αναγκαίο κάθε ψυχαγωγικός χώρος με φουσκωτά, ούτε να χαρακτηρίζεται ως παιδότοπος, ούτε να τηρεί τις προϋποθέσεις λειτουργίας παιδότοπου. Τούτου δοθέντος η εταιρία …… έχοντας νομίμως αδειοδοτηθεί ως ψυχαγωγικό πάρκο στο οποίο επιτρέπεται, με βάση την άδεια λειτουργίας του, να λειτουργούν και φουσκωτά παιχνίδια, δεν έχει νομική υποχρέωση να λάβει και άδεια παιδότοπου και κατ’ επέκταση να εξασφαλίσει παιδικές αποκλειστικά τουαλέτες και αυξημένη επιτήρηση των παιδιών, ούτε από μόνες τους οι ελλείψεις αυτές απειλούν άμεσα την ασφάλεια και την υγιεινή των ανηλίκων, ώστε η τήρησή τους να επιβάλλεται από ηθικοδικαιϊκή επιταγή. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που τα ίδια έκρινε ορθά εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις και πρέπει οι δεύτερος και πέμπτος λόγοι της έφεσης, οι οποίοι ουσιαστικά αποτελούν ένα λόγο, καθώς και οι συναφείς πρώτος και δεύτερος συναφείς πρόσθετοι λόγοι, σύμφωνα με τους οποίους η επιχείρηση της εταιρίας ….. επειδή διαθέτει φουσκωτά παιχνίδια λειτουργεί ως παιδότοπος και έπρεπε να είχε αδειοδοτηθεί ως τέτοιος και όχι ως ψυχαγωγικό πάρκο, στο οποίο δεν επιτρέπεται να υπάρχουν φουσκωτά παιχνίδια, ότι η λειτουργία της ως παιδότοπου είναι παράνομη διότι δεν πληρεί τις αυστηρές προϋποθέσεις του νόμου, κυρίως όσον αφορά τη χρήση παιδικών αποκλειστικά τουαλετών και την αυξημένη επιτήρηση των παιδιών από υπάλληλους, με συνέπεια να επιτυγχάνει οικονομικό προβάδισμα έναντι αυτής που έχει νομίμως αδειοδοτηθεί ως παιδότοπος, πληρώντας τις προδιάγραφες που τάσσει ο νόμος και ο έβδομος λόγος της έφεσης, σύμφωνα με τον οποίο η ως άνω παράβαση της υποχρέωσης να διαθέτει αποκλειστικά παιδικές τουαλέτες και να διαθέτει υπαλλήλους για αυξημένη επιτήρηση των παιδιών έχει σε κάθε περίπτωση ηθικό περιεχόμενο, αφού άπτεται της ασφάλειας και της υγιεινής των παιδιών και επομένως συνιστά αθέμιτη ανταγωνιστική πράξη, πρέπει να απορριφθούν ως ουσιαστικά αβάσιμοι.

Αποδεικνύεται περαιτέρω ότι η εταιρία . ….., δια της νόμιμου εκπρόσωπου της κατάθεσε την υπ’ αριθμ. …… αίτηση προκειμένου στο χώρο που υπάρχει ο υπαίθριος παιδότοπός της να εγκαταστήσει και λειτουργήσει ψυχαγωγικά παιχνίδια. Μάλιστα είχε προηγηθεί η υποβολή προς το Δήμο Νίκαιας – Αγ. Ι. Ρέντη της από 20/9/2013 αίτησης για την προέγκριση της ίδρυσης ψυχαγωγικού πάρκου και η από 18/6/2014 δήλωση προς τον ίδιο Δήμο ότι έχει εγκαταστήσει στην επιχείρησή της τρία ψυχαγωγικά παιχνίδια (τραμπολίνο, καρουσέλ, τραινάκι), τα οποία δεν πρόκειται να λειτουργήσει έως την χορήγηση της κατά το νόμο άδειας λειτουργίας της. Τελικά της χορηγήθηκε η υπ’ αριθμ. …… άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας ψυχαγωγικών παιχνιδιών για τη λειτουργία τραμπολίνο, καρουζέλ, τρενακίου και πίστας αυτοκινητιδίων (ΚΑΡΤ). Όμως η ανωτέρω εταιρία δεν ανέμενε την έκδοση της άδειας λειτουργίας, αλλά πριν να αποκτήσει αυτή λειτούργησε το ψυχαγωγικό πάρκο, δηλ. έθεσε σε λειτουργία και εκμεταλλευόταν ψυχαγωγικά παιχνίδια, όπως αυτό αποδεικνύεται από το υπ’ αριθμ. πρωτ. ……… έγγραφο του ανωτέρω Δήμου, σύμφωνα με το οποίο την 21/10/2013 διαβιβάστηκε στο Δήμο το υπ’ αριθμ. πρωτ. …….. έγγραφο του Τμήματος Υγειονομικού & Περιβαλλοντικού Ελέγχου, με το οποίο του γνωστοποιούσε μεταξύ άλλων, ότι στην επιχείρηση της εταιρίας λειτουργούσε ψυχαγωγικό πάρκο χωρίς να έχει άδεια λειτουργίας. Εξάλλου από το ίδιο έγγραφο αποδεικνύεται ότι αστυνομικοί του Α.Τ. Αγ. Ι. Ρέντη διαπίστωσαν ότι την 11/12/2013 και την 26/12/2013 η εταιρία λειτουργούσε ψυχαγωγικά παιχνίδια χωρίς άδεια λειτουργίας. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω αποδείχθηκε ότι τουλάχιστον από την 15/10/2013 η εταιρία …….., λειτουργούσε τα ανωτέρω ψυχαγωγικά παιχνίδια, αν και ως παιδότοπος απαγορευόταν να έχει τέτοια παιχνίδια, διότι εστερείτο της απαραίτητης άδειας λειτουργίας τους. Επίσης από τα αντίγραφα των ημερήσιων δελτίων κίνησης Ζ της εταιρίας ….., όπως αυτά εκτυπώθηκαν από την ταμειακή μηχανή της, αποδείχθηκε ότι αν και από την έναρξη της λειτουργίας της είχε ορίσει και εισέπραττε ως αντίτιμο εισόδου και χρήσης των παιχνιδιών της το ποσό των έξι (6) ευρώ για κάθε πελάτη, το οποίο ήταν σύμφωνο με τις συνθήκες της αγοράς και κατάλληλο για την κάλυψη των λειτουργικών εξόδων της, από την 11/2/2012 η ανωτέρω εταιρία περιόρισε αυτό στο ποσό των τριών (3) ευρώ. Ο ισχυρισμός της εταιρίας ……. ότι η εταιρία .., μείωσε πρώτη την τιμή εισόδου και μάλιστα την 11/4/2013, δηλ. 15 ημέρες πριν από την έναρξη της λειτουργίας της (της εταιρίας ……..), όχι μόνο δεν αποδείχθηκε από κανένα απολύτως αποδεικτικό στοιχείο, αλλά αντιβαίνει και στους συνήθεις συναλλακτικούς κανόνες. Τούτο διότι από τα ως άνω φορολογικά στοιχεία της εταιρίας ……, αποδεικνύεται ότι αυτή μείωσε την τιμή εισόδου από το ποσό των 6 ευρώ στο ποσό των 3 ευρώ την 11/2/2012 και όχι την 11/4/2013, όπως ισχυρίζεται η εταιρία …….. και δοθέντος ότι η τελευταία προσδιορίζει την 26/4/2013 ως ημερομηνία έναρξης της επιχείρησής της, η εταιρία …. δεν είχε κανένα λόγο να μειώσει αυτοβούλως την τιμή εισόδου 15 περίπου μήνες πριν από τη έναρξη της λειτουργίας της ανταγωνίστριας εταιρίας. Αντίθετα, από το πιο πάνω υπ’ αριθμ. …… έγγραφο του Δήμου Νίκαιας – Αγ. Ιωάννη Ρέντη, σύμφωνα με το οποίο η επιχείρηση της εταιρίας …. κατελήφθη από αστυνομικούς του Α.Τ. Αγ. Ιωάννη Ρέντη την 7/3/2012, την 5/5/2012 και την 25/8/2012 να λειτουργεί χωρίς να κατέχει την άδεια λειτουργίας, συνταχθεισών των υπ’ αριθμ. πρωτ. ……. αντίστοιχα μηνύσεων, αποδεικνύεται ότι από τις αρχές του έτους 2012 η επιχείρηση της …. λειτουργούσε, έχοντας ήδη τότε ορίσει την τιμή εισόδου στο ποσό των 3 ευρώ, την οποία τιμή η εταιρία .. αναγκάστηκε να ορίσει, προκειμένου να ανταγωνιστεί την εταιρία …, χωρίς να προκαλέσει για την ανωτέρω αιτία ουδεμία ζημία στην εταιρία ……… Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που με την προσβαλλόμενη απόφασή του τα ίδια έκρινε, δεν έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και πρέπει ο τρίτος λόγος της έφεσης και ο τρίτος πρόσθετος συναφής λόγος, με τους οποίους η εκκαλούσα εταιρία …….. παραπονείται ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εσφαλμένα δέχθηκε ότι η επιχείρησή της άρχισε να λειτουργεί την 1/1/2012 και ότι πρώτη η ίδια έθεσε ως τιμή εισόδου το ποσό των τριών (3) ευρώ, ενώ έπρεπε να δεχθεί ότι η επιχείρησή της άρχισε να λειτουργεί τον Απρίλιο του έτους 2013 και ότι πρώτη η εφεσίβλητη μείωσε την τιμή της εισόδου στο ποσό των 3 ευρώ, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί και η ίδια να τη μειώσει στο ίδιο ποσό, από το ποσό των 5 ευρώ που είχε αποφασίσει να ορίσει και να της προκαλέσει την επικαλούμενη ζημία πρέπει να απορριφθούν ως ουσιαστικά αβάσιμοι.

Περαιτέρω από κανένα απολύτως αποδεικτικό στοιχείο αποδεικνύεται ότι η επιχείρηση της εταιρίας ….., προσφέρει στους πελάτες της που χρησιμοποιούν το ψυχαγωγικό πάρκο ροφήματα και πρόχειρο φαγητό, χωρίς να διαθέτει άδεια παροχής υπηρεσιών εστίασης, καθ’ υπέρβαση της άδειας λειτουργίας της και έτσι επιτυγχάνει αθέμιτο οικονομικό προβάδισμα έναντι της εταιρείας ………., που διαθέτει τέτοια άδεια. Αποδείχθηκε μεν ότι εκτός του οριοθετημένου χώρου του ψυχαγωγικού πάρκου υπάρχουν τραπεζοκαθίσματα, κανείς όμως από τους μάρτυρες που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου κατέθεσε ότι σε αυτά προσφέρονται ροφήματα ή ήδη εστίασης από την εταιρία …, δηλαδή ότι μέρος των εσόδων της προέρχονται από την παράνομη πώληση των ειδών αυτών. Απόδειξη περί του αντιθέτου δεν αποτελεί το γεγονός, που η εταιρία … αποδέχεται, ότι οι πελάτες του ψυχαγωγικού πάρκου της προμηθεύονται ροφήματα ή πρόχειρο φαγητό από τα υπάρχοντα εντός του ίδιου εμπορικού κέντρου καταστήματα (……) και χρησιμοποιούν τα τραπεζοκαθίσματα, καθόσον αυτά διαθέτονται από τα ανωτέρω καταστήματα και όχι από την εταιρία …., το νομικό πρόσωπο της οποίας σαφώς διαφοροποιείται από αυτά. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που τα ίδια έκρινε ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και ο περί αντίθετου έκτος λόγος της έφεσης, με τον οποίο η εκκαλούσα παραπονείται ότι εσφαλμένα το πρωτοβάθμιο δικαστήριο δέχθηκε ότι η εταιρία …. δεν παρέχει υπηρεσίες εστίασης και απέρριψε το αίτημά της για την επιδίκαση αποζημίωσης λόγω διαφυγόντων κερδών από την παράνομη αυτή εμπορική δραστηριότητα της, πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος. Ακολούθως, εφόσον σύμφωνα με τ’ ανωτέρω δεν αποδείχθηκαν βάσιμοι οι ισχυρισμοί της ενάγουσας – εκκαλούσας ότι η εναγόμενη – εφεσίβλητη τη ζημίωσε με οποιονδήποτε τρόπο, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που απέρριψε την αγωγή της στο σύνολο της ορθά εφάρμοσε τις αποδείξεις και εκτίμησε το νόμο και πρέπει ο όγδοος λόγος της έφεσης, με τον οποίο η εκκαλούσα ισχυρίζεται ότι εσφαλμένα το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο απέρριψε το αίτημά της για την επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης και ο ένατος λόγος της έφεσης με τον οποίο η ενάγουσα – εκκαλούσα ισχυρίστηκε ότι η εναγόμενη – εφεσίβλητη έπληξε την προσωπικότητά της ως νομικό πρόσωπο, διότι με τη μείωση της τιμής εισόδου έθιξε την ελεύθερη ανάπτυξη της οικονομικής δραστηριότητάς της, να απορριφθούν ως ουσιαστικά αβάσιμοι.

Αποδεικνύεται όμως ότι λόγω των ανωτέρω εκτεθέντων, η εταιρία …, υπέστη κίνδυνο ως προς το επιχειρηματικό μέλλον της, διότι αναγκάστηκε, εξαιτίας της πιο πάνω αναφερόμενης άδικης συμπεριφοράς της εταιρίας ……., να παρέχει τις υπηρεσίες της σε πολύ χαμηλή τιμή, κατά τα ανωτέρω εκτεθέντα, με συνέπεια τα έσοδά της να καλύπτουν οριακά τα λειτουργικά της έξοδα και έτσι ζημιώθηκε από την απώλεια των εσόδων που θα αποκόμιζε από τους πελάτες που την επισκέφθηκαν το χρονικό διάστημα από την 24/9/2012 έως την 30/4/2014 και δεν εισέπραξε λόγω της μείωσης της τιμής εισόδου και δικαιούται ως χρηματική ικανοποίηση το ποσό των 10.000 ευρώ, το οποίο κατά την κρίση του δικαστηρίου είναι εύλογο και σύμφωνο με την αρχή της αναλογικότητας, καθώς δεν υπερβαίνει καταφανώς ούτε υπολείπεται του ποσού που επιδικάζεται συνήθως σε παρόμοιες περιπτώσεις, λαμβάνοντας υπόψη το βαθμό του πταίσματος της εταιρίας ……., το μέγεθος της ζημίας της εταιρίας …. και την οικονομική κατάσταση των διαδίκων (ΟλΑΠ 9/2015 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 849/2015 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 491/2015 ΝΟΜΟΣ). Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που έκρινε όμοια και επιδίκασε το πιο πάνω ποσό, ως οφειλή της εταιρίας .. – .. προς την εταιρία … δεν έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, ούτε παραβίασε την αρχή της αναλογικότητας και ο τέταρτος λόγος της έφεσης, με τον οποίο η εκκαλούσα παραπονείται ότι το ως άνω ποσό είναι υπέρογκο, καθώς και η αντέφεση με τον οποίο η αντεκκαλούσα παραπονείται ότι το πιο άνω προσδιορισμένο ποσό υπολείπεται του εύλογου και δικαίου πρέπει να απορριφθούν.

Με τον τελευταίο δέκατο λόγο της έφεσης η εκκαλούσα προσβάλει τη διάταξη της εκκαλουμένης αναφορικά με τα δικαστικά έξοδα, παραπονούμενη ότι παρά το νόμο καταδικάσθηκε στην πληρωμή μέρους των δικαστικών εξόδων της εταιρίας ……., ύψους 4.000 ευρώ, που αφορούν την αγωγή της τελευταίας, επειδή έγινε εν μέρει δεκτή και στο σύνολο των δικαστικών εξόδων, ποσού 4.800 ευρώ, που αφορούν την αγωγή της, επειδή απορρίφθηκε, ενώ θα έπρεπε τα δικαστικά έξοδα να συμψηφιστούν στο σύνολό τους λόγω της δυσχέρειας της ερμηνείας των κανόνων δικαίου που εφαρμόστηκαν και διότι σε κάθε περίπτωση το συνολικό ποσό των 8.800 ευρώ είναι υπέρογκο και δεν αντιστοιχεί στα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης. Ο λόγος αυτός παραδεκτά προβάλλεται, κατ’ άρθρο 193 του ΚΠολΔ, αφού προσβάλλεται συγχρόνως και η ουσία της υπόθεσης. Κατά το μέρος όμως που η εκκαλούσα παραπονείται ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο παρά το νόμο δεν συμψήφισε τη δικαστική δαπάνη και ότι σε κάθε περίπτωση το ποσό των 4.000 ευρώ που επιδίκασε στην εφεσίβλητη, επειδή η αγωγή της έγινε εν μέρει δεκτή, πρέπει να απορριφθεί, όχι μόνο διότι σε κάθε περίπτωση ο συμψηφισμός εν όλω ή εν μέρει της δικαστικής δαπάνης λόγω μερικής ήττας ή λόγω ιδιαίτερης δυσχέρειας της διάταξης που εφαρμόστηκε κατά τα άρθρα 178 παρ. 1 και 179 του ΚΠολΔ, απόκειται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου (ΑΠ 1668/2014 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 19/2014 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 613/2010 ΝΟΜΟΣ), αλλά και διότι δεν συνέτρεχε εν προκειμένω λόγος συμψηφισμού των δικαστικών εξόδων, κατά το άρθρο 179 ΚΠολΔ, δεδομένου, ότι οι κανόνες δικαίoυ που εφαρμόστηκαν δεν είχαν κάποια ιδιαίτερη δυσχέρεια, η δε νομολογιακή εφαρμογή τους δεν εμφανίζει καμία ταλάντευση ή αντιφατικότητα. Κατά το μέρος, που η εκκαλούσα παραπονείται ότι το ποσό των 4.800 ευρώ που επιδικάστηκε σε βάρος της λόγω της απόρριψης της αγωγής της, πρέπει να εκτεθούν τα ακόλουθα: Κατά το άρθρο 58 του ν. 4194/2013 «Κώδικας Δικηγόρων» «1. Η αμοιβή του δικηγόρου ορίζεται ελεύθερα με έγγραφη συμφωνία με τον εντολέα του ή τον αντιπρόσωπό του. 2. . . . 3. Σε περίπτωση που δεν υπάρχει έγγραφη συμφωνία, η αμοιβή του δικηγόρου καθορίζεται, σύμφωνα με τα οριζόμενα στα επόμενα άρθρα του Κώδικα, με βάση την αξία του αντικειμένου της δίκης και, σε περίπτωση που το αντικείμενο της δίκης δεν αποτιμάται σε χρήμα και δεν ορίζονται στις διατάξεις του Κώδικα, με βάση τις αμοιβές που αναφέρονται στο Παράρτημα Ι του Κώδικα, το οποίο αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα αυτού». Κατά το άρθρο 63 παρ. 1 του ίδιου νόμου: «1. Η αμοιβή, σε περίπτωση μη ύπαρξης έγγραφης συμφωνίας, καθορίζεται με βάση την αξία του αντικειμένου της δίκης ως εξής: i. Η αμοιβή για τη σύνταξη κύριας αγωγής ορίζεται με βάση την αξία του αντικειμένου της αγωγής όπως παρακάτω: α) 2% όταν η αξία του αντικειμένου της αγωγής ανέρχεται μέχρι το ποσό των 200.000 ευρώ. β) . . .». Τέλος κατ’ άρθρο 68 παρ. 1 του ίδιου νόμου «Για τη σύνταξη προτάσεων κατά την πρώτη συζήτηση της υπόθεσης, η αμοιβή του δικηγόρου του εναγόμενου είναι ίση με την αμοιβή της παραγράφου 1 του άρθρου 63 του Κώδικα . . .». Εν προκειμένω το αντικείμενο της από 17/11/2015 αγωγής της εκκαλούσας – εναγουσας εταιρίας …….., όπως το περιόρισε με τις προτάσεις της, ανέρχεται στο ποσό των 123.890 ευρώ και επομένως η αμοιβή του πληρεξούσιου δικηγόρου της εφεσίβλητης – εναγόμενης εταιρίας ……. ανέρχεται στο ποσό των 2.477,80 ευρώ (123.890 Χ 2%). Στο ποσό αυτό πρέπει να προστεθεί η παράσταση 235 ευρώ και το ποσό των διάφορων αποδοτέων εξόδων (φωτοτυπίες, χαρτοσημάνσεις, επιδόσεις κ.λ.π.) και επομένως η δικαστική δαπάνη της εφεσίβλητης πρέπει να ανέλθει στο ποσό των 2.900 ευρώ. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που προσδιόρισε τη δικαστική δαπάνη σε βάρος της εκκαλούσας – ενάγουσας, λόγω της ήττας της, εξαιτίας της απόρριψης της από 17/11/2015 αγωγής της, στο ποσό των 4.800 ευρώ έσφαλε και πρέπει, κατά το βάσιμο περί τούτου τελευταίο αυτό λόγο της έφεσης της ενάγουσας, να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση κατά το κεφάλαιό της περί δικαστικών εξόδων.

Πρέπει επομένως η αντέφεση της εταιρίας …… να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη και να διαταχθεί η εισαγωγή στο δημόσιο ταμείο του παραβόλου για την άσκηση της και να γίνει δεκτή η έφεση της εταιρίας …… μόνο ως προς το κεφάλαιο των δικαστικών εξόδων που αφορούν την από 17/11/2015 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……. αγωγή της εταιρίας ……. ως προς το οποίο πρέπει να εξαφανισθεί η προσβαλλόμενη απόφαση. Ακολούθως πρέπει να γίνει δεκτή η εν λόγω έφεση ως βάσιμη και κατ’ ουσία και αφού κρατηθεί η υπόθεση στο Δικαστήριο αυτό και ερευνηθεί κατά τούτο, πρέπει να καταδικασθεί η ενάγουσα της πιο πάνω αγωγής και ήδη εκκαλούσα, στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της εναγόμενης της ίδιας αγωγής και ήδη εφεσίβλητης του πρώτου βαθμού δικαιοδοσίας στο ποσό των 2.900 ευρώ. Τέλος, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή στην εκκαλούσα λόγω της εν μέρει νίκης της, του παράβολου άσκησης έφεσης, ποσού 200 ευρώ, που κατέθεσε, κατ’ άρθρο 495 παρ. 3 εδ. ε΄ του ΚΠολΔ και να συμψηφισθεί μεταξύ των διαδίκων η δικαστική δαπάνη του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, κατ’ άρθρα 178 παρ. 1, 183, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ, λόγω μερικής νίκης και μερικής ήττας των διαδίκων.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ α) την από 9/5/2017 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………. έφεση της εταιρίας …….., β) τους από 1/11/2017 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …….. πρόσθετους λόγους αυτής και γ) την από 19/10/2017 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ….. αντέφεση της εταιρίας ….. κατ’ αντιμωλία των διαδίκων.

ΔΕΧΕΤΑΙ αυτές τυπικά.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αντέφεση κατ’ ουσία.

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή στο δημόσιο ταμείο του παραβόλου της αντέφεσης.

ΔΕΧΕΤΑΙ την έφεση κατ’ ουσία.

ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλούμενη υπ’ αριθμ. 917/2017 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, μόνο ως προς την περί δικαστικών εξόδων διάταξή της που αφορούν την από 17/11/2015 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …….. αγωγή της εταιρίας ……..

ΚΡΑΤΕΙ και δικάζει την υπόθεση επί της ουσίας, κατά το ως άνω κεφάλαιο.

ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της ενάγουσας εταιρείας … .. . τη δικαστική δαπάνη της εναγόμενης εταιρίας .. της πρωτοβάθμιας δίκης, την οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων εννιακοσίων (2.900) ευρώ.

ΔΙΑΤΑΖΕΙ την επιστροφή στην εκκαλούσα του παραβόλου που κατέθεσε για την άσκηση της έφεσης.

ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ μεταξύ των διαδίκων τα δικαστικά έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας.

Κρίθηκε, αποφασίστηκε στον Πειραιά στις 5 Ιουλίου 2018.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Και αντ΄ αυτής,

επειδή βρίσκεται

σε αναρρωτική άδεια

η αρχαιότερη της

σύνθεσης Εφέτης,

Χρυσούλα Πλατιά.

Δημοσιεύθηκε δε στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση αυτού, στις 27 Μαρτίου 2019, με άλλη σύνθεση, κωλυομένης της Προέδρου Εφετών, Αικατερίνης Νομικού, η οποία ευρίσκεται σε αναρρωτική άδεια, αποτελουμένη από τους Δικαστές, Χρυσούλα Πλατιά, Προεδρεύουσα Εφέτη, Παρασκευή Μπερσή και Ιωάννη Γερωνυμάκη, Εφέτες, και με Γραμματέα τη Γεωργία Λογοθέτη, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.

Η ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΕΦΕΤΗΣ