Αριθμός 223/2019
ΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Αικατερίνη Νομικού, Πρόεδρο Εφετών, Χρυσούλα Πλατιά, Εφέτη και Σοφία Καλούδη, Εφέτη-Εισηγήτρια και από τη Γραμματέα Κ.Δ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι.Η υπό κρίση έφεση κατά της με αριθμό 437/2016 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, παραδεκτά φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 του ΚΠολΔ) και έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, με την κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου στις 22-4-2016, δηλαδή εντός της από το άρθρο 518 παρ.1 του ΚΠολΔ οριζόμενης προθεσμίας από την επίδοση αντιγράφου της εκκαλουμένης στην πρώτη τριτανακόπτουσα στις 1-4-2016 (βλ. τη σχετική επισημείωση του δικαστικού επιμελητή ……. στο προσκομιζόμενο επιδοθέν αντίγραφο), ενώ για τους ομόδικους της, λοιπούς τριτανακόπτοντες δεν προέκυψε επίδοση αυτής. Επιπλέον, κατατέθηκε το νόμιμο παράβολο, συνολικού ποσού 200 ευρώ, κατ΄άρθρο 495 παρ. 4 του ΚΠολΔ (βλ. τα με αριθμούς ……. παράβολα ΤΑΧΔΙΚ και ……. παράβολα Δημοσίου). Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ). ΙΙ. Με την από 20-6-2011 και αριθμό έκθεσης κατάθεσης ….. τριτανακοπή και το από 17-6-2013 και με αριθμό κατάθεσης …… δικόγραφο προσθέτων λόγων οι τριτανακόπτοντες και ήδη εκκαλούντες ιστορούσαν, ότι με την με αριθμό 2566/2010 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε επί αγωγής, που άσκησαν οι δύο πρώτοι των καθών ( ως ενάγοντες) σε βάρος των δύο τελευταίων εξ αυτών (ως εναγομένων), υποχρεώθηκαν οι τελευταίοι να άρουν τη προσβολή της προσωπικότητας των ενάγοντων με τη απομάκρυνση της εγκατάστασης του απορροφητήρα αεραγωγού και του σωλήνα εξαερισμού της κουζίνας της τρίτης των καθών η τριτανακοπή από τον ακάλυπτο χώρο οικοδομής, στην οποία αυτοί (ενάγοντες) έχουν ιδιοκτησίες, και την εγκατάσταση εξωτερικού απαγωγικού συστήματος, που θα ανεβαίνει πάνω από τη στέγη του κτιρίου και σε ύψος 0,50 μ. υψηλότερα από αυτήν, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 27 της Υγ. Δ/ξης 8577/1983, ενώ επίσης η τρίτη εξ αυτών υποχρεώθηκε να παραλείπει να κάνει χρήση των ακάλυπτων χώρων της ως άνω πολυκατοικίας για τις ανάγκες λειτουργίας της επιχείρησης της. Ζητούσαν δε ως συνιδιοκτήτες της εν λόγω οικοδομής, να κηρυχθεί ανενεργός ως προς αυτούς η ως άνω απόφαση, επικαλούμενοι βλάβη τους από την εκτέλεση της, και συγκεκριμένα ότι οι αναγκαίες εργασίες για την μεταφορά του απαγωγικού συστήματος θα επηρεάσουν τη στατικότητα της οικοδομής και θα μειώσουν σημαντικά την αισθητική εικόνα της, ενώ θα είναι και πολεοδομικά αυθαίρετες, διότι δεν πληρούνται οι νόμιμες προϋποθέσεις. Επί της ως άνω τριτανακοπής εκδόθηκε αρχικά η με αριθμό 2984/2014 μη οριστική απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, με την οποία διατάχθηκε πραγματογνωμοσύνη, προκείμενου να διακριβωθεί, εάν είναι δυνατή η μεταφορά του απορροφητήρα αεραγωγού και του σωλήνα εξαερισμού στη πρόσοψη της πολυκατοικίας και με ποιον τεχνικό τρόπο, καθώς και εάν υπάρχει κίνδυνος αποκόλλησης τμημάτων μπετόν, τόσο κατά το στάδιο των εργασιών όσο και μετά το πέρας αυτών, και σε καταφατική περίπτωση, εάν υπάρχει τρόπος αυτός να αποφευχθεί. Μετά τη διενέργεια της ως άνω πραγματογνωμοσύνης από τον ορισθέντα πραγματογνώμονα, ………, πολιτικό μηχανικό, και την κατάθεση της στη Γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, η υπόθεση εισήχθη εκ νέου προς κρίση και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εξέδωσε την εκκαλουμένη οριστική απόφαση του, με την οποία η τριτανακοπή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη, αφενός λόγω αοριστίας, ως προς το σκέλος της, με το οποίο βάλλει κατά της διάταξης της τριτανακοπτομενης απόφασης, που απαγορεύει στην πρώτη εναγόμενη (τρίτη καθών η τριτανακοπή) να κάνει χρήση των ακάλυπτων χώρων της οικοδομής για τις ανάγκες της επιχείρησης της, επειδή οι τριτανακόπτοντες δεν αναφέρουν συγκεκριμένη βλάβη των εννόμων συμφερόντων τους από την εκτέλεση της απόφασης, και αφετέρου, για έλλειψη εννόμου συμφέροντος, ως προς το δεύτερο σκέλος αυτής, που υποχρεώνει τους εναγόμενους (τρίτη και τέταρτο των καθ’ών) να απομακρύνουν το υφιστάμενο σύστημα εξαγωγής αερίων και να εγκαταστήσουν νέο. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται οι τριτανακόπτοντες με την ένδικη έφεση τους, επικαλούμενοι εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, και ζητούν να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη, με σκοπό η τριτανακοπή τους να γίνει εξ ολοκλήρου δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη. ΙΙΙ. Οι τριτανακόπτοντες και ήδη εκκαλούντες ζητούσαν με την τριτανακοπή τους, όπως αναφέρθηκε ανωτέρω (υπο στοιχ. ΙΙ), να κηρυχθεί ανενεργός ως προς αυτούς η εκδοθείσα μεταξύ των καθών η τριτανακοπή και ήδη εφεσιβλήτων απόφαση με αριθμό 2566/2010 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, με την οποία υποχρεώθηκαν οι τρίτη και τέταρτος εξ αυτών να απομακρύνουν την εγκατάσταση του απορροφητήρα αεραγωγού και του σωλήνα εξαερισμού της κουζίνας της επιχείρησης της τρίτης εξ αυτών από τον ακάλυπτο χώρο οικοδομής, στην οποία και οι ίδιοι (τριτανακόπτονες) έχουν ιδιοκτησίες, και να εγκαταστήσουν εξωτερικό απαγωγικό σύστημα, που θα ανεβαίνει πάνω από τη στέγη του κτιρίου και σε ύψος 0,50 μ. υψηλότερα από αυτήν, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 27 της Υγ. Δ/ξης 8577/1983, ενώ επίσης, η τρίτη καθής η ανακοπή υποχρεώθηκε να παραλείπει να κάνει χρήση των ακάλυπτων χώρων της ως άνω πολυκατοικίας για τις ανάγκες λειτουργίας της επιχείρησης της. Ως έννομο συμφέρον τους προς τούτο επικαλούνται τη βλάβη, που θα τους προκαλέσει η εκτέλεση της εν λόγω απόφασης, επειδή, όπως ισχυρίζονται οι αναγκαίες εργασίες για την μεταφορά του απαγωγικού συστήματος θα επηρεάσουν τη στατικότητα της οικοδομής και θα μειώσουν σημαντικά την αισθητική εικόνα της, ενώ θα είναι και πολεοδομικά αυθαίρετες, διότι δεν πληρούνται οι νόμιμες προϋποθέσεις. Σύμφωνα με τα ανωτέρω, το επικαλούμενο έννομο συμφέρον των τριτανακοπτόντων επικεντρώνεται αποκλειστικά στην περίπτωση μετακίνησης-μεταφοράς του εξωτερικού απαγωγικού συστήματος στην εμπρόσθια όψη της οικοδομής τους, η οποία, ωστόσο, δεν επιβάλλεται υποχρεωτικά με τη τριτανακόπτομενη απόφαση, καθόσον σε αυτήν δεν γίνεται λόγος για μετεγκατάσταση του αεραγωγού , αλλά για εγκατάσταση του κατά τρόπο που θα συνάδει με τις επιταγές της ισχύουσας σχετικής νομοθεσίας, επομένως, ακόμα και στον ακάλυπτο χώρο της οικοδομής. Περαιτέρω, για την εγκατάσταση συστήματος εξαερισμού στην εμπρόσθια όψη οικοδομής απαιτείται να πληρούνται οι κάτωθι προϋποθέσεις: Α) έγγραφη συναίνεση από τους συνιδιοκτήτες της οικοδομής, ελλείψει σχετικής πρόβλεψης στη πράξη σύστασης οροφοκτησίας και τον κανονισμό της οικοδομής, η οποία, όμως, κατά τα αναφερόμενα στο δικόγραφο της τριτανακοπής, δεν υφίσταται, καθόσον ήδη κατά την Έκτακτη Γενική Συνέλευση των συνιδιοκτητών της οικοδομής, που συνεκλήθη στις 30-5-2011 για να αποφασίσει επί του θέματος της μετακίνησης του αεραγωγού η πλειοψηφία των συνιδιοκτητών αποφάσισε την παραμονή αυτού στον ακάλυπτο χώρο της οικοδομής, Β) έγκριση του Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής (άρθρο 7 ν.4495/2017), η οποία σημειωτέον, έχει ήδη γνωμοδοτήσει αρνητικά για την μεταφορά του εν λόγω αεραγωγού εξαερισμού από τον ακάλυπτο χώρο της οικοδομής στην κύρια όψη της, όπως επικαλούνται και οι ίδιοι οι εκκαλούντες με τις νομίμως κατατεθείσες προτάσεις τους ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, επειδή το κτίριο βρίσκεται σε ιδιαίτερα προβεβλημένη θέση και ο αεραγωγός εξαερισμού αποτελεί μεγάλης κλίμακας οπτική επιβάρυνση στην όψη δημιουργώντας βλάβη στο αστικό τοπίο, και Γ) σύνταξη αρχιτεκτονικής, στατικής και μηχανολογικής μελέτης από αρμόδιους μηχανικούς, που εν συνεχεία θα υποβληθούν προς έγκριση στη Υπηρεσία Δόμησης του Δήμου Πειραιά, προκειμένου να εκδοθεί σχετική άδεια δόμησης. Καθίσταται δηλαδή σαφές, ότι οι επικαλούμενοι από τους τριτανακόπτοντες κίνδυνοι για πολεοδομικές αυθαιρεσίες και πρόκληση βλάβης στην στατικότητα και αισθητική της οικοδομής, αποτελούν ζητήματα, που θα κριθούν αρμοδίως από τις οικείες δημόσιες υπηρεσίες, μετά την έγκριση των οποίων σε κάθε περίπτωση θα αδειοδοτηθούν οι σχετικές οικοδομικές εργασίες, ούτως ώστε σε περίπτωση μη συνδρομής των νομίμων προϋποθέσεων, να μην επιτραπεί η εκτέλεση τους. Κατά συνέπεια ουδείς κίνδυνος βλάβης των εννόμων συμφερόντων των τριτανακοπτόντων υφίσταται και αυτοί δεν δικαιολογούν εν προκειμένω έννομο συμφέρον για την άσκηση της τριτανακοπής τους. Περαιτέρω, τα όσα επικαλούνται οι δύο πρώτες εκκαλούσες- τριτανακόπτουσες, εκμισθώτριες του μίσθιου καταστήματος της επιχείρησης της τρίτης των καθ’ών η τριτανακοπή, σχετικά με την προσβολή του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος τους στην ιδιοκτησία, επειδή, όπως διατείνονται η εκτέλεση της τριτανακοπτόμενης απόφασης θα καταστήσει αδύνατη εφεξής την εκμίσθωση της οριζόντιας ιδιοκτησίας τους ως κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος, που αποτελεί και τη μόνη χρήση αντιστοίχων οριζόντιων- ιδιοκτησιών καταστημάτων στην ευρύτερη περιοχή, δεν έχουν προβληθεί με λόγο της τριτανακοπής και απαραδέκτως προβάλλονται το πρώτον με την έφεση. Τέλος, ουδόλως επηρεάζει το γεγονός, ότι, οι τρίτη και τέταρτος των εφεσιβλήτων, όπως ισχυρίζονται με τις προτάσεις τους οι εκκαλούντες, έχουν ήδη προβεί στη νομιμοποίηση της καπνοδόχου στον ακάλυπτο χώρο της οικοδομής, βάσει των διατάξεων του ν. 4495/2017, διότι η τριτανακοπτόμενη απόφαση έχει πλέον ισχύ δεδικασμένου. Ακόμη, οι τριτανακόπτοντες ουδεμία βλάβη των εννόμων συμφερόντων τους προβάλλουν από την εκτέλεση της διάταξης της τριατανακοπτόμενης απόφασης, με την οποία η τρίτη καθής η τριτανακοπή υποχρεώνεται να μην χρησιμοποιεί τους ακάλυπτους χώρους της οικοδομής για τις ανάγκες λειτουργίας της επιχείρησης της. Επομένως, και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που έκρινε το ίδιο και απέρριψε την τριτανακοπή λόγω αοριστίας και για έλλειψη εννόμου συμφέροντος των τριτανακοπτότων, έστω και με εν μέρει διάφορη αιτιολογία που αντικαθίσταται και συμπληρώνεται αντιστοίχως από την αιτιολογία της απόφασης αυτής, ανακαλώντας την προηγούμενη μη οριστική απόφαση του, δεν έσφαλε κατά την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και τα όσα περί του αντιθέτου υποστηρίζουν οι εκκαλούντες με τον σχετικό πρώτο λόγο της έφεσης τους, τυγχάνουν αβάσιμα και απορριπτέα. IV. Κατά το άρθρο 193 ΚΠολΔ, εφόσον ο διάδικος προσβάλλει με ένδικο μέσο την απόφαση ως προς την ουσία της υπόθεσης, μπορεί να την προσβάλει και ως προς τη διάταξή της σχετικά με τα δικαστικά έξοδα, παραπονούμενος είτε για τον εις βάρος του καταλογισμό τους, είτε για το ότι καταλογίστηκαν υπέρ αυτού, αλλά σε ποσό μικρότερο από εκείνο που, κατά την άποψή του, έπρεπε να υπολογιστούν (ΕφΑθ 3080/2010 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Ως ουσία της υπόθεσης κατά την έννοια της ανωτέρω διάταξης νοείται ό,τι δεν υπάγεται στην έννοια των δικαστικών εξόδων, ανεξαρτήτως αν αφορά σε ουσιαστικό ή δικονομικό ζήτημα (Σ.Σαμουήλ Η Έφεση εκδ. 2003 σελ. 73). Σκοπός της διάταξης είναι να περιορίσει τη δυνατότητα αυτοτελούς άσκησης ένδικων μέσων μόνο για το κεφάλαιο των δικαστικών εξόδων, χωρίς ταυτόχρονη προσβολή της απόφασης και ως προς το κεφάλαιο της ουσίας της υπόθεσης, ρύθμιση που ισχύει για όλα τα ένδικα μέσα (ΑΠ 617/2008, ΑΠ 777/2007, ΑΠ 781/2006, ΑΠ 54/2006 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, από τα άρθρα 176, 189, 190 παρ. 3 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ συνάγεται ότι, σε περίπτωση που ηττάται ο διάδικος, όπως όταν απορρίπτεται η αγωγή του, καταδικάζεται στην πληρωμή της δικαστικής δαπάνης του αντιδίκου του, μετά την υποβολή από τον τελευταίο σχετικού αιτήματος, ακόμη και όταν δεν έχει υποβληθεί κατάλογος εξόδων. Οι διατάξεις των άρθρων 176 επ. του ΚΠολΔ προσδιορίζουν ειδικώς τις προϋποθέσεις, καθώς και την έκταση της αξίωσης απόδοσης στο διάδικο όσων εξόδων συνδέονται με τις δαπάνες, στις οποίες αυτός υποβλήθηκε εξαιτίας της εκ μέρους του, ενώπιον των πολιτικών δικαστηρίων, άσκησης του δικαιώματος παροχής δικαστικής προστασίας και, επιπλέον, μέσω των ανωτέρω ρυθμίσεων καθορίζεται η διαδικασία εκκαθάρισης και επιδίκασης των σχετικών χρηματικών ποσών, κατά τρόπον ώστε να αποκλείεται η θεμελίωση σε άλλους κανόνες του ουσιαστικού δικαίου αντιστοίχων απαιτήσεων αποζημίωσης, η ικανοποίηση των οποίων θα επιδιωχθεί αυτοτελώς με αγωγή. Στα δικαστικά έξοδα που αποδίδονται στο διάδικο που νίκησε, εις βάρος του ηττωμένου, περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 189 παρ. 1 του ΚΠολΔ: α) τα τέλη χαρτοσήμου για τη σύνταξη των δικογράφων και τη διενέργεια των διαδικαστικών πράξεων, β) το τέλος δικαστικού ενσήμου, γ) η αμοιβή των δικηγόρων ή άλλων δικαστικών πληρεξουσίων και των δικαστικών υπαλλήλων, δ) τα ποσά που καταβάλλονται στους μάρτυρες για έξοδα και αποζημίωση, καθώς και στους πραγματογνώμονες για έξοδα και αμοιβή, ε) τα ποσά που καταβλήθηκαν για την προσαγωγή άλλων αποδεικτικών μέσων, καθώς και τα έξοδα ταξιδιού και αλληλογραφίας που κατέβαλε ο διάδικος για να εμφανιστεί στη δίκη. Αντιθέτως, δεν αποδίδονται τα έξοδα που έγιναν: α) από απείθεια, απροσεξία ή σφάλμα του ίδιου του διαδίκου και β) από υπερβολική πρόνοιά του (ΑΠ 1495/2009, ΜονΕφΠειρ 190/2013 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Ο πραγματογνώμονας, που διορίσθηκε σε πολιτική δίκη με δικαστική απόφαση δικαιούται αμοιβής, στην καταβολή της οποίας υποχρεούται ο διάδικος, που γνωστοποίησε στον πραγματογνώμονα το διορισμό του και τον προσκάλεσε σε ορκωμοσία και διεξαγωγή της πραγματογνωμοσύνης (ΕφΠατρ 1010/2006 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, με περαιτέρω παραπομπές στη νομολογία). V. Με τον δεύτερο και τελευταίο λόγο της έφεσης τους οι εκκαλούντες παραπονούνται για τη διάταξη της εκκαλουμένης απόφασης περί επιβολής σε βάρος τους των δικαστικών εξόδων: α) των δύο πρώτων καθ΄ων η τριτανακοπή, ποσού 1800 ευρώ, και β) της τρίτης και τέταρτου των καθών η τριτανακοπή, ποσού 260 ευρώ, ισχυριζόμενοι ότι τα εν λόγω ποσά είναι υπέρογκα. Ο λόγος αυτός παραδεκτά μεν προβάλλεται, κατ’ άρθρο 193 ΚΠολΔ, αφού προσβάλλεται συγχρόνως και η ουσία της υπόθεσης (Σ. Σαμουήλ : Η Έφεση, έκδοση 2003, παρ. 193, ΑΠ 1306/1990 ΕλλΔνη 33.311), πλην όμως κρίνεται απορριπτέος ως αβάσιμος κατ’ ουσίαν, καθόσον τα δικαιούμενα, κατά τα οριζόμενα στο παράρτημα Ι του ν. 4193/2014, ποσά των 139 ευρώ ως αμοιβή για την παράσταση του πληρεξούσιου δικηγόρου των καθών η ανακοπή, και 117 ευρώ για την κατάθεση προτάσεων κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στο πρώτο βαθμό, δικαιολογούν τον προσδιορισμό των επιδικασθέντων με την εκκαλουμένη δικαστικών εξόδων της τρίτης και τέταρτου των καθών η τριτανακοπή, στο ποσό των 260 ευρώ, ενώ περαιτέρω στο ποσό των 1800 ευρώ, που επιδικάστηκε για τον λόγο αυτό στους δύο πρώτους των καθ’ών η τριτανακοπή συμπεριλαμβάνεται και το ποσό των 1431,40 ευρώ, που αυτοί κατέβαλαν για τη διενέργεια της ταχθείσας από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο πραγματογνωμοσύνης (βλ. το σχετικό με αριθμό ……… τιμολόγιο του ………, που αυτοί επικαλούνται και προσκομίζουν), εφόσον δεν αμφισβητείται από τους εκκαλούντες- τριτανακόπτοντες ότι τη διενέργεια αυτής επιμελήθηκαν οι δύο πρώτοι των καθ’ών η τριτανακοπή, και δεν προβάλλεται λόγος αναφορικά με το ύψος της αμοιβής, ότι δηλαδή υπερβαίνει τις διατιμήσεις που ισχύουν (ΕφΛάρ 955/2005 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ), ενώ αυτοί κατέβαλαν και το ποσό των 533,50 ευρώ για αμοιβή του τεχνικού συμβούλου τους, ……., που συνέταξε την 13-2-2015 τεχνική έκθεση του (βλ. το προσκομιζόμενο με επίκληση υπ’αριθμ. ……. τιμολόγιο), η οποία ως εξώδικη δαπάνη, προς απόκτηση αποδεικτικού μέσου, κατατάσσεται στα δικαστικά έξοδα, εφόσον ήταν αναγκαία και δεν έγινε από υπερβολική πρόνοια (βλ. ΑΠ 604/2018 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). VI. Κατά συνέπεια, και εφόσον δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι έφεσης προς διερεύνηση, πρέπει η υπό κρίση έφεση να απορριφθεί ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη και τα δικαστικά έξοδα των δύο πρώτων εφεσιβλήτων για το δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας, να επιβληθούν, κατόπιν υποβολής σχετικού αιτήματος, σε βάρος των εκκαλούντων, λόγω της ήττας τους (άρθρα 176, 183 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), ενώ τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των εκκαλούντων και της τρίτης και τέταρτου των εφεσιβλήτων να συμψηφισθούν μεταξύ τους, κατά τα αιτούμενα από τους τελευταίους, σύμφωνα και με τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. Τέλος, ως προς το παράβολο, ποσού 200,00 ευρώ, που οι εκκαλούσες προκατέβαλαν κατά την κατάθεση της έφεσης, πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή του στο Δημόσιο Ταμείο (άρθρο 495 παρ. 4 εδ. δ ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει με την παρουσία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά την έφεση κατά της με αριθμό 437/2016 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Απορρίπτει αυτήν κατ’ ουσίαν.
Διατάσσει την εισαγωγή των με αριθμούς …… παραβόλων ΤΑΧΔΙΚ και ……….. παραβόλων Δημοσίου, ποσού διακοσίων (200,00) ευρώ, στο Δημόσιο Ταμείο.
Συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των εκκαλούντων και της τρίτης και του τέταρτου των εφεσιβλήτων.
Καταδικάζει τους εκκαλούντες στα δικαστικά έξοδα της πρώτης και του δεύτερου των εφεσιβλήτων για το δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας, το ύψος των οποίων ορίζει σε εξακόσια (600,00) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε στον Πειραιά στις 22 Μαρτίου 2019.
H ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Και αντ΄ αυτής,
ευρισκομένης σε
αναρρωτική άδεια,
η αρχαιότερη της
συνθέσεως Εφέτης,
Χρυσούλα Πλατιά.
Δημοσιεύθηκε δε στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση αυτού, στις 15 Απριλίου 2019, με άλλη σύνθεση, κωλυομένης της Προέδρου Εφετών, Αικατερίνης Νομικού, η οποία ευρίσκεται σε αναρρωτική άδεια, αποτελουμένη από τους Δικαστές, Χρυσούλα Πλατιά, Προεδρεύουσα Εφέτη, Παρασκευή Μπερσή και Σοφία Καλούδη, Εφέτες, και με Γραμματέα τη Καλλιόπη Δερμάτη, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΕΦΕΤΗΣ