Μενού Κλείσιμο

Αριθμός Απόφασης 507/2018

Αριθμός απόφασης   507/2018

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

Τακτική Διαδικασία

Αποτελούμενο από τη Δικαστή Θεοκτή Νικολαΐδου, και τη γραμματέα Κ.Δ.

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η υπό κρίση έφεση της εν μέρει ηττηθείσας εναγομένης κατά της υπ΄αριθμ. 613/14-2-2017  απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία), έχει ασκηθεί νομότυπα (άρθρ. 495§1, 511, 513, 516, 517 ΚΠολΔ) και εμπρόθεσμα ήτοι εντός της προθεσμίας των τριάντα ημερών, που προβλέπει η διάταξη του άρθρου 518§1 ΚΠολΔ, δοθέντος ότι η επίδοση της εκκαλουμένης απόφασης έλαβε χώρα στις 5-5-2017, όπως η ίδια η εκκαλούσα ισχυρίζεται και δεν αμφισβητείται από τον αντίδικο της και η κατάθεση της έφεσης στη γραμματεία του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου στις 6-6-2017 (βλ. την υπ΄αριθμ. ….. έκθεση κατάθεσης ενδίκου μέσου στο Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο). Κατά συνέπεια η υπό κρίση έφεση, για την οποία κατατέθηκε από την εκκαλούσα το σχετικό παράβολο ποσού εκατό (100) ευρώ (άρθρ. 495§3 ΚΠολΔ), πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της κατά την ίδια ως άνω διαδικασία (άρθρ. 533§1 ΚΠολΔ).

Με την υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως …… αγωγή, που ασκήθηκε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία), ο ενάγων ισχυρίστηκε ότι είναι κύριος και νομέας ενός διαμερίσματος, το οποίο λεπτομερώς περιγράφεται σε αυτή κατά θέση, όρια και έκταση. Ότι τη χρήση του διαμερίσματος αυτού παραχώρησε στην εναγομένη υπό αναβλητική αίρεση, της οποίας η πλήρωση κατά το χρόνο άσκησης της επέφερε την αποβολή του από αυτό δοθέντος ότι η εναγομένη μετά τις 11-1-2015 αρνείται την απόδοση του πλέον σε αυτόν με αποτέλεσμα να έχει πλέον καταστεί επιλήψιμος νομέας καθόσον οι πράξεις της συνιστούν αντιποίηση της νομής του επί του επιδίκου διαμερίσματος. Με ιστορική βάση αυτά τα περιστατικά, τα οποία  ο ενάγων διέλαβε αναλυτικά στην αγωγή, ζήτησε να αναγνωριστεί ότι είναι νομέας του επιδίκου ακινήτου, να υποχρεωθεί η εναγομένη να του αποδώσει ελεύθερη τη χρήση και νομή αυτού, να απέχει από κάθε μελλοντική τελούμενη με οποιοδήποτε τρόπο προσβολή της νομής του επί του διαμερίσματος αυτού καθώς και να υποχρεωθεί η εναγομένη να του αποδώσει όλα τα αναλυτικά αναφερόμενα στο δικόγραφο της αγωγής κινητά πράγματα της αποκλειστικής του κυριότητας, τα οποία βρίσκονται εντός του επιδίκου ως άνω διαμερίσματος με απειλή χρηματικής ποινής ποσού 10.000 ευρώ και προσωπικής κράτησης εννέα μηνών καθώς και με απειλή χρηματικής ποινής ποσού 1.000 ευρώ για κάθε ημέρα άρνησης συμμόρφωσης της με την απόφαση, που θα εκδοθεί όπως και να καταδικαστεί η αντίδικος του στην καταβολή των δικαστικών του εξόδων. Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφαση του, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή ως κατ΄ ουσία αβάσιμη και καταδίκασε λόγω της ήττας της την εναγομένη στην καταβολή των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται με την υπό κρίση έφεση της η εκκαλούσα-εναγομένη για κακή εκτίμηση των αποδείξεων και εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και ζητεί να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση ώστε να απορριφθεί στο σύνολο της η ασκηθείσα σε βάρος της αγωγή.

Ο εναγόμενος για την άμυνα του κατά της αγωγής προσβολής της νομής, μπορεί να προτείνει εκτός από τις προβλεπόμενες από το νόμο ενστάσεις, και την ένσταση κατάχρησης δικαιώματος κατ΄ άρθρο 281 ΑΚ. Κατά την έννοια της διάταξης αυτής για να θεωρηθεί η άσκηση του δικαιώματος ως καταχρηστική, θα πρέπει η προφανής υπέρβαση των ορίων, που επιβάλλουν η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη, ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος, να προκύπτει από την πραγματική κατάσταση, που δημιουργήθηκε ή τις περιστάσεις, που μεσολάβησαν ή από άλλα περιστατικά, τα οποία χωρίς κατά νόμο να εμποδίζουν τη γέννηση ή να επάγονται την απόσβεση του δικαιώματος, καθιστούν μη ανεκτή την άσκηση του κατά τις περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις  του μέσου κοινωνικού ανθρώπου.

Στην υπό κρίση περίπτωση η εναγομένη και ήδη εκκαλούσα προέβαλε ενώπιον του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και ένσταση  καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος ισχυριζόμενη ότι ο αντίδικος πρώην σύζυγος της τελεί εν γνώσει του γεγονότος ότι στερείται κάθε περιουσιακού στοιχείου, εργάζεται μόνο περιστασιακά, η μία εκ των δύο θυγατέρων τους μπορεί να τέλεσε γάμο αλλά είναι άνεργη και φιλοξενείται με το σύζυγο της στην οικία της κουνιάδας της ενώ ο ίδιος (δηλ. ο ενάγων) διαθέτει και άλλη οικία στο Κερατσίνι, την οποία μεταβίβασε λόγω δωρεάς στη μικρότερη κόρη τους, έχει ωστόσο ασκήσει αγωγή ανάκλησης αυτής ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου, η ίδια δε συντηρούσε ανελλιπώς το επίδικο διαμέρισμα. Ο ισχυρισμός αυτός κρίνεται απορριπτέος ως μη νόμιμος καθώς αληθή υποτιθέμενα τα επικαλούμενα από την εναγομένη περιστατικά δεν είναι ικανά να επιφέρουν την έννομη συνέπεια, την οποία η ίδια επικαλείται δηλ. την άσκηση του επιδίκου δικαιώματος καθ΄ υπέρβαση και μάλιστα προφανή των ορίων, που επιβάλουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή ο οικονομικός ή ο κοινωνικός σκοπός του δικαιώματος κατά τα διαλαμβανόμενα ανωτέρω. Επομένως το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφαση του, έκρινε την ένσταση κατάχρησης δικαιώματος μη νόμιμη με διαφορετική εσφαλμένη αιτιολογία, η οποία αντικαθίσταται ως ανωτέρω,  ορθώς κατ΄ αποτέλεσμα έκρινε (άρθρ. 534 ΚΠολΔ). Για το λόγο αυτό πρέπει να απορριφθεί ο σχετικός λόγος έφεσης, με τον οποίο επαναφέρεται η ως άνω ένσταση περί κατάχρησης δικαιώματος, ως κατ΄ ουσία αβάσιμος.

Από τις υπ΄αριθμ. ……. ένορκες βεβαιώσεις, οι οποίες ελήφθησαν ενώπιον της συμβολαιογράφου Αθηνών ….. με επιμέλεια του ενάγοντος και ήδη εφεσιβλήτου μετά από νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευση της αντιδίκου του (βλ. προσκ. την υπ΄ αριθμ. …… έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών Δημητρίου Παπαδάκου), όλα ανεξαιρέτως τα νομίμως προσκομιζόμενα με επίκληση από τους διαδίκους χωρίς να παραλείπεται κανένα από αυτά κατά την ουσιαστική διερεύνηση της υπόθεσης ακόμη και αν δεν μνημονεύονται ρητά παρακάτω, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο γάμο στις 20-11-1983 στο ……, από τον οποίο απέκτησαν δύο τέκνα: ……… Δυνάμει του υπ΄αριθμ. ……. αγοραπωλητηρίου συμβολαίου της συμβολαιογράφου Πειραιά ……, το οποίο νομίμως μεταγράφηκε στον τόμο 249 με αύξοντα αριθμό 245 στα οικεία βιβλία του υποθηκοφυλακείου Νίκαιας, ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος απέκτησε την κυριότητα ενός διαμερίσματος του δευτέρου πάνω από το ισόγειο ορόφου, εμβαδού 81,28 τ.μ. μίας πολυώροφης οικοδομής, που βρίσκεται στον προσφυγικό συνοικισμό ‘…..’ του ……, που βρίσκεται  στη διασταύρωση των δημοτικών ……… Συγκεκριμένα το επίδικο διαμέρισμα αποτελείται από τρία κύρια δωμάτια με συνολική επιφάνεια 81,28 τ.μ., όγκο ιδιόκτητο 260,10 κ.μ., όγκο κοινοχρήστων 38,30 κ.μ., αναλογία όγκου κοινοχρήστων 58,44 κ.μ. δηλ. συνολικό όγκο 318,54 κ.μ., ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου επί του οικοπέδου 337 χιλιοστά, τα οποία αναλογούν σε 31,19 τ.μ. και συνορεύει νοτιοανατολικά με την οδό …., στην οποία έχει εξώστη, βορειοδυτικά με ακάλυπτο χώρο ακινήτου, στον οποίο έχει εξώστη, εν μέρει με κλιμακοστάσιο, εν μέρει με πλατύσκαλο κλιμακοστασίου και εν μέρει με βορειοδυτικό όριο ακινήτου, βορειοανατολικά με την ……, στην οποία έχει εξώστη εν μέρει και εν μέρει με κλιμακοστάσιο και νοτιοδυτικά με νοτιοδυτικό όριο ακινήτου εν μέρει και εν μέρει με ακάλυπτο χώρο ακινήτου, με φρέαρ ανελκυστήρα και με πλατύσκαλο κλιμακοστασίου. Για το εν λόγω ακίνητο έλαβε χώρα καταχώρηση στο Κτηματολογικό Γραφείο ……..με αριθμό καταχώρησης ……. κτηματολογικό φύλλο με ΚΑΕΚ …… Στο διαμέρισμα αυτό εγκαταστάθηκαν οι διάδικοι μαζί με τα τέκνα τους αμέσως μετά την αγορά αποτελώντας έτσι αυτό την οικογενειακή τους στέγη. Αρχικά η έγγαμη συμβίωση τους ήταν αρμονική, ακολούθως ωστόσο και δη από το έτος 1997 εισήλθε σε περίοδο κρίσης με συνεχείς διαπληκτισμούς. Επί αίτησης του ενάγοντος και ήδη εφεσιβλήτου και ανταίτησης της εναγομένης και ήδη εκκαλούσας εκδόθηκε η υπ΄αριθμ. 5930/1999 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων), με την οποία μεταξύ άλλων απορρίφθηκε η αίτηση του ενάγοντος, έγινε εν μέρει δεκτή η ανταίτηση, ανατέθηκε προσωρινά η επιμέλεια των ανηλίκων τότε τέκνων τους στην εναγομένη και παραχωρήθηκε στην τελευταία η χρήση της οικογενειακής στέγης. Μετά τη  δημοσίευση της ως άνω απόφασης οι διάδικοι αποφάσισαν να συμβιώσουν και πάλι, οπότε η ως άνω απόφαση απώλεσε την ισχύ της λόγω μη άσκησης τακτικής αγωγής. Ωστόσο οι έριδες μεταξύ των διαδίκων συνεχίστηκαν με αποτέλεσμα το μήνα Μάρτιο του έτους 2004 να επέλθει η οριστική διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης με την αποχώρηση του ενάγοντος και ήδη εφεσιβλήτου από την οικογενειακή στέγη, στην οποία παρέμεινε η εναγομένη και ήδη εκκαλούσα. Με την ήδη αμετάκλητη υπ΄αριθμ. 577/2008 απόφαση του Εφετείου Πειραιά απαγγέλθηκε η λύση του γάμου των διαδίκων λόγω ισχυρού κλονισμού της έγγαμης συμβίωσης για λόγους, που αφορούν το πρόσωπο της εναγομένης και ήδη εκκαλούσας. Περαιτέρω από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι μετά την αποχώρηση του ενάγοντος και ήδη εφεσιβλήτου από την οικογενειακή στέγη το μήνα Μάρτιο του έτους 2004, οι διάδικοι συνήψαν προφορικά σύμβαση χρησιδανείου και ειδικότερα συμφώνησαν να παραμείνει σε αυτή η εναγομένη με τα τέκνα τους την ενήλικη ….. και ανήλικη ηλικίας 15 ετών τότε 15 ετών ….. χωρίς αντάλλαγμα μέχρι τα τέκνα τους να βρουν εργασία ώστε να μπορούν να συντηρηθούν και να δημιουργήσουν δική τους οικογένεια. Κατά συνέπεια με την παραχώρηση της εν γένει χρήσης της οικογενειακής στέγης από τον ενάγοντα στην εναγομένη, ο ενάγων διατήρησε την ιδιότητα του νομέα του διαμερίσματος ασκώντας τις πράξεις νομής μέσω της εναγομένης, η οποία πλέον έφερε την ιδιότητα του κατόχου εκπροσωπώντας τον ενάγοντα κύριο στην άσκηση της νομής ως κάτοχος. Ήδη η κόρη των διαδίκων ….. έχει τελέσει γάμο με τον ….. και διαμένει με το σύζυγο της ενώ η αδελφή της ……., η οποία έχει συνάψει μνηστεία, αρχικά εξακολουθούσε να διαμένει με την εναγομένη μητέρα της στο επίδικο διαμέρισμα επειδή ήταν άνεργη αναγκαζόμενη αυτή όπως και η μητέρα της να δέχονται την οικονομική βοήθεια των συγγενών τους επειδή κατά το χρόνο εκείνο δε διέθεταν οι ίδιες εισόδημα για να αντιμετωπίσουν τα έξοδα διαβίωσης τους. Ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος επέδωσε στην πρώην σύζυγο του στις 2-4-2015 την από 26-3-2015 εξώδικη δήλωση (βλ. προσκ. την υπ΄αριθμ. …… έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών Ταξιάρχη Οικονόμου), με την οποία την καλούσε εντός ένα μήνα από την επίδοση της να του αποδώσει τη χρήση του επιδίκου διαμερίσματος ισχυριζόμενος ότι παράνομα και αυθαίρετα τον απέβαλε από τη νομή καθώς μετά την τέλεση γάμου και από τη μικρότερη κόρη τους έχει πλέον λήξει η ως άνω άτυπη σύμβαση χρησιδανείου και την επέτασσε εντός προθεσμίας δέκα ημερών από την επίδοση της ως άνω εξώδικης δήλωσης να του αποδώσει τη χρήση του επιδίκου διαμερίσματος. Περαιτέρω η μικρότερη κόρη των διαδίκων ….. ήδη στις 10-1-2015 τέλεσε γάμο με το ….. και ήδη κατά το χρόνο άσκησης της αγωγής διέμενε όχι στην άλλοτε οικογενειακή στέγη αλλά με το σύζυγο της σε οικία στο ……. Συνεπώς στις 26-3-2015 είχε ήδη πληρωθεί η διαλυτική αίρεση ως προς την ισχύ της ανωτέρω άτυπης συμφωνίας των διαδίκων, η οποία έχει ήδη κριθεί με ισχύ   δεδικασμένου με την υπ΄αριθμ. 92/2015 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου καθώς ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος είχε μετά την αποχώρηση του από την οικογενειακή στέγη το μήνα Μάρτιο του έτους 2004 συμφωνήσει άτυπα με την εναγομένη και ήδη εκκαλούσα να παραμείνει σε αυτή με τα δύο τέκνα τους την ενήλικη …… και την ανήλικη ηλικίας τότε 15 ετών ……. χωρίς αντάλλαγμα μέχρι τα τέκνα να βρουν εργασία ώστε να είναι σε θέση να συντηρηθούν και να δημιουργήσουν τη δική τους οικογένεια. Ειδικότερα ο ενάγων και ήδη εκκαλών άσκησε ενώπιον του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου την υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως …….. αγωγή, με την οποία ισχυρίστηκε ότι η εναγομένη πρώην σύζυγος του τον απέβαλε από τη νομή του εν λόγω  διαμερίσματος στις 19-3-2014 και νέμεται αυτό χωρίς νόμιμο δικαίωμα, εξαιτίας δε της αποβολής του από τη νομή απώλεσε μισθώματα συνολικού ποσού 53.200 ευρώ, το οποίο θα αποκόμιζε για χρονικό διάστημα 76 μηνών και το οποίο η εναγομένη ωφελήθηκε από τη χρήση του ακινήτου χωρίς νόμιμη αιτία. Με ιστορική βάση αυτά τα περιστατικά ο ενάγων  ζήτησε: α) να υποχρεωθεί η εναγομένη να του αποδώσει τη νομή του επιδίκου ακινήτου και να του καταβάλει το ως άνω συνολικό ποσό με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, β) να υποχρεωθεί η εναγομένη να παραλείπει στο μέλλον οποιανδήποτε προσβολή της νομής του επί του επιδίκου ακινήτου με απειλή χρηματικής ποινής και προσωπικής κράτησης. Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την υπ’ 3537/2012 απόφαση του απέρριψε την ως άνω αγωγή ως απαράδεκτη λόγω έλλειψης παθητικής νομιμοποίησης, η απόφαση αυτή ωστόσο εξαφανίστηκε κατόπιν άσκησης έφεσης από τον ηττηθέντα ενάγοντα με την υπ΄αριθμ. 92/2015 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου. Συγκεκριμένα με την απόφαση αυτή αφού κρίθηκε η αγωγή παραδεκτή και νόμιμη, ως προς την ουσία της υπόθεσης έγιναν δεκτά τα ακόλουθα: ‘’μετά την αποχώρηση του ενάγοντος από τη συζυγική οικία την 19-3-2004, ο τελευταίος συμφώνησε άτυπα με την εναγομένη να παραμείνει σε αυτή με τις δύο θυγατέρες τους, την ενήλικη Μαρία και την ανήλικη τότε ηλικίας 15 ετών Ευαγγελία –Νικολέτα χωρίς αντάλλαγμα, εωσότου τα τέκνα του ανεύρουν εργασία, από την οποία θα μπορούν να συντηρηθούν και δημιουργήσουν δική τους οικογένεια. Ήδη η μία εκ των δύο θυγατέρων των διαδίκων ….. έχει τελέσει γάμο με τον ….. και διαμένει πλέον με το σύζυγο της στη συζυγική του οικία, ενώ η μικρότερη θυγατέρα των διαδίκων   ….., η οποία είναι μνηστευμένη, εξακολουθεί να διαμένει με την εναγομένη μητέρα της στο επίδικο διαμέρισμα, επειδή είναι άνεργη, αναγκαζόμενη όπως και η μητέρα της να δέχεται την οικονομική βοήθεια των συγγενών τους, επειδή δεν έχουν κανένα άλλο απολύτως εισόδημα για το βιοπορισμό τους. Ο ενάγων όμως κατά παράβαση της ως άνω συμφωνίας κοινοποίησε στην εναγομένη την 19-5-2010 το από 6-5-2010 εξώδικο, με το οποίο την καλούσε εντός ενός μηνός από την επίδοση του να του αποδώσει τη χρήση του επιδίκου διαμερίσματος, ισχυριζόμενος ότι παράνομα και αυθαίρετα τον έχει αποβάλει από τη νομή’’ (βλ. προσκ. τη σχετική απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου). Με το σκεπτικό αυτό ότι δηλ. η εναγομένη δικαιολογημένα ασκεί τη νομή επί του επιδίκου, το παρόν Δικαστήριο με την υπ΄αριθμ. 92/2015 απόφαση του απέρριψε ως ουσία αβάσιμη την υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως ……… αγωγή. Με τα δεδομένα αυτά καθίσταται σαφές ότι υφίσταται δεδικασμένο, που απορρέει από την ως άνω απόφαση του Δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου, ως προς την άτυπη συμφωνία των διαδίκων, το ακριβές περιεχόμενο και τη διαλυτική αίρεση αυτής κατά τα οριζόμενα στις διατάξεις των άρθρων 321, 322, 324, 331, 332 ΚΠολΔ, όσα δε περί του αντιθέτου ισχυρίζεται η εναγομένη και ήδη εκκαλούσα κρίνονται απορριπτέα. Επομένως κατά τα διαλαμβανόμενα ανωτέρω ήδη από τις 11-1-2015 (επομένη της τέλεσης γάμου της μικρότερης κόρης των διαδίκων) και συνακόλουθα της οριστικής αποχώρησης της από την άλλοτε οικογενειακή στέγη και σε κάθε περίπτωση από τις 28-6-2016 (επομένη της επίδοσης της αγωγής, βλ. προσκ. την υπ΄αριθμ. ……. έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Αθηνών Ταξιάρχη Οικονόμου) η εναγομένη όφειλε να αποδώσει τη χρήση του επιδίκου διαμερίσματος αποκλειστικής κυριότητας του ενάγοντος σε αυτόν αφού η τελεσιδίκως κριθείσα αίρεση της τέλεσης γάμου από τα τέκνα τους κατοχής και διαμονής της ιδίας στο επίδικο διαμέρισμα πληρώθηκε και δεν αποδείχθηκε άλλος λόγος διατήρησης της ως άνω αίρεσης.  Με την άρνηση της εναγομένης και ήδη εκκαλούσας να αποδώσει στον ενάγοντα τη νομή του επιδίκου διαμερίσματος, την κατοχή του οποίου διατηρεί πλέον χωρίς δικαίωμα μετά την ως άνω άτυπη συμφωνία των διαδίκων, παράνομα και χωρίς τη θέληση του τελευταίου αντιποιείται τη νομή του. Από την επίδοση της ως άνω εξώδικης δήλωσης του ενάγοντος και ήδη εφεσιβλήτου προς αυτή αντιποιούμενη τη νομή του ενάγοντος επί του επιδίκου ακινήτου, προσβάλει τη νομή του, ως δε αποβολή από τη νομή νοείται και η αδικαιολόγητη παράλειψη απόδοσης του πράγματος μετά τη λήξη της συμβατικής σχέσης, (Απ. Γεωργιάδης Εμπράγματο Δίκαιο Ι 1991 § 21 ΙΙ σελ. 194). Περαιτέρω από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι εντός του επιδίκου διαμερίσματος υπάρχουν τα εξής κινητά πράγματα, των οποίων ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος απέκτησε τη νομή κατά τη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσης του με την εναγομένη: α) ένας πίνακας φιλοτεχνημένος από τον ενάγοντα με τον τίτλο ‘’ο μπεκρής’’ με την υπογραφή του ενάγοντος, β) ένας πίνακας φιλοτεχνημένος με λαδομπογιά πλοίου με τον τίτλο ‘…..’’ με την υπογραφή του ενάγοντος, γ) ένας πίνακας φιλοτεχνημένος με λαδομπογιά πλοίου με τον τίτλο ‘…..’’ με την υπογραφή του ενάγοντος, δ) ένας πίνακας φιλοτεχνημένος με λαδομπογιά πλοίου με τον τίτλο ‘’……..’’ με  την υπογραφή του ενάγοντος, ε) ένας πίνακας φιλοτεχνημένος με λαδομπογιά πλοίου με τον τίτλο ‘’…….’’ με  την υπογραφή του ενάγοντος και στ) ένα καράβι ξύλινο ‘’…….’’ κατασκευής του ενάγοντος διαστάσεων 80 εκ. μήκος χ 33 εκ. ύψος χ 18 εκ. πλάτος τοποθετημένο μέσα σε γυάλινο κουτί. Όλα τα ανωτέρω κινητά πράγματα οφείλει να αποδώσει η εναγομένη στον ενάγοντα, την κυριότητα του οποίου ουδόλως αρνήθηκε ειδικά η εναγομένη. Σημειώνεται ότι για τη στοιχειοθέτηση της ως άνω αποβολής του ενάγοντος από τη νομή επί του επιδίκου διαμερίσματος και των ως άνω αναφερθέντων κινητών πραγμάτων κριτήριο αποτελούν οι αντιλήψεις των συναλλαγών λαμβανομένων υπόψη και όλων των επιμέρους περιστάσεων της υπό κρίση περίπτωσης. Το Δικαστήριο δεν μπορεί να οδηγηθεί σε αντίθετη κρίση λόγω της άσκησης από την εναγομένη της από 23-6-2014 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως …….. αγωγής της για συμμετοχή στα αποκτήματα του πρώην συζύγου της (άρθρ. 1400 ΑΚ). Τούτο διότι η απόδοση του ποσοστού της συμβολής του δικαιούχου συζύγου στην αύξηση της περιουσίας του υποχρέου συζύγου με αυτούσια απόδοση είτε αναλόγου ποσοστού συγκυριότητας επί των αποκτημάτων είτε ορισμένου ή ορισμένων πραγμάτων ίσης αξίας προς το ποσοστό συμμετοχής του δικαιούχου στην αύξηση της περιουσίας του υποχρέου είναι πάντοτε ενοχική και συνεπώς εν όψει της διάταξης του άρθρου 991 ΑΚ και της σχετικής απαγόρευσης δεν μπορεί να αντιταχθεί στην παρούσα δίκη. Συνεπώς και σε περίπτωση αποδοχής της ως άνω αγωγής συμμετοχής στα αποκτήματα, η επίδικη εμπράγματη αξίωση απόδοσης της νομής του ακινήτου δεν καταλύεται. Εξάλλου η εναγομένη προέβαλε ενώπιον του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου ένσταση περί ενιαύσιας παραγραφής της απαίτησης του αντιδίκου της και ειδικότερα ισχυρίστηκε ότι δεδομένου ότι ο ενάγων με την υπό κρίση αγωγή διατείνεται ότι η ίδια (δηλ. η εναγομένη) αντιποιείται τη νομή του επιδίκου διαμερίσματος τουλάχιστον από τις 11-1-2015, ήτοι την επομένη ημέρα τέλεσης του γάμου και της μικρότερης κόρης τους ……., επιπλέον δε ότι στις 26-3-2015 ο ενάγων επιμελήθηκε της επίδοσης της όμοιας ημερομηνίας εξώδικης δήλωσης προκειμένου να του αποδώσει ελεύθερη τη χρήση του επιδίκου διαμερίσματος με όλα τα επικαλούμενα εντός αυτού κινητά πράγματα, προκύπτει ότι ο αντίδικος της είχε λάβει γνώση της αντιποίησης της νομής τουλάχιστον πριν από τις 26-3-2015 και επομένως η ασκηθείσα με την υπό κρίση αγωγή αξίωση απόδοσης έχει υποπέσει στην ενιαύσια παραγραφή, που προβλέπεται από τη διάταξη του άρθρου 992 ΑΚ. Η προβληθείσα ένστασης ενιαύσιας παραγραφής της επίδικης αξίωσης, η οποία απορρίφθηκε πρωτοδίκως και επαναφέρεται με σχετικό λόγο έφεσης, κρίνεται απορριπτέα καθώς μετά τη δημοσίευση της ανωτέρω αναφερθείσας υπ΄αριθμ. 92/2015 απόφασης του παρόντος Δικαστηρίου, με την οποία έγινε δεκτό ότι ο ενάγων είναι νομέας του επιδίκου ακινήτου και η εναγομένη κατέχει αυτό δυνάμει άτυπης συμφωνίας, η ισχύς της οποίας τελεί υπό διαλυτική αίρεση, η αντίστοιχη αξίωση απόδοσης της νομής έχει βεβαιωθεί με τελεσίδικη δικαστική απόφαση και επομένως υπόκειται κατ’ άρθρο 268 ΑΚ σε εικοσαετή παραγραφή έστω και αν η αξίωση υπαγόταν σε συντομότερη παραγραφή.

Κατά συνέπεια το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφαση του, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατέληξε στην ίδια κρίση και έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή ως κατ΄ ουσία βάσιμη αναγνωρίζοντας τον ενάγοντα νομέα του ως άνω διαμερίσματος και υποχρέωσε την εναγομένη να αποδώσει στον αντίδικο της τη νομή αυτού καθώς και των ανωτέρω αναφερθέντων κινητών πραγμάτων   δεν έσφαλε περί την εκτίμηση των αποδείξεων, που προσκομίστηκαν ενώπιον του, ούτε περί την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, όσα δε περί του αντιθέτου ισχυρίζεται η εκκαλούσα με τους σχετικούς λόγους έφεσης κρίνονται απορριπτέα. Επομένως πρέπει να απορριφθεί στο σύνολο της η υπό κρίση έφεση, να καταδικαστεί η εκκαλούσα λόγω της ήττας της (άρθρ. 176, 183 ΚΠολΔ) στην καταβολή των δικαστικών εξόδων του εφεσιβλήτου για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας και να διαταχθεί η εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου ποσού 100 ευρώ στο Δημόσιο Ταμείο (άρθρ. 495§3 ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.

Δέχεται τυπικά την έφεση και απορρίπτει αυτή στην ουσία.

Καταδικάζει την εκκαλούσα στην καταβολή των δικαστικών εξόδων του εφεσιβλήτου για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, το ύψος των οποίων καθορίζει στο ποσό των χιλίων (1.000) ευρώ.

Διατάσσει την εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου ποσού εκατό (100) ευρώ στο Δημόσιο Ταμείο.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του χωρίς την παρουσία των διαδίκων ή των πληρεξουσίων δικηγόρων τους στις   13   Αυγούστου 2018.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                 Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ