Αριθμός 307/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(Τμήμα 2ο)
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Χρυσή Φυντριλάκη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ………………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: ……………, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό του δικηγόρο Δημήτριο Μιμιγιάννη.
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: ……………, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Δημήτριο Λουράντο (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Η εφεσίβλητη άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 1.11.2018 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2018) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄αριθμ. 3371/2019 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε εν μέρει την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου ο πρώτος εκ των εναγομένων και ήδη εκκαλών με την από 29.11.2019 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2019) έφεσή του, της οποίας δικάσιμος ορίστηκε (ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου Πειραιώς ………/2020) αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος του εκκαλούντος, αφού έλαβε το λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκε στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσε και ο πληρεξούσιος δικηγόρος της εφεσίβλητης, ο οποίος παραστάθηκε με δήλωση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, ανέπτυξε τις απόψεις του με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσε.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη με ειδικό αριθμό καταθ. στη γραμματεία του εφετείου Πειραιά …../2020 έφεση κατά της υπ΄αριθμόν 3371/2019 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, αντιμωλία των διαδίκων, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα καθώς η εκκαλουμένη απόφαση δημοσιεύτηκε στις 2-10-2019, επιδόθηκε στις 31-10-2020 (βλ επισημείωση δικαστικού επιμελητή ……….. επί του σώματος της εκκαλουμένης) και η έφεση κατατέθηκε στη γραμματεία του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά στις 29-11-2019 (άρθρα 495,511,513,516 παρ 1, 517 εδαφ α, 518 παρ 1 και 147 ΚΠολΔ). Συνεπώς, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων αυτής κατά την αυτή διαδικασία δοθέντος ότι έχει καταβληθεί και το προβλεπόμενο από την διάταξη του άρθρου 495 παρ 3 ΚΠολΔ παράβολο άσκησης έφεσης (βλ. υπ΄αριθμόν …………./2019 παράβολο).
Με την αγωγή επί της οποίας εξεδόθη η εκκαλουμένη απόφαση η ενάγουσα ιστορούσε ότι ο σύζυγος της (πρώτος των εναγομένων), με τον οποίο βρισκόταν σε διάσταση βλέποντας την να κινείται στην πλατεία του οικισμού που διαμένει απηύθυνε σ΄αυτήν την φράση «περνάει η παλιοπουτάνα», ενώ κινήθηκε και απειλητικά εναντίον της με σκοπό να χειροδικήσει σε βάρος της με συνέπεια να υποχρεωθεί να εισέλθει σε παρακείμενο κατάστημα για να σωθεί. Από κοινού δε, με τον ο υιό της (δεύτερο εναγόμενο) φώναζαν «θα σε πετάξουμε έξω από το σπίτι παλιοπουτάνα», ενώ δυο μήνες νωρίτερα οι εναγόμενοι εισήλθαν στην οικία που διέμενε με τον δεύτερο εναγόμενο υιό της και την κόρη της, και αφαίρεσαν τα αναφερόμενα στην αγωγή κινητά πράγματα. Συνεπεία, της συμπεριφοράς αυτής των εναγομένων προσβλήθηκε η τιμή, η υπόληψη και το όνομα της ενάγουσας και γενικότερα η προσωπικότητα αυτής και υπέστη ηθική βλάβη και προς αποκατάσταση αυτής ζήτησε, όπως παραδεκτά περιορίστηκε το καταψηφιστικό αίτημα της αγωγής σε αναγνωριστικό, ν΄αναγνωριστεί ότι καθένας των εναγομένων υποχρεούται να καταβάλει σ΄αυτήν χρηματική ικανοποίηση 25.000 ευρώ με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής εκ του οποίου να υποχρεωθεί καθένας εξ αυτών να καταβάλει σ΄αυτήν το ποσό των 5000 ευρώ με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής μέχρις εξοφλήσεως. Επί ανωτέρω νομίμου αγωγής (άρθρα 914, 932,57,59,299,345,346 ΑΚ και 70, 176 ΚΠολΔ) η οποία είναι αρκούντως ορισμένη απορριπτομένου αντίθετου ισχυρισμού και σχετικού λόγου της εφέσεως του πρώτου εναγόμενου ως αβάσιμου κατ΄ουσίαν καθόσον στο δικόγραφο αυτής εξειδικεύονται οι ενέργειες του πρώτου εναγόμενου εκ των οποίων στοιχειοθετείται η βλάβη της τιμής και της υπόληψης της ενάγουσας καθώς και οι συνθήκες τέλεσης της από μέρους του πρώτου εναγόμενου αδικοπραξίας αλλά και ο βαθμός της βλάβης που υπέστη η ενάγουσα, εξεδόθη η εκκαλουμένη με την οποία κρίθηκε αβάσιμος ο ισχυρισμός της ενάγουσας ότι οι εναγόμενοι εισήλθαν στην οικογενειακή στέγη και αφαίρεσαν τα ανωτέρω κινητά πράγματα, ενώ έγινε δεκτή η αγωγή κατά τα λοιπά και υποχρεώθηκαν οι εναγόμενοι να καταβάλουν σ΄αυτήν ο μεν πρώτος εξ αυτών το ποσό των 3000 ευρώ ενώ ο δεύτερος το ποσό των 1000 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης μέχρις εξοφλήσεως.
΄Ηδη, κατά της απόφασης αυτής βάλλει ο πρώτος των εναγομένων παραπονούμενος για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί την εξαφάνιση της εκκαλουμένης και την απόρριψη της αγωγής της αντιδίκου του.
Για να γεννηθεί αξίωση προστασίας από προσβολή της προσωπικότητας, κατά τις διατάξεις των άρθρων 57, 59, 914, 932 του ΑΚ, θα πρέπει η προσβολή να είναι παράνομη, να αντίκειται δηλαδή σε διάταξη που απαγορεύει συγκεκριμένη πράξη, με την οποία προσβάλλεται έκφανση αυτής, είναι δε αδιάφορο σε ποιο τμήμα δικαίου βρίσκεται η διάταξη που απαγορεύει την προσβολή. Έτσι, η προσβολή μπορεί να προέλθει και από ποινικά κολάσιμη πράξη, όπως εξύβριση, απλή δυσφήμηση ή συκοφαντική δυσφήμηση, που προβλέπονται και τιμωρούνται από τις διατάξεις των άρθρων 361, 362 και 363 του Π.Κ. Ειδικότερα, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 362 και 363 Π.Κ., όποιος με οποιονδήποτε τρόπο ενώπιον τρίτου ισχυρίζεται ή διαδίδει για κάποιον άλλο γεγονός, που μπορεί να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη του, διαπράττει το έγκλημα της δυσφήμησης, και αν το γεγονός αυτό είναι ψευδές και ο υπαίτιος γνώριζε, ότι τούτο είναι ψευδές τότε διαπράττει το έγκλημα της συκοφαντικής δυσφήμησης. Έτσι, για τη στοιχειοθέτηση της αντικειμενικής υπόστασης αμφοτέρων των άνω εγκλημάτων απαιτείται ισχυρισμός ή διάδοση από τον υπαίτιο, με οποιοδήποτε τρόπο και μέσο, ενώπιον τρίτου, για κάποιον άλλο γεγονότος, που θα μπορούσε να βλάψει την τιμή ή την υπόληψή του. Από τις αμέσως ανωτέρω διατάξεις των άρθρων 362 και 363 ΠΚ προκύπτει, ότι για την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του αδικήματος της συκοφαντικής δυσφήμησης απαιτείται: α) ισχυρισμός ή διάδοση γεγονότος ενώπιον τρίτου σε βάρος ορισμένου προσώπου, β) το γεγονός να είναι δυνατόν να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη του άλλου αυτού προσώπου, και γ) να είναι ψευδές και ο υπαίτιος να γνώριζε, ότι αυτό είναι ψευδές. Ως ισχυρισμός θεωρείται η ανακοίνωση, που προέρχεται ή από ίδια πεποίθηση ή γνώμη ή από μετάδοση από τρίτο πρόσωπο. Αυτό το οποίο αξιολογείται είναι το γεγονός, δηλαδή οποιοδήποτε συμβάν του εξωτερικού κόσμου, αναγόμενο στο παρόν ή παρελθόν, υποπίπτον στις αισθήσεις και δυνάμενο να αποδειχθεί το οποίο αντίκειται προς την ηθική και ευπρέπεια (ΑΠ 1113/2019 ΑΠ 599/2016, 265/2015, 1455/2014).
Εξάλλου, από το άρθρο 932 ΑΚ προκύπτει ότι σκοπός της διάταξης είναι να επιτυγχάνεται μία υπό ευρεία έννοια αποκατάσταση του παθόντος για την ηθική του βλάβη, λόγω της αδικοπραξίας, ώστε αυτός να απολαύει μία δίκαιη και επαρκή ανακούφιση και παρηγοριά, χωρίς, από το άλλο μέρος, να εμπορευματοποιείται η προσβληθείσα ηθική αξία και να επεκτείνεται υπέρμετρα το ύψος της αποζημιώσεως για ηθική βλάβη, που δεν μπορεί να αποτιμηθεί επακριβώς σε χρήμα. Με βάση τον σκοπό αυτόν αντλούνται, στη συνέχεια, ως ουσιώδη χαρακτηριστικά της έννοιας του “ευλόγου” εκείνα τα στοιχεία που αποτελούν τα πλέον πρόσφορα μέσα για την εκπλήρωση του εν λόγω σκοπού της διάταξης. Τέτοια στοιχεία είναι κυρίως: το είδος και η βαρύτητα της ηθικής προσβολής, η περιουσιακή, κοινωνική και προσωπική κατάσταση των μερών και κυρίως του παθόντος, η βαρύτητα του πταίσματος του δράστη (στον βαθμό που επηρεάζει την ένταση της ηθικής βλάβης), η βαρύτητα του τυχόν συντρέχοντος πταίσματος του θύματος, οι όλες ειδικότερες συνθήκες πρόκλησης της ηθικής βλάβης. Τα στοιχεία αυτά πρέπει να οδηγούν το” δικαστή να σχηματίσει την κατά το άρθρο 932 ΑΚ εύλογη κρίση του (όχι κατά τις υποκειμενικές του ανέλεγκτες αντιλήψεις, αλλά) κατ” εφαρμογή του αντικειμενικού μέτρου που θα εφάρμοζε και ο νομοθέτης, αν έθετε ο ίδιος τον κανόνα αποκατάστασης της ηθικής βλάβης στην ατομική περίπτωση. Συνάγεται δε, το αντικειμενικό αυτό μέτρο από τον ανωτέρω σκοπό του άρθρου 932 ΑΚ και, μέσω αυτού, από την όλη κλίμακα των υπερκειμένων σκοπών του συστήματος αποζημίωσης λόγω αδικοπραξίας του ΑΚ. Η κρίση του δικαστηρίου ουσίας, όσον αφορά το ύψος της επιδικαστέας χρηματικής ικανοποίησης αποφασίζεται με βάση τους ισχυρισμούς και τα αποδεικτικά στοιχεία που θέτουν στη διάθεσή του οι διάδικοι. Επιβάλλεται όμως, σε κάθε περίπτωση να τηρείται, κατά τον καθορισμό του επιδικαζόμενου ποσού, η αρχή της αναλογικότητας ως γενική νομική αρχή και δη αυξημένης τυπικής ισχύος [άρθρα 2 παρ. 1 και 25 του ισχύοντος Συντάγματος], με την έννοια ότι η σχετική κρίση του δικαστηρίου, δεν πρέπει να υπερβαίνει τα όρια, όπως αυτά διαπιστώνονται από τα δεδομένα της κοινής πείρας και την κοινή περί δικαίου συνείδηση σε ορισμένο τόπο και χρόνο, που αποτυπώνονται στη συνήθη πρακτική των δικαστηρίων. Η κρίση δηλαδή του ουσιαστικού δικαστηρίου πρέπει να μην παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, ούτε να υπερβαίνει τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας, που αποτελεί, γενική αρχή του δικαίου και μέσο ελέγχου της κρίσης του δικαστηρίου, χωρίς να υπάγεται στην έννοια της αναλογικότητας. (Ολ. ΑΠ 9/2015).
Από τις υπ΄αριθμούς …../27-11-2018 και ……/27-11-2018 ένορκες βεβαιώσεις ενώπιον της συμβολαιογράφου Κυθήρων, ……….. των μαρτύρων, ………… και ……….., οι οποίες δόθηκαν επιμελεία της ενάγουσας κατόπιν νομότυπης κλήτευσης των αντιδίκων της και όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε για την συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η ενάγουσα και ο πρώτος των εναγομένων είχαν τελέσει νόμιμο γάμο κατά τους κανόνες της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στις 16-12-1983 στον Ιερό Ναό ……….. στα Αρωνιάδικα Κυθήρων εκ του οποίου απέκτησαν δύο τέκνα, τον ………… (δεύτερο των εναγομένων) που γεννήθηκε στις 27-12-1984 και την ………. που γεννήθηκε τις 5-10-1987.Η έγγαμη σχέση διεκόπη οριστικά στις 6-10-2010, ενώ ήδη έχει εκδοθεί και η με αριθμό 4460/2-10-2018 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση) με την οποία απαγγέλθηκε η λύση του μεταξύ τους γάμου λόγω υπερδιετούς διάστασης. Οι σχέσεις των διαδίκων συζύγων τόσο κατά την διάρκεια του γάμου τους, όσο κατά το χρόνο της διάστασης αυτών υπήρξαν επεισοδιακές με έριδες και διαπληκτισμούς. Στις 7-10-2018, ημέρα Κυριακή και ώρα 13.00 περίπου η ενάγουσα βρισκόταν στον οικισμό Ποταμό Κυθήρων όπου βρισκόταν σε εξέλιξη λαϊκή αγορά και ενώ κινούνταν στον κεντρικό δρόμο του χωριού με κατεύθυνση προς την πλατεία ο πρώτος εναγόμενος ο οποίος καθόταν με τον δεύτερο εναγόμενο υιό του σε εξώστη καταστήματος προσφοράς καφέ, μόλις την αντίκρισε απήυθυνε σ΄αυτήν την φράση «περνάει η παλιοπουτάνα», ενώ κινήθηκε και εναντίον της δηλώνοντας την πρόθεσή του να χειροδικήσει σε βάρος της με συνέπεια να υποχρεωθεί η ενάγουσα να εισέλθει σε παρακείμενο κατάστημα για ν΄αποφύγει την επιθετικότητα του ενώ ο πρώτος εναγόμενος συνέχιζε φωνάζοντας: «παλιοπουτάνα, καριόλα, έχεις κάνει το σπίτι μπουρδέλο, τον Χριστό σου, την Παναγία σου, θα σε λιώσω». Τα ανωτέρω αποδεικνύονται από την ένορκη βεβαίωση του ……………… ο οποίος επιβεβαίωσε ότι ο πρώτος εναγόμενος απηύθυνε στην ενάγουσα τις ανωτέρω φράσεις και κινήθηκε απειλητικά εναντίον της καθώς και ότι ο ιδιοκτήτης του καταστήματος «………….» στο οποίο είχε εισέλθει η ενάγουσα για να γλυτώσει τη μανία του πρώην συζύγου της ζήτησε απ΄αυτόν να την συνοδεύσει στο αστυνομικό τμήμα καθώς ήταν τόσο τρομοκρατημένη που δεν θα μπορούσε μόνη της να μεταβεί σ΄αυτό. Επίσης, τα ανωτέρω επιβεβαιώνονται και από την ένορκη βεβαίωση του ………….., ο οποίος κατέθεσε ότι ο πρώτος εναγόμενος απηύθυνε στην ενάγουσα απρεπείς φράσεις ενώ κινήθηκε και εναντίον της με σκοπό να χειροδικήσει σε βάρος της και προς τούτο συνόδευσε την ενάγουσα μαζί με τον ανωτέρω μάρτυρα στο αστυνομικό τμήμα για τα περαιτέρω. Ο πρώτος εναγόμενος ισχυρίζεται ότι ουδέποτε απηύθυνε στην ενάγουσα τις προαναφερόμενες φράσεις ούτε συμπεριφέρθηκε επιθετικά και βίαια σε βάρος της αλλά ότι η τελευταία άσκησε την κρινόμενη αγωγή εμφορούμενη από αισθήματα εκδίκησης καθόσον ο πρώτος εναγόμενος μετά τον χωρισμό τους απέκτησε με την ………… ένα άρρεν τέκνο το οποίο και αναγνώρισε με την υπ΄αριθμόν ……../21-4-2015 πράξη αναγνώρισης τέκνου. Ο ισχυρισμός αυτός κρίνεται αβάσιμος κατ΄ουσίαν καθόσον οι σαφείς και εμπεριστατωμένες καταθέσεις των ανωτέρω αυτοπτών μαρτύρων σε συνδυασμό με όσα αναφέρονται στο απόσπασμα από το βιβλίο συμβάντων του Αστυνομικού Σταθμού Ποταμού δεν επιτρέπουν αμφισβήτηση των αγωγικών ισχυρισμών.
Περαιτέρω, αποδεικνύεται ότι οι ανωτέρω φράσεις που απηύθυνε ο πρώτος εναγόμενος στην ενάγουσα ενέχουν καταφρόνηση και αμφισβήτηση της προσωπικής τιμής και της υπόληψης αυτής και προσέβαλαν την προσωπικότητα της και την υπόσταση της βάναυσα καθώς λέχθηκαν ενώπιον της τοπικής κοινωνίας που είχε μαζευτεί στη λαϊκή αγορά, ενώ από κανένα στοιχείο δεν αποδεικνύεται ότι η ενάγουσα ήταν ελευθέρων ηθών, όπως ισχυρίστηκε ο πρώτος εναγόμενος αποκαλώντας την «παλιοπουτάνα». Σκοπός δε, του πρώτου εναγόμενου ήταν να προκαλέσει βαρύτατη ηθική προσβολή της ενάγουσας ενώπιον της τοπικής κοινωνίας και να την στιγματίσει δημόσια. Επιπρόσθετα, η επιθετική συμπεριφορά του πρώτου εναγόμενου που υποχρέωσε την ενάγουσα να εισέλθει σε παρακείμενο κατάστημα για να αποφύγει τις απειλητικές διαθέσεις του προσέβαλε την ενάγουσα ως άνθρωπο και ως γυναίκα και μείωσε την υπόστασή της καθώς περιήλθε σε κατάσταση τρόμου και ανησυχία φοβούμενη για την σωματική της ακεραιότητα. Συνακόλουθα, η ενάγουσα με τις προαναφερόμενες ενέργειες του πρώτου εναγόμενου υπέστη παράνομα προσβολή της προσωπικότητας της η οποία συνιστά αδικοπραξία και ως εκ τούτου δικαιούται σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 57,59,914 και 932 ΑΚ ν΄αξιώσει από τον πρώτο εναγόμενο χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής της βλάβης. Ενόψει της έντασης του δόλου του πρώτου εναγόμενου, του είδους και της έκτασης της προσβολής, της βαρύτητας και των συνθηκών τελέσεως της προσβολής, καθώς και της εν γένει κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των διαδίκων μερών, αλλά και του μέσου και του τρόπου, με τον οποίο τελέσθηκε, της δημοσιότητας την οποία έλαβε η προσβολή, της επαγγελματικής, κοινωνικής και οικονομικής καταστάσεως των διαδίκων, το Δικαστήριο κρίνει, λαμβάνοντας υπόψη την αρχή της αναλογικότητας, ότι η εύλογη χρηματική ικανοποίηση, για την ηθική βλάβη, που υπέστη η ενάγουσα πρέπει να οριστεί στο ποσό των 3.000 ευρώ για τον πρώτο εναγόμενο. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που δέχθηκε τα ίδια και υποχρέωσε τον πρώτο εναγόμενο να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό αυτό με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και χωρίς πλημμέλεια εκτίμησε τις αποδείξεις και όλα όσα αντίθετα υποστηρίζονται με σχετικό λόγο της έφεσης είναι απορριπτέα ως αβάσιμα. Τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του εκκαλούντος λόγω της ήττας αυτού (άρθρο 176, 191 παρ 2,183 ΚΠολΔ και 69, 68 και 63 του ν. 4194/2013) κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. Τέλος, πρέπει, ενόψει της απόρριψης της έφεσης, να διαταχθεί και η εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου άσκησης έφεσης στο Δημόσιο Ταμείο (άρθρο 495 παρ 3 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ουσία την έφεση
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον εκκαλούντα στα δικαστικά έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας της εφεσίβλητης τα οποία ορίζει στο ποσό των τετρακοσίων (400) ευρώ
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου άσκησης έφεσης στο Δημόσιο Ταμείο.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 10 Ιουνίου 2021, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ