Αριθμός 308/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(Τμήμα 2ο )
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Χρυσή Φυντριλάκη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: ………….ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό του δικηγόρο, Δημήτριο Λιάγκα (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: …………., η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο, Αντώνιο Χονδρογιάννη (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Ο εκκαλών άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 23.1.2018 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …………./2018) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ 2836/2019 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που απέρριψε την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου ο ενάγων και ήδη εκκαλών με την από 10.12.2019 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2020) έφεσή του, της οποίας δικάσιμος ορίστηκε (ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου Πειραιώς ………/2020) αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι Δικηγόροι των διαδίκων, οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη με ειδικό αριθμό καταθ. στη γραμματεία του εφετείου Πειραιά ………/2020 έφεση κατά της υπ΄αριθμόν 2836/2019 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, αντιμωλία των διαδίκων, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα καθώς η εκκαλουμένη απόφαση δημοσιεύτηκε στις 13-8-2019 και η έφεση κατατέθηκε στη γραμματεία του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά στις 14-1-2020 δίχως εν τω μεταξύ να προηγηθεί επίδοση της εκκαλουμένης (άρθρα 495,511,513,516 παρ 1, 517 εδαφ α, 518 παρ 1 και 147 ΚΠολΔ). Συνεπώς, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων αυτής κατά την αυτή διαδικασία δοθέντος ότι έχει καταβληθεί και το προβλεπόμενο από την διάταξη του άρθρου 495 παρ 3 ΚΠολΔ παράβολο άσκησης έφεσης (βλ. υπ΄αριθμόν …………../2020 παράβολο).
1.Από το άρθρο 57 παρ. 1 του ΑΚ, το οποίο ορίζει, ότι όποιος προσβάλλεται παράνομα στην προσωπικότητα του έχει δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μη επαναληφθεί στο μέλλον, συνάγεται ότι για τη θεμελίωση αξίωσης για άρση προσβολής της προσωπικότητας απαιτείται πράξη επαγόμενη μειωτική διαταραχή αυτής σε κάποια από τις εκφάνσεις της, που πρέπει, όμως, να είναι παράνομη, να αντίκειται δηλαδή σε διάταξη που απαγορεύει συγκεκριμένη πράξη, με την οποία προσβάλλεται ορισμένη έκφανση αυτής, είναι δε αδιάφορο σε ποιο τμήμα του δικαίου βρίσκεται η διάταξη που απαγορεύει την προσβολή. Έτσι η προσβολή μπορεί να προέλθει και από ποινικά κολάσιμη πράξη, όπως η ψευδής καταμήνυση, η ψευδορκία μάρτυρα και η ψευδής ανωμοτί κατάθεση. Για δε τη θεμελίωση αξίωσης προς αποζημίωση από μία πράξη που προσβάλλει την προσωπικότητα απαιτείται, κατά την παράγραφο 2 του αυτού παραπάνω άρθρου 57 ΑΚ, η συνδρομή των όρων της αδικοπραξίας (αρθρ. 914 επ. ΑΚ). Εξάλλου, το άρθρο 914 ΑΚ ορίζει ότι όποιος ζημιώσει άλλον παράνομα και υπαίτια έχει υποχρέωση να τον αποζημιώσει. Στην έννοια δε της υπαιτιότητας (πταίσματος) περιλαμβάνονται τόσο ο δόλος που στο πεδίο εφαρμογής του Αστικού Δικαίου κρίνεται με ανάλογη εφαρμογή της διάταξης του αρθ.27 του ΠΚ όσο και η αμέλεια. Περαιτέρω, από το άρθρο 59 ΑΚ, το οποίο ορίζει, ότι το Δικαστήριο μπορεί να καταδικάσει τον “υπαίτιο” σε χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης “κατά τις περιπτώσεις των δύο προηγουμένων άρθρων”, συνάγεται ότι μία τέτοια αξίωση προϋποθέτει, επίσης, όπως απαιτούν τα άρθρα 57 και 58 ΑΚ, πράξη επαγόμενη προσβολή της προσωπικότητας υπαίτια και παράνομη. Αποκλείεται, συνεπώς, η αξίωση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης εάν είτε η πράξη δεν επάγεται προσβολή της προσωπικότητας, καίτοι τυχόν παράνομη, είτε είναι ανυπαίτια, είτε έλαβε χώρα κατ` ενάσκηση νομίμου δικαιώματος προστατευμένου κατά προτίμηση έναντι εκείνου της προσωπικότητας και ως εκ τούτου δεν είναι παράνομη, εκτός εάν υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες η εν λόγω ενάσκηση δικαιώματος είναι καταχρηστική, ως αντικείμενη στα αντικειμενικά κριτήρια της ΑΚ 281, υφίσταται δε και το στοιχείο της υπαιτιότητας (ΑΠ 753/2011, Νομος).
2. Εξάλλου, από τις διατάξεις των άρθρων 111 παρ. 2, 118 αριθ. 4 και 216 παρ. 1α του Κ.Πολ.Δ., προκύπτει ότι το δικόγραφο της αγωγής πρέπει να περιέχει σαφή έκθεση των γεγονότων που απαιτούνται για τη νομική της θεμελίωση, η έλλειψη δε ή η ανεπαρκής ή ασαφής αναφορά κάποιου από τα γεγονότα αυτά, δηλαδή η αοριστία της αγωγής, συνιστά έλλειψή της με ποινή απαραδέκτου επιβαλλόμενης προδικασίας, η οποία, ως αναγόμενη στη δημόσια τάξη, εξετάζεται από το δικαστήριο και αυτεπαγγέλτως. Η αοριστία αυτή δεν μπορεί να συμπληρωθεί με τις προτάσεις, ούτε με παραπομπή σε άλλα έγγραφα της δίκης, ούτε από την εκτίμηση των αποδείξεων. Η διάταξη του άρθρου 224 εδ. β` του Κ.Πολ.Δ. παρέχει την ευχέρεια στον ενάγοντα να συμπληρώσει, να διευκρινίσει και να διορθώσει τους περιεχόμενους στην αγωγή ισχυρισμούς, όχι όμως και να αναπληρώσει τους ελλείποντες και μάλιστα εκείνους που αποτελούν στοιχεία του αγωγικού δικαιώματος. Μπορεί δηλαδή, ο ενάγων, βάσει της πιο πάνω διατάξεως (σε συνδυασμό με εκείνη του άρθρου 236 Κ.Πολ.Δ), να συμπληρώσει με τις προτάσεις του κατά την πρώτη συζήτηση της υποθέσεως την ατελή έκθεση των πραγματικών ισχυρισμών του, θεραπεύοντας έτσι την ποσοτική ή ποιοτική αοριστία της αγωγής, που αναφέρεται στην εξειδίκευση των θεμελιωτικών της αγωγής γεγονότων, δεν μπορεί όμως να αναπληρώσει τη νομική αοριστία της αγωγής, η οποία συνίσταται στη μη έκθεση αυτού τούτου του περιστατικού που απαιτείται κατά το νόμο για την παραγωγή του αγωγικού δικαιώματος.(σχετ 273/2009, Νομος).
Στην προκειμένη περίπτωση με την αγωγή επί της οποίας εξεδόθη η εκκαλουμένη απόφαση ο ενάγων ιστορούσε ότι στην με αριθμό καταθ. …………/2015 αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που είχε ασκήσει ενώπιον του Ειρηνοδικείου Πειραιώς σε βάρος της εναγομένης ανέφερε ότι η εναγόμενη με την από 8-4-2015 δήλωσή της βεβαίωσε μεταξύ άλλων ότι ότι κατεβλήθη σ΄αυτήν το ποσό των 7100 ευρώ απ΄αυτόν (ενάγοντα) ως προκαταβολή για την αγορά ακινήτου της στην Ελευσίνα αντικειμενικής αξίας 53000 ευρώ, η οποία ήταν και η προτεινόμενη τιμή πώλησης προς αυτόν καθώς και ότι σε περίπτωση μη επίτευξης συμφωνίας ως προς το ύψος του τιμήματος η εναγόμενη είχε την υποχρέωση να επιστρέψει το ανωτέρω ποσό με την πώληση του ακινήτου της εντός χρονικού διαστήματος 12 μηνών. Περαιτέρω, ο ενάγων εκθέτει ότι προς εξασφάλιση απαιτήσεώς του ύψους 11000 ευρώ αποτελουμένης από το ποσό των 7100 ευρώ πλέον του ποσού των 3900 ευρώ που κατεβλήθησαν από τον ίδιο ως δικαστικά έξοδα η εναγόμενη είχε συμφωνήσει την εγγραφή προσημειώσεως σε βάρος του ανωτέρω ακινήτου της πλην όμως στις 27-7-2017 η εναγόμενη κοινοποίησε στον ενάγοντα εξώδικη δήλωση με την οποία δήλωσε σ΄αυτόν ότι δεν συναινεί στην εγγραφή προσημειώσεως για το λόγο ότι θα αντιμετώπιζε προβλήματα κατά την πώληση του ακινήτου της. Ισχυριζόμενος περαιτέρω ο ενάγων ότι η εναγομένη με δόλιο τρόπο αποπειράται την μη δέσμευση της περιουσίας της ώστε να μη ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της απέναντί του, ζητεί να υποχρεωθεί η εναγομένη να καταβάλει σ΄αυτόν το ποσό των 11000 ευρώ με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής, καθώς και το ποσό των 50000 ευρώ προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη από την προσβολή της προσωπικότητας του και συνολικά το ποσό των 61000 ευρώ με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής μέχρις εξοφλήσεως.
Με τέτοιο περιεχόμενο και αιτήματα η αγωγή αυτή είναι αόριστη καθόσον ως προς την αιτούμενη ηθική βλάβη λόγω προσβολής της προσωπικότητας του ενάγοντος δεν αναφέρεται στην αγωγή η πράξη η επαγόμενη μειωτική διαταραχή της προσωπικότητας του ενάγοντος σε κάποια από τις εκφάνσεις της, στοιχείο αναγκαίο για την θεμελίωση της αγωγής σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην υπό στοιχείο 1 μείζονα σκέψη της απόφασης δοθέντος ότι η αξίωση χρηματικής ικανοποιήσεως λόγω ηθικής βλάβης αποκλείεται εάν η πράξη δεν επάγεται προσβολή της προσωπικότητας. Περαιτέρω, ως προς το ποσό των 3900 ευρώ δεν αναφέρεται στην αγωγή η αιτία γένεσης της οφειλής αυτής και ο τρόπος υπολογισμού αυτού καθώς η αναφορά ότι το ποσό αυτό αποτελεί δικαστικά έξοδα αποτελεί ασαφή διευκρίνιση αυτού η οποία δεν επιτρέπει τον έλεγχο του βασίμου αυτής από το Δικαστήριο ούτε την άμυνα της εναγομένης. Τέλος, ως προς το ποσό των 7100 ευρώ δεν αναφέρεται στην αγωγή η αιτία για την οποία οφείλεται το ποσό αυτό από την εναγομένη καθόσον η αναφορά στην αγωγή ότι στην με αριθμό …………/2015 αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που είχε ασκήσει ο ενάγων είχε περιλάβει μεταξύ άλλων ότι με την από 8-4-2015 δήλωσή της η εναγόμενη είχε βεβαιώσει ότι κατεβλήθη σ΄αυτήν το ποσό των 7100 ευρώ από τον ενάγοντα ως προκαταβολή για την αγορά ακινήτου της στην Ελευσίνα αντικειμενικής αξίας 53000 ευρώ, δεν αποτελεί αγωγικό ισχυρισμό αλλά διηγηματική αναφορά, η οποία δεν δύναται να συμπληρώσει τους ελλείποντες στην αγωγή ισχυρισμούς οι οποίοι αποτελούν στοιχεία του αγωγικού δικαιώματος, καθώς υφίσταται νομική αοριστία συνιστάμενη στην μη έκθεση του περιστατικού εκείνου που απαιτείται κατά νόμο για την παραγωγή του αγωγικού δικαιώματος, κατά τα αναφερόμενα στην υπό στοιχείο 2 μείζονα σκέψη της απόφασης. Συνακόλουθα, η αγωγή πρέπει ν΄απορριφθεί ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που δέχθηκε τα ίδια και απέρριψε την αγωγή ως απαράδεκτη για τον αυτό λόγο ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και όλα όσα αντίθετα υποστηρίζονται με σχετικό λόγο έφεσης είναι απορριπτέα ως αβάσιμα .Τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του εκκαλούντος λόγω της ήττας αυτού (άρθρο 176, 191 παρ 2,183 ΚΠολΔ και 69, 68 και 63 του ν. 4194/2013) κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. Τέλος, πρέπει, ενόψει της απόρριψης της έφεσης, να διαταχθεί και η εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου άσκησης έφεσης στο Δημόσιο Ταμείο (άρθρο 495 παρ 3 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ουσία την έφεση
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον εκκαλούντα στα δικαστικά έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας της εφεσίβλητης τα οποία ορίζει στο ποσό των επτακοσίων (700) ευρώ
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου άσκησης έφεσης στο Δημόσιο Ταμείο.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 10 Ιουνίου 2021, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ