Αριθμός 398/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 3o
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Ε.Τ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: ……….., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό του δικηγόρο Αριστείδη Τσαβδαρίδη (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) ………… 2) …….. και 3) ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία ……….., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιό τους δικηγόρο Βασίλειο Κούρτη (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Ο εκκαλών άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 15.5.2018 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2018) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 1394/2019 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε εν μέρει την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου ο ενάγων και ήδη εκκαλών με την από 14.10.2019 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../2019) έφεσή του, της οποίας δικάσιμος ορίστηκε (ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου Πειραιώς …………/2019) αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου η από 14-10-2019 (με αριθμ. κατάθ. ΓΑΚ …./2019 και ΕΑΚ …./2019) έφεση του ενάγοντος, ήδη εκκαλούντος, ………., που στρέφεται κατά της υπ’ αριθμ. 1394/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την προβλεπόμενη στο άρθρο 614 παρ. 6 ΚΠολΔ ειδική διαδικασία των περιουσιακών (αυτοκινητικών) διαφορών. Η ένδικη έφεση έχει ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως (άρθρα 495 παρ. 1, 2, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1, 517 και 518 παρ. 1 του ΚΠολΔ), αρμοδίως, δε, φέρεται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 ΚΠολΔ). Σημειώνεται, εξάλλου, ότι έχει κατατεθεί από τον εκκαλούντα το νόμιμο παράβολο, ποσού εκατό (100) ευρώ, κατ’ άρθρο 495 παρ. 3ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, η έφεση αυτή να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί, περαιτέρω, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ).
Στην από 15-5-2018 αγωγή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά ο ενάγων ιστορούσε ότι, κατά τον αναφερόμενο χρόνο και υπό τις περιγραφόμενες συνθήκες, η πρώτη εναγόμενη, ήδη πρώτη εφεσίβλητη, οδηγώντας το υπ’ αριθμ. κυκλ. ……….. Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του δεύτερου εναγόμενου, ήδη δεύτερου εφεσίβλητου, που ήταν ασφαλισμένο για την προς τρίτους αστική ευθύνη από την κυκλοφορία του στην τρίτη εναγόμενη, ήδη τρίτη εφεσίβλητη, ασφαλιστική εταιρεία, προκάλεσε από υπαιτιότητά του (αμέλεια) τροχαίο αυτοκινητικό ατύχημα, κατά τη σύγκρουσή του με την οδηγούμενη από τον ίδιο (ενάγοντα) υπ’ αριθμ. κυκλ. ………. δίκυκλη μοτοσικλέτα, με αποτέλεσμα να τραυματισθεί ο ίδιος (ενάγων) και να υποστεί τις αναφερόμενες ζημίες. Με βάση το ιστορικό αυτό και μετά από παραδεκτό περιορισμό των αγωγικών αιτημάτων από καταψηφιστικά σε έντοκα αναγνωριστικά, ο ενάγων ζητούσε να αναγνωρισθεί ότι οι εναγόμενοι οφείλουν να του καταβάλουν, σε ολόκληρο ο καθένας, το συνολικό ποσό των 540.426,16 ευρώ και δη α) ποσό 349.511,16 ευρώ για διαφυγόντα κέρδη και απώλεια μελλοντικών εισοδημάτων, σε κεφάλαιο εφάπαξ ένεκα του αναφερόμενου σπουδαίου λόγου, άλλως σε περιοδικές μηνιαίες δόσεις (κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στην αγωγή), β) ποσό 915 ευρώ για δαπάνη νοσηλίων (ιατρικές εξετάσεις), γ) ποσό 100.000 ευρώ, ως πρόσθετη αποζημίωση εκ του άρθρου 931 ΑΚ, λόγω της αναπηρίας που υπέστη και δ) ποσό 90.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής μέχρι την ολοσχερή εξόφληση. Επίσης, ζητούσε να απαγγελθεί προσωπική κράτηση διάρκειας ενός έτους σε βάρος της πρώτης εναγόμενης λόγω της αδικοπραξίας της, ως μέσο αναγκαστικής εκτέλεσης της απόφασης. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την προσβαλλόμενη απόφαση δέχθηκε εν μέρει την αγωγή. Κατά της απόφασης αυτής και ειδικότερα κατά των κεφαλαίων της, που αναφέρονται στην αποζημίωση εκ του άρθρου 931 ΑΚ και στη χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, παραπονείται ο εκκαλών με την υπό κρίση έφεσή του για λόγους που ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων. Ζητεί δε να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη ως προς τα πληττόμενα κεφάλαιά της και να γίνει εξ ολοκλήρου δεκτή η αγωγή του.
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα του εκκαλούντος, που εξετάσθηκε στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων, που επικαλούνται και προσκομίζουν νόμιμα οι διάδικοι με τις ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου προτάσεις τους, είτε για άμεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, για μερικά από τα οποία (έγγραφα) γίνεται ειδική αναφορά πιο κάτω, χωρίς, όμως, να έχει παραλειφθεί κανένα για την ουσιαστική διάγνωση της παρούσας διαφοράς, σε συνδυασμό και με τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο αυτεπαγγέλτως και χωρίς απόδειξη (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Τη 19 Φεβρουαρίου 2015, ημέρα Πέμπτη και περί ώρα 19:45, υπό συνθήκες φωτισμού νύχτας, ο εκκαλών, οδηγώντας την υπ’ αριθμ. κυκλ.. ………. δίκυκλη μοτοσικλέτα, ιδιοκτησίας του, έβαινε επί της οδού Ερμουπόλεως στον Πειραιά, με κατεύθυνση από την οδό Δωδεκανήσου προς την οδό Σάμου, προσεγγίζοντας τη διασταύρωση της οδού Ερμουπόλεως με την οδό Κεφαλληνίας. Η οδός Κεφαλληνίας είναι μονόδρομος και, προ της συμβολής της με την οδό Ερμουπόλεως, τόσο στο δεξιό όσο και στο αριστερό μέρος της υπάρχει κάθετη σήμανση και δη πινακίδα ρυθμιστική της κυκλοφορίας, περί υποχρεωτικής διακοπής πορείας [Ρ-2], με την ένδειξη «STOP». Κατά τον ίδιο ως άνω χρόνο, η πρώτη εφεσίβλητη, οδηγώντας το υπ’ αριθμ. κυκλ. ……… Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του δεύτερου εφεσίβλητου, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την προς τρίτους αστική ευθύνη από την κυκλοφορία του στην ανώνυμη ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία «………….» (τρίτη εφεσίβλητη), έβαινε επί της οδού Κεφαλληνίας με κατεύθυνση από την οδό Αγ. Ελευθερίου προς την οδό Πειραιώς. Προσεγγίζοντας, λοιπόν, με το όχημά της την ανωτέρω διασταύρωση, η πρώτη εφεσίβλητη δεν διέκοψε την κίνησή της προ της εισόδου της στη διασταύρωση, όπως όφειλε, συμμορφούμενη με την κάθετη σήμανση και δεν παραχώρησε προτεραιότητα στον εκκαλούντα, ο οποίος εκινείτο συννόμως εκ δεξιών της στην οδό Ερμουπόλεως, αλλά, αγνοώντας την πινακίδα «STOP» και, δίχως να προβεί σε επισταμένο έλεγχο για την κίνηση των εκ δεξιών κινούμενων οχημάτων, εισήλθε στη διασταύρωση, παρεμβαλλόμενη αιφνιδίως και καθέτως στην πορεία του εκκαλούντος, με αποτέλεσμα να συγκρουσθεί το εμπρόσθιο δεξιό τμήμα του αυτοκινήτου με το εμπρόσθιο μέρος (περιμετρικά) της δίκυκλης μοτοσυκλέτας. Υπό τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά, αποδείχθηκε ότι το επίδικο τροχαίο ατύχημα οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα της πρώτης εφεσίβλητης, η οποία από αμέλειά της, δηλαδή από έλλειψη της προσοχής την οποία όφειλε και μπορούσε να καταβάλει ως μέση συνετή οδηγός, δεν οδηγούσε με σύνεση και με διαρκώς τεταμένη την προσοχή της, ούτε είχε τον πλήρη έλεγχο του οχήματός της, ώστε να μπορεί σε κάθε στιγμή να εκτελεί τους απαιτούμενους χειρισμούς και εισήλθε στην ανωτέρω διασταύρωση, χωρίς να διακόψει την πορεία της επί της οδού Κεφαλληνίας, όπως όφειλε, παραλείποντας να παραχωρήσει προτεραιότητα στον εκκαλούντα οδηγό, καίτοι αυτό επιβαλλόταν από την υφιστάμενη επί της οδού Κεφαλληνίας κάθετη σήμανση (πινακίδα Ρ-2 «STOP»), αλλά συνέχισε την πορεία της, με αποτέλεσμα να παρεμβληθεί στην πορεία του εκκαλούντος, προκαλώντας τη σύγκρουση των δύο οχημάτων, κατά παράβαση των άρθρων 4 παρ. 3, 12 παρ. 1, 19 παρ. 1 του ν. 2696/1999 (Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας). Εξαιτίας του ως άνω αυτοκινητικού ατυχήματος, τραυματίσθηκε ο εκκαλών, ο οποίος διακομίσθηκε αυθημερόν (19-2-2015) στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας «Άγιος Παντελεήμων, όπου παρέμεινε νοσηλευόμενος στην Ορθοπεδική Κλινική έως την 26-2-2016. Συγκεκριμένα, διαπιστώθηκε ότι αυτός υπέστη υποκεφαλικό κάταγμα αριστερού ισχίου, το οποίο αντιμετωπίσθηκε χειρουργικά με κοχλίωσή του. Κατά την έξοδό του, έγινε στον εκκαλούντα σύσταση για λήψη αντιπηκτικής αγωγής, για βάδιση χωρίς φόρτιση του σκέλους και του χορηγήθηκε αναρρωτική άδεια δύο (2) μηνών (βλ. το υπ’ αριθμ. πρωτ. ………./2-4-2015 πιστοποιητικό νοσηλείας του Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας). Περαιτέρω, τη 16-10-2016 ο εκκαλών υποβλήθηκε σε αφαίρεση των υλικών οστεοσύνθεσης (τριών αυλοφόρων κοχλιών) λόγω αφενός μεν της «μετανάστευσης» του ενός κοχλία μέσα στην άρθρωση του ισχίου, αφετέρου δε της αρχόμενης νεκρώσεως της μηριαίας κεφαλής (βλ. την από 30-10-2017 ιατρική γνωμάτευση του Ιατρού Χειρουργού Ορθοπεδικού, …………..). Εξάλλου, αποδείχθηκε ότι ο εκκαλών, κατά το χρονικό διάστημα από 6-4-2015 έως 30-6-2015, πραγματοποίησε είκοσι (20) συνεδρίες φυσιοθεραπειών κατ’ οίκον, οι οποίες συνδέονται αιτιωδώς με τον ένδικο τραυματισμό του και ήταν αναγκαίες για τη βελτίωση της κινητικότητάς του, για τις οποίες δαπάνησε το ποσό των 800 ευρώ. (βλ. την υπ’ αριθμ. ……../7-12-2015 απόδειξη παροχής υπηρεσιών του φυσιοθεραπευτή ……….). Επίσης, τη 19-2-2016, την 20-7-2016, τη 10-3-2017 και την 9-5-2017 ο εκκαλών υποβλήθηκε σε μια σειρά ακτινολογικών εξετάσεων και δη σε ακτινογραφίες λεκάνης, ισχίων και αριστερού ισχίου, οι οποίες συνδέονται αιτιωδώς με τον ένδικο τραυματισμό του και για τις οποίες δαπάνησε το συνολικό ποσό των 115 ευρώ (βλ. τις υπ’ αριθμ. ……./19-2-2016, …../20-7-2016 και …./10-3-2017 αποδείξεις παροχής υπηρεσιών του Ιατρού Κοσμά Ηλιάδη, καθώς και την υπ’ αριθμ. …./9-5-2017 απόδειξη παροχής υπηρεσιών της «…………»). Επομένως, για έξοδα νοσηλίων ο ενάγων δικαιούται το ποσό των (800 ευρώ + 115 ευρώ) = 915 ευρώ. Όλα τα ανωτέρω, που έγιναν δεκτά από την προσβαλλόμενη απόφαση, δεν αμφισβητήθηκαν από τους διαδίκους, γι’ αυτό η υπόθεση, ως προς αυτά τα κεφάλαια, δεν έχει μεταβιβαστεί στην παρούσα έκκλητη δίκη. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι, παρά τις δύο χειρουργικές επεμβάσεις και τις φυσιοθεραπείες, στις οποίες υποβλήθηκε ο εκκαλών, η υγεία του δεν αποκαταστάθηκε πλήρως. Συγκεκριμένα, έχει προκληθεί σε αυτόν αναπηρία, η οποία φέρει πλέον χαρακτήρα μόνιμο και είναι μη ανατάξιμη. Ειδικότερα, σύμφωνα με την ίδια ως άνω από 30-10-2017 ιατρική γνωμάτευση του Ιατρού Χειρουργού Ορθοπεδικού, ………., εξαιτίας του ένδικου τραυματισμού του εκκαλούντος, παραμένει έντονη η ευαισθησία της αρθρώσεως του αριστερού του ισχίου, οι δυνατότητες δε κάμψης αυτού ανέρχονται σε ποσοστό 85%, ενώ οι περιστροφικές κινήσεις του είναι καταργημένες. Όπως δε προστίθεται στη γνωμάτευση αυτή, η βλάβη στο αριστερό κάτω άκρο του είναι μη αναστρέψιμη, θα ακολουθεί τον εκκαλούντα και θα τον δυσχεραίνει σε όλη τη ζωή του, ενώ και η πραγματοποίηση νέας χειρουργικής επεμβάσεως στο μέλλον, προς αντιμετώπιση του άλγους που αισθάνεται, δεν δύναται να οδηγήσει σε ίαση της βλάβης αυτής. Μάλιστα, κατόπιν αξιολόγησης του εκκαλούντος, τη 12-2-2018, από την Πρωτοβάθμια Υγειονομική Επιτροπή του ΚΕ.Π.Α., διαπιστώθηκε ότι αυτός πάσχει από μετατραυματική αρθρίτιδα αριστερού ισχίου, λόγω υποκεφαλικού κατάγματος, με σημαντικού βαθμού περιορισμό των κινήσεων και κρίθηκε ότι το ποσοστό αναπηρίας του,για το χρονικό διάστημα από 5-12-2017 έως 31-12-2020, ανέρχεται σε 40%, οφειλόμενο στο ατύχημα της 19-2-2015 (βλ. την από 12-2-2018 γνωστοποίηση αποτελέσματος πιστοποίησης αναπηρίας του Περ/κού Υποκ/τος Απονομής Συντάξεων ΙΚΑ-ΕΤΑΜ/ΚΕΠΑ). Αποδείχθηκε, επίσης, ότι ο εκκαλών, που γεννήθηκε στις 8-6-1983, δηλαδή, κατά το χρόνο του ατυχήματος (19-2-2015), ήταν 32 ετών, είχε αποφοιτήσει από Τεχνικό-Επαγγελματικό-Εκπαιδευτήριο (Τ.Ε.Ε) .το 2001 με την ειδικότητα «Μηχανών και Συστημάτων Αυτοκινήτου». Όμως, έκτοτε, ο ανωτέρω ουδέποτε απασχολήθηκε στην ειδικότητα αυτή, ούτε άσκησε κάποιο άλλο επάγγελμα μέχρι τη 12-2-2014, οπότε προσλήφθηκε από το Δήμο Πειραιά. Συγκεκριμένα, ο εκκαλών είχε συνάψει με τον παραπάνω Δήμο σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου, που άρχισε τη 12-2-2014 και έληξε αυτοδικαίως την 11-7-2014, ως ωφελούμενος άνεργος του προγράμματος κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ, με την ειδικότητα ΥΕ Γενικών Καθηκόντων. Στη συνέχεια, ο εκκαλών δεν εργάσθηκε μέχρι το χρόνο του ατυχήματος, γι’ αυτό, στην από 7-3-2015 έκθεση ένορκης εξέτασής του ενώπιον των αρμοδίων προανακριτικών υπαλλήλων του Τ.Τ. Πειραιώς, δήλωσε ως επάγγελμα «άνεργος». Η μη απασχόληση του εκκαλούντος, μετά την ως άνω σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου, προκύπτει από τη με ημερομηνία 13-9-2018 μηχανογραφημένη κατάσταση ενσήμων του εκκαλούντος, που χορηγήθηκε στην τρίτη των εφεσιβλήτων από τον ΕΦΚΑ (Υποκατάστημα Ομόνοιας), κατόπιν εισαγγελικής εντολής. Στο έγγραφο αυτό εμφανίζεται μόνο η ως άνω απασχόληση του εκκαλούντος στο Δήμο Πειραιώς, με κωδικό ειδικότητας ….., ήτοι «Λοιποί Υπάλληλοι Γραφείου». Ενόψει δε του σύννομου τρόπου λήψης του ως άνω εγγράφου, προεχόντως είναι αβάσιμος εξ αυτού ο σχετικός λόγος της έφεσης, με τον οποίο ο εκκαλών ισχυρίζεται ότι το έγγραφο αυτό λήφθηκε παρανόμως και συνιστά παράνομο αποδεικτικό μέσο. Όπως αποδείχθηκε, ο εκκαλών, εξαιτίας του τραυματισμού του και των επιπλοκών, που επακολούθησαν, κατέστη ανίκανος προς εργασία μέχρι το Μάρτιο του 2017, οπότε η κατάστασή του σταθεροποιήθηκε ως ανωτέρω. Ενόψει δε της πολύ μικρής συχνότητας επαγγελματικής απασχόλησης του εκκαλούντος, κατά τα προαναφερθέντα, κρίνεται ότι, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, αυτός δεν θα εργαζόταν κατά το χρονικό διάστημα της ανικανότητάς του προς εργασία. Εξάλλου, για το μεταγενέστερο χρονικό διάστημα, ήτοι από τον Απρίλιο του 2017 και εντεύθεν, όπως προαναφέρθηκε, ο εκκαλών παρουσιάζει δυσχέρεια στην κίνηση του αριστερού του σκέλους, με συνέπεια τη μερική του αναπηρία. Κατά τα προεκτεθέντα, ο ανωτέρω, μετά την αποφοίτησή του από το Τεχνικό-Επαγγελματικό-Εκπαιδευτήριο (Τ.Ε.Ε) .το 2001, ουδέποτε άσκησε επαγγελματικά την ειδικότητα με την οποία αποφοίτησε, ήτοι αυτήν των «Μηχανών και Συστημάτων Αυτοκινήτου», με συνέπεια να θεωρείται ότι αυτός έχει πλήρως αποκοπεί από αυτήν, χωρίς να έχει τη δυνατότητα πλέον να δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά στο αντικείμενο αυτό. Εξάλλου, κρίνεται ότι, από τον Απρίλιο του 2017 και εντεύθεν, στα αραιά χρονικά διαστήματα, που ο εκκαλών, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, θα επιδιώξει την επαγγελματική του απασχόληση στον τομέα εργασίας, που δύναται και είχε παράσχει, ενόσω εργαζόταν στο Δήμο Πειραιώς (υπάλληλος γραφείου – γενικών καθηκόντων), δεν θα παρακωλυθεί προς τούτο από την ως άνω μερική του αναπηρία. Συνεπώς, το σχετικό κονδύλιο ποσού 349.511,16 ευρώ, που ο εκκαλών ζητεί για διαφυγόντα εισοδήματα και για μελλοντικά εισοδήματα που θα απολέσει, κατά το χρονικό διάστημα από 20-2-2015 έως 8-6-2050, λόγω της ανικανότητάς του προς εργασία ένεκα του τραυματισμού του στο ένδικο ατύχημα, κρίνεται ουσιαστικά αβάσιμο και απορριπτέο. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι η ως άνω αναπηρία του εκκαλούντος επιδρά δυσμενώς στην καθημερινότητά του, με συνέπειες, που είναι ικανές να τον θέσουν σε κοινωνική και προσωπική ανασφάλεια και εν τέλει σε ψυχολογική αστάθεια. Η διαγνωστή από τον κοινωνικό του περίγυρο δυσχέρεια κατά τη βάδισή του τον επιβαρύνει συναισθηματικά, το δε άλγος και η δυσκαμψία του αριστερού κάτω άκρου του περιορίζουν την καθημερινή κίνησή του και επηρεάζουν την ψυχολογική του διάθεση, όπως κατέθεσε ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου ο μάρτυρας απόδειξης. Η ως άνω αρνητική επίδραση της αναπηρίας στο μέλλον του εκκαλούντος δεν δύναται, άλλωστε, να καλυφθεί ικανοποιητικά από τις λοιπές, αυτοτελείς και δυνάμενες να ασκηθούν σωρευτικά αξιώσεις, για την αποκατάσταση της περιουσιακής του ζημίας και της προκληθείσας ηθικής του βλάβης. Λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω, κρίνεται ότι ο εκκαλών δικαιούται το ποσό των 13.000 ευρώ ως πρόσθετη εύλογη αποζημίωση εκ του άρθρου 931 ΑΚ λόγω της ως άνω αναπηρίας του. Τέλος, ο εκκαλών, λόγω του ανωτέρω τραυματισμού του, υπέστη ηθική βλάβη, για την ικανοποίηση της οποίας, λαμβάνοντας υπόψη το είδος και την έκταση του τραυματισμού του, τις χειρουργικές επεμβάσεις, στις οποίες υποβλήθηκε, την προκληθείσα αναπηρία στο αριστερό κάτω άκρο του, την ταλαιπωρία του για μακρό χρονικό διάστημα, προκειμένου να φροντίζει την υγεία του, τις προαναφερθείσες συνθήκες επελεύσεως του ατυχήματος, την αποκλειστική ευθύνη της πρώτης εφεσίβλητης για την πρόκληση του ατυχήματος, καθώς και την οικονομική και κοινωνική κατάσταση των διαδίκων (πλην της τρίτης εφεσίβλητης ασφαλιστικής εταιρείας, της οποίας η ευθύνη είναι εγγυητική), κρίνεται ότι πρέπει να του επιδικαστεί, ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης (άρθρο. 932 ΑΚ), το ποσό των 17.000 ευρώ. Συνεπώς, έσφαλε η εκκαλουμένη που επιδίκασε στον εκκαλούντα μικρότερα ποσά για την αποζημίωσή του εκ του άρθρου 931 ΑΚ και για τη χρηματική του ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Γι’ αυτό πρέπει, κατά τους βάσιμους περί τούτου σχετικούς λόγους της έφεσης, να εξαφανισθεί και μάλιστα στο σύνολό της για την ενότητα της εκτελέσεως. Ακολούθως, πρέπει να γίνει δεκτή η υπό κρίση έφεση ως βάσιμη κατ’ ουσίαν και, αφού κρατηθεί η υπόθεση στο Δικαστήριο αυτό και ερευνηθεί κατ’ ουσίαν, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η αγωγή κατά τα ανωτέρω ως ουσιαστικά βάσιμη και να αναγνωρισθεί ότι οι εναγόμενοι οφείλουν να καταβάλουν, σε ολόκληρο ο καθένας, στον ενάγοντα τα ανωτέρω ποσά, πλέον του ποσού, που του είχε επιδικαστεί πρωτοδίκως για τη θετική του ζημία και δεν προσβλήθηκε με την έφεση, ήτοι συνολικά το ποσό των 30.915 ευρώ (13.000 + 17.000 + 915), με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επομένη ημέρα της επίδοσης της αγωγής. Πρέπει, τέλος, να διαταχθεί η επιστροφή του παραβόλου, που κατατέθηκε για την άσκηση της εφέσεως στον καταθέσαντα (άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ) και να καταδικαστούν οι εφεσίβλητοι – εναγόμενοι στην καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων του αντιδίκου τους αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας (άρθρα 178, 183 ΚΠολΔ), κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ την έφεση κατά το τυπικό και ουσιαστικό της μέρος
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλούμενη υπ’ αριθμ. 1394/2019 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε κατά την προβλεπόμενη στο άρθρο 614 παρ. 6 ΚΠολΔ ειδική διαδικασία των περιουσιακών (αυτοκινητικών) διαφορών.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του παραβόλου, που κατατέθηκε για την άσκηση της έφεσης, στον εκκαλούντα.
ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση.
ΔΙΚΑΖΕΙ επί της ουσίας την αγωγή.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι οι εναγόμενοι οφείλουν να καταβάλουν, σε ολόκληρο ο καθένας, στον ενάγοντα το ποσό των τριάντα χιλιάδων, εννιακοσίων δεκαπέντε (30.915) ευρώ, με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επομένη της επίδοσης της αγωγής μέχρι την ολοσχερή εξόφληση.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος των εφεσιβλήτων – εναγόμενων μέρος της δικαστικής δαπάνης του εκκαλούντος – ενάγοντος, την οποία καθορίζει για αμφοτέρους τους βαθμούς δικαιοδοσίας στο ποσό των χιλίων πεντακοσίων (1500) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 11 Αυγούστου 2021, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ