ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
2ο ΤΜΗΜΑ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός Απόφασης 541/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από το Δικαστή Ελευθέριο Γεωργίλη, Εφέτη, ο οποίος ορίστηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς και τη Γραμματέα Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των:
Εκκαλούντος: ………………….., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο Ουρανία Μποζίκη, με δήλωση. Και
Εφεσίβλητης: εταιρίας …………………, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο Παναγιώτη Δοροβίτσα, με δήλωση.
Η ενάγουσα εταιρία ζήτησε να γίνει δεκτή η από 30.3.2018 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………/2018 αγωγή, την οποία άσκησε ενώ-πιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, με την απόφαση 5181/2018 δέχθηκε την αγωγή. Κατ’ αυτής ο εναγόμενος άσκησε την από 8.2.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………./2019 έφεση, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε για τις 24.9.2020, οπότε αναβλήθηκε για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο. Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το πινάκιο και συζητήθηκε.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, ύστερα από δήλωσή τους, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ., δεν παραστάθηκαν στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, αλλά προκατέθεσαν προτάσεις.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
I.Η από 8.2.2019 έφεση του εναγομένου …………. κατά της οριστικής απόφασης 5181/2018 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία και με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η από 30.3.2018 αγωγή της εταιρίας, με την επωνυμία “…………….”, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 παρ. 1, 511, 513 παρ. 1 περ. β, 516 παρ. 1, 517 και 518 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ.). Περαιτέρω, αρμοδίως φέρεται για συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 του Κ.Πολ.Δ.), ενώ έχει κατατεθεί το σχετικό παράβολο, κατ’ άρθρο 495 παρ. 3Α. περ. γ´ του ίδιου Κώδικα. Πρέπει, επομένως, αφού γίνει τυπικά δεκτή (άρθρο 532 του Κ.Πολ.Δ.), να ερευνηθεί περαιτέρω, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ.1 του Κ.Πολ.Δ.), κατά την ίδια ως άνω διαδικασία.
ΙΙ. Σύμφωνα με το άρθρο 932 του Α.Κ., επί αδικοπραξίας το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσει εύλογη χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Χρηματική ικανοποίηση δικαιούνται όχι μόνο τα φυσικά, αλλά και τα νομικά πρόσωπα, εφόσον προσβλήθηκε η εμπορική τους πίστη, η επαγγελματική τους υπόληψη ή το εμπορικό τους μέλλον ή η φήμη τους και, επομένως, τις περιπτώσεις αυτές, με τα αντίστοιχα θεμελιωτικά αυτών συγκεκριμένα περιστατικά, πρέπει να επικαλείται ειδικά (και στην συνέχεια να αποδεικνύει) το ενάγον νομικό πρόσωπο, διότι η ηθική βλάβη στα νομικά πρόσωπα δεν αναφέρεται, όπως στα φυσικά πρόσωπα, σε ενδιάθετο συναίσθημα που ανάγεται στον εσωτερικό κόσμο και κρίνεται με τα δεδομένα της ανθρώπινης λογικής, αλλά σε συγκεκριμένη βλάβη, που έχει υλική υπόσταση. Διαφορετικά η αγωγή είναι, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 111 και 216 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ., αόριστη (Α.Π. 1048/2020, Α.Π. 730/2015 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”, Α.Π. 382/2011 Νο.Β. 2011, σελ. 2158, Εφ.Πειρ. 186/2020 αδημ., Εφ.Αθ. 3258/2018 Νο.Β. 2018, σελ. 1677, Εφ.Πειρ. 541/2015 και Μον. Εφ.Θεσ. 626/2014 στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”, Στυλ. Πατεράκης Χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης Εκδόσεις Π.Ν. Σάκκουλα 1995, σελ. 148 και Γεωργιάδης σε Γεωργιάδη – Σταθόπουλου Αστικός Κώδιξ (κατ’ άρθρο ερμηνεία), Εκδόσεις Αφοι Σάκκουλα 1982, Τόμος ΙV, άρθρο 932 αρ. 13).
ΙΙΙ. Στην προκείμενη περίπτωση, η ενάγουσα (ήδη εφεσίβλητη) – ομόρρυθμη εταιρία, με την από 30.8.2018 αγωγή της ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, ιστορούσε ότι σύναψε με τον εναγόμενο το από 30.3.2015 ιδιωτικό συμφωνητικό και της μεταβίβασε την άδεια λειτουργίας του πρακτορείου του (Ο.Π.Α.Π.., έναντι ποσού 40.000 ευρώ, υπό την αναβλητική αίρεση της έγκρισής της (μεταβίβασης) από την εταιρία Ο.Π.Α.Π. Α.Ε. Ότι συμφωνήθηκε πως, εφόσον η μεταβίβαση δεν εγκρινόταν από την τελευταία, για λόγους που δεν αφορούσαν σε υπαιτιότητά της (ενάγουσας), ο εναγόμενος όφειλε να επιστρέψει το ως άνω ποσό. Ότι ενώ υποβλήθηκε αίτηση προς την εταιρία Ο.Π.Α.Π. Α.Ε. για τη μεταφορά της άδειας λειτουργίας του πρακτορείου από το σημείο, που το διατηρούσε ο εναγόμενος σε άλλο κατάστημα, που επρόκειτο να μισθώσει (ενάγουσα), η εταιρία Ο.Π.Α.Π. Α.Ε., δεν έκανε δεκτή τη μεταβίβαση αυτή, με την αιτιολογία ότι η επιφάνεια του προτεινόμενου καταστήματος δεν ήταν επαρκής για την κάλυψη των επιχειρησιακών αναγκών της (Ο.Π.Α.Π. Α.Ε.), σε σχέση με την εμπορική δυναμική του σημείου. Ότι η άρνηση του εναγομένου, εφόσον πληρώθηκε η αίρεση, να της επιστρέψει το ποσό των 40.000 ευρώ, συνιστά αδικοπραξία, αφού διέπραξε το αδίκημα της υπεξαίρεσης. Ότι, εκτός της ως άνω περιουσιακής ζημίας, υπέστη και σημαντική ηθική βλάβη από τη μείωση της εμπορικής πίστης, της φήμης και του ονόματός της στην αγορά. Κατόπιν τούτων, ζήτησε να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να της καταβάλει ως αποζημίωση το ποσό των 40.000 ευρώ, κατά τις διατάξεις περί αδικοπραξίας, άλλως με αυτές του αδικαιολόγητου πλουτισμού, καθώς και ως χρηματική ικανοποίηση το ποσό των 15.050 ευρώ, αφαιρουμένου αυτού των 50 ευρώ, το οποίο της επιδικάστηκε από το ποινικό δικαστήριο. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων, με την εκκαλούμενη οριστική απόφασή του, αφού απέρριψε ως μη νόμιμη την αγωγή κατά την επικουρική βάση του αδικαιολόγητου πλουτισμού, την έκρινε νόμιμη, ως προς τη βάση της από την αδικοπραξία, ως στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 330, 340, 513, 914 του Α.Κ. και 375 του Π.Κ., τη δέχθηκε δε και ως ουσιαστικά βάσιμη, υποχρεώνοντας τον εναγόμενο να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 40.000 ευρώ ως αποζημίωση και αυτό των 500 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση. Ήδη, κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ο εναγόμενος για τους διαλαμβανόμενους στην ως άνω έφεση λόγους, που ανάγονται σε πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί την εξαφάνισή της, ώστε να απορριφθεί στο σύνολό της η αγωγή. Ωστόσο, το τελευταίο αίτημα της αγωγής περί καταβολής χρηματικής ικανοποίησης, λόγω ηθικής βλάβης, έπρεπε να απορριφθεί προεχόντως ως αόριστο, αφού εκτίθενται στην αγωγή, αορίστως ότι από την επικαλούμενη αδικοπρακτική συμπεριφορά του εναγομένου, επλήγη η εμπορική της πίστη, η φήμη και γενικά το όνομά της στην αγορά, χωρίς να γίνεται αναφορά στο ότι η συμπεριφορά αυτή (του εναγομένου) είχε ως αποτέλεσμα να υποστεί συγκεκριμένη βλάβη, που έχει υλική υπόσταση, περιστατικά τα οποία, σύμφωνα και με όσα αναφέρθηκαν στην ως άνω μείζονα σκέψη, είναι αναγκαία για το ορισμένο του αιτούμενου κονδυλίου της χρηματικής ικανοποίησης. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, το οποίο έκρινε νόμιμη την αγωγή, ως προς το αίτημα αυτό και στη συνέχεια τη δέχθηκε εν μέρει και ως ουσιαστικά βάσιμο, έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου και πρέπει το Δικαστήριο τούτο αυτεπάγγελτα, αφού κάνει δεκτή την έφεση, να εξαφανίσει την εκκαλούμενη οριστική απόφαση 5181/2018 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά ως προς τούτο, να κρατήσει και να δικάσει την αγωγή ως προς το αίτημα αυτό και να το απορρίψει ως μη νόμιμο, εφόσον η εκκαλούσα ζητεί την απόρριψη της αγωγής στο σύνολό της, έστω και για άλλο λόγο, ήτοι εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων ως προς την ύπαρξη υπαιτιότητάς του (Α.Π. 991/2019, Α.Π. 1387/2018, Α.Π. 1631/2017, Α.Π. 1280-1281/2017 όλες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”, Μιχ. Μαργαρίτης / Άντα Μαργαρίτη Ερμηνεία ΚΠΟΛΔ, Έκδοση 2η 2018, Τόμος Ι, άρθρο 522, αρ. 6, σελ. 820 και Σ. Σαμουήλ, Η έφεση, έκδοση ΣΤ´ 2009, παρ. 852, σελ. 345), στην οποία (υπαιτιότητα) περιλαμβάνεται και το αναγκαίως συνεχόμενο κεφάλαιο της χρηματικής ικανοποίησης (Ολ.Α.Π. 10/2015 Νο.Β. 2016, σελ. 282, Α.Π. 1637/2018 και Α.Π. 1060/2017 στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”).
ΙV. Από την εκτίμηση των ενόρκων βεβαιώσεων ………. και ………/13.9.2021 των μαρτύρων που εξετάστηκαν ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιώς, τις οποίες προσκομίζει ο εκκαλών, ύστερα από νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση της εφεσίβλητης, όπως προκύπτει από την έκθεση επίδοσης ………./3.9.2021 του δικαστικού επιμελητή με έδρα στο Πρωτοδικείο Πειραιώς ……….. (η ένορκη βεβαίωση …………/2.7.2018 του μάρτυρος, που εξετάστηκε ενώπιον του Συμβολαιογράφου Πειραιώς …………, την οποία προσκομίζει η εφεσίβλητη, δεν λαμβάνεται υπόψη, διότι δεν επικαλείται, ούτε προσκομίζει κλήτευση του εκκαλούντος [(δεν αρκεί η αναφορά στην ένορκη βεβαίωση (από τον Συμβολαιογράφο), περί νόμιμης κλήτευσης του αντιδίκου, δεδομένου ότι η κλήτευση και ο χρόνος αυτής, ο έλεγχος των οποίων ανήκει στο δικαστήριο, αποδεικνύονται από τον επικαλούμενο και προσκομίζοντα τη βεβαίωση, με την προσκομιδή της σχετικής έκθεσης επιδόσεως, που αποτελεί δημόσιο έγγραφο και παράγει πλήρη απόδειξη και όχι με την ένορκη βεβαίωση αυτή καθεαυτή, αν δε, το δικαστήριο της ουσίας λάβει υπόψη του ένορκη βεβαίωση χωρίς να έχει νομίμως κλητευθεί ο αντίδικος, που δεν παρέστη κατά τη λήψη της, λαμβάνει υπόψη του ανεπίτρεπτο από το νόμο αποδεικτικό μέσο (Α.Π. 1520/2013, Α.Π. 651/2012 στην Τ.Ν.Π.“ΝΟΜΟΣ” και Α.Π. 912/2010 Νο.Β. 2010, σελ. 2491)], καθώς και από όλα τα έγγραφα, που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν νόμιμα, τα οποία λαμβάνονται υπόψη, είτε προς άμεση απόδειξη, είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων – η τυχόν αναφορά κατωτέρω ορισμένων από τα ανωτέρω έγγραφα είναι ενδεικτική, αφού δεν παραλήφθηκε κάποιο για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς (Α.Π. 1045/2017 και Α.Π. 386/2015 στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”) – αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Τόσο ο εκκαλών, όσο και η εφεσίβλητη διατηρούσαν πρακτορεία της εταιρείας Ο.Π.Α.Π. στον Πειραιά, ο πρώτος επί της οδού …………… και η δεύτερη επί της οδού ………….. Στις 30.3.2015, ο εκκαλών και η εφεσίβλητη – ομόρρυθμη εταιρία, εκπροσωπούμενη από τους νόμιμους εκπρόσωπους αυτής, ……………. και ……….., υπέγραψαν ιδιωτικό συμφωνητικό για τη μεταβίβαση από τον πρώτο στη δεύτερη την άδεια λειτουργίας του πρακτορείου του. Ειδικότερα, συμφωνήθηκε να μεταβιβάσει ο εκκαλών τη νόμιμη άδεια λειτουργίας τού με αριθμό 120246 ως άνω πρακτορείου Ο.Π.Α.Π., που κατείχε, έναντι τιμήματος 40.000 ευρώ, το οποίο καταβλήθηκε την ίδια ημέρα (30.3.2025), ενώ η μεταβίβαση θα τελούσε υπό την αναβλητική αίρεση της έγκρισής της από την εταιρία “Ο.Π.Α.Π. Α.Ε.”. Περαιτέρω, με τον όρο 4 του ίδιου ιδιωτικού συμφωνητικού ο εκκαλών ανέλαβε την υποχρέωση “να προσκομίσει άμεσα στην τελευταία ανώνυμη εταιρία όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά για τη μεταβίβαση της άδειας λειτουργίας του πρακτορείου του στην εφεσίβλητη και τη μεταφορά του, όποτε ενταλεί σχετικά από τους ομόρρυθμους εταίρους της εφεσίβλητης”. Επιπλέον, συμφωνήθηκε ότι “σε περίπτωση μη πλήρωσης της αίρεσης για την ολοκλήρωση της μεταβίβασης, δηλαδή της μη έγκρισης από την Ο.Π.Α.Π. Α.Ε. της μεταβίβασης και εξαιρουμένης της περιπτώσεως που αυτή οφείλεται σε υπαιτιότητα της δεύτερης των συμβαλλομένων (εφεσίβλητης), ο πρώτος των συμβαλλομένων (εκκαλών) καλείται να επιστρέψει χωρίς καθυστέρηση στη δεύτερη των συμβαλλομένων ολόκληρο το ποσό των 40.000 ευρώ που έλαβε ως αντίτιμο της εν λόγω μεταβίβασης” (όρος 5 του συμφωνητικού). Τέλος, με τον όρο 6 του ίδιου συμφωνητικού ορίστηκε ως χρονικό διάστημα, εντός του οποίου έπρεπε οι συμβαλλόμενοι να προβούν στις απαραίτητες ενέργειες για την ολοκλήρωση της μεταβίβασης, αυτό των τριών μηνών, σε περίπτωση δε, υπαίτιας και αδικαιολόγητης κωλυσιεργίας της εφεσίβλητης πέραν του τριμήνου, που θα είχε ως αποτέλεσμα τη μη ολοκλήρωση της μεταβίβασης, λόγω πιθανής αλλαγής του υπάρχοντος καθεστώτος περί μεταβιβάσεων, θα απαλλασσόταν ο εκκαλών από την υποχρέωση επιστροφής του ποσού των 40.000 ευρώ, κάτι που δεν θα συνέβαινε σε περίπτωση που ο τελευταίος κωλυσιεργούσε αδικαιολόγητα και υπαίτια να προβεί στις αναγκαίες από μέρους του ενέργειες εντός του ιδίου συμφωνηθέντος χρονικού διαστήματος. Με το ως άνω ιδιωτικό συμφωνητικό επομένως τα συμβαλλόμενα μέρη ανέλαβαν την υποχρέωση ο μεν εκκαλών να προσκομίσει στην εταιρία “Ο.Π.Α.Π. Α.Ε.” όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά για τη μεταβίβαση της άδειας λειτουργίας του με αριθμό …………. πρακτορείου Ο.Π.Α.Π., που διατηρούσε στον Πειραιά και η εφεσίβλητη, δεδομένου ότι δεν επιθυμούσε να παραμείνει στο πρακτορείο του εκκαλούντος, αλλά σε άλλο, να βρει το κατάλληλο μίσθιο, προκειμένου στη συνέχεια ο τελευταίος να ολοκληρώσει τη μεταφορά σ’ αυτήν του πρακτορείου του. Ως μίσθιο – κατάστημα, προς εκπλήρωση της σύμβασης, για τη μεταφορά του τελευταίου εννούνταν όχι η ανεύρεση ενός οποιουδήποτε καταστήματος, αλλά κάποιου που θα ήταν κατάλληλο για να λειτουργήσει ως πρακτορείο, σύμφωνα με τις προδιαγραφές της εταιρίας Ο.Π.Α.Π. Α.Ε., ώστε να μπορέσει να ολοκληρωθεί η μεταβίβαση κατά το ως άνω ιδιωτικό συμφωνητικό. Στο πλαίσιο αυτό ο εκκαλών, προς εκπλήρωση των συμφωνηθέντων με την εφεσίβλητη και σύμφωνα με σχετική υπόδειξη της τελευταίας, υπέβαλε αίτημα προς την εταιρία “Ο.Π.Α.Π. Α.Ε.” για τη μεταβίβαση της άδειας λειτουργίας του πρακτορείου του στην εφεσίβλητη και τη μεταφορά του στο επί της οδού ………….. κατάστημα. Το κατάστημα αυτό, αν και είχε επιφάνεια 100 τ.μ., για λόγους που αφορούσαν στην εφεσίβλητη, επιθυμούσε να το μισθώσει μόνο κατά το ήμισυ. Μετά την υποβολή του με αριθμό πρωτοκόλλου Α-…………… αιτήματος από τον εκκαλούντα, η εταιρία “Ο.Π.Α.Π. Α.Ε.”, με το από 30.4.2015 έγγραφό της, απάντησε ότι, αν και διάκειται θετικά στη μετεγκατάσταση του πρακτορείου του, η επιφάνεια του νέου καταστήματος επί της οδού …………… δεν κρίνεται επαρκής για την κάλυψη των επιχειρησιακών αναγκών της (Ο.Π.Α.Π. Α.Ε.), σε σχέση με την εμπορική δύναμη του σημείου, απορρίπτοντας το αίτημα. Σημειωτέον ότι σε περίπτωση μεταβίβασης της άδειας λειτουργίας και μετεγκατάστασης ενός καταστήματος – πρακτορείου ΟΠΑΠ ο ενδιαφερόμενος έχει τη δυνατότητα να απευθυνθεί στον αρμόδιο τομεάρχη της εταιρίας (“Ο.Π.Α.Π. Α.Ε.”), ο οποίος και θα εισηγηθεί στην τελευταία για το αν πληρούνται οι προϋποθέσεις (για τη μετεγκατάσταση), ώστε σε αρνητική απάντηση να γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές. Το γεγονός αυτό ήταν γνωστό στην εφεσίβλητη, αφού διατηρούσε ήδη πρακτορείο της ίδιας εταιρίας σε άλλο σημείο του Πειραιά. Έκτοτε, η εφεσίβλητη δεν προέβη σε άλλη ενέργεια για την ανεύρεση έτερου καταστήματος, είτε για τη μίσθωση ολόκληρου ή μεγαλύτερου τμήματος του επί της οδού ………… καταστήματος, σε συνεννόηση και με την εταιρεία Ο.Π.Α.Π. Α.Ε. Ούτε όμως, ζήτησε και την επιστροφή των χρημάτων που είχε καταβάλει στον εκκαλούντα. Αντίθετα, με δύο υπεύθυνες δηλώσεις των νομίμων εκπροσώπων της, η πρώτη από τις οποίες έχει ημερομηνία 4.3.2016 και η άλλη χωρίς ημερομηνία και θεωρήθηκε το γνήσιο της υπογραφής τους στις 7.4.2016, οπότε και παραδόθηκαν στον εκκαλούντα, οι τελευταίοι δήλωσαν ότι δεν έχουν καμία απαίτηση από το ποσό των 40.000 ευρώ, που έδωσαν. Η εξώδικη αυτή ομολογία τους, η οποία εκτιμάται ελεύθερα από το Δικαστήριο, δεν αναιρείται από την κατάθεση του εκ των νομίμων εκπροσώπων της εφεσίβλητης …………… ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου, ότι οι υπεύθυνες δηλώσεις δόθηκαν, προκειμένου να μπορέσει να μεταβιβαστεί (από τον εκκαλούντα) σε άλλον ενδιαφερόμενο η άδεια λειτουργίας του, αφού δεν εξηγείται πώς αυτός (τρίτος) θα γνώριζε την οφειλή του εκκαλούντος και τι επιρροή θα είχε η οφειλή αυτή στη μεταβίβαση της άδειάς του. Σημειωτέον ότι από την αναφορά στις δύο αυτές υπεύθυνες δηλώσεις πως οι νόμιμοι εκπρόσωποι της εφεσίβλητης επιτρέπουν στον εκκαλούντα να μεταβιβάσει την άδεια λειτουργίας του πρακτορείου του, συνάγεται ότι πίστευαν πως δεσμεύονταν από το ως άνω ιδιωτικό συμφωνητικό, έστω και μετά την πάροδο έτους από την υπογραφή του μεταξύ τους ιδιωτικού συμφωνητικού. Περαιτέρω, από την πιο πάνω απάντηση της εταιρίας “Ο.Π.Α.Π. Α.Ε.” αποδεικνύεται ότι ο εκκαλών προέβη σε όλες τις ενέργειες τις οποίες είχε αναλάβει με το ως άνω ιδιωτικό συμφωνητικό. Αντίθετα, η εφεσίβλητη, μην έχοντας συμμορφωθεί με την υποχρέωσή της να ανεύρει κατάλληλο μίσθιο για την μεταβίβαση της άδειας του εκκαλούντος δεν επέδειξε την συμπεριφορά που θα επιδείκνυε ο μέσος συνετός επαγγελματίας, που μάλιστα είχε και άλλη άδεια καταστήματος, και κατ’ επέκταση (είχε) γνώση των διαδικασιών της ΟΠΑΠ, ως προς τον τρόπο και τις απαιτήσεις μεταβίβασης άδειας. Υπαιτιότητα δεν θα συνέτρεχε σε βάρος της εφεσίβλητης στην περίπτωση που θα έβρισκε ένα κατάλληλο μίσθιο – κατάστημα και η εταιρία Ο.Π.Α.Π. Α.Ε. θα αρνούνταν τη μετεγκατάστασή του. Σημειωτέον ότι ο εκ των νομίμων εκπροσώπων της εφεσίβλητης ……….., όπως ο ίδιος δήλωσε ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου, προέβη, για τους δικούς του λόγους, στην ανεύρεση άλλου καταστήματος, το έτος 2016, όπου σύστησε ατομική επιχείρηση πρακτορείου Ο.Π.Α.Π. Εξάλλου, ο εκκαλών αναμένοντας την ανεύρεση από την εφεσίβλητη κατάλληλου μισθίου, δεν μεταβίβασε την άδειά του και απώλεσε το ποσό που θα λάμβανε, αφού αναγκάστηκε να την παραδώσει (άδεια πρακτορείου) στον Ο.Π.Α.Π. Μάλιστα, πριν την υπογραφή του υπό κρίση ιδιωτικού συμφωνητικού με την εφεσίβλητη, είχε συμφωνήσει τη μεταβίβαση της άδειάς του, στους ………, ………… και ……….., έχοντας λάβει και προκαταβολή, την οποία αναγκάστηκε να επιστρέψει, προκειμένου να συνάψει συμφωνία με την εφεσίβλητη, οι νόμιμοι εκπρόσωποι της οποίας ήταν ξαδέρφια του. Ήδη δε, ο εκκαλών εργάζεται από τις 14.7.2020, ως ανειδίκευτος εργάτης, με ωρομίσθιο 5,85 ευρώ. Επομένως, η μεταβίβαση της άδειας λειτουργίας πρακτορείου ΟΠΑΠ από τον εκκαλούντα προς την εφεσίβλητη, δεν ολοκληρώθηκε από υπαιτιότητα της τελευταίας, αφού δεν συμμορφώθηκε με την υποχρέωσή της να ανεύρει κατάλληλο μίσθιο προς τούτο και έτσι, σύμφωνα με τον όρο 5 του ως άνω μεταξύ τους ιδιωτικού συμφωνητικού, ο εκκαλών απαλλάχθηκε από την υποχρέωση να επιστρέψει το ποσό των 40.000 ευρώ, που είχε λάβει. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που έκρινε ότι η μεταβίβαση της άδειας λειτουργίας του πρακτορείου του εκκαλούντος δεν ολοκληρώθηκε, χωρίς υπαιτιότητα της εφεσίβλητης και υποχρέωσε τον πρώτο να καταβάλει στην τελευταία το ποσό των 40.000 ευρώ, εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις και πρέπει να γίνει δεκτός ο πρώτος λόγος της έφεσης και ως ουσιαστικά βάσιμος.
V. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη οριστική απόφαση 5181/2018 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, να κρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο (άρθρο 535 §1 του Κ.Πολ.Δ.), να ερευνηθεί η από 30.3.2018 αγωγή και να απορριφθεί ως αόριστη ως προς το αίτημα της περί καταβολής χρηματικής ικανοποίησης, λόγω ηθικής βλάβης και ως ουσιαστικά αβάσιμη ως προς το αίτημα περί καταβολής αποζημίωσης ποσού 40.000 ευρώ. Επομένως, εφόσον έγινε δεκτή η έφεση και εξαφανίστηκε, η εκκαλουμένη, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή στον εκκαλούντα του παραβόλου των εκατό (100) ευρώ, που κατέθεσε με το ……………. ηλεκτρονικό παράβολο. Τέλος, πρέπει να καταδικαστεί η ενάγουσα στην πληρωμή της δικαστικής δαπάνης του εναγομένου και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, σύμφωνα με το σχετικό αίτημά του (άρθρα 176, 183, 191 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ., 58 παρ. 3, 69 παρ. 1, 68 παρ. 1 και 63 παρ.1 περ. i. α του ν. 4194/2013), κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά και κατ’ ουσία την από 8.2.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………../2019 έφεση της εταιρίας με την επωνυμία “………………..”.
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη οριστική απόφαση 5181/2018 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία.
Κρατεί την υπόθεση και δικάζει την από 30.3.2018 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………./2018 αγωγή.
Απορρίπτει αυτήν.
Διατάσσει την επιστροφή στον εκκαλούντα του κατατεθέντος από αυτόν παραβόλου των εκατό (100) ευρώ, που αναφέρεται στο σκεπτικό. Και
Καταδικάζει την ενάγουσα – εφεσίβλητη εταιρία με την επωνυμία «…………..». στην πληρωμή της δικαστικής δαπάνης του εναγομένου – εκκαλούντα ……….. και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, την οποία καθορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων πεντακοσίων (2.500) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στις 10 Νοεμβρίου 2021, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ