Αριθμός 119/2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 3ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Σ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ-ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ: Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «Περιφέρεια Αττικής», το οποίο για την Περιφερειακή Ενότητα Πειραιά εδρεύει στον Πειραιά, ως καθολικού διαδόχου της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αθηνών-Πειραιώς-Νομαρχιακό Διαμέρισμα Πειραιώς, νομίμως εκπροσωπούμενου, το οποίο εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσιά του δικηγόρο Όλγα Σαββίδου (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ-ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: …………., ο οποίος παραστάθηκε αυτοπροσώπως, ως δικηγόρος.
Ο εφεσίβλητος-εκκαλών άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 4.9.2019 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2019) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 2930/2020 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε εν μέρει την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου α) το εναγόμενο και ήδη εκκαλούν-εφεσίβλητο με την από 10.9.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ Πρωτοδικείου ……./2020, ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου ……../2020) έφεσή του και β) ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος-εκκαλών με την από 14.10.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ Πρωτοδικείου ……./2020, ΓΑΚ/ΕΑΚ …../2020) έφεσή του. Δικάσιμος των ως άνω εφέσεων ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Η πληρεξούσια δικηγόρος του εκκαλούντος-εφεσιβλήτου, η οποία παραστάθηκε με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξε τις απόψεις της με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσε και ο εφεσίβλητος-εκκαλών, παραστάς αυτοπροσώπως ως δικηγόρος, αφού έλαβε το λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκε στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσε.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Εισάγονται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου: Α) η από 10-9-2020 (με αριθμ. κατάθ. ………/12-10-2020) έφεση του Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «Περιφέρεια Αττικής» κατά του ……. και Β) η από 14-10-2020 (με αριθμ. κατάθ. ……../14-10-2020) έφεση του …….. κατά του Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «Περιφέρεια Αττικής». Οι εφέσεις αυτές, οι οποίες στρέφονται κατά της υπ’ αριθμ. 2930/2020 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε κατά την προβλεπόμενη στο άρθρο 614 παρ. 1 ΚΠολΔ ειδική διαδικασία των περιουσιακών (μισθωτικών) διαφορών, πρέπει να ενωθούν και συνεκδικασθούν, λόγω της πρόδηλης μεταξύ τους συνάφειας και για οικονομία χρόνου και εξόδων (άρθρα 31 και 246 ΚΠολΔ).
Οι ως άνω υπό κρίση εφέσεις έχουν ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως (άρθρα 495 παρ. 1, 2, 499, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1, 517 και 518 παρ. 2 του ΚΠολΔ), αρμοδίως δε, φέρονται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 ΚΠολΔ). Σημειώνεται ότι έχει κατατεθεί από τον εκκαλούντα της ως άνω δεύτερης από 14-10-2020 (με αριθμ. κατάθ. ………./14-10-2020) έφεσης το νόμιμο παράβολο, ποσού εκατό (100) ευρώ, κατ’ άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ, ενώ για την πρώτη έφεση δεν απαιτείται καταβολή του, σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ. 4 του ν. 2579/1998. Πρέπει, επομένως, οι εφέσεις αυτές να γίνουν τυπικά δεκτές και να ερευνηθούν περαιτέρω, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων τους (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ), αφού συνεκδικασθούν, κατά τα ανωτέρω.
Στην από 4-9-2019 (με αριθμ. κατάθ. ………/4-9-2019) αγωγή ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά ο ενάγων ιστορούσε ότι είναι αποκλειστικός κύριος των περιγραφόμενων σ’ αυτήν οριζόντιων ιδιοκτησιών της οικοδομής επί της οδού ……… στον Πειραιά και συγκεκριμένα: α) ολόκληρου του τρίτου πάνω από τον ισόγειο ορόφου, ο οποίος περιλαμβάνει επτά (Γ1-Γ7) γραφεία, συνολικής επιφάνειας 330 τ.μ., β) του υπό στοιχείο ΣΤ1 γραφείου του έκτου ορόφου, επιφάνειας 65 τ.μ. και γ) του υπό στοιχείο Ζ3 γραφείου του έβδομου ορόφου, επιφάνειας 31 τ.μ. Ότι η κυριότητα (αρχικά ψιλή) των ανωτέρω ιδιοκτησιών περιήλθε σ’ αυτόν δυνάμει του υπ’ αριθμ. ……./2007 δωρητήριου συμβολαίου της συμβολαιογράφου Αθηνών ………., που μεταγράφηκε νόμιμα, από τη (δωρήτρια) ………, η οποία παρακράτησε την εφ’ όρου ζωής επικαρπία και μετά το θάνατό της περιήλθε στον ίδιο (ενάγοντα) η πλήρης κυριότητά τους. Ότι, με τα αναφερόμενα από 7-5-1998, 14-11-1997 και 17-2-2005 ιδιωτικά συμφωνητικά, η (τότε) Νομαρχία Πειραιά, διάδοχος της οποίας είναι ήδη η εναγομένη Περιφέρεια Αττικής Περιφερειακή Ενότητα Πειραιά, μίσθωσε από τη δικαιοπάροχό του, …………, τις ως άνω οριζόντιες ιδιοκτησίες για να τις χρησιμοποιήσει για τη στέγαση διαφόρων υπηρεσιών της. Ότι η διάρκεια των ανωτέρω μισθωτικών συμβάσεων παρατάθηκε διαδοχικά μέχρι τις 31-12-2016, οπότε όλες οι συμβάσεις έληξαν, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 4447/23-12-2016. Ότι, παρά ταύτα, το εναγόμενο συνεχίζει να κάνει χρήση των μίσθιων ακινήτων χωρίς να καταβάλλει αποζημίωση χρήσης από τον Ιανουάριο του 2017και εντεύθεν. Ενόψει αυτών, με την αγωγή του, όπως περιορίσθηκε νομίμως, ζητούσε: α) να του αποδώσει το εναγόμενο τη χρήση των επίδικων μίσθιων ακινήτων και β) να αναγνωρισθεί ότι το εναγόμενο υποχρεούται να του καταβάλει, ως αποζημίωση χρήσης αυτών, το συνολικό ποσό των 93.720 ευρώ για τη χρονική περίοδο από το Δεκέμβριο του 2017 έως και το Σεπτέμβριο του 2019, ήτοι για 22 μήνες προς 4.260 ευρώ μηνιαίως, με το νόμιμο τόκο από τότε που κάθε επιμέρους ποσό ήταν απαιτητό, άλλως από την επίδοση προγενέστερης αγωγής του, που επέχει θέση εξώδικης όχλησης, ήτοι από 25-9-2017 έως και την πλήρη εξόφληση.
Επί της ως άνω αγωγής, αρχικά εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 490/2020 (μη οριστική) απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και ακολούθως η προσβαλλόμενη απόφαση, με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η αγωγή. Κατά της απόφασης αυτής, παραπονούνται οι εκκαλούντες των δύο εφέσεων, για λόγους που ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων. Ζητούν δε να εξαφανισθεί και, ακολούθως, το μεν εκκαλούν της πρώτης έφεσης ζητεί να απορριφθεί η αγωγή, ο δε εκκαλών της δεύτερης έφεσης ζητεί να γίνει εξ ολοκλήρου δεκτή η αγωγή του.
Η αγωγή είναι επαρκώς ορισμένη κατ’ άρθρο 216 παρ. 1αΚΠολΔ, καθόσον προσδιορίζεται με σαφήνεια το αιτούμενο μηνιαίο ποσό για αποζημίωση χρήσης των μίσθιων ακινήτων, σύμφωνα με την εκτιμώμενη μισθωτική αξία τους, ήτοι 10 ευρώ/τ.μ. και συνολικά 4.260 ευρώ. Επομένως, είναι αβάσιμος και απορριπτέος ο πρώτος λόγος (κατά το πρώτο σκέλος του) της από 10-9-2020 (με αριθμ. κατάθ. ………./12-10-2020) έφεσης, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα. Εξάλλου, εφόσον ο ενάγων ζητούσε την επιδίκαση τόκων υπερημερίας για τα αιτούμενα κονδύλια της αποζημίωσης χρήσης από προγενέστερο χρονικό σημείο, ήτοι από την άσκηση προγενέστερης αγωγής του, που κρίθηκε μη νόμιμο, ορθώς η εκκαλουμένη δέχθηκε το έλασσον, δηλαδή την καταβολή τόκων από μεταγενέστερο χρόνο και συγκεκριμένα από την επίδοση της υπό κρίση αγωγής, που εκ του νόμου συνιστά όχληση και έκτοτε οφείλονται τόκοι κατά τα άρθρ. 340, 345, 346 ΑΚ (βλ. ΑΠ 1288/1996, ΕφΘεσ 227/2021, ΕφΑθ 445/2002 ΝΟΜΟΣ). Επομένως, είναι αβάσιμος και απορριπτέος ο πρώτος λόγος (κατά το δεύτερο σκέλος του) της ως άνω από 10-9-2020 έφεσης, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα.
Εξάλλου, απορριπτέος είναι και ο πέμπτος λόγος της από 10-9-2020 (με αριθμ. κατάθ. ……../12-10-2020) έφεσης, με τον οποίο το εκκαλούν παραπονείται για την κήρυξη της εκκαλούμενης απόφασης προσωρινά εκτελεστής ως προς το σκέλος της που αναφέρεται στην απόδοση της χρήσης των μισθίων, διότι ο λόγος, κατά τον οποίο κηρύχθηκε ή δεν κηρύχθηκε προσωρινά εκτελεστή η απόφαση, αλυσιτελώς προβάλλεται, καθόσον η απόφαση του εφετείου, ως τελεσίδικη, μπορεί να εκτελεστεί κατά τα άρθρα 321 και 904 παρ. 2 ΚΠολΔ (βλ. ΕφΠειρ. 1145/2004, ΕφΘεσ. 219/1999, ΕΑ 4457/1992, ΕΑ 4556/1987 ΝΟΜΟΣ).
Από την εκτίμηση όλων των εγγράφων, που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν νομίμως, τα οποία λαμβάνονται υπόψη είτε προς άμεση απόδειξη είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο ενάγων είναι κύριος των ακόλουθων οριζόντιων ιδιοκτησιών, που βρίσκονται στην οικοδομή επί της οδού ……….. στον Πειραιά: α) του υπό στοιχείο Γ1 γραφείου του τρίτου ορόφου, επιφάνειας 65 τ.μ., β) του υπό στοιχείο Γ2 γραφείου του τρίτου ορόφου, επιφάνειας 41 τ.μ., γ) του υπό στοιχείο Γ3 γραφείου του τρίτου ορόφου, επιφάνειας 41 τ.μ., δ) του υπό στοιχείο Γ4 γραφείου του τρίτου ορόφου, επιφάνειας 51 τ.μ., ε) του υπό στοιχείο Γ5 γραφείου του τρίτου ορόφου, επιφάνειας 36 τ.μ., στ) του υπό στοιχείο Γ6 γραφείου του τρίτου ορόφου, επιφάνειας 30 τ.μ., ζ) του υπό στοιχείο Γ7 γραφείου του τρίτου ορόφου, επιφάνειας 55 τ.μ., η) του υπό στοιχείο ΣΤ1 γραφείου του έκτου ορόφου, επιφάνειας 65 τ.μ. και θ) του υπό στοιχείο Ζ3 γραφείου του έβδομου ορόφου, επιφάνειας 31 τ.μ.. Η αποκλειστική κυριότητα των ανωτέρω οριζόντιων ιδιοκτησιών περιήλθε στον ενάγοντα δυνάμει του υπ’ αριθμ. …./2007 συμβολαίου της συμβολαιογράφου Αθηνών ……., που νόμιμα μεταγράφηκε στο Υποθηκοφυλακείο Πειραιώς στον τόμο … με αριθμό …, λόγω δωρεάς από τη ………… Με τα κάτωθι ιδιωτικά συμφωνητικά μίσθωσης, η Νομαρχία Πειραιά, της οποία καθολικός διάδοχος είναι το εναγόμενο νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, μίσθωσε από τη δικαιοπάροχο του ενάγοντος ……….. τις ως άνω ιδιοκτησίες και ειδικότερα: 1) με το από 7-5-1998 ιδιωτικό συμφωνητικό μίσθωσε τα επτά ως άνω υπό στοιχεία Γ1, Γ2, Γ3, Γ4, Γ5, Γ6, Γ7 γραφεία του τρίτου ορόφου, για χρονικό διάστημα τριών ετών, αντί μηνιαίου μισθώματος επτακοσίων πενήντα χιλιάδων δραχμών (750.000 δρχ.), τα οποία το εναγόμενο χρησιμοποιεί για την στέγαση των υπηρεσιών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, 2) με το από 14-11-1997 ιδιωτικό συμφωνητικό μίσθωσε το ως άνω υπό στοιχείο ΣΤ1 γραφείο του έκτου ορόφου, επιφάνειας 65 τ.μ. για χρονικό διάστημα τριών ετών, αντί μηνιαίου μισθώματος διακοσίων τριάντα χιλιάδων δραχμών (230.000 δρχ.), το οποίο το εναγόμενο χρησιμοποιεί για τη στέγαση των υπηρεσιών της Διεύθυνσης Βιομηχανίας και 3) με το από 17-2-2005 ιδιωτικό συμφωνητικό μίσθωσε το ως άνω υπό στοιχείο Ζ3 γραφείο του έβδομου ορόφου, επιφάνειας 31 τ.μ., αντί μηνιαίου μισθώματος οκτακοσίων εξήντα επτά (867) ευρώ, ενώ η μίσθωση συμφωνήθηκε να διαρκέσει μέχρι τη λήξη της κύριας σύμβασης, το οποίο το εναγόμενο χρησιμοποιεί για τη στέγαση του Γραφείου Περιφερειακού Συμβουλίου της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΠΥΣΔΕ). Η διάρκεια των ως άνω μισθωτικών συμβάσεων παρατάθηκε και το μίσθωμα αναπροσαρμόστηκε, διαμορφώθηκε, δε, για το μήνα Δεκέμβριο του έτους 2016 στο συνολικό ποσό των 2.308,61 ευρώ μηνιαίως. Εξάλλου, ουδόλως προέκυψε ο προβαλλόμενος στον τέταρτο λόγο της από 10-9-2020 (με αριθμ. κατάθ. ………../12-10-2020) έφεσης ισχυρισμός του εναγομένου ότι υπάρχει κοινωνία δικαιώματος μεταξύ όλων των εκμισθωτών της ως άνω οικοδομής, άλλως ότι υπάρχει συμμίσθωση σε σχέση με τις οριζόντιες ιδιοκτησίες του ενάγοντος, που βρίσκονται στον έκτο και στον έβδομο όροφο της οικοδομής. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι στις 31-12-2016 οι ως άνω συμβάσεις έληξαν, χωρίς να συναφθούν νέες (συμβάσεις), όπως κρίθηκε με δύναμη δεδικασμένου από την υπ’ αριθμ. 4933/2018 τελεσίδικη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που είχε εκδοθεί, κατόπιν αγωγής του ενάγοντος κατά του αντιδίκου του, για την καταβολή αποζημίωσης χρήσης των επίδικων οριζόντιων ιδιοκτησιών, που αφορούσε προγενέστερα χρονικά διαστήματα εντός του 2017. Συναφώς, σημειώνεται ότι, με το άρθρο 30 του ν. 4447/23-12-2016 ρυθμίστηκε η καταβολή των μισθωμάτων από τις Περιφέρειες για τα μισθωμένα από αυτές ακίνητα, στα οποία έληξε η χρονική διάρκεια της μίσθωσής τους χωρίς να επακολουθήσει συμφωνία παράτασης. Ορίσθηκε λοιπόν ότι, καταρχάς, οι Περιφέρειες υποχρεούνταν, μέσα σε αποκλειστική προθεσμία δύο (2) μηνών από την έναρξη ισχύος του ως άνω νόμου, να ξεκινήσουν τις διαγωνιστικές διαδικασίες μίσθωσης κτιρίων και, περαιτέρω, θεωρήθηκαν νόμιμες οι καταβολές των μισθωμάτων για τα ως άνω ακίνητα, των οποίων εξακολούθησε η χρήση και μετά τη λήξη των μισθωτικών συμβάσεων, μέχρι τη σύναψη νέων συμβάσεων, το δε καταβλητέο εκάστοτε μίσθωμα θα προέκυπτε μετά από διαπραγμάτευση μεταξύ της Οικονομικής Επιτροπής της οικείας Περιφέρειας και των εκμισθωτών τους και δεν θα μπορούσε να είναι υψηλότερο από το τελευταίο καταβληθέν μίσθωμα της σύμβασης που έληξε. Με τις διατάξεις του άρθρ. 30 του ν. 4447/23-12-2016 ουδόλως απαγορεύθηκε η έξωση των Περιφερειών από μισθωμένα ακίνητα, στα οποία είχαν λήξει, κατά τα ανωτέρω, οι μισθωτικές συμβάσεις, μέχρι την ολοκλήρωση των διαγωνιστικών διαδικασιών για τη στέγαση των υπηρεσιών τους, όπως το εναγόμενο ισχυρίζεται. Εξάλλου, όπως αποδείχθηκε, βάσει των ως άνω διατάξεων, προσκλήθηκαν οι εκμισθωτές της ως άνω οικοδομής, που είχαν εκμισθώσει στην εναγομένη οριζόντιες ιδιοκτησίες, των οποίων οι μισθωτικές συμβάσεις είχαν λήξει, στη συνεδρίαση της Οικονομικής Επιτροπής της εναγομένης, στις 17-3-2017, για να συμμετάσχουν στην προβλεπόμενη κατά τα ανωτέρω διαπραγμάτευση. Κατά τη συνεδρίαση αυτή, στην οποία παρευρέθηκε και ο ενάγων, συμφωνήθηκε η μείωση του συνολικού μηνιαίου μισθώματος, που θα κατέβαλλε η εναγομένη σε όλους τους εκμισθωτές της οικοδομής, από 8.697,07 ευρώ, όπως είχε διαμορφωθεί στις 31-12-2016, σε 7500 ευρώ, που ήταν καταβλητέο από 1-1-2017 και εφεξής. Ειδικότερα, δε, ως προς τον ενάγοντα, που συμφώνησε στα ανωτέρα, αυτό συνεπαγόταν τη μείωση του καταβλητέου προς αυτόν ποσού, που του αναλογούσε, ανάλογα με την επιφάνεια των οριζόντιων ιδιοκτησιών του, από 2.308,61 ευρώ σε 1.991,08 ευρώ αντιστοίχως. Ωστόσο, η παραπάνω συμφωνία, που δεν είχε το χαρακτήρα αναμίσθωσης, ούτε παράτασης της μίσθωσης, ρύθμιζε απλώς το χρηματικό ποσό, που θα ελάμβανε ο κάθε εκμισθωτής οριζόντιων ιδιοκτησιών της οικοδομής για τη συνέχιση της χρήσης τους, εφόσον εξακολουθούσε να συναινεί στη συμφωνηθείσα ρύθμιση και δεν προέκρινε τη δικαστική προσφυγή του για τον καθορισμό της αποζημίωσης χρήσης του μισθίου ή και για την απόδοση της χρήσης του. Επομένως, είναι αβάσιμος και απορριπτέος ο τρίτος λόγος της από 10-9-2020 έφεσης, με τον οποίο υποστηρίζεται ότι έπρεπε να απορριφθεί ως μη νόμιμο το αίτημα της αγωγής για την απόδοση της χρήσης των μίσθιων ακινήτων.
Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι το εναγόμενο έκανε ακώλυτη χρήση των μίσθιων ακινήτων κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, ήτοι από το Δεκέμβριο του 2017 μέχρι και το Σεπτέμβριο 2019, συνέχισε, δε, τη χρήση τους και για το εφεξής χρονικό διάστημα. Όπως αποδείχθηκε, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις αποδείξεις και ιδιαίτερα την προαναφερόμενη από 17-3-2017 συμφωνία μεταξύ των εκμισθωτών της ως άνω οικοδομής και της Οικονομικής Επιτροπής της εναγομένης, καθώς επίσης και το γεγονός ότι το επίδικο χρονικό διάστημα ανάγεται, κατά το μεγαλύτερο μέρος του, στην περίοδο που η χώρα βρισκόταν υπό αυστηρό δημοσιονομικό έλεγχο, με την εφαρμογή «μνημονίων», εξαιτίας των οποίων μειώθηκαν αισθητά τα εισοδήματα των πολιτών και, συνακόλουθα, η αγοραστική τους ικανότητα, ειδικότερα δε, υπήρξε μεγάλη μείωση της εμπορικής αξίας των ακινήτων και, συνακόλουθα της μισθωτικής τους αξίας, κρίνεται ότι η μισθωτική αξία, που είναι η συνήθης για αντίστοιχης χρήσης ακίνητα με τα επίδικα στην ίδια περιοχή με ανάλογα χαρακτηριστικά (θέση, επιφάνεια, παλαιότητα κ.λπ.) ανέρχεται σε 5,5 ευρώ περίπου. Πρέπει, δε, το ύψος της αποζημίωσης χρήσης για όλα τα επίδικα ακίνητα να καθοριστεί στο ποσό των 2.300 ευρώ μηνιαίως. Επομένως, το οφειλόμενο ποσό προς τον ενάγοντα, για την επίδικη χρονική περίοδο, ανέρχεται σε 50.600 ευρώ (2.300 ευρώ Χ 22 μήνες, όπως ορθώς κρίθηκε από την εκκαλούμενη απόφαση.
Σύμφωνα με το άρθρο 527ΚΠολΔ (όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 άρθρο τρίτο του ν. 4335/2015), είναι απαράδεκτη η προβολή στην κατ’ έφεση δίκη πραγματικών ισχυρισμών που δεν προτάθηκαν στην πρωτόδικη δίκη, εκτός αν: 1) προτείνονται από τον εφεσίβλητο, ενάγοντα, εναγόμενο ή εκείνον που είχε παρέμβει, ως υπεράσπιση κατά της έφεσης και δεν μεταβάλλεται με τους ισχυρισμούς αυτούς η βάση της αγωγής ή της παρέμβασης, ή προτείνονται από εκείνον που παρεμβαίνει για πρώτη φορά στην κατ’ έφεση δίκη με πρόσθετη παρέμβαση, θεωρείται όμως αναγκαίος ομόδικος του αρχικού διαδίκου, 2) γεννήθηκαν μετά τη συζήτηση στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο και στην περίπτωση των άρθρων 237 και 238 μετά την παρέλευση της προθεσμίας για την κατάθεση των προτάσεων, 3) λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως ή μπορεί να προταθούν σε κάθε στάση της δίκης, 4) το δικαστήριο κρίνει ότι δεν προβλήθηκαν εγκαίρως με τις προτάσεις από δικαιολογημένη αιτία’ αυτό ισχύει και για την ένσταση κατάχρησης δικαιώματος, 5) προέκυψαν για πρώτη φορά μεταγενέστερα και 6) αποδεικνύονται εγγράφως ή με δικαστική ομολογία του αντιδίκου. Το απαράδεκτο λαμβάνεται υπόψη και αυτεπαγγέλτως.
Στην προκειμένη περίπτωση, το εναγόμενο είχε προβάλει πρωτοδίκως ένσταση εξόφλησης των οφειλόμενων ποσών, πλην όμως αυτή ήταν αόριστη, καθόσον δεν προσδιοριζόταν το ύψος, ο χρόνος και ο τρόπος καταβολής των επιμέρους καταβληθέντων ποσών. Γι’ αυτό, ορθώς απορρίφθηκε η ένσταση αυτή ως απαράδεκτη από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο. Ωστόσο, το εναγόμενο επαναφέρει ορισμένως την ένσταση αυτή, περί (μερικής) εξόφλησης της ως άνω οφειλής, με το δεύτερο λόγο της από 10-9-2020 (με αριθμ. κατάθ. ………/12-10-2020) έφεσης, που, όπως ισχυρίζεται αποδεικνύεται από τα δημόσια έγγραφα που επικαλείται. Ο λόγος αυτός της έφεσης παραδεκτώς προβάλλεται και είναι νόμιμος, κατά τα ανωτέρω (άρθρ. 416, 417 ΑΚ). Πρέπει, δε, να ερευνηθεί περαιτέρω για την ουσιαστική του βασιμότητα. Όπως αποδεικνύεται από τα προσαγόμενα δημόσια έγγραφα, το εναγόμενο προσέφερε νομότυπα και εμπρόθεσμα τα χρηματικά ποσά, που θεωρούσε ευλόγως ότι όφειλε στον ενάγοντα, για το επίδικο χρονικό διάστημα, σύμφωνα με την προαναφερόμενη από 17-3-2017 συμφωνία μεταξύ των εκμισθωτών της ως άνω οικοδομής και της Οικονομικής Επιτροπής της εναγομένης. Συγκεκριμένα, προσέφερε σ’ αυτόν για το Δεκέμβριο του 2017 το ποσό των 1991,08 ευρώ και ακολούθως, για το Α’ τρίμηνο του 2018, για το Β’ τρίμηνο του 2018, για το Γ’ τρίμηνο του 2018, για το Δ’ τρίμηνο του 2018, για το Α’ τρίμηνο του 2019, για το Β’ τρίμηνο του 2019 και για το Γ’ τρίμηνο του 2019 από 5973,24 ευρώ, ήτοι συνολικά 43803,76 ευρώ. Όμως, ο ενάγων αρνήθηκε να εισπράξει τα ποσά αυτά, μη προσκομίζοντας τα αναγκαία δικαιολογητικά, ήτοι φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα. Εν τέλει, όταν προσκόμισε ο ενάγων τα απαιτούμενα δικαιολογητικά, κατατέθηκε στο λογαριασμό του ενάγοντος στην ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ το ποσό των 36.485,63 ευρώ στις 16-3-2020, επιπλέον, δε, στη συνιδιοκτησία της ως άνω οικοδομής επί της οδού …………. στον Πειραιά, παραδόθηκε από το εναγόμενο τραπεζική επιταγή, ποσού 7.101 ευρώ, για την πληρωμή του οφειλόμενου ποσού του ενάγοντος, από κοινόχρηστες δαπάνες αυτού στην ως άνω οικοδομή, κατόπιν του από 4-3-2020 κατασχετηρίου της συνιδιοκτησίας της οικοδομής, εκπροσωπούμενης νόμιμα από το διαχειριστή της και της από 9-3-2020 δήλωσης τρίτου εκ μέρους του εναγομένου. Επομένως, είναι βάσιμη η προβληθείσα από την εναγομένη ένσταση μερικής εξόφλησης για το ποσό των 43.586,63 ευρώ. Ενόψει των ανωτέρω, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η αγωγή και να αναγνωρισθεί ότι το εναγόμενο οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 7.013,37 ευρώ (50600-43586,63) με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής, επιπλέον, δε, πρέπει να υποχρεωθεί το εναγόμενο να του αποδώσει τη χρήση των προπεριγραφόμενων μίσθιων ακινήτων, λόγω λήξης των συμβάσεων μίσθωσης αυτών. Συνεπώς, πρέπει να απορριφθεί η από 14-10-2020 (με αριθμ. κατάθ. ……./14-10-2020) έφεση ως αβάσιμη κατ’ ουσίαν, να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου, που είχε κατατεθεί για την άσκηση της έφεσης στο δημόσιο ταμείο (άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ) και να καταδικαστεί ο εκκαλών, λόγω της ήττας του, στα δικαστικά έξοδα του αντιδίκου του του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας (άρθρ. 176, 183 ΚΠολΔ), κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό. Περαιτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή ως βάσιμη κατ’ ουσίαν η από 10-9-2020 (με αριθμ. κατάθ. ……../12-10-2020) έφεση, να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη και μάλιστα στο σύνολό της για την ενότητα της εκτέλεσης, και, αφού κρατηθεί η υπόθεση προς εκδίκαση από το παρόν Δικαστήριο, να γίνει εν μέρει δεκτή η αγωγή κατά τα ανωτέρω και να καταδικαστεί το εκκαλούν – εναγόμενο στην καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων του αντιδίκου του αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας (άρθρ. 178, 183 ΚΠολΔ), κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων Α) την από 10-9-2020 (με αριθμ. κατάθ. ……../12-10-2020) έφεση του Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «Περιφέρεια Αττικής» κατά του ………. και Β) την από 14-10-2020 (με αριθμ. κατάθ. ………/14-10-2020) έφεση του …….. κατά του Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «Περιφέρεια Αττικής».
ΔΕΧΕΤΑΙ κατά το τυπικό της μέρος και
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την από 14-10-2020 (με αριθμ. κατάθ. ……./14-10-2020) έφεση κατά το ουσιαστικό της μέρος.
ΔΙΑΤΑΖΕΙ την εισαγωγή του παραβόλου, που είχε κατατεθεί για την άσκηση της έφεσης, στο δημόσιο ταμείο.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον εκκαλούντα στα δικαστικά έξοδα του αντιδίκου του, που ορίζει για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας σε εξακόσια (600) ευρώ.
ΔΕΧΕΤΑΙ κατά το τυπικό και ουσιαστικό της μέρος την από 10-9-2020 (με αριθμ. κατάθ. ………/12-10-2020) έφεση.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλούμενη με αριθμ. 2930/2020 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε κατά την προβλεπόμενη στο άρθρο 614 παρ. 1 ΚΠολΔ ειδική διαδικασία των περιουσιακών (μισθωτικών) διαφορών.
ΚΡΑΤΕΙ την αγωγή.
ΔΙΚΑΖΕΙ επί της ουσίας την υπόθεση.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι το εναγόμενο οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των επτά χιλιάδων, δεκατριών ευρώ και τριάντα επτά λεπτών (7013,37 ευρώ) με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ το εναγόμενο να αποδώσει στον ενάγοντα τη χρήση των μίσθιων ακινήτων και συγκεκριμένα: α) του υπό στοιχείο Γ1 γραφείου του τρίτου ορόφου, επιφάνειας 65 τ.μ., β) του υπό στοιχείο Γ2 γραφείου του τρίτου ορόφου, επιφάνειας 41 τ.μ., γ) του υπό στοιχείο Γ3 γραφείου του τρίτου ορόφου, επιφάνειας 41 τ.μ., δ) του υπό στοιχείο Γ4 γραφείου του τρίτου ορόφου, επιφάνειας 51 τ.μ., ε) του υπό στοιχείο Γ5 γραφείου του τρίτου ορόφου, επιφάνειας 36 τ.μ., στ) του υπό στοιχείο Γ6 γραφείου του τρίτου ορόφου, επιφάνειας 30 τ.μ., ζ) του υπό στοιχείο Γ7 γραφείου του τρίτου ορόφου, επιφάνειας 55 τ.μ., η) του υπό στοιχείο ΣΤ1 γραφείου του έκτου ορόφου, επιφάνειας 65 τ.μ. και θ) του υπό στοιχείο Ζ3 γραφείου του έβδομου ορόφου, επιφάνειας 31 τ.μ., που βρίσκονται στην οικοδομή επί της οδού ……….. στον Πειραιά.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ το εκκαλούν-εναγόμενο στην καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων του αντιδίκου του, που ορίζει για αμφοτέρους τους βαθμούς δικαιοδοσίας σε πεντακόσια (500) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, την 1η Μαρτίου 2022, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ