Αριθμός 125/2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 3ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Μαρία Παπαδογρηγοράκου, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ………….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: ………., ο οποίος παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου του δικηγόρου Ανδρέα Πηλαβάκη.
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) ………. και 2) …………. οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιό τους δικηγόρο Γεώργιο Σταματογιάννη (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Ο εκκαλών άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 27.11.2019 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2019) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 3789/2020 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που απέρριψε την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου ο ενάγων και ήδη εκκαλών με την από 27.1.2021 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../2021) έφεσή του, της οποίας δικάσιμος ορίστηκε (ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου Πειραιώς …………/2021) αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος του εκκαλούντος, αφού έλαβε το λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκε στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσε και ο πληρεξούσιος δικηγόρος των εφεσιβλήτων, ο οποίος παραστάθηκε με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξε τις απόψεις του με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσε.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τις διατάξεις των άρθρων 2 του ν. ΓΠΟΗ/1912, όπως συμπληρώθηκε με το άρθρο 7 του ν.δ. 1544/1942 και τροποποιήθηκε με το άρθ. 11 ν.δ. 4189/1961, προκύπτει ότι ο ενάγων, αν παραλείψει την προκαταβολή του οφειλόμενου τέλους δικαστικού ενσήμου, λογίζεται ότι δικάζεται ερήμην και η αγωγή του απορρίπτεται λόγω πλασματικής ερημοδικίας. Περαιτέρω, ο ενάγων που παρέλειψε πρωτοδίκως την καταβολή δικαστικού ενσήμου, μπορεί, εκτός από την αιτιολογημένη ανακοπή ερημοδικίας, να ασκήσει έφεση κατά της ερήμην του εκδοθείσας απορριπτικής απόφασης κατ` άρθ. 513 § 1 εδ. β` ΚΠολΔ. Στην περίπτωση αυτή, αν ασκηθεί από τον ενάγοντα έφεση νομότυπα και εμπρόθεσμα και συνοδεύεται με την καταβολή του δικαστικού ενσήμου, ο μοναδικός λόγος που μπορεί να προταθεί είναι η άρση της παράλειψης, δηλαδή η εκ των υστέρων καταβολή του δικαστικού ενσήμου, καθόσον το ένδικο μέσο της έφεσης ασκείται και προς διόρθωση των σφαλμάτων των διαδίκων, όπως επί μη καταβολής από τον ενάγοντα του νομίμου δικαστικού ενσήμου. Επομένως, αυτός που δικάσθηκε ερήμην στον πρώτο βαθμό λόγω μη καταβολής του δικαστικού ενσήμου, μπορεί να το καταβάλει κατά τη συζήτηση της έφεσης του και να προκαλέσει νέα συζήτηση της υπόθεσης, ανατρέποντας την ερήμην του εκδοθείσα δικαστική απόφαση. Αν ο λόγος αυτός κριθεί βάσιμος, η πρωτόδικη απόφαση εξαφανίζεται. Μετά την εξαφάνιση της απόφασης χωρεί ενώπιον του δευτεροβαθμίου δικαστηρίου νέα συζήτηση της υπόθεσης, κατά την οποία ο ενάγων, κατ` ανάλογη εφαρμογή του άρθ. 528 ΚΠολΔ, μπορεί να προτείνει όλους τους πραγματικούς ισχυρισμούς, τους οποίους και πρωτοδίκως μπορούσε να προτείνει, χωρίς να δεσμεύεται από τους περιορισμούς του άρθρου 527 ΚΠολΔ (ΕφΠειρ 55/2009 ΔΙΚΗ 2009.246, ΕφΑθ 5798/2003 ΕλλΔνη 45.535). Περαιτέρω όσον αφορά την καταβολή του αναλογούντος στην αξία του αντικειμένου της διαφοράς δικαστικού ενσήμου, πρέπει να σημειωθούν τα ακόλουθα : Η ανάλωση του δικαστικού ενσήμου προϋποθέτει δικαστική εκτίμηση για την ουσία της διαφοράς. Συνεπώς, δεν αναλώνεται το δικαστικό ένσημο που καταβλήθηκε, αν έλαβε χώρα παραίτηση από το δικόγραφο της αγωγής και επανάσκησή της, αν η αγωγή απορρίφθηκε ως αόριστη ή απαράδεκτη (ΕφΑθ 32/2019 δημ. νόμος με τις εκεί περαιτέρω παραπομπές).
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο ενάγων και ήδη εκκαλών είχε ασκήσει ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου τη με αριθμό …../19.7.2013 αγωγή του και σε αυτή εξέθεσε ότι στις από 2 Μαρτίου 2010 κατάρτισε με την πρώτη εναγομένη ήδη πρώτη εφεσίβλητη ιδιωτικό συμφωνητικό δυνάμει του οποίου εκμίσθωσε στην τελευταία ένα κατάστηµα ιδιοκτησίας του, το οποίο βρίσκεται στον Πειραιά και στην οδό ……….., και αποτελείται από ισόγειο, πατάρι επιφάνειας 55 τετραγωνικά µέτρα και αποθήκη στο υπόγειο, για µια δωδεκαετία, ενώ η μίσθωση θα άρχιζε την πρώτη Απριλίου 2010, αντί αρχικού µηνιαίου µισθώµατος 900 ευρώ για τον πρώτο χρόνο και 1000 ευρώ για τον δεύτερο χρόνο, πλέον 4% ετησίως στην συνέχεια επί του εκάστοτε καταβαλλοµένου µισθώµατος. Ότι µε τη σύναψη της µίσθωσης ορίσθηκε το µίσθωµα στα 900 ευρώ προκειµένου η πρώτη εναγοµένη μισθώτρια να κάνει κάποιες βελτιώσεις στο µίσθιο, καθώς αυτή θα διαµόρφωνε το χώρο του µισθίου βάσει των αναγκών της. Ότι ρητά συμφωνήθηκε πως οι οποίες βελτιώσεις θα έκανε η µισθώτρια θα παρέµεναν προς όφελος του µισθίου και ότι όταν αποχωρούσε από το µίσθιο η μισθώτρια θα έπαιρνε µαζί της μόνο ότι κινητό είχε τοποθετήσει στο µίσθιο και όχι οτιδήποτε ήταν στερεά συνδεδεµένο µε αυτό. Ότι επιπλέον στο προαναφερόμενο συµφωνητικό ορίστηκε ρητά ότι η µισθώτρια δεν θα είχε κανένα δικαίωµα αποζηµίωσης γι’ αυτές, έστω κι αν ήταν αναγκαίες. Ότι αν και η πρώτη εναγοµένη ήδη εφεσίβλητη παρέλαβε το µίσθιο και άρχισε να το χρησιµοποιεί εµπορευόµενη καλλυντικά είδη και λοιπά είδη κοµµωτηρίου, με τη βοήθεια του δευτέρου εφεσιβλήτου αδερφού της και της μη διαδίκου μητρός της, οι οποίοι εργάζονταν στο κατάστηµα, αυτή (η μισθώτρια) δεν κατέβαλε εµπροθέσµως τα οφειλόµενα µισθώµατα και ότι κατόπιν αίτησής του εξεδόθη σε βάρος της διαταγή απόδοσης της χρήσης του µισθίου και καταβολής των οφειλοµένων µισθωµάτων, την οποία της κοινοποίησε στις 17 Μαίου 2013. Ότι είκοσι µέρες µετά από την επίδοση της διαταγής απόδοσης της χρήσης του µισθίου και συγκεκριµένα στις 6-6-2013 η πρώτη εφεσίβλητη παρέδωσε διά µέσω της πληρεξούσιας της δικηγόρου, στον πληρεξούσιο δικηγόρο του, τα κλειδιά του µισθίου και αποχώρησε από αυτό, η δική του δε πλευρά επιφυλάχθηκε στο πρωτόκολλο παράδοσης – παραλαβής των κλειδιών τόσο για τα οφειλόµενα µισθώµατα, όσο και για τυχούσες ζηµιές στο µίσθιο. Ότι δύο µέρες µετά παρέλαβε από τον πληρεξούσιο του δικηγόρο τα κλειδιά του µισθίου και επισκέφθηκαν µαζί το µίσθιο το οποίο το βρήκαν κατεστραµµένο. Ότι ειδικότερα τέσσερις µε πέντε µέρες περίπου µέρες πριν την παράδοση των κλειδιών, δηλαδή χρονικό διάστηµα από την πρώτη Ιουνίου 2013 µέχρι και την 5η Ιουνίου 2013, η µισθώτρια, µε τον αδελφό της δεύτερο εφεσίβλητο και τη μη διάδικο µητέρα της, και µε δύο τουλάχιστον εργάτες που προσέλαβαν, αφού µετέφεραν το εµπόρευµα που υπήρχε στο κατάστηµα, σκόπιµα προκάλεσαν φθορές – καταστροφές σε αυτό, ζηµιές που υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τις 34.800 ευρώ. Ότι δεν αφαίρεσαν µόνο ό,τι κινητό τοποθέτησαν στο µίσθιο αλλά αφαίρεσαν ακόµη και τις ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις, τις γυψοσανίδες και έθραυσαν σκόπιµα την τζαµαρία και τα µάρµαρα. Ότι εποµένως από κοινού οι προαναφερόμενοι, στις αρχές Ιουνίου 2013, συναποφάσισαν αποχωρούντες από το µίσθιο, µε πρόθεση να προκαλέσουν τις εκτιθέµενες στην αγωγή φθορές στο ακίνητο του, καταστρέφοντας το µέγιστο µέρος των γυψοσανίδων του ισογείου και του παταριού, τόσο στην οροφή όσο και περιµετρικά στους τοίχους, ενώ οι αφαιρεθείσες γυψοσανίδες αποξηλώθηκαν κακότεχνα προκαλώντας µερική φθορά στα επιχρίσµατα και από τις γυψοσανίδες οροφής του ισογείου, αφαιρέθηκαν µε κακότεχνο τρόπο τα φωτιστικά, καταστρέφοντας τις γυψοσανίδες. Ότι προς καταγραφή των πιο πάνω φθορών, απευθύνθηκε, σε πολιτικό µηχανικό ο οποίος συνέταξε τεχνική έκθεση, η οποία ενσωµατώνεται στην αγωγή και κοστολόγησε ότι για να αποκατασταθούν οι ζηµιές θα δαπανηθεί ποσό µεγαλύτερο από 34.800 ευρώ. Ότι στον εν λόγω προϋπολογισµό πρέπει να προστεθεί και ο φόρος προστιθέµενης αξίας (φ.π.α.) εκ 23% που αναλογεί στις υπηρεσίες και στα υλικά, ήτοι πρέπει να προστεθεί και ποσό 7.774,00 ευρώ στα 33.800 ευρώ (τα υπολειπόµενα 1000 ευρώ µέχρι τα 34.800 ευρώ, αφορούν προϋπολογισθείσες ασφαλιστικές εισφορές). Ότι λόγω της αδικοπραξίας των εναγοµένων έχει υποστεί και ηθική βλάβη, για την οποία πρέπει να ικανοποιηθεί. Με βάση το ιστορικό αυτό αιτήθηκε να υποχρεωθούν οι εναγόµενοι να του καταβάλουν εις ολόκληρον έκαστος λόγω της αδικοπραξίας το ποσό των 52.574 ευρώ και ειδικότερα το ποσό των 34.800 ευρώ ως αποζηµίωση λόγω της από κοινού τελεσθείσας αδικοπραξίας των εναγοµένων, το ποσό των 7.774 ευρώ ως φόρο επί των υπηρεσιών και των υλικών και το ποσό των 10.000 ευρώ ως χρηµατική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη από την αδικοπραξίας. Εκδόθηκε η με αριθμό 2074/2019 απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου με την οποία κρίθηκε ότι πρέπει να τηρηθεί η ειδική διαδικασία περί περιουσιακών διαφορών, κρίθηκε νομικά αβάσιμο το αγωγικό αίτημα περί αναζήτησης φπα στο κυρίως αιτούμενο ποσό, ενώ απορρίφθηκε η αγωγή ως δικονομικά απαράδεκτη λόγω αοριστίας ως προς το ποσό των 32.650 ευρώ με το οποίο ο ήδη εκκαλών ενάγων αναζητούσε αποκατάσταση φθορών χωρίς να προσδιορίζει χωριστά τη δαπάνη για την αγορά των υλικών και χωριστά τη δαπάνη για την αμοιβή εργασίας και τέλος βεβαιώθηκε με την απόφαση αυτή ότι είχε καταβληθεί το προσήκον τέλος δικαστικού ενσήμου με τα υπέρ τρίτων ποσοστά αναφορικά με το καταψηφιστικό αίτημα της αγωγής. Η αγωγή κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη απορρίφθηκε ως ουσιαστικά αβάσιμη ως προς την τρίτη εναγομένη. Στη συνέχεια με τη με αριθμό ………../2019 αγωγή του ο ήδη εκκαλών ενάγων συμπλήρωσε τις ελλείψεις που είχαν διακριβωθεί με την προαναφερόμενη απόφαση και αιτήθηκε να καταδικαστούν οι ήδη εφεσίβλητοι πλέον δύο εναγόμενοι (αφού δε στράφηκε και κατά της μητέρας της πρώτης εφεσίβλητης) να του καταβάλουν το ποσό των 32.650 ευρώ εντόκως από την κοινοποίηση της πρώτης προαναφερόμενης με αριθμό ……/19.7.2013 αγωγής του. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, με την οποία το δικαστήριο δίκασε ερήμην του ήδη εκκαλούντος και απέρριψε την αγωγή λόγω μη καταβολής, εκ μέρους του, του δικαστικού ενσήμου. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ο ήδη εκκαλών με την κρινόμενη ……./28.1.2021 έφεση του και ζητεί την εξαφάνιση της προκειμένου να γίνει δεκτή η αγωγή του. H ως άνω έφεση έχει ασκηθεί σύμφωνα με τις νόμιμες διατυπώσεις (άρθρ. 19, 495 παρ. 1, 511, 513 παρ. 1 περ. β΄, 516 παρ.1, 517 και 591 παρ.1 του ΚΠολΔ) και εμπροθέσμως (άρθρα 144 και 518 παρ. 2 ΚΠολΔ), ενόψει του ότι κανένας διάδικος δεν επικαλείται επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης, ούτε παρήλθε διετία από τη δημοσίευση αυτής. Πρέπει, επομένως, η έφεση αυτή, για την οποία έχει καταβληθεί και το νόμιμο παράβολο (βλ. το παράβολο ….. με κωδικό πληρωμής ΡΧ …) σύμφωνα με την παρ. 4 του άρθρου 495 του ΚΠολΔ, να γίνει τυπικά δεκτή, και στη συνέχεια με δεδομένο ότι το δικαστικό ένσημο είχε καταβληθεί με την άσκηση της πρώτης με αριθμό …./19.7.2013 αγωγής και δεν αναλώθηκε διότι το αγωγικό αίτημα που εισήχθη εκ νέου με τη με αριθμό …………/2019 αγωγής (της οποίας δεν ενδιαφέρει ο χρόνος κατάθεσης όπως εσφαλμένως αναφέρει ο εκκαλών) να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη στο σύνολό της, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα στην άνω νομική σκέψη και τις εκεί αναφερόμενες διατάξεις που εφαρμόζονται και στην προκείμενη διαδικασία των μισθωτικών διαφορών (ΑΠ 1075/2014 δημ. σε νόμος), να διαταχθεί η απόδοση του παραβόλου στον εκκαλούντα, να κρατηθεί η υπόθεση στο Δικαστήριο αυτό και να ερευνηθεί περαιτέρω η ως άνω …../2019 αγωγή του εκκαλούντος, κατ’ αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ίδια διαδικασία των μισθωτικών διαφορών, κατά την οποία εκδόθηκε και η εκκαλούμενη απόφαση (άρθρα 524 παρ. 1, 532, 533 παρ. 1 ΚΠολΔ). Να σημειωθεί ότι, όπως ήδη προαναφέρθηκε, η καταβολή του σχετικού δικαστικού ενσήμου βεβαιωνόταν και στην προαναφερόμενη 2074/2019 απόφαση.
Από τη διάταξη του άρθρου 914 ΑΚ, που ορίζει ότι όποιος ζημιώσει άλλον παράνομα και υπαίτια έχει υποχρέωση να τον αποζημιώσει, σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 297, 298 και 330 του ίδιου κώδικα, προκύπτει ότι προϋποθέσεις της υποχρέωσης προς αποζημίωση, είναι: 1) ζημιογόνος συμπεριφορά (πράξη ή παράλειψη), 2) παράνομος χαρακτήρας της πράξης ή παράλειψης, 3) υπαιτιότητα 4) ζημία και 5) πρόσφορος αιτιώδης σύνδεσμος, μεταξύ ζημιογόνου συμπεριφοράς (νόμιμου λόγου ευθύνης) και αποτελέσματος (ζημίας). Αν η ζημία οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα του παθόντος, δεν οφείλεται αποζημίωση, ενώ, αν διαπιστωθεί οικείο πταίσμα αυτού, το δικαστήριο μπορεί, σύμφωνα με το άρθρο 300 ΑΚ, να μην επιδικάσει αποζημίωση ή να μειώσει το ποσό της. Η παράνομη συμπεριφορά ως όρος της αδικοπραξίας μπορεί να συνίσταται όχι μόνο σε θετική πράξη, αλλά και σε παράλειψη, εφόσον στην τελευταία αυτή περίπτωση εκείνος που υπέπεσε στην παράλειψη ήταν υποχρεωμένος σε πράξη από το νόμο ή τη δικαιοπραξία, είτε από την καλή πίστη, κατά την κρατούσα κοινωνική αντίληψη. Αυτός που προκαλεί επικίνδυνες καταστάσεις, οφείλει, κατά την καλή πίστη να λάβει όλα τα κατά τις περιστάσεις προστατευτικά μέτρα που είναι αναγκαία, σύμφωνα με τους κανόνες της επιστήμης, της τέχνης και της κοινής πείρας, για την αποτροπή ζημιών τρίτων, έστω και αν η υποχρέωση δεν προβλέπεται από ειδική διάταξη νόμου, διότι αν προβλέπεται, η παράβαση της διάταξης αυτής συνιστά ήδη το παράνομο. Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 592, 594, 599 σε συνδυασμό προς το άρθρο 330 ΑΚ, προκύπτει, ότι ο μισθωτής έχει υποχρέωση να χρησιμοποιεί το μίσθιο, κατά τη διάρκεια της μισθώσεως με την απαιτούμενη στις συναλλαγές επιμέλεια και όπως ειδικότερα έχει συμφωνηθεί, να αποδώσει δε τούτο στην κατάσταση που το παρέλαβε. Έτσι, ο μισθωτής έχει υποχρέωση αφενός μεν να αποφεύγει κάθε αυθαίρετη, χωρίς τη συναίνεση του εκμισθωτή, επέμβαση στο μίσθιο, εξαιτίας της οποίας αλλοιώνεται ουσιωδώς η γενική και ειδική διαμόρφωση, διάταξη και όψη του μισθίου, αφετέρου δε να μην προκαλεί στο μίσθιο φθορές, με εξαίρεση εκείνες που προκλήθηκαν από τη συνήθη χρήση, σύμφωνα με την καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη. Σε περίπτωση υπαίτιας αθέτησης της υποχρέωσής του αυτής, ο μισθωτής ευθύνεται να αποκαταστήσει κάθε θετική και αποθετική ζημία, που υφίσταται ο εκμισθωτής από τις αυθαίρετες μεταβολές του μισθίου και τις ανεπίτρεπτες, που δεν δικαιολογούνται από τη συνήθη χρήση, φθορές του (ΑΠ 513/2009, ΑΠ 1413/2008 δημ. νόμος). Η ευθύνη του μισθωτή μπορεί να απορρέει, τόσο από τη σύμβαση, λόγω της απ` αυτήν ως άνω υποχρέωσής του περί παραδόσεως του μισθίου κατά τη λήξη της μίσθωσης στην προσήκουσα κατάσταση, όσο και από αδικοπραξία, λόγω παραβιάσεως της γενικής αρχής “του μη ζημιούν άλλον υπαιτίως”, διότι η ευθύνη από την παράβαση της τελευταίας αυτής υποχρέωσης δύναται να γεννηθεί και χωρίς την ύπαρξη του ενοχικού δεσμού (ΑΠ 156/2021 δημ. νομος). Ειδικά, σε περίπτωση καταστροφής ή αφαίρεσης πράγματος του μισθίου, η αποζημίωση περιλαμβάνει τη δαπάνη για την αντικατάστασή του (ΑΠ 495/2008 δημ. νόμος). Ως συμφωνημένη χρήση νοείται εκείνη που ανταποκρίνεται στις ειδικότερες συμφωνίες και στους συγκεκριμένους σκοπούς των συμβαλλομένων, το είδος και τον προορισμό του μίσθιου πράγματος και, συμπληρωματικά, στην καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη. Η έννοια αυτή είναι ευρύτερη από την απλώς συνηθισμένη χρήση, η οποία ισχύει αν δεν υπάρχει ιδιαίτερη συμφωνία, η οποία επιτρέπεται, κατ` άρθρ. 361 ΑΚ, λόγω του ότι οι σχετικές διατάξεις των άρθρων 591, 592 και 599 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα είναι ενδοτικού δικαίου. Σύμφωνα με αυτά, ο εκμισθωτής, ασκώντας, πριν ή κατά ή μετά τη λύση της μίσθωσης (ΑΠ 1413/2008 δημ. νόμος), με αγωγή αποζημίωσης (ή με ένσταση συμψηφισμού), την αξίωσή του για τις φθορές ή μεταβολές που προκλήθηκαν στο μίσθιο κατά τη διάρκεια της μίσθωσης, οφείλει, για το ορισμένο της αγωγής του, κατ` άρθρ. 118 εδάφ. 4 και 216 παρ. 1 ΚΠολΔ, να επικαλεστεί και αποδείξει τις εν λόγω φθορές και μεταβολές και το ποσό της ζημίας που υφίσταται από αυτές, όχι, όμως, και την κατάσταση του μισθίου στην έναρξη της μίσθωσης (ΑΠ 938/2018 δημ. νόμος), ενώ απόκειται στον εναγόμενο μισθωτή να επικαλεστεί, κατ` ένσταση, ότι αυτές οφείλονται στη συμφωνημένη χρήση ή σε γεγονός για το οποίο δεν υπέχει ευθύνη ή σε ανώτερη βία (ΑΠ 1399/2019 ΑΠ 938/2018, ΑΠ 529/2017, ΑΠ 681/2015, ΑΠ 1807/2012 δημ. νόμος).
Από την εκτίμηση της ένορκης εξέτασης της καθηγήτριας ……… κατοίκου Κερατσινίου ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, την αμετάκλητη πλέον με αριθμό ΑΜ 4526/2018 απόφαση του πρώτου Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς με την οποία αθωώθηκαν οι εφεσίβλητοι για το αδίκημα της διακεκριμένης φθοράς ξένης ιδιοκτησίας από κοινού μετά την από 19-7-2013 έγκληση του εκκαλούντος ενώπιον του Εισαγγελέα Πληµµελειοδικών Πειραιώς, από όλα τα προσκομιζόμενα έγγραφα μεταξύ των οποίων και τις φωτογραφίες του μισθίου, την προσκομιζόμενη από τον εκκαλούντα τεχνική έκθεση, τις καταθέσεις που δόθηκαν στα πλαίσια της δίκης κατά την οποία απορρίφθηκε ως αόριστο το συγκεκριμένο αγωγικό αίτημα, τις με αριθμό .., .. και …/17.9.2018 ένορκες βεβαιώσεις που δόθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 621 επ. του ΚΠολΔ, ενώπιον της Ειρηνοδίκου Πειραιώς της καθηγήτριας ……. κατοίκου Κερατσινίου, της μεσίτριας ……. κατοίκου Πειραιά και του εργαζόμενου σε γραφικές τέχνες ……….. μετά από προηγούμενη κλήτευση του άλλου διάδικου μέρους στα πλαίσια της αγωγής που έχουν ασκήσει οι εφεσίβλητοι στον εκκαλούντα, καθώς εκτιμώνται για συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων και από όλη εν γένει τη διαδικασία αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγµατικά περιστατικά: Δυνάµει του από 2 Μαρτίου 2010 ιδιωτικού συµφωνητικού µίσθωσης, το οποίο υπεγράφη µεταξύ του εκκαλούντος και της πρώτης εφεσίβλητης, αυτή μίσθωσε ένα κατάστηµα, ιδιοκτησίας του εκκαλούντος το οποίο βρίσκεται στον Πειραιά και στην οδό ………, και αποτελείται από ισόγειο, πατάρι επιφάνειας 55 τετραγωνικά µέτρα και αποθήκη στο υπόγειο, για µια δωδεκαετία. Η μίσθωση θα άρχιζε την 1η Απριλίου 2010, και το μηνιαίο μίσθωμα ορίστηκε αρχικά σε 900 ευρώ για τον πρώτο χρόνο και 1000 ευρώ για τον δεύτερο χρόνο, και επιπλέον ορίστηκε ετήσια προσαύξησε 4% για τα υπόλοιπα έτη. Να σημειωθεί ότι η πρώτη εφεσίβλητη (μισθώτρια) θα πραγματοποιούσε βελτιώσεις στο µίσθιο, καθώς αυτή θα διαµόρφωνε το χώρο του µισθίου βάσει των αναγκών της, ενώ συμφωνήθηκε ότι οι οποίες βελτιώσεις θα έκανε η µισθώτρια θα παρέµεναν προς όφελος του µισθίου και ότι όταν αυτή αποχωρούσε από το µίσθιο θα έπαιρνε µαζί της μόνο ότι κινητό είχε τοποθετήσει στο µίσθιο και όχι οτιδήποτε ήταν στερεά συνδεδεµένο µε αυτό. Τέλος ορίστηκε ρητά ότι κατά την αποχώρηση της μισθώτριας σε οποιοδήποτε χρόνο, δεν θα είχε αυτή κανένα δικαίωµα αποζηµίωσης για τις εργασίες που πραγματοποιήθηκαν στο μίσθιο, έστω κι αν ήταν αναγκαίες. Αν και η πρώτη εφεσίβλητη παρέλαβε το µίσθιο και άρχισε να το χρησιµοποιεί εµπορευόµενη καλλυντικά είδη και λοιπά είδη κοµµωτηρίου, με τη βοήθεια του δευτέρου εφεσιβλήτου αδερφού της και της μητρός της, οι οποίοι εργάζονταν στο κατάστηµα, αυτή (η μισθώτρια) δεν κατέβαλε εµπροθέσµως τα οφειλόµενα µισθώµατα. Ακολούθως μετά από αίτηση του εκκαλούντος εκδόθηκε σε βάρος της μισθώτριας διαταγή απόδοσης της χρήσης του µισθίου και καταβολής των οφειλοµένων µισθωµάτων. Ειδικότερα εκδόθηκε η με αριθμό …/2013 διαταγή του Δικαστή του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία διορθώθηκε ως προς το επώνυµο της µισθώτριας με τη με αριθμό …/2013 διαταγή πληρωµής του Δικαστή του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Η προαναφερόμενη διαταγή απόδοσης μισθίου και καταβολής των οφειλόμενων μισθωμάτων επικυρώθηκε με τη με αριθμό 3162/2014 απόφαση του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία απέρριψε την ανακοπή της πρώτης εφεσίβλητης μισθώτριας. Η διαταγή απόδοσης μισθίου κοινοποιήθηκε στις 17 Μαΐου 2013. Είκοσι µέρες µετά από την επίδοση της διαταγής απόδοσης της χρήσης του µισθίου στις 6.6.2013 η πρώτη εφεσίβλητη παρέδωσε στον πληρεξούσιο δικηγόρο του εκκαλούντος τα κλειδιά του µισθίου δια της πληρεξούσιας της δικηγόρου και αποχώρησε από αυτό. Ο εκκαλών επιφυλάχθηκε στο πρωτόκολλο παράδοσης – παραλαβής των κλειδιών τόσο για τα οφειλόµενα µισθώµατα, όσο και για τυχούσες ζηµιές στο µίσθιο. Δύο µέρες µετά ο εκκαλών παρέλαβε τα κλειδιά του µισθίου και επισκέφθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του το µίσθιο αλλά το βρήκαν με φθορές. Με τη με αριθμό 2074/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς επιδικάστηκε στον εκκαλούντα για το προαναφερόμενο βιοτικό γεγονός το ποσό των 2.150 ευρώ πλέον 1.500 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Με την προαναφερόμενη απόφαση κρίθηκε ότι οι εδώ εφεσίβλητοι κατά την προσπάθεια τους να αφαιρέσουν τα κινητά που είχαν τοποθετήσει στο µίσθιο, από υπαιτιότητά τους προκάλεσαν εκτεταµένες φθορές στο µίσθιο, καταστρέφοντας µέρος των γυψοσανίδων του ισογείου και του παταριού, τόσο στην οροφή όσο και περιµετρικά στους τοίχους, ενώ οι αφαιρεθείσες γυψοσανίδες αποξηλώθηκαν κακότεχνα προκαλώντας µερική φθορά στα επιχρίσµατα και γυψοσανίδες οροφής του ισογείου, επίσης καταστράφηκε η ψευδοροφή σε ισόγειο πατάρι, οι γυψοσανίδες σε υπόγειο και ισόγειο και η γυψοσανίδα πρόσοψης του καταστήµατος, ενώ ένας εκ των υαλοπινάκων της όψης ρηγµατώθηκε. Να σημειωθεί ότι κατά της προαναφερόμενης απόφασης ασκήθηκε η με αριθμό ………/2020 έφεση η οποία δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί για συζήτηση. Σε κάθε περίπτωση οι αποδεικνυόμενες κατά την ουσιαστική κρίση του δικαστηρίου αυτού φθορές προκλήθηκαν από αμέλεια των εφεσιβλήτων, όπως κρίθηκε και από το ποινικό δικαστήριο, η συμπεριφορά τους όμως αυτή συνιστά ταυτόχρονα αδικοπραξία (συρροή αξιώσεων). Να σημειωθεί ότι οι εφεσίβλητοι εναγομένοι αρνήθηκαν την ιστορική βάση της αγωγής, πλην όμως δεν προσκόμισαν δική τους τεχνική έκθεση αναφορικά με το κόστος των εργασιών που αναφέρονται στο αγωγικό αίτημα. Επιπλέον το αίτημα τους περί επιδείξεως εγγράφων κρίνεται απορριπτέο ως δικονομικά απαράδεκτο, πρωτίστως διότι δεν εκτίθεται ότι κατέχονται τα υπό επίδειξη έγγραφα. Ακολούθως, για την αποκατάσταση των προαναφερόμενων φθορών που προκάλεσαν από αμέλεια τους οι εφεσίβλητοι εναγόμενοι, σύμφωνα με την προσκομιζόμενη από τον εκκαλούντα τεχνική έκθεση σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας που λαμβάνονται υπόψη κατ’άρθρο 336 παρ. 4 του ΚΠολΔ αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο θα απαιτηθούν τα ακόλουθα ποσά: Στο υπόγειο πρέπει να τοποθετηθεί πόρτα αλουμινίου αξίας 340 ευρώ και θα βαφτεί η τοιχοποιία που κατ’επιλογή του εκκαλούντος θα αντικαταστήσει τη γυψοσανίδα. Η αξία των επιχρισμάτων ανέρχεται σε 100 ευρώ και συνεπώς η δαπάνη που πρέπει να αποδοθεί ανέρχεται στο ποσό των 440 ευρώ ενώ τα υπόλοιπα αιτήματα περί καθαίρεσης κλεισίματος και αντικατάστασης της υπάρχουσας γυψοσανίδας κρίνονται απορριπτέα διότι δεν προκύπτει ότι συνδέονται αιτιωδώς με τις φθορές που προκάλεσαν οι εναγόμενοι εφεσίβλητοι. Να σημειωθεί ότι θα αποδοθεί δαπάνη επιχρισμάτων διότι αυτοί δεν πρότειναν ενιστάμενοι ότι τα επιχρίσματα αφορούν τη συνήθη χρήση. Στην πρόσοψη του ισογείου θα τοποθετηθούν κουφώματα αλουμινίου αξίας 3.500 ευρώ με την εργασία και στην πίσω όψη κουφώματα αλουμινίου 2.500 με την εργασία και οπτοπλινθοδομές μπατικές με ενδιάμεση μόνωση αξίας 550 ευρώ, ενώ για την εργασία επιχρισμάτων θα απατηθούν 100 ευρώ. Τα υπόλοιπα αγωγικά αιτήματα κρίνονται απορριπτέα διότι δεν αποδεικνύεται ότι η επιλογή του εκκαλούντος να τοποθετήσει ορθομαρμαρώσεις και τέντα στην πρόσοψη και επενδύσεις μαρμάρων στο πίσω μέρος συνδέεται με αντισυμβατική ή αδικοπρακτική ενέργεια της μισθώτριας και του προστηθέντος αδερφού της. Από τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες δεν αποδεικνύεται ανάγκη αποξήλωσης πλακιδίων δαπέδου και τοποθέτηση νέων και συνεπώς στο σχετικό κονδύλι κρίνεται απορριπτέο. Αντιθέτως πρέπει να κατασκευαστεί νέα ψευδοροφή από γυψοσανίδα που καταστράφηκε ολοσχερώς και η σχετική δαπάνη ανέρχεται σε 1.700 ευρώ. Στο πατάρι θα τοποθετηθούν κουφώματα αλουμινίου αξίας 3.500 ευρώ χωρίς το φπα και θα αντικατασταθεί η θύρα από το κλιμακοστάσιο αξίας 300 ευρώ, ενώ για την ηλεκτρολογική εγκατάσταση που αποδεικνύεται από τις φωτογραφίες ότι έχει αποξηλωθεί και έχει αφαιρεθεί όλος ο πίνακας θα απαιτηθεί συνολικά το ποσό των 3.500 ευρώ. Αντιθέτως δεν αποδείχθηκε ανάγκη ανακαίνισης λουτρού, νέες ορθομαρμαρώσεις στο πατάρι, νέα υδραυλική εγκατάσταση, επιπλέον χρωματισμοί και τα σχετικά αγωγικά αιτήματα κρίνονται απορριπτέα ως ουσιαστικά αβάσιμα. Σε όλα τα παραπάνω έχει υπολογιστεί το κόστος εργασίας του ελεύθερου επαγγελματία που αυτασφαλίζεται και συνεπώς δεν θα επιδικαστεί αμοιβή εργατών και ασφαλιστική κάλυψη αυτών και το σχετικό αγωγικό αίτημα κρίνεται απορριπτέο. Ακολούθως των ανωτέρω η με αριθμό ……./2019 αγωγή, η οποία έχει νομικό έρεισμα στις διατάξεις των άρθρων 599, 914, 926, 340, 346 ΑΚ, πρέπει να γίνει κατά ένα μέρος δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη και να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι εφεσίβλητοι να καταβάλουν στον ενάγοντα εκκαλούντα το συνολικό ποσό των 16.090 ευρώ με το νόμιμο τόκο αφότου επιδόθηκε η με αριθμό …../19.7.2013 αγωγή και μέχρι την εξόφληση. Τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος εκκαλούντος και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας βαρύνουν κατά ένα μέρος του εφεσίβλητους εναγόμενους λόγω της ήττας τους κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό (άρθρο 178, 191 παρ. 2 και 183 του ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ με τη δικονομική παρουσία των διαδίκων τη με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……./28.1.2021 έφεση κατά της με αριθμό 3789/2020 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς η οποία εκδόθηκε, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών επί της με αριθμό κατάθεσης …………/2019 αγωγής
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και εν μέρει κατ` ουσίαν την ως άνω έφεση
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του παράβολου, που έχει προκαταβληθεί, στον εκκαλούντα καταθέσαντα
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ τη με αριθμό 3789/2020 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά ΚΡΑΤΕΙ και ΔΙΚΑΖΕΙ επί της ……./2019 αγωγής.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την με αριθμό κατάθεσης ……../2019 αγωγή.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τους εναγόμενους εφεσιβλήτους να καταβάλουν στον εκκαλούντα ενάγοντα το χρηματικό ποσό των δέκα έξι χιλιάδων ενενήντα ευρώ (16.090) με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επομένης της επίδοσης της με αριθμό ……./19.7.2013 αγωγής έως την εξόφληση.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ εν μέρει τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος εκκαλούντος και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, σε βάρος των εναγομένων εφεσιβλήτων και τα ορίζει στο ποσό των χιλίων (1.000) ευρώ
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 9 Μαρτίου 2022, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ