Αριθμός 312 /2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 2ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, η οποία μετακινήθηκε στο Β΄Πολιτικό Τμήμα για τη δικάσιμο της 13ης Ιανουαρίου 2022 με την υπ΄αριθμ. 2/2022 Πράξη της Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα T.Λ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: ………… η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Νικόλαο Κορφιάτη (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: Ανώνυμης εταιρείας ………………., δεν εκπροσωπήθηκε δε από πληρεξούσιο δικηγόρο.
Η εκκαλούσα άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 25.1.2018 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../2018) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 4313/2019 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε την αγωγή κατά ένα μέρος.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα με την από 1.9.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……./2020) έφεσή της, της οποίας δικάσιμος ορίστηκε (ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου Πειραιώς ……/2020) αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος της εκκαλούσας, ο οποίος παραστάθηκε με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξε τις απόψεις του με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσε.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου η από 1-9-2020 (υπ’ αριθμ. κατάθ. ……/2020) έφεση κατά της υπ’ αριθμ. 4313/2019 οριστικής απόφασης του Moνομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία.
Από την υπ’ αριθμ…../1-11-2021 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Θεσσαλονίκης, ΄……, την οποία προσκομίζει και επικαλείται η εκκαλούσα, προκύπτει ότι ακριβές αντίγραφο της υπό κρίση έφεσης με την πράξη κατάθεσης και ορισμού δικασίμου και κλήση για συζήτηση, επιδόθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα στην εφεσίβλητη (άρθρο 129 § 1 ΚΠολΔ). Επομένως, η τελευταία, η οποία δεν παραστάθηκε όταν η υπόθεση εκφωνήθηκε στη σειρά του πινακίου, πρέπει να δικαστεί ερήμην, ωστόσο η συζήτηση να προχωρήσει σαν να ήταν αυτή παρούσα (άρθρο 524 § 4 εδάφ. α΄ ΚΠολΔ).
Η ένδικη έφεση έχει ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως (άρθρα 495 παρ. 1, 2, 499, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1, 517 και 518 παρ. 2 του ΚΠολΔ), αρμοδίως, δε, φέρεται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 ΚΠολΔ), ενώ έχει κατατεθεί το απαιτούμενο για την άσκησή της παράβολο, κατ’ άρθρο 495 παρ. 3 περ. Β΄ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, η έφεση αυτή να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί, περαιτέρω, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ).
Με την από 25-1-2018 αγωγή που άσκησε η ενάγουσα ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, ιστορούσε ότι την 25-2-2015 αγόρασε από το ευρισκόμενο στη Λάρισα, κατάστημα «….», ένα κινητό τηλέφωνο της εμπορικής επωνυμίας της εναγόμενης, τύπου …………., με σειριακό αριθμό ……., έναντι τιμήματος 139,00 ευρώ. Ότι την 23-3-2017 περί ώρα 09.00 και ενώ κοιμόταν μαζί με το 5 μηνών τέκνο της, ………..στην τότε οικία της, στη …. Αττικής, εξαιτίας ελαττωματικής κατασκευής της ως άνω συσκευής, για την οποία την ευθύνη έφερε η εναγόμενη, πραγματοποιήθηκε εκτόξευση της μπαταρίας της ως άνω συσκευής κινητού τηλεφώνου και ανάφλεξη, που κατάφερε να αποσβέσει εγκαίρως η ίδια. Ότι συνεπεία της ως άνω έκρηξης του κινητού της τηλεφώνου και της ανάφλεξής του, για την οποία υπαίτια ήταν η εναγόμενη, συνέβησαν διάφορες υλικές ζημίες στην οικία της ενάγουσας, όπως καταστροφή επίπλων, φθορές στους χρωματισμούς, καταστροφή ρουχισμού και η καταστροφή του ίδιου του κινητού τηλεφώνου. Ότι επιπλέον, λόγω της ως άνω αδικοπραξίας, υπέστη ηθική βλάβη, που τυγχάνει αποκαταστατέα, λόγω της επιβάρυνσης της ήδη κλονισμένης υγείας της, εφόσον της παρουσιάστηκε διόφθαλμη διπλωπία σε έδαφος προγενέστερου εγκεφαλικού επεισοδίου, του φόβου που της προκλήθηκε για τη ζωή της ίδιας και του τέκνου της, αλλά και λόγω της φθορών που υπέστη η περιουσία της. Με βάση το ιστορικό αυτό ζητούσε η ενάγουσα να υποχρεωθεί η εναγόμενη να της καταβάλει, υπό την ανωτέρω ιδιότητά της και λόγω της σε βάρος της αδικοπραξίας, α) το ποσό των 1.639,00 ευρώ, ως αποζημίωση για την αποκατάσταση της θετικής της ζημίας, η οποία αναλύεται στην αξία του κινητού τηλεφώνου από 139,00 ευρώ, στους χρωματισμούς του διαμερίσματος από 500,00 ευρώ, στην αξία των καταστραφέντων επίπλων από 400,00 ευρώ και στην αξία του καταστραφέντος ρουχισμού από 600,00 ευρώ και β) το ποσό των 150.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη, λόγω της επιβάρυνσης της υγείας της, των υλικών ζημιών στην οικία της και της συνεπεία αυτών αναστάτωση που δημιουργήθηκε στην οικιακή της ζωή. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο έκρινε ορθά την αγωγή, ως αρκούντως ορισμένη, εκτός από τα κονδύλια για την αποκατάσταση των υλικών ζημιών, που αφορούσαν στους χρωματισμούς του διαμερίσματος από 500,00 ευρώ, στην αξία των καταστραφέντων επίπλων από 400,00 ευρώ και στην αξία του καταστραφέντος ρουχισμού από 600,00 ευρώ, με την ορθή αιτιολογία ότι δεν εξειδικευόταν στην αγωγή το είδος, η ποσότητα και ποιότητα των καταστραφέντων αντικειμένων, ούτε το αναλυτικό κόστος για υλικά και εργασία για την αποκατάσταση των χρωματισμών και ο τρόπος υπολογισμού της (κατ’ αποκοπήν ή κατά τρέχον ή τετραγωνικό μέτρο), περαιτέρω, δε, ορθά έκρινε την αγωγή ως νόμιμη και στηριζόμενη στις ειδικές διατάξεις του ν. 2251/1994 για την ευθύνη του παραγωγού, δεδομένου ότι στρεφόταν σε βάρος της εναγόμενης, ως παραγωγού-κατασκευάστριας του ελαττωματικού-κατά τους αγωγικούς ισχυρισμούς- προϊόντος και θέτουσας αυτό στην αγορά και ειδικότερα, ορθά έκρινε την αγωγή ως νόμιμη και στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 6 παρ. 6-7 του ν. 2251/1994, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει με το άρθρο 7 παρ.2 και 3 του ν.3587/2007, με εξαίρεση το κονδύλιο για την αποκατάσταση της ζημίας του ίδιου του ελαττωματικού προϊόντος (κινητού τηλεφώνου), που κρίθηκε, ορθά, ως μη νόμιμο και αντικείμενο στην διάταξη του εδ. δ’ της παρ. 6 του ν. 2251/1994, απορριπτομένου του τρίτου λόγου της έφεσης, σύμφωνα με τον οποίο εσφαλμένα το πρωτοβάθμιο δικαστήριο απέρριψε το κονδύλιο των ως άνω υλικών ζημιών.
Από όλα τα έγγραφα που η εκκαλούσα επαναπροσκομίζει νόμιμα, τις φωτογραφίες, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται, καθώς επίσης και από τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, που λαμβάνονται αυτεπαγγέλτως υπόψη και χωρίς απόδειξη απ’το δικαστήριο(άρθρ.336 περ.δ΄ ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Την 24-2-2015 η ενάγουσα και ήδη, εκκαλούσα αγόρασε από το κατάστημα «….», που βρίσκεται στην Λάρισα (Κούμα αρ. 6) ένα κινητό τηλέφωνο της εμπορικής επωνυμίας της εναγόμενης και ήδη, εφεσίβλητης, τύπου . . ……., με σειριακό αριθμό …., έναντι τιμήματος 139,00 ευρώ (βλ.προσκομιζόμενη από την εκκαλούσα, απόδειξη, με αριθμ. …../24-2-2015). Μετά από δύο χρόνια, την 23-3-2017 και περί ώρα 09.00΄, ενώ η ενάγουσα και ήδη, εκκαλούσα κοιμόταν μαζί με το μόλις 5 μηνών τέκνο της, ………., στην τότε οικία της, που βρισκόταν επί της οδού ……. στη ……….. Αττικής, έχοντας σε κοντινό τραπέζι την ανωτέρω συσκευή του κινητού της τηλεφώνου, η μπαταρία της εκτοξεύθηκε και ανεφλέγη, προκαλώντας μικρή πυρκαγιά, που κατάφερε να αποσβέσει η ενάγουσα, εγκαίρως, λόγω της επαγγελματικής της ιδιότητας ως πυροσβέστη. Από την πυρκαγιά αυτή καταστράφηκε πλήρως το κινητό τηλέφωνο, προκλήθηκαν μικρής έκτασης φθορές στους χρωματισμούς της οικίας και υπέστησαν φθορές παρακείμενα έπιπλα και κάποια ενδύματα (βλ. προσκομιζόμενες απ’την εκκαλούσα φωτογραφίες). Η ανωτέρω έκρηξη του κινητού τηλεφώνου και η ανάφλεξή του οφείλονται στην ελαττωματική κατασκευή της συσκευής, για την οποία ευθύνεται η εναγόμενη και ήδη, εφεσίβλητη, εφόσον οφείλει να θέτει στην αγορά ασφαλή προϊόντα για τον εκάστοτε χρήστη, μη αποδεικνυομένου οποιουδήποτε περιστατικού, που να συνιστά συνυπαιτιότητα της ενάγουσας από κακή χρήση της συσκευής, όπως ορθά, έγινε δεκτό και από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που απέρριψε, για το λόγο αυτό, τη σχετική ένσταση περί συνυπαιτιότητας αυτής (ενάγουσας) που είχε προβάλει η εναγόμενη με τις προτάσεις της. Ειδικότερα, δεν αποδείχθηκε ότι κάποιος εξωτερικός παράγοντας έπαιξε ρόλο στην έκρηξη της μπαταρίας της συσκευής, όπως η ύπαρξη υγρασίας, η σπασμένη ή φθαρμένη κάρτα sim και κάρτα μνήμης, η πτώση του κινητού, η πτώση της μπαταρίας ή η χρήση ακατάλληλων, ελαττωματικών ή φθαρμένων παρελκόμενων(φορτιστή, καλωδίου κλπ), ενόψει του ότι το σχετικό βάρος απόδειξης έφερε η εναγόμενη, ως παραγωγός του ελαττωματικού προϊόντος. Επομένως, η εναγόμενη οφείλει, λόγω της αδικοπρακτικής της ευθύνης ως παραγωγού προϊόντος, που έχει την υποχρέωση να θέτει στην αγορά ασφαλή προϊόντα για τον οιονδήποτε χρήστη, να αποζημιώσει την ενάγουσα για κάθε υλική και ηθική της ζημία. Το έτος 2006, η ενάγουσα είχε υποστεί ενδοεγκεφαλική αιμορραγία (βλ. προσκομιζόμενο από την εκκαλούσα από 18-7-2011 πρακτικό αγγειογραφίας του 401 Γεν. Νοσοκομείου Αθηνών). Από την από 6-12-2017 ιατρική γνωμάτευση του χειρουργού οφθαλμίατρου, ……….., προκύπτει ότι μετά από εξέταση της ενάγουσας, που έλαβε χώρα μετά εννεάμηνο από το επίμαχο συμβάν, διαπιστώθηκε ότι παρουσίαζε κάθετη διόφθαλμη διπλωπία σε όλες τις βλεμματικές θέσεις και ότι από τα ευρήματα της εξέτασής της, η κοντινή εργασία, όπως η ανάγνωση κειμένου και η εργασία στον υπολογιστή, καθίσταται εξαιρετικά επίπονη και δυσχερής για την ασθενή. Πλην όμως, δεν αποδείχθηκε ότι συνεπεία της άνω έκρηξης του κινητού και μικρής πυρκαγιάς προκλήθηκε βλάβη ή επιδείνωση της υγείας της ενάγουσας σε οποιοδήποτε επίπεδο, ως ιστορεί στην κρινόμενη αγωγή της. Η ιατρική γνωμάτευση που προσκομίζει με ημερομηνία 6-12-2017 (ήτοι μετά εννεάμηνο από το επίμαχο συμβάν) του Δρ. ………, δεν αποδεικνύει ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας ανάμεσα στην διαπίστωση διόφθαλμης διπλωπίας με το επίμαχο συμβάν, ενόψει του ότι από την προσκομιζόμενη από την εκκαλούσα από 16-7-2021 γνωμάτευση αποτελέσματος πιστοποίησης αναπηρίας του ΕΦΚΑ, στην οποία αναφέρεται ότι διαπιστώθηκε η πάθηση της εγκεφαλικής αιμορραγίας στελέχους με υπολειμματική σημειολογία από τους οφθαλμούς-διπλωπία, αποδεικνύεται ότι η διπλωπία από την οποία πάσχει η ενάγουσα εμφανίστηκε ως υπόλειμμα της εγκεφαλικής αιμορραγίας στελέχους την οποία υπέστη το 2006, περαιτέρω, δε, το αναφερόμενο στην ως άνω γνωμάτευση ποσοστό αναπηρίας 58%, ουδαμώς συνδέεται με οποιαδήποτε πάθηση της ενάγουσας, που να συνδέεται αιτιωδώς με το επίμαχο συμβάν. Τα όσα αντίθετα διατείνεται η εκκαλούσα, με τον δεύτερο λόγο της έφεσής της, περί ύπαρξης αιτιώδους συνάφειας μεταξύ του ως άνω συμβάντος και της διόφθαλμης διπλωπίας από την οποία πάσχει, κρίνονται ως αβάσιμα και απορριπτέα, όπως και ο σχετικός δεύτερος λόγος της έφεσής της. Υπό τις προεκτεθείσες συνθήκες έκρηξης και ανάφλεξης της συσκευής του κινητού της τηλεφώνου, επί εδάφους της παλαιότερης εγκεφαλικής αιμορραγίας, που είχε υποστεί και όπως προκύπτει από την προσκομιζόμενη από την εκκαλούσα από 18-2-2020 ιατρική βεβαίωση του ψυχιάτρου-ψυχοθεραπευτή …………, σε συνδυασμό και με τα διδάγματα της κοινής πείρας, αποδεικνύεται ότι εξαιτίας του επίμαχου ψυχοτραυματικού συμβάντος, η ενάγουσα, τον Ιούνιο του 2017, δηλαδή, τρεις μήνες μετά απ’αυτό, εμφάνισε μετατραυματική διαταραχή, εμφανίζοντας διαταραχές ύπνου με αϋπνία, βλέποντας όνειρα και εφιάλτες, κάνοντας μνημονικές αναδρομές με την ανάφλεξη του κινητού, βιώνοντας καθημερινή ανησυχία και φόβο πως θα ξανασυμβεί, με την ίδια να αποφεύγει να έχει σε κοντινή απόσταση το κινητό, να μιλάει από απόσταση με αυτό και να βιώνει καθημερινά σημαντική δυσλειτουργία, λόγω της συνθήκης αυτής, καθώς το κινητό αποτελεί απαραίτητο εργαλείο για την εργασίας της, ως πυροσβέστης. Παράλληλα, βρίσκεται σε μία κατάσταση συνεχούς επιφυλακής και υπερεγρήγορσης, αποφεύγοντας να βρίσκεται με κόσμο που περπατά και μιλάει στο κινητό, ενώ δεν μπορεί να περιμένει σε ουρά, με το φόβο πως οι διπλανοί της έχουν κινητά, που μπορεί να εκραγούν.
Ενόψει όλων των ανωτέρω, λόγω του έντονου ψυχικού πόνου που βίωσε η ενάγουσα, από την δημιουργία επικίνδυνης κατάστασης για τη σωματική ακεραιότητα της ίδιας και του ανηλίκου τέκνου της, εντός της οικίας της, συνεπεία του συμβάντος, υπό την έννοια της διατάραξης της ψυχικής ευεξίας του ατόμου που ορίζεται, ως πλήρης κατάσταση υγείας κατά τον ορισμό του Καταστατικού της Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (WHO, International Health Conference- 1946), αλλά και της θλίψης που υπέστη από το γεγονός των υλικών ζημιών που όντως συνέβησαν στην οικία της και της ταλαιπωρίας που υπέστη για την αποκατάστασή τους, το ύψος της οποίας πρέπει να της επιδικαστεί ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, το ποσό των επτά χιλιάδων ευρώ (7.000), λαμβανομένων υπόψη και της αποκλειστικής ευθύνης και πταίσματος της εναγόμενης και της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των διαδίκων μερών. Το ποσό αυτό είναι εύλογο, κατ’ εφαρμογή του αντικειμενικού μέτρου, που θα εφάρμοζε και ο νομοθέτης αν ο ίδιος έθετε τον κανόνα αποκατάστασης της ηθικής βλάβης στην παρούσα ατομική περίπτωση, και σύμφωνο με την αρχή της αναλογικότητας (ως γενική νομική αρχή και μάλιστα αυξημένης τυπικής ισχύος κατά τα άρθρα 2 παρ. 1 και 25 του ισχύοντος Συντάγματος), με την έννοια ότι δεν υπερβαίνει τα όρια όπως αυτά διαπιστώνονται από τα δεδομένα της κοινής πείρας και την κοινή περί δικαίου συνείδηση στον συγκεκριμένο τόπο και χρόνο και αποτυπώνονται στη συνήθη πρακτική των δικαστηρίων. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που με την εκκαλουμένη απόφασή του επιδίκασε στην ενάγουσα ως χρηματική ικανοποίηση το ποσό των 5.000 ευρώ, αντί του ποσού των 7.000 ευρώ, εσφαλμένα τις αποδείξεις εκτίμησε, γι’ αυτό ο σχετικός, πρώτος λόγος της έφεσης, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτός ως κατ’ουσίαν βάσιμος, όπως και η έφεση πρέπει να γίνει δεκτή στο σύνολό της, ως ουσιαστικά βάσιμη, να διαταχθεί η επιστροφή του κατατεθέντος παραβόλου της έφεσης στην εκκαλούσα (άρθρ. 495 παρ. 4 ΚΠολΔ), να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση και να κρατηθεί η υπόθεση για κατ’ ουσίαν εκδίκαση από το Δικαστήριο τούτο (άρθρ. 535 παρ. 1 ΚΠολΔ). Στη συνέχεια, πρέπει η αγωγή να γίνει εν μέρει δεκτή, ως βάσιμη από ουσιαστική άποψη και συγκεκριμένα να υποχρεωθεί η εναγόμενη να καταβάλει στην ενάγουσα ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, το ποσό των επτά χιλιάδων (7.000) ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση. Επιπλέον, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή στην εκκαλούσα του παραβόλου των εκατό (100) ευρώ, που κατέθεσε (με το e-παράβολo του Δημοσίου, με αριθμ. …….), κατ’άρθρ. 495 §3 περ. Β´ ΚΠολΔ). Πρέπει, επίσης, να οριστεί για την περίπτωση άσκησης από την εφεσίβλητη ανακοπής ερημοδικίας κατά της παρούσας απόφασης, παράβολο ερημοδικίας, ύψους διακοσίων πενήντα (250) ευρώ (άρθρ. 501, 502 παρ.1 και 505 παρ.2 ΚΠολΔ) και να καταδικαστεί η εφεσίβλητη, λόγω της εν μέρει ήττας της, στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της εκκαλούσας, μειωμένων, για αμφότερους τους βαθμούς δικαιοδοσίας (178, 183 και 191 παρ. 2 του ΚΠολΔ), όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει ερήμην της εφεσίβλητης.
Δέχεται τυπικά και κατ΄ ουσίαν την έφεση κατά της υπ΄ αριθμ. 4313/19 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη απόφαση.
Κρατεί την υπόθεση και δικάζει την από 25-1-2018 (υπ’αριθμ. κατάθ. ……/2018) αγωγή.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την εναγόμενη να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των επτά χιλιάδων (7.000) ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση.
Ορίζει για την περίπτωση άσκησης από την εφεσίβλητη ανακοπής ερημοδικίας κατά της απόφασης αυτής, το ύψος του παραβόλου σε διακόσια πενήντα (250) ευρώ.
ΔΙΑΤΑΖΕΙ την επιστροφή του κατατεθέντος παραβόλου στην εκκαλούσα.ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την εναγόμενη- εφεσίβλητη στην πληρωμή μέρους των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας -εκκαλούσας και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, το οποίο ορίζει στο ποσό των οκτακοσίων πενήντα (850) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 31 Μαΐου 2022, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και του πληρεξουσίου δικηγόρου της εκκαλούσας.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ