ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός 377/2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τον Δικαστή Νικόλαο Κουτρούμπα, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΚΑΛΟΥΝΤΟΣ-ΑΙΤΟΥΝΤΟΣ: Του εδρεύοντος στη Νίκαια Αττικής (…………) ΟΤΑ με την επωνυμία «ΔΗΜΟΣ ΝΙΚΑΙΑΣ- ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΡΕΝΤΗ», καθολικού εκ του νόμου διαδόχου του ΟΤΑ με την επωνυμία «ΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΡΕΝΤΗ», νόμιμα εκπροσωπούμενου, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο Γεώργιο Γιαννακάκο-Ραζέλο,
ΚΑΘ’ ΗΣ Η ΚΛΗΣΗ- ΚΑΘ’ ΗΣ Η ΑΙΤΗΣΗ: ……………., η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της, Παναγιώτη Γιαννακόπουλο.
Ο καλών-αιτών άσκησε ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου την από 6.10.2016 (με Γ.Α.Κ. …../2016 και Ε.Α.Κ. …../2016) αίτηση περί καθορισμού προσωρινής τιμής μονάδος κατά της καθ’ ης η κλήση, που προσδιορίστηκε για συζήτηση στη δικάσιμο της 2.3.2017, οπότε αναβλήθηκε για τη δικάσιμο της 15.2.2018. Κατά τη δικάσιμο αυτή η αίτηση αναβλήθηκε εκ νέου για τη δικάσιμο της 17.1.2019, οπότε η συζήτησή της ματαιώθηκε. Με την από 28.1.2019 (με Γ.Α.Κ. …../2019 και Ε.Α.Κ. …../2019) κλήση του αιτούντος ορίσθηκε νέα δικάσιμος η 6.2.2020, οπότε η υπόθεση αναβλήθηκε για τη δικάσιμο της 21.5.2020, όταν η συζήτησή της ματαιώθηκε λόγω της επιβολής του μέτρου της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων (από 13.3.2020 έως 31.5.2020) και με την υπ’ αριθ. 86/2020 Πράξη του ορισθέντος από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά, Εφέτη Ιωάννη Αποστολόπουλου ορίσθηκε σύμφωνα με το άρθρο 74 παρ.2 του ν. 4690/2020, νέα δικάσιμος η 20.5.2021. Από τη δικάσιμο αυτή η υπόθεση αναβλήθηκε εκ του πινακίου για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο.
Κατά την τελευταία αυτή δικάσιμο, η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων αφού έλαβαν τον λόγο ανέπτυξαν προφορικά τους ισχυρισμούς τους και αναφέρθηκαν στις προτάσεις και στα υπομνήματα που κατέθεσαν.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Νόμιμα φέρεται στην αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο μετ’ αναβολή από το πινάκιο προς συζήτηση κατ’ άρθρο 226 παρ.4 ΚΠολΔ εφαρμοζόμενο και στην παρούσα ειδική διαδικασία, δυνάμει της από 28.1.2019 (με Γ.Α.Κ. …./2019 και Ε.Α.Κ. …./2019) κλήσης του Ο.Τ.Α. με την επωνυμία «ΔΗΜΟΣ ΝΙΚΑΙΑΣ-ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΡΕΝΤΗ» η από 6.10.2016 (με Γ.Α.Κ. …./2016 και Ε.Α.Κ. ../2016) αίτησή του ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου κατά της …. ……………. . για προσδιορισμό προσωρινής τιμής μονάδας αποζημίωσης για τη μετατροπή της εισφοράς γης σε χρήμα λόγω ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης σε εδαφικό τμήμα στην περιοχή «Ελαιώνα» του Δήμου Νίκαιας-Αγίου Ι. Ρέντη, όπως η αίτηση αυτή είχε αρχικά ορισθεί για να συζητηθεί στη δικάσιμο της 22.3.2017, από την οποία αναβλήθηκε για τη δικάσιμο της 15.2.2018, οπότε αναβλήθηκε για τη δικάσιμο της 17.1.2019, όταν η συζήτησή της ματαιώθηκε και με την παραπάνω κλήση ορίσθηκε νέα δικάσιμος η 6.2.2020, οπότε αναβλήθηκε η υπόθεση για τη δικάσιμο της 21.5.2020, κατά την οποία η συζήτηση ματαιώθηκε λόγω της προσωρινής αναστολής λειτουργίας των δικαστηρίων προς αντιμετώπιση της πανδημίας του Covid-19, οπότε με την 86/2020 Πράξη του Εφέτη Ιωάννη Αποστολόπουλου ορίσθηκε δικάσιμος η 20.5.2021 και μετ’ αναβολή η τελευταία πιο πάνω δικάσιμος. Με την ανωτέρω από 6.10.2016 αίτησή του ο Δήμος Νίκαιας-Αγ. Ι. Ρέντη υποστηρίζει ότι δυνάμει του από 11.2.1991 (ΦΕΚ 74Δ/91) Π.Δ/τος, όπως αυτό αναθεωρήθηκε με τα Προεδρικά Διατάγματα της 20.9.1995 (ΦΕΚ 1049Δ/95), της 21.6.1996 (ΦΕΚ 42Δ/1996), της 5.4.2000 (ΦΕΚ 208Δ/7.4.2000) και της 11.4.2002 (ΦΕΚ 363Δ/8.5.2002) εγκρίθηκε η πολεοδομική μελέτη τμημάτων της πολεοδομικής ενότητας Ελαιώνας των Δήμων Αθηναίων, Αγίου Ιωάννη Ρέντη, Αιγάλεω, Περιστερίου και Ταύρου. Ότι σε εκτέλεση των ανωτέρω Προεδρικών Διαταγμάτων εκδόθηκε η υπ’ αριθ. Μ6/93 Μεμονωμένη Πράξη Εφαρμογής, που συντάχθηκε σύμφωνα με το άρθρο 12 του ν. 1337/83 και κυρώθηκε με την υπ’ αριθ. πρωτ. 26931/563/24-11-1993 Απόφαση Νομάρχη Πειραιά. Ότι στη συνέχεια συντάχθηκε η υπ’ αριθ. Μ6Α1/2010 διορθωτική πράξη εφαρμογής, η οποία κυρώθηκε με την Π9312/Β1048/16-11-2010 Απόφαση Νομάρχη Πειραιά και καταχωρίσθηκε στα αντίστοιχα ΚΑΕΚ του Κτηματολογικού Γραφείου Νίκαιας με αριθμό ……/16.9.2013. Ότι οι ως άνω πράξεις εφαρμογής (η αρχική και η διορθωτική αυτής) αφορούν σε τμήμα της περιοχής Ελαιώνα του Δήμου Νίκαιας- Αγ. Ι. Ρέντη και μάλιστα στο υπ’ αριθ. 123 (πρώην 46) οικοδομικό τετράγωνο που περικλείεται από τις οδούς …., ….. Ότι στον κτηματολογικό πίνακα των ως άνω πράξεων εφαρμογής η ιδιοκτησία με κτηματολογικό αριθμό ……….. που ανήκει στην καθ’ ης κατά ποσοστό κυριότητας 100% είχε αρχική επιφάνεια 4.438,41 τ.μ. ευρισκόμενη στο …… οικοδομικό τετράγωνο της ως άνω περιοχής Ελαιώνα του Δήμου Νίκαιας-Αγ. Ι. Ρέντη, ότι το εμβαδό του τελικού οικοπέδου είναι 4.047,31 τ.μ., το οποίο έχει πρόσωπο 47,19 μ. επί της οδού ….. και 88,71 μ. επί της οδού ….. Ότι πέραν της ως άνω ιδιοκτησίας σύμφωνα με τον ως άνω κτηματολογικό πίνακα η καθ’ ης είναι συνιδιοκτήτρια σε ποσοστό 25% του ακινήτου με κτηματολογικό αριθμό …… αρχικού εμβαδού 532,55 τ.μ., το οποίο ρυμοτομείται κατά 37,20 τ.μ., τμήμα του 123,84 τ.μ. δίνεται σαν διάθεση εισφοράς σε γη στον αιτούντα Δήμο, τμήμα του 123,84 τ.μ. προσκυρώνεται στην όμορη ιδιοκτησία της καθ’ ης με κτηματολογικό αριθμό ….. και το υπόλοιπο τμήμα του 247,67 τ.μ. προσκυρώνεται στην όμορη ιδιοκτησία με κτηματολογικό αριθμό …… Ότι από την συνολική αρχική επιφάνεια των ως άνω ιδιοκτησιών με κτηματολογικούς αριθμούς …. και ….., που είναι 4.571,54 τ.μ. [=4.438,41 τ.μ. + 133,14 τ.μ. (=532,25 τ.μ. x 25/100)], η απαιτούμενη θεωρητική εισφορά σε γη ανέρχεται σε 1.328,62 τ.μ., μετά δε την αφαίρεση της εισφοράς σε γη, ανέρχεται σε 3.242,92 τ.μ. Ότι από τη συνολική απαιτούμενη θεωρητική εισφορά των 1.328,62 τ.μ. ρυμοτομούνται 524,23 τ.μ. για κοινόχρηστο χώρο, το δε υπόλοιπο της εισφοράς σε γη 804,39 τ.μ. μετατρέπεται σε εισφορά σε χρήμα, ενώ μετά τη συνολική μετατροπή εισφοράς γης σε χρήμα 804,39 τ.μ. η τελική ιδιοκτησία με αριθμό οικοπέδου … στο οικοδομικό τετράγωνο …. διαμορφώνεται σε 4.047,31 τ.μ. (3.242,92 τ.μ. + 804,39 τ.μ.). Επειδή σύμφωνα με το ν. 3212/2003 προστέθηκε η παράγραφος 13 στο άρθρο 12 του ν. 1337/1983 κατά την οποία «Ο προσδιορισμός της αξίας των τμημάτων που μετατρέπονται σε χρηματική εισφορά σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ.7 του άρθρου 8 γίνεται από το αρμόδιο Δικαστήριο σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 2882/2001», ο αιτών ζητεί να καθορισθεί από το Δικαστήριο αυτό η προσωρινή τιμή μονάδος αποζημιώσεως του προαναφερόμενου ακινήτου για τη μετατροπή της εισφοράς γης σε χρήμα στο ποσό των 750 ευρώ ανά τ.μ. και να καταδικασθεί η καθ’ ης στα δικαστικά του έξοδα.
Η καθ’ ης η αίτηση τόσο με τις προτάσεις της, όσο και με σχετική δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου της στο ακροατήριο κατά τη συζήτηση της ανωτέρω αιτήσεως, προέβαλε ένσταση καθ’ ύλην αναρμοδιότητας του παρόντος Δικαστηρίου να δικάσει την ως άνω αίτηση. Ειδικότερα υποστήριξε τα εξής: Ότι κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 12 παρ.13 του ν. 1337/1983 που προστέθηκε με το άρθρο 11 παρ.3 του ν. 3212/2003, ο προσδιορισμός της αξίας των τμημάτων που μετατρέπονται σε χρηματική εισφορά σύμφωνα με την προαναφερόμενη διάταξη του άρθρου 8 παρ.7 γίνεται από το αρμόδιο Δικαστήριο σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2882/2001, με τον οποίο κυρώθηκε ο Κώδικας Αναγκαστικών Απαλλοτριώσεων Ακινήτων. Ότι σύμφωνα με τα οριζόμενα στις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 19 ν. 2882/2001, όπως αντικαταστάθηκε από την παρ.11 του άρθρου 76 του ν. 4146/2013 «1. Αρμόδιο να προσδιορίσει προσωρινώς την αποζημίωση είναι το μονομελές εφετείο, στην περιφέρεια του οποίου βρίσκεται η απαλλοτριούμενη έκταση ή το μεγαλύτερο μέρος αυτής. 2.Το μονομελές εφετείο αποφαίνεται ύστερα από αίτηση κάθε ενδιαφερομένου, που κατατίθεται στον γραμματέα του. Η διάταξη του ανωτέρω εδαφίου εφαρμόζεται και στις απαλλοτριώσεις για τις οποίες δεν έχει δημοσιευθεί η κήρυξη αυτών κατά τη δημοσίευση του παρόντος». Ότι κατά την έννοια της μεταβατικής αυτής διάταξης, που περιλαμβάνει έναν πλήρη και σαφή κανόνα διαχρονικού δικαίου, οι ως άνω δικονομικές διατάξεις του άρθρου 19 ν. 2882/2001 δεν εφαρμόζονται στις απαλλοτριώσεις, η κήρυξη των οποίων είχε ολοκληρωθεί με τη δημοσίευσή τους στο ΦΕΚ (άρθρο 1 του ν. 2882/2001) μέχρι την 18.4.2013, στην περίπτωση δε πολεοδομικής και ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης, ο καθορισμός ακινήτων ως κοινοχρήστων χώρων με πράξη έγκρισης, αναθεώρησης, τροποποίησης ή επέκτασης ρυμοτομικού σχεδίου ή, εφόσον πρόκειται για πολεοδόμηση κατά το σύστημα του ν. 1337/1983, με την έγκριση πολεοδομικής μελέτης, ισοδυναμεί με κήρυξη αναγκαστικής απαλλοτρίωσης των χώρων αυτών. Ότι ειδικότερα η ρυμοτομική απαλλοτρίωση κηρύσσεται με τη δημοσίευση στο ΦΕΚ του σχετικού Προεδρικού Διατάγματος τροποποίησης του ρυμοτομικού σχεδίου και όχι με την πράξη τακτοποίησης και αναλογισμού ακινήτων, που αποτελεί μέρος της διαδικασίας συντέλεσης της απαλλοτρίωσης των ρυμοτομούμενων τμημάτων και η εγκριτική αυτής πράξη δεν δημοσιεύεται στο ΦΕΚ. Ότι σύμφωνα με τα παραπάνω το Μονομελές Εφετείο είναι αρμόδιο πλέον να καθορίσει προσωρινή τιμή μονάδας σε απαλλοτριώσεις που κηρύχθηκαν και δημοσιεύθηκαν μετά την έναρξη ισχύος του ν. 4146/2013, δηλαδή μετά την 18.4.2013, καθώς και σε αυτές που δεν είχαν δημοσιευθεί κατά την 18.4.2013 και επομένως δεν εφαρμόζονται στις απαλλοτριώσεις των οποίων η κήρυξη είχε ολοκληρωθεί με τη δημοσίευσή τους στην ΕτΚ πριν από την ημερομηνία αυτή. Ότι εν προκειμένω, όπως προεκτέθηκε δυνάμει του από 11.2.1991 ΠΔ (ΦΕΚ Δ’ 74/14.2.1991), όπως αναθεωρήθηκε με το ΠΔ της 20.9.1995 (ΦΕΚ Δ’ 1049/30-11-1995), της 21.6.1996 (ΦΕΚ Δ’/11.7.1996), της 5.4.2000 (ΦΕΚ 208/7-4-2000) και της 1.4.2002 (ΦΕΚ Δ’ 363/8-5-2002) εγκρίθηκε η πολεοδομική μελέτη τμημάτων της πολεοδομικής ενότητας «Ελαιώνα» των προαναφερόμενων Δήμων και τροποποιήθηκε το εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο της περιοχής. Ότι κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω και σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 12 του ν. 1337/1983 εκδόθηκε η Μεμονωμένη Πράξη Εφαρμογής Μ6/93 της Δ/νσεως Περιβάλλοντος της Νομαρχίας Πειραιώς, η οποία κυρώθηκε με την 26931/563/1993 απόφαση του Νομάρχη Πειραιά, που αφορά το ως άνω υπ’ αριθ. 46 και ήδη 123 οικοδομικό τετράγωνο, όπου βρίσκεται και η ένδικη ιδιοκτησία της καθ’ ης και όπως η πράξη εφαρμογής διορθώθηκε με την υπ’ αριθ. Μ6Α1/2010 διορθωτική Πράξη Εφαρμογής που κυρώθηκε με την Π9312/Β1048/16.11.2010 απόφαση του Νομάρχη Πειραιώς και αποτελεί την τελευταία διοικητική πράξη που πρέπει να ληφθεί υπόψη για τον καθορισμό του διαχρονικού δικαίου και της διαδικασίας που θα επακολουθήσει για τον οριστικό προσδιορισμό της τιμής μονάδας αποζημιώσεως. Ότι από τον συνδυασμό των ανωτέρω προκύπτει ότι το παρόν Δικαστήριο είναι καθ’ ύλην αναρμόδιο για την εκδίκαση της υπό κρίση αίτησης και θα πρέπει κατ’ εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 46 ΚΠολΔ και 18 παρ.1β του ν. 2882/2001 η υπόθεση να παραπεμφθεί στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά που είναι το αρμόδιο καθ’ ύλην και κατά τόπο Δικαστήριο κατ’ άρθρο 19 του ν. 2882/2001, όπως ίσχυε πριν την αντικατάστασή του από το άρθρο 11 του ν. 4146/2013. Το Δικαστήριο αυτό δεν δέχεται την άποψη αυτή, η οποία πράγματι έχει γίνει δεκτή από ορισμένα Δικαστήρια (βλ. ενδεικτικά ΜονΕφΠατρ 2/2020, Δνη 2020, σελ. 1437, ΜονΕφΠατρ 317/2017, Δνη 2017, σελ. 1731), ως ορθή. Με τη διάταξη του άρθρου 19 §§ 1 και 2 του ν. 2882/2001, όπως αυτή αντικαταστάθηκε από την παρ. 11 του άρθρου 76 ν. 4146/2013 και ισχύει από την 18.4.2013 «1. Αρμόδιο να προσδιορίσει προσωρινώς την αποζημίωση είναι το μονομελές εφετείο, στην περιφέρεια του οποίου βρίσκεται η απαλλοτριούμενη έκταση ή το μεγαλύτερο μέρος αυτής. 2. Το μονομελές εφετείο αποφαίνεται ύστερα από αίτηση κάθε ενδιαφερομένου, που κατατίθεται στον γραμματέα του». Περαιτέρω, με το τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 11 του άρθρου 76 ν. 4146/2013 ορίζεται ότι: «Η διάταξη του ανωτέρω εδαφίου εφαρμόζεται και στις απαλλοτριώσεις για τις οποίες δεν έχει δημοσιευθεί η κήρυξη αυτών κατά τη δημοσίευση του παρόντος». Αρχικά για το ζήτημα των απαλλοτριώσεων προβλέφθηκε ρητά στο ν. 4046/2012 ότι «Εγκρίνεται και εφαρμόζεται, αμέσως, νομοθεσία για τη συντόμευση των προθεσμιών και την απλούστευση των διαδικασιών για την ανάθεση συμβάσεων στις απαλλοτριώσεις γης, συμπεριλαμβανομένων και των προθεσμιών που απαιτούνται για τις σχετικές νομικές διαδικασίες (ν. 4046/2012 ΦΕΚ Α 28/14.2.2013 σ. 815)», καθώς και ότι: «Για την επιτάχυνση της απορρόφησης της χρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μετά την αύξηση στα ποσοστά συγχρηματοδοτήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Κυβέρνηση, από το 1ο τρίμηνο του 2012:….θα δημιουργήσει μια κεντρική βάση δεδομένων για τον έλεγχο των αποζημιώσεων και του χρονικού διαστήματος που μεσολαβεί για την ολοκλήρωση των απαλλοτριώσεων που πραγματοποιήθηκαν, στο πλαίσιο της υλοποίησης των έργων που συγχρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ και το Ταμείο Συνοχής». Για την υλοποίηση των πιο πάνω, εν συνεχεία, με την προαναφερθείσα διάταξη του άρθρου 76 ν. 4146/2013 τροποποιήθηκαν και αντικαταστάθηκαν ορισμένες διατάξεις του Κώδικα Απαλλοτριώσεων (ν. 2882/2001) μεταξύ των οποίων και εκείνη του άρθρου 19 §§ 1 και 2. Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του νόμου αυτού, (www. hellenicparliament.gr) με τις ρυθμίσεις του άρθρου 76 ν. 4146/2013 επιχειρείται η βελτίωση των διαδικασιών της απαλλοτρίωσης προς δυο κατευθύνσεις: την επιτάχυνση και τον εξορθολογισμό του ύψους των καθοριζόμενων αποζημιώσεων. Ειδικότερα, η αιτιολογική έκθεση ως προς το ζήτημα της καθ` ύλην αρμοδιότητας αναφέρει ότι «επιπλέον, με τις διατάξεις των άρθρων 11,12,14 και 15 η αρμοδιότητα για τον προσωρινό καθορισμό της τιμής μονάδος περνάει από το πρωτοδικείο στο εφετείο, με τη δε παρ 13 ορίζεται ρητώς, κατά το παράδειγμα των διατάξεων για τα ολυμπιακά έργα, ότι ειδικά για τα συγχρηματοδοτούμενα έργα οι δικαστικές προθεσμίες τηρούνται απαρεγκλίτως, οι δε σχετικές υποθέσεις προσδιορίζονται και δικάζονται καθ` υπέρβαση του αριθμού υποθέσεων κατά δικάσιμο». Περαιτέρω στην αιτιολογική έκθεση αναφέρεται ότι: «Με το άρθρο 17 εισάγεται μεταβατική διάταξη, σύμφωνα με την οποία οι τροποποιήσεις που εισάγονται στις ισχύουσες διατάξεις καταλαμβάνουν και τις εκκρεμείς κατά την έναρξη ισχύος της διάταξης απαλλοτριώσεις. Ωστόσο, στο κείμενο της προς ψήφιση με αριθμό 374/33/29.3.2013 τροπολογίας στο Σχέδιο Νόμου «Διαμόρφωση Φιλικού Αναπτυξιακού Περιβάλλοντος για τις Στρατηγικές και Ιδιωτικές Επενδύσεις και άλλες διατάξεις» (ν. 4146/2013), δεν υφίσταται άρθρο 17, αφού οι σχετικές μεταβατικές διατάξεις περιλήφθηκαν ως τελευταία εδάφια στα άρθρα 12 του σχεδίου της τροπολογίας που αναφέρεται στον προσωρινό προσδιορισμό αποζημίωσης και 14 που αναφέρεται στον οριστικό προσδιορισμό αποζημίωσης. Σύμφωνα με τα παραπάνω, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, η ορθή ερμηνεία του δεύτερου εδαφίου της § 2 του άρθρου 19 ν. 2882/2001, όπως αντικαταστάθηκε από τη διάταξη του άρθρου 76 § 11 ν. 4146/2013 είναι ότι αρμόδιο καθ` ύλη δικαστήριο για την εκδίκαση των διαφορών καθορισμού προσωρινής αποζημίωσης απαλλοτρίωσης ακινήτων, είναι το μονομελές πρωτοδικείο για όσες υποθέσεις ήταν εκκρεμείς ενώπιον του δικαστηρίου αυτού μέχρι την 17.4.2013, ενώ για τις υποθέσεις που εισήχθησαν από την 18.4.2013 και εφεξής αρμόδιο είναι το μονομελές εφετείο. Τα επιχειρήματα που οδηγούν το Δικαστήριο στην υιοθέτηση της παραπάνω ερμηνευτικής θέσης είναι τα ακόλουθα: 1) Η μεταβατική διάταξη του άρθρου 11 § 2 εδ. β` ν. 4146/2013 επιλέγοντας τη χρήση του συμπλεκτικού συνδέσμου «και» υποδηλώνει ότι οι νέες διατάξεις που αφορούν την καθ` ύλη αρμοδιότητα του μονομελούς εφετείου εφαρμόζονται τόσο τις απαλλοτριώσεις για τις οποίες δεν έχει δημοσιευθεί η κήρυξη αυτών κατά τη δημοσίευση του ν. 4146/2013, όσο και στις υποθέσεις εκείνες που αφορούν τις εκκρεμείς κατά την έναρξη ισχύος της διάταξης απαλλοτριώσεις, όπως ρητά αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση της με αριθμό 374/33/29.3.2013 τροπολογίας. Το γεγονός ότι στην τροπολογία δεν περιλήφθηκε άρθρο 17 περί του οποίου γίνεται μνεία στην αιτιολογική έκθεση δεν ασκεί επιρροή στην ερμηνεία των νέων διατάξεων, αφού η σχετική μεταβατική διάταξη περιλήφθηκε ως αυτοτελές εδάφιο στο άρθρο 11 ν. 4146/2013, η δε βούληση του νομοθέτη για το σκοπό θέσπισης της, διατυπώνεται σαφώς στην αιτιολογική έκθεση του νόμου. Η παραπάνω ερμηνευτική θέση ενισχύεται εξάλλου και από το γεγονός ότι στην ίδια αιτιολογική έκθεση, αναφέρεται επιπρόσθετα ότι «η αρμοδιότητα για τον προσωρινό προσδιορισμό της τιμής μονάδος περνάει από το πρωτοδικείο στο εφετείο». Η επιλογή του ρήματος «περνάει» σε συνδυασμό με όσα αναφέρονται παραπάνω, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η επιλογή του ρήματος τούτου δεν αποτελεί παρόραμα του νομοθέτη, αλλά συνειδητή επιλογή αυτού. 2) Αντικειμενικός σκοπός για τη θέσπιση των νέων διατάξεων και της νομοθετικής επιλογής εκδίκασης των υποθέσεων που αφορούν προσωρινό προσδιορισμό τιμής μονάδος από το μονομελές εφετείο, αποτέλεσε η επιτάχυνση της διαδικασίας, καθώς και ο εξορθολογισμός του ύψους των καθοριζόμενων αποζημιώσεων, προκειμένου έτσι να εναρμονιστεί η ελληνική νομοθεσία με τη μνημονιακή υποχρέωση που προβλέπεται από το κείμενο του ν. 4046/2012 (ΜονΕφΑθ 576/2017 στην ΤΝΠ Νόμος, ΜονΕφΘεσσαλ 412/2015, Δνη 2015, σελ. 1066). Επομένως, απορριπτέα ως μη νόμιμη τυγχάνει η ως άνω προβληθείσα από την καθ’ ης ένσταση καθ’ ύλην αναρμοδιότητας και το παρόν Δικαστήριο είναι καθ’ ύλην και κατά τόπο αρμόδιο να δικάσει την ένδικη αίτηση κατά το άρθρο 12 § 13 Ν. 1337/1983, που προστέθηκε με την παράγραφο 3 του άρθρου 11 του Ν. 3212/2003, σε συνδυασμό με το άρθρο 19 παρ.1 του Ν. 2881/2001 (ΚΑΑΑ). Επίσης, η καθ’ ης η αίτηση με τις προτάσεις της που κατέθεσε στη γραμματεία αυτού του Δικαστηρίου στις 13.5.2022 άσκησε ανταίτηση ζητώντας να προσδιορισθεί η αξία της μετατραπείσας σε χρήμα εισφοράς σε γη για το επίδικο ακίνητο στο ποσό των 66 ευρώ ανά τ.μ., άλλως επικουρικά στο ποσό των 110 ευρώ ανά τ.μ., με κρίσιμο χρόνο για τον υπολογισμό της αξίας του ακινήτου όχι τον χρόνο συζήτησης της υπό κρίση αίτησης ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου, αλλά τον χρόνο κύρωσης της πράξης εφαρμογής, ήτοι το έτος 1993, καθώς τότε είχε εκδοθεί η υπ’ αριθ. πρωτ. 23710/601/1-12-1994 πράξη επιβολής εισφοράς της Διεύθυνσης Πολεοδομίας της Νομαρχίας Πειραιά με την οποία βάσει της προβλεπόμενης στο ΠΔ 5/1986 έκθεσης της Επιτροπής είχε καθορισθεί η τιμή μονάδος τόσο για την οφειλόμενη εισφορά σε χρήμα σύμφωνα με το άρθρο 9 του ν. 1337/1983, όσο και για τη μετατραπείσα εισφορά γης σε χρήμα, το ποσό των 22.500 δραχμών ανά τ.μ., ήτοι 66 ευρώ ανά τ.μ., το οποίο αντιστοιχεί σε παρούσα αξία του έτους 2010 (οπότε κυρώθηκε η διορθωτική πράξη εφαρμογής για το επίδικο ακίνητο) στο ποσό περίπου των 110 ευρώ ανά τ.μ. Ότι ειδικότερα ορίζεται στο άρθρο 9 παρ.3 του ν. 1337/1983 σχετικά με τον κρίσιμο χρόνο υπολογισμού της εισφοράς σε χρήμα ότι «Η εισφορά σε χρήμα υπολογίζεται στο εμβαδόν της ιδιοκτησίας, όπως αυτή διαμορφώνεται με την πράξη εφαρμογής και στην οικοπεδική αξία που έχει κάθε ιδιοκτησία κατά το χρόνο κύρωσης της πράξης εφαρμογής». Η εν λόγω ανταίτηση, το περιεχόμενο της οποίας επανέλαβε με δήλωσή του ο πληρεξούσιος δικηγόρος της καθ’ ης και κατά τη συζήτηση της υπό κρίση αίτησης στο ακροατήριο αυτού του Δικαστηρίου, έχει ασκηθεί παραδεκτά ενώπιον του αρμόδιου καθ’ ύλην και κατά τόπον κατά τα ανωτέρω, παρόντος Δικαστηρίου και πρέπει να συνεκδικασθεί με την ως άνω αίτηση με την ειδική διαδικασία των άρθρων 17, 18 και 19 του ν. 2882/2001 σε συνδυασμό με τα άρθρα 1-590 ΚΠολΔ. Για το παραδεκτό της αιτήσεως προσκομίζονται: 1) Το από 10.2.1991 (ΦΕΚ 74Δ/91) Προεδρικό Διάταγμα και τα Προεδρικά Διατάγματα της 20.9.1995 (ΦΕΚ 1049Δ/95), της 21.6.1996 (ΦΕΚ 742δ/1996), της 5.4.2000 (ΦΕΚ 208Δ/7.4.2000) και της 11.4.2002 (ΦΕΚ 363Δ/8.5.2002), με τα οποία το πρώτο αναθεωρήθηκε και με βάση το οποίο εγκρίθηκε η πολεοδομική μελέτη τμημάτων της πολεοδομικής ενότητας «Ελαιώνας» των Δήμων Αθηναίων, Αγίου Ιωάννη Ρέντη, Αιγάλεω, Περιστερίου και Ταύρου, 2) η με αριθ. πρωτ. Π9312/Β1048/16.11.2010 Απόφαση του Νομάρχη Πειραιά με την οποία διορθώθηκε η Μεμονωμένη Πράξη Μ6/93 και κυρώθηκε η με αριθμό Μ6Α1/2010 Διορθωτική Πράξη Εφαρμογής στην περιοχή Ελαιώνα του Δήμου Αγ. Ιωάννη Ρέντη, 3) το από 16.9.2013 με κωδικό ΚΓ 3691 πιστοποιητικό καταχώρισης εγγραπτέας πράξης του Κτηματολογικού Γραφείου Νίκαιας με το οποίο πιστοποιείται ότι η ως άνω με αριθ. πρωτ. Π9312/Β1048/16-11-2010 απόφαση του Νομάρχη Πειραιά καταχωρίσθηκε στις 16.9.2013 και με αριθμό καταχώρισης ……. στα ΚΑΕΚ του επίδικου ακινήτου της καθ’ ης, 4) το από Αύγουστο του 2010 Διάγραμμα Πράξης Εφαρμογής Μ6Α1/2010 της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου Αγίου Ιωάννη Ρέντη, 5) οι κτηματολογικοί πίνακες που συνοδεύουν την υπ’ αριθ. Μ6/93 Μεμονωμένη Πράξη Εφαρμογής και την υπ’ αριθ. Μ6Α1/2010 Διορθωτική Πράξη Εφαρμογής και αφορούν στο επίδικο ακίνητο της καθ’ ης με Κωδικό Κτηματογράφησης …….., αλλά και το ακίνητό της με Κωδικό Κτηματογράφησης ……., 6) η από 1.3.2017 έκθεση εκτίμησης αξίας ακινήτου της Επιτροπής του άρθρου 15 του ν. 2882/2001 της Περιφερειακής Διεύθυνσης Δημόσιας Περιουσίας Αττικής, που εκτίμησε το επίδικο ακίνητο με κωδικό κτηματογράφησης ……. στο ποσό των 650 ευρώ ανά τ.μ., 7) το υπ’ αριθ. 1377 από 14.2.2018 πιστοποιητικό κτηματολογικών εγγραφών αντικειμένου εγγραπτέων δικαιωμάτων του με αριθμό ΚΑΕΚ ………….. επίδικου ακινήτου του Κτηματολογικού Γραφείου Νίκαιας, από το οποίο προκύπτει μεταξύ άλλων η μεταγραφή της Διορθωτικής Πράξης Εφαρμογής, καθώς και ότι δεν υπάρχουν βάρη, κατασχέσεις και διεκδικήσεις επί της ως άνω ιστορικής ιδιοκτησίας της καθ’ ης, 8) το υπ’ αριθ. ….. από 14.2.2018 πιστοποιητικό κτηματολογικών εγγραφών αντικειμένου εγγραπτέων δικαιωμάτων του με αριθμό ΚΑΕΚ ………. επίδικου ακινήτου του Κτηματολογικού Γραφείου Νίκαιας από το οποίο προκύπτει μεταξύ άλλων η μεταγραφή της Διορθωτικής Πράξης Εφαρμογής, καθώς και ότι δεν υπάρχουν βάρη, κατασχέσεις και διεκδικήσεις επί της ως άνω ιδιοκτησίας της καθ’ ης, 9) το νεότερο υπ’ αριθ. …… από 15.1.2019 απόσπασμα κτηματολογικού φύλλου για το αμέσως παραπάνω ακίνητο μαζί με το υπ’ αριθ. 1366 από 14.2.2018 απόσπασμα κτηματολογικού διαγράμματος του ίδιου ακινήτου, 10) το υπ’ αριθ. ….. από 15.1.2019 απόσπασμα κτηματολογικού φύλλου της με αριθμό ΚΑΕΚ ………. ιστορικής ιδιοκτησίας της καθ’ης, εκδοθέν από το Κτηματολογικό Γραφείο Νίκαιας, 11) το με αριθμό 51 από 10.1.2019 πιστοποιητικό του μεταγραφοφύλακα Πειραιά, με το οποίο πιστοποιείται ότι σχετικά με το υπ’ αριθ. ……/1974 συμβόλαιο του συμβ/φου Αθηνών ……. στα ευρετήρια των βιβλίων μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Πειραιά και στη μερίδα της …………….. από τη μεταγραφή του παραπάνω συμβολαίου, δεν σημειώνεται να μεταγράφηκε μέχρι την 21.12.2004 καμία άλλη πράξη εκποίησης από την ίδια σε τρίτο, που να έχει σχέση με το αναφερόμενο στο άνω συμβόλαιο ακίνητο, εκτός της υπ’ αριθ. 6/93 πράξης εφαρμογής της Νομαρχίας Πειραιά και όπως προκύπτει από την έρευνα που έγινε στα βιβλία των Υποθηκών και Κατασχέσεων του Υποθηκοφυλακείου Πειραιά για το ίδιο ακίνητο, καμία εγγραφή υποθήκης ή προσημείωσης ή κατάσχεσης φαίνεται να υπάρχει μέχρι την 21.12.2004 και στα βιβλία διεκδικήσεων του Υποθηκοφυλακείου Πειραιά και καμία αγωγή δεν φαίνεται να υπάρχει μέχρι την ίδια ημερομηνία, 12) το με αριθμό …. από 10.1.2019 πιστοποιητικό του μεταγραφοφύλακα Πειραιά, ο οποίος σχετικά με το υπ’ αριθ. ……./1975 συμβόλαιο της συμβ/φου Αθηνών …….. και συγκεκριμένα για την έκταση Ε=552 τ.μ. επί της οδού … στην μερίδα της ……………. . βεβαιώνει ότι από τη μεταγραφή του παραπάνω συμβολαίου δεν σημειώνεται να μεταγράφηκε μέχρι την 21.12.2004 καμία άλλη πράξη εκποίησης που να έχει σχέση με το αναφερόμενο στο συμβόλαιο ακίνητο εκτός της υπ’ αριθ. 6/93 πράξης εφαρμογής της Νομαρχίας Πειραιά, ούτε υπήρξε εγγραφή υποθήκης ή προσημείωσης ή κατάσχεσης, ούτε ενεγράφη στα βιβλία διεκδικήσεων κάποια αγωγή. Επίσης, ο αιτών προσκομίζει απόσπασμα της με αρ. 141/2021 απόφασης της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου Νίκαιας- Αγ. Ι. Ρέντη με την οποία εξουσιοδοτείται μεταξύ άλλων ο πληρεξούσιος δικηγόρος …………. για να εκπροσωπήσει τον Δήμο κατά την εκδίκαση της υπό κρίση αίτησης. Τα ως άνω προσκομιζόμενα από τον αιτούντα Δήμο έγγραφα (εκτός του πληρεξουσίου) καλύπτουν τις προϋποθέσεις του παραδεκτού και για την ασκηθείσα από την καθ’ ης ανταίτηση με την οποία ζητεί αυτή να καθορισθεί η προσωρινή τιμή μονάδας της μετατραπείσας εισφοράς γης σε χρήμα για την επίδικη εδαφική έκταση σε χαμηλότερο από το ζητούμενο με την αίτηση ποσό. Η αίτηση είναι επαρκώς ορισμένη, περιέχουσα όλα τα στοιχεία που θεμελιώνουν το δικαίωμα του αιτούντος να ζητήσει την καθορισμό προσωρινής τιμής μονάδας για τη μετατραπείσα σε χρηματική, εισφορά σε γη και νόμιμη, όπως και η ανταίτηση και στηρίζονται στις διατάξεις των άρθρων 8 παρ. 1, 6 και 7, 9 παρ. 1, 3 και 12 παρ. 13 εδ. α` του ν. 1337/1983 “Επέκταση των πολεοδομικών σχεδίων, οικιστική ανάπτυξη και σχετικές ρυθμίσεις”, όπως ισχύουν πριν την τροποποίησή τους με το ν. 4315/2014 και πρέπει να εξετασθούν στην ουσία τους. Η καθ’ ης με τις ως άνω προτάσεις της προέβαλε ισχυρισμό περί καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος του αιτούντος να ζητήσει με την υπό κρίση αίτησή του τη μετατροπή εισφοράς γης σε χρήμα, υποστηρίζοντας τα εξής: Ότι σύμφωνα με τα οριζόμενα στη διάταξη του άρθρου 8 παρ.7 του ν. 1337/1983, όπως ίσχυε κατά τον χρόνο έκδοσης της αρχικής υπ’ αριθ. Μ6/1993 πράξης εφαρμογής «Σε περίπτωση που η συμμετοχή σε γη πρέπει να ληφθεί από μη ρυμοτομούμενο τμήμα ιδιοκτησίας, πλην όμως κατά την κρίση της αρχής το τμήμα γης που πρόκειται να αποτελέσει αντικείμενο εισφοράς δεν είναι αξιοποιήσιμο πολεοδομικά ή η αφαίρεσή του είναι φανερά επιζήμια για την ιδιοκτησία μπορεί να μετατρέπεται σε ισάξια χρηματική συμμετοχή που διατίθεται αποκλειστικά για τη δημιουργία κοινόχρηστων χώρων και κοινωφελών χρήσεων και σκοπών. Για την πραγματοποίηση της μετατροπής εφαρμόζονται ανάλογα οι διατάξεις του άρθρου 9 για την εισφορά σε χρήμα». Ότι ακολούθως κατ’ άρθρο 9 του ν. 1337/1983 προβλεπόταν για περιπτώσεις όπως η επίδικη στην παράγραφο 4 ότι «…Η εισφορά αυτή βεβαιώνεται από την αρμόδια πολεοδομική υπηρεσία στο αρμόδιο Δημόσιο Ταμείο (Γραφείο Παρακαταθηκών) που εξυπηρετεί το δήμο ή την κοινότητα, ενώ για τους δήμους που έχουν δική τους ταμειακή υπηρεσία η παραπάνω εισφορά βεβαιώνεται απ’ ευθείας στην υπηρεσία αυτή, μετά την κύρωση της πράξης εφαρμογής. Η εισφορά αυτή εισπράττεται σύμφωνα με τις διατάξεις περί εισπράξεως δημοσίων εσόδων, ως έσοδο του οικείου δήμου ή κοινότητας και αποδίδεται σ’ αυτούς κατά μήνα». Ότι επίσης κατά το άρθρο 1 του π.δ. 5/1986 «Προσδιορισμός αξίας ακινήτων για την επιβολή εισφοράς σε χρήμα και τρόπος καταβολής της», που εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση των άρθρων 9 παρ.4 και 5 του ν. 1337/1983, 10 του ν. 1221/1981 και 21 παρ.6 του ν. 947/1979, όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο «1. Μετά την κύρωση της πράξης εφαρμογής, σύμφωνα με την παρ.7 του άρθρου 12 του ν. 1337/1983, επιτροπή προβαίνει στον προσδιορισμό της αξίας των ακινήτων, που περιλαμβάνονται στην πράξη εφαρμογής…3. Η Επιτροπή…καταρτίζει…έκθεση στην οποία περιγράφεται η κατάσταση των ακινήτων και των συστατικών τους, καθώς και οι τυχόν ιδιαίτερες συνθήκες αυτών και εκτιμάται αιτιολογημένα η αξία τους, η οποία αναγράφεται στις αντίστοιχες στήλες του πίνακα της πράξης εφαρμογής…Ως χρόνος για τον προσδιορισμό της αξίας του ακινήτου λαμβάνεται ο χρόνος κύρωσης της πράξης εφαρμογής…», ενώ κατά το άρθρο 2 του ίδιου π. δ/τος «1. Μετά την επιστροφή των στοιχείων προσδιορισμού της αξίας των ακινήτων στην αρμόδια πολεοδομική υπηρεσία, αυτή εκδίδει πράξεις επιβολής της εισφοράς σε χρήμα, για κάθε κύριο ακινήτου που εμπίπτει στην περιοχή ένταξης ή επέκτασης, όπως φαίνεται στον πίνακα της πράξης εφαρμογής…6. Αν ο κύριος του ακινήτου είναι άγνωστος η σχετική πράξη επιβολής εισφοράς και τα στοιχεία που τη συνοδεύουν κοινοποιούνται στον οικείο Δήμο ή Κοινότητα, για τη διενέργεια περαιτέρω έρευνας εξακρίβωσης τούτου. Όταν εξακριβωθεί ο κύριος του ακινήτου εκδίδεται νέα πράξη επιβολής εισφοράς». Ότι εξάλλου ο α.ν. 344/1968 «Περί διατάξεων τινών αφορωσών εις τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοικήσεως» ορίζει στο άρθρο 2 παρ.1, όπως αντικ. με το άρθρο 61 παρ.2 του ν. 1416/1984 ότι «Η βεβαίωσις φόρων, τελών, δικαιωμάτων, εισφορών και αντιτίμου προσωπικής εργασίας ενεργείται υπό των δήμων και κοινοτήτων εντός αποσβεστικής προθεσμίας πέντε ετών από της λήξεως του οικονομικού έτους, εις ο ανάγονται. Κατ’ εξαίρεση είναι δυνατή η βεβαίωση μετά την πάροδο της παραπάνω προθεσμίας αν: α) είναι άγνωστος ο υπόχρεος, β) έχει ακυρωθεί μετά την πάροδο πενταετίας η φορολογική εγγραφή για το λόγο ότι ο υπόχρεος δεν έλαβε γνώση της εγγραφής, γ) η βεβαίωση έγινε σε πρόσωπο που δεν έχει μερική ή ολική φορολογική υποχρέωση και δ) η βεβαίωση έγινε για οικονομικό έτος διάφορο από αυτό που αφορά η φορολογική υποχρέωση». Ότι κατά την έννοια των προεκτεθεισών διατάξεων, όπως επανειλημμένα έχουν ερμηνευτεί από τα διοικητικά δικαστήρια, εφόσον ως χρόνος για τον προσδιορισμό της αξίας των ακινήτων προκειμένου να εκδοθεί η προβλεπόμενη πράξη επιβολής εισφοράς σε χρήμα λαμβάνεται ο χρόνος κύρωσης της πράξης εφαρμογής, στον χρόνο αυτό ανάγεται η επιβαλλόμενη εν λόγω εισφορά. Ότι συνεπώς η έκδοση της πράξης επιβολής της εισφοράς αυτής και περαιτέρω η εν ευρεία εννοία βεβαίωση της υπό των αρμοδίων Ο.Τ.Α. υπόκειται στην πενταετή αποσβεστική προθεσμία από τον χρόνο στον οποίο ανάγεται, και ως εκ τούτου, μετά την πάροδο άπρακτης της πενταετούς αυτής προθεσμίας αποσβέννυται πλήρως το δικαίωμα του οικείου Ο.Τ.Α. ipsoiure να επιβάλλει και να βεβαιώσει εν ευρεία εννοία την εισφορά εις χρήμα σε βάρος του υποχρέου, εκτός αν ο οργανισμός αυτός επικαλεστεί και αποδείξει ότι συντρέχουν οι εξαιρετικές περιπτώσεις του εδαφίου β’ της παρ.1 του άρθρου 2 του α.ν. 344/1968 εξαιτίας των οποίων δεν είναι εφικτή η βεβαίωση εντός της εν λόγω προθεσμίας. Ότι περαιτέρω υπό την ισχύ της περιπτώσεως ε’ της παραγράφου 7 του άρθρου 12 του ν. 1337/1983 πριν από την αντικατάστασή της με την παράγραφο 1 του άρθρου 11 του ν. 3212/2003, είχε γίνει δεκτό από τη νομολογία ότι η πράξη εφαρμογής πολεοδομικής μελέτης, που συντάσσεται κατά την προβλεπόμενη στο άρθρο αυτό ειδική διαδικασία, καθίσταται οριστική και αμετάκλητη μετά την κύρωσή της και δεν είναι δυνατή, είτε αυτεπαγγέλτως είτε κατόπιν αιτήματος ενδιαφερομένου, η επάνοδος της διοικήσεως επί του θέματος, η πράξη δε αυτή δεν υπόκειται σε ανάκληση ή ανασύνταξη ούτε για λόγους νομιμότητας, ούτε στην περίπτωση κατά την οποία με απόφαση των αρμοδίων κατά το Σύνταγμα δικαστηρίων βεβαιώνονται διαφορές ως προς το μέγεθος της εισφοράς σε γη και το μέγεθος των ιδιοκτησιών, δεδομένου ότι στην περίπτωση αυτή ο νόμος προβλέπει τη μετατροπή των διαφορών αυτών σε χρηματική αποζημίωση. Ότι η ως άνω διάταξη τροποποιήθηκε με την παράγραφο 1 του άρθρου 11 του ν. 3212/2003 και αντικαταστάθηκε η περίπτωση ε’ της παραγράφου 7 του άρθρου 12 του ν. 1337/1983 σύμφωνα με την οποία η Διοίκηση κατ’ εξαίρεση δύναται να ανακαλεί εν όλω ή εν μέρει την πράξη εφαρμογής, για λόγους νομιμότητας ή για πλάνη περί τα πράγματα που αποδεικνύεται από στοιχεία που δεν ήταν γνωστά κατά τον χρόνο κύρωσης της πράξης ή από τελεσίδικη δικαστική απόφαση. Ότι η πράξη ανακαλείται μόνο κατά το μέρος που διαπιστώνεται η παράβαση ή η πλάνη, μέσα σε εύλογο χρόνο από την κύρωση της πράξης εφαρμογής και συντάσσεται διορθωτική πράξη. Ότι με τη νέα διάταξη παραμένει ο κανόνας ότι η κυρωθείσα πράξη εφαρμογής πολεοδομικής μελέτης καθίσταται οριστική και αμετάκλητη, πλην όμως προβλέπεται, κατ’ εξαίρεση, η δυνατότητα της διοικήσεως, είτε αυτεπαγγέλτως, είτε κατόπιν αιτήσεως ενδιαφερομένου, να ανακαλεί τέτοια πράξη αποκλειστικώς σε δύο μόνον περιπτώσεις και ειδικότερα, είτε για λόγους νομιμότητας, είτε για πλάνη περί τα πράγματα και πάντοτε εντός ευλόγου χρόνου. Ότι στην προκειμένη περίπτωση η υπ’ αριθ. Μ6/1993 μεμονωμένη πράξη εφαρμογής εκπονήθηκε κατά το έτος 1992, κυρώθηκε δε δυνάμει της 26931/563/1993 απόφασης του Νομάρχη Πειραιά και μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Πειραιά, οπότε κατέστη αμετάκλητη. Ότι ακολούθως στις 12.12.1994 κοινοποιήθηκε στην καθ’ ης η υπ’ αρ. πρωτ. ……../1-12-1994 πράξη επιβολής εισφοράς της Διεύθυνσης Πολεοδομίας της Νομαρχίας Πειραιά, στην οποία συμπεριλαμβανόταν το σύνολο της χρηματικής της οφειλής, δηλαδή τόσο για την χρηματική εισφορά, όσο και για την μετατραπείσα σε χρήμα εισφορά σε γη, η οποία ανερχόταν συνολικά στο ποσό των 41.463.000 δρχ. (121.681,58 ευρώ), ενώ ο Δήμος Αγ. Ιωάννη Ρέντη με το υπ’ αριθ. ………/6.2.1995 έγγραφό του αιτήθηκε την απόδοση των ρυμοτομούμενων τμημάτων της ιδιοκτησίας της καθ’ ης, τα οποία και παρέλαβε, εκτέλεσε σε άμεσα και τις εργασίες διάνοιξης της οδού …… για τις οποίες προβλεπόταν η ρυμοτόμηση. Ότι εντούτοις ο Δήμος Αγ. Ιωάννη Ρέντη ουδέποτε προέβη στη βεβαίωση του ανωτέρω ποσού, με αποτέλεσμα αφενός μεν να μην είναι δυνατή για την καθ’ ης η καταβολή, μολονότι είχε αποδεχθεί το προσδιορισθέν ποσό καθώς δεν άσκησε προσφυγή κατά της ανωτέρω πράξης, αφετέρου η αξίωση του Δήμου για την καταβολή της οφειλόμενης εισφοράς σε χρήμα είχε, από υπαιτιότητα του τελευταίου και των οργάνων του, σύμφωνα με τα ανωτέρω υποπέσει σε παραγραφή το έτος 2009. Ότι το έτος 2010, ήτοι 17 χρόνια μετά την κύρωση της πράξης εφαρμογής, οι Υπηρεσίες του Δήμου κίνησαν τη διαδικασία «διόρθωσης» της υπ’ αριθ. Μ6/1993 πράξεως εφαρμογής, αποστέλλοντας την από 4.2.2010 και με αριθμό πρωτ. ……. αίτηση του Δήμου Αγ. Ιωάννη Ρέντη προς τη Νομαρχία Πειραιά, με την οποία ο Δήμος ζητούσε την ανάκληση της κύρωσης της ως άνω υπ’ αριθ. Μ6/1993 πράξεως εφαρμογής, διότι κατά τους ισχυρισμούς του «Στην αρχική κυρωμένη πράξη εφαρμογής όλοι οι ιδιοκτήτες που συμμετέχουν στην παρούσα διορθωτική πράξη ήταν με ελλιπή στοιχεία με αποτέλεσμα να έχουν απεικονιστεί λάθος οι αρχικές ιδιοκτησίες. Με την κύρωση της πράξης εφαρμογής θα προκύψει επιπλέον νέο αδιάθετο οικόπεδο υποδοχέας το …….., εμβαδού 804,39 τ.μ.». Ότι το αδιάθετο οικόπεδο προερχόταν από την εισφορά σε γη του ακινήτου της καθ’ης, το οποίο για άγνωστους λόγους η διοίκηση θεώρησε ότι πλέον ήταν πολεοδομικά αξιοποιήσιμο, η δε προτεινόμενη από τον Δήμο διόρθωση ήταν καταφανώς αντίθετη με τις προβλέψεις του νόμου (ενδ. πρότεινε τη μετατόπιση ρυμοτομικών γραμμών που ρητά απαγορεύεται από τον νόμο) και κατόπιν ασκήσεως ένστασης εκ μέρους της καθ’ ης, έγινε εν μέρει δεκτή, συνταχθείσας της υπ’ αριθ. Μ6Α1/2010 διορθωτικής πράξης που κυρώθηκε με την Π9312/Β1048/16.11.2010 απόφαση του Νομάρχη Πειραιά, δυνάμει της οποίας ανακλήθηκε ως προς τα εμβαδά των ιδιοκτησιών των ακινήτων η αρχική πράξη εφαρμογής. Ότι από την αντιπαραβολή των πινάκων των δύο πράξεων εφαρμογής από την οποία προκύπτει ότι δεν υπήρχε απόκλιση στην ιδιοκτησία της σε σχέση με την αρχική πράξη εφαρμογής καθίσταται εμφανές ότι το αίτημα περί διόρθωσης της αρχικής πράξης εφαρμογής εκ μέρους του Δήμου ήταν τελείως προσχηματικό, ο οποίος εκμεταλλευόμενος το νέο νομοθετικό καθεστώς, κατά παράβαση κάθε αρχής χρηστής διοίκησης και κατά κατάχρηση της εξουσίας του για λόγους και με τρόπους αλλότριους προκάλεσε τη σύνταξη διορθωτικής πράξης, η οποία για τους προεκτεθέντες λόγους ήταν παράνομη. Ότι τα ανωτέρω δεν εντάσσονται στο πλαίσιο αιτήματος για παρεμπίπτοντα έλεγχο της νομιμότητας της διοικητικής πράξης κύρωσης της διορθωτικής πράξης εφαρμογής από το παρόν Δικαστήριο, αλλά ως ένδειξη ακραίας κατάχρησης του νόμου εκ μέρους του αιτούντος, προκειμένου να επαναφέρει την παραγεγραμμένη αξίωσή του. Ότι ακολούθως ο αιτών Δήμος υπέβαλε την παρούσα αίτηση, έξι χρόνια μετά την έκδοση της διορθωτικής Πράξης Εφαρμογής, επιλέγοντας να μην ασκήσει το δικαίωμά του για προσδιορισμό της μετατραπείσας εισφοράς σε χρήμα γης, μεσούσης της οικονομικής κρίσης, που συνέπεσε με τον χρόνο έκδοσης της διορθωτικής πράξης και με την κατακόρυφη σε ποσοστό μεσοσταθμικά 39,70% τα έτη 2009-2017 πτώση της αξίας των ακινήτων συνολικά, αλλά αντίθετα, κατά τον χρόνο που οι δείκτες εμφανίζουν σταθεροποίηση και ανοδική τάση. Ότι εκ των ανωτέρω προκύπτει ότι ο αιτών Δήμος ασκεί καταχρηστικά και κερδοσκοπικά το δικαίωμα προσδιορισμού της αξίας της επίδικης έκτασης που μετατρέπεται σε χρηματική εισφορά και μάλιστα όχι σύμφωνα με την αρχικώς κατά τον χρόνο κύρωσης της πράξης εφαρμογής αξίας του ακινήτου αλλά με βάση την αξία που έχει αποκτήσει μετά την πάροδο 17 ετών και ενώ η περιοχή έχει αλλάξει δραστικά και ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια των ετών είχε δημιουργηθεί στην καθ’ ης η εύλογη πεποίθηση, όπως άλλωστε αναφέρεται και στην υπ’ αριθ. Π9312/Β1048/16.11.2010 απόφαση του Νομάρχη Πειραιά, ότι κατά τον βαθμό που δεν ανακαλείται, εξακολουθεί να ισχύει η υπ’ αριθ. Μ6/1993 πράξη εφαρμογής και συνεπώς οι οικονομικές υποχρεώσεις της καθ’ ης δεν μεταβάλλονται αλλά εξακολουθούν να προσδιορίζονται βάσει της εκτιμηθείσας από την Επιτροπή του πδ 5/1986 αξίας και συνεπώς η οικονομική της επιβάρυνση για τη μετατροπή της εισφοράς σε γη σε χρηματική δεν θα υπερβεί την καθορισθείσα με την υπ’ αριθ. πρωτ. ……../1-12-1994 πράξη επιβολής εισφοράς της Διεύθυνσης Πολεοδομίας της Νομαρχίας Πειραιά. Ότι η ενέργεια αυτή του Δήμου έρχεται σε αντίθεση με τον κοινωνικό και οικονομικό σκοπό του δικαιώματος της μετατροπής της εισφοράς σε γη σε χρηματική καθιστάμενη ακραία κερδοσκοπική και αντίθετη με την καλή πίστη και την αρχή του Κράτους Δικαίου. Ότι άλλωστε η καθ’ ης δεν έχει κανένα απολύτως όφελος από τη διατήρηση του τμήματος των 804,39 τ.μ. στην ιδιοκτησία της, αφού ούτε περαιτέρω αρτιότητα, ούτε προστιθέμενη οικονομική αξία προσδίδει σε αυτήν, αλλά αντίθετα επιφέρει επιπλέον φορολογική της επιβάρυνση, ενώ η εξοντωτική τιμή αποζημίωσης ποσού 603.000 ευρώ που ζητά ο Δήμος, σε αντίθεση με την αρχικώς προσδιορισθείσα ποσού 31.756.050 δρχ. (93.194,57 ευρώ και σε παρούσα αξία 116.210,16 ευρώ) θα επαναφέρει όχι απλά δυσβάστακτες συνέπειες σε εκείνη αλλά κυριολεκτικά την οικονομική της εξόντωση και θα οδηγήσει με βεβαιότητα στην απώλεια δια αναγκαστικής εκποιήσεως του περιουσιακού της στοιχείου, λαμβανομένου υπόψη ότι τυγχάνει ιδιώτης, συνταξιούχος ΟΓΑ, δίχως άλλα περιουσιακά στοιχεία και η πρόσοδος που αποκομίζει από το συγκεκριμένο ακίνητο είναι συγκριτικά πολύ χαμηλή. Ότι συνεπώς η υπό κρίση αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη και για το λόγο ότι το επίδικο δικαίωμα ασκείται καταχρηστικά κατ’ άρθρο 281 ΑΚ. Ο ισχυρισμός αυτός τυγχάνει αβάσιμος στην ουσία του. Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 12 Ν. 1337/1983, η εφαρμογή της πολεοδομικής μελέτης πραγματοποιείται με τη σύνταξη πράξης εφαρμογής συνοδευόμενης από κτηματολογικό διάγραμμα εφαρμογής και πίνακα εφαρμογής, η οποία κυρώνεται με απόφαση του νομάρχη και μεταγράφεται στο οικείο υποθηκοφυλακείο. Η σύνταξη της πράξης αυτής χωρεί κατά την προβλεπόμενη στις παραγράφους 5 και 6 του άνω άρθρου ειδική διαδικασία, που περιλαμβάνει και στάδιο προσκλήσεως και ενστάσεων των ενδιαφερόμενων ιδιοκτητών. Μετά την μεταγραφή της απόφασης του νομάρχη, που κυρώνει την πράξη εφαρμογής, αυτή γίνεται οριστική και αμετάκλητη και αποτελεί ταυτόχρονα πράξη βεβαίωσης για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων σε εισφορά σε γη (ΑΠ 2155/2013 στην ΤΝΠ Νόμος). Κατά το άρθρο 12 παρ.7 στοιχ.α’ προτελ. και τελ. υποπαρ. «Για ιδιοκτησίες, που στις πράξεις εφαρμογής αναγράφονται με ελλειπή στοιχεία ή με την ένδειξη “άγνωστος”, η καταχώριση στη μερίδα των ιδιοκτητών γίνεται μετά από έκδοση διορθωτικής πράξης του οικείου νομάρχη. Με τη μεταγραφή επέρχονται όλες οι αναφερόμενες στην πράξη εφαρμογής μεταβολές στις ιδιοκτησίες, εκτός από αυτές για τις οποίες οφείλεται αποζημίωση και για τη συντέλεση των οποίων πρέπει να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες του ΝΔ της 17-7-1923 και του Ν. 2882/2001.» Σύμφωνα δε με την παράγραφο 7 του ιδίου ως άνω άρθρου, όπως τροποπ. με τον Ν. 3212/2003, «Η διοίκηση κατ’ εξαίρεση μόνο επιτρέπεται να ανακαλεί εν όλω ή εν μέρει την πράξη εφαρμογής, για λόγους νομιμότητας ή για πλάνη περί τα πράγματα που αποδεικνύεται από στοιχεία που δεν ήταν γνωστά κατά το χρόνο κύρωσης της πράξης ή από τελεσίδικη δικαστική απόφαση. Η ανάκληση γίνεται αυτεπάγγελτα ή ύστερα από αίτηση του ενδιαφερομένου. Η πράξη ανακαλείται μόνο κατά το μέρος που διαπιστώνεται η παράβαση ή η πλάνη, μέσα σε εύλογο χρόνο από την κύρωση της πράξης εφαρμογής και συντάσσεται διορθωτική πράξη. Κατά τη σύνταξη της διορθωτικής πράξης λαμβάνεται υπόψη η πραγματική και νομική κατάσταση που είχαν οι ιδιοκτησίες κατά το χρόνο σύνταξης της αρχικής πράξης. Αν κατά την αιτιολογημένη κρίση της Διοίκησης η αυτούσια διόρθωση δεν είναι δυνατή για λόγους, που επιβάλλονται από τις αρχές της καλής πίστης και της ασφάλειας του δικαίου, οι διαφορές, που προκύπτουν κατά τη σύνταξη της διορθωτικής πράξης, μετατρέπονται σε χρηματική αποζημίωση. Με τη διορθωτική πράξη καθορίζεται ο υπόχρεος και ο δικαιούχος της αποζημίωσης, το ύψος της οποίας καθορίζεται σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 2882/2001». Κατά την έννοια και το σκοπό των παραπάνω διατάξεων, στις περιπτώσεις στις οποίες η διοίκηση διαπιστώνει, μετά την έναρξη ισχύος του Ν. 3212/2003, ότι συντρέχουν οι προβλεπόμενες από τις διατάξεις αυτές προϋποθέσεις για την τροποποίηση των πράξεων εφαρμογής, μπορεί να προβαίνει στη διόρθωσή τους, χωρίς να εξετάζεται αν αυτές είχαν κυρωθεί πριν ή μετά την έναρξη ισχύος του Ν. 3212/2003, αφού κρίσιμο στοιχείο είναι πλέον ο χρόνος έκδοσης των νέων διορθωτικών πράξεων και όχι αυτός της κύρωσης των εσφαλμένων αρχικών. Η δυνατότητα αυτή παρέχεται ήδη σύμφωνα με τις γενικές αρχές του διοικητικού δικαίου περί ανάκλησης των παράνομων πράξεων της διοίκησης. Κατ’ ακολουθίαν, η διοίκηση, κατά διακριτική ευχέρεια, δύναται να προβεί, εντός ευλόγου χρόνου από την κύρωση της πράξης ή και από την ισχύ του Ν. 3212/2003, στη σύνταξη των διορθωτικών πράξεων μετά από έλεγχο της συνδρομής των προϋποθέσεων, όπως αυτές ορίζονται στις κρίσιμες διατάξεις (ΣτΕ 3364/2014 στην ΤΝΠ Νόμος). Εξάλλου, σύμφωνα με πάγια αρχή του διοικητικού δικαίου, οι διοικητικές πράξεις έχουν το τεκμήριο της νομιμότητας, έτσι ώστε και οι παράνομες διοικητικές πράξεις, εφόσον δεν έχουν ακυρωθεί, είναι εκτελεστές και παράγουν τα έννομα αποτελέσματά τους. Κατά δε τη διάταξη του άρθρου 2 ΚΠολΔ, τα πολιτικά δικαστήρια απαγορεύεται να επεμβαίνουν σε διοικητικές διαφορές ή υποθέσεις, που υπάγονται στα διοικητικά δικαστήρια και επιτρέπεται μόνο η εξέταση των ζητημάτων, που ανακύπτουν, παρεμπιπτόντως. Από τη διάταξη αυτή συνάγεται, ότι τα τακτικά δικαστήρια δικάζοντας ιδιωτική διαφορά, που υπάγεται στη δικαιοδοσία τους, μπορούν να ερευνήσουν το κύρος της διοικητικής πράξεως, το οποίο αποτελεί προδικαστικό ζήτημα της κρινόμενης διαφοράς, παρόλο που δεν έχουν δικαιοδοσία να ακυρώσουν ή να αναγνωρίσουν την ακυρότητα της διοικητικής αυτής πράξης, εκτός αν πρόκειται για ουσιαστική κρίση του αρμοδίου οργάνου, που εξέδωσε την ελεγχόμενη εκτελεστή πράξη, ως προς την ύπαρξη των πραγματικών προϋποθέσεων έκδοσής της, οπότε αυτή δεν υπόκειται κατά το αντίστοιχο μέρος της ουσιαστικής κρίσης ούτε σε παρεμπίπτοντα έλεγχο. Έτσι, αν εισαχθεί ενώπιον πολιτικού δικαστηρίου διαφορά αφορώσα τη νομιμότητα των διοικητικών πράξεων κήρυξης της απαλλοτρίωσης, όπως είναι και η πράξη εφαρμογής της οικείας πολεοδομικής αρχής, υπάγεται ως διοικητική στη δικαιοδοσία των διοικητικών δικαστηρίων, τα δε πολιτικά δικαστήρια δεν έχουν την εξουσία να ακυρώνουν ή να αναγνωρίζουν την ακυρότητα των πράξεων αυτών ή να καθιστούν ανέφικτη την εφαρμογή τους μέσω παρεμπίπτοντος ελέγχου της νομιμότητάς τους (ΑΠ 216/2013, ΑΠ 734/2010, ΑΠ 171/2006 στην ΤΝΠ Νόμος στις οποίες παραπέμπει η ΤριμΕφΠειρ 371/2018 στην efeteio-peir.gr). Στην προκειμένη περίπτωση η επικαλούμενη από την καθ’ ης Μ6Α1/2010 διορθωτική πράξη εφαρμογής δεν έχει ακυρωθεί από τα διοικητικά δικαστήρια, ούτε έχει ανακληθεί από τη Διοίκηση και ως εκ τούτου εξακολουθεί να παράγει τα έννομα αποτελέσματά της. Εξάλλου, η υποστηριζόμενη από την καθ’ ης στοιχειοθέτηση ακραίας καταχρηστικής συμπεριφοράς του προκαλέσαντος την έκδοση της διορθωτικής πράξης εφαρμογής αιτούντος Δήμου και ως εκ τούτου μη οφειλής από την καθ’ ης αποζημίωσης λόγω μετατροπής της εισφοράς σε γη σε εισφορά σε χρήμα ουσιαστικά στηρίζεται στο παράνομο της έκδοσης της εν λόγω πράξης, παρότι η καθ’ ης υποστηρίζει ότι ο σχετικός ισχυρισμός της δεν εντάσσεται στο πλαίσιο αιτήματος για παρεμπίπτοντα έλεγχο της νομιμότητας της διοικητικής πράξης κύρωσης της διορθωτικής πράξης εφαρμογής από το παρόν Δικαστήριο. Επομένως με τον φερόμενο ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου ισχυρισμό περί καταχρηστικής ασκήσεως δικαιώματος του αιτούντος κατ’ άρθρο 281 ΑΚ εισάγεται εκ πλαγίου παρεμπίπτων έλεγχος της νομιμότητας της εν λόγω διοικητικής πράξης, κάτι που κατά τα ανωτέρω εκφεύγει της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου αυτού. Σημειώνεται πάντως ότι σχετικά με τον εύλογο χρόνο κίνησης διαδικασίας διόρθωσης πράξης εφαρμογής είτε για λόγους νομιμότητας, είτε για πλάνη περί τα πράγματα, κατά την έννοια και τον σκοπό των διατάξεων του άρθρου 12 παρ. 7 περ. ε’ του ν. 1337/1983, στις περιπτώσεις κατά τις οποίες η Διοίκηση διαπιστώνει, μετά την έναρξη της ισχύος του ν. 3212/2003, ότι συντρέχουν οι προβλεπόμενες στις διατάξεις αυτές προϋποθέσεις για την ανάκληση και διόρθωση πράξεων εφαρμογής, λαμβάνεται υπόψη και ο χρόνος έναρξης ισχύος του νόμου αυτού (ΣτΕ 1335/2021 στην ΤΝΠ Νόμος που παραπέμπει στις ΣτΕ 855/2016, 1497, 2212, 4493/2015, 3364/2014, 4478/2013), δηλαδή εν προκειμένω που ο αιτών Δήμος προκάλεσε την έκδοση διορθωτικής πράξης εφαρμογής το έτος 2010, λαμβάνεται υπόψη ότι είχαν μεσολαβήσει περίπου 7 χρόνια από την έναρξη ισχύος του ν. 3212/2003, χρόνος που δεν κρίνεται αδικαιολόγητα μεγάλος, αν ληφθεί υπόψη και το σκεπτικό της ως άνω διορθωτικής πράξης εφαρμογής ότι λόγω ύπαρξης ποσοστού εξ αδιαιρέτου κυριότητας της καθ’ ης και σε έτερο ρυμοτομούμενο ακίνητο μεταβαλλόταν το συνολικά ρυμοτομούμενο τμήμα της ιδιοκτησίας της σε σχέση με όσα είχε δεχτεί η μεμονωμένη πράξη εφαρμογής Μ6/93 και ότι επιπρόσθετα εγείρετο και το θέμα της νομιμότητας των ιδιοκτησιών, καθώς μετά την κύρωση της πράξης εφαρμογής δεν επιτρέπεται η έκδοση οικοδομικής άδειας στα οικόπεδα αυτά της καθ’ ης (ενν. τα με κωδικό αριθμό κτηματογράφησης ….. και ……….. το τελευταίο σε ποσοστό 25% εξ αδιαιρέτου) εφόσον δεν προηγηθεί η διόρθωσή της και η σχετική καταχώριση στο οικείο κτηματολογικό γραφείο, ούτε είναι δυνατή η σύνταξη συμβολαιογραφικής πράξης μεταβίβασης των ακινήτων, όσο δεν έχουν εκπληρωθεί οι υποχρεώσεις τους λόγω εισφοράς σε χρήμα και μετατροπή εισφοράς γης σε χρήμα. Ούτε άλλωστε το γεγονός ότι ο αιτών Δήμος υπέβαλε την υπό κρίση αίτηση έξι χρόνια μετά την έκδοση της διορθωτικής πράξης εφαρμογής συνιστά κατάχρηση δικαιώματος, υπό την προβαλλόμενη από την καθ’ ης έννοια, δηλαδή ότι επιλέχθηκε ο ευνοϊκότερος δυνατός χρόνος για τον ίδιο τον Δήμο ως προς την αξία του επίδικου ακινήτου, καθώς στο διάστημα 2010-2017 σημειώθηκε πτώση της αξίας των ακινήτων συνολικά, ενώ κατά τον χρόνο που επέλεξε ο Δήμος εμφανίζεται σταθεροποίηση και ανοδική τάση των σχετικών δεικτών, δεδομένου ότι, όπως θα αναλυθεί αμέσως παρακάτω, κρίσιμος χρόνος για τον προσδιορισμό της αξίας του επίδικου ακινήτου δεν είναι ο χρόνος συζήτησης της ένδικης υπόθεσης ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου, αλλά ο χρόνος κύρωσης της διορθωτικής πράξης εφαρμογής. Επομένως απορριπτέος τυγχάνει ο ως άνω ισχυρισμός. Περαιτέρω, η καθ΄ης με τις προτάσεις της, αλλά και αυτοτελώς με την ανταίτησή της προβάλλει ότι κρίσιμος χρόνος υπολογισμού της αξίας του επίδικου ακινήτου για την εισφορά σε χρήμα είναι, όπως προκύπτει από τις διατάξεις των άρθρων 8 παρ.1 και 7, 9 παρ.1 και 3 του ν. 1337/1983 συγκρινόμενες με τις διατάξεις του άρθρου 12 παρ.13 του ίδιου νόμου, ο χρόνος κύρωσης της αρχικής πράξης εφαρμογής και όχι οι χρόνοι που ορίζονται στο άρθρο 13 Κ.Α.Α.Α. και όπως τους χρόνους αυτούς επικαλείται για τον υπολογισμό της αξίας της γης για την εισφορά σε χρήμα ο αιτών Δήμος. Επί του θέματος αυτού σημειώνεται ότι ο κρίσιμος χρόνος υπολογισμού για την εισφορά σε χρήμα είναι αναλόγως ο χρόνος κύρωσης της πράξης εφαρμογής ή αν έχει ακολουθήσει διορθωτική πράξη εφαρμογής, ο χρόνος κύρωσης της τελευταίας. Ειδικότερα, κατά τις διατάξεις των άρθρων 8 παρ. 1, 6 και 7, 9 παρ. 1, 3 και 12 παρ. 13 εδ. α` του ν. 1337/1983 “Επέκταση των πολεοδομικών σχεδίων, οικιστική ανάπτυξη και σχετικές ρυθμίσεις”, όπως ισχύουν πριν την τροποποίησή τους με το ν. 4315/2014, «1. Οι ιδιοκτήτες που βρίσκονται σε ζώνες πυκνοδομημένες και οι οποίες εντάσσονται σε πολεοδομικό σχέδιο ή στις οποίες επεκτείνεται το πολεοδομικό σχέδιο με τις διατάξεις του νόμου αυτού , υποχρεούνται να συμμετάσχουν στη δημιουργία των κοινοχρήστων χώρων που προβλέπονται από την πολεοδομική μελέτη. Για το ποσοστό της συμμετοχής , τη διαδικασία προσδιορισμού και τον τρόπο βεβαίωσης εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 32-39 του Ν.Δ/τος της 17.7.1923 “περί σχεδίων πόλεων κλπ.” του άρθρου 6 του Ν. 5269/1931 και των εκτελεστικών τους διαταγμάτων όπως τροποποιήθηκαν και ισχύουν σήμερα…6. Η εισφορά γης πραγματοποιείται με την πράξη εφαρμογής του άρθρου 12 του νόμου αυτού, εκτός αν πρόκειται για αστικό αναδασμό ή ενεργό πολεοδομία, οπότε γίνεται με τις διατάξεις του Ν. 947/1979 (άρθρο 20 παρ. 1 περιπτώσεις α και β). Ως προς τα ποσοστά της εισφοράς γης στις προηγούμενες περιπτώσεις εφαρμόζονται οι διατάξεις του νόμου αυτού…7. Σε περίπτωση που η συμμετοχή σε γη πρέπει να ληφθεί από μη ρυμοτομούμενο τμήμα ιδιοκτησίας, πλην όμως κατά την κρίση της αρχής το τμήμα γης που πρόκειται να αποτελέσει αντικείμενο εισφοράς δεν είναι αξιοποιήσιμο πολεοδομικά ή η αφαίρεσή του είναι φανερά επιζήμια για την ιδιοκτησία, μπορεί να μετατρέπεται σε ισάξια χρηματική συμμετοχή που διατίθεται αποκλειστικά για τη δημιουργία κοινόχρηστων χώρων και κοινωφελών χρήσεων και σκοπών. Για την πραγματοποίηση της μετατροπής εφαρμόζονται ανάλογα οι διατάξεις του άρθρου 9 για την εισφορά σε χρήμα.» (άρθρο 8 παρ.1, 6 και 7). «1. Οι ιδιοκτήτες των ακινήτων που περιλαμβάνονται σε περιοχές ένταξης και επέκτασης κατά το άρθρο 1 του νόμου αυτού και διατηρούνται ή διαμορφώνονται σε νέα ακίνητα, συμμετέχουν με καταβολή χρηματικής εισφοράς στην αντιμετώπιση της δαπάνης για την κατασκευή των βασικών κοινόχρηστων πολεοδομικών έργων…3. Η εισφορά σε χρήμα υπολογίζεται στο εμβαδόν της ιδιοκτησίας, όπως αυτή διαμορφώνεται με την πράξη εφαρμογής και στην οικοπεδική αξία που έχει κάθε ιδιοκτησία κατά το χρόνο κύρωσης της πράξης εφαρμογής. Για ιδιοκτησίες που στην πράξη εφαρμογής οι ιδιοκτήτες αναγράφονται με ελλιπή στοιχεία ή με την ένδειξη “άγνωστος” ώστε να καθίσταται αδύνατη η βεβαίωση και είσπραξη του ποσού της εισφοράς του άρθρου αυτού, για τον υπολογισμό της εισφοράς, λαμβάνεται υπόψη η οικοπεδική αξία κατά το χρόνο κύρωσης της διορθωτικής πράξης του οικείου νομάρχη” (άρθρο 9 παρ.1 και 3). “13. Ο προσδιορισμός της αξίας των τμημάτων που μετατρέπονται σε χρηματική εισφορά σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 7 του άρθρου 8 γίνεται από το αρμόδιο δικαστήριο σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 2882/2001. Τα ποσά από τη μετατροπή διατίθενται αποκλειστικά για την αποζημίωση ρυμοτομούμενων τμημάτων ιδιοκτησιών της ίδιας περιοχής. Κάθε διάθεση των ποσών αυτών για άλλο σκοπό είναι άκυρη.» (άρθρο 12 παρ.13 του ίδιου νόμου 1337/1983, που προστέθηκε με το άρθρο 11 παρ.3 του ν. 3212/2003 και αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 5 του άρθρου 42 του ν. 4030/2011). Από το συνδυασμό των προαναφερόμενων διατάξεων προκύπτει ότι κατά την επέκταση του σχεδίου πόλεως ή την ένταξη περιοχών σε πολεοδομικό σχέδιο, στην οικεία πολεοδομική μελέτη προβλέπονται κοινόχρηστοι χώροι, για τη δημιουργία των οποίων καθιερώνεται, σε αρμονία με το άρθρο 24 παρ. 3 του Συντάγματος, εκτός των άλλων, και υποχρέωση εισφοράς σε γη εκ μέρους των ιδιοκτητών της περιοχής. Η εισφορά αυτή πραγματοποιείται με την πράξη εφαρμογής που καθορίζει τα τμήματα που αφαιρούνται από κάθε ιδιοκτησία. Εάν κριθεί ότι το προς εισφορά τμήμα γης που λαμβάνεται από μη ρυμοτομούμενη ιδιοκτησία δεν είναι πολεοδομικά αξιοποιήσιμο ή η αφαίρεσή του είναι προδήλως επιζήμια για την ιδιοκτησία, μπορεί να μετατραπεί σε ισάξια χρηματική συμμετοχή, η οποία προσδιορίζεται από το δικαστήριο κατά τη διαδικασία που ορίζεται από το ν. 2882/2001 (ΚΑΑΑ) με βάση την οικοπεδική αξία που είχε το ακίνητο κατά το χρόνο κύρωσης της συγκεκριμένης πράξης εφαρμογής (βλ. ΑΠ 1268/2020, ΑΠ 2155/2013, ΑΠ 1762/2012, ΑΠ 1625/2010 στην ΤΝΠ Νόμος, τις προσκομιζόμενες από την καθ’ ης ΤριμΕφΑθ 2684/2019, ΤριμΕφΠειρ 371/2018 και ΤριμΕφΙωανν 37/2016 δημ. στην ΤΝΠ Qualex, ΕφΠειρ 471/2014 αδημ., ΔΕφΑθ 1596/2012 στην ΤΝΠ Νόμος) ή κατά τον χρόνο κύρωσης της διορθωτικής πράξης εφαρμογής, εφόσον ακολουθήσει η έκδοση τέτοιας πράξης (πρβλ. ΔΕφΑθ 2089/2018), καθώς τότε στον χρόνο αυτό ανάγεται η επιβαλλόμενη εν λόγω εισφορά (βλ. ecopress Φ. Παυλίδης Τι ισχύει για την εισφορά σε χρήμα σε ΟΤΑ, πρβλ ΣτΕ 54/2017 στην ΤΝΠ Νόμος) και όχι κατά τον χρόνο συζήτησης της αίτησης για τον καθορισμό προσωρινής τιμής μονάδας για τη μετατραπείσα σε χρήμα εισφορά σε γη. Επομένως, εν προκειμένω, κρίσιμος χρόνος δεν είναι ο υποστηριζόμενος από την ανταιτούσα χρόνος κύρωσης της αρχικής πράξης εφαρμογής, ήτοι του έτους 1993, οπότε κατά την καθ’ ης ακολούθησε η έκδοση της με αριθ. πρωτ. ……../1.12.1994 πράξης επιβολής εισφοράς της Διεύθυνσης Πολεοδομίας της Νομαρχίας Πειραιά με την οποία βάσει της προβλεπόμενης στο ΠΔ 5/1986 έκθεσης της Επιτροπής, καθορίσθηκε η τιμή μονάδας τόσο για την οφειλόμενη εισφορά σε χρήμα σύμφωνα με το άρθρο 9 του ν. 137/1983, όσο και για τη μετατραπείσα εισφορά γης σε χρήμα στο ποσό των 22.500 δρχ. ανά τ.μ. ήτοι 66 ευρώ ανά τ.μ., αλλά ο χρόνος κύρωσης της Μ6Α1/2010 διορθωτικής πράξης εφαρμογής, η οποία κυρώθηκε με την Π9312/Β1048/16.11.2010 απόφαση του Νομάρχη Πειραιά, δηλαδή η 16.11.2010.
Περαιτέρω, από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου της έχουσας ειδικές γνώσεις επί της αξίας των ακινήτων, αρχιτέκτονος μηχανικού ………….. που εξετάσθηκε επιμελεία της καθ’ης η αίτηση-ανταιτούσας και απ’ όλα τα έγγραφα που νόμιμα μετ’ επικλήσεως προσκομίζουν οι διάδικοι μεταξύ των οποίων η από Σεπτέμβριο 2018 τεχνική έκθεση εκτίμησης αξίας οικοπέδου ακινήτου του τοπογράφου μηχανικού ……… και η από Δεκέμβριο 2019 εκτίμηση αγοραίας αξίας οικοπέδου της αρχιτέκτονος μηχανικού …………. που συνοδεύεται από φωτογραφίες κι εκτιμώνται κατ’ άρθρο 390 ΚΠολΔ ως ιδιωτικές γνωμοδοτήσεις, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Δυνάμει του από 11.2.1991 (ΦΕΚ 74Δ/91) Π.Δ/τος, όπως αυτό αναθεωρήθηκε με τα Προεδρικά Διατάγματα της 20.9.1995 (ΦΕΚ 1049Δ/95), της 21.6.1996 (ΦΕΚ 42Δ/1996), της 5.4.2000 (ΦΕΚ 208Δ/7.4.2000) και της 11.4.2002 (ΦΕΚ 363Δ/8.5.2002) εγκρίθηκε η πολεοδομική μελέτη τμημάτων της πολεοδομικής ενότητας Ελαιώνας των Δήμων Αθηναίων, Αγίου Ιωάννη Ρέντη, Αιγάλεω, Περιστερίου και Ταύρου. Σε εκτέλεση των ανωτέρω Προεδρικών Διαταγμάτων εκδόθηκε η υπ’ αριθ. Μ6/93 Μεμονωμένη Πράξη Εφαρμογής, που συντάχθηκε σύμφωνα με το άρθρο 12 του ν. 1337/83 και κυρώθηκε με την υπ’ αριθ. πρωτ. 26931/563/24-11-1993 Απόφαση Νομάρχη Πειραιά, μεταγράφηκε δε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Πειραιά στον τόμο … και με α.α. ….. Στη συνέχεια συντάχθηκε η υπ’ αριθ. Μ6Α1/2010 διορθωτική πράξη εφαρμογής, η οποία κυρώθηκε με την Π9312/Β1048/16-11-2010 Απόφαση Νομάρχη Πειραιά και καταχωρίσθηκε στα αντίστοιχα ΚΑΕΚ του Κτηματολογικού Γραφείου Νίκαιας με αριθμό …../16.9.2013. Οι ως άνω πράξεις εφαρμογής (η αρχική και η διορθωτική αυτής) αφορούν σε τμήμα της περιοχής Ελαιώνα του Δήμου Νίκαιας- Αγ. Ι. Ρέντη και μάλιστα στο υπ’ αριθ. … (πρώην ….) οικοδομικό τετράγωνο που περικλείεται από τις οδούς ………… Στον κτηματολογικό πίνακα των ως άνω πράξεων εφαρμογής συμπεριλαμβάνεται η ιδιοκτησία με κτηματολογικό αριθμό ……. που ανήκει στην καθ’ ης κατά ποσοστό κυριότητας 100%, είχε αρχική επιφάνεια 4.438,41 τ.μ. και βρίσκεται στο παραπάνω οικοδομικό τετράγωνο της ως άνω περιοχής Ελαιώνα του Δήμου Νίκαιας-Αγ. Ι. Ρέντη, όπως αυτή απεικονίζεται στο σχετικό κτηματολογικό διάγραμμα και στους πίνακες εφαρμογής του και περικλείεται από τις παραπάνω οδούς. Το εμβαδό του τελικού οικοπέδου, όπως εκτίθεται αμέσως παρακάτω, είναι 4.047,31 τ.μ., το οποίο έχει πρόσωπο 47,19 μ. επί της οδού ….. και 88,71 μ. επί της οδού ….. Πέραν της πιο πάνω ιδιοκτησίας με κτηματολογικό αριθμό …. σύμφωνα με τον ως άνω κτηματολογικό πίνακα η καθ’ ης είναι συνιδιοκτήτρια σε ποσοστό 25% εξ αδιαιρέτου του ακινήτου με κτηματολογικό αριθμό 060910 αρχικού εμβαδού 532,55 τ.μ., το οποίο ρυμοτομείται κατά 37,20 τ.μ., τμήμα του 123,84 τ.μ. δίνεται σαν διάθεση εισφοράς σε γη στον αιτούντα Δήμο, τμήμα του 123,84 τ.μ. προσκυρώνεται στην όμορη ιδιοκτησία της καθ’ ης με κτηματολογικό αριθμό ……. και το υπόλοιπο τμήμα του 247,67 τ.μ. προσκυρώνεται στην όμορη ιδιοκτησία με κτηματολογικό αριθμό ……… Από την συνολική αρχική επιφάνεια των ως άνω ιδιοκτησιών με κτηματολογικούς αριθμούς …. και ….., που είναι 4.571,54 τ.μ. [=4.438,41 τ.μ. + 133,14 τ.μ. (532,25 τ.μ. x 25/100)], αναφορικά με την καθ’ ης, η απαιτούμενη θεωρητική εισφορά σε γη ανέρχεται σε 1.328,62 τ.μ., μετά δε την αφαίρεση της εισφοράς σε γη, η επιφάνειά του ανέρχεται σε 3.242,92 τ.μ. Από τη συνολική απαιτούμενη θεωρητική εισφορά των 1.328,62 τ.μ. ρυμοτομούνται 524,23 τ.μ. για κοινόχρηστο χώρο, το δε υπόλοιπο της εισφοράς σε γη 804,39 τ.μ. μετατρέπεται σε εισφορά σε χρήμα, ενώ μετά τη συνολική μετατροπή εισφοράς γης σε χρήμα 804,39 τ.μ. η τελική ιδιοκτησία με αριθμό οικοπέδου 02 στο οικοδομικό τετράγωνο 123 διαμορφώνεται σε 4.047,31 τ.μ. (3.242,92 τ.μ. + 804,39 τ.μ.). Περαιτέρω, όπως εκτέθηκε παραπάνω, κρίσιμος χρόνος για τον καθορισμό της προσωρινής τιμής μονάδας αποζημιώσεως για τη μετατροπή της εισφοράς γης σε χρήμα του ως άνω ακινήτου είναι αυτός της κύρωσης της Μ6Α1/2010 διορθωτικής πράξης εφαρμογής, η οποία κυρώθηκε με την Π9312/Β1048/16.11.2010 απόφαση του Νομάρχη Πειραιά, δηλαδή η 16.11.2010. Σχετικά με την ακριβή θέση του ακινήτου, χρήσιμα περιγραφικά στοιχεία δίνει η αρχιτέκτων μηχανικός ………… (που κατέθεσε και ως μάρτυρας της καθ’ης στο ακροατήριο αυτού του Δικαστηρίου) στην από Δεκέμβριο 2019 εκτίμηση αγοραίας αξίας του οικοπέδου. Αυτό απέχει 150 μέτρα περίπου από την οδό ………….. και 1 χιλιόμετρο από τη Λεωφόρο … και από τη Λεωφόρο ….. Επίσης απέχει λιγότερο από 2 χιλιόμετρα από το κέντρο ……….. και περί τα 3,5 χιλιόμετρα από το λιμάνι του Πειραιά. Η άμεση περιοχή γειτνίασης του εκτιμώμενου ακινήτου αποτελείται κυρίως από εγκαταλελειμμένα βιοτεχνικά και βιομηχανικά κτίρια, παλαιές αποθήκες, συνεργεία και κενά εμπορικά ακίνητα (κυρίως εκθέσεις και αντιπροσωπείες μηχανημάτων). Υπάρχει πληθώρα πεπαλαιωμένων διαθέσιμων κτιρίων, αποθηκευτικών χώρων προς μίσθωση ή πώληση, δεδομένου ότι πρόκειται για πρώην βιομηχανική-βιοτεχνική περιοχή. Προς τη λεωφόρο Θηβών υπάρχει και ένας θύλακας εργατικών κατοικιών. Η ρυμοτομία της περιοχής είναι μέτρια, καθώς το πολεοδομικό σχέδιο δεν έχει εφαρμοσθεί στο σύνολό του με αποτέλεσμα πολλοί δρόμοι να είναι αδιέξοδοι. Το έδαφος είναι σχεδόν επίπεδο, ενώ παρατηρείται αυξημένος κυκλοφοριακός φόρτος κυρίως από φορτηγά των παρακείμενων βιομηχανιών. Η συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση είναι καλή. Η μετακίνηση των κατοίκων γίνεται με λεωφορεία και τρόλεϊ που συνδέουν την περιοχή με το κέντρο της Αθήνας, τον Πειραιά και όμορες περιοχές και δήμους. Επίσης το επίδικο ακίνητο έχει εύκολη πρόσβαση στην Εθνική Οδό Αθηνών-Λαμίας. Περαιτέρω, με το Π.Δ. 20-9-1995 (Φ.Ε.Κ. 1049 Δ’/1995) καθορίζονται οι παρακάτω όροι δόμησης για τα ακίνητα στην ίδια περιοχή, ήτοι κατά κανόνα αρτιότητα προσώπου: 25 μέτρα, εμβαδού 2.000 τ.μ., κατά παρέκκλιση αρτιότητα προσώπου: 15 μέτρα, εμβαδού 400 τ.μ., συντελεστής δόμησης: 0,80 για οικόπεδα μεγαλύτερα από 2.000 τ.μ., συντελεστής κάλυψης: 40%-50% ανάλογα με τη χρήση και δη 50% για οικόπεδα που προορίζονται για βιομηχανικές- βιοτεχνικές μονάδες, κτίρια στάθμευσης και πρακτορεία μεταφορών και 40% για λοιπές χρήσεις. Η χρήση γης Β (παρ.3, άρθρο 3 του Π.Δ. 22-9-1995) για το επίδικο ακίνητο αφορά σε εμπορικά καταστήματα, γραφεία, τράπεζες, ασφάλειες, κοινωφελείς οργανισμούς, διοίκηση, εστιατόρια, αναψυκτήρια, χώρους συνάθροισης κοινού, κέντρα διασκέδασης, εγκαταστάσεις χονδρεμπορίου, εμπορικές εκθέσεις, πρατήρια βενζίνης και υγραερίου, κτίρια αποθήκευσης και κτίρια κοινωνικής πρόνοιας. Στο επίδικο οικόπεδο υπάρχει κτίσμα κατασκευασμένο από ελαφριά υλικά και ακόμη σε αυτό λειτουργεί μίνι γήπεδο ποδοσφαίρου (βλ. τις περιεχόμενες στην ανωτέρω έκθεση φωτογραφίες του επίδικου ακινήτου). Μέρος του ένδικου ακινήτου και συγκεκριμένα ακάλυπτο οικόπεδο έκτασης 2.700 τ.μ. από τη συνολική έκταση 4.047,31 τ.μ. εκμίσθωσε η καθ’ης η αίτηση με το από 9.9.2013 ιδιωτικό συμφωνητικό επαγγελματικής μίσθωσης στην ετερόρρυθμη εταιρεία «………….» ως χώρο άσκησης αθλητικών δραστηριοτήτων αντί μηνιαίου μισθώματος 2.000 ευρώ συν το τέλος χαρτοσήμου 3,6% για το διάστημα από 1.11.2013 έως την 31.10.2025 και ακόμη μέρος του ίδιου ακινήτου, ήτοι ακάλυπτο οικόπεδο επιφάνειας 1.300 τ.μ. εκμίσθωσε με το από 10.4.2014 ιδιωτικό συμφωνητικό επαγγελματικής μίσθωσης στην ετερόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία «…………….» ομοίως ως χώρο άσκησης αθλητικών δραστηριοτήτων αντί μηνιαίου μισθώματος 1.000 ευρώ συν το τέλος χαρτοσήμου 3,6% για το διάστημα από 1.6.2014 έως την 31.5.2026. Ωστόσο, πιο κοντά στον κρίσιμο χρόνο της 16.11.2010 είναι το από 14.2.2007 ιδιωτικό συμφωνητικό μισθώσεως ακαλύπτου χώρου με το οποίο η καθ’ης εκμίσθωσε στον ………….. ακάλυπτο χώρο, μέρος του ένδικου ακινήτου, περιφραγμένο και διαστρωμένο με 3Α, εκτάσεως 2.000 τ.μ. για επαγγελματική-εμπορική χρήση για το χρονικό διάστημα από 1.3.2007 έως 31.12.2017, αντί μηνιαίου μισθώματος 3.000 ευρώ, το οποίο θα αναπροσαρμοζόταν από 1.1.2008 ανά έτος κατά 10%, πλην όμως με το από 1.8.2010 ιδιωτικό συμφωνητικό τροποποίησης επαγγελματικής μίσθωσης, το μηνιαίο μίσθωμα μειώθηκε λόγω της δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας κατ’ άρθρο 388 ΑΚ, από 1.8.2010, κατά ποσοστό 15,1% και ορίσθηκε στις 3.000 ευρώ, παραμένον αμετάβλητο μέχρι την 30.7.2012. Ομοίως έτερο τμήμα του ένδικου ακινήτου, ήτοι περιφραγμένος ακάλυπτος χώρος, διαστρωμένος με άσφαλτο, επιφάνειας 2.000 τ.μ. περίπου, είχε εκμισθωθεί με το από 26.6.1999 ιδιωτικό συμφωνητικό μισθώσεως επίσης στον ……………, ως αποθήκη, ως χώρος για εμπορία υλικών οικοδομών και ως χώρος στάθμευσης μηχανημάτων και αυτοκινήτων αντί μηνιαίου μισθώματος 500.000 δραχμών για το διάστημα από 1.7.1999 έως 31.6.2008, χρόνος που παρατάθηκε μέχρι την 30.6.2011, και όπως το μίσθωμα αναπροσαρμοζόταν σε ποσοστό 10% την 1η Ιουλίου κάθε μισθωτικού έτους, πλην όμως με το από 1.8.2010 ιδιωτικό συμφωνητικό τροποποίησης επαγγελματικής μίσθωσης το μηνιαίο μίσθωμα που είχε ήδη διαμορφωθεί σε 3.702 ευρώ μειώθηκε από 1.8.2010 σε ποσοστό 19%, στο ποσό των 3.000 ευρώ και παρέμεινε αμετάβλητο μέχρι την 30.7.2012 λόγω δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας κατ’ άρθρο 388 ΑΚ. Σημειωτέον ότι το κατατεθέν από την παραπάνω μάρτυρα στο ακροατήριο όπως διαλαμβάνεται στην ως άνω έκθεσή της ότι με την υπ’ αριθ. 194/2018 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Νίκαιας- Αγίου Ιωάννη Ρέντη εγκρίθηκε η πρόταση τροποποίησης του εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου της περιοχής «Ελαιώνα» με τον χαρακτηρισμό του κάθετου τμήματος του οικοπέδου, που περιγράφεται με τα στοιχεία (Τ1, Ν3, Γ5, Γ4, Γ3, Γ2, Β1, Τ1) στο σχετικό κτηματολογικό διάγραμμα, επί των οδών …. και …… στο Ο.Τ. …., με Κ.Α.Ε.Κ. … και το οποίο βρίσκεται απέναντι από το εκτιμώμενο ακίνητο σε «χώρο υπηρεσίας καθαριότητας», με χρήσεις χώρων διοίκησης και γραφείων της υπηρεσίας καθαριότητας, χώρων στάθμευσης των απορριμματοφόρων και πλυντηρίων και λιπαντηρίων των αυτοκινήτων και ότι τούτο έχει ως αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται και η αξία του επίδικου ακινήτου συνιστά γεγονός που έλαβε χώρα σε μεταγενέστερο χρόνο από τον ως άνω κρίσιμο χρόνο (16.11.2010) για την εκτίμηση της αξίας του ένδικου ακινήτου και δεν επηρεάζει την κρίση αυτού του Δικαστηρίου. Πάντως το επίδικο ακίνητο δεν βρίσκεται κατά τη μάρτυρα της καθ’ ης, κοντά σε τράπεζες, καταστήματα οργανισμών κοινής ωφέλειας και σχολεία, ενώ τις βραδινές ώρες η κίνηση στους δρόμους γύρω από αυτό είναι πολύ περιορισμένη. Σημειωτέον ότι δεν προσκομίζονται αγοραπωλητήρια συμβόλαια όμορων ακινήτων της περιοχής κοντά στον κρίσιμο χρόνο που ενδιαφέρει για τον καθορισμό της προσωρινής τιμής μονάδας αποζημίωσης. Επίσης, η καθ’ ης επικαλείται και προσκομίζει την 381/2016 απόφαση του Εφετείου Πειραιά που αφορά σε καθορισμό οριστικής τιμής μονάδας αποζημίωσης λόγω προσκύρωσης, με βάση την υπ’ αριθ. Μ18/2005 πράξη εφαρμογής του «Ελαιώνα», για ακίνητο στην ίδια περιοχή, σε πιο εμπορικό σημείο της, ευρισκόμενο στο Ο.Τ. ….. και με την οποία (απόφαση) ορίστηκε οριστική τιμή μονάδας αποζημίωσης στο ποσό των 200 ευρώ ανά τ.μ. με κρίσιμο χρόνο εκτίμησης την 5.11.2015. Επιπλέον η καθ’ ης επικαλείται και προσάγει την 471/2014 απόφαση του Εφετείου Πειραιά με την οποία καθορίστηκε οριστική τιμή μονάδας στο ποσό των 110 ευρώ/τ.μ. για μετατροπή εισφοράς γης σε χρήμα για ακίνητο που εντάσσεται στην υπ’ αριθ. Μ19/2006 πράξη εφαρμογής και βρίσκεται στο Ο.Τ. …. στην περιοχή «Ελαιώνα» με χρόνο κύρωσης της πράξης εφαρμογής την 10.6.2008, καθώς και την 371/2018 απόφαση του Εφετείου Πειραιά, με την οποία καθορίστηκε οριστική τιμή χρηματικής μετατροπής της εισφοράς σε γη για ακίνητο εμπίπτον στα όρια της Μ16/2004 πράξης εφαρμογής, ευρισκόμενο στην ίδια ευρύτερη περιοχή, στο ποσό των 395 ευρώ ανά τ.μ. Ο αιτών Δήμος προσκομίζει την από Σεπτέμβριο 2018 τεχνική έκθεση αξίας οικοπέδου ακινήτου του τοπογράφου μηχανικού Τ.Ε. …………., ο οποίος με βάση τον χρόνο πιθανής συζήτησης της υπόθεσης στο ακροατήριο αυτού του Δικαστηρίου, αφού αναφέρει σχετικά με το ακίνητο της καθ’ ης ότι με το Π.Δ. 20-9-1995 (Φ.Ε.Κ. 1049 Δ’/1995) καθορίζονται οι προαναφερόμενοι όροι δόμησης και επιτρεπόμενη χρήση γης: Β (παρ.3, άρθρο 3 του Π.Δ. 22-9-1995), προσδιορίζει την μεν αντικειμενική αξία του ακινήτου στο ποσό των 173,25 ευρώ/τ.μ. σύμφωνα με τους πίνακες αντικειμενικών αξιών του Υπουργείου Οικονομικών και της σχετικής βεβαίωσης της Δ.Ο.Υ. Μοσχάτου, τη δε εμπορική αξία του οικοπέδου στο ποσό των 700-750 ευρώ/τ.μ., χρησιμοποιώντας ως συγκριτικά στοιχεία την 5269/2013 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που καθόρισε προσωρινή τιμή μονάδας τα 600 ευρώ/τ.μ., καθώς και τις 637/2014 (συγγενών ιδιοκτητών), 764/2014 αποφάσεις του Εφετείου Πειραιώς που καθόρισαν οριστική τιμή μονάδας στα 800 ευρώ/τ.μ. και 600 ευρώ/τ.μ. αντίστοιχα για γειτονικά ακίνητα (επί των οδών …. και …., επί της οδού ……. και επί των οδών … και …. αντίστοιχα) που βρίσκονται στην περιοχή, με ίδια ζώνη τιμής 750 ευρώ/τ.μ. και αφορούν την αποζημίωση απαλλοτρίωσης λόγω ρυμοτομίας. Την ίδια ως άνω 5269/2013 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά που καθόρισε προσωρινή τιμή μονάδας αποζημίωσης της απαλλοτριωθείσας εδαφικής έκτασης στο Ο.Τ. …. στον Δήμο Νίκαιας-Αγ. Ι. Ρέντη στο ποσό των 600 ευρώ ανά τ.μ. προσκομίζει ο αιτών Δήμος. Εξάλλου και η έκθεση εκτίμησης αξίας ακινήτου της Επιτροπής του άρθρου 15 του ν. 2882/2001 για το επίδικο ακίνητο, με την οποία η Επιτροπή γνωμοδοτεί ότι η αξία του ακινήτου με κωδικό κτηματογράφησης ….. ανέρχεται στο ποσό των 650 ευρώ/τ.μ., έχει ως χρονικό σημείο αναφοράς για την εκτίμηση της αξίας του ακινήτου την 24.2.2017.Ως προς την αντικειμενική αξία του επίδικου ακινήτου, λαμβανομένου υπόψη ότι και στην 471/2014 απόφαση του Εφετείου Πειραιά για άλλο κοντινό ακίνητο, ευρισκόμενο στο Ο.Τ. ….. αναφέρεται το ίδιο ποσό των 173,25 τ.μ. ανά τ.μ., με κρίσιμο χρόνο κύρωσης της πράξης εφαρμογής την 10.6.2008, κρίνεται ότι η ίδια αντικειμενική αξία παρέμενε και κατά τον νυν κρίσιμο χρόνο της 16.11.2010. Περαιτέρω, συνιστά πασίδηλο γεγονός ότι κατά τον κρίσιμο χρόνο εκτίμησης της αξίας του ένδικου ακινήτου η χώρα είχε ήδη εισέλθει, λόγω αδυναμίας δανειοδότησής της από τις διεθνείς αγορές, στην πρώτη φάση της υπαγωγής της στα μνημόνια, με αποτέλεσμα να έχουν ήδη τότε μειωθεί αισθητά οι αγοραπωλησίες ακινήτων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πτώση της εμπορικής αξίας τους. Σύμφωνα με την αρχιτέκτονα μηχανικό ………… στην ως άνω έκθεσή της, προϊούσας της οικονομικής κρίσης, κατά τον χρόνο σύνταξης της έκθεσής της, οικόπεδα επιφάνειας με συντελεστή δόμησης επιφανείας 1.000 τ.μ. και άνω στην περιοχή βρέθηκαν να έχουν ζητούμενες τιμές στην πλειοψηφία τους από 200 έως 600 Ε/τ.μ. Η ίδια δε αρχιτέκτων-μηχανικός συνδυάζοντας τη συγκριτική μέθοδο με τη μέθοδο βέλτιστης αξιοποίησης (υπολειμματική) εκτιμά την αγοραία αξία της τιμής μονάδας για την αξία της γης του οικοπέδου στις 27.12.2019, στο ποσό των 200 ευρώ. Ενόψει όλων των ανωτέρω, το Δικαστήριο αυτό, σταθμίζοντας όλο το αποδεικτικό υλικό και λαμβάνοντας υπόψη τη θέση, την έκταση, τον οικονομικό προορισμό του επίδικου ακινήτου, τις προσόδους του, καθώς και τις επικρατούσες οικονομικές και νομισματικές συνθήκες, κρίνει ότι η πραγματική αξία αυτού και η κατά συνέπεια οφειλόμενη κατά το άρθρο 17 παρ.2 του Συντάγματος, πλήρης αποζημίωση ανέρχεται για το επίδικο εδαφικό τμήμα των 804,39 τ.μ. που μετατρέπεται από εισφορά σε γη σε χρηματική, κατά τον χρόνο κύρωσης της διορθωτικής πράξης εφαρμογής (16.11.2010) στο ποσό των 200 ευρώ ανά τ.μ., γενομένων εν μέρει δεκτών στην ουσία τους των συνεκδικαζόμενων αίτησης και ανταίτησης.
Τέλος, κατά την παράγραφο 4 του άρθρου 18 του ν. 2882/2001, όπως έχει αντικατασταθεί με το άρθρο 130 παρ. 1 του ν. 4070/2012: α) η δικαστική δαπάνη βαρύνει τον υπόχρεο προς αποζημίωση και επιδικάζεται από το δικαστήριο με την ίδια απόφαση, με την οποία καθορίζεται το ύψος της καταβλητέας αποζημίωσης, β) η εκκαθάριση της δικαστικής δαπάνης γίνεται σύμφωνα με τις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις, γ) το άρθρο 22 του ν. 3693/1957 δεν εφαρμόζεται, δ) όταν υπόχρεος προς αποζημίωση είναι φορέας που υπάγεται στη Γενική Κυβέρνηση κατά την έννοια του άρθρου 1β του ν. 2362/1995 (και ήδη κατά την έννοια του άρθρου14 παρ. 1 περ. β του ν. 4270/2014), στην οποία περιλαμβάνονται οι Ο.Τ.Α. πρώτου και δεύτερου βαθμού, η επιδικαζόμενη από τα Δικαστήρια αμοιβή του πληρεξουσίου δικηγόρου των δικαιούχων αποζημίωσης καθορίζεται υποχρεωτικά έως το ήμισυ των νομίμων αμοιβών του Κώδικα Δικηγόρων (άρθρο 130 παρ.2 του ν. 4070/ 2012, ΦΕΚ A 82/104-2012), ε) η απόφαση του Μονομελούς Εφετείου, με την οποία καθορίζεται η προσωρινή τιμή μονάδος αποζημίωσης, αποτελεί ως προς τη δικαστική δαπάνη εκτελεστό τίτλο σε βάρος του υπόχρεου προς αποζημίωση, εάν και οι δύο διάδικοι αποδέχθηκαν την απόφαση αυτή ή παρήλθε άπρακτη η προθεσμία άσκησης αίτησης οριστικού προσδιορισμού της αποζημίωσης. Από τις διατάξεις αυτές σαφώς συνάγεται ότι στη δίκη του προσωρινού ή οριστικού προσδιορισμού της αποζημίωσης του απαλλοτριουμένου σύμφωνα με το άρθρα 18, 19 και 20 του ν. 2882/2001 όπως ισχύει, ένα είναι το αντικείμενο της δίκης, ο προσδιορισμός της αποζημίωσης (προσωρινός ή οριστικός) και συνεπώς μία αμοιβή του δικηγόρου σε ποσοστό επί της αξίας του αντικειμένου αυτού της δίκης ορίζεται (βλ. Ολ. ΑΠ 17/2000 ΕλλΔνη 41, 958, ΑΠ 158/2014 ΤΝΠ Νόμος, ΑΠ 23/2010, ΑΠ 502/ 2005, ΕλλΔνη 46/140). Έτσι, στην περίπτωση άσκησης εμπρόθεσμης αίτησης για τον προσδιορισμό της προσωρινής αποζημίωσης στο μονομελές εφετείο η δικαστική δαπάνη του δικαιούχου αποζημίωσης περιλαμβάνει: 1) τα γενόμενα για τη διεξαγωγή και υπεράσπιση της δίκης έξοδα, που ήταν απαραίτητα (άρθρο 189 παρ.1 του ΚΠολΔ) και 2) την αμοιβή του δικηγόρου του, που καθορίζεται με βάση το ποσόν της προσδιοριζόμενης προσωρινής αποζημίωσης (σχ. ΑΠ 163/2016 ΤΝΠ Νόμος). Ειδικότερα, σύμφωνα με τα άρθρα 63, 65, 68, 69 παρ. 3 και 84 του ν.4194/203 «Κώδικας Δικηγόρων» (ΦΕΚ 208/Α/27-9-2013) η αμοιβή του δικηγόρου του δικαιούχου ορίζεται : αα) για τη σύνταξη αίτησης σε ποσοστό 2% όταν η αξία του αντικειμένου της δίκης ανέρχεται μέχρι το ποσό των 200.000 ευρώ και ββ) για τη σύνταξη προτάσεων του αιτούντος η αμοιβή του δικηγόρου του ορίζεται στο μισό της αμοιβής που ορίζεται για τη σύνταξη της αίτησης. Περαιτέρω, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 17 του Συντάγματος, 9 παρ. 1α, 5 και 6 του ν. 1093/80, όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 22 παρ. 10 του Ν. 1868/89, 189 του ΚΠολΔ και 58 επ. του νέου Κώδικα Δικηγόρων Ν. 4194/2013, συνάγεται ότι η αμοιβή, την οποία καταβάλλει ο δικαιούχος της αποζημίωσης στο δικηγόρο του για τη σύνταξη αίτησης και προτάσεων ή τη σύνταξη ανταίτησης με τις προτάσεις, κατά τις προεκτεθείσες διακρίσεις, προκειμένου να επιτύχει τον προσδιορισμό και την είσπραξη της αποζημίωσης, αποτελεί παρακολούθημα αυτής, προσαυξάνει το ποσόν της, βαρύνει τον υπόχρεο και πρέπει να επιδικάζεται σε βάρος του και να περιέρχεται στον δικαιούχο, ώστε να μην επέρχεται φαλκίδευση της πλήρους αποζημίωσης (βλ. Ολ. ΑΠ 17/2000, ΕλλΔνη 41, 958, ΑΠ. 502/2005, ΕλλΔνη 46, 1406, όπου παραπέμπει η ΜονΕφΑθ 50/2017 στην ΤΝΠ Νόμος). Στην προκειμένη περίπτωση, σύμφωνα με την παρατεθείσα νομική σκέψη, τα δικαστικά έξοδα του αιτούντος- καθ’ ου η ανταίτηση Δήμου, δικαιούχου της προσωρινά επιδικαζόμενης αποζημίωσης, που δεν υπερβαίνει το ποσό των 200.000 ευρώ, πρέπει, κατόπιν αιτήματός του, να επιβληθούν σε βάρος του καθ’ης η αίτηση- ανταιτούσας και περιλαμβάνουν: α) τα γενόμενα για τη διεξαγωγή και υπεράσπισης της δίκης αναγκαία έξοδα (άρθρο 189 παρ. 1 του ΚΠολΔ) και β) την αμοιβή του πληρεξούσιου Δικηγόρου του αιτούντος για τη σύνταξη της κρινόμενης αίτησης που άσκησε, όχι όμως και για τη σύνταξη των προτάσεων-υπομνήματος προς άμυνα κατά της καθ’ης η αίτηση-ανταιτούσας, δεδομένου ότι ο αιτών- καθ’ου η ανταίτηση δεν υποβάλλει με τις προτάσεις και το υπόμνημά του σχετικό αίτημα. Η αμοιβή αυτή ανέρχεται σε ποσοστό 2% για τη σύνταξη της κρινόμενης αίτησης επί της καθοριζόμενης προσωρινής αποζημίωσης, γενομένου δεκτού του σχετικού αιτήματος του δικαιούχου αιτούντος- καθ’ου η ανταίτηση Δήμου (άρθρο 191 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.), σύμφωνα με το διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει την από 6.10.2016 αίτηση και την ασκηθείσα με τις προτάσεις της καθ’ ης από 13.5.2022 ανταίτηση αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται εν μέρει την αίτηση και την ανταίτηση.
Καθορίζει την προσωρινή τιμή μονάδας αποζημίωσης για τη μετατραπείσα σε χρήμα εισφορά σε γη εδαφικής έκτασης επιφάνειας 804,39 τ.μ. ακινήτου της καθ’ης- ανταιτούσας που απαλλοτριώνεται στην περιοχή «Ελαιώνα» του Δήμου Νίκαιας- Αγίου Ιωάννη Ρέντη στο Ο.Τ. ….., κατόπιν της υπ’ αριθ. Μ6/1993 Μεμονωμένης Πράξης Εφαρμογής και της Μ6Α1/2010 Διορθωτικής Πράξης Εφαρμογής και αντιστοιχεί στην ιδιοκτησία με κτηματολογικό αριθμό ….. που ανήκει στην καθ’ ης σε ποσοστό 100% και στην ιδιοκτησία με κτηματολογικό αριθμό ….. με συνιδιοκτήτρια την καθ’ ης σε ποσοστό 25% εξ αδιαιρέτου στο ποσό των διακοσίων (200) ευρώ ανά τετρ. μέτρο.
Καταδικάζει την υπόχρεη προς καταβολή της αποζημίωσης, καθ’ης η αίτηση- ανταιτούσα στα δικαστικά έξοδα αιτούντος- καθ’ου η ανταίτηση, τα οποία καθορίζει: α) στο συνολικό ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ για τα πάσης φύσεως δικαστικά έξοδα του αιτούντος- καθ’ου η ανταίτηση πλην της δικηγορικής αμοιβής και β) σε ποσοστό 2% επί της ως άνω καθορισθείσας προσωρινής αποζημίωσης, για την αμοιβή του πληρεξούσιου δικηγόρου για τη σύνταξη της αιτήσεως ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, στις 24.6.2022.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ