ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Αριθμός απόφασης 378/2022
ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Αικατερίνη Νομικού, Πρόεδρο Εφετών, Παρασκευή Μπερσή Εφέτη, Ηλία Σταυρόπουλο Εφέτη – Εισηγητή και τη Γραμματέα, Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις ………. για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :
Των εκκαλουσών : 1) Ανώνυμης εταιρείας ……….. και 2) Ανώνυμης εταιρείας ………., οι οποίες εκπροσωπήθηκαν με δήλωση (ΚΠολΔ 242 παρ. 2) από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους, Λάμπρο Κιτσάρα.
Των εφεσιβλήτων : 1) Ελληνικού Δημοσίου, νομίμως εκπροσωπούμενου από τον Υπουργό των Οικονομικών, που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα, το οποίο εκπροσωπήθηκε με δήλωση (ΚΠολΔ 242 παρ. 2) από τον Δικαστικό Πληρεξούσιο του ΝΣΚ, Δημήτριο Βόλτη, 2) Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς Ανώνυμης Εταιρείας (ΟΛΠ ΑΕ), ο οποίος εκπροσωπήθηκε με δήλωση (ΚΠολΔ 242 παρ. 2) από την πληρεξούσια δικηγόρο, Ελένη Ζησοπούλου και 3) Δήμου Κερατσινίου, που εδρεύει στο Κερατσίνι Αττικής, νομίμως εκπροσωπουμένου, ο οποίος εκπροσωπήθηκε με δήλωση (ΚΠολΔ 242 παρ. 2) από την πληρεξούσια δικηγόρο, Χρυσούλα Μυργιαλή.
Οι εκκαλούσες άσκησαν την με αρ. κατ. ………/2018 αγωγή ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά. Αυτό με την με αρ. 2117/2021 απόφασή του κήρυξε απαράδεκτη τη συζήτηση της αγωγής ως προς κάποια αιτήματα, ανέστειλε την εκδίκασή της ως προς κάποιο άλλο και την απέρριψε ως απαράδεκτη ως προς κάποια άλλα.
Αυτήν την απόφαση προσέβαλαν οι εκκαλούσες με την από 10.12.2021 (αρ. κατ. Εφετείου ………/2021) έφεση και ορίστηκε δικάσιμος η αναφερόμενη στην αρχή της απόφασης.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων αναφέρθηκαν στις προτάσεις που κατέθεσαν και ζήτησαν να γίνουν δεκτές.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 513 § 1 KΠολΔ, έφεση επιτρέπεται μόνο κατά των αποφάσεων που εκδίδονται στον πρώτο βαθμό α) εκείνων που παραπέμπουν την υπόθεση στο αρμόδιο Δικαστήριο λόγω αναρμοδιότητας, β) των οριστικών αποφάσεων που περατώνουν όλη τη δίκη ή μόνο τη δίκη για την αγωγή ή για την ανταγωγή. Αν η απόφαση είναι κατά ένα μέρος οριστική δεν επιτρέπεται έφεση, ούτε κατά των οριστικών διατάξεων, πριν εκδοθεί οριστική απόφαση στη δίκη. Από τον συνδυασμό της διάταξης αυτής προς τις διατάξεις των άρθρων 308, 309 και 321 KΠολΔ συνάγεται ότι, οριστική απόφαση, είτε του πρωτοβάθμιου, είτε του δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου, είναι εκείνη που περατώνει τη δίκη με την παραδοχή ή την απόρριψη της αγωγής, που απεκδύει τον δικαστή της περαιτέρω εξουσίας του σχετικά με το αγωγικό αίτημα. Το αποτέλεσμα αυτό διατυπώνεται με σχετική διάταξη στο διατακτικό, το οποίο αποτελεί την ουσία της αποφάσεως και περιέχει τη θέληση και διαταγή του Δικαστηρίου ή και στο σκεπτικό ρητώς και σαφώς. Κατά δε το άρθρο 222 παρ.2 του ίδιου ως άνω Κώδικα, αν κατά την διάρκεια της εκκρεμοδικίας ασκηθεί άλλη αγωγή, ανταγωγή, ή κύρια παρέμβαση ή προταθεί ένσταση συμψηφισμού για την ίδια επίδικη διαφορά, αναστέλλεται και αυτεπαγγέλτως η εκδίκαση της εωσότου περατωθεί η πρώτη δίκη. Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η απόφαση με την οποία αναστέλλεται η διαδικασία λόγω εκκρεμοδικίας (αρθρ. 222 KΠολΔ) δεν είναι οριστική, αφού το Δικαστήριο δεν αποξενώνεται από την υπόθεση, αλλά διατηρεί την εξουσία επ’ αυτής, μετά την εισαγωγή της σ’ αυτό, αφού πληρωθεί ο όρος που τέθηκε μ` αυτήν. Επίσης μη οριστική είναι και η απόφαση με την οποία το Δικαστήριο κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση της αγωγής. Εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 532 KΠολΔ, αν λείπει κάποια από τις προϋποθέσεις του παραδεκτού, ιδίως εάν η έφεση δεν ασκήθηκε εμπρόθεσμα και κατά τις νόμιμες διατυπώσεις, το Δικαστήριο την απορρίπτει ως απαράδεκτη και αυτεπαγγέλτως. Από την ως άνω ρύθμιση συνάγεται ότι κατά των εν μέρει οριστικών αποφάσεων, ήτοι εκείνων που περατώνουν τη δίκη ως προς ορισμένα μόνον κεφάλαια ή βάσεις της αγωγής, δεν χωρεί κατά κανόνα έφεση, ούτε ως προς τις οριστικές τους διατάξεις, πριν περατωθεί η εκδίκαση όλης της διαφοράς. Σκοπός της απαγορεύσεως είναι η αποφυγή κατατμήσεως της διαφοράς μεταξύ των δικαστηρίων πρώτου και δευτέρου βαθμού, καθώς και η εξοικονόμηση δαπανών και χρόνου για τον τερματισμό της δίκης. Ειδικότερα, επί αντικειμενικής σωρεύσεως στο ίδιο δικόγραφο περισσότερων αγωγών και αιτήσεων (άρθ. 218 § 1 KΠολΔ), δεν επιτρέπεται έφεση προτού περατωθεί οριστικώς η δίκη, ως προς όλες τις αγωγές και τα αιτήματα που ενώθηκαν στο ίδιο δικόγραφο (ΟλΑΠ 1/2019 δημ. ΝΟΜΟΣ). Σημειωτέον, ότι εάν απορριφθεί η έφεση ως απαράδεκτη, επειδή ασκήθηκε κατ’ αποφάσεως που δεν είχε ακόμη καταστεί οριστική, δεν αποκλείεται η άσκηση νέας εφέσεως, όταν η απόφαση του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου καταστεί οριστική, αφού η έφεση αυτή δεν θεωρείται ότι προσκρούει στην απαγορευτική διάταξη του άρθρου 514 KΠολΔ, η οποία προϋποθέτει δυνατότητα ασκήσεως μιας εφέσεως (ΟλΑΠ 1138/1974, ΝοΒ 23. 640, ΑΠ 1723/2012 ιστοσελίδα ΑΠ). Στην προκειμένη περίπτωση, αρμοδίως φέρεται ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου η υπό κρίση έφεση του ηττηθέντος εναγομένου κατά της υπ’ αρ. 2117/2021 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία αντιμωλία των διαδίκων και για την οποία κατατέθηκε το σχετικό παράβολο (e-παράβολο ………./2021). Οι ενάγουσες και ήδη εκκαλούσες με την πρωτοδίκως κριθείσα αγωγή τους ζήτησαν α) να αναγνωριστεί η συγκυριότητά τους και να διαταχθεί η διόρθωση των εσφαλμένων πρώτων κτηματολογικών εγγραφών και του διαγράμματος ως προς το δικαίωμα και ως προς τα γεωμετρικά στοιχεία των ακινήτων που περιγράφουν στην αγωγή, που απέκτησαν με παράγωγο και με πρωτότυπο τρόπο και τα οποία τους απέμειναν μετά τη συντέλεση απαλλοτρίωσης επί μείζονος ενιαίου ακινήτου συνιδιοκτησίας τους, β) να αναγνωριστεί η συγκυριότητά τους επ’ αυτού του μείζονος ενιαίου ακινήτου μέχρι τη συντέλεση της απαλλοτρίωσης, που απέκτησαν με παράγωγο και πρωτότυπο τρόπο και γ) επικουρικά και σε περίπτωση που δεν αναγνωριστεί η συγκυριότητα των εναγουσών μέχρι τη συντέλεση της απαλλοτρίωσης, να επιδικασθεί αποζημίωση για το εν λόγω ακίνητο. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφασή του, αφού έκρινε ότι ως προς το υπό στ. γ αίτημα υφίσταται εκκρεμοδικία από την άσκηση της με αρ. κατ. …../2016 προγενέστερης αγωγής με την ίδια ιστορική και νομική αιτία, η οποία με την υπ’ αρ. 3887/2017 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά παραπέμφθηκε προς εκδίκαση, ως προς αυτό το αίτημα, στο καθ’ ύλη αρμόδιο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά, κατά την ειδική διαδικασία των απαλλοτριώσεων περί αναγνώρισης δικαιούχων, ανέστειλε κατ’ άρθρ. 222 παρ. 2 του KΠολΔ την έκδοση οριστικής απόφασης μέχρι πέρατος της ανωτέρω δίκης. Στη συνέχεια δε, κήρυξε απαράδεκτη τη συζήτηση της αγωγής ως προς υπό στ. α’ αίτημα και απέρριψε ως απαράδεκτη της αγωγή ως προς το υπό στ. β αίτημα για τους αναφερόμενος στην απόφαση λόγους. Με τέτοιο περιεχόμενο όμως, η εκκαλουμένη απόφαση δεν είναι οριστική, αλλά εν μέρει οριστική και κατ` αυτής δεν επιτρέπεται έφεση. Επομένως, σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στην ανωτέρω μείζονα σκέψη, η ένδικη έφεση απαραδέκτως πλήττει την εκκαλουμένη μη οριστική απόφαση και πρέπει, ως εκ τούτου, να απορριφθεί αυτεπαγγέλτως ως απαράδεκτη και να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου της έφεσης στο Δημόσιο Ταμείο. Τέλος τα δικαστικά έξοδα των εφεσιβλήτων για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθούν σε βάρος των εκκαλουσών (άρθρα 176, 183 και 191 παρ. 2 KΠολΔ), υπό τον περιορισμό του άρθρου 22 παρ. 2 του ν. 3693/1957, ως προς το Ελληνικό Δημόσιο, όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλίαν των διαδίκων.
Απορρίπτει ως απαράδεκτη την έφεση κατά της υπ’ αρ. 2117/2021 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Διατάσσει την εισαγωγή του παραβόλου της έφεσης στο Δημόσιο Ταμείο.
Επιβάλλει σε βάρος των εκκαλουσών τα δικαστικά έξοδα των εφεσιβλήτων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ για καθέναν εκ των δεύτερου και τρίτου των εφεσιβλήτων και τριακοσίων (300) ευρώ για τον πρώτο εφεσίβλητο.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε στον Πειραιά στις 14 Ιουνίου 2022 και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριό του, σε έκτακτη συνεδρίαση, στις 24 Ιουνίου 2022 με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξουσίους δικηγόρους και νομικούς παραστάτες τους.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ