Αριθμός 461/2022
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 4ο
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Αικατερίνη Νομικού, Πρόεδρο Εφετών, Παρασκευή Μπερσή, Εφέτη και Φωτεινή Μάμαλη, Εφέτη-Εισηγήτρια και από τη Γραμματέα Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του την …………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των:
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΩΝ: 1) …….. 2) «…………… και 3) …………., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιό τους δικηγόρο Φώτιο Κουντουριώτη.
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: Ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας …….., εκπροσωπήθηκε δε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Πέτρο Σταυρόπουλο (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Οι εκκαλούντες κατέθεσαν ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την με αριθμό κατάθεσης ………./2018 ανακοπή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 4077/2019 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δεχθηκε τα σε αυτήν αναφερόμενα.
Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου οι ανακόπτοντες και ήδη εκκαλούντες με την από 12.6.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……./2020) έφεσή τους, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε (ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου ………../2020) η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος των εκκαλούντων, αφού έλαβε τον λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκε στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσε και ο πληρεξούσιος δικηγόρος της εφεσίβλητης, ο οποίος παραστάθηκε με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξε τις απόψεις του με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσε.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση από 12.6.2020 (αριθ.καταθ. ………./2020) έφεση των ηττηθέντων ανακοπτόντων κατά της υπ’ αριθ. 4077/2019 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε κατά τη διαδικασία των περιουσιακών διαφορών αντιμωλία των διαδίκων, και απέρριψε την από 2.5.2018 (αριθ.καταθ. …………/2018) ανακοπή των ανακοπτόντων ήδη εκκαλούντων, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, ήτοι μέσα σε τριάντα (30) ημέρες από την επίδοση επικυρωμένου αντιγράφου της προσβαλλόμενης απόφασης [(Κ.Πολ.Δ 144 παρ. 1, όπως προκύπτει από την από 10.6.2020 σημείωση του δικαστικού επιμελητή Αθηνών, Παναγιώτη Γκότση, επί αυτής), άρθρα 495 παρ. 1, 2, 511, 513 παρ. 1Β, 516 παρ. 1, 518 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ), αρμοδίως δε φέρεται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθ. 19, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/25.7.2011). Πρέπει, επομένως να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί περαιτέρω κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρ. 533 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ), δεδομένου ότι για το παραδεκτό αυτής (εφέσεως) έχει καταβληθεί το παράβολο που απαιτείται σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3 Κ.Πολ.Δ.
Με την από 2.5.2018 (αριθ.καταθ. ………./2018) ανακοπή, ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, οι ανακόπτοντες ζήτησαν να ακυρωθεί η υπ’ αριθ. ……../2018 διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε με βάση τα αναφερόμενα σε αυτήν έγγραφα, με την οποία υποχρεώθηκαν οι τελευταίου να καταβάλουν στην εφεσίβλητη το ισάξιο του ποσού των τριών εκατομμυρίων (3.000.000) δολαρίων σε ευρώ κατά την ημέρα τη εξόφλησης, πλέον τόκων και εξόδων, καθώς και να ακυρωθεί και η από 10.4.2018 επιταγή προς εκτέλεση, κάτω από απόγραφο πρώτο εκτελεστό της ως άνω διαταγής πληρωμής. Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την εκκαλούμενη 4077/2018 οριστική του απόφαση, απέρριψε την ανακοπή, κατ’ άρθρο 632 Κ.Πολ.Δ ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη και παρέπεμψε προς εκδίκαση στο καθ’ ύλην αρμόδιο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά την ανακοπή κατά της προσβαλλόμενης επιταγής προς πληρωμή, αφού κρίθηκε ως απαράδεκτη η σώρευση στο ίδιο δικόγραφο της ανακοπής από το άρθρο 933 Κ.Πολ.Δ, η οποία υπάγεται αποκλειστικά στην αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται οι ανακόπτοντες και ήδη εκκαλούντες, με την κρινόμενη έφεσή τους, για τους αναφερόμενους σε αυτή λόγους και ζητούν την εξαφάνισή της, ώστε να γίνει δεκτή κατθ’ ολοκληρία η υπό κρίση ανακοπή τους κατ’ άρθρο 632 Κ.Πολ.Δ και να ακυρωθεί η υπ’ αριθμ. ……/2018 διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Ι)Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 623, 624 παρ. 1, 626, 628 παρ. 1 εδ.α, 632 παρ. 1 και 633 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ, προκύπτει ότι κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 624 έως 634 του ίδιου Κώδικα μπορεί να ζητηθεί η έκδοση διαταγής πληρωμής για χρηματικές απαιτήσεις ή απαιτήσεις χρεογράφων, εφ’ όσον η εν λόγω απαίτηση δεν εξαρτάται από αίρεση ή προθεσμία, όρο ή αντιπαροχή, η απαίτηση δε και το ποσό αυτής αποδεικνύεται με δημόσιο ή ιδιωτικό έγγραφο ή με συνδυασμό τέτοιων εγγράφων που επισυνάπτονται στην αίτηση (ΑΠ 27/2002 ΕλλΔνη 2000.701, Β. Βαθρακοκοίλη Κ.Πολ.Δ, υπό άρθρο 623 αρ. 3). Περαιτέρω, σύμφωνα με τα άρθρα 630 και 631 Κ.Πολ.Δ, η διαταγή πληρωμής αποτελεί αυτοδύναμο τίτλο εκτελεστό, αλλά όχι δικαστική απόφαση, γιατί δεν εκπληρώνει τη λειτουργία των δικαστικών αποφάσεων, δηλαδή δεν περιέχει διάγνωση ως προς την ισχύ της επίμαχης αξίωσης, αλλά προσθέτως δεν δημοσιεύεται σε δημόσια συνεδρίαση, δεν στηρίζεται σε δημόσια στο ακροατήριο διαδικασία και δεν έχει ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία (Β. Βαθρακοκοίλη οπ, υπό άρθρο 631 αρ. 1), αφού, όμως, καταρτίζεται εγγράφως, αποτελεί δημόσιο έγγραφο (Ι.Π. Μάρκου, Δίκαιο Συναλλαγματικής σελ. 408-409). Εξ άλλου, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 438 και 449 του ίδιου Κώδικα προκύπτει, ότι τα έγγραφα που έχουν συνταχθεί κατά τους νομίμους τύπους από καθ’ ύλην και κατά τόπον αρμόδιο δημόσιο υπάλληλο ή λειτουργό ή πρόσωπο που ασκεί δημόσια υπηρεσία ή λειτουργία αποτελούν πλήρη απόδειξη για όλους, μέχρι μεν της προσβολής τους ως πλαστών ως προς όσα βεβαιώνονται σε αυτά ότι έγιναν από το πρόσωπο που συνέταξε το έγγραφο ή ενώπιον του, μέχρι δε ανταποδείξεως ως προς όσα βεβαιώνονται σε αυτά, των οποίων την αλήθεια όφειλε να διαπιστώσει ο συντάξας το έγγραφο (ΑΠ 538/2007, ΑΠ 329/2007, δημ. εις Νόμος). Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 454 του Κ.Πολ.Δ αν το έγγραφο που προσάγεται έχει συνταχθεί σε ξένη γλώσσα, υποβάλλεται μαζί και επίσημη μετάφραση του επικυρωμένη από το Υπουργείο Εξωτερικών ή άλλο αρμόδιο κατά το νόμο πρόσωπο ή από την πρεσβεία ή το προξενείο της Ελλάδας στη χώρα, στην περιοχή της οποίας έχει συνταχθεί το έγγραφο, ή από την πρεσβεία στην Ελλάδα ή το προξενείο της ίδιας χώρας, σε οποιαδήποτε δε περίπτωση το δικαστήριο μπορεί να διατάξει να μεταφραστεί το έγγραφο στα ελληνικά από πραγματογνώμονα. Συνεπώς το ξενόγλωσσο έγγραφο, που προσάγεται χωρίς επίσημη και επικυρωμένη μετάφραση του, είναι απαράδεκτο ως αποδεικτικό μέσο, εκτός αν στη διαδικασία, με την οποία δικάζεται η υπόθεση, επιτρέπεται να ληφθούν υπόψη και μη πληρούντα τους όρους του νόμου αποδεικτικά μέσα, όπως είναι και τα προσαγόμενα χωρίς τη δέουσα μετάφραση ξενόγλωσσα έγγραφα (ΑΠ 1462/1996, ΑΠ 1627/2010, ΑΠ 1514/2009, Εφ.Πειρ. 469/2009, ΤΝΟ ΝΟΜΟΣ, Χ. Απαλαγάκη Κ.Πολ.Δ Ερμηνεία κατ’άρθρο 6η έκδοση, άρθ. 454 σελ. 1249-1250, άρθ. 623 σελ. 2030 αρ. 16, Κεραμέας/Κονδύλης/Νίκας Ερμηνεία Κ.Πολ.Δ, άρθ. 454 σελ. 813).
ΙΙ) Ως όρος που εμποδίζει την έκδοση διαταγής πληρωμής νοείται η δικαιοπρακτική επιβολή ορισμένης υποχρέωσης στον δικαιούχο της απαίτησης, η εκπλήρωση της οποίας, χωρίς να αποτελεί αντιπαροχή, συνιστά αναγκαία προϋπόθεση για να γεννηθεί η απαίτηση ή να καταστεί απαιτητή η παροχή (ΑΠ 338/2001, Εφ.Αθ. 5883/2006 ΝΟΜΟΣ). Εάν η απαίτηση εξαρτάται από όρο, η έκδοση διαταγής πληρωμής προϋποθέτει ότι η εκπλήρωση του όρου αποδεικνύεται με δημόσιο ή ιδιωτικό έγγραφο κατ’ άρθρο 623 (Χ.Απαλαγάκη Κ.Πολ.Δ, Ερμηνεία κατ’ άρθρο, 6η έκδοση, άρθρο 624 σελ. 2057 αρ. 7, Κεραμέας/Κονδύλης/Νίκας Ερμηνεία Κ.Πολ.Δ, άρθρο 624 σελ. 1164 αρ. 7).
Στην προκειμένη περίπτωση, η καθής η ανακοπή τράπεζα και ήδη εφεσίβλητη, με την από 5.2.2018 (αριθ.καταθ. …../2020) αίτησή της, ενώπιον του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, ζήτησε να εκδοθεί, σε βάρος των καθ’ ών αυτή, μεταξύ των οποίων οι ανακόποντες και ήδη εκκαλούντες, διαταγή πληρωμής, με την οποία να υποχρεωθούν αυτοί να της καταβάλουν αλληλεγγύως και εις ολόκληρο κάθε ένας το ισάξιο του ποσού των τριών εκατομμυρίων (3.000.000) δολαρίων ΗΠΑ σε ευρώ κατά την ημέρα της πληρωμής, πλέον τόκων και εξόδων. Το ποσό αυτό, κατά τα εκτιθέμενα στην αίτηση, αποτελεί μέρος της συνολικής απαίτησης της εφεσίβλητης από την καταγγελθείσα από μέρους της από 9.4.2009 σύμβαση δανείου, ύψους 9.718.728,75 δολαρίων ΗΠΑ, η οποία είχε συναφθεί αρχικά μεταξύ της δικαιοπαρόχου της, ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία “……………” ως δανείστριας, των ανακοπτόντων και ήδη εκκαλούντων ως εγγυητών. Ως εκτίθεται στην αίτηση, με βάση την προαναφερθείσα από 9.4.2009 σύμβαση δανείου, είχε χορηγηθεί στις αναφερόμενες σε αυτή (αίτηση) δανειολήπτριες εταιρείες υπέρ των οποίων εγγυήθηκαν ως κύριοι οφειλέτες οι ανακόπτοντες ήδη εκκαλούντες (από 9.4.2009, 13.4.2009, 27.5.2011 συμβάσεις εγγυήσεως αντίστοιχα), δάνειο ποσού είκοσι ενός εκατομμυρίων εκατό χιλιάδων (21.100.000) δολαρίων ΗΠΑ, ενώ η εν λόγω απαίτηση κατά το χρόνο της καταγγελίας της σύμβασης δανείου και υποβολής της αίτησης έκδοσης διαταγής πληρωμής ανερχόταν σε 9.718.728,55 δολάρια ΗΠΑ, κατά το κεφάλαιο αυτής. Για την απόδειξη της απαίτησής της η εφεσίβλητη τράπεζα επικαλέστηκε και προσκόμισε είκοσι τρία (23) έγγραφα, σύμφωνα με την αρίθμηση που γινόταν στην αίτηση (1,2α,β,γ,δ,ε,στ,ζ,η,θ,ι,κ,3,4α,β,γ,δ,ε,στ,ζ,η,θ). Με τον τρίτο επάλληλο λόγο της ανακοπής τους, οι εκκαλούντες ισχυρίζονται ότι οι έγγραφες συμβάσεις που έχουν συνταχθεί σε ξένη γλώσσα και που προσκομίστηκαν ενώπιον του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου για την έκδοση της Διαταγής Πληρωμής ήταν σε απλές μεταφράσεις μόνο, χωρίς το ξενόγλωσσο έγγραφο στο οποίο αφορούσαν. Με τον τρίτο επίσης επάλληλο λόγο της ανακοπής τους (δεύτερο σκέλος), οι εκκαλούντες ισχυρίζονται ότι δεν τηρήθηκε ο όρος με αριθ. 13.3. που εμπεριέχεται στην ένδικη από 9.4.2009 δανειακή σύμβαση, κατά τον οποίο, η τράπεζα …………… (δικαιοπάροχος της εφεσίβλητης δυνάμει της από 10.5.2013 σύμβασης μεταβίβασης), μπορούσε “να αναθέσει…..να μεταβιβάσει ή να προσφέρει συμμετοχή σε άλλες τράπεζες ή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα εν όλω ή εν μέρει”.
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα των ανακοπτόντων που εξετάστηκε στο ακροατήριο του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, την υπ’ αριθ. ……/20178 ένορκη βεβαίωση που λήφθηκε ενώπιον της Ειρηνοδίκη Αθηνών με επιμέλεια της καθής η ανακοπή Τράπεζας κατόπιν νόμιμης κλήτευσης των αντιδίκων (βλ.τις υπ’ αριθ. …./2.10.2018, …./2.10.2018, …./2.10.2018 εκθέσεις επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή περιφέρειας Εφετείου Αθηνών με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών, …………), και από όλα ανεξαιρέτως τα νομίμως προσκομιζόμενα μετ’ επικλήσεως έγγραφα, προκύπτουν τα ακόλουθα: Από το ίδιο το περιεχόμενη της προσβαλλόμενης Διαταγής Πληρωμής και της από 5.2.2018 (αριθ.καταθ. …./…/2018) αίτησης προς έκδοση Διαταγής Πληρωμής που κατέθεσε η καθής η ανακοπή ανώνυμη τραπεζική εταιρεία με την επωνυμία “…………….” προκύπτει ότι ενώπιον του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου προσκομίστηκαν, μεταξύ άλλων, και τα αμφισβητούμενα κατά τη σειρά που εκτίθενται στην ανακοπή έγγραφα, και δη: 1)Την υπ’ αριθ. …………../9.4.2009 σύμβαση δανείου που καταρτίσθηκε μεταξύ της ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας “……………” και των καθών η διαταγή πληρωμής (δανειολητριών εταιρειών – εγγυητών στους οποίους η ανακόπτοντες ήδη εκκαλούντες) δυνάμει της οποίας χορηγήθηκε στους καθ’ ών (μεταξύ των οποίων οι ανακόπτοντες), δάνειο ποσού Δολαρίων ΗΠΑ είκοσι ενός εκατομμυρίου εκατό χιλιάδων (1.100.100), 2)Την από 11.3.2011 πρώτη συμπληρωματική σύμβαση που υπεγράφη μεταξύ της Τράπεζας με την επωνυμία “…………….” και των δανειοληπτριών εταιρειών και των εγγυητών (ανακόπτοντες ήδη εκκαλούντες), 3) Την από 27.5.2011 δεύτερη συμπληρωματική σύμβαση που υπεγράφη μεταξύ της εταιρείας με την επωνυμία “……………..”, 4)Την από 12.4.2012 τρίτη συμπληρωματική σύμβαση που υπεγράφη μεταξύ της Τράπεζας με την επωνυμία “…………….” και των δανειοληπτριών εταιρειών και των εγγυητών (ανακόπτοντες ήδη εκκαλούντες). Η ανωτέρω σύμβαση δανείου και οι συμπληρωματικές αυτής ,είναι συνταγμένες στην Αγγλική Γλώσσα. Ωστόσο, αυτές (ανωτέρω συμβάσεις), η καθής η ανακοπή προσήγε ενώπιον του Δικαστηρίου του Μονομελούς Πρωτοδικείου μόνο σε επίσημη μετάφραση, κυρωμένες από το Υπουργείο Εξωτερικών, χωρίς την προσκομιδή αυτών (ανωτέρω συμβάσεων) σε πρωτότυπο στην αγγλική γλώσσα ,όπως τούτο δεν αμφισβητείται και από την καθής Τράπεζα. Η προσαγωγή όμως των μεταφράσεων μόνων, δηλαδή χωρίς τις πρωτότυπες έγγραφες συμβάσεις συνταγμένες στην Αγγλική Γλώσσα, δεν έχει στην προκειμένη περίπτωση την αποδεικτική αξία ως ιδιωτικό έγγραφο (Κ.Πολ.Δ 454), για την νόμιμη και έγκυρη έκδοση Διαταγής Πληρωμής, κατά τις διατάξεις των άρθρων 623, 626, 630 Κ.Πολ.Δ. Επίσης, όπως προκύπτει από την από 7.5.2018 βεβαίωση του Γραμματέα του Τμήματος διαταγών πληρωμής του Πρωτοδικείου Πειραιά, κατά την έκδοση της ανακοπτόμενης Διαταγής Πληρωμής δεν προσκομίστηκαν τα “πρωτότυπα έγγραφα όπως αναφέρονται στην ένδικη αίτηση, αλλά οι επίσημες μεταφράσεις αυτών στην ελληνική γλώσσα”. Κατά συνέπεια η προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής εκδόθηκε χωρίς να συντρέχουν οι θεμελιώδεις νόμιμες προϋποθέσεις της απόδειξης της απαίτησης καθής Τράπεζας από ιδιωτικά έγγραφα, σύμφωνα και με τα εκτιθέμενα στην Ι νομική σκέψη της παρούσας και επομένως ο ανωτέρω τρίτος λόγος της ανακοπής ως προς το πρώτο σκέλος του, είναι ορισμένος και νόμιμος και πρέπει να γίνει δεκτός και ως κατ’ ουσίαν βάσιμος, κατά τις διατάξεις των άρθρων 525 παρ. 1 και 535 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ, για τον λόγο ότι το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο παρέλειψε από παραδρομή να ερευνήσει αυτόν (λόγο ανακοπής) που είχε προβληθεί παραδεκτά (Κυριάκος Οικονόμου Η ΕΦΕΣΗ Συστηματική κατ’ άρθρο ερμηνεία του Κ.Πολ.Δ, έκδοση 2017, σελ. 10 αρ. 20). Περαιτέρω, στον όρο 13.3 της ανωτέρω από 9.4.2009 δανειακής σύμβασης που καταρτίστηκε μεταξύ της τράπεζας “……………..” των δανειοληπτριών εταιρειών και των εγγυητών (ανακοπτόντων ήδη εκκαλούντων), ορίζεται ότι: “Η Τράπεζα μπορεί ανά πάσα στιγμή να αναθέσει, να μεταβιβάσει ή να προσφέρει συμμετοχή σε άλλες τράπεζες ή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, εν όλω ή εν μέρει ή με οποιοδήποτε τρόπο να διαθέσει όλα ή οποιαδήποτε από τα δικαιώματα……., υπό την προϋπόθεση ότι η Τράπεζα θα έχει δώσει στους Δανειολήπτες τουλάχιστον δεκαπέντε (15) ημέρες προειδοποίηση για αυτή την εκχώρηση ή μεταβίβαση ή συμμετοχή……….”. Με την από 10.5.2013 σύμβαση μεταβίβασης στοιχείων ενεργητικού και παθητικού μεταξύ της “……………” και της ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας “…………..” (καθής η ανακοπή – εφεσίβλητης) σε συνδυασμό με την 10/ΘΕΜΑ/1/10.5.2013 απόφασης της Επιτροπής Μέσων Εξυγίανσης της Τράπεζας της Ελλάδος (ΦΕΚ Β/1137/10.5.2013) στην καθής Τράπεζα μεταβιβάστηκε η ανωτέρω σύμβαση δανείου που υπεισήλθε στη θέση της “…………..” έναντι και των ανακοπτόντων – εκκαλούντων υπό την ιδιότητα της ειδικής διαδόχου της μεταβιβάζουσας ως άνω Τράπεζας. Για την ανωτέρω μεταβίβαση δεν τηρήθηκε η δικαιοπρακτική επιβληθείσα στον ως άνω όρο της σύμβασης, προϋπόθεση και συγκεκριμένα δεν γνωστοποιήθηκε στους δανειολήπτες μεταξύ των οποίων και στους ανακόπτοντες – εγγυητές κυρίως οφειλέτες, προ 15 ημερών η μεταβίβαση της δανειακής σύμβασης στην καθ’ ης, προκειμένου είτε να λάβουν γνώση και να συναινέσουν είτε να προβάλλουν τις αντιρρήσεις τους για την εν λόγω μεταβίβαση ενώπιον του αρμοδίου δικαστηρίου (άρθρο 4 Κανονισμού Ειδικής Εκκαθάρισης Πιστωτικών Ιδρυμάτων), ενέργεια, η οποία δεν εξαρτήθηκε από την επέλευση βλάβης στις δανειολήπτριες εταιρείες και στους εγγυητές ,όπως τούτο συνάγεται από το κείμενο της ένδικης σύμβασης δανείου. Η τήρηση της ως άνω συμπεριφοράς με την υποχρέωση προειδοποίησης ,των δανειοληπτών, μεταξύ των οποίων οι ανακόπτοντες – εγγυητές ενεχόμενοι ως κύριοι οφειλέτες, της μεταβίβασης της απαίτησης από τις ανωτέρω δανειακές συμβάσεις πριν την ολοκλήρωσή της, ενέχει, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, την επιβολή όρου, υπό την προεκτεθείσα στη νομική σκέψη έννοια, που βαρύνει και την καθής, ως φορέα της δικαιοπρακτικής απαίτησης και αξίωσης, που απορρέει από τη μεταβιβασθείσα δανειακή σύμβαση .Η μη τήρηση αυτού, (δικαιοπρακτικού όρου συμβάσεως), προκύπτει από τη μη προσκομιδή, κατά την υποβολή της ως άνω αίτησης για την έκδοση της ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής αλλά και από το κείμενο της τελευταίας (ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής), εγγράφου από το οποίο να αποδεικνύεται η πλήρωση αυτού (όρου), και αποτελεί εμπόδιο για την έκδοση της ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής, για το λόγο ότι συνιστά αναγκαία προϋπόθεση για να καταστεί η επίδικη παροχή βέβαιη και απαιτητή (Κ.Πολ.Δ 624 παρ. 1). Επομένως, ο τρίτος λόγος της υπό κρίση ανακοπής κατά το δεύτερο σκέλος του, είναι ορισμένος και νόμιμος και πρέπει να γίνει δεκτός ως κατ’ ουσίαν βάσιμος. Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο έκρινε τον ως άνω λόγο, ως προς το δεύτερο σκέλος, ως αόριστο και καταχρηστικά προβαλλόμενο, έσφαλε ως προς την εφαρμογή και ερμηνεία του νόμου. Ως εκ τούτου, ο τρίτος λόγος της υπό κρίση ανακοπής και ως προς τα δύο προβληθέντα παραδεκτά σκέλη του, πρέπει να γίνει δεκτός ως κατ’ ουσίαν βάσιμος, χωρίς το Δικαστήριο να απαιτείται να προβεί στην εξέταση των λοιπών προβαλλόμενων λόγων, καθόσον το δικαίωμα δικαστικής διαπλάσεως, που κατευθύνεται στην ακύρωση της διαταγής πληρωμής, επιτυγχάνεται με την αποδοχή ως νομικά και κατ’ ουσίαν βάσιμου του τρίτου λόγου της υπό κρίση ανακοπής και ως προς τα δύο σκέλη του (Κ.Πολ.Δ 632, 633 παρ. 1 εδ.α).
Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη υπ’ αριθ. 4077/2019 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, ως προς την ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής και, αφού κρατηθεί η υπόθεση (ως προς αυτήν) από το παρόν Δικαστήριο (άρθ. 535 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ), να ερευνηθεί η από 2.5.2018 (αριθ.καταθ. …………/2018) ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής, να γίνει αυτή δεκτή ως κατ’ ουσίαν βάσιμη και να ακυρωθεί η υπ’ αριθ. ………./2018 διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά. Επιπλέον, εφόσον έγινε δεκτή η έφεση, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή στους εκκαλούντες του παραβόλου των 150 ευρώ, που κατέθεσαν με ηλεκτρονικό παράβολο του Υπουργείου Οικονομικών με κωδικό …………. (άρθρο 495 παρ. 3 εδ.ε΄ Κ.Πολ.Δ) και να καταδικασθεί η καθής, στην δικαστική δαπάνη των ανακοπτόντων, κατόπιν σχετικού αιτήματός τους και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας (άρθρα 176, 183, 191 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ, 58 παρ. 3, 63 παρ. 1, 68 παρ. 1, 69 παρ. 1 του ν.4194/2013-Κώδικα Δικηγόρων) κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά και κατ’ ουσία την από 12.6.2020 (αριθ.καταθ. ………./2020) έφεση των 1) ……….., 2) ………., 3) ………, κατά της ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία “………..”.
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη, υπ’ αριθ. 4077/2019 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, ως προς την ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής.
Κρατεί και δικάζει την από 2.5.2018 (αριθ.καταθ. ………./2018) σωρευόμενη ανακοπή, κατά της υπ’ αριθ. ………../2018 διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Ακυρώνει την υπ’ αριθ. …………/2018 διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Διατάσσει την επιστροφή στους εκκαλούντες του κατατεθέντος από αυτούς παραβόλου των εκατόν πενήντα (150) ευρώ.
Καταδικάζει την καθής η ανακοπή “………….” στην πληρωμή της δικαστικής δαπάνης των ανακοπτόντων και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, την οποία καθορίζει σε είκοσι πέντε χιλιάδες (25.000) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε στον Πειραιά την 6η Ιουλίου 2022 και δημοσιεύθηκε στις 21 Ιουλίου 2022 σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους αυτών δικηγόρους.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ