ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΤΜΗΜΑ 3ο
Αριθμός 250/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τον Δικαστή Αναστάσιο Αναστασίου, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς και από τη Γραμματέα Κ.Σ
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΟΥ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: ……………, τον οποίο στο ακροατήριο εκπροσώπησε ο πληρεξούσιος δικηγόρος του Ιωάννης Τσάκωνας, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 § 2 ΚΠολΔ και
ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: Α] ………………… και Β] εδρεύουσας στο ….. και νομίμως εκπροσωπούμενης ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία «………….», οιονεί καθολικής διαδόχου από 1.12.2018 της «………..», μετά από συγχώνευσή τους δι’ απορροφήσεως της πρώτης από την δεύτερη, που αντιπροσωπεύεται στην Ελλάδα από την εδρεύουσα στην Αθήνα, επί της . …….. ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία «………», όπως εκπροσωπείται νόμιμα, τις οποίες αμφότερες στο ακροατήριο εκπροσώπησε ο πληρεξούσιος δικηγόρος τους Παναγιώτης Αλικανιώτης, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 § 2 ΚΠολΔ.
Ο εκκαλών άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 17.12.2018 (αριθμός εκθέσεως καταθέσεως …………./20.12.2018) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκαν οι με αριθμούς 2234/2019 (εν μέρει οριστική) και 2977/2022 (οριστική) αποφάσεις του παραπάνω Δικαστηρίου, με τις οποίες η αγωγή έγινε εν μέρει δεκτή.
Τις αποφάσεις αυτές προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου ο ενάγων και ήδη εκκαλών με την από 1.12.2022 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως …./13.12.2022 έφεσή του, δικάσιμος για την εκδίκαση της οποίας ορίστηκε αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Κατά τη δικάσιμο αυτή η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε. Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου και ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Με την ένδικη από 1.12.2022 (αριθμός εκθέσεως καταθέσεως ενδίκου μέσου του Πρωτοδικείου Πειραιώς …./13.12.2022 και αριθμός εκθέσεως προσδιορισμού δικογράφου του Εφετείου Πειραιώς …../13.12.2022) έφεση του πρωτοδίκως εν μέρει νικήσαντος ενάγοντος πλήττονται οι με αριθμούς 2234/2019 (εν μέρει οριστική) και 2977/2022 (οριστική) αποφάσεις του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκαν κατ’ αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών για ζημίες από αυτοκίνητο, καθώς και από τη σύμβαση ασφαλίσεώς του (άρθρο 614 § 4 ΚΠολΔ) και με τις οποίες έγινε κατά ένα μέρος δεκτή η από 17.12.2018 αγωγή (αριθμός εκθέσεως καταθέσεως ………./20.12.2018) του ήδη εκκαλούντος, περί αποκαταστάσεως της υλικής ζημίας και ικανοποιήσεως της ηθικής βλάβης που υπέστη από οδικό τροχαίο ατύχημα. Η έφεση αυτή έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 495 §§ 1, 2, 511, 513 § 1 στοιχ. β, 516 § 1, 517 και 518 § 2 ΚΠολΔ, πριν από κάθε επίδοση και εντός των νομίμων χρονικών ορίων από τη δημοσίευση της ανωτέρω οριστικής (και τελειωτικής για τη δίκη στον πρώτο βαθμό) απόφασης (ΑΠ 7/2003, Δνη 44/482, ΤριμΕφΑθ. 566/2019, ΜονΕφΠειρ. 353/2021, πρώτη δημοσίευση αμφοτέρων σε Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών [ΤΝΠ] ΝΟΜΟΣ, Κ. Μακρίδου, Έφεση κατά οριστικών και τελειωτικών αποφάσεων επί σωρεύσεως και συνεκδικάσεως αγωγών, σε Δνη 2006/979 επομ.). Επομένως, εφόσον παραδεκτώς φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο 4 § 2 του Ν. 3994/2011) και κατατέθηκε το προβλεπόμενο από το άρθρο 495 ΚΠολΔ παράβολο (βλ. το με αριθμό ……………… ηλεκτρονικό παράβολο της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων του Υπουργείου Οικονομικών και την από 13.12.2022 έγγραφη εξοφλητική απόδειξη της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία «ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ»), πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω (άρθρο 533 § 1 ΚΠολΔ), κατά την ίδια όπως και πρωτοδίκως διαδικασία.
ΙΙ. Ο ήδη εκκαλών με την από 17.12.2018 αγωγή του ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου ισχυρίστηκε ότι στις 7.1.2018 η πρώτη εναγόμενη και ήδη πρώτη εφεσίβλητη οδηγώντας το υπό στοιχεία κυκλοφορίας ……………… ιδιωτικής χρήσης επιβατηγό (Ι.Χ.Ε.) αυτοκίνητο της ιδιοκτησίας της, που ήταν ασφαλισμένο για την προς τρίτους αστική ευθύνη από την λειτουργία του στην δεύτερη εναγόμενη – εφεσίβλητη αλλοδαπή ασφαλιστική εταιρία, προκάλεσε από υπαιτιότητά της και υπό τις συνθήκες που αναφέρονται στην αγωγή οδικό τροχαίο ατύχημα, συνεπεία του οποίου αφενός μεν ο ίδιος τραυματίστηκε, αφετέρου δε καταστράφηκε η δίκυκλη μοτοσικλέτα, στην οποία επέβαινε και η οποία ανήκε στην κυριότητά του. Με βάση το ιστορικό αυτό και κατόπιν παραδεκτού περιορισμού του αρχικώς καταψηφιστικού αγωγικού αιτήματος σε εν μέρει έντοκο αναγνωριστικό, ο ενάγων ζήτησε να του καταβληθεί από τους ενεχόμενους εις ολόκληρον εναγομένους, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής, το συνολικό χρηματικό ποσό των είκοσι εννέα χιλιάδων οκτακοσίων ογδόντα τεσσάρων ευρώ και οκτώ λεπτών (29.884,08 €) προς αποκατάσταση της υλικής ζημίας του, καθώς και την ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που υπέστη, την οποία αποτίμησε στο χρηματικό ποσόν των διακοσίων χιλιάδων ευρώ (200.000 €). Η αξίωση αποζημίωσης της (θετικής) περιουσιακής του βλάβης, μεταξύ άλλων κονδυλίων, από τα οποία ορισμένα επιδικάστηκαν και τα υπόλοιπα αποδικάστηκαν, που δεν ενδιαφέρουν στην έκκλητη δίκη επειδή οι σχετικές πρωτοβάθμιες κρίσεις δεν πλήττονται με λόγους έφεσης και, επομένως, τα αντίστοιχα κεφάλαια της αγωγής δεν έχουν μεταβιβαστεί στο δεύτερο βαθμό, περιελάμβανε α] κονδύλιο εξακοσίων ευρώ (600 €) μηνιαίως για απολύτως αναγκαίες υπηρεσίες οικιακής βοηθού, τις οποίες παρείχε στον ενάγοντα καθημερινώς η σύζυγός του επί ένα [1] έτος από την ημέρα του ενδίκου ατυχήματος και θα του παρείχε στο εξής επί εξάμηνο ακόμη (δηλαδή μέχρι και το μήνα Ιούνιο του έτους 2019), συνολικού ύψους δέκα χιλιάδων οκτακοσίων ευρώ (600 € Χ 18 μήνες = 10.800 €) και β] κονδύλια εννιακοσίων σαράντα τεσσάρων ευρώ και είκοσι εννέα λεπτών (944,29 €) για νοσήλια και χιλίων είκοσι έξι ευρώ και εξήντα πέντε λεπτών (1.026,65 €) για συναφείς δαπάνες (φάρμακα, παραφάρμακα, φαρμακευτικά προϊόντα, ορθοπεδικά βοηθήματα). Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την υπ’ αριθμ. 2234/2019 εν μέρει οριστική απόφασή του θεώρησε ότι το ένδικο ατύχημα οφειλόταν σε αποκλειστική υπαιτιότητα της πρώτης εναγόμενης, όπως άλλωστε δεν είχε αμφισβητηθεί και, ακολούθως, με οριστικές διατάξεις της, επιδίκασε στον ενάγοντα, καταψηφιστικώς και εντόκως με το επιτόκιο επιδικίας, α] είκοσι χιλιάδες ευρώ (20.000 €) προς ικανοποίηση της ηθικής του βλάβης και β] τέσσερις χιλιάδες εννιακόσια τριάντα έξι ευρώ και ενενήντα τέσσερα λεπτά (4.936,94 €) προς αποκατάσταση υλικών ζημιών, μεταξύ των οποίων τρεις χιλιάδες εξακόσια ευρώ (3.600 €) για τις παρασχεθείσες στον ενάγοντα υπηρεσίες της συζύγου του, που υπερέβαιναν την ηθικά επιβαλλόμενη από τη συζυγική σχέση υποχρέωσή της για μέριμνα και φροντίδα του, επί ένα [1] εξάμηνο μετά το ατύχημα, απορρίπτοντας το συναφές αγωγικό κονδύλιο για το υπόλοιπο επίδικο χρονικό διάστημα ως αβάσιμο, επειδή δεν είχε προσκομιστεί έγγραφη ιατρική πιστοποίηση της αδυναμίας αυτοεξυπηρετήσεως του ενάγοντος κατά το διάστημα αυτό, ενώ, όσον αφορά τα κονδύλια για νοσήλια και συναφή έξοδα, ανέβαλε κατά παραδοχή σχετικής ένστασης των εναγομένων, την οριστική του απόφαση και ανέστειλε κατ’ άρθρο 249 ΚΠολΔ τη δίκη μέχρι να προσκομιστεί, με επιμέλεια του ενάγοντος, βεβαίωση της αρμόδιας υπηρεσίας του ασφαλιστικού του φορέα (ΕΟΠΠΥ), περί του είδους και της έκτασης των παροχών που ο ενάγων είχε λάβει ή δικαιούτο να λάβει ως επιδότηση από αυτόν λόγω του τραυματισμού του συνεπεία του ενδίκου ατυχήματος, έναντι, αφενός, του συνόλου του αγωγικού κονδυλίου των συναφών με τα νοσήλια δαπανών, του οποίου την καταβολή εκ μέρους του ενάγοντος έκρινε αποδεδειγμένη και, αφετέρου, του ποσού των οκτακοσίων ογδόντα τριών ευρώ και εβδομήντα λεπτών (883,70 €), που έκρινε ότι ο ενάγων είχε δαπανήσει για νοσήλια. Ακολούθως, με την υπ’ αριθμ. 2977/2022 οριστική του απόφαση, που εκδόθηκε κατόπιν νέας συζήτησης της αγωγής, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο επιδίκασε στον ενάγοντα για τις ως άνω αιτίες, καταψηφιστικώς και εντόκως με το επιτόκιο υπερημερίας, το συνολικό ποσό των χιλίων οκτακοσίων εξήντα ευρώ και τριάντα πέντε λεπτών [833,70 € + 1.026,65 € = 1.860,35 €], δεχόμενο μεν ότι αυτός δεν είχε λάβει κανένα ποσό από τον ασφαλιστικό του φορέα, αθροίζοντας όμως εσφαλμένα και χωρίς να καταλήξει σε αντίθετες ή διαφορετικές οντολογικές παραδοχές το ποσό των οκτακοσίων τριάντα τριών ευρώ και εβδομήντα λεπτών (833,70 €) για νοσήλια, αντί του ποσού των οκτακοσίων ογδόντα τριών ευρώ και εβδομήντα λεπτών (883,70 €), του οποίου η προηγουμένως εκδοθείσα μη οριστική απόφαση είχε κρίνει αποδεδειγμένη την καταβολή για την ίδια αιτία. Το σφάλμα αυτό, που οφείλεται σε προφανή παραδρομή της ως άνω οριστικής απόφασης, ο ενάγων και ήδη εκκαλών δεν επισημαίνει με λόγο έφεσης, καθώς την υπ’ αριθμ. 2977/2022 οριστική απόφαση πλήττει μόνο για άλλη παραδρομή της, συνιστάμενη στην επιδίκαση με το διατακτικό της τόκων υπερημερίας αντί τόκων επιδικίας, μολονότι στο σκεπτικό της είχε γίνει δεκτό το αντίθετο, ενώ, περαιτέρω, μέμφεται και την υπ’ αριθμ. 2234/2019 εν μέρει οριστική απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων ως προς το ύψος του ποσού που του επιδικάστηκε προς ικανοποίηση της ηθικής του βλάβης και ως προς τη χρονική έκταση των υπηρεσιών που του παρείχε η σύζυγός του μετά το ένδικο ατύχημα, που κρίθηκαν με οριστικές διατάξεις της, ζητώντας μετά ταύτα τη μεταρρύθμιση αμφοτέρων των εκκαλούμενων αποφάσεων, προκειμένου να του επιδικαστούν επιπλέον α] εκατόν ογδόντα χιλιάδες ευρώ (180.000 €) για την ηθική του βλάβη και επτά χιλιάδες διακόσια ευρώ (7.200 €) για δαπάνες οικιακής βοηθού.
ΙΙΙ. Από το άρθρο 346 ΑΚ, όπως ισχύει μετά το άρθρο 2 του Ν. 4055/2012), συνάγεται ότι επί επιδικάσεως ληξιπρόθεσμου χρηματικού χρέους ο οφειλέτης, ακόμα και αν δεν είναι υπερήμερος, καταδικάζεται σε πληρωμή τόκου, από την επίδοση της αγωγής (τόκου επιδικίας), υπολογιζόμενου με επιτόκιο κατά δύο [2] εκατοστιαίες μονάδες ανώτερο του τόκου υπερημερίας, όπως αυτός ορίζεται εκάστοτε από το νόμο ή με δικαιοπραξία, το οποίο (αυξημένο επιτόκιο) είτε δεν εφαρμόζεται αν ο οφειλέτης αναγνωρίσει εγγράφως την οφειλή του ή συμβιβαστεί εξωδίκως είτε παραμένει ως έχει αν δεν ασκήσει ένδικο μέσο άλλως προσαυξάνεται κατά μία [1] επιπλέον εκατοστιαία μονάδα. Οι ρυθμίσεις αυτές αποσκοπούν αμέσως στην επιβράβευση του οφειλέτη που αποφεύγει την αντιδικία και εμμέσως στον περιορισμό της άσκοπης και ανούσιας απασχόλησης των δικαστηρίων (ΑΠ 609/2020, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), επιτείνουν δε την ευθύνη του οφειλέτη που είτε αμφισβητεί αβάσιμα την οφειλή του είτε, επιμένοντας στην αμφισβήτηση της ενοχής του παρά την ήττα του στον πρώτο βαθμό, παρατείνει τη δικαστική διένεξη. Προβλέπουν, όμως, και εξαιρέσεις, κατά τις οποίες το δικαστήριο, κατόπιν αιτήματος του εναγομένου (ΑΠ 1465/2019, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ) και εκτιμώντας τις περιστάσεις, δύναται να επιδικάσει τόκο που δεν υπερβαίνει το ποσοστό του τόκου υπερημερίας. Κριτήριο (μοναδικό) για την εξαίρεση από την επιδίκαση του τόκου επιδικίας συνιστά το εύλογο της αντιδικίας (ΑΠ 375/2021, ΑΠ 1039/2021, ΑΠ 1207/2017, όλες σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1114/2018, ΧρΙΔ 2019/597, ΑΠ 1059/2017, Ε7 2018/573), το οποίο συντρέχει ιδίως στις χρηματικές απαιτήσεις που επιδικάζονται κατ’ εύλογη κρίση, όπως λ.χ. στην περίπτωση των άρθρων 59 και 932 ΑΚ (ΜονΕφΑθ. 366/2022, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), όταν προβάλλεται ένσταση συμψηφισμού (βλ. την αιτιολογική έκθεση του Ν. 4055/2012), όταν το συνολικό αίτημα της αγωγής είναι υπερβολικό σε σχέση με το επιδικαζόμενο ποσό (ΜονΕφΑθ. 2615/2022 και 1682/2020, αμφότερες σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ) ή όταν ο λόγος της αρνήσεως του εναγομένου δεν είναι προσχηματικός αλλά νόμιμος και η έρευνα της ουσιαστικής του βασιμότητας είναι για το δικαστήριο επιβεβλημένη, ανεξαρτήτως της τελικής ευδοκιμήσεώς του, επειδή και τότε ο εναγόμενος ευλόγως δεν αποδέχεται τις αγωγικές αξιώσεις αλλά αντιδικεί (ΑΠ 163/2022, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 308/2019, ΧρΙΔ 2020/266).
Εν προκειμένω, για την παραδοχή της ουσιαστικής βασιμότητας του αγωγικού κονδυλίου που αντιστοιχούσε στα νοσήλια και τις συναφείς δαπάνες του ενάγοντος και για την επιδίκαση του συνολικού χρηματικού ποσού των χιλίων οκτακοσίων εξήντα ευρώ και τριάντα πέντε λεπτών (1.860,35 €) για τις αιτίες αυτές, απαιτήθηκε, κατά παραδοχή σχετικού αμυντικού ισχυρισμού των εναγομένων, η αναβολή της οριστικής απόφασης, η αναστολή της δίκης κατ’ άρθρο 249 ΚΠολΔ και η προσκομιδή σε νέα συζήτηση εγγράφων αποδεικτικών του ότι έναντι των σχετικών αξιώσεών του ο ενάγων δεν είχε επιδοτηθεί από τον ασφαλιστικό του φορέα, καθώς, σε διαφορετική περίπτωση, η πρωτοβάθμια κρίση θα ήταν ομοίως διαφοροποιημένη επί το δυσμενέστερο γι’ αυτόν. Εξ αυτών συνάγεται ότι η αμφισβήτηση των συγκεκριμένων κονδυλίων εκ μέρους των εναγομένων δεν ήταν προσχηματική ούτε νόμω ανεπέρειστη ούτε ότι όφειλαν αυτές, από μόνο το λόγο ότι ενήχθησαν για την καταβολή τους, να αποφύγουν την αντιδικία ως προς τα εν λόγω κονδύλια, ώστε να μην επιβαρυνθούν με το (νόμιμο) τόκο επιδικίας. Επομένως, συνέτρεξε πράγματι στην ένδικη περίπτωση νόμιμος λόγος εξαίρεσης από την επιβολή τόκου επιδικίας σε βάρος τους και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την υπ’ αριθμ. 2977/2022 οριστική του απόφαση αποτύπωσε την πραγματικότητα αυτή στο διατακτικό του, ορθώς κατ’ αποτέλεσμα τη διάταξη του άρθρου 346 ΑΚ εφάρμοσε, ανεξαρτήτως, αφενός, του ότι εν τέλει απέρριψε τον ως άνω ισχυρισμό των εναγομένων και, αφετέρου, του ότι στο σκεπτικό του διέλαβε αντίθετες αιτιολογίες, οι οποίες, άλλωστε, επειδή είναι εσφαλμένες, αντικαθίστανται με αυτές της παρούσας (άρθρο 534 ΚΠολΔ), απορριπτομένου του συναφούς δεύτερου λόγου της ένδικης έφεσης και του μοναδικού με τον οποίο πλήττεται η ως άνω υπ’ αριθμ. 2977/2022 οριστική απόφαση.
IV. Από την επανεκτίμηση της ένορκης κατάθεσης της μάρτυρα αποδείξεως, ……………….., συζύγου του ενάγοντος, που εξετάστηκε στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου κατά τη δημόσια συνεδρίασή του στις 22.3.2019 και περιέχεται στα ταυτάριθμα της υπ’ αριθμ. 2234/2019 αποφάσεώς του (οι εναγόμενες – εφεσίβλητες δεν επιμελήθηκαν της εξέτασης μάρτυρα), ως και του συνόλου των εγγράφων, τα οποία οι διάδικοι επικαλούνται και νομότυπα προσκομίζουν, για να χρησιμεύσουν είτε προς άμεση απόδειξη είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, σε συνδυασμό προς τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως (άρθρο 336 § 4 ΚΠολΔ) και τις μερικές μόνον παραδοχές και ομολογίες των διαδίκων, που συνάγονται από τα δικόγραφά τους και εκτιμώνται κατ’ άρθρα 261 εδαφ. β, 352 § 1 και 591 § 1 ΚΠολΔ, αφορούν δε ειδικότερα στον τόπο και χρόνο του ενδίκου τροχαίου οδικού ατυχήματος, στην ταυτότητα των εμπλακέντων σ’ αυτό φυσικών προσώπων, στην κυριότητα και στην ασφαλιστική κάλυψη του ζημιογόνου οχήματος, αποδεικνύονται πλήρως τα ακόλουθα κρίσιμα πραγματικά περιστατικά: Στις 7.1.2018 και ώρα 13:30 περίπου στη συμβολή των οδών Αισχύλου και Μουσών στην περιοχή του Κορυδαλλού Αττικής συνέβη οδικό τροχαίο ατύχημα όταν το υπό στοιχεία κυκλοφορίας ………….. αυτοκίνητο, το οποίο οδηγούσε η πρώτη εναγόμενη, στην κυριότητα της οποίας ανήκε και ήταν ασφαλισμένο για την προς τρίτους αστική ευθύνη από τη λειτουργία του στη δεύτερη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία, κινούμενο στην οδό Αισχύλου, επί της οποίας, πριν τη διασταύρωσή της με την οδό Μουσών, υπήρχε ρυθμιστική της κυκλοφορίας πινακίδα με την ένδειξη STOP [Ρ – 2], παραβίασε την ένδειξη αυτή, που υποχρεώνει σε διακοπή πορείας και σε παραχώρηση προτεραιότητας στα οχήματα που κινούνται στην οδό προ αυτής και, χωρίς να ανακόψει ταχύτητα, εισήλθε, επιχειρώντας να την διασχίσει κάθετα, στην οδό Μουσών, επί της οποίας εκινείτο κανονικά ο ενάγων οδηγώντας την υπό στοιχεία κυκλοφορίας ………….. δίκυκλη μοτοσικλέτα της ιδιοκτησίας του, με αποτέλεσμα να προσκρούσει με σφοδρότητα και με το εμπρόσθιο τμήμα του στη δεξιά πλευρά της μοτοσικλέτας του ενάγοντος, η οποία μετά τη σύγκρουση εξετράπη της πορείας της, ο δε παθών έπεσε στο οδόστρωμα τραυματισμένος στη δεξιά πλευρά του σώματός του και, ιδίως, στο δεξιό κάτω άκρο του, που ήλθε σε επαφή με το ζημιογόνο όχημα. Εξαιτίας του σοβαρού τραυματισμού του, συνεπεία του ενδίκου ατυχήματος, που οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα της πρώτης από τις εναγόμενες, όπως κρίθηκε και πρωτοδίκως, χωρίς να εγείρονται αντιρρήσεις με έφεση κάποιας από αυτές, ο παθών διακομίσθηκε αμέσως στο Γενικό Νοσοκομείο Πειραιώς ΤΖΑΝΕΙΟ, όπου διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί κάταγμα οπίσθιου τοιχώματος κοτύλης του μηριαίου οστού, εκτεινόμενο στην οπίσθια κολώνα της λεκάνης δεξιά και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση, προκειμένου το τραύμα του να αντιμετωπιστεί με εσωτερική οστεοσύνθεση, εξήλθε δε από το νοσηλευτήριο στις 19.1.2018 με οδηγίες για λήψη φαρμακευτικής αγωγής και για επανεξέταση στα εξωτερικά ιατρεία του (βλ. σχετ. το υπ’ αριθμ. πρωτ. ………./13.3.2018 πιστοποιητικό και την υπ’ αριθμ. ……./28.2.2018 ιατρική γνωμάτευση, που υπογράφει ο ………., τότε Επιμελητής Α΄ της Ορθοπεδικής Κλινικής του ΤΖΑΝΕΙΟΥ Νοσοκομείου, ως και το από 19.1.2018 εξιτήριο της ιδίας Κλινικής). Στη συνέχεια, ο ενάγων παρέμεινε κλινήρης στην οικία του σε πλήρη ακινησία για χρονικό διάστημα δύο [2] μηνών, υποβαλλόμενος σε φυσιοθεραπείες, ενώ κατά το επόμενο χρονικό διάστημα μέχρι τις 13.6.2018 κινητοποιούταν πάντοτε με τη βοήθεια τρίτου προσώπου (φυσιοθεραπευτή ή της συζύγου του), καθώς βάδιζε με τη χρήση δύο [2] βακτηριών επειδή είχε δυνατότητα μερικής μόνον φόρτισης του δεξιού κάτω άκρου του. Στις 13.6.2018 ο ενάγων επανεξετάστηκε από τον ως άνω …………, ο οποίος στην ταυθήμερη ιατρική βεβαίωση – γνωμάτευση που εξέδωσε ανέφερε ότι «…Από σήμερα χρήζει βάδισης με μία βακτηρία και μερική φόρτιση για έξι [6] εβδομάδες και επανεκτίμηση…». Όπως, όμως, προκύπτει από την αχρονολόγητη ιατρική βεβαίωση του χειρουργού ορθοπεδικού …………. και την από 28.1.2019 όμοια του χειρουργού ορθοπεδικού ……….., ο ενάγων εξακολούθησε να εμφανίζει αδυναμία φόρτισης του δεξιού σκέλους και βαδίσεως χωρίς τη χρήση (δύο [2]) βακτηριών, καθώς παρουσίασε βράχυνση – έξω στροφή του δεξιού κάτω άκρου περιοριστική των κινήσεων της κατ’ ισχίον αρθρώσεως δεξιά. Οι ακτινολογικές του εξετάσεις και, συγκεκριμένα, η αξονική τομογραφία στην οποία ο ενάγων υποβλήθηκε στις 13.8.2018, όπως και οι απλές ακτινογραφικές απεικονίσεις, κατέδειξαν μικρού βαθμού υπερξάρθρημα με εμβύθιση της κεφαλής, μετά τη χειρουργική ανάταξη και την οστεοσύνθεση των κατεαγόντων τμημάτων της λεκάνης του, ενώ διαπιστώθηκε εικόνα αποσπαστικού κατάγματος στο ισχιακό κύρτωμα και μερική ανάπτυξη οστικού πόρου κατά μήκος της οπίσθιας παρυφής των αποσπασθέντων οστικών τεμαχίων και ασύμμετρη απεικόνιση της μηριαίας κεφαλής εντός της κοτύλης με σημαντική στένωση του ως άνω μεσαρθρίου διαστήματος σε επαφή της κεφαλής με την παρυφή της κοτύλης, όπου πλέον έγινε διακριτή λέπτυνση και ανωμαλία παρυφής με ελλείματα του αρθρικού χόνδρου της κοτύλης, χωρίς ουσιαστική διαταραχή της σφαιρικότητας της μηριαίας κεφαλής (βλ. την ιατρική γνωμάτευση της ακτινοδιαγνώστριας του ιδιωτικού απεικονιστικού εργαστηρίου ………….). Κατόπιν ηλεκτρομυογραφίας στην οποία υποβλήθηκε ο ενάγων στις 12.9.2018 διαπιστώθηκαν ενδείξεις ήπιας περιφερικής νευροπάθειας και ελαφράς έως μέτριας χρόνιας δυσλειτουργίας των 04 – 05 ριζών δεξιά, ενώ μετά από ειδική εξέτασή του στο Νοσοκομείο ΚΑΤ στις 16.10.2018 διαπιστώθηκε ανισοσκελία του δεξιού σκέλους, που βρέθηκε βραχύτερο κατά ενάμιση εκατοστό (1,5 cm) από το αριστερό (βλ. την από 22.10.2018 ιατρική γνωμάτευση του ιδιώτη χειρουργού ορθοπεδικού …………). Τα ανωτέρω ευρήματα επιβεβαιώνονται από τον ως άνω ………….., ο οποίος στην προαναφερόμενη βεβαίωση του κάνει επιπλέον λόγο για ανάπτυξη βαριάς μορφής οστεοαρθρίτιδας με αποτέλεσμα τη συνεχώς επιδεινούμενη λειτουργία της δεξιάς κατ’ ισχίον αρθρώσεως και για ανάγκη νέας χειρουργικής επέμβασης με ολική αρθροπλαστική ισχίου «μετά πάροδο δύο – τριών ακόμη μηνών, ώστε να προηγηθεί πρόγραμμα κινησιοθεραπείας και μυϊκής ενδυνάμωσης». Περαιτέρω, στην από 19.3.2019 ιατρική έκθεση του ως άνω χειρουργού ορθοπεδικού ……….., που επανεξέτασε τον ενάγοντα στις 8.3.2019, διαπιστώνεται αρχόμενη βαριά οστεοαρθρίτιδα δεξιού ισχίου, παρουσία υλικών οστεοσύνθεσης στην περιοχή της δεξιάς κοτύλης και της λεκάνης, ατροφία μυών της γλουτιαίας χώρας και του δεξιού μηριαίου όλων των χειρουργικών ομάδων, ως και παρουσία επώδυνων κινήσεων στο ισχίο. Κατά την ίδια έκθεση ο παθών παρουσιάζει επιπλέον οσφυοισχιαλγία με αδυναμία του κάτω άκρου με βλάβες 04 – 05 και 05 -Ι1 ριζών δεξιά, καθώς και βλάβες σε όλα τα διαστήματα της σπονδυλικής στήλης του, ενώ επισημαίνεται, πρώτον, ότι ο ενάγων βαδίζει με ανισοσκελία «1,5 πόντου» και με χωλότητα και για το λόγο αυτό χρησιμοποιεί δύο [2] βακτηρίες καναδικού τύπου για να ορθοστατήσει, δεύτερον, ότι «λόγω της αχρησίας του ισχίου και της ακινησίας έχει επέλθει μεγάλη μυϊκή αδυναμία και μυϊκή αδυναμία των ραχιαίων μυών με αποτέλεσμα να ανευρίσκονται σε όλη την οσφυϊκή μοίρα κήλες με πίεση των νεύρων του κάτω πάσχοντος άκρου ιδιαίτερα στο 04 – 05 και 05 – Ι1» και, τρίτον, ότι «…ο ασθενής ουδέποτε ήταν σε κατάσταση να κινείται με μία βακτηρία παρόλο που προσπάθησε. Όλο το διάστημα αυτό ήταν ανίκανος για οποιαδήποτε δραστηριότητα, εργασία, αθλητισμό, φέροντας μεγάλο ποσοστό αναπηρίας άνω του 70%…», προκειμένου να διατυπωθεί ως συμπέρασμα ότι ο ενάγων πρέπει να υποβληθεί σε νέα αρθροπλαστική επέμβαση στο δεξιό ισχίο. Στις 11.4.2019 ο ενάγων υποβλήθηκε πράγματι σε νέα χειρουργική επέμβαση ολικής αρθροπλαστικής δεξιού ισχίου «λόγω μετεγχειριτικής αρθρίτιδας», όπως αναγράφεται στην από 23.2.2023 ιατρική βεβαίωση του ως άνω ……….., Διευθυντή πλέον κατά το χρόνο της εκδόσεώς της, της Ορθοπεδικής Κλινικής του ΤΖΑΝΕΙΟΥ Νοσοκομείου, που χορηγήθηκε για δικαστική χρήση και στην οποία αναφέρεται ακόμα και ότι «Ο ασθενής παρακολουθείται από το Ιατρείο πόνου του ΓΝΑ ΚΑΤ λόγω ισχυρού νευροπαθητικού πόνου στην οσφυϊκή χώρα και σε όλο το μήκος του δεξιού κάτω άκρου. Στις 11.1.2022 του τοποθετήθηκε με χειρουργική επέμβαση μόνιμος νευροδιεγέρτης. Μέχρι και σήμερα ο ασθενής χρήζει βοήθειας ετέρου ατόμου διότι δεν δύναται να αυτοεξυπηρετηθεί ικανοποιητικώς». Το έγγραφο αυτό προσκομίζεται για πρώτη φορά στην κατ’ έφεση δίκη αλλά κρίνεται δικαιολογημένη και μη οφειλόμενη ούτε σε στρεψοδικία ούτε σε βαριά αμέλεια του ενάγοντος η καθυστερημένη προσκομιδή τόσον αυτού, που εκδόθηκε άλλωστε σε χρόνο μεταγενέστερο της πρωτοβάθμιας κρίσης, όσον και οποιοδήποτε άλλου με παρόμοιο περιεχόμενο εκδοθέντος πριν τη συζήτηση της αγωγής στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο (άρθρο 529 ΚΠολΔ). Περαιτέρω αποδεικνύεται (δεν αμφισβητείται άλλωστε) ότι όλες οι παραπάνω δυσμενείς εξελίξεις στην υγεία του παθόντος είναι απότοκες του ενδίκου ατυχήματος. Με βάση δε όλα όσα προαναφέρθηκαν συνάγεται ότι από το ατύχημα αυτό και τον τραυματισμό του ο παθών υπέστη ηθική βλάβη και δικαιούται χρηματικής ικανοποιήσεως. Το Δικαστήριο τούτο, λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία τόσο του παθόντος, που γεννήθηκε στις 6.10.1957, όσον και της υπαίτιας πρώτης εναγομένης – εφεσίβλητης, που γεννήθηκε στις 2.10.1970, τις προπεριγραφείσες συνθήκες του ατυχήματος, το είδος, την ένταση και την έκταση των σωματικών κακώσεων του παθόντος, τη διάρκεια της νοσηλείας του, την εξέλιξη της υγείας του, τις συνέπειες της σωματικής του βλάβης, την αποκλειστική υπαιτιότητα της οδηγού του ζημιογόνου αυτοκινήτου στην πρόκληση του ατυχήματος, καθώς και την κοινωνική και οικονομική κατάσταση των διαδίκων, εκτός της δεύτερης εναγομένης ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας, της οποίας η ευθύνη είναι εγγυητική (ΑΠ 273/2022, ΑΠ 1159/2022, ΑΠ 433/2008, όλες σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 716/2008, ΝοΒ 2010/896, Αθ. Κρητικός, Αποζημίωση από αυτοκινητικά ατυχήματα, 2008, § 20, αρ. 58, σελ. 415, Στ. Πατεράκης, Η χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, 1995, σελ. 331 επομ.) και τις εν γένει περιστάσεις, όπως εκτιμώνται με βάση τους κανόνες της κοινής πείρας και λογικής, κρίνει ότι πρέπει να επιδικαστεί στον παθόντα, ως χρηματική ικανοποίησή του, το ποσό των τριάντα χιλιάδων ευρώ (30.000 €), το οποίο είναι εύλογο και συνάδει προς την απορρέουσα από τις διατάξεις των άρθρων 5 § 1 και 25 § 1 του ισχύοντος Συντάγματος αλλά και των άρθρων 6 § 1, 8 § 2, 9 § 2 και 10 § 2 της ΕΣΔΑ αρχή της αναλογικότητας, η οποία, χωρίς να εφαρμόζεται ευθέως στην προκειμένη περίπτωση, εξειδικεύεται πάντως με την διάταξη του άρθρου 932 ΑΚ κατά τον προσδιορισμό του ύψους της χρηματικής ικανοποιήσεως από το δικαστήριο, που λαμβάνει χώρα με βάση την εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών, χωρίς υπαγωγή του αποδεικτικού πορίσματος σε νομική έννοια (ΟλΑΠ 9/2015, ΧρΙΔ 2015/575 = Ε7 2015/1575, ΟλΑΠ 1/2015, ΧρΙΔ 2015/578, ΟλΑΠ 6/2009, Αρμ. 2009/1162 = ΝοΒ 2009/568 = ΑρχΝ 2009/420, ΑΠ 263/2022, ΑΠ 34/2022, ΑΠ 309/2015, ΑΠ 2258/2014, όλες σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με οριστική διάταξη της υπ’ αριθμ. 2234/2019 αποφάσεώς του αποτίμησε διαφορετικά την ηθική βλάβη του παθόντος και καθόρισε την χρηματική ικανοποίησή του στο ποσό των είκοσι χιλιάδων ευρώ (20.000 €), που υπολείπεται ουσιωδώς εκείνου (του ως άνω) που συνήθως επιδικάζεται σε παρόμοιες περιπτώσεις κατά την κοινή πείρα, τη δικαστηριακή πρακτική και τη συνείδηση για το δίκαιο, έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, δεκτού καθισταμένου ως βάσιμου κατ’ ουσίαν του συναφούς τρίτου λόγου της ένδικης έφεσης.
V. Εξάλλου, με τον πρώτο λόγο της έφεσής του παραπονείται ο εκκαλών επειδή το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με οριστική διάταξη της υπ’ αριθμ. 2234/2019 αποφάσεώς του, προσδιόρισε το χρονικό διάστημα κατά το οποίο διήρκεσε η αδυναμία αυτοεξυπηρετήσεώς του και η ανάγκη του να λαμβάνει βοήθεια από άλλον σε έξι [6] μήνες, αρχής γενομένης από της εισόδου του στο νοσοκομείο στις 7.1.2018 και μέχρι τις 13.6.2018 και του επιδίκασε αποζημίωση λόγω [πλασματικών] δαπανών για την απασχόληση τρίτου προσώπου και συγκεκριμένα της συζύγου του για τη φροντίδα του κατά το χρονικό αυτό διάστημα, την οποία προσδιόρισε στο χρηματικό ποσό των εξακοσίων ευρώ (600 €) μηνιαίως (το οποίο δεν πλήττεται με λόγο αντίθετης έφεσης ή αντέφεσης των εναγομένων), μολονότι, κατά τη γνώμη του, έπρεπε να την υπολογίσει επί δεκαοκτάμηνο, δηλαδή μέχρι τα τέλη του μηνός Ιουνίου του έτους 2019, αφού μέχρι τότε διήρκεσε η ανικανότητά του να αυτοεξυπηρετείται. Από τα ως άνω αποδεικτικά μέσα προέκυψε ότι ο παθών μέχρι τις 23.2.2023 τουλάχιστον, επομένως και καθ’ όλο το επίδικο χρονικό διάστημα, αδυνατούσε να βαδίσει ή να ορθοστατήσει μόνος αλλ’ αντιθέτως είχε ανάγκη υποστήριξης της κινητικότητάς του από δύο [2] βακτηρίες. Ο περιορισμός αυτός της κινητικής του ευχέρειας είχε ως συνέπεια να αδυνατεί να εκτελέσει μόνος και χωρίς τη βοήθεια τρίτου προσώπου καθημερινές λειτουργίες, όπως η ατομική του καθαριότητα, η ένδυση και η υπόδησή του, μέχρι και τις 30.6.2019, όπως άλλωστε, για το χρονικό διάστημα μέχρι την πρώτη συζήτηση της αγωγής στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου (22.3.2019), βεβαίωσε ενόρκως και η μάρτυρας αποδείξεως. Για το λόγο αυτό κατέστη αναγκαία και επιβεβλημένη η συνεχής παρουσία και απασχόληση τρίτου προσώπου, προκειμένου να του παρέχονται οι υπηρεσίες που αντιστοιχούσαν στις ανωτέρω ανάγκες του αλλά και σε άλλες, όπως η υποβοήθηση της σωματικής του λειτουργικότητας και της μετακίνησής του. Τις υπηρεσίες αυτές παρείχε στον παθόντα για το ως άνω χρονικό διάστημα από 7.1.2018 ως 30.6.2019 η σύζυγός του και μάρτυρας αποδείξεως, με υπερένταση των δικών της δυνάμεων. Εάν αυτός είχε προσλάβει προς τούτο άλλο πρόσωπο θα είχε δαπανήσει τουλάχιστον το χρηματικό ποσό των εξακοσίων ευρώ (600 €) μηνιαίως και συνολικώς για όλο το ως άνω δεκαοκτάμηνο χρονικό διάστημα το χρηματικό ποσό των δέκα χιλιάδων οκτακοσίων ευρώ (600 € Χ 18 μήνες = 10.800 €). Το γεγονός ότι ο παθών απέφυγε την καταβολή της δαπάνης αυτής, αφού στην αντίστοιχη παροχή προέβη άνευ ανταλλάγματος, όπως δέχεται το Δικαστήριο, η σύζυγός του, δεν απαλλάσσει τους υπόχρεους σε αποζημίωση εναγομένους, δεδομένου ότι η αξίωση του παθόντος για αποζημίωση από το ζημιώσαντα δεν πρέπει να αποκλείεται όταν η ζημία του καλύφθηκε από άλλον, αφού κατά την έννοια του άρθρου 930 § 3 ΑΚ δεν πρέπει να αποβαίνει προς όφελος του ζημιώσαντος το γεγονός ότι ήδη άλλος κάλυψε για οποιονδήποτε λόγο την ζημία του παθόντος. Έτσι, ο υπαίτιος για τον τραυματισμό άλλου υποχρεούται σε αποζημίωση του παθόντος για υπηρεσίες τρίτων προς αυτόν, που κάλυψαν ανάγκες απότοκες του τραυματισμού του, έστω και αν ο τελευταίος δεν κατέβαλε αμοιβή για τις υπηρεσίες αυτές, επειδή του παρασχέθηκαν αφιλοκερδώς, αφού ο υπαίτιος του τραυματισμού δεν επιτρέπεται να ωφεληθεί κατά το ποσό στο οποίο αποτιμώνται οι υπηρεσίες τρίτων που παρασχέθηκαν μεν στον παθόντα, δεν θα αναγκαζόταν όμως αυτός να τις χρησιμοποιήσει, αν δεν είχε μεσολαβήσει η αδικοπρακτική συμπεριφορά του ζημιώσαντος (ΑΠ 1723/2014, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 2037/2007, ΝοΒ 2008/972, ΑΠ 1918/2005, Δνη 47/429, ΑΠ 833/2005, Δνη 47/96, ΑΠ 371/2001, Δνη 44/419 = ΝοΒ 2002/347, ΜονΕφΠειρ. 22/2014, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΛαρ. 208/2005, ΝοΒ 2006/240, ΕφΛαρ. 221/2005, Αρμ. 2005/1564). Συνεπώς, ο τραυματισθείς από αδικοπραξία τρίτου, ο οποίος προς αποκατάσταση της υγείας του δέχεται τις αυξημένες περιποιήσεις και φροντίδες της συζύγου του (ΕφΘεσ. 1667/2015, ΜονΕφΠειρ. 178/2014, αμφότερες σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ) ή της μητέρας του (ΕφΛαρ. 183/2012, Δικογραφία 2012/540, ΕφΛαμ. 14/2011, ΕπιΔικΙΑ 2011/323, ΕφΔωδ. 92/2008, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ) ή γενικά συγγενικού του προσώπου (ΕφΑιγ. 158/2011, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕΑ 4583/2010, ΕΕμπΔ 2011/400) δικαιούται να απαιτήσει από τον υπαίτιο τουλάχιστον το ποσό που θα ήταν υποχρεωμένος να καταβάλει σε τρίτο πρόσωπο, που θα προσελάμβανε για το σκοπό αυτό, έστω κι αν στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν κατέβαλε κανένα τέτοιο ποσό στον τρίτο που με υπερένταση ενίοτε των δυνάμεών του και σε βάρος άλλων ενασχολήσεών του ασχολείται με τη φροντίδα για την αποκατάσταση της υγείας του τραυματισθέντος (ΑΠ 553/2019, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1132/2010, ΕφΑΔ 2010/560). Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που με οριστική διάταξη της υπ’ αριθμ. 2234/2019 εκκαλούμενης απόφασής του επιδίκασε για την ίδια αιτία στον παθόντα το χρηματικό ποσό των τριών χιλιάδων εξακοσίων ευρώ (3.600 €) για το εξάμηνο, όπως κρίθηκε, της αδυναμίας του να αυτοεξυπηρετηθεί έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, κατά παραδοχή της βασιμότητας του ερευνώμενου λόγου έφεσης.
VI. Επειδή, τέλος, εάν η προσβληθείσα με έφεση απόφαση είναι καταψηφιστική ή αναγνωριστική και εξαφανίζεται εν μέρει μόνον, δύναται, χάριν της ενότητας της εκτελέσεως εν ευρεία έννοια, να εξαφανισθεί και κατά τις μη θιγόμενες καταψηφιστικές ή αναγνωριστικές διατάξεις της ή να αναδιατυπωθούν αυτές, ώστε η απόφαση του εφετείου να έχει ενιαίο διατακτικό (ΑΠ 873/2013, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 748/1984, Δνη 26/642, ΕΑ 3148/2013, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ. 464/2011, ΕΝαυτΔ 2012/8, ΕφΠατρ. 43/2009, ΑχΝομ 2010/41), πρέπει, εν προκειμένω, αφού, εξαφανιστεί η συνεκκαλούμενη υπ’ αριθμ. 2234/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς κατά τις οριστικές της διατάξεις, να κρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο και να αναδικαστεί η αγωγή κατά τα επιτυχώς θιγέντα κεφάλαιά της στην ουσία της και, ακολούθως, να γίνει δεκτή η αγωγή ως εν μέρει ουσιαστικά βάσιμη και να υποχρεωθούν οι εναγόμενες να καταβάλουν στον ενάγοντα εις ολόκληρον το συνολικό χρηματικό ποσόν των σαράντα δύο χιλιάδων εκατόν τριάντα έξι ευρώ και ενενήντα τεσσάρων λεπτών (42.136,94 €), με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής. Λόγω δε της μερικής νίκης και ήττας των διαδίκων πρέπει να καταδικαστούν οι εφεσίβλητες – εναγόμενες στην καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων του εκκαλούντος – ενάγοντος και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, κατά το σχετικό αίτημά του, όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό (άρθρα 106, 176, 178 § 2, 183 και 191 § 2 ΚΠολΔ). Τέλος, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή του παραβόλου στον εκκαλούντα, εφόσον η έφεσή του έγινε δεκτή (άρθρο 495 § 4 εδαφ. δ ΚΠολΔ). Είναι αυτονόητο ότι το διατακτικό της συνεκκληθείσας υπ’ αριθμ. 2977/2022 οριστικής απόφασης του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που διήλθε αλώβητο τον δευτεροβάθμιο έλεγχο, εξακολουθεί να ισχύει και δύναται να στηρίξει την αναγκαστική εκτέλεση για το χρηματικό ποσό που επιδίκασε, το οποίο δεν περιλαμβάνεται στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζοντας κατ’ αντιμωλία των διαδίκων
Δέχεται τυπικά την έφεση
Απορρίπτει ό,τι κρίθηκε απορριπτέο
Δέχεται κατά τα λοιπά την έφεση και κατ’ ουσίαν
Διατάσσει την επιστροφή του κατατεθέντος παραβόλου στον εκκαλούντα.
Εξαφανίζει την εκκαλουμένη υπ’ αριθμ. 2234/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς κατά τα αναφερόμενα στο σκεπτικό κεφάλαιά της.
Κρατεί την υπόθεση ως προς τα κεφάλαια αυτά και δικάζει την από 17.12.2018 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως ……………./20.12.2018 αγωγή.
Δέχεται την αγωγή κατά τα ίδια κεφάλαιά της εν μέρει
Υποχρεώνει τις εναγόμενες να καταβάλουν εις ολόκληρον στον ενάγοντα το χρηματικό ποσό των σαράντα δύο χιλιάδων εκατόν τριάντα έξι ευρώ και ενενήντα τεσσάρων λεπτών (42.136,94 €), με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής και μέχρι την πλήρη εξόφληση.
Επιβάλλει σε βάρος των εναγομένων μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, το οποίο ορίζει σε δύο χιλιάδες ευρώ (2.000 €).
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 9 Μαΐου 2023, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ