Αριθμός 84/2019
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Αικατερίνη Κοκόλη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Δ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τη διάταξη του άρθρου 517 εδ. α΄ του ΚΠολΔ «Η έφεση απευθύνεται κατά εκείνων που ήταν διάδικοι στην πρωτόδικη δίκη ή των καθολικών διαδόχων ή των κληροδόχων τους.». Διάδικοι δε είναι εκείνοι οι οποίοι από την προσβαλλόμενη απόφαση προκύπτει ότι δικάσθηκαν με αυτήν (ΟλΑΠ 11/1992, ΑΠ 1426/2013, ΕφΠειρ 413/2005, Σ. Σαμουήλ: Η έφεση, εκ. 2003, αριθ. 336). Σε περίπτωση που η έφεση ασκείται κατά μη διαδίκου απορρίπτεται ως απαράδεκτη (ΕφΔωδ 273/2005). Περαιτέρω, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 63 παρ. 1 εδ. α΄ του ΚΠολΔ «Όποιος είναι ικανός για οποιαδήποτε δικαιοπραξία μπορεί να παρίσταται στο δικαστήριο με το δικό του όνομα», ενώ κατά τη διάταξη του άρθρου 64 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα «Όσοι είναι ανίκανοι να παρίστανται στο δικαστήριο με το δικό τους όνομα εκπροσωπούνται από τους νόμιμους αντιπροσώπους τους». Ικανός για κάθε δικαιοπραξία, σύμφωνα με το άρθρο 127 του ΑΚ, είναι όποιος έχει συμπληρώσει το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας του (ενήλικος). Ο ανήλικος δεν έχει δικαίωμα να παρίσταται με το δικό του όνομα στο Δικαστήριο, αλλά εκπροσωπείται σ΄ αυτό υποχρεωτικά και από τους δύο γονείς του, οι οποίοι από κοινού ασκούν τη γονική μέριμνά του (άρθρο 1510 του ΑΚ), είτε πρόκειται για ενεργητική, είτε για παθητική νομιμοποίηση. Διάδικος είναι το ανήλικο τέκνο και όχι οι γονείς του, που απλά αναπληρώνουν την έλλειψη ικανότητας του τέκνου να παρίσταται το ίδιο στο Δικαστήριο, με το δικό του όνομα (ΑΠ 205/2013, ΑΠ 142/2013). Αν έχει διακοπεί η έγγαμη συμβίωση των δύο γονέων και το τέκνο έχει αξίωση διατροφής κατά του γονέα, ο οποίος δεν έχει την επιμέλεια του προσώπου του, την αξίωση αυτή μπορεί να ασκεί εκείνος που έχει την επιμέλειά του και αν δεν την έχει κανείς, αυτός με τον οποίο διαμένει το τέκνο (άρθρο 1516 του ΑΚ). Επομένως, σε δίκη διατροφής ανήλικου τέκνου, αν την επιμέλειά του έχει η μητέρα, αυτή έχει την εξουσία να παρίσταται στο Δικαστήριο και να το εκπροσωπεί (ΑΠ 416/2007), διάδικος όμως είναι το ανήλικο τέκνο και όχι η μητέρα του (ΕφΛαρ 226/2015, ΕφΑθ 8007/2006, ΕφΘεσ 2944/2004). Από τις προαναφερόμενες διατάξεις των άρθρων 63 παρ. 1 εδ. α΄ του ΚΠολΔ και 127 του ΑΚ σε συνδυασμό και με εκείνη του άρθρου 286 του ΚΠολΔ, κατά την οποία η διακοπή της δίκης, συνεπεία μεταβολής στο πρόσωπο του διαδίκου, επέρχεται μόνο αν η μεταβολή αυτή συμβεί έως ότου τελειώσει η συζήτηση μετά την οποία εκδίδεται η οριστική απόφαση, προκύπτει ότι όταν ο ανήλικος ο οποίος εκπροσωπήθηκε στην πρωτόδικη δίκη περί διατροφής του από το γονέα που ασκούσε την επιμέλειά του, ενηλικιώθηκε μετά την έκδοση της οριστικής αποφάσεως, η έφεση κατά της τελευταίας πρέπει να απευθύνεται προσωπικά κατά του ενηλικιωθέντος διαδίκου, υπό την προϋπόθεση ότι ο εκκαλών μέχρι την άσκηση της έφεσης έλαβε γνώση της ενηλικίωσης αυτού, και όχι κατά του γονέα που ασκούσε την επιμέλειά του, ο οποίος δεν νομιμοποιείται πλέον παθητικά (ΑΠ 1288/2012, ΑΠ 181/2011, ΑΠ 180/2011, ΑΠ 1439/2010, ΕφΛαρ 262/2013). Στην προκειμένη περίπτωση η ένδικη από 8-12-2016 (αρ. καταθ. ……..) έφεση του ……… κατά της υπ΄ αρ. 4649/2015 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά τη διαδικασία διατροφών, αντιμωλία των διαδίκων, στρέφεται κατά της …….., ως ασκούσας την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου τους ……, ο οποίος γεννήθηκε, όπως δέχθηκε και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την προσβαλλόμενη απόφαση, την 15-11-1998, παρά το ότι ο εκκαλών γνώριζε ότι ο υιός του …….. (ο οποίος στην πρωτοβάθμια δίκη, ως ανήλικος, είχε εκπροσωπηθεί από τη μητέρα του, ……., που ασκούσε την επιμέλειά του) έχει πλέον (κατά το χρόνο ασκήσεως της ένδικης εφέσεως, την 9-12-2016) ενηλικιωθεί. Συνεπώς η ένδικη έφεση έπρεπε να στρέφεται κατ΄ αυτού ατομικά. Η παραδοχή αυτή δεν αναιρείται από το γεγονός ότι με την επικαλούμενη και προσκομιζόμενη από τον εκκαλούντα υπ΄ αρ. 3256/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (εκουσία δικαιοδοσία), ο ……… τέθηκε σε πλήρη επικουρική δικαστική συμπαράσταση και διορίστηκε προσωρινή επικουρική δικαστική συμπαραστάτρια αυτού η ………. για το χρονικό διάστημα από τη δημοσίευση μέχρι την τελεσιδικία της απόφασης αυτής (3256/2017) και οριστική δικαστική συμπαραστάτρια αυτού για το χρόνο μετά την τελεσιδικία αυτής. Τούτο δε καθόσον η ένδικη έφεση δεν στρέφεται κατά της …….. ως προσωρινής επικουρικής δικαστικής συμπαραστάτριας του (ήδη ενηλικιωθέντος) ………. Συνεπώς η ένδικη έφεση που στρέφεται κατά της …….. ως ασκούσας την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου τους (διαδίκων) …….. και όχι ατομικά κατά του ήδη ενηλικιωθέντος, κατά το χρόνο ασκήσεως της έφεσης, τέκνου των διαδίκων, ……., είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη. Τέλος, πρέπει να καταδικασθεί ο εκκαλών, λόγω της ήττας του, στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της εφεσίβλητης, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, κατά παραδοχή του οικείου αιτήματος της τελευταίας (άρθρα 106, 176, 183 και 191 παρ. 2 του ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει κατ΄ αντιμωλίαν των διαδίκων.
Απορρίπτει ως απαράδεκτη την από 8-12-2016 (αρ. καταθ. ……..) έφεση κατά της υπ΄ αρ. 4649/2015 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (διαδικασία διατροφών).
Καταδικάζει τον εκκαλούντα στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των 400 ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 7 Φεβρουαρίου 2019, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων Δικηγόρων τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ