Μενού Κλείσιμο

Αριθμός απόφασης 482/2018

 Αριθμός    482 /2018

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Αποτελούμενο από τη Δικαστή  Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα   Δ.Π

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Φέρεται προς συζήτηση μετ’ αναβολή απο την αρχικώς ορισθείσα δικάσιμο της 17-3-2017, η υπό κρίση έφεση και συγκεκριμένα η από 12-6-2015 έφεση του ……… κατά της . ….., με ΓΑΚ …. και αριθμ. κατάθεσης ……… η οποία στρέφεται κατά της υπ’ αριθμ. 1456/2015 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία. Η εκκαλούμενη απόφαση εκδόθηκε μετά την έκδοση της υπ’αριθμ 2248/2011 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία το εν λόγω Δικαστήριο κηρύχθηκε καθ’ύλην αναρμόδιο και παρέπεμψε την υπόθεση ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.

Η εν λόγω έφεση έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 παρ.1, 2, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ. 2 και 144 παρ. 1 ΚΠολΔ), αφού από τα έγγραφα της δικογραφίας δεν προκύπτει επίδοση της εκκαλουμένης απόφασης, ούτε παρήλθε τριετία από τη δημοσίευση της, αρμοδίως, δε, φέρεται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/25-7-2011), ενώ για το παραδεκτό αυτής έχει κατατεθεί το απαιτούμενο παράβολο ποσού 200 ευρώ  (βλ. τα με σειρά Α` υπ` αριθ. ……. παράβολα δημοσίου και τα με σειρά Α’ υπ’αριθμ.  ………παράβολα ΤΑ.Χ.ΔΙ.Κ.), σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 4 του άρθρου 495 ΚΠολΔ, η οποία προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του Ν. 4055/2012 και συμπληρώθηκε με την προσθήκη του εδαφίου β` με το άρθρο 93 παρ. 1 Ν. 4139/2013. Πρέπει, επομένως, η έφεση αυτή να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, ως προς τη νομική και ουσιαστική βασιμότητα των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ).

Με την από 1-7-2008 αγωγή της, με αριθμ. κατ. δικ. …./2008,  η ενάγουσα και ήδη, εφεσίβλητη,  εξέθετε ότι αυτή και ο εναγόμενος και ήδη, εκκαλών, έχουν καταστεί συγκύριοι, κατά ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου έκαστος, ενός ακινήτου που βρίσκεται στην πόλη της Αίγινας, ήτοι μιας αυτοτελούς ανεξάρτητης διηρημένης οριζόντιου ιδιοκτησίας – καταστήματος του ισογείου, η οποία αποτελείται από έναν ενιαίο χώρο, μία εξωτερική κλίμακα που οδηγεί στον υπόγειο όροφο του ίδιας οικοδομής και μία εσωτερική που ξεκινά από το ισόγειο της όλης οικοδομής και απολήγει στο διαμέρισμα του πρώτου ορόφου. ΄Οτι η ως άνω ισόγεια οριζόντια ιδιοκτησία – κατάστημα,, έχει μικτό εμβαδό 65,79 τ.μ., όπως, περαιτέρω, περιγράφεται στην αγωγή, ως προς τα σύνορά της. ΄Οτι ο εναγόμενος, ο οποίος υπεισήλθε ως ειδικός διάδοχος στην αρχική μισθωτική σχέση, που είχε καταρτισθεί με την μητέρα του, ………., αρνείται να συναινέσει στην επαύξηση του καταβαλλομένου μισθώματος, παρά το γεγονός ότι η μισθωτική αξία του επίκοινου ισογείου καταστήματος ανέρχεται στο ποσό των 2.800,00 ευρώ, μηνιαίως. ΄Οτι, λόγω έλλειψης συμφωνίας και αδυναμίας λήψης απόφασης στα πλαίσια της μεταξύ τους κοινωνίας, πρέπει, στα πλαίσια δικαστικού καθορισμού της διοίκησης του κοινού ακινήτου, να εκμισθωθεί το ιδανικό της μερίδιο στον εναγόμενο, έναντι μισθώματος, το οποίο ζητούσε να προσδιορισθεί, αναδρομικά από 1-1-2007 στο ποσό των 1.400,00 ευρώ μηνιαίως.

Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την εκκαλούμενη  απόφαση, έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή, ως κατ’ ουσίαν βάσιμη και ρύθμισε την χρήση του ως άνω περιγραφόμενου  ακινήτου, που ανήκει κατά ποσοστό 50 % εξ αδιαιρέτου σε καθένα από τους διαδίκους, επιτρέποντας στον εναγόμενο και ήδη, εκκαλούντα να κάνει αποκλειστική χρήση του επίδικου επίκοινου καταστήματος, αντί μηνιαίας αποζημίωσης, ύψους εννιακοσίων (900,00) ευρώ.

Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ήδη  ο εκκαλών-εναγόμενος, με την υπό κρίση έφεσή του, για λόγους που ανάγονται σε πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητά να εξαφανισθεί ή μεταρρυθμισθεί η εκκαλουμένη, ώστε να απορριφθεί εν όλω η αγωγή της ενάγουσας – εφεσίβλητης κατ’αυτού.

Από την επανεκτίμηση των ένορκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων που εξετάσθηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιέχονται στα υπ’ αριθμ. 2248/2011 πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, τα διδάγματα της κοινής πείρας, που το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη αυτεπαγγέλτως και χωρίς απόδειξη (άρθρο 336 παρ. 4 του ΚΠολΔ) και από τα έγγραφα που επικαλούνται και νόμιμα επαναπροσκομίζουν οι διάδικοι για να χρησιμεύσουν είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Δυνάμει του υπ’ αριθμ. …….. πωλητήριου συμβολαίου της συμβολαιογράφου Αίγινας, ………, που μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείο Αίγινας (τόμος … και α/α ….), ο εναγόμενος αγόρασε κατά πλήρη κυριότητα, το 1/2 εξ αδιαιρέτου δύο ανεξάρτητων ιδιοκτησιών σε οικοδομή κείμενη στο Δήμο Αίγινας, στη συμβολή των οδών ………. Κατά τον τρόπο αυτό κατέστη συγκύριος με την ενάγουσα, η οποία διέθετε ήδη το 1/2 εξ αδιαιρέτου της συγκυριότητας της ως άνω οικοδομής μετά το θάνατο της μητέρας της και επικαρπώτριας, . …. στις 27-4-2007, που είχε μεταβιβάσει στην πρώτη λόγω γονικής παροχής το 1/2 εξ αδιαιρέτου της ψιλής κυριότητας δυνάμει του υπ’ αριθμ. ….. συμβολαίου της συμβολαιογράφου Αθηνών, ……., νομίμως μεταγεγραμμένου (τόμος … και α.α…). Η οικοδομή, η οποία έχει υπαχθεί στις διατάξεις του Ν. 3741/1929 «περί οριζοντίου ιδιοκτησίας» και των άρθρων 1002 και 1117 ΑΚ αποτελείται από δύο αυτοτελείς οριζόντιες ιδιοκτησίες, μία ισόγεια που χρησιμοποιείται ως κατάστημα, εμβαδού 65,79 τ.μ., καθώς και μία υπόγεια εμβαδού 65,79 τ.μ., η οποία, για λόγους στατικότητας του κτιρίου, είναι μπαζωμένη και δεν χρησιμοποιείται. Η ως άνω διώροφη οικοδομή έχει χαρακτηρισθεί διατηρητέα ως έργο τέχνης το έτος 1986. Οι δικαιοπάροχοι των διαδίκων, ………, είχαν κατά το παρελθόν (1973) εκμισθώσει στην μητέρα του εναγόμενου το ισόγειο κατάστημα της επίδικης οικοδομής, προκειμένου να λειτουργήσει επιχείρηση φαρμακείου, αντί μισθώματος, ανερχόμενου το έτος 2006, στο ποσό των 500,00 ευρώ μηνιαίως. Περί το έτος 2006, ο εναγόμενος άρχισε τις διαπραγματεύσεις για την κατάρτιση δωδεκαετούς μίσθωσης του ισογείου καταστήματος χωρίς, ωστόσο, να επιτύχει την συναίνεση της εφεσίβλητης- ενάγουσας, ως προς τον καθορισμό του ύψους του μισθώματος. Μέχρι τον Απρίλιο του έτους 2007 η εφεσίβλητη-ενάγουσα διέθετε την ψιλή κυριότητα επί του ισόγειου καταστήματος και κατά συνέπεια ζήτημα επανακαθορισμού του μισθώματος ανέκυψε μετά την 27-4-2007, ημερομηνία κατά την οποία απεβίωσε η επικαρπώτρια μητέρα της και κατέστη πλήρης συγκυρία η ενάγουσα. Συνεπώς, μέχρι τον Απρίλιο του έτους 2007, υπήρξε συμφωνία των τότε συγκοινωνών για το μίσθωμα και κατά συνέπεια ο εναγόμενος δεν οφείλει να καταβάλει στην ενάγουσα αποζημίωση χρήσης. Εν συνεχεία, ο εναγόμενος, αγοράζοντας το 1/2 εξ αδιαιρέτου της συγκυριότητας κατέστη κοινωνός με την ενάγουσα στην επίδικη οικοδομή και γνώριζε πλέον την ανυπαρξία συμφωνίας ως προς την μίσθωση και τον προσδιορισμό του μισθώματος για την εκμετάλλευση του ισογείου καταστήματος. Επομένως, η ενάγουσα δικαιούται ν’ αξιώσει ανάλογη μερίδα επί του οφέλους, το οποίο ο εναγόμενος αποκομίζει από την, εκ μέρους του, αποκλειστική χρήση του ισογείου καταστήματος. Το όφελος αυτό συνίσταται στη μισθωτική αξία της μερίδας της εκτός της χρήσεως ευρισκόμενης ενάγουσας – συγκοινωνού. Το επίδικο ακίνητο [κατάστημα-φαρμακείο] είναι μικτού εμβαδού επιφανείας 65,79 τ.μ., ενώ ο ωφέλιμος χώρος του, λόγω και της παλαιάς κατασκευής του [μεγάλοι πέτρινοι τοίχοι],  είναι μικρότερος. Περαιτέρω, το επίκοινο ευρίσκεται στο εμπορικό κέντρο της Αίγινας είναι διαμπερές και διαθέτει δύο εισόδους στις στενές προσόψεις του, σε δύο εμπορικούς δρόμους της πόλης, την ………. Το κτίσμα στο οποίο ανήκει το κατάστημα είναι παλαιό, 19ου αιώνα και έχει κριθεί διατηρητέο, χωρίς να επιτρέπονται από τον νόμο θεμελιώδεις παρεμβάσεις αλλαγής της μορφής του και των χώρων του, γεγονός που το καθιστά ήκιστα ελκυστικό σε μεγάλο αριθμό επαγγελματιών υποψηφίων μισθωτών. Περαιτέρω το υπάρχον υπόγειο είναι μπαζωμένο με χώμα που χρησιμεύει για την στατικότητα του κτίσματος και στο οποίο παρατηρείται η εμφάνιση υγρασίας λόγω και της μικρής αποστάσεως που είναι η θάλασσα. ΄Ολα τα ανωτέρω αναμφισβήτητα γεγονότα, όπως απεδείχθησαν από τις μαρτυρικές επ’ ακροατηρίου καταθέσεις των μαρτύρων απόδειξης και ανταπόδειξης και κατεγράφησαν στα πρακτικά της πρωτοβάθμιας δίκης, συντείνουν ώστε να μειώνεται η εμπορική μισθωτική του αξία. Γεγονός είναι, επίσης, ότι η οικονομική κρίση που μαστίζει την χώρα μας από πολλών, ήδη, ετών, έχει οδηγήσει σε μαρασμό το εμπόριο. Τούτο έχει επηρεάσει όπως είναι φυσικό και την Αίγινα, όπου, σύμφωνα με τα προσκομιζόμενα νομίμως  από τον εκκαλούντα δημοσιεύματα του τοπικού Τύπου, υπάρχει μειωμένη προσέλευση αγοραστικού κοινού στο νησί, ακόμη και περιόδους εορτών και ως εκ τούτου, μειωμένη εμπορική κίνηση, μεγάλος δε αριθμός επιχειρήσεων, έχει πάψει να λειτουργεί, λόγω αυτής της οικονομικής δυσπραγίας, με αποτέλεσμα να υπάρχει αφ’ ενός μεν μεγάλος αριθμός σε προσφορά καταστημάτων προς μίσθωση για εμπορική χρήση, αφ’ετέρου, δε, μικρή ζήτηση προς τούτο, αντιστοίχως, δε, αναλογική μείωση και κατακόρυφη πτώση του ύψους των μισθωμάτων. Η μεγάλη προσφορά καταστημάτων και αντιστοίχως, η μείωση των μισθωμάτων αποδεικνύεται και από τα νομίμως προσκομιζόμενα από τον εκκαλούντα αποσπάσματα από ιστοσελίδες του Διαδικτύου με αγγελίες ενοικιάσεων ακινήτων, τόσον στην Αίγινα, όσον και στην Αθήνα, από τα οποία συνάγεται ότι ο μέσος όρος μισθώματος για ένα κατάστημα, αντίστοιχο [εμβαδόν, θέση ,εμπορικότητα κλπ], με το επίδικο  δεν υπερβαίνει τα 1.400 έως 1.500 ευρώ, μηνιαίως, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι τα ζητούμενα, κατά την έναρξη των διαπραγματεύσεων, μισθώματα εν τέλει, υπολείπονται των πραγματικών που επιτυγχάνονται κατά τη σύναψη της μίσθωσης. Τα παραπάνω, αναφορικά με το ύψος των μισθωμάτων αποδεικνύονται και από το νομίμως προσκομιζόμενο υπ’ αριθμ. πρωτ. ……… έγγραφο της ΔΟΥ Αίγινας, στο οποίο αναφέρονται συγκριτικά στοιχεία για καταβαλλόμενα μισθώματα από εμπορικά καταστήματα, στην ίδια εμπορική ζώνη και αναλόγου εμβαδού με αυτό του επίδικου καταστήματος, από τα οποία συνάγεται ότι ο μέσος όρος μισθώματος και πάλι κυμαίνεται μεταξύ 1.400 και 1.500 ευρώ, μηνιαίως. Το συγκριτικό στοιχείο που  προσκομίζει η ενάγουσα, για να προσδιορίσει το ύψος του μισθώματος και συγκεκριμένα, το από 16-10-2007 μισθωτήριο συμβόλαιο ακινήτου κειμένου παραπλεύρως του επιδίκου, ιδιοκτησίας της εφεσίβλητης αποτελούμενο από ισόγειο κατάστημα και πρώτο πάνω από αυτό όροφο εμβαδού 32 τ.μ. έκαστο, που καθόριζε το μηνιαίο μίσθωμα, για ολόκληρο το οικοδόμημα, στο ποσό των 1.500 ευρώ, δεν κρίνεται πρόσφορο αποδεικτικό συγκριτικό στοιχείο, διότι απο την επισκόπηση και σύγκριση των νομίμως προσκομιζομένων φωτογραφιών, τόσο του επιδίκου, όσο και του αναφερομένου στο παραπάνω μισθωτήριο, η γνησιότητα των οποίων και δεν αμφισβητήθηκε, προκύπτει ότι το συγκεκριμένο ακίνητο είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση απ’ αυτήν του επίδικου, πιο νέας κατασκευής, διαθέτει μεγαλύτερη πρόσοψη και δεν έχει χαρακτηρισθεί διατηρητέο, επομένως είναι πιο ελκυστικό σε επιχειρηματίες και εμπόρους-υποψήφιους μισθωτές. Κατόπιν των ανωτέρω, το Δικαστήριο κρίνει ότι η μισθωτική αξία του επίκοινου καταστήματος ανέρχεται στο ποσό των 1.400,00 ευρώ μηνιαίως και, συνεπώς, η εκτός χρήσης του εν λόγω καταστήματος ευρισκόμενη ενάγουσα-εφεσίβλητη δικαιούται να αξιώσει από τον εναγόμενο-εκκαλούντα από το όφελος που αποκομίζει ο εναγόμενος και ήδη, εκκαλών από την αποκλειστική χρήση του επικοίνου, την ωφέλεια, που αντιστοιχεί στην μερίδα της, η ωφέλεια, δε, αυτή ανέρχεται, μηνιαίως, στο ποσό των  (1.400/2=)700 ευρώ. Κρίνεται, έτσι, ως πλέον πρόσφορη και συμφέρουσα για τους διαδίκους η παραχώρηση της αποκλειστικής χρήσης του επικοίνου στον εναγόμενο, αντί μηνιαίας αποζημίωσης για την ωφέλεια που αποκομίζει ο τελευταίος, ύψους 700 ευρώ. Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που δέχθηκε ότι η μισθωτική αξία του επικοίνου ανέρχεται, μηνιαίως, στο ποσό των 1.800 ευρώ και ρύθμισε τη χρήση του εν λόγω ακινήτου, επιτρέποντας στον εναγόμενο να κάνει αποκλειστική χρήση αυτού, αντί μηνιαίας αποζημίωσης, ύψους 900 ευρώ, εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις. Πρέπει, επομένως, αφού γίνουν δεκτοί,  ως κατ’ουσίαν βάσιμοι οι σχετικοί πρώτος και δεύτερος λόγοι της έφεσης, όπως και η έφεση στο σύνολό της, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη, στο σύνολό της, και, αφού κρατηθεί η υπόθεση και δικαστεί από το παρόν Δικαστήριο (άρθρο 535 § 1 του ΚΠολΔ),  να γίνει εν μέρει δεκτή η αγωγή και να ρυθμιστεί η χρήση του αναφερόμενου στο σκεπτικό ακινήτου, που ανήκει κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου σε καθέναν από τους διαδίκους, με το να επιτρέπεται στον εναγόμενο να κάνει αποκλειστική χρήση αυτού, αντί μηνιαίας αποζημίωσης, ύψους  700 ευρώ. Πρέπει, τέλος, τα δικαστικά έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας να επιβληθούν σε βάρος του εναγόμενου, μειωμένα, όμως, λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας των διαδίκων, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό (άρθρα 183 και 178 παρ.1 ΚΠολΔ).Τέλος, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή του κατατεθέντος με την άσκηση της έφεσης παραβόλου στον καταθέσαντα αυτό, εκκαλούντα, κατ’ άρθρο 495 παρ. 4 ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων.

ΔΕΧΕΤΑΙ  τυπικά και κατ’ουσίαν την από 17-2-2017 έφεση κατά της υπ’αριθμ. 1456/2015 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου  Πειραιά.

ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη.

ΚΡΑΤΕΙ και δικάζει την από 1-7-2008 αγωγή.

ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.

ΡΥΘΜΙΖΕΙ τη χρήση του περιγραφόμενου στο σκεπτικό ακινήτου, που ανήκει κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου σε καθέναν από τους διαδίκους, επιτρέποντας στον εναγόμενο να κάνει αποκλειστική χρήση αυτού, αντί μηνιαίας αποζημίωσης, ύψους επτακοσίων ευρώ (700€).

ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ τα  δικαστικά έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας,  σε βάρος της εφεσίβλητης- ενάγουσας, τα οποία ορίζει μειωμένα στο ποσό των πεντακοσίων ευρώ(500€).

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του παραβόλου στον καταθέσαντα εκκαλούντα.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση,  στις  25 Ιουλίου 2018, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.

Η   ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                    Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ