Μενού Κλείσιμο

Αριθμός απόφασης 433/2018

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ  433/2018

ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

Τακτική διαδικασία

Συγκροτούμενο από τις Δικαστές Αμαλία Μήλιου, Πρόεδρο Εφετών, Αικατερίνη Κοκόλη, Εφέτη, Θεοκτή Νικολαΐδου, Εφέτη – Εισηγήτρια, και από τη Γραμματέα Κ.Δ.

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Aν επέλθει διακοπή της δίκης λόγω θανάτου του διαδίκου, οι εκ διαθήκης ή εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του, μπορούν μετά τη γνωστοποίηση του γεγονότος αυτού (αρθρ. 286 και 287 ΚΠολΔ) να υπεισέλθουν στη θέση του δικαιοπαρόχου τους, με την άσκηση των επιτρεπομένων από το νόμο ενδίκων μέσων ή με δήλωση συνέχισης της εκκρεμούς δίκης ή με την κοινοποίηση κλήσης για συζήτηση. Η δήλωση της εκούσιας επανάληψης της δίκης μπορεί να γίνει ενιαία με τη γνωστοποίηση του λόγου διακοπής, με ένα δηλ. έγγραφο ή δήλωση στο ακροατήριο (αρθρ. 287 και 290 ιδίου Κώδικα). Οι διατάξεις των ως άνω άρθρων, εφαρμόζονται κατ΄ άρθρο 524 ΚΠολΔ και στη διαδικασία ενώπιον του Δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου.

Στην προκειμένη περίπτωση, όπως αποδεικνύεται από το υπ΄αριθμ. πρωτ. …….. απόσπασμα ληξιαρχικής πράξης θανάτου του Ληξιαρχείου Χαλανδρίου η αρχικώς εφεσίβλητη-ενάγουσα ……., κάτοικος εν ζωή  …. Αττικής, απεβίωσε στις 9-11-2016, ήτοι μετά τη δημοσίευση της υπ΄αριθμ. 803/21-11-2014 απόφασης του παρόντος Δικαστηρίου, με την οποία αναβλήθηκε η πρόοδος της δίκης. και κληρονομήθηκε εκ διαθήκης από το νόμιμο σύζυγο της ……….., ο οποίος αποδέχθηκε την κληρονομία και συνεχίζει τη διακοπείσα δίκη. Ειδικότερα σύμφωνα με την από 14-9-2012 ιδιόγραφη διαθήκη της ……., η οποία δημοσιεύθηκε στις 13-6-2017 με το υπ΄αριθμ. 312/2017 πρακτικό δημοσίευσης του Ειρηνοδικείου Χαλανδρίου και κηρύχθηκε κυρία με την υπ΄αριθμ. …/2017 πράξη του ιδίου Δικαστηρίου, μοναδικός κληρονόμος της ως άνω αρχικώς εφεσίβλητης-ενάγουσας εγκαταστάθηκε ο νόμιμος σύζυγός της …….., ο οποίος αποδέχθηκε την επαχθείσα σε αυτόν κληρονομία, δυνάμει της υπ΄αριθμ. ….. δήλωσης αποδοχής κληρονομίας, που συντάχθηκε ενώπιον της συμβολαιογράφου Αθηνών ………, η δε κληρονομική του ιδιότητα ουδόλως αμφισβητήθηκε από τον εκκαλούντα-εναγόμενο Δήμο. Με τα δεδομένα αυτά νομίμως εισάγεται με την υπ’ αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως … κλήση του …….. η υπ΄ αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως ……… έφεση κατά της υπ΄αριθμ. 3035/2009 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά μετά την έκδοση της υπ΄αριθμ. 803/2014 απόφασης του παρόντος Δικαστηρίου, με την οποία αναβλήθηκε η πρόοδος της δίκης και τάχθηκε προθεσμία 60 ημερών στον εκκαλούντα Δήμο για να προσκομίσει απόφαση της Οικονομικής Επιτροπής περί παροχής αδείας στον πληρεξούσιο δικηγόρο για την άσκηση της έφεσης ή έγκρισής της, η οποία και προσκομίζεται.

Σύμφωνα με το άρθρο 528 ΚΠολΔ, όπως ήδη ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 44§2 ν.3994/2011 (ΦΕΚ Α 165/25-7-2011), αν ασκηθεί έφεση από το διάδικο, που δικάστηκε ερήμην, η εκκαλουμένη απόφαση εξαφανίζεται μέσα στα όρια, που καθορίζονται από την έφεση και τους πρόσθετους λόγους ανεξάρτητα από τη διαδικασία, που τηρήθηκε. Ο εκκαλών δικαιούται να προβάλει όλους τους ισχυρισμούς, που μπορούσε να προτείνει πρωτοδίκως. Κατά δε τη διάταξη του άρθρου 524§2 εδ. α ιδίου Κώδικα, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του από το άρθρ. 1 ν.4335/2015,  η προφορική συζήτηση είναι υποχρεωτική μόνο στην περίπτωση του άρθρου 528. Στην περίπτωση αυτή, η έφεση λειτουργεί ως υποκατάστατο της καταργηθείσας αναιτιολόγητης ανακοπής ερημοδικίας και επιφέρει, χωρίς έρευνα των λόγων της, την εξαφάνιση της εκκαλουμένης απόφασης και την αναδίκαση της υπόθεσης από το Εφετείο, το οποίο μετατρέπεται ουσιαστικά σε πρωτοβάθμιο Δικαστήριο. Μετά την εξαφάνιση της απόφασης χωρεί, ενώπιον του δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου, νέα συζήτηση της υπόθεσης, κατά την οποία ο εκκαλών μπορεί να προβάλει όλους τους πραγματικούς ισχυρισμούς, τους οποίους και πρωτοδίκως είχε δικαίωμα να προτείνει χωρίς να υπόκειται στους περιορισμούς του άρθρου 527 ΚΠολΔ (ΑΠ 394/2011 ΧρΙΔ 2012 55, ΑΠ 251/2009 Δ 2009 996).

Στην υπό κρίση περίπτωση η αρχικώς ενάγουσα ………. με την υπ΄ αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως ……… αγωγή της ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, ισχυρίστηκε ότι το περιγραφόμενο αναλυτικά στο δικόγραφο ακίνητο, εμβαδού 110 τ.μ., που βρίσκεται στη Νίκαια Αττικής, περιήλθε στην ψιλή κυριότητά της, τόσο με παράγωγο τρόπο με το νομίμως μεταγεγραμμένο υπ΄αριθμ. ……. προικοσύμφωνο συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Πειραιά …….., μετά δε τη θέση σε ισχύ του ν.1329/1983 το ακίνητο περιήλθε σε αυτή κατά πλήρη κυριότητα, όσο και με πρωτότυπο τρόπο και δη με τα προσόντα της τακτικής και έκτακτης χρησικτησίας. Ότι επί του εν λόγω ακινήτου ασκούσε όλες τις προσιδιάζουσες στη φύση του ακινήτου πράξεις με διάνοια κυρίου, καλή πίστη και νόμιμο τίτλο, ενώ προσμετρά και το χρόνο νομής του άμεσου δικαιοπαρόχου της, ο οποίος είχε αποκτήσει το επίδικο ακίνητο με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας. Ότι ο τελευταίος νεμόταν το ακίνητο με διάνοια κυρίου από το έτος 1948 έως το έτος 1974 ασκώντας σε αυτό όλες τις διακατοχικές πράξεις, χωρίς ποτέ να οχληθεί από κανένα και δη οριοθετώντας το και ξεκινώντας προπαρασκευαστικές εργασίες για την ανέγερση οικοδομής με συνολικό χρονικό διάστημα νομής από το έτος 1948 μέχρι το έτος 1998. Ότι το έτος 1998 ο εναγόμενος Δήμος κατέλαβε αυθαίρετα και συνεπώς, παράνομα το επίδικο ακίνητο και αφού κατέστρεψε την υφιστάμενη επ΄ αυτού τσιμεντένια βάση, το πλακόστρωσε, το πεζοδρόμησε σε ενιαία μορφή με την παρακείμενη οδό ….. και κατασκεύασε επ’ αυτού πρασιές με φυτά. Ότι έκτοτε, παρά τις προφορικές αλλά και έγγραφες διαμαρτυρίες της, ο εναγόμενος Δήμος εξακολουθεί να κατέχει παράνομα το ακίνητο. Με ιστορική βάση αυτά τα περιστατικά η αρχικώς ενάγουσα ζήτησε να αναγνωριστεί η κυριότητα της επί του περιγραφομένου σε αυτή ακινήτου, αξίας 144.000 ευρώ και η υποχρέωση του εναγομένου Δήμου να της καταβάλει ως αποζημίωση λόγω διαφυγόντων κερδών το συνολικό ποσό των 36.000 ευρώ και να καταδικαστεί ο αντίδικος της στην καταβολή των δικαστικών της εξόδων. Κατά τη συζήτηση της αγωγής στο Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που έλαβε χώρα κατά την τακτική διαδικασία, ο εναγόμενος Δήμος δικάστηκε ερήμην κατ΄ άρθρο 271 ΚΠολΔ και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την εκκαλουμένη υπ΄αριθμ. 3035/2009 απόφασή του, απέρριψε λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας το αίτημα επιδίκασης αποζημίωσης και έκανε δεκτό το αίτημα αναγνώρισης της κυριότητας της αρχικώς ενάγουσας. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ο ερημοδικασθείς στον πρώτο βαθμό Δήμος με την ένδικη από 4-11-2009 (αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως ……….) έφεσή του, η οποία ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα, αφού η εκκαλουμένη απόφαση επιδόθηκε σε αυτόν στις 14-10-2009 (βλ. προσκ. την υπ΄αριθμ. …… έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας στο Πρωτοδικείο Πειραιά …. …..) και η έφεση κατατέθηκε στη γραμματεία του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου στις 6-11-2009 (βλ. την υπ΄αριθμ. ……. έκθεση κατάθεσης ενδίκου μέσου της γραμματέως του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου), εντός δηλ. της προβλεπομένης από τη διάταξη του άρθρου 518§1 ΚΠολΔ προθεσμίας. Πρέπει, επομένως, σύμφωνα με τα όσα ήδη εκτέθηκαν ανωτέρω στη μείζονα πρόταση, να γίνει δεκτή η έφεση, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση εντός των ορίων της έφεσης, να κρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο και να ερευνηθεί εκ νέου κατά την ίδια ως άνω τακτική διαδικασία η αγωγή, η οποία παραδεκτώς εισήχθη προς συζήτηση ενώπιον των πολιτικών δικαστηρίων, τα οποία έχουν δικαιοδοσία προς τούτο καθώς, όπως καθίσταται σαφές από το περιεχόμενο του δικογράφου, πρόκειται για ιδιωτική διαφορά σχετιζόμενη με αμφισβήτηση δικαιώματος κυριότητας σε ακίνητο (ΑΠ 28/1993 ΕλλΔνη 1995 1079, ΑΠ 1307/1988 ΕλλΔνη 1989 1455), όσα δε περί του αντιθέτου ισχυρίζεται ο εναγόμενος Δήμος κρίνονται απορριπτέα ως αβάσιμα. Εξάλλου, η υπό κρίση αγωγή, περίληψη της οποίας καταχωρήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα κατ΄ άρθρο 220§1 ΚΠολΔ στα οικεία κτηματολογικά φύλλα του αρμοδίου κτηματολογικού γραφείου (βλ. προσκ. το υπ΄αριθμ. ……… πιστοποιητικό καταχώρησης εγγραπτέας πράξης του Κτηματολογικού Γραφείου Νίκαιας), είναι νόμιμη στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 974, 976, 1033, 1045, 1046, 1051, 1192 ΑΚ και 70, 176 ΚΠολΔ και επομένως, πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω, προκειμένου να κριθεί αν είναι και κατ΄ ουσία βάσιμη.

Κατά τη διάταξη του άρθρου 28 ν.1337/1983 ιδιωτικοί δρόμοι, πλατείες και λοιποί χώροι κοινής χρήσης, που έχουν σχηματιστεί με οποιονδήποτε τρόπο, έστω και κατά παράβαση των πολεοδομικών διατάξεων και βρίσκονται εντός  εγκεκριμένων σχεδίων πόλεων, θεωρούνται ως κοινόχρηστοι χώροι, που ανήκουν στον οικείο Δήμο. Για τους χώρους αυτούς δεν οφείλεται καμία αποζημίωση λόγω ρυμοτομίας, σε περίπτωση δε που οι χώροι αυτοί καταργούνται με το σχέδιο πόλεως, προσκυρώνονται κατά τις κείμενες διατάξεις. Κατά την έννοια της διάταξης αυτής ιδιωτικά ακίνητα αποκτούν την ιδιότητα του κοινόχρηστου χωρίς την καταβολή αποζημίωσης, εφόσον προβλέπονται από το εγκεκριμένο σχέδιο πόλεως ως κοινόχρηστοι χώροι και η κοινοχρησία είναι αποτέλεσμα της βούλησης του ιδιοκτήτη (ρητής ή συναγόμενης εμμέσως από ενέργειες του) ή προκύπτει από την πραγματική κατάσταση, που διατηρήθηκε επί μακρό χρόνο κατ΄ ανοχή του ιδιοκτήτη. Έτσι για τη μετάθεση της κυριότητας ακινήτου υπέρ του οικείου ΟΤΑ, πρέπει να συντρέχουν σωρευτικά οι προαναφερθείσες προϋποθέσεις (ΑΠ 15/2004 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Ειδικότερα, για την απόκτηση της ιδιότητας του κοινοχρήστου χώρου και συνακόλουθα για την προσπόριση της κυριότητας στον οικείο ΟΤΑ, αρκεί η διάθεση του ακινήτου στην κοινή χρήση με τη βούληση του ιδιοκτήτη, που μπορεί να εκδηλωθεί με οποιονδήποτε τρόπο (χωρίς δηλ. σύνταξη συμβολαιογραφικού εγγράφου και μεταγραφή) και αδιαφόρως αν το ακίνητο έχει τεθεί σε κοινή χρήση πριν ή μετά την έγκριση του ρυμοτομικού σχεδίου αλλά υπό την αναγκαία προϋπόθεση της έγκρισης του ρυμοτομικού σχεδίου, με το οποίο ο χώρος χαρακτηρίζεται κοινόχρηστο, δεδομένου ότι η απλή εγκατάλειψη από τον ιδιοκτήτη δεν περιέχει μετάθεση της κυριότητας (ΑΠ 474/2004 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).

Στην υπό κρίση περίπτωση από όλα ανεξαιρέτως τα νομίμως προσκομιζόμενα και επικαλούμενα από τους διαδίκους έγγραφα (οι διάδικοι δεν επιμελήθηκαν της εξέτασης μαρτύρων), για ορισμένα από τα οποία γίνεται σχετική μνεία παρακάτω, χωρίς πάντως κανένα να παραλείπεται για την εκτίμηση της ουσίας της διαφοράς, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: Δυνάμει του υπ΄αριθμ. …….. συμβολαίου του συμβολαιογράφου Πειραιά ………, το οποίο νομίμως μεταγράφηκε στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Νίκαιας (τόμος …., α.α. ….), ο πατέρας της αρχικώς ενάγουσας ………, ενεργώντας σύμφωνα με νόμιμη υποχρέωσή του, συνέστησε προίκα υπέρ της ενάγουσας κόρης του, καθόσον αυτή το έτος 1968 τέλεσε νόμιμο γάμο με τον …….. Σύμφωνα με το εν λόγω συμβόλαιο στην αρχικώς ενάγουσα περιήλθε η ψιλή κυριότητα και στο σύζυγό της -ήδη καθολικό διάδοχο- η επικαρπία μεταξύ άλλων και του επιδίκου ακινήτου αξίας 144.000 ευρώ, το οποίο είναι άρτιο και οικοδομήσιμο οικόπεδο, έκτασης 110 τ.μ., πλέον ή έλαττον, βρίσκεται στη Νίκαια Αττικής επί της οδού ……… και συνορεύει κατά τον ανωτέρω τίτλο ανατολικά με ιδιωτική οδό επί πλευράς 14 μ., βόρεια με οδό επί πλευράς 4 μ., δυτικά με την οδό ….. επί πλευράς 14 μ., και νότια με οικία αγνώστου και ήδη ……. επί πλευράς 14 μ. Δυνάμει των άρθρων 56 και 57 ν. 1329/1983 από την έναρξη ισχύος του εν λόγω νόμου, οι συσταθείσες προίκες αποδόθηκαν αυτοδικαίως κατά πλήρη κυριότητα στις γυναίκες, με αποτέλεσμα να περιέλθει στην αρχικώς ενάγουσα το επίδικο κατά πλήρη κυριότητα. Ο δικαιοπάροχος της αρχικώς ενάγουσας και πατέρας της, πολιτικός υπομηχανικός στο επάγγελμα, νεμόταν το επίδικο ακίνητο από τις αρχές του έτους 1948 μέχρι το έτος 1974, ασκώντας σε αυτό όλες τις προσιδιάζουσες στη φύση του ακινήτου πράξεις με διάνοια κυρίου. Συγκεκριμένα, το έτος 1948, κατασκεύασε επ΄ αυτού μία τσιμεντένια βάση σε σχήμα ορθογώνιου παραλληλόγραμμου εφαπτόμενη επί πλευράς 9,60 μ. στην οδό ……. και επί πλευράς 5 μ. στην όμορη ιδιοκτησία ήδη …….., οριοθετώντάς το με τον τρόπο αυτό. Το έτος 1960 εκτέλεσε οικοδομικές εργασίες εντός του επιδίκου καταβάλλοντας το συνολικό ποσό των 400 δραχμών ήτοι για εκσκαφές 20 δρχ, θεμέλια-λιθοδομές 60 δρχ, τσιμεντόλιθους 10 δρχ, δρομικά 10 δρχ, μπατικά 20 δρχ, μπετόν 330 δρχ, γκρο μπετόν 80 δρχ, σοβατίσματα 10 δρχ (βλ. προσκ. την από 20-8-1960 χειρόγραφη απόδειξη). Ακολούθως, το έτος 1971, ο δικαιοπάροχος της αρχικώς ενάγουσας και πατέρας της, επειδή σκόπευε να μεταβιβάσει το επίδικο λόγω προίκας σε αυτή, ανέθεσε την εκπόνηση μελέτης για την ανέγερση οικοδομής στο όνομα του συζύγου της …….. (βλ. προσκ. το από 10-4-1971 σχεδιάγραμμα με δυσδιάκριτη υπογραφή του συντάξαντος, που αφορά ”ΣΧΕΔΙΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ……. ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ………. -ΝΙΚΑΙΑ). Στο σχεδιάγραμμα αποτυπώνεται το επίδικο οικόπεδο με την επ΄ αυτού μελλοντική ισόγεια οικοδομή, τομές σκελετού και θεμελίων, σχέδιο ξυλότυπου και σχέδιο πρόσοψης. Στη συνέχεια, το έτος 1972, με επιμέλεια, επίσης, του πατέρα της αρχικώς ενάγουσας συντάχθηκε νέο σχεδιάγραμμα, όπου αποτυπώνεται το επίδικο με την υπάρχουσα εντός αυτού τσιμεντένια βάση και οι γύρωθεν ιδιοκτησίες. Το ίδιο έτος ο σύζυγος της αρχικώς ενάγουσας και ήδη καθολικός διάδοχος της ……. υποχρεώθηκε να καταβάλει εισφορές για τις προπαρασκευαστικές εργασίες ανέγερσης της οικοδομής στο ΙΚΑ, αφού η οικοδομή θα ανεγειρόταν στο όνομά του. Επομένως, ο άμεσος δικαιοπάροχος της αρχικώς ενάγουσας ασκούσε επί του επιδίκου ακινήτου συνεχώς πράξεις νομής αποκτώντας έτσι την κυριότητά του με πρωτότυπο τρόπο και δη με έκτακτη χρησικτησία, αφού ασκούσε επ΄αυτού νομή για χρονικό διάστημα, που υπερβαίνει την εικοσαετία, πριν τις 2-12-1968 (έναρξη ισχύος του ν.δ. 31/1968, το οποίο στο άρθρο 1§1 ορίζει ότι εφαρμόζονται αναλόγως και επί των ΟΤΑ για την προστασία των κτημάτων τους οι διατάξεις των άρθρων 1 έως 24 του α.ν. 1539/1938 ”περί προστασίας των δημοσίων κτημάτων”, όπως αυτοί ισχύουν εκάστοτε, βλ. ΑΠ 242/2017 ΤΝΠ ΔΣΑ, ΑΠ 76/2007 ΕλλΔνη 2007 514, ΑΠ 1048/1996 ΕλλΔνη 1997 799). Από το έτος 1974 έως το έτος 1983, η αρχικώς ενάγουσα ως ψιλή κυρία και ο σύζυγός της ως επικαρπωτής και από τις 18-2-1983 (έναρξη ισχύος του ν. 1329/1983) η αρχικώς ενάγουσα, έχοντας πλήρη κυριότητα, συνέχισαν να ασκούν πράξεις νομής επί του επιδίκου με διάνοια κυρίου και ειδικότερα το έτος 1975 ανέθεσαν στον …….., πολιτικό υπομηχανικό, την εκπόνηση νέας στατικής μελέτης για την ανέγερση οικοδομής επ΄ αυτού. Η αρχικώς ενάγουσα δεν προέβη τελικά στην ανέγερση οικοδομής επί του επιδίκου ακινήτου αλλά επισκεπτόταν αυτό συχνά ανά τακτά χρονικά διαστήματα και επέβλεπε αυτό. Επιπλέον, δήλωνε αυτό στο ειδικό έντυπο Ε9 απευθυνόμενη στην αρμόδια ΔΟΥ και το ενέγραψε στο κτηματολόγιο με αριθμό ΚΑΕΚ ………… με οριστική καταχώρηση στις 27-4-2006. Το έτος 1998, σε επίσκεψη του συζύγου της στο επίδικο ακίνητο, διαπιστώθηκε ότι ο εναγόμενος Δήμος είχε καταλάβει αυτό, είχε καταστρέψει την υφιστάμενη εντός αυτού τσιμεντένια βάση, το πλακόστρωσε και το ενοποίησε με την παρακείμενη ιδιωτική  οδό …….. Συγκεκριμένα, τροποποιώντας το ρυμοτομικό σχέδιο στο οικοδομικό τετράγωνο, στο οποίο βρίσκεται το επίδικο με την υπ΄ αριθμ. 450/18-9-1984 απόφαση του Δημοτικού του Συμβουλίου, η οποία εγκρίθηκε με την υπ΄αριθμ. 406485/874 απόφαση του Νομάρχη, ο εναγόμενος Δήμος προέβη σε διάνοιξη και χαρακτήρισε την ιδιωτική οδό ……. δημοτική οδό και δη πεζόδρομο και ενοποίησε το επίδικο ακίνητο με τον πεζόδρομο. Από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε περαιτέρω ότι η αρχικώς ενάγουσα απευθύνθηκε προφορικά  στον εναγόμενο Δήμο το ίδιο έτος αλλά δεν της δόθηκε κάποια σαφής απάντηση ή πληροφορία για τις ανωτέρω αναφερθείσες πράξεις του. Η κατάληψη του επιδίκου από τον εναγόμενο Δήμο έλαβε χώρα εν αγνοία της αρχικώς ενάγουσας, η οποία λόγω των σοβαρών προβλημάτων υγείας, που αντιμετώπιζε (βλ. προσκ. τα σχετικά ιατρικά πιστοποιητικά νοσηλευτικών ιδρυμάτων), δεν ήταν σε θέση να επιμεληθεί άμεσα της υπόθεσης και να προβεί σε ενέργειες κατάλληλες για την προστασία της κυριότητάς της. Ωστόσο, η αρχικώς ενάγουσα ουδέποτε παραιτήθηκε της νομής του ακινήτου της ούτε εξέφρασε την πρόθεσή της να το παραχωρήσει στον εναγόμενο Δήμο. Για το λόγο αυτό επανήλθε με γραπτή αίτησή της, στις 27-9-2002, απευθυνόμενη στον εναγόμενο Δήμο ζητώντας να της γνωρίσει, αν έλαβε χώρα κατάληψη του οικοπέδου της και για ποια αιτία. Στις 8-12-2004, η αρχικώς ενάγουσα διά του πληρεξουσίου δικηγόρου της υπέβαλε την υπ΄αριθμ. πρωτ. …….. αίτησή της στον εναγόμενο Δήμο, ζητώντας πληροφορίες για το αν είχε προηγηθεί διαδικασία αναγκαστικής απαλλοτρίωσης του επιδίκου οικοπέδου λόγω ρυμοτομίας. Ο τελευταίος απάντησε, με το υπ΄αριθμ. πρωτ. ………. έγγραφό του, αιτούμενος την προσκομιδή εκ μέρους της ενάγουσας αντιγράφων των τίτλων κυριότητας, τοπογραφικών σχεδίων και αποσπάσματος του κτηματολογίου και, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της αρχικώς ενάγουσας, δόθηκε προφορικά η απάντηση ότι το εν λόγω ακίνητο ήταν ανέκαθεν δημοτική και όχι ιδιωτική έκταση. Για το λόγο αυτό, άλλωστε, και στο πρώτο απαντητικό έγγραφο του εναγομένου Δήμου προς την αρχικώς ενάγουσα δε γίνεται λόγος για συντελεσθείσα αναγκαστική απαλλοτρίωση λόγω ρυμοτομίας σχετικά με το επίδικο ακίνητο. Ωστόσο, όπως αποδείχθηκε, τόσο ο δικαιοπάροχος της αρχικώς ενάγουσας, όσο και η ίδια η αρχικώς ενάγουσα, ουδέποτε παραιτήθηκαν της νομής του επιδίκου ακινήτου ούτε εγκατέλειψαν αυτό, όπως αβασίμως διατείνεται ο εναγόμενος Δήμος. Αντιθέτως, δεν παρέλειπαν με την παρουσία τους να δηλώνουν την κυριότητά τους επ΄αυτού. Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να γίνει λόγος για κοινόχρηστο πράγμα κατά τα διαλαμβανόμενα ανωτέρω στη μείζονα πρόταση, ενώ αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα κατέστη κυρία του επιδίκου ακινήτου με παράγωγο τρόπο κτήσης, καθώς απέκτησε την κυριότητα από κύριο, ο δε εναγόμενος Δήμος από το έτος 1998 αμφισβητεί την κυριότητά της. Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειωθεί ότι ο εναγόμενος Δήμος αλυσιτελώς επικαλείται τη διάταξη του άρθρου 28 ν. 1337/1983 περί μη οφειλής αποζημίωσης λόγω ρυμοτομίας, διότι το αντικείμενο της παρούσας δίκης συνιστά η αναγνώριση εμπραγμάτου δικαιώματος επί ακινήτου και όχι η αποζημίωση για τον ως άνω λόγο.

Επομένως, με βάση όλα τα ανωτέρω, η υπό κρίση αγωγή πρέπει να γίνει δεκτή, να αναγνωριστεί η κυριότητα της αρχικώς ενάγουσας επί του επιδίκου ακινήτου, καθώς συντρέχει νόμιμη περίπτωση και να καταδικαστεί ο εναγόμενος λόγω της ήττας του (άρθρ. 176, 183 ΚΠολΔ) στην καταβολή των δικαστικών εξόδων της αρχικώς ενάγουσας  και του καθολικού διαδόχου της ………. και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας μειωμένων όμως κατ΄ άρθρο 281§2 ν.3463/2006, όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.

ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και ουσιαστικά την έφεση.

ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την υπ΄αριθμ. 3035/2009 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία).

ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση και δικάζει την αναγνωριστική της κυριότητας αγωγή.

ΔΕΧΕΤΑΙ αυτή.

ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ  το ……… ως καθολικό διάδοχο της ….. κύριο ενός οικοπέδου, το οποίο είναι άρτιο και οικοδομήσιμο, έκτασης 110 τ.μ., πλέον ή έλαττον, βρίσκεται στη Νίκαια Αττικής επί της οδού ……… και συνορεύει ανατολικά με ιδιωτική οδό επί πλευράς 14 μ., βόρεια με οδό επί πλευράς 4 μ., δυτικά με την οδό …… επί πλευράς 14 μ., και νότια με οικία αγνώστου και ήδη ….. επί πλευράς 14 μ.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον εναγόμενο στην καταβολή των δικαστικών εξόδων της αρχικώς ενάγουσας και του καθολικού της διαδόχου …….. και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, το ύψος των οποίων ορίζει στο ποσό των τεσσάρων χιλιάδων ευρώ (4.000).

ΚΡΙΘΗΚΕ και αποφασίσθηκε στον Πειραιά στις  17 Μαΐου 2018 και δημοσιεύθηκε σε έκταση δημόσια συνεδρίαση του Δικαστηρίου στο ακροατήριο του στις 6  Ιουλίου 2018 απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.

 Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                       Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ