Αριθμός 318/2018
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Σοφία Καλούδη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Γ.Λ..
AΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η κρινόμενη έφεση, η οποία στρέφεται κατά της με αριθμό 20/2016 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε, κατά την ειδική διαδικασία των εργατικών διαφορών (άρθρα 664-667 ΚΠολΔ) με την παρουσία των διαδίκων, επί της από 31-12-2014 αγωγής, παραδεκτά φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 του ΚΠολΔ), ασκήθηκε δε νομότυπα και εμπρόθεσμα, με την κατάθεση του δικογράφου αυτής στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου στις 10-3-2017, εντός της οριζόμενης από το άρθρο 518 παρ. 2 του ΚΠολΔ προθεσμίας, καθόσον οι διάδικοι δεν επικαλούνται, αλλά ούτε και προκύπτει επίδοση της εκκαλουμένης απόφασης (άρθρα 495 παρ.1 και 2, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1 ΚΠολΔ). Επομένως, πρέπει να γίνει αυτή τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ).
ΙΙ. Ο ενάγων και ήδη εκκαλών στην από 31-12-2014 αγωγή του ιστορούσε, ότι δυνάμει σύμβασης εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου, που συνήψε με την πρώτη εναγομένη, ετερόρρυθμη εταιρία, της οποίας ομόρρυθμο μέλος και διαχειριστής τυγχάνει ο δεύτερος εναγόμενος, προσλήφθηκε από αυτήν στις 27-10-2010 για να εργασθεί με καθεστώς πενθήμερης απασχόλησης επι οκτώ ώρες ημερησίως και 40 ώρες εβδομαδιαίως με την ειδικότητα του σερβιτόρου στο επισιτιστικό κατάστημα της στο ….., όπου προσέφερε προσηκόντως τις υπηρεσίες του με την εν λόγω ειδικότητα μέχρι τις 15-8-2011, ότι ακολούθως η πρώτη εναγόμενη τον μετέθεσε στην όμοια επιχείρηση της στη …….., όπου τον απασχόλησε ως ταμπλίστα έως τις 30-9-2012, οπότε και τον μετέθεσε εκ νέου στην επιχείρηση της στον ….., όπου έκτοτε απασχολείται συνεχώς ως ταμίας, πλην του χρονικού διαστήματος από 27-5-2014 έως 27-8-2014, που έλειπε λόγω στράτευσης, ότι καθ’όλο το ανωτέρω χρονικό διάστημα απασχολήθηκε στην επιχείρηση της εναγόμενης εξι ημέρες την εβδομάδα από Δευτέρα έως Κυριακή με ρεπό τη Δευτέρα ή τη Τρίτη, με ωράριο 17.00 έως 3.00 αμειβόμενος με συμφωνηθέντα μηναίο μισθό 1.000 ευρώ και ότι αυτή (πρώτη εναγόμενη) ουδέποτε του κατέβαλε τη νόμιμη προσαύξηση για νυκτερινή εργασία και τις Κυριακές, και αμοιβή για υπερεργασία και υπερωρία, επιδόματα εορτών καθώς και επιδόματα και αποδοχές αδείας ετών 2010-2014, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα, ζητούσε, δε, μετά από παραδεκτό μερικό περιορισμό των αγωγικών αιτημάτων με σχετική δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου του, που καταχωρήθηκε στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να του καταβάλουν εις ολόκληρον έκαστος το ποσό των 16.429,03 ευρώ, για αμοιβή νυκτερινής εργασίας και υπερεργασίας, και να αναγνωριστεί ότι αυτοί του οφείλουν το ποσό των 45.354,92 ευρώ για αμοιβή κατ’εξαίρεση υπερωρίας, εργασίας κατά την Κυριακή, δώρα εορτών και επιδόματα και αποδοχές αδείας, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα, με το νόμιμο τόκο κατά τις επιμέρους διακρίσεις. Επί της ανωτέρω αγωγής, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφαση του, δέχθηκε εν μέρει ως ουσιαστικά βάσιμα τα αγωγικά αιτήματα για προσαύξηση αμοιβής λόγω νυκτερινής εργασίας κατά τρείς ώρες, και εργασίας τις Κυριακές, για διαφορές σε Δώρα Χριστουγέννων ετών 2011-2014, επιδόματα αδείας ετών 2010, 2011, 2013 και 2014, αποδοχές αδείας ετών 2011, 2012, 2014, και απέρριψε αυτήν κατά τα λοιπά, συνολικά δε υποχρέωσε τους εναγομένους να καταβάλουν εις ολόκληρον στον ενάγοντα το ποσό των 1.802,59 ευρώ και επιπλέον αναγνώρισε ότι αυτοί οφείλουν να του καταβάλουν και το ποσό των 4.519,28 ευρώ με το νόμιμο τόκο κατά τις επιμέρους διακρίσεις. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ο ενάγων με την ένδικη έφεση του για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητά να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη, με σκοπό να γίνει εξ’ολοκλήρου δεκτή η αγωγή του ως ουσιαστικά βάσιμη.
ΙΙΙ. Κατά το άρθρο 1 παρ. 1 και 2 του Ν. 435/1976, οι μισθωτοί που απασχολούνται νομίμως πέρα από τα επιτρεπόμενα για κάθε κατηγορία ανώτατα χρονικά όρια της ημερήσιας εργασίας, δικαιούνται αμοιβής για κάθε ώρα τέτοιας απασχολήσεως, ίσης προς το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο αυξημένο κατά τα οριζόμενα ποσοστά, ενώ οι μισθωτοί που παρέχουν μη νόμιμη υπερωριακή εργασία δικαιούνται από την πρώτη ώρα, πέρα από τον πλουτισμό που αποκόμισε ο εργοδότης χωρίς νόμιμη αιτία, και πρόσθετη αποζημίωση ίση προς το 100% του καταβαλλόμενου ωρομισθίου των. Περαιτέρω, με το άρθρο 6 της από 14-2-1984 Εθνικής Γενικής Συλλογικής Συμβάσεως Εργασίας, που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως με την υπ’ αριθμ. 117/20-3-1984 απόφαση του Υπουργού Εργασίας (ΦΕΚ Β’ , 81), η εβδομαδιαία διάρκεια της εργασίας των μισθωτών ορίστηκε από 1-1-1984 σε 40 ώρες, για την απασχόληση δε πέρα από το συμβατικό (συλλογικό) αυτό εβδομαδιαίο ωράριο έως την συμπλήρωση του νομίμου ανωτάτου ορίου εβδομαδιαίας εργασίας, δηλαδή για την υπερεργασία, καταβάλλεται αμοιβή, σύμφωνα με το άρθρο 9 της 1/1982 αποφάσεως του Δ.Δ.Δ.Δ. Αθηνών, που κυρώθηκε με το άρθρο 29 του Ν. 1346/1983. Από τον συνδυασμό των ανωτέρω διατάξεων προκύπτει: 1) ότι η υπερωριακή εργασία, νόμιμη ή παράνομη, έχει ως βάση το ανώτατο ωράριο της ημερήσιας και όχι της εβδομαδιαίας απασχολήσεως του μισθωτού, υπό την έννοια ότι υφίσταται υπερωριακή εργασία όταν ο μισθωτός της προκείμενης κατηγορίας απασχοληθεί πέραν των οκτώ ωρών ημερησίως ή πέραν των εννέα ωρών ημερησίως, για όσους απασχολούνται επί πέντε ημέρες την εβδομάδα (άρθρο 6 της από 26- 2-1975 Ε.Γ.Σ.Σ.Ε., που κυρώθηκε με το άρθρο μόνο του Ν. 133/1975), έστω και αν με την υπεραπασχόληση αυτή δεν πραγματοποιείται υπέρβαση του οριζομένου από το νόμο ανωτάτου ορίου εβδομαδιαίας εργασίας, αφού δεν χωρεί συμψηφισμός της ημερήσιας υπερωρίας με τις ολιγότερες ώρες εργασίας ή με την πραγματοποιηθείσα εργασία σε άλλη εργάσιμη ημέρα της ίδιας εβδομαδιαίας περιόδου και 2) ότι στην περίπτωση της υπερεργασίας, δηλαδή της απασχολήσεως του μισθωτού πέρα από τις 40 ώρες μέσα στην ίδια εβδομάδα μέχρι την συμπλήρωση των 48 ωρών ανωτάτης εβδομαδιαίας εργασίας, κριτήριο αποτελεί όχι η ημερήσια αλλά η εβδομαδιαία απασχόληση του μισθωτού και μάλιστα εκείνη που πραγματοποιείται κατά τις εργάσιμες ημέρες της εβδομάδας. Περαιτέρω, με το άρθρο 4 του Ν. 2874/2000 από 1-4-2001, σε επιχειρήσεις για τις οποίες εφαρμόζεται συμβατικό ωράριο εργασίας 40 ωρών την εβδομάδα, καταργείται η κατά την κρίση του εργοδότη υποχρέωση του μισθωτού για υπερεργασιακή απασχόληση πέντε (5) ωρών την εβδομάδα. Κατά συνέπεια καταργούνται οι 44η, 45η, 46η, 47η και 48η ώρες υπερεργασιακής απασχολήσεως, εφόσον στις επιχειρήσεις αυτές ανώτατο νόμιμο εβδομαδιαίο ωράριο εργασίας ήταν μέχρι τις 31-3-2001 το 48ωρο. Στις ως άνω επιχειρήσεις ο εργοδότης διατηρεί την ευχέρεια υπερωριακής απασχολήσεως του μισθωτού και ο μισθωτός αντίστοιχα υποχρεούται να παρέχει την εργασία του για τρεις (3) ώρες πέραν του συμβατικού ωραρίου (41η, 42η και 43η ώρα) την εβδομάδα. Η τρίωρη αυτή πέραν των 40 ωρών απασχόληση από 1-4-2001 ονομάζεται ιδιόρρυθμη υπερωριακή απασχόληση. Τέλος, με το άρθρο 1 του Ν. 3385/2005 (έναρξη ισχύος από 1-10-2005) το παραπάνω άρθρο 4 του Ν. 2874/2000 αντικαταστάθηκε ως εξής: 1. Σε επιχειρήσεις στις οποίες εφαρμόζεται συμβατικό ωράριο εργασίας έως σαράντα (40) ώρες την εβδομάδα, ο εργαζόμενος μπορεί να απασχολείται πέντε (5) επί πλέον ώρες την εβδομάδα κατά την κρίση του εργοδότη (υπερεργασία). Οι ώρες αυτές υπερεργασίας (41η, 42η, 43η, 44η και 45η ώρα) αμείβονται με το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 25% και δεν συνυπολογίζονται στα επιτρεπόμενα, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις, όρια υπερωριακής απασχόλησης. Για όσους εργαζόμενους ισχύει σύστημα εργασίας έξι (6) εργάσιμων ημερών την εβδομάδα η, σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο, υπερεργασία ανέρχεται σε οκτώ (8) ώρες την εβδομάδα (από 41η έως 48η ώρα). 2. Η πέραν των σαράντα πέντε (45) ωρών την εβδομάδα απασχόληση του μισθωτού στις επιχειρήσεις της παραγράφου 1 θεωρείται υπερωριακή απασχόληση ως προς όλες τις νόμιμες συνέπειες, διατυπώσεις και διαδικασίες έγκρισης. Για όσους εργαζόμενους ισχύει σύστημα εργασίας έξι (6) εργάσιμων ημερών την εβδομάδα, υπερωριακή απασχόληση θεωρείται η εργασία πέραν των σαράντα οκτώ (48) ωρών την εβδομάδα. Σε κάθε περίπτωση διατηρούνται σε ισχύ οι ρυθμίσεις για το νόμιμο ημερήσιο ωράριο εργασίας. 3. Μισθωτοί απασχολούμενοι υπερωριακά δικαιούνται για κάθε ώρα νόμιμης υπερωρίας και μέχρι την συμπλήρωση 120 ωρών ετησίως αμοιβή ίση με το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 50%. Η αμοιβή για την πέραν των 120 ωρών ετησίως νόμιμη υπερωριακή απασχόληση είναι το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 75%. 4. Κάθε ώρα υπερωρίας, για την πραγματοποίηση της οποίας δεν τηρούνται οι προβλεπόμενες από το νόμο διατυπώσεις και διαδικασίες έγκρισης, χαρακτηρίζεται εφεξής κατ’ εξαίρεση υπερωρία. 5. Για κάθε ώρα κατ’ εξαίρεση υπερωρίας ο μισθωτός δικαιούται αποζημίωση ίση με το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 100%. Με βάση τις ανωτέρω διατάξεις, αν ο μισθωτός, απασχολούμενος δεν υπερβεί κατά τις εργάσιμες ημέρες της εβδομάδας το συμβατικό εβδομαδιαίο όριο των 40 ωρών, δεν δικαιούται την οικεία πρόσθετη αμοιβή (ωρομίσθιο επαυξημένο κατά 25%), διότι δεν έχει πραγματοποιήσει υπερεργασία. Το ίδιο συμβαίνει και όταν ο χρόνος της εβδομαδιαίας εργασίας έχει υπερβεί το όριο των ωρών λόγω απασχολήσεως του μισθωτού την Κυριακή ή άλλη ημέρα αναπαύσεως, αφού οι ώρες της εργασίας αυτής, για την οποία υφίσταται ειδική και αυτοτελής νομοθετική πρόνοια, δεν συναριθμούνται με τις ώρες των εργάσιμων ημερών της ίδιας εβδομάδας, στις οποίες και μόνο αποβλέπει η ρύθμιση της υπερεργασίας (ΑΠ 1320 /2015 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Κατά συνέπεια, δεν συνυπολογίζονται οι ώρες εργασίας κατά τα Σάββατα με τις ώρες των καθημερινών, προκειμένου να εξευρεθούν οι ώρες υπερεργασίας και υπερωριακής απασχόλησης. Η εκούσια ή εξαναγκασμένη παροχή εργασίας κατά το Σάββατο, ως ημέρα της υποχρεωτικής αναπαύσεως λόγω εξαντλήσεως της πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας, όπου ισχύει αυτή, απαγορευόμενη από κανόνες δημοσίας τάξεως είναι άκυρη και γεννά απαίτηση αποδόσεως της ωφέλειας του εργοδότη από την παροχή μιας τέτοιας εργασίας κατά τις αρχές του αδικαιολόγητου πλουτισμού. Η ωφέλεια αυτή συνίσταται στις αποδοχές τις οποίες ο εργοδότης θα κατέβαλλε σε άλλον μισθωτό, που θα απασχολούσε με έγκυρη σύμβαση εργασίας κατά τις άνω ημέρες υπό τις ίδιες συνθήκες με τον ακύρως κατ` αυτές εργασθέντα μισθωτό (βλ. ΑΠ 393/2005, ΔΕΝ 2005, σελ. 1424, ΑΠ 1253/2002, ΔΕΝ 2002, σελ. 1634, ΑΠ 1256/2000, ΔΕΝ 2002, σελ. 1637). Eξάλλου, με την κατά τρόπο σταθερό και μόνιμο απασχόληση του εργαζόμενου με το πενθήμερο σύστημα εργασίας κατά τα Σάββατα ή τις Κυριακές, δηλαδή και την έκτη ημέρα της εβδομάδας, δεν μεταβάλλεται το θεσμοθετημένο σύστημα πενθήμερης εργασίας, σε εξαήμερο, έστω και αν υπάρχει συμφωνία μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη, ενόψει του ότι αυτή η απασχόληση είναι άκυρη.(ΑΠ 192/2011 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
- IV. Από την επανεκτίμηση των καταθέσεων των μαρτύρων, που εξετάστηκαν ενόρκως στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, οι οποίες περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης αυτού, τη με αριθμό ……../27-2-2015 ένορκη βεβαίωση του ……… ενώπιον του Ειρηνοδίκη Αθηνών και τις με αριθμούς .. και …./6-5-2015 ένορκες βεβαιώσεις των μαρτύρων των εναγομένων …….. και ………. αντίστοιχα, που συντάχθηκαν ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιά, και άπασες δόθηκαν μετά από νομότυπη κλήτευση των αντιδίκων κατ’άρθρο 671 παρ. 1 ΚΠολΔ, και από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα, που επικαλούνται και προσκομίζουν νόμιμα οι διάδικοι, για να χρησιμεύσουν είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε ως δικαστικά τεκμήρια, σε μερικά των οποίων θα γίνει παρακάτω ειδική μνεία, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η πρώτη εναγόμενη ετερόρρυθμη εταιρία, της οποίας ομόρρυθμος εταίρος και διαχειριστής τυγχάνει ο δεύτερος εναγόμενος, διατηρεί στον … Αττικής και τη ……. καταστήματα με τον διακριτικό τίτλο “………”, στα οποία γίνεται παρασκευή και διάθεση εδεσμάτων (πίτσες, σάντουιτς, κρέπες κτλ), που είτε διατίθενται στους πελάτες εντός του χώρου της είτε διανέμονται κατ’οίκον μετά από τηλεφωνική παραγγελία. Στις 27-10-2010 ο ενάγων προσελήφθη από την εναγόμενη με προφορική σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου για να εργασθεί με καθεστώς πενθήμερης απασχόλησης επι οκτώ ώρες ημερησίως και 40 ώρες εβδομαδιαίως και προσέφερε τις υπηρεσίες του στο κατάστημα της στον ….. ως σερβιτόρος μέχρι 15-08-2011, οπότε η πρώτη εναγόμενη τον μετέθεσε στο κατάστημα της στη …….., όπου τον απασχόλησε ως ταμπλίστα μέχρι 30-9-2012. Ακολούθως δε, αυτός στις 30-9-2012 μετατέθηκε εκ νέου στο κατάστημα της πρώτης εναγόμενης στον ….., όπου συνέχισε να απασχολείται ως ταμίας συνεχώς μέχρι τέλος του έτους 2014, πλην του χρονικού διαστήματος από 27-5-2014 μέχρι 27-8-2014, που υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία, οπότε η σύμβαση εργασίας του ανεστάλη αντίστοιχα. Τα ως άνω χρονικά διαστήματα της απασχόλησης του στην πρώτη εναγόμενη προκύπτουν με σαφήνεια τόσο από την κατάθεση του μάρτυρα του ενάγοντος στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, …….., όσο και από τα όσα βεβαιώνονται ενόρκως στη με αριθμό …../2015 ένορκη βεβαίωση του ……., που τυγχάνει συνάδερφος του ενάγοντος, με τον οποίο εργάστηκαν κατά το ίδιο χρονικό διάστημα στην επιχείρηση της εναγόμενης και δη στο κατάστημα αυτής στον …., ενώ δεν αναιρούνται από το γεγονός ότι η αναγγελία της πρόσληψης του στον ΟΑΕΔ έγινε αργότερα και συγκεκριμένα στις 12-1-2011. Εξάλλου, τα ανωτέρω αποτελούν ουσιαστικές παραδοχές και της εκκαλούμενης αποφάσεως, που δεν έχουν προσβληθεί με την έφεση ή με αντέφεση των εναγομένων και συνεπώς είναι δεσμευτικές και για το Δικαστήριο τούτο κατά τον υπολογισμό των αξιούμενων αμοιβών και λοιπών αποδοχών του ενάγοντος (άρθρο 522 ΚΠολΔ).Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι αυτός κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα της απασχόλησης του στις επιχειρήσεις της πρώτης εναγόμενης με τις ως άνω ειδικότητες εργαζόταν επι έξι ημέρες την εβδομάδα από Δευτέρα έως και την Κυριακή και ελάμβανε ακολούθως μια ημέρα ρεπώ (την επόμενη Δευτέρα ή Τρίτη) για την εργασία του κατά τις Κυριακές. Για την εξαήμερη απασχόληση του ενάγοντος στην επιχείρηση της πρώτης εναγόμενης και δη κατά τα Σάββατα και τις Κυριακές κατέθεσαν μετά λόγου γνώσεως οι συνάδελφοι του …….. (στην ως άνω ένορκη βεβαίωση του) και ……., ενώ περαιτέρω αποδείχθηκε ότι αυτός εργαζόταν επι 8 ώρες ημερησίως από 17.00 έως 1.00 , πλην της βάρδιας του Σαββάτου προς Κυριακή κατά το χρονικό διάστημα από 1-10-2012 έως 31-10-2014, οπότε αυτός ως ταμίας εργαζόταν και κατά μια επιπλέον ώρα (δηλαδή από ώρα 17.00 του Σαββάτου έως 2.00 της Κυριακής). Το ως άνω ωράριο του ενάγοντος κατά τον χρόνο που εργαζόταν ως σερβιτόρος και ακολούθως ταμπλίστας προκύπτει με σαφήνεια από τα όσα βεβαίωσαν ενόρκως οι ……. και …….., υπάλληλοι αμφότεροι της πρώτης εναγόμενης, εκ των οποίων ο πρώτος απασχολείτο συνεχώς από το έτος 2011 στα καταστήματα αυτής με την ειδικότητα του σέφ και βεβαίωσε εξ ιδίας αντίληψης, ότι η κουζίνα και στα δύο καταστήματα κλείνει στις 0.30 και ως εκ τούτου δεν σερβίρονται πελάτες μετά τη 1.00 ούτε γίνονται παραγγελίες για διανομή μετά τα μεσάνυκτα, όπως εξάλλου αναγράφεται και στα διαφημιστικά φυλλάδια της πρώτης εναγομένης. Περαιτέρω, δε, αναφορικά με το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα από 1-10-2012 έως 31-10-2014, όπως προκύπτει από τα αντίγραφα των δελτίων ημερήσιας φορολογικής αναφοράς σήμανσης στοιχείων, που εκδίδονται καθημερινά με το κλείσιμο του καταστήματος και θέτουν εκτός λειτουργίας τη ταμειακή μηχανή, που προσκομίζουν και επικαλούνται οι εναγόμενοι-εφεσίβλητοι, το ταμείο κατά τις Κυριακές έκλεινε περίπου στις 2.00’. Ακόμη, αποδείχθηκε ότι για την ανωτέρω εργασία του αυτός ελάμβανε μισθό, ποσού 1000 ευρώ για το χρονικό διάστημα από 27-10-2010 έως 31-12-2010, 1277,75 ευρώ από 1-1-2011 έως 30-9-2012 και 843,18 ευρώ από 1-10-2012 έως 30-10-2014, σύμφωνα και με τις προσκομιζόμενες αποδείξεις καταβολής μισθοδοσίας της πρώτης εναγόμενης, οι περισσότερες εκ των οποίων έχουν υπογραφεί από τον ενάγοντα, ενώ για το αληθές του περιεχομένου των λοιπών, που αποτελούν εξαχθέντα αντίγραφα από το ηλεκτρονικό αρχείο της πρώτης εναγόμενης, επειδή οι πρωτότυπες έχουν απολεσθεί, βεβαίωσε σχετικά ο εξετασθείς μάρτυς αυτής, λογιστής της, ο οποίος περαιτέρω κατέθεσε ότι αυτές (αποδείξεις) επέστρεφαν υπογραμμένες από τους μισθωτούς εργαζόμενους προς καταχώρηση στο ηλεκτρονικό αρχείο. Ομοίως και ο μάρτυς του ενάγοντος κατέθεσε σχετικά ότι ο ενάγων υπέγραφε μεν κάθε μήνα τις αποδείξεις ανεπιφύλακτα, όπως και όλοι οι υπάλληλοι της πρώτης εναγόμενης, πλην, όμως, δεν διάβαζε το περιεχόμενο τους και δεν ελάμβανε τα ποσά που αναγράφονταν σε αυτές. Τούτο, όμως, δεν μπορεί να γίνει δεκτό, καθόσον δεν συνάδει με την συνετή συμπεριφορά του μέσου και έμφρονος εργαζόμενου, να υπογράφει ανεπιφύλακτα αποδείξεις καταβολής μισθοδοσίας χωρίς να ενδιαφέρεται να αναγνώσει προηγουμένως το περιεχόμενο τους. Επομένως, και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που δέχθηκε τις ως άνω αποδείξεις ως νόμιμο αποδεικτικό μέσο, δεν έσφαλε, και ο ένατος λόγος της έφεσης, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Εξάλλου, για το ίδιο χρονικό διάστημα το νόμιμο ωρομίσθιο του ενάγοντος, που τυγχάνει άγαμος και χωρίς τέκνα, ανέρχεται :α) για την εργασία του ως σερβιτόρος, σε 8 ευρώ, σύμφωνα με την με αριθμό 36/2010 ΔΑ «Για τους όρους αμοιβής και εργασίας του προσωπικού των τουριστικών και επισιτιστικών καταστημάτων», που κηρύχθηκε υποχρεωτική από 2-8-2010 με την ΥΑ 11330/676 (ΦΕΚ Β 1448/17-6-2011) σε συνδυασμό και με το άρθρο 54 του ν. 2224/1994, δεδομένου ότι οι καθαρές εισπράξεις του καταστήματος της πρώτης εναγόμενης στον ……, όπου αυτός απασχολούταν με την εν λόγω ειδικότητα κατά το χρονικό διάστημα από 27-10-2010 έως 15-08-2011 ανερχόταν κατά μέσο όρο σε 2.500 ευρώ και στη βάρδια του απασχολούνταν και άλλοι δύο εργαζόμενοι με την ίδια ειδικότητα (του σερβιτόρου) (2500 χ 16% /3= 1333/25 χ 6/40), όπως εξάλλου έγινε δεκτό και από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, β) ως ταμπλίστα κατά το χρονικό διάστημα από 16-8-2011 έως 30-9-2012 στο κατάστημα της πρώτης εναγόμενης στη ….., σε 5,58 ευρώ (858,52 ευρώ Β.Μ + 85,85 ευρώ επίδομα ανθυγιεινής εργασίας =944,37 ευρώ/25 χ 6/40), με την επισήμανση ότι για το χρονικό διάστημα από 1-11-2011 έως 30-9-2012 δεν δικαιούταν επίδομα πολυετίας, επειδή δεν είχε συμπληρώσει ένα έτος στην απασχόληση του με αυτήν την ειδικότητα, και γ) ως ταμίας από 1-10-2012 έως 30-10-2014, σε 5,10 ευρώ (848,54 ευρώ Β.Μ /25χ 6 /40), και όχι σε 5,05 ευρώ, όπως το υπολογίζει η εκκαλουμένη δεχόμενη ότι ο νόμιμος βασικός μισθός του ενάγοντος ανερχόταν βάσει της ως άνω απόφασης σε 843,18 ευρώ. Ωστόσο, ο υπολογισμός των αξιώσεων του ενάγοντος για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα θα γίνει βάσει του ως άνω ποσού που δέχθηκε η εκκαλούμενη, που δεν βάλλεται κατά το μέρος αυτό από τη έφεση. Κατά συνέπεια, ο ενάγων, σύμφωνα με τα ανωτέρω , δικαιούται για τη νυκτερινή εργασία του επι τρεις ώρες κάθε ημέρα (22.00 – 1.00) για μεν :α) το χρονικό διάστημα από 27-10-2010 έως 15-8-2011 το ποσό των 8 ευρώ χ 25% χ 3= 6 ευρώ χ 42 εβδομάδες χ 6 ημέρες, δηλαδή 252 ημέρες) και συνολικά το ποσό των 1512 ευρώ, δηλαδή 159,16 ευρώ μηνιαίως (1512 ευρώ/ 9,5 μήνες), β) το χρονικό διάστημα από 16-8-2011 έως 30-9-2012 το ποσό των 5,58 ευρώ χ 3 ώρες χ 25% =4,20 ευρώ χ 59 εβδομάδες χ 6 ημέρες(δηλαδή 354 ημέρες) και συνολικά το ποσό των 1486,80 ευρώ, δηλαδή 110,13 ευρώ μηνιαίως (1486,80/13,5 μήνες) και γ) για το χρονικό διάστημα από 1-10-2012 έως 30-10-2014 το ποσό των 5,05 ευρώ χ 25% χ 3 =3,78 χ 108 εβδομάδες χ 6 ημέρες (δηλαδή 648 ημέρες) και συνολικά το ποσό των 449,44 ευρώ, πλέον μιας ώρας νυκτερινής εργασίας από ώρα 1.00 έως 2.00 της Κυριακής κατά το ίδιο αυτό χρονικό διάστημα (108 ημέρες) =5,05χ 25% χ 108, ήτοι ποσό 136,35 ευρώ, δηλαδή 103,40 ευρώ μηνιαίως (2449,44+136,35/25 μήνες), αφαιρουμένου του χρονικού διαστήματος των τριών μηνών από 27-5-2014 έως 27-8-2014, κατά το οποίο αυτός υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία. Από τις αποδείξεις πληρωμής του ενάγοντος που προσκομίζονται νόμιμα από τους εναγομένους προκύπτει ότι στον τελευταίο έχουν καταβληθεί ως αμοιβή για την νυκτερινή εργασία του κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα τα εξής: 86,29 ευρώ το Νοέμβριο 2011, 109,30 ευρώ το Δεκέμβριο 2011, 115,05 ευρώ τον Ιανουάριο 2012, Απρίλιο 2012, Ιούλιο 2012, Σεπτέμβριο 2012, 120,80 ευρώ τον Φεβρουάριο 2012, Μάρτιο 2012, Μάιο 2012, Ιούνιο 2012, 40,27 ευρώ Αύγουστο 2012, 53,13 ευρώ Οκτώβριο 2012, 79,70 ευρώ Νοέμβριο 2012, 56,93 ευρώ Δεκέμβριο 2012, 79,70 ευρώ Ιανουάριο 2013, Φεβρουάριο 2013, 26,57 ευρώ Μάρτιο 2013, 53,13 Απρίλιο 2013, 79,70 ευρώ Μάιο 2013, 26,57 ευρώ Ιούνιο 2013, 53,13 ευρώ Ιούλιο 2013, 79,70 ευρώ Σεπτέμβριο 2013, 26,57 ευρώ Οκτώβριο 2013, 53,13 ευρώ Νοέμβριο 2013, 79,70 ευρώ Ιανουάριο 2014, 25,30 ευρώ Φεβρουάριο 2014, Μάρτιο 2014, Απρίλιο 2014, 79,70 ευρώ Μάιο 2014, Ιούνιο 2014, 25,30 ευρώ Ιούλιο 2014, 53,13 ευρώ Σεπτέμβριο 2014, 79,70 ευρώ Οκτώβριο 2014. Επομένως, οι εναγόμενοι συνεχίζουν να του οφείλουν για τις ανωτέρω αιτίες τα εξής ποσά : για νυκτερινή εργασία μηνός Νοεμβρίου 2010, ποσό 159,16 ευρώ, Δεκεμβρίου 2010 ποσό 159,16 ευρώ, Ιανουαρίου, Φεβρουαρίου, Μαρτίου, Απριλίου, Μαΐου, Ιουνίου και Ιουλίου 2011, ποσό 159,16 ευρώ για κάθε μήνα, Αύγουστο 2011 (159,16 ευρώ/2 + 110,13 ευρώ/2) ποσό 134,64 ευρώ, Σεπτέμβριο 2011, ποσό 110,13 ευρώ, Οκτώβριο 2011 ποσό 110,13 ευρώ, Νοέμβριο 2011, ποσό 23,84 ευρώ, Αύγουστο 2012 ποσό 69,86 ευρώ, Οκτώβριο 2012 ποσό 50,27 ευρώ, Νοέμβριο 2012 ποσό 23,70 ευρώ, Δεκέμβριο 2012 ποσό 46,47 ευρώ, Ιανουάριο 2013, ποσό 23,70 ευρώ, Φεβρουάριο 2013, ποσό 23,70 ευρώ, Μάρτιο 2013, ποσό 76,83 ευρώ, Απρίλιο 2013, ποσό 50,27 ευρώ, Μάιο 2013 ποσό 23,70 ευρώ, Ιούνιο 2013, ποσό 76,83 ευρώ, Ιούλιο 2013, ποσό 50,27 ευρώ, Αύγουστο 2013, ποσό 103,40 ευρώ, Σεπτέμβριο 2013, ποσό 23,70 ευρώ, Οκτώβριο 2013, ποσό 76,83 ευρώ, Νοέμβριο 2013, ποσό 50,27 ευρώ, Δεκέμβριο 2013, ποσό 103,40 ευρώ, Ιανουάριο 2014, ποσό 23,70 ευρώ, Φεβρουάριο 2014, ποσό 78,10 ευρώ, Μάρτιο 2014, ποσό 78,10 ευρώ, Απρίλιο 2014, ποσό 78,10 ευρώ, Μάιο 2014 ποσό 23,70 ευρώ, Σεπτέμβριο 2014, ποσό 50,27 ευρώ, και Οκτώβριο 2014, ποσό 23,70 ευρώ. Δηλαδή συνολικά του οφείλεται για τις ανωτέρω αιτίες το ποσό των 3040,05 ευρώ. Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που με την εκκαλουμένη απόφαση του δέχθηκε ότι ο ενάγων κατά το χρονικό διάστημα από την πρόσληψη του στις 27-10-2010 έως 30-9-2012 παρείχε νυκτερινή εργασία καθημερινά (συμπεριλαμβανομένων και όλων των Κυριακών, κατά τα εκτιθέμενα στην αγωγή) επι τρεις και όχι πέντε ώρες, όπως αυτός ισχυρίζεται, ορθώς εκτίμησε τις αποδείξεις, και οι σχετικές περί του αντιθέτου αιτιάσεις ,που ο τελευταίος προβάλει με τον πρώτο λόγο της έφεσης του κατά το αντίστοιχο σκέλος του είναι απορριπτέες ως αβάσιμες. Αντιθέτως, αυτό έσφαλε κατά την εκτίμηση των αποδείξεων αναφορικά με τις παραδοχές του για το χρονικό διάστημα από 1-10-2012 έως 30-10-2013, ως προς το οποίο δέχθηκε ότι ο ενάγων παρείχε εργασία κατά τα Σάββατα από ώρα 17.00 έως τη Κυριακή ώρα 1.00 αντί ώρα 2.00, όπως αποδείχθηκε κατά τα ανωτέρω, ενώ ουδόλως του επιδίκασε ποσό προσαύξησης για το χρονικό διάστημα από 1-11-2013 έως 31-10-2014. Συνεπώς, ο πρώτος λόγος της έφεσης κατά το αντίστοιχο σκέλος του, με τον οποίο ο ενάγων παραπονείται για τις ανωτέρω πλημμέλειες, κατ’ορθή εκτίμηση του, πρέπει να γίνει δεκτός κατά το αντίστοιχο σκέλος του ως βάσιμος. Ακόμη, αυτός δικαιούται για την εργασία του κατά τις Κυριακές επιπλέον προσαύξηση 75% επι του νομίμου ημερομισθίου του για οκτώ ώρες (από ώρα 00.00 έως 1.00 και από ώρα 17.00 έως ώρα 0.00) για το χρονικό διάστημα από 27-10-2010 έως 30-9-2012 και εννέα ωρών (από ώρα 00.00 έως 2.00 και από ώρα 17.00 έως ώρα 0.00) για το χρονικό διάστημα από 1-10-2012 έως 31-10 -2014. Επομένως, αυτός δικαιούται προσαύξηση για παρασχεθείσα εργασία κατά τη Κυριακή για το χρονικό διάστημα από 27-10-2010 έως 30-10-2014 ως εξής : α) για το χρονικό διάστημα από 27-10-2010 έως 31-12-2010 384 ευρώ (192 ευρώ χ 2 μήνες) καθόσον εργάστηκε τέσσερις Κυριακές τον Νοέμβριο και 4 Κυριακές τον Δεκέμβριο χ 48 ευρώ προσαύξηση (8 ευρώ νόμιμο ωρομίσθιο χ 8 ώρες χ 75%), β) κατά τον χρονικό διάστημα 1-1-2011 έως 15-8-2011 :τον Ιανουάριο 2011 εργάστηκε 5 Κυριακές χ 48 ευρώ και δικαιούται 240 ευρώ, τον Φεβρουάριο 2011 εργάστηκε 4 Κυριακές χ 48 ευρώ και δικαιούται 192 ευρώ, τον Μάρτιο 2011, εργάστηκε 4 Κυριακές χ 48 ευρώ και δικαιούται 192 ευρώ, τον Απρίλιο 2011, εργάστηκε 4 Κυριακές χ 48 ευρώ και δικαιούται 192 ευρώ, τον Μάιο 2011, εργάστηκε 5 Κυριακές χ 48 ευρώ και δικαιούται 240 ευρώ,τον Ιούνιο 2011 εργάστηκε 4 Κυριακές χ 48 ευρώ και δικαιούται 192 ευρώ, τον Ιούλιο 2011, εργάστηκε 5 Κυριακές χ 48 ευρώ και δικαιούται 240 ευρώ, τον Αύγουστο 2011 έως 15-8-2011 εργάστηκε 2 Κυριακές χ 48 ευρώ και δικαιούται 96 ευρώ, γ) κατά το χρονικό διάστημα από 16-8-2011 έως 30-9-2012 : από 16-8-2011 έως 31-8-2011 εργάστηκε 2 Κυριακές χ 33,48 ευρώ προσαύξηση νόμιμου ωρομίσθιου (5,58 χ 8 χ 75%) και δικαιούται 66,96 ευρώ, τον Σεπτέμβριο 2011 εργάστηκε 4 Κυριακές χ 33,48 ευρώ και δικαιούται 133,92 ευρώ, τον Οκτώβριο 2011, εργάστηκε 5 Κυριακές χ 33,48 ευρώ και δικαιούται 167,40 ευρώ, τον Νοέμβριο 2011, εργάστηκε 4 Κυριακές χ 33,48 ευρώ και δικαιούται 133,92 ευρώ, τον Δεκέμβριο 2011, εργάστηκε 4 Κυριακές χ 33,48 ευρώ και δικαιούται 133,92 ευρώ, τον Ιανουάριο 2012, εργάστηκε 5 Κυριακές χ 33,48 ευρώ και δικαιούται 167,40 ευρώ, τον Φεβρουάριο 2012 εργάστηκε 4 Κυριακές χ 33,48 ευρώ και δικαιούται 133,92 ευρώ, τον Μάρτιο 2012, εργάστηκε 4 Κυριακές χ 33,48 ευρώ και δικαιούται 133,92 ευρώ, τον Απρίλιο 2012, , εργάστηκε 5 Κυριακές χ 33,48 ευρώ και δικαιούται 167,40 ευρώ, τον Μάιο 2012, εργάστηκε 4 Κυριακές χ 33,48 ευρώ και δικαιούται 133,92 ευρώ, τον Ιούνιο 2012, εργάστηκε 4 Κυριακές χ 33,48 ευρώ και δικαιούται 133,92 ευρώ, τον Ιούλιο 2012, εργάστηκε 5 Κυριακές χ 33,48 ευρώ και δικαιούται 167,40 ευρώ, τον Αύγουστο 2012, εργάστηκε 4 Κυριακές χ 33,48 ευρώ και δικαιούται 133,92 ευρώ και τον Σεπτέμβριο 2012, εργάστηκε, εργάστηκε 5 Κυριακές χ 33,48 ευρώ και δικαιούται 167,40 ευρώ, και τέλος δ) κατά το χρονικό διάστημα από 1-10-2012 έως 31-10-2014 τον Οκτώβριο 2012, εργάστηκε 4 Κυριακές χ 34,08 ευρώ προσαύξηση νόμιμου ωρομίσθιου (5,05 ευρώ χ 9 ώρες χ 75%) και δικαιούται 136,32 ευρώ, τον Νοέμβριο 2012, εργάστηκε 4 Κυριακές χ 34,08 ευρώ και δικαιούται 136,32 ευρώ, τον Δεκέμβριο 2012, εργάστηκε 5 Κυριακές χ 34,08 ευρώ και δικαιούται 170,40 ευρώ, τον Ιανουάριο 2013 εργάστηκε 4 Κυριακές χ 34,08 ευρώ και δικαιούται 136,32 ευρώ, Φεβρουάριο 2013 εργάστηκε 4 Κυριακές χ 34,08 ευρώ και δικαιούται 136,32 ευρώ, Μάρτιο 2013, εργάστηκε 5 Κυριακές χ 34,08 ευρώ και δικαιούται 170,40 ευρώ, τον Απρίλιο 2013, εργάστηκε 4 Κυριακές χ 34,08 ευρώ και δικαιούται 136,32 ευρώ, τον Μάιο 2013, εργάστηκε 4 Κυριακές χ 34,08 ευρώ και δικαιούται 136,32 ευρώ, τον Ιούνιο 2013, εργάστηκε 5 Κυριακές χ 34,08 ευρώ και δικαιούται 170,40 ευρώ, τον Ιούλιο 2013, εργάστηκε 4 Κυριακές χ 34,08 ευρώ και δικαιούται 136,32 ευρώ, Αύγουστο 2013, εργάστηκε 4 Κυριακές χ 34,08 ευρώ και δικαιούται 136,32 ευρώ, τον Σεπτέμβριο 2013, εργάστηκε 5 Κυριακές χ 34,08 ευρώ και δικαιούται 170,40 ευρώ, τον Οκτώβριο 2013, εργάστηκε 4 Κυριακές χ 34,08 ευρώ και δικαιούται 136,32 ευρώ, τον Νοέμβριο 2013, εργάστηκε 4 Κυριακές χ 34,08 ευρώ και δικαιούται 136,32 ευρώ, τον Δεκέμβριο 2013, εργάστηκε 5 Κυριακές χ 34,08 ευρώ και δικαιούται 170,40 ευρώ, τον Ιανουάριο 2014, εργάστηκε 4 Κυριακές χ 34,08 ευρώ και δικαιούται 136,32 ευρώ, τον Φεβρουάριο 2014, εργάστηκε 4 Κυριακές χ 34,08 ευρώ και δικαιούται 136,32 ευρώ, τον Μάρτιο 2014, εργάστηκε 5 Κυριακές χ 34,08 ευρώ και δικαιούται 170,40 ευρώ, τον Απρίλιο 2014,, εργάστηκε 4 Κυριακές χ 34,08 ευρώ και δικαιούται 136,32 ευρώ, τον Μάιο 2014, εργάστηκε 4 Κυριακές χ 34,08 ευρώ και δικαιούται 136,32 ευρώ, τον Αύγουστο 2014, εργάστηκε 1 Κυριακή δικαιούται 34,08 ευρώ, τον Σεπτέμβριο 2014, εργάστηκε 4 Κυριακές χ 34,08 ευρώ και δικαιούται 136,32 ευρώ και τον Οκτώβριο 2014, εργάστηκε 5 Κυριακές χ 34,08 ευρώ και δικαιούται 170,40 ευρώ. Από τις αποδείξεις πληρωμής του ενάγοντος που προσκομίζονται νόμιμα από τους εναγομένους προκύπτει ότι στον τελευταίο έχει καταβληθεί συνολικά ως αμοιβή για την ανωτέρω αιτία το ποσό των 4391,76 ευρώ και συγκεκριμένα : 138,06 ευρώ τον Ιανουάριο 2011, Αύγουστο 2011, 184,08 ευρώ Φεβρουάριο έως Απρίλιο 2011, Ιούλιο 2011, 230,10 ευρώ Μάιο 2011, 120,80 ευρώ Σεπτέμβριο 2011, 143,81 ευρώ Οκτώβριο 2011, Απρίλιο 2012, Ιούλιο 2012, Σεπτέμβριο 2012, 86,29 ευρώ Νοέμβριο 2011, 115,05 ευρώ Δεκέμβριο 2011, Φεβρουάριο 2011-Μάρτιο 2012 , Μάιο-Ιούνιο 2012, 143,81 ευρώ Ιανουάριο 2012,μ 28,76 ευρώ Αύγουστο 2012, 56,93 ευρώ Οκτώβριο 2012, 75,90 ευρώ Νοέμβριο –Δεκέμβριο 2012, Ιανουάριο, Φεβρουάριο 2013, Μάιο 2013, Σεπτέμβριο 2013, Ιανουάριο 2014, Μάιο –Ιούνιο 2014, Οκτώβριο 2014, 123,83 ευρώ Μάρτιο 2013, Ιούνιο 2013, 91,08 ευρώ Απρίλιο 2013, Ιούλιο 2013, Νοέμβριο 2013, Μάρτιο-Απρίλιο 2014, Σεπτέμβριο 2014, 132,83 ευρώ Οκτώβριο 2013, Φεβρουάριο 2014 και Ιούλιο 2014. Επομένως, οι εναγόμενοι συνεχίζουν να του οφείλουν για τις ανωτέρω αιτίες τα εξής ποσά : για προσαύξηση αμοιβής εργασίας κατά τις Κυριακές για τον Νοέμβριο έτους 2010, ποσό 192 ευρώ, Δεκέμβριο έτους 2010, ποσό 192 ευρώ, Ιανουάριο 2011, το ποσό των 101,94 ευρώ, τον Φεβρουάριο 2011, το ποσό των 7,92 ευρώ, τον Μάρτιο 2011, το ποσό των 7,92 ευρώ, τον Απρίλιο 2011, το ποσό των 7,92 ευρώ, τον Μάιο 2011, το ποσό των 9,90 ευρώ, τον Ιούνιο 2011, το ποσό των 192 ευρώ, τον Ιούλιο 2011 , το ποσό των 55,32 ευρώ, τον Αύγουστο 2011, το ποσό των 24,90 ευρώ, τον Σεπτέμβριο 2011, το ποσό των 13,12 ευρώ, τον Οκτώβριο 2011, το ποσό των 23,59 ευρώ, τον Νοέμβριο 2011, το ποσό των47,63 ευρώ, τον Δεκέμβριο 2011, το ποσό των 18,87 ευρώ, τον Ιανουάριο 2012, το ποσό των 23,59 ευρώ, τον Φεβρουάριο 2012 το ποσό των 18,87 ευρώ, τον Μάρτιο 2012 το ποσό των 18,87 ευρώ, τον Απρίλιο 2012, το ποσό των 23,59 ευρώ, τον Μάιο 2012, το ποσό των 18,87 ευρώ, τον Ιούνιο 2012, το ποσό των 18,87 ευρώ, τον Ιούλιο 2012, το ποσό των 23,59 ευρώ, τον Αύγουστο 2012, το ποσό των105,16 ευρώ, τον Σεπτέμβριο 2012, το ποσό των23,59 ευρώ, τον Οκτώβριο 2012 το ποσό των 79,39 ευρώ, τον Νοέμβριο 2012 το ποσό των 60,42 ευρώ, τον Δεκέμβριο 2012 το ποσό των 94,50 ευρώ, τον Ιανουάριο 2013 το ποσό των 60,42 ευρώ, τον Φεβρουάριο 2013 το ποσό των 60,42 ευρώ, τον Μάρτιο 2013 το ποσό των 46,57 ευρώ, τον Απρίλιο 2013, το ποσό των45,24 ευρώ, τον Μάιο 2013, το ποσό των 60,42 ευρώ, τον Ιούνιο 2013, το ποσό των 46,57 ευρώ, τον Ιούλιο 2013, το ποσό των 45,24 ευρώ, τον Αύγουστο 2013, το ποσό των 136,32 ευρώ, τον Σεπτέμβριο 2013, το ποσό των 94,50 ευρώ, τον Οκτώβριο 2013 το ποσό των 3,49 ευρώ, τον Νοέμβριο 2013 το ποσό των 45,24 ευρώ, τον Δεκέμβριο 2013 το ποσό των 170,40 ευρώ, τον Ιανουάριο 2014 το ποσό των 60,42 ευρώ, τον Φεβρουάριο 2014 το ποσό των3,49 ευρώ, τον Μάρτιο 2014 το ποσό των 79,32 ευρώ, τον Απρίλιο 2014, το ποσό των 45,24 ευρώ, τον Μάιο 2014, το ποσό των 60,42 ευρώ, τον Αύγουστο 2014, το ποσό των 34,08 ευρώ, τον Σεπτέμβριο 2014, το ποσό των 45,24 ευρώ, και τον Οκτώβριο 2014 το ποσό των 94,50 ευρώ. Δηλαδή συνολικά του οφείλεται το ποσό των 2641,88 ευρώ. Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που με την εκκαλουμένη απόφαση του δέχθηκε ότι ο ενάγων κατά το χρονικό διάστημα από την πρόσληψη του στις 27-10-2010 έως 30-9-2012 παρείχε εργασία κατά τις Κυριακές επι οκτώ και όχι δέκα ώρες, ορθώς εκτίμησε τις αποδείξεις, και οι σχετικές περί του αντιθέτου αιτιάσεις, που ο τελευταίος προβάλει με τον τέταρτο λόγο της έφεσης του κατά το αντίστοιχο σκέλος του είναι απορριπτέες ως αβάσιμες. Αντιθέτως, αυτό έσφαλε κατά την εκτίμηση των αποδείξεων αναφορικά με το υπόλοιπο χρονικό διάστημα από 1-10-2012 έως 30-10-2013, ως προς το οποίο δέχθηκε ότι ο ενάγων παρείχε εργασία κατά τα Σάββατα από ώρα 17.00 έως τη Κυριακή ώρα 1.00 αντί ώρα 2.00, όπως αποδείχθηκε κατά τα ανωτέρω, ενώ ουδόλως του επιδίκασε ποσό προσαύξησης για τις Κυριακές που εργάστηκε από 1-11-2013 έως 31-10-2014. Συνεπώς, ο ερευνώμενος λόγος της έφεσης κατά το αντίστοιχο σκέλος του, με τον οποίο ο ενάγων παραπονείται για τις ανωτέρω πλημμέλειες, κατ’ορθή εκτίμηση του, πρέπει να γίνει δεκτός κατά το αντίστοιχο σκέλος του ως βάσιμος. Εξάλλου σύμφωνα με τις ανωτέρω ουσιαστικές παραδοχές ο ενάγων κατά τις καθημερινές (Δευτέρα έως Παρασκευή) παρείχε εργασία 32 ωρών, και συνεπώς δεν δικαιούται αμοιβή για υπερεργασία και υπερωριακή απασχόληση. Τούτο δε καθόσον, προκειμένου για μισθωτούς που υπάγονται στο σύστημα της πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας, όπως ο ενάγων, η εργασία κατά το Σάββατο ως πέμπτη ημέρα λαμβάνεται υπόψη για τον προσδιορισμό της υπερεργασίας και συναριθμείται με την εργασία των άλλων ημερών μόνο, εαν ως ημέρα ανάπαυσης του εργαζομένου λόγω του πενθημέρου καθορίζεται άλλη ημέρα της εβδομάδας με ατομική συμφωνία, κατά το άρθρο 42 παρ.5 του Ν. 1892/1990, όπως η παράγραφος αυτή αντικαταστάθηκε με το άρθρο 23 του Ν. 1957/1991 (ΑΠ 6/2012, ΑΠ 1404/2009), περίπτωση που δεν συντρέχει εν προκειμένω, ενώ τέλος η εργασία κατά την ημέρα αυτή (ως έκτη ημέρα της εβδομάδας) δεν δύναται να εξομοιωθεί με εργάσιμο ακόμη κι αν παρέχεται τακτικά εργασία από το μισθωτό. Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ορθώς απέρριψε ως ουσιαστικά αβάσιμα τα αντίστοιχα αγωγικά κονδύλια, έστω και με ελλιπή αιτιολογία που συμπληρώνεται αντιστοίχως με την παρούσα, και ο δεύτερος και τρίτος λόγος της έφεσης, με τους οποίους υποστηρίζονται τα αντίθετα πρέπει να απορριφθούν ως ουσιαστικά αβάσιμοι.
Από το συνδυασμό των ως άνω διατάξεων με αυτές των άρθρων 3 παρ. 16 του ν. 4504/1966 (που αφορά στο επίδομα αδείας), των άρθρων 648, 653, 666, 679 ΑΚ, της κυρωθείσας με το ν. 3248/1955 υπ` αριθ. 95/1949 Διεθνούς Συμβάσεως “περί προστασίας του ημερομισθίου” και των άρθρων 2 της κυρωθείσας με το ν. 133/1975 από 26-2-1975 ΕΓΣΣΕ, 1 παρ.1 του ν. 435/1976, 1 παρ.2 του ν. 1082/1980 και των κατά καιρούς εκδοθεισών υπουργικών αποφάσεων “περί χορηγήσεως δώρων για τις εορτές του Πάσχα και των Χριστουγέννων”, συνάγεται ότι ως “συνήθεις αποδοχές”, ταυτιζόμενες εννοιολογικά με τις “τακτικές αποδοχές”, με βάση τις οποίες υπολογίζονται οι αποδοχές και το επίδομα αδείας, καθώς και τα επιδόματα εορτών Πάσχα και Χριστουγέννων και εξευρίσκεται το ωρομίσθιο και η προσαύξηση για την παρεχόμενη υπερωριακή εργασία, νοούνται ο συμβατικός ή νόμιμος μισθός ή το ημερομίσθιο, καθώς και οποιαδήποτε άλλη πρόσθετη εργοδοτική παροχή, σε χρήμα ή σε είδος, που καταβάλλεται κατά τη διάρκεια της συμβάσεως εργασίας, με την προϋπόθεση ότι η παροχή αυτή δίδεται σταθερά και μόνιμα ως αντάλλαγμα της παρεχόμενης εργασίας. Έτσι, εφόσον παρέχονται τακτικά και σταθερά, περιλαμβάνονται στις τακτικές αποδοχές, μεταξύ άλλων, η αμοιβή για υπερεργασία και για νόμιμη υπερωριακή απασχόληση, καθώς και οι προσαυξήσεις για την παροχή εργασίας κατά τη νύκτα, τις Κυριακές και τις αργίες και γενικά κάθε προσαύξηση του βασικού μισθού ή του ημερομισθίου (ΟλΑΠ 5/2011). Δεν συμπεριλαμβάνεται, όμως, σ` αυτές το επίδομα αδείας, διότι αυτό υπολογίζεται με βάση τις αποδοχές αδείας (ΑΠ 414, 2017, 522/2015, ΑΠ 1334/2014 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Εν προκειμένω ο ενάγων δικαιούται για Δώρο Χριστουγέννων 2011 έναν μισθό 1277,75 ευρώ + προσαύξηση 75% για την τακτικώς παρασχόμενη εργασία του κατά τις Κυριακές {ποσού (51,11 ημερομίσθιο χ 75%) 38,33 ευρώ Χ 4 Κυριακές ,δηλαδή 153,32 ευρώ} =1431,07 ευρώ χ 0,04166 (αναλογία επιδόματος αδείας) =59.61 ευρώ και συνολικά 1490,68 ευρώ, για Δώρο Χριστουγέννων 2012 έναν μισθό 1277,75 ευρώ + προσαύξηση 75% για την τακτικώς παρασχόμενη εργασία του κατά τις Κυριακές {ποσού (51,11 ημερομίσθιο χ 75%) 38,33 ευρώ Χ 4 Κυριακές, δηλαδή 153,32 ευρώ} =1431,07 ευρώ χ 0,04166 (αναλογία επιδόματος αδείας) =59.61 ευρώ και συνολικά 1490,18 ευρώ, για Δώρο Χριστουγέννων 2013 έναν μισθό 843,54 ευρώ + προσαύξηση 75% για την τακτικώς παρασχόμενη εργασία του κατά τις Κυριακές {ποσού (33,72 ημερομίσθιο χ 75%) 25,29 ευρώ Χ 4 Κυριακές, δηλαδή 101,16 ευρώ} =944,34 ευρώ χ 0,04166 (αναλογία επιδόματος αδείας) =39,34 ευρώ και συνολικά 983,68 ευρώ,, και τέλος ,για Δώρο Χριστουγέννων 2014 έναν μισθό 843,18 ευρώ + προσαύξηση 75% για την τακτικώς παρασχόμενη εργασία του κατά τις Κυριακές {ποσού (33,72 ημερομίσθιο χ 75%) 25,429 ευρώ Χ 4 Κυριακές, δηλαδή 101,16 ευρώ} =944,34 ευρώ χ 0,04166 (αναλογία επιδόματος αδείας) =39,34 ευρώ και συνολικά 983,68 ευρώ. Από τις αποδείξεις πληρωμής του ενάγοντος, που προσκομίζονται νόμιμα με επίκληση από τους εναγόμενους προκύπτει ότι αυτός έλαβε το ποσό των 885,56 ευρώ για Δώρο Χριστουγέννων 2011, 1099,96 ευρώ για Δώρο Χριστουγέννων έτους 2012, 1054,90 ευρώ για Δώρο Χριστουγέννων 2013 ενώ δεν έλαβε Δώρο Χριστουγέννων έτους 2014. Συνεπώς, αυτός δικαιούται για διαφορά Δώρου Χριστουγέννων 2011 το ποσό των 389,85 ευρώ (δεδομένου ότι με την αγωγή ζητεί αντιστοίχως το ποσό των 1275,41 ευρώ , μείον 885,56 ευρώ) και για διαφορά Δώρου Χριστουγέννων 2012 το ποσό των 175,45 ευρώ (ομοίως 1275,41 ευρώ κατά τα αιτούμενα με την αγωγή μείον 1099,96 ευρώ). Περαιτέρω, καθόσον το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο υπολόγισε τα δικαιούμενα Δώρα ετών 2013 και 2014, στο μεγαλύτερο ποσό των 1106,45 ευρώ και οι εναγόμενοι δεν έχουν ασκήσει αντίθετη έφεση, ο ενάγων δικαιούται για Δώρο Χριστουγέννων έτους 2013 το ποσό των 51,55 ευρώ (1106,45 ευρώ μείον 1054,90 ευρώ), και για Δώρο Χριστουγέννων 2014 το ποσό των 1106,45 ευρώ. Ενόψει των ανωτέρω, και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε το ίδιο και αναγνώρισε τα ως άνω ποσά ως οφειλόμενα στον ενάγοντα ενώ απέρριψε κατά τα λοιπά ως ουσιαστικά αβάσιμο το αντίστοιχο αγωγικό κονδύλιο, κατά μερική παραδοχή σχετικής ένστασης εξόφλησης που προέβαλαν παραδεκτά οι εναγόμενοι ,δεν έσφαλε κατά την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου ούτε εκτίμησε πλημμελώς τις αποδείξεις και ο σχετικός πέμπτος λόγος της έφεσης πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος. Τέλος, αυτός δικαιούται επιπλέον και αναλογία του επιδόματος Χριστουγέννων 2010, διότι εργάστηκε από 27-10-2010 έως 31-12-2010, δηλαδή για 64 ημέρες, ήτοι 3,36 δεκαεννιαήμερα χ 2 ημερομίσθια ποσού 40 ευρώ (υπολογιζόμενο επι του καταβαλλόμενου συμβατικού μισθού, ποσού 1000 ευρώ) πλέον προσαύξησης της αμοιβής του για την τακτικώς παρασχόμενη εργασία του κατά τις Κυριακές , 30 ευρώ =470,40 πλέον αναλογίας επιδόματος αδείας χ 0,04166, ήτοι συνολικά το ποσό των 490 ευρώ, το οποίο εν τούτοις δεν του επιδικάσθηκε πρωτοδίκως. Καθόσον δε στον σχετικό λόγο έφεσης, που βάλλει κατά του συγκεκριμένου κονδυλίου του Δώρου Χριστουγέννων ο ενάγων και ήδη εκκαλών δεν προβάλλει ειδική προς τούτο αιτίαση ως προς τη σιωπηρή απόρριψη του αιτήματος, το Δικαστήριο τούτο δεσμευόμενο κατ άρθρο 522 ΚΠολΔ από την κρίση του πρωτοβάθμιου δεν δύναται να επιδικάσει στον ενάγοντα το ανωτέρω ποσό. Επιπλέον ο ενάγων δικαιούται για Δώρο Πάσχα έτους 2011 το ποσό των 1490,68 ευρώ (σύνολο τακτικών αποδοχών πλέον αναλογίας επιδόματος αδείας) :2, ήτοι ποσό 745,34 ευρώ, Για Δώρο Πάσχα έτους 2012 το ποσό των 1490,68 ευρώ (σύνολο τακτικών αποδοχών πλέον αναλογίας επιδόματος αδείας) :2, ήτοι ποσό 745,34 ευρώ, για Δώρο Πάσχα έτους 2013 το ποσό των 983,68 ευρώ (σύνολο τακτικών αποδοχών πλέον αναλογίας επιδόματος αδείας) :2, ήτοι ποσό 491,84 ευρώ, και για Δώρο Πάσχα 2014 το ποσό των 983,68 ευρώ (σύνολο τακτικών αποδοχών πλέον αναλογίας επιδόματος αδείας) :2, ήτοι ποσό 491,84 ευρώ. Για τις ανωτέρω αιτίες αυτός έχει λάβει, βάσει των προαναφερόμενων αποδείξεων πληρωμής το ποσό των 791,30 ευρώ για Δώρο Πάσχα έτους 2011, το ποσό των 932,42 ευρώ για Δώρο Πάσχα έτους 2012, το ποσό των 544,57 ευρώ για Δώρο Πάσχα έτους 2013, και το ποσό των 539,31 ευρώ για Δώρο Πάσχα έτους 2014. Συνεπώς οι σχετικές αξιώσεις του έχουν εξοφληθεί πλήρως. Επομένως και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που απέρριψε ως ουσιαστικά αβάσιμο το αντίστοιχο αγωγικό κονδύλιο κατά παραδοχή σχετικής ένστασης εξόφλησης που προέβαλαν παραδεκτά οι εναγόμενοι δεν έσφαλε κατά την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου ούτε εκτίμησε πλημμελώς τις αποδείξεις και ο σχετικός έκτος λόγος της έφεσης πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος. Περαιτέρω, ο ενάγων δικαιούται για αποδοχές αδείας :α) έτους 2011 το ποσό των 1467,34 ευρώ (1277,75 ευρώ +προσαύξηση 75% για την τακτικώς παρασχόμενη εργασία του κατά τις Κυριακές {ποσού (51,11 ημερομίσθιο χ 75%) 38,33 ευρώ Χ 4 Κυριακές, δηλαδή 153,32 ευρώ} =1431,07 ευρώ πλέον 7,66 ευρώ ωρομίσθιο χ 25% προσαύξηση νυκτερινής εργασίας χ 3 ώρες χ 26 ημέρες= 148,98 ευρώ (πλην όμως το ποσό αυτό περιορίζεται κατά τα αιτούμενα σε 36,27 ευρώ, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ενάγοντος), β) έτους 2012 ομοίως το ποσό των 1467,34 ευρώ, γ) έτους 2013 το ποσό των 980,61 ευρώ (843,18 ευρώ + προσαύξηση 75% για την τακτικώς παρασχόμενη εργασία του κατά τις Κυριακές {ποσού (33,72 ημερομίσθιο χ 75%) 25,29 ευρώ Χ 4 Κυριακές, δηλαδή 101,16 ευρώ} =944,34 ευρώ πλέον 5,09 ευρώ ωρομίσθιο χ 25% προσαύξηση νυκτερινής εργασίας χ 3 ώρες χ 26 ημέρες=99,06 ευρώ πλέον μιας ώρας νυκτερινής εργασίας κατά τις Κυριακές(5,09 χ 25% χ 4= 5,08 ευρώ) (πλην όμως το ποσό αυτό περιορίζεται κατά τα αιτούμενα σε 36,27 ευρώ, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ενάγοντος) και δ) έτους 2014 ομοίως το ποσό των 980,61 ευρώ. Από τις προσκομιζόμενες ως άνω αποδείξεις προκύπτει ότι αυτός έχει λάβει για αποδοχές αδείας 2011 το ποσό των 980,11 ευρώ, έτους 2012 το ποσό των 1104,73 ευρώ, έτους 2013 το ποσό των 1288,85 ευρώ και έτους 2014 το ποσό των 1040,53 ευρώ. Συνεπώς συνεχίζει να του οφείλεται για αποδοχές αδείας έτους 2011 το ποσό των (1435 ευρώ, κατά τα αιτούμενα με την αγωγή μείον 980,11 ευρώ=) 454,89 ευρώ και έτους 2012 το ποσό των (1435 ευρώ, κατά τα αιτούμενα με την αγωγή μείον 1104,73 ευρώ=) 330,27 ευρώ, ενώ οι αποδοχές αδείας των ετών 2013 και 2014 έχουν εξοφληθεί, σύμφωνα με τα ανωτέρω. Ήτοι συνολικά αυτός δικαιούται για την ανωτέρω αιτία το ποσό των 785,16 ευρώ. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ορθώς επιδίκασε για αποδοχές αδείας ετών 2011 και 2012 τα ανωτέρω ποσά, και απέρριψε την αξίωση του ενάγοντος για τα έτη 2013 και 2014 κατά μερική παραδοχή σχετικής ένστασης εξόφλησης που προέβαλαν παραδεκτά οι εναγόμενοι και ο ερευνώμενος έβδομος λόγος της έφεσης πρέπει να απορριφθεί κατά το μέρος αυτό ως ουσιαστικά αβάσιμος. Ομοίως, ο ενάγων δικαιούται για επίδομα αδείας 2010 το ποσό των 197,20 ευρώ (1000 ευρώ πλέον νόμιμης προσαύξησης για εργασία κατά τις (4) Κυριακές, 120 ευρώ, και νυκτερινή εργασία (6 ευρώ ωρομίσθιο χ 25% χ 3 χ 25) =112,50 ευρώ χ 4/25 (δεδομένου ότι αυτός εργάστηκε για δύο μήνες), το οποίο, όμως, αυτός υπολογίζει στην αγωγή του σε 179,37 ευρώ, έτους 2011 το ποσό των 1467,34 /2 = 733,67 ευρώ, έτους 2012 ομοίως το ποσό των 733,67, έτους 2013 980,61/2 =490,30 ευρώ και έτους 2014 το ποσό των 490,30 ευρώ. Από τις προσκομιζόμενες ως άνω αποδείξεις προκύπτει ότι αυτός έχει λάβει για επίδομα αδείας 2011 το ποσό των 553,08 ευρώ, έτους 2012 το ποσό των 842,76 ευρώ, έτους 2013 το ποσό των 513,94 ευρώ και έτους 2014 το ποσό των 513,94 ευρώ. Συνεπώς , συνεχίζει να του οφείλεται για επίδομα έτους 2010 το ποσό των 179,37 ευρώ, έτους 2011 το ποσό των (717,75 ευρω, κατά τα αιτούμενα με την αγωγή μείον 553,08) 164,67 ευρώ, ενώ για τα έτη 2013 και 2014 έχει εξοφληθεί, πλην, όμως, επειδή με την εκκαλουμένη για τα εν λόγω έτη 2013 και 2014 του επιδικάσθηκαν τα ποσά των 79,16 ευρώ για κάθε έτος, η παραδοχή αυτή είναι δεσμευτική για το Δικαστήριο τούτο, επειδή δεν δύναται να χειροτερεύσει η θέση του ενάγοντος-εκκαλούντος, ενώ τέλος η αντίστοιχη αξίωση του ενάγοντος για το έτος 2012 έχει εξοφληθεί. Ήτοι συνολικά αυτός δικαιούται για την ανωτέρω αιτία το ποσό των 502,36 ευρώ. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την εκκαλουμένη επιδίκασε για επιδόματα αδείας ετών 2010-2014 τα ανωτέρω ποσά, και απέρριψε την αξίωση του ενάγοντος για το έτος 2012 κατά μερική παραδοχή σχετικής ένστασης εξόφλησης που προέβαλαν παραδεκτά οι εναγόμενοι δεν έσφαλε κατά την εκτίμηση των αποδείξεων και ο ερευνώμενος έβδομος λόγος της έφεσης πρέπει να απορριφθεί κατά το μέρος αυτό ως ουσιαστικά αβάσιμος. Τέλος, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων ελάμβανε την ετήσια άδεια αναψυχής που δικαιούταν, σύμφωνα και με τα όσα βεβαιώνουν ενόρκως οι μάρτυρες των εναγόμενων, ενώ και ο μάρτυς του ενάγοντος, που εξετάστηκε στο ακροατήριο, κατέθεσε ότι ελάμβανε άδεια αν βόλευε το μαγαζί, δίχως να διευκρινίζει περαιτέρω αν υπήρξαν έτη και ποιά, κατά τα οποία ο ενάγων δεν έλαβε την αιτηθείσα άδεια. Συνεπώς ορθώς το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο απέρριψε τη σχετική απαίτηση του ενάγοντος για επιδίκαση αστικής ποινής σε βάρος των εναγομένων για μη χορηγηθείσα αιτηθείσα άδεια αναψυχής και ο σχετικός όγδοος λόγος της έφεσης, με τον οποίο αυτός υποστηρίζει τα αντίθετα πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Κατόπιν τούτου, εφόσον δεν υπάρχουν προς έρευνα άλλοι λόγοι έφεσης, πρέπει αυτή να γίνει δεκτή στην ουσία της κατά τα ανωτέρω, να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση στο σύνολό της και κατά το μη θιγέν μέρος αυτής, χάριν της ενότητας της εκτέλεσης εν ευρεία έννοια, ώστε να εκδοθεί ενιαία απόφαση, στην οποία να περιλαμβάνονται όσα κεφάλαια της προσβαλλομένης απόφασης παρέμειναν αλώβητα και όσα έχουν μεταρρυθμισθεί στην προκειμένη κατ’ έφεση δίκη (Σ. Σαμουήλ, Η έφεση, έκδοση 2003, σελ. 430 επ., ΑΠ 1279/2004 ΕλλΔνη 2005.141, ΕφΠειρ 50/2016, 602/2011, ΕφΛαμ 18 και 15/2011 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ), εν συνεχεία δε, αφού κρατηθεί η υπόθεση από το Δικαστήριο τούτο (άρθρο 535 παρ. 1 ΚΠολΔ), να αναδικαστεί η ένδικη αγωγή, και Α) να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να καταβάλουν στον ενάγοντα για νυκτερινή εργασία μηνός Νοεμβρίου 2010, ποσό 159,16 ευρώ, Δεκεμβρίου 2010 ποσό 159,16 ευρώ, Ιανουαρίου, Φεβρουαρίου, Μαρτίου, Απριλίου, Μαΐου, Ιουνίου και Ιουλίου 2011, ποσό 159,16 ευρώ για κάθε μήνα, Αύγουστο 2011 ποσό 134,64 ευρώ, Σεπτέμβριο 2011, ποσό 110,13 ευρώ, Οκτώβριο 2011 ποσό 110,13 ευρώ, Νοέμβριο 2011, ποσό 23,84 ευρώ, Αύγουστο 2012 ποσό 69,86 ευρώ, Οκτώβριο 2012 ποσό 50,27 ευρώ, Νοέμβριο 2012 ποσό 23,70 ευρώ, Δεκέμβριο 2012 ποσό 46,47 ευρώ, Ιανουάριο 2013, ποσό 23,70 ευρώ, Φεβρουάριο 2013, ποσό 23,70 ευρώ, Μάρτιο 2013, ποσό 76,83 ευρώ, Απρίλιο 2013, ποσό 50,27 ευρώ, Μάιο 2013 ποσό 23,70 ευρώ, Ιούνιο 2013, ποσό 76,83 ευρώ, Ιούλιο 2013, ποσό 50,27 ευρώ ,Αύγουστο 2013, ποσό 103,40 ευρώ, Σεπτέμβριο 2013, ποσό 23,70 ευρώ, Οκτώβριο 2013, ποσό 76,83 ευρώ, Νοέμβριο 2013, ποσό 50,27 ευρώ, Δεκέμβριο 2013, ποσό 103,40 ευρώ, Ιανουάριο 2014, ποσό 23,70 ευρώ, Φεβρουάριο 2014, ποσό 78,10 ευρώ, Μάρτιο 2014, ποσό 78,10 ευρώ, Απρίλιο 2014, ποσό 78,10 ευρώ, Μάιο 2014 ποσό 23,70 ευρώ, Σεπτέμβριο 2014, ποσό 50,27 ευρώ , και Οκτώβριο 2014, ποσό 23,70 ευρώ. Δηλαδή συνολικά το ποσό των 3040,05 ευρώ. Β) να αναγνωριστεί ότι αυτοί οφείλουν να του καταβάλουν : 1) για προσαύξηση αμοιβής εργασίας κατά τις Κυριακές για τον Νοέμβριο έτους 2010, ποσό 192 ευρώ, Δεκέμβριο έτους 2010, ποσό 192 ευρώ, Ιανουάριο 2011, το ποσό των 101,94 ευρώ, τον Φεβρουάριο 2011, το ποσό των 7,92 ευρώ, τον Μάρτιο 2011, το ποσό των7,92 ευρώ, τον Απρίλιο 2011, το ποσό των 7,92 ευρώ, τον Μάιο 2011, το ποσό των 9,90 ευρώ, τον Ιούνιο 2011, το ποσό των 192 ευρώ, τον Ιούλιο 2011, το ποσό των 55,32 ευρώ, τον Αύγουστο 2011, το ποσό των 24,90 ευρώ, τον Σεπτέμβριο 2011, το ποσό των 13,12 ευρώ, τον Οκτώβριο 2011, το ποσό των 23,59 ευρώ, τον Νοέμβριο 2011, το ποσό των 47,63 ευρώ, τον Δεκέμβριο 2011, το ποσό των 18,87 ευρώ, τον Ιανουάριο 2012, το ποσό των 23,59 ευρώ, τον Φεβρουάριο 2012 το ποσό των 18,87 ευρώ, τον Μάρτιο 2012 το ποσό των 18,87 ευρώ, τον Απρίλιο 2012, το ποσό των 23,59 ευρώ, τον Μάιο 2012, το ποσό των 18,87 ευρώ, τον Ιούνιο 2012, το ποσό των 18,87 ευρώ, τον Ιούλιο 2012, το ποσό των 23,59 ευρώ, τον Αύγουστο 2012, το ποσό των 105,16 ευρώ, τον Σεπτέμβριο 2012, το ποσό των 23,59 ευρώ, τον Οκτώβριο 2012 το ποσό των 79,39 ευρώ, τον Νοέμβριο 2012 το ποσό των 60,42 ευρώ, τον Δεκέμβριο 2012 το ποσό των 94,50 ευρώ, τον Ιανουάριο 2013 το ποσό των 60,42 ευρώ, τον Φεβρουάριο 2013 το ποσό των 60,42 ευρώ, τον Μάρτιο 2013 το ποσό των 46,57 ευρώ, τον Απρίλιο 2013, το ποσό των45,24 ευρώ, τον Μάιο 2013, το ποσό των 60,42 ευρώ, τον Ιούνιο 2013, το ποσό των 46,57 ευρώ, τον Ιούλιο 2013, το ποσό των 45,24 ευρώ, τον Αύγουστο 2013, το ποσό των 136,32 ευρώ, τον Σεπτέμβριο 2013, το ποσό των 94,50 ευρώ, τον Οκτώβριο 2013 το ποσό των 3,49 ευρώ, τον Νοέμβριο 2013 το ποσό των 45,24 ευρώ, τον Δεκέμβριο 2013 το ποσό των 170,40 ευρώ, τον Ιανουάριο 2014 το ποσό των 60,42 ευρώ, τον Φεβρουάριο 2014 το ποσό των 3,49 ευρώ, τον Μάρτιο 2014 το ποσό των 79,32 ευρώ, τον Απρίλιο 2014, το ποσό των 45,24 ευρώ, τον Μάιο 2014, το ποσό των 60,42 ευρώ, τον Αύγουστο 2014, το ποσό των 34,08 ευρώ, τον Σεπτέμβριο 2014, το ποσό των 45,24 ευρώ, και τον Οκτώβριο 2014 το ποσό των 94,50 ευρώ, και συνολικά το ποσό των 2641,88 ευρώ, 2) για διαφορά Δώρου Χριστουγέννων 2011 το ποσό των 389,85 ευρώ, Δώρου Χριστουγέννων 2012 το ποσό των 175,45 ευρώ, Δώρου Χριστουγέννων έτους 2013 το ποσό των 51,55 ευρώ και Δώρου Χριστουγέννων 2014 το ποσό των 1106,45 ευρώ. 3) για αποδοχές αδείας έτους 2011 το ποσό των 454,89 ευρώ και έτους 2012 το ποσό των 330,27 ευρώ, 4) για επίδομα έτους 2010 το ποσό των 179,37 ευρώ, έτους 2011 το ποσό των 164,67 ευρώ, έτους 2013 το ποσό των 79,16 και έτους 2014 το ποσό των 79,16 ευρώ, με το νόμιμο τόκο, για μεν τη προσαύξηση της αμοιβής για νυκτερινή εργασία και εργασία κατά την Κυριακή από τη πρώτη ημέρα του επομένου μήνα από εκείνον στον οποίο αφορά η κάθε επιμέρους μηναία αξίωση, για δε τα ποσά των επιδομάτων Χριστουγέννων, αποδοχών και επιδομάτων αδείας από την πρώτη ημέρα του επόμενου έτους στο οποίο αφορούν. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος, και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, κατόπιν υποβολής σχετικού αιτήματος, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος των εναγομένων, λόγω της εν μέρει νίκης του και αναλογικώς προς αυτήν, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό (άρθρα 178 παρ. 1, 183 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ) και υπολογιζόμενα σύμφωνα με το άρθρο 69 παρ. 1 εδ. α Ν. 4194/2013 (Κώδικος Περί Δικηγόρων), σε συνδυασμό με τα άρθρα 68 παρ. 1 και 63 παρ. 1 του ιδίου Κώδικα, που εφαρμόζονται στην προκειμένη περίπτωση.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ την έφεση με την παρουσία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ την έφεση τυπικά και κατ’ουσίαν.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την με αριθμό 20/2016 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που έκρινε επι της με αριθμό κατάθεσης ……… αγωγής.
ΚΡΑΤΕΙ και ΔΙΚΑΖΕΙ την αγωγή.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τους εναγόμενους να καταβάλουν εις ολόκληρον στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των 3040,05 ευρώ για νυκτερινή εργασία και ειδικότερα για εργασία μηνός Νοεμβρίου 2010, ποσό 159,16 ευρώ, Δεκεμβρίου 2010 ποσό 159,16 ευρώ, Ιανουαρίου, Φεβρουαρίου, Μαρτίου, Απριλίου, Μαΐου, Ιουνίου και Ιουλίου 2011, ποσό 159,16 ευρώ για κάθε μήνα, Αύγουστο 2011 ποσό 134,64 ευρώ, Σεπτέμβριο 2011, ποσό 110,13 ευρώ, Οκτώβριο 2011 ποσό 110,13 ευρώ, Νοέμβριο 2011, ποσό 23,84 ευρώ, Αύγουστο 2012 ποσό 69,86 ευρώ, Οκτώβριο 2012 ποσό 50,27 ευρώ, Νοέμβριο 2012 ποσό 23,70 ευρώ, Δεκέμβριο 2012 ποσό 46,47 ευρώ, Ιανουάριο 2013, ποσό 23,70 ευρώ, Φεβρουάριο 2013, ποσό 23,70 ευρώ, Μάρτιο 2013, ποσό 76,83 ευρώ, Απρίλιο 2013, ποσό 50,27 ευρώ, Μάιο 2013 ποσό 23,70 ευρώ, Ιούνιο 2013, ποσό 76,83 ευρώ, Ιούλιο 2013, ποσό 50,27 ευρώ, Αύγουστο 2013, ποσό 103,40 ευρώ, Σεπτέμβριο 2013, ποσό 23,70 ευρώ, Οκτώβριο 2013, ποσό 76,83 ευρώ, Νοέμβριο 2013, ποσό 50,27 ευρώ, Δεκέμβριο 2013, ποσό 103,40 ευρώ, Ιανουάριο 2014, ποσό 23,70 ευρώ, Φεβρουάριο 2014, ποσό 78,10 ευρώ, Μάρτιο 2014, ποσό 78,10 ευρώ, Απρίλιο 2014, ποσό 78,10 ευρώ, Μάιο 2014 ποσό 23,70 ευρώ, Σεπτέμβριο 2014, ποσό 50,27 ευρώ, και Οκτώβριο 2014, ποσό 23,70 ευρώ με το νόμιμο τόκο από τη πρώτη ημέρα του επομένου μήνα από εκείνον στον οποίο αφορά η κάθε επιμέρους μηναία αξίωση.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι οι εναγόμενοι υποχρεούνται να καταβάλουν εις ολόκληρον έκαστος στον ενάγοντα 1) για προσαύξηση αμοιβής εργασίας κατά τις Κυριακές για τον Νοέμβριο έτους 2010, ποσό 192 ευρώ, Δεκέμβριο έτους 2010, ποσό 192 ευρώ, Ιανουάριο 2011, το ποσό των 101,94 ευρώ, τον Φεβρουάριο 2011, το ποσό των 7,92 ευρώ, τον Μάρτιο 2011, το ποσό των 7,92 ευρώ, τον Απρίλιο 2011, το ποσό των 7,92 ευρώ, τον Μάιο 2011, το ποσό των 9,90 ευρώ, τον Ιούνιο 2011, το ποσό των 192 ευρώ, τον Ιούλιο 2011, το ποσό των 55,32 ευρώ, τον Αύγουστο 2011, το ποσό των 24,90 ευρώ, τον Σεπτέμβριο 2011, το ποσό των 13,12 ευρώ, τον Οκτώβριο 2011, το ποσό των 23,59 ευρώ, τον Νοέμβριο 2011, το ποσό των 47,63 ευρώ, τον Δεκέμβριο 2011, το ποσό των 18,87 ευρώ, τον Ιανουάριο 2012, το ποσό των 23,59 ευρώ, τον Φεβρουάριο 2012 το ποσό των 18,87 ευρώ, τον Μάρτιο 2012 το ποσό των 18,87 ευρώ, τον Απρίλιο 2012, το ποσό των 23,59 ευρώ, τον Μάιο 2012, το ποσό των 18,87 ευρώ, τον Ιούνιο 2012, το ποσό των 18,87 ευρώ, τον Ιούλιο 2012, το ποσό των 23,59 ευρώ, τον Αύγουστο 2012, το ποσό των 105,16 ευρώ, τον Σεπτέμβριο 2012, το ποσό των23,59 ευρώ, τον Οκτώβριο 2012 το ποσό των 79,39 ευρώ, τον Νοέμβριο 2012 το ποσό των 60,42 ευρώ, τον Δεκέμβριο 2012 το ποσό των 94,50 ευρώ, τον Ιανουάριο 2013 το ποσό των 60,42 ευρώ, τον Φεβρουάριο 2013 το ποσό των 60,42 ευρώ, τον Μάρτιο 2013 το ποσό των 46,57 ευρώ, τον Απρίλιο 2013, το ποσό των45,24 ευρώ, τον Μάιο 2013, το ποσό των 60,42 ευρώ, τον Ιούνιο 2013, το ποσό των 46,57 ευρώ, τον Ιούλιο 2013, το ποσό των 45,24 ευρώ, τον Αύγουστο 2013, το ποσό των 136,32 ευρώ, τον Σεπτέμβριο 2013, το ποσό των 94,50 ευρώ, τον Οκτώβριο 2013 το ποσό των 3,49 ευρώ, τον Νοέμβριο 2013 το ποσό των 45,24 ευρώ, τον Δεκέμβριο 2013 το ποσό των 170,40 ευρώ, τον Ιανουάριο 2014 το ποσό των 60,42 ευρώ, τον Φεβρουάριο 2014 το ποσό των3,49 ευρώ, τον Μάρτιο 2014 το ποσό των 79,32 ευρώ, τον Απρίλιο 2014, το ποσό των 45,24 ευρώ, τον Μάιο 2014, το ποσό των 60,42 ευρώ, τον Αύγουστο 2014, το ποσό των 34,08 ευρώ, τον Σεπτέμβριο 2014, το ποσό των 45,24 ευρώ, και τον Οκτώβριο 2014 το ποσό των 94,50 ευρώ, και συνολικά το ποσό των 2641,88 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από τη πρώτη ημέρα του επομένου μήνα από εκείνον στον οποίο αφορά η κάθε επιμέρους μηναία αξίωση, 2) για διαφορά Δώρου Χριστουγέννων 2011 το ποσό των 389,85 ευρώ, Δώρου Χριστουγέννων 2012 το ποσό των 175,45 ευρώ, Δώρου Χριστουγέννων έτους 2013 το ποσό των 51,55 ευρώ και Δώρου Χριστουγέννων 2014 το ποσό των 1106,45 ευρώ. 3) για αποδοχές αδείας έτους 2011 το ποσό των 454,89 ευρώ, έτους 2012 το ποσό των 330,27 ευρώ, 4) για επίδομα έτους 2010 το ποσό των 179,37 ευρώ, έτους 2011 το ποσό των 164,67 ευρώ, έτους 2013 το ποσό των 79,16 και έτους 2014 το ποσό των 79,16 ευρώ, με το νόμιμο τόκο, από την πρώτη ημέρα του επόμενου έτους στο οποίο αφορούν.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ εν μέρει τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας σε βάρος των εναγόμενων , και τα ορίζει στο ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 25 Μαΐου 2018, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ