Αριθμός απόφασης 454/2018 - ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Αριθμός Απόφασης: 454/2018

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

[ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ]

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Ευγενία Τσιώρα, Εφέτη, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου και από τη Γραμματέα Κ. Δ..

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η υπό κρίση από 19/05/2017 έφεση, η οποία κατατέθηκε στη Γραμματεία του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, με Γεν. Αριθμ. Κατάθ. ………, αντίγραφο δε αυτής κατατέθηκε στη Γραμματέα του Δικαστηρίου αυτού, με αριθμό κατάθεσης Γεν. Αριθμ. Κατάθ. ………, κατά της με αριθμ. 2846/13-12-2016 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε, κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών που αφορούν διατροφή και επιμέλεια τέκνων, κατά τ’ άρθρα 681 Β ΚΠολΔ (άρθρα 666 παρ. 1, 667, 670, 671 παρ. 1 έως 3 και 672 έως 676 ΚΠολΔ, όπως ίσχυαν πριν από την κατάργησή τους με το άρθρο 1 άρθρο 4 του Ν. 4335/2015 (ΦΕΚ Α΄ 87/23-7-2015), έχει ασκηθεί νόμιμα και εμπρόθεσμα, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 495 παρ. 1, 2, 511, 513 παρ. 1 εδ. β΄, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ. 2, όπως η τελευταία διάταξη αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 άρθρο τρίτο του Ν. 4335/2015, Φ.Ε.Κ. Α΄ 87/23.7.2015 –άρθρο 1 άρθρο ένατο παρ. 2 του Ν. 4335/2015- και 520 ΚΠολΔ, εφόσον από το φάκελλο της δικογραφίας δεν προκύπτει ότι επιδόθηκε η εκκαλουμένη και δεν παρήλθε διετία από τη δημοσίευση αυτής στις 13/12/2016 μέχρι την κατάθεση της υπό κρίση εφέσεως στη Γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου στις 19/05/2017 (βλ. σχετ. ΟλΑΠ 10/2018 Δημ. Νόμος). Περαιτέρω, με τη διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 495 του ΚΠολΔ, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του Ν. 4335/2015 –ΦΕΚ Α΄ 87/23.7.2015-, με έναρξη ισχύος 1/1/2016 –άρθρο ένατο παρ. 2 του άρθρου 1 του Ν. 4335/2015- και το πρώτο εδάφιο της παρ. 3 της διατάξεως του άρθρου 495 ΚΠολΔ αντικαταστάθηκε με το άρθρο 35 παρ. 2 του Ν. 4446/2016 (ΦΕΚ Α΄ 240/22.12.2016), με έναρξη ισχύος ένα μήνα μετά τη δημοσίευση του νόμου αυτού (άρθρο 45 Ν. 4446/2016 -βλ. σχετ. μεταβατική διάταξη του άρθρου 44 του Ν. 4446/2016 -ΦΕΚ Α΄ 240/22.12.2016-) (ΑΠ 319/2017 Δημ. Νόμος), προβλέπεται η καταβολή παραβόλου από εκείνον που ασκεί το ένδικο μέσο της έφεσης, της αναίρεσης και της αναψηλάφησης (και επί περισσοτέρων ομοδίκων ενός παραβόλου), το οποίο ανερχόταν, κατά το χρόνο κατάθεσης της υπό κρίση έφεσης (19-05-2017), στο ποσό των εκατό (100) ευρώ, για την περίπτωση της έφεσης κατά αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου, που επισυνάπτεται στην έκθεση που συντάσσει ο Γραμματέας, με κύρωση, σε περίπτωση μη καταβολής αυτού, την απόρριψη του ενδίκου μέσου ως απαράδεκτου από το Δικαστήριο. Σύμφωνα, όμως, με το τελευταίο εδάφιο της διάταξης αυτής, όπως αυτή ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο κατάθεσης της υπό κρίση έφεσης, η υποχρέωση αυτή δεν ισχύει για τις διαφορές των άρθρων 614 αριθμ. 3 και 5 (εργατικές διαφορές και διαφορές από αμοιβές για την παροχή εργασίας αντίστοιχα) και 592 αριθμ. 1 (γαμικές διαφορές) και αριθμ. 3 (διαφορές που αφορούν διατροφή, επιμέλεια, επικοινωνία τέκνων, χρήση οικογενειακής στέγης, κατανομή κινητών μεταξύ συζύγων και κάθε άλλη περιουσιακού δικαίου διαφορά που απορρέει από τη σχέση των συζύγων ή των γονέων και τέκνων). Σύμφωνα δε με το τελευταίο εδάφιο της διάταξης της παρ. 4 του άρθρου 495 του ΚΠολΔ, όπως η παρ. 4 προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του Ν. 4055/2012, με έναρξη ισχύος 2.4.2012 –άρθρο 113 Ν. 4055/2012 και το εδάφ. β΄ αυτής προστέθηκε με το άρθρο 93 παρ. 1 του Ν. 4139/203 και προ της αντικαταστάσεως της με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του Ν. 4335/2015 –ΦΕΚ Α΄ 87/23.7.2015-, με έναρξη ισχύος 1/1/2016 –άρθρο ένατο παρ. 2 του άρθρου 1 του Ν. 4335/2015- «…Η υποχρέωση της παρούσας παραγράφου δεν ισχύει για τις διαφορές των άρθρων 663, 667 και 681 Β.». Στη προκειμένη περίπτωση κατά την κατάθεση, ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, της ένδικης από 19/05/2017 έφεσης, κατά της υπ’ αριθ. 2846/13-12-2016 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, αφορώσας διατροφή και επιμέλεια ανήλικου τέκνου, καθώς και την επικοινωνία γονέα με το τέκνο (άρθρο 681Β ΚΠολΔ), ο εκκαλών προέβη στην επισύναψη παραβόλου ύψους εκατό (100) ευρώ για την άσκηση της υπό κρίση έφεσης, όπως προκύπτει από τη με Γεν. Αριθμ. Κατάθ. ………. έκθεση κατάθεσης του Γραμματέως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Η ως άνω διαφορά, όμως, κατά τ’ ανωτέρω, ως αφορώσα διατροφή και επιμέλεια ανήλικου τέκνου, καθώς και την επικοινωνία γονέα με το τέκνο, απαλλάσσεται της καταβολής παραβόλου για το παραδεκτό της έφεσης και κατά συνέπεια το καταβληθέν παράβολο πρέπει να αποδοθεί στον εκκαλούντα, ανεξάρτητα από την έκβαση της δίκης επί της ως άνω έφεσής του (βλ. σχετ. ΑΕΔ 3/3014 Δημ. Νόμος, ΑΕΔ 4/2014 Δημ. Νόμος, ΑΠ 319/2017 Δημ. Νόμος). Κατόπιν των ανωτέρω, η υπό κρίση έφεση πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί, κατά την ίδια διαδικασία, για να κριθεί η νομική και ουσιαστική βασιμότητα των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ).

Στην προκείμενη περίπτωση η ενάγουσα, …….., με την υπό κρίση από 20-8-2015, με Γεν. Αριθμ. Κατάθ. ………αγωγή της, την οποία άσκησε ατομικά και για λογαριασμό του άρρενος αβάπτιστου ανήλικου τέκνου της, που απέκτησε, στις 12/11/2014, κατά τη διάρκεια του γάμου της με τον εναγόμενο, ……….., και ασκεί προσωρινά την επιμέλειά του, κατ’ ορθή εκτίμηση, ζητά να ανατεθεί σε αυτήν αποκλειστικά η επιμέλεια του προσώπου του ανηλίκου τέκνου τους, λόγω της διάσπασης της εγγάμου συμβιώσεώς τους και να υποχρεωθεί ο εναγόμενος, πατέρας του ανηλίκου, να της προκαταβάλλει για λογαριασμό του ανηλίκου, το πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα, ως συμμετοχή του στην τακτική σε χρήμα διατροφή του πιο πάνω ανηλίκου τέκνου τους και για λογαριασμό του τελευταίου, το ποσό των 847,00 ευρώ, για χρονικό διάστημα δύο (2) ετών από την επίδοση της ένδικης αγωγής, διότι αυτό στερείται περιουσιακών στοιχείων και δεν είναι σε θέση να διαθρέψει τον εαυτό του, νομιμοτόκως από την καθυστέρηση κάθε μηνιαίας παροχής. Επίσης, ο ενάγων, ……… άσκησε, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, την υπό κρίση από 10-8-2015, με Γεν. Αριθμ. Κατάθ. ……….αγωγή του, εναντίον της ….., με την οποία, επικαλούμενος, κατ’ ορθή εκτίμηση, ότι το ανήλικο τέκνο, που απέκτησε στις 12/11/2014, κατά τη διάρκεια του γάμου του με την εναγομένη, διαμένει με την τελευταία, λόγω της διάσπασης της εγγάμου συμβιώσεώς τους, ζητεί να ρυθμιστεί η άσκηση του δικαιώματός της επικοινωνίας του με το ανήλικο αυτό τέκνο του, κατά τον ειδικότερο τρόπο που υποδεικνύει στην αγωγή του και να απειληθεί κατά της εναγομένης χρηματική ποινή 500,00 ευρώ και προσωπική κράτηση διάρκειας ενός (1) έτους, ως μέσο αναγκαστικής εκτέλεσης της απόφασης που θα εκδοθεί. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς, με την εκκαλουμένη με αριθμ. 2846/13-12-2016 οριστική απόφασή του, μετά από συζήτηση που έγινε, αντιμωλία των διαδίκων, στις 28/09/2016, κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών που αφορούν διατροφή και επιμέλεια τέκνων, κατά τ’ άρθρα 681 Β ΚΠολΔ (άρθρα 666 παρ. 1, 667, 670, 671 παρ. 1 έως 3 και 672 έως 676 ΚΠολΔ, όπως ίσχυαν πριν από την κατάργησή τους με το άρθρο 1 άρθρο 4 του Ν. 4335/2015 (ΦΕΚ Α΄ 87/23-7-2015), αφού, συνεκδίκασε τις ως άνω αγωγές, έκανε δεκτές αυτές εν μέρει ως κατ’ ουσία βάσιμες και Α) ως προς την από 20-8-2015, με Γεν. Αριθμ. Κατάθ. ……….αγωγή, ανέθεσε οριστικά την άσκηση της επιμέλειας επί του προσώπου του ανήλικου αβάπτιστου άρρενος τέκνου των διαδίκων, που γεννήθηκε στις 12-11-2014, αποκλειστικά στην ενάγουσα μητέρα του, υποχρέωσε δε τον εναγόμενο, ήδη εκκαλούντα, να προκαταβάλλει στην ενάγουσα, εντός του πρώτου πενθημέρου κάθε μήνα, και για χρονικό διάστημα δύο (2) ετών από την επομένη της επίδοσης της αγωγής, ως συμμετοχή του στη μηνιαία σε χρήμα διατροφή του εκπροσωπούμενου από αυτήν, ως άνω ανήλικου και για λογαριασμό του τελευταίου, το ποσό των τετρακοσίων (400,00) ευρώ μηνιαίως, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής εκάστης δόσεως έως την εξόφληση, κηρύχθηκε η απόφαση, ως προς την αμέσως ανωτέρω καταψηφιστική της διάταξη, προσωρινά εκτελεστή και καταδικάστηκε ο εναγόμενος στην πληρωμή μέρους των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας, τα οποία όρισε στο ποσό των τετρακοσίων πενήντα (450,00) ευρώ και από το οποίο αφαιρέθηκε το ποσό, που έχει ήδη προκαταβληθεί από αυτόν και Β) ως προς την από 10-8-2015, με Γεν. Αριθμ. Κατάθ. …………αγωγή, ρυθμίστηκε το δικαίωμα της προσωπικής επικοινωνίας του ενάγοντος με το ανήλικο αβάπτιστο άρρεν τέκνο του και ορίστηκε ότι αυτός θα επικοινωνεί με το τελευταίο, ως εξής: α) Κάθε Δευτέρα και Τετάρτη από ώρα 18.00 το απόγευμα μέχρι ώρα 20.00 το βράδυ, β) κάθε πρώτο και τρίτο Σάββατο του μήνα από ώρα 15.00 μέχρι ώρα 20.00, γ) Κάθε δεύτερη και τέταρτη Κυριακή του μήνα από ώρα 15.00 έως ώρα 20.00, στο χώρο διαμονής του ενάγοντα, με την υποχρέωση να του παραδίδει η εναγομένη και να παραλαμβάνει ο ίδιος το ανήλικο από την κατοικία της για την έναρξη της επικοινωνίας και να της το επιστρέφει και παραδίδει στην κατοικία της μετά το πέρας της επικοινωνίας με αυτό, απειλήθηκε δε σε βάρος της εναγομένης προσωπική κράτηση, διάρκειας ενός (1) μηνός και χρηματική ποινή εκατόν πενήντα (150,00) ευρώ για κάθε παράβαση της αμέσως ανωτέρω διάταξης και καταδικάστηκε η εναγομένη στην πληρωμή μέρους των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος, τα οποία όρισε στο ποσό των διακοσίων πενήντα (250,00) ευρώ. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονείται ο εκκαλών, με την υπό κρίση έφεσή του, για τους αναφερομένους σε αυτήν λόγους, οι οποίοι, όπως εκτιμώνται από το Δικαστήριο, συνοψίζονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων, μόνον, όμως, καθόσον αφορά στα κεφάλαια της επιδικασθείσας στην ενάγουσα διατροφής, για λογαριασμό του ανήλικου τέκνου τους και στον τρόπο ρύθμισης του δικαιώματος επικοινωνίας του με το ανήλικο τέκνο, επιδιώκοντας, κατ’ ορθή εκτίμηση, την εξαφάνιση της εκκαλουμένης, άλλως τη μεταρρύθμισή της, προκειμένου να απορριφθεί η από 20-8-2015, με Γεν. Αριθμ. Κατάθ. ………αγωγή, ως προς το κεφάλαιο περί επιδικάσεως διατροφής στην ενάγουσα, για λογαριασμό του ανήλικου τέκνου τους και να γίνει δεκτή η από 10-8-2015, με Γεν. Αριθμ. Κατάθ. ………..αγωγή του.

΄Οπως προκύπτει από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1510 παρ. 1, 1511 παρ. 1, 2, 1513 παρ. 1 εδ. α’, 1514 και 1518 παρ. 1 του ΑΚ, η γονική μέριμνα για το ανήλικο τέκνο είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων, οι οποίοι την ασκούν από κοινού. Η γονική μέριμνα περιλαμβάνει τόσο την επιμέλεια του προσώπου του τέκνου, η οποία περιλαμβάνει ιδίως την ανατροφή, επίβλεψη, μόρφωση και εκπαίδευση εκείνου, καθώς και τον προσδιορισμό του τόπου της διαμονής του, όσο και τη διοίκηση της περιουσίας του τέκνου και την εκπροσώπησή του σε κάθε υπόθεση, δικαιοπραξία ή δίκη, που αφορούν το πρόσωπο ή την περιουσία του (ΟλΑΠ 9/2002 Δημ. Νόμος, ΑΠ 1132/2017 Δημ. Νόμος, ΑΠ 317/2015 Δημ. Νόμος, ΑΠ 1005/2006 Δημ. Νόμος, ΑΠ 730/2006 Δημ. Νόμος, ΑΠ 417/2005 Δημ. Νόμος, ΑΠ 215/1998 ΕλλΔνη 39.1277, ΑΠ 696/1988 ΤΝΠΔΣΑθ, ΕΘ 1616/2003 Αρμ. 2003.1777, ΕΑ 7352/2002 ΕλλΔικ 2003.706, ΜονΠρΘεσ 7877/2013 Δημ. Νόμος). Σε περίπτωση διακοπής της συμβιώσεως των συζύγων, καταργήσεως του συζυγικού οίκου και δημιουργίας χωριστής εγκατάστασης των γονέων, η άσκηση της γονικής μέριμνας του ανήλικου τέκνου τους, κατόπιν άσκησης σχετικής αγωγής, ρυθμίζεται από το δικαστήριο, το οποίο μπορεί να την αναθέσει σε έναν από τους γονείς ή να την κατανείμει μεταξύ των γονέων (ΑΠ 1132/2017 ό.π., ΑΠ 932/2000 ΤΝΠΔΣΑθ, ΑΠ 948/1990 ΤΝΠΔΣΑθ, ΕΘ 1616/2003 ό.π.). Βασικό κριτήριο για την ανάθεση της άσκησης της γονικής μέριμνας σε έναν εκ των γονέων, όταν συντρέχει περίπτωση, είναι το συμφέρον του τέκνου. Το συμφέρον αυτό λαμβάνεται υπό ευρεία και γενική έννοια και προς διαπίστωση της συνδρομής του εξετάζονται όλα τα επωφελή και πρόσφορα για το ανήλικο στοιχεία, όπως είναι η ηλικία, το φύλο, οι ειδικές ανάγκες του, οι προσωπικές ιδιότητες και ιδίως η ηθική υπόσταση, η μόρφωση και το περιβάλλον των γονέων και οι δυνατότητες αυτών, από άποψη χρόνου, για την αυτοπρόσωπη άσκηση της γονικής μέριμνας (ΑΠ 550/2017 Δημ. Νόμος, ΑΠ 882/2015 Δημ. Νόμος, ΑΠ 317/2015 ό.π., ΑΠ 174/2015 Δημ. Νόμος, ΑΠ 1976/2008 Δημ. Νόμος, ΑΠ 235/2005 Δημ. Νόμος, ΑΠ 1111/2002 Δημ. Νόμος, ΕΑ 9050/1996 Δημ. Νόμος, ΕΘ 1330/2004 Δημ. Νόμος). Η σταθερότητα των συνθηκών ανάπτυξης του τέκνου χωρίς εναλλαγές στις συνθήκες διαβίωσης, περιλαμβάνονται στα κριτήρια προσδιορισμού του συμφέροντος του τέκνου (ΑΠ 882/2015 ό.π., ΑΠ 1218/2006 Δημ. Νόμος, ΑΠ 1910/2005 ΕλλΔικ 2006.442, ΑΠ 561/2003 ΝοΒ 2004.23, ΑΠ 1424/1998 Δημ. Νόμος). Επίσης, ο ελεύθερος χρόνος που μπορεί να διαθέτει ο κάθε γονέας για το παιδί του, σε συνδυασμό με την ποιότητα της επαφής που μπορεί να προσφέρει στον ανήλικο. Στα κριτήρια που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για να προσδιορισθεί το συμφέρον του τέκνου περιλαμβάνεται και η στάθμιση των πνευματικών και διαπαιδαγωγικών ικανοτήτων των γονέων και ο καθορισμός του ποιος από τους δύο γονείς διαθέτει τις απαραίτητες ικανότητες, να διαβλέψει τις ικανότητες και τις προσωπικές κλίσεις του τέκνου και να τις ενισχύσει και κατευθύνει σωστά προς το συμφέρον του (ΑΠ 882/2015 ό.π., ΑΠ 317/2015 ό.π., ΑΠ 174/2015 ό.π., ΑΠ 1358/1995 Δημ. Νόμος, ΕφΔωδ 180/2003 Δημ. Νόμος). Ουσιώδους σημασίας είναι και η επισημαινόμενη στο νόμο ύπαρξη ιδιαίτερου δεσμού του τέκνου προς τον ένα από τους γονείς του και η περί αυτού ρητώς εκφραζόμενη προτίμησή του, την οποία συνεκτιμά το δικαστήριο ύστερα και από τη στάθμιση του βαθμού της ωριμότητάς του (ΑΠ 1132/2017 ό.π., ΑΠ 882/2015 ό.π., ΑΠ 317/2015 ό.π., ΑΠ 1976/2008 ό.π., ΑΠ 1218/2006 Δημ. Νόμος, ΑΠ 1910/2005 ΕλλΔικ 2006.442). Με δεδομένη την ύπαρξη του εν λόγω δεσμού του τέκνου προς το συγκεκριμένο γονέα αυτός θεωρείται ότι έχει τη δυνατότητα αποτελεσματικότερης διαπαιδαγώγησης προς όφελος του ανηλίκου και επομένως ότι είναι ο πλέον κατάλληλος για την επιμέλειά του` όμως υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι ο ιδιαίτερος αυτός δεσμός του τέκνου προς τον έναν από τους γονείς του έχει αναπτυχθεί φυσιολογικά και αβίαστα, ως ψυχική στάση, η οποία είναι προϊόν της ελεύθερης και ανεπηρέαστης επιλογής του ανηλίκου που έχει τη στοιχειώδη ικανότητα διακρίσεως. Πρέπει να λαμβάνεται ιδιαίτερα υπόψη ότι ο ανήλικος, που έχει ακόμη ατελή την ψυχοπνευματική ανάπτυξη και την προσωπικότητά του υπό διαμόρφωση, υπόκειται ευχερώς σε επιδράσεις και υποβολές των γονέων ή άλλων, οι οποίες, έστω και χωρίς επίγνωση γενόμενες, οδηγούν ασφαλώς στο σχηματισμό της μονομερούς διαμόρφωσης και προτίμησης προς τον ένα από τους γονείς, οπότε η προτίμησή του δεν εξυπηρετεί πάντοτε και το αληθές συμφέρον του. Ήδη καθεαυτή η ανάθεση της επιμέλειας στον ένα από τους γονείς, εκ λόγων αναγομένων στο συμφέρον του τέκνου, αποτελεί παρέκκλιση από την αρχή της ισότητας των γονέων στο λειτουργικό τούτο δικαίωμά τους το οποίο τίθεται υπό δικαστική ρύθμιση, παραβιάζονται δε και η αρχή αυτή και οι βασικοί κανόνες διαπαιδαγώγησης, που στηρίζονται στα πορίσματα της παιδικής ψυχολογίας προς βλάβη του ανηλίκου, ενώ παράλληλα δυσχεραίνεται και η ρυθμιστική επέμβαση του δικαστηρίου όταν το τέκνο περιάγεται σε στάση αρνήσεως ή αντιπάθειας έναντι του ετέρου των γονέων από πράξεις ή παραλείψεις εκείνου που έχει την επιμέλειά του (ΑΠ 1132/2017 ό.π., ΑΠ 317/2015 ό.π., ΑΠ 174/2015 ό.π., ΑΠ 1976/2008 ό.π., ΑΠ 1218/2006 Δημ. Νόμος, ΑΠ 1910/2005 ΕλλΔικ 2006.442). Για τη λήψη δε της αποφάσεώς του το δικαστήριο λαμβάνει υπόψη τους έως τότε δεσμούς του τέκνου με τους αδελφούς του, καθώς και τις τυχόν συμφωνίες που έκαναν οι τελευταίοι σχετικά με την επιμέλεια και τη διοίκηση της περιουσίας του (ΑΠ 550/2017 ό.π., ΑΠ 882/2015 ό.π., ΑΠ 317/2015 ό.π., ΑΠ 174/2015 ό.π., ΑΠ 561/2003 ΝοΒ 2004.23). Δεν είναι δε απαραίτητο να αναφέρεται στην απόφαση του δικαστηρίου, η γνώμη του ανηλίκου, ούτε, βεβαίως, επιβάλλεται στο δικαστήριο να συμμορφώνεται προς τη γνώμη του. Η απόφαση εξάλλου ανάθεσης της άσκησης της γονικής μέριμνας, πρέπει σύμφωνα με το άρθρο 1511 παρ. 2 εδ. β΄ΑΚ, να σέβεται την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξαιτίας του φύλου, της θρησκείας, των πολιτικών ή όποιων άλλων πεποιθήσεων, της κοινωνικής προέλευσης και της περιουσίας των γονέων (βλ. σχετ. ΑΠ 882/2015 ό.π. ΑΠ 235/2005 Δημ. Νόμος).

Σύμφωνα δε με το άρθρο 1520 παρ. 1 Α.Κ. ο γονέας που δεν διαμένει με το τέκνο, έχει δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας με αυτό, τα σχετικά δε με την επικοινωνία κανονίζονται ειδικότερα από το Δικαστήριο. Το δικαίωμα αυτό μπορεί να καταστεί αντικείμενο συμβατικής ή δικαστικής ρυθμίσεως. Η ρύθμιση του παραπάνω δικαιώματος επικοινωνίας λειτουργεί μέσα στο γενικότερο πλαίσιο διατάξεων που προβλέπουν την άσκηση του δικαιώματος αλλά και καθήκοντος των γονέων σχετικά με τη γονική μέριμνα του ανήλικου τέκνου τους (άρθρα 1510 Α.Κ επ. Α.Κ.), για την οποία ο νόμος (άρθρα 1511 και 1512 Α.Κ.) επιτάσσει η ρύθμιση αυτή να αποβλέπει πρωτίστως στο συμφέρον του τέκνου, λαμβάνοντας υπόψη του τις προκύπτουσες συντρέχουσες συνθήκες και περιστάσεις κάτω από τις οποίες θα ασκείται η προσωπική τους επικοινωνία στη συγκεκριμένη περίπτωση (βλ. σχετ. ΑΠ 58/2017 Δημ. Νόμος, ΑΠ 851/2015 Δημ. Νόμος, ΑΠ 534/1991 ΕλλΔνη 1991 σελ. 1505, ΕΑ 2758/1998 ΕλλΔικ 1998.1646, ΕΑ 3743/1996 Δημ. Νόμος). Το άκρως προσωπικό αυτό δικαίωμα του γονέα για επικοινωνία με το ανήλικο τέκνο του, απορρέει από το φυσικό δεσμό του αίματος και του αισθήματος στοργής προς αυτό, συντελεί δε στην ανάπτυξη του ψυχικού του κόσμου και την εν γένει προσωπικότητά του, για αυτό η άσκησή του αποβλέπει κυρίως στο καλώς εννοούμενο συμφέρον του τέκνου, στη διατήρηση του ψυχικού δεσμού μεταξύ γονέα και τέκνου και την πρόληψη της μεταξύ τους αποξένωσης. Παράλληλα ανταποκρίνεται στη φυσική ανάγκη αμοιβαίας αγάπης και στοργής. Συντελεί περαιτέρω στην διατήρηση των αντιστοίχων συγγενικών σχέσεων του τέκνου και παρέχει τη δυνατότητα στον άλλο γονέα να έχει άμεση γνώση για την ανάπτυξη της προσωπικότητας, την πνευματική ανάπτυξη και γενικά την παρακολούθηση της όλης κατάστασης του τέκνου. Για τον καθορισμό της προσωπικής επικοινωνίας του γονέα με το τέκνο του είναι αδιάφορο για ποιο λόγο οι γονείς δεν ζουν μαζί, ποιος από αυτούς έχει την επιμέλεια του τέκνου και αν ο αξιώνων την επικοινωνία είναι υπαίτιος για τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης των γονέων ή τη λύση του γάμου τους (βλ. ΑΠ 58/2017 ό.π., ΑΠ 851/2015 ό.π., ΑΠ 255/2011 Δημ. Νόμος, ΕΑ 416/1999 ΑρχΝ 2000.357, ΕΑ 2758/1998 ΕλλΔικ 1998.1646, Β. Βαθρακοκοίλη, Το νέο Οικογενειακό Δίκαιο, έκδ. 2000, άρθρο 1520 Α.Κ.). Από το συνδυασμό δε των διατάξεων του άρθρ. 1520 ΑΚ προς εκείνες των άρθρ. 3§1 και 9§3 του Ν. 2101/1992 “Κύρωση της διεθνούς σύμβασης για τα δικαιώματα του παιδιού” συνάγεται, ότι είναι επιτρεπτό να αποκλεισθεί η προσωπική επικοινωνία του γονέως με το ανήλικο τέκνο του, εάν τούτο επιβάλλεται από το συμφέρον του τελευταίου (ΑΠ 537/2012 Δημ. Νόμος, ΑΠ 896/2007). Ενόψει δε των αποδεικνυομένων πραγματικών περιστατικών στη συγκεκριμένη υπόθεση και του καλώς εννοούμενου συμφέροντος του ανήλικου, το δικαστήριο πρέπει να προβαίνει στην αιτούμενη ρύθμιση της προσωπικής επικοινωνίας, καθορίζοντας τον τρόπο και το χρόνο, ο οποίος μπορεί να είναι και μεγαλύτερος της μίας ημέρας, κατά τον οποίο θα ασκείται το δικαίωμα της προσωπικής επικοινωνίας εκ μέρους του γονέα (ΕΘ 256/2000 Αρμ. 2001.1055, ΕΑ 2758/1998 ό.π.), με γνώμονα πάντα το συμφέρον του τέκνου και όχι την ικανοποίηση των θελήσεων καθενός από τους γονείς, οι οποίοι στη διαμάχη τους για την επικοινωνία, συχνά δεν κινούνται από πνεύμα προστασίας του συμφέροντος του τέκνου, αλλά από πνεύμα ικανοποίησης του εγωισμού τους (ΕΑ 416/1999 ό.π.). Στο περιεχόμενο του δικαιώματος της προσωπικής επικοινωνίας εντάσσεται προεχόντως η προσωπική συνάντηση του γονέα με το τέκνο, η συνομιλία, η κοινή έξοδος και η διανυκτέρευση στην ίδια οικία, εφόσον το επιτρέπει η ηλικία του τέκνου και η δυνατότητα παροχής από το γονέα της απαραίτητης φροντίδας που απαιτεί η ηλικία και οι τυχόν ιδιαιτερότητες του τέκνου (βλ. σχετ. ΕΘ 564/2008 Δημ. Νόμος, ΕΑ 2758/1998 ό.π., Β. Βαθρακοκοίλη ό.π. άρθρο 1520 Α.Κ. σημ. 10). Η επικοινωνία πρέπει να γίνεται κατά τακτά χρονικά διαστήματα (μέτριας συχνότητας), που δεν επιβαρύνουν ιδιαίτερα το τέκνο. Παράλληλα με την προσωπική επικοινωνία ή σε υποκατάσταση αυτής, αν η πρώτη είναι αδύνατη για οποιοδήποτε λόγο ή περιορισμένης διάρκειας, μπορεί να υπάρχει τηλεφωνική, τηλεγραφική επικοινωνία και αλληλογραφία, χωρίς τη συναίνεση του γονέα που έχει την επιμέλεια, χωρίς βέβαια να αποκλείεται ο έλεγχος αυτού στα πλαίσια της άσκησης του δικαιώματος επίβλεψης και παρακολούθησης του γονέα αυτού (βλ. σχετ. Β. Βαθρακοκοίλη ό.π. άρθρο 1520 Α.Κ. σημ. 10). Η παρεμπόδιση δε της επικοινωνίας από το γονέα που έχει την επιμέλεια του προσώπου του τέκνου, η οποία μπορεί να γίνεται και με την καλλιέργεια σ’ αυτό αρνητικών αισθημάτων απέναντι στον άλλο γονέα, συνεπάγεται κυρώσεις εις βάρος του, μεταξύ των οποίων μπορεί να είναι και η αφαίρεση της επιμέλειας του προσώπου του και η ανάθεσή της στον άλλο γονέα ή σε τρίτον (ΕΘ 1324/2001 Δημ. Νόμος, ΕΑ 416/1999 ό.π., Β. Βαθρακοκοίλης, Αναλυτική Ερμηνεία- Νομολογία ΑΚ, άρθρο 1520, τόμος Β’, σελ. 2046, AΚ. Πουλιάδης, εις Γεωργιάδη – Σταθόπουλου ΑΚ,’Αρθρο 1520, τόμος Η’, σελ. 218 επόμ., αριθμοί 2, 7, 34, 35, 42, 44, 50, 54, 58). Ενάγων στη δίκη για τη ρύθμιση του δικαιώματος επικοινωνίας με το ανήλικο τέκνο, είναι ο γονέας που δεν ασκεί τη γονική μέριμνα ή δεν διαμένει μαζί με το τέκνο, σε καμία δε περίπτωση δεν νομιμοποιείται ενεργητικά ο γονέας που ασκεί τη γονική μέριμνα ή διαμένει μαζί του το τέκνο να ζητήσει να ρυθμισθεί η επικοινωνία του τέκνου του αυτού με τον άλλο γονέα, ο οποίος δεν έχει την επιμέλεια του και δεν διαμένει με αυτό (ΕΑ 6763/2008 Δημ. Νόμος, ΕΘ 256/2000 ό.π., ΕΘ 2322/1997 Δημ. Νόμος, ΕΑ 1609/1995 Δημ. Νόμος, ΕφΑΘ 3778/1993 ΕλλΔνη 35.440, ΕΑ 10659/1988 Δημ. Νόμος, ΜΠΣάμου 112/2005 Δημ. Νόμος, Κ. Παπαδόπουλου, Αγωγές Οικογενειακού Δικαίου, τόμ. Β΄ έκδ. 2003, σελ. 313, Κουνουγέρη – Μανωλεδάκη: Οικ. Δικ. Τόμος Β` σελ. 66 επ.). Εναγόμενος είναι αυτός που αμφισβητεί ή εναντιώνεται στο δικαίωμα του γονέα, συνήθως ο γονέας που έχει την επιμέλεια του τέκνου ή και τρίτος (ΕΑ 6763/2008 ό.π., ΕΑ 10659/1988 ό.π.). Κατά το άρθρο δε 950 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ. αν παρεμποδίζεται το δικαίωμα της επικοινωνίας του γονέα με το τέκνο, η απόφαση που ρυθμίζει την επικοινωνία μπορεί να απειλήσει με χρηματική ποινή και προσωπική κράτηση εκείνον που εμποδίζει την επικοινωνία και εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 947 ΚΠολΔ. Κατά τη σαφή έννοια της τελευταίας αυτής διατάξεως αποτελεί βασική προϋπόθεση για την εφαρμογή της το γεγονός ότι εκείνος που παρεμποδίζει το δικαίωμα της προσωπικής επικοινωνίας του γονέα με το τέκνο ενεργεί με πρόθεση ματαιώσεως και αποτροπής της ανωτέρω επικοινωνίας (ΑΠ 1703/2002, ΑΠ 422/1999). Κατά την παρ. 2 του άρθρου 950 ΚΠολΔ, το Δικαστήριο έχει τη δυνατότητα (και όχι υποχρέωση) να απειλήσει χρηματική ποινή και προσωπική κράτηση εναντίον αυτού που παρεμποδίζει την προσωπική επικοινωνία (ΑΠ 422/1999 ό.π., ΑΠ 1465/1988 Δημ. Νόμος, ΕΘ 693/2001 Δημ. Νόμος).

Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 1485, 1486, 1489 και 1493 του Α.Κ., προκύπτει ότι οι γονείς, είτε υπάρχει μεταξύ τους γάμος και συμβιώνουν, είτε έχει διακοπεί η συμβίωση, είτε έχει εκδοθεί διαζύγιο, έχουν κοινή και ανάλογη με τις δυνάμεις τους υποχρέωση να διατρέφουν το ανήλικο τέκνο τους, ακόμη και εάν αυτό έχει περιουσία, της οποίας όμως τα εισοδήματα ή το προϊόν της εργασίας του ή άλλα τυχόν εισοδήματα του δεν αρκούν για τη διατροφή του. Το μέτρο της διατροφής προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του δικαιούχου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες ζωής του και περιλαμβάνει τα αναγκαία για τη συντήρηση και εν γένει εκπαίδευση του έξοδα. Ως συνθήκες ζωής νοούνται οι συγκεκριμένοι όροι διαβιώσεως, που ποικίλουν ανάλογα με την ηλικία, τον τόπο κατοικίας, την ανάγκη επιτηρήσεως και εκπαιδεύσεως και την κατάσταση της υγείας του δικαιούχου, σε συνδυασμό με την περιουσιακή κατάσταση του υπόχρεου. Για να καθοριστεί το ποσό της δικαιούμενης διατροφής αξιολογούνται κατ` αρχήν τα εισοδήματα των γονέων από οποιαδήποτε πηγή και στη συνέχεια προσδιορίζονται οι ανάγκες του τέκνου, καθοριστικό δε στοιχείο είναι οι συνθήκες της ζωής του, δηλαδή οι όροι διαβιώσεως, του, χωρίς όμως να ικανοποιούνται οι παράλογες αξιώσεις (ΑΠ 1156/2017 Δημ. Νόμος, ΑΠ 174/2015 Δημ. Νόμος, ΑΠ 541/2015 Δημ. Νόμος, ΑΠ 120/2013 Δημ. Νόμος, ΑΠ 837/2009 Δημ. Νόμος, ΑΠ 416/2007 Δημ. Νόμος, ΑΠ 1681/2005 ΕλλΔικ 2006.461), προκαταβάλλεται δε σε χρήμα κάθε μήνα, εκτός αν συντρέχουν ιδιαίτεροι λόγοι να καταβληθεί με άλλο τρόπο (ΕφΛαρ 945/2005 ΤΝΠΔΣΑθ, ΕΘ 2518/1995 ό.π., ΕΑ 2176/1989 ΕλλΔικ 33.179). Από το συνδυασμό δε των διατάξεων των άρθρων 1485, 1486, 1489 ΑΚ, προκύπτει ότι στοιχεία θεμελιωτικά του δικαιώματος διατροφής τέκνου, τα οποία πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο 216 παρ. 1 α Κ.Πολ.Δ, να περιέχονται στην περί τούτου σχετική αγωγή για το ορισμένο αυτής, είναι η αδυναμία του ανηλίκου τέκνου να διατρέφει τον εαυτό του από τα εισοδήματα της περιουσίας ή το προϊόν της εργασίας του, τα περιουσιακά στοιχεία του εναγομένου γονέα και το χρηματικό ποσό που χρειάζεται το τέκνο για την διατροφή του με βάση τις ανάγκες του, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες ζωής του, χωρίς να απαιτείται να εκτίθενται και οι οικονομικές δυνάμεις του άλλου γονέα, διότι το στοιχείο αυτό ανήκει στη βάση ενστάσεως από το άρθρο 1489 παρ. 2 ΑΚ, την οποία μπορεί να προτείνει ο εναγόμενος προς περιορισμό της υποχρεώσεώς του προς διατροφή του τέκνου του, ισχυριζόμενος ότι το τέκνο έχει δικαίωμα διατροφής έναντι και του άλλου γονέα, ο οποίος υποχρεούται να συμβάλει στην διατροφή του τέκνου ανάλογα με τις προσδιοριζόμενες με την ένσταση οικονομικές του δυνάμεις. Επίσης δεν απαιτείται να εκτίθενται στην αγωγή, για το ορισμένο αυτής, οι διατροφικές ανάγκες του τέκνου αναλυτικώς και το ποσό που χρειάζεται για την κάλυψη καθεμιάς, αφού με το συνηθισμένο και εύχρηστο νομικό όρο “διατροφή” νοείται σαφώς το χρηματικό ποσό που απαιτείται για την κάλυψη των αναγκών του δικαιούχου, δηλαδή για την τροφή, τη στέγαση, το φωτισμό, τη θέρμανση, την ένδυση, την ψυχαγωγία και τη νοσηλεία αυτού, καθώς και για την ανατροφή και την εκπαίδευσή του (ΑΠ 1967/2014 Δημ. Νόμος, ΑΠ 204/2010 Δημ. Νόμος). Ο εναγόμενος, συνεπώς, γονέας, προς καταβολή ολόκληρου του ποσού της διατροφής, μπορεί να επικαλεστεί κατ’ ένσταση, κατ’ άρθρο 262 ΚΠολΔ, ότι και ο άλλος γονέας έχει την οικονομική δυνατότητα, σε σχέση με τη δική του και σε συνδυασμό με τις λοιπές υποχρεώσεις του, να καλύψει μέρος της ανάλογης διατροφής του ανηλίκου, οπότε, με την απόδειξη της ένστασης αυτής, περιορίζεται η υποχρέωση του εναγόμενου γονέα κατά το ποσό που αντιστοιχεί στην οικονομική δυνατότητα και στη βάση αυτής υποχρέωση συνεισφοράς του άλλου γονέα (ΑΠ 1156/2017 Δημ. Νόμος, ΑΠ 120/2013 Δημ. Νόμος, ΑΠ 204/2010 Δημ. Νόμος, ΑΠ 680/2010 Δημ. Νόμος, ΑΠ 416/2007 Δημ. Νόμος, ΑΠ 884/2003 Δημ. Νόμος, ΑΠ 782/2003 Δημ. Νόμος, ΑΠ 396/2001, ΑΠ 804/1994 ΕλλΔικ 37.98, ΑΠ 1322/1994 ΕλλΔικ 35.368, ΑΠ 1060/1993 ΕλλΔικ 35 (1994) 1291, ΜονΕφΠειρ 749/2014 Δημ. Νόμος). Αλλά σε περίπτωση μη υποβολής της σχετικής αυτής ένστασης, δεν δύναται το δικαστήριο να ερευνήσει αυτεπαγγέλτως την οικονομική δυνατότητα του άλλου γονέα και να κανονίσει, ανάλογα με τις δυνάμεις του κάθε γονέα, το επιδικαστέο σε βάρος του εναγομένου ποσό της διατροφής (βλ. σχετ. ΑΠ 416/2007 Δημ. Νόμος, ΑΠ 344/2001 ΕλλΔικ 2002.113, ΑΠ 804/1994 ΕλλΔνη 37.97, ΑΠ 1322/1992 ΕλλΔνη 35.368, ΕφΔωδ 95/2006 Δημ. Νόμος, ΕΘ 1278/2001 Αρμ. 2002.225). Εφόσον, όμως, με την αγωγή δεν ζητείται το σύνολο του ποσού, στο οποίο αποτιμώνται οι διατροφικές ανάγκες του δικαιούχου, αλλά μόνο το μέρος το οποίο, κατά την άποψη του ενάγοντος, πρέπει να βαρύνει τον εναγόμενο γονέα, σε αναλογία προς τις οικονομικές δυνάμεις του ιδίου και του άλλου γονέως (του εναγομένου), ο αμυντικός ισχυρισμός ότι η αναλογία αυτή είναι διαφορετική από εκείνη που αναφέρεται στην αγωγή, λειτουργεί ως άρνηση. Τότε, ο συσχετισμός των οικονομικών δυνάμεων των δύο γονέων πρέπει να γίνει από το Δικαστήριο αυτεπαγγέλτως, σύμφωνα προς τα εκατέρωθεν αποδεικνυόμενα πραγματικά περιστατικά και ανεξάρτητα από την πληρότητα της σχετικής καταχώρισης του ισχυρισμού στα πρακτικά ή τις προτάσεις του εναγομένου (ΜονΕφΠειρ 432/2016 Δημ. Νόμος, ΜονΕφΠειρ 749/2014 ό.π., ΕφΑθ 856/2010 ΕφΑΔ 2011.434, ΕφΘεσ 2944/2004 Αρμ 2005.886, ΕφΘεσ 1101/2002 Αρμ 2003.38, βλ. Απ. Γεωργιάδης, Σύντομη Ερμηνεία ΑΚ, τόμ. ΙΙ, άρθρο 1489, αρ. 10, σελ. 826). Η δαπάνη δε για την εξυπηρέτηση στεγαστικών ή καταναλωτικών δανείων δεν προαφαιρείται από τα εισοδήματα του υποχρέου, όπως π.χ. από τον μισθό του, αλλά λαμβάνεται υπόψη, ως στοιχείο προσδιοριστικό της αξίας της περιουσίας του, η οποία πρέπει να εκληφθεί ότι μειώνεται κατά το ποσό του δανείου, καθώς και ως στοιχείο προσδιοριστικό των συνθηκών διαβίωσής του (ΑΠ 1156/2017 Δημ. Νόμος, ΑΠ 1663/2014 Δημ. Νόμος, ΑΠ 120/2013 ό.π., ΑΠ 230/2012 Δημ. Νόμος, ΑΠ 680/2010 Δημ. Νόμος, ΑΠ 837/2009 Δημ. Νόμος, ΑΠ 471/2005 Δημ. Νόμος, ΜονΕφΠειρ 49/2016 Δημ. Νόμος, ΜονΕφΠειρ 159/2015 Δημ. Νόμος ΜονΕφΠειρ 749/2014 ό.π., ΕφΚρητ 238/2012 αδημ., ΕφΠειρ 197/2006 αδημ., ΕφΠειρ 158/2006 αδημ., ΕφΠειρ 399/2005 Δημ. Νόμος, ΕφΛαρ 736/2004 ΤΝΠΔΣΑθ, ΕφΔωδ 167/2004 Δημ. Νόμος, ΕφΛαρ 596/2004 ΤΝΠΔΣΑθ, ΕφΛαρ 797/2003 ΤΝΠΔΣΑθ, ΕφΠατρ 394/2003 ΤΝΠΔΣΑθ, ΕΘ 2241/2000 Δημ. Νόμος). Οι προϋποθέσεις επιδίκασης διατροφής και ο καθορισμός της έκτασης και το ύψος αυτής κρίνονται από το χρόνο έγερσης της αγωγής ή επί αιτήματος για την επιδίκαση από την υπερημερία, από το χρόνο επέλευσής της. Το δικαίωμα αυτό πρέπει να έχει γεννηθεί κατά την πρώτη συζήτηση στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου (βλ. ΑΠ 2070/2017 Δημ. Νόμος, ΑΠ 1626/2000 ΕλλΔικ 2001.710, ΑΠ 1155/1987 ΕΕΝ 1988.614, Ε. Κουνογέρη – Μανωλεδάκη, Οικογενειακό Δίκαιο, τόμ. Ι, έκδ. 1998 σελ. 306, 307). Επομένως, τα πραγματικά περιστατικά που θεμελιώνουν την αγωγή, τα οποία πρέπει να έχουν συντελεσθεί μέχρι την πρώτη συζήτηση στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, είναι απαράδεκτα προτεινόμενα με τις πρωτόδικες προτάσεις, την έφεση ή τις προτάσεις που υποβάλλονται στο Εφετείο. Αντιθέτως, τα καταλυτικά του δικαιώματος που ασκείται με την αγωγή γεγονότα και οι αντενστάσεις τα οποία δεν αφορούν πραγματικούς ισχυρισμούς που μεταβάλλουν τη βάση της αγωγής, μπορούν να προταθούν μέχρι την τελευταία επί της ουσίας της υποθέσεως συζήτηση, τόσο στο πρωτοδικείο όσο και στο Εφετείο εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις των άρθρων 269 παρ. 9 και 527 ΚΠολΔ. Ειδικότερα, ο εναγόμενος ως εκκαλών μπορεί να προτείνει παραδεκτώς τον πρώτο κατά την έκκλητη δίκη οψιγενή ισχυρισμό (ένσταση), στηριζόμενο στην επελθούσα μεταβολή των προσδιοριστικών του ύψους της διατροφής στοιχείων, η οποία θα μπορούσε να έχει ως επακόλουθο την παύση ή τη μείωση του ποσού της διατροφής (Ολ. ΑΠ 2/94, ΑΠ 2070/2017 ό.π., ΜονΕφΠειρ 537/2015 Δημ. Νόμος). Επίσης, κατά το άρθρο 63 του Κ.Πολ.Δ, όποιος είναι ικανός για οποιαδήποτε δικαιοπραξία μπορεί να παρίσταται στο δικαστήριο με το δικό του όνομα και κατά το άρθρο 64 του ίδιου Κώδικα, όσοι είναι ανίκανοι να παρίστανται στο δικαστήριο με δικό τους όνομα εκπροσωπούνται από τους νομίμους αντιπροσώπους τους. Ικανός για κάθε δικαιοπραξία, σύμφωνα με το άρθρο 127 του Α.Κ, είναι όποιος έχει συμπληρώσει το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας του (ενήλικος). Όταν η δίκη διεξάγεται δε από το νόμιμο αντιπρόσωπο ανίκανου φυσικού ή νομικού προσώπου, διάδικος, υπέρ και κατά του οποίου ισχύει το δεδικασμένο, είναι ο αντιπροσωπευόμενος και όχι ο αντιπρόσωπος (Β.Βαθρακοκοίλη, Κ.Πολ.Δ υπό άρθρο 919 αρ.5). ΄Αρα ο ανήλικος δεν έχει δικαίωμα να παρίσταται με το δικό του όνομα στο δικαστήριο, αλλά εκπροσωπείται σε αυτό από τους δυο γονείς του, οι οποίοι ασκούν από κοινού τη γονική μέριμνα (ΑΠ 611/2013 ΤΝΠΔΣΑθ). Αν έχει διακοπεί η έγγαμη συμβίωση των γονέων και το τέκνο έχει αξίωση διατροφής κατά του γονέα, που δεν έχει την επιμέλεια του προσώπου του, την αξίωση αυτή την ασκεί εκείνος που έχει την επιμέλειά του και, αν δεν την έχει κανείς, αυτός με τον οποίο διαμένει το τέκνο (άρθρο 1516 Α.Κ). Επομένως, σε δίκη διατροφής ανηλίκου τέκνου, αν την επιμέλειά του έχει η μητέρα, αυτή έχει την εξουσία να παρίσταται στο δικαστήριο και να το εκπροσωπεί (ΑΠ 416/2007 Δημ. Νόμος, ΑΠ 823/2000 Δημ. Νόμος, ΑΠ 511/1989 ΕλλΔνη 31.1270). Διάδικο όμως είναι το ανήλικο τέκνο και όχι η μητέρα του, η οποία απλώς αναπληρώνει την έλλειψη ικανότητας του τέκνου να παρίσταται το ίδιο στο δικαστήριο με το δικό του όνομα (Β.Βαθρακοκοίλη ΕρμΚΠολΔ υπό άρθρο 64 αρ.5, Β. Βαθρακοκοίλη, Το Νέο Οικογενειακό Δίκαιο, έκδ. 2000, υπό άρθρο 1489 σημ. 14, Κ. Παπαδόπουλου, Αγωγές Οικογενειακού Δικαίου, τόμ. Β΄, έκδ. 2003, σελ. 122 επ., ΕΑ 8007/2006 ΕλλΔικ 2007.1455, ΕφΔωδ 197/2004 Δημ. Νόμος, ΕΘ 2944/2004 Δημ. Νόμος, ΕΑ 839/2004 Δημ. Νόμος, ΕΑ 10634/1998 ΕλλΔνη 40.1116, ΕΑ 3702/1998 Δημ. Νόμος). Το απαράδεκτο αυτό, που ανάγεται στις διαδικαστικές προϋποθέσεις, λαμβάνεται υπόψη από το δικαστήριο και αυτεπαγγέλτως, με ελεύθερη απόδειξη, σε κάθε στάση της δίκης (βλ. Β. Βαθρακοκοίλη, ΚΠολΔ ερμηνευτική – νομολογιακή ανάλυση, άρθρο 63 αρ. 17, 18, 21, 23). Από το συνδυασμό δε των διατάξεων των άρθρων 1389, 1390, 1486 παρ. 2, 1487, 1489 παρ. 2 και 1492 Α.Κ., προκύπτει ότι ο εναγόμενος γονέας στη δίκη διατροφής δεν μπορεί να προβάλλει καταρχήν την από το άρθρο 1487 παρ. 1 Α.Κ. προβλεπόμενη ένσταση διακινδύνευσης της δικής του διατροφής, σύμφωνα με την παρ. 2 του ιδίου άρθρου, όταν πρόκειται για διατροφή ανήλικων τέκνων του, εκτός αν επικαλεστεί και αποδείξει ότι τα τέκνα μπορούν να στραφούν εναντίον άλλου υποχρέου ή μπορούν να διατραφούν από την περιουσία τους (ΑΠ 1156/2017 Δημ. Νόμος, ΑΠ 676/2000 ΕλλΔικ 2000.1597, ΑΠ 804/1994 ΕλλΔικ 37.98, ΜονΕφΠειρ 49/2016 Δημ. Νόμος, ΕφΠειρ 969/2007 αδημ., ΕΘ 1993/2003, Δημ. Νόμος, ΕφΔυτΜακεδ 186/2002 ΤΝΠΔΣΑθ, ΕΘ 174/2001 ΕλλΔικ 2001.746, ΕΑ 9823/1999 Δημ. Νόμος, ΕφΠειρ 157/1996 ΕλλΔικ 1997.1614).

Τέλος, κατά το άρθρο 520 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ. το δικόγραφο της έφεσης πρέπει να περιέχει τα στοιχεία που απαιτούνται κατά τα άρθρα 118 έως 120 του ίδιου κώδικα και τους λόγους της έφεσης. Οι λόγοι της έφεσης συνίστανται σε ορισμένες αιτιάσεις κατά της εκκαλούμενης απόφασης που αναφέρονται είτε σε παραδρομές του εκκαλούντος είτε σε νομικά ή πραγματικά σφάλματα του δικαστηρίου. Τα σφάλματα του δικαστηρίου είναι δυνατό να ανάγονται είτε στην εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του ουσιαστικού ή δικονομικού δικαίου είτε στην εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων, η οποία επαρκώς προσδιορίζεται όταν αναφέρεται στο εφετήριο ότι εξαιτίας αυτής οδηγήθηκε το πρωτοβάθμιο δικαστήριο σε εσφαλμένο πόρισμα και διατακτικό, χωρίς να είναι αναγκαία η εξειδίκευση των σφαλμάτων ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, αφού το εφετείο, λόγω του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της έφεσης (άρθρο 522 Κ.Πολ.Δ.), επανεκτιμά από την αρχή την ουσία της υπόθεσης και κρίνει την ορθότητα του διατακτικού. Εξάλλου, κατά την προαναφερθείσα διάταξη του άρθρου 522 Κ.Πολ.Δ., με την άσκηση της έφεσης η υπόθεση μεταβιβάζεται στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο μέσα στα όρια που καθορίζονται από την έφεση και τους πρόσθετους λόγους (ΑΠ 791/2017 Δημ. Νόμος, ΑΠ 747/2017 Δημ. Νόμος, ΑΠ 207/2017 Δημ. Νόμος, ΑΠ 755/2016 Δημ. Νόμος, ΑΠ 431/2016 Δημ. Νόμος, ΑΠ 258/2015), το οποίο έχει, ως προς την αγωγή, την αυτή, όπως και το πρωτοβάθμιο δικαστήριο εξουσία σχετικά με το νόμω βάσιμο, το ορισμένο και το παραδεκτό της αγωγής και μπορεί αν ο εκκαλών παραπονείται για την κατ’ ουσίαν απόρριψη της αγωγής του να εξετάσει αυτεπάγγελτα και να την απορρίψει μετ’ εξαφάνιση της εκκαλουμένης, ως μη νόμιμη χωρίς έτσι να γίνεται η εκδιδόμενη απόφαση επιβλαβέστερο γι’ αυτόν (ΑΠ 1344/2015 Δημ. Νόμος, ΑΠ 591/2015 Δημ. Νόμος, ΑΠ 591/2015 Δημ. Νόμος). Από τη διάταξη αυτή συνάγεται ότι αν το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφασή του έκανε δεκτή την αγωγή και απορρίφθηκε ένσταση του εναγομένου κατ’ αυτής, ο τελευταίος με την άσκηση έφεσης κατά της αποφάσεως του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου μπορεί να επαναφέρει στο Εφετείο την ένσταση αυτή, μόνο με λόγο έφεσης ή με πρόσθετο λόγο και όχι απλά με τις προτάσεις του (ΑΠ 747/2017 ό.π., ΑΠ 431/2016 ό.π.).

Από την εκτίμηση του αποδεικτικού υλικού που προσκομίστηκε στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο και ιδίως από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων των διαδίκων, που εξετάστηκαν ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και των οποίων οι καταθέσεις περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, από όλα τα έγγραφα που προσκομίζουν και επικαλούνται νόμιμα οι διάδικοι ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, από τις με αριθμ. ……….ένορκες βεβαιώσεις των μαρτύρων ……….., αντίστοιχα, οι οποίες ελήφθησαν, ενώπιον της Συμβολαιογράφου Πειραιώς ………, με επιμέλεια της ενάγουσας, ύστερα από νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευση του εναγομένου (βλ. άρθρο 671 παρ. 1 του ΚΠολΔ, όπως ίσχυε πριν από την κατάργησή του με το άρθρο 1 άρθρο 4 του Ν. 4335/2015), όπως προκύπτει από την προσκομιζόμενη μετ’ επικλήσεως υπ’ αριθμ. …… έκθεση επίδοσης της Δικαστικής Επιμελήτριας του Εφετείου Αθηνών …….., από τις φωτογραφίες που προσκομίζει και επικαλείται ο εκκαλών, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται, από τα διδάγματα της κοινής πείρας που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολΔ) και από την εν γένει αποδεικτική διαδικασία, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι, εκ των οποίων ο μεν σύζυγος γεννήθηκε, στις 12/04/1975, στη Αθήνα, η δε σύζυγος, στις 09/01/1974, στη Λαμία Φθιώτιδος, τέλεσαν νόμιμο πολιτικό γάμο, στις 7-4-2014, στο Κερατσίνι Πειραιά. Από το γάμο τους αυτό απέκτησαν ένα αβάπτιστο άρρεν τέκνο, που γεννήθηκε, στις 12-11-2014, στο Αμαρούσιο Αττικής. Η έγγαμη συμβίωσή τους, όμως, διακόπηκε οριστικά, στις 18-06-2014, ήτοι πριν από το γέννηση του τέκνου τους. Εν συνεχεία, η μεν σύζυγος άσκησε, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, την από 15/6/2015 και με Γεν. Αριθμ. Κατάθ. …….. αίτησή της, περί ρυθμίσεως προσωρινά της άσκησης της επιμέλειας του ανήλικου τέκνου τους και επιδίκασης προσωρινής σε χρήμα διατροφής σε αυτήν, για λογαριασμό του, ο δε σύζυγος άσκησε προφορικά ανταίτηση, με αντικείμενο την προσωρινή ρύθμιση του δικαιώματος επικοινωνίας του με το ανήλικο τέκνο. Επ’ αυτών, μετά από συνεκδίκασή τους, στις 16/07/2015, αντιμωλία των διαδίκων, εκδόθηκε η με αριθμό 1285/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, δυνάμει της οποίας, αφού ελήφθη υπόψη το σχετικό από 16/07/2015 ιδιωτικό συμφωνητικό – πρακτικό συμβιβασμού των διαδίκων, το οποίο συνετάγη, ενόψει της συμβιβαστικής επίλυσης της υπόθεσης, ανατέθηκε αποκλειστικά στη μητέρα του τέκνου η προσωρινή άσκηση της επιμέλειάς του και υποχρεώθηκε ο πατέρας του τέκνου, να καταβάλει στη μητέρα, για λογαριασμό του ανήλικου τέκνου τους, ως προσωρινή σε χρήμα διατροφή αυτού, το ποσό των διακοσίων πενήντα (250,00) ευρώ για το μήνα Αύγουστο 2015 και το ποσό των τετρακοσίων (400,00) ευρώ μηνιαίως, για κάθε επόμενο μήνα, αρχής γενομένης από το Σεπτέμβριο 2015, προκαταβολικά το πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα, ρυθμίστηκε δε προσωρινά το δικαίωμα επικοινωνίας του ως άνω ανήλικου τέκνου με τον πατέρα του, κατά τον τρόπο που συμφώνησαν οι διάδικοι με το από 16/07/2015 ιδιωτικό συμφωνητικό. Ειδικότερα, ορίστηκε ότι ο πατέρας του τέκνου «…έχει δικαίωμα να επικοινωνεί μαζί του, στην οικία του ιδίου (ανταιτούντος), με την παρουσία της καθ’ ης η ανταίτηση, μητέρας του: α) Κάθε Τετάρτη, από ώρα 7.30 μ.μ. έως ώρα 9.30 μ.μ., β) Κάθε 1^ο και 3^ο Σάββατο του μήνα, από ώρα 4.00 μ.μ. έως ώρα 7.μ.μ. και γ) Κάθε 1^η και 3^η Κυριακή από ώρα 4.00 μ.μ. έως ώρα 7 μ.μ..». Ορίστηκε, επίσης, με την ως άνω απόφαση, ότι σε περίπτωση ασθένειας του τέκνου, ο πατέρας δύναται να επικοινωνεί με αυτό στην οικία της μητέρας του τέκνου, με την παρουσία της τελευταίας, για δεκαπέντε (15) λεπτά της ώρας. ΄Ηδη, δυνάμει της με αριθμ. 4428/6-10-2017 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε, κατά την ειδική διαδικασία των οικογενειακών διαφορών, κατόπιν της από 12/10/2016 και με αριθμ. κατάθ. ……… αγωγής του συζύγου, μετά από συζήτηση που έγινε, αντιμωλία των διαδίκων, στις 17/03/2017, απαγγέλθηκε η λύση του γάμου των διαδίκων, λόγω ισχυρισμού κλονισμού της εγγάμου συμβιώσεώς τους, ο οποίος επήλθε με τη συμπλήρωση δύο (2) ετών από τη διάσπαση αυτής, ήτοι από τον Ιούνιο του έτους 2016. Η απόφαση αυτή, όμως, δεν προκύπτει ότι έχει καταστεί αμετάκλητη. Το ανήλικο τέκνο, από τη γέννησή του, διαμένει μαζί με τη μητέρα του, με τη σύμφωνη γνώμη του πατέρα του. Ως προς το μη εκκληθέν δε με την υπό κρίση έφεση κεφάλαιο της εκκαλουμένης περί ανάθεσης οριστικά της άσκησης της επιμέλειας του ανήλικου τέκνου στη μητέρα του, η απόφαση δέχθηκε, μεταξύ άλλων, ότι «…αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα – εναγομένη είναι ικανή και πολύ καλή μητέρα, επεδείκνυε και επιδεικνύει προς το ανήλικο τέκνο την αμέριστη αγάπη και ενδιαφέρον, το φροντίζει με υπομονή και στοργή και ασχολείται συστηματικά με αυτό και ειδικότερα με την ανατροφή, εκπαίδευση και διαπαιδαγώγησή του, προσπαθώντας με όλες τις δυνάμεις της να καλύψει κάθε ανάγκη του. Παρέχει στο τέκνο της ένα ήρεμο και ασφαλές, παρότι μονογονεϊκό, οικογενειακό περιβάλλον, γεγονός το οποίο συνάγεται και από τη συναίνεση του εναγομένου της πρώτης αγωγής, όπως αυτή εκφράστηκε και στο ανωτέρω συμφωνητικό, αλλά και με τις νόμιμα και εμπρόθεσμα κατατεθείσες προτάσεις του. Επομένως, από όλα τα ανωτέρω, και λαμβανομένης επιπλέον υπόψη της τρυφερής ηλικίας του ανήλικου τέκνου των διαδίκων, 2 ετών περίπου, του δεσμού που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα σε αυτό και τη μητέρα του, αλλά και της ανάγκης της μη διατάραξης της σταθερότητας και της συνέχειας στις συνθήκες ανάπτυξής του, έτσι όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί μέχρι σήμερα στο μητρικό περιβάλλον, το αληθινό και καλώς εννοούμενο συμφέρον αυτού επιβάλλει όπως, κατά την κρίση του Δικαστηρίου τούτου, ανατεθεί η άσκηση της επιμέλειας επί του προσώπου του, οριστικώς αποκλειστικά στην ενάγουσα μητέρα του, η οποία παρέχει όλα τα εχέγγυα για την ομαλή ψυχοσωματική τους ανάπτυξη και τη σωστή ανατροφή, επίβλεψη και εκπαίδευσή του…». Περαιτέρω, καθόσον αφορά στο προσβληθέν με την υπό κρίση έφεση κεφάλαιο της εκκαλουμένης, περί ρυθμίσεως του δικαιώματος επικοινωνίας του πατέρα με το ανήλικο τέκνο του, προκειμένου να διατηρηθεί ο μεταξύ τους ψυχικός δεσμός, ο οποίος θα συμβάλει στην περαιτέρω ομαλή ανάπτυξη του τέκνου και θα παρέχει τη δυνατότητα στον πατέρα να έχει άμεση γνώση για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, να παρακολουθεί την όλη κατάσταση του τέκνου και να οικοδομήσει από την τρυφερή αυτή ηλικία, που διανύει το ανήλικο τέκνο, σχέση εμπιστοσύνης και ασφάλειας με αυτό, λαμβάνοντας υπόψη, επίσης, αφενός με τον ιδιαίτερο δεσμό που έχει αναπτύξει το τέκνο με τη μητέρα του, ιδίως λόγω της διαμονής του, συνεχώς, από την ημέρα της γέννησής του, μαζί με τη μητέρα του, στην οποία ανατέθηκε η επιμέλεια του προσώπου του, διότι κρίθηκε και από τους διαδίκους γονείς, αλλά και από το Δικαστήριο ότι αυτό επέβαλε το αληθινό συμφέρον του και την παρουσία της μητέρας, έως τη συζήτηση της υπόθεσης ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, κατά την άσκηση του δικαιώματος επικοινωνίας του τέκνου με τον πατέρα, καθώς και το γεγονός ότι η διάσπαση της εγγάμου συμβιώσεως επήλθε πριν από τη γέννηση του τέκνου, αφετέρου δε ότι το “δικαίωμα επικοινωνίας” περιλαμβάνει το δικαίωμα να μεταφέρει κάποιος το παιδί για ορισμένο χρονικό διάστημα σε τόπο άλλο, από τον τόπο της συνήθους διαμονής του, το αληθινό συμφέρον του τέκνου, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, επιβάλλει να ρυθμιστεί ως ακολούθως, ώστε να προσαρμοστεί το τέκνο ομαλά στο περιβάλλον του πατέρα του και να ενισχυθεί ο ψυχικός δεσμός μεταξύ τους, αλλά και με τους συγγενείς του τελευταίου, για την καλή ψυχοσωματική του υγεία, ήτοι: Α) Κατά το χρονικό διάστημα από την επίδοση της παρούσας έως 30/11/2018: α) Κάθε Δευτέρα και Τετάρτη από ώρα 18.00 μ.μ. μέχρι ώρα 20.00 μ.μ., β) Κάθε πρώτο και τρίτο Σάββατο μηνιαίως από ώρα 15.00 μ.μ. μέχρι ώρα 20.00 μ.μ., γ) Την τρίτη Κυριακή κάθε μήνα από ώρα 15.00 μ.μ. έως ώρα 20.00 μ.μ.. Β) Κατά το χρονικό διάστημα από 01/12/2018 έως 31/08/2020: α) Κάθε Δευτέρα και Τετάρτη από ώρα 18.00 μ.μ. μέχρι ώρα 20.00 μ.μ., β) Το πρώτο Σάββατο κάθε μήνα, από ώρα 12.00 μ.μ. μέχρι ώρα 20.00 μ.μ., γ) Την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα από ώρα 12.00 μ.μ. έως ώρα 20.00 μ.μ., δ) Το τρίτο Σαββατοκύριακο κάθε μήνα από ώρα 17.00 μ.μ. του Σαββάτου μέχρι ώρα 17.00 μ.μ. της Κυριακής. Γ) Κατά το χρονικό διάστημα από 01/09/2020 έως 31/08/2022: α) Κάθε Δευτέρα και Τετάρτη από ώρα 18.00 μ.μ. μέχρι ώρα 20.00 μ.μ., β) Κάθε πρώτο και τρίτο Σαββατοκύριακο μηνιαίως από ώρα 15.00 μ.μ. του Σαββάτου μέχρι ώρα 18.00 μ.μ. της Κυριακής, γ) Κατά τις εορτές των Χριστουγέννων, από 27 Δεκεμβρίου και ώρα 17.00 μ.μ. έως 29 Δεκεμβρίου και ώρα 17.00 μ.μ. ή από 3 Ιανουαρίου και ώρα 17.00 μ.μ. έως 5 Ιανουαρίου και ώρα 17.00. μ.μ., εναλλάξ, αρχής γενομένης από 27/12/2020 έως 29/12/2020, δ) Κατά τις εορτές του Πάσχα, από Μ. Δευτέρα και ώρα 17.00 μ.μ. έως Μ. Τετάρτη ώρα 17.00 μ.μ. ή από την Τρίτη του Πάσχα και ώρα 17.00 μ.μ. έως την Πέμπτη της Διακαινησίμου ώρα 17.00 μ.μ., εναλλάξ, αρχής γενομένης από Μ. Δευτέρα έως Μ. Τετάρτη του έτους 2021, ε) Κατά τις θερινές διακοπές: Α) α) από 20 Ιουλίου 2021 ώρα 10.00 π.μ. έως 25 Ιουλίου 2021 ώρα 18.00 μ.μ. και β) από 20 Αυγούστου 2021 ώρα 10.00 π.μ. έως 25 Αυγούστου 2021 18.00 μ.μ., Β) α) από 05 Ιουλίου 2022 ώρα 10.00 π.μ. έως 12 Ιουλίου 2022 ώρα 18.00 μ.μ. και β) από 05 Αυγούστου 2022 ώρα 10.00 π.μ. έως 12 Αυγούστου 2022 ώρα 18.00 μ.μ. Δ) Κατά το χρονικό διάστημα από 01/09/2022 & εφεξής: α) Κάθε Τετάρτη από ώρα 18.00 το απόγευμα μέχρι ώρα 20.00 το βράδυ, β) Κάθε πρώτο και τρίτο Σαββατοκύριακο μηνιαίως από ώρα 14.00 μ.μ. του Σαββάτου μέχρι ώρα 18.00 μ.μ. της Κυριακής, γ) Κατά τις εορτές των Χριστουγέννων, από 24 Δεκεμβρίου ώρα 14.00 μ.μ. έως 28 Δεκεμβρίου ώρα 18.00 μ.μ. ή από 31 Δεκεμβρίου ώρα 14.00 μ.μ. έως 4 Ιανουαρίου ώρα 18.00 μ.μ., εναλλάξ, αρχής γενομένης από 24/12/2022 έως 28/12/2022, δ) Κατά τις εορτές του Πάσχα, από Μ. Δευτέρα και ώρα 14.00 μ.μ. έως Μ. Παρασκευή ώρα 18.00 μ.μ. ή από τη Δευτέρα του Πάσχα και ώρα 14.00 μ.μ. έως την Παρασκευή της Διακαινησίμου ώρα 18.00 μ.μ., εναλλάξ, αρχής γενομένης από τη Μ. Δευτέρα έως Μ. Παρασκευή του έτους 2023, ε) Κατά τις θερινές διακοπές: Α) τα έτη με μονό αριθμό: α) από 20 Ιουλίου ώρα 10.00 π.μ. έως 30 Ιουλίου 18.00 μ.μ. και β) από 20 Αυγούστου ώρα 10.00 π.μ. έως 30 Αυγούστου 18.00 μ.μ. και Β) τα έτη με ζυγό αριθμό: α) από 10 Ιουλίου ώρα 10.00 π.μ. έως 20 Ιουλίου ώρα 18.00 μ.μ. και β) από 1 Αυγούστου ώρα 10.00 π.μ. έως 10 Αυγούστου ώρα 18.00 μ.μ.. Το ανήλικο τέκνο θα παραλαμβάνει ο πατέρας του από την οικία του τέκνου, όπου και θα το παραδίδει, μετά τη λήξη του χρόνου επικοινωνίας του με αυτό. Ο πατέρας του τέκνου έχει την πρόθεση και τη δυνατότητα να φροντίζει και να περιποιείται το ανήλικο τέκνο κατά το χρόνο επικοινωνίας του με αυτό. Ο προπεριγραφείς τρόπος επικοινωνίας δεν επιβαρύνει το ανήλικο τέκνο. Αντίθετα, συντελεί στη διατήρηση ψυχικού δεσμού μεταξύ αυτού και του πατέρα του και στην πρόληψη της μεταξύ τους αποξένωσης, καθώς και στη σωστή ψυχοσωματική ανάπτυξη του τέκνου και στη δυνατότητα του πατέρα του να παρακολουθεί την ανάπτυξη της προσωπικότητας και την όλη κατάστασή του, δεν υπάρχει δε από αυτήν (επικοινωνία) κίνδυνος για την ψυχική του ηρεμία νκαι γενικά την ανατροφή του. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι δεν ζητήθηκε από το Δικαστήριο η γνώμη του ανήλικου τέκνου των διαδίκων σχετικά με την άσκηση του δικαιώματος επικοινωνίας με τον πατέρα του, διότι, ως εκ της πολύ νεαρής ηλικίας του (μόλις 3 ετών και 2 μηνών), δεν έχει την πνευματική ωριμότητα προς τούτο (πρβλ. ΕφΚερ 233/2010 ό.π.) και συνεπώς, δεν κρίνεται αναγκαία η επικοινωνία του Δικαστηρίου με αυτό. Συνεπώς, εφόσον η εκκαλουμένη είχε ρυθμίσει διαφορετικά τον τρόπο επικοινωνίας του πατέρα με το τέκνο και είχε ορίσει ότι ο πατέρας θα επικοινωνεί με το τέκνο, ως εξής: α) Κάθε Δευτέρα και Τετάρτη από ώρα 18.00 το απόγευμα μέχρι ώρα 20.00 το βράδυ, β) κάθε πρώτο και τρίτο Σάββατο του μήνα από ώρα 15.00 μέχρι ώρα 20.00, γ) Κάθε δεύτερη και τέταρτη Κυριακή του μήνα από ώρα 15.00 έως ώρα 20.00, στο χώρο διαμονής του ενάγοντα, με την υποχρέωση να του παραδίδει η εναγομένη και να παραλαμβάνει ο ίδιος το ανήλικο από την κατοικία της για την έναρξη της επικοινωνίας και να της το επιστρέφει και παραδίδει στην κατοικία της μετά το πέρας της επικοινωνίας με αυτό, απειλήθηκε δε σε βάρος της μητέρας, προσωπική κράτηση, διάρκειας ενός (1) μηνός και χρηματική ποινή εκατόν πενήντα (150,00) ευρώ για κάθε παράβαση της αμέσως ανωτέρω διάταξης, πρέπει να γίνει δεκτός ως κατ’ ουσία βάσιμος ο σχετικός έκτος λόγος έφεσης. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι το ανωτέρω αναφερόμενο ανήλικο τέκνο των διαδίκων δεν έχει δική του περιουσία, ούτε μπορεί να διατραφεί από δικούς του πόρους, ούτε βέβαια να εργαστεί, λόγω της μικρής ηλικίας του, με συνέπεια να στερείται παντελώς εισοδημάτων για την αντιμετώπιση των αναγκών της διαβίωσής του, καθ’ όλη τη διάρκεια του επίδικου χρονικού διαστήματος. Επομένως, οι γονείς του είναι υποχρεωμένοι, κατά το εν λόγω επίδικο χρονικό διάστημα των δύο (2) ετών από την επομένη της επίδοσης της υπό κρίση αγωγής, ήτοι αρχής γενομένης από 22-8-2015 (βλ. σχετ. με αριθμ. ….. έκθεση επιδόσεως της Δικαστικής Επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Αθηνών .. ..), έως 21-8-2017, να το διατρέφουν από κοινού, ο καθένας τους ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνάμεις (άρθρα 1486 παρ. 2 και 1489 παρ. 2 Α.Κ.). Εξάλλου, αποδείχθηκε ότι ο πατέρας του τέκνου εργάζεται ως πολιτικός υπάλληλος στο Υπουργείο …….., με μηνιαίες καθαρές αποδοχές, οι οποίες, κατά την άσκηση της αγωγής ανέρχονταν, κατά μέσον όρον, στο ποσό των 873 ευρώ μηνιαίως, ενώ από τον Απρίλιο του έτους 2016 και κατά το λοιπό χρονικό διάστημα, ανέρχονται, κατά μέσον όρον, περίπου στο ποσό των 736,13 ευρώ μηνιαίως, στο οποίο (ποσό) συμπεριλαμβάνεται το ποσό των 50 ευρώ, το οποίο εισπράττει ως «Οικογενειακή παροχή». Διαμένει δε σε ισόγεια οικία, επί της οδού …….., επιφάνειας 95 τ.μ., η οποία βρίσκεται στο Κερατσίνι Αττικής, ιδιοκτησίας των γονέων του, τη χρήση της οποίας έχουν παραχωρήσει, χωρίς αντάλλαγμα, σε αυτόν, για τη διαμονή του. Συνεπώς δεν βαρύνεται με την καταβολή μισθώματος, παρά μόνο με τις αναλογούσες δαπάνες για τα λειτουργικά έξοδα αυτής (ΔΕΗ, ΟΤΕ κλπ.). ΄Εχει, επίσης, στην κυριότητά του ένα διαμέρισμα, επιφανείας 55 τ.μ., έτους κατασκευής 1976, που βρίσκεται στο δεύτερο όροφο οικοδομής του Νομαρχιακού Διαμερίσματος Πειραιά, επί της οδού ΄…….., το οποίο εκμίσθωνε μέχρι το Δεκέμβριο του έτους 2015, έναντι του ποσού των 250,00 ευρώ μηνιαίως, οπότε εκδόθηκε, κατόπιν της από 16/12/2015 αιτήσεώς του, η με αριθμ. …./2015 Διαταγή Απόδοσης Χρήσης Μισθίου του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία υποχρεώθηκε η μισθώτρια στην απόδοση της χρήσεως αυτού και παράλληλα υποχρεώθηκε να καταβάλει στον εκμισθωτή το συνολικό ποσό των 1.500 ευρώ, για οφειλόμενα μισθώματα μηνών Ιουλίου, Αυγούστου, Σεπτεμβρίου, Οκτωβρίου, Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου 2015, ήτοι ύψους 250 ευρώ μηνιαίως. ΄Ελαβε δε αντίγραφο εξ απογράφου πρώτου εκτελεστού της ως άνω διαταγής απόδοσης μισθίου στις 16/02/2016. Δεν αποδείχθηκε, όμως, ότι εκμισθώθηκε το ως άνω ακίνητο εκ νέου, κατά το λοιπό επίδικο χρονικό διάστημα, όπως συνομολογείται και από τη μητέρα του τέκνου, ούτε ότι ήταν δυνατόν κατά το χρονικό αυτό διάστημα να εκμισθωθεί, λόγω και της παλαιότητάς του. Υπέβαλε δε ο πατέρας του τέκνου την από 11/04/2016 αίτησή του προς τη Δ.Ε.Η. για την καταγγελία / λύση της σύμβασης προμήθειας ηλεκτρικού ρεύματος στη οικία του αυτή, η οποία επήλθε στις 13/04/2016 (βλ. σχετ. το με αριθμ. πρωτ. …./26-05-2016 έγγραφο της ΔΕΔΔΗΕ της Διεύθυνσης Περιφέρειας Αττικής, Πρακτορείο Πειραιά), Επιπλέον, ο πατέρας του τέκνου έχει στην πλήρη κυριότητά του ένα οικόπεδο, επιφανείας 1.012,65 τ.μ., που βρίσκεται στο Δημοτικό Διαμέρισμα …. Κρήτης και είναι συγκύριος, κατά ποσοστό 25% εξ αδιαιρέτου, ενός διαμερίσματος του πρώτου ορόφου επί οικοδομής, έτους κατασκευής 1924, που βρίσκεται επί της οδού ………, στον Πειραιά. Επίσης, έχει στην κυριότητά του το υπ’ αριθμ …….. Ι.Χ.Φ, εργοστασίου κατασκευής MITSUBISHI, 2.500 κ.ε., έτους κατασκευής το 2005. Σύμφωνα δε με το με αριθμ. πρωτ. …./22-08-2016 έγγραφο της Γενικής Διεύθυνσης Φορολογικής Διοίκησης, που προσκομίζει και επικαλείται η ενάγουσα (στο οποίο αναγράφεται ότι «…Το Δημόσιο επιφυλάσσεται παντός δικαιώματός του, καθώς και για το μετέπειτα έλεγχο των δηλώσεων των φορολογουμένων…»), ο πατέρας του τέκνου στη φορολογική δήλωση, που υπέβαλε για το φορολογικό έτος 2015 (διαχείριση 1-1-2015 έως 31-12-2015), δήλωσε συνολικά εισοδήματα από μισθωτές υπηρεσίες το ποσό των 10.477,05 ευρώ, από ακίνητα 1.425 ευρώ και λοιπά 0,04 ευρώ. Πρέπει δε να σημειωθεί, ότι κατά το άρθρο 438 ΚΠολΔ τα δημόσια έγγραφα αποτελούν πλήρη απόδειξη, επιτρεπόμενης ανταποδείξεως μόνο με την προσβολή τους ως πλαστών, μόνο για τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία βεβαιώνονται στο έγγραφο ότι έγιναν από το συντάκτη αυτού ή ότι έγιναν ενώπιόν του. Παράλληλα, κατά το άρθρο 440 ΚΠολΔ, αποτελούν πλήρη απόδειξη, επιτρεπόμενης ανταποδείξεως χωρίς την προσβολή τους ως πλαστών για τα πραγματικά περιστατικά που βεβαιώνονται στα δημόσια έγγραφα, την αλήθεια των οποίων όφειλε να διαπιστώσει ο συντάκτης αυτών. Με την έννοια αυτή, τα εκκαθαριστικά σημειώματα, που συντάσσονται με βάση την ανέλεγκτη δήλωση φόρου εισοδήματος, δεν αποτελούν πλήρη απόδειξη ως προς τα αναφερόμενα στα εν λόγω δημόσια έγγραφα πραγματικά περιστατικά ως προς το ύψος των δηλωθέντων εισοδημάτων, σε περίπτωση δε που ελεγχθεί η αλήθεια τους, αποτελούν, κατά το άρθρο 440 ΚΠολΔ πλήρη απόδειξη, κατά της οποίας όμως επιτρεπτώς χωρεί ανταπόδειξη, χωρίς ανάγκη προσβολής τους ως πλαστών (ΑΠ 1305/2014 Δημ. Νόμος, ΑΠ 1152/2008). Βαρύνεται δε με τη δαπάνη, ύψους περίπου 120 ευρώ μηνιαίως, για την αποπληρωμή καταναλωτικού δανείου, το οποίο έλαβε από την Τράπεζα «Eurobank», το έτος 2007, με υπόλοιπο οφειλής, το Μάϊο του έτους 2016, ύψους περίπου 7.680 ευρώ, καθώς και με την αποπληρωμή των φορολογικών του υποχρεώσεων, καθώς και με τη δαπάνη συντήρησης του ως άνω Ι.Χ.Φ. αυτοκινήτου. Η ως άνω δαπάνη, όμως, για την αποπληρωμή του δανείου, που έλαβε, δεν προαφαιρείται από τα εισοδήματά του, αλλά, κατά τ’ αναφερόμενα στη μείζονα σκέψη της παρούσας, λαμβάνεται υπόψη, ως στοιχείο προσδιοριστικό της αξίας της περιουσίας του, η οποία πρέπει να εκληφθεί ότι μειώνεται κατά το ποσό του δανείου, καθώς και ως στοιχείο προσδιοριστικό των συνθηκών της διαβίωσής του. ΄Αλλα εισοδήματα και περιουσία, κινητή ή ακίνητη δεν αποδείχθηκε ότι διαθέτει ο πατέρας του τέκνου, ενώ εξάλλου, δεν βαρύνεται, κατά νόμο, με υποχρέωση διατροφής άλλων, πλην του προσώπου του ανήλικου τέκνου του. ΄Οσον αφορά στη μητέρα του ανήλικου, από τα ίδια, ως άνω, αποδεικτικά μέσα προέκυψε ότι, κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, εργαζόταν, με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, ως υπάλληλος γραφείου στην εταιρεία, με την επωνυμία «……….», με πλήρες ωράριο και πενθήμερη εργασία, λαμβάνοντας μηνιαίες καθαρές αποδοχές περίπου ύψους 750,86 ευρώ. Με την από 18/02/2014 σύμβαση εργασίας της φέρεται μεν ότι ο εργοδότης της ανέλαβε, με τον 6^ο όρο αυτής, την υποχρέωση να καταβάλει σε αυτήν, οικειοθελώς, κατά μήνα, επιπλέον, το ποσό των 186,10 ευρώ, σύμφωνα με τις οικονομικές δυνατότητές του κάθε φορά, πλην, όμως, δεν αποδείχθηκε ότι, κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, πράγματι κατέβαλε σε αυτήν το ως άνω ποσό (βλ. απόδειξη πληρωμής αποδοχών περιόδου Αυγούστου 2016, σε συνδυασμό με την από 18/02/2014 σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου πλήρους απασχόλησης). Επιπλέον, η μητέρα του τέκνου έχει, την ψιλή κυριότητα επί του διαμερίσματος του δευτέρου ορόφου, επιφανείας 86 τ.μ., που βρίσκεται επί της οδού ………, στο Δ.Δ. Κερατσινίου (Νομαρχίας Πειραιά), στο οποίο διαμένει με το ανήλικο τέκνο της. Η επικαρπία του ακινήτου αυτού ανήκει στη μητέρα της. Συνεπώς, δεν βαρύνεται με την καταβολή μηνιαίου μισθώματος, παρά μόνον με τη συμμετοχή της στις κοινόχρηστες δαπάνες και τα λοιπά λειτουργικά έξοδα της ανωτέρω οικίας. Επίσης, διαθέτει την ψιλή κυριότητα, κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου, ενός διαμερίσματος 69 τ.μ., στο πρώτο όροφο οικοδομής, που βρίσκεται επί της οδού …, στο Δ.Δ. … Φθιώτιδος, την ψιλή κυριότητα, κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου, ενός αγροτεμαχίου εκτάσεως 16.482,00 τ.μ., που βρίσκεται στη θέση «…», στο Δ.Δ. … Φθιώτιδος, την πλήρη κυριότητα ενός αγροτεμαχίου, εκτάσεως 1.000 τ.μ., που βρίσκεται στο Δ.Δ. … Φθιώτιδος και την ψιλή κυριότητα, κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου, ενός αγροτεμαχίου, εκτάσεως 12.875,00 τ.μ., που βρίσκεται στη θέση «….», στο Δ.Δ. … Φθιώτιδος. Διαθέτει δε τραπεζικές καταθέσεις, το ακριβές ύψος, όμως, των οποίων δεν προέκυψε. ΄Οπως προκύπτει από το με αριθμ. πρωτ. …../26-09-2016 έγγραφο της Ε΄ Δ.Ο.Υ. Πειραιά, το οποίο εκδόθηκε, κατόπιν αιτήσεως του συζύγου, για το φορολογικό έτος 2015 (διαχειριστική χρήση 01/01/2015 έως 31/12/2015), φέρεται μεν ότι η σύζυγος δήλωσε φορολογητέο εισόδημα ύψους 6.589,07 ευρώ και αυτοτελώς φορολογητέα ποσά 3.809,78 ευρώ, πλην, όμως, κατά το φορολογικό έτος 2014 (διαχειριστική χρήση 01/01/2014 έως 31/12/2014), φέρεται ότι δήλωσε μόνον το ποσό των 9.364,36 ευρώ, χωρίς να προκύπτει ότι είχε δηλώσει αυτοτελώς φορολογητέα ποσά. Επίσης, από το ίδιο ως άνω έγγραφο προκύπτει ότι, για το οικονομικό έτος 2014 (διαχειριστική χρήση 01/01/2013 έως 31/12/2013) δήλωσε φορολογητέο εισόδημα 4.694,15 ευρώ, αυτοτελώς φορολογητέα ποσά 3.459,77 ευρώ και επίδομα ανεργίας 2.016 ευρώ, για το οικονομικό έτος 2013 (διαχειριστική χρήση 01/01/2012 έως 31/12/2012) δήλωσε φορολογητέο εισόδημα 2.062,23 ευρώ και αυτοτελώς φορολογητέα ποσά 3.865,38 ευρώ και για το οικονομικό έτος 2012 (διαχειριστική χρήση 01/01/2011 έως 31/12/2011) δήλωσε αυτοτελώς φορολογητέα ποσά 707,65 ευρώ και επίδομα ανεργίας 6.182,55 ευρώ. Παράλληλα, απασχολείται με την επιμέλεια και ανατροφή του τέκνου της και παρέχει σε αυτό κάθε είδους εξυπηρετήσεις και φροντίδες, που, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, συνδέονται με τη συνοίκηση και είναι αποτιμητές σε χρήμα. Τέλος, άλλη περιουσία, κινητή ή ακίνητη, ή εισοδήματα από οποιαδήποτε πηγή δεν διαθέτει αυτή, ενώ εξάλλου, δεν βαρύνεται, κατά νόμο, με υποχρέωση διατροφής άλλων προσώπων, πλην της συμμετοχής της στην ανάλογη διατροφή του ανηλίκου τέκνου της. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι το ανωτέρω ανήλικο τέκνο των διαδίκων, που γεννήθηκε στις 12/11/2014, διαμένει μαζί με τη μητέρα του στην ως άνω οικία, ψιλής κυριότητάς της. Συνεπώς βαρύνεται με την αναλογία της συμμετοχής του μόνο για τις δαπάνες για τους λογαριασμούς κοινής ωφέλειας (Ο.Τ.Ε., Δ.Ε.Η., Ε.Υ.Δ.Α.Π. και θέρμανση). Το ανήλικο τέκνο είναι ασφαλισμένο για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στον ασφαλιστικό οργανισμό της μητέρας του (Ε.Ο.Π.Υ.Υ.). Λόγω δε της μικρής ηλικίας του και της εργασιακής απασχόλησης της μητέρας του, κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, απασχολήθηκε για τη φύλαξή του τρίτο άτομο, στο οποίο κατέβαλε το ποσό των 200 ευρώ μηνιαίως, λόγω της μειωμένης απασχόλησής του, καθώς παράλληλα απασχολείται και η μητέρα της ενάγουσας, η οποία την επικουρεί στην ανατροφή του τέκνου. Η γνώση του πατέρα του τέκνου, περί της ύπαρξης ανάγκης πρόσληψης τροφού για το ανήλικο τέκνο τους, παρά τη δυνατότητα συμμετοχής του τέκνου σε Βρεφονηπιακό Σταθμό, που εδρεύει στην ……. και εξυπηρετεί στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό της Πολεμικής Αεροπορίας, καθώς και το προσωπικό των λοιπών κλάδων ή σωμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων, που υπηρετεί ή εργάζεται σε αυτήν (βλ. σχετ. από 22/01/2016 βεβαίωση της ……. της Πολεμικής Αεροπορίας –Σμήνος …….), λόγω της απόστασης που θα έπρεπε να διανύει καθημερινά το τέκνο, προκύπτει ιδίως από το 12/7/2015 ιδιωτικό συμφωνητικό, το οποίο συνήψαν οι διάδικοι σύζυγοι, σε συνδυασμό με την από 1/7/2015 εξώδικη δήλωση του πατέρα του τέκνου προς τη μητέρα του, στην οποία, μεταξύ άλλων, αναφέρει «…Αμφότεροι οι γονείς γνωρίζουμε και συμφωνούμε ότι με την επάνοδο της μητέρας στην εργασία της, είναι επιβεβλημένη η εξασφάλιση κατάλληλης φύλαξης του τέκνου. ΄Εχω τη βούληση και τη σαφώς εκπεφρασμένη επιθυμία να συμβάλλω και συμμετάσχω τόσο με την προσωπική μου συμβολή όσο και στη διαδικασία επιλογής του κατάλληλου τρόπου ή /και προσώπου φύλαξης καθώς πρόκειται αδιαμφισβήτητα για επιλογή μείζονος σημασίας για τις ανάγκες και την ασφάλεια του τέκνου και προς το σκοπό αυτό θα συνεργαστώ με τη μητέρα με γνώμονα το συμφέρον του τέκνου. Θα ήταν χρήσιμο και επιβεβλημένο να μου γνωστοποιήσετε την ημερομηνία επανεισόδου σας στην εργασία, ώστε να ληφθεί εγκαίρως μέριμνα για την εξασφάλιση κατάλληλης φύλαξης…» (βλ. σχετ. με αριθμ. …/02-07-2015 έκθεση επιδόσεως του Δικαστικού Επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών ……..). Ο ισχυρισμός δε του εναγομένου πατέρα, περί καταχρηστικής ασκήσεως του δικαιώματος διατροφής του ανήλικου τέκνου, ο οποίος προβλήθηκε με τις εμπροθέσμως κατατεθείσες έγγραφες προτάσεις του και από το περιεχόμενο της εκκαλουμένης προκύπτει ότι αναπτύχθηκε προφορικώς στο ακροατήριο και καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά συνεδριάσεως του Δικαστηρίου, επαναφέρεται δε με λόγο έφεσης, διότι η ενάγουσα δεν ενέγραψε το ανήλικο τέκνο τους σε παιδικό σταθμό, καίτοι αυτό πληρούσε τα οικονομικά κριτήρια για δωρεάν εγγραφή, με σκοπό να διογκώσει το ποσό της αιτούμενης διατροφής του ανήλικου με την πρόσληψη τροφού, πέραν του γεγονότος ότι, όπως επιχειρείται να θεμελιωθεί στη διάταξη του άρθρου 281 του Α.Κ., είναι απορριπτέος προεχόντως ως απαράδεκτος, διότι διάδικο στην αξίωση διατροφής είναι το ίδιο το τέκνο, το οποίο εκπροσωπείται στην παρούσα δίκη διατροφής από τη μητέρα του, ενώ η ως άνω συμπεριφορά αποδίδεται στη μητέρα του τέκνου, είναι απορριπτέος και ως αβάσιμος, διότι και αληθή υποτιθέμενα τα πραγματικά περιστατικά που τον συγκροτούν, δεν καθιστούν καταχρηστική την άσκηση του ένδικου δικαιώματος διατροφής του ανήλικου τέκνου, καθώς απαιτείται η προβολή ιδιαίτερων περιστατικών, τα οποία καταδεικνύουν προφανή υπέρβαση των ορίων της καλής πίστης ή των χρηστών ηθών ή του κοινωνικού ή οικονομικού σκοπού του δικαιώματος διατροφής, κατά την άσκησή του, σε βάρος του εναγομένου. Η έναρξη δε φοίτησης του τέκνου σε παιδικό σταθμό, από το Σεπτέμβριο του έτους 2017, δεν εμπίπτει στο επίδικο χρονικό διάστημα. Οι λοιπές δαπάνες διαβίωσης του ανήλικου τέκνου (διατροφής, ένδυσης, εκπαίδευσης, ψυχαγωγίας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης) είναι οι συνήθεις δαπάνες ανήλικων τέκνων της ηλικίας του. Συνολικά, δηλαδή, οι ανάγκες του ανήλικου τέκνου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του, με βάση τις οικονομικές δυνάμεις των γονέων του και ανταποκρίνονται στα απαραίτητα έξοδα για τη διατροφή, ψυχαγωγία, εκπαίδευση, ένδυση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και αναλογία της συμμετοχής του στις δαπάνες για τους λογαριασμούς κοινής ωφέλειας, ανέρχονται κατά το επίδικο χρονικό διάστημα κατά μέσον όρον, στο ποσό των 650 ευρώ μηνιαίως, για το χρονικό διάστημα από 22/08/2015 έως 21/06/2016 και στο ποσό των 600 ευρώ μηνιαίως, για το χρονικό διάστημα από 22/06/2016 έως 21/08/2017. Στο ποσό που αντιστοιχεί στη διατροφή του, συνυπολογίζεται και η παροχή προσωπικής εργασίας και φροντίδων της μητέρας του για την ανατροφή του και η παροχή στέγης, που είναι αποτιμητές σε χρήμα. Για τον προσδιορισμό της συνεισφοράς, που βαρύνει τους διαδίκους, πρέπει να γίνει αναγωγή της οικονομικής δυνατότητάς τους στο σύνολο των εισοδημάτων, που προαναφέρθηκαν. Περαιτέρω, όπως αποδείχθηκε, δυνάμει του από 16/7/2015 ιδιωτικού συμφωνητικού, το οποίο συνήφθη μεταξύ των διαδίκων γονέων και ελήφθη υπόψη, όπως προαναφέρθηκε, από τη με αριθμ. 1285/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων και επιδόθηκε στον εναγόμενο στις 21/08/2015 (βλ. σχετ. με αριθμ. …../21-08-2015 έκθεση επιδόσεως της Δικαστικής Επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Αθηνών ………..), ο πατέρας του τέκνου ανέλαβε την υποχρέωση να καταβάλλει το ποσό των διακοσίων πενήντα (250,00) ευρώ, για το μήνα Αύγουστο 2015 και το ποσό των τετρακοσίων (400,00) ευρώ μηνιαίως, για κάθε επόμενο μήνα, αρχής γενομένης από το Σεπτέμβριο του έτους 2015, προκαταβολικά το πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα, ως προσωρινή συμμετοχή του στη διατροφή του ανήλικου τέκνου τους. Όταν ο πατέρας του τέκνου ανέλαβε την ως άνω υποχρέωση, ελάμβανε, όμως, μηνιαίες αποδοχές ύψους 832 ευρώ, καθώς και το ποσό των 250 ευρώ μηνιαίως από την εκμίσθωση του ως άνω ακινήτου, ιδιοκτησίας του, εργαζόταν δε στο στρατιωτικό αεροδρόμιο στα … Αττικής, ενώ ήδη μετατέθηκε στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της …. Αττικής. Γνώριζε, επίσης, το ύψος των οικονομικών δυνάμεων της συζύγου του, πριν από την υπογραφή του ως άνω από 16/7/2015 ιδιωτικού συμφωνητικού. Από τον Αύγουστο του έτους 2015, όμως, η μισθώτρια του ακινήτου του δεν κατέβαλε σε αυτόν το οφειλόμενο μηνιαίο μίσθωμα των 250 ευρώ. Ωστόσο, από το Σεπτέμβριο του έτους 2015 έως τον Ιούλιο του έτους 2016, ο πατέρας του τέκνου, κατόπιν εκούσιας συμμόρφωσής του στην ως άνω συμφωνία τους και το διατακτικό της με αριθμ. 1285/2015 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, κατέβαλε το ποσό των 400 ευρώ μηνιαίως, ως συμμετοχή του στη διατροφή του τέκνου τους. Από τον Ιούλιο του έτους 2016, όμως, επικαλούμενος την οικονομική αδυναμία του, μείωσε το ποσό της καταβληθείσας έως τότε διατροφής, δυνάμει της με αριθμ. 1285/2015 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, από το ποσό των 400 ευρώ μηνιαίως, στο ποσό των 200 ευρώ μηνιαίως και αμφισβητώντας το ύψος των αναγκών διατροφής του τέκνου τους, καθώς και το ποσοστό συμμετοχής του σε αυτές, άσκησε την από 20/07/2016, με Γεν. Αριθμ. Κατάθ. ……… αίτησή του, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, περί μεταρρυθμίσεως της ως άνω αποφάσεως ασφαλιστικών μέτρων, ως προς την προσωρινώς επιδικασθείσα διατροφή. Επί της αιτήσεως αυτής, εκδόθηκε η με αριθμ. 494/13-03-2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, μετά από συζήτηση που έγινε, στις 23/08/2016, αντιμωλία των διαδίκων, δυνάμει της οποίας μεταρρυθμίστηκε η ως άνω με αριθμ. 1285/2015 απόφαση, ως προς τη διάταξή της περί υποχρεώσεως καταβολής προσωρινής μηνιαίας διατροφής και καθορίστηκε η υποχρέωση του πατέρα του τέκνου να προκαταβάλλει στη μητέρα του τέκνου, υπό την ως άνω ιδιότητά της, ως ασκούσας την προσωρινή επιμέλεια του ανηλίκου άρρενος τέκνου τους, ως προσωρινή μηνιαία διατροφή αυτού, το ποσό των τριακοσίων ευρώ (300 ευρώ) μηνιαίως, εντός των πέντε (5) πρώτων ημερών κάθε μήνα, νομιμοτόκως από την ημέρα καταβολής εκάστης απαιτητής και ληξιπρόθεσμης μηνιαίας δόσης και μέχρι την πλήρη εξόφληση. Η ως άνω με αριθμ. 494/2017 απόφαση, όμως, η οποία εκδόθηκε στις 13/03/2017, κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, ήτοι μετά από την έκδοση, στις 13/12/2016, της εκκαλουμένης με αριθμ. 2846/2016 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, εκδοθείσας, κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών που αφορούν διατροφή και επιμέλεια τέκνων, δεν έχει αναδρομικά αποτελέσματα. Ειδικότερα, η απόφαση που διατάσσει ασφαλιστικά μέτρα έχει μεν προσωρινή ισχύ, με την έννοια ότι δεσμεύει και μπορεί να εκτελεστεί, ενόσω δεν έχει καταλυθεί, όμως, και μετά την κατάλυσή της καλύπτει μόνιμα με το μανδύα της νομιμότητας τη διάπλαση που πραγματοποιήθηκε σε συμμόρφωση μ` αυτή, αφού, κατά την κρατούσα γνώμη, η κατάλυση της απόφασης ασφαλιστικών μέτρων, επειδή ακριβώς δεν είναι αποτέλεσμα ένδικου μέσου (παρά μόνο στην περίπτωση του άρθρ. 734§3 ΚΠολΔ), δεν θίγει την αρχική νομιμότητα των ασφαλιστικών μέτρων, αλλά τη νομιμότητα της διατήρησής τους και συνεπώς δεν οδηγεί σε αναδρομική άρση των συνεπειών τους, προπάντων, αν πρόκειται να θιγεί η ασφάλεια του δικαίου (ΟλΑΠ 497/ 1978, ΑΠ 75/2014 Δημ. Νόμος). Έτσι, η κατάλυση, γενικώς, της απόφασης ασφαλιστικών μέτρων, μόνον κατ` εξαίρεση έχει αναδρομικά αποτελέσματα, περίπτωση που δεν συντρέχει εν προκειμένω. Αντίστοιχα δεν ανατρέπεται αναδρομικά, αλλά μόνον για το μέλλον και το δεδικασμένο, που απορρέει από την απόφαση ασφαλιστικών μέτρων και καλύπτει αυθεντικά το αντικείμενο της σχετικής δίκης. Με την ειδικότερη αυτή έννοια, η προσωρινή ισχύς της απόφασης ασφαλιστικών μέτρων χαρακτηρίζει ως προσωρινό και το δεδικασμένο της, το οποίο πάντως κάμπτεται έμμεσα, όταν εκτοπισθεί από το δεδικασμένο της απόφασης για την κύρια δίκη. Ως κατάλυση της απόφασης ασφαλιστικών μέτρων νοούνται συστηματικά, μεταξύ άλλων, οι περιπτώσεις της αυτοδίκαιης αποδυνάμωσής της, κατά τα άρθρ. 693§2, 694§2, 715§5, 727, 729§5, 730§1 ΚΠολΔ και της ανάκλησης ή μεταρρύθμισής της με δικαστική απόφαση, κατά τα άρθρ. 696-698, 702§2εδ.β ΚΠολΔ, ενώ, υπό ευρεία έννοια κατάλυση της απόφασης ασφαλιστικών μέτρων συνιστά και η ανάλωσή της, κατά το περιεχόμενό της, με εκούσια προς αυτή συμμόρφωση, αναγκαστική εκτέλεσή της ή και εκ των πραγμάτων (βλ. και ΟλΑΠ 497/1978, ΑΠ 75/2014 ό.π.). Ενώ δε, κατά το άρθρο 730 παρ. 1 ΚΠολΔ, «1. Η απόφαση που επιδικάζει προσωρινά την απαίτηση παύει αυτοδικαίως να ισχύει, αν δημοσιευθεί οριστική απόφαση για την ουσία της κύριας υπόθεσης…» (βλ. σχετ. ΑΠ 1340/2017 Δημ. Νόμος, ΑΠ 75/2014 Δημ. Νόμος) και με την εκκαλουμένη, η οποία εκδόθηκε, μετά από συζήτηση που έγινε, στις 28/09/2016, αντιμωλία των διαδίκων, υποχρεώθηκε ο εναγόμενος, πατέρας, να προκαταβάλλει στην ενάγουσα, ως ασκούσα την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου τους, εντός του πρώτου πενθημέρου κάθε μήνα, για χρονικό διάστημα δύο (2) ετών από την επομένη της επίδοσης της αγωγής (ήτοι αρχής γενομένης από 22/08/2015), ως συμμετοχή του στη μηνιαία σε χρήμα διατροφή του εκπροσωπούμενου από αυτήν ως άνω ανήλικου τέκνου και για λογαριασμό του τελευταίου, το ποσό των τετρακοσίων (400,00) ευρώ μηνιαίως, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής εκάστης δόσεως έως την εξόφληση, κηρύχθηκε δε προσωρινώς εκτελεστή, κατά τη διάταξή της αυτή, (ο πατέρας του τέκνου), συνέχισε να καταβάλει από τον Ιούλιο του έτους 2016 μέχρι τη λήξη του επίδικου χρονικού διαστήματος, στις 21/08/2017, μόνον το ποσό των 200 ευρώ μηνιαίως. Επικαλούμενος δε την οικονομική αδυναμία του προς καταβολή μεγαλύτερου ποσού διατροφής, για το ανήλικο τέκνο του και διακινδύνευση της δικής του διατροφής, άσκησε την υπό κρίση έφεση στις 19/05/2017, ήτοι έξι (6) περίπου μήνες μετά από την έκδοση της εκκαλουμένης (στις 13/12/2016) και τρεις (3) μήνες πριν από τη λήξη του επίδικου χρονικού διαστήματος, στις 21/08/2017. Με τα δεδομένα αυτά, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, ο πατέρας του τέκνου πρέπει να μετέχει στην ανάλογη διατροφή του ανήλικου τέκνου του, που προσδιορίζεται με τα κριτήρια που προαναφέρθηκαν, με το ποσό των 400 ευρώ μηνιαίως, για το χρονικό διάστημα από 22/08/2015 έως 21/06/2016 και με το ποσό των 300 ευρώ μηνιαίως, για το χρονικό διάστημα από 22/6/2016 έως 21/08/2017. Το ποσό αυτό, στο οποίο ανέρχεται η προς συνεισφορά υποχρέωση του πατέρα του τέκνου, πρέπει να καταβάλει ο τελευταίος, ως ανάλογη τακτική σε χρήμα διατροφή του ανήλικου τέκνου του, κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, καθώς, δεν αποδείχθηκε ότι τίθεται σε κίνδυνο, κατά το ποσό αυτό η δική του διατροφή, αφού δεν αποδείχθηκε ότι το ανήλικο τέκνο των διαδίκων μπορεί να στραφεί κατά άλλου υποχρέου για το ποσό αυτό, απορριπτομένου ως κατ’ ουσίαν αβασίμου του σχετικού νομίμου ισχυρισμού του εναγομένου, κατ’ άρθρο 1487 Α.Κ., ο οποίος, όπως προκύπτει από το περιεχόμενο της εκκαλουμένης, αναπτύχθηκε προφορικώς στο ακροατήριο και καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά συνεδριάσεως του Δικαστηρίου, επαναφέρεται δε με λόγο έφεσης. Κατά το υπόλοιπο ποσό συμμετέχει και η μητέρα του ανήλικου τέκνου με την προσφορά της προσωπικής εργασίας και απασχόλησής της, για την περιποίηση και φροντίδα του τέκνου, που συνδέεται με τη συνοίκηση, οι οποίες (υπηρεσίες) αποτιμώνται, όπως προαναφέρθηκε, σε χρήμα, με τα εισοδήματα από την εργασία και την περιουσία της, καθώς και με την παροχή στέγης. Επομένως, η εκκαλουμένη απόφαση, η οποία, αφενός μεν ως προς το κεφάλαιο επιδικάσεως διατροφής στην ενάγουσα, για λογαριασμό του ανήλικου τέκνου, εκτίμησε ότι οι ανάγκες του ανήλικου τέκνου ανέρχονται, κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, στο συνολικό ποσό των 650 ευρώ μηνιαίως, ότι από τα ανωτέρω ποσά και ενόψει των προεκτεθεισών οικονομικών δυνατοτήτων των γονέων τους, ο πατέρας του τέκνου βαρύνεται και δύναται να καταβάλλει, ως μηνιαία σε χρήμα τακτική διατροφή για το ανήλικο τέκνο του, κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, το ποσό των 400,00 ευρώ, ενώ κατά το υπόλοιπο ποσό των 250,00 ευρώ μηνιαίως, βαρύνεται και συμμετέχει ήδη η μητέρα αυτού με την, κατά τα ανωτέρω, παροχή στέγης και των προσωπικών της φροντίδων προς αυτό, επιδίκασε δε στην ενάγουσα, για λογαριασμό του ανήλικου τέκνου, μεγαλύτερο από το προαναφερόμενο ποσό διατροφής, αφετέρου δε ως προς το κεφάλαιο ρυθμίσεως της επικοινωνίας του πατέρα με το ανήλικο τέκνο, ρύθμισε διαφορετικά το χρόνο και τον τρόπο άσκησής του, έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, γενομένων δεκτών των σχετικών λόγων έφεσης ως ουσιαστικά βασίμων. Συνακόλουθα, δεκτής γενομένης και της κρινόμενης έφεσης ως ουσιαστικά βάσιμης, θα πρέπει να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση, η οποία εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από διατροφή και επιμέλεια τέκνων, στο σύνολό της και ως προς το μη εκκληθέν κεφάλαιό της (περί αναθέσεως της ασκήσεως της επιμέλειας του ανήλικου τέκνου στη μητέρα του), ώστε να εκδοθεί μια απόφαση, για το ενιαίο του τίτλου εκτελέσεως (βλ. σχετ. ΜονΕφΠειρ 126/2016 Δημ. Νόμος, ΕΘ 1759/2013 Δημ. Νόμος, ΕφΠειρ 141/2012 Δημ. Νόμος, ΕφΠειρ 580/2012 Δημ. Νόμος). Στη συνέχεια, αφού το παρόν Δικαστήριο κρατήσει την υπόθεση και συνεκδικάσει τις ως άνω αγωγές (άρθρο 535 παρ.1 ΚΠολΔ), πρέπει: A) να γίνει εν μέρει δεκτή η από 20-8-2015, με Γεν. Αριθμ. Κατάθ. ………..αγωγή, ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν, να ανατεθεί οριστικά η άσκηση της επιμέλειας επί του προσώπου του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, που γεννήθηκε στις 12/11/2014, αποκλειστικά στη μητέρα του και να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να καταβάλλει στη μητέρα του ως άνω τέκνου, για λογαριασμό του, ως ασκούσα την επιμέλειά του, εντός του πρώτου πενθηµέρου κάθε μήνα, ως συμμετοχή του στην τακτική σε χρήμα διατροφή του τέκνου, το ποσό των τετρακοσίων ευρώ (400 ευρώ) μηνιαίως, για το χρονικό διάστημα από την επομένη της επίδοσης της υπό κρίση αγωγής, ήτοι από 22/08/2015 έως 21/06/2016 και το ποσό των τριακοσίων ευρώ (300 ευρώ) μηνιαίως, για το χρονικό διάστημα από 22/06/2016 έως 21/08/2017, µε το νόµιµο τόκο από την καθυστέρηση πληρωµής κάθε µηνιαίας δόσης και έως την εξόφληση και Β) να γίνει δεκτή η από 10-08-2015, με Γεν. Αριθμ. Κατάθ. ………..αγωγή, ως βάσιμη κατ’ ουσίαν, να ρυθμιστεί δε το δικαίωμα της προσωπικής επικοινωνίας του ενάγοντος πατέρα με το ανήλικο άρρεν τέκνο του, που γεννήθηκε στις 12/11/2014, με την απειλή κατά της εναγομένης προσωπικής κράτησης, διάρκειας ενός (1) μηνός και χρηματικής ποινής εκατόν πενήντα (150,00) ευρώ, για κάθε παράβαση του διατακτικού της απόφασης, όπως ορίζεται ειδικότερα ανωτέρω και στο διατακτικό της παρούσας. Τέλος, πρέπει να συμψηφισθούν στο σύνολό τους τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων, πέραν του προκαταβληθέντος ποσού δικαστικών εξόδων, λόγω της μεταξύ τους συγγενικής σχέσης (άρθρα 179, 183, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στα διατακτικό της απόφασης.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.

ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ’ ουσίαν την υπό κρίση έφεση.

ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ τη με αριθμ. 2846/13-12-2016 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε, κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών που αφορούν διατροφή και επιμέλεια τέκνων.

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την απόδοση στον εκκαλούντα των παραβόλων, συνολικού ποσού εκατό (100).

ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση.

ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ: Α) την από 20-8-2015, με Γεν. Αριθμ. Κατάθ. ……….αγωγή και Β) την από 10-08-2015, με Γεν. Αριθμ. Κατάθ. ………αγωγή, οι οποίες απευθύνονται, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, αγωγών, κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών που αφορούν διατροφή και επιμέλεια τέκνων.

Απορρίπτει ό,τι κρίθηκε ως απορριπτέο στο σκεπτικό της απόφασης.

Α) ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την από 20-8-2015, με Γεν. Αριθμ. Κατάθ. ………..αγωγή.

ΑΝΑΘΕΤΕΙ οριστικά την άσκηση της επιμέλειας επί του προσώπου του ανήλικου αβάπτιστου άρρενος τέκνου των διαδίκων, που γεννήθηκε στις 12-11-2014, αποκλειστικά στην ενάγουσα μητέρα του.

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον εναγόμενο να προκαταβάλλει στην ενάγουσα, για λογαριασμό του ανήλικου άρρενος τέκνου της, που γεννήθηκε στις 12/11/2014, ως ασκούσα την επιμέλειά του, εντός του πρώτου πενθημέρου κάθε μήνα, ως συμμετοχή του στην τακτική σε χρήμα διατροφή του τέκνου, το ποσό των τετρακοσίων ευρώ (400 ευρώ) μηνιαίως, για το χρονικό διάστημα από την επομένη της επίδοσης της υπό κρίση αγωγής, ήτοι από 22/08/2015 έως 21/06/2016 και το ποσό των τριακοσίων ευρώ (300 ευρώ) μηνιαίως, για το χρονικό διάστημα από 22/06/2016 έως 21/08/2017, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής εκάστης δόσεως έως την εξόφληση.

Β) ΔΕΧΕΤΑΙ την από 10-8-2015, με Γεν. Αριθμ. Κατάθ. ……….αγωγή.

ΡΥΘΜΙΖΕΙ το δικαίωμα της προσωπικής επικοινωνίας του ενάγοντος πατέρα με το ανήλικο άρρεν τέκνο του, που γεννήθηκε στις 12/11/2014 και επιτρέπει την επικοινωνία του με το ανήλικο τέκνο, ως εξής: Α) Κατά το χρονικό διάστημα από την επίδοση της παρούσας έως 30/11/2018: α) Κάθε Δευτέρα και Τετάρτη από ώρα 18.00 μ.μ. μέχρι ώρα 20.00 μ.μ., β) Κάθε πρώτο και τρίτο Σάββατο μηνιαίως από ώρα 15.00 μ.μ. μέχρι ώρα 20.00 μ.μ., γ) Την τρίτη Κυριακή κάθε μήνα από ώρα 15.00 μ.μ. έως ώρα 20.00 μ.μ.. Β) Κατά το χρονικό διάστημα από 01/12/2018 έως 31/08/2020: α) Κάθε Δευτέρα και Τετάρτη από ώρα 18.00 μ.μ. μέχρι ώρα 20.00 μ.μ., β) Το πρώτο Σάββατο κάθε μήνα, από ώρα 12.00 μ.μ. μέχρι ώρα 20.00 μ.μ., γ) Την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα από ώρα 12.00 μ.μ. έως ώρα 20.00 μ.μ.., δ) Το τρίτο Σαββατοκύριακο κάθε μήνα από ώρα 17.00 μ.μ. του Σαββάτου μέχρι ώρα 17.00 μ.μ. της Κυριακής. Γ) Κατά το χρονικό διάστημα από 01/09/2020 έως 31/08/2022: α) Κάθε Δευτέρα και Τετάρτη από ώρα 18.00 μ.μ. μέχρι ώρα 20.00 μ.μ., β) Κάθε πρώτο και τρίτο Σαββατοκύριακο μηνιαίως από ώρα 15.00 μ.μ. του Σαββάτου μέχρι ώρα 18.00 μ.μ. της Κυριακής, γ) Κατά τις εορτές των Χριστουγέννων, από 27 Δεκεμβρίου και ώρα 17.00 μ.μ. έως 29 Δεκεμβρίου και ώρα 17.00 μ.μ. ή από 3 Ιανουαρίου και ώρα 17.00 μ.μ. έως 5 Ιανουαρίου και ώρα 17.00. μ.μ., εναλλάξ, αρχής γενομένης από 27/12/2020 έως 29/12/2020, δ) Κατά τις εορτές του Πάσχα, από Μ. Δευτέρα και ώρα 17.00 μ.μ. έως Μ. Τετάρτη ώρα 17.00 μ.μ. ή από την Τρίτη του Πάσχα και ώρα 17.00 μ.μ. έως την Πέμπτη της Διακαινησίμου ώρα 17.00 μ.μ., εναλλάξ, αρχής γενομένης από Μ. Δευτέρα έως Μ. Τετάρτη του έτους 2021, ε) Κατά τις θερινές διακοπές: Α) α) από 20 Ιουλίου 2021 ώρα 10.00 π.μ. έως 25 Ιουλίου 2021 ώρα 18.00 μ.μ. και β) από 20 Αυγούστου 2021 ώρα 10.00 π.μ. έως 25 Αυγούστου 2021 18.00 μ.μ., Β) α) από 05 Ιουλίου 2022 ώρα 10.00 π.μ. έως 12 Ιουλίου 2022 ώρα 18.00 μ.μ. και β) από 05 Αυγούστου 2022 ώρα 10.00 π.μ. έως 12 Αυγούστου 2022 ώρα 18.00 μ.μ. και Δ) Κατά το χρονικό διάστημα από 01/09/2022 & εφεξής: α) Κάθε Τετάρτη από ώρα 18.00 το απόγευμα μέχρι ώρα 20.00 το βράδυ, β) Κάθε πρώτο και τρίτο Σαββατοκύριακο μηνιαίως από ώρα 14.00 μ.μ. του Σαββάτου μέχρι ώρα 18.00 μ.μ. της Κυριακής, γ) Κατά τις εορτές των Χριστουγέννων, από 24 Δεκεμβρίου ώρα 14.00 μ.μ. έως 28 Δεκεμβρίου ώρα 18.00 μ.μ. ή από 31 Δεκεμβρίου ώρα 14.00 μ.μ. έως 4 Ιανουαρίου ώρα 18.00 μ.μ., εναλλάξ, αρχής γενομένης από 24/12/2022 έως 28/12/2022, δ) Κατά τις εορτές του Πάσχα, από Μ. Δευτέρα και ώρα 14.00 μ.μ. έως Μ. Παρασκευή ώρα 18.00 μ.μ. ή από τη Δευτέρα του Πάσχα και ώρα 14.00 μ.μ. έως την Παρασκευή της Διακαινησίμου ώρα 18.00 μ.μ., εναλλάξ, αρχής γενομένης από τη Μ. Δευτέρα έως Μ. Παρασκευή του έτους 2023, ε) Κατά τις θερινές διακοπές: Α) τα έτη με μονό αριθμό: α) από 20 Ιουλίου ώρα 10.00 π.μ. έως 30 Ιουλίου 18.00 μ.μ. και β) από 20 Αυγούστου ώρα 10.00 π.μ. έως 30 Αυγούστου 18.00 μ.μ. και Β) τα έτη με ζυγό αριθμό: α) από 10 Ιουλίου ώρα 10.00 π.μ. έως 20 Ιουλίου ώρα 18.00 μ.μ. και β) από 1 Αυγούστου ώρα 10.00 π.μ. έως 10 Αυγούστου ώρα 18.00 μ.μ.. Το ανήλικο τέκνο θα παραλαμβάνει ο πατέρας του από την οικία της μητέρας του τέκνου, όπου και θα το παραδίδει, μετά τη λήξη του χρόνου επικοινωνίας του με αυτό.

Απειλεί σε βάρος της εναγομένης προσωπική κράτηση, διάρκειας ενός (1) μηνός και χρηματική ποινή εκατόν πενήντα (150,00) ευρώ, για κάθε παράβαση της αμέσως ανωτέρω διάταξης.

ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ στο σύνολό της τη δικαστική δαπάνη μεταξύ των διαδίκων, πέραν του ήδη προκαταβληθέντος ποσού δικαστικών εξόδων.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριό του σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, στις 11/07/2018, στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων Δικηγόρων τους.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ