ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός 323/2018
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Παρασκευή Μπερσή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από το Διευθύνοντα το Εφετείο Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Δ.Π..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
- Κατά την διάταξη του άρθρου 315 ΚΠολΔ «Εάν από παραδρομή κατά τη σύνταξη της αποφάσεως περιέχονται λάθη γραφικά ή λογιστικά ή το διατακτικό της διατυπώθηκε κατά τρόπο ελλιπή ή ανακριβώς, το δικαστήριο που την έχει εκδώσει μπορεί, αν το ζητήσει κάποιος διάδικος ή και αυτεπαγγέλτως, να την διορθώσει με νέα απόφαση του». Από την διάταξη αυτή, η οποία, ως εξαιρετική, εξυπηρετεί, στο πλαίσιο της επιταγής για ασφάλεια του δικαίου, τον κύριο σκοπό της δίκης, που είναι η δικαιοσύνη, με σαφήνεια συνάγεται, ότι η διόρθωση της αποφάσεως προϋποθέτει ότι κατά τη σύνταξη της παρεισέφρησαν γραφικά ή λογιστικά λάθη ή το διατακτικό της διατυπώθηκε ελλιπώς ή ανακριβώς, έτσι ώστε να μην αποδίδεται σ’ αυτό η διατυπωθείσα στο αιτιολογικό της αποφάσεως βούληση του δικαστηρίου (Εφ. Πειρ. 279/1997, Δνη 40.363). Με άλλα λόγια η διόρθωση επιβάλλεται όταν υπάρχει ασυμφωνία ανάμεσα σ’ αυτά που ήθελε το δικαστήριο και σ’ αυτά που έχουν διατυπωθεί στην απόφαση, έστω και αν από την διόρθωση της ανακριβούς διατυπώσεως επέρχεται μεταβολή στο διατακτικό, αφού η μεταβολή αυτή, η οποία δεν ανατρέπει, αλλ’ απλώς διατυπώνει την αληθή δικαιοδοτική βούληση, κάτι που επιτρέπει ο νόμος, δεν αποτελεί παραβίαση του δεδικασμένου (ΑΠ 1034/1997, Δ/νη 40.583). Επομένως, τα σφάλματα πρέπει να μην είναι ηθελημένα, αλλά να αφορούν γραφικό ή λογιστικό λάθος και να οφείλονται σε ασυμφωνία μεταξύ του ηθελημένου και του διατυπουμένου στην απόφαση (Ράμμος, Εγχειρίδιο Αστ. Δικον. Δικ., ΑΠ 1400/1980 ΝοΒ 29, 691, 1213/1980 ΝοΒ 29, 548). Τα σφάλματα αυτά, που μπορούν να διορθωθούν, πρέπει να είναι πρόδηλα (Εφ. Πειρ. 602/1997 Δ/νη 40, 363, Εφ. Αθ 10592/1996 Αρμ. 1998, 1383, Εφ.Πειρ. 485/2009 αδημ.) και δεν πρέπει να αναφέρονται σε ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής διατάξεως νόμου (Σινανιώτης Ερμ. ΚΠολΔ. στο άρθρο 315 σελ. 83, ΑΠ 684/1978 ΝοΒ 27. 527, Εφ. Αθ 10592/1996 ό.π.), ούτε να μεταβάλλουν ηθελημένα το περιεχόμενο της αποφάσεως ή να ανακαλούν αυτό (ΑΠ 1213/1980 ΝοΒ 29. 548). Δεν πρέπει, επίσης, με τις διατυπώσεις διορθώσεως της αποφάσεως το δικαστήριο να εξετάζει αιτήματα, που υποβλήθηκαν μεν σ’ αυτό, αλλά δεν εξετάστηκαν ή που τώρα για πρώτη φορά υποβάλλονται με την αίτηση διορθώσεως (Μπέης ΠολΔ στο άρθρο 315, Εφ. Αθ. 6975/1981 ΝοΒ 29. 1569). Όπως ειπώθηκε τα σφάλματα που μπορούν να διορθωθούν πρέπει να είναι πρόδηλα, δηλαδή να προκύπτουν από την ίδια την απόφαση, όπως συμβαίνει επί διαστάσεως μεταξύ σκεπτικού και διατακτικού (Εφ.Πειρ. 279/1997, Δ/νη 40, 363) είτε από τα πρακτικά, τις προτάσεις και γενικά από τα διαδικαστικά της δικογραφίας έγγραφα (ΑΠ 1856/1999 Δ/νη 41, 1308, Εφ. Αθ 6304/1982 Δ/νη 24,57, Εφ. Αθ. 5296/1982 Δ. 13. 712). Επομένως η διόρθωση της αποφάσεως θα γίνει με βάση αυτό τούτο το κείμενο της, τα πρακτικά της συζητήσεως, τις προτάσεις των διαδίκων και γενικά τα στοιχεία της δίκης, αποκλειόμενης της διορθώσεως με την επίκληση και προσκομιδή νέων στοιχείων (ΑΠ 1400/1980, 1007/1977, Εφ. Αθ. 6304/1982, Εφ. Αθ 1508/1981 ΝοΒ 29, 691, ΝοΒ 26, 909, Δ.νη 24, 57 και ΝοΒ 29, 1111, αντιστοίχως). Εξάλλου, κατά τις διατάξεις των άρθρων 318 παρ. 1, 2 του ΚΠολΔ, η διόρθωση γίνεται κατά την διαδικασία, κατά την οποία εξεδόθη η προς διόρθωση απόφαση (Βερνάρδος Πολ.Δικ. σελ. 253) και αφού κληθούν, οκτώ (8) τουλάχιστον ημέρες πριν από τη συζήτηση όλοι οι διάδικοι που αναφέρονται σ’ αυτήν. Η διόρθωση της αποφάσεως έχει αναδρομική δύναμη που ανατρέχει στον χρόνο δημοσιεύσεως της διορθουμένης αποφάσεως (ΑΠ 1151/1956 ΝοΒ 25, 698, Εφ. Πειρ. 602/1997 Δ/νη 40, 364).
Τέλος, σύμφωνα με το άρθρο 319 ΚΠολΔ, αν κατά τη συζήτηση δεν εμφανίζεται κάποιος διάδικος, που κλητεύθηκε νομίμως, η διαδικασία προχωρεί σαν να ήταν παρόντες όλοι οι διάδικοι, χωρίς να ορίζονται παράβολο και έξοδα ερημοδικίας (ΕφΠειρ 752/2010, 768/2009, ΝΟΜΟΣ).
- Στην προκειμένη περίπτωση με την από 10.10.2017 αίτηση της, η αναφερόμενη στο προεισαγωγικό μέρος της παρούσας, αιτούσα, ζητεί την διόρθωση της υπ’ αριθ. 528/2017 απόφασης του δικαστηρίου τούτου, που εξεδόθη με τη διαδικασία των εργατικών διαφορών. Δικαιολογητικό λόγο της διορθώσεως αυτής αποτελεί το διαπιστωθέν γεγονός, ότι από αθέλητη πρόδηλη παραδρομή τμήμα του διατακτικού της διατυπώθηκε ελλιπώς και εσφαλμένως. Συγκεκριμένα, αν και στο σκεπτικό, της παραπάνω απόφασης αναφέρεται ότι, … «Επιπλέον, πρέπει να υποχρεωθεί η εναγομένη να αποδέχεται τις υπηρεσίες της ενάγουσας, με τους ίδιους όρους όπως και πριν την επίδικη καταγγελία της σύμβασης εργασίας της, με την απειλή χρηματικής ποινής εκατό (100) ευρώ για κάθε ημέρα μη συμμορφώσεως της στην απόφαση» …, εν τούτοις, από προφανή και πρόδηλη παραδρομή, παρέλειψε να διατυπώσει την αντίστοιχη διάταξη στο διατακτικό. Επίσης, αν και η έφεση στρεφόταν κατά της υπ’αριθ. 2695/2016 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, πράγμα που αναφέρεται στη διορθωτέα απόφαση, στο διατακτικό της τελευταίας, από προφανή παραδρομή, αναφέρεται ότι εξαφανίζεται η «… υπ’αριθμόν 2695/2016 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά»…
Η υπό κρίση αίτηση είναι νόμιμη, σύμφωνα με τις διατάξεις που αναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο της παρούσας και η υπόθεση αρμοδίως φέρεται ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, το οποίο εξέδωσε την ανωτέρω, προς διόρθωση, απόφαση. Επομένως, πρέπει η αίτηση αυτή να ερευνηθεί στην ουσία της, κατά τη διαδικασία των εργατικών διαφορών, κατά την οποία εξεδόθη η προς διόρθωση απόφαση, ερήμην της καθ’ ης, η οποία, πρέπει να δικασθεί σαν να ήταν παρούσα, αφού καίτοι αυτή κλητεύθηκε νομίμως και εμπροθέσμως να εμφανισθεί στην παρούσα δικάσιμο (βλ. την υπ’ αριθμ. ……/13-10-2017 έκθεση επίδοσης του αρμόδιου δικαστικού επιμελητή ……, που προσκομίζει και επικαλείται η αιτούσα), απουσιάζει, χωρίς, όμως, σύμφωνα με τις προηγηθείσες νομικές σκέψεις (βλ. παρ. I της παρούσας), να ορισθούν παράβολο και έξοδα ερημοδικίας.
III. Από το σύνολο των εγγράφων που νόμιμα προσκομίζει και επικαλείται η αιτούσα, μεταξύ των οποίων, περιλαμβάνεται και αντίγραφο της προς διόρθωση, υπ’ αριθμ. 528/2017 απόφασης του Δικαστηρίου τούτου, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα : Η ήδη αιτούσα την ένδικη αίτηση, με την από 14.12.2015 (αύξ. αριθμ. κατ. ……/16.12.2015), αγωγή της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, ζήτησε για τους αναφερομένους σ’ αυτή λόγους, α) να αναγνωρισθεί η ακυρότητα της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας της ενάγουσας, β) να υποχρεωθεί η εναγομένη να αποδέχεται τις προσηκόντως προσφερθείσες από αυτήν υπηρεσίες της και να καταδικαστεί στην καταβολή χρηματικής ποινής 200 ευρώ για κάθε ημέρα άρνησης της να αποδέχεται τις υπηρεσίες της, γ) να υποχρεωθεί η εναγομένη να της καταβάλει το ποσό των 20.000 ευρώ ως οφειλόμενους μισθούς υπερημερίας για το χρονικό διάστημα από την ημερομηνία απόλυσης της (1.10.2015) μέχρι και την 1.3.2016, με το νόμιμο τόκο, δ) να υποχρεωθεί η εναγομένη να της καταβάλει ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη, το ποσό των 20.000 ευρώ και ε) να καταδικασθεί η εναγομένη στην πληρωμή των δικαστικών της εξόδων. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε, η υπ’ αριθμόν 2695/2016 απόφαση του ως άνω πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, δυνάμει της οποίας η αγωγή απερρίφθη ως ουσιαστικά αβάσιμη. Κατά της παραπάνω οριστικής απόφασης του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου η ήδη αιτούσα – ενάγουσα, άσκησε την από 20.2.2017 (αριθμ. κατ. ……/76/2017) έφεση της, με την οποία ζήτησε την εξαφάνιση της ως άνω απόφασης του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου προκειμένου να γίνει δεκτή η αγωγή της. Επί της ανωτέρω έφεσης εκδόθηκε από το Δικαστήριο τούτο η προαναφερθείσα απόφαση, της οποίας επιδιώκεται, με την υπό κρίση αίτηση, η διόρθωση, με την οποία, κατά το σκεπτικό και διατακτικό της, αφού εξαφανίσθηκε η εκκληθείσα ως άνω απόφαση του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και, κατά το ενδιαφέρον, εν προκειμένω σημείο, έγινε δεκτή εν μέρει η προαναφερθείσα αγωγή της ήδη αιτούσας (ενάγουσας – εκκαλούσας), κρίθηκε ότι η καταγγελία της σύμβασης εργασίας της ενάγουσας ήταν άκυρη, κρίθηκε επίσης ότι … «Επιπλέον, πρέπει να υποχρεωθεί η εναγομένη να αποδέχεται τις υπηρεσίες της ενάγουσας, με τους ίδιους όρους όπως και πριν την επίδικη καταγγελία της σύμβασης εργασίας της, με την απειλή χρηματικής ποινής εκατό (100) ευρώ για κάθε ημέρα μη συμμορφώσεως της στην απόφαση» …, στη συνέχεια, υποχρεώθηκε η εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 18.032 ευρώ, νομιμοτόκως από την επομένη της δήλης ημέρας καταβολής εκάστου κονδυλίου και μέχρι την ολοσχερή εξόφληση και καταδικάστηκε η εναγομένη στα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας τα οποία ορίστηκαν στο ποσό των 2.000 ευρώ. Εν τούτοις, στο διατακτικό της εν λόγω απόφασης του Δικαστηρίου τούτου, εκ προφανούς παραδρομής, παρελήφθη η διάταξη περί υποχρέωσης της εναγομένης να αποδέχεται τις υπηρεσίες της ενάγουσας, κλπ., καίτοι το σχετικό αίτημα της αγωγής κρίθηκε ορισμένο, νόμιμο και βάσιμο, περιελήφθη στο σκεπτικό και αφού κρίθηκε, έγινε δεκτό εν μέρει, (απειλήθηκε χρηματική ποινή 100 ευρώ ημερησίως για την περίπτωση παραβίασης του διατακτικού, αντί για το ποσό των 200 ευρώ που είχε ζητηθεί με την αγωγή). Επίσης, για τους ίδιους λόγους, στο διατακτικό της ανωτέρω απόφασης του δικαστηρίου αυτού αναφέρεται … «Εξαφανίζει την εκκαλουμένη υπ’αριθμόν 2695/2016 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία εργατικών διαφορών)»… αντί για την ορθή διατύπωση … «Εξαφανίζει την εκκαλουμένη υπ’αριθμόν 2695/2016 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία εργατικών διαφορών)»…, δεδομένου ότι ο αριθμός, το είδος της απόφασης και το εκδόν αυτή δικαστήριο αναφέρονται και στο προεισαγωγικό τμήμα της διορθουμένης απόφασης και δεν καταλίπεται αμφιβολία γι’ αυτό. Τα ανωτέρω οφείλονται σε προφανή παραδρομή του παρόντος Δικαστηρίου και ασυμφωνία μεταξύ του ηθελημένου και του διατυπουμένου στη ρηθείσα απόφαση του, αναφορικά με τις προαναφερθείσες διατάξεις, μετά την εξαφάνιση της απόφασης του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου και την αποδοχή της αγωγής ως προς την ακυρότητα της καταγγελίας και της υποχρέωσης της εναγομένης να αποδέχεται τις υπηρεσίες της ενάγουσας κατά τα προαναφερθέντα, όσο και ως προς το εκδόν την πρωτοβάθμια απόφαση δικαστήριο, αφού αφ’ ενός μεν στο σκεπτικό της αναφέρεται, με σαφήνεια, ότι το αίτημα περί αποδοχής των υπηρεσιών της ενάγουσας πρέπει να γίνει δεκτό και να υποχρεωθεί η εναγομένη προς τούτο με την απειλή της αναφερόμενης εκεί χρηματικής ποινής, αφ’ ετέρου δε ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που εξέδωσε την εκκληθείσα απόφαση ήταν το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά. Επομένως, διαπιστώνεται, εν προκειμένω, έλλειψη και ασυμφωνία μεταξύ της αληθούς δικαιοδοτικής βούλησης του Δικαστηρίου τούτου, η οποία, σαφώς, ήταν να υποχρεωθεί η εναγομένη να αποδέχεται τις υπηρεσίες της ενάγουσας, με τους ίδιους όρους όπως και πριν από την επίδικη καταγγελία της σύμβασης εργασίας της με την απειλή χρηματικής ποινής εκατό ευρώ για κάθε ημέρα μη συμμόρφωσης της στην απόφαση, καθώς και ότι εξαφανίζεται η υπ’αριθ. 2695/2016 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και όχι βεβαίως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, όπως, εκ προφανούς παραδρομής, διατυπώθηκε το διατακτικό της προς διόρθωση απόφασης.
Από τα περιστατικά, λοιπόν, που προεκτέθηκαν, με σαφήνεια, προκύπτει ότι συντρέχει νόμιμη περίπτωση διορθώσεως του διατακτικού της ως άνω προς διόρθωση αποφάσεως προκειμένου να συμπεριληφθεί η παραληφθείσα στο διατακτικό και όχι στο σκεπτικό διάταξη αυτής: « Υποχρεώνει την εναγομένη να αποδέχεται τις υπηρεσίες της ενάγουσας , με τους ίδιους όρους όπως και πριν από την επίδικη καταγγελία της σύμβασης εργασίας της, με την απειλή χρηματικής ποινής εκατό (100) ευρώ για κάθε ημέρα μη συμμόρφωσης της στην παρούσα απόφαση» καθώς και να διορθωθεί η εσφαλμένως διατυπωθείσα διάταξη «Εξαφανίζει την εκκαλούμενη υπ’αριθμόν 2695/2016 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία εργατικών διαφορών)»… στο ορθό «Εξαφανίζει την εκκαλούμενη υπ’αριθμόν 2695/2016 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία εργατικών διαφορών)»…, η οποία πρέπει να τεθεί στη θέση της προηγούμενης. Σημειωτέον ότι, η διόρθωση αυτή δεν αναφέρεται σε ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής διατάξεως νόμου, δεν μεταβάλλει ηθελημένο περιεχόμενο της επίμαχης απόφασης, ούτε ανακαλεί αυτό (περιπτώσεις που απαγορεύουν τη διόρθωση), προκύπτει δε από το ίδιο το σκεπτικό – αιτιολογικό της διορθουμένης αποφάσεως.
- Επομένως, πρέπει, κατά παραδοχή της ένδικης αίτησης να διορθωθεί η παραπάνω απόφαση του Δικαστηρίου τούτου, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα, στο διατακτικό της παρούσας απόφασης και να διαταχθεί η σημείωση της στο πρωτότυπο της διορθουμένης αποφάσεως.
Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι, δεν τάσσεται παράβολο ερημοδικίας (319 ΚΠολΔ) και δεν πρέπει να επιδικασθούν δικαστικά έξοδα υπέρ της αιτούσας, αφού η καθ’ ης δεν προκάλεσε, με τη στάση της, αυτή την δίκη, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 177 ΚΠολΔ, (ΑΠ 667/2002, 1568/1990, ΕφΠειρ 206/2014, ΕφΑΘ 752/2010, ΕφΠειρ 768/2009, ΝΟΜΟΣ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει την από 10.10.2017 (αριθ.καταθ. ………/12.10.2017) αίτηση, ερήμην της καθ’ ης.
Δέχεται την ανωτέρω αίτηση.
Διατάσσει την διόρθωση της υπ’ αριθμόν 528/2017 απόφασης του Δικαστηρίου τούτου, που εκδόθηκε με τη διαδικασία των εργατικών διαφορών, ώστε στο διατακτικό της να συμπεριληφθεί η διάταξη : «Υποχρεώνει την εναγομένη να αποδέχεται τις υπηρεσίες της ενάγουσας, με τους ίδιους όρους όπως και πριν από την επίδικη καταγγελία της σύμβασης εργασίας της, με την απειλή χρηματικής ποινής εκατό (100) ευρώ για κάθε ημέρα μη συμμόρφωσης της στην παρούσα απόφαση» και να αντικατασταθεί η διάταξη «Εξαφανίζει την εκκαλούμενη υπ’αριθμόν 2695/2016 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία εργατικών διαφορών)» με τη διάταξη «Εξαφανίζει την εκκαλούμενη υπ’αριθμόν 2695/2016 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία εργατικών διαφορών)».
Διατάσσει τη σημείωση της παρούσας απόφασης στο πρωτότυπο της υπ’ αριθμ. 528/2017 απόφασης του παρόντος Δικαστηρίου. –
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριο του, συνεδρίαση στις 30- 5 -2018, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και του πληρεξουσίου δικηγόρου της αιτούσας.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ