Αριθμός 387/2018
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Γ.Λ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Νόμιμα επαναφέρεται προς συζήτηση με την από 27.5.2016 κλήση της εδρεύουσας στον …. και νόμιμα εκπροσωπούμενης Κοινοπραξίας με την επωνυμία «………», η από 15-11-2013, με αριθμ. καταθ. …./2013, έφεσή της κατά της εδρεύουσας στον Πειραιά και νόμιμα εκπροσωπούμενης Καλαθοσφαιρικής Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία «.. .. Καλαθοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρεία» και κατά της υπ΄ αριθμ. 5372/2013 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των άρθρ. 647 επ. ΚΠολΔ (ειδ.διαδικασία μισθωτικών διαφορών), μετά τις διαδοχικές ματαιώσεις της συζήτησής της κατά την αρχικώς ορισθείσα δικάσιμο της 3ης.4.2014 καθώς και κατά τις δικασίμους της 15ης.1.2015 και 3ης.3.2016.
Η έφεση αυτή έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 επ.,652 παρ.1 ΚΠολΔ), εφόσον οι διάδικοι δεν επικαλούνται, ούτε προκύπτει από τα σχετικά έγγραφα της δικογραφίας επίδοση της εκκαλουμένης αποφάσεως και, επιπλέον, δεν έχει παρέλθει τριετία από τη δημοσίευσή της. Πρέπει, επομένως, εφόσον για το παραδεκτό αυτής καταβλήθηκε το παράβολο που προβλέπεται από τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 4 ΚΠολΔ, όπως αυτή προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του Ν. 4055/2012, το δε εδαφ. β` αυτής προστέθηκε με το άρθρο 93 παρ 1 του ν. 4139/2013, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρα 518 παρ. 2, 533 παρ. 1 του ΚΠολΔ).
Με την από 3-4-2013 αγωγή της, με αριθμό κατ. δικογράφου …./2013, η ενάγουσα Κοινοπραξία με την επωνυμία «……..», που εδρεύει στον Πειραιά εξέθετε ότι με την εναγομένη ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «……… ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ», που εδρεύει στον Πειραιά, υπέγραψαν το από 1-10-2009 ιδιωτικό συμφωνητικό μίσθωσης με το οποίο εκμίσθωσε στην εναγομένη το μίσθιο, που περιγράφεται σε αυτήν αντί αρχικού μηνιαίου μισθώματος ποσού 2.000 ευρώ, για να χρησιμοποιηθεί ως γραφείο της μισθώτριας εταιρείας. Ότι η διάρκεια της μίσθωσης ορίστηκε για εννέα έτη αρχομένη την 15η-11-2009 και λήγουσα την 31η-10-2018. Ότι οι διάδικοι τροποποίησαν την επίδικη σύμβαση μίσθωσης μόνο ως προς το ύψος του μισθώματος και δη συμφώνησαν να μειωθεί στο ποσό των 3.600 ευρώ μηνιαίως από τον Απρίλιο του έτους 2012. Ότι την 6η-7-2012 η εναγομένη κοινοποίησε σε αυτήν την από 3-7-2012 εξώδικη δήλωση – καταγγελία της με την οποία της δήλωνε ότι κατήγγειλε την επίδικη σύμβαση εμπορικής μίσθωσης ως μισθώτρια και κατά συνέπεια πως τα αποτελέσματα αυτής θα επέρχονταν μετά την πάροδο τριμήνου, ήτοι μετά την 6η-10-2012 (άρθρο 43 του π.δ. 34/1995). Ότι με την ως άνω καταγγελία η εναγομένη δήλωσε σε αυτή πως με την απόδοση του μισθίου θα της κατέβαλλε την νόμιμη αποζημίωση και ότι με νεότερη ειδοποίηση θα την ενημέρωνε προκειμένου να προβεί σε έλεγχο του μισθίου και να υπογραφεί το σχετικό πρωτόκολλο παραλαβής του . Ότι αυτή την 6η-11 -2012 επέδωσε στην εναγομένη την από 1-11-2012 εξώδικη δήλωση και διαμαρτυρία της με την οποία της δήλωνε ότι α) δεν την κάλεσε ακόμη για την υπογραφή του σχετικού πρωτοκόλλου παραλαβής του μισθίου και β) ότι της όφειλε τη νόμιμη αποζημίωση, ως και μισθώματα και κοινόχρηστα από τον Ιούνιο 2012. Ότι την καλούσε να παραδώσει το μίσθιο στην κατάσταση που το είχε παραλάβει, αποκαθιστώντας κάθε ζημία και μεταβολή που τυχόν πραγματοποίησε σε αυτό. Ότι η εναγομένη με την από 13-11-2012 απάντησή της γνωστοποίησε σε αυτήν πως στις 9-11-2012 είχε καταθέσει σε τραπεζικό λογαριασμό τα χρηματικά ποσά προς εξόφληση των μισθωμάτων και των κοινοχρήστων. Ότι στις 4-12-2012 η εναγομένη την ενημέρωσε πως κατέβαλε την νόμιμη αποζημίωση ποσού 3.600 ευρώ και ότι είχε την πρόθεση να επαναφέρει με δαπάνες της το μίσθιο στην κατάσταση που το παρέλαβε. Ότι τέλος η εναγομένη δήλωσε σε αυτήν πως η απόδοση του μισθίου είχε ήδη συντελεστεί. Ότι κατά τα ειδικότερα στην αγωγή αναφερόμενα η απόδοση του μισθίου έγινε κατ’ αυτήν (ενάγουσα) την 19η-12-2012, οπότε ο φύλακας του κτηρίου της παρέδωσε τα κλειδιά. Ότι αμέσως αυτή προέβη στην αποκατάσταση των ζημιών, η οποία κράτησε περίπου δύο μήνες. Ότι οι υπάλληλοι, ή άλλως τα καταστατικά όργανα διοίκησης, της εναγομένης εταιρείας απώλεσαν ή κατέστρεψαν τρεις μονάδες κλιματισμού και κατά τον τρόπο αυτόν ζημίωσαν υπαίτια αυτήν ως εκμισθώτρια. Ότι τέλος η εναγομένη προκάλεσε φθορές στο μίσθιο, για την αποκατάσταση των οποίων αυτή ως εκμισθώτρια κατέβαλε το συνολικό ποσό των 59.993,42 ευρώ. Με αυτό, δε, το ιστορικό η ενάγουσα ζητούσε, ύστερα από παραδεκτό περιορισμό της αγωγής της (άρθρα 223, 294 επ., 591 παρ. 1 ΚΠολΔ), να υποχρεωθεί η εναγομένη εταιρεία να της καταβάλει το ποσό των 59.306,21 ευρώ με βάση τις διατάξεις περί αδικοπραξίας, άλλως και επικουρικώς με βάση τις διατάξεις περί συμβατικής ευθύνης αυτής ως μισθώτριας, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την ολοσχερή εξόφληση.
Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την υπ’ αριθμ. 5372/2013 οριστική του απόφαση απέρριψε εν όλω την από 3-4-2013 αγωγή, ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη, κατά παραδοχή ως κατ’ουσίαν βάσιμης της ένστασης παραγραφής, που πρότεινε η εναγόμενη. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται, ήδη, η εκκαλούσα, με την υπό κρίση έφεσή της, επικαλούμενη κακή εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων, και ζητεί να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη, ώστε να γίνει δεκτή η αγωγή της κατά της εναγόμενης – εφεσίβλητης.
Από την επανεκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρος απόδειξης που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και των εγγράφων, που νόμιμα επαναπροσκομίζουν οι διάδικοι, είτε για να ληφθούν υπόψη ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε για να χρησιμεύσουν προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, τα οποία λαμβάνονται υπόψη στην προκείμενη διαδικασία ακόμη και αν δεν πληρούν τους όρους του νόμου (ΟλΑΠ 15/2003 ΕλλΔνη 2003. 937, ΟλΑΠ 13/1998 ΕλλΔνη 39. 81, ΑΠ 2064/2006 Νόμος), αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Με το από 1-10- 2009 ιδιωτικό συμφωνητικό εμπορικής μίσθωσης, που θεωρήθηκε νόμιμα από την Δ.Ο.Υ. Γ’ Πειραιά, η ενάγουσα εκμίσθωσε στην εναγομένη τον 4° όροφο της στον Πειραιά και επί της ………. πολυκατοικίας ιδιοκτησίας της, επιφανείας 300 τ.μ., που αποτελείται από ένα ενιαίο χώρο με τα W.C., καθώς και τέσσερις (4) θέσεις στάθμευσης στο υπόγειο του κτηρίου και μια (1) αποθήκη στο δεύτερο υπόγειο του κτηρίου, επιφανείας 8 τ.μ., προκειμένου η τελευταία να το χρησιμοποιήσει για την εγκατάσταση των γραφείων της, αντί μηνιαίου μισθώματος ποσού 2.000 ευρώ από 15-11-2009 έως 31-11-2009 και ποσού 4.000 ευρώ από 1-12-2009 έως 31-10-2010, πλέον τέλους χαρτοσήμου (3,6%). Η διάρκεια της μίσθωσης ορίστηκε για εννέα (9) έτη, αρχομένη από την 15η-11 -2009 και λήγουσα την 31-10-2018 . Οι διάδικοι τροποποίησαν την επίδικη σύμβαση μόνον ως προς το ύψος του μηνιαίου μισθώματος και συγκεκριμένα μείωσαν αυτό στο ποσό των 3.600 ευρώ από τον Απρίλιο του έτους 2012. Με την παραλαβή του μισθίου η εναγομένη ανέθεσε σε αρχιτέκτονα – μηχανικό και τεχνική εταιρεία την εκπόνηση σχεδίων για την ανακαίνιση αυτού (μισθίου) κατά τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπηρετεί της ανάγκες της. Προς τούτο δε προέβη σε διάφορες εργασίες, όπως σε εγκατάσταση διαχωριστικών τοίχων και ψευδοροφών με γυψοσανίδα, σε εγκατάσταση δαπέδου, σε αγορά και τοποθέτηση ειδών υγιεινής, σε εγκατάσταση πίνακα ηλεκτρισμού και φωτιστικών σωμάτων κ.λπ., οι οποίες (εργασίες) άρχισαν να εκτελούνται περί τις αρχές Οκτωβρίου 2009 από την τεχνική εταιρεία με την επωνυμία «. ….». Μάλιστα η ενάγουσα συναίνεσε να μεταφερθούν στο υπόγειο από εργάτες της ως άνω τεχνικής εταιρείας οι υφιστάμενες στο μίσθιο κλιματιστικές μονάδες, όπως και έγινε, αφού εμπόδιζαν την πρόοδο των εργασιών. Όμως οι εξωτερικές μονάδες των κλιματιστικών (εξωτερικά του μισθίου) παρέμειναν στη θέση τους. Εν συνεχεία την 6η-7-2012 η εναγομένη κοινοποίησε στην ενάγουσα την από 3-7-2012 εξώδικη δήλωση με την οποία κατήγγειλε την επίδικη σύμβαση μισθώσεως κατ’ άρθρο 43 του π.δ. 34/1995, με αποτέλεσμα να επιφέρει τη λήξη της την 7-10-2012, ήτοι μετά την πάροδο τριών μηνών από την κατά τα ως άνω γνωστοποίησή της στην εκμισθώτρια. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι λίγες ημέρες μετά την προς την ενάγουσα κοινοποίηση της καταγγελίας της επίδικης μίσθωσης ο εξουσιοδοτημένος από την εναγομένη εταιρεία υπάλληλος της . .. επικοινώνησε με το νόμιμο εκπρόσωπο της ενάγουσας …… προκειμένου να συζητήσουν τις λεπτομέρειες της απόδοσης του μισθίου σε αυτήν (εκμισθώτρια). Ο ……. πρότεινε στον …… διάφορες εναλλακτικές λύσεις, όπως π.χ. να προβεί η εναγομένη είτε σε εργασίες πλήρους επαναφοράς του μισθίου στην προτέρα του κατάσταση, είτε να παραμείνουν εν όλω ή εν μέρει οι ανωτέρω κατασκευές, προσθήκες και υλικά στο μίσθιο έναντι καταβολής σε αυτήν από την εκμισθώτρια αποζημίωσης ίσης με την αξία τους. Ο ως άνω εκπρόσωπος της ενάγουσας επιφυλάχθηκε να απαντήσει μετά την αξιολόγηση των δυνατοτήτων εκμετάλλευσης του μισθίου στην κατάσταση που αυτό βρισκόταν μετά την κατά τα προαναφερόμενα ανακαίνισή του. Την 20η-8-2012, αφού η εναγομένη είχε ολοκληρώσει τις διαδικασίες για τη διαμόρφωση των νέων γραφείων της στο ΣΕΦ, ειδοποίησε τον νόμιμο εκπρόσωπο της ενάγουσας ….. μέσω του εξουσιοδοτημένου υπαλλήλου της ……. ότι ήταν σε θέση να της παραδώσει το μίσθιο. ΄Ετσι, την 5η Σεπτεμβρίου 2012 και περί ώρα 11:00 π.μ., ο ως άνω υπάλληλος της εναγομένης συναντήθηκε στο μίσθιο με τον .. . και του παρέδωσε τα κλειδιά του μισθίου. Μάλιστα ο … . σε σχετική ερώτηση του ….. επιφυλάχθηκε και πάλι να απαντήσει αναφορικά με την αποκατάσταση του χώρου εκ μέρους της εναγομένης. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι η τελευταία είχε ήδη προετοιμασθεί γι’ αυτό λαμβάνοντας τις από 3-9-2012 σχετικές προσφορές από την τεχνική εταιρεία με την επωνυμία «. ….», η οποία κατά τα ανωτέρω αναφερόμενα είχε πραγματοποιήσει και τις εργασίες διαμόρφωσης του μισθίου κατά την έναρξη της μίσθωσης. Περί αυτών κατέθεσε μετά λόγου γνώσεως ο υπάλληλος της εναγομένης . .. ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιά τα εξής : «…Στις 20 Αυγούστου 2012 ήταν έτοιμα τα νέα γραφεία της ΚΑΕ στο ΣΕΦ ενώ από το μίσθιο είχαμε πάρει μόνο τα έπιπλα, τις μονάδες κλιματισμού μας και κάποια καλώδια αφήνοντας τον υπόλοιπο εξοπλισμό και υλικά . Περί τα τέλη Αυγούστου 2012 επικοινώνησα και πάλι με τον ….. ζητώντας του να κανονίσουμε μια συνάντηση για την παράδοση του μισθίου. Συμφωνήσαμε η συνάντηση να γίνει στο μίσθιο την 5.9.2012, όταν όπως ο ίδιος μου είπε θα είχε γυρίσει από τις διακοπές του στη Μύκονο, και ώρα 11.00 πμ. Πράγματι την ανωτέρω ημέρα και ώρα βρεθήκαμε στο μίσθιο και παρέδωσα τα κλειδιά στον ….. Ο ….. . επιφυλάχθηκε και πάλι να μου απαντήσει για την αποκατάσταση του χώρου από την ΚΑΕ ΟΣΦΠ στην κατάσταση που ήταν πριν εγκατασταθούμε και του εναπομείναντος στο μίσθιο εξοπλισμού που ανήκε στην ΚΑΕ ΟΣΦΠ. …» (βλ . την υπ’ αρ. …/2013 ένορκη βεβαίωση). Τα παραπάνω επιβεβαιώθηκαν και από τα όσα κατέθεσε ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιά ο επίσης υπάλληλος της εναγομένης .. . (βλ . την υπ’ αρ. ../2013 ένορκη βεβαίωση).Εξ άλλου η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα σε κανένα σημείο της διαδικασίας δεν αρνείται την παραπάνω συνάντηση την 5-9-2012, μεταξύ του εκπροσώπου της … και του εξουσιοδοτημένου υπαλλήλου της εναγόμενης-εφεσίβλητης .., η οποία σαφώς συνάγεται ότι δεν μπορεί να είχε άλλο σκοπό, με τις δεδομένες συνθήκες και την συγκεκριμένη συγκυρία ,παρά την παράδοση του μισθίου. Είναι κοινώς γνωστό ότι τα γραφεία δεν διαθέτουν ένα μόνο κλειδί .αλλά περισσότερα, όπως και στην παρούσα περίπτωση ,δεδομένου ότι υπήρχαν εκκρεμότητες σχετικά με την αποξήλωση των προσθέτων κατασκευών του μισθίου πιθανώς να εδόθησαν κλειδιά και στους φύλακες του κτηρίου ,υπαλλήλους της ενάγουσας ,προς εξυπηρέτηση των συνεργείων που θα προέβαιναν σε διάφορες εργασίες αποκαταστάσεως των γραφείων στην προτέρα κατάσταση κλπ. Η παράδοση αυτών των κλειδιών από τους συγκεκριμένους υπαλλήλους στον εκπρόσωπο της ενάγουσας-εκκαλούσας και μάλιστα σε διαφορετικές και μη συγκεκριμένες ημερομηνίες, όπως κατατίθεται, δεν σημειοδοτεί την παράδοση του μισθίου, η οποία εγένετο κατά την συνάντηση που έλαβε χώρα στο μίσθιο την 5-9-2012, μεταξύ … και ….. Ούτε βεβαίως είναι πειστικός ο ισχυρισμός της εκκαλούσας που περιέχεται εις την κρινομένη έφεση [σελ.’19 στίχοι 17-22 ]ότι δήθεν παρουσία του ….. εδόθησαν από τον ….. τα κλειδιά στον φύλακα απλώς για να εξυπηρετηθεί το συνεργείο που θα επανέφερε τα πράγματα στην προτέρα κατάσταση. Εκ των ανωτέρω καθίσταται σαφές ότι το μίσθιο αναλήφθηκε από την ενάγουσα πριν από τη λήξη της μίσθωσης και δη στις 5-9-2012, έκτοτε δε η τελευταία είχε τη δυνατότητα να ελέγξει τούτο (μίσθιο) και να διαπιστώσει τις τυχόν υλικές φθορές που φέρει ή τις μεταβολές που έχει υποστεί. Όσα δε αντίθετα κατέθεσε ενώπιον του συμβολαιογράφου ….. ο μάρτυρας ….. ελέγχονται ως μη πειστικά (βλ. την υπ’ αρ. …/2013 ένορκη βεβαίωση). Άλλωστε αντίκειται στα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής το να έχουν παραδοθεί τα κλειδιά από τον …. .. όχι στον νόμιμο εκπρόσωπο της ενάγουσας αλλά στον φύλακα του κτηρίου …… και μάλιστα «… περί την 10-12 Νοεμβρίου 2013 …» (προφανώς εννοείται 2012, το έτος 2013 ανεγράφη εκ παραδρομής), λαμβανομένου υπόψη και του ότι οι δύο εκ των τριών ημερών που αναφέρονται δεν είναι εργάσιμες (η 10η-11-2012 είναι Σάββατο και η 11-11-2012 είναι Κυριακή) και συνεπώς ο ως άνω εξουσιοδοτημένος υπάλληλος της εναγομένης δεν εργαζόταν και είναι αντικειμενικά αδύνατο να προσήλθε στο κτήριο της ενάγουσας σε ημέρα ανάπαυσής του (ρεπό). Επομένως η τυχόν αξίωση της ενάγουσας αναφορικά με φθορές έχει υποπέσει στην εξάμηνη παραγραφή του άρθρου 602 ΑΚ, το οποίο εφαρμόζεται και στις εμπορικές μισθώσεις (άρθρο 44 του π.δ. 34/1995), δεδομένου ότι η υπό κρίση αγωγή ασκήθηκε στις 4-4-2013 (βλ. την υπ’ αρ. …/4-4-2013 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πειραιώς . …) και όχι μέχρι τις 6-3-2013. Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που με την εκκαλούμενη δέχθηκε τα ίδια ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και τα περί του αντιθέτου υποστηριζόμενα από τον εκκαλούντα με τον δεύτερο λόγο της έφεσης, πρέπει ως αβάσιμα να απορριφθούν, όπως και η έφεση στο σύνολό της, πρέπει ως αβάσιμη κατ’ουσίαν να απορριφθεί. Πρέπει, τέλος, τα δικαστικά έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας να συμψηφισθούν, μεταξύ των διαδίκων, κατ’άρθρ. 179 και 183 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ κατ’ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ κατ` ουσίαν την από 15-11-2013 έφεση κατά της υπ’αριθμ. 5372/2013 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ μεταξύ των διαδίκων τα δικαστικά τους έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 19 Ιουνίου 2018, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ