Μενού Κλείσιμο

Αριθμός Απόφασης 422/2020

Αριθμός  422/2020

ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Αποτελούμενο από τους Δικαστές Σπυριδούλα Μακρή, Πρόεδρο Εφετών, Χρυσούλα Πλατιά, Εφέτη και Γεωργία Λάμπρου, Εφέτη-Εισηγήτρια,   και από τη Γραμματέα Ε.Τ..

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Κατά τις διατάξεις των άρθρων 538, 539 και 545 ΚΠολΔ σε αναψηλάφηση υπόκεινται οι οριστικές αποφάσεις των δικαστηρίων, οι μη υποκείμενες σε ανακοπή ερημοδικίας και έφεση συμπεριλαμβανομένων και των αποφάσεων του Αρείου Πάγου, εφόσον δίκασε κατ’ ουσία. Η αναψηλάφηση ασκείται εντός ορισμένης προθεσμίας, με δικόγραφο περιέχον τους λόγους αυτής, οι οποίοι πρέπει να είναι μεταξύ των περιοριστικώς καθοριζομένων από το νόμο. Κατά δε το άρθρο 549 ΚΠολΔ εάν κριθεί ότι η αναψηλάφηση είναι παραδεκτή και έχει ασκηθεί νομίμως και εμπροθέσμως, το δικαστήριο προβαίνει στην εξέταση των λόγων της και, αν θεωρήσει οποιονδήποτε από αυτούς παραδεκτό και βάσιμο, δέχεται την αίτηση, εξαφανίζει την προσβαλλόμενη απόφαση και εξετάζει πλέον την ουσία της υποθέσεως εντός των διαγραφομένων με την αναψηλάφηση ορίων, τότε δε κρίνεται και το παραδεκτό των ισχυρισμών, της επαναφοράς τους, των αποδεικτικών μέσων κλπ. (ΑΠ 568/ 2017 ΤΝΠ Νόμος).

Με βάση το άρθρο 51 παρ. 1, 2 και 3 του Ν. 2172/1993 συνεστήθησαν στο Πρωτοδικείο και στο Εφετείο Πειραιώς ειδικά τμήματα ναυτικών διαφορών, η δικαιοδοσία των οποίων εκτείνεται σε ολόκληρο το νομό Αττικής, για την εκδίκαση ιδιωτικών διαφορών που πηγάζουν από πράξεις του θαλασσίου εμπορίου, τη χρησιμοποίηση, λειτουργία ή ναυσιπλοΐα πλοίου ή την παροχή εργασίας σε αυτό. Το ίδιο άρθρο προσδιορίζει ενδεικτικώς τις ναυτικές διαφορές μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και εκείνες παρ. 3 Α και 3Β εδ.ε΄ του άνω άρθρου, που ορίζει ότι «Ενδεικτικά ναυτικές διαφορές είναι εκείνες που έχουν αιτία …ε.  συμβάσεις σχετικές με την οικονομική χρησιμοποίηση ή  λειτουργία πλοίου, τη μεταφορά προσώπων ή πραγμάτων, την αλιεία, τη ρυμούλκηση, τη θαλάσσια  αρωγή,  την  αναψυχή  ή  τη  χρήση  πλοίου  για  την  πόντιση υποβρύχιων καλωδίων, τη διεξαγωγή επιστημονικών ερευνών ή άλλου σκοπού, καθώς και με τη χρήση ή εκμετάλλευση εμπορευματοκιβωτίων, όπως η έννοια του πλοίου προσδιορίζεται στην παρ. 4 του ιδίου άρθρου, δηλαδή κάθε πλωτή κατασκευή ικανή για την εκτέλεση ορισμένου έργου ή υπηρεσίας στο θαλάσσιο χώρο. Περαιτέρω το ίδιο ως ανω άρθρο ορίζει, ότι εφαρμόζεται και για την περίπτωση αυτήν αναλόγως η διάταξη του άρθρου 46 Κ.Πολ.Δ., για την παραπομπή των υποθέσεων από αναρμόδιο καθ` ύλην ή κατά τόπον δικαστήριο στο, κατά το νόμο αυτόν, αρμόδιο δικαστήριο (Α.Π. 1296/2012 Τ.Ν.Π. Δ.Σ.Α.. Α.Π. 1602/2012, Α.Π.1285/2006 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Σύμφωνα δε  με τις διατάξεις των παραγράφων 5 και 6 του ιδίου άρθρου, οι πιο πάνω διαφορές και υποθέσεις, αν εισαχθούν σε άλλο τμήμα του Πρωτοδικείου ή του Εφετείου Πειραιώς, παραπέμπονται στο τμήμα ναυτικών διαφορών των Δικαστηρίων αυτών και οι διαφορές και υποθέσεις που δεν υπάγονται στο τμήμα ναυτικών διαφορών και εισάγονται σε αυτό, μπορούν να δικαστούν από αυτό ή να παραπεμφθούν στο αρμόδιο τμήμα, εφαρμοζόμενης αναλόγως της διάταξης του άρθρου 46 Κ.Πολ.Δ. Η ένσταση της καθ` ύλην αρμοδιότητας του δικαστηρίου που δικάζει την αγωγή αφορά τη δημόσια τάξη και εξετάζεται αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο, προτείνεται δε σε κάθε στάση της δίκης και στον Άρειο Πάγο για πρώτη φορά, εφόσον στην τελευταία περίπτωση τα πραγματικά περιστατικά που τη συγκροτούν προκύπτουν από την προσβαλλόμενη απόφαση ή έχουν τεθεί νομίμως ενώπιον του δικαστηρίου της ουσίας (Α.Π. 1602/2012, Α.Π.51/2004 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ).

Αν η επίδικη διαφορά έχει χαρακτήρα ναυτικής διαφοράς, έτσι ώστε η αγωγή και η σε δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας εκδίκασή της να υπάγονται στο τμήμα ναυτικών διαφορών του Πρωτοδικείου και του Εφετείου Πειραιώς, αυτή η υπαγωγή έχει χαρακτήρα ρύθμισης της λειτουργικής ή της υλικής αρμοδιότητας του δικαστηρίου που θα δικάσει. Παγίως γίνεται δεκτό, ότι η εκδίκαση διαφοράς από άλλο τμήμα του ίδιου δικαστηρίου δεν παραβιάζει τους κανόνες για την κατανομή της υλικής ή λειτουργικής αρμοδιότητας, αν η κατανομή των διαφορών ανάμεσα σε τμήματα του ίδιου δικαστηρίου προβλέπεται απλώς και μόνον από τον εσωτερικό κανονισμό του. Κάθε τμήμα του δικαστηρίου έχει την ίδια υλική ή λειτουργική αρμοδιότητα. Και τούτο, επειδή η λειτουργία περισσότερων τμημάτων αποβλέπει κυρίως στην ορθολογικότερη οργάνωση του δικαστηρίου και δευτερευόντως στην εξοικείωση των δικαστών με ορισμένη ειδική ύλη του δικαίου. Διαφορετική διάσταση, όμως, έχει η, διαμέσου νόμου, ίδρυση ειδικών τμημάτων του ίδιου δικαστηρίου, όπως συμβαίνει με το τμήμα ναυτικών διαφορών του Πρωτοδικείου και του Εφετείου Πειραιώς. Εδώ η νομοθετική σύσταση του τμήματος υπαγορεύεται από την έντονη ανάγκη να διασφαλιστεί για τους διαδίκους η συγκρότηση του δικαστηρίου από δικαστές ειδικής εμπειρίας και ενασχόλησης και τα τμήματα ναυτικών διαφορών του Πρωτοδικείου και του Εφετείου Πειραιώς έχουν ξεχωριστή υλική ή λειτουργική αρμοδιότητα σε σχέση με τα άλλα τμήματα του ίδιου δικαστηρίου (Παρατηρήσεις Κώστα Μπέη στη ΔΙΚΗ 2004/965).

Στην προκειμένη περίπτωση με την από 21-12-2009 (αριθμ.καταθ. ………./2009) αγωγή της η ενάγουσα και ήδη αιτούσα την αναψηλάφηση ναυτιλιακή εταιρεία πλοίων αναψυχής με την επωνυμία «…………» ισχυρίστηκε ότι από παράνομη και υπαίτια πράξη των οργάνων της εναγομένης πρώτης των καθών η αναψηλάφηση ανώνυμης εταιρείας με το διακριτικό τίτλο «………….», συνισταμένη στην πλημμελή φύλαξη των λιμενικών της εγκαταστάσεων, στις οποίες ελλιμενιζόταν το αναφερόμενο επαγγελματικό σκάφος αναψυχής ιδιοκτησίας της (ενάγουσας), το οποίο εκλάπη από άγνωστους δράστες σε μη προσδιορισθέντα χρόνο, εκτεινόμενο πάντως από το μέσον του μηνός Νοεμβρίου 2008 έως την 6-12-2008, αυτή υπέστη θετική και αποθετική ζημία συνολικού ύψους 576.500 ευρώ και ηθική βλάβη. Ζήτησε δε μετά τον παραδεκτό περιορισμό του αιτήματος σε αναγνωριστικό, να αναγνωρισθεί ότι η εναγομένη υποχρεούται να της καταβάλει το ανωτέρω ποσό καθώς και ποσό 50.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση της φερόμενης ηθικής βλάβης της, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής. Η εναγομένη με την από 21-3-2010 (αριθμ. καταθ……./2010) παρεμπίπτουσα αγωγή της ζήτησε, σε περίπτωση που γίνει δεκτή η ανωτέρω κύρια αγωγή, να υποχρεωθεί η παρεμπιπτόντως εναγομένη και ήδη δεύτερη των καθών η αναψηλάφηση ασφαλιστική εταιρεία, η οποία δυνάμει ασφαλιστηρίου συμβολαίου, είχε αναλάβει την ασφάλιση αστικής ευθύνης έναντι τρίτων από τις δραστηριότητες της παρεμπιπτόντως ενάγουσας ως διαχειρίστριας του τουριστικού λιμένα Ζέας, συμπεριλαμβανομένης της κλοπής των εκεί ελλιμενιζομένων σκαφών, να της καταβάλει ό,τι ποσό υποχρεωθεί να καταβάλει στην ενάγουσα της κύριας αγωγής. Με την από 19-8-2011 (αριθμ.καταθ. ……./2011) πρόσθετη παρέμβασή της, η ανωτέρω παρεμπιπτόντως εναγομένη, παρενέβη στην κύρια δίκη υπερ της εναγομένης και ζήτησε την απόρριψη της αγωγής.

Επι των αγωγών αυτών και της πρόσθετης παρέμβασης που συνεκδικάστηκαν, εκδόθηκε αρχικά η υπ αριθμ. 275/2012 μη οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (Ναυτικό Τμήμα), και στη συνέχεια η υπ΄αριθμ. 3961/2012 οριστική απόφαση του ίδιου ως ανω Δικαστηρίου, η οποία απέρριψε την αγωγή ως απαράδεκτη ελλείψει ενεργητικής νομιμοποίησης της ενάγουσας ως προς το ποσό των 120.000 ευρώ, το οποίο έλαβε αυτή ως ασφαλιστική αποζημίωση από τη μη διάδικο εταιρεία . ……… κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα σ΄αυτήν (άνω απόφαση) και κατά τα λοιπά απέρριψε την αγωγή ως κατ΄ουσίαν αβάσιμη και καταδίκασε την ενάγουσα στα δικαστικά έξοδα της εναγομένης και της προσθέτως υπέρ αυτής παρέμβασης και όρισε αυτά στο ποσό των 12.530 ευρώ ως προς εκάστη εξ αυτών. Συνακόλουθα δε, απέρριψε και την παρεμπίπτουσα αγωγή «ελλείψει εννόμου συμφέροντος της παρεμπιπτόντως ενάγουσας» και καταδίκασε την παρεμπιπτόντως ενάγουσα στα δικαστικά έξοδα της παρεμπιπτόντως εναγομένης, ποσού 12.530 ευρώ. Κατά των αποφάσεων αυτών η ενάγουσα άσκησε την από 29-11-2012 (αριθμ.καταθ. …../2012) έφεσή της καθώς και τον από 6-6-2014 (ΓΑΚ …/2014, ΑΚ …./2014) πρόσθετο λόγο, επί των οποίων εκδόθηκε από το Εφετείο Πειραιά από το Ναυτικό Τμήμα αυτού, η υπ΄αριθμ. 596/ 2017 οριστική απόφαση, η οποία, αφού συνεκδίκασε κατ΄αντιμωλία των διαδίκων την έφεση και τον πρόσθετο λόγο, δέχθηκε την έφεση κατ΄ουσίαν μόνο ως προς το λόγο της περί εσφαλμένης καταδίκης της ενάγουσας στα δικαστικά έξοδα της προσθέτως παρεμβαίνουσας (και κατά τα λοιπά απέρριψε την έφεση και τον πρόσθετο λόγο κατ΄ουσίαν), εξαφάνισε την εκκαλουμένη υπ αριθμ.3961/ 2012 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά μόνο ως προς τη διάταξή της περί καταδίκης της ενάγουσας στα δικαστικά έξοδα της προσθέτως παρεμβαίνουσας, κράτησε την υπόθεση μόνο ως προς το κεφάλαιο αυτό, και καταδίκασε την ενάγουσα- εκκαλούσα στα δικαστικά έξοδα της εναγομένης- πρώτης εφεσίβλητης για τον βαθμό αυτό δικαιοδοσίας, τα οποία όρισε στο ποσό των 600 ευρώ και στα δικαστικά έξοδα της προσθέτως παρεμβαίνουσας- δεύτερης εφεσίβλητης και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, τα οποία όρισε στο ποσό των 800 ευρώ.

Κατά της απόφασης αυτής η εκκαλούσα- ενάγουσα άσκησε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου που δίκασε κατά την τακτική διαδικασία, την από 10-10-2018 (γεν.αριθμ.καταθ……/2018) υπό κρίση αναψηλάφηση, με την οποία ζητεί, για τους λόγους που αναφέρονται σ` αυτήν, να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη ώστε να γίνει δεκτή η από 21-12-2009 αγωγή της.

Με βάση, όμως, τα όσα εκτέθηκαν στη νομική σκέψη της παρούσας, η επίδικη διαφορά είναι «ναυτική», κατά την αληθή έννοια των διατάξεων του άρθρου 51 παρ. 3 του Ν 2172/1993, και τόσο οι αγωγές, όσο και η έφεση δικάστηκαν από το Ναυτικό Τμήμα των Δικαστηρίων του Πειραιά.

Με τα δεδομένα αυτά, η προκείμενη ένδικη υπόθεση αναρμοδίως εισήχθη προς εκδίκαση ενώπιον του παρόντος τμήματος του Δικαστηρίου τούτου, το οποίο δεν είναι, κατά τη σχετική και νομίμως δημοσιευθείσα 2/1994 απόφαση της Ολομελείας του, εκείνο των «Ναυτικών Διαφορών».

Επομένως, σύμφωνα με τα άρθρα 46 ΚΠολΔ και 51 παρ. 5-6 του Ν 2172/1993, πρέπει να κηρυχθεί το τμήμα αυτό αναρμόδιο προς εκδίκαση της, με την υπό κρίση αναψηλάφηση, εισαγομένης σ` αυτό ένδικης ναυτικής υπόθεσης και να παραπεμφθεί  η τελευταία στο αρμόδιο «Τμήμα Ναυτικών  Διαφορών» του Εφετείου  τούτου, χωρίς όμως να επιβληθούν δικαστικά έξοδα, διότι η παρούσα απόφαση δεν είναι οριστική, με την έννοια του άρθρου 309 ΚΠολΔ, καθόσον δεν αποφαίνεται για την καθ` ύλην αναρμοδιότητα ολόκληρου του Δικαστηρίου τούτου, αλλά μόνον του Τμήματος τούτου, που δεν αποτελεί οργανικώς αυτοτελές Δικαστήριο και κατ`ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 46 ΚΠολΔ (για όλα τα ανωτέρω πρβλ. ΕφΠειρ 445/ 2016, 413/ 2015, 300/ 2014, 442/ 2014, 555/ 2014 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει κατ΄αντιμωλίαν των διαδίκων.

Κηρύσσει αναρμόδιο το παρόν  Τμήμα  του Εφετείου Πειραιώς προς εκδίκαση της από 10-10-2018 (γεν.αριθμ.καταθ……./2018) αναψηλάφησης. ΚΑΙ

Παραπέμπει την υπόθεση προς εκδίκαση  στο αρμόδιο «Τμήμα Ναυτικών  Διαφορών» του Εφετείου  Πειραιώς.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε στον Πειραιά την 21 Μαΐου 2020  και δημοσιεύθηκε στις  11η Ιουνίου 2020 σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους αυτών δικηγόρους.

    Η   ΠΡΟΕΔΡΟΣ                              Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ