Νομικά θέματα που αντιμετωπίστηκαν:
Προϋποθέσεις για την προστασία της προσωπικότητας (άρθρα 57,59 ΑΚ), η παράνομη και συγχρόνως υπαίτια προσβολή της οποίας, συνιστά ειδικότερη μορφή αδικοπραξίας (άρθρα 914 επ. ΑΚ). Έτσι, η προσβολή μπορεί να προέλθει και από ποινικώς κολάσιμη πράξη, όπως εξύβριση, απλή δυσφήμηση ή συκοφαντική δυσφήμηση (άρθρα 361, 362 και 363 του ΠΚ, αντίστοιχα). Κατά τη διάταξη του άρθρου 367 παρ. 1 περ. α- δ ΠΚ, που εφαρμόζεται αναλογικώς και στο χώρο του ιδιωτικού δικαίου, το άδικο των προβλεπόμενων στα άρθρα 361 και 362 του ίδιου κώδικα πράξεων αίρεται, μεταξύ των άλλων περιπτώσεων που προβλέπονται στο άρθρο αυτό, και όταν πρόκειται για εκδηλώσεις που γίνονται για την εκτέλεση νομίμων καθηκόντων, την άσκηση νόμιμης εξουσίας ή για τη διαφύλαξη (προστασία) δικαιώματος ή από άλλο δικαιολογημένο ενδιαφέρον ή σε ανάλογες περιπτώσεις (περ. γ` και δ`). Η προβολή δε της περίπτωσης του άρθρου 367 παρ. 1 του ΠΚ αποτελεί αυτοτελή ισχυρισμό καταλυτικό της αγωγής του προσβληθέντος (ένσταση), λόγω άρσης του παρανόμου της προσβολής. Ωστόσο, σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 367 ΠΚ, η προαναφερόμενη άρση του άδικου χαρακτήρα της προσβολής με δυσφήμηση ή εξύβριση ανατρέπεται, αν από τον τρόπο που έλαβαν χώρα οι δυσφημιστικές ή εξυβριστικές δηλώσεις προκύπτει σκοπός εξύβρισης, δηλαδή σκοπός έκφρασης καταφρόνησης από τον προσβολέα προς εκείνον που προσβάλλεται.
ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 386/2020
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕΝΟ από τους Δικαστές Σπυριδούλα Μακρή, Πρόεδρο Εφετών, Χρυσούλα Πλατιά και Ελένη Σκριβάνου – Εισηγήτρια, Εφέτες, και από τη Γραμματέα Ε.Τ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Φέρονται προς εκδίκαση ενώπιον του δικαστηρίου τούτου, οι εφέσεις με Ειδικό Αριθμό Κατάθεσης (Ε.Α.Κ): Α) ………../2019 και Β) ……./2019, οι οποίες πρέπει να συνεκδικαστούν, λόγω της πρόδηλης μεταξύ τους συνάφειας, καθώς αφορούν στην ίδια απόφαση (άρθρα 31, 246 ΚΠολΔ).
Οι ως άνω κρινόμενες εφέσεις κατά της υπ΄αρ. 5268/2018 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, όπως οι διατάξεις αυτής ίσχυαν πριν την τροποποίησή τους με το Ν.4335/23-7-2015, που δεν καταλαμβάνει τις αγωγές που ασκήθηκαν πριν την 1-1-2016, (άρθρο 9 παρ.2 ως άνω νόμου), όπως εν προκειμένω, έχουν ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 επ., 511, 513, 516 παρ.1, 518 παρ.2 ΚΠολΔ). Έχουν κατατεθεί δε από τους εκκαλούντες των ως άνω εφέσεων, αντίστοιχα, κατ΄ άρθρο 495 παρ.3 ΚΠολΔ, τα παράβολα του Δημοσίου, όπως προκύπτει από τη σχετική σημείωση της γραμματέα του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, κάτωθεν της έκθεσης κατάθεσης των δικογράφων αυτών. Πρέπει, επομένως, να γίνουν τυπικά δεκτές και να εξεταστούν περαιτέρω, από το δικαστήριο τούτο, που είναι καθ΄ ύλη και κατά τόπο αρμόδιο, στην ουσία τους κατά την ίδια διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων τους και μέσα στα πλαίσια που καθορίζονται από αυτούς (άρθρα 19, 533 παρ.1,2, 522 ΚΠολΔ).
Κατά το άρθρο 57 ΑΚ, όποιος προσβάλλεται παράνομα στην προσωπικότητά του έχει το δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί στο μέλλον, επιπλέον δε, κατά το άρθρο 59 ΑΚ, το δικαστήριο με την απόφασή του, ύστερα από αίτηση αυτού που έχει προσβληθεί και αφού λάβει υπόψη το είδος της προσβολής, μπορεί να καταδικάσει τον υπαίτιο και σε ικανοποίηση της ηθικής βλάβης του προσβληθέντος και ειδικότερα να τον υποχρεώσει (τον υπαίτιο) σε πληρωμή χρηματικού ποσού, σε δημοσίευμα ή σε ο,τιδήποτε άλλο επιβάλλεται από τις περιστάσεις. Προστατεύεται έτσι με τα παραπάνω άρθρα η προσωπικότητα και κατ` επέκταση η αξία του ανθρώπου ως ατομικό δικαίωμα κατοχυρωμένο από το άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος, αποτελεί δε η προσωπικότητα πλέγμα αγαθών που συνθέτουν την υπόσταση του προσώπου και είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα μαζί του. Tα αγαθά αυτά δεν αποτελούν μεν αυτοτελή δικαιώματα, αλλά επί μέρους εκδηλώσεις – εκφάνσεις (πλευρές) του ενιαίου δικαιώματος επί της προσωπικότητας, όμως η προσβολή της προσωπικότητας σε σχέση με οποιαδήποτε από τις εκδηλώσεις αυτές συνιστά προσβολή της συνολικής έννοιας της προσωπικότητας. Τέτοια προστατευόμενα αγαθά είναι, μεταξύ άλλων, η τιμή και η υπόληψη κάθε ανθρώπου, είναι δε τιμή η εκτίμηση που απολαμβάνει το άτομο στην κοινωνία με βάση την ηθική αξία που έχει λόγω της συμμόρφωσής του με τις νομικές και ηθικές του υποχρεώσεις, ενώ υπόληψη είναι η εκτίμηση που απολαμβάνει το άτομο στην κοινωνία με βάση την κοινωνική του αξία συνεπεία των ιδιοτήτων και ικανοτήτων του για την εκπλήρωση των ιδιαίτερων κοινωνικών του έργων ή του επαγγέλματός του. Προϋποθέσεις για την προστασία της προσωπικότητας με τις διατάξεις των παραπάνω άρθρων είναι: α) η ύπαρξη προσβολής της προσωπικότητας με πράξη ή παράλειψη άλλου που διαταράσσει μια ή περισσότερες εκδηλώσεις της σωματικής, ψυχικής, πνευματικής και κοινωνικής ατομικότητας του βλαπτόμενου κατά τη στιγμή της προσβολής, β) η προσβολή να είναι παράνομη που συμβαίνει όταν γίνεται χωρίς δικαίωμα ή με βάση δικαίωμα, το οποίο όμως είτε είναι μικρότερης σπουδαιότητας στο πλαίσιο της έννομης τάξης είτε ασκείται καταχρηστικά κατά την έννοια των άρθρων 281 ΑΚ και 25 § 3 του Συντάγματος και γ) πταίσμα του προσβολέα όταν πρόκειται ειδικότερα για επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης εξ αιτίας της παράνομης προσβολής της προσωπικότητας (Ολ.ΑΠ 2/2008, ΑΠ 1599/2000, ΑΠ 333/2010 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Στην περίπτωση αυτή η παράνομη και συγχρόνως υπαίτια προσβολή της προσωπικότητας συνιστά ασφαλώς ειδικότερη μορφή αδικοπραξίας (ΑΠ 167/2000 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), οπότε συνδυαστικά εφαρμόζονται και οι διατάξεις των άρθρων 914, 919, 920 και 932 ΑΚ, ιδίως για την αποκατάσταση της τυχόν υλικής ζημίας του προσβληθέντος (άρθρο 57 παρ.2 ΑΚ), ενώ αδιάφορη για το χαρακτήρα της προσβολής ως παράνομης, είναι η φύση της διάταξης που ενδέχεται με την προσβολή να παραβιάζεται και η οποία έτσι μπορεί να ανήκει σε οποιοδήποτε κλάδο ή τμήμα του δικαίου. Έτσι, η προσβολή μπορεί να προέλθει και από ποινικώς κολάσιμη πράξη, όπως η ψευδής καταμήνυση (άρθρο 229 παρ.1 ΠΚ), για τη στοιχειοθέτηση της οποίας απαιτείται η πράξη που αποδίδεται σε ένα ή περισσότερα πρόσωπα, να είναι αξιόποινη ή πειθαρχικώς κολάσιμη και ψευδής, ο υπαίτιος να γνώριζε την αναλήθεια και να απέβλεπε, με αυτήν, στην κίνηση ποινικής ή πειθαρχικής δίωξης εναντίον εκείνου κατά ου οποίου στρέφεται η καταγγελία του αναληθώς εγκαλούντος. Επίσης, η προσβολή της προσωπικότητας μπορεί να προέλθει και από τις αξιόποινες πράξεις της συκοφαντικής δυσφήμησης, της απλής δυσφήμησης ή της εξύβρισης που προβλέπονται και τιμωρούνται από τις διατάξεις των άρθρων 363, 362 και 361 του ΠΚ, αντίστοιχα. Ειδικότερα, κατά το άρθρο 362 παρ. 1 ΠΚ «όποιος με οποιοδήποτε τρόπο ενώπιον τρίτου ισχυρίζεται η διαδίδει για κάποιον άλλο γεγονός που μπορεί να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη του τιμωρείται…», ενώ κατ` άρθρο 363 παρ. 1 ΠΚ «αν στη περίπτωση του άρθρου 362, το γεγονός είναι ψευδές και ο υπαίτιος γνώριζε ότι αυτό είναι ψευδές τιμωρείται…». Από το συνδυασμό των διατάξεων αυτών προκύπτει ότι για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της συκοφαντικής δυσφήμησης απαιτείται: α) ισχυρισμός ή διάδοση από τον υπαίτιο, με οποιονδήποτε τρόπο, ενώπιον τρίτου, για κάποιον άλλον γεγονότος, που θα μπορούσε να βλάψει την τιμή ή την υπόληψή του, β) το γεγονός αυτό να είναι ψευδές και ο δράστης να τελεί εν γνώσει της αναληθείας του και γ) δόλια προαίρεση, η οποία περιλαμβάνει τη γνώση του δράστη ότι το ισχυριζόμενο ή διαδιδόμενο γεγονός είναι πρόσφορο να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη του άλλου και τη θέλησή του να ισχυριστεί ή διαδώσει αυτό το βλαπτικό γεγονός. Ως ισχυρισμός θεωρείται η ανακοίνωση η προερχόμενη ή από ίδια πεποίθηση ή γνώμη ή από μετάδοση από τρίτο πρόσωπο. Αντίθετα, διάδοση υφίσταται, όταν λαμβάνει χώρα μετάδοση της ανακοίνωσης που γίνεται από άλλον. Ο ισχυρισμός ή η διάδοση επιβάλλεται να γίνεται ενώπιον τρίτου. Σύμφωνα δε με την κρατούσα άποψη, που δέχεται και το παρόν δικαστήριο ως ορθή, στην έννοια του τρίτου, κατά την ερμηνεία του γράμματος των νομικών διατάξεων που τυποποιούν τα αδικήματα της απλής και συκοφαντικής δυσφήμισης, αντίστοιχα, εντάσσεται κάθε φυσικό πρόσωπο ή αρχή, όπως ο γραμματέας, ο δικαστικός επιμελητής, οι δικαστές, οι εισαγγελείς κ.λπ, που έλαβαν γνώση του δυσφημιστικού ισχυρισμού ή της διάδοσης. Ο θεσμικός ρόλος των τελευταίων ως θεσμικών οργάνων της δικαιοσύνης που υποχρεούνται να λαμβάνουν και εξετάζουν δικόγραφα με τυχόν συκοφαντικούς ισχυρισμούς δεν αναιρεί την ιδιότητα τους ως τρίτων (ΑΠ 789/2019, ΑΠ 688/2019, αντιθ. ΑΠ 640/2019, ΑΠ 690/2019 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, αυτό που αξιολογείται είναι το γεγονός, δηλαδή οποιοδήποτε συμβάν του εξωτερικού κόσμου, αναγόμενο στο παρόν ή παρελθόν, που υποπίπτει στις αισθήσεις και μπορεί να αποδειχθεί, καθώς και κάθε συγκεκριμένη σχέση ή συμπεριφορά, αναφερόμενη στο παρελθόν ή παρόν, που υποπίπτει στις αισθήσεις και αντίκειται στην ηθική και την ευπρέπεια, η οποία όταν ανακοινώνεται σε τρίτον μπορεί να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη του άλλου. Ως γεγονός νοείται και η έκφραση γνώμης ή αξιολογικής κρίσης, καθώς και ο χαρακτηρισμός, όταν με την έκφραση συνδέεται και σχετίζεται με το γεγονός, ώστε με την σύνδεση και τη σχέση τους με αυτό, ουσιαστικά να προσδιορίζουν την έκταση της ποσοτικής και ποιοτικής βαρύτητάς του. Το γεγονός σύμφωνα με την έννοια των παραπάνω διατάξεων πρέπει να είναι πρόσφορο, για να βλάψει την τιμή και την υπόληψη του άλλου (ΑΠ 871/2007, ΑΠ 1505/2005, ΑΠ 1462/2005 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, η αντικειμενική υπόσταση της απλής δυσφήμησης περιλαμβάνει κατά το άρθρο 362 μόνο τον ισχυρισμό ή τη διάδοση, σχετικά με κάποιον, γεγονότος, που μπορεί να βλάψει την τιμή ή την υπόληψή του. Αντίθετα με όσα συμβαίνουν στην συκοφαντική δυσφήμηση, η απλή υπάρχει ανεξάρτητα αν το γεγονός που περιέχεται στην ανακοίνωση είναι ή όχι αληθινό. Η υποκειμενική υπόσταση της απλής δυσφήμησης περιλαμβάνει μόνο τη γνώση του δράστη ότι το γεγονός που ανακοινώνει είναι πρόσφορο να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη άλλου και τη θέληση ή αποδοχή να το ισχυρισθεί ή να το διαδώσει σε τρίτο πρόσωπο. Στην απλή δυσφήμηση, αντίθετα από τη συκοφαντική, αρκεί και ο ενδεχόμενος δόλος. Επομένως, αν ο δράστης δε γνώριζε το ψευδές του γεγονότος που ισχυρίσθηκε ή διέδωσε ή είχε γι` αυτό αμφιβολίες δεν στοιχειοθετείται το έγκλημα της συκοφαντικής δυσφήμησης, παραμένει όμως η απλή δυσφήμηση. Η καλόπιστη δηλαδή πεποίθηση του δράστη ότι το γεγονός είναι αληθινό δεν αποκλείει το δόλο (Μ. Μαργαρίτης, Ποινικός Κώδικας, ερμηνεία-εφαρμογή, 2η έκδοση, ανάλυση άρθρου 362, Δ. Σπινέλλης, Ποινικό Δίκαιο, ειδικό μέρος, εγκλήματα κατά της τιμής, έκδοση 1982, σελ. 55, ΑΠ 871/2007, ο.π.). Όμως, κατά το άρθρο 367 παρ. 1 περ. α – δ ΠΚ το άδικο των προβλεπόμενων στο άρθρο 362 του ίδιου Κώδικα πράξεων αίρεται, μεταξύ των άλλων περιπτώσεων που προβλέπονται στο άρθρο αυτό, και όταν πρόκειται για εκδηλώσεις που γίνονται για την εκτέλεση νομίμων καθηκόντων, την άσκηση νόμιμης εξουσίας ή για τη διαφύλαξη (προστασία) δικαιώματος ή από άλλο δικαιολογημένο ενδιαφέρον ή σε ανάλογες περιπτώσεις (περ. γ` και δ`). Η τελευταία αυτή διάταξη (367 ΠΚ) για την ενότητα της έννομης τάξης εφαρμόζεται αναλογικώς και στο χώρο του ιδιωτικού δικαίου, όπως αυτός οριοθετείται από τις προαναφερόμενες διατάξεις των άρθρων 57-59 και 914 επ. ΑΚ. Επομένως, αιρομένου του άδικου χαρακτήρα των προαναφερθεισών αξιοποίνων πράξεων (με την επιφύλαξη, όπως κατωτέρω, της διάταξης του άρθρου 367 παρ.2), αποκλείεται και το στοιχείο του παρανόμου της επιζήμιας συμπεριφοράς ως όρου της αντίστοιχης αδικοπραξίας του αστικού δικαίου. Έτσι, η προβολή της περίπτωσης του άρθρου 367 παρ. 1 του ΠΚ αποτελεί αυτοτελή ισχυρισμό καταλυτικό της αγωγής του προσβληθέντος (ένσταση), λόγω άρσης του παρανόμου της προσβολής. Ωστόσο, κατά την παρ. 2 του άρθρου 367 ΠΚ, η προαναφερόμενη άρση του άδικου χαρακτήρα της προσβολής με δυσφήμηση ανατρέπεται, αν από τον τρόπο που έλαβαν χώρα οι δυσφημιστικές δηλώσεις προκύπτει σκοπός εξύβρισης, δηλαδή σκοπός έκφρασης καταφρόνησης από τον προσβολέα προς εκείνον που προσβάλλεται, περιστατικά που προτείνονται κατ΄ αντένσταση από τον ενάγοντα κατά της ένστασης του εναγόμενου από τη διάταξη του άρθρου 367 παρ.1 ΠΚ. Ειδικός σκοπός εξύβρισης, υπάρχει στον τρόπο εκδήλωσης τής προσβλητικής της τιμής του άλλου συμπεριφοράς, όταν αυτός δεν ήταν αντικειμενικώς αναγκαίος για τη δέουσα απόδοση του περιεχομένου της σκέψης εκείνου που φέρεται ότι ενεργεί από δικαιολογημένο ενδιαφέρον και ο οποίος, καίτοι γνώριζε τούτο, χρησιμοποίησε τον τρόπο αυτόν για να προσβάλει την τιμή του άλλου. Απλές κρίσεις και γνώμες ή χαρακτηρισμοί που ενέχουν αμφισβήτηση κατά την κοινή αντίληψη της κοινωνικής ή ηθικής αξίας του παθόντος ή εκδήλωση καταφρόνησης ή ονειδισμού αυτού είναι δυνατόν να θεμελιώσουν το έγκλημα της εξύβρισης όχι όμως εκείνο της (απλής ή συκοφαντικής) δυσφήμησης (ΑΠ 15/2018, ΑΠ 109/2012, ΑΠ 532/2011, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Στην από 20-4-2015 (με Ε.Α.Κ 2596/2015) αγωγή τους (εφεξής υπό στοιχείο α), οι ενάγοντες ….. και ………… εξέθεταν ότι, ο πρώτος εξ αυτών προέβη, δυνάµει της υπ΄αρ. …../2009 οικοδοµικής άδειας της Πολεοδοµίας της Νοµαρχίας Πειραιά, στην ανέγερση πολυώροφης (εξαώροφης) οικοδοµής εντός οικοπέδου ιδιοκτησίας του, που βρίσκεται στο Δήμο Περάματος (επί των οδών ………….), την επίβλεψη της οποίας είχε αναλάβει ο δεύτερος εξ αυτών, αρχιτέκτων – µηχανικός. Ότι, ενώ οι οικοδοµικές εργασίες βρίσκονταν σε εξέλιξη ο πρώτος εναγόµενος ……….., ο οποίος διαµένει μαζί με τη σύζυγό του – δεύτερη εναγόμενη ………., πλησίον της ανεγειρόµενης οικοδοµής και δη διαγωνίως αυτής, ήτοι στον 3ο όροφο πολυκατοικίας επί της οδού ……………., άρχισε παράλογα και αδικαιολόγητα, κατά τους ισχυρισμούς των εναγόντων, να ενοχλείται από το ύψος της οικοδοµής, διότι παρεµπόδιζε µέρος της θέας που είχε το διαµέρισµά του προς τη θάλασσα. Ότι περαιτέρω (ο πρώτος εναγόµενος) προέβη, σχετικά με την ανωτέρω υπό ανέγερση οικοδομή, σε μια σειρά καταδιωκτικών ενεργειών εις βάρος τους και δη: α) στις 21-4-2010 στην κατάθεση της µε αριθ. ……../21-4-2010 αίτησης – καταγγελίας του, ενώπιον της Διεύθυνσης Πολεοδοµίας Πειραιά, του Προϊσταµένου του Τµήµατος Αυθαιρέτων και της Διευθύντριας του Πολεοδοµικού Γραφείου, β) στις 11-5-2010 στην κατάθεση της µε αριθ.πρωτ. ……/11-5-2010 αίτησής του ενώπιον του Νοµάρχη Πειραιά, γ) στις 17-5-2010 στην κατάθεση της από 12-5-2010 και µε αριθ.πρωτ. ……/1512 αίτησής του ενώπιον του Υπουργού και Υφυπουργού Εσωτερικών και Δηµόσιας Διοίκησης, δ) στις 11-5-2010 στην κατάθεση της από 11-5-2010 καταγγελίας του προς τον Πρωθυπουργό, κοινοποιώντας αυτήν στον Πρόεδρο και Αντιπρόεδρο της Βουλής, στον Υπουργό και Υφυπουργό Οικονοµικών και Οικονοµίας, στον Υπουργό και Υφυπουργό Εσωτερικών – Δικαιοσύνης, στον Υπουργό και Υφυπουργό Περιβάλλοντος και Χωροταξίας, καθώς και στον Υπουργό και Υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη, όπου (στις ανωτέρω καταγγελίες) διέλαβε ψευδή περιστατικά εν γνώσει του ψεύδους τους, µειωτικά της τιµής και της υπόληψής των εναγόντων, µε σκοπό την συκοφάντησή τους, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο δικόγραφό της αγωγής. Ότι, επιπλέον, ο πρώτος εναγόμενος, αν και γνώριζε ότι οι ενάγοντες είχαν εφοδιασθεί με την απαιτούμενη άδεια της Πολεοδομίας για αφαίρεση του ξυλοτύπου στην ως άνω οικοδομή, εντούτοις προέβη σε σωρεία νέων καταγγελιών προς την Διεύθυνση Πολεοδομίας (με αριθ. πρωτ. ……), όπου ομοίως ισχυρίστηκε τα εκεί και στην αγωγή αναφερόμενα ψευδή περιστατικά, γνωρίζοντας την αναλήθειά τους, τα οποία ήταν προσβλητικά της τιμής και της υπόληψης των εναγόντων. Ότι, περαιτέρω, τους καταμήνυσε ψευδώς με σκοπό την καταδίωξή τους και προς της αρμόδια εισαγγελική αρχή με την κοινοποίηση της από 10-5-2011 καταγγελίας του και προς αυτήν, αλλά και με την υποβολή της από 7-6-2011 σχετικής αίτησής του προς την τελευταία, κατά τα ειδικότερα επίσης εκτιθέμενα στην αγωγή. Ότι, ακολούθως στις 24-6-2010, οι εναγόμενοι τους κοινοποίησαν από κοινού την από 21-6-2010 εξώδικη δήλωση-πρόσκληση και διαμαρτυρία τους, υπογεγραμμένη υπό του πληρεξουσίου τους δικηγόρου, στο κείμενο της οποίας ισχυρίσθηκαν για αυτούς διάφορα ψευδή και δυσφημιστικά γεγονότα, τα οποία παραθέτουν στην αγωγή, εν γνώσει της αναλήθειάς τους, που, περιερχόμενα σε γνώση τρίτων, έθιξαν την τιμή και την υπόληψη τους, προσβάλλοντας έτσι παράνομα και υπαίτια την προσωπικότητά τους. Ότι, επί των άνω περιστατικών στις 4-8-2011, ο πρώτος των εναγόντων κατέθεσε την από 29-7-2011 και με ΑΒΜ – …………… μήνυσή του, που αφορούσε την, εκ μέρους του πρώτου εναγόμενου, εις βάρος του κατ’ εξακολούθηση τέλεση των αδικημάτων της συκοφαντικής δυσφήμησης, της ψευδούς καταμήνυσης, της εξύβρισης και της απρόκλητης έμπρακτης εξύβρισης. Ότι, την 14-5-2013 κοινοποιήθηκε στους ενάγοντες από την Υπηρεσία Πολεοδομίας Πειραιά το υπ’ αριθ.πρωτ. Π2605/26- 4-2013 έγγραφό της, καθώς και η συνημμένη με αρ. πρωτ. …………./8-4-2013 εντολή ελέγχου του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, η οποία εξεδόθη επί της με αρ. πρωτ. ………../26-3-2013 νέας συκοφαντικής καταγγελίας του πρώτου εναγομένου εναντίον τους, την γνώση του περιεχομένου της οποίας (καταγγελίας) έλαβαν την επομένη στις 15-5-2013 με απλή ανάγνωση του εγγράφου κατά την επίσκεψή τους στα γραφεία του άνω Γενικού Επιθεωρητή. Ότι, με βάση την ως άνω καταγγελία, που αναφερόταν στο ίδιο θέμα, ήτοι στις ανύπαρκτες πολεοδομικές παραβάσεις της οικοδομής του πρώτου ενάγοντος, ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης εξέδωσε την ως άνω από 8-4-2013 εντολή ελέγχου προς την Υπηρεσία Πολεοδομίας Πειραιά, η οποία, με τη σειρά της, τους κοινοποίησε στις 14-5-2013 το από 26-4-2013 σχετικό ως άνω έγγραφό της, τάσσοντάς τους προθεσμία 15 ημερών, προκειμένου να προσκομίσουν επιπλέον αποδεικτικά στοιχεία σε σχέση με τον ακριβή χρόνο κατασκευής τμημάτων της άνω οικοδομής, τα οποία ο πρώτος εναγόμενος επικαλείται ότι δήθεν κατασκευάσθηκαν μετά την 28-7-2011, και συνεπώς δεν μπορούν να νομιμοποιηθούν σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 4014/2011, σε αντίθεση με τα ήδη προσκομιζόμενα από τους ενάγοντες δικαιολογητικά και τις δηλώσεις τακτοποίησης αυτών, που είχαν υποβάλλει νομίμως στην αρμόδια Πολεοδομία και αποδείκνυαν ότι κατασκευάσθηκαν πριν την 28-7-2011, συκοφαντώντας τόσο τους ενάγοντες, όσο και τους αρμοδίους υπαλλήλους ελέγχου της Πολεοδομίας, ότι αφενός μεν οι πρώτοι παρανομούν διαρκώς, διαπράττοντας πολλαπλές πολεοδομικές παραβάσεις σε σχέση με την άνω οικοδομή, μη συμμορφούμενοι με την με αριθμό 755/2011 αναθεώρηση αδείας, επιχειρώντας μάλιστα με ψευδείς δηλώσεις τακτοποίησης να νομιμοποιήσουν δια του Ν. 4014/2011 αυθαίρετες κατασκευές που δήθεν έλαβαν χώρα μετά την 28-7-2011, και αφετέρου οι δεύτεροι εν γνώσει των παρανομιών των εναγόντων μεροληπτούν και συγκαλύπτουν υπέρ των τελευταίων, τις ανωτέρω υποτιθέμενες παραβάσεις, προβαίνοντας σε νέα αναθεώρηση της αρχικής αδείας και επιτρέποντας στους ενάγοντες την συνέχιση των εργασιών της άνω οικοδομής, κατά τα ειδικώς αναφερόμενα στο αγωγικό δικόγραφο. Ότι οι ισχυρισμοί αυτοί, που περιήλθαν σε γνώση τρίτων, έπληξαν την τιμή και την υπόληψη τους, όπως αποσκοπούσαν οι εναγόμενοι, που, με αυτόν τον τρόπο προσέβαλαν παράνομα και υπαίτια την προσωπικότητά τους. Ζητούσαν δε ακολούθως οι ενάγοντες, όπως παραδεκτά περιόρισαν το αίτημα της αγωγής, με τις πρωτόδικες προτάσεις τους (άρθρα 223, 295 παρ. 1, 297 ΚΠολΔ), μετατρέποντάς το από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό, να αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενοι, οφείλουν να καταβάλουν, ο καθένας εις ολόκληρο, στον πρώτο ενάγοντα το ποσό των 600.000 ευρώ και στο δεύτερο ενάγοντα το ποσό των 400.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστησαν από την ως άνω αδικοπρακτική συμπεριφορά τους, με το νόμιμο τόκο, από την επομένη της επίδοσης της αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση.
Στην από 7-7-2015 (με Ε.Α.Κ ……../2015) αγωγή του (εφεξής υπό στοιχείο β), ο ενάγων …………, εξέθετε ότι κατοικεί, επί σειρά ετών, σε ιδιόκτητο διαμέρισμα του 3ου ορόφου πολυκατοικίας επί της οδού …………….. . στο Πέραμα Πειραιά. Ότι ο εναγόμενος – πρώτος ενάγων στην πρώτη ως άνω αγωγή, προέβη στην έναρξη εργασιών ανέγερσης πολυώροφης οικοδομής επί οικοπέδου ιδιοκτησίας του που βρίσκεται στη διασταύρωση των οδών …………….., στο Πέραμα, πλησίον και έναντι της πολυκατοικίας όπου διαμένει ο ενάγων, βάσει της υπ’ αριθ. ……/209 οικοδομικής άδειας, η οποία τον Απρίλιο του έτους 2010 είχε περατωθεί από απόψεως σκελετού. Ότι ο ίδιος (ο ενάγων), θεωρώντας ότι υπάρχουν πολεοδομικές παραβάσεις στην εν λόγω οικοδομή (η οποία είχε υπερβολικό ύψος, πισίνα στον 7° όροφο υπό μορφή διακοσμητικού συντριβανιού και τεράστιους εξώστες), που προκαλούν υποβάθμιση του περιβάλλοντος αλλά και πλήττουν τα περιουσιακά έννομα συμφέροντά του, από δικαιολογημένο ενδιαφέρον και προς υπεράσπιση αυτών, υπέβαλε προς τη Νομαρχία Πειραιά την υπ’ αριθ. πρωτ. ………/21-4-2010 αίτησή του. Ότι σε συνέχεια της αίτησης αυτής, διενεργήθηκε αυτοψία στην οικοδομή, στις 27-4-2010 από την αρμόδια Πoλεoδoμία και εκδόθηκε το με αριθ. πρωτ. ……../10/3-6-2010 έγγραφο διακοπής εργασιών με ταυτόχρονη θέση προθεσμίας τεσσάρων μηνών προς αποκατάσταση της νομιμότητας και η υπ’ αριθ. Π. ……../20-5-2011 απόφαση επιβολής προστίμων για αυθαίρετες κατασκευές, αποδεικνυόμενης, εκ των εγγράφων αυτών, της αλήθειας των αναφερομένων στην ως άνω καταγγελία του (ενάγοντα). Ότι, περαιτέρω, ο τελευταίος, δια του με αρ. πρωτ. ………./4-5-2010 εγγράφου του προς τη Διευθύντρια του Πολεοδομικού Γραφείου, αιτήθηκε την ενημέρωσή του περί της πορείας της παραπάνω αρχικής καταγγελίας του, ενώ με ταυτόχρονη με αρ. πρωτ. …../4-5-2010 αίτησή του προς το Νομάρχη και Αντινομάρχη Πειραιά ζήτησε την προώθηση της αρχικής από 21-4-2010 αναφοράς, όπως και δια της με αρ. πρωτ. ………../11-5-2010 αίτησής του στο Νομάρχη Πειραιά, με τον οποίο ζήτησε προσωπική επικοινωνία. Ότι, με τις από 12-5-2010 (με αριθ.πρωτ. ……../1512) και από 11-5-2010 αιτήσεις του -επιστολές προς τον Υπουργό και Υφυπουργό Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης και προς το Πρωθυπουργικό Γραφείο, αντίστοιχα, έβαλε κατά των υπαλλήλων της Πολεοδομίας και Νομαρχίας που ολιγώρησαν αναφορικά με την προαναφερθείσα από 21-4-2010 καταγγελία του ως προς την επιβολή κυρώσεων. Ότι με τις από 7-6-2010 και 8-6-2010 αιτήσεις του προς την Πολεοδομία κατήγγειλε επιπλέον την παράνομη καλούπωση τοιχίων. Ότι, οι εν λόγω αιτήσεις του προς τις αρμόδιες αρχές συνιστούσαν ενάσκηση δικαιώματος του ως Έλληνα πολίτη, ο οποίος είχε έννομο προς τούτο συμφέρον. Ότι, ταυτόχρονα, με τις ως άνω επιστολές του, ζητούσε προστασία, διότι εκφοβιζόταν και πιεζόταν με διάφορους τρόπους από τον εναγόμενο και το περιβάλλον του να αποσύρει τις παραπάνω νόμιμες και αληθείς αναφορές του. Ότι ο εναγόμενος, αμέσως μόλις πληροφορήθηκε την καταγγελία του, προέβη και αυτός στις 30-4-2010, σε καταγγελία σε βάρος του στην Πολεοδομία, η οποία αφορούσε ολόκληρη την πολυκατοικία στην οποία κατοικεί ο ίδιος ο ενάγων, ζήτησε δε (ο εναγόμενος), με την από 6-5-2010 αίτησή του τη διενέργεια αυτοψίας στο διαμέρισμα του ενάγοντος, καταγγέλοντας ψευδώς ότι ένα στέγαστρο που είχε κατασκευάσει το 2002 στο μπαλκόνι του είναι παράνομο και κατασκευασμένο μετά το 2005, ζητώντας την καθαίρεσή του. Ότι, ο εναγόμενος, πέραν των παραπάνω, προέβη και σε άλλες ενέργειες άσκησης πίεσης προς τον ενάγοντα, και συγκεκριμένα, δια τηλεφωνικών κλήσεων του επιβλέποντος μηχανικού του ………… στο σταθερό τηλέφωνο της οικίας του, με επίσκεψη του τελευταίου στην είσοδο της πολυκατοικίας της οικογένειάς του, καθώς και με ενέργειες για τη συγκέντρωση πληροφοριών σχετικά με το πρόσωπο του από περιοίκους της περιοχής, κατά τα αναλυτικά εκτιθέμενα στην αγωγή. Ότι, επιπλέον ο εναγόμενος άρχισε να ενοχλεί τηλεφωνικά το χώρο εργασίας της συζύγου του – …………, η οποία είχε σοβαρά προβλήματα υγείας, με συνέπεια αυτή να υποστεί νευρική κρίση και να νοσηλευτεί στο Γ.Ν.Ν Νικαίας. Ότι, προκειμένου να εκθέσει τον ενάγοντα σε διώξεις, ο εναγόμενος υπέβαλε εις βάρος του την από 23-7-2010 μήνυσή ενώπιον του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πειραιά για δήθεν παράβαση των άρθρων 229, 361 και 363 ΠΚ, ισχυριζόμενος για αυτόν τα ψευδή και δυσφημιστικά γεγονότα, τα οποία παραθέτει, παρουσιάζοντας τον ενάγοντα ως άτομο εμπαθές, που προβαίνει αναίτια σε καταγγελίες, εν γνώσει της αναλήθειάς των ισχυρισμών του, οι οποίοι, περιερχόμενοι σε γνώση τρίτων, έτρωσαν την τιμή και την υπόληψη του, πρoσβάλλoντας έτσι παράνομα και υπαίτια την προσωπικότητά του. Ότι επί της εν λόγω μήνυσης του εναγόμενου εκδόθηκε η υπ’αριθ. …./10-9-2013 απορριπτική διάταξη της Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πειραιώς, δια της οποίας η εις βάρος του ενάγοντα μήνυση κρίθηκε νομικά και ουσιαστικά αβάσιμη και απορριπτέα κατ’ άρθρο 47 παρ.3 ΚΠοινΔ. Ότι, ομοίως και επί άλλων συναφών μηνύσεων του εναγόμενου εις βάρος του, εκδόθηκαν νέες απορριπτικές διατάξεις των αρμόδιων Εισαγγελέων, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στην αγωγή. Ζητούσε δε ακολούθως, ο ενάγων, όπως παραδεκτά περιόρισε το αίτημα της αγωγής, με τις πρωτόδικες προτάσεις του, μετατρέποντάς το από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό, (άρθρα 223, 295 παρ. 1, 297 ΚΠολΔ), να αναγνωριστεί ότι ο εναγόµενος οφείλει να του καταβάλει το ποσό των 250.000 ευρώ ως χρηµατική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που αυτός υπέστη, εξαιτίας των ισχυρισµών του στα ως άνω έγγραφα και µηνύσεις, με το νόμιμο τόκο, από την επίδοση της αγωγής µέχρι την πλήρη εξόφληση.
Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την εκκαλουμένη απόφασή του, συνεκδικάζοντας τις ως άνω αγωγές, αφού έκρινε αυτές ορισμένες, καθώς περιέχουν όλα τα απαιτούμενα από το νόμο στοιχεία, σύμφωνα και με τα προεκτεθέντα στη μείζονα σκέψη (παρά τον περί του αντιθέτου αβάσιμο ισχυρισμό του εναγόμενου στη δεύτερη αγωγή, τον οποίο επαναλαμβάνει και με την κρινόμενη υπό στοιχείο Β έφεση), και νόμιμες, πλην των αιτημάτων αμφοτέρων των αγωγών περί κήρυξης της απόφασης προσωρινώς εκτελεστής και απειλής προσωπικής κράτησης ως μέσον εκτέλεσης αυτής, τα οποία απέρριψε ως μη νόμιμα, καθώς καθίστανται άνευ αντικειμένου μετά την τροπή των αιτημάτων των ως άνω αγωγών σε αναγνωριστικά, εφόσον τα ως άνω αιτήματα προσιδιάζουν σε καταψηφιστικές αποφάσεις. Επίσης, ορθώς, απέρριψε ως μη νόμιμο το αίτημα της πρώτης αγωγής, να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι αυτής να παραλείπουν κάθε προσβολή στο μέλλον, με απειλή για κάθε παράβαση χρηματικής ποινής και προσωπικής κράτησης, διότι οι ενάγοντες δεν επικαλούνται ότι υφίσταται βάσιμη απειλή μελλοντικής προσβολής, κεφάλαιο το οποίο, άλλωστε, δεν πλήττεται με την έφεσή τους. Ακολούθως, απέρριψε την υπό στοιχείο α αγωγή (με Ε.Α.Κ ……/2015 ) ως ουσιαστικά αβάσιμη, ενώ έκανε εν μέρει δεκτή την υπό στοιχείο β (με Ε.Α.Κ …../2015) αγωγή ως ουσιαστικά βάσιμη και αναγνώρισε την υποχρέωση του εναγόμενου σε αυτήν . …………….. να καταβάλει ως χρηματική ικανοποίηση το ποσό των 5.000 ευρώ στον ενάγοντα αυτής…………….. με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής έως την εξόφληση, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στην εκκαλουμένη.
Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται, τόσο ο ενάγων της δεύτερης (β) αγωγής με την υπό στοιχείο Α΄ κρινόμενη έφεση, όσο και οι ενάγοντες της πρώτης (α) αγωγής και ο εναγόμενος της δεύτερης, με την υπό στοιχείο Β κρινόμενη έφεση, για τους αναφερόμενους σ’ αυτές λόγους, που ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και σε πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν, με τη μεν Α΄έφεση τη μεταρρύθμισή της, ώστε να γίνει εξ΄ολοκλήρου δεκτή η δεύτερη αγωγή, με τη δε Β΄έφεση, την εξαφάνισή της, ώστε, να γίνει δεκτή η πρώτη αγωγή και να απορριφθεί συνολικά η δεύτερη αγωγή.
Από την εκτίμηση της κατάθεσης της μάρτυρα των εναγόμενων στην πρώτη αγωγή …………. και της ανωμοτί κατάθεσης του δεύτερου ενάγοντος και της δεύτερης εναγόμενης στην πρώτη αγωγή, ενώπιον του ακροατηρίου του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, οι οποίες περιλαμβάνονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του, των υπ’ αριθ. ………/24-4-2018 και ……../25-4-2018 ένορκων βεβαιώσεων των ………….., που προσκομίζει ο εναγόμενος στη β΄αγωγή, οι οποίες ελήφθησαν ενώπιον της Συμβολαιογράφου Πειραιώς …………, κατόπιν προηγούμενης νομότυπης και εμπρόθεσμης κλήτευσης των αντιδίκων (βλ. σχετ. τις υπ’ αριθ. …………./19-4-2018 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Πειραιά …………..), καθώς και όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων που νομίμως επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, είτε προς άμεση απόδειξη είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, χωρίς να παραλείπεται κανένα για τη διάγνωση της διαφοράς, ανεξάρτητα αν γίνεται ειδική μνεία κάποιων εξ αυτών παρακάτω, μεταξύ των οποίων και οι ένορκες βεβαιώσεις που ελήφθησαν στα πλαίσια άλλης δίκης μεταξύ των διαδίκων (ΑΠ 99/2010 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), οι φωτογραφίες, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητήθηκε και οι ένορκες μαρτυρικές καταθέσεις που δόθηκαν στα πλαίσια ποινικής διαδικασίας, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
Ο πρώτος των εναγόντων στην υπό στοιχείο α΄ αγωγή και εναγόμενος στην υπό στοιχείο β΄αγωγή – ήδη εφεσίβλητος στην Α΄ έφεση και πρώτος εκκαλών στη Β΄ έφεση – ……….., είναι κύριος ενός οικοπέδου επί των οδών ………., στον Δήμο Περάματος, εντός του οποίου άρχισε να ανεγείρει εξαώροφη οικοδομή, υπό την επίβλεψη του αρχιτέκτονα μηχανικού …………. (δεύτερου ενάγοντα στην α’ αγωγή και ήδη δεύτερου εκκαλούντος στη Β΄ έφεση), δυνάμει της υπ’ αριθ. ……/12-5-2009 οικοδομικής άδειας, που εκδόθηκε από τη Διεύθυνση Πολεοδομίας της Νομαρχίας Πειραιά. Ο πρώτος εναγόμενος στην α΄ αγωγή και ενάγων στη β΄ αγωγή – ήδη εκκαλών στην Α΄ έφεση και πρώτος εφεσίβλητος στη Β΄ έφεση – …………., κατοικεί, επί σειρά ετών, μαζί με τη σύζυγό του (δεύτερη εναγόμενη στην α΄ αγωγή, ήδη δεύτερη εφεσίβλητη στη Β΄ έφεση) στο Πέραμα και συγκεκριμένα σε ιδιόκτητο διαμέρισμα του 3ου ορόφου πολυκατοικίας επί της οδού …………….., η οποία βρίσκεται πλησίον και ειδικότερα απέναντι (διαγωνίως) της ως άνω ανεγειρόμενης οικοδομής. Ο τελευταίος (……..), ο οποίος ενοχλήθηκε από το μεγάλο μέγεθος (όγκο και ύψος) της οικοδομής αυτής, που θεωρούσε ότι υποβάθμιζε το περιβάλλον, παρεμπόδιζε δε τη θέα από το διαμέρισμά του προς τη θάλασσα, μειώνοντας την αξία του και θίγοντας τα περιουσιακά του έννομα συμφέροντα, προέβη, προς το σκοπό της διερεύνησης τυχόν πολεοδομικών παραβάσεων στην εν λόγω οικοδομή, στην υποβολή της από 21-4-2010 και με αριθμό πρωτοκόλλου ………./2010 αίτησής του, προς τη Διεύθυνση Πολεοδομίας της Νομαρχίας Πειραιά, με το εξής περιεχόμενο: «Στοιχεία αιτούντος: ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΚPAΤΗΘΟΥN ΑΠΟΡΡΗΤΑ … Αξιότιμοι κύριοι έχετε εκδώσει την υπ’ αριθ. 201/09 Οικοδομική ΄Αδεια δήμου Περάματος. Επειδή ο κατασκευαστής και ο συντάξας και επιβλέπων μηχανικός έχουν κατά την προσωπική μου άποψη παρανομήσει σε μεγάλο βαθμό παρακαλώ πολύ όπως το συντομότερο δυνατό πραγματοποιήσετε αυτοψία (έλεγχο) τώρα που είναι ακόμη υπό κατασκευή (σκυρόδεμα) σκελετό … 5ος και 6ος όροφος. Με τόσους μεγάλους εξώστες και από τις δύο πλευρές ??? Ακόμη το κλιμακοστάσιο να βγαίνει μέσα στο διαμέρισμα 6ο όροφο??? Και 7oς όροφος διακοσμητική πισίνα ??? … Παρακαλώ πολύ όπως ελεγχθεί το συντομότερο δυνατό … ». Κατόπιν αυτής της αίτησης – καταγγελίας, διενεργήθηκε, στις 27-4-2010, αυτοψία στην επίμαχη οικοδομή ιδιοκτησίας του…………….., από τους τεχνικούς υπαλλήλους της ως άνω Διεύθυνσης Πολεοδομίας, κατά την οποία διαπιστώθηκε ότι, σχετικά με το στάδιο εργασιών αυτής, είχε περατωθεί ο φέρων οργανισμός από οπλισμένο σκυρόδεμα υπογείου, χωρίς διαμορφωμένο δάπεδο, καθώς και ο φέρων οργανισμός ισογείου Α, Β, Γ, Δ ορόφων, ενώ ο Ε όροφος ήταν σκυροδετημένος με ενσωματωμένο ξυλότυπο και ο ΣΤ όροφος καλουπωμένος. Ακόμη, διαπιστώθηκαν οι κάτωθι υπερβάσεις της με αριθ. ……../2009 οικοδομικής άδειας (όπως αναφέρονται στην από 27-4-2010 έκθεση αυτοψίας) και ειδικότερα: α) κατασκευή εξωστών προς την οδό ……… διαστάσεων 5,15 χ 1,60 μ. αντί 2,85 χ 1,40 σε Α,Β, Γ και Δ ορόφους και 5,15 χ 1,60 αντί αρχιτεκτονικής προεξοχής διαστάσεων 2,85 χ 0,40 μ. στον Ε όροφο, ενώ, προς την οδό ……, είχαν κατασκευαστεί εξώστες διαστάσεων 6,20 χ 2,50μ. σε Α, Β, Γ και Δ ορόφους και εξώστης διαστάσεων 6,20 χ 2,50 μ. αντί αρχιτεκτονικής προεξοχής διαστάσεων 6,20 χ 0,40 στον Ε όροφο, β) υπέρβαση ύψους στο υπόγειο κατά 1,00 μ. Ακολούθως, με το υπ’αριθ. πρωτ. ………../3-5-2010 έγγραφό της προς το Αστυνομικό Τμήμα Περάματος, που κοινοποιήθηκε τόσο στον πρώτο των εναγόντων στην α΄ αγωγή και εναγόμενο στην β΄ αγωγή (ιδιοκτήτη της οικοδομής), όσο και στον πρώτο των εναγόμενων στην α΄ αγωγή και ενάγοντα στην β΄ αγωγή (καταγγέλοντα), η Διεύθυνση Πολεοδομίας (Τμήμα Ελέγχου Κατασκευών) της Νομαρχίας Πειραιά έδωσε εντολή διακοπής εργασιώv στην παραπάνω οικοδομή, τάσσοντας συγχρόνως προθεσμία τεσσάρων (4) μηνών στον ιδιοκτήτη να προσκομίσει στοιχεία νομιμότητας ή να υποβάλλει δικαιολογητικά για τυχόν άδεια ή αναθεώρηση της ήδη υπάρχουσας σχετικά με όσες από τις ως άνω κατασκευές ήταν δυνατό να εκδοθεί άδεια κατά τις τότε ισχύουσες διατάξεις. Εξάλλου, ύστερα από την με αρ. ………/5-5-2010 αίτηση του δεύτερου των εναγόντων στην α΄ αγωγή μηχανικού …………, το Τμήμα Ελέγχου Κατασκευών της Διεύθυνσης Πολεοδομίας της Νομαρχίας Πειραιά, επέτρεψε τη λήψη μέτρων ασφαλείας με την κατασκευή πρόχειρης περίφραξης στην ιδιοκτησία του πρώτου ενάγοντος υπό την επίβλεψη του δεύτερου ενάγοντος προς αποφυγή ατυχήματος από την είσοδο τυχόν εισερχομένου στην οικοδομή (βλ. σχετ. υπ’ αριθ. πρωτ. Π ………/5-5-2010 έγγραφο του ως άνω Τμήματος της Διεύθυνσης Πολεοδομίας της Νομαρχίας Πειραιά). Επίσης, με την υπ’ αριθ. πρωτ. Π4188/20-5-2011 απόφασή της, η Υπηρεσία Πολεοδομίας του Δήμου Πειραιά, επέβαλε στον πρώτο των εναγόντων της α΄ αγωγής πρόστιμο ανέγερσης αυθαίρετης κατασκευής και πρόστιμο διατήρησης, μετά την διαπίστωση της συμμόρφωσης του υπόχρεου (δια του υπ’ αρ. πρωτ. Π. ………/10/22-2-2011 εγγράφου της). Ειδικότερα, μετά την ως άνω διακοπή των εργασιών, ο πρώτος των εναγόντων ……………, ζήτησε τη χορήγηση άδειας για εργασίες προκειμένου να συμμορφωθεί με το παραπάνω έγγραφο της Πολεοδομίας (για απομάκρυνση ξυλότυπου έκτου ορόφου, καθαίρεση τμημάτων των εξωστών που κατασκευάστηκαν καθ’ υπέρβαση της ……./2009 οικοδομικής αδείας και επίχωση υπογείου για την αποκατάσταση της οριστικής στάθμης του), καθώς επίσης την αναθεώρηση της αρχικής οικοδομικής άδειας με υλοποιημένο φέροντα οργανισμό για μερική αλλαγή όψεων και μελέτη ανελκυστήρα. Εκδόθηκε δε σχετικά από την ανωτέρω Πολεοδομία, η υπ’ αριθ. …./2010 αναθεώρηση της …../2009 αρχικής οικοδομικής άδειας, με βάση την οποία, συνέχισε ο εν λόγω ιδιοκτήτης τις οικοδομικές εργασίες στην οικοδομή του, μετά από αυτοψία της αρμόδιας υπηρεσίας της Διεύθυνσης Πολεοδομίας που διενεργήθηκε στις 15-2-2011, αφού διαπιστώθηκε η αποκοπή των αυθαιρέτων τμημάτων των εξωστών. Ο πρώτος εναγόμενος στην πρώτη αγωγή, στις 4-5-2010 και ενώ ακόμη δεν είχε ενημερωθεί σχετικά με την τύχη της αρχικής ως άνω από 21-4-2010 αίτησης – καταγγελίας του, προέβη στην υποβολή της υπ’ αριθ. πρωτ……/4-5-2010 αίτησής του προς την Διευθύντρια του Πολεοδομικού Γραφείου Πειραιά, αιτούμενος να ενημερωθεί εγγράφως για την πορεία της, υποβάλλοντας και την από 4-5-2010 με αριθ. πρωτ. 1961, με όμοιο περιεχόμενο, αίτησή του προς το Νομάρχη Πειραιά. Η Νομαρχία Πειραιά με το υπ’ αριθ. πρωτ. 1961/6-5-2010 έγγραφό της προς τη Διεύθυνση Πολεοδομίας διαβίβασε προς την τελευταία την ανωτέρω από 4-5-2010 αίτηση του πρώτου εναγόμενου στην α’ αγωγή για τις δικές της περαιτέρω ενέργειες. Στη συνέχεια, στις 11-5-2010 (και προφανώς πριν λάβει το υπ’αριθ.πρωτ. ……../11-5-2010 έγγραφο της Διεύθυνσης Πολεοδομίας Πειραιά), που του απεστάλη την ίδια ημερομηνία, με το οποίο τον ενημέρωνε για την ανωτέρω απόφαση διακοπής εργασιών στην επίμαχη οικοδομή, κατόπιν της καταγγελίας του και της γενομένης ως άνω αυτοψίας), ο εναγόμενος προέβη στην κατάθεση της με αρ. πρωτ. …../11-5-2010 αίτησής του ενώπιον του Νομάρχη Πειραιά, επισυνάπτοντας την αρχική του αίτηση – καταγγελία προς την Πολεοδομία και επισημαίνοντας την υποβολή της προγενέστερης με αρ. πρωτ. …../4-5-2010 αίτησής του προς το Νομάρχη, ζητώντας επιπλέον την προσωπική επικοινωνία με αυτόν, αναφέροντας, μεταξύ άλλων: «Θα παρακαλούσα … εάν μπορέσετε να διαθέσετε λίγο χρόνο να σας δω προσωπικά να σας ενημερώσω προσωπικά. Διότι υπάρχει κίνδυνος δια την σωματική ακεραιότητα την δική μου και της οικογενείας μου … ». Την ίδια δε ως άνω ημερομηνία (11-5-2010) κατέθεσε την από 11-5-2010 επιστολή του προς το Πρωθυπουργικό Γραφείο, κοινοποιώντας αυτήν στον Πρόεδρο και Αντιπρόεδρο της Βουλής, καθώς και στους Υπουργούς και και Υφυπουργούς Οικονομικών και Οικονομίας, Εσωτερικών, Δικαιοσύνης, Περιβάλλοντος και Χωροταξίας και Προστασίας του Πολίτη, όπου στην οποία περιέχονταν τα εξής: « … κατήγγειλα συγκεκριμένες παραβάσεις της υπ’ αριθ. …../2009 οικ, Αδείας δήμου ΠEPΑΜΑTOΣ οδός …………………… Συγκεκριμένα ο κατασκευαστής και επιβλέπων μηχανικός παραβίασαν την ανωτέρω άδεια σε μεγάλο βαθμό και ζήτησα το συντομότερο δυνατόν να πραγματοποιηθεί αυτοψία και έλεγχος προκειμένου να αποφευχθούν τετελεσμένα γεγονότα. Δυστυχώς παρά την καταγγελία μου αυτή και της συνέχεια από 4-5-2010 προς το Νομάρχη Πειραιά και την Δ/τρια Πολεοδομικού Γραφείου Πειραιά εντούτοις δεν έσπευσαν, ως όφειλαν, να ελέγξουν και να διακόψουν τις παράνομες εργασίες. Ούτω με την αβελτηρία που επέδειξαν έδωσαν τον χρόνο στους παρανομούντες να αποπερατώσουν το παράνομο έργο τους!!! Ενόψει των ανωτέρω παρακαλώ όπως ερευνήσετε τα καταγγελόμενα και να διατάξετε την επιβολή των νομίμων κυρώσεων εναντίον Δ.Υ. οι οποίοι δυστυχώς δεν εκτέλεσαν τα καθήκοντά τους. Σημειωτέον ότι από του χρόνου της άνω καταγγελίας μου υφίσταμαι συνεχώς εκφοβισμούς και απειλές προκειμένου να αποσύρω την καταγγελία μου … ». Περαιτέρω, στις 17-5-2010 ο . ……………… υπέβαλε προς τον Υπουργό και Υφυπουργό Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης την από 12-5-2010 και με αρ.πρωτ. ……/2010 αίτησή του όπου αναφέρει, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: «Σήμερα που ο Ελληνικός λαός υπόκειται σε τεράστιες οικονομικές θυσίες για να μπορέσει η πατρίδα μας να σταθεί στα πόδια της κάποιοι άλλοι παρανομούντες θησαυρίζουν, με την μικρή αδιαφορία και ολιγωρία των κρατικών και νομαρχιακών φορέων και παραγόντων. Αν και είχαν ειδοποιηθεί έγκαιρα γραπτά και προφορικά (Δ/ντρια Πολεοδομίας Πειραιά – Προϊστάμενος Αυθαιρέτων – Προϊσταμένη έκδοσης Οικ. Αδειών – Αντ/ρχης Πειραιά) δια την παρανομία εν τη γενέσει της ολιγώρησαν, με αποτέλεσμα να ολοκληρωθεί η παρανομία και μετά να επέμβουν (κατόπιν εορτής). Θα παρακαλούσα πολύ να ενδιαφερθείτε και να υποστούν κάθε νόμιμη συνέπεια οι παρανοµούντες. Διότι αν και είχα ζητήσει εγγράφως να κρατηθούν απόρρητα τα στοιχεία µου ΟΧΙ µόνο δόθηκαν αλλά και συµπληρώθηκαν µε αποτέλεσµα να εκφοβίζοµαι και να πιέζοµαι και να φοβάµαι για την ζωή την δική µου και της οικογενείας µου. . … ». Μετά τις ως ανω ενέργειες – καταγγελίες του πρώτου εναγόμενου στην α΄αγωγή, ο πρώτος ενάγων αυτής, προέβη στις από 30-4-2010 και 6-5-2010 καταγγελίες στη Διεύθυνση Πολεοδομίας Νομαρχίας Πειραιά, προκειμένου να διερευνηθεί η νομιμότητα του συνόλου της επί της οδού ………. πολυκατοικίας, όπου κατοικούν οι εναγόμενοι και σχετικά με το στέγαστρο που ο πρώτος εναγόμενος είχε κατασκευάσει στον 3ο όροφο της ως άνω πολυκατοικίας, όπου βρίσκεται το διαμέρισμά του, αντίστοιχα, καθώς και στην από 18-5-2010 καταγγελία του στην Πολεοδομία Κρανιδίου, προς έρευνα τυχόν παράνομων κατασκευών στο εξοχικό της κόρης των εναγόμενων στο χωριό Φούρνοι – Κρανιδίου, οι οποίες (καταγγελίες του πρώτου των εναγόντων) δεν ευδοκίμησαν. Επίσης, προέκυψε ότι, ο δεύτερος των εναγόντων, περί τα τέλη Απριλίου του 2010 προσέγγισε τον τότε διαχειριστή της πολυκατοικίας, που κατοικούν οι εναγόμενοι, …………., ζητώντας πληροφορίες για το πρόσωπο του πρώτου εναγόμενου .. …………….. (βλ. σχετ. την ένορκη κατάθεση ενώπιον του ακροατηρίου του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου της μάρτυρα ……..). Επίσης, (ο δεύτερος ενάγων) επισκέφθηκε, κατά τον ίδιο περίπου χρόνο, το κατάστημα ψιλικών του ………., ο οποίος επίσης διέμενε στην ίδια πολυκατοικία με τον εναγόμενο, ζητώντας ομοίως πληρoφoρίες για τον τελευταίο (βλ. σχετ. την από 4-3-2011 έκθεση ένορκης εξέτασης του ως άνω ……… ενώπιον της Πταισματοδίκη Πειραιά). Πέραν των ανωτέρω, ο πρώτος των εναγόντων είχε τηλεφωνήσει στα γραφεία της τεχνικής εταιρείας (……….), όπου εργαζόταν η δεύτερη των εναγόμενων και ζήτησε να μιλήσει με τον εργοδότη της, για κάποιο προσωπικό θέμα, ήτοι για μία καταγγελία που την αφορούσε, πλην, όμως, αυτός αρνήθηκε να γίνει αποδέκτης των ως άνω πληροφοριών, παραπέμποντας τον πρώτο των εναγόντων στην υπεύθυνη ως άνω ………. – τεχνική υπάλληλο στο ως άνω γραφείο (βλ. σχετ. την κατάθεσή της ενώπιον του ακροατηρίου του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, αλλά και την από 11-3-2011 έκθεση ένορκης εξέτασης της ίδιας, καθώς και την από 8-3-2011 έκθεσης ένορκης κατάθεσης της ………….., έτερης συναδέρφου της δεύτερης εναγόμενης, ενώπιον της παραπάνω Πταισματοδίκη). Ο ισχυρισμός των εναγόντων, τον οποίου επαναδιατυπώνουν στην έφεσή τους, ότι ουδέποτε τηλεφώνησαν ή μίλησαν με τους ανωτέρω δεν κρίνεται πειστικός, διότι την επικοινωνία αυτή, όπως εκτέθηκε, επιβεβαιώνουν, εκτός από τους εναγόμενους και οι ως άνω μάρτυρες, οι οποίοι δεν έχουν λόγο να καταθέσουν κάτι τόσο ανακριβές, ενώ αντίθετα ο ισχυρισμός των εναγόντων δεν ενισχύθηκε από κάποιο αποδεικτικό στοιχείο. Από την άλλη πλευρά, αν και αποδείχθηκε η εν λόγω προσπάθεια επικοινωνίας των εναγόντων με το περιβάλλον των εναγόμενων – προκειμένου ενδεχομένως να αναζητήσουν μιαν εξήγηση, ίσως και λύση, μετά τις καταγγελίες εναντίον τους από τον πρώτο εναγόμενο, τις οποίες οι ενάγονες θεώρησαν αδικαιολόγητες- δεν αποδείχθηκε, όμως, κατά τα προαναφερθέντα, ότι οι ενάγοντες απείλησαν τους εναγόμενους σχετικά με τη σωματική τους ακεραιότητα, πολύ δε περισσότερο ότι υφίστατο κίνδυνος γι αυτήν και τη ζωή τους, καθώς κάτι τέτοιο ουδόλως κατατέθηκε από κάποιον από τους μάρτυρες.
Περαιτέρω, οι εναγόμενοι στην πρώτη αγωγή κοινοποίησαν στις 24-6-2010 στους ενάγοντες την από 21-6-2010 εξώδικη δήλωση -πρόσκληση και διαμαρτυρία τους, υπογεγραμμένη από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους, στο κείμενο της οποίας ισχυρίσθηκαν ότι: « … αφ’ ης στιγμής υμείς επληροφορήθητε την άνω καταγγελία … απεδύθητε σε μια ανίερη προσπάθεια υπαναχώρησης μου, δια ποικίλων απειλών και πιέσεων. Η ως άνω όμως, παράνομη συμπεριφορά σας, κατέστη πλέον απροκάλυπτη μετά την έκδοση υπό της αρμοδίας Πολεοδομίας, της υπ’ αριθ. …./3-5-2010 αποφάσεως περί παύσεως των εργασιών της άνω οικοδομής. Ούτω αφήσατε κατά μέρος τα προσχήματα και αρχίσατε να απειλείτε τον γηραιό και ασθενή διαχειριστή της πολυκατοικίας μας και τινες ιδιοκτήτες … Ωσαύτως προέβητε σε ψευδείς και αβάσιμες καταγγελίας για δήθεν πολοεδομικές παραβάσεις τόσο στο διαμέρισμά μου, στο Πέραμα, όσο και εις την εξοχική μου κατοικία στην περιοχή Κρανιδίου – Αργολίδος. Τέλος, σε μία επίδειξη απροκάλυπτου εκβιασμού, προέβητε σε τηλεφωνικές οχλήσεις στον χώρο εργασίας της δευτέρας εξ ημών, η οποία σημειωτέον έχω σοβαρότατα προβλήματα υγείας και κυρίως τυγχάνω καρδιοπαθής. Αποτέλεσμα των εν λόγω οχλήσεων, που σκοπό και στόχο έχουν την απόσυρση των καταγγελιών του πρώτου από την Πολεοδομία, ήτοι να υποστεί η δευτέρα εξ ημών, νευρική κρίση και να νοσηλευτώ επί 10 ήμερον στην νευροχειρουργική μονάδα του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Νικαίας … ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΜΕ Υμάς να παύσετε πάραυτα τις παντός είδους ενοχλήσεις, πιέσεις, απειλές και εκβιασμούς … ». Για τα ως άνω αναφερόμενα στο εξώδικο αυτό, κατόπιν, της ασκηθείσας από τους ενάγοντες, από 21-9-2010 μήνυσης (με ΑΒΜ …………/23-9-2010) καταδικάστηκαν πρωτοδίκως οι εναγόμενοι με την υπ΄αριθ. 4801/2015 απόφαση του Α’ ΜονοµελούςΠληµµελειοδικείου Πειραιά, η οποία εκτιμάται ελέυθερα από το δικαστήριο ως δικαστικό τεκμήριο, σε ποινή φυλάκισης 9 μηνών ο καθένας, κατά συγχώνευση, για την αξιόποινη πράξη της συκοφαντικής δυσφήµησης από κοινού εις βάρος των νυν εναγόντων ….. και ………. (6 μήνες για κάθε έναν από αυτούς). Με την υπ΄αριθ. 5728/2016 δε απόφαση του Α’ Τριµελούς Πληµµελειοδικείου Πειραιά έγινε τυπικά δεκτή η έφεση, που ασκήθηκε εκ µέρους των εναγόμενων κατά της παραπάνω απόφασης και παραγράφηκε υφ’ όρον η εκτέλεση της επιβληθείσας ποινής κατ΄ άρθρο 9 του Ν. 4411/2016, χωρίς το δευτεροβάθμιο δικαστήριο να υπεισέλθει στην ουσία της υπόθεσης. Επίσης, πριν την ως άνω μήνυση, που αφορούσε το παραπάνω εξώδικο έγγραφο, ο πρώτος ενάγων είχε καταθέσει, κατά του πρώτου των εναγόμενων, την από 2-8-2010 μηνυτήρια αναφορά του (ΑΒΜ ………….), για την οποία θα γίνει εκτενέστερα λόγος και παρακάτω στην εξέταση της δεύτερης αγωγής, σχετικά με τα παραπάνω υπόλοιπα καταγγελόμενα εκ μέρους του εναγόμενου περιστατικά, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄αρ. …/10-9-2013 απορριπτική διάταξη του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πειραιά, καθώς και, η υπ΄αρ. …./2014 διάταξη του Εισαγγελέα Εφετών Πειραιά, η οποία απέρριψε ως απαράδεκτη (εκπρόθεσμη) την προσφυγή του μηνυτή κατά της ως άνω διάταξης. Εξάλλου, στις 7 και 8 Ιουνίου 2010 ο πρώτος εναγόμενος απέστειλε, μέσω τηλεoμoιoτυπίας, στη Διεύθυνση Πολεοδομίας της Νομαρχίας Πειραιά νέες επιστολές, δια των οποίων εφιστούσε την προσοχή των αρμόδιων υπαλλήλων στις εργασίες που διενεργούνταν στην επίμαχη οικοδομή ιδιοκτησίας του πρώτου ενάγοντος, διότι κατά την άποψη του, παρά τη διαταχθείσα διακοπή εργασιών και τη θέση προθεσμίας στον ιδιοκτήτη για την αφαίρεση του ξυλότυπου του 6ου ορόφου, ο τελευταίος διενεργούσε περαιτέρω οικοδομικές εργασίες. Όπως προαναφέρθηκε, όμως, ο πρώτος ενάγων είχε ζητήσει, διά του δεύτερου ενάγοντος μηχανικού, από την Πολεοδομία (μετά την διακοπή των εργασιών στην εν λόγω οικοδομή) και είχε λάβει άδεια για την αφαίρεση του εν λόγω ξυλότυπου, αλλά και την κατασκευή πρόχειρης περίφραξης για λόγους ασφαλείας. Από κανένα δε στοιχείο δεν προέκυψε ότι προέβαινε σε άλλες επιπλέον, πλην αυτών, εργασίες (όπως καλούπωμα κ.λπ), όπως υποστήριζε ο εναγόμενος. Ακόμη, κατατέθηκαν από τον τελευταίο προς την Πολεοδομία Πειραιά αιτήσεις αντιστοίχου περιεχομένου (με αριθ. πρωτ. ………….), καθώς επίσης και η 7-6-2011 ενώπιον του Εισαγγελέα Υπηρεσίας Πειραιά αίτηση για χορήγηση εισαγγελικής παραγγελίας στον Εισαγγελέα Υπηρεσίας Πειραιά. Με τις ως άνω δε αιτήσεις προς την Πολεοδομία Πειραιά ο πρώτος εναγόμενος ζητεί διευκρινίσεις: α) για το ύψος του υπογείου, εκάστου ορόφου και συνολικά της οικοδομής, β) για ημιυπαίθριους – υπαίθριους – εξώστες, με έμφαση στους εξώστες του 5ου ορόφου, γ) για τις διαστάσεις που έχουν οι οπές που έχουν ανοιχθεί στους εξώστες από ……… στον 5° και 6° όροφο, καθώς και το μπετό. Με βάση τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά, ο πρώτος ενάγων κατέθεσε εκ νέου σε βάρος του πρώτου των εναγόμενων την από 29-7-2011 μήνυσή του (ΑΒΜ ……….), για συκοφαντική δυσφήμηση επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄αριθ. ……../16-6-2014 απορριπτική διάταξη της Αντεισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πειραιά και η υπ΄αριθ. …../2014 διάταξη του Εισαγγελέα Εφετών Πειραιά με την οποία απορρίφθηκε ως απαράδεκτη η προσφυγή του ….. . κατά της ως άνω απορριπτικής διάταξης. Εξάλλου, στις 14-5-2013 κοινοποιήθηκε στους ενάγοντες, από την Υπηρεσία Πολεοδοµίας Πειραιά, το υπ΄αριθ.πρωτ. ……./26-4-2013 έγγραφό της, καθώς και η συνηµµένη µε αριθ.πρωτ. ΓΕΔΔ/Φ ………./8-4-2013 εντολή ελέγχου του Γενικού Επιθεωρητή Δηµόσιας Διοίκησης, η οποία εκδόθηκε μετά από την µε αριθ.πρωτ. ………/26-3-2013 αναφορά του πρώτου εναγόμενου εις βάρος τους. Από το περιεχόμενο της άνω αναφοράς, την οποία προσκομίζουν οι εναγόμενοι, και της οποίας είχαν λάβει τότε γνώση μόνο προφορικά οι ενάγοντες, οι τελευταίοι εξέλαβαν ως συκοφαντικά τα αναφερόμενα σχετικά με: α) τις καταγγελθείσες πολεοδοµικές παραβάσεις, που φέρονται ότι τέλεσαν, ο µεν πρώτος ως ιδιοκτήτης της ως άνω υπό ανέγερση οικοδοµής, ο δε δεύτερος ως επιβλέπων αρχιτέκτων µηχανικός, δυνάµει της υπ’ αριθ. …/2009 άδειας και της υπ΄αριθ. …/2010 εκδοθείσας αναθεώρησης επ’ αυτής, οι οποίες βεβαιώθηκαν µε το µε αρ. πρωτ. …../11 έγγραφο της Πολεοδοµίας του δήµου Πειραιά και διεκόπησαν οι εργασίες για χρονικό διάστημα τεσσάρων μηνών προς το σκοπό της νομιμοποίησης των διαπιστωθέντων παραβάσεων, β) το ότι φέρονται (οι ενάγοντες) να έχουν εμφανίσει ψευδείς δηλώσεις τακτοποίησης βάσει του Ν. 4014/2011 των πολεοδομικών αυτών παραβάσεων και ειδικότερα ότι φέρονται να επιχειρούν να νομιμοποιήσουν αυθαίρετες κατασκευές, οι οποίες έλαβαν χώρα μετά την ημερομηνία της 28ης-7-2011, ημερομηνία ορόσημο για τη νομιμοποίηση και μόνο των μέχρι τότε ανεγερθέντων οικοδομών, γ) το ότι για την αποτροπή διερεύνησης του ακριβούς χρόνου κατασκευής αυτών, ο πρώτος ενάγων αρνήθηκε τη διενέργεια νόμιμης αυτοψίας από το αρμόδιο τμήμα της Πολεοδομίας του Δήμου Πειραιά κατά το χρονικό διάστημα από Οκτώβριο έως Νοέμβριο του έτους 2011, μεταχειριζόμενος προφάσεις αποφυγής αυτής, μέχρις ότου ολοκληρωθούν οι αυθαίρετες εργασίες επί της οικοδομής και δ) το ότι οι ενάγοντες έπραξαν τα ανωτέρω «υπό τις ευλογίες των υπαλλήλων της αρμόδιας Πολεοδομίας». Αναφορικά με τις πολεοδομικές παραβάσεις, προέκυψε ότι, με το υπ’ αριθ. πρωτ. …/… από 25-11-2011 έγγραφο της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Πειραιά και κατόπιν της από 24-11-2011 νέας αυτοψίας, μετά από τις νέες καταγγελίες του πρώτου εναγόμενου, διαπιστώθηκαν πράγματι υπερβάσεις της υπ΄αριθ. …../2010 αναθεώρησης της αρχικής οικοδομικής άδειας, που αφορούσαν: α) επέκταση υπογείου στην πρασιά, β) εκσκαφή τμήματος υπογείου, γ) επέκταση στους Α, Β, Γ ορόφους και μετατροπή πέργκολων σε εξώστες σε όλους τους ορόφους επί της οδού …………, δ) ομοίως επέκταση των Δ, Ε, ΣΤ ορόφων, κλείσιμο ημιυπαίθριων χώρων σε αυτούς, καθώς και μετατροπές πέργκολας σε εξώστες αντίστοιχα, ε) επέκταση της απόληξης του δώματος και του διακοσμητικού συντριβανιού, μετατροπή πέργκολας σε εξώστη και κατασκευή νέου εξώστη στην στάθμη του δώματος, και διεκόπησαν οι εργασίες που εκτελούνταν στην οικοδομή ιδιοκτησίας του πρώτου ενάγοντος, τέθηκε δε προθεσμία 4 μηνών για τη νομιμοποίησή τους. Στη συνέχεια, ο πρώτος ενάγων υπέβαλε αίτηση για νομιμοποίηση με τις διατάξεις του άρθρου 22 του ΓΟΚ, όπως είχε τροποποιηθεί, συμπεριλαμβάνοντας δηλώσεις ένταξης με τις διατάξεις του άρθρου 24 του Ν. 4014/2011 περί αυθαιρέτων κατασκευών, ενώ στην από 20-11-2012 εγκεκριμένη αιτιολογική έκθεση του δεύτερου ενάγοντος, υπό την ιδιότητά του ως επιβλέποντα μηχανικού, (η οποία υποβλήθηκε μαζί με τα δικαιολογητικά της υπ΄αριθ. 4/2013 αναθεώρησης της υπ΄αριθ. …/2009 αρχικής οικοδομικής αδείας και της υπ΄αριθ. ……./2010 αναθεώρησης αυτής), αναγράφεται ότι, όλες οι αυθαίρετες κατασκευές που περιέχονται στις δηλώσεις ένταξης του Ν. 4014/2011, έχουν κατασκευαστεί πριν από τις 28-7-2011, γεγονός που αποτελούσε προυπόθεση για την υπαγωγή τους στο νόμο αυτό (βλ. σχετ. το υπ’ αριθ. πρωτ. Π 3521/10-6-2013 έγγραφο της Διεύθυνσης Υπηρεσίας Δόμησης και Γενικού Σχεδιασμού Πόλης του Δήμου Πειραιά προς τον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης μετά την με αρ. πρωτ. ΓΕΔΔ/Φ 412.13/6735/8-4-2013 εντολή ελέγχου του τελευταίου). Περαιτέρω, με το υπ΄αριθ. πρωτ. …. από 8-6-2015 έγγραφο της ίδιας ως άνω Διεύθυνσης της Πολεοδομίας, διαβιβάστηκε στο Συμβούλιο Πολεοδομικών Θεμάτων και Αμφισβητήσεων (ΣΥ.ΠΟ.Θ.Α.) της Περιφερειακής Ενότητας Πειραιά σύντομο ιστορικό και απόψεις επί της επανεξέτασης της υπόθεσης που αφορούσε στην ορθότητα των δηλώσεων ένταξης στις διατάξεις του Ν. 4014/2011 και κατ’ επέκταση στις διατάξεις του Ν. 4178/2013, αυθαίρετων κατασκευών στην οικοδομή ιδιοκτησίας του πρώτου ενάγοντος. Σύμφωνα με την εισήγηση της υπηρεσίας και για τους λόγους που αναγράφονται σε αυτήν (διότι μεταξύ άλλων τα υποβληθέντα στoιχεία κρίθηκε ότι δεν αποτελούν ικανά αποδεικτικά στοιχεία για το χρόνο κατασκευής των αυθαίρετων κατασκευών πριν τις 28-7-2011), εκδόθηκε η από 8-9-2015 απόφαση του ΣΥ.ΠΟ.Θ.Α. με την οποία ακυρώθηκαν οι εν λόγω δηλώσεις ένταξης. Κατά της ως άνω απόφασης ο πρώτος ενάγων υπέβαλε την από 8-10-2015 αίτηση αναστολής και ακύρωσης ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά, το οποίο με την υπ’ αριθ. 7/2016 από 19-1-2016 απόφασή του, απέρριψε την αναστολή εκτέλεσης του διατακτικού της προσβαλλόμενης απόφασης του ΣΥ.ΠΟ.Θ.Α. Στις 6-9-2016, μετά από σχετική αίτηση του πρώτου ενάγοντος η αρμόδια Διεύθυνση της Πολεοδομίας προχώρησε στη θεώρηση της υπ΄αριθ. ……/2009 οικοδοµικής άδειας, µε τα δίκτυα κοινής ωφέλειας, µε σηµείωση ότι, η εν λόγω θεώρηση ισχύει εφόσον δεν εκδοθεί απόφαση ακύρωσης από το Διοικητικό Εφετείο, στο οποίο εκκρεμούσε η ως άνω υπόθεση. Στις 18-8-2017 εκδόθηκε προσωρινή διαταγή του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά µε την οποία ανεστάλη προσωρινά και µέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης από το Δικαστήριο η εκτέλεση της από 8-9-2015 απόφασης του ΣΥ.ΠΟ.Θ.Α. Στις 14-12-2017 πρωτοκολλήθηκε στη Διεύθυνση Υπηρεσίας Δόµησης του Δήµου Πειραιά η µε α.α. Ν137/2017 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά µε την οποία απορρίφθηκε η από 7-7-2017 αίτηση αναστολής κατά της από 8-9-2015 απόφασης του ΣΥ.ΠΟ.Θ.Α, για την οποία είχε εκδοθεί η ως άνω από 18-8-2017 προσωρινή διαταγή. Ακολούθως, η ως άνω Υπηρεσία της Πολεοδοµίας προέβη στην ακύρωση των σχετικών δηλώσεων του Ν. 4178/2013, στην ανάκληση της θεώρησης της υπ’ αριθ. ……/2009 οικοδοµικής άδειας µε τα δίκτυα κοινής ωφέλειας, στην ανακοίνωση στον Εισαγγελέα Πληµµελειοδικών Πειραιά των ακυρώσεων των σχετικών δηλώσεων του Ν.4178/2013, στην ανάκληση της με αριθ. ……/2014 αναθεώρησης της με αριθ. 201/2009 οικοδοµικής άδειας, στη διαβίβαση στον Εισαγγελέα Πληµµελειοδικών Πειραιά των υπεύθυνων δηλώσεων του Ν. 1599/86 των επιβλεπόντων µηχανικών …………. (δεύτερου των εναγόντων) και …………., καθώς και του ιδιοκτήτη- πρώτου των εναγόντων, που είχαν υποβληθεί ως δικαιολογητικά για την θεώρηση της οικοδοµικής αδείας και της σύνδεσης της οικοδοµής µε τα δίκτυα κοινής ωφέλειας. Με βάση τα ως άνω πραγματικά περιστατικά, τα οποία θεώρησαν συκοφαντικά, οι ενάγοντες κατέθεσαν σε βάρος του πρώτου εναγόμενου την από 22-7-2013 και με ΑΒΜ ……….. μηνυτήρια αναφορά τους, επί της οποίας εκδόθηκε η ……/5-3-2014 απορριπτική διάταξη του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πειραιά. Σημειωτέον δε ότι, κατά το χρόνο της κατάθεσης και της μήνυσης αυτής, δεν είχαν εκδοθεί οι ως άνω απορριπτικές διατάξεις επί των προηγούμενων αναφερθεισών ανωτέρω μηνύσεων του ενάγοντος ούτε η καταδικαστική απόφαση εις βάρος των εναγόμενων επί της επίσης προαναφερθείσας μήνυσης των εναγόντων, αλλά ούτε και οι ως άνω αποφάσεις του ΣΥ.ΠΟ.ΘΑ και του Διοικητικού Εφετείου.
Από τα αναλυτικά εκτεθέντα ανωτέρω περιστατικά, προέκυψε ότι οι προαναφερόµενες αιτήσεις – καταγγελίες του πρώτου εναγόμενου σχετικά με τις πολεοδομικές παραβάσεις στην υπό ανέγερση οικοδομή του πρώτου ενάγοντος, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος τους, δεν ήταν ψευδείς, καθώς, όπως παραπάνω αναφέρθηκε, από τη διενεργηθείσα από την αρμόδια ως άνω Πολεοδομία, κατόπιν της αρχικής καταγγελίας του εναγόμενου, αυτοψία (από 27-4-2010), διαπιστώθηκαν πράγματι παραβάσεις, ειδικά ως προς το μέγεθος των εξωστών, όπως επίσης παραπάνω εκτέθηκαν.
Κάποιες δε περαιτέρω παρατυπίες διαπιστώθηκαν και με την μετέπειτα από 24-11-2011 αυτοψία, που διενεργήθηκε κατόπιν νέων καταγγελιών του εναγόμενου, όπως επίσης προεκτέθηκαν. Εξάλλου, κατά τα εκτενώς αναφερθέντα, και οι κατασκευές της εν λόγω οικοδομής, τις οποίες επιχείρησε να υπαγάγει ο πρώτος ενάγων ιδιοκτήτης διά του δεύτερου ενάγοντος μηχανικού, στη διαδικασία νομιμοποίησης του Ν.4014/2011, τελικά κρίθηκε αρμοδίως ότι δεν ενέπιπταν στο νόμο αυτό. Μερικές, βέβαια, από τις αναφερόμενες στις καταγγελίες του (εναγόμενου) αιτιάσεις περί τυχών παραβάσεων (όπως π.χ σχετικά με την πισίνα της οικοδομής ή το ύψος αυτής, αλλά και εργασίες που διενεργούνταν παρά τη διακοπή εργασιών), δεν αποδείχθηκαν βάσιμες, ενώ οι ενάγοντες αθωώθηκαν με την υπ΄αριθ. 352/2017 απόφαση του Πταισματοδικείου Πειραιά για την καταγγελθείσα εις βάρος τους παράβαση του άρθρου 3 Ν. 1080/80, σχετικά με εργασίες στο πεζοδρόμιο έμπροσθεν της οικοδομής. Αναφορικά, όμως και με αυτές τις καταγγελίες, δεν αποδείχθηκε ότι ο εναγόμενος γνώριζε την αναλήθειά τους, καθώς πίστευε, ενόψει ότι είχε διαταχθεί η διακοπή εργασιών και έβλεπε να διενεργούνται εργασίες, ότι αυτές ήταν παράνομες, χωρίς να γνωρίζει ότι είχε χορηγηθεί σχετικά συγκεκριμένη άδεια ή ότι, σε κάθε περίπτωση, δεν υπερέβαιναν την άδεια αυτή (όπως για την αφαίρεση του ξυλοτύπου του 6ου ορόφου, κατά τα προεκτεθέντα). Την πεποίθησή του αυτή ενίσχυε και το γεγονός ότι, ως προς την προηγηθείσα αρχική αίτηση- καταγγελία του, είχε, εν πολλοίς, δικαιωθεί. Εξάλλου, όσον αφορά τις καταγγελόμενες από αυτόν στα ως άνω έγγραφα, απειλές που δέχθηκαν ο ίδιος και η γυναίκα του από τους ενάγοντες, ναι μεν, όπως ανωτέρω αναφέρθηκε και αιτιολογήθηκε, δεν αποδείχθηκαν αληθείς, αλλά και ως προς αυτές, δεν αποδείχθηκε γνώση του ψεύδους εκ μέρους των εναγόμενων, διότι ενόψει της συναισθηματικής φόρτισης που τους διακατείχε, ένεκα της σφοδρής αντιδικίας με τους ενάγοντες και τις οχλήσεις που πράγματι δέχθηκαν, εκ μέρους των τελευταίων, οι προαναφερθέντες άνθρωποι του περιβάλλοντός τους (ο τότε διαχειριστής της πολυκατοικίας που διέμεναν, συνάδερφοι στην εργασία της δεύτερης εναγόμενης κλπ), εξέλαβαν, υπερβολικά έστω, ότι οι προσπάθειες αυτές επικοινωνίας εκ μέρους των εναγόντων, είχαν σκοπό να τους εκφοβίσουν και ότι κινδύνευε η σωματική τους ακεραιότητα. Προέκυψε δε ότι η δεύτερη εναγόμενη εισήλθε στο ΓΝΝ στις 20-5-2010 με στηθαγχική συνδρομή και υπέρταση και νοσηλεύθηκε σ’ αυτό μέχρι την 28-5-2010, (βλ. σχετ. το από 10-2-2011 πιστοποιητικό του ΓΝ Πειραιά «Τζάνειο» και το από 5-7-2010 πιστοποιητικό νοσηλείας του ΓΝΝ «Άγιος Παντελεήμων»), χωρίς ωστόσο να αποδειχθεί η ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ των άνω ενεργειών των εναγόντων και της νοσηλείας της, λαμβανομένου υπόψη και του ήδη βεβαρημένου ιστορικού υγείας της τελευταίας, το οποίο οι ενάγοντες δεν ήταν σε θέση να γνωρίζουν. Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω, εφόσον δεν προέκυψε το ψεύδος των ως άνω καταγγελομένων και σε κάθε περίπτωση η γνώση αυτού, δεν στοιχειοθετείται το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης εκ μέρους των εναγόμενων εις βάρος των εναγόντων.
Παραταύτα, τα αναφερόμενα από τον πρώτο εναγόμενο στις ως άνω αιτήσεις – αναφορές – καταγγελίες καθώς και από τους δύο εναγόμενους στο ως άνω από 21-6-2010 εξώδικο προς τους ενάγοντες, περιστατικά, των οποίων έλαβαν γνώση όλα τα παραπάνω πρόσωπα στα οποία απευθύνονταν (υπάλληλοι πολεοδομίας, Νομάρχης, Υφυπουργοί, Υπουργοί, Πρωθυπουργός, Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, δικαστικός επιμελητής όσον αφορά στο επίμαχο εξώδικο, κ.α) αλλά και διαδόθηκαν στον επαγγελματικό και κοινωνικό κύκλο των εναγόντων, (ο πρώτος ασχολείται με τον εφοπλισμό και ο δεύτερος είναι αρχιτέκτων- μηχανικός, ασχολείται δε ενεργά και με την τοπική αυτοδιοίκηση), ήταν βέβαια δυσφημιστικά γι αυτούς, οι οποίοι διάγουν αξιοπρεπή και έντιμο βίο. Ειδικότερα, ήταν προσβλητικά για την τιμή και την υπόληψή τους, αφού τους παρουσίαζαν ως ανθρώπους που σε συνεργασία μεταξύ τους, (ως ιδιοκτήτης της εν λόγω οικοδομής ο πρώτος ενάγων και ως επιβλέπων μηχανικός ο δεύτερος), αφενός μεν παρανομούσαν διαρκώς και μάλιστα ‘’υπό τις ευλογίες’’ των αρμοδίων αρχών, αφετέρου δε, δεν δίσταζαν να προβούν σε απειλές κατά της ζωής αυτών που κατήγγειλαν τις παρανομίες τους, λαμβανομένου υπόψη μάλιστα, ότι, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, τέτοιου είδους φήμες για τόσο σοβαρές κατηγορίες εις βάρος επαγγελματιών δεν αργούν να γίνουν γνωστές στην αγορά. Καταρχήν, οι καταγγελίες του πρώτου εναγόμενου αλλά και το από 21-6-2010 εξώδικο έγγραφο αμφοτέρων των εναγόμενων, έγινε από δικαιολογημένο ενδιαφέρον και προς διαφύλαξη νόμιμου δικαιώματός τους, όπως υποστηρίζουν και με τον ισχυρισμό τους – ένσταση του άρθρου 367 παρ.1 Π.Κ, καθώς ως ιδιοκτήτης οικίας πλησίον της επίμαχης οικοδομής ο πρώτος στην οποία διέμενε με τη σύζυγό του – δεύτερη, η πιθανή παράβαση της πολεοδοµικής νοµοθεσίας από τους ενάγοντες θα έπληττε τα περιουσιακά έννοµα συµφέροντά τους. Εντούτοις, όμως, με τις ως άνω ενέργειές του και το περιεχόμενο κάποιων εκ των ως άνω καταγγελιών, ο πρώτος εναγόμενος, και διά του επίμαχου εξωδίκου και η δεύτερη εναγόμενη, υπερέβησαν αντικειμενικά το αναγκαίο μέτρο για τη διαφύλαξη των έννομων δικαιωμάτων τους, τα οποία μπορούσαν να ικανοποιηθούν με τη χρησιμοποίηση πιο ήπιων και λιγότερο προσβλητικών εκφράσεων, με τις οποίες θα επεδίωκαν τον ίδιο σκοπό. Πιο συγκεκριμένα στη δεύτερη ως άνω υπ΄αρ. ……./11-5-2010 αίτησή του προς το Νομάρχη Πειραιά, ο εναγόμενος ζητούσε να τον δεί προσωπικά διότι, όπως ανέφερε σε αυτήν, ‘’υπάρχει κίνδυνος δια την σωματική ακεραιότητα την δική μου και της οικογενείας μου …’’, ενώ κάτι τέτοιο ουδόλως προέκυψε κατά τα προαναφερθέντα. Άλλωστε ο Νομάρχης δεν ήταν το αρμόδιο όργανο για να επιληφθεί τέτοιων καταγγελιών περί απειλής της σωματικής ακεραιότητας των νυν εναγόμενων στην πρώτη αγωγή ούτε βέβαια να τους προστατεύσει. Επίσης περί πιέσεων, απειλών και εκβιασμών εκ μέρους των εναγόντων, κάνουν λόγο οι εναγόμενοι στην επίμαχη από 21-6-2010 εξώδικη δήλωση που απέστειλαν στους ενάγοντες, το περιεχόμενο της οποίας εκτέθηκε παραπάνω και για το οποίο καταδικάστηκαν οι εναγόμενοι, όπως προαναφέρθηκε πρωτοδίκως με την με την υπ΄αριθ. 4801/2015 απόφαση του Α’ ΜονοµελούςΠληµµελειοδικείου Πειραιά, ενώ στην κατ΄έφεση δίκη, παραγράφηκε υφ’ όρον η εκτέλεση της επιβληθείσας ποινής κατ΄άρθρο 9 του Ν. 4411/2016. Εξάλλου, ο …………., στην από 11-5-2010 επιστολή του προς το Πρωθυπουργικό Γραφείο, η οποία κοινοποιήθηκε επίσης στον Πρόεδρο και Αντιπρόεδρο της Βουλής, αλλά και στους ανωτέρω αναφερθέντες Υπουργούς και Υφυπουργούς, της οποίας το περιεχόμενο επίσης προπαρατέθηκε, αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι ‘’…με την αβελτηρία που επέδειξαν (ενν. οι υπάλληλοι της Πολεοδομίας κ.λπ) έδωσαν τον χρόνο στους παρανομούντες (ενν. τους ενάγοντες) να αποπερατώσουν το παράνομο έργο τους !!! ’’, ενώ επανέλαβε τα περί απειλών και εκφοβισμών εκ μέρους των εναγόντων προκειμένου να αποσύρει την καταγγελία του. Ολιγωρία, όμως, των υπαλλήλων της πολεοδομίας δεν προέκυψε, αφού μάλιστα κατά το χρόνο που κατέθεσε την ως άνω αίτηση ο εναγόμενος, είχε ήδη διενεργηθεί η από 17-4-2010 αυτοψία επί της αρχικής από 20-4-2010 αίτησης του, ήτοι εντός μία εβδομάδας από αυτήν και είχε ήδη διαταχθεί η από 3-5-2010 διακοπή εργασιών στην ως άνω οικοδομή, όπως εκτέθηκε ανωτέρω. Επιπροσθέτως, στην επίσης προαναφερθείσα με αρ.πρωτ. ……./2010 αίτησή του που υποβλήθηκε στις 17-5-2010 προς τον Υπουργό και Υφυπουργό Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης, ο εναγόμενος αναφέρει χαρακτηριστικά: ‘’…Σήμερα που ο Ελληνικός λαός υπόκειται σε τεράστιες οικονομικές θυσίες για να μπορέσει η πατρίδα μας να σταθεί στα πόδια της κάποιοι άλλοι παρανομούντες θησαυρίζουν, με την μικρή αδιαφορία και ολιγωρία των κρατικών και νομαρχιακών φορέων και παραγόντων…’’, φράση η οποία ενέχει έντονα το στοιχείο του ονειδισμού και της καταφρόνησης για την προσωπικότητα των εναγόντων.
Περαιτέρω, η υπέρβαση του αναγκαίου μέτρου για την προάσπιση των νομίμων δικαιωμάτων του, από τον πρώτο εναγόμενο αλλά και τη συζυγό του – δεύτερη εναγόμενη (όσον αφορά στο ως άνω εξώδικο), συνάγεται και από τα εξής: Ο εναγόμενος δεν αρκέστηκε στην καταγγελία του στην αρμόδια πολεοδομία, για τις πιθανές πολεοδομικές παραβάσεις στην εν λόγω οικοδομή, αλλά προέβη σε πλήθος καταγγελιών προς πάσα κατεύθυνση (Νομάρχη, Υφυπουργούς, Υπουργούς, Πρωθυπουργό κ.α), και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα, χωρίς να αναμένει τα αποτελέσματα της καταγγελίας του στην πολεοδομία, κατηγορώντας τους υπεύθυνους αυτής ότι ολιγωρούν, ωφελώντας έτσι τον πρώτο ενάγοντα, ενώ τέτοια ολιγωρία δεν προέκυψε όπως προεκτέθηκε. Προέβη δε και σε καταγγελία εις βάρος συγγενικών πρόσωπων του πρώτου ενάγοντος (και συγκεκριμένα της συζύγου του ……… και της αδερφής της ………..) σχετικά με παραβάσεις σε δικό τους ακίνητο, για το οποίο δεν είχε έννομο συμφέρον (βλ. υπ΄αρ. 1806/2013 απόφαση του Α΄ Μονομελούς Πλημ/κείου Πειραιώς με την οποία αθωώθηκαν οι ανωτέρω καθώς και η …………, για την πράξη της παράβασης του άρθρου 17 παρ.8 εδ.α Ν.1337/1983). Τέλος, οι εναγόμενοι στο προαναφερθέν εξώδικό τους έκαναν λόγο για ‘’…ανίερη προσπάθεια ‘’ (εκ μέρους των εναγόντων) ‘’… διά ποικίλων απειλών και πιέσεων’’ καθώς και για ‘’…επίδειξη απροκάλυπτου εκβιασμού’’, που αποτελούν τουλάχιστον υπερβολή σε σχέση με τις ενέργειες των εναγόντων, όπως αυτές ανωτέρω αναφέρθηκαν, και δεικνύουν πρόθεση προσβολής της τιμής τους. Εκ των τρόπων εκδήλωσης δε της προσβλητικής της τιμής των εναγόντων συμπεριφοράς, όπως ανωτέρω εκτέθηκαν, οι οποίοι, δεν ήταν αντικειμενικά αναγκαίοι για τη δέουσα απόδοση του περιεχομένου της σκέψης των εναγόμενων, προκειμένου να προασπίσουν τα νόμιμα δικαιώματά τους, συνάγεται σκοπός εξύβρισης εκ μέρους τους εις βάρος των εναγόντων, σύμφωνα με τα εκτεθέντα και στη μείζονα σκέψη. Συνεπώς δεν αίρεται ο άδικος χαρακτήρας της πράξης τους, αντίθετα με ότι έκρινε το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, απορριπτομένης, ως εκ τούτου, της σχετικής ένστασης των εναγόμενων στηριζόμενης στο άρθρο 367 παρ.1 Π.Κ, ως ουσιαστικά αβάσιμης, γενομένης δεκτής της σχετικής αντένστασης του άρθρου 367 παρ.2 ΠΚ. και ως ουσιαστικά βάσιμης. Από τα προαναφερθέντα δε πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν, το δικαστήριο οδηγείται στην κρίση, ότι οι ενάγοντες υπέστησαν ηθική βλάβη από την ως άνω υπαίτια και παράνομη συμπεριφορά των εναγόμενων, για την ανόρθωση της οποίας πρέπει, με βάση τα διδάγματα της ανθρώπινης εμπειρίας και της λογικής, να επιδικασθεί στον καθένα εξ αυτών ως χρηματική ικανοποίηση το ποσό των 2.000 ευρώ,το οποίο, το Δικαστήριο κρίνει εύλογο, εφαρμοζόμενης της αρχής της αναλογικότητας (άρθρο 25 Σ), λαμβανομένων υπόψη του είδους, της έντασης της προσβολής για κάθε έναν από αυτούς, του βαθμού της υπαιτιότητας των εναγόμενων και της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης τόσο των εναγόντων (βλ.π.π), όσο και αυτής των εναγόμενων, που είναι συνταξιούχοι. Πρέπει, συνεπώς, να γίνει εν μέρει δεκτή η υπό στοιχείο α αγωγή, ως προς το ως άνω ποσό.
Όσον αφορά στην υπό στοιχείο β αγωγή, προέκυψε ότι, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, ο εναγόμενος αυτής ………, κατέθεσε στις 2-8-2010 την από 23-7-2010 έγκλησή του (ΑΒΜ ………./2-8-2010), ενώπιον του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πειραιά κατά του ενάγοντος . …………….., για το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης κατ’ εξακολούθηση, στην οποία (έγκληση) εξέθετε ότι ο τελευταίος (ενάγων) προέβη σε σωρεία ψευδών καταγγελιών και αναφορών σε δημόσιες υπηρεσίες αναφορικά με την ανέγερση, δυνάµει της υπ’αριθ. ……./2009 οικοδοµικής άδειας ,της επίµαχηςοικοδοµής ιδιοκτησίας του, µε σκοπό να τον διασύρει και να τον βλάψει κοινωνικά και ηθικά. Στην ως άνω µήνυση ο εναγόµενος ανέφερε µεταξύ άλλων: «Πολύ γρήγορα διαπίστωσα ότι ο µηνυόµενος δεν περιορίσθηκε στην απλή ενόχληση αλλά απέκτησε αληθινή καταδιωκτική εµµονή µε την ανεγειρόµενηοικοδοµή µου, καθότι αφού πρώτα µερίµνησε και µε διάφορες ενέργειες έλαβε αντίγραφα της αδείας … από δόλο υποκινούµενος και ενώ τελούσε εν γνώσει της αναλήθειας των από αυτόν καταγγελοµένων, προέβη ενώπιον της Διευθύνσεως Πολεοδοµίας Πειραιά, του Προϊσταµένου του Τµήµατος Αυθαιρέτων και της Διευθύντριας του Πολεοδοµικού Γραφείου στις 21-4-2010 στην κατάθεση της µε αριθµό …………../21-4-2010 αίτησης-καταγγελίας του στην οποία ανέφερε αναληθώς τα ακόλουθα … Γρήγορα και µετά από τις µεταγενέστερες πράξεις του µηνυοµένου αντιλήφθηκα ότι επρόκειτο για ένα άτοµο µε εµµονές του οποίου η συµπεριφορά δεν περιοριζόταν απλά στη συνδροµή προς τήρηση της έννοµης τάξης αλλά απέβλεπε στον δόλιο κατατρεγµό του προσώπου µου, στην συκοφαντία µου, την εξύβριση και την ψευδή καταµήνυσή µου σε όλο τον κοινωνικό µου περίγυρο και σε κάθε αρµόδια αρχή, δηµόσια υπηρεσία, Αστυνοµία, Υπουργεία µέχρι και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό!!!… Πράγµατι, ο µηνυόµενος δεν αρκέσθηκε µόνο στην ως άνω καταγγελία αλλά µε διάφορους δόλιους και κακοήθεις τρόπους επιχείρησε να µε διαβάλλει στους πάντες πλήττοντας καίρια την τιµή και την υπόληψή µου ως προσώπου αλλά και ως επιχειρηµατία … Στις 11-5-2010 ο µηνυόµενος καταθέτει την από 10-5-2010 … αίτησή του ενώπιον του Νοµάρχη Πειραιά … συκοφαντώντας µε στον ίδιο τον Νοµάρχη Πειραιά λέγοντας ότι δήθεν υπάρχει κίνδυνος για την σωµατική ακεραιότητα του ιδίου και της οικογενείας του από εµένα …. Φυσικά τα ποινικά αδικήµατα του µηνυοµένου δεν σταµατούν εδώ αλλά συνεχίζονται αµείωτα µε διαρκή πλέον την αλόγιστη διαστρέβλωση της αλήθειας και των πραγµατικών γεγονότων και την κατ’ εξακολούθηση συκοφαντική µου δυσφήµηση, εξύβριση και ψευδή καταµήνυση ενώπιον του Υπουργού και Υφυπουρνού Εσωτερικών … κατέθεσε διάφορες καταγγελίες … επιστολές και αιτήσεις µε άκρως ψευδές, δυσφηµιστικό και εξυβριστικό περιεχόµενο ικανό να προκαλέσει την συκοφαντία εις βάρος µου και κυρίως την ποινική και πειθαρχική µου δίωξη για διάφορα αδικήµατα – επινοήσεως της νοσηρής φαντασίας του μηνυομένου… ξαφνικά και χωρίς αφορµή ή πρόκληση, καταδιώκει τις ζωές µας µε επίµονες και επαναλαµβανόµενες καταγγελίες και µυθεύµατα του µυαλού του … καταδιωκτική συµπεριφορά του µηνυόµενου η οποία αγγίζει τα όρια της εµµονής και της εκδικητικότητας προς το πρόσωπόµου … δέον όπως τιµωρηθείπαραδειγµατικά ο µηνυόµενος … ». Επί της εν λόγω μήνυσης, όπως σημειώθηκε και ανωτέρω, εκδόθηκε η υπ΄αριθ. …./10-9-2013 απορριπτική διάταξη του Εισαγγελέα Πλημ/κών Πειραιά, με την οποία αυτή θεωρήθηκε ουσία αβάσιμη, ενώ με την υπ΄αριθ. ……/2014 διάταξη του Εισαγγελέα Εφετών Πειραιά, απορρίφθηκε ως απαράδεκτη (εκπρόθεσμη) προσφυγή του Ν. …………….. κατά της ως άνω απορριπτικής διάταξης. Εντούτοις, κατά την κρίση του παρόντος δικαστηρίου, ναι μεν οι προαναφερθείσες, μέχρι την ημερομηνία κατάθεσης της επίμαχης μήνυσης, καταγγελίες του ενάγοντος σχετικά με την οικοδομή ιδιοκτησίας του εναγόμενου δεν ήταν (τουλάχιστον κατά ένα μεγάλο μέρος τους) αβάσιμες, καθώς διαπιστώθηκαν κάποιες πολεοδομικές παραβάσεις με την ως άνω από 27-4-2010 έκθεση αυτοψίας της Πολεοδομίας, αν και όχι στην έκταση που ανέφερε ο ενάγων, οπότε τα αναφερόμενα στη μήνυση περί συκοφαντικών καταγγελιών εκ μέρους του ενάγοντος-τότε μηνυόμενου εις βάρος του εναγόμενου – τότε μηνυτή, δεν ήταν ακριβή, αλλά δεν αποδείχθηκε ότι ο τελευταίος (μηνυτής), είχε γνώση της αναλήθειάς τους και ότι προέβη στην εν λόγω μήνυση με σκοπό την καταδίωξη του μηνυόμενου – ήδη ενάγοντος. Κι αυτό διότι, πίστευε ότι πράγματι ο ενάγων προέβη σε αβάσιμη καταγγελία, η οποία αφορούσε αρχικά το ύψος της οικοδομής, την πισίνα και το κλιμακοστάσιο, για τα οποία δεν προέκυψαν πολεοδομικές παραβάσεις, οι οποίες διαπιστώθηκαν με την ως άνω έκθεση αυτοψίας κυρίως ως προς το μέγεθος των εξωστών. Σχετικά δε με τα όσα ανέφερε ο ενάγων στις καταγγελίες του περί εκφοβισµού και απειλής της σωματικής ακεραιότητας του ιδίου και της οικογενείας του, αυτά δεν αποδείχθηκαν αληθή, πράγμα που δέχθηκε και το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, αφού κανένας μάρτυρας δεν καταθέτει κάτι τέτοιο, όπως αναφέρθηκε και ανωτέρω, ανεξάρτητα του γεγονότος ότι ο ενάγων μπορεί να τα εξέλαβε ως τέτοια, λόγω των προσπαθειών προσέγγισης από τον εναγόμενο, αυτού και της συζύγου του μέσω των επίσης προαναφερθέντων προσώπων (διαχειριστή πολυκατοικίας στην οποία διέμεναν, προισταμένου του γραφείου που εργαζόταν η σύζυγος του κ.α). Θεώρησε δε πρόσφορο και νόμιμο μέσο ο εναγόμενος την άσκηση της εν λόγω μήνυσης, ώστε να αμυνθεί στις κατηγορίες εναντίον του εκ μέρους του ενάγοντος, ότι δηλ. προβαίνει σε πλήθος παρανομιών και κυρίως ότι απειλεί τη ζωή ανθρώπων, γεγονός που είναι εξαιρετικά προσβλητικό για την προσωπικότητά του, τις οποίες ο ενάγων κοινοποίησε σε όλα τα προαναφερόμενα πρόσωπα, μεταξύ των οποίων ο Νομάρχης, Υφυπουργοί και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, που δεν ήταν άμεσα αρμόδια, ούτε για την έρευνα των πολεοδομικών παραβάσεων, ούτε, πολύ περισσότερο, για το θέμα των απειλών κατά της σωματικής του ακεραιότητας. Ενόψει δε του ότι, τα γεγονότα που αναφέρονται στην επίμαχη μήνυση, ακόμα κι αν δεχθούμε ότι είναι ανακριβή, σε καμία περίπτωση δεν προέκυψε ότι ο εναγόμενος γνώριζε το ψεύδος τους, όπως εσφαλμένα και χωρίς επαρκή αιτιολογία έκρινε το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, δεν στοιχειοθετείται ψευδής καταμήνυση ούτε συκοφαντική δυσφήμηση εκ μέρους του εις βάρος του ενάγοντος – μηνυόμενου, γενομένου δεκτού ως βάσιμου του σχετικού λόγου της Β΄ έφεσης. Ο δε εναγόμενος καταρχήν, προέβη στη μήνυση αυτή από δικαιολογημένο ενδιαφέρον και προς διαφύλαξη νομίμου δικαιώματός του και προστασίας της τιμής και της υπόληψής του, όπως την αντιλαμβανόταν, δεδομένης και της έντονης αντιδικίας του με τον ενάγοντα και τον υπερβάλοντα ζήλο που έδειξε ο τελευταίος, δυσανάλογο, στα μάτια του εναγόμενου, σε σχέση με το αντικείμενο της πολεοδομικής υπόθεσης, δημιουργώντας του την εντύπωση καταδίωξης του από αυτόν. Πλην όμως, όπως προκύπτει από την ίδια την ανάγνωση του περιεχομένου της εν λόγω μήνυσης, του οποίου έλαβαν γνώση ο Εισαγγελέας, ο αρμόδιος γραμματέας κ.α, που εμπίπτουν στην έννοια του τρίτου ενώπιον του οποίου διαδίδονται τα δυσφημιστικά γεγονότα, σύμφωνα με τα όσα εκτέθηκαν στην οικεία μείζονα σκέψη, παρά τον αβάσιμο περί του αντιθέτου ισχυρισμού του εναγόμενου – εκκαλούντος, αυτός (εναγόμενος – μηνυτής) υπερέβη το αναγκαίο μέτρο για την προστασία του δικαιώματός του, διότι θα μπορούσε να επιδιώξει τον ίδιο σκοπό χρησιμοποιώντας πιο ήπιες εκφράσεις από τις ως άνω αναφερθείσες που παρουσιάζουν τον ενάγοντα ως ένα πρόσωπο που τον καταδιώκει εμμονικά, και ‘’επινοεί μυθεύματα με τη νοσηρή φαντασία του’’ κ.λπ. Οι ως άνω εκφράσεις και χαρακτηρισμοί, οι οποίοι είναι έντονα απαξιωτικοί και μειωτικοί της τιμής και της υπόληψή του μηνυόμενου, περιέχουν καταφρόνηση στο πρόσωπό του, γεγονός που καταδεικνύει τον, σε κάθε περίπτωση, εξυβριστικό σκοπό του εναγόμενου, οπότε ο σχετικός ισχυρισμός – ένσταση του τελευταίου, στηριζόμενη στο άρθρο 367 παρ.1 Π.Κ, περί άρσης του αδίκου χαρακτήρα της εν λόγω πράξης, πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη, γενομένης δεκτής της σχετικής αντένστασης της διάταξης του άρθρου 367 παρ.2 Π.Κ, που προέβαλε ο ενάγων και ως ουσιαστικά βάσιμης. Συνεπώς, η ως άνω συμπεριφορά του εναγόμενου, που συνιστά αδικοπραξία, πρόσβαλε την προσωπικότητα της ενάγοντος και παρέχει σ` αυτόν την αξίωση χρηματικής ικανοποίησης λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη. Για την αποκατάσταση, δε, αυτής προσήκει, ενόψει του είδους, της βαρύτητας, του τρόπου της προσβολής, του βαθμού της υπαιτιότητας του εναγόμενου, του μέσου που τελέσθηκε και των εν γένει συνθηκών καθώς και της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης των διαδίκων (όπως παραπάνω αναφέρθηκε, ο ενάγων είναι συνταξιούχος, ενώ ο εναγόμενος ασχολείται με τον εφοπλισμό), η καταβολή χρηματικής ικανοποίησης ποσού 4.000 ευρώ, το οποίο είναι εύλογο, γενομένης εν μέρει δεκτής, ως προς το ποσό αυτό, της δεύτερης ως άνω αγωγής.
Κατόπιν τούτων, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, στο βαθμό που κατέληξε, σε διαφορετική κρίση με το παρόν, εσφαλμένα εφάρμοσε το νόμο κι εκτίμησε τις αποδείξεις. Πρέπει, συνεπώς, να απορριφθεί η υπό στοιχείο Α΄ έφεση (με Ε.Α.Κ …./2019) κατ΄ ουσία και να γίνει δεκτή η υπό στοιχείο Β΄ έφεση (με Ε.Α.Κ …../2019), ως και κατ΄ ουσία βάσιμη, να εξαφανισθεί στο σύνολό της η εκκαλούμενη απόφαση και, αφού κρατηθεί η υπόθεση και συνεκδικασθούν οι ως άνω αγωγές κατ΄ ουσία, να γίνουν εν μέρει δεκτές και ως ουσιαστικά βάσιμες σύμφωνα με τα παραπάνω, και να αναγνωρισθεί ότι οι εναγόμενοι στην υπό στοιχείο α αγωγή (με Ε.Α.Κ ……/2015), ο καθένας εις ολόκληρο, οφείλουν να καταβάλουν σε κάθε έναν από τους δύο ενάγοντες της αγωγής αυτής, το ποσό των 2.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση, λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστησαν, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής έως την εξόφληση, καθώς επίσης να αναγνωρισθεί ότι, ο εναγόμενος στην υπό στοιχείο β αγωγή (με Ε.Α.Κ …./2015), οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα της αγωγής αυτής, το ποσό των 4.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση, λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη, με το νόμιμο, επίσης, τόκο από την επίδοση της αγωγής έως την εξόφληση. Όσον αφορά δε στη δικαστική δαπάνη, σχετικά με την Α΄ έφεση τα δικαστικά έξοδα του εφεσίβλητου για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, θα επιβληθούν εις βάρος του εκκαλούντος (άρθρα 176, 183 ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα προσδιορίζεται στο διατακτικό, ενώ σχετικά με τη Β΄ έφεση, τα δικαστικά έξοδα και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, πρέπει να συμψηφισθούν μεταξύ των διαδίκων, λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας τους και ανάλογα με την έκταση αυτής (άρθρα 178, 183 ΚΠολΔ) και να επιβληθεί μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων της πρώτης (α) αγωγής, κατόπιν σχετικού αιτήματός τους, εις βάρος των εναγόμενων αυτής, καθώς επίσης (να επιβληθεί) μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος της δεύτερης (β) αγωγής, κατόπιν σχετικού αιτήματός του, εις βάρος του εναγόμενου αυτής, όπως ορίζονται στο διατακτικό της παρούσας απόφασης. Τέλος, ως προς την Α΄ έφεση θα διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο ταμείο του παραβόλου που κατέθεσε ο εκκαλών αυτής, ενώ, ως προς τη Β΄ έφεση, πρέπει να διαταχθεί η απόδοση του παραβόλου της, στους καταθέσαντες αυτό εκκαλούντες, (άρθρο 495 παρ.3 εδ.εΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει, αντιµωλία των διαδίκων, τις: Α) από 6-2-2019 και με Ειδικό Αριθμό Κατάθεσης (Ε.Α.Κ) …../2019 και Β) από 1-2-2019 και με Ειδικό Αριθμό Κατάθεσης (Ε.Α.Κ) ……/2019, εφέσεις.
Δέχεται, τυπικά αυτές.
Απορρίπτει στην ουσία την υπό στοιχείο Α (με Ε.Α.Κ …../2019) έφεση.
Επιβάλλει τα δικαστικά έξοδα του εφεσίβλητου στην έφεση αυτή, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, εις βάρος του εκκαλούντος, τα οποία ορίζει στο ποσό των τετρακοσίων (400) ευρώ.
Διατάσσει την εισαγωγή στο Δημόσιο ταμείο του, κατατεθέντος από τον εκκαλούντα, παραβόλου της ως άνω έφεσης.
Δέχεται κατ΄ουσία την υπό στοιχείο Β (με Ε.Α.Κ ……/2019) έφεση.
Διατάσσει την απόδοση του παραβόλου της ως άνω έφεσης, στους καταθέσαντες αυτό εκκαλούντες.
Εξαφανίζει την υπ’αρ. 5268/2018 οριστική απόφαση του Πολυµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Κρατεί την υπόθεση και Συνεκδικάζει: α) την από 20-4-2015, με Ειδικό αριθμό κατάθεσης (Ε.Α.Κ) …../2015 αγωγή και β) την από 7-7-2015, με Ειδικό Αριθμό Κατάθεσης (Ε.Α.Κ) …../2015 αγωγή.
Δέχεται εν μέρει τις αγωγές αυτές.
Αναγνωρίζει ότι οι εναγόμενοι στην υπό στοιχείο α(με Ε.Α.Κ …../2015) αγωγή, οφείλουν, ο καθένας εις ολόκληρο, να καταβάλουν σε κάθε έναν από τους δύο ενάγοντες αυτής, το ποσό των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής έως την εξόφληση.
Επιβάλλει μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων της ως άνω αγωγής και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, εις βάρος των εναγόμενων, τα οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ.
Αναγνωρίζει ότι ο εναγόμενος στην υπό στοιχείο β(με Ε.Α.Κ …../2015) αγωγή, οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα αυτής, το ποσό των τεσσάρων χιλιάδων (4.000) ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής έως την εξόφληση.
Επιβάλλει μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος της ως άνω αγωγής, και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, εις βάρος του εναγόμενου, τα οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στον Πειραιά στις 30 Απριλίου 2020 και Δηµοσιεύθηκε στις 21 Μαΐου 2020, σε έκτακτη δηµόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, απόντων των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ