Αριθμός Απόφασης 395/2020 - ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΟ

Αριθμός 395/2020

ΤΟ MONOΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Θεόκλητο Καρακατσάνη, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά και από τη Γραμματέα Ε.Τ..

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η κρινόμενη από 13-5-2019 και με Γ.Α.Κ. ….. και Ε.Α.Κ. …../21-5-2019 έφεση της ηττηθείσας στον πρώτο βαθμό εναγομένης κατά της με αριθ. 1.401/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (Τμήμα Ναυτικό – ειδική διαδικασία περιουσιακών διαφορών), η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, επί της από 25-1-2019 και με Γ.Α.Κ. …. και Ε.Α.Κ. ……/31-1-2019 αγωγής της εφεσίβλητης εναντίον της και δέχτηκε αυτήν (αγωγή), έχει ασκηθεί κατά τις νόμιμες διατυπώσεις και εμπρόθεσμα (άρθρα 495, 498, 500, 511, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ. 1, 520 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ), ενόψει του ότι η εκκαλούμενη απόφαση επιδόθηκε στην εναγόμενη – εκκαλούσα, με επιμέλεια της ενάγουσας – εφεσίβλητης, στις 23-4-2019, όπως προκύπτει από την υπ’ αριθ. ……../23-4-2019 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών, με έδρα στο Πρωτοδικείο Αθηνών ………….. που προσκομίζει και επικαλείται η εφεσίβλητη, ενώ η έφεση κατατέθηκε στη Γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου στις 21-5-2019 [βλ. τη με ΓΑΚ ….. και ΕΑΚ ……/21-5-2019 έκθεση κατάθεσης ενδίκου μέσου του γραμματέα του ως άνω Δικαστηρίου (άρθρο 500 Κ.Πολ.Δ.)]. Περαιτέρω, η έφεση αρμόδια καθ’ ύλη και κατά τόπον φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 Κ.Πολ.Δ.) και για το παραδεκτό της καταβλήθηκε από την εκκαλούσα κατά την κατάθεσή της το προβλεπόμενο από τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3 εδάφ. τελευτ. Κ.Πολ.Δ. παράβολο. Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία που εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση (άρθρο 533 παρ.1 Κ.Πολ.Δ.).

Με την ανωτέρω αγωγή η ενάγουσα εξέθεσε ότι, δυνάμει της από 31-12-2002 σύμβασης που υπεγράφη μεταξύ αυτής και της εταιρίας «……………», μίσθωσε από την τελευταία για 40 έτη τον τουριστικό λιμένα (μαρίνα) ….. και κατέστη δικαιούχος των οφειλομένων τελών ελλιμενισμού και λοιπών δικαιωμάτων ως φορέας διαχείρισης της μαρίνας. Ότι κατόπιν της από 22-10-2007 αίτησης / δήλωσης ελλιμενισμού της εναγομένης, της παραχώρησε το δικαίωμα ελλιμενισμού στην ανωτέρω μαρίνα του Ε/Γ-Τ/Ρ σκάφους κυριότητάς της με την ονομασία «Π», με αριθ. νηολογίου Πειραιά ……, έναντι μισθώματος, αποκαλουμένου ως τέλους ελλιμενισμού, το ύψος του οποίου καθορίζονταν από την εκάστοτε υπουργική απόφαση, με τελευταία τη με αριθ. 8990/2010 απόφαση του Υπουργού Τουριστικής Ανάπτυξης (Φ.Ε.Κ. 1172/Β/4-8-2010), ενώ συμφωνήθηκαν και πρόσθετες παροχές υδροδότησης και ηλεκτροδότησης του σκάφους αυτού. Ότι η εναγόμενη, ως μέλος της Ένωσης Πλοιοκτητών Ελληνικών Σκαφών Τουρισμού (Ε.Π.Ε.Σ.Τ.), τιμολογούνταν με βάση το ειδικό εκπτωτικό τιμολόγιο που προέβλεπε για τα μέλη της άνω Ένωσης το από 19-4-2002 Μνημόνιο Συνεργασίας μεταξύ της Ε.Π.Ε.Σ.Τ. και της δικαιοπαρόχου της ενάγουσας εταιρίας «……………..», το οποίο όμως προέβλεπε και έκπτωση από το σχετικό ευεργέτημα για τα μέλη της Ε.Π.Ε.Σ.Τ που θα καθυστερούσαν πέραν του τριμήνου την εξόφληση των οφειλόμενων τελών ελλιμενισμού. Ότι η εναγόμενη, αν και έκανε χρήση της μαρίνας ……… και των συμφωνηθεισών υπηρεσιών υδροδότησης και ηλεκτροδότησης για το άνω σκάφος της, το οποίο εξακολουθεί να είναι αγκυροβολημένο στη θέση που του έχει παραχωρηθεί, καθυστερούσε συστηματικά να της καταβάλει τα οφειλόμενα τέλη και λοιπά έξοδα για τα οποία η ίδια εξέδιδε μηνιαίως τα σχετικά νόμιμα παραστατικά, με αποτέλεσμα η οφειλή της γι’ αυτά να ανέλθει σε 51.574,63 ευρώ στις 21-4-2016, σε 53.790,01 ευρώ στις 23-6-2016 και σε 53.860,69 ευρώ στις 12-10-2016. Ότι σε συνέχεια εγγράφων οχλήσεών της προς την εναγόμενη κατά τις άνω ημερομηνίες για να εξοφλήσει την άνω οφειλή της, επέδωσε προς αυτήν στις 29-11-2016 την από 20-11-2016 εξώδικη δήλωση – διαμαρτυρία, με την οποία, αφού την κάλεσε να εξοφλήσει εντός 15 ημερών την οφειλή της, που ανέρχονταν τότε σε 54.991,02 ευρώ, την ενημέρωσε ότι σε διαφορετική περίπτωση θα έκανε χρήση του σχετικού δικαιώματός της εκ του άρθρου 2 του άνω Μνημονίου και θα τη χρέωνε στο εξής με το κανονικό τιμολόγιο τελών ελλιμενισμού και λοιπών παροχών για τα ελλιμενιζόμενα στη μαρίνα της σκάφη, με βάση το οποίο η σχετική μηνιαία χρέωση για το σκάφος της ανέρχονταν σε 3.770,71 ευρώ, αντί του ισχύοντος γι’ αυτήν μέχρι τότε εκπτωτικού τιμολογίου μέλους της Ε.Π.Ε.Σ.Τ, με βάση το οποίο η σχετική μηνιαία χρέωσή της ανέρχονταν σε 650,00 ευρώ. Ότι η εναγόμενη δεν προχώρησε σε εξόφληση των άνω οφειλών της ούτε μετά την επίδοση προς αυτήν της άνω εξώδικης δήλωσης – διαμαρτυρίας και έτσι από την 1-1-2017, όπως την είχε ενημερώσει, έπαυσε να την τιμολογεί με το άνω εκπτωτικό τιμολόγιο που ίσχυε για τα μέλη της Ε.Π.Ε.Σ.Τ. που ήταν συνεπή στις οικονομικές υποχρεώσεις τους και την τιμολογούσε με το κανονικό τιμολόγιό της για όλα τα σκάφη που ελλιμενίζονταν στη μαρίνα. Ότι στα πλαίσια αυτά, για τις συμφωνηθείσες και παρασχεθείσες υπηρεσίες ελλιμενισμού και λοιπών υπηρεσιών ηλεκτροδότησης και υδροδότησης του άνω σκάφους της εναγομένης εξέδωσε κατά το χρονικό διάστημα από 1-1-2015 έως 31-1-2019 τα ενσωματωμένα στην αγωγή τιμολόγια παροχής υπηρεσιών, συνολικού ποσού 140.934,03 ευρώ, για τα οποία η εναγόμενη της κατέβαλε έναντι το ποσό των 504,83 ευρώ, απομένοντος γι’ αυτά ανεξόφλητου υπόλοιπου 140.429,20 ευρώ. Με βάση το ιστορικό αυτό η ενάγουσα ζήτησε να υποχρεωθεί η εναγόμενη, με απόφαση που θα κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή, να της καταβάλει το άνω ανεξόφλητο υπόλοιπο των 140.934,03 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από τη δήλη ημέρα πληρωμής εκάστου τιμολογίου, άλλως από την επίδοση της αγωγής. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών, η με αριθ. 1401/2019 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (Τμήμα Ναυτικό), η οποία δέχθηκε την αγωγή στο σύνολό της ως βάσιμη κατ’ ουσία και υποχρέωσε την εναγόμενη να καταβάλει στην ενάγουσα το αιτούμενο άνω ποσό, με το νόμιμο τόκο από τη δήλη ημέρα πληρωμής εκάστου τιμολογίου, ενώ κηρύχθηκε και προσωρινά εκτελεστή για ποσό 50.000,00 ευρώ. Κατά της άνω απόφασης παραπονείται η εναγόμενη με την κρινόμενη έφεσή της, έχοντας έννομο προς τούτο συμφέρον ως ηττηθείσα διάδικος, ζητώντας, για τους λόγους που ειδικότερα εκτίθενται στο δικόγραφό της και συνιστούν αιτιάσεις οι οποίες, στο σύνολό τους εκτιμώμενες, ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και σε κακή εκτίμηση των αποδείξεων από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, την παραδοχή της έφεσής της και από πλευράς ουσιαστικής βασιμότητας και την εξαφάνιση της εκκαλουμένης απόφασης, ούτως ώστε ακολούθως, αφού κρατηθεί και εκδικασθεί εξαρχής η υπόθεση, να απορριφθεί η άνω αγωγή στο σύνολό της.

Κατά το άρθρο 404 Α.Κ, ο οφειλέτης μπορεί να υποσχεθεί στο δανειστή ως ποινή χρηματικό ποσό ή κάτι άλλο (ποινική ρήτρα), για την περίπτωση που δεν θα εκπλήρωνε ή που δεν θα εκπλήρωνε προσηκόντως την παροχή. Με τη διάταξη αυτή και τις επόμενες των άρθρων 405 – 409 του ίδιου Κώδικα ρυθμίζεται η γνήσια ποινική ρήτρα, στην οποία εμπεριέχονται δύο αυτοτελείς ενοχές. Μία από την κύρια ενοχή και μία από τη συμφωνία για την ποινική ρήτρα. Αντίθετα, η συνομολόγηση μη γνήσιας ποινικής ρήτρας, που συνιστά υπόσχεση ποινής υπό την αίρεση ορισμένης ενέργειας ή παράλειψης, είναι αυτοτελής σύμβαση που δεν έχει σκοπό την ενίσχυση άλλης (κύριας) σύμβασης (Α.Π. 751/2019, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, κατά το άρθρο 399 Α.Κ, αν στη σύμβαση συνομολογήθηκε ότι ο οφειλέτης που δεν εκπληρώνει την υποχρέωσή του εκπίπτει από τα συμβατικά του δικαιώματα (ρήτρα έκπτωσης), θεωρείται ότι ο δανειστής επιφύλαξε για την περίπτωση αυτή δικαίωμα υπαναχώρησης. Πρόκειται για κανόνα ερμηνευτικό της βούλησης των μερών, ο οποίος όμως είναι ενδοτικού χαρακτήρα (Α.Π. 696/1982, Α.Π. 1484/2009) και μπορεί έτσι να συμφωνηθεί ότι σε περίπτωση αθέτησης της υποχρέωσης του οφειλέτη, η οποία, εν αμφιβολία, πρέπει κατά το άρθρο 397 Α.Κ. να οφείλεται σε υπαιτιότητά του, η έκπτωση δεν θα αφορά όλα τα δικαιώματά του από τη σύμβαση, αλλά ορισμένα μόνον από αυτά (ρήτρα μερικής έκπτωσης) και θα επέρχεται είτε αυτοδικαίως είτε κατόπιν αντίστοιχης μερικής υπαναχώρησης του δανειστή από τη σύμβαση ή ότι δεν θα ενεργεί αναδρομικά, αλλά μόνο για το μέλλον, οπότε θα πρόκειται για καταγγελία της σύμβασης. Σε κάθε περίπτωση, ο επικαλούμενος ότι η συμφωνημένη ρήτρα έκπτωσης του οφειλέτη από τα συμβατικά του δικαιώματα έχει έννοια διαφορετική από αυτήν του άρθρου 399 του Α.Κ, δηλαδή δεν θεμελιώνει δικαίωμα υπαναχώρησης του δανειστή από την όλη σύμβαση, οφείλει να το επικαλεσθεί και να το αποδείξει (Α.Π. 288/2016, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, κατά το άρθρο 281 Α.Κ, η άσκηση του δικαιώματος απαγορεύεται αν υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή ο κοινωνικός ή οικονομικός σκοπός του δικαιώματος. Για να θεωρηθεί η άσκηση δικαιώματος ως καταχρηστική, κατά την διάταξη αυτή θα πρέπει η προφανής υπέρβαση των ορίων που επιβάλλουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή ο κοινωνικός ή ο οικονομικός σκοπός του δικαιώματος, να προκύπτει από την προηγηθείσα συμπεριφορά του δικαιούχου ή από την πραγματική κατάσταση που δημιουργήθηκε ή τις περιστάσεις που μεσολάβησαν ή από άλλα περιστατικά, τα οποία, χωρίς κατά νόμο να εμποδίζουν την γένεση ή να επάγονται την απόσβεση του δικαιώματος, καθιστούν μη ανεκτή την άσκησή του, κατά τις περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις του μέσου κοινωνικού ανθρώπου. Ειδικότερα, στην περίπτωση της μακράς αδράνειας του δικαιούχου, δεν αρκεί κατ’ αρχήν μόνον αυτή, ήτοι η επί μακρόν χρόνο μη άσκηση του δικαιώματος, αλλά υπάρχει τέτοια κατάχρηση μόνον εφόσον συντρέχουν προσθέτως και άλλα περιστατικά που ανάγονται στο ίδιο χρονικό διάστημα και στην όλη συμπεριφορά τόσο του δικαιούχου όσο και του υπόχρεου ο οποίος αποκρούει το δικαίωμα, από τα οποία δημιουργείται στον τελευταίο η εύλογη πεποίθηση ότι δεν πρόκειται να ασκηθεί κατ’ αυτού, εις τρόπον ώστε η, με την μεταγενέστερη άσκηση του δικαιώματος, επιδίωξη ανατροπής της καταστάσεως που έχει δημιουργηθεί υπό ορισμένες ειδικές συνθήκες και έχει διατηρηθεί επί μακρόν χρόνο, επάγεται επαχθείς συνέπειες για τον υπόχρεο (Ολ.Α.Π. 8/2001, Α.Π. 383/2019, Α.Π. 826/2018, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ).

Από την επανεκτίμηση των ένορκων καταθέσεων των μαρτύρων που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και των εγγράφων που με επίκληση προσκομίζουν οι διάδικοι, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η εφεσίβλητη – ενάγουσα συστήθηκε την 6-12-2002 υπό την προηγούμενη επωνυμία της «……….» (………..) …………» και έχει ως ειδικό σκοπό την εκτέλεση εξειδικευμένων λιμενικών εργασιών, έργων αναβάθμισης υποδομών και εγκαταστάσεων του θαλάσσιου και χερσαίου χώρου και έργων ανάπτυξης και αξιοποίησης της χερσαίας ζώνης του Τουριστικού Λιμένα ….., καθώς και την εκμετάλλευση αυτών. Περαιτέρω, την 31η Δεκεμβρίου 2002 υπεγράφη μεταξύ της ενάγουσας και της ανώνυμης εταιρίας «……….» (….., ήδη «………..») Σύμβαση Μίσθωσης και Παραχώρησης Δικαιωμάτων Εκμετάλλευσης Τουριστικού Λιμένα …., δυνάμει της οποίας η πρώτη μίσθωσε για σαράντα (40) έτη τον Τουριστικό Λιμένα (Μαρίνα) ……. Έτσι η ενάγουσα κατέστη φορέας διαχείρισης του άνω Τουριστικού Λιμένα, στον οποίο ελλιμενίζονται ιδιωτικά και επαγγελματικά σκάφη αναψυχής, είναι δε από 1-1-2003 δικαιούχος των οφειλομένων τελών ελλιμενισμού και λοιπών δικαιωμάτων (βλ. σχετ. το άρθρο 1.2 του κατωτέρω αναφερόμενου Ειδικού Κανονισμού Λειτουργίας του άνω Τουριστικού Λιμένα). Για κάθε σκάφος που ελλιμενίζεται στον ανωτέρω τουριστικό λιμένα μισθώνεται μια θέση ελλιμενισμού, για τη χρήση της οποίας υποχρεούται να καταβάλει ο εκάστοτε μισθωτής ως αντάλλαγμα ένα «μίσθωμα», αποκαλούμενο «τέλος ελλιμενισμού», το ύψος του οποίου, έως την 6-4-2014, οριζόταν με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του Φορέα Διαχείρισης και στη συνέχεια τύγχανε έγκρισης με υπουργική απόφαση, ενώ έκτοτε (δηλαδή από την 7-4-2014 και εφεξής) καθορίζεται μόνο με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του Φορέα Διαχείρισης, χωρίς να απαιτείται οποιαδήποτε εγκριτική υπουργική απόφαση [Υποπαράγραφος ΣΤ. 15, παράγραφος 6β’ του Ν. 4254/2014 (Φ.Ε.Κ. 85’/Α/7-4-2014)]. Το Ε/Γ-Τ/Ρ σκάφος «Π», πλοιοκτησίας της εναγομένης, σημαίας ελληνικής, λιμένος νηολογήσεως Πειραιώς, με αριθμό νηολογίου ……, μήκους μεταξύ καθέτων ισάλου 33,60 μέτρων, ολικού μήκους, συμπεριλαμβανομένων των εξεχόντων σημείων, 38,05 μέτρων, πλάτους 7,90 μέτρων, ολικής χωρητικότητας 338 κόρων, βυθίσματος 3,20 μέτρων, έτους ναυπήγησης 1992, ελλιμενίζεται στη Μαρίνα ……….. από τον Οκτώβριο του 2007 μέχρι σήμερα. Ο ελλιμενισμός του στη Μαρίνα ……….. ξεκίνησε δυνάμει της άνω αίτησης – δήλωσης ελλιμενισμού της εναγομένης, η οποία έγινε αποδεκτή από την ενάγουσα και συμφωνήθηκε ο ελλιμενισμός του στην άνω Μαρίνα. Ενόψει δε του ότι η εναγόμενη είναι μέλος της Ένωσης Πλοιοκτητών Ελληνικών Σκαφών Τουρισμού (Ε.Π.Ε.Σ.Τ.), το περιεχόμενο της άνω σύμβασης ελλιμενισμού διαμορφώθηκε και από το από 19-4-2002 Μνημόνιο Συνεργασίας που είχε υπογραφεί μεταξύ Ε.Τ.Α. και Ε.Π.Ε.Σ.Τ, το οποίο προέβλεπε ότι, ειδικά για σκάφη ανήκοντα σε μέλη της Ε.Π.Ε.Σ.Τ, τα καταβαλλόμενα τέλη ελλιμενισμού θα διαμορφώνονταν στο ύψος των τελών ελλιμενισμού της Μαρίνας ……, που ανέρχονταν για το σκάφος «Π» σε ποσό 650,00 ευρώ μηνιαίως. Στο άρθρο 2 του άνω Μνημονίου προβλέπονταν ακόμη ότι τα μέλη της Ε.Π.Ε.Σ.Τ. δικαιούνται με μονομερή γραπτή δήλωσή τους, ένα μήνα προ της παρελεύσεως της συμβάσεως ελλιμενισμού, να παρατείνουν κάθε φορά επί ένα έτος το δικαίωμα ελλιμενισμού του σκάφους τους, καθώς και ότι η καθυστέρηση εξόφλησης των τελών ελλιμενισμού πέραν του τριμήνου θα είχε ως συνέπεια την απώλεια τον δικαιώματος μόνιμου ελλιμενισμού και την εφεξής χρέωση του σκάφους τους χωρίς το ευεργέτημα του εκπτωτικού τιμολογίου. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι, σε εκτέλεση της άνω σύμβασης ελλιμενισμού, η ενάγουσα παρείχε στο άνω σκάφος της εναγομένης υπηρεσίες ελλιμενισμού, ηλεκτροδότησης, υδροδότησης και λοιπών υπηρεσιών, έναντι ανταλλάγματος που καθόριζε η ίδια (ενάγουσα), εκδίδοντας μηνιαίως σχετικά νόμιμα παραστατικά για τις παρεχόμενες υπηρεσίες, σύμφωνα με το εκάστοτε ισχύον τιμολόγιο τελών ελλιμενισμού και λοιπών παροχών για την Μαρίνα ……….., σε συνάρτηση με το προαναφερθέν από 19-4-2002 Μνημόνιο, δυνάμει του οποίου η εναγόμενη απολάμβανε προνομιακού τιμολογίου. Μολονότι όμως η εναγόμενη έκανε χρήση των προαναφερθεισών υπηρεσιών δεν εκπλήρωνε την κύρια υποχρέωσή της για την εμπρόθεσμη καταβολή του συμφωνηθέντος ανταλλάγματος, αλλά κατέβαλε άτακτα διάφορα χρηματικά ποσά για την ανωτέρω αιτία και κατά το χρονικό διάστημα από 1-1-2015 έως 31-1-2019. Σημειωτέον ότι μέχρι την 31-12-2016 η χρέωση των τελών ελλιμενισμού γινόταν με το προβλεπόμενο από το άνω Μνημόνιο Συνεργασίας εκπτωτικό τιμολόγιο (με βάση το οποίο η σχετική μηνιαία χρέωση ανερχόταν στο ποσό των 650,00 ευρώ), ενώ από 1-1-2017 η άνω χρέωση γινόταν με το γενικά ισχύον τιμολόγιο τελών ελλιμενισμού για την Μαρίνα ……….. και ανερχόταν μηνιαίως στο ποσό των 3.770,71 ευρώ. Η εναγόμενη ισχυρίζεται ότι η μεταβολή του τρόπου τιμολόγησης από 1-1-2017 και εντεύθεν είναι παράνομη και αντισυμβατική ελλείψει ειδικής συμφωνίας μεταξύ των μερών ή απόφασης του Δ.Σ. της ενάγουσας περί αναπροσαρμογής της τιμολόγησης. Ο ισχυρισμός της αυτός, τον οποίο προέβαλε πρωτόδικα και τον επαναφέρει με τον τέταρτο λόγο της έφεσής της, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος κατ’ ουσία, δεδομένου ότι το Μνημόνιο που καταρτίστηκε μεταξύ ενάγουσας και Ένωσης Πλοιοκτητών Ελληνικών Σκαφών Τουρισμού (Ε.Π.Ε.Σ.Τ.) επενεργεί και διαμορφώνει το περιεχόμενο της ένδικης σύμβασης ελλιμενισμού, καθώς επιβάλλει ενιαία και ομοιόμορφη εφαρμογή του συγκεκριμένου όρου περί καθορισμού του ανταλλάγματος με την ιδιότητα του μέλους της άνω Ένωσης, με συνέπεια ο ανωτέρω όρος να καταστεί όρος της σύμβασης ελλιμενισμού, χωρίς να απαιτείται κάποια ιδιαίτερη συμφωνία ή απόφαση του Δ.Σ, αφού η μη πλήρωση του όρου αυτού προκύπτει με την πάροδο του ορισθέντος χρονικού διαστήματος υπερημερίας της εναγομένης. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, επομένως, το οποίο, με την εκκαλούμενη απόφασή του, απέρριψε ως αβάσιμο κατ’ ουσία τον ανωτέρω ισχυρισμό της ενάγουσας, χωρίς ειδική αιτιολογία, που συμπληρώνεται με αυτήν της παρούσας, δεν έσφαλε κατ’ αποτέλεσμα ως προς την εφαρμογή του νόμου και την εκτίμηση των αποδείξεων, απορριπτόμενου ως ουσιαστικά αβάσιμου του τέταρτου λόγου της έφεσης με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα. Περαιτέρω, η εναγόμενη ισχυρίζεται ότι η μεταβολή της τιμολόγησης του σκάφους της λόγω της υπερημερίας της στην καταβολή των οφειλόμενων τελών ελλιμενισμού φέρει το χαρακτήρα ποινικής ρήτρας και αιτείται τη μείωση αυτής στο προσήκον μέτρο, το οποίο προσδιορίζει στο ποσό των 10,00 ευρώ μηνιαίως. Ο ισχυρισμός της αυτός, τον οποίο προέβαλε πρωτόδικα και τον επαναφέρει με τον έβδομο λόγο της έφεσής της, είναι απορριπτέος ως μη νόμιμος, διότι, με βάση τα εκτιθέμενα από την ίδια, δεν υπήρξε στο προαναφερθέν Μνημόνιο συμφωνία τιμολόγησής της με το γενικά ισχύον τιμολόγιο τελών ελλιμενισμού για τη Μαρίνα ……….. ως ποινής, αλλά η μεταβολή στην τιμολόγησή της επήλθε λόγω απώλειας προνομίου της που συνέχεται με την ιδιότητά της ως μέλους της Ε.Π.Ε.Σ.Τ. εξαιτίας της αντισυμβατικής συμπεριφοράς που επέδειξε στην εκπλήρωση της κύριας υποχρέωσής της να καταβάλλει το συμβατικό αντάλλαγμα, όπως τούτο είχε προνομιακά διαμορφωθεί με τη σύμπραξη του άνω επαγγελματικού της φορέα. Η συμφωνία όμως αυτή χρέωσης των τελών ελλιμενισμού χωρίς το ευεργέτημα του εκπτωτικού τιμολογίου σε περίπτωση υπερημερίας μέλους της Ε.Π.Ε.Σ.Τ. αποτελεί ρήτρα έκπτωσης από τα συμβατικά δικαιώματα του υπερήμερου μέλους της Ε.Π.Ε.Σ.Τ. κατά τις διατάξεις των άρθρων 361 και 399 Α.Κ. και όχι ποινική ρήτρα κατά την έννοια που εκτέθηκε σε ανωτέρω νομική σκέψη, με αποτέλεσμα να μην τυγχάνουν εφαρμοστέες οι διατάξεις των άρθρων 404 επ. και ιδίως εκείνη του άρθρου 409 Α.Κ. (Μπαλή, Γεν. Ενοχικόν, παρ. 98, Απ. Γεωργιάδη – Μιχ. Σταθόπουλου, αστικός κώδιξ, υπ’ άρθρο 399, παρ. ΙΙ). Συνακόλουθα, απορριπτέο ως μη νόμιμο είναι και το επικουρικό αίτημα της εναγομένης για μείωση στο προσήκον μέτρο της «ποινικής ρήτρας» που συνιστά η μεταβολή της τιμολόγησης των τελών ελλιμενισμού λόγω της υπερημερίας της, ενώ και σε περίπτωση που γινόταν δεκτό ότι η συμφωνηθείσα άνω μεταβολή τιμολόγησης φέρει το χαρακτήρα ποινικής ρήτρας, το άνω αίτημα θα ήταν απορριπτέο ως αόριστο, αφού η εναγόμενη δεν επικαλείται συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που να θεμελιώνουν τη δυσαναλογία της ποινικής ρήτρας σε σχέση με την όλη ενοχική σχέση (Α.Π. 874/2017, Α.Π. 1090/2011, Εφ.Δωδ. 63/2016, Εφ.Αθ. 980/2014, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Δεν έσφαλε, επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφασή του απέρριψε με παρόμοιες αιτιολογίες τη σχετική ένσταση της εναγομένης – εκκαλούσας και τα αντίθετα υποστηριζόμενα από την τελευταία με τον έβδομο λόγο της έφεσής της είναι αβάσιμα και απορριπτέα. Περαιτέρω, η εναγόμενη ισχυρίζεται ότι ο υπολογισμός των ετήσιων τελών ελλιμενισμού του σκάφους της είναι εσφαλμένος, διότι το μήκος του είναι 33,60 μέτρα, σύμφωνα με το από 15-7-1992 έγγραφο εθνικότητας, και, άρα, το εμβαδόν ελλιμενισμού έπρεπε να υπολογιστεί με βάση τη διάσταση αυτή. Ενόψει όμως του ότι η τιμολόγηση γίνεται με βάση το ολικό μήκος του σκάφους (LoA), συν το μέγιστο μήκος των οποιωνδήποτε κινητών ή ακίνητων εξαρτημάτων που προεξέχουν από την πλώρη ή την πρύμνη του, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η εναγόμενη δεν αμφισβητεί ειδικά την ύπαρξη εξεχόντων σημείων στην πλώρη ή την πρύμνη (π.χ. δελφινιέρα, πλατφόρμα, κ.λ.π.), ούτε άλλωστε προσάγεται έγγραφο καταμέτρησης του σκάφους, ή οποιοδήποτε άλλο πιστοποιητικό ή ακόμη και φωτογραφίες από τα οποία να προκύπτει η ύπαρξη ή μη εξεχόντων σημείων, κρίνεται ότι η διάσταση των 33,60 μέτρων, η οποία αναφέρεται και στο από 15-7-1992 έγγραφο εθνικότητας, αντιστοιχεί στο μήκος μεταξύ καθέτων ισάλου, και όχι στο ολικό μήκος (συμπεριλαμβανομένων των εξεχόντων σημείων) που τίθεται ως βάση υπολογισμού για την εξεύρεση του εμβαδού ελλιμενισμού, το οποίο, με σχετική δήλωση της εναγόμενης στην από 22-10-2007 αίτηση – δήλωση ελλιμενισμού, δηλώθηκε σε 38,05 μέτρα, χωρίς έκτοτε και μέχρι τη συζήτηση στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο της επίδικης από 25-1-2019 αγωγής εναντίον της να αμφισβητηθεί από μέρους της. Δεν έσφαλε, επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφασή του απέρριψε με την ίδια αιτιολογία τη σχετική ένσταση της εναγομένης – εκκαλούσας και τα αντίθετα υποστηριζόμενα από την τελευταία με τον τρίτο λόγο της έφεσής της είναι αβάσιμα και απορριπτέα. Ακολούθως, με βάση όσα ανωτέρω εκτέθηκαν σχετικά με την τιμολόγηση των τελών ελλιμενισμού, η ένδικη οφειλή της εναγομένης για το σκάφος της διαμορφώνεται ως εξής: Α) (650 ευρώ ανά μήνα X 24 μήνες =) 15.600,00 ευρώ για το χρονικό διάστημα από 1-1-2015 έως 31-12-2016 και Β) (3.770,71 ευρώ ανά μήνα X 25 μήνες =) 94.267,75 ευρώ για το χρονικό διάστημα από 1-1-2017 έως 31-1-2019, δηλαδή για την παραπάνω αιτία οφείλεται συνολικά στην ενάγουσα το ποσό των (15.600,00 +94.267,75=) 109.867,75 ευρώ. Πλέον του παραπάνω ποσού οφείλεται στην ενάγουσα και το ποσό των 375,75 ευρώ μηνιαίως για το χρονικό διάστημα από 1-1-2015 έως 31-1-2019, ήτοι το συνολικό ποσό των (375,75 ευρώ X 49,00 =) 18.411,75 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί σε πάγια τέλη παρεχόμενων υπηρεσιών, που περιλαμβάνουν υπηρεσίες φύλαξης (security), τεχνικής υποστήριξης, διαχείρισης αποβλήτων, πετρελαιοειδών και λυμάτων, πρόσδεσης με σκάφος και βοήθεια χρήσης με ειδικό σκάφος. Ως προς τον υπολογισμό των ως άνω πάγιων τελών υπηρεσιών, για τα οποία δεν ισχύει κάποιο ειδικό εκπτωτικό τιμολόγιο, η ενάγουσα εφάρμοσε το γενικό τιμολόγιο, όπως αυτό καθορίσθηκε με βάση τον τιμοκατάλογο του Τουριστικού Λιμένα ……….., που εγκρίθηκε με την Υ.Α. 8990/21-7-2010 του Υφυπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού (Φ.Ε.Κ. Β’ 1172/4-8-2010). Με βάση τον παραπάνω τιμοκατάλογο η τιμολόγηση των μηνιαίων πάγιων τελών υπηρεσιών γίνεται με βάση το εμβαδόν ελλιμενισμού του σκάφους, δηλαδή το γινόμενο του ολικού μήκους (LoΑ) του σκάφους επί το μέγιστο πλάτος του (Bm), το οποίο εν προκειμένω ανέρχεται σε (38,05 μ. μήκους Χ 7,90 μ. πλάτους) 300,595 τ.μ, προσαυξημένο προς 1,25 ευρώ ανά τ.μ (300,595 X 1,25 = 375,75). Θέμα μη οφειλής των μηνιαίων παγίων τελών υπηρεσιών επειδή δεν προβλέπονται στο άνω Μνημόνιο για τα σκάφη μελών της Ε.Π.Ε.Σ.Τ. αβάσιμα τίθεται από την εναγόμενη, αφού αυτή δεν αρνείται ότι κατά το επίδικο χρονικό διάστημα το σκάφος της έκανε χρήση της μαρίνας της ενάγουσας και ταυτόχρονα αποδέχεται τις χρεώσεις της τελευταίας για κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος και ύδατος, οι οποίες επίσης δεν προβλέπονται στο ανωτέρω Μνημόνιο. Δεν έσφαλε, επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφασή του απέρριψε με την ίδια αιτιολογία τον άνω ισχυρισμό της εναγομένης – εκκαλούσας και τα αντίθετα υποστηριζόμενα από την τελευταία με τον πέμπτο λόγο της έφεσής της είναι αβάσιμα και απορριπτέα. Περαιτέρω, για το επίδικο χρονικό διάστημα η εναγόμενη οφείλει στην ενάγουσα το συνολικό ποσό των (21,01 ευρώ ανά μήνα X 49 μήνες =) 1.029,49 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί σε πάγια τέλη ηλεκτρικής σύνδεσης, σύμφωνα με τον Πίνακα 2 του παραπάνω τιμοκαταλόγου, που εγκρίθηκε με την προαναφερόμενη Υ.Α. 8990/21-7-2010. Επιπλέον, η εναγόμενη οφείλει στην ενάγουσα το συνολικό ποσό των (161,04 + 154,22 + 168,30 + 129,36 + 1.011,78 + 513,48 + 507,10 + 300,30 + 133,54 + 110,66 + 91,30 + 19,80 + 35,42 + 55,88 + 45,98 + 67,98 + 220,22 + 166,98 + 163,46 + 61,38 + 116,60 + 138,82 + 143,66 + 145,20 + 124,96 + 110,66 + 122,98 + 55,88 + 72,38 + 31,68 + 104,94 + 93,72 + 63,14 + 138,82 + 107,58 + 137,50 + 107,58 + 111,76 + 113,30 + 119,46 + 157,96 + 20,02 + 144,76 + 43,78 + 31,02 + 126,50 =) 6.802,84 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί σε δαπάνη κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, με βάση τον Πίνακα 2 του παραπάνω αναφερόμενου τιμοκαταλόγου, όπως τα επιμέρους ποσά αναλύονται στα προσαγόμενα από την ενάγουσα τιμολόγια παροχής υπηρεσιών και δη: α) για κατανάλωση ρεύματος από 1-1-2015 έως 30-1-2015 το ποσό των (732 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 161,04 ευρώ, β) για κατανάλωση ρεύματος από 31-1-2015 έως 27-2-2015 το ποσό των (701 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 154,22 ευρώ, γ) για κατανάλωση ρεύματος από 28-2-2015 έως 31-3-2015 το ποσό των (765 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 168,30 ευρώ, δ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-4-2015 έως 30-4-2015 το ποσό των (588 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 129,36 ευρώ, ε) για κατανάλωση ρεύματος από 27-6-2015 έως 31-7-2015 το ποσό των (4.599 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh=) 1.011,78 ευρώ, στ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-8-2015 έως 31-8-2015 το ποσό των (2.334 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 513,48 ευρώ, ζ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-9-2015 έως 30-9-2015 το ποσό των (2.305 Κwh X 0,22 ευρώ ανά ΚwΗ =) 507,10 ευρώ, η) για κατανάλωση ρεύματος από 1-10-2015 έως 30-10-2015 το ποσό των (1.365 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 300,30 ευρώ, θ) για κατανάλωση ρεύματος από 31-10-2015 έως 30-11-2015 το ποσό των (607 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 133,54 ευρώ, ι) για κατανάλωση ρεύματος από 1-12-2015 έως 31-12-2015 το ποσό των (503 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 110,66 ευρώ, ια) για κατανάλωση ρεύματος από 1-1-2016 έως 31-1-2016 το ποσό των (415 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 91,30 ευρώ, ιβ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-2-2016 έως 29-2-2016 το ποσό των (90 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 19,80 ευρώ, ιγ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-3-2016 έως 31-3-2016 το ποσό των (161 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 35,42 ευρώ, ιδ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-4-2016 έως 28-4-2016 το ποσό των (254 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 55,88 ευρώ, ιε) για κατανάλωση ρεύματος από 29-4-2016 έως 29-5-2016 το ποσό των (209 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 45,98 ευρώ, ιστ) για κατανάλωση ρεύματος από 30-5-2016 έως 30-6-2016 το ποσό των (309 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 67,98 ευρώ, ιζ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-7-2016 έως 29-7-2016 το ποσό των (1.001 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 220,22 ευρώ, ιη) για κατανάλωση ρεύματος από 30-7-2016 έως 31-8-2016 το ποσό των (759 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 166,98 ευρώ, ιθ) για κατανάλωση ρεύματος από 30-7-2016 έως 30-8-2016 το ποσό των (759 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 166,98 ευρώ, ιζ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-9-2016 έως 30-9-2016 το ποσό των (743 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 163,46 ευρώ, ιη) για κατανάλωση ρεύματος από 1-10-2016 έως 31-10-2016 το ποσό των (279 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 61,38 ευρώ, ιθ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-11-2016 έως 30-11-2016 το ποσό των (530 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 116,60 ευρώ, ιια) για κατανάλωση ρεύματος από 1-12-2016 έως 30-12-2016 το ποσό των (631 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 138,82 ευρώ, ιιβ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-12-2016 έως 30-12-2016 το ποσό των (631 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 138,82 ευρώ, ιιγ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-1-2017 έως 31-1-2017 το ποσό των (653 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 143,66 ευρώ, ιιδ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-2-2017 έως 28-2-2017 το ποσό των (660 Κwh Χ 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 145,20 ευρώ, ιιε) για κατανάλωση ρεύματος από 1-3-2017 έως 31-3-2017 το ποσό των (568 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 124,96 ευρώ, ιιστ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-4-2017 έως 28-4-2017 το ποσό των (503 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 110,66 ευρώ, ιιζ) για κατανάλωση ρεύματος από 29-4-2017 έως 31-5-2017 το ποσό των (559 Κwh 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 122,98 ευρώ, ιιθ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-6-2017 έως 30-6-2017 το ποσό των (254 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 55,88 ευρώ, ιιια) για κατανάλωση ρεύματος από 1-7-2017 έως 31-7-2017 το ποσό των (329 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 72,38 ευρώ, ιιιβ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-8-2017 έως 31-8-2017 το ποσό των (144 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 31,68 ευρώ, ιιιγ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-9-2017 έως 29-9-2017 το ποσό των (477 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =] 104,94 ευρώ, ιιιδ) για κατανάλωση ρεύματος από 30-9-2017 έως 31-10-2017 το ποσό των (426 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 93,72 ευρώ, ιιιε) για κατανάλωση ρεύματος από 1-11-2017 έως 30-11-2017 το ποσό των (287 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =] 63,14 ευρώ, ιιιστ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-12-2017 έως 31-12-2017 το ποσό των (631 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 138,82 ευρώ, ιιιζ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-1-2018 έως 31-1-2018 το ποσό των (489 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 107,58 ευρώ, ιιιη) για κατανάλωση ρεύματος από 1-2-2018 έως 28-2-2018 το ποσό των (625 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 137,50 ευρώ, ιιιθ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-3-2018 έως 30-3-2018 το ποσό των (489 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 107,58 ευρώ, ιιιια) για κατανάλωση ρεύματος από 31-3-2018 έως 30-4-2018 το ποσό των (508 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 111,76 ευρώ, ιιιιβ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-5-2018 έως 31-5-2018 το ποσό των (515 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 113,30 ευρώ, ιιιιγ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-6-2018 έως 30-6-2018 το ποσό των (543 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 119,46 ευρώ, ιιιδ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-7-2018 έως 31-7-2018 το ποσό των (718 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 157,96 ευρώ, ιιιιε) για κατανάλωση ρεύματος από 1-8-2018 έως 31-8-2018 το ποσό των (91 Κwh 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 20,02 ευρώ, ιιιιστ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-9-2018 έως 30-9-2018 το ποσό των (658 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 144,76 ευρώ, ιιιιζ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-10-2018 έως 31-10-2018 το ποσό των (199 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 43,78 ευρώ, ιιιιθ) για κατανάλωση ρεύματος από 1-11-2018 έως 30-11-2018 το ποσό των (141 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 31,02 ευρώ, και ιιιιια) για κατανάλωση ρεύματος από 1-12-2018 έως 31-12-2018 το ποσό των (575 Κwh X 0,22 ευρώ ανά Κwh =) 126,50 ευρώ. Περαιτέρω, η εναγόμενη οφείλει στην ενάγουσα και το συνολικό ποσό των (5,00 + 5,00 + 15,00 + 150,00 + 80,00 + 80,00 + 40,00 + 5,00 + 5,00 + 5,00 + 5,00 + 10,00 + 10,00 + 5,00 + 65,00 + 170,00 + 25,00 + 10,00 + 5,00 + 5,00 + 5,00 + 5,00 + 5,00 + 5,00 + 5,00=) 725,00 ευρώ, που αντιστοιχεί σε δαπάνη κατανάλωσης νερού κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, με βάση τον Πίνακα 2 του παραπάνω αναφερόμενου τιμοκαταλόγου, όπως τα επιμέρους ποσά αναλύονται στα προσαγόμενα από την ενάγουσα τιμολόγια παροχής υπηρεσιών ως εξής: α) για κατανάλωση νερού από 31-1-2015 έως 27-2-2015 το ποσό των (1 κ.μ. X 5 ευρώ ανά κ.μ. =) 5,00 ευρώ, β) για κατανάλωση νερού από 28-2-2015 έως 31-3-2015 το ποσό των (1 κ.μ. X 5 ευρώ ανά κ.μ. =) 5,00 ευρώ, γ) για κατανάλωση νερού από 1-6-2015 έως 26-6-2015 το ποσό των (3 κ.μ. X 5 ευρώ ανά κ.μ. =) 15,00 ευρώ, δ) για κατανάλωση νερού από 27-6-2015 έως 31-7-2015 το ποσό των (30 κ.μ. X 5,00 ευρώ ανά κ.μ. =) 150,00 ευρώ, ε) για κατανάλωση νερού από 1-8-2015 έως 31-8-2015 το ποσό των (16 κ.μ. X 5,00 ευρώ ανά κ.μ. =) 80,00 ευρώ, στ) για κατανάλωση νερού από 1-9-2015 έως 30-9-2015 το ποσό των (16 κ.μ. X 5,00 ευρώ ανά κ,μ. =) 80,00 ευρώ, ζ) για κατανάλωση νερού από 1-10-2015 έως 30-10-2015 το ποσό των (8 κ,μ. X 5,00 ευρώ ανά κ.μ. =) 40,00 ευρώ, η) για κατανάλωση νερού από 31-10-2015 έως 30-11-2015 το ποσό των (1 κ.μ.. X 5,00 ευρώ ανά κ.μ. =) 5,00 ευρώ, η) για κατανάλωση νερού από 1-1-2016 έως 31-1-2016 το ποσό των (1 κ,μ. X 5,00 ευρώ ανά κ.μ. =) 5,00 ευρώ, θ) για κατανάλωση νερού από 1-2-2016 έως 29-2-2016 το ποσό των (1 κ.μ. X 5,00 ευρώ ανά κ.μ. =) 5,00 ευρώ, ι) για κατανάλωση νερού από 1-3-2016 έως 31-3-2016 το ποσό των (1 κ,μ. X 5,00 ευρώ ανά κ.μ. =) 5,00 ευρώ, ια) για κατανάλωση νερού από 1-4-2016 έως 29-4-2016 το ποσό των (2 κ.μ. X 5,00 ευρώ ανά κ.μ. =) 10,00 ευρώ, ιβ) για κατανάλωση νερού από 29-4-2016 έως 29-5-2016 το ποσό των (2 κ.μ. X 5,00 ευρώ ανά κ.μ. =) 10,00 ευρώ, ιγ) για κατανάλωση νερού από 30-5-2016 έως 30-6-2016 το ποσό των (1 κ.μ. X 5,00 ευρώ ανά κ.μ. =) 5,00 ευρώ, ιδ) για κατανάλωση νερού από 1-7-2016 έως 29-7-2016 το ποσό των (13 κ.μ. ευρώ ανά κ.μ. Χ 5,00 ευρώ ανά κ.μ.=) 65,00 ευρώ, ιε) για κατανάλωση νερού από 30-7-2016 έως 31-8-2016 το ποσό των (34 κ.μ. X 5,00 ευρώ ανά κ.μ. =) 170,00 ευρώ, ιστ) για κατανάλωση νερού από 1-9-2016 έως 30-9-2016 το ποσό των (5 κ.μ. X 5,00 ευρώ ανά κ.μ. =) 25,00 ευρώ, ιζ) για κατανάλωση νερού από 1-10-2016 έως 31-10-2016 το ποσό των (2 κ.μ. X 5,00 ευρώ ανά κ.μ. =) 10,00 ευρώ, ιη) για κατανάλωση νερού από 1-12-2016 έως 30-12-2016 το ποσό των (1 κ.μ. X 5,00 ευρώ ανά κ.μ. =) 5,00 ευρώ, ιθ) για κατανάλωση νερού από 1-1-2017 έως 31-1-2017 το ποσό των (1 κ.μ. X 5,00 ευρώ ανά κ.μ. =] 5,00 ευρώ, αα) για κατανάλωση νερού από 1-2-2017 έως 28-2-2017 το ποσό των (1 κ.μ. X 5,00 ευρώ ανά κ.μ. =) 5,00 ευρώ, ιιβ) για κατανάλωση νερού από 1-3-2017 έως 31-3-2017 το ποσό των (1 κ.μ. X 5,00 ευρώ ανά κ.μ. =) 5,00 ευρώ, ιιγ) για κατανάλωση νερού από 1-8-2017 έως 31-8-2017 το ποσό των (1 κ.μ. X 5,00 ευρώ ανά κ.μ. =) 5,00 ευρώ, ιιδ) για κατανάλωση νερού από 30-9-2017 έως 31-10-2017 το ποσό των (1 κ,μ. X 5,00 ευρώ ανά κ.μ. =) 5,00 ευρώ, και ιιε) για κατανάλωση νερού από 1-10-2017 έως 31-10-2017 το ποσό των (1 κ.μ. X 5,00 ευρώ ανά κ.μ. =) 5,00 ευρώ. Σημειωτέον ότι η τιμή μονάδος για την κατανάλωση ρεύματος και νερού προκύπτει από τον παραπάνω αναφερόμενο τιμοκατάλογο, ο οποίος εγκρίθηκε με την προαναφερόμενη Υ.Α. 8990/21-7-2010, όπου στον πίνακα 2 αναφέρεται ότι η χρέωση για κατανάλωση νερού γίνεται σύμφωνα με το τιμολόγιο της Ε.Υ.Δ.Α.Π, προσαυξημένο κατά 80% και η χρέωση για κατανάλωση ρεύματος γίνεται σύμφωνα με το τιμολόγιο της Δ.Ε.Η, προσαυξημένο κατά 75%. Σημειωτέον επίσης, αναφορικά με τις μονάδες ρεύματος και νερού που καταναλώθηκαν από το σκάφος της εναγομένης, ότι κάθε μήνα υπάλληλοι της ενάγουσας προέβαιναν σε λήψη και καταγραφή των σχετικών ενδείξεων του αντίστοιχου μετρητή που βρίσκεται στη θέση ελλιμενισμού και με βάση τις ενδείξεις αυτές γίνονταν η εν λόγω τιμολόγηση, όπως κατέθεσε και η μάρτυρας απόδειξης. Τέλος, η εναγόμενη βαρύνεται και με το ποσό των 12,19 ευρώ, το οποίο αποτελεί δαπάνη για μία κάρτα εισόδου. Κατόπιν όλων αυτών, το συνολικό ποσό οφειλής της εναγομένης για τις παραπάνω αιτίες ανέρχεται σε (109.867,75 ευρώ για τέλη ελλιμενισμού + 18.411,75 ευρώ για πάγια τέλη + 1.029,49 ευρώ για πάγια ηλεκτρικής σύνδεσης + 6.802,84 ευρώ για κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος + 725,00 ευρώ για κατανάλωση νερού + 12,19 ευρώ για κάρτα εισόδου=) 136.849,02 ευρώ, σύμφωνα με τα κατωτέρω τιμολόγια παροχής υπηρεσιών που εκδόθηκαν σχετικά από την ενάγουσα: 1) Υπ’ αριθ. …/19-1-2015 τιμολόγιο, ποσού 1.046,76 ευρώ, 2) Υπ’ αριθ. …/3-2-2015 τιμολόγιο, ποσού 1.207,80 ευρώ, 3) Υπ’ αριθ. …./3-3-2015 τιμολόγιο, ποσού 1.205,98 ευρώ, 4) Υπ’ αριθ. …./2-4-2015 τιμολόγιο, ποσού 1.220,06 ευρώ, 5) Υπ’ αριθ. …/6-5-2015 τιμολόγιο, ποσού 1.176,12 ευρώ, 6) Υπ’ αριθ. …./5-6-2015 τιμολόγιο, ποσού 1.046,76 ευρώ, 7) Υπ’ αριθ. …./7-7-2015 τιμολόγιο, ποσού 1.061,76 ευρώ, 8) Υπ’ αριθ. …./6-8-2015 τιμολόγιο, ποσού 2.208,54 ευρώ, 9) Υπ’ αριθ. …./4-9-2015 τιμολόγιο, ποσού 1.640,24 ευρώ, 10) Υπ’ αριθ. …/6-10-2015 τιμολόγιο, ποσού 1.633,86 ευρώ, 11) Υπ’ αριθ. …../5-11-2015 τιμολόγιο, ποσού 1.387,06 ευρώ, 12) Υπ’ αριθ. …./3-12-2015 τιμολόγιο, ποσού 1.185,30 ευρώ, 13) Υπ’ αριθ. …./31-12-2015 τιμολόγιο, ποσού 110,66 ευρώ, 14) Υπ’ αριθ. …./20-1-2016 τιμολόγιο, ποσού 1.046,76 ευρώ, 15) Υπ’ αριθ. …../3-2-2016 τιμολόγιο, ποσού 1.143,06 ευρώ, 16) Υπ’ αριθ. …../3-3-2016 τιμολόγιο, ποσού 1.071,56 ευρώ, 17) Υπ’ αριθ. …../4-4-2016 τιμολόγιο, ποσού 1.087,18 ευρώ, 18) Υπ’’ αριθ. …../6-5-2016 τιμολόγιο, ποσού 1.112,64 ευρώ, 19) Υπ’ αριθ. …../31-5-2016 τιμολόγιο, ποσού 55,98 ευρώ, 20) Υπ’ αριθ. …/14-6-2016 τιμολόγιο, ποσού 1.046,76 ευρώ, 21) Υπ’ αριθ. …/5-7-2016 τιμολόγιο, ποσού 1.119,74 ευρώ, 22) Υπ’ αριθ. …/3-8-2016 τιμολόγιο, ποσού 1.331,98 ευρώ, 23) Υπ’ αριθ. …/2-9-2016 τιμολόγιο, ποσού 1.383,74 ευρώ, 24) Υπ’ αριθ. …./5-10-2016 τιμολόγιο, ποσού 1.235,22 ευρώ, 25) Υπ’ αριθ. …/2-11-2016 τιμολόγιο, ποσού 1.130,33 ευρώ, 26) Υπ’ αριθ. …./5-12-2016 τιμολόγιο, ποσού 1.163,36 ευρώ, 27) Υπ’ αριθ. …./31-12-2016 τιμολόγιο, ποσού 143,82 ευρώ, 28) Υπ’ αριθ. …/23-1-2017 τιμολόγιο, ποσού 4.167,47 ευρώ, 29) Υπ’ αριθ. …/6-2-2017 τιμολόγιο, ποσού 4.316,13 ευρώ, 30) Υπ’ αριθ. …/7-3-2017 τιμολόγιο, ποσού 4.317,67 ευρώ, 31) Υπ’ αριθ. …/5-4-2017 τιμολόγιο, ποσού 4.297,43 ευρώ, 32) Υπ’ …/4-5-2017 τιμολόγιο, ποσού 4.278,13 ευρώ, 33) Υπ’ αριθ. …/6-6-2017 τιμολόγιο, ποσού 4.290,45 ευρώ, 34) Υπ’ αριθ. …/5-7-2017 τιμολόγιο, ποσού 4.223,35 ευρώ, 34) Υπ’ αριθ. …../3-8-2017 τιμολόγιο, ποσού 4.239,85 ευρώ, 35) Υπ’ αριθ. …./6-9-2017 τιμολόγιο, ποσού 4.204,15 ευρώ, 36) Υπ’ αριθ. ../4-10-2017 τιμολόγιο, ποσού 4.272,41 ευρώ, 37) Υπ’ αριθ. ../3-11-2017 τιμολόγιο, ποσού 4.266,19 ευρώ, 38) Υπ’ αριθ. ../6-12-2017 τιμολόγιο, ποσού 4.230,61 ευρώ, 39) Υπ’ αριθ. ../31-12-2017 τιμολόγιο, ποσού 138,82 ευρώ, 40) Υπ’ αριθ. ../17-1-2018 τιμολόγιο, ποσού 4.167,47 ευρώ, 41) Υπ’ αριθ. …/5-2-2018 τιμολόγιο, ποσού 4.275,05 ευρώ, 42) Υπ’ αριθ. …./5-3-2018 τιμολόγιο, ποσού 4.304,97 ευρώ, 43) Υπ’ αριθ. …../3-4-2018 τιμολόγιο, ποσού 4.275,05 ευρώ, 44) Υπ’ αριθ. …../4-5-2018 τιμολόγιο, ποσού 4.279,23 ευρώ, 45) Υπ’ αριθ. …../7-6-2018 τιμολόγιο, ποσού 4.280,77 ευρώ, 46) Υπ’ αριθ. …../5-7-2018 τιμολόγιο, ποσού 4.286,93 ευρώ, 47) Υπ’ αριθ. ……/6-8-2018 τιμολόγιο, ποσού 4.325,43 ευρώ, 48) Υπ’ αριθ. …../6-9-2018 τιμολόγιο, ποσού 4.187,49 ευρώ, 49) Υπ’ αριθ. …../31-10-2018 τιμολόγιο, ποσού 5.347,16 ευρώ, 50) Υπ’ αριθ. ……/6-11-2018 τιμολόγιο, ποσού 5.228,15 ευρώ, 51) Υπ’ αριθ. …../5-12-2018 τιμολόγιο, ποσού 5.206,12 ευρώ, 52) Υπ’ αριθ. …../31-12-2018 τιμολόγιο, ποσού 156,86 ευρώ, και 53) Υπ’ αριθ. …./22-1-2019 τιμολόγιο, ποσού 5.167,66 ευρώ, ήτοι συνολικού ποσού 140.934,03 ευρώ. Επί των προαναφερόμενων υπ’ αριθ. …/31-10-2018, …../6-11-2018, …/5-12-2018, …/31-12-2018 και …/22-1-2019 τιμολογίων διευκρινίζεται ότι συμπεριλαμβάνεται Φ.Π.Α. 24% συνολικού ποσού (1.034,93 + 1.011,90 + 1.007,63 + 30,36 + 1.000,19 =) 4.085,01 ευρώ, διότι, όπως προέκυψε από την κατάθεση της μάρτυρος απόδειξης και δεν αμφισβητείται ειδικά από την εναγόμενη, από τον Οκτώβριο έτους 2018 η εναγόμενη απώλεσε το προνόμιο της απαλλαγής από τον Φ.Π.Α, λόγω μη έκδοσης πιστοποιητικού διενέργειας πλόων ανοικτής θάλασσας από τη Δ.Ο.Υ. πλοίων. Από το ανωτέρω ποσό των 140.934,03 ευρώ – κατόπιν αφαίρεσης του ποσού των 504,83 ευρώ, λόγω μερικής καταβολής της εναγομένης, η οποία, κατά το άρθρο 422 εδ. β’ Α.Κ, καταλογίσθηκε από την ενάγουσα στο αρχαιότερο χρέος προς αυτή, δηλαδή στην οφειλή από το υπ’ αριθ. ………/19-1-2015 τιμολόγιο ποσού 1.046,76 ευρώ – η εναγόμενη εξακολουθεί οφείλει υπόλοιπο (140.934,03 – 504,83 =) 140.429,20 ευρώ. Περαιτέρω, δεν αποδείχθηκε ο ισχυρισμός της εναγομένης, που υποβλήθηκε με τις πρωτόδικες προτάσεις της και επαναφέρεται με το δεύτερο λόγο της έφεσής της, ότι η μοναδική οφειλή που είχε προς την ενάγουσα για τέλη ελλιμενισμού του άνω σκάφους της αφορά τα ένδικα τιμολόγια συνολικού ποσού 140.934,03 ευρώ που εκδόθηκαν κατά το χρονικό διάστημα από 1-1-2015 μέχρι 31-12-2018, καθώς και ότι κατά το αμέσως ανωτέρω χρονικό διάστημα εξόφλησε επιπλέον ποσό 43.933,29 ευρώ της οφειλής της αυτής με τραπεζικά εμβάσματα προς την ενάγουσα της ίδιας, της …………. και του ……… (γονέων του μοναδικού εταίρου της ……..) και της εταιρίας …………, ποσών 5.000,00 ευρώ, 3.000,00 ευρώ, 3.000,00 ευρώ, 3.000,00 ευρώ, 2.000,00 ευρώ, 3.100,00 ευρώ, 3.000,00 ευρώ, 2.000,00 ευρώ, 3.000,00 ευρώ, 2.000,00 ευρώ, 5.000,00 ευρώ, 2.500,00 ευρώ, 2.336,29 ευρώ και 5.000,00 ευρώ, ως συνομολογείται από την ενάγουσα. Και τούτο διότι, ναι μεν αποδεικνύεται ότι κατά το άνω χρονικό διάστημα η εναγόμενη κατέβαλε στην ενάγουσα στις 16-1-2015 ποσό 6.702,53 ευρώ, στις 22-5-2015 ποσό 2.333,29 ευρώ, στις 18-12-2015 ποσό 5.000,00 ευρώ, στις 11-7-2016 ποσό 5.000,00 ευρώ, στις 12-1-2017 ποσό 3.000,00 ευρώ, στις 4-4-2017 ποσό 3.000,00 ευρώ, στις 5-5-2017 ποσό 3.000,00 ευρώ, στις 12-6-2017 ποσό 2.000,00 ευρώ, στις 27-6-2017 ποσό 2.500,00 ευρώ, στις 7-8-2017 ποσό 3.100,00 ευρώ, στις 18-5-2018 ποσό 3.000,00 ευρώ, στις 18-6-2018 ποσό 3.000,00 ευρώ, στις 30-8-2018 ποσό 2.000,00 ευρώ και στις 11-12-2018 ποσό 2.000,00 ευρώ, ήτοι συνολικά 45.635,82 ευρώ, ως πράγματι συνομολογείται από την ενάγουσα με την προσθήκη των πρωτόδικων προτάσεών της καθώς και με τις προτάσεις της ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, πλην όμως αποδεικνύεται περαιτέρω ότι τα ανωτέρω ποσά κατέβαλε η εναγόμενη στην ενάγουσα όχι σε εξόφληση των επίδικων τιμολογίων, αλλά έναντι των συσσωρευμένων μέχρι τότε οφειλών της προς την ενάγουσα από προηγούμενα ανεξόφλητα τιμολόγια τελών ελλιμενισμού του σκάφους της, ενόψει του ότι κατά τις ανωτέρω καταβολές η εναγόμενη δεν καθόριζε κάθε φορά το εξοφλητέο τιμολόγιο, με συνέπεια η ενάγουσα, ασκώντας σχετικό δικαίωμά της εκ του άρθρου 422 Α.Κ, να πιστώνει το καταβαλλόμενο ποσό στην καρτέλα της εναγομένης έναντι της παλαιότερης ληξιπρόθεσμης οφειλής της [βλ. περί των ανωτέρω ιδίως την καρτέλα πελάτη της εναγομένης στα πλαίσια απλού δοσοληπτικού λογαριασμού που τηρούσε γι’ αυτήν η ενάγουσα, την οποία (καρτέλα) προσκόμισε με επίκληση η τελευταία με τις πρωτόδικες προτάσεις της (σύμφωνα με την οποία η συνολική οφειλή της εναγομένης ανέρχονταν στις 31-12-2011 σε 24.538,26 ευρώ, στις 31-12-2012 σε 32.075,31 ευρώ, στις 2-12-2-13 σε 41.523,20 ευρώ και στις 31-12-2014 σε 45.130,99 ευρώ), σε συνδυασμό και με τις καταθέσεις των μαρτύρων απόδειξης και ανταπόδειξης, οι οποίες κατέθεσαν ότι οι καταβολές της εναγομένης γίνονταν «έναντι» και επιπλέον την κατάθεση της μάρτυρος απόδειξης, κατά την οποία τα εκάστοτε καταβαλλόμενα ποσά φέρονται σε πίστωση της αρχαιότερης χρονικά οφειλής της εναγομένης, σύμφωνα και με τη σχετική διάταξη περί καταλογισμού του άρθρου 422 Α.Κ.]. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι στην άνω καρτέλα πελάτη για την εναγόμενη η πρώτη εγγραφή εμφαίνεται με ημερομηνία 31-12-2011 και αποτελεί μεταφορά υπολοίπου ανεξόφλητου κονδυλίου από προηγούμενα έτη, όπως φαίνεται στη δεύτερη στήλη της με τίτλο «ΤΥΠΟΣ / ΣΕΙΡΑ / ΑΡ», όπου στην εγγραφή της πρώτης σειράς αναφέρεται «Απ.Χρ.», δηλαδή απογραφή χρήσης. Είναι ακόμη αξιοπρόσεκτο ότι στην άνω καρτέλα τα ανεξόφλητα υπόλοιπα του σκάφους της εναγομένης, τα οποία προέρχονταν από προηγούμενες του έτους 2011 χρήσεις, μεταφέρονται λογιστικά ως χρεωστικά υπόλοιπα, ότι σε κανένα άλλο σημείο της καρτέλας δεν απαντά η συντομογραφία «Απ.Χρ.» και ότι σε όλες τις υπόλοιπες εγγραφές της καρτέλας γίνεται χρήση των συντομογραφιών «ΤΠΥ», ήτοι Τιμολόγιο Παροχής Υπηρεσιών ή «ΑΕΙΣ», ήτοι απόδειξη είσπραξης. Προσέτι, επισημαίνεται ότι με την έφεσή της η εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα επιφυλάχθηκε μεν να προτείνει ως πλαστή την άνω καρτέλα πελάτη κατά τη συζήτηση της έφεσης, κατονομάζοντας τον πλαστογράφο, προτείνοντας μάρτυρες και προσάγοντας αποδεικτικά στοιχεία για την πλαστότητα, πλην όμως στη συνέχεια δεν έπραξε τούτο και επομένως ο σχετικός ισχυρισμός της προβάλλεται απαράδεκτα (άρθρο 463 Κ.Πολ.Δ, Ολ.Α.Π. 23/1999, Α.Π. 622/2018, Α.Π. 738/2006, Εφ.Θεσ. 2655/2019, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ), ενώ και σε περίπτωση που ο ισχυρισμός αυτός ήθελε αξιολογηθεί ως αμφισβήτηση της γνησιότητας της άνω καρτέλας και δη της προέλευσής της από την ενάγουσα, αποδεικνύεται αβάσιμος, αφού η γνησιότητά της αποδεικνύεται από την εφεσίβλητη με την προσκομιδή νέας εκτύπωσης αυτής, που είναι ταυτόσημη με την αρχική και αναφέρει ρητά ότι αποτελεί «ακριβή εκτύπωση». Η άνω κρίση του Δικαστηρίου ενισχύεται και εκ του ότι η εναγόμενη δεν διαμαρτυρήθηκε για την επιδοθείσα σ’ αυτήν στις 29-11-2016 από 20-11-2016 εξώδικη δήλωση της ενάγουσας, με την οποία η τελευταία επικαλέστηκε οφειλή τελών ελλιμενισμού για το άνω σκάφος της εναγομένης ποσού 54.991,02 ευρώ, η οποία διαμορφώθηκε μετά από συνυπολογισμό των έως τότε καταβολών της που αναγνωρίζονται και από την ενάγουσα, ως γενόμενες κατά σύστημα έναντι των συνολικών οφειλών της εναγομένης. Μετά ταύτα αποδεικνύεται ότι στις 31-1-2019 που η ενάγουσα κατέθεσε στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά την ένδικη αγωγή, ναι μεν η εναγόμενη δεν της όφειλε κάποιο ποσό από τις χρεώσεις για παρασχεθείσες και τιμολογηθείσες υπηρεσίες έως την 31-12-2014, τούτο όμως συνέβη λόγω των άνω καταβολών στις οποίες είχε προβεί η εναγόμενη μετά τις 1-1-2015, καταβολές οι οποίες, όπως προαναφέρθηκε, ελλείψει ειδικού εκ μέρους της καταλογισμού και καθορισμού του τιμολογίου που εκάστη εξ αυτών εξοφλούσε, καταλογίζονταν από την ενάγουσα, σύμφωνα με την παραδεδεγμένη μεταξύ τους εμπορική πρακτική και τη σχετική διάταξη του άρθρου 422 Α.Κ, σε εξόφληση των παλαιότερων ανεξόφλητων οφειλών της εναγομένης. Ως εκ τούτου είναι αβάσιμος ο ισχυρισμός της τελευταίας ότι η μόνη οφειλή της προς την ενάγουσα για τέλη ελλιμενισμού του σκάφους της ήταν και είναι η αξία των ενδίκων τιμολογίων που αυτή εξέδωσε από 1-1-2015 μέχρι 31-12-2018, συνολικού ποσού 140.934,03 ευρώ και η προβαλλόμενη εκ μέρους της ένσταση μερικής εξόφλησης της απαίτησης της ενάγουσας και δη κατά επιπλέον ποσό 43.439,29 ευρώ πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη. Επίσης, η προβαλλόμενη ένσταση καταχρηστικής άσκησης της ένδικης αγωγής, ως προς τα επιμέρους αιτούμενα ποσά των μηνιαίων τελών ελλιμενισμού, κατά το σκέλος που αυτά υπερβαίνουν το ποσό των 650,00 ευρώ μηνιαίως, για το λόγο ότι η ενάγουσα δημιούργησε στην εναγόμενη την πεποίθηση ότι δεν θα ασκήσει το δικαίωμα για την εφαρμογή του κανονικού τιμολογίου αντί για το ειδικό εκπτωτικό τιμολόγιο, πρέπει να απορριφθεί ως μη νόμιμη, αφού η εκκαλούσα δεν επικαλείται μακρόχρονη αδράνεια της εφεσίβλητης στην άσκηση των ένδικων αξιώσεών της, ούτε άλλες ειδικές συνθήκες και περιστάσεις από τις οποίες να προκύπτουν δυσμενείς επιπτώσεις στην ίδια από την άσκηση των αξιώσεων της εφεσίβλητης, ενώ μόνη η επίκληση αδράνειας της δικαιούχου ενάγουσας, ακόμη και εάν της δημιούργησε την πεποίθηση ότι δεν θα ασκήσει το δικαίωμά της, δεν στοιχειοθετεί κατάχρηση δικαιώματος κατά την Α.Κ. 281, σύμφωνα με τη νομική σκέψη που εκτέθηκε ανωτέρω. Στη συνέχεια όμως πρέπει να γίνει δεκτός ο πρώτος λόγος της έφεσης της εναγομένης, με τον οποίο προσβάλλει, για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου, τις διατάξεις της εκκαλούμενης που αφορούν την απόρριψη ως αόριστης της ένστασης μερικής εξόφλησης της απαίτησης της ενάγουσας, δεδομένου ότι αυτή είναι πλήρως ορισμένη, καθόσον αναφέρονται όλα τα απαιτούμενα από την Α.Κ. 416 επ. στοιχεία και ειδικά τα ποσά που καταβλήθηκαν, η αιτία και ο χρόνος που έγιναν οι καταβολές (Α.Π. 836/2019, Α.Π. 602/2017, Α.Π. 1688/2012, Α.Π. 191/2011, ΑΠ 1322/2010, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), αφού, με τις προτάσεις της ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου η εναγόμενη επικαλείται αναλυτικά τα ποσά που κάθε φορά καταβάλλονταν στην ενάγουσα με εμβάσματα, τον καταθέτη που ενήργησε κάθε καταβολή, το χρονικό πλαίσιο των μερικότερων καταβολών κατά το επίδικο διάστημα ελλιμενισμού του σκάφους της, τις 14 έγγραφες αποδείξεις που αποδεικνύουν κατά ποσό, χρόνο και καταβάλλοντα κάθε μερικότερη καταβολή και ότι οι καταβολές αυτές έγιναν έναντι και σε μερική εξόφληση των απαιτήσεων της ενάγουσας που περιγράφονται στην αγωγή. Πρέπει δε για το λόγο αυτό η έφεση να γίνει δεκτή κατ’ ουσία, να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση κατά παραδοχή του πρώτου λόγου της έφεσης που βάλλει κατά της αοριστίας της άνω ένστασης εξόφλησης, μη αρκούσης της αντικατάστασης της αιτιολογίας ως προς το λόγο απόρριψης της ένστασης αυτής, λόγω της διαφορετικής εμβέλειας του δεδικασμένου που προκύπτει από την κατ’ ουσίαν απόρριψή της (άρθρο 534 Κ.Πολ.Δ, π.ρ.β.λ. Α.Π. 224/2016, Α.Π. 209/1985, Εφ.Αθ. 44/2018, Εφ.Πειρ. 333/2016, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Β. Βαθρακοκοίλη, Η έφεση, έκδ. 2015, αριθ. 2348), συνεξαφανιζομένου, χάριν της ενότητας της εκτέλεσης, και του κεφαλαίου της δικαστικής δαπάνης που συνέχεται με την ουσία της υπόθεσης (Εφ.Πειρ. 322/2019, δημοσ. efeteio-peir.gr, Εφ.Πειρ.50/2016, Εφ.Πειρ. 90/2014, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Σαμουήλ, Η έφεση, έκδ. 2009, σ. 233, Β. Βαθρακοκοίλη, Κ.Πολ.Δ, υπ’ άρθρο 183, αριθ. 3, σ. 1041). Σημειωτέον ότι με την απόρριψη της άνω ένστασης ως αβάσιμης κατ’ ουσία δεν προκαλείται ανεπίτρεπτη κατ’ άρθρο 536 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ. χειροτέρευση της θέσης της εκκαλούσας επειδή πρωτόδικα η άνω ένσταση απορρίφθηκε ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας, αφού το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο τούτο, μετά την εξαφάνιση της εκκαλούμενης απόφασης, δικάζει την υπόθεση κατ’ ουσία (άρθρο 536 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.). Ακολούθως, πρέπει να κρατηθεί από το Δικαστήριο τούτο η άνω αγωγή – η οποία είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 574, 595, 361, 341, 345 Α.Κ, άρθρο πρώτο παρ. Ζ, υποπ. Ζ.2, Ζ.3, Ζ.4 περ. 3 (α) Ν. 4152/2013, με την οποία (παράγραφο) προσαρμόστηκε στην ελληνική νομοθεσία η Οδηγία 2011/7 της 16^ης Φεβρουαρίου 2011 «για την καταπολέμηση καθυστερήσεων πληρωμών στις εμπορικές συναλλαγές», 1, 8 παρ. 1 περ. α’ Ν. 285/2000 (Κώδικας Φ.Π.Α.), 176 Κ.Πολ.Δ. – και, μετ’ απόρριψη των προαναφερθέντων ενστάσεων της εναγομένης περί μερικής εξόφλησης, μείωσης υπέρμετρης ποινικής ρήτρας και καταχρηστικής άσκησης της αγωγής ως ουσία αβάσιμης της πρώτης και ως μη νόμιμων των λοιπών, πρέπει αυτή (αγωγή) να γίνει δεκτή κατ’ ουσία και να υποχρεωθεί η εναγόμενη να καταβάλει στην ενάγουσα το συνολικό ποσό των 140.429,20 ευρώ, με το νόμιμο τόξο υπερημερίας για κάθε επιμέρους ποσό από την παρέλευση τριάντα ημερών από την έκδοση του αντίστοιχου τιμολογίου και μέχρι την εξόφληση. Τέλος, εφόσον η έφεση γίνεται δεκτή και εξαφανίζεται η εκκαλούμενη απόφαση, πρέπει, κατ’ άρθρο 495 παρ. 3 εδάφ. ε’ Κ.Πολ.Δ, να διαταχθεί η επιστροφή στην εκκαλούσα του παραβόλου της έφεσής της, ποσού εκατό (100,00) ευρώ, με κωδικό e – παραβόλου ……………./19-7-2019 και να καταδικαστεί η εναγόμενη που ηττάται στην ουσία, ανεξάρτητα από το ότι αυτή άσκησε την έφεση που γίνεται δεκτή (Α.Π. 210/1971, Νο.Β. 1971, 735, 736, Κεραμέα / Κονδύλη / Νίκα, Κ.Πολ.Δ, υπ’ άρθρο 183, αριθ. 1, σ. 421, Β. Βαθρακοκοίλη, Κ.Πολ.Δ, υπ’ άρθρο 183, αριθ. 3, σ. 1041), στα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας και των δυο βαθμών δικαιοδοσίας, κατά παραδοχή του σχετικού νομίμου αιτήματος της τελευταίας (άρθρα 106, 176, 183, 189 παρ. 1 και 191 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.

Δέχεται την από 13-5-2019 και με Γ.Α.Κ. … και Ε.Α.Κ. …../21-5-2019 έφεση τυπικά και κατ’ ουσία.

Εξαφανίζει τη με αριθ. 1401/2019 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία περιουσιακών διαφορών – τμήμα ναυτικών διαφορών).

Κρατεί την υπόθεση.

Δικάζει επί της από 25-1-2019 και με Γ.Α.Κ. …. και Ε.Α.Κ. …../31-1-2019 αγωγής.

Δέχεται αυτή.

Υποχρεώνει την εναγόμενη να καταβάλει στην ενάγουσα το συνολικό ποσό των εκατόν σαράντα χιλιάδων, τετρακοσίων είκοσι εννέα ευρώ και είκοσι λεπτών (140.429,20), με το νόμιμο τόξο υπερημερίας για κάθε επιμέρους ποσό από την παρέλευση τριάντα ημερών από την έκδοση του αντίστοιχου τιμολογίου και μέχρι την εξόφληση.

Καταδικάζει την εναγόμενη στα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των έξι χιλιάδων τριακοσίων (6.300,00) ευρώ. Και

Διατάσσει την επιστροφή στην εκκαλούσα του παραβόλου άσκησης έφεσης που αναφέρεται στο σκεπτικό.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 29 Μαϊου 2020, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους.

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ