ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΝΑΥΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Αριθμός απόφασης 456/2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Συγκροτήθηκε από την Δικαστή Ελένη Νικολακοπούλου, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς και από τη Γραμματέα Ε.Τ.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τη διάταξη του άρθρου 524 παρ. 3 εδ. α’ ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάσταση του από το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του Ν.4335/2015, που εφαρμόζεται στην προκείμενη περίπτωση κατ’ άρθρο ένατο παρ. 2 του άρθρου 1 του Ν.4335/2015 για τα κατατιθέμενα από 1-1-2016 ένδικα μέσα, σε περίπτωση ερημοδικίας του εκκαλούντος η έφεση απορρίπτεται. Επομένως, το Δικαστήριο σε περίπτωση ερημοδικίας του εκκαλούντος κατά τη συζήτηση της εφέσεως, αφού προηγουμένως ερευνήσει, εάν κλητεύθηκε αυτός νομίμως και εμπροθέσμως ή επισπεύδει ο ίδιος τη συζήτηση, οφείλει να απορρίψει την ασκηθείσα έφεση, χωρίς άλλη έρευνα, κατ’ εφαρμογή της προαναφερθείσας διάταξης. Η απόρριψη της εφέσεως, λόγω της ερημοδικίας του εκκαλούντος, γίνεται κατ’ ουσίαν και όχι για τυπικό λόγο, διότι, παρ’ ότι οι λόγοι της εφέσεως δεν εξετάζονται, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο αυτών, θεωρείται, κατά πλάσμα του νόμου, ότι είναι αβάσιμοι και, εντεύθεν, πάντοτε απορριπτέοι, αφού δεν δίδεται στο Δικαστήριο η δυνατότητα έρευνας αυτών και εκδόσεως αντιθέτου αποφάσεως κατά παραδοχή τους (ΟλΑΠ 16/1990, ΑΠ 2066/2014 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1719/2013 ΝοΒ 2014 623, ΑΠ 1506/2013 ΝοΒ 2014 353, ΑΠ 1025/2010, ΑΠ 613/2009, ΑΠ 1047/2009 ΤΝΠ. ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 248/2008, Σαμουήλ, Η Έφεση, ΣΤ΄ έκδοση 2009, παρ.1051 και 1052).
Στην προκειμένη περίπτωση, η κρινόμενη από 26.3.2018 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως στην γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου ……./26.3.2018 και προσδιορισμού στην γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου ………../18.4.2018 έφεση των εκκαλουσών εταιρειών, στρέφεται κατά της υπ’ αριθμ. 5410/2017 οριστικής απόφασης του Τμήματος Ναυτικών Διαφορών του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε, κατόπιν παραπομπής της υπόθεσης σ’αυτό δυνάμει της υπ’αριθμ. 491/2014 απόφασης του ανωτέρω Δικαστηρίου, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών-πιστωτικών τίτλων (614 αρ.8 και 622Β ΚΠολΔ), αντιμωλία των διαδίκων και απέρριψε κατ’ουσίαν, την από 15.10.2013 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως 7318/15.10.2013 ανακοπή τους κατά της υπ’αριθμ……./2013 διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε με αίτηση της καθ’ης η ανακοπή, ήδη εφεσίβλητης, βάσει της αναφερόμενης επιταγής εκδόσεως της πρώτης ανακόπτουσας σε διαταγή της δεύτερης, η οποία την μεταβίβασε με οπισθογράφηση στην καθ’ης η ανακοπή, πιστώτρια τράπεζα, λόγω ενεχύρου, η οποία δεν πληρώθηκε, κατά την εμφάνιση της από την τελευταία, ως νόμιμη κομίστρια και δυνάμει της οποίας υποχρεώθηκαν οι ανακόπτουσες, ήδη εκκαλούσες, εις ολόκληρον να της καταβάλλουν το ποσό των 100.000 ευρώ νομιμοτόκως.
Η συζήτηση της εφέσεως ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου ορίστηκε για την αρχική δικάσιμο στις 17.1.2019, μετά από επίσπευση της εφεσίβλητης και, όπως αποδεικνύεται από τις υπ’αριθμ……. και ……….΄/2.5.2018 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών, ………….., που προσκομίζει με επίκληση η εφεσίβλητη, ακριβές αντίγραφο της υπό κρίση εφέσεως με πράξη καταθέσεως και προσδιορισμού δικασίμου και κλήση για συζήτηση της έφεσης, επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα στις εκκαλούσες αντιστοίχως (126 παρ.1 εδ.γ, 129 παρ.1, 129 παρ.2 σε συνδ. με 128 παρ.4 ΚΠολΔ), για την αρχικώς ορισθείσα δικάσιμο της 17ης.1.2019, κατά την οποία η υπόθεση αναβλήθηκε για την στην αρχή της παρούσας αναφερομένη δικάσιμο. Επομένως, εφόσον κλήση τους για εμφάνιση στην παρούσα, μετ’αναβολή, δικάσιμο δεν απαιτείται και η αναγραφή της υπόθεσης στο πινάκιο ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων (άρθρο 226 παρ. 2 και 4 εδ. δ ΚΠολΔ, ΑΠ 1794/2012, ΑΠ 12/2011, ΝΟΜΟΣ), οι εκκαλούσες, που δεν εμφανίστηκαν, όταν η υπόθεση εκφωνήθηκε από την σειρά του πινακίου και δεν έλαβαν μέρος κανονικά στη συζήτηση, πρέπει, συνεπώς, να δικαστούν ερήμην, ακολούθως δε να απορριφθεί η κρινόμενη έφεση τους, όπως προεκτίθεται στη μείζονα σκέψη της παρούσας. Επίσης, πρέπει να ορισθεί το προκαταβλητέο παράβολο για την περίπτωση ασκήσεως ανακοπής ερημοδικίας κατά της παρούσας από τις απολιπόμενες εκκαλούσες (άρθρα 501 και 505 παρ. 2 του ΚΠολΔ) και να καταδικασθούν αυτές, λόγω της ήττας τους, στα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, κατά παραδοχή σχετικού της αιτήματος (άρθρα 106, 183 και 176 ΚΠολΔ), να διαταχθεί δε η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του καταβληθέντος κατά την κατάθεση της έφεσης παραβόλου υπέρ του Δημοσίου και του ΤΑΧΔΙΚ, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3 εδ.ε΄ του ΚΠολΔ, όπως το άρθρο αντικαταστάθηκε εκ νέου από το άρθρο 1 άρθρο τρίτο του Ν 4335/2015, ΦΕΚ Α΄ 87/23.7.2015, όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει ερήμην των εκκαλουσών την ένδικη έφεση κατά της υπ’αριθμ.5410/2017 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Ορίζει το παράβολο για την περίπτωση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας στο ποσό των διακοσίων ενενήντα (290) ευρώ.
Απορρίπτει την έφεση.
Διατάσσει την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του καταβληθέντος για την κατάθεση της έφεσης παραβόλου.
Επιβάλλει στις εκκαλούσες τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους, στις 29 Ιουνίου 2020.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ