Αριθμός 686/2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Μαρία Ανδρεοπούλου, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Τ.Λ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Σύμφωνα με τη διάταξη της § 2 του άρθρου 764 του ΚΠολΔ, με το οποίο τίθενται ειδικοί κανόνες στη συζήτηση της έφεσης, κατά αποφάσεων που εκδόθηκαν κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (άρθρα 739 επ. ΚΠολΔ), όπως είναι η εκκαλουμένη, “αν όταν εκφωνείται η υπόθεση δεν εμφανιστεί κανείς διάδικος, η συζήτηση ματαιώνεται. Αν κάποιος από τους διαδίκους εμφανιστεί, το δικαστήριο εξετάζει την υπόθεση κατ’ουσίαν». Για την έρευνα όμως της υποθέσεως σε περίπτωση απουσίας κάποιου από τους διαδίκους προέχει η έρευνα της νόμιμης και εμπρόθεσμης κλήτευσής του. Έτσι, ερευνάται αν τη συζήτηση επισπεύδει ο διάδικος που απολείπεται, οπότε δεν χρειάζεται κλήτευσή του, ή αν την επισπεύδει ο παριστάμενος, οπότε ερευνάται η κλήτευση αυτού που απουσιάζει. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την από 17-1-2020 έκθεση κατάθεσης δικογράφου της κρινομένης ……../2020 εφέσεως, αυτή ασκήθηκε κατά την ανωτέρω ημεροχρονολογία από την απολιπόμενη εκκαλούσα, ενώ από την με ίδια ημεροχρονολογία πράξη προσδιορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση, προκύπτει ότι η ίδια επισπεύδει τη συζήτηση για την ανωτέρω δικάσιμο, κατά την οποία όμως δεν παρουσιάσθηκε ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο. Επομένως, σύμφωνα με τις διατάξεις που προαναφέρθηκαν, το Δικαστήριο θα προχωρήσει στην εξέταση της ουσίας της υποθέσεως παρά την απουσία της τελευταίας (ΕφΠατρ 136/2020), αφού ορισθεί το νόμιμο παράβολο ερημοδικίας (764παρ3 ΚΠολΔ).
Η υπό κρίση, από 17-1-2020 (…./2020) έφεση εκκαλούσας, κατά της υπ’αριθμόν 4114/2019 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα (741 σε συνδ με 518 παρ1, 748, 760, 761, 762 ΚΠολΔ), έχει δε καταβληθεί το απαιτούμενο για το παραδεκτό της παράβολο (495 παρ.3Αβ’ ΚΠολΔ). Επομένως, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (764 ΚΠολΔ), κατά την ίδια παραπάνω διαδικασία.
Με την από 27-7-2018 (…../2018) αίτησή του, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, ο αιτών και ήδη εφεσίβλητος, εκθέτει ότι μαζί με την καθής – εκκαλούσα, η οποία είναι θυγατέρα του, είναι οι μοναδικοί εταίροι της ομόρρυθμης εταιρείας με την επωνυμία «……..» και το διακριτικό τίτλο «…………», η οποία ιδρύθηκε το έτος 2005, με αντικείμενο δραστηριότητας την εισαγωγή, εξαγωγή και εμπορία φυτικών καλλυντικών και ειδών λαϊκής τέχνης και ποσοστό συμμετοχής 60% και 40%, αντιστοίχως και αόριστη διάρκεια. Επικαλούμενος περαιτέρω την συνδρομή σπουδαίων λόγων που αφορούν το πρόσωπο της καθ’ης και που θα δικαιολογούσαν τη λύση της εταιρείας, ζήτησε να αναγνωρισθούν ότι αυτοί συντρέχουν στο πρόσωπό της και να διαταχθεί ο αποκλεισμός της από την ανωτέρω εταιρεία. Επί της αιτήσεως αυτής, που συζητήθηκε αντιμωλία των διαδίκων, εκδόθηκε η εκκαλουμένη, η οποία έκανε δεκτή την αίτηση. Κατά της αποφάσεως αυτής στρέφεται η καθ’ης με την κρινομένη έφεσή της, παραπονούμενη για κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητώντας την εξαφάνισή της, με σκοπό να απορριφθεί η αίτηση.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 263 του νόμου 4072/2012 “Αν συντρέχει στο πρόσωπο ενός εταίρου περιστατικό που θα δικαιολογούσε τη λύση της εταιρείας σύμφωνα με την περίπτωση δ` της παραγράφου 1 του άρθρου 259, το Μονομελές Πρωτοδικείο μπορεί, ύστερα από αίτηση των λοιπών εταίρων, η οποία εκδικάζεται κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, αντί της λύσης της εταιρείας, να διατάξει τον αποκλεισμό του εταίρου” και αποσκοπεί προφανώς να υποκαταστήσει τη ρύθμιση του άρθρου 771 Α.Κ., που ισχύει επί αστικών εταιρειών και εφαρμοζόταν, μέχρι πρότινος και στις προσωπικές εμπορικές εταιρείες. Ο σπουδαίος λόγος κρίνεται κατά τις περιστάσεις και σε συνάρτηση με τη γενικότερη οργάνωση της συγκεκριμένης εταιρίας, η οποία θα αποτελεί τον κύριο οδηγό για την εκτίμηση της σοβαρότητας της κατάστασης που δημιούργησε ο επικαλούμενος σπουδαίος λόγος, η συνδρομή ή μη του οποίου αξιολογείται με αντικειμενικά κριτήρια (παρ. βλ. ΑΠ 459/2011). Η ύπαρξή του θα πρέπει πάντως να έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και σημαντικές επιπτώσεις στην ομαλή λειτουργία της εταιρείας. Αυτές οι επιπτώσεις είναι απαραίτητο να παρουσιάζουν το στοιχείο της μονιμότητας και να μην έχουν προσωρινό χαρακτήρα. Εξάλλου, ο σπουδαίος λόγος, πρέπει κατά βάση να αναφέρεται στις σχέσεις της εταιρείας και όχι στο πρόσωπο των εταίρων, εκτός αν στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα προσωπικά στοιχεία παίζουν πρωτεύοντα ρόλο. Περιστατικά που συνιστούν σπουδαίο λόγο είναι, υπό το πρίσμα των νέων διατάξεων που επικεντρώνουν στην οπτική της εμπορικής επιχείρησης, φορέας της οποίας είναι το νομικό πρόσωπο της εταιρείας, παρά στον προσωποπαγή συμβατικό εταιρικό δεσμό, η κακή πορεία των εταιρικών υποθέσεων και η έλλειψη κερδών, η αθέτηση των εταιρικών υποχρεώσεων και η κακή διαχείριση των εταιρικών υποθέσεων, η έλλειψη συνεργασίας, οι διαφωνίες μεταξύ των εταίρων, ο κλονισμός της εμπιστοσύνης κλπ και πάντα σε συνάρτηση με αποχρώντες οικονομικούς λόγους, που έχουν ως επακόλουθο είτε την παράλυση της λειτουργίας είτε την αδυναμία της εκπλήρωσης του σκοπού της (ΑΠ 473/2019, 1085/2018) αλλά ακόμη και ή η διατάραξη των προσωπικών σχέσεων μεταξύ των συνεταίρων, όταν αυτή παρουσιάζει σοβαρό και εξακολουθητικό χαρακτήρα και πάντα σε συνάρτηση με αποχρώντες οικονομικούς λόγους που έχουν ως επακόλουθο είτε την παράλυση της λειτουργίας της είτε την αδυναμία της εκπλήρωσης του σκοπού της (ΕφΘεσαλ 1575/2018, ΕφΑθ 1715/2005).
Στην προκειμένη περίπτωση, από την επανεκτίμηση της χωρίς όρκο εξέτασης των διαδίκων ενώπιον του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά συνεδριάσεως του Δικαστηρίου εκείνου και από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που νομίμως μετ’επικλήσεως προσκομίζει ο εφεσίβλητος για να ληφθούν υπόψη ως τέτοια καθώς και για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, καθώς και από τις πρωτοδίκως νομίμως ληφθείσες και μετ’επικλήσεως προσκομισθείσες ένορκες, ενώπιον του Ειρηνοδίκη Χαλκίδας, με αριθμούς … και …./16-10-2018, βεβαιώσεις, που ελήφθησαν επιμελεία του αιτούντος, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα : Δυνάμει του από 27-6-2005 ιδιωτικού συμφωνητικού σύστασης ομόρρυθμης εταιρείας, συστάθηκε μεταξύ των διαδίκων, οι οποίοι είναι πατέρας και θυγατέρα, η ομόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία «………..» και το διακριτικό τίτλο «….. .», εδρεύουσα στον Πειραιά, που δημοσιεύθηκε νομίμως στα βιβλία του Πρωτοδικείου Πειραιά και καταχωρήθηκε στο ΓΕΜΗ, στις 23-12-2012, με αντικείμενο δραστηριότητας την εισαγωγή, εξαγωγή και εμπορία φυτικών καλλυντικών και ειδών λαϊκής τέχνης και συναφών ειδών, με αόριστη διάρκεια. Η μόνη τροποποίηση του καταστατικού, που έλαβε χώρα το έτος 2009, αφορούσε την αλλαγή έδρας και ειδικότερα την εντός του Πειραιά μετακίνησή της από την οδό ……….., σε ιδιόκτητο κτίριο επί της οδού …………. Η συμμετοχή των μοναδικών ως άνω εταίρων στο εκ 10.000€ κεφάλαιο καθορίστηκε σε ποσοστό 60% και 40% αντιστοίχως, χωρίς όμως η καθής να καταβάλει πραγματικά το από 4.000€ μερίδιό της, το οποίο κατέβαλε ο αιτών πατέρας της, καθώς η ίδια ήταν τότε 19 ετών (ως γεννηθείσα το έτος 1986 – βλ. φωτοτυπικό αντίγραφο από τη σελίδα του Taxisnet με τα ατομικά της στοιχεία) και δεν είχε εισοδήματα, ενώ τότε σπούδαζε σε ωδείο, με έξοδα του πατρός της. Διαχειριστής και ταμίας της εταιρείας ορίστηκε ο αιτών και ήδη εφεσίβλητος, ο οποίος ανέλαβε από της συστάσεώς της όλη τη λειτουργία της επιχείρησης. Να σημειωθεί, ότι ήδη από το έτος 1996 και έως τη σύσταση της ανωτέρω ομόρρυθμης εταιρείας, ο αιτών διατηρούσε ομοειδή ατομική επιχείρηση και επομένως, αφενός δραστηριοποιείτο επί σειρά ετών στο συγκριμένο τομέα της αγοράς τον οποίο εγνώριζε και αφετέρου προχώρησε στην ανωτέρω κίνηση, αμέσως μετά την ενηλικίωση της εκκαλούσας κόρης του, με σκοπό να την εξασφαλίσει οικονομικά, παράλληλα με τις μουσικές σπουδές της σε ωδείο, τις οποίες ο ίδιος χρηματοδοτούσε, όπως προαναφέρθηκε. Η ίδρυση της εταιρείας και η αναγκαία προς αυτόν εξουσιοδότηση για την εκπροσώπησή της ενώπιον κάθε αρχής και για την ικανότητά του να προβαίνει σε οποιαδήποτε ενέργεια προς εκπλήρωση του εταιρικού σκοπού, έγιναν δυνάμει του από 31-5-2005 πληρεξουσίου της συμ/φου Πειραιά ……….., με το οποίο του παραχωρήθηκαν οι ανωτέρω εξουσίες από την αιτούσα. Περαιτέρω αποδείχθηκε, ότι κατά τη διάρκεια λειτουργίας της εταιρείας και επί σειρά ετών, η καθής η αίτηση δεν παρουσιαζόταν για να συνεισφέρει την προσωπική της εργασία, όπως είχε υποχρέωση, σύμφωνα με το 7ο άρθρο του καταστατικού της, ούτε ενδιαφέρθηκε για την πορεία της, ασχολούμενη αποκλειστικά με την καριέρα της στον καλλιτεχνικό χώρο και δη ως τραγουδίστρια σε διάφορα νυχτερινά κέντρα διασκεδάσεως (βλ σχετικές φωτογραφίες από διαφημιστικές μαρκίζες συναφών καταστημάτων με το όνομά της αλλά και από πίστες), δεχόμενη όμως την κάλυψη διαφόρων αναγκών της από τον πατέρα της, όπως ιδιωτική ασφάλιση υγείας και την πληρωμή των ασφαλιστικών της εισφορών στον ΕΦΚΑ, αν και δεν εργαζόταν στην εταιρεία (βλ αντίγραφο καταβολής του ενδεικτικά για το έτος 2017 και τις ανωτέρω ένορκες βεβαιώσεις), ενώ αιφνιδίως, απέστειλε την από 30-12-2014 Εξώδικη κλήση για λογοδοσία – ανάκληση πληρεξουσίου – δήλωση διαμαρτυρίας, η οποία επιδόθηκε στον αιτούντα πατέρα της παραμονή Πρωτοχρονιάς, δηλαδή 31-12-2014. Στην ανωτέρω Εξώδικη Δήλωση, η καθής, αρχικώς ανέφερε ότι το έτος 2005, κληθείσα από εκείνον σε συμ/φο για να υπογράψει ένα «χαρτί» όπως της είπε, υπέγραψε χωρίς να συνειδητοποιεί τι είναι, επικαλούμενη το νεαρό της ηλικίας της, ανακαλύπτοντας μόλις το έτος 2014, ότι επρόκειτο για πληρεξούσιο για την ίδρυση και λειτουργία της ανωτέρω εταιρείας, για την πορεία της οποίας δήθεν ουδέποτε ενημερώθηκε, ζητώντας του λογοδοσία, ανακαλώντας παράλληλα το ανωτέρω πληρεξούσιο. Εντούτοις, στο ακροατήριο του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, κατά την χωρίς όρκο εξέτασή της, αντιφατικώς προς τα ανωτέρω, η καθής κατέθεσε ότι εγνώριζε για την ίδρυση της εταιρείας και για το κτίριο της οδού …………. και ανέφερε ότι ο αιτών ήταν εκείνος που δεν της επέτρεπε να εργασθεί στην εταιρεία, αν και η ίδια ήταν διατεθειμένη να το πράξει και ότι όσες φορές το επιχείρησε, εκείνος τη μείωνε και την απαξίωνε. Άλλωστε, αντιβαίνει στη λογική ο ισχυρισμός της ότι στην ηλικία των 19 ετών, ούσα απόφοιτος λυκείου, φοιτήτρια ωδείου, γνωρίζουσα πολύ καλά την αγγλική γλώσσα και τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή (όπως η ίδια αναφέρει στην από 14-7-2015 Εξώδικη δήλωσή της), έχοντας μάλιστα την αξίωση να εργασθεί στην νευραλγική θέση του λογιστηρίου της εταιρείας, την οποία δήθεν ο αιτών της αρνείτο, εντούτοις, την ίδια στιγμή δεν είχε την πείρα και την ικανότητα να αντιληφθεί το περιεχόμενο και τη σπουδαιότητα του εγγράφου (πληρεξουσίου για την ίδρυση της εταιρείας) που υπέγραψε ενώπιον της συμ/φου. Επίσης, ενώ, σε ερώτηση του Δικαστηρίου, για το εάν έχει υπογράψει ως εγγυήτρια για δάνεια που έχει λάβει η ανωτέρω εταιρεία, για την απόκτηση του πολυώροφου κτιρίου που αποτελεί την έδρα της, απάντησε καταφατικά «βεβαίως της Eurobank τα 800.000€…» (ισχυρισμό που επαναφέρει και στην έφεση), εντούτοις διαψεύδεται από τα προσκομιζόμενα από τον αιτούντα αντίγραφα της κινήσεως των αντίστοιχων λογαριασμών της Eurobank, από τα οποία προκύπτει ότι η εταιρεία έλαβε κατά τα έτη 2006 και 2007 τρία δάνεια ποσού 550.000€, 300.000€ και 500.000€ αντιστοίχως, τα οποία έχουν αποπληρωθεί περίπου κατά το ήμισυ, στα οποία μόνο ο αιτών φέρεται ως ο εγγυητής αυτών. Ακόμη αποδείχθηκε, ότι μετά την αποστολή του πρώτου εξωδίκου, από το οποίο επιβεβαιώνεται και ο ισχυρισμός του αιτούντος περί παντελούς απουσίας της καθής από την εταιρεία καθ’ολη τη διάρκεια της λειτουργίας της, ο αιτών ανταποκρίθηκε παραδίδοντας τα οικονομικά στοιχεία που του ζητήθηκαν. Ωστόσο, μετά την ανάκληση του προς αυτόν πληρεξουσίου, η εταιρεία άρχισε να δυσλειτουργεί, καθ’οσον η καθής συνέχισε να μη συνεργάζεται με αυτόν και να επικοινωνεί μαζί του μόνο με εξώδικες δηλώσεις. Ειδικότερα, του απέστειλε την από 6-7-2015 Εξώδικη δήλωση – πρόσκληση, ζητώντας του να της γνωστοποιήσει τους εταιρικούς τραπεζικούς λογαριασμούς και την επίδειξη των βιβλίων εσόδων – εξόδων με τα νόμιμα παραστατικά από το έτος 2006 και εφεξής. Εντούτοις, εάν πράγματι ενδιαφερόταν για την ομαλή λειτουργία της εταιρείας, όπως η ίδια διατείνεται στην κατάθεσή της και δεδομένης της στενής συγγενικής σχέσεως με τον αιτούντα, αντί του εξωδίκου και σε ένδειξη καλής θέλησης, θα μπορούσε να μεταβεί η ίδια στην εταιρεία και να λάβει σταδιακά επιτόπου γνώση όσων οικονομικών στοιχείων επιθυμούσε, επιδεικνύοντας τη βούλησή της για επαναπροσέγγιση των δύο εταίρων και πραγματικό ενδιαφέρον για την οικονομική πορεία και το μέλλον της εταιρείας. Αντί αυτού, η καθής απέστειλε την από 14-7-2015 νεώτερη Εξώδικη δήλωση – πρόσκληση προς τον αιτούντα, σε απάντηση προηγούμενης εξώδικης δηλώσεώς του, ενώ στις 17-7-2015 παρέλαβε τα αντίγραφα των βιβλίων εσόδων και εξόδων καθώς και τις φορολογικές δηλώσεις της εταιρείας, των ετών 2006 και εφεξής, ενώ δεν συνεργάζεται, όποτε της ζητείται, σε θέματα διοίκησης και λειτουργίας της εταιρείας, έχοντας ήδη προβεί στην ……/15-5-2015 συμβολαιογραφική ανάκληση του αρχικού πληρεξουσίου προς αυτόν. Από τα παραπάνω αποδεικνύεται ότι έχει πλέον διαρρηχθεί ο δεσμός εμπιστοσύνης που αναγκαία ενυπάρχει σε μία προσωπική εταιρεία όπως η ομόρρυθμη, και ιδίως η συγκεκριμένη που είναι ουσιαστικά μια οικογενειακή επιχείρηση, η οποία δυσλειτουργεί εξαιτίας της παντελούς έλλειψης συνεργασίας της καθής με τον αιτούντα, η επικοινωνία των οποίων γίνεται μόνο μέσω εξωδίκων, γεγονός που επηρεάζει κάθε τομέα της λειτουργίας της και ιδίως τη λήψη σοβαρών αποφάσεων όπως σε θέματα οικονομικού και γενικότερα στρατηγικού σχεδιασμού, επενδύσεων, προμηθειών και αποφάσεων που αφορούν την οικονομική της πορείας λόγω της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας που βιώνει η χώρα τα τελευταία έτη οι οποίες απαιτούν προσεκτικούς χειρισμούς, την πληρωμή των υποχρεώσεών της, τη διαφήμισή της και την προβολή της στην αγορά, όπως είναι και η διαδικτυακή, ενόψει των συνθηκών που διαμορφώνονται στη σύγχρονη οικονομία, αλλά και την είσοδο νέων εταίρων (ενόψει του γεγονότος ότι ο αιτών επιθυμεί την είσοδο στην εταιρεία του υιού του και αδελφού της καθής, την οποία η τελευταία καθιστά αδύνατη με τη συμπεριφορά της), με ορατό τον κίνδυνο της σημαντικής συρρίκνωσης της δραστηριότητάς της και της επακόλουθης οικονομικής καταστροφής της. Οι δε λόγοι που η καθ’ης επικαλείται για την δήθεν αρνητική προς αυτήν συμπεριφορά του αιτούντος είναι η αντίθεσή του σε μία προσωπική της σχέση, από το έτος 2006 έως σήμερα και η δική της αντίθεση στο δεύτερο γάμο του με την νυν σύζυγό του, που υπήρξε πρώην γραμματέας του. Ωστόσο, αυτοί οι λόγοι, και αληθείς υποτιθέμενοι, δεν αφορούν τη λειτουργία της εταιρείας, και δεν θα έπρεπε να δημιουργούν προσκόμματα σε αυτήν ούτε αποτελούν δικαιολογία για την όποια συμπεριφορά και αποχή της από τα πεπραγμένα της εταιρείας. Σε κάθε όμως περίπτωση, και κατά το μέρος που αφορούν τον αιτούντα, αποδείχθηκε ότι, παρ’όλη την μόνιμη απουσία της καθής από την εταιρεία, εκείνος κάλυπτε κάποιες βασικές ανάγκες της, όπως προαναφέρθηκε. Όπως πρέπει να σημειωθεί και ότι η ανωτέρω εταιρεία, όπως προέκυψε, λειτούργησε και συντηρήθηκε επιτυχώς από της ιδρύσεώς της και τουλάχιστον μέχρι τη ρήξη των σχέσεων των δύο εταίρων της, αποκλειστικά από τον αιτούντα. Ακόμη αποδείχθηκε, ότι η προεκτεθείσα συμπεριφορά της καθής συνιστά σπουδαίο λόγο, αναγόμενο στο πρόσωπό της που θα δικαιολογούσε τη λύση της, με την έννοια που προεκτέθηκε στη νομική σκέψη της παρούσας και άρα μπορεί να οδηγήσει στον αποκλεισμό της από την εταιρεία (263 σε συνδ με 259παρ1δ’ Ν 4072/2012). Επομένως, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε ομοίως και έκανε δεκτή την αίτηση ως προς το δεύτερο αίτημά της, δηλαδή αυτό του αποκλεισμού της καθής από την εταιρεία, ως ουσιαστικώς βάσιμη, δεν έσφαλε, αλλά ορθώς τις αποδείξεις εκτίμησε και πρέπει να απορριφθούν οι περί του αντιθέτου συναφείς 1ος και 2ος λόγοι της κρινομένης έφεσης ως αβάσιμοι. Αλλά, και ο 3ος λόγος της, περί εσφαλμένης απορρίψεως της ενστάσεως περί καταχρηστικής ασκήσεως της αιτήσεως, επειδή ο αιτών παράνομα την είχε αποκλείσει από την παροχή προσωπικής εργασίας στην εταιρεία και ως ασκών, από το καταστατικό, τη διαχείριση, δεν μπορεί να ζητεί και την έξοδό της από την εταιρεία, τυγχάνει απορριπτέος ως αβάσιμος, όπως ορθώς έκρινε και το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, αφού τα ανωτέρω επικαλούμενα και αληθή υποτιθέμενα, δεν συνιστούν τις προϋποθέσεις εφαρμογής της επικαλουμένης διατάξεως. Άλλωστε, μόνο το γεγονός ότι ο αιτών παραμένει διαχειριστής εκ του καταστατικού, δε συνεπάγεται ότι δεν μπορεί να ζητήσει την έξοδο του μοναδικού συνεταίρου, όταν έχει καταστεί αδύνατη η συνεργασία και η συνεννόηση με αυτόν και η μόνη επικοινωνία τους γίνεται μέσω εξωδίκων δηλώσεων, όπως προεκτέθηκε. Συνεπώς, μη υπάρχοντος άλλου λόγου έφεσης προς εξέταση, πρέπει να απορριφθεί η τελευταία ως αβάσιμη στο σύνολό της, να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου της απορριφθείσας εφέσεως στο Δημόσιο Ταμείο, και να καταδικασθεί η εκκαλούσα που ηττήθηκε, στη δικαστική δαπάνη του εφεσιβλήτου, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας (176, 183 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει ερήμην της εκκαλούσας την από 17-1-2020 (…./2020) έφεση.
Ορίζει παράβολο ερημοδικίας από 250€.
Δέχεται την έφεση τυπικά και την απορρίπτει κατ’ουσίαν.
Διατάσσει την εισαγωγή του παραβόλου της εφέσεως στο Δημόσιο Ταμείο.
Καταδικάζει την εκκαλούσα στη δικαστική δαπάνη του εφεσιβλήτου του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, την οποία ορίζει στο ποσό των 600€.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 19 Νοεμβρίου 2020, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και του πληρεξουσίου δικηγόρου του εφεσιβλήτου.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ