ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός Απόφασης
778/2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Αποτελούμενο από το Δικαστή Ελευθέριο Γεωργίλη, Εφέτη, ο οποίος ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά και τη Γραμματέα Τ.Λ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η από 27.7.2019 έφεση των εν μέρει ηττηθέντων – εναγομένων, ………. και ………….., κατά της οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά 1812/2019, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία και με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η από 8.5.2018 αγωγή του ενάγοντος – ……….., έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 §§1, 2, 511, 513 §1β, 516 §1, 517 και 518 §2 του Κ.Πολ.Δ.). Περαιτέρω, αρμοδίως φέρεται για συζήτηση, ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 του Κ.Πολ.Δ.), ενώ έχει κατατεθεί το σχετικό παράβολο, κατ’ άρθρο 495 §3Α. περ. β´ του ίδιου Κώδικα. Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή (άρθρο 532 του Κ.Πολ.Δ.) και να ερευνηθεί περαιτέρω, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 §1 του ίδιου Κώδικα), κατά την ίδια ως άνω διαδικασία.
ΙΙ. Με την από 8.5.2018 αγωγή ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, ο ενάγων ιστορούσε ότι ο πρώτος εναγόμενος, άσκησε σε βάρος του, στα πολιτικά δικαστήρια, την από 12.7.2012 αγωγή, στην οποία ανέφερε τους αναγραφόμενους δυσφημιστικούς ισχυρισμούς, εν γνώσει της αναλήθειάς τους. Ότι η δεύτερη εναγόμενη – σύζυγος του πρώτου, ενεργώντας καθ’ υπόδειξή του, κατέθεσε ως μάρτυρας στο ακροατήριο, κατά την εκδίκαση της υπόθεσης, τα ίδια ως άνω ψευδή περιστατικά, εν γνώσει του ψεύδους τους. Ότι από τις παράνομες και υπαίτιες αυτές πράξεις των εναγομένων προσβλήθηκε η προσωπικότητά του και υπέστη σημαντική ηθική βλάβη, για την αποκατάσταση της οποίας ζήτησε, κατόπιν παραδεκτού περιορισμού του καταψηφιστικού αιτήματος της αγωγής, σε αναγνωριστικό, να αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενοι οφείλουν να του καταβάλουν, εις ολόκληρον, ως χρηματική ικανοποίηση, το ποσό 100.000 ευρώ. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, με την εκκαλούμενη οριστική απόφασή του, αφού έκρινε την αγωγή ως νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 57, 59, 299, 481, 914, 920, 926, 932 του Α.Κ. σε συνδυασμό μ’ αυτές των άρθρων 361 έως 363 του Π.Κ. και 70 του Κ.Πολ.Δ., τη δέχθηκε εν μέρει και ως ουσιαστικά βάσιμη και αναγνώρισε ότι οι εναγόμενοι οφείλουν να καταβάλουν εις ολόκληρον στον ενάγοντα, ως χρηματική ικανοποίηση, το ποσό των 7.000 ευρώ. Ήδη, κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται οι εναγόμενοι για τους διαλαμβανόμενους στην ως άνω έφεση λόγους, που ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν την εξαφάνισή της, ώστε να απορριφθεί καθ’ ολοκληρίαν η αγωγή.
ΙΙΙ. Από όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν νόμιμα, είτε προς άμεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (η τυχόν αναφορά κατωτέρω ορισμένων από τα έγγραφα είναι ενδεικτική, αφού δεν παραλήφθηκε κάποιο για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς – Α.Π. 386/2015 και Α.Π. 1001/2012 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Ο εφεσίβλητος – ήδη συνταξιούχος, διατέλεσε Αστυνομικός Διευθυντής του Α.Τ. ……, ενώ οι εκκαλούντες είναι μόνιμοι κάτοικοι …., ο πρώτος από τους οποίους διατηρούσε αρτοποιείο από το 1968 έως και το 2005, ενώ και οι δύο διατηρούν πλέον επιχείρηση ενοικίασης δωματίων. Ο πρώτος εκκαλών, άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά την από 12.7.2012 αγωγή κατά του εφεσίβλητου, με την οποία ιστορούσε ότι ο τελευταίος, αν και έλαβε το Μάρτιο, άλλως το Μάιο του 2012 ποινική καταδικαστική απόφαση σε βάρος του, η οποία είχε μετατραπεί σε χρηματική, δεν τον ενημέρωσε προς τούτο, αλλά, ενεργώντας με πρόθεση, τον συνέλαβε την Παρασκευή 6.7.2012, στις 19.30 μ.μ., τον περιόρισε στο Α.Τ. ……, περί ώρα δε, 22.00 μ.μ., τον απέστειλε συνοδεία στο Α.Τ. Καλλίπολης, όπου παρέμεινε όλη τη νύχτα, ενώ την επομένη το μεσημέρι, μετά τη λήψη αποτυπωμάτων, οδηγήθηκε στον Εισαγγελέα Πειραιά, όπου, αφού εξαγόρασε την ποινή του, αφέθηκε ελεύθερος. Ότι κατά τη διάρκεια του περιορισμού του στο Α.Τ. …. ο εφεσίβλητος ήταν σκαιός και εμπαθής απέναντί του, αντιμετωπίζοντάς τον ως ποινικό κρατούμενο, αφού του φόρεσε χειροπέδες, ενώ όταν ήρθε ο γιος του για να του φέρει τα χάπια που λάμβανε ως φαρμακευτική αγωγή, του όρμησε (εκκαλούντος) και ενεργώντας με ύφος άλλων εποχών, τον έσπρωξε βίαια στο εσωτερικό του τμήματος, κραυγάζοντας “μέσα, μέσα”. Ότι διέσχισε με συνοδεία όλη την κατάμεστη από κόσμο προκυμαία της …. για να μεταβεί στον Πειραιά, πολλοί γνωστοί του, τον ρωτούσαν τι συνέβη. Ότι από τα ανωτέρω, σε συνδυασμό με την άρνηση του εφεσίβλητου να δεχθεί τα νομικά επιχειρήματα του δικηγόρου του, για το ότι δεν πρέπει να ακολουθηθεί η αυτόφωρη διαδικασία και την εμπάθεια που έδειξε ο εφεσίβλητος για να τον τιμωρήσει, επειδή αρκετές φορές, στο παρελθόν, είχε έλθει σε σύγκρουση μαζί του, για διάφορες ενέργειές του σε βάρος άλλων κατοίκων του νησιού, προσβλήθηκε η προσωπικότητά του και υπέστη σημαντική ηθική βλάβη, για την αποκατάσταση της οποίας, ζήτησε να του επιδικαστεί, ως χρηματική ικανοποίηση, μετά από παραδεκτό περιορισμό του αιτήματος της αγωγής, το ποσό των 50.000 ευρώ. Η αγωγή αυτή εκδικάστηκε, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, κατά τη δικάσιμο της 16.10.2013 και κατά τη συζήτησή της εξετάστηκε ως μάρτυρας στο ακροατήριο, η δεύτερη εκκαλούσα, η οποία για την υποστήριξη των αγωγικών ισχυρισμών του πρώτου κατέθεσε, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα : 1. “Είχε πάει στο τμήμα το χαρτί (η απόφαση 4087/2011 του Α´ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά), στο τμήμα ……. και το οποίο είχε μείνει μέσα στο συρτάρι απ’ το Μάιο του ’12 και το θυμήθηκε να το βγάλει απ’ το συρτάρι για να μας το δώσει… Όταν πήγε το Μάιο εκεί, μπήκε σε κάποιο συρτάρι στο αστυνομικό τμήμα της …… και χάθηκε… Αρχές Ιουλίου του ’12, ο σύζυγός μου καθόταν περίπου 7.30 ώρα στην καφετέρια και πάει ένα όργανο απ’ το τμήμα και του λέει έλα εδώ που σε θέλει ο διοικητής… Γιατί να το βγάλει αυτό το χαρτί από το συρτάρι του και να τον ειδοποιήσει η εισαγγελέας, όπως λέει, 7.30 ώρα το απόγευμα Παρασκευή”, 2. “Ειδοποιώ το γιο μου, τσακώνουμε τα φάρμακα, πάμε κάτω, μπαίνει πρώτα ο …….., ο γιος μου μέσα, πίσω εγώ. Εκείνη την ώρα τον είχε πιάσει, πως βλέπουμε στο ποδόσφαιρο που τσακώνονται και ο ένας τρέχει να τον σπρώξει. Και του έλεγε, είχε βγάλει αφρούς από το στόμα αυτός ο άνθρωπος, ο διοικητής του τμήματος, αφρούς από το στόμα και του λέει “θα σε χώσω μέσα”. Εγώ τρελαίνομαι, βγαίνω έξω, με τραβάει ο γιος μου έξω, τον τραβάω κι εγώ έξω γιατί θα γινόταν μακελειό εκεί μέσα και θα μας έβαζε κι εμάς μέσα αυτός. Είχε αφρίσει. Δηλαδή, δε μπορώ να καταλάβω, δεν ξέρω, έχει κάποιο πρόβλημα ο άνθρωπος. Όλοι έχουμε προβλήματα, αλλά αυτός δε μπορεί να αφρίζει μέσα στο τμήμα. Του έφευγαν οι αφροί από εδώ και του έλεγε “θα σε βάλω μέσα”, πιο μέσα και να τον σπρώχνει σα να ήταν τι… όπως είχε ακουστεί στο νησί, είχε κάνει τέτοια πράγματα πάρα πολλά…” και 3. “…Το βράδυ (έμεινε κρατούμενος) και 11 η ώρα το βράδυ με χειροπέδες με flying dolphin τον πήγαν στον Πειραιά… Δεν είναι ένα παιδάκι 30 χρονών να μπορεί να αντέξει την προσβολή μόνο που έχουμε δεχθεί απ’ όλο αυτό τον κόσμο που είμαστε εκεί πέρα, είναι γεννημένος γέννημα θρέμμα στην ….., ……… Αλλά φανταστείτε το διασυρμό να λένε το ……. τον πάνε με χειροπέδες. Που έχει κάνει του κόσμου το καλό… Με χειροπέδες. Από το αστυνομικό τμήμα στο δελφίνι μέσα στο δελφίνι με χειροπέδες, μέχρι που τον έφεραν στο κρατητήριο”. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά, με την απόφασή του 2607/2014, αφού έκρινε νόμιμη την αγωγή αυτή του πρώτου εκκαλούντος την απέρριψε ως ουσιαστικά αβάσιμη. Κατά της απόφασης αυτής, ο τελευταίος άσκησε την από 20.8.2014 έφεση και το Μονομελές Εφετείο Πειραιά, με την απόφασή του 381/2017 απέρριψε αυτήν κατ’ ουσία, κρίνοντας ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που δεν δέχθηκε τους αναφερόμενους στην από 12.7.2012 αγωγή ισχυρισμούς του πρώτου εκκαλούντος, δεν έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων. Ειδικότερα, με την τελευταία απόφαση 381/2017 του Δικαστηρίου τούτου, που έχει ήδη καταστεί αμετάκλητη, κρίθηκαν τα ακόλουθα : “Με την απόφαση 52/11.2.2009 του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά (μεταβατική έδρα ……..) ο ενάγων καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 12 μηνών για την εκτέλεση αυθαίρετων οικοδομικών εργασιών, η οποία ποινή του μετατράπηκε σε χρηματική προς 10 ευρώ ημερησίως. Κατά της απόφασης αυτής ο ενάγων άσκησε έφεση, επί της οποίας το Α’ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά στη συνεδρίαση του της 10/6/2011, κατά την οποία ο ενάγων εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του, με την απόφαση του 4087/2011, τον κήρυξε ένοχο με ελαφρυντικό και του επέβαλε ποινή φυλάκισης 4 μηνών, την οποία μετέτρεψε προς 3 ευρώ ημερησίως. Ο ενάγων γνώριζε την απόφαση αυτή, αφού για την έκβαση της έφεσης του προφανώς τον ενημέρωσε ο πληρεξούσιος δικηγόρος του και ότι αυτή εκκρεμούσε σε βάρος του προς εκτέλεση έως την καταβολή της χρηματικής ποινής. Πάρα ταύτα ουδέν έπραξε, με αποτέλεσμα, αφού αυτή κατέστη αμετάκλητη, απεστάλη από τη Εισαγγελία Πειραιώς στο Α.Τ. ……. προς εκτέλεση, τηρούμενης της διαδικασίας των άρθρων 549 και 552 παρ. 2 εδ. β´ του Κ.Π.Δ. Για την εκτέλεσή της, ο εναγόμενος, ο οποίος τότε υπηρετούσε ως Διοικητής του Α.Τ. ……., έδωσε εντολή, στις 6.7.2012, στον υπηρετούντα στο ίδιο αστυνομικό τμήμα Αρχιφύλακα …………. να ανεύρει τον ενάγοντα και να τον προσάγει στο αστυνομικό τμήμα, όπως είχε υποχρέωση, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 123 παρ. 1, 2 εδ. γ’, 5, 8, 10 του π.δ. 141/1991 «Αρμοδιότητες οργάνων και υπηρεσιακές ενέργειες του προσωπικού του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και θέματα οργάνωσης Υπηρεσιών». Πράγματι ο ανωτέρω αστυνομικός αφού εντόπισε απογευματινές ώρες της ίδιας ημέρας τον ενάγοντα τον οδήγησε στο αστυνομικό τμήμα, όπου ο εναγόμενος τον ενημέρωσε ότι εκκρεμεί εναντίον του η πιο άνω αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση και ότι ως καταδιωκόμενος (κατά την έννοια του άρθρου 123 §2 του ως άνω π.δ.) θα συλληφθεί και θα οδηγηθεί στον αρμόδιο Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιά, ο οποίος είχε διατάξει τη σύλληψη του, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 122 παρ. 1 εδ. δ’ του ανωτέρω π.δ. Για το σκοπό αυτό ο ενάγων, αφού παρέμεινε στο αστυνομικό τμήμα, σε κάποιο γραφείο και όχι στα κρατητήρια, αργά το απόγευμα της ίδιας ημέρας μετήχθη με το τελευταίο Flying Dolphin, που εκτελούσε το δρομολόγιο …… – Πειραιά, συνοδεία των αστυνομικών, Αρχιφύλακα ……… και Αρχιφύλακα ……….. και στη συνέχεια προσήχθη στο Α.Τ. Καλλίπολης, όπου παρέμεινε στα κρατητήρια του Τμήματος καθ’ όλη τη διάρκεια της νύκτας έως το Σάββατο 7/2/2012, οπότε προσήχθη στον αρμόδιο Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιά και αφού κατέβαλε το ποσό της χρηματικής ποινής, αφέθηκε ελεύθερος. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Α.Τ. ………………….. ο ενάγων δεν υπέστη οποιαδήποτε βίαιη λεκτική συμπεριφορά από τον εναγόμενο, ο οποίος, εκτός του ότι τον ενημέρωσε για το λόγο της σύλληψης του, δεν αποδεικνύεται ότι είχε οποιαδήποτε άλλη επαφή μαζί του. Μάλιστα τον επισκέφθηκε ο υιός του και η σύζυγος του προκειμένου να του φέρουν τα φάρμακα που ο ενάγων ελάμβανε. Ο ισχυρισμός του ενάγοντος ότι, κατά τη επίσκεψη των οικείων του και ενόσω ο ενάγων βρισκόταν στην είσοδο του Αστυνομικού Τμήματος, ο εναγόμενος μαινόμενος επιτέθηκε φραστικά στον ενάγοντα μην επιτρέποντας τον υιό του να του δώσει τα φάρμακα του, φωνάζοντας στον ενάγοντα «μέσα – μέσα» και ότι τον έσπρωχνε για να ξαναεισέλθει στο αστυνομικό τμήμα, «βγάζοντας» μάλιστα, και αφρούς από το στόμα του, όπως κατάθεσε στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου η μάρτυρας απόδειξης, σύζυγος του ενάγοντος, δεν αποδείχθηκε. Μάλιστα, για τον ενάγοντα η μάρτυρας απόδειξης κατέθεσε επί λέξει «Είχε αφρίσει. Δηλαδή δεν μπορώ να καταλάβω, δεν ξέρω, έχει κάποιο πρόβλημα ο άνθρωπος. Όλοι έχουμε προβλήματα αλλά αυτός δεν μπορεί να αφρίζει μέσα στο τμήμα. Του έφευγαν οι αφροί από εδώ και του έλεγε θα σε βάλω μέσα, πιο μέσα και να τον σπρώχνει σαν να ήταν τι». Από το απόσπασμα αυτό καταδεικνύεται η προσπάθεια της μάρτυρος απόδειξης, για να στηρίξει τον ισχυρισμό του ενάγοντος, να υπερβάλει στην κατάθεση της και να παρουσιάσει τον εναγόμενο ως ευρισκόμενο σε τέτοιο έντονο εκνευρισμό και ψυχική υπερδιέγερση, που μεταχειριζόταν τον ενάγοντα με ιταμό τρόπο, κατά παράβαση κάθε υπηρεσιακής υποχρέωσης του για την τήρηση συνετής και ουδέτερης συμπεριφοράς προς κάθε κρατούμενο. Καταρχάς, ούτε ο ενάγων ούτε η μάρτυρας απόδειξης διευκρίνισαν πού οφειλόταν ο εκνευρισμός του εναγομένου και για ποιο λόγο συμπεριφερόταν κατά τον τρόπο αυτό ειδικά προς τον ενάγοντα. Ο ισχυρισμός του τελευταίου ότι οι διάδικοι βρίσκονταν σε αντιπαλότητα και στο παρελθόν δεν αποδείχθηκε. Άλλωστε, αν ο εναγόμενος ήθελε να προσβάλει τη προσωπικότητα του ενάγοντος θα ήταν δυνατός και καθόλα νόμιμος ο εγκλεισμός του στα κρατητήρια του Α.Τ. ……, γεγονός που δεν συνέβη, όπως αποδεικνύεται από την κατάθεση της μάρτυρος απόδειξης. Αντίθετη κρίση δεν μπορεί να αχθεί ούτε από την ένορκη βεβαίωση της μάρτυρος ……………, η οποία κατέθεσε ότι κατόπιν εκκλήσεως της συζύγου του ενάγοντος τη συνόδευσε για να μεταβεί στο αστυνομικό τμήμα και είδε τη συμπεριφορά του εναγομένου προς τον ενάγοντα, διότι η παρουσία στο Α.Τ. κρίνεται αμφίβολη, πρωτίστως διότι η σύζυγος του ενάγοντος στην ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου εξέταση της ρητά κατέθεσε ότι στο Αστυνομικό Τμήμα πήγε μόνο η ίδια και ο υιός της. Αποδεικνύεται περαιτέρω ότι η μεταγωγή του ενάγοντος από την …….. στον Πειραιά έγινε με τον προβλεπόμενο στα άρθρα 144 επ. του ανωτέρω π.δ. τρόπο μεταγωγής κρατουμένων. Αν και με βάση το άρθρο 147 §1 του π.δ. 141/1991 ρητά επιβάλλεται η δέσμευση των κρατουμένων με χειροπέδες, πλην των εξαιρέσεων που προβλέπει το άρθρο, σε καμία από τις οποίες δεν περιλαμβάνεται ο ενάγων, ο τελευταίος δεν δεσμεύτηκε με αυτές. Ο ισχυρισμός του ενάγοντος ότι οι συνοδεύοντες αυτόν αστυνομικοί με εντολή του εναγομένου τον δέσμευσαν με χειροπέδες και τον «περιέφεραν» στην κατάμεστη από κόσμο, την εποχή εκείνη, προκυμαία της ……, γεγονός που έθιξε τη τιμή και την υπόληψη του και προσέβαλε την προσωπικότητα του, δεν αποδείχθηκε. Στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο κατάθεσε η μάρτυρας απόδειξης, σύζυγος του ενάγοντος για το θέμα αυτό, χωρίς όμως να συμβάλει στην απόδειξη της βασιμότητας του ισχυρισμού, καθόσον σε σχετική ερώτηση απάντησε ότι δεν είδε η ίδια το σύζυγο της με χειροπέδες, ότι όμως, είχε αυτή την πληροφόρηση από το σύζυγο της και από άλλους παρευρισκόμενους κάτοικους της ……., χωρίς όμως να κατονομάζει κάποιον από αυτούς και χωρίς να υπάρχει κατάθεση ή ένορκη βεβαίωση κάποιου από του κατοίκους αυτούς. Αντίθετα τα χέρια του ενάγοντος δεν ήταν δεσμευμένα αλλά ούτε «περιεφέρθη» στην προκυμαία της ………, αλλά με τη συνοδεία των ανωτέρω δυο Αρχιφυλάκων διένυσε την απόσταση των 200 μέτρων από το Αστυνομικό Τμήμα έως στην προβλήτα των Flying Dolphins με τη μέγιστη δυνατή διακριτικότητα, όπως πρωτίστως κατέθεσε ο Αρχιφύλακας ………….στην από 3/7/2014 προανακριτική κατάθεση του ενώπιον του 6ου Πταισματοδίκη Πειραιά. Επομένως, με βάση τα ανωτέρω αποδεικνύεται ότι ο εναγόμενος ως Διοικητής του Αστυνομικού Τμήματος …… ενέργησε εντός του καθορισμένου από τις διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και του π.δ. 141/1991 πλαισίου σύλληψης και μεταγωγής του ενάγοντος, προκειμένου να εμφανιστεί στον αρμόδιο Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιά και να εκτελεστεί η εναντίον του απόφαση 4087/2011 του Α´ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά, με την οποία ο ενάγων καταδικάστηκε σε στερητική της ελευθερίας του ποινή, ανεξάρτητα αν μετατράπηκε σε χρηματική ποινή και επομένως δεν αποτελεί απλά πρόστιμο, όπως συνεχώς τονίζουν ο ενάγων και η μάρτυρας απόδειξης σύζυγος του, ώστε να αρκεί να βεβαιωθεί απλά στο Δημόσιο Ταμείο …….. Ακολούθως, προσβλητική συμπεριφορά του εναγομένου δεν συνιστά ούτε η επικαλούμενη από τον ενάγοντα παράλειψη του εναγομένου να εκτελέσει άμεσα την απόφαση, αν και αυτή, όπως ισχυρίζεται, είχε ήδη διαβιβαστεί από την Εισαγγελέα Πειραιά το αργότερο έως το Μάιο του έτους 2012, διότι ακόμα και αληθινού υποτιθεμένου του ισχυρισμού του η καθυστέρηση αυτή επισείει μόνο πειθαρχικές κυρώσεις σε βάρος του εναγομένου και δεν επιφέρει τρώση της τιμής του ενάγοντος, ούτε η άρνηση του να δεχθεί τα νομικά επιχειρήματα του πληρεξουσίου δικηγόρου του ενάγοντος ως προς την εκτέλεση της απόφασης, ούτε αποδείχθηκε ότι ο ενάγων επέδειξε τέτοια συμπεριφορά για να τιμωρήσει τον ενάγοντα διότι στο παρελθόν είχε έρθει σε σύγκρουση μαζί του. Άλλωστε, αν ο εναγόμενος, ο οποίος δεν είναι ……., επεδείκνυε προσβλητική συμπεριφορά προς τον ενάγοντα, ο οποίος έλκει την καταγωγή του και είναι μόνιμος κάτοικος της ……. και μάλιστα από το έτος 1968 έως το 2005 ήταν ο αρτοποιός του νησιού, οπωσδήποτε θα προκαλούσε και άλλους κατοίκους της ……. να καταθέσουν προς υποστήριξη του συντοπίτη τους και σε βάρος του αυθαιρετούντος Διοικητή του Αστυνομικού Τμήματος …………………..”. Σύμφωνα με τις παραπάνω παραδοχές, τόσο οι ισχυρισμοί του πρώτου εκκαλούντος, που περιέχονταν στην από 12.7.2012 αγωγή του, όσο και όσα κατέθεσε η δεύτερη εκκαλούσα προς υποστήριξη της ως άνω αγωγής του πρώτου, αποδείχθηκαν ψευδή. Με αυτά παρουσιαζόταν ο εφεσίβλητος ως ένα πρόσωπο, το οποίο με την ιδιότητα του αστυνομικού διευθυντή του Α.Τ. ……, παραβιάζει τα υπηρεσιακά του καθήκοντα, δεν σέβεται τους πολίτες και εκμεταλλευόμενο τη θέση του διέπραξε το αδίκημα της κατάχρησης εξουσίας, υποκινούμενος από προσωπικούς και ιδιοτελείς λόγους, προκειμένου να ταπεινώσει τον πρώτο εκκαλούντα. Των ψευδών αυτών ισχυρισμών έλαβαν γνώση οι υφιστάμενοι του εφεσίβλητου αστυνομικοί, που υπηρετούσαν στο Α.Τ. ……, οι δικαστικοί υπάλληλοι και οι δικαστές του Πρωτοδικείου και του Εφετείου Πειραιά, που επιλήφθηκαν της υπόθεσης, ο δικαστικός επιμελητής που του επέδωσε το δικόγραφο, καθώς και κάτοικοι της ……. Στους ψευδείς αυτούς ισχυρισμούς αποδείχθηκε επίσης ότι προέβησαν οι εκκαλούντες, εν γνώσει της αναλήθειάς τους, ο μεν πρώτος, αφού δεν αποδείχθηκαν αληθείς, η δε δεύτερη – σύζυγος του πρώτου, διότι, ενεργώντας καθ’ υπόδειξή του, κατέθεσε τα ίδια ως άνω ψευδή περιστατικά, ως μάρτυρας στο ακροατήριο, κατά την εκδίκαση της υπόθεσης, προς υποστήριξη της αγωγής του (πρώτου εκκαλούντος). Κατόπιν τούτων, εφόσον οι ανωτέρω δυσφημιστικές εκδηλώσεις φέρουν τα στοιχεία του αδικήματος της συκοφαντικής δυσφήμισης, δεν τυγχάνει εφαρμογής η διάταξη του άρθρου 367 §1 του Π.Κ., περί άρσης του άδικου χαρακτήρα των πράξεων των εκκαλούντων, λόγω δικαιολογημένου ενδιαφέροντος. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που έκρινε όμοια και απέρριψε την ένσταση αυτή των τελευταίων, ορθά εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις και πρέπει να απορριφθεί ο πρώτος λόγος της έφεσης. Επιπλέον, από την παράνομη και υπαίτια πράξη των εκκαλούντων ο εφεσίβλητος υπέστη σημαντική ηθική βλάβη, για την αποκατάσταση της οποίας έπρεπε να του επιδικαστεί χρηματική ικανοποίηση. Η σημαντικότητα της βλάβης αυτής δεν αίρεται από το γεγονός ότι παρήλθαν έξι χρόνια από την άσκηση της από 12.7.2012 αγωγής του πρώτου εκκαλούντος, ούτε πέντε έτη από την ψευδή κατάθεση της δεύτερης εκκαλούσας, ούτε από το γεγονός ότι έχει ήδη συνταξιοδοτηθεί ο εφεσίβλητος. Άλλωστε, μόλις τον Ιούλιο του 2017 κατέστη τελεσίδικη η απόφαση επί της από 12.7.2012 αγωγής του πρώτου εκκαλούντος. Εξάλλου, χρηματική ικανοποίηση του εφεσίβλητου, δεν συνιστά η δικαστική δαπάνη, που επιδικάστηκε στον τελευταίο, στο πλαίσιο της πρώτης δίκης επί της από 12.7.2012 αγωγής του πρώτου εκκαλούντος, όπως εσφαλμένα ισχυρίζονται οι εκκαλούντες. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που έκρινε ότι έπρεπε να επιδικαστεί χρηματική ικανοποίηση στον εφεσίβλητο, επειδή, από την παράνομη και υπαίτια πράξη των εκκαλούντων, υπέστη σημαντική ηθική βλάβη (το ύψος της επιδικασθείσας χρηματικής ικανοποίησης δεν προσβάλλεται με λόγο έφεσης), ορθά εφάρμοσε το νόμο και πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος και ο δεύτερος λόγος της έφεσης.
ΙV. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος έφεσης προς έρευνα, πρέπει να απορριφθεί η υπό κρίση έφεση ως ουσιαστικά αβάσιμη, να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του ηλεκτρονικού παραβόλου των εκατό (100) ευρώ, με αριθμό ……………., που κατατέθηκε από τους εκκαλούντες και να καταδικαστούν οι τελευταίοι, λόγω της ήττας τους, στην εις ολόκληρον καταβολή της δικαστικής δαπάνης του εφεσίβλητου, κατά παραδοχή του σχετικού νόμιμου αιτήματός του (άρθρα 69 §1, 68 §1, 63 §1 στοιχ. i περ. α του ν. 4194/2013, 176, 180 §3, 183 και 191 §2 του Κ.Πολ.Δ.), για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ’ ουσία την από 27.7.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………/2019 έφεση, κατά της οριστικής απόφασης 1812/2019 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Διατάσσει την εισαγωγή στο δημόσιο ταμείο του κατατεθέντος από τους εκκαλούντες παραβόλου, ποσού εκατό (100) ευρώ, που αναφέρεται στο σκεπτικό. Και
Καταδικάζει τους εκκαλούντες στην πληρωμή εις ολόκληρον των δικαστικών εξόδων του εφεσίβλητου, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, τα οποία καθορίζει στο ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στις 30 Δεκεμβρίου 2020, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ