Αριθμός 447/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 2ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Μαρία Ανδρεοπούλου, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Ε.Τ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ………….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: …………, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό του δικηγόρο Δημήτριο Νικολακόπουλο (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ: …………….., ο οποίος δεν εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο.
Ο εκκαλών κατέθεσε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 11.10.2010 (αριθμ. εκθ. καταθ. ……../2010) ανακοπή και τους από 14.1.2019 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …………/2019) πρόσθετους λόγους ανακοπής, επί των οποίων (ανακοπής και προσθέτων αυτής λόγων) εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 2346/2019 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που απέρριψε την ανακοπή και τους πρόσθετους λόγους ανακοπής.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου ο ανακόπτων-ασκών τους πρόσθετους λόγους ανακοπής και ήδη εκκαλών με την από 9.9.2019 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../2019) έφεσή του, της οποίας δικάσιμος ορίστηκε (ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου Πειραιώς ………../2019) αρχικά η 24η.9.2020 και, μετά από αναβολή, αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος του εκκαλούντος, ο οποίος παραστάθηκε με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξε τις απόψεις του με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσε.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Σύμφωνα με το άρθρο 585 παρ. 2 ΚΠολΔ που εφαρμόζεται και επί ανακοπής κατά διαταγής πληρωμής (άρθρο 632 ΚΠολΔ) το έγγραφο της ανακοπής πρέπει να περιέχει, εκτός από τα στοιχεία που αναφέρονται στα άρθρα 117 έως 120 ΚΠολΔ και τους λόγους αυτής. Νέοι δε λόγοι μπορούν να προταθούν μόνο με πρόσθετο δικόγραφο που κατατίθεται στη γραμματεία του Δικαστηρίου όπου απευθύνεται και η ανακοπή, κάτω από το οποίο συντάσσεται η έκθεση και κοινοποιείται στον αντίδικο οκτώ τουλάχιστον ημέρες πριν από τη συζήτηση. Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι το δικόγραφο της ανακοπής πρέπει να περιέχει τα στοιχεία κάθε δικογράφου και τους λόγους της ανακοπής που αποτελούν την ιστορική της βάση να προσδιορίζει δηλαδή συγκεκριμένα τις ελλείψεις εκείνες, διαδικαστικές ή ουσιαστικές, που δικαιολογούν την ακύρωση της ανακοπτομένης διαταγής πληρωμής. Η μη τήρηση των διατάξεων αυτών επάγεται την ακυρότητα του δικογράφου της ανακοπής λόγω αοριστίας (ΑΠ 489/97 ΕλΔ 39 σελ. 103). Η αοριστία αυτή δεν καλύπτεται με τις προτάσεις, με τις οποίες δεν είναι δυνατή η προσθήκη νέων λόγων ούτε και με το κατά το άρθρο 585 παρ. 2 ΚΠολΔ δικόγραφο των προσθέτων λόγων εκτός αν υφίσταται η εκ του άρθρου 632 προθεσμία, οπότε το δικόγραφο τούτο μπορεί να ισχύσει ως αυτοτελής ανακοπή (ΑΠ 2165/2013, ΑΠ 2073/2007, ΑΠ 916/2002, ΑΠ 758/2002, ΑΠ 1437/2000, ΝΟΜΟΣ, Δνη 42. 695, ΕΑ 302/2018, ΕΑ 3927/2003, ΕΘεσ 2788/2009, ΕΘεσ 922/2005, ΕΑ 4360/1999, ΝΟΜΟΣ – Βαθρακοκοίλη Ερμ. ΚΠολΔ άρθρο 585 αρ. 5 σελ. 686).
Η υπό κρίση, από 9-9-2019 (…………/2019), έφεση του ηττηθέντος ανακόπτοντος, κατά της υπ’ αριθμ 2346/2019 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από πιστωτικούς τίτλους (635 – 644 ΚΠολΔ), ως ίσχυε προς της τροποποιήσεώς της με τις διατάξεις του Ν 4335/2015, ενόψει της διατάξεως του άρθρου 9παρ2 και 4 του ίδιου νόμου, επί της από 11-10-2010 (………../2010) ανακοπής του, και των από 14-1-2019 προσθέτων λόγων, κατά της ………../2010 Διαταγής Πληρωμής του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, με βάση τις αναφερόμενες σε αυτή δύο συν/κές, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, εφόσον δεν γίνεται επίκληση επίδοσης της εκκαλουμένης (495παρ1 και 2, 511, 513παρ1περ β’, 516παρ1, 517περ α΄, 518παρ2, 520παρ1ΚΠολΔ). Επομένως, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική βασιμότητα, κατά την ίδια ανωτέρω διαδικασία, ερήμην του νομίμως και εμπροθέσμως κλητευθέντος εφεσιβλήτου (βλ την ………./11-9-2019 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών ……………, για την αρχική δικάσιμο της 24-9-2020, κατά την οποία η υπόθεση αναβλήθηκε για την ανωτέρω δικάσιμο και γράφτηκε στο πινάκιο, οπότε ισχύει ως κλήτευση ως προς όλους τους διαδίκους – 226 παρ4 εδ γ’, δ’ ΚΠολΔ), ο οποίος κατά την εκφώνηση της υποθέσεως δεν εμφανίσθηκε ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο και ο οποίος δικάζεται ωσεί παρών, αφού ορισθεί το νόμιμο παράβολο ερημοδικίας (501, 502 ΚΠολΔ).
Ο ανακόπτων και ήδη εκκαλών, με την από 11-10-2010 (………./2010) ανακοπή του και τους από 14-1-2019 (………../2019) πρόσθετους λόγους, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που ασκήθηκε νομοτύπως και εμπροθέσμως, ζήτησε, για τους αναφερόμενους σε αυτά λόγους, την ακύρωση, άλλως τη μείωση κατά το ποσό των 50.000€ πλέον τόκων, της …………/2010 διαταγής πληρωμής του Δικαστή του ανωτέρω Δικαστηρίου, με την οποία υποχρεωνόταν να καταβάλει στον καθ’ου η ανακοπή το ποσό των 400.000€, πλέον τόκων και δικαστικών εξόδων, δυνάμει των αναφερομένων σ’αυτήν (δ/γή πληρωμής) δύο συν/κών. Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την εκκαλουμένη απόφασή του, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, απέρριψε την ανακοπή ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας του μοναδικού της λόγου και ακολούθως και τους προσθέτους λόγους ως απαράδεκτους, για τους αναφερόμενους σε αυτή λόγους. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονείται ο ανακόπτων με την κρινόμενη έφεσή του, για τους διαλαμβανόμενους σε αυτή λόγους, αναγόμενους – κατ’ εκτίμηση του δικογράφου της – σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, και ζητεί την εξαφάνισή της, ώστε να γίνει δεκτή η ανακοπή του και να ακυρωθεί άλλως να μεταρρυθμισθεί η προσβαλλομένη διαταγή πληρωμής.
Από την παραδεκτή επισκόπηση του δικογράφου της ανακοπής στην παρούσα φάση της διαδικασίας και το δικόγραφο των προσθέτων λόγων της αποδείχθηκε, ότι η πρώτη (ανακοπή) περιέχει αφενός την ομολογία του ανακόπτοντα ότι οφείλει το ποσό των 400.000€ και αφετέρου τον ισχυρισμό ότι, έναντι του ανωτέρω οφειλομένου από αυτόν ποσού, είχε ήδη καταβάλει σταδιακά και προ της εκδόσεως της προσβαλλομένης διαταγής πληρωμής, το ποσό των 30.000€ ήτοι κατέβαλε σε τραπεζικό λογαριασμό που του υπέδειξε ο καθ’ου η ανακοπή το ποσό των 20.000€ τμηματικά, σε δύο ισόποσες δόσεις, έναντι της συν/κής ποσού 300.000€, «η δε καταβολή και η ημερομηνία καταβολής προκύπτει από τα σχετικά παραστατικά της τράπεζας». Επίσης ισχυρίζεται, ότι προς εξόφληση της συν/κής των 100.000€ κατέβαλε στον ίδιο λογαριασμό το ποσό των 10.000€. Ωστόσο, με αυτό το περιεχόμενο, ο ανωτέρω ισχυρισμός του ανακόπτοντος τυγχάνει αόριστος και μη επιδεκτικός δικαστικής εκτίμησης, καθ’οσον δεν αναφέρει την ημεροχρονολογία των καταβολών και τα αντίστοιχα ποσά, ώστε να αφαιρεθούν από το κεφάλαιο της κάθε συν/κής, γεγονός που επηρεάζει τον υπολογισμό των τόκων και της δικαστικής δαπάνης, αλλά παραπέμπει σε εκτός της ανακοπής έγγραφα, προς απόδειξή του (ισχυρισμού). Επομένως, ο ισχυρισμός αυτός, ως αόριστος, δε συνιστά την από την διάταξη του άρθρου 416 ΑΚ ένσταση – μερικής – εξοφλήσεως και ορθώς το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, κατ’ορθήν ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου τον απέρριψε με την ίδια αιτιολογία, απορριπτομένου του περί του αντιθέτου 2ου λόγου της έφεσης, ως προς το πρώτο σκέλος του, ως αβάσιμου. Περαιτέρω, όσον αφορά τον ισχυρισμό του εκκαλούντος περί σφάλματος της εκκαλουμένης, επειδή δεν αποφάνθηκε επί της «ενστάσεως περί ρύθμισης οφειλής» που προέβαλε με την ανακοπή του, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, αφού ο περιεχόμενος στην ανακοπή ισχυρισμός του ανακόπτοντος, ότι είχε επανειλημμένως απευθυνθεί προς τον καθ’ου η ανακοπή – εφεσίβλητο, προκειμένου να ρυθμίσει την οφειλή του απέναντί του, από τις επίδικες δύο συν/κές και εκείνος μεν εδέχθη, αλλά τελικώς δεν συνέπραξε στην προσπάθεια συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς, στην οποία τον καλούσε με την ανακοπή του, δηλώνοντας πρόθυμος γι’αυτό, δεν αποτελεί ένσταση, στην οποία το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο όφειλε να απαντήσει. Μετά δε την απόρριψη του μοναδικού λόγου της ανακοπής ως αόριστου και επομένως και της τελευταίας, το έγγραφο των προσθέτων λόγων δεν μπορούσε να εκτιμηθεί ως αυτοτελής ανακοπή και να ερευνηθεί από το Δικαστήριο, αφού ασκήθηκε μεν με ιδιαίτερο δικόγραφο που κοινοποιήθηκε στον αντίδικο – καθ’ου η ανακοπή / εφεσίβλητο αλλά όχι στην εντός του άρθρου 632παρ1 ΚΠολΔ, αποκλειστική 15νθημερη προθεσμία από την προς αυτόν (ανακόπτοντα) κοινοποίηση της προσβαλλομένης διαταγής πληρωμής. Ειδικότερα, αποδείχθηκε ότι η ………../14-9-2010 διαταγή πληρωμής επιδόθηκε στον καθ’ου οφειλέτη δηλαδή στον ανακόπτοντα, στις 21-9-2010 και η μεν ανακοπή ασκήθηκε στις 12-10-2010 δηλαδή την τελευταία ημέρα της ανωτέρω 15νθήμερης προθεσμίας, ενώ το δικόγραφο των πρόσθετων λόγων κατατέθηκε στις 17-1-2019 (βλ τη σχετική έκθεση καταθέσεως με γενικό αριθμό …… και ειδικό ……../17-1-2019). Ενόψει λοιπόν και όσων εκτέθηκαν στη νομική σκέψη που προηγήθηκε, με το δικόγραφο των προσθέτων λόγων δεν μπορούσε να γίνει συμπλήρωση της αοριστίας του μοναδικού λόγου της ανακοπής, παρά μόνον εάν αυτό είχε κατατεθεί εντός της αρχικής 15νθήμερης προθεσμίας της (ανακοπής), οπότε θα ίσχυε ως αυτοτελής ανακοπή, στην εξέταση της οποίας θα προχωρούσε το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο. Συνεπώς, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε ομοίως και απέρριψε την ανακοπή, και τους προσθέτους λόγους ως απαράδεκτους, δεν έσφαλε περί την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, απορριπτομένου ως αβάσιμου του περί του αντιθέτου 2ου λόγου της έφεσης, ως προς το δεύτερο σκέλος του και κατ’ακολουθίαν και της έφεσης ως αβάσιμης. Τέλος, δικαστική δαπάνη δεν επιδικάζεται υπέρ του εφεσιβλήτου, ενόψει της ερημοδικίας του.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει ερήμην του εφεσιβλήτου την από 9-9-2019 (…………/2019), έφεση.
Ορίζει παράβολο ερημοδικίας από 250€.
Δέχεται τυπικά την έφεση και την απορρίπτει κατ’ουσίαν.
Επικυρώνει την …………/2010 διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Διατάσσει την εισαγωγή του παραβόλου της έφεσης στο Δημόσιο Ταμείο.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 10 Σεπτεμβρίου 2021, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και του πληρεξουσίου δικηγόρου του εκκαλούντος.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ