Αριθμός: 11/2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τον Δικαστή Νικόλαο Κουτρούμπα, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Τ.Λ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των:
ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: ………..ενεργούσας για λογαριασμό των ανήλικων τέκνων της, ………., των οποίων ασκεί την επιμέλεια, η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο της, Παρθενία Κανή με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ.2 ΚΠολΔ,
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ: ………., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσια δικηγόρο του, Ζωή Ρούσσου.
Η νυν εκκαλούσα άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 26.1.2018, με Γ.Α.Κ. …/2018 και Ε.Α.Κ. …./2018 αγωγή διατροφής για λογαριασμό των ως άνω ανήλικων τέκνων των διαδίκων κατά του νυν εφεσίβλητου. Το παραπάνω πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων με την ειδική διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση, εξέδωσε την 2589/2019 οριστική απόφασή του, με την οποία δέχθηκε εν μέρει την αγωγή. Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα με την από 13.8.2019, κατατεθείσα στις 26.6.2020 στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …./2019 και με Ε.Α.Κ. ……./2019 έφεση. Επικυρωμένο αντίγραφο της εφέσεως για προσδιορισμό δικασίμου κατατέθηκε από τον πληρεξούσια δικηγόρο της εκκαλούσας στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου στις 26.9.2019 με Γ.Α.Κ. ……/2019 και Ε.Α.Κ. ……/2019, οπότε δικάσιμος ορίστηκε για τη συζήτηση της έφεσης ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου η 8.10.2020, οπότε η συζήτηση της υπόθεσης αναβλήθηκε για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο στην αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο και συζητήθηκε.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, η πληρεξούσια δικηγόρος της εκκαλούσας ανέπτυξε τους ισχυρισμούς της με τις προτάσεις που κατάθεσε, η δε πληρεξούσια δικηγόρος του εφεσίβλητου, αφού έλαβε τον λόγο, αναφέρθηκε στις προτάσεις που κατέθεσε.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Νόμιμα φέρεται μετ’ αναβολή από το πινάκιο προς συζήτηση κατ’ άρθρο 226 παρ.4 ΚΠολΔ, που εφαρμόζεται και στην κατ’ έφεση δίκη, η από 13.8.2019 (κατατεθείσα στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …./2019 και Ε.Α.Κ. …./2019 και στη γραμματεία του Εφετείου Πειραιά για προσδιορισμό δικασίμου με Γ.Α.Κ. …./2019 και Ε.Α.Κ. …./2019) έφεση της ………. ………. του ………. ενεργούσας για λογαριασμό των ανήλικων τέκνων της και ………. ………. κατά του………. προς εξαφάνιση της 2589/2019 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, το οποίο δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων την από 26.1.2018 (με Γ.Α.Κ. …./2018 και Ε.Α.Κ. …./2018) αγωγή της εκκαλούσας κατά του εφεσίβλητου κατά την ειδική διαδικασία διαφορών από την οικογένεια, τον γάμο και την ελεύθερη συμβίωση, δέχθηκε εν μέρει αυτή. Η ένδικη έφεση και δη κατά το μέρος που αφορά τις απαιτήσεις σε διατροφή του νομίμως εκπροσωπούμενου από την εκκαλούσα ανήλικου υιού της, ………. ………., γεννημένου στις 23.12.2003, έχει ασκηθεί νόμιμα με κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου κατ’ άρθρο 495 παρ.1 ΚΠολΔ κι εμπρόθεσμα κατ’ άρθρο 518 παρ.1 ΚΠολΔ, δεδομένου ότι η εκκαλούμενη απόφαση δημοσιεύθηκε στις 23.7.2019 και η κατ’ αυτής έφεση ασκήθηκε στις 14.8.2019 (βλ. την με ίδια ημερομηνία έκθεση κατάθεσης ένδικου μέσου της γραμματέως στο Πρωτοδικείο Πειραιώς, ………. .). Επομένως, η υπό κρίση έφεση ως προς τον παραπάνω ανήλικο, η οποία αρμοδίως εισάγεται ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου κατ’ άρθρο 19 ΚΠολΔ για να δικαστεί με την ίδια ως άνω ειδική διαδικασία κατ’ άρθρο 591 παρ.7 του ίδιου Κώδικα πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της, ενώ έχει κατατεθεί το με ………….. e-παράβολο του Υπουργείου Οικονομικών, εξοφλημένο (βλ. το συνημμένο στο εφετήριο αντίγραφο του e-παράβολου και την από 14.8.2019 ενημέρωση εγχρήματης συναλλαγής περί επιτυχούς εκτέλεσης αυτής της winbank της Τράπεζας Πειραιώς). Ειδικά, όμως, σε ό,τι αφορά το έτερο τέκνο των διαδίκων, ……….., ο οποίος όπως και στις προτάσεις τους η εκκαλούσα και ο εφεσίβλητος συνομολογούν, έχει γεννηθεί στις 24.1.2003, οπότε κατά τον χρόνο συζήτησης της ένδικης έφεσης στις 7.10.2021 ήταν ενήλικος, έχοντας συμπληρώσει την ηλικία των δεκαοκτώ ετών ήδη από τις 24.1.2021, πρέπει να σημειωθεί ότι κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά της στο οικείο πινάκιο δεν παρέστη με το δικό του όνομα, αλλά τον εκπροσώπησε ως ανήλικο η μητέρα του εκκαλούσα, η οποία νομιμοποίησε την πληρεξούσια δικηγόρο …….. να παραστεί με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ.2 ΚΠολΔ, ενώ και στις προκατατεθείσες στις 6.10.2021 προτάσεις της, ομοίως τον ………. εκπροσώπησε η μητέρα του . ………. ως ανήλικο και ως ασκούσα την επιμέλειά του σύμφωνα με την 590/2014 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χανίων. Ωστόσο, ο ………….., ως ενήλικος πλέον εκ του νόμου και δη με βάση τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 127 ΑΚ και 63 παρ.1 εδ.α’ ΚΠολΔ μπορεί να παρίσταται ενώπιον των δικαστηρίων με το δικό του όνομα και όχι εκπροσωπούμενος από τρίτο. Ειδικότερα, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 63 του ΚΠολΔ, όποιος είναι ικανός για οποιαδήποτε δικαιοπραξία μπορεί να παρίσταται στο δικαστήριο με το δικό του όνομα, ενώ κατά τη διάταξη του άρθρου 64 § 1 του ΚΠολΔ, όσοι είναι ανίκανοι να παρίστανται στο δικαστήριο με το δικό τους όνομα, εκπροσωπούνται από τους νόμιμους αντιπροσώπους τους. Ικανός για κάθε δικαιοπραξία, σύμφωνα με το άρθρο 127 ΑΚ, είναι όποιος έχει συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του (ενήλικος). Άρα ο ανήλικος δεν έχει δικαίωμα να παρίσταται με το δικό του όνομα στο δικαστήριο, αλλά εκπροσωπείται σε αυτό από τους δύο γονείς του, οι οποίοι από κοινού ασκούν τη γονική μέριμνά του (άρθρο 1510 ΑΚ). Με την ενηλικίωση του διαδίκου παύει αυτοδικαίως η αντιπροσωπευτική εξουσία του μέχρι τούδε νομίμου αντιπροσώπου και γι’ αυτό οι διαδικαστικές πράξεις που επιχειρεί ο τελευταίος μετά την παύση της αντιπροσωπευτικής εξουσίας του είναι απαράδεκτες (σχ. ΑΠ 523/1968, ΝοΒ 17, σελ. 38, Σ. Σαμουήλ “Η έφεσις”, εκδ. 1986, παρ.41, 64, 65 και 216, Κ. Μπέη “Πολιτική Δικονομία”, άρθρο 65 παρ.16, σελ. 350). Εξάλλου σύμφωνα με τη διάταξη 1516 παρ.2 του ΑΚ, στις περιπτώσεις διακοπής της συμβίωσης των γονέων, διαζυγίου ή ακυρώσεως του γάμου τους, εφόσον την επιμέλεια του παιδιού την έχει ο ένας γονέας, τις αξιώσεις διατροφής που έχει το παιδί κατά του γονέα που δεν έχει την επιμέλειά του, μπορεί να τις ασκεί εκείνος που έχει την επιμέλεια (βλ. ΑΠ 511/1989, ΕλλΔνη 31, σελ. 270). Διάδικος όμως είναι το ανήλικο τέκνο και όχι η μητέρα του ή ο πατέρας του, που απλώς αναπληρώνει την ελλείπουσα ικανότητα του τέκνου να παρίσταται το ίδιο στο δικαστήριο με το δικό του όνομα (βλ. ΜονΕφΑθ 91/2017 στην ΤΝΠ Νόμος, ΕφΑθ 10634/1998, ΕλλΔνη 40, σελ. 1115, Β. Βαθρακοκοίλης, Ερμηνεία ΚΠολΔ, τόμος Α’, άρθρο 64 παρ.5, σελ. 367). Κατά συνέπεια και στη δίκη διατροφής ανήλικου τέκνου που δεν έχει περατωθεί, μετά την ενηλικίωσή του, οπότε αυτό καθίσταται ικανό για κάθε δικαιοπραξία, επομένως και για να υπερασπίζεται τα δίκαιά του, παύει αυτοδικαίως η εκπροσωπευτική εξουσία του νομίμου αντιπροσώπου του και στο εξής, χωρίς να μεσολαβήσει διακοπή της δίκης, κατά τα άρθρα 286επ ΚΠολΔ, συνεχίζεται πλέον η διαδικασία με τη συμμετοχή στη δίκη του τέκνου που ενηλικιώθηκε [ΑΠ 142/2013, ΧρΙΔ 2013, σελ. 521, ΑΠ 1626/2011, ΕΠολΔ 2012, σελ. 455 με αντίθετο σημείωμα Νικολέττας Χ. Παϊσίδου, ΑΠ 180/2011, ΕλλΔ/νη 53(2012), σελ. 392, ΑΠ 833/2005, ΕλλΔ/νη 47(2006), σελ.126, ΕφΘεσσαλ 1075/20111, ΕΠολΔ 2011, σελ. 793 με σημείωμα Πάρι Αρβανιτάκη, ΕφΑθ 7081/2009, ΕλλΔνη 51, σελ. 500, ΕφΑθ 8007/2006, ΕλλΔ/νη 48(2007), σελ. 1455]. Και η μεν έφεση που ασκήθηκε για λογαριασμό του τέκνου όσο αυτό ήταν ακόμη ανήλικο από τον νόμιμο αντιπρόσωπο γονέα του καλώς ασκήθηκε, πλην όμως αν κατά τη συζήτηση της έφεσης το τέκνο έχει πλέον ενηλικιωθεί και παρά την ενηλικίωσή του στη συζήτηση της υπόθεσης εκπροσωπηθεί από τον γονέα του, η παράσταση αυτή δεν είναι νόμιμη [Κ. Μπέη, ΠολΔ, άρθρο 286 III, σελ. 1217 και άρθρο 65, σ. 350, σχόλιο του ίδιου σε Δ 9. 118επ, ΕφΑθ 10634/1998, ό.π.] και για το λόγο αυτόν είναι απαράδεκτη η συζήτηση της έφεσης [βλ. Κ. Μπέη, Η ανίσχυρος διαδικαστική πράξη, § 5 III, σελ. 189, σημ. 173, του ιδίου, ΚΠολΔ, άρθρο 65 § 16, σελ. 350, ΕφΠειρ 837/2014 στην ΤΝΠ Νόμος, ΕφΑθ 2472/1998, ΕλλΔ/νη 40(1999), σελ. 375, σημείωμα Αναστασίας Λ. Παπαδοπούλου κάτω από τις ΜονΠρΑθ 934/2017 και ΜονΠρΑθ 11385/2017, στην ΕΠολΔ 2018, σελ. 187]. Συνακόλουθα, στην προκειμένη περίπτωση, πρέπει να χωρισθεί η υπόθεση ως προς τα δύο τέκνα και να κηρυχθεί απαράδεκτη η συζήτηση της έφεσης ως προς το ήδη ενήλικο τέκνο ……………… που δεν παρέστη κατά την εκδίκασή της στο όνομά του ως εκκαλών, αλλά εκπροσωπήθηκε μη νόμιμα από τη μητέρα του………. και να προχωρήσει κατά τα προεκτεθέντα η εκδίκαση της εφέσεως ως προς το νομίμως εκπροσωπούμενο από την ανωτέρω μητέρα του ανήλικο τέκνο των διαδίκων, ………. ………..
Με την ως άνω από 26.1.2018 αγωγή της η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα ζητούσε να υποχρεωθεί ο εναγόμενος και ήδη εφεσίβλητος πρώην σύζυγός της, να της καταβάλει για λογαριασμό των ανήλικων τέκνων τους, ………. και ………., των οποίων ασκούσε την επιμέλεια και λόγω αδυναμίας τους να διαθρέψουν τον εαυτό τους, ως συνεισφορά στην τακτική σε χρήμα διατροφή τους, το συνολικό ποσό των 867,96 ευρώ, εντός του πρώτου πενθήμερου κάθε μήνα και σε περίπτωση καθυστέρησης με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την έκτη ημέρα κάθε μήνα μέχρις εξοφλήσεως και για το χρονικό διάστημα μέχρι την ενηλικίωση των τέκνων, άλλως και επικουρικώς για το διάστημα της διετίας από τη δημοσίευση της απόφασης επί της ένδικης αγωγής. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφαση, δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων, δέχθηκε εν μέρει την αγωγή και υποχρέωσε τον εναγόμενο να προκαταβάλει μέσα στις πρώτες πέντε ημέρες κάθε μήνα στην ενάγουσα, ως αποκλειστικά ασκούσα την επιμέλεια των ανήλικων τέκνων της, ………. και ………., το χρηματικό ποσό των 280 ευρώ για καθένα από αυτά, για το χρονικό διάστημα από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής και έως την ενηλικίωσή τους (δηλαδή έως τις 24.1.2021 για τον ………. και έως τις 23.12.2021 για τον ……….), με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση πληρωμής κάθε δόσης μέχρις εξοφλήσεως. Ήδη με την υπό κρίση έφεσή της και αναφορικά με το ανήλικο τέκνο των διαδίκων,………., η εκκαλούσα παραπονείται ότι λόγω εσφαλμένης εκτίμησης των αποδείξεων, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δεν δέχθηκε στο σύνολό της την από 26.1.2018 αγωγή της και γι’ αυτό ζητεί να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση, να γίνει δεκτή η αγωγή της και να υποχρεωθεί ο εφεσίβλητος-εναγόμενος να καταβάλλει εντός του πρώτου πενθήμερου κάθε μήνα, σε αυτή, ως έχουσα την επιμέλεια του ανήλικου ………. ………., μηνιαία σε χρήμα διατροφή ποσού 394,20 ευρώ για την κάλυψη της αναλογίας του στη διατροφή του ανήλικου τέκνου και μάλιστα νομιμοτόκως από την καθυστέρηση πληρωμής κάθε δόσης μέχρι την εξόφληση για το χρονικό διάστημα που ζητούσε με την ως άνω αγωγή της.
Περαιτέρω, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1389, 1390, 1485, 1486, 1487, 1489, 1492 και 1493 ΑΚ με σαφήνεια προκύπτει ότι και οι δύο γονείς έχουν υποχρέωση να διατρέφουν τα ανήλικα τέκνα τους, ανεξάρτητα από την περιουσιακή κατάσταση αυτών (των τέκνων), εφόσον τα εισοδήματα από την εργασία και την περιουσία τους δεν αρκούν για τη διατροφή τους με βάση τις ανάγκες τους, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής τους. Από τις ίδιες ανωτέρω διατάξεις των άρθρων 1485 επ. ΑΚ και των άρθρων 223, 224, 269 παρ. 2, 334, 525, 526, 527 ΚΠολΔ, προκύπτει ότι οι προϋποθέσεις επιδίκασης διατροφής και ο καθορισμός της έκτασης και του ύψους αυτής κρίνονται από το χρόνο έγερσης της αγωγής ή επί αιτήματος για την επιδίκαση από την υπερημερία, από το χρόνο επέλευσης της, το σχετικό πάντως δικαίωμα πρέπει να έχει γεννηθεί κατά την πρώτη συζήτηση στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου. Επομένως, τα πραγματικά περιστατικά που θεμελιώνουν την αγωγή, τα οποία πρέπει να έχουν συντελεσθεί έως την πρώτη συζήτηση στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, είναι απαράδεκτα προτεινόμενα με τις πρωτόδικες προτάσεις, την έφεση ή τις προτάσεις, που υποβάλλονται στο εφετείο. Αντιθέτως τα καταλυτικά του δικαιώματος που ασκείται με την αγωγή γεγονότα και οι αντενστάσεις που δεν αφορούν πραγματικούς ισχυρισμούς, που μεταβάλλουν τη βάση της αγωγής, μπορούν να προταθούν έως την τελευταία επί της ουσίας της υπόθεσης συζήτηση, τόσο στο πρωτοδικείο όσο και στο εφετείο, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 527 ΚΠολΔ (Ολ. ΑΠ 2/1994, ΑΠ 900/2005, Δ/νη 2005/1078, ΑΠ 1626/2000 στην ΤΝΠ Νόμος). Έτσι, ο εναγόμενος, ως εκκαλών, αλλά και ως εφεσίβλητος προς άμυνα της εναντίον του ασκηθείσας έφεσης, μπορεί να προτείνει παραδεκτώς το πρώτο κατά την εκκλητή δίκη οψιγενή ισχυρισμό (ένσταση), στηριζόμενο στην επελθούσα μεταβολή των προσδιοριστικών του ύψους της διατροφής στοιχείων, η οποία θα μπορούσε να έχει ως επακόλουθο την παύση ή τη μείωση του ποσού της διατροφής, ενώ ο ενάγων ούτε ως εκκαλών ούτε ως εφεσίβλητος δεν μπορεί να προτείνει το πρώτον ενώπιον του εφετείου νέα πραγματικά περιστατικά που μεταβάλουν τη βάση της αγωγής του (ΜονΕφΠειρ 654/2020 στην ΤΝΠ Νόμος). Ωστόσο κι εδώ, ως προς τον εναγόμενο που έχει την ιδιότητα του εκκαλούντος ή του εφεσίβλητου στην κατ’ έφεση δίκη τίθενται οι περιορισμοί που θέτει το άρθρο 527 ΚΠολΔ, που ορίζει ότι είναι απαράδεκτη η προβολή στην κατ’ έφεση δίκη πραγματικών ισχυρισμών που δεν προτάθηκαν στην πρωτόδικη δίκη, εκτός αν: 1) προτείνονται από τον εφεσίβλητο, ενάγοντα, εναγόμενο ή εκείνον που είχε παρέμβει, ως υπεράσπιση κατά της έφεσης και δεν μεταβάλλεται με τους ισχυρισμούς αυτούς η βάση της αγωγής ή της παρέμβασης…2) γεννήθηκαν μετά τη συζήτηση στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο…3) λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως ή μπορεί να προταθούν σε κάθε στάση της δίκης, 4) το δικαστήριο κρίνει ότι δεν προβλήθηκαν εγκαίρως με τις προτάσεις από δικαιολογημένη αιτία, 5) προέκυψαν για πρώτη φορά μεταγενέστερα και 6) αποδεικνύονται εγγράφως ή με δικαστική ομολογία του αντιδίκου, το δε απαράδεκτο λαμβάνεται υπόψη και αυτεπαγγέλτως.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο εφεσίβλητος-εναγόμενος με τις προτάσεις του ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου προβάλλει τον μη προταθέντα πρωτοδίκως ισχυρισμό περί διακινδύνευσης της ιδίας αυτού διατροφής σε περίπτωση που υποχρεωθεί να καταβάλλει διατροφή στο ως άνω ανήλικο τέκνο του κατ’ άρθρο 1487 παρ.1 ΑΚ και περί παραπομπής της σχετικής υποχρέωσης σε άλλον υπόχρεο κατ’ άρθρο 1490 ΑΚ. Υπό τον τίτλο της παραπάνω ένστασης μεταξύ άλλων ο εφεσίβλητος υποστηρίζει ότι ο γιος του ………. έχει τελειώσει το σχολείο και εργάζεται από τον Ιούνιο του 2021 σε τουριστικό κατάλυμα και ότι με αυτό τον τρόπο έχει τη δυνατότητα να καλύψει τις βιοτικές του ανάγκες, λαμβάνοντας μηνιαίως το ποσό των 1.200 ευρώ. Ο ισχυρισμός αυτός δεν στοιχειοθετεί ένσταση διακινδύνευσης ιδίας διατροφής του εναγόμενου γονέα και παραπομπής της υποχρέωσης διατροφής σε τρίτον, αλλά για το χρονικό διάστημα που αφορά ήτοι από τον Ιούνιο του 2021 μέχρι την ημερομηνία ενηλικίωσης του………. στις 23.12.2021, συνιστά αιτιολογημένη άρνηση της αγωγής διατροφής του εν λόγω τέκνου, καθώς σύμφωνα με το άρθρο 1486 ΑΚ δικαίωμα διατροφής έχει μόνο όποιος δεν μπορεί να διατρέφει τον εαυτό του μεταξύ άλλων από εργασία κατάλληλη για την ηλικία του, την κατάσταση της υγείας του και τις λοιπές βιοτικές του συνθήκες ενόψει και των τυχόν αναγκών της εκπαίδευσής του, οπότε σε περίπτωση που το ενάγον τέκνο καλύπτει πλήρως τις ανάγκες διατροφής του από μισθό που λαμβάνει εργαζόμενο, δεν έχει αξίωση να το διατρέφει ο εναγόμενος γονέας του. Εξάλλου προς στήριξη του εν λόγω αρνητικού της αγωγής ισχυρισμού του ο εφεσίβλητος αιτείται με τις προτάσεις του να προσκομισθούν κατ’ άρθρο 450 επ. ΚΠολΔ από το αντίδικο τέκνο του που εκπροσωπείται νόμιμα από την εκκαλούσα μητέρα του, η σύμβαση εργασίας του και αναλυτικά φύλλα μισθοδοσίας. Ωστόσο και δεδομένου ότι η εκκαλούσα αρνείται ότι ο ανήλικος υιός των διαδίκων ………. εργάζεται, ο δε εφεσίβλητος δεν αποδεικνύει με κάποιο αποδεικτικό μέσο ότι η εκκαλούσα που εκπροσωπεί το παραπάνω ανήλικο τέκνο τους, κατέχει τα αιτούμενα προς απόδειξη έγγραφα καίτοι αυτός (ο εφεσίβλητος) ως αιτών την επίδειξη των παραπάνω εγγράφων φέρει το σχετικό βάρος απόδειξης της κατοχής τους από τον καθ’ου (βλ Τέντε σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, Ερμηνεία ΚΠολΔ Ι, έκδοση 2000, άρθρο 450, σελ. 809, παρ. 7, που παραπέμπει στην ΑΠ 1494/1987, ΕΕργΔ 1988, σελ. 1123, 1125), δεν αποδεικνύεται η κατοχή των σχετικών εγγράφων από τον αντίδικο και γι’ αυτό το υποβληθέν αίτημα πρέπει να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμο. Επιπλέον, ο εφεσίβλητος διαλαμβάνει στις προτάσεις του ότι θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν ότι από τον μηνιαίο μισθό του γίνονται κρατήσεις επιδόματος υπέρ ΒΟΕΑ (βοήθημα οικογενειακής ή επαγγελματικής αποκατάστασης τέκνων), το οποίο ήδη ανέρχεται στο ποσό των 8.562 ευρώ για κάθε τέκνο. Ότι το επίδομα αυτό κατά το μέρος που αντιστοιχεί στον ανήλικο ………., ο εφεσίβλητος συναινεί να το εισπράξει ο ανωτέρω υιός του άμεσα, εφόσον και αυτός το επιθυμεί. Ότι θα πρέπει, λοιπόν, στην υποχρέωσή του προς διατροφή να συνυπολογιστεί η ως άνω μηνιαία δαπάνη που παρακρατείται όλα αυτά τα χρόνια που ο εφεσίβλητος υπηρετεί στις ένοπλες δυνάμεις, από τον μισθό του προς όφελος αποκλειστικά των τέκνων του και θα πρέπει να αφαιρεθεί από την υποχρέωση προς διατροφή των τέκνων του. Ότι το ως άνω ποσό είναι παροχές προς τα τέκνα του, προερχόμενες αποκλειστικά από την εργασία του και με μοναδικό σκοπό την εξασφάλισή τους και ότι ως εκ τούτου θα πρέπει να συνυπολογιστεί ως προς την εν γένει υποχρέωση προς διατροφή, που ο εφεσίβλητος καλείται να καταβάλλει και να κριθεί ότι ως προς αυτό το ποσό έχει υπερκαλύψει τις ανάγκες διατροφής προς το παραπάνω τέκνο του. Ο εν λόγω ισχυρισμός επίσης δεν στοιχειοθετεί ένσταση διακινδύνευσης ιδίας διατροφής και παραπομπής σε τρίτο πρόσωπο, αλλά με αυτόν προβάλλεται μερική εξόφληση της οφειλόμενης προς το ανήλικο τέκνο διατροφής. Ωστόσο, ως τέτοιος ισχυρισμός τυγχάνει απορριπτέος ως μη νόμιμος. Σύμφωνα με το άρθρο 1496 ΑΚ “Η διατροφή προκαταβάλλεται σε χρήμα κάθε μήνα. Αν συντρέχουν ιδιαίτεροι λόγοι, το δικαστήριο μπορεί να επιτρέψει στον υπόχρεο την καταβολή με άλλον τρόπο”, κατά δε το άρθρο 1497 ΑΚ “Οι γονείς που οφείλουν διατροφή σε ανήλικο άγαμο τέκνο τους έχουν δικαίωμα να ορίσουν τον τρόπο και τα χρονικά διαστήματα που θα προκαταβάλλεται η διατροφή. Αν το ζήτησε το τέκνο, το δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει διαφορετικά, εφόσον συντρέχουν ιδιαίτεροι λόγοι”. Ειδικά οι διατάξεις του άρθρου 1497 ΑΚ που επιτρέπουν στους υπόχρεους γονείς να ορίσουν αυτοί τον τρόπο της διατροφής του δικαιούχου άγαμου ανήλικου τέκνου τους, οπότε δύνανται να καταβάλλουν αυτή σε είδος ή με άλλον τρόπο, εφαρμόζονται μόνο όταν οι γονείς ασκούν την επιμέλεια του ανήλικου άγαμου τέκνου, με το οποίο κατά κανόνα συνοικούν ή έστω όταν οι γονείς συμφωνούν σε ορισμένο τρόπο παροχής της διατροφής. Αντίθετα, όταν την επιμέλεια του παραπάνω τέκνου ασκεί ο ένας γονέας και ο άλλος έχει απλώς δικαίωμα επικοινωνίας με το τέκνο, η διατροφή από τον τελευταίο δεν καταβάλλεται σε είδος ή με άλλον τρόπο, αλλά σε χρήμα κατά τον κανόνα του άρθρου 1496 ΑΚ, με εξαίρεση το διάστημα άσκησης της επικοινωνίας με το τέκνο (βλ. Β. Βαθρακοκοίλη, Το νέο Οικογενειακό Δίκαιο, Β’ έκδοση, Αθήνα 2000, άρθρο 1497, σελ. 786, παρ.5, Ν. Τριάντο, Αστικός Κώδικας, Ερμηνεία κατ’ άρθρο, έκδοση 2010, σελ. 1794). Στην περίπτωση αυτή, εφόσον δεν συμφωνεί ο ασκών την επιμέλεια του ανήλικου άγαμου τέκνου γονέας, δεν μπορεί ο υπόχρεος γονέας να εκπληρώσει την υποχρέωσή του σε διατροφή με υπόσχεση αντί καταβολής ή καταβολή από τρίτο (βλ. Βαθρακοκοίλη, ό.π. σελ. 782 παρ.3, Τριάντο, ό.π., σελ. 1793). Εν προκειμένω, ο εφεσίβλητος προτείνει το πρώτον ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου συνυπολογισμό στην υποχρέωσή του για διατροφή του ανήλικου τέκνου του, ………., ποσού 8.562 ευρώ, το οποίο έχει προκύψει από κρατήσεις στον μισθό του που έγιναν από την υπηρεσία του για να σχηματισθεί βοήθημα οικογενειακής ή επαγγελματικής αποκατάστασης τέκνου, ποσό όμως που δεν καταβάλλεται ανά τακτά διαστήματα στο ως άνω ανήλικο τέκνο αλλά αθροίζεται κάποιο χρηματικό ποσό, που υπό προϋποθέσεις θα γίνει απαιτητό στο μέλλον και ως προς το οποίο συναινεί ο εφεσίβλητος να καταβληθεί άμεσα στον ανήλικο προς κάλυψη μέρους της διατροφής του. Εντούτοις, πέραν του ότι το εν λόγω ποσό έχει συγκεντρωθεί για άλλη αιτία, ήτοι για την οικογενειακή ή επαγγελματική αποκατάσταση του τέκνου, προφανώς κατά την ενηλικίωσή του και από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει ότι είναι ελεύθερα διαθέσιμο από τον εφεσίβλητο για να καλυφθούν άλλες ανάγκες, συνιστά ισχυρισμό περί κάλυψης μέρους της σε χρήμα υποχρέωσης για διατροφή του εφεσίβλητου προς το τέκνο του με υπόσχεση αντί καταβολής και μάλιστα καταβολής από τρίτον κι επομένως δεν αποτελεί νόμιμο τρόπο απόσβεσης της σε χρήμα υποχρέωσης αυτής, δεδομένου ότι στη ρύθμιση αυτή δεν συναινεί η έχουσα την επιμέλεια του τέκνου εκκαλούσα [Για το ότι το Βοήθημα Οικογενειακής-Επαγγελματικής Αυτοτέλειας (Β.Ο.Ε.Α.) δεν περιλαμβάνεται στη διατροφή βλ. ad hoc ΜονΕφΠειρ 367/2015 στην ΤΝΠ Νόμος, που παραπέμπει σε Κ. Παπαδόπουλου: Αγωγές Οικογενειακού Δικαίου, τομ. Β΄, εκ. 2003, σελ. 88, αρ. 7 -σελ. 89]. Αλλά κι αν υποτεθεί ότι ο εφεσίβλητος δεν προβάλλει κατά τα ανωτέρω ισχυρισμό έστω περί μερικής εξόφλησης της υποχρέωσής του προς διατροφή προς το ανήλικο τέκνο, αλλά ζητεί κατ’ ένσταση του εδαφίου β’ του άρθρου 1496 ΑΚ, από το παρόν Δικαστήριο να επιτραπεί σε αυτόν η καταβολή της υποχρέωσής του σε διατροφή με άλλον τρόπο (με υπόσχεση αντί καταβολής και δη από τρίτον) αντί της περιοδικής ανά μήνα καταβολής σε χρήμα, δεν επικαλείται κάποιον ιδιαίτερο λόγο, όπως απαιτεί η σχετική διάταξη, για να του επιτραπεί να καταβάλλει τη διατροφή με τον παραπάνω τρόπο, οπότε σε αυτή την περίπτωση η εν λόγω ένσταση τυγχάνει απορριπτέα λόγω της αοριστίας της ως απαράδεκτη (βλ. Βαθρακοκοίλη, ό.π., σελ. 783, Τριάντο, σελ. 1793, 1794). Περαιτέρω, προς στήριξη του ισχυρισμού του περί διακινδύνευσης ιδίας αυτού διατροφής με παραπομπή της σχετικής του υποχρέωσης στον ανήλικο υιό του ………. που κατά τον εφεσίβλητο εργάζεται με μηνιαίο μισθό, εκείνος (ο εφεσίβλητος) υποστηρίζει ότι αδυνατεί να καλύψει τις βιοτικές του ανάγκες λόγω κατάσχεσης στον μισθό του που του επέβαλε η εκκαλούσα σε εκτέλεση παλιότερης απόφασης επιδίκασης διατροφής για τα ανήλικα τέκνα τους και ότι άρα αδυνατεί να καταβάλλει διατροφή για τον ανήλικο ………., επιβαρυνόμενος με τις υποχρεώσεις που του επιβλήθηκαν λόγω αναγκαστικής εκτέλεσης. Συγκεκριμένα ισχυρίζεται ότι τον Ιούνιο του 2021, οι εκκαλούντες προχώρησαν σε βάρος του σε διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης δυνάμει της από 22.6.2021 επιταγής προς πληρωμή, έμπροσθεν του επικυρωμένου αντιγράφου του πρώτου απογράφου της 367/2020 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χανίων (διαδικασία διατροφών) που εκδόθηκε ερήμην του. Ότι η εκκαλούσα ως ασκούσα την επιμέλεια των ανήλικων τέκνων τους, είχε ασκήσει την από 15.6.2018, με αριθμό κατάθεσης ……/22.6.2018 αγωγή της κατά του εφεσίβλητου, ζητώντας α) ποσό 2.962,56 ευρώ δυνάμει του από 20.10.2014 ιδιωτικού συμφωνητικού για το διάστημα από τον Μάρτιο του 2015 έως τον Οκτώβριο του 2016, νομιμοτόκως από την επομένη της ημερομηνίας που κάθε επιμέρους ποσό ήταν καταβλητέο, β) το ποσό των 920 ευρώ για οφειλόμενα ποσά διατροφής των τέκνων τους για το υπόλοιπο μηνός Μαΐου 2018 και διατροφή μηνός Ιουνίου 2018, ποσά που επιδικάστηκαν με απόφαση ασφαλιστικών μέτρων και με τον νόμιμο τόκο από τότε που κάθε ποσό κατέστη απαιτητό. Ότι στις 22.6.2021 η εκκαλούσα προς εκτέλεση της ανωτέρω απόφασης επέβαλε κατάσχεση στον μισθό του εφεσίβλητου, με βάση δε την ως άνω επιταγή προς πληρωμή, ο εφεσίβλητος επιτασσόταν να καταβάλει το ποσό των 2.962,56 ευρώ ως κεφάλαιο, το ποσό των 1.156 ευρώ ως δεδουλευμένους τόκους υπερημερίας, το ποσό των 300 ευρώ για δικαστικά έξοδα, το ποσό των 300 ευρώ ως δικηγορική αμοιβή για τις πράξεις της εκτέλεσης, το ποσό των 43,30 ευρώ ως αμοιβή δικ. επιμελητή και το ποσό των 160 ευρώ για αντιγραφικά δικαιώματα, έκδοση φωτοαντιγράφων, καταβολή τέλους χαρτοσήμου, ήτοι συνολικά το ποσό των 4.922,30 ευρώ, νομιμοτόκως, πλην των τόκων, από την επίδοση της επιταγής. Ότι ο εφεσίβλητος άσκησε νόμιμα κι εμπρόθεσμα την από 29.6.2021, υπ’ αριθ. κατ. ……./29.6.2021 ανακοπή του που δικάζεται στις 14.1.2022 και ότι ταυτόχρονα ζήτησε με την από 29.6.2021, υπ’ αριθ. κατ. …../2021 αίτηση, αναστολή εκτέλεσης με αίτημα προσωρινής διαταγής, πλην όμως ότι κατά τη συζήτηση του αιτήματος αυτού, οι αντίδικοι επικαλέστηκαν την από 7.7.2021 και ώρα 9.00 κατάσχεση εις χείρας του ……., με αποτέλεσμα να απορριφθεί το αίτημά του για έκδοση προσωρινής διαταγής. Ότι στη συνέχεια, αυτός άσκησε την από 15.7.2021, με αριθμό κατάθεσης …./2021 ανακοπή κατά της ως άνω κατάσχεσης και ότι εντέλει στις 24.8.2021 του χορηγήθηκε προσωρινή διαταγή αναστολής της κατάσχεσης εις χείρας του ……, αντιλαμβανόμενη η Πρόεδρος του Μονομελούς Πρωτοδικείου-διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων ότι με τις κρατήσεις και την επιβολή της κατάσχεσης ποσού 922 ευρώ εκ των πραγμάτων ο εφεσίβλητος αδυνατούσε να ζήσει, καθώς του είχαν μείνει μόνο 433,27 ευρώ, εκ των οποίων έπρεπε τα 280 ευρώ να τα καταβάλλει ως τρέχουσα διατροφή του υιού του, ………., ήτοι του έμεναν 153 ευρώ για να καλύψει τις βιοτικές του ανάγκες. Ότι ειδικότερα ο μηνιαίος καταβαλλόμενος μισθός του ανέρχεται στο καθαρό πληρωτέο ποσό των 1.067,84 ευρώ μηνιαίως και ότι από το ποσό αυτό οι αντίδικοί του ζητούσαν προς εξόφληση της απαίτησής τους δυνάμει της 357/2020 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χανίων, που τάχα οφείλει, το ½ , ήτοι ποσό (1.067,84 ευρώ x ½ ) 533,92 ευρώ μηνιαίως μέχρι την ολοσχερή εξόφληση της ως άνω απαίτησής τους, ήτοι για (4.990,30 ευρώ : 533,92 ευρώ μηνιαίως=) 9,3 μήνες. Ότι σύμφωνα με τα ανωτέρω, του απομένει το ποσό των (1.067,84 ευρώ- 533,92 ευρώ=) 533,92 ευρώ τον μήνα εκ των οποίων πρέπει να καταβάλει προς τρέχουσα διατροφή του ανήλικου τέκνου του, ………. δυνάμει της επίδικης 2589/2019 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία διατροφών), στην πρώτη εκκαλούσα, το ποσό των 280 ευρώ, ήτοι του απομένει το ποσό των (533,92 ευρώ- 280 ευρώ=) 253,92 ευρώ προς κάλυψη των δικών του βιοτικών αναγκών μηνιαίως για 9,3 μήνες. Ότι οι τρέχουσες βιοτικές ανάγκες του προς κάλυψη της δικής του διατροφής ανέρχονται στο συνολικό ποσό των 964 ευρώ μηνιαίως [ ήτοι (Δ.Ο.Υ., ΔΕΚΟ, κοινόχρηστα, διατροφή) 384 ευρώ μηνιαίως, τα έξοδα μετακίνησης του προς την υπηρεσία του ποσού 300 ευρώ μηνιαίως, οι υποχρεώσεις του προς την τρέχουσα διατροφή του ανήλικου τέκνου του, ………. ποσού 280 ευρώ μηνιαίως]. Σχετικά με τον παραπάνω ισχυρισμό πρέπει να σημειωθεί ότι δεν στοιχειοθετεί την ένσταση διακινδύνευσης ιδίας διατροφής κατ’ άρθρο 1487 ΑΚ, καθώς αφενός ο εφεσίβλητος, έχοντας ασκήσει έφεση κατά της εκτελούμενης σε βάρος του απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χανίων και ανακοπή κατά της εκτέλεσης αμφισβητεί τη βασιμότητα των απαιτήσεων των αντιδίκων του για διατροφή παρελθόντων ετών εις βάρος της περιουσίας του, οπότε κατά τα υποστηριζόμενα από τον ίδιο δεν συνιστούν πραγματικά γεννημένες σε βάρος του υποχρεώσεις, ώστε να μπορούν να συνυπολογισθούν στις νόμιμες υποχρεώσεις του, αφετέρου όπως ο ίδιος παραδέχεται, με την από 24.8.2021 προσωρινή διαταγή του δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά έχει ανασταλεί η κατάσχεση του μισθού του εις χείρας του …. σε εκτέλεση της ανωτέρω απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χανίων, οπότε οι εν λόγω υποχρεώσεις, σε ό,τι αφορά το επίδικο χρονικό διάστημα δεν επιβαρύνουν την περιουσία του, ούτως ώστε να μπορούν να αθροισθούν με τις λοιπές ανάγκες και τις υποχρεώσεις του και να μπορεί να υποστηριχθεί ότι εξαιτίας τους τίθεται σε κίνδυνο η ιδία αυτού διατροφή, εφόσον υποχρεωθεί να καταβάλλει και την τρέχουσα διατροφή του ανήλικου υιού του ……….. Επίσης αν τυχόν κριθεί από το αρμόδιο Εφετείο το υπαρκτό και βάσιμο των απαιτήσεων που επιδικάστηκαν σε βάρος του εφεσίβλητου από το Μονομελές Πρωτοδικείο Χανίων και των οποίων η εκτέλεση επιχειρείται από τους αντιδίκους του με κατάσχεση του μισθού του, δεδομένου ότι πρόκειται για ποσά που φέρονται να οφείλονται ως παρελθούσα διατροφή στα τέκνα των διαδίκων βάσει του από 20.10.2014 μεταξύ τους ιδιωτικού συμφωνητικού και με βάση απόφαση ασφαλιστικών μέτρων, τότε θα πρόκειται για απαιτήσεις που εν γνώσει του ο εφεσίβλητος δεν ικανοποίησε, πλην όμως τότε, όπως γίνεται δεκτό, ο υπόχρεος σε διατροφή δεν μπορεί να επικαλεστεί υποχρεώσεις του που με πρόθεση δεν ικανοποίησε, για να στηρίξει ένσταση διακινδύνευσης ιδίας αυτού διατροφής και να απαλλαγεί της υποχρέωσης διατροφής έναντι του δικαιούχου αυτής (βλ. Γεώργιο Κουμάντο, Οικογενειακό Δίκαιο, Τόμος ΙΙ, έκδοση 1989, σελ. 104, παρ. 3.1.3.3.3.). Στη συνέχεια, με τις προτάσεις του ο εφεσίβλητος υποστηρίζει ότι έχει υπερκαλύψει τις υποχρεώσεις του προς διατροφή των ανήλικων τέκνων του ως ακολούθως: Ότι οι αντίδικοι με την 367/2020 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χανίων, ζητούν να τους καταβάλλει δυνάμει του από 20.10.2014 ιδιωτικού συμφωνητικού το 42% του επιδόματος ετοιμότητας- άλματος- πτώση με αλεξίπτωτο- ανά εξάμηνο. Ειδικότερα: Ότι η εκκαλούσα, επειδή κατά το έτος 2013 είχε οικονομικά προβλήματα, δέχθηκε τη συνδρομή του εφεσίβλητου και της κατέβαλε αυτός προκαταβολικά στην Τράπεζα ……., πέραν της διατροφής των τέκνων τους, χρηματικά ποσά τα οποία ανέρχονται στο συνολικό ποσό των 1.300 ευρώ. Ότι το ποσό αυτό οι διάδικοι συμφώνησαν και έκαναν αμοιβαία αποδεκτό, χωρίς η εκκαλούσα να φέρει αντίρρηση, ότι θα το συμψήφιζαν με τις ανάγκες διατροφής των τέκνων τους και ειδικά με το επίδομα ετοιμότητας- άλματος- πτώση με αλεξίπτωτο κατά ποσοστό 42% που θα υποχρεούτο ο εφεσίβλητος να καταβάλει το έτος 2014, για χρονικό διάστημα από τον Μάρτιο του 2015 έως τον Οκτώβριο του 2016, καθώς το έτος 2013 το κατέβαλε κανονικά και ουδεμία απαίτηση γεννάται ως προς αυτό το χρονικό διάστημα, καθώς έχει πλήρως εξοφληθεί από εκείνον. Ότι το έτος 2014, δυνάμει του από 20.10.2014 συμφωνητικού ο εφεσίβλητος κατέβαλε πέραν της συμφωνημένης διατροφής, το συνολικό ποσό των 1.250 ευρώ και ειδικά προς συμψηφισμό του επιδόματος ετοιμότητας-άλματος- πτώση με αλεξίπτωτο κατά ποσοστό 42%. Ότι το έτος 2015 δυνάμει του ίδιου συμφωνητικού, κατέβαλε πέραν της συμφωνημένης διατροφής το ποσό των 1.080 ευρώ προς συμψηφισμό του επιδόματος ετοιμότητας- άλματος- πτώση με αλεξίπτωτο κατά ποσοστό 42%. Ότι το έτος 2016 δυνάμει του ίδιου συμφωνητικού, αυτός κατέβαλε πέραν της συμφωνημένης διατροφής το συνολικό ποσό των 1.220 ευρώ προς συμψηφισμό του επιδόματος ετοιμότητας- άλματος- πτώση με αλεξίπτωτο κατά ποσοστό 42%. Ότι το έτος 2017 ο εφεσίβλητος κατέβαλε πέραν της συμφωνημένης διατροφής, το ποσό των 1.365 ευρώ προς συμψηφισμό του επιδόματος ετοιμότητας- άλματος- πτώση με αλεξίπτωτο κατά ποσοστό 42%. Ότι συνολικά ο εφεσίβλητος κατέβαλε κατά τα ανωτέρω, 6.215 ευρώ για λογαριασμό των δύο τέκνων, για διατροφή τους δυνάμει του από 20.10.2014 ιδιωτικού συμφωνητικού, όχι από χαριστική διάθεση ή από ελευθεριότητα ή ως δωρεά, αλλά αποκλειστικά και μόνο ως προς τις υποχρεώσεις που είχε για τη διατροφή των τέκνων του. Ότι το ως άνω συμφωνητικό είχε ισχύ μόνο για δύο έτη κι ως εκ τούτου έχει πλήρως εξοφληθεί η απαίτησή τους, αλλά και οποιαδήποτε άλλη απαίτησή τους προς διατροφή για το μέλλον. Ότι επιπροσθέτως ο …………, πατέρας του εφεσίβλητου και κατόπιν εντολής αυτού και προς εξόφληση των υποχρεώσεων προς διατροφή των τέκνων των διαδίκων, κατόπιν μεταγενέστερης συμφωνίας του εφεσίβλητου με την εκκαλούσα, η οποία ασκούσε και τότε την επιμέλεια των τέκνων, κατέθεσε στον λογαριασμό της τράπεζας ……….. από τις 6.11.2014 μέχρι τις 15.9.2016 διάφορα επιμέρους ποσά συνολικού ύψους 2.240 ευρώ, τα οποία εισέπραξε η εκκαλούσα και τα οποία δεν καταβλήθηκαν από χαριστική αιτία, ούτε από ελευθεριότητα, ούτε από διάθεση δωρεάς, αλλά αποκλειστικά και μόνο προς κάλυψη της υποχρέωσης διατροφής που είχε ο εφεσίβλητος δυνάμει του από 20.10.2014 ιδιωτικού συμφωνητικού και προς συμψηφισμό των απαιτήσεων των αντιδίκων του και της εν γένει υποχρέωσης που ο εφεσίβλητος είχε για τη διατροφή τους και για το μέλλον. Ότι εκ των ανωτέρω προκύπτει ότι ο εφεσίβλητος έχει εξοφλήσει πλήρως και ολοσχερώς όλες τις απαιτήσεις των αντιδίκων του και μάλιστα ήδη από το έτος 2013 επειδή η πρώην σύζυγός του είχε οικονομικά προβλήματα, προκατέβαλε χρηματικά ποσά με κοινή και αμοιβαία συμφωνία ότι τα ποσά που της κατέβαλε θα συμψηφίζονταν με τις μελλοντικές απαιτήσεις προς διατροφή των τέκνων. Ότι συνεπώς όχι μόνο έχει ήδη εξοφλήσει τις απαιτήσεις τους και η κατάσχεση που του έχει επιβληθεί είναι παντελώς αβάσιμη και καταχρηστική, αλλά αυτός έχει υπερκαλύψει και τις οποιεσδήποτε απαιτήσεις που αξιώνουν οι αντίδικοί του, ήτοι και ο ανήλικος υιός του, ………., με την υπό κρίση έφεσή τους. Ο ισχυρισμός αυτός με τον οποίο προβάλλεται συμψηφισμός των ποσών που φέρεται να έχει καταβάλει στο παρελθόν και δη μέχρι το έτος 2017 ο εφεσίβλητος και ο πατέρας του στην εκκαλούσα για λογαριασμό και του υιού τους, ………., με τις μεταγενέστερες απαιτήσεις διατροφής του τελευταίου κατά του εφεσίβλητου, που αποτελούν αντικείμενο της παρούσας δίκης, κατόπιν άσκησης της από 26.1.2018 αγωγής παραδεκτά μεν προτείνεται το πρώτον με τις προτάσεις του ενώπιον του παρόντος δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου κατ’ άρθρο 527 ΚΠολΔ ως ισχυρισμός που μπορεί να προταθεί σε κάθε στάση της δίκης (βλ. ΑΠ 181/1995, ΕλλΔνη 1996, σελ. 1344, 1345), πλην όμως τυγχάνει απορριπτέος ως μη νόμιμος. Ειδικότερα, σύμφωνα με το άρθρο 1499 του ΑΚ “παραίτηση από τη διατροφή για το μέλλον δεν ισχύει. Η προκαταβολή της διατροφής απαλλάσσει τον υπόχρεο μόνο για το διάστημα που ορίζεται στα άρθρα 1496 και 1497”. Από τον συνδυασμό των διατάξεων των παραπάνω άρθρων προκύπτει ότι η προκαταβολή διατροφής απαλλάσσει για ένα μήνα ή για το διαφορετικό χρονικό διάστημα που έχει επιτρέψει το δικαστήριο στον υπόχρεο, ή που έχουν επιβάλλει οι γονείς στο ανήλικο παιδί τους ή που έχει ορίσει το δικαστήριο ύστερα από αίτηση του ανήλικου παιδιού. Η απαγόρευση της προεξόφλησης διατροφής τίθεται σε ένα γενικότερο σύστημα πρόνοιας του δικαιούχου της διατροφής. Αν παραταύτα, έγινε προκαταβολή της διατροφής για το ανήλικο τέκνο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και δη για διάστημα πέραν του μήνα, ο υπόχρεος δεν απαλλάσσεται και οφείλει να καταβάλει και πάλι, ακόμη και αν έχει συμφωνήσει στην προκαταβολή του μεγαλύτερου ποσού, ο έτερος γονέας. Και μόνο εφόσον τα ποσά της προκαταβολής δεν έχουν αναλωθεί μπορεί, σε σχετική αγωγή, να αντιτάξει ο υπόχρεος ότι δεν υπάρχει απορία του δικαιούχου (βλ. Γ. Κουμάντο, ό.π., σελ. 134, 135, Έφη Κουνουγέρη- Μανωλεδάκη, Οικογενειακό Δίκαιο, Τόμος ΙΙ, έκδοση 1998, σελ. 148, 149, που παραπέμπει στην ΕφΑθ 1921/1995, ΕλλΔνη 1995, σελ. 1553). Επομένως, μη νόμιμα ο εφεσίβλητος ζητεί να συμψηφισθούν διάφορα ποσά που κατέβαλλε ο ίδιος και ο πατέρας του μέχρι το έτος 2017 για λογαριασμό του ανήλικου υιού του, ………. με τις απαιτήσεις σε διατροφή του ανηλίκου κατά του εφεσίβλητου πατέρα του, στο διάστημα από την επίδοση της ένδικης από 26.1.2018 αγωγής και μέχρι την ενηλικίωση του τέκνου.
Περαιτέρω, από την επανεκτίμηση των ένορκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων, ………., φίλης της ενάγουσας και ………., συζύγου του εναγόμενου, που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης αυτού του Δικαστηρίου, απ’ όλα τα έγγραφα που νόμιμα μετ’ επικλήσεως προσκομίζουν οι διάδικοι είτε προς άμεση απόδειξη, είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, πλην της προσκομιζόμενης από την εκκαλούσα “δήλωσης” του ……….., που αποτελεί ανυπόστατο αποδεικτικό μέσο, διότι οι εξώδικες δηλώσεις τρίτων δεν λαμβάνονται υπόψη ούτε ως δικαστικά τεκμήρια, εφόσον πρόκειται για μαρτυρίες τρίτων, που δόθηκαν χωρίς την τήρηση των διατυπώσεων για την εξέταση των μαρτύρων ή για τη σύνταξη ένορκων βεβαιώσεων των άρθρων 421επ. ΚΠολΔ και κατά την κρίση του Δικαστηρίου, δόθηκαν για να χρησιμοποιηθούν στην παρούσα δίκη, όπως συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση (ΟλΑΠ 8/1987, ΑΠ 1092/2013, 743/2011 στην ΤΝΠ Νόμος), μη λαμβανομένης επίσης υπόψη της από 8.10.2021 ένορκης βεβαίωσης του ………. . ενώπιον του δικηγόρου ……….., η οποία δόθηκε μεν στα πλαίσια άλλης δίκης και προσκομίζεται από τον εφεσίβλητο με την προσθήκη-αντίκρουση των προτάσεών του για να εκτιμηθεί ως δικαστικό τεκμήριο, πλην όμως με την προσκομιδή της κατατείνει στην απόδειξη ισχυρισμών που προέβαλε ο εφεσίβλητος το πρώτον με τις προτάσεις του ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου και όχι στην αντίκρουση ισχυρισμών που προέβαλε η εκκαλούσα με τις δικές της προτάσεις ενώπιον του ίδιου Δικαστηρίου, οπότε και μόνο θα δικαιολογείτο να επικαλεσθεί ο εφεσίβλητος και να προσκομίσει το ως άνω αποδεικτικό μέσο με την προσθήκη-αντίκρουση των προτάσεών του, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο θρησκευτικό γάμο στον Πειραιά, στις 5.10.2002, από τον οποίο απέκτησαν δύο τέκνα, τον ………. ………., που γεννήθηκε στις 24.1.2003 και τον ………. ………., που γεννήθηκε στις 23.12.2003. Ο γάμος τους δεν εξελίχθηκε ομαλά και ήδη έχει λυθεί συναινετικά με την 590/2014 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χανίων (διαδικασία εκούσιας δικαιοδοσίας). Με το από 20.10.2014 ιδιωτικό συμφωνητικό που επικυρώθηκε με την ανωτέρω απόφαση ανατέθηκε αποκλειστικά στην ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα, η άσκηση της επιμέλειας των ανήλικων τέκνων των διαδίκων. Με το ίδιο συμφωνητικό ο εναγόμενος και ήδη εφεσίβλητος ανέλαβε την υποχρέωση να καταβάλει στην ενάγουσα για λογαριασμό των ανήλικων τέκνων, ως διατροφή αυτών, για χρονικό διάστημα δύο ετών, το ποσό των 400 ευρώ μηνιαίως, το ήμισυ των διδάκτρων των μαθημάτων ξένων γλωσσών των τέκνων, καθώς και το 42% του επιδόματος που λαμβάνει εξαμηνιαίως, λόγω πτώσεων με αλεξίπτωτο. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι κατά το σχολικό έτος 2018-2019 τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων ήταν μαθητές της Α’ τάξης του Λυκείου, ήδη όμως κατά τον χρόνο συζήτησης της υπό κρίση έφεσης, αυτά έχουν τελειώσει το σχολείο, ειδικά δε ο ακόμη ανήλικος ………. έχει εισαχθεί στο Τμήμα ….. … στο Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο. Κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, ο ………. διαμένει με τη μητέρα του και τον αδελφό του σε μισθωμένη οικία στα Χανιά Κρήτης, για την οποία η εκκαλούσα καταβάλλει μηνιαίως μίσθωμα ποσού 350 ευρώ. Τα δύο αδέλφια τυγχάνουν ψιλοί κύριοι σε ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου ο καθένας, ενός οικοπέδου επιφάνειας 176 τ.μ., μετά της επ’ αυτού ισόγειας οικίας επιφάνειας 50 τ.μ., με υπόγειο 28 τ.μ., που βρίσκεται στη θέση “………” της κτηματικής περιφέρειας του Δήμου Σαλαμίνας, επί της οδού ….., για το οποίο ο ανήλικος ……….. είναι υπόχρεος καταβολής ΕΝΦΙΑ κατά το μέρος που αντιστοιχεί στο εξ αδιαιρέτου ποσοστό ψιλής κυριότητάς του, ποσού 70 ευρώ ετησίως και το οποίου (οικοπέδου) την επικαρπία έχει ο παππούς τους. Επομένως, τα τέκνα των διαδίκων δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν το εν λόγω ακίνητο. Ο ……….. είναι υγιής και οι δαπάνες για την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη καλύπτονται από τον ασφαλιστικό φορέα του πατέρα του. Ωστόσο, παρακολουθεί συνεδρίες ψυχικής αποκατάστασης με την ψυχολόγο ………., αντί του ποσού των 40 ευρώ μηνιαίως. Κατά τα λοιπά, οι δαπάνες συντήρησης και ανατροφής του ανωτέρω τέκνου και συγκεκριμένα οι δαπάνες τροφής, ένδυσης, υπόδησης, εκπαίδευσης, ψυχαγωγίας και παραθερισμού είναι οι συνήθεις για ανήλικο τέκνο της ηλικίας του, που ζει υπό παρόμοιες συνθήκες. Εξάλλου, δεν αποδείχθηκε ότι ο ……….., από τον Ιούνιο του 2021, εργάζεται ως υπάλληλος σε τουριστικό κατάλυμα και μάλιστα όπως συμπληρώνει τον ισχυρισμό του ο εφεσίβλητος στην προσθήκη-αντίκρουση των προτάσεών του, σε ξενοδοχείο στην …. στα Χανιά, λαμβάνοντας μάλιστα μηνιαίως ως μισθό το ποσό των 1.200 ευρώ, ώστε να καλύπτει τις ανάγκες του. Ο ίδιος ο εφεσίβλητος δεν αναφέρει τον εργοδότη, ούτε το ξενοδοχείο, στο οποίο φέρεται κατά τον ίδιο να απασχολείται ο ανήλικος υιός του μετά το πέρας της φοίτησής του στο Λύκειο, ούτε το είδος της απασχόλησης του υιού του στο παραπάνω κατάλυμα, ούτε από κάποιο στοιχείο προκύπτει η απασχόληση του ανηλίκου σε τουριστικό κατάλυμα. Επομένως, η υποχρέωση για την κάλυψη των αναγκών διατροφής του βαρύνει τους γονείς του ανάλογα με τις οικονομικές δυνάμεις του καθενός (κατ’ άρθρο 1489 εδ.β’ ΑΚ). Περαιτέρω, από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα προέκυψε ότι ο εναγόμενος, ηλικίας πλέον 46 ετών, είναι υπαξιωματικός (……….) του Ελληνικού Στρατού και υπηρετεί στη ………… Ο μηνιαίος μισθός του ανέρχεται στο ποσό των 1.262,44 ευρώ, με πληρωτέο το ποσό των 1.028,58 ευρώ και παρακρατούμενο το ποσό των 233,86 ευρώ ως μηνιαία δόση για δάνειο από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Το ως άνω ποσό των 233,86 ευρώ που παρακρατείται από τον μισθό του για την πληρωμή του δανείου που έχει λάβει, δεν αφαιρείται από το εισόδημά του, αλλά εκτιμάται ως επιπλέον βιοτική ανάγκη που λαμβάνεται υπόψη από το Δικαστήριο ως προσδιοριστικό στοιχείο των συνθηκών ζωής του υπόχρεου γονέα (βλ. ΑΠ 953/2015, 120/2013, 680/2010, 471/2005 στην ΤΝΠ Νόμος). Κρίνοντας ομοίως σχετικά με την παρακράτηση των δόσεων του δανείου του εφεσίβλητου από τον μισθό του για την απόδοσή τους στο Τ.Π.Δ., το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ορθά τον νόμο εφάρμοσε και τις αποδείξεις εκτίμησε, τα όσα δε υποστηρίζει με τον υπό στοιχεία 1Ι λόγο έφεσής της η εκκαλούσα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δέχθηκε ότι το ποσό της δόσης του δανείου αφαιρείται από το εισόδημά του και ότι η συμμετοχή του εναγόμενου στη διατροφή του ανήλικου τέκνου του, ………. υπολογίσθηκε αφού αφαιρέθηκε από τα μηνιαία εισοδήματα του εναγόμενου το ποσό των 233,86 ευρώ της μηνιαίας δόσης του δανείου τυγχάνει αβάσιμο και έρχεται σε αντίθεση με το ίδιο το περιεχόμενο της εκκαλούμενης απόφασης που δεν δέχεται κάτι τέτοιο. Επίσης ο εναγόμενος λαμβάνει επίδομα επικινδυνότητας (συντήρηση ικανότητας αλεξιπτωτιστή) δύο φορές τον χρόνο, το οποίο ανέρχεται κατ’ έτος στο ποσό των 3.526,88 ευρώ. Η κρίση αυτή του Δικαστηρίου, σχετικά με το συγκεκριμένο επίδομα, ενισχύεται από το γεγονός ότι ο ίδιος ο εναγόμενος το συνυπολογίζει στα εισοδήματά του στη με αριθμό ………./22.5.2017 αίτησή του ενώπιον του Ειρηνοδικείου Πειραιά, για τη ρύθμιση των οφειλών του, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 3869/2010 περί υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων. Συνεπώς, στα μηνιαία εισοδήματα του εναγόμενου πρέπει να προστεθεί και το ποσό των 293,90 ευρώ (=3.526,88 ευρώ : 12). Ακόμη αποδείχθηκε ότι ο εναγόμενος είναι συγκύριος σε ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου του υπό στοιχεία Β-1 διαμερίσματος του δεύτερου πάνω από την πιλοτή ορόφου, επιφάνειας 77 τ.μ., της επί της οδού ……, στη θέση “…………” στον Πειραιά, πολυώροφης οικοδομής και της επί της υπό στοιχεία Απ-5 αυτοτελούς οριζόντιας ιδιοκτησίας (αποθήκης) του υπογείου ορόφου της εν λόγω οικοδομής, που αποτελείται από ένα χώρο επιφάνειας 5 τ.μ. Στην αποκλειστική χρήση του διαμερίσματος αυτού ανήκει και ο Π-1 χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων της πιλοτής επιφάνειας 10,12 τ.μ. Συγκυρία στο υπόλοιπο ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου των ανωτέρω ακινήτων είναι η ενάγουσα. Ο εναγόμενος κατοικεί στο ως άνω διαμέρισμα με τη νέα του σύζυγο, ………, ηλικίας 46 ετών. Συνεπώς, ο εναγόμενος δεν βαρύνεται με δαπάνη μισθώματος, βαρύνεται, όμως, με τη συμμετοχή του στις λειτουργικές δαπάνες της εν λόγω οικίας. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ορθά δέχθηκε ότι το όφελος του εναγόμενου από τη χρήση του εξ αδιαιρέτου ποσοστού κυριότητας της ενάγουσας συνίσταται στο ότι δεν βαρύνεται με δαπάνη μισθώματος, το δε προβαλλόμενο από την εκκαλούσα-ενάγουσα ότι εσφαλμένα δεν συνυπολογίστηκε με την εκκαλούμενη απόφαση στην οικονομική δύναμη του εφεσίβλητου-εναγόμενου από την παραπάνω χρήση του ποσοστού κυριότητας της εκκαλούσας στο ακίνητο, ως επιπλέον οικονομική δύναμη του εναγόμενου το ποσό των 225 ευρώ, καθώς η μισθωτική αξία του όλου ακινήτου είναι 450 ευρώ, ουσιαστικά αβάσιμα υποστηρίζεται. Τούτο, καθώς στην ένδικη αγωγή της (σελίδα 14 αυτής), η εκκαλούσα αναφέρει ότι έχει αποστείλει στον εφεσίβλητο-εναγόμενο την από 2.5.2017 εξώδικη δήλωση- πρόσκληση και διαμαρτυρία με την οποία του ζητεί να της αποδώσει την ωφέλεια από τη χρήση του ιδανικού της μεριδίου στο παραπάνω ακίνητο, την οποία εκεί υπολογίζει στο ποσό των 246 ευρώ τον μήνα. Επομένως, αφού η εκκαλούσα-ενάγουσα προβάλλει αξίωση για αποζημίωση χρήσης του ως άνω ιδανικού της μεριδίου στο ακίνητο έναντι του εφεσίβλητου-εναγόμενου δεν μπορεί να νοηθεί ότι αυτός έχει προσαύξηση εισοδήματος από τη χρήση αυτή και δη ποσού 225 ευρώ, δεδομένου ότι η εκκαλούσα δεν δέχεται ότι του το έχει παραχωρήσει από χαριστική αιτία, αλλά απλώς φέρεται να μην έχει ικανοποιήσει ακόμη την αξίωσή της να της αποδοθεί η σχετική ωφέλεια. Επίσης δεν αποδείχθηκε ότι ο πατέρας του εναγόμενου χορηγεί σε αυτόν μηνιαίως το ποσό των 200 ευρώ προς ενίσχυσή του και ότι η τακτική αυτή καταβολή συνάγεται κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας από το γεγονός ότι ο εναγόμενος μισθώνει για τις ανάγκες μετακίνησής του Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο μάρκας Mercedes από εταιρία leasing, όπως υποστηρίζει η εκκαλούσα με τον υπό στοιχεία 1Ι λόγο έφεσής της. Πέραν του ότι δεν αποδείχθηκε ο τύπος του αυτοκινήτου, ο κυβισμός του, η παλαιότητα αυτού, ώστε έστω εμμέσως να μπορεί να συναχθεί το ποσό που καταβάλλει ο εναγόμενος μηνιαίως για να έχει τη χρήση ενός αυτοκινήτου μάρκας Mercedes, η μάρτυράς του στο ακροατήριο και νέα του σύζυγος κατέθεσε ότι τα χρήματα για τη χρήση του αυτοκινήτου καταβάλλονται από το ποσό που έλαβε η ίδια από την πώληση ενός αυτοκινήτου τύπου smart που είχε παλιά. Η νέα σύζυγος του εναγόμενου επί του παρόντος δεν εργάζεται, εισπράττει όμως, μηνιαίως ως επικαρπώτρια το ποσό των 200 ευρώ από τη μίσθωση διαμερίσματος που βρίσκεται στον Πειραιά, στην οδό …………., επιφάνειας 91,37 τ.μ. Το ποσό αυτό δεν συνιστά εισόδημα του εφεσίβλητου-εναγόμενου, ώστε να προστεθεί ως οικογενειακό εισόδημα στα υπόλοιπα εισοδήματά του και στις οικονομικές δυνάμεις του βάσει των οποίων προσδιορίζεται η αναλογία συνεισφοράς του στη διατροφή του ανήλικου τέκνου του, ………., όπως αβάσιμα ισχυρίζεται με την έφεσή της η εκκαλούσα, αλλά αποτελεί εισόδημα της νέας συζύγου του και λαμβάνεται υπόψη για τον υπολογισμό των δικών της οικονομικών δυνάμεων, στα πλαίσια της υποχρέωσης κοινής συμβολής του ενός συζύγου στις ανάγκες διατροφής του άλλου που προβλέπεται κατά τις διατάξεις των άρθρων 1389 και 1390 ΑΚ, οπότε σε περίπτωση που τα εισοδήματα της νέας συζύγου ήταν υψηλότερα των εισοδημάτων του εναγόμενου, θα συνεισέφερε με μεγαλύτερη αναλογία στην κάλυψη των διατροφικών αναγκών του τελευταίου, οπότε αυτός θα είχε τη δυνατότητα καταβολής υψηλότερης διατροφής στα τέκνα του. Ειδικότερα, κατά το άρθρο 1389 ΑΚ “Οι σύζυγοι έχουν την υποχρέωση να συνεισφέρουν από κοινού, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του, για την αντιμετώπιση των αναγκών της οικογένειας. Η συνεισφορά γίνεται με την προσωπική εργασία, τα εισοδήματά τους και την περιουσία τους”, ενώ κατά το άρθρο 1390 ΑΚ “Στην υποχρέωση του προηγούμενου άρθρου περιλαμβάνονται ειδικότερα η αμοιβαία υποχρέωση των συζύγων για διατροφή τους, η κοινή υποχρέωση για διατροφή των τέκνων τους και γενικά η υποχρέωση για συμβολή τους στη λειτουργία του κοινού οίκου. Το μέτρο της υποχρέωσης προσδιορίζεται ανάλογα με τις συνθήκες της οικογενειακής ζωής και η εκπλήρωσή της γίνεται με τον τρόπο που επιβάλλει η έγγαμη συμβίωση”. Στην προκειμένη λοιπόν περίπτωση που τα μηνιαία εισοδήματα του εναγόμενου ανέρχονται κατά τα ανωτέρω, στο συνολικό ποσό των 1.556,34 ευρώ (1.262,44 ευρώ + 293,90 ευρώ), ήτοι είναι κατά πολύ ανώτερα του μηνιαίου εισοδήματος της νέας του συζύγου ποσού 200 ευρώ, αυτός πράγματι βαρύνεται με τη συνεισφορά στη διατροφή της νέας του συζύγου, η οποία, μη έχοντας αποκτήσει τέκνα με τον εναγόμενο, συμπορεύεται ως προς το δικαίωμα διατροφής με τα τέκνα του εναγόμενου από τον πρώτο του γάμο, όπως η συμπόρευση αυτή ρητά προβλέπεται στο άρθρο 1492 εδ.3 ΑΚ και τούτο ορθά δέχθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, απορριπτομένων ως ουσία αβάσιμων των αντίθετων ισχυρισμών της εκκαλούσας με τον υπό στοιχεία 1ii λόγου έφεσης, μη υποχρεούμενου του Δικαστηρίου να εξετάσει αν αυτή μπορεί να εργασθεί ή όχι, καθώς τούτο δεν αποτελεί αντικείμενο της παρούσας δίκης. Παρακάτω, η ενάγουσα, μητέρα των ανηλίκων, ηλικίας 47 ετών, είναι απόφοιτος Λυκείου, χωρίς επαγγελματική εξειδίκευση. Απασχολείτο με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου, μερικής απασχόλησης, για το χρονικό διάστημα από 22.6.2017 έως 15.10.2017, ως οδηγός, στην εταιρία με την επωνυμία “…………….” στα Χανιά, με μηνιαίο μισθό ποσού 340,40 ευρώ. Προς το παρόν είναι άνεργη και εισπράττει 420 ευρώ μηνιαίως ως επίδομα ανεργίας, καθώς και 56 ευρώ μηνιαίως από το επίδομα των τέκνων. Περαιτέρω, για την αποτίμηση των δυνάμεων των γονέων λαμβάνονται υπ’ όψη εκτός των εισοδημάτων και της περιουσίας εκάστου γονέα και οι δυνατότητες για προσωπική εργασία αυτών. Υπό την έννοια αυτή, ως δυνάμεις, λογίζονται οι εν γένει οικονομικές δυνατότητες, τις οποίες, κατά τις αρχές της καλής πίστης (άρθρο 288 ΑΚ), διαθέτει ή είναι σε θέση να αναπτύξει ή να ποριστεί ο κάθε γονέας, με την κατάλληλη αξιοποίηση όχι μόνο του κεφαλαίου της περιουσίας του, αλλά και της εκάστοτε δυνατότητάς του για εργασία, που είναι πρόσφορη για την εκπλήρωση της σχετικής υποχρέωσης διατροφής (ΑΠ 1507/2001 Δικ 44, σελ. 1592, όπως και οι ΕφΠειρ 909/2005, ΕΑθ 951/2004, ΕφΠειρ 155/2004 στην ΤΝΠ Νόμος, ΕφΑθ 8716/2003 Δικ 2004, σελ. 146, ΕφΛαρ 473/2003 στην ΤΝΠ Νόμος και Κ. Γραμμένο, Δικ. Διατροφές, Β` έκδοση, σελ. 52 επ., ΜονΕφΠειρ 180/2021 στην ΤΝΠ Νόμος). Έτσι, στην προκειμένη περίπτωση ως εισόδημα της εκκαλούσας, μετά την πάροδο του χρόνου που της χορηγείται το επίδομα ανεργίας, θα ληφθεί υπόψη το ποσό των 340 ευρώ, δηλαδή το ποσό που εισέπραττε όσο εργαζόταν, καθώς το Δικαστήριο κρίνει ότι η ενάγουσα οφείλει και μπορεί να βρει ανάλογη εργασία μερικής απασχόλησης αποκομίζοντας το ίδιο εισόδημα. Επιπλέον, αυτή εισπράττει μηνιαίο μίσθωμα ποσού 150 ευρώ από την εκμίσθωση ενός ισόγειου διαμερίσματος, επιφάνειας 28,35 τ.μ., κυριότητάς της, το οποίο βρίσκεται στον Πειραιά, στη θέση “……..”, επί της οδού …………. Ακόμη, είναι συγκυρία, σε ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου του διαμερίσματος (και της αποθήκης επί της ίδιας οικοδομής), στο οποίο κατοικεί ο εναγόμενος, κατά τα ανωτέρω εκτεθέντα, με τη νέα του σύζυγο, χωρίς όμως στο διάστημα αυτό ο εναγόμενος να της έχει καταβάλει κάποιο ποσό, ως αναλογία (50%) για την αποκλειστική χρήση που ο ίδιος με τη νέα του συζύγο κάνουν (αποζημίωση χρήσης). Η εκκαλούσα-ενάγουσα διαμένει με τα τέκνα των διαδίκων, στα Χανιά, σε μισθωμένη οικία, καταβάλλοντας μηνιαίο μίσθωμα ποσού 350 ευρώ, όπως προαναφέρθηκε, καθώς και τις λειτουργικές δαπάνες της εν λόγω οικίας. Το γεγονός ότι αυτή βαρύνεται με οφειλές προς το Ελληνικό Δημόσιο (Δ.Ο.Υ.), τη Δ.Ε.Η., την ΕΥΔΑΠ, όπως αναφέρει, εκτιμάται από το Δικαστήριο ως μία επιπλέον βιοτική της ανάγκη και λαμβάνεται υπόψη ως προσδιοριστικό στοιχείο των συνθηκών της ζωής της (βλ. ΑΠ 953/2015, ΜονΕφΑιγ 73/2021 στην ΤΝΠ Νόμος). Δεν αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα έχει άλλα εισοδήματα και μάλιστα ότι εργάζεται ως τεχνίτρια νυχιών, όπως ισχυρίζεται ο εναγόμενος, ενώ δεν προέκυψε η ύπαρξη άλλων περιουσιακών στοιχείων. Οι διάδικοι είναι υγιείς και δεν βαρύνονται με ιδιαίτερες δαπάνες, πλην των συνήθων, αναφορικά με τη διατροφή τους και την εν γένει κάλυψη των προσωπικών αναγκών τους. Με βάση τις προαναφερόμενες οικονομικές δυνατότητες των διαδίκων και τις ανάγκες του ανήλικου τέκνου τους, ………., όπως αυτές προκύπτουν από τις πιο πάνω συνθήκες ζωής του, η ανάλογη διατροφή που δικαιούται αυτός έναντι των γονέων του, η οποία περιλαμβάνει όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρησή του και επιπλέον τα έξοδα για την ανατροφή και την εν γένει εκπαίδευσή του, ανέρχεται στο ποσό των 382,5 ευρώ, που αναλύεται μηνιαίως σε ποσό 116 ευρώ για συμμετοχή σε δαπάνες μισθώματος, ποσό 13 ευρώ για συμμετοχή σε δαπάνες θέρμανσης, ποσό 25 ευρώ για συμμετοχή στις μηνιαίες δαπάνες στους λογαριασμούς της Δ.Ε.Η. (και όχι 78 ευρώ που υποστηρίζει η εκκαλούσα συνυπολογίζοντας στη μηνιαία δαπάνη παλαιότερους απλήρωτους λογαριασμούς), ποσό 5 ευρώ για δαπάνες νερού και αποχέτευσης, ποσό 17,5 ευρώ για έξοδα σταθερής και κινητής τηλεφωνίας, ποσό 80 ευρώ για έξοδα σούπερ μάρκετ, κρεοπωλείου και ειδών ευπρεπισμού (και όχι 140 ευρώ μηνιαίως λαμβανομένου υπόψη ότι πρόκειται για ένα νοικοκυριό στο οποίο παρασκευάζεται ημερησίως φαγητό και για τα τρία μέλη της οικογένειας και όχι για καθένα ξεχωριστά, όπως και οι ανάγκες σε είδη καθαρισμού και ευπρεπισμού επιμερίζονται και η σχετική δαπάνη μειώνεται ακριβώς λόγω της συνοίκησης των μελών της οικογένειας), 30 ευρώ για έξοδα ένδυσης και υπόδησης, 40 ευρώ για συνεδρίες ψυχικής αποκατάστασης, 30 ευρώ για έξοδα ψυχαγωγίας, 20 ευρώ για έξοδα μετακίνησης και 6 ευρώ ως αναλογία μηνιαίως για τον οφειλόμενο ΕΝΦΙΑ, χωρίς να προκύπτει ότι απαιτούνται έξοδα για ιατρικές προληπτικές εξετάσεις όπως υποστηρίζει η εκκαλούσα. Από το ποσό αυτό, στον εφεσίβλητο-εναγόμενο αντιστοιχεί το ποσό των 275 ευρώ, ανάλογα με την προαναφερθείσα οικονομική του δυνατότητα και την προσωπική και οικονομική κατάσταση της εκκαλούσας-ενάγουσας και αφού ληφθούν υπόψη και οι προσωπικές υπηρεσίες της ενάγουσας προς το ανήλικο τέκνο, που αποτιμώνται σε χρήμα για την περιποίηση και φροντίδα του, οι οποίες όμως ανάλογα με την ηλικία του είναι πλέον περιορισμένες, καθώς ο ανήλικος είναι κοντά στο όριο της ενηλικίωσης, ενώ με το υπόλοιπο ποσό βαρύνεται η εκκαλούσα. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εν μέρει με εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων έκρινε ότι η συνεισφορά του εναγόμενου στη διατροφή του ανήλικου ………. ανέρχεται στο μεγαλύτερο ποσό των 280 ευρώ μηνιαίως, πλην όμως και δεδομένου ότι ο εφεσίβλητος δεν έχει ασκήσει δική του έφεση ή αντέφεση, το παρόν Δικαστήριο δεν μπορεί να εκδώσει επί της ουσίας απόφαση επιβλαβέστερη για την εκκαλούσα κατ’ άρθρο 536 παρ.1 ΚΠολΔ και παραμένει σε ισχύ η εκκαλούμενη απόφαση (βλ. ΜονΕφΠατρ 155/2021 στην ΤΝΠ Νόμος, Σ. Τσαντίνη σε Κυριάκου Οικονόμου, Η έφεση, Συστηματική κατ’ άρθρο ερμηνεία του ΚΠολΔ, Νομική Βιβλιοθήκη, έκδοση 2017, άρθρο 536, σελ. 379). Ενόψει των ανωτέρω και αφού κρίνεται απορριπτέος στην ουσία του και ο δεύτερος λόγος έφεσης, με τον οποίο η εκκαλούσα επαναλαμβάνει τους ισχυρισμούς της περί εσφαλμένης εκτίμησης των αποδείξεων και ότι θα έπρεπε να επιδικασθεί σε βάρος του εφεσίβλητου για το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, ………. μηνιαία διατροφή ύψους 394,20 ευρώ, μη απομένοντος προς κρίση άλλου λόγου έφεσης, πρέπει να απορριφθεί στην ουσία της η υπό κρίση έφεση αναφορικά με το ως άνω ανήλικο τέκνο. Τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων, ήτοι της εκκαλούσας ως νομίμου αντιπροσώπου του ανήλικου τέκνου των διαδίκων, ………., του οποίου ασκεί την επιμέλεια και του εφεσίβλητου, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας πρέπει να συμψηφισθούν μεταξύ τους σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 183 και 179 ΚΠολΔ, καθώς πρόκειται για διαφορά μεταξύ πατέρα και τέκνου, ήτοι συγγενών εξ αίματος πρώτου βαθμού (βλ. ΜονΕφΠειρ 137/2020, ΜονΕφΑθ 257/2019 στην ΤΝΠ Νόμος), ενώ ως προς τη διαφορά με το ενήλικο τέκνο των διαδίκων, για το οποίο κηρύχθηκε απαράδεκτη η συζήτηση της υπόθεσης, λόγω έκδοσης μη οριστικής απόφασης δεν επιδικάζονται δικαστικά έξοδα. Τέλος σε ό,τι αφορά το κατατεθέν παράβολο για την άσκηση της ένδικης έφεσης, δεδομένου ότι κατατέθηκε για λογαριασμό αμφότερων των τέκνων των διαδίκων, το θέμα της επιστροφής ή μη αυτού στους εκκαλούντες θα κριθεί από το Δικαστήριο αυτό, όταν διαλάβει οριστική κρίση και για την έφεση του ………. ………..
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Χωρίζει την έφεση ως προς τον εκκαλούντα ………. .
Κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση της εφέσεως του αμέσως παραπάνω εκκαλούντος κατά της 2589/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, τον γάμο και την ελεύθερη συμβίωση).
Δικάζει την έφεση κατά της ίδιας απόφασης ως προς τον εκκαλούντα ……………, νομίμως εκπροσωπούμενου από την ασκούσα την επιμέλεια αυτού, μητέρα του, αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ’ ουσίαν την έφεση.
Συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα των αμέσως παραπάνω διαδίκων, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, μεταξύ τους.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, στις 11.1.2022.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ