Αριθμός 387/2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 4ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Φωτεινή Μάμαλη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: ………….η οποία υπήχθη στο καθεστώς της παροχής νομικής βοήθειας και εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσιά της δικηγόρο Μαρία Σπυριδωνάκου (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ: ………..ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό του δικηγόρο Μιχαήλ Μεσσαριτάκη (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Η εκκαλούσα άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 1.7.2019 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2019) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 2350/2020 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε εν μέρει την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα με την από 7.8.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2020) έφεσή της, της οποίας δικάσιμος ορίστηκε (ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου Πειραιώς ………../2020) αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι Δικηγόροι των διαδίκων, οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 7.8.2020 (αριθ.καταθ. ………/2020) έφεση της νικήσασας εν μέρει ενάγουσας ήδη εκκαλούσας κατά της υπ’ αριθ. 2350/2020 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση (άρθ. 592 παρ. 3 Κ.Πολ.Δ ως ισχύει μετά την αντικατάστασή του από το άρθρο τέταρτο του άρθρου 1 του Ν. 4335/2015), αρμόδια φέρεται προς συζήτηση στο Δικαστήριο τούτο (άρθρο 19, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του, με τη παρ. 2 του άρθρου 4 του Ν. 3994/2011), έχει δε ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, καθόσον από τη δημοσίευση της ως άνω απόφασης που περάτωσε τη δίκη (30.6.2020) έως και τον χρόνο ασκήσεως της υπό κρίση έφεσης (10.8.2020), δεν παρήλθε χρονικό διάστημα δύο ετών (άρθ. 495 παρ. 1, 498, 511, 513 παρ. 1, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ. 2, όπως η παρ. 2 του άρθρου 518 αντικαταστάθηκε με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του Ν. 4335/2015). Πρέπει, επομένως να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί περαιτέρω κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθ. 533 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ), δεδομένου ότι για το παραδεκτό αυτής (εφέσεως) δεν απαιτείται η κατάθεση παραβόλου σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3 εδ.τελευταίο Κ.Πολ.Δ.
Η ενάγουσα ήδη εκκαλούσα, με την από 1.7.2019 (αριθ.καταθ. ………../2019) αγωγή της, για τους λόγους που αναφέρονται σε αυτή, ζήτησε, με απόφαση προσωρινά εκτελεστή, να υποχρεωθεί ο εναγόμενος ήδη εφεσίβλητος, πρώην σύζυγός της, με τον οποίο ο γάμος τους λύθηκε, δυνάμει της υπ’ αριθ. 372/2019 (ήδη αμετάκλητης) απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, να προκαταβάλει σε αυτή το πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα, ως τακτική διατροφή της ιδίας, το ποσό των 440 ευρώ μηνιαίως, καθόσον αυτή (ενάγουσα) αδυνατεί να εξασφαλίσει τη διατροφή της, διότι δεν διαθέτει επαρκή προσοδοφόρο περιουσία, ούτε άλλους οικονομικούς πόρους, ενώ εξάλλου η έλλειψη επαγγελματικής εμπειρίας και η ηλικία της δεν της επιτρέπει να ασκήσει οποιοδήποτε επάγγελμα, ο δε εναγόμενος έχει εισοδήματα, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα σε αυτή (αγωγή). Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την υπ’ αριθ. 2350/2020 οριστική απόφασή του, που εκδόθηκε, όπως προαναφέρθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, αφού έκρινε ότι η αγωγή είναι επαρκώς ορισμένη και νόμιμη, δέχθηκε εν μέρει την αγωγή, επιδίκασε σε αυτή (ενάγουσα ήδη εκκαλούσα) συμπληρωματική διατροφή και υποχρέωσε τον εναγόμενο να προκαταβάλει στην ενάγουσα το πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα, ως μηνιαία διατροφή της, το ποσό των 100 ευρώ, για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της αγωγής, κήρυξε την απόφαση, ως προς την άνω καταψηφιστική της διάταξη, προσωρινά εκτελεστή και καταδίκασε τον εναγόμενο στην καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας, τα οποία καθόρισε στο ποσό των 300 ευρώ και επιδίκασε υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου (κατά τις διατάξεις των άρθρων του Ν. 3226/2004 περί παροχής νομικής βοήθειας). Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται με την υπό κρίση έφεση η εν μέρει ηττηθείσα ενάγουσα και με τους διαλαμβανόμενους σε αυτή (έφεση) λόγους, οι οποίοι κατά τη συνολική τους εκτίμηση ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητεί να γίνει δεκτή η έφεση και να εξαφανισθεί άλλως μεταρρυθμιστεί η εκκαλούμενη απόφαση σύμφωνα με όσα αναφέρονται σε αυτή (έφεση).
Κατά το άρθρο 1442 ΑΚ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το αρ. 16 του Ν. 1329/1983, “εφόσον ο ένας από τους πρώην συζύγους δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη διατροφή του από τα εισοδήματά του ή από την περιουσία του, δικαιούται να ζητήσει διατροφή από τον άλλο: 1.αν κατά την έκδοση του διαζυγίου ή κατά το τέλος των χρονικών περιόδων που προβλέπονται στις επόμενες περιπτώσεις βρίσκεται σε ηλικία ή σε κατάσταση υγείας, που δεν επιτρέπει να αναγκαστεί να αρχίσει ή να συνεχίσει την άσκηση κατάλληλου επαγγέλματος, ώστε να εξασφαλίσει από αυτό τη διατροφή του, 2.αν έχει την επιμέλεια ανήλικου τέκνου και γι’ αυτό το λόγο εμποδίζεται στην άσκηση κατάλληλου επαγγέλματος, 3.αν δεν βρίσκεται σταθερή κατάλληλη εργασία ή χρειάζεται κάποια επαγγελματική εκπαίδευση, και στις δύο όμως περιπτώσεις για ένα διάστημα, που δεν μπορεί να ξεπεράσει τα τρία χρόνια από την έκδοση του διαζυγίου, 4.σε κάθε άλλη περίπτωση, όπου η επιδίκαση διατροφής, κατά την έκδοση του διαζυγίου, επιβάλλεται από λόγους επιείκειας”. Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι η μεν βασική προϋπόθεση της αξίωσης διατροφής, ήτοι “η αδυναμία εξασφάλισης της διατροφής του πρώην συζύγου από τα εισοδήματα ή την περιουσία του”, πρέπει να υπάρχει κατά το χρόνο της πρώτης συζήτησης της αγωγής διατροφής, η δε πρόσθετη προϋπόθεση της αδυναμίας έναρξης ή συνέχισης της άσκησης επαγγέλματος (1442 παρ. 1) ή της ύπαρξης λόγων επιείκειας για την παροχή διατροφής (1442 παρ. 4), πρέπει να υπάρχει, κατά το χρόνο έκδοσης του διαζυγίου (ΑΠ 1567/2012, ΑΠ 1921/2009). Περαιτέρω, από τις ίδιες ως άνω διατάξεις σε συνδυασμό προς εκείνες των άρθρ. 1487 και 1493 του ΑΚ, οι οποίες, σύμφωνα με το άρθρ. 1443 του ίδιου κώδικα, όπως και αυτό ισχύει μετά το Ν. 1329/1983, εφαρμόζονται αναλόγως και για το δικαίωμα διατροφής μετά το διαζύγιο, συνάγεται ότι η αξίωση διατροφής μετά το διαζύγιο παρέχεται μόνο όταν η διατροφή δικαιολογείται από λόγους κοινωνικούς, ώστε ο πρώην σύζυγος να μην μένει αβοήθητος, όταν δεν μπορεί με τα εισοδήματα, την περιουσία του ή το δυνάμενο να ασκηθεί από αυτόν επάγγελμα, να καλύψει τις ανάγκες διατροφής του, όπως αυτές προκύπτουν από τις μετά το διαζύγιο συνθήκες ζωής του.
Συνεπώς, γενική προϋπόθεση για την γένεση αξίωσης διατροφής πρώην συζύγου όταν ο γάμος λύθηκε με διαζύγιο, μετά την ισχύ του Ν. 1329/1983, είναι η απορία του δικαιούχου πρώην συζύγου και η ευπορία του υπόχρεου, επιπλέον δε, από την πλευρά του δικαιούχου πρέπει να συντρέχει και μια από τις ειδικότερες προϋποθέσεις που αναφέρονται στο άρθρο 1442 ΑΚ. Ως απορία του δικαιούχου θεωρείται η αδυναμία του πρώην συζύγου να εξασφαλίσει τη διατροφή του από τα εισοδήματα και την περιουσία του, ευπορία δε του υποχρέου, (που δεν σημαίνει οπωσδήποτε και κάποιο ιδιαίτερο πλούτο), η οποία, κατά τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρ. 1487 και 1443 εδ.α΄ ΑΚ, πρέπει να υπάρχει κατά το χρονικό διάστημα, για το οποίο ζητείται διατροφή, είναι η δυνατότητα αυτού να παράσχει στο δικαιούχο διατροφή, χωρίς να θέσει σε κίνδυνο τη δική του διατροφή. Έτσι, είναι δυνατόν, ενόψει όλων των συνθηκών ηλικίας, υγείας, ικανότητας ή δυνατότητας προς εργασία, εισοδημάτων, περιουσίας και γενικώς ζωής του πρώην συζύγου, συγκριτικώς πάντοτε προς την ευπορία του υποχρέου, να γεννηθεί δικαίωμα πλήρους ή συμπληρωματικής διατροφής, όταν ο πρώτος που στο πρόσωπό του συντρέχει μια των προαναφερομένων συνθηκών προϋποθέσεων (κατά το χρόνο έκδοσης του διαζυγίου αδυναμία άσκησης ή συνέχισης επαγγέλματος ή ύπαρξη λόγων επιείκειας), έχει μικρής έκτασης απρόσοδα περιουσιακά στοιχεία, των οποίων είτε είναι δυσχερής ή εκποίηση, είτε επιβάλλεται η διατήρησή τους για λόγους προνοίας, προς εξασφάλισή του στο μέλλον για την αντιμετώπιση έκτακτης οικονομικής ανάγκης (ΑΠ 1414/2017, ΑΠ 1427/2012, Εφ.Πειρ. 442/2021, Εφ.Πειρ. 254/2021, Εφ.Πειρ. 627/2020, Εφ.Θεσσαλ. 80/2017, Εφ.Πειρ. 480/2016, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Από όλα τα έγγραφα τα οποία νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι και τα οποία λαμβάνονται υπόψη είτε για άμεση απόδειξη, είτε για συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, καθώς και από τις προσκομιζόμενες, μη αμφισβητούμενης γνησιότητας φωτογραφίες (άρθρα 444, 448 και 457 Κ.Πολ.Δ, ΑΠ 1707/2009, ΑΠ 230/2008, ΑΠ 239/2004), εκτός από, α)τις επικαλούμενες και προσκομιζόμενες από τους διαδίκους υπεύθυνες δηλώσεις του άρθρου 8 Ν. 1599/1986 που συντάχθηκαν για να χρησιμοποιηθούν, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, ειδικά στην παρούσα δίκη, οι οποίες δεν λαμβάνονται υπόψη ούτε για συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (Ολ ΑΠ 8/1987, ΑΠ 109/2004 ΝΟΜΟΣ) και β)τις ένορκες καταθέσεις του τέκνου και της συζύγου τέκνου των διαδίκων που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιέχονται (καταθέσεις) στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του ίδιου (Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου), καθώς και τις από 17.4.2019 υπεύθυνες δηλώσεις των τέκνων των διαδίκων πρώην συζύγων, οι οποίες (ένορκες καταθέσεις) δεν επιτρέπονται σε δίκες οικογενειακών διαφορών του άρθρου 592 Κ.Πολ.Δ, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 597 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ (όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 1 άρθρο τέταρτο του Ν. 4335/2015, ΦΕΚ Α΄ 87/23.7.2015 Έναρξη ισχύος 1.1.2016) λαμβανομένης υπόψη της απαγόρευσης αυτής αυτεπαγγέλτως (Κ.Πολ.Δ 403), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο θρησκευτικό γάμο στη νήσο Λέρο Δωδεκανήσου την 15.10.1971 και από το γάμο τους αυτό απέκτησαν πέντε τέκνα, ήδη ενήλικα, του …. που γεννήθηκε την 11.4.1972, τον ….. που γεννήθηκε την 18.9.1974, τον … που γεννήθηκε την 28.11.1980, και τον ….. που γεννήθηκε την 9.10.1981. Η έγγαμη συμβίωση των διαδίκων δεν εξελίχθηκε ομαλά και διασπάσθηκε οριστικά στα τέλη του έτους 2013. Ακολούθως, ο γάμος τους λύθηκε με την υπ’ αριθ. 372/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία οικογενειακών διαφορών), η οποία ήδη έχει καταστεί από 1.3.2019 αμετάκλητη. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα, η οποία κατά τον χρόνο έκδοσης του διαζυγίου της με τον εναγόμενο και κατά την άσκηση της αγωγής διήγε το 69ο έτος της ηλικίας της, κατά τη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσης της με τον εναγόμενο, αλλά και κατά το χρόνο που κατέστη αμετάκλητη η ως άνω απόφαση διαζυγίου, δεν εργαζόταν, ασχολούμενη κυρίως με τις οικιακές εργασίες και την περιποίηση και φροντίδα του εναγομένου και των ως άνω τέκνων τους. Περαιτέρω, η ενάγουσα δεν διαθέτει ιδιαίτερες γραμματικές γνώσεις ούτε και κάποιο άλλο πτυχίο ή συγκεκριμένη επαγγελματική κατάρτιση, ενώ στερείται οποιαδήποτε προϋπηρεσίες και εξειδίκευσης. Ως εκ τούτου, κατά τον χρόνο αμετάκλητης λύσης του γάμου της με τον εναγόμενο, ενόψει της ηλικίας της και σε συνδυασμό με την έλλειψη εμπειρίας και εξειδικευμένων επαγγελματικών γνώσεων, δεν μπορούσε, ούτε μπορεί (κατά το επίδικο χρονικό διάστημα) να εξεύρει και να αρχίσει κατάλληλη γι’ αυτήν σταθερή εργασία, ήτοι επάγγελμα που ανταποκρίνεται στο μορφωτικό της επίπεδο και τις σωματικές της δυνατότητες, ώστε να εξασφαλίσει από αυτό τη διατροφή της συνολικά. Ακόμη αποδείχθηκε ότι, η ενάγουσα έχει στην κυριότητά της: 1.Ένα ισόγειο διαμέρισμα 66 τ.μ με ποσοστό συνιδιοκτησίας 100% (πλήρης κυριότητα) σε οικόπεδο 1100 τ.μ με ποσοστό συνιδιοκτησίας στο οικόπεδο 38,70% (πλήρης κυριότητα), έτους κατασκευής 1963, που βρίσκεται στο δημοτικό διαμέρισμα Λέρου της νήσου Λέρου Ν. Δωδεκανήσου, το οποίο δύναται να εκμισθωθεί αντί μηνιαίου μισθώματος τουλάχιστον 100 ευρώ, 2)α)Μια ημιτελή υπόγεια αποθήκη επιφανείας 12 τ.μ με ποσοστό συνιδιοκτησίας 100%, β)μια ημιτελή υπόγεια αποθήκη επιφανείας 12 τ.μ με ποσοστό συνιδιοκτησίας 100%, που βρίσκονται στο δημοτικό διαμέρισμα του δήμου Περάματος επί της οδού …………. Οι εν λόγω αποθήκες, δεν είναι ημιτελής υπόγειες αποθήκες, αλλά ημιυπόγεια διαμερίσματα που έχουν διαμορφωθεί σε κατάλληλα για τέτοια χρήση (διαμερίσματα), πριν την έναρξη της διαστάσεως της έγγαμης συμβίωσης των διαδίκων, προκειμένου να χρησιμεύσουν ως κατοικίες. Σε ένα δε από αυτά (ημιυπόγεια διαμερίσματα) διέμενε ο εναγόμενος από την έναρξη της διαστάσεως αυτών (διαδίκων) έως και τον Δεκέμβριο του έτους 2014 (βλ.υπ’ αριθ. 1444/2015 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, υπ’ αριθ. 1427/2017 οριστική απόφαση Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, από 13.10.2015 (αριθ.καταθ. ………/2015 αγωγή της ενάγουσας για επιδίκαση διατροφής κατ’ άρθρ. 1393 ΑΚ σε βάρος του εναγομένου ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά). Τα ως άνω κατάλληλα διαμορφωμένα για χρήση κατοικίας ημιυπόγεια διαμερίσματα δύναται να εκμισθωθούν αντί μηνιαίου μισθώματος τουλάχιστον εκατόν πενήντα (150) ευρώ μηνιαίως, 3)Έχει επίσης, τη α)πλήρη και αποκλειστική κυριότητα χώρου στάθμευσης επιφανείας 10,12 τ.μ, β)πλήρη και αποκλειστική κυριότητα χώρου στάθμευσης επιφανείας 10,12 τ.μ, που βρίσκονται στην ιδία ως άνω ανεγερθείσα στο Πέραμα Αττικής (οδός ……………) οικοδομή, οι οποίες είναι κατάλληλες για την χρήση για την οποία κατασκευάστηκαν και δύναται ευχερώς να εκμισθωθούν σε τρίτους, αντί μηνιαίου μισθώματος ανερχομένου τουλάχιστον σε πενήντα (50) ευρώ κάθε μία, 4)Διαμέρισμα, με ποσοστό συνιδιοκτησίας 100%, επιφανείας μ.τ 58,22, του πρώτου πάνω από το ισόγειο ορόφου στην ανεγερθείσα ως άνω οικοδομή στο Πέραμα Αττικής (οδός …………..), η οποία εκμισθώνεται έναντι μηνιαίου μισθώματος εκ 130 ευρώ. Όμως, δύναται να εκμισθωθεί αντί μηνιαίου μισθώματος ανερχομένου τουλάχιστον σε 250 ευρώ, λαμβανομένου υπόψη ότι διαμέρισμα του ισογείου ορόφου στην ιδία ως άνω οικοδομή επιφανείας μ.τ 48,43 τ.μ, ιδιοκτησίας του υιού των διαδίκων …., εκμισθώνεται, από 24.7.2019 αντί μηνιαίου μισθώματος εκ 400 ευρώ, 5)Διαμέρισμα, με ποσοστό συνιδιοκτησίας 100%, επιφανείας μ.τ 65,26 τ.μ, του πρώτου πάνω από το ισόγειο ορόφου στην ιδία ως άνω οικοδομή στο Πέραμα (οδός ………….) στο οποίο διαμένει η ιδία (ενάγουσα) και συνεπώς δεν βαρύνεται με δαπάνες στέγασης, αλλά μόνο με τις δαπάνες λειτουργίας της οικίας αυτής, που είναι οι συνήθεις, 6) Είναι κυρία με ποσοστό συνιδιοκτησίας 1% εξ αδιαιρέτου, οικοπέδου επιφανείας 293,08 τ.μ, που βρίσκεται στο Πέραμα Αττικής, επί της οδού …………. Άλλα περιουσιακά στοιχεία, εισοδήματα ή πόρους από άλλη πηγή δεν αποδείχθηκε ότι διαθέτει η ενάγουσα, ούτε βαρύνεται κατά νόμο, με τη διατροφή άλλου προσώπου, ενώ έχει να αντιμετωπίσει τις δαπάνες διατροφής της και συγκεκριμένα τις δαπάνες συντήρησης (φαγητού κλπ), υπόδησης, ψυχαγωγίας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, οι οποίες είναι οι συνήθεις που έχουν τα άτομα της ηλικίας της και ανέρχονται (κατά το επίδικο χρονικό διάστημα) στο συνολικό ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ μηνιαίως, λαμβανομένου υπόψη ότι αυτή (ενάγουσα) δεν καλύπτεται από ασφαλιστικό φορέα για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψή της. Εξάλλου ο εναγόμενος είναι συνταξιούχος και κατά το επίδικο χρονικό διάστημα και λαμβάνει μηνιαίως ως σύνταξη το ποσό των 660 ευρώ. Διαμένει με τη νέα σύντροφό του και το ανήλικο τέκνο αυτής σε μισθωμένη οικία στο Πέραμα, αντί μηνιαίου μισθώματος εκ 150 ευρώ, ενώ επιβαρύνεται και με τις λειτουργικές δαπάνες αυτής, κατά την αναλογία του. Περαιτέρω, δεν αποδείχθηκε ότι ο εναγόμενος έχει άλλη περιουσία ή εισοδήματα από οποιαδήποτε πηγή. Επίσης, δεν αποδείχθηκε ότι ο εναγόμενος έχει άλλες διατροφικές υποχρεώσεις προς τρίτα πρόσωπα, πλην της ενάγουσας, ενώ οι δαπάνες για τη διατροφή, τη συντήρηση, την ένδυση και την ψυχαγωγία του ιδίου (εναγομένου) με τις οποίες βαρύνεται είναι οι συνήθεις δαπάνες διαβίωσης που έχουν τα άτομα της ηλικίας του που ζουν υπό όμοιες με αυτόν κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, η δε ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη καλύπτεται από τον ασφαλιστικό του φορέα. Κατόπιν των ανωτέρω, ενόψει της απορίας της ενάγουσας, η οποία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει πλήρως τις ανάγκες διατροφής της, όπως αυτές προκύπτουν από τις μετά το διαζύγιο συνθήκες ζωής της, την ηλικία της, την αδυναμία της να αρχίσει και να ανεύρει σταθερή και μόνιμη εργασία, και την μη επιβαλλόμενη εκποίηση των άνω περιουσιακών στοιχείων για λόγους προνοίας, προς εξασφάλισή της στο μέλλον για την αντιμετώπιση έκτακτων οικονομικών αναγκών, και της ευπορίας του εναγομένου, συγκριτικά με την ως άνω απορία της ενάγουσας, πρέπει από λόγους επιείκειας να επιδικαστεί για το επίδικο χρονικό διάστημα στην τελευταία, ως συμπληρωματική διατροφή της, το ποσό των εκατό (100) ευρώ μηνιαίως, για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της αγωγής. Το υπόλοιπο ποσό των 400 ευρώ που απαιτείται για την πλήρη κάλυψη των αναγκών διατροφής της, όπως ήδη εκτέθηκε, δύναται να το αποκομίσει η ίδια η ενάγουσα από την εκμίσθωση των ως άνω προσοδοφόρων περιουσιακών στοιχείων αυτής (ενάγουσας) διαμερίσματα πρώτου (Α΄) πάνω από το ισόγειο ορόφου/ημιυπόγεια διαμερίσματα (2), θέσεις στάθμευσης (2), κατοικία σε Λέρο Ν. Δωδεκανήσου. Το ως άνω ποσό των 100 ευρώ να καταβάλλει ο εναγόμενος στην ενάγουσα χωρίς να κινδυνεύει η δική του διατροφή. Κατά συνέπεια η εκκαλούμενη απόφαση που δέχθηκε τα ίδια, και έστω με συνοπτική, ελλιπή και εν μέρει διαφορετική αιτιολογία, ιδίως ως προς το συνολικό ύψος της απαιτούμενης διατροφής και την δυνατότητα εκμίσθωσης των προσοδοφόρων και κατάλληλων για χρήση κατοικίας-θέσεων στάθμευσης, επιδίκασε το ίδιο ως άνω ποσό ως διατροφή της ενάγουσας, ορθά εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις. Συνεπώς, με την παράθεση των ορθών αιτιολογιών χωρίς εξαφάνιση της εκκαλούμενης (άρθ. 534 Κ.Πολ.Δ), πρέπει οι σχετικοί λόγοι της έφεσης της ενάγουσας, με τους οποίους υποστηρίζονται τα αντίθετα όπως και η έφεση στο σύνολό της, να απορριφθεί στην ουσία της ως αβάσιμη. Στην προκείμενη περίπτωση, με την υπ’ αριθ. 128/2020 Πράξη της Προέδρου Υπηρεσίας του Εφετείου Πειραιά και κατόπιν παραδοχής σχετικής αίτησης της εκκαλούσας περί παροχής σε αυτήν νομικής βοήθειας, ορίσθηκε, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 1, 2, 8 παρ. 1 και 2 και 9 του Ν. 3226/2006, η δικηγόρος Πειραιά, Μαρία Σπυριδωνάκου, προκειμένου να την εκπροσωπήσει ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου κατά την αναφερόμενη στην αρχή της απόφασης αυτής συνεδρίαση της 11.11.2021 για την συζήτηση της ένδικης έφεσης της εκκαλούσας κατά της υπ’ αριθ. 2350/2020 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά. Με την ιδία ως άνω Πράξη η εκκαλούσα απηλλάγη από την υποχρέωση καταβολής του συνόλου των εξόδων της διαδικασίας, όπως αυτά περιγράφονται στο άρθρο 9 παρ. 1 και 2 του ν.3226/2004 πραγματικά, και όπως προκύπτει από τα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά συνεδρίασης του Δικαστηρίου τούτου, κατά τη συζήτηση της ένδικης έφεσης κατά τη δικάσιμο αυτή η εκκαλούσα παρέστη δια της προαναφερόμενης δικηγόρου με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ, η οποία κατέθεσε προτάσεις. Επομένως, τα δικαστικά έξοδα από τα οποία απαλλάχθηκε η εκκαλούσα και τα οποία επιβάλλονται σε βάρος, λόγω της ήττας της (άρθ. 176, 183 Κ.Πολ.Δ), ταυτίζονται με την αποζημίωση του δικηγόρου του εφεσίβλητου για την παράστασή του και την κατάθεση προτάσεων ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου και ανέρχονται στο ποσό των 402,7 ευρώ. Τα ως άνω δικαστικά έξοδα, πρέπει κατ’ εφαρμογή της παρ. 2 του άρθρου 12 του Ν.3226/2004 να επιδικασθούν υπέρ του Δημοσίου για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά την από 7.8.2020 (αριθ.καταθ. ………/2020) έφεση κατά της υπ’ αριθ. 2350/2020 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Απορρίπτει αυτή κατ’ ουσία.
Επιβάλλει στην εκκαλούσα τα δικαστικά έξοδα του εφεσιβλήτου, τα οποία ορίζει στο ποσό των τετρακοσίων δύο ευρώ και επτά λεπτών (402,7) που επιδικάζει υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 28 Ιουνίου 2022, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ