Αριθμός 541 /2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 3ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Γεωργία Λάμπρου, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ………….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΚΑΛΟΥΝΤΩΝ-ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΩΝ: 1) ………… και 2) …………οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιό τους δικηγόρο Σωτήριο Αθανασάκο (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΚΑΘ΄ΩΝ Η ΚΛΗΣΗ-ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) ……….. και 2) …………….., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιό τους Γεώργιο Πέπονα (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Οι καθ΄ων η κλήση-εφεσίβλητοι άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 13.11.2014 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …………/2014) αγωγή τους, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 3776/2015 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε τα αναφερόμενα σ΄ αυτήν.
Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου οι εναγόμενοι και ήδη καλούντες-εκκαλούντες με την από 18.4.2016 (ΓΑΚ/ΕΑΚ Πρωτοδικείου ………/2016, ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου ………/2016) έφεσή τους, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε η 16η.2.2017, οπότε, συζητήσεως γενομένης, εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 671/2017 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου, που δέχθηκε τα σε αυτήν αναφερόμενα.
Την αναίρεση της ως άνω εφετειακής απόφασης αιτήθηκαν οι εναγόμενοι και ήδη καλούντες-εκκαλούντες με την από 11.1.2018 σχετική αίτησής τους ενώπιον του Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου, το οποίο εξέδωσε την υπ΄ αριθμ. 927/2020 απόφασή του, με την οποία αναίρεσε την υπ΄ αριθμ 671/2017 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Πειραιώς κατά το αναφερόμενο στο σκεπτικό αυτής μέρος της και παράπεμψε την υπόθεση κατά το αναιρούμενο μέρος της για περαιτέρω εκδίκαση στο Εφετείο Πειραιώς, συγκροτούμενο από άλλο δικαστή.
Ήδη, με την κατατεθείσα ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, από 27.5.2021 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2021) κλήση των ήδη καλούντων-εκκαλούντων η προκειμένη υπόθεση επανεισήχθη προς εκδίκαση ενώπιον αυτού στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Νόμιμα φέρεται προς περαιτέρω συζήτηση με την από 27-05-2021 (γεν.αριθμ.καταθ. …./2021) κλήση των εναγομένων, η από 18-4-2016 (γεν.αριθμ.καταθ. ……./2016) κρινόμενη έφεση των εν μέρει ηττηθέντων εναγομένων, η οποία στρέφεται κατά της υπ΄αριθμ. 3776/ 2015 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 670 επ. ΚΠολΔ.
Με την κλήση αυτή φέρεται ενώπιον του Εφετείου τούτου η έφεση, εφόσον παραπέμφθηκε σ΄αυτό με την υπ΄αριθμ.927/ 2020 απόφαση του Αρείου Πάγου (άρθρ. 580 παρ.3 ΚΠολΔ), με την οποία αναιρέθηκε εν μέρει η υπ αριθμ.671/2017 απόφασή του, για το λόγο ότι το Εφετείο υπέπεσε στις εκ του άρθρου 559 αριθ.1 και 19 του ΚΠολΔ, πλημμέλειες.
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 579 παρ.1 , 580 παρ.3 και 581 παρ.2 του ΚΠολΔ, προκύπτει ότι η αναίρεση της απόφασης, και επομένως η εξαφάνισή της μπορεί να είναι ολική ή μερική. Τούτο θα εξαρτηθεί από το κατά πόσον έχουν προσβληθεί όλα ή κάποια από τα περισσότερα κεφάλαια αυτής. Αν η αναίρεση της απόφασης γίνει ως προς ένα κεφάλαιο η εκ νέου εξέταση της υπόθεσης γίνεται ως προς ολόκληρο το κεφάλαιο αυτό που αφορά ο γενόμενος δεκτός αναιρετικός λόγος και δεν επανεξετάζονται τα λοιπά κεφάλαια αυτής, τα οποία είτε δεν έχουν προσβληθεί με λόγο αναίρεσης, είτε ως προς αυτά έχει απορριφθεί ο σχετικός λόγος αναιρέσεως και συνεπώς αυτά καλύπτονται από το δεδικασμένο της απόφασης. Η έκταση της αναίρεσης προκύπτει από το συγκεκριμένο περιεχόμενο της αναιρετικής απόφασης, δηλαδή από το διατακτικό της, σε συνδυασμό με το αιτιολογικό της (άρθρο 581 παρ.2 ΚΠολΔ). Με την αναίρεση της απόφασης, κατά το μέτρο της παραδοχής της αίτησης αναίρεσης, οι διάδικοι επανέρχονται στην κατάσταση που υπήρχε πριν από την αναιρεθείσα απόφαση, δηλαδή αναβιώνει η αίτηση παροχής έννομης προστασίας (έφεση, αγωγή κλπ).
Ετσι, αν αναιρεθεί η απόφαση του Εφετείου και δεν πρόκειται για τις περιπτώσεις του άρθρου 580 παρ.1 και 2 του ΚΠολΔ (υπέρβαση δικαιοδοσίας ή παράβαση των σχετικών με την αρμοδιότητα διατάξεων), αναβιώνει η πρωτόδικη απόφαση και η κατ΄αυτής έφεση που θα κριθεί πάλι από το Εφετείο, ως Δικαστήριο της παραπομπής, το οποίο επιλαμβάνεται ύστερα από κλήση για συζήτηση της υπόθεσης ενώπιον του, την οποία έχει δικαίωμα να επισπεύσει οποιοσδήποτε διάδικος της αναιρετικής δίκης, επιδίδοντας την κλήση προς τους αντιδίκους του στην αναιρετική δίκη.
Συγκεκριμένα, το Εφετείο ως Δικαστήριο της παραπομπής, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 580 παρ.3, 581 παρ.2,3 και 579 παρ.1 του ΚΠολΔ, επανεκδικάζει την έφεση, ως προς ολόκληρο το κεφάλαιο, στο οποίο αναφέρεται η παράβαση, για την οποία έγινε δεκτή η αναίρεση, και δεν περιορίζεται στο νομικό μόνον ζήτημα, περι του οποίου ο γενόμενος δεκτός λόγος αναίρεσης, λαμβανομένου υπόψη ότι η αναίρεση επέρχεται για ορισμένη παράβαση, αλλά η υπόθεση επανεκδικάζεται κατά το εκκληθέν κεφάλαιο, επι του οποίου, με την απόφασή του, αποφαίνεται το δικαστήριο της παραπομπής, το οποίο δεσμεύεται μόνον ως προς το νομικό ζήτημα που έλυσε η παραπεμπτική απόφαση του Αρείου Πάγου, δυνάμενο να εκτιμήσει διαφορετικά από ότι η αναιρεθείσα απόφαση τις αποδείξεις για τα πραγματικά περιστατικά, εφόσον δεν εθίγησαν με την αναίρεση. Τα κεφάλαια της απόφασης που δεν αναιρέθηκαν δεν εξετάζονται εκ νέου, ούτε θίγονται, αφου ως προς αυτά η απόφαση έχει καταστεί αμετάκλητη (ΑΠ 629/ 2010 ΝοΒ 2010- 2329, ΑΠ 875/2009 ΝοΒ 2009- 1436, ΑΠ 707/ 2008 ΝοΒ 2008- 2190, ΑΠ 404/2007 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Αν δηλαδή η αναίρεση της απόφασης γίνει ως προς ένα κεφάλαιο, η εξέταση της υπόθεσης από το δικαστήριο της παραπομπής γίνεται μόνο ως προς αυτό. Τα λοιπά κεφάλαια της διαφοράς (είτε διότι δεν έχουν προσβληθεί, είτε διότι απορρίφθηκε η αίτηση αναιρέσεως ως προς αυτά) δεν επανεξετάζονται.
Συνακόλουθα τούτων, κατά την επανεκδίκαση της έφεσης οι διατάξεις που δεν αναιρέθηκαν διατηρούν την ισχύ τους και δεσμεύουν το δικαστήριο της παραπομπής, καθόσον υπάρχει δεδικασμένο, που δεν ανατράπηκε με την αναίρεση από την εν μέρει οριστική και αμετάκλητη ήδη απόφαση του Εφετείου και τα κεφάλαια της διαφοράς που αντιστοιχούν σε αυτά, δεν επανεξετάζονται (βλ. σχετικώς Ε.Μ. Ρίκου, Ζητήματα εκ της μερικής εξαφανίσεως της αποφάσεως είτε την αναιρετικήν και την έκκλητον δίκην, ΕλλΔνη 26- 1985 σελ. 615, Κ. Παπαδόπουλου, Η αναιρετική διαδικασία κατά τον ΚΠολΔ (1997) παρ.514, σελ. 764 επ. , ΑΠ 659/ 1988, ΕλλΔνη 30- 310 και ΑΠ 1030/ 1977 ΝοΒ 26- 290).
Ετσι, με την αναίρεση της απόφασης, κατά το μέτρο παραδοχής της αντίστοιχης αίτησης, οι διάδικοι, οι οποίοι μετέσχον στην αναιρετική δίκη (ΑΠ 1717/2002 ΝοΒ 51.1223) επανέρχονται στην κατάσταση που υπήρχε πριν από τη συζήτηση, επί της οποίας εκδόθηκε η αναιρεθείσα (ΑΠ 129/2005 ΕΕργΔ 2005,150), με συνέπεια να αναβιώνει η σχετική αίτηση παροχής έννομης προστασίας (αγωγή ή έφεση αναλόγως αν η αναιρεθείσα απόφαση εκδόθηκε στον πρώτο ή δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας), της οποίας επιλαμβάνεται το δικαστήριο της παραπομπής μετά από κλήση (ΑΠ 845/2010 ΔΕΕ 2010,1198, ΑΠ 129/2004 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Δηλαδή, αν αναιρεθεί η απόφαση του Εφετείου, και δεν πρόκειται για τις περιπτώσεις του άρθρου 580 παρ. 1 και 2 του ΚΠολΔ, (δηλαδή για υπέρβαση δικαιοδοσίας ή παράβαση των διατάξεων σχετικών με την αρμοδιότητα), αναβιώνει η πρωτόδικη απόφαση και η κατ` αυτής έφεση που θα κριθεί πάλι από το Εφετείο. Ομως η διαδικασία πριν την αναιρεθείσα απόφαση ακυρώνεται, μόνον εφόσον στηρίζεται στην παράβαση για την οποία έγινε δεκτή η αναίρεση, ενώ στο δικαστήριο της παραπομπής η υπόθεση συζητείται μέσα στα όρια που διαγράφονται από την αναιρετική (ΑΠ 43/2005 ΕλλΔνη 46,1402, ΑΠ 137/2004 ΕλλΔνη 45,1412). Το δικαστήριο της παραπομπής επανεκδικάζει την έφεση, ερευνώντας μόνον τους λόγους αυτής που είναι σχετικοί με τα κεφάλαια της δίκης για τα οποία αναιρέθηκε η εφετειακή απόφαση, ως προς τα οποία και μόνον επανακρίνεται (ΑΠ 1145/2005 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), εφόσον ως προς τα μη αναιρεθέντα κεφάλαια υπάρχει δεδικασμένο που δεν ανατράπηκε με την αναίρεση και δεσμεύει έτσι το δικαστήριο της παραπομπής. Δηλαδή, τα παράπονα που είχαν διατυπωθεί ως λόγοι έφεσης και ως αναιρετικοί λόγοι, κατ` αρχήν καλύπτονται από το δεδικασμένο της αναιρετικής απόφασης. Στην περίπτωση αυτή, αν είχαν γίνει δεκτά ως αναιρετικοί λόγοι, τότε το δικαστήριο της παραπομπής δεσμεύεται να τα δεχτεί και ως βάσιμους λόγους της έφεσης, ενώ αν είχαν απορριφθεί ως αναιρετικοί λόγοι είναι ως λόγοι έφεσης απαράδεκτοι (ΑΠ Ολ 15/2011 ΧριΔικ 2012,194). Δεν δεσμεύεται όμως το δικαστήριο της παραπομπής να κρίνει διαφορετικά επί της ουσίας και να εκτιμήσει διαφορετικά τις αποδείξεις, εφόσον δεν εθίγησαν με την αναίρεση, από ότι η αναιρεθείσα, μη δεσμευόμενο ούτε ως προς το σημείο αυτό από εκείνη (ΑΠ 129/2004 Δ 35,804), δεσμευόμενο μόνον για τα νομικά ζητήματα που επέλυσε η αναιρετική απόφαση με το λόγο αναίρεσης που έκανε δεκτό (ΑΠ 137/2004 Δ 35,117, ΑΠ1343/2002 ΕΕργΔ 2003,725). Αν η απόφαση που αναιρέθηκε είναι Εφετείου, δεν ακυρώνεται και η απόφαση του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου ακόμη και αν αυτή στηρίζεται στο ίδιο ελάττωμα και τούτο, διότι, με την αναίρεση της απόφασης του δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου, αναβιώνει η εκκρεμοδικία της έφεσης κατά της απόφασης του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου (ΑΠ 963/1999 ΕλλΔνη 41,51) ως προς την οποία θα αποφανθεί το δικαστήριο της παραπομπής, το οποίο είτε θα δεχθεί την έφεση και θα εξαφανίσει την απόφαση, είτε θα απορρίψει αυτή, επικυρώνοντας την πρωτόδικη απόφαση (ΑΠ 1421/2002 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Στην υπο κρίση υπόθεση, οι ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητοι με την από 13-11-2014 (γεν.αριθμ.καταθ. …../2014) αγωγή τους που άσκησαν ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου (Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά), κατά των εναγομένων και ήδη εκκαλούντων, εξέθεταν τα ακόλουθα : Ότι με την πρώτη εναγομένη και ήδη πρώτη εκκαλούσα είναι συγγενείς (αδελφή του αποθανόντος πατέρα τους) και συνιδιοκτήτες των περιγραφομένων σ΄αυτήν (αγωγή) οριζόντιων ιδιοκτησιών, που ανήκουν σε δύο όμορα οικόπεδα, ευρισκόμενες η μία στην οδό ……………. (τριώροφη κατοικία), της οποίας στο ισόγειο διαμέρισμα κατοικεί η δεύτερη ενάγουσα και στον πρώτο όροφο η πρώτη εναγόμενη και η δεύτερη στην οδό …………. και …….. (διώροφη κατοικία), στο ισόγειο της οποίας κατοικεί ο δεύτερος εναγόμενος, υιός της πρώτης εναγόμενης και στον πρώτο όροφο ο πρώτος ενάγων. Ότι η γειτνίασή τους από το έτος 2012 δεν είναι ομαλή αλλά δημιουργούνται μεταξύ τους αφορμές προστριβών με κυριότερες την διαφωνία τους ως προς την κοπή ενός πεύκου στον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας της οδού …………., το οποίο οι ενάγοντες επιθυμούν να κοπεί, η δε πρώτη εναγόμενη όχι, ότι η πρώτη εναγόμενη με τη συνδρομή και του δεύτερου εναγόμενου δεν τους παραδίδει τα κλειδιά της εξώπορτας που βρίσκεται στην οδό ………. ώστε να μπορούν να εισέρχονται στην κοινόχρηστη πρασιά της διώροφης κατοικίας που βρίσκεται στην οδό ……… και ………. Ότι ο δεύτερος εναγόμενος παράνομα και χωρις αιτία προκειμένου να εισέρχεται στο διαμέρισμα της μητέρας του χρησιμοποιεί σιδερένια και πεπαλαιωμένη σκάλα, που βρίσκεται στον πίσω ακάλυπτο χώρο της διώροφης κατοικίας στη συμβολή των οδών ………. και ………., είναι μεν τυπικά κοινόχρηστη, καταλήγει όμως στο διαμέρισμα του πρώτου ενάγοντα, το οποίο εκ των πραγμάτων αποκλειστικά εξυπηρετεί και την οποία χρησιμοποιεί σε ώρες ακατάλληλες και κοινής ησυχίας με αποτέλεσμα να προκαλούνται έντονοι θόρυβοι από τον κλυδωνισμό της σκάλας και να τους παρενοχλεί. Ότι με σκοπό να τους παρενοχλήσουν σκόπιμα, αφήνουν γατοτροφές στους κοινόχρηστους χώρους των δύο οικοδομημάτων, με συνέπεια να μαζεύονται γάτες, οι οποίες αποτελούν πηγή μόλυνσης και να δημιουργούνται κίνδυνοι για την υγεία τους και κυρίως του νεογέννητου τέκνου του πρώτου ενάγοντα. Ότι συνεχώς οι εναγόμενοι τους εξύβριζαν, ότι για την άρση των προσβολών των δικαιωμάτων τους, άσκησαν σε βάρος των εναγομένων την από 7-01-2014 (αριθμ.καταθ……/2014) αίτησή τους για τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων, με την οποία ζήτησαν την προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης, επι της οποίας εκδόθηκε η υπ΄αριθμ. 897/2014 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, με την οποία υποχρέωσε προσωρινά την πρώτη εναγόμενη να συμπράξει στη μερική κοπή του πεύκου και να επιτρέπει την είσοδο του πρώτου ενάγοντος στην κοινόχρηστη πρασιά, το δεύτερο εναγόμενο να μην χρησιμοποιεί την εξωτερική μεταλλική σκάλα και τους δύο εναγόμενους να σταματήσουν να αφήνουν γατοτροφές στα κοινόχρηστα μέρη των πολυκατοικιών και να εξυβρίζουν τους ενάγοντες, απειλώντας τους με χρηματική ποινή 1.500 ευρώ και προσωπική κράτηση ενός μηνός για κάθε παράβαση της απόφασης και ότι παρά το γεγονός ότι τους έχουν επιδώσει την εν λόγω απόφαση με επιταγή, οι εναγόμενοι δεν συμμορφώνονται στο διατακτικό της απόφασης αυτής διότι η πρώτη εναγόμενη εξακολουθεί να αρνείται να συμπράξει στην κοπή του πεύκου και να παρεμποδίζει την ελεύθερη πρόσβαση στην κοινόχρηστη πρασιά, ο δε δεύτερος εναγόμενος εξακολουθεί να χρησιμοποιεί τη μεταλλική σκάλα σε ώρες κοινής ησυχίας, ενώ και οι δύο εναγόμενοι εξακολουθούν να τοποθετούν γατοτροφές, προσελκύοντας γάτες και να εξυβρίζουν τους ενάγοντες.
Με βάση το ιστορικό αυτό οι ενάγοντες ζήτησαν ως μέσο εκτέλεσης της προαναφερόμενης απόφασης να υποχρεωθεί η πρώτη εναγόμενη να καταβάλει στον πρώτο των εναγόντων χρηματική ποινή ποσού 6.000,00 ευρώ (1.500,00 Χ 4 ) και στη δεύτερη το ποσό των 4.500,00 ευρώ (1.500,00 Χ 3), να υποχρεωθεί ο δεύτερος εναγόμενος να καταβάλει σε καθένα εξ αυτών (εναγόντων) το ποσό των 4.500,00 ευρώ (1.500,00 Χ 3), να απαγγελθεί προσωπική κράτηση σε βάρος της πρώτης εναγόμενης συνολικής διάρκειας 7 μηνών και σε βάρος του δεύτερου εναγόμενου διάρκειας 6 μηνών, να κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή η εκδοθησομένη απόφαση και τέλος να καταδικασθούν οι εναγόμενοι στην εν γένει δικαστική τους δαπάνη.
Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο (Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά), εξέδωσε την εκκαλούμενη υπ΄αριθμ.3776/2015 οριστική απόφασή του με την οποία αφου έκρινε ορισμένη την αγωγή, απέρριψε αυτήν ως μη νόμιμη κατά το μέρος που ζητείται η επιβολή των ποινών σε βάρος της πρώτης εναγομένης για την παράλειψή της να συμπράξει στην κοπή του πεύκου και αφου έκρινε νόμιμη αυτήν κατά τα λοιπά, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 70, 947 παρ.1,191 και 176 ΚΠολΔ, την έκανε δεκτή εν μέρει ως και κατ΄ουσίαν βάσιμη (αφου απέρριψε ως μη νόμιμη την προβληθείσα από τους εναγόμενους ένσταση περι καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος κατ΄άρθρο 281 ΑΚ) και καταδίκασε την πρώτη εναγόμενη να καταβάλει στον πρώτο ενάγοντα χρηματική ποινή 4.500,00 ευρώ και στη δεύτερη ενάγουσα χρηματική ποινή 3.000,00 ευρώ και καταδίκασε το δεύτερο εναγόμενο να καταβάλει σε κάθε ένα των εναγόντων το ποσό των 3.000,00 ευρώ και σε προσωπική κράτηση διάρκειας 6 μηνών και τέλος καταδίκασε τους εναγόμενους στην πληρωμή μέρους των δικαστικών εξόδων των εναγόντων, που όρισε στο ποσό των τετρακοσίων (400,00) ευρώ.
Κατά της εν λόγω απόφασης παραπονέθηκαν οι εν μέρει ηττηθέντες εναγόμενοι με την έφεσή τους, για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων.
Επι της εφέσεως αυτής εκδόθηκε κατ΄αντιμωλία των διαδίκων η υπ΄αριθμ.671/2017 απόφαση του Εφετείου τούτου, με την οποία το Εφετείο, αφου έκρινε ότι η κρινόμενη αγωγή επι της οποίας εξεδόθη η εκκαλουμένη απόφαση, είναι επαρκώς ορισμένη και νόμιμη στηριζόμενη στη διάταξη του άρθρου 947 παρ.1 του ΚΠολΔ και όχι στα άρθρα 945 ή 946 ΚΠολΔ ως αβασίμως ισχυρίζονται οι εκκαλούντες – εναγόμενοι, πλην του αγωγικού αιτήματος που σχετίζεται με την μερική κοπή του πεύκου, και αφου απέρριψε ως μη νόμιμη την προβληθείσα από τους εναγόμενους ένσταση περι καταχρηστικής άσκησης της αγωγής, καταλήγοντας έτσι στην ίδια κρίση ως προς τα ανωτέρω με το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, στη συνέχεια δέχθηκε τα εξής : «Ότι οι ενάγοντες, ……… και ………., εδώ εφεσίβλητοι με τους εναγόμενους εδώ εκκαλούντες, ………. και ……….., είναι συγγενείς και έχουν στην κυριότητά τους οριζόντιες ιδιοκτησίες, που διέπονται από τις διατάξεις του ν.3741/1929, επι των ευρισκομένων δυο πολυώροφων οικοδομών στη Νίκαια Αττικής, επι των οδών ………. (η 1η οικοδομή) και επι της συμβολής των οδών ……….. και ………… (η 2η). Ότι με αφορμή τη σύγχρηση των κοινόχρηστων πραγμάτων των πολυκατοικιών ανέκυψαν μεταξύ τους έριδες, διαπληκτισμοί και διαφωνίες για τη προσωρινή ρύθμιση των οποίων οι ανωτέρω ενάγοντες άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς κατά των ανωτέρω εναγομένων την από 7-1-2014 αίτηση για τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων επι της οποίας εκδόθηκε η 897/2014 απόφαση του ανωτέρω δικαστηρίου (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων). Ότι με την απόφαση αυτή, μεταξύ άλλων, 1) υποχρεώνεται προσωρινά η πρώτη καθής ………, (εδώ πρώτη εκκαλούσα) να επιτρέπει στον πρώτο αιτούντα ………… (εδώ πρώτο εφεσίβλητο) την είσοδο και πρόσβαση στην κοινόχρηστη και κοινόκτητη πρασιά του οικοπέδου που βρίσκεται στη συμβολή των οδών ……… και ……. και να του παραδώσει τα κλειδιά της κλειδαριάς και του λουκέτου που τοποθέτησε στην αυλόπορτα επι της οδού ………. . 2) Απαγορεύεται προσωρινά στον δεύτερο καθού ……… (εδώ δεύτερο εκκαλούντα) να χρησιμοποιεί την παλιά σιδερένια εξωτερική σκάλα, που βρίσκεται στον οπίσθιο της οικοδομής ακάλυπτο χώρο επι της οδού ………… με τον παρακάτω τρόπο, ήτοι να ανεβαίνει τη σκάλα αυτή μέχρι το πλατύσκαλο του Α-1 διαμερίσματος του πρώτου αιτούντος, ………. και ακολούθως να στηρίζεται στο κιγκλίδωμα για να μεταπηδήσει στο οπίσθιο μπαλκόνι του Α1 διαμερίσματος της όμορης πολυκατοικίας επι της οδού ……………, προκειμένου να εισέρχεται στην οικία της πρώτης καθής, …………., μητέρας του. 3) Απαγορεύεται προσωρινά στους καθών (εδώ εκκαλούντες) να αφήνουν καθημερινά, γατοτροφή σε διάφορα σημεία των κοινοχρήστων μερών των περιγραφόμενων στο σκεπτικό της παρούσας οικοδομών (στις πρασιές, στους ακάλυπτους χώρους, στη σκάλα, στο οπίσθιο μπαλκόνι του πρώτου αιτούντος) ή να τα εκσφενδονίζουν από το διαμέρισμά τους, με σκοπό την προσέλκυση αδέσποτων γατών. 4) Υποχρεώνονται προσωρινά οι καθών (εκκαλούντες) να απέχουν από το να απευθύνουν τον λόγο υβριστικά σε βάρος των αιτούντων (εδώ εφεσιβλήτων). 5. Υποχρεώνει προσωρινά τον δεύτερο καθού ……….. (εδώ δεύτερο εκκαλούντα) να μην επεμβαίνει με οποιονδήποτε τρόπο σε κεραίες τηλεοράσεως, ηλιακούς θερμοσίφωνες και στην εγκατάσταση φυσικού αερίου που εξυπηρετούν αποκλειστικά τις ανάγκες των αιτούντων (εφεσιβλήτων) στους κοινόχρηστους χώρους των παραπάνω οικοδομών. Και τέλος. Απειλεί κατά των πρώτης και δεύτερου των καθών χρηματική ποινή χιλίων πεντακοσίων (1.500) ευρώ και προσωπική κράτηση ενός (1) μήνα για κάθε παράβαση των παραπάνω διατάξεων του διατακτικού της παρούσας απόφασης. Ότι ακριβές αντίγραφο της απόφασης αυτής με την από 27/5/2014 επιταγή, με την οποία οι ενάγοντες (εδώ εφεσίβλητοι) καλούσαν τους εναγόμενους (εδώ εκκαλούντες) να συμμορφωθούν με το διατακτικό της απόφασης διαφορετικά θα επιβληθούν οι πιο πάνω ποινές για κάθε παράβαση, οι ενάγοντες επέδωσαν στους εναγόμενους την 27/5/2014 (υπ΄αριθμ…../ 27.5.2014 και ……/27.5.2014 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών ………..) και την ίδια ημέρα τους επέδωσαν και ακριβές αντίγραφο της από 27/5/2014 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …../2014 αγωγής τους για την κύρια υπόθεση ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (υπ΄αριθμ. ……/27.5.2014 και …../27.5.2014 εκθέσεις επίδοσης του ίδιου ως ανω δικαστικού επιμελητή). Ότι, όμως, οι εναγόμενοι δεν συμμορφώθηκαν στο διατακτικό της ανωτέρω απόφασης, αλλά εξακολουθούσαν και μετά την επίδοση της απόφασης και της επιταγής να έχουν την ίδια συμπεριφορά, προσβάλλοντας με τον ίδιο τρόπο το δικαίωμα της συγκυριότητας των εναγόντων στα κοινόχρηστα μέρη των πολυκατοικιών, της ακώλυτης χρήσης των ιδιοκτησιών τους και του σεβασμού στην προσωπικότητά τους. Ότι, ειδικότερα, ο δεύτερος εναγόμενος εξακολουθεί να χρησιμοποιεί την εξωτερική πεπαλαιώμενη μεταλλική σκάλα για να μεταβαίνει με τον ίδιο παράδοξο και επικίνδυνο τρόπο από το ισόγειο διαμέρισμά του στο διαμέρισμα της μητέρας του, προκαλώντας την ίδια αναστάτωση εξαιτίας του θορύβου από τους κραδασμούς της. Ότι το γεγονός ότι χρησιμοποιεί τη σκάλα θέτοντας σε κίνδυνο τη σωματική του ακεραιότητα, ενώ θα μπορούσε να χρησιμοποιεί το κλιμακοστάσιο της πολυκατοικίας, καταδεικνύει ότι ο δεύτερος εναγόμενος συμπεριφέρεται με τον τρόπο αυτό προκειμένου να εξακολουθήσει να προκαλεί ενόχληση και ανησυχία κυρίως στον πρώτο ενάγοντα και στην οικογένειά του αλλά και στη δεύτερη ενάγουσα. Ότι επίσης εξακολουθούν αδέσποτες γάτες να εισέρχονται, να περιφέρονται και να αφοδεύουν στους ακάλυπτους χώρους, η δε προσέλκυσή τους οφείλεται στο γεγονός ότι η πρώτη εναγόμενη και μετά την επίδοση της απόφασης και της επιταγής εξακολουθεί να ρίπτει γατοτροφές σε διάφορα σημεία των ακάλυπτων χώρων, αν και γνωρίζει ότι οφείλει να απέχει από τη πράξη αυτή. Ότι, ακόμη, οι εναγόμενοι εξακολουθούν να εξυβρίζουν τους ενάγοντες, παρά την υποχρέωση που τους επέβαλε η πιο πάνω απόφαση να απέχουν από τέτοια συμπεριφορά. Ότι, ειδικότερα, την 5/5/2014 ευρισκόμενοι στην οικία της πρώτης εναγόμενης, η τελευταία φωνάζοντας προκειμένου να ακουστεί από τον πρώτο ενάγοντα, το διαμέρισμα του οποίου βρίσκεται ακριβώς δίπλα, εξύβρισε τους ενάγοντες ως εξής: «Να πάει να γαμηθεί ο πούστης εγώ κλειδιά δεν του δίνω, να πάτε να γαμηθείτε όλες σας που θα μου κάνετε εμένα κουμάντο στα σπίτια μου, τα σπίτια είναι δικά μου… εγώ είμαι η αυθεντική κληρονόμος, δεν θα μου πει εμένα από πού θα μπαίνω και από πού θα βγαίνω, καθίκια…», ενώ ο δεύτερος εναγόμενος είπε ότι: « Ας τολμήσουν να μπουν στην πρασιά και θα δούνε», την 4/6/2014 η πρώτη εναγόμενη απευθυνόμενη στη δεύτερη ενάγουσα της είπε «θα σας τακτοποιήσω εγώ και εσένα και τον πούστη τον αδελφό σου», την 7/6/2014 η πρώτη εναγόμενη ευρισκόμενη στο διαμέρισμά της φωνάζοντας δυνατά για να την ακούσουν οι ενάγοντες είπε «να πάει να γαμηθεί ο πούστης, εγώ κλειδί δεν του δίνω, καλύτερα να πεθάνω παρά να του το δώσω. Να έρθει να μου το ζητήσει εμένα το κλειδί και θα τον τακτοποιήσω εγώ», ενώ η πρώτη εναγόμενη εξυβρίζει τη μητέρα των εναγόντων, ……….. και τη σύζυγο του πρώτου ενάγοντος με τις λέξεις « μας το παίζετε παστρικές», «καριόλα», «σκρόφα» και « βρωμιάρα».
Στη συνέχεια, η ως άνω υπ΄αριθμ.671/2017 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου δέχθηκε και τα ακόλουθα : «Επομένως εφόσον αποδείχθηκαν οι ανωτέρω παραβάσεις του διατακτικού της υπ΄αριθμ. 897/2014 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς συντρέχει λόγος να επιβληθεί σε βάρος της πρώτης εναγόμενης η χρηματική ποινή των 3.000 ευρώ (1.500 ευρώ Χ 2) προς κάθε ένα των εναγόντων (για την παράβαση της υποχρέωσής της να παραλείπει να προσελκύει γάτες με τη ρίψη γατοτροφών και να απευθύνεται εξυβριστικά και απειλητικά προς τους ενάγοντες) και να επιβληθεί σε βάρος του δεύτερου εναγόμενου η χρηματική ποινή ποσού 3.000 ευρώ (1.500 ευρώ Χ 2) προς κάθε ένα των εναγόντων και προσωπική κράτηση 4 μηνών (για την παράβαση της υποχρέωσής του να παραλείπει να χρησιμοποιεί τη μεταλλική σκάλα και να απευθύνει απειλές και ύβρεις προς τους ενάγοντες). Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που τα ίδια έκρινε ως προς τις ανωτέρω παραβάσεις και καταδίκασε τους εναγόμενους στην καταβολή των ως άνω χρηματικών ποινών ορθά εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις και ο σχετικός δεύτερος λόγος της έφεσης, σύμφωνα με τον οποίο εσφαλμένα το πρωτόδικο δικαστήριο εκτίμησε τα αποδεικτικά στοιχεία και δέχθηκε ότι συνέβησαν τα ανωτέρω πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος. Κατά το μέρος όμως που το πρωτόδικο Δικαστήριο αν και δέχθηκε ότι ο δεύτερος εναγόμενος προέβη στις τέσσερις ως ανω παραβάσεις (δύο για κάθε ενάγοντα) και ότι η υπ΄αριθμ.897/2014 απόφαση τον απείλησε με προσωπική κρατηση ένα μήνα για κάθε παράβαση, του επέβαλε προσωπική κράτηση 6 μηνών, εσφαλμένα εφάρμοσε το νόμο και πρέπει ο σχετικός πρώτος λόγος έφεσης, κατά το μέρος αυτό, να γίνει δεκτός και ως ουσιαστικά βάσιμος. Αποδείχθηκε περαιτέρω ότι παρα τις αρχικές αντιρρήσεις της η πρώτη εναγόμενη συμμορφώθηκε με την υποχρέωσή της να επιτρέπει στον πρώτο ενάγοντα την είσοδο και πρόσβαση στην κοινόχρηστη και κοινόκτητη πρασιά του οικοπέδου που βρίσκεται στη συμβολή των οδών ……….. και ……… και να του παραδώσει κλειδιά της κλειδαριάς και του λουκέτου που τοποθέτησε στην αυλόπορτα επι της οδού ……….,διότι όπως αποδεικνύεται από την από 25/6/2014 απόδειξη παραλαβής κλειδιών την ημέρα εκείνη η πληρεξούσια δικηγόρος των εναγομένων, κατόπιν εντολής τους, παρέδωσε τα κλειδιά της αυλόπορτας στον πληρεξούσιο δικηγόρο των εναγόντων και επομένως δεν μπορεί να διαταχθεί η επιβολή στην πρώτη εναγόμενη της σχετικής ποινής, διότι οι κυρώσεις του άρθρου 947 είναι μέσα εξαναγκασμού του οφειλέτη και όχι αποζημίωση για τη μη τέλεση της πράξης (ΑΠ 15/2000 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1360/ 1984 Δ 1986, 675, Γέσιου – Φαλτσή Δίκαιο Αναγκαστικής Εκτελέσεως, Ειδικό μέρος,2001,σελ.143,144). Επομένως το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε ότι η παράδοση των κλειδιών 29 ημέρες μετά την επίδοση της απόφασης συνιστά εκ μέρους της πρώτης εναγόμενης παράβαση της απόφασης και ως προς το ανωτέρω θέμα και της επέβαλε την αντίστοιχη χρηματική ποινή εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις και πρέπει ο δεύτερος λόγος της έφεσης κατά το μέρος που εκκαλεί την προσβαλλόμενη απόφαση κατά τη διάταξη αυτή να γίνει δεκτός και ως ουσιαστικά βάσιμος».
Κατόπιν των ανωτέρω, δέχθηκε και κατ΄ουσίαν την έφεση των εκκαλούντων – εναγομένων, εξαφάνισε την υπ΄αριθμ.3776/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, δίκασε εκ νέου την αγωγή και αφου βεβαίωσε τις ανωτέρω παραβάσεις του διατακτικού της 897/2014 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, δέχθηκε εν μέρει την αγωγή ως και κατ΄ουσίαν βάσιμη, καταδίκασε την πρώτη εναγόμενη στην καταβολή χρηματικής ποινής τριών χιλιάδων (3.000,00) ευρώ υπερ κάθε ενός των εναγόντων, καταδίκασε το δεύτερο εναγόμενο στην καταβολή χρηματικής ποινής τριών χιλιάδων (3.000,00) ευρώ υπερ κάθε ενός των εναγόντων και σε προσωπική κράτηση διάρκειας τεσσάρων (4) μηνών, επέβαλε σε βάρος των εναγομένων ένα μέρος της δικαστικής δαπάνης των εναγόντων και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, το οποίο όρισε στο ποσό των οκτακοσίων (800,00) ευρώ και διέταξε την επιστροφή στους εκκαλούντες του παραβόλου άσκησης έφεσης ποσού διακοσίων (200,00) ευρώ.
Κατόπιν τούτων, μετά από την υποβολή αιτήσεως αναιρέσεως εκ μέρους των εκκαλούντων – εναγόμενων, εκδόθηκε η υπ΄αριθμ. 927/2020 απόφαση του Αρείου Πάγου, με την οποία αναιρέθηκε μόνον εν μέρει η ως ανω υπ΄αριθμ.671/2017 απόφαση του Εφετείου τούτου.
Ειδικότερα, ο Άρειος Πάγος δέχθηκε ότι «Με τις ανωτέρω παραδοχές και κρίσεις το δευτεροβάθμιο δικαστήριο με την προσβαλλόμενη απόφασή του κατά το μέρος που βεβαιώνει παράβαση της διάταξης του διατακτικού της 897/28-4-2014 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς με την οποία υποχρεώνονται προσωρινά οι αναιρεσείοντες να απέχουν να απευθύνουν το λόγο υβριστικά σε βάρος των αναιρεσιβλήτων – εναγόντων, η οποία (παράβαση) κατά τις παραδοχές έλαβε χώρα με εξύβριση των εναγόντων την 5-5-2014 ήτοι πριν από την επίδοση στους εναγόμενους την 27-5-2014 επιταγής προς εκούσια συμμόρφωση με το διατακτικό της 897/2014 απόφασης, παραβίασε ευθέως την ανωτέρω διάταξη του άρθρου 947 παρ.1 ΚΠολΔ με εσφαλμένη υπαγωγή, σύμφωνα με τα ανωτέρω αρ.1 διαλαμβανόμενα».
Ως εκ τούτου ο Αρειος Πάγος εκρινε ότι το Εφετείο με την ανωτέρω απόφασή του ως προς το παραπάνω κεφάλαιο υπέπεσε στις εκ του άρθρου 559 αριθμ.1 πλημμέλειες και ως εκ τούτου ο σχετικός τρίτος λόγος της αναίρεσης από τον αριθ.1 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, με τον οποίο οι αναιρεσείοντες προβάλλουν τις αντίστοιχες αιτιάσεις, είναι βάσιμος και ανήρεσε την απόφαση κατά το μέρος αυτό.
Σύμφωνα με τις εκτιθέμενες στην αρχή της παρούσας απόφασης νομικές σκέψεις, το Δικαστήριο τούτο, ενόψει του πλαισίου που τέθηκε με την προαναφερθείσα αναιρετική απόφαση, θα περιορισθεί να εξετάσει μόνο το αναιρεθέν ως ανω κέφαλαιο.
Επανερχομένων συνεπώς των διαδίκων που καταλαμβάνονται από την ως άνω απόφαση του Αρείου Πάγου, στην πρότερη της εκδόσεως της αναιρεθείσας απόφασης κατάσταση (άρθρο 579 § 1 του ΚΠολΔ βλ. ολ ΑΠ 27/ 2007 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), πρέπει η κρινόμενη από 18-4-2016 (γεν.αριθμ.καταθ.1624/2016) έφεση να εξεταστεί μέσα στα όρια που διαγράφονται με την αναιρετική απόφαση (άρθρο 581 §§ 1, 2 ΚΠολΔ).
Η έφεση λοιπόν έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 495 επ., 499, 511 επ., 518 παρ.2, 520 παρ. 1-2 ΚΠολΔ. Επομένως είναι τυπικά δεκτή και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και την ουσιαστική βασιμότητα των λόγων της (άρθρ. 522 και 533 παρ. 1 ΚΠολΔ) δοθέντος ότι για το παραδεκτό της συζήτησής της έχει κατατεθεί από τους εκκαλούντες το σχετικό παράβολο κατ΄άρθρο 495 παρ.3 ΚΠολΔ ως ισχύει κατά το χρόνο άσκησης των ένδικων εφέσεων. Σημειώνεται δε ότι, στη συγκεκριμένη περίπτωση τυγχάνουν εφαρμογής οι νέες διατάξεις του ν. 4335/2015, κατά το μέρος που τροποποίησαν τις διατάξεις του τρίτου βιβλίου του ΚΠολΔ (άρθρα 495 – 590 ΚΠολΔ), οι οποίες αφορούν και τα ένδικα, μέσα, δεδομένου ότι, κατά την μεταβατική διάταξη του άρθρου 1 άρθρου ένατου παρ. 2 του ως άνω νόμου, οι διατάξεις αυτές τυγχάνουν εφαρμογής για τα ένδικα μέσα τα κατατιθέμενα από την 1.1.2016 και εφεξής, όπως συμβαίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Κατά την πάγια πλέον νομολογία και θεωρία, η έμμεση αναγκαστική εκτέλεση για την παράλειψη πράξεως κατά το άρθρο 947 ΚΠολΔ διέρχεται από δύο (2) στάδια και απαιτεί την έκδοση δύο διαδοχικών αποφάσεων (βλ. ενδεικτικά ΟλομΑΠ 2/1995, Δ 26 (1995). 453 (455), ΑΠ 284/2003, Δ 35 (2004). 1016, από τη θεωρία βλ. αναλυτικά για το θέμα τη μονογραφία της Πίψου, Αναγκαστική εκτέλεση για παράλειψη ή ανοχή πράξεως, 1992, σ. 255επ, με πολλές περαιτέρω παραπομπές, Ι. Μπρίνια, Αναγκαστική εκτέλεση Η (1979), αρ. 229, σ. 634επ, Νικολόπουλο στην Ερμηνεία του ΚΠολΔ των Κεραμέως/Κονδύλη/Νίκα, τόμος II, 2000, άρθρο 947, αριθ. 13, Πελαγία Γέσιου-Φαλτσή,
Αναγκαστική Εκτέλεση, τόμος II, 2001, § 52, αρ. 25 – 27, με περαιτέρω παραπομπές). Στο πρώτο στάδιο το δικαστήριο κρίνει την ύπαρξη της υποχρεώσεως παραλείψεως και απειλεί χρηματική ποινή και προσωπική κράτηση. Η διάταξη της αποφάσεως που καταδικάζει τον εναγόμενο σε παράλειψη έχει καταψηφιστικό χαρακτήρα. Η απόφαση αυτή συνιστά, έτσι, τον εκτελεστό τίτλο για την επιβαλλόμενη αναγκαστικά υποχρέωση παραλείψεως (βλ. ΑΠ 895/1976, ΝοΒ 25 (1977). 345, ΑΠ 874/1979, ΝοΒ 28 (1980). 258, Πίψου, ό.π., σ. 230, Νικολόπουλο στην Ερμηνεία του ΚΠολΔ των Κεραμέως/Κονδύλη/Νίκα, τόμος II, 2000, άρθρο 947, αρ. 15, Ι, Μπρίνια, Αναγκαστική Εκτέλεση II, 2η έκδοση (1979), άρθρο 947, σ. 636). Αντιθέτως, η διάταξη της αποφάσεως που απειλεί τη χρηματική ποινή ή την προσωπική κράτηση, αποτελώντας απλό ρυθμιστικό μέτρο απαραίτητο για την εξέλιξη της εκτελεστικής διαδικασίας, δεν παράγει εκτελεστότητα (βλ. Πίψου, ό.π., σ. 205 – 206, 267, με παραπομπές). Για να υπάρξει εκτελεστός τίτλος αναφορικά με τη χρηματική ποινή πρέπει να ακολουθήσει η δίκη του δεύτερου σταδίου για τη βεβαίωση της παραβάσεως και την καταδίκη του οφειλέτη στην καταβολή της (βλ. ενδεικτικά ΟλομΑΠ 2/1995, ό.π., και από τη νομολογία των δικαστηρίων της ουσίας ΕφΑΘ 7667/1988, ΕλλΔνη 31 (1990). 172, ΜΠρθηβ 340/2001, Δ 33 (2002). 170 (171), Ι. Μπρίνια, Αναγκαστική Εκτέλεση II, 2η έκδοση, 1979, άρθρο 947, αρ. 19, Νικολόπουλο, στην Ερμηνεία του ΚΠολΔ των Κεραμέως/ Κονδύλη / Νίκα, τόμος II, 2000, άρθρο 947, αρ. 19, Πελαγία Γέσιου-Φαλτσή, Αναγκαστική Εκτέλεση II, 2001, § 52, αρ.28).
Από τα προεκτεθέντα προκύπτει ότι η βεβαίωση από το δεύτερο δικαστήριο για το ότι συντελέσθηκε η παράβαση συνιστά ένα νομικώς κρίσιμο στάδιο για την πραγμάτωση της εκτελέσεως στις αξιώσεις παραλείψεως. Το δικαστήριο καλείται εδώ, προκειμένου να επιδικάσει τη χρηματική ποινή που απειλήθηκε με την απόφαση του πρώτου σταδίου, να διαγνώσει αν η συμπεριφορά του οφειλέτη αντιστοιχεί επακριβώς με την υποχρέωση παραλείψεως που αξίωσε ο δανειστής και επέβαλε με το διατακτικό της η εκτελούμενη απόφαση του πρώτου σταδίου (βλ. ενδεικτικά ΑΠ 740/1979, ΝοΒ 28 (1980). 50 (51), Πελαγία Γέσιου-Φαλτσή, Αναγκαστική Εκτέλεση II, 2001, § 53, αρ. 40, Πίψου, ό.π, σ. 339). Η πάγια νομολογία, με σύμφωνη και τη θεωρία, δέχεται για τον λόγο αυτόν ότι θέμα παραβάσεως του διατακτικού της πρώτης αποφάσεως μπορεί να ανακύψει μόνον αν προηγήθηκε η επίδοση αντιγράφου της αποφάσεως αυτής από απόγραφο με επιταγή προς εκτέλεση, ώστε ο οφειλέτης να έχει λάβει επίσημη και ακριβή γνώση για το περιεχόμενο της εκτελούμενης αποφάσεως και της συμπεριφοράς που στο εξής οφείλει αυτός να παραλείπει, όπως και των συνεπειών της απείθειας του (βλ. ενδεικτικά ΑΠ 895/1976, ΝοΒ 1977. 345 (346), ΑΠ 1273/1987, ΕΕΝ 1988. 676, ΑΠ 1116/1988, ΕλλΔνη 1990. 76 = ΕΕΝ 1989. 544, Ράμμο, Εισηγήσεις II, σ. 438, τον ίδιο, Εγχειρίδιον III, σ. 1436, Ι. Μπρίνια, Αναγκαστική Εκτέλεση II, 2η έκδοση, άρθρο 947, § 229, σ. 636, Νικολόπουλο, στην Ερμηνεία του ΚΠολΔ των Κεραμέως/Κονδύλη Νίκα, τόμος II, άρθρο 947, αρ. 15, Βασ. Βαθρακοκοίλη, Ερμηνεία κατ` άρθρο του ΚΠολΔ, τόμος Ε` άρθρο 947, αρ. 57 – 58, Πίψου, ό.π., σ. 269 επ., Πελαγία Γέσιου-Φάλτση, Αναγκαστική Εκτέλεση II, § 52, αρ. 37, με περαιτέρω παραπομπές στη νομολογία). Κατά χαρακτηριστική διατύπωση (βλ. Βασ. Βαθρακοκοίλη, ό.π.), η επίδοση της αποφάσεως με την επιταγή αποτελεί δικαιοπαραγωγικό όρο για τη βεβαίωση της παραβάσεως και την καταδίκη του οφειλέτη στις ποινές που απειλήθηκαν.
Απαιτεί, συνεπώς, περαιτέρω η νομολογία, με σύμφωνη τη θεωρία, η δεύτερη αγωγή που επιδιώκει τη βεβαίωση της παραβάσεως να αναφέρει ρητά ότι προηγήθηκε η επίδοση της επιταγής προς εκτέλεση, με ποινή απαραδέκτου λόγω αοριστίας (βλ. ενδεικτικά ΑΠ 1116/1988 ό.π., Εφθεσ 539/1984, Αρμ 1985.146, ΕφΑΘ 308/1988, Αρμ 1989. 380, ΕφΑΘ 2821/1988, ΕλλΔνη 1990. 149, ΕφΑΘ 3574/1992, ΕλλΔνη 1994.145, Νικολόπουλο, ό.π., άρθρο 947, αρ. 15, Βασ. Βαθρακοκοίλη, κατ` άρθρο ερμηνεία του ΚΠολΔ, τόμος Ε`, άρθρο 947, αρ. 63, Πίψου, ό.π., σ. 351, Πελαγία Γέσιου-Φαλτσή, Αναγκαστική Εκτέλεση, τόμος II, § 52, αρ. 37, όλο με περαιτέρω παραπομπές στη νομολογία). Η μνεία της επιδόσεως της επιταγής προς εκτέλεση συνιστά δηλαδή απαραίτητο στοιχείο του δικογράφου της αγωγής, το οποίο, όπως γίνεται δεκτό, δεν μπορεί να αναπληρωθεί με τις προτάσεις (βλ. ΜΠρθεσ 2979/1988 ΑρχΝ 1988. 430, Νικολόπουλο, ό.π., Πίψου, ό.π., με παραπομπές). Τέλος, κατά πάγια και πάλι θέση της νομολογίας, τα παραπάνω ισχύουν και όταν η απειλή των ποινών του άρθρου 947 ΚΠολΔ περιλαμβάνεται σε απόφαση ασφαλιστικών μέτρων, που ρυθμίζει προσωρινά την κατάσταση και διατάσσει την παράλειψη ή ανοχή πράξεως συμφωνά με το άρθρο 731 ΚΠολΔ (βλ. ενδεικτικά ΑΠ 172/1985, ΕΕΝ 1985. 864, ΑΠ 444/1979, ΕΕΝ 1991, 71 – 72, ΕφΑΘ 24/1996, ΕλλΔνη 1998. 158 -159, Ι. Μπρίνια, Αναγκαστική Εκτέλεση II, 2η έκδοση, άρθρο 947, σ. 636, σημ. 28, Βασ. Βαθρακοκοίλη, ό.π., αρ. 59, Νικολόπουλο, ό.π. άρθρο 947, αρ. 16, Πίψου, ό.π., σ. 274 – 275 με τη σημ. 198, Πελαγία Γέσιου-Φαλτσή, Αναγκαστική Εκτέλεση II, § 52, αρ. 39 με τη σημ. 109, όπου περαιτέρω παραπομπές στη νομολογία). Επιβάλλεται και εδώ επίδοση αντιγράφου της αποφάσεως του ασφαλιστικού μέτρου ή αποσπάσματος της, με επιταγή προς εκτέλεση (άρθρο 700 § 2), όπως και ειδική αναφορά του στοιχείου αυτού στην αγωγή για τη βεβαίωση της παραβάσεως (βλ. Εφθεσ 539/1984, Αρμ 1985. 146 (147), Νικολόπουλο, ό.π., αρ. 16).
Η επιταγή προς εκτέλεση, από τη φύση της, αποβλέπει στο μέλλον. Σκοπός της είναι να προδιαγράψει τη συμπεριφορά που αναμένεται από τον καθ` ου η εκτέλεση, με βάση τον εκτελεστό τίτλο, για τον μετά την επίδοση της χρόνο. Η λειτουργία αυτή της επιταγής προς εκτέλεση, στο πλαίσιο μάλιστα της ιδιότητας της να συνιστά την προδικασία της αναγκαστικής εκτελέσεως που επίκειται, αν ο οφειλέτης δυστροπήσει (βλ. Ι. Μπρίνια, Αναγκαστική Εκτέλεση Ι, 2η έκδοση, άρθρο 924, αρ. 113, σ. 299επ, αρ. 115, σ. 303επ, Πελαγία Γέσιου-Φάλτση, Αναγκαστική Εκτέλεση Ι, § 29, αρ. 1, 5), δεν μπορεί να νοηθεί σε αναφορά με συμπεριφορά του οφειλέτη η οποία εκδηλώθηκε ήδη σε χρόνο πριν από την επίδοση της, αφού η συμπεριφορά αυτή αποτελεί ήδη παρελθόν, που δεν μπορεί να μεταβληθεί. Αν ο οφειλέτης θελήσει να πειθαρχήσει εκούσια προς το περιεχόμενο της επιταγής προς εκτέλεση, η εκούσια αυτή συμμόρφωση μπορεί να είναι λογικά νοητή μόνο για τον μετά την επίδοση της χρόνο. Η σύνδεση της επιταγής προς εκτέλεση με τη συμπεριφορά του οφειλέτη που αξιώνεται στο μέλλον, για τον μετά την επίδοση της χρόνο, συνιστά στοιχείο που υπονοείται όχι μόνο στους ορισμούς που δίνουν όλα τα σχετικά εγχειρίδια ή ερμηνευτικά έργα (βλ. π.χ., Ράμμο, Εγχειρίδιον, 111, σ. 1373, Ι. Μπρίνια, Αναγκαστική Εκτέλεση Ι, 2η έκδοση, άρθρο 924, αρ. 114, σ. 301, Νικολόπουλο, στην Ερμηνεία του ΚΠολΔ των Κεραμέως/Κονδύλη/Νίκα, τόμος II, άρθρο 924, αρ. 2, Πελαγία Γέσιου-Φάλτση, Αναγκαστική Εκτέλεση Ι, § 29, αρ. 1) αλλά και σε όλες τις σχετικές δικαστικές αποφάσεις που αναφέρονται ανωτέρω.
Περαιτέρω, στην εξεταζόμενη υπόθεση, από την εκκαλούμενη απόφαση προκύπτει δεδικασμένο, που δεν ανατράπηκε με την αναίρεση σύμφωνα με τις αναφερόμενες στην αρχή της παρούσας νομικές σκέψεις, ως προς τα εξής περιστατικά : Δυνάμει του υπ΄αριθμ…../ 22-9-1981 συμβολαίου συστάσεως οριζοντίων ιδιοκτησιών, συστάσεως πραγματικής δουλείας, σύστασης δικαιωμάτων ισόβιου επικαρπίας δια δωρεών αιτία θανάτου, προικοσυμφώνου αυτοτελών ιδιοκτησιών, του συμβολαιογράφου Πειραιώς …………. που έχει νομίμως μεταγραφεί στο Υποθηκοφυλακείο Νίκαιας στον τόμο ….. με αύξοντα αριθμό ….. και έχει νομίμως καταχωρηθεί στο Κτηματολογικό Γραφείο Νίκαιας με ΚΑΕΚ ………. για το γεωτεμάχιο, η πρώτη των εναγομένων και ήδη πρώτη των εκκαλούντων, ……….., απέκτησε την κυριότητα, επι των κατωτέρω αυτοτελών και διακεκριμένων οριζοντίων ιδιοκτησιών, που διέπονται από τις διατάξεις του ν.3741 /1929 και των άρθρων 1002 και 1117 του ΑΚ, σε πολυώροφο οικοδόμημα που έχει ανεγερθεί σε οικόπεδο εμβαδού 248,357 τ.μ., το οποίο βρίσκεται στη Νίκαια Αττικής, επι της οδού …….. και ειδικότερα: α) του με στοιχεία Α1 διαμερίσματος του πρώτου ορόφου, εμβαδού 130 τ.μ., με ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου στο όλο οικόπεδο 200/1000, στο οποίο κατοικεί μόνιμα η ίδια με το σύζυγό της …….. και το οποίο έχει νομίμως καταχωρηθεί στο Κτηματολογικό Γραφείο Νίκαιας με ΚΑΕΚ ……….., β) του με στοιχεία Β1 διαμερίσματος του δεύτερου ορόφου, εμβαδού 130 τ.μ., με ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου στο όλο οικόπεδο 200/1000,στο οποίο κατοικεί μόνιμα μισθωτής της πρώτης των εναγομένων και το οποίο έχει νομίμως καταχωρηθεί στο Κτηματολογικό Γραφείο Νίκαιας με ΚΑΕΚ ………… και γ) των με στοιχεία Γ-1 και Δ-1 μελλοντικών προς ανέγερση διαμερισμάτων, κάθε ένα με ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου στο όλο οικόπεδο 100/1000,δηλ.συνολικά 200/1000 και τα οποία έχουν νομίμως καταχωρηθεί στο Κτηματολογικό Γραφείο Νίκαιας με ΚΑΕΚ ………. και ………. αντίστοιχα.
Στην ίδια ως ανω πολυκατοικία και δυνάμει του ίδιου ως ανω υπ΄αριθμ………./ 22-9-1981 συμβολαίου σε συνδυασμό με το υπ΄αριθμ………../ 22-9-1981 συμβόλαιο δωρεάς αιτία θανάτου του ίδιου ως ανω συμβ/φου, που έχει νομίμως μεταγραφεί στο Υποθηκοφυλακείο Νίκαιας, στον τόμο …. με αύξοντα αριθμό μεταγραφής ….. και έχει νομίμως καταχωρηθεί στο Κτηματολογικό Γραφείο Νίκαιας με ΚΑΕΚ ……….. για το γεωτεμάχιο, οι ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητοι έχουν αποκτήσει την κυριότητα των κατωτέρω αυτοτελών και διακεκριμένων οριζοντίων ιδιοκτησιών : α) ο πρώτος ενάγων και ηδη πρώτος εκκαλών ………….., του με στοιχεία ΥΠ- 1 υπογείου διαμερίσματος εμβαδού 130 τ.μ.,με ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου στο όλο οικόπεδο 200/1000 και το οποίο έχει νομίμως καταχωρηθεί στο Κτηματολογικό Γραφείο Νίκαιας με ΚΑΕΚ ………… και β) η δεύτερη ενάγουσα και ήδη δεύτερη εκκαλούσα, ………, του υπο στοιχεία ΙΣ -1 ισογείου διαμερίσματος, εμβαδού 130 τ.μ., με μία αποθήκη επι του ακαλύπτου χώρου, με ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου στο όλο οικόπεδο 200/1000, στο οποίο και κατοικεί μόνιμα με τη μητέρα των εναγόντων, ……….. και το οποίο έχει νομίμως καταχωρηθεί στο Κτηματολογικό Γραφείο Νίκαιας με ΚΑΕΚ ……….. Στο ίδιο ως ανω υπ΄αριθμ…………. / 1981 συμβόλαιο η πρασιά που βρίσκεται στην πρόσοψη του οικοπέδου όπου έχει ανεγερθεί η ανωτέρω πολυκατοικία και ο όπισθεν ακάλυπτος χώρος ορίζονται ρητά ως κοινόχρηστα και κοινόκτητα πράγματα και ορίσθηκε ότι κοινόκτητοι και κοινόχρηστοι χώροι, μέρη, πράγματα και εγκαταστάσεις της πολυκατοικίας είναι όλα όσα ο νόμος 3741/1929 καθορίζει ως τέτοια, ενώ η συμμετοχή εκάστης αυτοτελούς και διακεκριμένης οριζόντιας ιδιοκτησίας στις δαπάνες των κοινοκτήτων και κοινοχρήστων της πολυκατοικίας, είναι ίση προς το ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου επι του οικοπέδου. Επομένως, το συνολικό ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου επι του ανωτέρω οικοπέδου ανέρχεται για μεν την πρώτη των εναγομένων σε 600/1000, για τον πρώτο ενάγοντα σε 200/1000 και για την δεύτερη ενάγουσα σε 200/ 1000. Εξάλλου, δυνάμει του υπ΄αριθμ………/22-9-1981 συμβολαίου συστάσεως οριζοντίων ιδιοκτησιών, προικοσυμφώνου, δωρεάς εν ζωή παρακράτησης δικαιώματος ισοβίου επικαρπίας, δωρεάς αιτίας θανάτου, του ίδιου ως ανω Συμβ/φου που έχει νομίμως μεταγραφεί στο Υποθηκοφυλακείο Νίκαιας στον τόμο …. με αύξοντα αριθμό ….. και έχει νομίμως καταχωρηθεί στο Κτηματολογικό Γραφείο Νίκαιας με ΚΑΕΚ ……….. για το γεωτεμάχιο, οι ενάγοντες και η πρώτη εναγόμενη απέκτησαν την κυριότητα των κατωτέρω αυτοτελών και διακεκριμένων οριζόντιων ιδιοκτησιών, που διέπονται από τις διατάξεις του ν.3741/1929 και των άρθρων 1002 και 1117 του ΑΚ και βρίσκονται σε πολυκατοικία που έχει ανεγερθεί σε οικόπεδο εμβαδού 182,76 τ.μ., ευρισκόμενο στη Νίκαια Αττικής, στη συμβολή των οδών ………… και ………. (η οποία κατά τον τίτλο κτήσεως αναφέρεται ως …………) και ειδικότερα η πρώτη εναγόμενη του με στοιχεία ΙΣ-1 ισόγειου διαμερίσματος, εμβαδού 105 τ.μ., με ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου στο όλο οικόπεδο 200/1000, στο οποίο κατοικεί μόνιμα ο δεύτερος εναγόμενος ……… (υιός της πρώτης εναγόμενης), το οποίο έχει νομίμως καταχωρηθεί στο Κτηματολογικό Γραφείο Νίκαιας με ΚΑΕΚ ………….. και ο πρώτος ενάγων ( σε συνδυασμό με την υπ΄αριθμ…../27-11-2007 πράξη αποδοχής κληρονομίας της Συμβ/φου Αθηνών …….., που έχει νόμιμα καταχωρηθεί στο Κτηματολογικό Γραφείο Νίκαιας με ΚΑΕΚ ……….. για το γεωτεμάχιο) α) του υπό στοιχεία Α-1 διαμερίσματος του πρώτου ορόφου, εμβαδού 105 τ.μ., με ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου επι του όλου οικοπέδου 200/1000,στο οποίο κατοικεί μόνιμα με την οικογένειά του, το οποίο έχει νομίμως καταχωρηθεί στο Κτηματολογικό Γραφείο Νίκαιας με ΚΑΕΚ ……….., β) του με στοιχεία Β- 1 δώματος – βοηθητικού δωματίου, επιφανείας, περίπου 8,38 τ.μ., το οποίο έχει νομίμως καταχωρηθεί στο Κτηματολογικό Γραφείο Νίκαιας με ΚΑΕΚ …….. και γ) των με στοιχεία Γ-1 και Δ-1 μελλοντικών προς ανέγερση διαμερισμάτων, κάθε ενός με ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου επι του όλου οικοπέδου 200/1000,τα οποία έχουν νομίμως καταχωρηθεί στο Κτηματολογικό Γραφείο Νίκαιας με ΚΑΕΚ ……….. και ………… αντίστοιχα, τα οποία δεν έχουν ανεγερθεί μέχρι σήμερα. Το οικόπεδο, όπου έχει ανεγερθεί η ανωτέρω πολυκατοικία, έχει κοινόχρηστη πρασιά επι των οδών ……………… και …………. επιφανείας περίπου 76 τ.μ. Με το ίδιο δε συμβόλαιο ορίσθηκε ότι κοινόκτητοι και κοινόχρηστοι χώροι, μέρη, πράγματα και εγκαταστάσεις της πολυκατοικίας είναι όλα όσα ο νόμος 3741/1929 καθορίζει ως τέτοια ενώ η συμμετοχή κάθε αυτοτελούς και διακεκριμένης οριζόντιας ιδιοκτησίας στις δαπάνες κοινοχρήστων και κοινοκτήτων είναι ίση προς το ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου επι του οικοπέδου. Επομένως, το συνολικό ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου επι του ανωτέρω οικοπέδου ανέρχεται για μεν την πρώτη εναγόμενη σε 200/1000 και για τον πρώτο ενάγοντα σε 800/1000. Η γειτνίαση των διαδίκων αρχικά ήταν ομαλή, πλην όμως οι σχέσεις τους διερράγησαν την άνοιξη του έτους 2012 όταν ανέκυψαν έντονες έριδες και συχνοί φραστικοί διαπληκτισμοί και διαφωνίες για θέματα που αφορούσαν τη σύγχρηση των κοινόχρηστων πραγμάτων των πολυκατοικιών. Προκειμένου να ρυθμιστεί προσωρινά η κατάσταση ενόψει της κλιμακούμενης έντασης των σχέσεών τους και προς αποφυγή περαιτέρω διενέξεων οι ενάγοντες άσκησαν κατά των εναγομένων ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 7/1/2014 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …../2014 αίτησή τους για τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων, με την οποία ζήτησαν μεταξύ άλλων : α) να τους επιτρέπουν την είσοδο και πρόσβαση στην πρασιά της πολυκατοικίας στη συμβολή των οδών ………… και …………. και να τους παραδώσουν τα κλειδιά της κλειδωμένης και με αλυσίδα αυλόπορτας που βρίσκεται στην οδό ………., β) να απαγορευτεί στον δεύτερο εναγόμενο να χρησιμοποιεί την παλαιά σιδερένια εξωτερική σκάλα που βρίσκεται στην πίσω πλευρά της πολυκατοικίας στην οδό …………, η οποία από την κατασκευή της και επειδή καταλήγει στο διαμέρισμα του πρώτου ενάγοντα ουσιαστικά εξυπηρετεί μόνο το διαμέρισμά του, διότι ο δεύτερος εναγόμενος επανειλημμένα καθημερινά και σε ώρες κοινής ησυχίας (πολύ πρωινές και μεταμεσονύχτιες) ανεβαίνει από το ισόγειο διαμέρισμα του κτιρίου στην οδό …………. έως το πλατύσκαλο του διαμερίσματος του ενάγοντος και εκεί στηριζόμενος στο κιγκλίδωμα της σκάλας αναρριχάται έως το μπαλκόνι του διαμερίσματος της μητέρας του, πρώτης εναγόμενης, με αποτέλεσμα εξαιτίας της παλαιότητας της σκάλας να προκαλούνται έντονοι και ενοχλητικοί θόρυβοι από τους κλυδωνισμούς της σκάλας και να παρενοχλείται τόσο η δεύτερη ενάγουσα, η οποία κατοικεί στο ισόγειο διαμέρισμα της οδού ………….. όσο και ο πρώτος ενάγων, πολύ δε περισσότερο που στο σημείο εκείνο βρίσκεται το υπνοδωμάτιο του διαμερίσματός του, γ) να απαγορευθεί στους εκεί καθών, ήδη εναγόμενους, να αφήνουν καθημερινά τροφή στις γάτες στους ακάλυπτους χώρους των οικοδομημάτων, με αποτέλεσμα να συγκεντρώνονται αδέσποτες γάτες, οι οποίες επιφέρουν ρύπανση στους ακάλυπτους χώρους με τα περιττώματα τους και τους προκαλούν αλλεργία και δ) να σταματήσουν να τους εξυβρίζουν να τους απειλούν και να προσβάλλουν εν γένει την προσωπικότητά τους. Το ανωτέρω Δικαστήριο με την υπ΄αριθμ.897/28-4-2014 οριστική απόφασή του μεταξύ άλλων : α) Αναγνώρισε ότι έχει ανακύψει πρόβλημα ως προς τον κοινόκτητο και κοινόχρηστο ή μη χαρακτήρα της πρασιάς του οικοπέδου που βρίσκεται στη συμβολή των οδών ………… και ……. την οποία οι ενάγοντες υποστηρίζουν ότι είναι κοινόκτητη και κοινόχρηστη, όπως και η αυλόπορτα επι της οδού … ………,την οποία όμως η πρώτη εναγόμενη παράνομα και αυθαίρετα αρχικώς την κλείδωσε, χωρις να τους παραδώσει κλειδιά, ενώ στις 20/3/2013 τοποθέτησε και πρόσθετη αλυσίδα με λουκέτο, ομοίως χωρις να τους παραδώσει κλειδί για το λουκέτο, πιθανολόγησε ότι το κλείδωμα της αυλόπορτας και η τοποθέτηση λουκέτου σε αυτή είχε γίνει σχετικά πρόσφατα και έκρινε ότι, επειδή η πρώτη εναγόμενη αρνείτο να παραδώσει κλειδιά στον συνιδιοκτήτη πρώτο ενάγοντα και μάλιστα την 27/6/2013 αντέδρασε έντονα όταν αυτός έφερε κλειδαρά για να μπορέσει να αποκτήσει πρόσβαση στο χώρο της πρασιάς, συντρέχει επείγουσα ανάγκη για να μπορεί αυτός να κάνει τη χρήση της πρασιάς που αναφέρει στην αίτησή του και προς αποφυγή διενέξεων μεταξύ των διαδίκων, να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα και συγκεκριμένα να υποχρεωθεί προσωρινά η πρώτη εναγόμενη να επιτρέπει στον πρώτο ενάγοντα την είσοδο και πρόσβαση στην κοινόχρηστη και κοινόκτητη πρασιά του οικοπέδου που βρίσκεται στη συμβολή των οδών ………. και ………. και να του παραδώσει κλειδιά της κλειδαριάς και του λουκέτου που τοποθέτησε στην αυλόπορτα επι της οδού ……… . β) Αναγνώρισε ότι έχει ανακύψει ζήτημα σχετικά με τη χρήση της παλιάς σιδερένιας σκάλας που βρίσκεται στον οπίσθιο ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας της οδού …………..,διοτι αφενός μεν οι ενάγοντες στην αίτησή τους υποστήριζαν ότι αυτή είναι μεν κοινόχρηστη και κοινόκτητη, πλην όμως εκ των πραγμάτων είναι ταγμένη προς εξυπηρέτηση αποκλειστικά και μόνο του Α1 διαμερίσματος του …………., όπου αυτός κατοικεί, καθώς η απόληξή της είναι στην εν λόγω οριζόντια ιδιοκτησία και σε κανέναν άλλο κοινόχρηστο ή κοινόκτητο χώρο και αφετέρου ο δεύτερος εναγόμενος …………, με μοναδικό σκοπό να δημιουργήσει θόρυβο και να ενοχλήσει τους ενάγοντες χρησιμοποιεί πολλές φορές την ημέρα και σε εντελώς ακατάλληλες ώρες αυτή τη σιδερένια σκάλα, διέρχεται παρανόμως από το μπαλκόνι του ισογείου διαμερίσματος ΙΣ–1ιδιοκτησίας της πρώτης ενάγουσας της οδού . ………….,ανεβαίνει τη σκάλα αυτή μέχρι το πλατύσκαλο του Α-1 διαμερίσματος του πρώτου ενάγοντος και ακολούθως στηρίζεται στο κιγκλίδωμα για να σκαρφαλώσει με αυτόν τον τρόπο στο οπίσθιο μπαλκόνι του Α1 διαμερίσματος της όμορης πολυκατοικίας επι της οδού …….., προκειμένου να εισέλθει στην οικία της μητέρας του. Ακολούθως αφου απέρριψε τον ισχυρισμό των εναγομένων ότι ο δεύτερος αυτών, ………., μετά την πρώτη εξώδικη διαμαρτυρία των εναγόντων ελάχιστες φορές χρησιμοποίησε την εξωτερική σιδερένια σκάλα, πιθανολόγησε ότι ανεβαίνοντας ο τελευταίος τη σιδερένια εξωτερική σκάλα «υπηρεσίας» μέχρι το Α-1 διαμέρισμα της πολυκατοικίας της οδού …… και πηδώντας από το κενό πλάτους περίπου εξήντα εκατοστών και ύψους από το έδαφος περίπου πέντε μέτρων, στο οπίσθιο μπαλκόνι του διαμερίσματος της μητέρας του, πρώτης εναγόμενης, Α1 της πολυκατοικίας της οδού …………., πράττει τούτο χωρίς σχετικό δικαίωμα και αναστατώνει την ηρεμία των ενοίκων του Α1 διαμερίσματος της οδού …. (πρώτο ενάγοντα) καθώς και των ενοίκων του ΙΣ1 διαμερίσματος της οδού ………….. (δεύτερη ενάγουσα), με τους κραδασμούς που προκαλεί στην προσπάθειά του, κρατώντας το κιγκλίδωμα της σιδερένιας σκάλας να πηδήξει από τη μία πολυκατοικία στην άλλη και με τον σχετικό θόρυβο, επαναλαμβάνοντας μάλιστα αυτό σε καθημερινή βάση και σε ακατάλληλες ώρες (ακόμη και πρωϊνές μετα τα μεσάνυχτα), με αποτέλεσμα να υπάρχει άμεσος κίνδυνος διαπληκτισμών μεταξύ τους και κατέληξε ότι συντρέχει λόγος να απαγορευθεί προσωρινά στο δεύτερο εναγόμενο να χρησιμοποιεί τη σκάλα αυτή και ειδικότερα να ανεβαίνει μέχρι το πλατύσκαλο του Α1 διαμερίσματος του πρώτου ενάγοντος, . …………… και ακολούθως να στηρίζεται στο κιγκλίδωμα για να μεταπηδήσει στο οπίσθιο μπαλκόνι του Α1 διαμερίσματος της όμορης πολυκατοικίας επι της οδού … …., προκειμένου να εισέρχεται στην οικία της πρώτης εναγόμενης, μητέρας του. γ) Πιθανολόγησε βάσιμες τις αιτιάσεις των εναγόντων ότι κατά τους τελευταίους μήνες (από τον Φεβρουάριο του έτους 2013) η πρώτη εναγόμενη είχε αρχίσει να αφήνει καθημερινά γατοτροφή σε διάφορα σημεία των κοινόχρηστων μερών των ως ανω πολυκατοικιών και συγκεκριμένα στις πρασιές, στους ακάλυπτους χώρους, στη σκάλα, στο οπίσθιο μπαλκόνι, με αποκλειστικό σκοπό την προσέλκυση αδέσποτων γατιών, με κίνδυνο να προκληθεί βλάβη στην υγεία των εναγόντων, οι οποίοι πάσχουν από χρόνια δερματική αλλεργία, όπως η και η μητέρα τους, ……….., διότι οι πολυάριθμες γάτες που έχουν μαζευτεί αφήνουν τα περιττώματά τους στα περιμετρικά παρτέρια και τους λοιπούς κοινόχρηστους χώρους, σκάβουν το χώμα της αυλής και βρωμίζουν τον χώρο, τον οποίο όμως δεν καθαρίζουν οι εναγόμενοι, με αποτέλεσμα να υπάρχει ιδίως στους οπίσθιους ακάλυπτους χώρους έντονη δυσοσμία, για την οποία, σύμφωνα με τους ενάγοντες, έχει διαμαρτυρηθεί και η γειτόνισσα που διαμένει στο ακίνητο της οδού ………… και επιπλέον την άνοιξη του έτους 2013 η σύζυγος του πρώτου ενάγοντος έμεινε έγκυος, οπότε υπήρχε ο φόβος να προσβληθεί από τοξοπλάσμωση, καθώς δεν είχε τα απαιτούμενα για την ασθένεια αυτή αντισώματα. Ακολούθως αφου δέχθηκε ότι για το ζήτημα αυτό, οι ενάγοντες διαμαρτυρήθηκαν με τις από 22/4/2013 και 12/9/2013 εξώδικες δηλώσεις – διαμαρτυρίες τους, καλώντας την πρώτη εναγόμενη να παύσει τα ανωτέρω, πλην όμως η τελευταία συνέχιζε τις ίδιες ενέργειες, στις οποίες μάλιστα τη συνέδραμε και ο δεύτερος εναγόμενος και ότι παρότι οι ενάγοντες τοποθέτησαν βότσαλα εντος των παρτεριών, δεν εξαλείφθηκε το φαινόμενο, έκρινε ότι πρέπει να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα και να απαγορευθεί στους εναγόμενους να αφήνουν καθημερινά γατοτροφή σε διάφορα σημεία των κοινόχρηστων μερών των ως άνω πολυκατοικιών (στις πρασιές, στους ακάλυπτους χώρους, στη σκάλα, στο οπίσθιο μπαλκόνι του πρώτου ενάγοντος) ή να τα εκσφενδονίζουν από το διαμέρισμά τους, με σκοπό την προσέλκυση αδέσποτων γατών δ) Τέλος πιθανολόγησε ότι την 27/3/2013 οι εναγόμενοι στα πλαίσια των καθημερινών διενέξεων για τα ανωτέρω ανακύψαντα θέματα από κοινού εξύβρισαν από κοινού και επαναλαμβανόμενα τους ενάγοντες και τη μητέρα τους αποκαλώντας τους «παλιόσκυλα», «γαϊδούρια», «κωλόπαιδα», «βρωμιάρες», «σκρόφες», «να πάτε στο διάολο» , «να πάτε να γαμηθείτε», «μαλάκες», ότι παράλληλα ο δεύτερος εναγόμενος κινήθηκε απειλητικά εναντίον του πρώτου ενάγοντος, με εμφανή σκοπό να τον γρονθοκοπήσει, φωνάζοντάς του « άντε γαμήσου ρε αρχίδι», αλλά τον έπιασε από τα χέρια και τον σταμάτησε ο πατέρας του, ……….., ότι τότε ο δεύτερος εναγόμενος σταμάτησε την επίθεση, αλλά συνέχισε απειλητικά να φωνάζει στον πρώτο ενάγοντα « θα σας τα ξηλώσω όλα ρε», «και το φυσικό αέριο που έβαλες και τους ηλιακούς σας και τις κεραίες σας», ότι ταυτόχρονα η πρώτη εναγόμενη, ακούγοντας τον υιό της, αποθρασύνθηκε εντελώς και άρχισε να επαναλαμβάνει και εκείνη τις ίδιες ακριβώς απειλές : « Ναι, θα τα ξηλώσουμε όλα και να τα βάλετε στον κώλο σας», ότι η πρώτη εναγόμενη φώναξε: « Θα σας τρελάνω, θα σας κάνω εγώ να ξεκουμπιστείτε από εδώ μια και καλή», συνέχισε δε, να τους υβρίζει και μέσα από το σπίτι της, με σκοπό να τους προκαλέσει, ότι την 25/8/2013,ημέρα Κυριακή, η πρώτη εναγόμενη, ενώ ακόμη απουσίαζε από το σπίτι της, ευρισκόμενη σε διακοπές, κάλεσε τηλεφωνικά στο κινητό της τηλέφωνο τη μητέρα των εναγόντων, ………….., μιλώντας υβριστικά και απειλητικά για όλους με τις φράσεις « … Τον πούστη τον γιο σου τον έχω άχτι . Ρε με ακούς; Θα σας γαμήσουμε όλους ρε. Θα δείτε τι θα πάθετε..», ότι λίγες μέρες αργότερα, την 2/9/2013 και ώρα 22.30 το βράδυ, ο δεύτερος εναγόμενος ανέβηκε στην ταράτσα της πολυκατοικίας της οδού …. και έσπασε τον ένα συλλέκτη του ηλιακού θερμοσίφωνα της δεύτερης ενάγουσας, ενώ στη συνέχεια έσπασε και δύο μεγάλες πήλινες γλάστρες της ίδιας, τις οποίες η τελευταία είχε τοποθετήσει σε δύο σκαλοπάτια της σιδερένιας σκάλας που βρίσκεται στον οπίσθιο ακάλυπτο χώρο της οδού ………… και έκρινε ότι, επειδή υπάρχει επικείμενος κίνδυνος περαιτέρω διαπληκτισμών μεταξύ των διαδίκων, πρέπει να υποχρεωθούν προσωρινά οι εναγόμενοι να απέχουν από το να απευθύνουν τον λόγο υβριστικά σε βάρος των εναγόντων. Κατόπιν τούτων το Δικαστήριο δέχθηκε εν μέρει την αίτηση των εναγόντων και υποχρέωσε προσωρινά την πρώτη εναγόμενη να επιτρέπει στον πρώτο ενάγοντα την είσοδο και πρόσβαση στην κοινόχρηστη και κοινόκτητη πρασιά του οικοπέδου που βρίσκεται στη συμβολή των οδών ……… και ………. και να του παραδώσει κλειδιά της κλειδαριάς και του λουκέτου που τοποθέτησε στην αυλόπορτα επι της οδού ………., απαγόρευσε προσωρινά στον δεύτερο εναγόμενο να χρησιμοποιεί την παλιά σιδερένια εξωτερική σκάλα, που βρίσκεται στον οπίσθιο της πολυκατοικίας ακάλυπτο χώρο επι της οδού ………… με τον παρακάτω τρόπο, δηλ.να ανεβαίνει τη σκάλα αυτή μέχρι το πλατύσκαλο του Α1 διαμερίσματος του πρώτου ενάγοντος και ακολούθως να στηρίζεται στο κιγκλίδωμα για να μεταπηδήσει στο οπίσθιο μπαλκόνι του Α1 διαμερίσματος της όμορης πολυκατοικίας επι της οδού ………….., προκειμένου να εισέρχεται στην οικία της πρώτης εναγόμενης, μητέρας του, απαγόρευσε προσωρινά στους εναγόμενους να αφήνουν καθημερινά γατοτροφή σε διάφορα σημεία των κοινόχρηστων μερών των πολυκατοικιών (στις πρασιές, στους ακάλυπτους χώρους, στη σκάλα, στο οπίσθιο μπαλκόνι του πρώτου ενάγοντος) ή να τα εκσφενδονίζουν από το διαμέρισμά τους, με σκοπό την προσέλκυση αδέσποτων γατών, υποχρέωσε προσωρινά τους εναγόμενους να απέχουν από το να απευθύνουν τον λόγο υβριστικά σε βάρος των εναγόντων και απείλησε κατά των εναγομένων χρηματική ποινή χιλίων πεντακοσίων (1.500,00) ευρώ και προσωπική κράτηση ενός (1) μήνα για κάθε παράβαση των παραπάνω διατάξεων της απόφασης. Ακριβές αντίγραφο της απόφασης αυτής με την από 27/5/2014 επιταγή, με την οποία καλούσαν τους εναγόμενους να συμμορφωθούν με το διατακτικό της απόφασης διαφορετικά θα επιβληθούν οι πιο πάνω ποινές για κάθε παράβαση, οι ενάγοντες επέδωσαν στους εναγόμενους την 27/5/2014 (σχετ. υπ΄αριθμ. …./27.5.2014 και …../27.5.2014 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών ………..).
Στη συνέχεια, από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων των διαδίκων που εξετάσθηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά, από την υπ΄αριθμ……/ 16-3-2015 ένορκη βεβαίωση της μάρτυρα των εναγόντων, ……….. ενώπιον της Συμβ/φου Αθηνών, ………. ληφθείσα νομοτύπως κατόπιν εμπρόθεσμης κλήτευσης των αντιδίκων τους – εναγομένων, από τις υπ΄αριθμ….. και …../ 13-3-2015 ένορκες βεβαιώσεις των μαρτύρων των εναγομένων, …….. και …….. αντιστοιχα, ενώπιον της Συμβ/φου Νίκαιας, ……….. ληφθείσες νομοτύπως κατόπιν εμπρόθεσμης κλήτευσης των αντιδίκων τους – εναγόντων, από τις υπ΄αριθμ….. και …./ 24-3-2014 ένορκες βεβαιώσεις της …….. και ……… αντίστοιχα, ληφθείσες ενώπιον της Συμβ/φου Αθηνών, ……….., από τις υπ΄αριθμ….. και ….. / 24-3-2014 ένορκες βεβαιώσεις των ……. και ………. ληφθείσες ενώπιον της Συμβ/φου Νίκαιας, ……….., οι οποίες λήφθηκαν για να χρησιμοποιηθούν σε δίκη ασφαλιστικών μέτρων μεταξύ των ίδιων διαδίκων καθώς και από την υπ΄αριθμ……./20-6-2013 ένορκη βεβαίωση της ………….. ληφθείσα ενώπιον της Συμβ/φου Νίκαιας, ……… που λήφθηκε για να χρησιμοποιηθεί στα πλαίσια άλλης δίκης, και οι οποίες (όλες οι ανωτέρω) λαμβάνονται υπόψη για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (ΑΠ 722/2044, ΑΠ 624/2004 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα, που οι διάδικοι επικαλούνται και νόμιμα προσκομίζουν, τα οποία λαμβάνονται υπόψη είτε προς άμεση απόδειξη είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, ορισμένα εκ των οποίων αναφέρονται ειδικότερα κατωτέρω, χωρίς όμως να παραλείπεται κανένα για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς, από τις ομολογίες των διαδίκων που συνάγονται από τα δικόγραφά τους (άρθρα 261, 352 του ΚΠολΔ), καθώς και από τα διδάγματα της κοινής πείρας που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο (άρθρ.336 παρ.4 ΚΠολΔ βλ. ΑΠ 48/2009 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: Οι εναγόμενοι και ήδη εκκαλούντες δεν συμμορφώθηκαν στο διατακτικό της ανωτέρω υπ΄αριθμ. 897/28-4-2014 απόφασης, αλλά εξακολουθούσαν και μετά την επίδοση της απόφασης και της επιταγής να έχουν την ίδια συμπεριφορά, προσβάλλοντας με τον ίδιο τρόπο το δικαίωμα της συγκυριότητας των εναγόντων στα κοινόχρηστα μέρη των πολυκατοικιών, της ακώλυτης χρήσης των ιδιοκτησιών τους και του σεβασμού στην προσωπικότητά τους.
Συγκεκριμένα, αποδείχθηκε ότι ο δεύτερος εναγόμενος εξακολουθεί να χρησιμοποιεί την εξωτερική πεπαλαιωμένη μεταλλική σκάλα για να μεταβαίνει με τον ίδιο, κατά τα προαναφερθέντα, παράδοξο και επικίνδυνο τρόπο από το ισόγειο διαμέρισμά του στο διαμέρισμα της μητέρας του, προκαλώντας την ίδια αναστάτωση εξαιτίας του θορύβου από τους κραδασμούς της, γεγονός που καταδεικνύει ότι αυτός συμπεριφέρεται έτσι (ενώ θα μπορούσε να χρησιμοποιεί το κλιμακοστάσιο της πολυκατοικίας) με σκοπό να εξακολουθεί να προκαλεί ενόχληση και ανησυχία κυρίως στον πρώτο ενάγοντα και ήδη πρώτο εφεσίβλητο και στην οικογένειά του, αλλά και στη δεύτερη ενάγουσα και ήδη δεύτερη εφεσίβλητη.
Επίσης από τα ίδια αποδεικτικά στοιχεία αποδείχθηκε ότι εξακολουθούν αδέσποτες γάτες να εισέρχονται, να περιφέρονται και να αφοδεύουν στους ακάλυπτους χώρους, η δε προσέλκυσή τους οφείλεται στο γεγονός ότι η πρώτη εναγόμενη και ήδη πρώτη εκκαλούσα και μετα την επίδοση της απόφασης και της επιταγής, εξακολουθεί να ρίπτει γατοτροφές σε διάφορα σημεία των ακάλυπτων χώρων, αν και γνωρίζει ότι οφείλει να απέχει από την εν λόγω πράξη. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι οι εναγόμενοι εξακολουθούν να εξυβρίζουν τους ενάγοντες παρα την υποχρέωση που τους επέβαλε η ανωτέρω απόφαση να απέχουν από τέτοια συμπεριφορά. Συγκεκριμένα, την 4-6-2014 η πρώτη εναγόμενη απευθυνόμενη στη δεύτερη ενάγουσα της είπε « θα σας τακτοποιήσω εγώ και εσένα και τον πούστη τον αδελφό σου», την 7-6-2014 η πρώτη εναγόμενη ευρισκόμενη στο διαμέρισμά της φωνάζοντας δυνατά για να την ακούσουν οι ενάγοντες είπε « να πάει να γαμηθεί ο πούστης, εγώ κλειδί δεν του δίνω, καλύτερα να πεθάνω παρά να του το δώσω. Να έρθει να μου το ζητήσει εμένα το κλειδί και θα τον τακτοποιήσω εγώ», ενώ η πρώτη εναγόμενη εξύβριζε τη μητέρα των εναγόντων, ………… και τη σύζυγο του πρώτου ενάγοντος με τις λέξεις «μας το παίζετε παστρικές», «καριόλα», «σκρόφα» και «βρωμιάρα». Όσον δε αφορά την εξύβριση που κατά τους αγωγικούς ισχυρισμούς έλαβε χώρα την 5-5-2014 από τους εναγόμενους και ήδη εκκαλούντες σε βάρος των εναγόντων και ήδη εφεσίβλητων και την καταδίκη των πρώτων λόγω της παράβασης αυτής, της διάταξης του διατακτικού της προαναφερόμενης απόφασης σε χρηματική ποινή και σε προσωπική κράτηση σε βάρος του δεύτερου των εναγομένων, ήτοι πριν από την επίδοση στους εναγόμενους την 27-5-2014 επιταγής προς εκούσια συμμόρφωση με το διατακτικό της 897/2014 απόφασης, κατά το μέρος αυτό η αγωγή απορριπτέα τυγχάνει ως μη νόμιμη και τούτο διοτι, σύμφωνα και με όσα αναφέρθηκαν στη μείζονα σκέψη της παρούσας, η λειτουργία της επιταγής προς εκτέλεση, δεν μπορεί να νοηθεί σε αναφορά με συμπεριφορά του οφειλέτη η οποία εκδηλώθηκε ήδη σε χρόνο πριν από την επίδοση της, αφού η συμπεριφορά αυτή αποτελεί ήδη παρελθόν, που δεν μπορεί να μεταβληθεί. Συνεπώς η εκκαλούμενη που δέχθηκε το ανωτέρω αγωγικό κεφάλαιο ως νόμιμο, εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και ο σχετικός λόγος έφεσης πρέπει να γίνει δεκτός ως και κατ΄ουσίαν βάσιμος.
Στη συνέχεια από τα ίδια ως ανω αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι ο δεύτερος εναγόμενος χρησιμοποιούσε και μετά το Μάρτιο του έτους 2013 τη μεταλλική σκάλα, ότι η πρώτη εναγόμενη και όχι οι ενάγοντες, έριχνε γατοτροφές για να προσελκύει γάτες και ότι και οι δύο εξύβριζαν και απειλούσαν τους ενάγοντες, ιδιαίτερα δε, η παρουσία γατών στους κοινόχρηστους χώρους των πολυκατοικιών και κατά το χρόνο μετα την επίδοση της 897/2014 ως ανω απόφασης, καταδεικνύει ότι η πρώτη εναγόμενη συνέχισε να αφήνει τροφή για γάτες σε διάφορα σημεία, οι οποίες για το λόγο αυτό εξακολουθούσαν να εισέρχονται στους κοινόχρηστους χώρους παρα την ύπαρξη του πλέγματος, αφου εάν συμμορφωνόταν με το διατακτικό της ανωτέρω απόφασης οι γάτες δεν θα εισέρχονταν στους ακάλυπτους χώρους, απορριπτομένου έτσι ως ουσιαστικά αβάσιμου του ισχυρισμού της ότι οι ενάγοντες ρίχνουν γατοτροφές για να προσελκύουν τις γάτες και έτσι να της καταλογίσουν ότι παραβαίνει την απόφαση για οικονομικό τους όφελος και προς ενίσχυση των επιχειρημάτων τους στη μεταξύ τους αντιδικία καθόσον δεν συνάδει με τη λογική να προτιμούν να δημιουργούν κινδύνους για την υγεία τους προκειμένου να πετύχουν αβέβαιο οικονομικό ή άλλο όφελος. Άλλωστε, η συνεχιζόμενη προσβλητική των δικαιωμάτων των εναγόντων συμπεριφορά των εναγομένων ανάγκασε αυτούς (ενάγοντες) όχι μόνο να τους αποστείλουν την από 9-6-2014 εξώδικη διαμαρτυρία – πρόσκληση-όχληση- δήλωση (που επιδόθηκε στους εναγόμενους την 10-6-2014) με την οποία τους καλούσαν να συμμορφωθούν στο διατακτικό της απόφασης, αλλά και να ασκήσουν την ένδικη αγωγή τους με την οποία ζητούν την επιβολή των απειλούμενων με την απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων ποινές, μη αποδεικνυομένου ως βάσιμου του ισχυρισμού των εναγομένων ότι οι ανωτέρω ενέργειες των εναγόντων είναι προσχηματικές για να τους μειώσουν, να εκμεταλλευθούν οικονομικά το θέμα της μεταξύ τους αντιδικίας και να τους εκδιώξουν από τις οικίες τους.
Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που έκρινε ότι αποδείχθηκαν όλες οι ανωτέρω παραβάσεις του διατακτικού της υπ΄αριθμ.897/2014 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, συμπεριλαμβανομένης και αυτής που έλαβε χώρα την 5-5-2014, ως προς την τελευταία ως προαναφέρθηκε, εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις και ως εκ τούτου οι συναφείς πρώτος και δεύτερος λόγοι της έφεσης πρέπει να γίνουν δεκτοί ως και κατ΄ουσίαν βάσιμοι.
Περαιτέρω από τα ίδια αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι παρα τις αρχικές αντιρρήσεις της, η πρώτη εναγόμενη συμμορφώθηκε με την υποχρέωσή της να επιτρέπει στον πρώτο ενάγοντα την είσοδο και πρόσβαση στην κοινόχρηστη και κοινόκτητη πρασιά του οικοπέδου που βρίσκεται στη συμβολή των οδών …….. και ………. και να του παραδώσει κλειδιά της κλειδαριάς και του λουκέτου που τοποθέτησε στην αυλόπορτα επι της οδού ……….., διότι όπως αποδεικνύεται από την από 25-6-2014 απόδειξη παραλαβής κλειδιών, την ημέρα εκείνη η πληρεξούσια δικηγόρος των εναγομένων, κατόπιν εντολής τους, παρέδωσε τα κλειδιά της αυλόπορτας στον πληρεξούσιο δικηγόρο των εναγόντων και συνεπώς δεν μπορεί να διαταχθεί η επιβολή στην πρώτη εναγόμενη της σχετικής ποινής, διότι οι κυρώσεις του άρθρου 947 ΚΠολΔ είναι μέσα εξαναγκασμού του οφειλέτη και όχι αποζημίωση για τη μη τέλεση της πράξης, κατά τα αναφερόμενα και στην αρχική σκέψη της παρούσας (ΑΠ 15/2000 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, βλ. και Γέσιου – Φαλτσή Δίκαιο Αναγκαστικής Εκτελέσεως, Ειδικό Μέρος , εκδ.2001,σελ.143,144 ).
Συνεπώς το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που έκρινε ότι η παράδοση των κλειδιών 29 ημέρες μετά την επίδοση της ως άνω απόφασης συνιστά εκ μέρους της πρώτης εναγόμενης παράβαση της απόφασης και για το λόγο αυτό της επέβαλε την αντίστοιχη χρηματική ποινή, εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις και ως εκ τούτου ο σχετικός δεύτερος λόγος της έφεσης που κατά το μέρος αυτό εκκαλεί την προσβαλλόμενη απόφαση κατά η διάταξη αυτή πρέπει να γίνει δεκτός ως και ουσιαστικά βάσιμος.
Κατόπιν των ανωτέρω η έφεση πρέπει να γίνει δεκτή ως και κατ΄ουσίαν βάσιμη και για το ενιαίο της εκτέλεσης να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση.
Στη συνέχεια, το Δικαστήριο τούτο πρέπει να κρατήσει την υπόθεση ,να εκδικάσει την ένδικη αγωγή στην ουσία, να δεχθεί την αγωγή αυτή κατά ένα μέρος ως και κατ΄ουσίαν βάσιμη και να καταδικασθούν: α) η πρώτη εναγόμενη στην καταβολή χρηματικής ποινής τριών χιλιάδων (3.000,00) ευρώ (ήτοι 1.500,00 ευρώ Χ2) προς κάθε ένα των εναγόντων, για την παράβαση της υποχρέωσής της να προσελκύει γάτες με τη ρίψη γατοτροφών και να απευθύνεται εξυβριστικά και απειλητικά προς τους ενάγοντες και β) ο δεύτερος εναγόμενος στην καταβολή χρηματικής ποινής τριών χιλιάδων (3.000,00) ευρώ (ήτοι 1500,00 ευρώ Χ 2) προς κάθε ένα των εναγόντων και σε προσωπική κράτηση τεσσάρων (4) μηνών για την παράβαση της υποχρέωσής του να παραλείπει να χρησιμοποιεί τη μεταλλική σκάλα και να απευθύνει απειλές και ύβρεις προς τους ενάγοντες.
Τέλος πρέπει να επιβληθεί στους εναγόμενους μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας (άρθρα 178 και 183 του ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό της απόφασης αυτής και να διαταχθεί η επιστροφή στους εκκαλούντες του παραβόλου άσκησης έφεσης, που αυτοί κατέθεσαν, κατ` άρθρο 495 παρ. 4 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει κατ΄ αντιμωλίαν των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά και κατ΄ουσίαν την από 18-4-2016 (γεν. αριθμ.καταθ……./2016) έφεση κατά της υπ΄αριθμ. 3776/2015 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία εργατικών διαφορών).
Εξαφανίζει την ως ανω εκκαλούμενη υπ΄αριθμ.3776/ 2015 απόφαση.
Κρατεί την υπόθεση και δικάζει επι της από 13-11-2014 (γεν.αριθμ.καταθ……./ 2014) αγωγής.
Δέχεται εν μέρει αυτήν (αγωγή).
Καταδικάζει : α) την πρώτη εναγόμενη στην καταβολή χρηματικής ποινής τριών χιλιάδων (3.000,00) ευρώ υπερ κάθε ενός των εναγόντων και β) το δεύτερο εναγόμενο στην καταβολή χρηματικής ποινής τριών χιλιάδων (3.000,00) ευρώ υπερ κάθε ενός των εναγόντων και σε προσωπική κράτηση διάρκειας τεσσάρων (4) μηνών.
Επιβάλλει σε βάρος των εναγομένων μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, το οποίο οποία ορίζει στο ποσό των οκτακοσίων (800) ευρώ. Και
Διατάσσει την επιστροφή στους εκκαλούντες των υπ.΄αριθμ………………/2016 παραβόλων άσκησης έφεσης που κατέθεσαν αυτοί, ποσού διακοσίων (200,00) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 12 Σεπτεμβρίου 2022, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ