Μενού Κλείσιμο

Αριθμός απόφασης 56/2019

ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Αριθμός Απόφασης:   56/2019

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Ιωάννη Γερωνυμάκη, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς και τη Γραμματέα Γ.Λ..

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η κρινόμενη έφεση κατά της υπ’ αριθ. 3828/2017 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών για τη διατροφή –επιμέλεια τέκνων (άρθρο 681Β του ΚΠολΔ, όπως ίσχυε πριν από την κατάργησή από το άρθρο τέταρτο του άρθρου 1 ν. 4335/2015), ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα εντός τη διετίας από τη δημοσίευση της (άρθρα 495 επ., 511, 513 παρ. 1β, 518 παρ. 2, 520 του ΚΠολΔ) και πριν από την επίδοση της στον εκκαλούντα την 23/10/2017 (υπ’ αριθμ. …….. έκθεση επίδοσης του αρμόδιου Δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών …….) και αρμοδίως φέρεται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού (άρθρο 19 του ΚΠολΔ) χωρίς να απαιτείται η καταβολή παράβολου, λόγω της φύσης της διαφοράς κατ’ άρθρο 495 παρ. 4 εδ. στ΄ του ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία (άρθρα 533 παρ. 1,  591 παρ. 7 του ΚΠολΔ).

Η ενάγουσα, ήδη εφεσίβλητη, στην από 15/12/2015 αγωγή της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς ισχυρίστηκε ότι με τον εναγόμενο, ήδη εκκαλούντα, τέλεσαν νόμιμο γάμο, ο οποίος ήδη έχει λυθεί με την υπ’ αριθμ. 7232/2010 αμετάκλητη απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, από τον οποίο απέκτησαν ένα τέκνο, τον …, που γεννήθηκε την 8/12/2003, ότι με την υπ’ αριθμ. 1269/2008 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών ανατέθηκε στην ίδια η αποκλειστική επιμέλεια του τέκνου τους και υποχρέωσε τον εναγόμενο να καταβάλλει σε αυτή ως διατροφή σε χρήμα για λογαριασμό του τέκνου το ποσό των 250 ευρώ για χρονικό διάστημα δυο ετών από την επίδοση της αγωγής δηλ. έως το Νοέμβριο του έτους 2009 και ζητούσε να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να της καταβάλλει ως διατροφή σε χρήμα για το ανήλικο τέκνο της, του οποίου έχει την επιμέλεια και διαμένει μαζί της και το οποίο αδυνατεί να αντιμετωπίσει τις ανάγκες της διατροφής του από εισοδήματα ή περιουσία του, το ποσό των 550 ευρώ εντός του πρώτου τριήμερου κάθε μήνα και για χρονικό διάστημα τριών ετών από την επίδοση της αγωγής, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση κάθε μηνιαίας δόσης έως την εξόφληση και να καταδικαστεί ο εναγόμενος στην εν γένει δικαστική της δαπάνη. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την προσβαλλόμενη απόφασή του δέχθηκε εν μέρει την αγωγή και υποχρέωσε τον εναγόμενο να καταβάλλει στην ενάγουσα ως μηνιαία διατροφή για λογαριασμό του ανήλικου τέκνου τους για το ανωτέρω χρονικό διάστημα το ποσό των 400 ευρώ με το νόμιμο τόκο.  Ήδη ο εκκαλών με την υπό κρίση έφεσή του παραπονείται για κακή εφαρμογή του νόμου και εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί να γίνει δεκτή η έφεσή του ώστε να εξαφανιστεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να απορριφθεί η αγωγή στο σύνολό της.

Από τις διατάξεις των άρθρων 1485, 1486 1489, 1493 του ΑΚ συνάγεται ότι οι γονείς, είτε υπάρχει μεταξύ τους γάμος και συμβιώνουν, είτε έχει διακοπεί η συμβίωση, είτε έχει εκδοθεί διαζύγιο, έχουν κοινή και ανάλογη με τις δυνάμεις τους υποχρέωση να διατρέφουν το ανήλικο τέκνο τους, ακόμη και εάν αυτό έχει περιουσία, της οποίας όμως τα εισοδήματα ή το προϊόν της εργασίας του ή άλλα τυχόν εισοδήματά του δεν αρκούν για τη διατροφή του. Το μέτρο της διατροφής προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του δικαιούχου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες ζωής του και περιλαμβάνει τα αναγκαία για τη συντήρηση και εν γένει εκπαίδευσή του έξοδα. Ως συνθήκες ζωής νοούνται οι συγκεκριμένοι όροι διαβιώσεως, που ποικίλουν ανάλογα με την ηλικία, τον τόπο κατοικίας, την ανάγκη επιτηρήσεως και εκπαιδεύσεως και την κατάσταση της υγείας του δικαιούχου, σε συνδυασμό με την περιουσιακή κατάσταση του υπόχρεου. Για να καθοριστεί το ποσό της δικαιούμενης διατροφής αξιολογούνται κατ’ αρχήν τα εισοδήματα των γονέων από οποιαδήποτε πηγή και στη συνέχεια προσδιορίζονται οι ανάγκες του τέκνου, καθοριστικό δε στοιχείο είναι οι συνθήκες της ζωής του, δηλαδή οι όροι διαβιώσεώς του, χωρίς όμως να ικανοποιούνται οι παράλογες αξιώσεις (ΑΠ ΑΠ 1612/2017 ΑΠ 174/2015, 120/2013 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 837/2009 ΝΟΜΟΣ). Aν το ανήλικο τέκνο, που δικαιούται διατροφή, στραφεί μόνο κατά του ενός γονέα, δικαιούται αυτός να επικαλεστεί κατ’ ένσταση, κατ’ άρθρα 1489 παρ. 2 του ΑΚ και 262 του ΚΠολΔ, ότι και ο άλλος γονέας έχει την οικονομική  δυνατότητα, σε σχέση με τη δική του και σε συνδυασμό με τις λοιπές υποχρεώσεις του, να καλύψει μέρος της ανάλογης διατροφής του ανηλίκου, οπότε με την απόδειξη της ένστασης αυτής, περιορίζεται η υποχρέωση του εναγόμενου – γονέα για τη διατροφή του τέκνου του κατά το ποσό που αντιστοιχεί στην οικονομική δυνατότητα  και στη βάσει αυτής, υποχρέωση συνεισφοράς του άλλου γονέα (ΑΠ 680/2010 ΝΟΜΟΣ), ενώ ο επιμερισμός αυτός της απαιτούμενης για το ανήλικο τέκνο διατροφής, μεταξύ των γονέων του, γίνεται χωρίς να απαιτείται η υποβολή ένστασης συνεισφοράς εκ μέρους του εναγόμενου, όταν με την αγωγή ζητείται όχι ολόκληρο το ποσό της απαιτούμενης για το ανήλικο διατροφής, αλλά μόνο το ποσό που αντιστοιχεί στην υποχρέωση συμμετοχής του εναγόμενου στη διατροφή αυτή, μετά την αφαίρεση της συμμετοχής του άλλου γονέα και σε  αυτή την περίπτωση η ένσταση συνεισφοράς του άλλου γονέα αποτελεί αρνητικό ισχυρισμό (ΑΠ 1330/2011 ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 129/2016 ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 634/2015 ΝΟΜΟΣ).

Εν προκειμένω από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων απόδειξης και ανταπόδειξης που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την προσβαλλόμενη απόφαση πρακτικά και όλων των εγγράφων που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται είτε ως άμεσα αποδεικτικά μέσα είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο γάμο σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας την 29/6/2002, από τον οποίο απέκτησαν ένα τέκνο, τον ….., που γεννήθηκε την 8/12/2003. Η έγγαμη συμβίωσή τους δεν ήταν ομαλή αλλά λόγω διενέξεων και φραστικών διαπληκτισμών επήλθε μεταξύ τους πλήρη συναισθηματική και ψυχική απομάκρυνση που προκάλεσε τον οριστική διάρρηξη στις σχέσεις τους, με αποτέλεσμα ο γάμος τους να λυθεί με την υπ’ αριθμ. 7232/2010 ήδη αμετάκλητη απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών. Κατά το χρόνο που οι διάδικοι βρίσκονταν σε διάσταση κατόπιν σχετικής αγωγής της ενάγουσας εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 1269/2008 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία ανατέθηκε σε αυτή η αποκλειστική επιμέλεια του ανήλικου και ορίστηκε ως μηνιαία διατροφή σε χρήμα για το ανήλικο το ποσό των 250 ευρώ, το οποίο το Δικαστήριο υποχρέωσε τον εναγόμενο να καταβάλλει στην ενάγουσα για λογαριασμό του τέκνου για χρονικό διάστημα δυο ετών από την επίδοση της αγωγής, δηλαδή έως το Νοέμβριο του έτους 2009. Μετά από την πάροδο του χρονικού διαστήματος ο εναγόμενος εξακολούθησε να καταβάλλει το ίδιο ποσό έως και τον Αύγουστο του έτους 2011, ενώ από το Σεπτέμβριο του έτους 2010 μείωσε τη διατροφή στο ποσό των 200 ευρώ και από το Νοέμβριο του έτους 2013 καταβάλλει το ποσό των 150 ευρώ. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι το τέκνο των διαδίκων, δεν έχει περιουσία ή εισοδήματα από οποιαδήποτε πηγή και λόγω της ηλικίας του αδυνατεί να ασκήσει βιοποριστική εργασία. Επομένως και οι δύο γονείς του έχουν υποχρέωση να το διατρέφουν από κοινού, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του. Ο εναγόμενος εργάζεται ως διοικητικός υπάλληλος στο ……. με μηνιαίο μισθό ανερχόμενο κατά το χρόνο συζήτησης της αγωγής στο ποσό των 1.089,99 ευρώ (βλ. το ατομικό εκκαθαριστικό του εναγόμενου του Ιανουαρίου 2017) και όχι στο ποσό των 1.269 ευρώ, στο οποίο το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δέχθηκε ότι ανέρχονται οι μηνιαίες απολαβές του, διότι για την κρίση του αυτή έλαβε υπόψη του το φορολογητέο εισόδημά του του φορολογικού έτους 2015. Έχει την ψιλή κυριότητα του ισογείου διαμερίσματος πολυκατοικίας, που βρίσκεται στο .. Αττικής στη οδό .. ., εμβαδού 65,83 τ.μ., στο οποίο διαμένει η μητέρα του και είναι συγκύριος κατά ποσοστό 6,67 % εξ αδιαιρέτου δύο αγρών, που βρίσκονται στη θέση .. και στη θέση .. αντίστοιχα του Δήμου .., εμβαδού 1.000 και 3.000 τ.μ. αντίστοιχα, οι οποίοι δεν αποφέρουν μεν κάποιο εισόδημα στον εναγόμενο, πλην, όμως λαμβάνονται υπόψη για τον προσδιορισμό των οικονομικών του δυνατοτήτων, ως στοιχεία της περιουσίας του, δεδομένου ότι αυτά, χωρίς να είναι αναγκαίο να αναλωθούν ή να ρευστοποιηθούν, συνυπολογίζονται, κατ’ άρθρα 1389 και 1390 του ΑΚ, για τη συνεισφορά στη διατροφή των τέκνων του (ΑΠ 272/2004 ΕλλΔνη 2004, 420, ΑΠ 1638/2002 ΕλλΔνη 2003, 1299, ΑΠ 287/2001 ΕλλΔνη 2002, 139). Επίσης, είναι κύριος του υπ’ αριθ. κυκλοφορίας …..ΙΧΕ αυτοκινήτου, εργοστασίου κατασκευής OPEL, τύπου ASTRA κυλινδρισμού 1.796 κυβικών, έτους πρώτης κυκλοφορίας 2005. Άλλα εισοδήματα ή περιουσιακά στοιχεία δεν αποδείχθηκε ότι διαθέτει, ενώ δεν βαρύνεται κατά νόμο με υποχρέωση διατροφής άλλων, πλην, του ανήλικου τέκνου του, προσώπων. Κατοικεί σε μισθωμένη κατοικία και επιβαρύνεται με την καταβολή μηνιαίου μισθώματος ποσού 300 ευρώ καθώς και με τις λοιπές λειτουργικές ανάγκες της κατοικίας (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κ.λ.π.). Το Μάρτιο του έτους 2005 εισήχθη στο καρδιοχειρουργικό τμήμα της ιδιωτικής κλινικής ………… με ανεύρυσμα ανιούσης αορτής και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση. Έκτοτε βρίσκεται υπό φαρμακευτική αγωγή και χρήζει τακτικής ιατρικής παρακολούθησης, χωρίς όμως να αποδεικνύεται ότι εξαιτίας της πάθησής του επηρεάζεται σημαντικά η ικανότητα προς εργασία ή ότι επιβαρύνεται με υπέρογκη φαρμακευτική δαπάνη, αλλά με τη συνήθη η οποία σε κάθε περίπτωση καλύπτεται από τον ασφαλιστικό του φορέα. Η ενάγουσα εργάζεται ως γραμματέας στην ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία «………….», με μηνιαίες αποδοχές ανερχόμενες, κατά την κρίση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου στο ποσό των 916 ευρώ (στην αγωγή της ισχυρίστηκε ότι οι μηνιαίες αποδοχές της ανέρχονται στο ποσό των 850 ευρώ πλην όμως δεν προσβάλει την πρωτόδικη απόφαση με λόγο έφεσης). Ο ισχυρισμός του εναγόμενου ότι οι μηνιαίες αποδοχές της ενάγουσας ανέρχονται στο ποσό των 960 ευρώ δεν αποδεικνύεται από οποιοδήποτε αποδεικτικό στοιχείο. Έχει στην κυριότητά της ένα ΙΧΕ αυτοκίνητο εργοστασίου κατασκευής HUNDAI τύπου ATOS 1.000 κυβ. εκ, με έτος πρώτης κυκλοφορίας 2005. Άλλη περιουσία ή εμφανή εισοδήματα δεν αποδείχθηκε ότι διαθέτει. Από την 20/6/2012 έχει τελέσει νέο γάμο από τον οποίο έχει αποκτήσει δυο τέκνα, που γεννήθηκαν την 4/7/2012 και την 7/7/2015, με τη διατροφή των οποίων κατά νόμο επιβαρύνεται. Με το ανήλικο τέκνο της ….. και τη νέα της οικογένεια κατοικούν σε μισθωμένη κατοικία και επιβαρύνεται με την αναλογία καταβολής του μηνιαίου μισθώματος ανερχόμενου στο ποσό των 430 ευρώ καθώς και των λοιπών λειτουργικών αναγκών της κατοικίας (ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ κοινόχρηστα κ.λ.π.).

Ο ανήλικος ….., ηλικίας, κατά το χρόνο συζήτησης της αγωγής 13 ετών και μαθητής της Β΄ τάξης Γυμνασίου ήδη από το έτος 2012 έχει διαγνωσθεί ότι παρουσιάζει διαταραχή ελλειμματικής προσοχής, υπερκινητικότητα – παρορμητικότητα και μαθησιακές δυσκολίες (δυσλεξία). Για την αντιμετώπιση της πάθησης του παρακολουθεί συνεδρίες λογοθεραπείας, εργοθεραπείας και ατομικής ψυχοθεραπείας η δαπάνη των οποίων κατά την κρίση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, η οποία δεν πλήττεται με ειδικό λόγο έφεσης, καλύπτεται εν μέρει από τον ασφαλιστικό φορέα του εναγόμενου, στον οποίο το ανήλικο είναι εμμέσως ασφαλισμένο, ενώ δεν αποδείχθηκε το ποσό που η ενάγουσα καταβάλει ως επιπλέον συμμετοχή. Παρακολουθεί ενισχυτικά του σχολείου μαθήματα καθώς και ιδιαίτερα μαθήματα αγγλικής γλώσσας με μηναία δαπάνη, επιμεριζόμενη στους δώδεκα μήνες, ποσού 106 ευρώ και 64 ευρώ αντίστοιχα. Επίσης παρακολουθεί μαθήματα ιστιοπλοΐας στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Πειραιώς με μηνιαία δαπάνη 50 ευρώ. Ο ισχυρισμός του εναγόμενου ότι ο …. δεν χρειάζεται να παρακολουθεί φροντιστηριακά μαθήματα, διότι έχει τη δυνατότητα να μελετάει μόνος του τα μαθήματά του, ούτε μαθήματα ιστιοπλοΐας, καθόσον στο παρελθόν παρακολουθούσε μαθήματα ποδοσφαίρου και επομένως οι ανωτέρω δαπάνες δεν είναι αναγκαίες, πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος, αφενός μεν διότι εναπόκειται στην ενάγουσα, ως ασκούσα την αποκλειστική επιμέλεια του ανηλίκου, να επιλέγει και να μεριμνά για την όσο το δυνατό αρτιότερη πνευματική και σωματική εκπαίδευσή του και αφετέρου διότι οι ανωτέρω δαπάνες σε κάθε περίπτωση δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως υπερβολικές αξιώσεις και εκτός του μέτρου διαβίωσης του ανηλίκου και κατά το χρόνο συμβίωσης των διαδίκων. Ομοίως απορριπτέος τυγχάνει και ο ισχυρισμός του ότι η δαπάνη για τα ιδιαίτερα μαθήματα της αγγλικής γλώσσας είναι περιττή διότι ο ίδιος έχει εξασφαλίσει να παρακολουθεί μαθήματα αγγλικής στο φροντιστήριο ξένων γλωσσών «….», αφενός μεν διότι δεν αποδεικνύει ότι η φοίτηση του στο φροντιστήριο αυτό θα του εξασφαλίσει την ίδια ή και καλύτερη εκμάθηση στην αγγλική γλώσσα και αφετέρου διότι το φροντιστήριο αυτό βρίσκεται στη … δηλ. σε αρκετή απόσταση από την κατοικία του ανηλίκου που βρίσκεται στο …. Περαιτέρω ο ανήλικος διαμένει με τη μητέρα του στο πιο πάνω μισθωμένο διαμέρισμα και επιβαρύνεται με την αναλογία του στο μίσθωμα και στις λειτουργικές δαπάνες της κατοικίας τους. Οι λοιπές δαπάνες του ανηλίκου, για τροφή, ένδυση, υπόδηση, ψυχαγωγία, αγορά σχολικών ειδών και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, είναι οι συνήθεις δαπάνες που απαιτούνται για ανήλικο τέκνο της ηλικίας του, των οποίων οι γονείς έχουν το ίδιο  κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο διαβίωσης με εκείνο των δικών του γονιών. Με βάση τα παραπάνω και τις διαμορφωθείσες οικονομικές δυνατότητες των διαδίκων στις οποίες θα πρέπει να προσαρμόζονται και τα έξοδα διατροφής του κοινού τέκνου τους, το ποσό που απαιτείται κατά μήνα  για  τη διατροφή του ανέρχεται σε 470 ευρώ στο οποίο περιλαμβάνονται και οι αποτιμητές σε χρήμα φροντίδες και περιποιήσεις της μητέρας προς το τέκνο της. Το ανωτέρω ποσό είναι ανάλογο με τις ανάγκες του όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες ζωής του και ανταποκρίνεται στα απαραίτητα έξοδα για τη διατροφή, ένδυση, συντήρηση, συμμετοχή στις λειτουργικές δαπάνες της οικίας, συμμετοχή στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη πέραν της καλυπτομένης από το ασφαλιστικό του ταμείο, εκπαίδευση και ψυχαγωγία του σε συνδυασμό και με τις οικονομικές δυνάμεις των γονέων του. Ο εναγόμενος υποχρεούται να καταβάλλει ως μηνιαία διατροφή ανάλογα με τις οικονομικές του δυνάμεις, σε συσχετισμό με τις οικονομικές δυνάμεις της μητέρας, συνεκτιμώντας όσα παραπάνω αποδείχθηκαν, το ποσό των 300 ευρώ. Το υπόλοιπο ποσό  που απαιτείται κατά μήνα για τη διατροφή του τέκνου βαρύνει την  μητέρα του και στο οποίο συνεισφέρει με τα εισοδήματά της και την παροχή στέγης, προσωπικής εργασίας και των φροντίδων της για την ανατροφή του. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την εκκαλουμένη απόφαση του επιδίκασε στο ανήλικο τέκνο των διαδίκων ως μηνιαία διατροφή το ποσό των 400 ευρώ, έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, γενομένων δεκτών των σχετικών λόγων έφεσης ως ουσιαστικά βάσιμων συνακόλουθα και της κρινόμενης έφεσης, ως ουσιαστικά βάσιμης και πρέπει, επομένως, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση, και, στη συνέχεια, το παρόν Δικαστήριο κρατήσει και δικάσει την αγωγή ως προς όλα τα πρωτοδίκως υποβληθέντα προς οριστική διάγνωση της διαφοράς ζητήματα, στα οποία συμπεριλαμβάνονται και οι κατωτέρω αναφερόμενες καταλυτικές της αγωγής ενστάσεις, τις οποίες ο εναγόμενος είχε προβάλει νόμιμα στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο και παραδεκτά επαναφέρει και στο παρόν Δικαστήριο, για την εξέταση της ουσιαστικής βασιμότητας των οποίων το παρόν Δικαστήριο, εξαφανίζοντας την πρωτόδικη απόφαση, καθίσταται αρμόδιο κατά τις διατάξεις των άρθρων 522, 535 και 536 παρ. 2 του ΚΠολΔ (ΕφΔωδ 181/2015 ΝΟΜΟΣ, ΕφΘρακ 321/2015 ΝΟΜΟΣ).

Ο εναγόμενος με τις πρωτόδικες προτάσεις του και με δήλωση της πληρεξούσιας δικηγόρου του στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου προέβαλε την στηριζόμενη στη διάταξη του άρθρου 1487 παρ. 2 του ΑΚ ένταση διακινδύνευσης της δικής του διατροφής με παραπομπή στην εναγόμενη ως υπόχρεη προς διατροφή του ανηλίκου, την ένσταση συνεισφοράς της εναγόμενης στη διατροφή του ανηλίκου και την ένσταση της μεταβολής των συνθηκών σε σχέση με αυτές που επικρατούσαν έως το Σεπτέμβριο του έτους 2011 οπότε άρχισε να καταβάλλει μικρότερη από την ήδη επιδικασθείσα διατροφή. Η ένσταση της διακινδύνευσης της δικής του διατροφής πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη, διότι με βάση τα ανωτέρω αποδειχθέντα εισοδήματα και περιουσιακά του στοιχεία ο εναγόμενος έχει τη δυνατότητα να καταβάλλει το πιο πάνω ποσό της διατροφής χωρίς να κινδυνεύει η δική του διατροφή, ενώ η ενάγουσα δεν μπορεί να επιβαρυνθεί με ολόκληρη τη διατροφή του κοινού τέκνου τους ενόψει και της υποχρέωσής της να συμμετέχει στη διατροφή και των δυο μικρότερων τέκνων της. Επίσης δοθέντος ότι με την αγωγή ζητείται μόνο η συνεισφορά του εναγομένου στη διατροφή του ανηλίκου, ο συσχετισμός  των οικονομικών δυνάμεων των δύο γονέων γίνεται από το Δικαστήριο αυτεπαγγέλτως και η προβαλλόμενη από τον εναγόμενο ένσταση συνεισφοράς της μητέρας στη διατροφή του ανηλίκου, εν προκειμένω αποτελεί αρνητικό ισχυρισμό, κατά τα αναφερθέντα στη νομική σκέψη, όπως αρνητικός ισχυρισμός, ως προς την οικονομική δυνατότητά του, αποτελεί και ο ισχυρισμός του ότι από το Σεπτέμβριο του έτους 2011 μειώθηκαν οι μηνιαίες απολαβές του από την εργασία του λόγω της οικονομικής κρίσης, διότι με την αγωγή ζητείται διατροφή για μεταγενέστερο χρονικό διάστημα από αυτό για το οποίο είχε διαταχθεί η καταβολή της διατροφής με την απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.

Πρέπει επομένως η αγωγή να γίνει εν μέρει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη και να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να καταβάλλει στην ενάγουσα ως διατροφή σε χρήμα για λογαριασμό του ανήλικου τέκνου τους ….. το ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ το πρώτο τριήμερο κάθε μήνα και για χρονικό διάστημα τριών ετών από την επίδοση της αγωγής με το νόμιμο τόκο από την επόμενη που κάθε επί μέρους ποσό είναι καταβλητέο έως την εξόφληση. Τα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας – εφεσίβλητης  και  για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, θα πρέπει κατόπιν σχετικού αιτήματός της, να επιβληθούν στον εκκαλούντα – εναγόμενο, ανάλογα με το βαθμό της ήττας του (άρθρα 106, 178 παρ. 1, 183, 191 παρ.2 ΚΠολΔ), σύμφωνα με όσα ορίζονται στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ κατ’ αντιμωλία των διαδίκων.

ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ’ ουσίαν την έφεση.

ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την υπ’ αριθμ. 3828/2017 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων με την ειδική διαδικασία των διαφορών που αφορούν διατροφή τέκνων.

ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση και δικάζει επί της από 15/12/2015 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………. αγωγής.

ΔΕΧΕΤΑΙ αυτή εν μέρει.

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον εναγόμενο να καταβάλλει στην ενάγουσα, ως ασκούσα την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου τους ….. εντός του πρώτου τριημέρου κάθε μήνα, ως διατροφή σε χρήμα, για λογαριασμό του ανηλίκου το ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ, για χρονικό διάστημα τριών (3) ετών από την επομένη της επίδοσης της αγωγής ημέρα, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση της πληρωμής κάθε μηνιαίας παροχής έως την εξόφληση.

ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ μέρος των δικαστικών εξόδων της εφεσίβλητης –ενάγουσας και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, σε βάρος του εκκαλούντος – εναγομένου και ορίζει το ύψος αυτών στο ποσό των τετρακοσίων πενήντα (450) ευρώ, στα οποία  περιλαμβάνεται και το ποσό που ο εναγόμενος έχει ήδη προκαταβάλει.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, την 24 Ιανουαρίου 2019.

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                          Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ