ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
2ο ΤΜΗΜΑ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός Απόφασης 427 /2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από το Δικαστή Ελευθέριο Γεωργίλη, Εφέτη, ο οποίος ορίστηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς και τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις ………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των:
Α. Εκκαλούντων: 1) ………. 2) ………., 3) …….. και 4…………, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσια δικηγόρο τους Γεωργία Θεοδωροπούλου.
Εφεσίβλητης: εταιρίας με την επωνυμία “…………..”, που έχει έδρα στην ….. (……….) και εκπροσωπείται νόμιμα, με Α.Φ.Μ. ………….., η οποία, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από το πινάκιο, δεν εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο.
Β. Εκκαλούσας: εταιρίας με την επωνυμία “…………..”, που έχει έδρα στην ……. (……) και εκπροσωπείται νόμιμα, με Α.Φ.Μ. …………, η οποία, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από το πινάκιο, δεν εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο.
Εφεσίβλητης: εταιρίας με την επωνυμία “……….”, που έχει έδρα στην . (……….) και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Νικόλαο Πολυχρονόπουλο, με δήλωση.
Οι ενάγοντες ζήτησαν να γίνει δεκτή η από 24.4.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……./2019 αγωγή, την οποία άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Εξάλλου, η εναγόμενη ζήτησε να γίνει δεκτή η από 28.5.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……../2019 προσεπίκληση – παρεμπίπτουσα αγωγή, την οποία άσκησε ενώπιον του ίδιου δικαστηρίου. Το τελευταίο, με την οριστική απόφασή του 3804/2020, απέρριψε τις αγωγές. Κατά της απόφασης αυτής, οι ενάγοντες άσκησαν την από 7.7.2021 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……/2021 έφεση και η παρεμπιπτόντως ενάγουσα άσκησε την από 12.7.2021 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……./2021 έφεση, οι οποίες προσδιορίστηκαν για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας. Οι εφέσεις, εκφωνήθηκαν με τη σειρά τους από το πινάκιο και συζητήθηκαν.
Κατά τη συζήτηση των εφέσεων, η πληρεξούσια δικηγόρος των εκκαλούντων στην υπό στοιχείο Α. έφεση, ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στις προτάσεις τους, ενώ ο πληρεξούσιος δικηγόρος της εφεσίβλητης στην υπό στοιχείο Β. έφεση, ύστερα από δήλωσή του, κατά τη διάταξη του άρθρου 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ., δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, αλλά προκατέθεσε προτάσεις.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η από 7.7.2021 – υπό στοιχείο Α. έφεση των εναγόντων και η από 12.7.2021 υπό στοιχείο Β. επικουρική έφεση της παρεμπιπτόντως ενάγουσας πρέπει να συνεκδικαστούν, διότι υπάγονται στην ίδια διαδικασία, είναι συναφείς μεταξύ τους, στρέφονται κατά της ίδιας εκκαλούμενης απόφασης και, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, διευκολύνεται και επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης (άρθρα 31 παρ. 1 και 246 του Κ.Πολ.Δ.).
ΙΙ. Εισάγεται προς συζήτηση η από 12.7.2021 επικουρική – υπό στοιχείο Β. έφεση της παρεμπιπτόντως ενάγουσας – ………., στρεφόμενη κατά της οριστικής απόφασης 3804/2020 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία και με την οποία απορρίφθηκε η από 28.5.2019 παρεμπίπτουσα αγωγή της κατά της δικονομικής εγγυήτριάς αυτής. Ωστόσο, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά του πινακίου, η εκκαλούσα δεν εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο. Εξάλλου, η συζήτηση της υπόθεσης επισπεύσθηκε από την εκκαλούσα, όπως προκύπτει από την από 5.8.2021 επισημείωση του δικαστικού επιμελητή στην περιφέρεια του Εφετείου Αθηνών ………… στο δικόγραφο της πιο πάνω έφεσής της, σύμφωνα με την οποία ακριβές αντίγραφο αυτής με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο, επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα στην εφεσίβλητη (άρθρα 126 παρ. 1 και 498 παρ. 1, 2 εδ. α´ του Κ.Πολ.Δ.). Επομένως, η εκκαλούσα αυτή πρέπει να δικαστεί ερήμην και κατά τη διάταξη του άρθρου 524 παρ. 3 του Κ.Πολ.Δ., να απορριφθεί η έφεσή της, κατ’ ουσίαν, αφού με την απουσία της τεκμαίρεται ότι παραιτείται από την έφεση και αποδέχεται την πρωτόδικη απόφαση (Α.Π. 476/2017 και Α.Π. 268/2016 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ»). Επιπλέον, πρέπει να ορισθεί παράβολο για την περίπτωση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας κατά της παρούσας από την ερημοδικαζόμενη εκκαλούσα (άρθρα 501, 502 παρ. 1 και 505 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.) και λόγω της ήττας της τελευταίας: α) να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του παραβόλου των εκατό (100) ευρώ, που κατέθεσε με το ηλεκτρονικό παράβολο . ……….. (άρθρο 495 §3Α. περ. β´ του Κ.Πολ.Δ.) και β) να καταδικαστεί στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της εφεσίβλητης, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, κατά παραδοχή του σχετικού νόμιμου αιτήματος της τελευταίας (άρθρα 176, 183 και 191 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.), όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό. Σημειωτέον ότι η εφεσίβλητη, η οποία είχε προσεπικληθεί κατά τη δίκη στον πρώτο βαθμό, προσήλθε χωρίς να ασκήσει παρέμβαση, περιορίστηκε δε, στην απόκρουση της σε βάρος της παρεμπίπτουσας αγωγής. Εξάλλου, η ίδια εφεσίβλητη, με το από 8.6.2022 έγγραφό της προς το Δικαστήριο τούτο, δήλωσε ότι παραιτείται από την εκδίκαση της ως άνω έφεσης, ώστε να θεωρηθεί ματαιωθείσα η συζήτησή της. Ωστόσο, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 308 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ., το δικαστήριο εκδίδει οριστική απόφαση, αν κρίνει πως η υπόθεση είναι ώριμη γι’ αυτό. Κατά το δεύτερο εδάφιο δε, της παραγράφου αυτής, του ίδιου άρθρου, το οποίο προστέθηκε με το άρθρο 18 του ν. 4842/13.10.2021, «Συμφωνία των διαδίκων για μη έκδοση απόφασης μετά τη συζήτηση δεν παράγει έννομες συνέπειες». Η τελευταία αυτή προσθήκη του εδ. β´ της παρ. 1 του άρθρου 308 του Κ.Πολ.Δ., ισχύει από 1.1.2022 (άρθρο 120 του ν. 4842/2021) και σύμφωνα με το άρθρο 116 παρ. 1 περ. β´ του ν. 4842/2021, εφαρμόζεται και στις εκκρεμείς υποθέσεις. Στην αιτιολογική έκθεση του ως άνω νόμου, ως προς την τροποποίηση του άρθρου αυτού, αναφέρεται ότι «Με την προσθήκη του δευτέρου εδαφίου στην παρ. 1 του άρθρου 308 του Κ.Πολ.Δ., συμφωνία των διαδίκων για ματαίωση της έκδοσης από το δικαστήριο απόφασης, μετά το πέρας της τελευταίας επ’ ακροατηρίου συνεδρίασης και πριν από την έκδοση της απόφασης, είναι ανίσχυρη και δεν συνεπάγεται έννομα αποτελέσματα. Με την προσθήκη αυτή, λύνεται το ζήτημα, εάν μπορεί με συμφωνία των διαδίκων μετά τη συζήτηση της υπόθεσης, να μην εκδοθεί απόφαση, το οποίο αμφισβητείται στη θεωρία και έχει προκαλέσει στο παρελθόν προβλήματα στη νομολογία, παρά το ότι στην πρακτική γινόταν δεκτή. Οι διάδικοι έχουν τη δυνατότητα να ματαιώσουν τη συζήτηση της υπόθεσης, κατ’ άρθρο 260 Κ.Πολ.Δ., με βάση την αρχή της διάθεσης, αλλά μετά τη συζήτηση της υπόθεσης, το δικαστήριο έχει λειτουργική αρμοδιότητα και υποχρέωση να εκδώσει απόφαση, ανεπίδεκτη της εξουσίας διάθεσης των διαδίκων». Κατόπιν τούτων, η ως άνω δήλωση της εφεσίβλητης στην υπό στοιχείο Β. έφεση είναι ανίσχυρη και δεν συνεπάγεται έννομα αποτελέσματα, το Δικαστήριο δε, εφόσον συζητήθηκε η υπόθεση, έχει λειτουργική αρμοδιότητα και υποχρέωση να εκδώσει απόφαση.
ΙΙΙ. Από την έκθεση επίδοσης …/21.7.2021 της δικαστικής επιμελήτριας στο Εφετείο Αθηνών με έδρα στο Πρωτοδικείο Αθηνών, …………, προκύπτει ότι ακριβές αντίγραφο της από 7.7.2021 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………../2021 έφεσης (υπό στοιχείο Α.) με πράξη ορισμού δικασίμου προς συζήτηση για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας, επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα στην εφεσίβλητη (άρθρα 122 παρ. 1, 123, 124, 126 παρ. 1 περ. γ, 127 παρ. 1, 139 και 143 του Κ.Πολ.Δ.). Η τελευταία όμως, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά του πινακίου, δεν ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο και κατά συνέπεια, πρέπει να δικαστεί ερήμην. Το Δικαστήριο ωστόσο, θα προχωρήσει στη συζήτηση της υπόθεσης, σαν να ήταν όλοι οι διάδικοι παρόντες (άρθρο 524 παρ. 4 εδ. α´ του Κ.Πολ.Δ.).
ΙV. Η από 7.7.2021 – υπό στοιχείο Α. έφεση των ηττηθέντων εναγόντων κατά της οριστικής απόφασης 3804/2020 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραι-ώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, με την τακτική διαδικασία και με την οποία απορρίφθηκε η από 24.4.2019 αγωγή τους, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 παρ. 1, 511, 513 παρ. 1 περ. α, 516 παρ. 1, 517 και 518 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.). Περαιτέρω, αρμοδίως φέρεται για συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 του Κ.Πολ.Δ.), ενώ έχει κατατεθεί το σχετικό παράβολο, κατ’ άρθρο 495 παρ. 3Α. περ. β´ του ίδιου Κώδικα. Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή (άρθρο 532 του Κ.Πολ.Δ.) και να ερευνηθεί περαιτέρω, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ.), κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, αφού για το παραδεκτό της συζήτησής της οι εκκαλούντες προσκομίζουν, κατ’ άρθρο 524 παρ. 4 εδ. γ´ του Κ.Πολ.Δ., τις προτάσεις της απολειπόμενης εφεσίβλητης, που κατατέθηκαν στην πρωτοβάθμια δί-κη, καθώς και τα πρακτικά αυτής. Σημειωτέον ότι οι εκκαλούντες στην έφεση αυτή (υπό στοιχείο Α), με το από 9.6.2022 έγγραφό τους προς το Δικαστήριο, δήλωσαν ότι δεν αντιλέγουν να θεωρηθεί η συζήτηση της έφεσής τους ματαιωμένη. Η δήλωση αυτή, η οποία έλαβε χώρα μετά τη συζήτηση της υπόθεσης, ανεξαρτήτως του ότι δε συνιστά παραίτηση από την έφεσή τους, είναι ανίσχυρη και δεν συνεπάγεται έννομα αποτελέσματα, αφού σύμφωνα και με όσα αναφέρονται στην πιο πάνω σκέψη, το Δικαστήριο, εφόσον συζητήθηκε η υπόθεση, έχει λειτουργική αρμοδιότητα και υποχρέωση να εκδώσει απόφαση.
V. Με την από 24.4.2019 αγωγή τους, ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου (Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς), οι ενάγοντες – ……………., ιστορούσαν ότι στις 19.2.2018 διερράγη ο κεντρικός αγωγός ύδρευσης της εναγομένης, που βρίσκεται έξω από την πόρτα του υπόγειου ορόφου πολυκατοικίας επί της . ……….., στο Πέραμα Αττικής. Ότι το ύψος του νερού στον χώρο αυτό, κυριότητας των δύο πρώτων (εναγόντων) κατά ποσοστό 50% εκάστου, έφτασε τα 45 εκατοστά και έγινε αντιληπτό από τον τρίτο – υιό τους, ο οποίος και ειδοποίησε την εναγόμενη για την αποκατάσταση της βλάβης. Ότι η ανωτέρω διαρροή του σωλήνα της τελευταίας οφείλεται στην παλαιότητά του και στην αμέλεια της, αφού όχι μόνο δεν τον συντήρησε, όπως όφειλε, αλλά ούτε τον αντικατέστησε με νέο. Ότι από την παράνομη αυτή και υπαίτια συμπεριφορά της, οι δύο πρώτοι υπέστησαν ζημία 2.230 ευρώ (από 50 ευρώ σε τρεις εργάτες για την άντληση των υδάτων και αποκατάσταση του δαπέδου, 150 ευρώ για τη μίσθωση δύο αντλιών, 100 ευρώ για τον καθαρισμό της υπάρχουσας μοκέτας από τη λάσπη, 1.500 ευρώ για την αγορά υλικών, για εργασία αφαίρεσης υγρασίας από τα τοιχώματα και για βαφή του χώρου, 250 ευρώ από την καταστροφή χαλιού, που χρησιμοποιήθηκε ως εμπόδιο για την εκτροπή των υδάτων και 80 ευρώ για την αποκατάσταση της λειτουργίας του ανελκυστήρα), καθώς και σημαντική ηθική βλάβη, για την αποκατάσταση της οποίας πρέπει να τους καταβάλει το ποσό των 30.000 ευρώ. Ότι ο τρίτος (ενάγων) και ο φίλος αυτού – τέταρτος (ενάγων), στους οποίους είχε παραχωρηθεί ο χώρος για την τοποθέτηση αντικειμένων της επαγγελματικής τους δραστηριότητας, ζημιώθηκαν ως προς την ειδικά αναφερόμενη αξία των περιγραφόμενων αντικειμένων, που καταστράφηκαν ολοσχερώς, ήτοι 9.755 ευρώ και 8.970 ευρώ αντίστοιχα, ενώ υπέστησαν και σημαντική ηθική βλάβη, για την αποκατάσταση της οποίας πρέπει να τους καταβληθεί από ποσό 20.000 ευρώ. Κατόπιν τούτων, ζήτησαν, μετά από παραδεκτό περιορισμό του καταψηφιστικού αιτήματος της αγωγής σε αναγνωριστικό με τις προτάσεις τους (άρθρο 223 Κ.Πολ.Δ.), να αναγνωριστεί ότι η εναγόμενη οφείλει να καταβάλει το ποσό των 32.230 ευρώ στους δύο πρώτους ενάγοντες (από 16.115 ευρώ στον καθένα), αυτό των 29.755 ευρώ στον τρίτο και το ποσό των 28.970 ευρώ στον τέταρτο ενάγοντα, με το νόμιμο τόκο. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο (Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά), δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων, με την εκκαλούμενη οριστική απόφασή του, έκρινε την αγωγή νόμιμη, ως στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 297, 299, 330, 334, 914, 922 και 932 του Α.Κ., 1 παρ. 1 και 7, 23 παρ. 4 του ν. 1068/1980, 68 και 70 του Κ.Πολ.Δ., αλλά την απέρριψε ως ουσιαστικά αβάσιμη. Ήδη, κατά της ως άνω απόφασης παραπονούνται οι ενάγοντες, με την υπό κρίση έφεσή τους, για τους διαλαμβανόμενους σ’ αυτήν λόγους, που ανάγονται σε πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν την εξαφάνισή της, ώστε να γίνει δεκτή η από 24.4.2019 αγωγή τους. Ωστόσο, το αίτημα του τρίτου εναγόμενου περί καταβολής των αιτούμενων ποσών για την καταστροφή των ακόλουθων αντικειμένων, ήτοι 500 ευρώ για υφάσματα που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή ξύλινων επίπλων, 800 ευρώ για «διάφορα είδη οικιακής χρήσης, τα οποία λόγω του πολυπληθούς του χαρακτήρα τους και της μικρής διαστάσεώς τους δεν είναι δυνατόν να αναφερθούν λεπτομερώς» και 200 ευρώ για διακοσμητικά αντικείμενα, είναι αόριστα, αφού, ως προς τα δύο τελευταία αιτούμενα ποσά, δεν προσδιορίζονται καν τα αντικείμενα που καταστράφηκαν, κατά το δε, πρώτο, δεν προσδιορίζονται ειδικότερα (όπως διαστάσεις, είδος), ώστε να μπορέσει το Δικαστήριο εκτιμώντας την αξία τους, να θέσει τα σχετικά θέματα απόδειξης. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, το οποίο έκρινε ορισμένη την αγωγή, ως προς τα τελευταία αιτήματα αυτά, έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου και πρέπει το Δικαστήριο τούτο, αυτεπάγγελτα, αφού κάνει δεκτή την έφεση, να εξαφανίσει την εκκαλούμενη απόφαση 3804/2020 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, να κρατήσει και να δικάσει την αγωγή ως προς αυτά (άρθρο 535 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ.) και, ύστερα από αυτεπάγγελτη έρευνα, να τα απορρίψει ως αόριστα. Σημειωτέον ότι το Δικαστήριο έχει την εξουσία προς τούτο, λόγω του, κατ’ άρθρο 522 Κ.Πολ.Δ., μεταβιβαστικού αποτελέσματος της έφεσης να ερευνήσει αυτεπάγγελτα την αοριστία της αγωγής, διότι την πρωτόδικη απόφαση είχε εκκαλέσει η ενάγουσα, παραπονούμενη για την κατ’ ουσία απόρριψη αυτής. Εξάλλου, δεν μπορούν να αντικατασταθούν οι αιτιολογίες, κατ’ άρθρο 534 του ίδιου Κώδικα, διότι οι συνέπειες από την απόρριψη της αγωγής για το λόγο αυτό είναι διαφορετικές (Α.Π. 140/2019, Α.Π. 1631/2017, Α.Π. 769/2017, Α.Π. 1344/2015 και Α.Π. 356/2013 όλες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ” και Σ. Σαμουήλ, Η έφεση, έκδοση ΣΤ´ 2009, παρ. 855, σελ. 346 – 347). Αντίθετα, κατά τα λοιπά, εκτίθενται τα πραγματικά περιστατικά που θεμελιώνουν την εκ μέρους της εφεσίβλητης τέλεση της αδικοπραξίας και ειδικά το ζημιογόνο γεγονός, η θραύση δηλαδή του κεντρικού αγωγού της, η υπαίτια παράνομη παράλειψή της να επιδείξει, ως όφειλε, δια των προστηθέντων υπαλλήλων της, ιδιαίτερη προσοχή και επιμέλεια κατά τη συντήρηση του δικτύου της, παρότι γνώριζε, ότι το δίκτυο ύδρευσης της περιοχής ήταν πεπαλαιωμένο, την πρόκληση της αναφερόμενης ζημίας, που τελεί σε αιτιώδη σύνδεσμο με την παράνομη παράλειψή της (εφεσίβλητης) να προβεί στις παραπάνω ενέργειες, που επιβάλλονται από την καλή πίστη και ιδίως, από τη γενική υποχρέωση πρόνοιας και προστασίας των έννομων αγαθών των άλλων και τέλος, καθορίζεται το ποσό, ως προς την κάθε αιτία.
VΙ. Από τις διατάξεις των άρθρων 106, 335, 338 έως 340 και 346 του Κ.Πολ.Δ. προκύπτει ότι το δικαστήριο, προκειμένου να σχηματίσει τη δικανική του πεποίθηση περί της αλήθειας ή μη των πραγματικών ισχυρισμών των διαδίκων, που ασκούν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης, οφείλει να λαμβάνει υπόψη του όλα τα αποδεικτικά μέσα (αλλά και μόνον εκείνα) τα οποία νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι. Εξάλλου, κατά την αληθινή έννοια της διάταξης του άρθρου 559 αρ. 11 περ. β´ του Κ.Πολ.Δ., που προκύπτει και από το συνδυασμό της προς τις διατάξεις των άρθρων 106, 237 εδ. α´ στοιχ. β´, 346 και 453 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα, η πρώτη από τις οποίες εισάγει το συζητητικό σύστημα στη διαγνωστική δίκη, δηλαδή της ενεργείας του δικαστηρίου κατόπιν πρωτοβουλίας των διαδίκων, ως αποδείξεις που δεν προσκομίσθηκαν, νοούνται και εκείνες των οποίων δεν έγινε σαφής και ορισμένη επίκληση με τις προτάσεις του διαδίκου που τις προσκόμισε. Σαφής και ορισμένη είναι η επίκληση εγγράφου όταν είναι ειδική και από αυτήν προκύπτει η ταυτότητά του. Μπορεί δε η επίκληση αυτή να γίνει, είτε με τις προτάσεις της συζήτησης, μετά την οποία εκδόθηκε η απόφαση, είτε με αναφορά δια των προτάσεων αυτών σε συγκεκριμένο μέρος των προσκομιζόμενων προτάσεων προηγούμενης συζήτησης, όπου γίνεται σαφής και ορισμένη επίκληση του εγγράφου, κατ’ ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 240 του Κ.Πολ.Δ. Η τελευταία αυτή διάταξη, αναφέρεται βέβαια στον τρόπο επαναφοράς των «ισχυρισμών», έχει όμως, εφαρμογή και για την επίκληση αποδεικτικών μέσων, λόγω της ταυτότητας του νομικού λόγου (Ολ.Α.Π. 23/2008 και Α.Π. 522/2019 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ»). Η ανωτέρω υποχρέωση επίκλησης των προσκομιζόμενων εγγράφων δεν επιβάλλει ούτε στον διάδικο, που επικαλείται τα αποδεικτικά έγγραφα, να αναφέρει την ημεροχρονολογία καθενός ή τον τυχόν υπάρχοντα αριθμό πρωτοκόλλου αυτών ή άλλο μερικότερο στοιχείο για την εξειδίκευσή του, ούτε στο δικαστήριο, προκειμένου να αιτιολογήσει την απόφασή του, να αναφέρει σ’ αυτήν τέτοια στοιχεία κάθε αποδεικτικού εγγράφου, αρκεί να μην γεννάται αμφιβολία ως προς την ταυτότητα του επικαλούμενου και προσκομιζόμενου εγγράφου και ότι τούτο πράγματι προσκομίσθηκε νόμιμα (Α.Π. 179/2019 και Α.Π. 1261/2018 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ»). Τέλος, το δικαστήριο της ουσίας οφείλει να ερευνήσει αυτεπαγγέλτως, εάν, για τα προσκομιζόμενα από διάδικο έγγραφα, έγινε νόμιμη επίκληση στις προτάσεις του (Α.Π. 511/2016 Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ», Α.Π. 826/2015 Νο.Β. 2015, σελ. 2263 και Α.Π. 1058/2011 Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ»).
VΙΙ. Στην προκείμενη περίπτωση, από την εκτίμηση των ένορκων βεβαιώσεων …………./13.9.2019, που δόθηκαν ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιώς, οι οποίες προσκομίζονται με επίκληση από τους εκκαλούντες – ενάγοντες, ύστερα από νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευση της εφεσίβλητης – εναγόμενης, κατ’ άρθρο 422 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ., όπως προκύπτει από την έκθεση επίδοσης …………..΄/9.9.2019 του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Πειραιώς …………, από την επισκόπηση των προσκομιζόμενων φωτογραφιών, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 παρ. 1γ΄, 448 παρ. 2 και 457 παρ. 4 του Κ.Πολ.Δ.), καθώς και από όλα ανεξαιρέτως τα επικαλούμενα και προσκομιζόμενα νόμιμα από τους διαδίκους έγγραφα (τα σχετικά που αναφέρονται στις προτάσεις των εκκαλούντων με αριθμό 1.8, ως στοιχεία ληφθέντα από το διαδίκτυο, στα οποία αναγράφονται οι αγοραίες αξίες των καταστραφέντων, δεν λαμβάνονται υπόψη διότι, σύμφωνα και με όσα αναφέρονται στη μείζονα σκέψη, δεν γίνεται νόμιμη επίκλησή τους, αφού αυτή δεν είναι ειδική και από αυτήν δεν προκύπτει η ταυτότητά τους, με αποτέλεσμα να γεννάται αμφιβολία ως προς ποια ήταν τούτα και αν πράγματι προσκομίσθηκαν νόμιμα), τα οποία το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη του, για άμεση ή έμμεση απόδειξη, για μερικά από τα οποία γίνεται ειδική αναφορά κατωτέρω, χωρίς, όμως, να έχει παραληφθεί κανένα για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς (Α.Π. 1045/2017 και Α.Π. 386/2015 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι δύο πρώτοι εκκαλούντες έχουν την κυριότητα από ποσοστό 50%, αποθήκης με στοιχεία Ρ1, επιφάνειας 10 τ.μ., που βρίσκεται στον υπόγειο όροφο πολυκατοικίας επί της …………., στο Πέραμα Αττικής, με ΚΑΕΚ …………, την οποία απέκτησαν με το συμβόλαιο ……../2001 της συμβολαιογράφου Πειραιώς ………….., που μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών (τ. …., αρ. …..). Πρωινές ώρες της 19.2.2018 ο τρίτος εκκαλών, υιός των δύο πρώτων εκκαλούντων, κατέβηκε στο υπόγειο της ως άνω πολυκατοικίας, όπου διαμένει, για να μεταβεί στην εργασία του και διαπίστωσε ότι αυτό (υπόγειο) είχε πλημμυρίσει, εξαιτίας θραύσης κεντρικού αγωγού της εφεσίβλητης, που διερχόταν υπόγεια κάτω από την πόρτα του γκαράζ της πολυκατοικίας. Αποτέλεσμα ήταν η διαρροή μεγάλων ποσοτήτων υδάτων, που μαζί με λάσπη εισήλθαν και στον υπόγειο χώρο της πολυκατοικίας, επιφάνειας 250 τ.μ. περίπου και κατ’ επέκταση και στην υπόγεια αποθήκη των δύο πρώτων εκκαλούντων, έφθασαν δε, σε ύψος τα 25 περίπου εκατοστά. Ως πρωταρχικό, γενεσιουργό και αποκλειστικό αίτιο της θραύσης του κεντρικού αγωγού της …., αποκλειόμενης της περίπτωσης τυχαίου και απρόβλεπτου γεγονότος, ήταν η φυσική φθορά του αγωγού, ο οποίος ήταν παλαιός, όπως ανέφερε και η εφεσίβλητη στις προτάσεις της ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου. Υπαίτια για την πρόκληση της ζημίας που προκλήθηκε στους εκκαλούντες, είναι η εφεσίβλητη εταιρεία …………, η οποία, έχοντας αυξημένη νομική υποχρέωση, ως επιχείρηση κοινωφελούς υπηρεσίας, δεν μερίμνησε για την εύρυθμη λειτουργία και την καλή κατάσταση του δικτύου ύδρευσης, που βρίσκεται στη σφαίρα ευθύνης της. Ειδικότερα, αν και γνώριζε ότι ο συγκεκριμένος αγωγός ύδρευσης, που αποτελεί και κεντρικό αγωγό ύδρευσης στην περιοχή, ήταν πεπαλαιωμένος, με συνέπεια κατά τους κανόνες της επιστήμης, με τη συνεχή χρήση, λόγω της διάβρωσης, να μεγαλώνει η εσωτερική του διάμετρος και άρα, να υφίσταται μείωση του υλικού, επιπλέον δε, να αλλάζει η χημική σύστασή του, λόγω της συνεχούς επαφής με το νερό και να προκαλείται σκουριά και οξείδωση, πράγμα που επιτείνει τη διάβρωση του υλικού και την περαιτέρω πιθανή θραύση του, δεν μερίμνησε για την αντικατάστασή του ή την ενίσχυσή του και γενικά τη συντήρησή του, κατά τέτοιο τρόπο ώστε να αποφευχθεί τυχόν διάβρωσή του και συνακόλουθα, η πιθανή θραύση αυτού. Αντίθετα, αν και γνώριζε τα ανωτέρω, δεν προέβαινε στις ενδεδειγμένες εργασίες συντήρησης ή ενίσχυσης ή αντικατάστασής του, ώστε να προλαμβάνει την εκδήλωση ζημιογόνων γεγονότων, όπως η θραύση του αγωγού, αλλά, όπως και η ίδια συνομολόγησε, αρκέστηκε στην εκ των υστέρων επέμβαση προς αποκατάσταση της ήδη προκληθείσας βλάβης. Τούτο, όμως, δεν αίρει την ευθύνη της, όπως εσφαλμένα διατείνεται, αλλά αντίθετα, θεμελιώνει ακριβώς την δια παράλειψης ευθύνη της σε σχέση με την έναντι του κοινωνικού συνόλου υποχρέωσή της για την πλήρη εποπτεία της ασφαλούς λειτουργίας του δικτύου της, δεδομένου, ότι αυτή ανάγεται κατ’ αποκλειστικότητα, στη δική της σφαίρα ευθύνης. Επίσης, απορριπτέος ως αβάσιμος είναι και ο ισχυρισμός της, σύμφωνα με τον οποίο δεν υπέχει (η εφεσίβλητη) καμία ευθύνη για την επέλευση του ζημιογόνου γεγονότος, για το λόγο ότι η οποιαδήποτε τακτική συντήρηση του δικτύου της δεν είναι εφικτή, διότι αυτό είναι υπόγειο και ως εκ τούτου, μη ορατό δια γυμνού οφθαλμού, γεγονός, που συνεπάγεται, ότι αυτή επεμβαίνει με σκοπό την αντικατάσταση ή επισκευή των βλαβέντων μερών, μόνο, όταν έχουν ήδη, εκδηλωθεί στο δίκτυό της οι ζημίες. Και τούτο, διότι, η εφεσίβλητη είναι υπεύθυνη και επιφορτισμένη, ως πάροχος υπηρεσιών κοινής ωφελείας, δια του προστηθέντος επιστημονικού και εργατοτεχνικού προσωπικού της, να επιδεικνύει μέριμνα για την καλή κατάσταση του δικτύου της και ως εκ τούτου οφείλει, λαμβάνοντας υπόψη το έτος κατασκευής και εγκατάστασης των αγωγών του δικτύου της, το είδος και την ανθεκτικότητα του υλικού κατασκευής τους, τη δυνατότητα και την έκταση χρήσης τους (όπως οικιστική περιοχή με εκτεταμένες ανάγκες χρήσης νερού κλπ.), τα ιδιαίτερα γεωλογικά γνωρίσματα του εδάφους, από όπου διέρχονται, καθώς και την επιβάρυνση, που δέχονται από ότι διαδραματίζεται στην υπερκείμενη επιφάνεια τους (π.χ. ενδεικτικά πεζοδρόμιο, δρόμος με μεγάλη κυκλοφοριακή κίνηση κλπ.), να προβαίνει στις ενδεδειγμένες εργασίες συντήρησης, ενίσχυσης ή αντικατάστασής τους, ώστε να δύναται να προλαμβάνει την εκδήλωση ζημιογόνων γεγονότων, μεταξύ των οποίων και η διάρρηξη των σωληνώσεών και ακολούθως, η πρόκληση πλημμυρών στα όμορα ακίνητα. Εξάλλου, δεν αποδείχθηκε η ύπαρξη εξωτερικού παράγοντα, που θα μπορούσε να οδηγήσει στη θραύση του εν λόγω αγωγού, αφού από κανένα στοιχείο δεν προέκυψε τέτοιος παράγων, που να συνέβαλε στην προκειμένη περίπτωση, στην επέλευση της ζημίας, ή η επενέργεια τυχαίου περιστατικού και αποδόθηκε το συμβάν στην παλαιότητα του δικτύου σε σχέση με την επιβαρυμένη για τις δυνατότητές του χρήση (σχετ. και Εφ.Αθ. 1002/2018 Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ»). Άλλωστε και η ίδια η εφεσίβλητη με το έγγραφό της 21130/5.10.2018 αποφαινόμενη ότι η αποζημίωση που πρέπει να καταβληθεί στον τέταρτο εκκαλούντα ανέρχεται στο ποσό των 50 ευρώ, ουσιαστικά αποδέχθηκε και την υπαιτιότητά της, αφού προϋπόθεση της καταβολής αποζημίωσης είναι η ύπαρξη υπαιτιότητας. Επιπλέον, απέστειλε (η εφεσίβλητη) και προς την ασφαλιστική της εταιρία την καταγραφή του συμβάντος, στο οποίο το περιστατικό αναφέρεται ως διαρροή από αγωγό παροχής ύδατος, λόγω παλαιότητας. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που με την εκκαλούμενη απόφαση έκρινε ότι δεν υπήρξε υπαιτιότητα της εφεσίβλητης ως προς τη θραύση του αγωγού της, εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις και πρέπει να γίνει δεκτός ο σχετικός λόγος της έφεσης ως ουσιαστικά βάσιμος. Εξάλλου, από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι για την αποκατάσταση της ιδιοκτησίας των δύο πρώτων εκκαλούντων απαιτήθηκε δαπάνη ποσού 600 ευρώ για την τοπική αποκατάσταση επιχρισμάτων και χρωματισμών εσωτερικής τοιχοποιίας και ποσού 237,50 ευρώ για την αντικατάσταση κατακόρυφης γυψοσανίδας, η οποία είχε κατασκευαστεί προ πενταετίας. Τέλος, απαιτήθηκε δαπάνη ποσού 50 ευρώ για τον καθαρισμό μοκέτας επιφάνειας 50 τ.μ. περίπου και ποσό 80 ευρώ για την επισκευή της ηλεκτρικής εγκατάστασης του υδραυλικού ανελκυστήρα της πολυκατοικίας, στο εσωτερικό του φρεατίου του, ήτοι συνολικά ποσό 967,50 ευρώ. Τα ανωτέρω ποσά αναφέρονται στην από τεχνική έκθεση του Μηχανολόγου Μηχανικού ………, με ημερομηνία 15.3.2018, που συντάθηκε για την εταιρεία ……….., κατ’ εντολή της ασφαλιστικής εταιρίας ………….. για λογαριασμό της εφεσίβλητης. Άλλα ποσά δεν αποδείχθηκε ότι δαπάνησαν οι εκκαλούντες αυτοί, αφού δεν ανταποκρίθηκαν στο βάρος απόδειξης των σχετικών αιτημάτων τους. Σημειωτέον ότι δεν επικαλούνται, ούτε προσκομίζουν αποδείξεις για τα υπόλοιπα κονδύλια που ζητούν με την αγωγή τους, αν και γνώριζαν ότι θα απαιτηθούν τέτοιες, λόγω της υποβολής σχετικού αιτήματός τους προς την εφεσίβλητη, αλλά και την άσκησης της αγωγής τους. Επιπλέον, οι μάρτυρες που κατέθεσαν στις προσκομιζόμενες ένορκες βεβαιώσεις – εργαζόμενοι στην επιχείρηση του τρίτου εκκαλούντος, δεν αναφέρουν ότι έλαβαν το ποσό των 50 ευρώ ο καθένας, όπως αναφέρεται στην αγωγή, με αποτέλεσμα να μην αποδειχθεί ότι έλαβαν τέτοιο ποσό. Σημειωτέον ότι η αναφορά στις τρεις τελευταίες σειρές των ίδιων ενόρκων βεβαιώσεων από τους μάρτυρες αυτούς της ίδιας πρότασης «δηλώνω ότι έχω διαβάσει το δικόγραφο της αγωγής που άσκησαν οι ….., και επιβεβαιώνω, ότι πρέπει να πάρουν από την ……….. τα ποσά που αναφέρονται σ’ αυτήν και από τις αιτίες που λεπτομερώς αναφέρονται σ’ αυτήν», δεν αρκεί για την απόδειξη των λοιπών αγωγικών ισχυρισμών των δύο πρώτων εκκαλούντων, με αποτέλεσμα να μην ανταποκρίνονται στο βάρος απόδειξης, που φέρουν. Εξάλλου, οι τρίτος και τέταρτος εκκαλών είχαν τοποθετήσει, κατόπιν άδειας των δύο πρώτων εκκαλούντων, στην ως άνω υπόγεια αποθήκη, τα παρακάτω αντικείμενα, που λόγω της εισροής των υδάτων από τη διαρροή του αγωγού ύδατος της εφεσίβλητης, υπέστησαν τις ακόλουθες ζημίες: ο τέταρτος εκκαλών για τη φθορά: 1) δύο ηχείων μάρκας SOYNDCRAFT / SPIRIT – ABSOLUTE 2, που είχαν αγοραστεί προ 2ετίας, αξίας 600 ευρώ, 2) ενισχυτή ήχου στερεοφωνικού συγκροτήματος μάρκας NAD – 3020 100W, που είχε αγοραστεί προ 10ετίας, αξίας 80 ευρώ, 3) πικάπ για δίσκους βινυλίου μάρκας PIONEER, που είχε αγοραστεί που 40ετίας, αξίας 50 ευρώ, 4) τεσσάρων ηχείων μάρκας PACIFIC, που είχαν αγοραστεί προ 5ετίας, αξίας 400 ευρώ, 5) ηχείου με εσωτερικό ενισχυτή και ξύλινο πλαίσιο, που είχε αγοραστεί προ 5ετίας, αξίας 400 ευρώ, 6) 250 μ. ηλεκτρικά καλώδια ηλεκτρικών συστημάτων, που είχαν αγοραστεί προ λίγων μηνών, αξίας 1.350 ευρώ, 7) δύο ηχεία μάρκας RCF EVOX 8, με εσωτερικό ενισχυτή, 1400W έκαστο, που είχαν αγοραστεί προ λίγων μηνών, αξίας 1.890 ευρώ, 8) δύο υφασμάτινες θήκες για ηχεία μάρκας RCF EVOX 8, που είχαν αγοραστεί προ λίγων μηνών, αξίας 144 ευρώ και 9) ηλεκτρική κονσόλα ρύθμισης ήχου μάρκας SOUNDCRAFT UI16, ηλεκτρικού ενισχυτή ακουστικών ήχου, μάρκας SAMSON S και πλαίσιο στήριξης ηλεκτρικής κονσόλας και ενισχυτή ήχου, μάρκας THNON RACK 5U που είχαν αγοραστεί προ λίγων Μηνών, αξίας 531 ευρώ, ήτοι συνολικά ποσό 5.445 ευρώ. Εξάλλου, ο τρίτος εκκαλών υπέστη τις παρακάτω ζημίες στα εξής αντικείμενα: 1) αρμόνιο μάρκας KORG – PA 50, που είχε αγοραστεί προ 5ετίας, αξίας 400 ευρώ, 2) φωτορυθμικό μάρκας MULTIPHASE 410, που είχε αγοραστεί προ 20ετίας,αξίας 70 ευρώ, 3) κεντρική μονάδα υπολογιστή, που είχε αγοραστεί προ 2ετίας, αξίας 150 ευρώ, 4) θεατρικό προβολέα ισχύος 300W, που είχε αγοραστεί προ 3ετίας, αξίας 60 ευρώ, 5) τρεις υφασμάτινες θήκες ηλεκτρικών οργάνων, που είχαν αγοραστεί προ 3ετίας, αξίας 240 ευρώ, 6) ένα ηλεκτρικό πιάνο μάρκας KRUSWEIL PC3X, που είχε αγοραστεί προ 9ετίας, αξίας 700 ευρώ (ως προς το όργανο αυτό μπορεί να προσκομίζεται η χειρόγραφη βεβαίωση του ……………, όπου αναγράφεται πως το πώλησε στον εκκαλούντα αυτόν στις 2.6.2009, αντί ποσού 2.200 ευρώ, ωστόσο, εκτός του ότι η αξία αφορά στο έτος 2009, ήτοι προ εννέα ετών, στο επισυναπτόμενο τιμολόγιο, έχει αποκρυβεί το ποσό που δαπανήθηκε για την αγορά του), 7) μεταφορά και επισκευή ξύλινου μπουφέ διαστάσεων 2μΧ1,5μ., που είχε αγοραστεί προ 5ετίας και κόστισε 300 ευρώ, 8) επισκευή ξύλινου κομοδίνου, που είχε αγοραστεί προ 5ετίας και κόστισε 50 ευρώ, 9) μονό στρώμα και διπλό στρώμα κρεβατιών, μάρκας MEDIA STROM που είχαν αγοραστεί προ 5ετίας, αξίας 200 και 300 ευρώ αντίστοιχα, 10) ηλεκτρικό θερμαντικό σώμα λαδιού, μάρκας DELONGHI, με 8 φέτες, σε μέτρια κατάσταση, που είχε αγοραστεί προ 3ετίας, αξίας 30 ευρώ, 11) καθαρισμό 4 σκαμπώ, που είχαν αγοραστεί προ 2ετίας και κόστισε 60 ευρώ, 12) καθαρισμό μεταλλικής βάσης καρέκλας γραφείου, που είχε αγοραστεί προ 2ετίας και κόστισε 15 ευρώ, 13) τέσσερις λαμπτήρες φωτιστικών σωμάτων τύπου spot και δύο μετασχηματιστών για προβολείς αλογόνου, που είχαν αγοραστεί προ ενός έτους, αξίας 25 ευρώ, 14) έπιπλο από μελαμίνη, τύπου ραφιέρα, διαστάσεων 1,5μ. Χ 1μ., που είχε αγοραστεί προ ενός έτους, αξίας 100 ευρώ,15) καθαρισμός ηλεκτρικών καλωδίων, μήκους 100 μ., που είχαν αγοραστεί προ 5ετίας και κόστισε 30 ευρώ,16) συρταριέρα από μελαμίνη, που είχε αγοραστεί προ 2ετίας, αξίας 40 ευρώ, 16) μεταφορά και επισκευή τριών ξύλινων βιβλιοθηκών, διαστάσεων 2μ. Χ 1,2 εκάστη, που είχαν αγοραστεί προ 10ετίας και κόστισαν 300 ευρώ και 17) δύο προβολείς αλογόνου, που είχαν αγοραστεί προ 2ετίας, αξίας 200 ευρώ, ήτοι συνολικά 3.270 ευρώ. Επιπλέον, λόγω της φθοράς της υπόγειας αποθήκης των δύο πρώτων εκκαλούντων και της βλάβης των ανωτέρω αντικειμένων των λοιπών εκκαλούντων, αυτοί υπέστησαν σημαντική ηθική βλάβη. Λαμβανομένων δε υπόψη των εν γένει συνθηκών τέλεσης της πράξης της εφεσίβλητης, του είδους και της βαρύτητας αυτής, της βλάβης των παθόντων και της διάρκειάς της, του ψυχικού άλγους που τους προκλήθηκε και της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των διαδίκων αυτών, όπως τα στοιχεία τούτα προαναφέρθηκαν και εκτιμώνται βάσει των κανόνων της κοινής πείρας και λογικής, το Δικαστήριο κρίνει ότι δικαιούνται ως χρηματική ικανοποίηση, το ποσό των 200 ευρώ καθένας από τους δύο πρώτους ενάγοντες και αυτό των 300 ευρώ καθένας από τους τρίτο και τέταρτο ενάγοντες, ποσά τα οποία κρίνονται εύλογα μετά τη στάθμιση των κατά νόμο στοιχείων (άρθρο 932 του Α.Κ.), σύμφωνα και με την αρχή της αναλογικότητας (Ολ.Α.Π. 10/2017 και Ολ.Α.Π. 9/2015 αμφότερες στην ιστοσελίδα του Αρείου Πάγου).
VΙΙΙ. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή η έφεση και ως ουσιαστικά βάσιμη, να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση ως προς την από 24.4.2019 αγωγή, να κρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο και αφού ερευνηθεί αυτή η αγωγή, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη και να αναγνωριστεί ότι η εναγόμενη οφείλει να καταβάλει σε καθένα από τους δύο πρώτους ενάγοντες από το ποσό των 683,75 ευρώ, στον τρίτο ενάγοντα αυτό των 3.570 και στον τέταρτο ενάγοντα το ποσό των 5.745 ευρώ, τα ποσά δε αυτά, με το νόμιμο τόκο από την επομένης της επίδοσής της (αγωγής). Επίσης, πρέπει να διαταχθεί η απόδοση στον πρώτο εκκαλούντα του παραβόλου των εκατό (100) ευρώ, που κατατέθηκε με το ηλεκτρονικό παράβολο …………… (άρθρο 495 παρ. 3Α. περ. β´ του Κ.Πολ.Δ.), να ορισθεί παράβολο για την περίπτωση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας κατά της παρούσας από την ερημοδικαζόμενη εφεσίβλητη (άρθρα 501, 502 παρ.1 και 505 παρ.2 του Κ.Πολ.Δ.) και να καταδικαστεί η τελευταία, ανάλογα με την έκταση της ήττας της, στην πληρωμή μέρους των δικαστικών εξόδων των εκκαλούντων και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, κατά παραδοχή του σχετικού νόμιμου αιτήματος τους (άρθρα 69 παρ. 1, 68 παρ. 1, 63 παρ. 1 i περ. α του ν. 4194/2013, 176, 183 και 191 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.), όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει την από 7.7.2021 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………./2021 – υπό στοιχείο Α. έφεση και την από 12.7.2021 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………/2021 – υπό στοιχείο Β. έφεση, ερήμην της εφεσίβλητης στην πρώτη και εκκαλούσας στη δεύτερη – εταιρίας με την επωνυμία ……….
Ορίζει το παράβολο στο ποσό των διακοσίων πενήντα (250) ευρώ, για την περίπτωση άσκησης από την εφεσίβλητη – εκκαλούσα, ανακοπής ερημοδικίας, κατά της απόφασης αυτής.
Απορρίπτει την υπό στοιχείο Β. από 12.7.2021 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………./2021 επικουρική έφεση της εταιρίας με την επωνυμία ……………, κατά της οριστικής απόφασης 3804/2020 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Διατάσσει την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του κατατεθέντος από την εκκαλούσα αυτή παραβόλου, που αναφέρεται στο σκεπτικό.
Καταδικάζει την εκκαλούσα εταιρία με την επωνυμία «……………» στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της εφεσίβλητης εταιρίας με την επωνυμία “…………….”, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, τα οποία καθορίζει στο ποσό των τετρακοσίων (400) ευρώ.
Δέχεται τυπικά και κατ’ ουσία την υπό στοιχείο Α. από 7.7.2021 έφεση.
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη απόφαση 3804/2020 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, ως προς την από 24.4.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………./2019 αγωγή.
Κρατεί την υπόθεση και δικάζει αυτήν (από 24.4.2019 αγωγή).
Δέχεται εν μέρει αυτήν.
Αναγνωρίζει ότι η εναγόμενη εταιρία με την επωνυμία «…………..» οφείλει να καταβάλει σε καθένα από τους δύο πρώτους ενάγοντες …………….. από το ποσό των εξακοσίων ογδόντα τριών ευρώ και εβδομήντα πέντε (683,75) λεπτών, στον τρίτο ενάγοντα ………….. το ποσό των τριών χιλιάδων πεντακοσίων εβδομήντα (3.570) ευρώ και στον τέταρτο ενάγοντα ……….. το ποσό των πέντε χιλιάδων εφτακοσίων σαράντα πέντε (5.745) ευρώ, με το νόμιμο τόκο (για όλα τα ποσά αυτά) από την επομένη της επίδοσης της αγωγής.
Διατάσσει την επιστροφή στον πρώτο εκκαλούντα, του κατατεθέντος από αυτόν παραβόλου των εκατό (100) ευρώ, που αναφέρεται στο σκεπτικό. Και
Καταδικάζει την ανωτέρω εναγόμενη – εφεσίβλητη στην πληρωμή μέρους της δικαστικής δαπάνης των εναγόντων – εκκαλούντων και για τους δύο βαθ-μούς δικαιοδοσίας, την οποία καθορίζει στο ποσό των πεντακοσίων πενήντα (550) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στις 12 Ιουλίου 2021, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ