ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ (Τμήμα 3ο)
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ (εργατικών) ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός απόφασης 661/2022
ΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τους Δικαστές, Αναστάσιο Αναστασίου, Προεδρεύοντα Εφέτη, αρχαιότερο Δικαστή του 3ου Τμήματος και κωλυομένης της Προέδρου Εφετών του 4ου Τμήματος του Δικαστηρίου, Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, Εμμανουηλία-Αλεξάνδρα Κεχαγιά, Εφέτη-Εισηγήτρια και από τη Γραμματέα, Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στον Πειραιά στις …………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Της εκκαλούσας-καλούσας, εδρεύουσας στον Πειραιά (……………) ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΜΕΝΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΙΑ Α.Ε» και τον διακριτικό τίτλο «ΟΛΠ ΑΕ», νομίμως εκπροσωπούμενης, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας δικηγόρου της, Ελένης Ζησοπούλου, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 § 2 του ΚΠολΔ.
Των εφεσιβλήτων-καθ’ ών η κλήση : 1) ………. 2) ………… οι οποίοι δεν εκπροσωπήθηκαν από πληρεξούσιο δικηγόρο.
Οι ενάγοντες ζήτησαν να γίνει δεκτή η από 22-9-2006 (υπ’ αριθμ. εκθ. καταθ. ……../22-9-2006) αγωγή τους, την οποία άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Επί της αγωγής εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 5541/2007 οριστική απόφαση του ανωτέρω Δικαστηρίου, με την οποία έγινε αυτή εν μέρει δεκτή.
Οι ενάγοντες με την από 26-11-2007 και η εναγομένη με την από 14-12-2007 (με αύξ. αριθμ. εκθ. καταθ. …./2007 και ……/2007 αντίστοιχα) εφέσεις τους που απηύθυναν στο παρόν Δικαστήριο, προσέβαλαν την πρωτόδικη απόφαση.
Επ’ αυτών εκδόθηκαν διαδοχικά οι υπ’ αριθμ. 864/2008 και 321/2010 μη οριστικές αποφάσεις του παρόντος Δικαστηρίου.
Ήδη, με την από 22-3-2022 (με αύξ. αριθμ. εκθ. καταθ. ………./30-3-2022 ………/27-2-2020) κλήση της εναγομένης, που γράφτηκε στο πινάκιο, επαναφέρθηκε η υπόθεση προς συζήτηση κατά την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο.
Κατά τη δικάσιμο αυτή η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά του οικείου πινακίου και συζητήθηκε. Κατά τη συζήτησή της, η πληρεξουσία δικηγόρος της εκκαλούσας δεν εμφανίσθηκε, αλλά παραστάθηκε με δήλωση, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 242 § 2 του ΚΠολΔ, και προκατέθεσε τις προτάσεις της, ενώ οι εκκαλούντες-εφεσίβλητοι δεν παραστάθηκαν.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 142 παρ. 1 και 4 και 143 παρ. 1 του ΚΠολΔ, προκύπτει ότι αντίκλητος, το πρόσωπο, δηλαδή, που ορίζει ο διάδικος για την παραλαβή αντί αυτού δικαστικών ή εξωδίκων εγγράφων, που του απευθύνονται και αφορούν μια ή περισσότερες ή όλες τις υποθέσεις του, μπορεί να διορισθεί : α) είτε με δήλωση ενώπιον της γραμματείας του πρωτοδικείου της κατοικίας του δηλούντος, β) είτε με ρήτρα σε σύμβαση, που καλύπτει την επίδοση όλων των διαδικαστικών πράξεων, που έχουν σχέση με τη σύμβαση και γ) με το διορισμό πληρεξουσίου δικηγόρου, κατ` άρθρο 96 του ΚΠολΔ, οπότε είναι αυτοδικαίως και αντίκλητος για όλες τις επιδόσεις, που αναφέρονται στη δίκη, στην οποία είναι πληρεξούσιος, έως την έκδοση αμετάκλητης απόφασης (ΑΠ 1305/2020, ΑΠ 685/2020, ΑΠ 395/2019 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ») και κατά την προαναφερθείσα διάταξη του άρθρου 143 παρ. 1 υπό την αρχική της διατύπωση, πριν δηλαδή την αντικατάστασή της με το άρθρο πρώτο του άρθρου 1 του ν. 4335/2015 (ΦΕΚ Α΄87/23-7-2015, με έναρξη ισχύος από 1-1-2016, σύμφωνα με το άρθρο ένατο παρ. 4 του άρθρου 1), έως την έκδοση οριστικής απόφασης. Περαιτέρω, από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 440, 438 και 104 του ΚΠολΔ, προκύπτει, ότι από τη μνεία που γίνεται στο προεισαγωγικό τμήμα της δικαστικής απόφασης, ότι για κάποιον από τους διαδίκους παρέστη ο αναφερόμενος σ’ αυτή πληρεξούσιος δικηγόρος και τη βεβαίωση στο κύριο σώμα της απόφασης ότι το δικαστήριο δίκασε κατ’ αντιμωλία των διαδίκων, υπάρχει πλήρης απόδειξη για τον διορισμό αυτού (του παραστάντος δικηγόρου), κατά το άρθρο 96 του ΚΠολΔ, ως δικαστικού πληρεξουσίου του διαδίκου αυτού, δεδομένου ότι η συνδρομή του στοιχείου της δικαστικής πληρεξουσιότητας είναι γεγονός, την αλήθεια του οποίου όφειλε να εξετάσει αυτεπαγγέλτως το δικαστήριο, σύμφωνα με τη διάταξη του ανωτέρω άρθρου 104 ΚΠολΔ (ΑΠ 1170/2021 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΑΠ 1305/2020, ό.π). Έτσι, ο δικηγόρος που παραστάθηκε ως πληρεξούσιος του διαδίκου στην πρωτοβάθμια (και) στην δευτεροβάθμια δίκη θεωρείται κατά νόμο αντίκλητος για τις αναγόμενες στη δίκη αυτή επιδόσεις εγγράφων, μέχρι την έκδοση -οριστικής ή πλέον- αμετάκλητης απόφασης, εκτός εάν, όπως η ίδια η διάταξη ήδη ορίζει, γνωστοποιηθεί με δικόγραφο στους λοιπούς διαδίκους η αντικατάστασή του (ΑΠ 1276/2021, ΑΠ 667/2020, ΑΠ 1034/2019 δημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Εξάλλου, η ιδιότητα του λήπτη της επίδοσης ως αντικλήτου, που σύμφωνα με το ερμηνευτικό κανόνα του άρθρου 212 του ΑΚ δεν τεκμαίρεται, εξετάζεται από το δικαστήριο και αυτεπαγγέλτως. Επομένως, ο επικαλούμενος επίδοση σε αντίκλητο του διαδίκου, φέρει το βάρος επικλήσεως και αποδείξεως της ιδιότητάς του με έναν από τους καθοριζόμενους νόμιμους τρόπους διορισμού του και συνεπώς οποιοσδήποτε άλλος τρόπος δεν είναι έγκυρος, ενώ η επίδοση σε πρόσωπο που δεν έχει την ιδιότητα του αντικλήτου είναι ανυπόστατη (ΑΠ 1305/2020, ΑΠ 685/2020, ΑΠ 395/2019 ό.π).
Στην προκειμένη περίπτωση, με την από 22-3-2022 (με αύξ. αριθμ. εκθ. καταθ. ………/30-3-2022 ………/27-2-2020) κλήση της εναγομένης, κατ’ εκτίμηση του περιεχομένου της, επαναφέρθηκαν νομίμως προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, κατά την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο, με επιμέλεια αυτής, οι από 26-11-2007 και 14-12-2007 (με αύξ. αριθμ. εκθ. καταθ. …./27-11-2007 και ……./14-12-2007 αντίστοιχα) εφέσεις των εναγόντων και της ιδίας, αντίστοιχα, κατά της υπ’ αριθμ. 5541/2007 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, των οποίων έχει ήδη διαταχθεί η συνεκδίκαση σε προγενέστερο στάδιο, μετά την έκδοση διαδοχικά : α/ των υπ’ αριθμ. 864/2008 και 321/2010 μη οριστικών αποφάσεων του παρόντος Δικαστηρίου, που διέταξαν την αναστολή της συζήτησής τους, η μεν πρώτη, μέχρις ότου περατωθεί αμετάκλητα η ειδικότερα μνημονευόμενη δίκη, που αφορούσε αντίστοιχες αξιώσεις άλλων εργαζομένων της εναγομένης, προκειμένου να επιλυθούν τα εκκρεμή ζητήματα με ομοιόμορφο τρόπο, και με τη δεύτερη, αφού είχε εκδοθεί ήδη η υπ’ αριθμ. 567/2009 απόφαση του Αρείου Πάγου, και μέχρις ότου εκδοθεί απόφαση της Ολομελείας του, επί των ίδιων νομικών ζητημάτων ως γενικότερου ενδιαφέροντος, και β/ της υπ’ αριθμ. 5/2011 απόφασης αυτής. Κατά τη δικάσιμο αυτή, όταν η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου πινακίου, οι εκκαλούντες-εφεσίβλητοι δεν εκπροσωπήθηκαν από πληρεξούσιο δικηγόρο, ούτε κατέθεσαν έγγραφη δήλωση, κατ’ άρθρο 242 § 2 του ΚΠολΔ. Όπως δε προκύπτει από τις υπ’ αριθμ. …./Δ και …./Δ20-7-2022 εκθέσεις επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή της περιφερείας του Εφετείου Πειραιώς, με έδρα το Πρωτοδικείο Πειραιώς, …………, αντίγραφο της κλήσης, με πράξη καταθέσεως και ορισμού δικασίμου, την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας, και με κλήση για να παρασταθούν οι εκκαλούντες-εφεσίβλητοι κατά τη συζήτηση των εφέσεων, επιδόθηκε στον δικηγόρο ………….. Αυτός, έχοντας υπογράψει το δικόγραφο της αγωγής και έχοντας παρασταθεί ως πληρεξούσιος δικηγόρος τους ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, θεωρείτο κατ’ αρχήν κατά νόμον αντίκλητός τους για τις αναγόμενες στη δίκη αυτή επιδόσεις μέχρι την έκδοση της οριστικής απόφασης, με βάση τη διάταξη του άρθρου 143 παρ.1 του ΚΠολΔ, όπως ίσχυε τότε, κατά τα προεκτεθέντα. Την ιδιότητα αυτή ενδεχομένως επανέκτησε δια της υπογραφής και καταθέσεως του δικογράφου της έφεσής τους, γεγονός που δεν προκύπτει, καθώς σύμφωνα με την από 5-10-2022 βεβαίωση της γραμματέως του Εφετείου Πειραιώς, οι προτάσεις και τα σχετικά των δικογραφιών των ετών 2010-2012 πολτοποιήθηκαν με το από 15-3-2018 πρακτικό της Επιτροπής του άρθρου 1 του βδ/τος 120 της 28-1-1996 «περί τρόπου καταστροφής άχρηστων αρχείων Δικαστικών Υπηρεσιών», με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η χορήγηση αντιγράφων των προτάσεων και των εφέσεων και κλήσεων που αφορούν την ως άνω υπ’ αριθμ. 321/2010 απόφαση. Σε κάθε, όμως, περίπτωση, κατά την τελευταία συζήτηση της υπόθεσης ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, στις 18-2-2010, μετά την οποία εκδόθηκε η παραπάνω απόφαση, τους εκκαλούντες-εφεσίβλητους εκπροσώπησε ως πληρεξουσία δικηγόρος τους η ……………., όπως μνημονεύεται στο προεισαγωγικό της τμήμα, όπου βεβαιώνεται και η παράσταση αμφοτέρων των διαδίκων πλευρών, επομένως, ως προς τον διορισμό της υπάρχει, σύμφωνα με τη σχετική σκέψη που προεκτέθηκε, πλήρης απόδειξη και, έτσι αυτή έκτοτε-αν όχι και νωρίτερα- είχε την ιδιότητα της αντικλήτου τους, αντικαθιστώντας τον ………….. Συνεπώς, σύμφωνα με την ίδια σκέψη, η επίδοση της κλήσης προς τον τελευταίο είναι ανυπόστατη, εφόσον έγινε σε πρόσωπο που δεν έχει την ιδιότητα του αντικλήτου και πρέπει να κηρυχθεί απαράδεκτη η συζήτηση αμφοτέρων των εφέσεων. Ζήτημα επιβολής δικαστικών εξόδων δεν τίθεται, προεχόντως λόγω του μη οριστικού χαρακτήρα της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΚΗΡΥΣΣΕΙ απαράδεκτη τη συζήτηση των από 26-11-2007 και 14-12-2007 (με αύξ. αριθμ. εκθ. καταθ……./2007 και ……./2007 αντίστοιχα) εφέσεων των εναγόντων και της εναγομένης, αντίστοιχα, κατά της υπ’ αριθμ. 5541/2007 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς,
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε στον Πειραιά στις 7-11-2022 και δημοσιεύθηκε στις 14-11-2022 σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού με απόντες τους διαδίκους και την πληρεξουσία δικηγόρο της καλούσας-εκκαλούσας-εφεσίβλητης.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ ΕΦΕΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ