Περίληψη
Προσβολή προσωπικότητας (εξύβριση απειλή) 57 ΑΚ, παράλειψη προσβολής στο μέλλον (απαγόρευση προσέγγισης) , απορρίπτει έφεση
Αριθμός 576/2020
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Σπυριδούλα Μακρή, Πρόεδρο Εφετών, Ιωάννη Αποστολόπουλο, Εφέτη και Δημήτριο Καβαλλάρη, Εφέτη-Εισηγητή και από τη Γραμματέα Ε.Τ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η από 4.3.2019 και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου …………/2019 έφεση του εκκαλούντος – εναγόμενου, κατά της με αρ. 83/2019 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία, έχει ασκηθεί σύμφωνα με τις νόμιμες διατυπώσεις και είναι εμπρόθεσμη (άρθρο 518 ΚΠολΔ), καθώς οι διάδικοι δεν επικαλούνται, αλλ’ ούτε και προκύπτει από τα έγγραφα που προσκομίζουν, επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης κι επιπλέον έχει κατατεθεί το νόμιμο παράβολο κατ’ άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ (βλ. το με αρ. ……….. e παράβολο ποσού 100 €). Είναι, λοιπόν, παραδεκτή και πρέπει να ερευνηθεί το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 ΚΠολΔ), κατά την ίδια διαδικασία.
Οι ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητοι ισχυρίστηκαν στην από 25.1.2017 και με αρ. καταθ. …………./2017 αγωγή τους, που άσκησαν αρχικά στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς και μετά την έκδοση της με αρ. 5067/2019 παραπεμπτικής απόφασης του άνω Δικαστηρίου, εισήγαγαν με κλήση (αρ. καταθ. στο …………./2017) στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Πειραιώς, επί της οποίας (αγωγής) εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση του τελευταίου Δικαστηρίου (αρ. 83/2019), ότι ο εναγόμενος τέως σύζυγος της πρώτης ενάγουσας, τις ημέρες που είχαν ορισθεί για την επικοινωνία με τα ανήλικα τέκνα του και εκτός αυτών, τέλεσε σε βάρος τους τις αναλυτικώς αναφερόμενες πράξεις προσβλητικές της τιμής και υπόληψής τους, εξύβρισης, απειλής και σωματικών βλαβών. Ότι η συμπεριφορά του εναγομένου προσέβαλε παράνομα την προσωπικότητά τους, έθιξε την τιμή, την υπόληψη και την αξιοπρέπειά τους και τους προκάλεσε τρόμο και ανησυχία, διαταράσσοντας την ψυχική τους ηρεμία και γαλήνη, και οικογενειακή και επαγγελματική τους ζωή, καθώς επίσης και ότι καθίσταται βέβαιο ότι ο εναγόμενος θα συνεχίσει την ανωτέρω προσβλητική σε βάρος τους συμπεριφορά. Με βάση το ιστορικό αυτό, ζήτησαν να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να απέχει από κάθε πράξη εξύβρισης, βίας και απειλής σε βάρος τους, να απαγορευθεί σ΄αυτόν να προσεγγίζει την πρώτη ενάγουσα και δεύτερο και τρίτη των εναγόντων σε απόσταση μικρότερη από 200 μ. από την οικία των εναγόντων και εξοχική οικία αυτών, εκτός από τις ημέρες που έχουν ορισθεί για προσωπική επικοινωνία με τα τέκνα του, με απειλή χρηματικής ποινής και προσωπικής κράτησης (1.000,00) ευρώ και προσωπικής κράτηση διάρκειας έξι (6) μηνών για κάθε παράβαση των διατάξεων. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση που έκανε αυτήν δεκτή και κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών, για λόγους που ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία κι εφαρμογή του νόμου κι εκτίμηση των αποδείξεων.
Κατά το άρθρο 57 του Α.Κ., όποιος προσβάλλεται παράνομα στην προσωπικότητά του έχει δικαίωμα να απαιτήσει, μεταξύ των άλλων, και αποζημίωση κατά τις περί αδικοπραξιών διατάξεις, κατά δε το άρθρο 59 του ΑΚ και στην περίπτωση του άρθρου 57, το δικαστήριο με την απόφασή του, ύστερα από αίτηση αυτού που έχει προσβληθεί, και αφού λάβει υπόψη το είδος της προσβολής, μπορεί επί πλέον να καταδικάσει τον υπαίτιο να ικανοποιήσει την ηθική βλάβη αυτού που έχει προσβληθεί. Η ικανοποίηση δε αυτή συνίσταται, μεταξύ άλλων, και σε πληρωμή χρηματικού ποσού. Προσβολή της προσωπικότητας, κατά την έννοια των ως άνω διατάξεων, υπάρχει σε κάθε περίπτωση μειωτικής επεμβάσεως από τρίτο στη σφαίρα αυτής, δηλαδή σε οποιοδήποτε από τα αγαθά που συνθέτουν αυτήν (προσωπικότητα) και προσδιορίζουν την ταυτότητα του ανθρώπου, με την οποία διαταράσσεται η κατάσταση σε μία ή περισσότερες εκδηλώσεις της σωματικής ή ψυχικής πνευματικής και κοινωνικής προσωπικότητος του βλαπτομένου. Η προσβολή είναι παράνομη, όταν η επέμβαση στην προσωπικότητα του άλλου δεν είναι επιτρεπτή από το δίκαιο ή γίνεται σε ενάσκηση δικαιώματος το οποίο όμως είτε είναι, από άποψη εννόμου τάξεως, ήσσονος σπουδαιότητας, είτε ασκείται καταχρηστικώς. Ο νόμος καθιερώνει αντικειμενική ευθύνη του προσβάλλοντος, μόνο ως προς την αξίωση άρσης της προσβολής και παράλειψής της στο μέλλον, ενώ για την αξίωση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, απαιτεί και το στοιχείο της υπαιτιότητας (ΑΠ 1251/2015, ΑΠ 265/2015, ΑΠ 931/2014 ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Εξάλλου, η προσβολή μπορεί να προέλθει και από ποινικά κολάσιμη πράξη, όπως εξύβριση, απλή δυσφήμηση ή συκοφαντική δυσφήμηση που προβλέπονται και τιμωρούνται από τις διατάξεις των άρθρων 361, 362 και 363 του ΠΚ (ΑΠ 308/2016, ΑΠ 1216/2014, ΑΠ 931/2014 ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Με τις ανωτέρω προϋποθέσεις ο προσβαλλόμενος δικαιούται να απαιτήσει την άρση της προσβολής και την παράλειψή της στο μέλλον, χωρίς τη συνδρομή υπαιτιότητας (αντικειμενική ευθύνη, βλ. ΑΠ 532/2011, ΑΠ 1339/2008, ΑΠ 273/2008, ΑΠ 261/2008, ΑΠ 1445/2003 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Για την άρση της προσβολής κατ’ άρθρο 57 ΑΚ πρέπει η προσβολή να είναι ενεργός, δηλαδή να έχει προηγηθεί και να υπάρχει κίνδυνος επανάληψης ή να επίκειται στο μέλλον. Για την αξίωση της παράλειψης της προσβολής στο μέλλον, πρέπει να υπάρχει βάσιμη απειλή επικείμενης προσβολής και δεν αρκεί η επίκληση μιας υποθετικής απειλής, αλλά θα πρέπει να υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις που να καθιστούν σφοδρά πιθανό ότι ο εναγόμενος θα συμπεριφερθεί κατά ορισμένο τρόπο, διαφορετικά το σχετικό αίτημα είναι αόριστο (βλ. ΕφΘεσ 77/2007 ΕπισκΕμπΔ 2007, 504 ΕφΘεσ 2645/2002 Αρμ 2004.860, ΕφΛαρ 431/2000 Αρμ 2001.457 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, τα μέσα για την άρση της προσβολής εξαρτώνται από το είδος της προσβολής και το αγαθό που προσβάλλεται και μπορούν να καθορίζονται από το δικαστήριο, με την εκτέλεση να γίνεται κατά τις διατάξεις των άρθρων 945 και 946 ΑΚ. Η αξίωση παράλειψης στο μέλλον αναφέρεται σε μελλοντική προσβολή, δηλαδή συνιστά προληπτικό μέτρο και προϋποθέτει απειλούμενη προσβολή. Η απόφαση που διατάσσει την παράλειψη της προσβολής εκτελείται σύμφωνα με όσα ορίζει το άρθρο 947 ΚΠολΔ (βλ. Αικ. Φουντεδάκη σε Απ. Γεωργιάδης, ΣΕΑΚ, εκδ. 2010, 57 αριθ. 36 – 38 και 59 αριθ. 24 και 26, και εκεί παραπομπές). Στην προκείμενη περίπτωση, η επίδικη αγωγή είναι πλήρως ορισμένη και νόμιμη, καθώς αναφέρεται σ΄αυτή ρητώς, ότι από τη συμπεριφορά του εναγόμενου, που περιγράφηκε στο δικόγραφο, υπάρχει κίνδυνος για την ζωή τη σωματική ακεραιότητα και τη ψυχική υγεία των εναγόντων και εγκυμονούνται κίνδυνοι περαιτέρω προστριβών και εντάσεων, ώστε συνάγεται ότι υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις που καθιστούν πιθανή την επανάληψη της συμπεριφοράς του εναγόμενου, που προσέβαλε την προσωπικότητα των εναγόντων στο μέλλον. Κατόπιν αυτών ο τέταρτος λόγος της έφεσης πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.
Από την εκτίμηση του συνόλου των εγγράφων, τα οποία νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι για να ληφθούν υπόψη είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε ως δικαστικά τεκμήρια, χωρίς να αποκλείονται οι εκτυπώσεις από ηλεκτρονικά μηνύματα (sms), που προσκομίζονται από τους διαδίκους και είχαν ανταλλάξει μεταξύ τους οι ίδιοι, ώστε δεν αφορούσαν επικοινωνία τους με τρίτα πρόσωπα, έχοντας ληφθεί χωρίς τη συγκατάθεσή τους (ΟλΑΠ 1 /2017 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΤρΕφΠειρ 626/2019 http://www.efeteio-peir.gr/wordpress/?p=3591, ΜΕφΛαρ 201/2019, ΜΕφΑθ 3323/2018 ΤΝΠ ΔΣΑ, K. Tομαράς «Είναι πράγματι παράνομα αποδεικτικά μέσα τα μηνύματα κινητού τηλεφώνου «sms»;» ΕφΑΔΠΔ 7/2018), των με αρ. ………/22-3-2018 και ……./22-3-2018 ενόρκων βεβαιώσεων των μαρτύρων ………. και του ………., που ελήφθησαν με την επιμέλεια των εναγόντων ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιά, κατόπιν εμπρόθεσμης κλήτευσης του εναγομένου (βλ. την υπ’ αριθμό …../19-3-2018 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Πειραιά ………), των υπ’ αριθμό ……… ενόρκων βεβαιώσεων των μαρτύρων …………….., που ελήφθησαν νομότυπα και εμπρόθεσμα με την επιμέλεια του εναγόμενου ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιά ……….., ύστερα από εμπρόθεσμη κλήτευση των εναγόντων (βλ. τις υπ’ αριθμό …………. εκθέσεις επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Εφετείου Πειραιά ………..), της υπ’ αριθμό …../29-9-2015 ένορκης βεβαίωσης ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιά ……….., που περιέχει την κατάθεση του …………., η οποία ελήφθη στα πλαίσια προγενέστερης δίκης μεταξύ των διαδίκων και λαμβάνεται υπόψη ως δικαστικό τεκμήριο (βλ. ΑΠ 381/2010 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), και τέλος από τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής που λαμβάνονται αυτεπαγγέλτως υπόψη από το Δικαστήριο (ΚΠολΔ 336 § 4), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Η πρώτη ενάγουσα και ο εναγόμενος τέλεσαν νόμιμο γάμο την 27.7.2003, από τον οποίο απέκτησαν δύο τέκνα (δίδυμα) την . ….. και τον …… Η έγγαμη συμβίωσή τους διασπάσθηκε οριστικά τον Σεπτέμβριο του 2011 και ήδη ο γάμος τους έχει λυθεί με την με αρ. 2325/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που δεν προκύπτει αν έχει καταστεί αμετάκλητη. Μετά τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης των διαδίκων η ενάγουσα διέμεινε με τα ανήλικα τέκνα της στην πατρική οικία της στη Δραπετσώνα Πειραιώς, στην οδό ………., όπου και εξακολουθεί να διαμένει. Στην ίδια οικοδομή στο ισόγειο αυτής διαμένουν και ο δεύτερος και τρίτη των εναγόντων, γονείς της πρώτης ενάγουσας. Με την με αρ.742/2012 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς ανατέθηκε προσωρινά η επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων στην πρώτη ενάγουσα, υποχρεώθηκε ο εναγόμενος στην καταβολή μηνιαίας διατροφής για λογαριασμό των τέκνων του και ρυθμίστηκε προσωρινά το δικαίωμα επικοινωνίας του τελευταίου με τα ανήλικα τέκνα του. Λόγω της αυτοδίκαιης απώλειας της ισχύος της τελευταίας απόφασης ως προς την επικοινωνία του πατέρα με τα ανήλικα τέκνα του, στη μη άσκηση τακτικής αγωγής εντός τριάντα ημερών από τη δημοσίευση της, ο εναγόμενος προσέφυγε εκ νέου ενώπιον του ως άνω Δικαστηρίου, οπότε εκδόθηκε η υπ’ αριθμό 1096/2015 απόφαση, δυνάμει της οποίας ρυθμίσθηκε εκ νέου προσωρινά το δικαίωμα επικοινωνίας του εναγομένου με τα τέκνα του. Με την υπ’ αριθμό 4423/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία) ανατέθηκε οριστικά η επιμέλεια των ανήλικων τέκνων στην πρώτη ενάγουσα και καθορίσθηκε η μηνιαία συμβολή του εναγομένου στη διατροφή των τέκνων του, ενώ δυνάμει της υπ’ αριθμό 4230/2017 απόφασης του ίδιου ως άνω Δικαστηρίου ρυθμίσθηκε οριστικά το δικαίωμα επικοινωνίας του εναγομένου με τα τέκνα του. Αποδεικνύεται περαιτέρω ότι η επικοινωνία του εναγόμενου με τα τέκνα του αποτέλεσε από την αρχή σχεδόν της διάστασής τους πεδίο, αντιπαράθεσης μεταξύ των διαδίκων. Ο εναγόμενος παραπονείτο για μη τήρηση της υποχρέωσης επικοινωνίας από πλευράς της πρώτης ενάγουσας σε όλες τις ημερομηνίες που είχαν ορισθεί με την με αρ. 742/2012 απόφαση (βλ.ενδεικτ. αντίγραφα ημερησίων δελτίων οχημάτων της Ε.Α του Α.Τ. Κερατσινίου της 18.2.2012, 20.2.2012, 3.3.2012, 7.3.2012). Κατά δε τη συνάντηση των διαδίκων για την παράδοση – παραλαβή των τέκνων ο εναγόμενος εξύβριζε και απειλούσε αυτήν και τους εκάστοτε παρευρισκόμενους συγγενείς της και ο ίδιος γινόταν δέκτης ανάλογων εξυβρίσεων – απειλών (βλ. ενδεικτ. τα από 12/3/2012, 02/8/2013, 29/6/2015 αντίγραφα βιβλίου αδικημάτων-συμβάντων του AT. Αγίου Ιωάννη Ρέντη, το από 13.3.2014 αντίγραφο βιβλίου αδικημάτων-συμβάντων του AT. Δραπετσώνας και από 28/3/2012, 5/11/2012, 12/11/2012, 31/10/2012, 13/3/2014, 29/5/2014, 09/9/2015, 08/10/2015, 18/3/2016, 07/4/2016, 13/4/2016, 14/4/2016 αντίγραφα ημερήσιου δελτίου συμβάντων του Α.Τ. Δραπετσώνας). Για την αποφυγή των επεισοδίων αυτών η πρώτη ενάγουσα ως τόπο παράδοσης – παραλαβής των τέκνων είχε υποδείξει όχι την οικία της, αλλά την γωνία της οδού ……….. πλησίον αυτής, όπως ορίστηκε και με την με αρ. 1096/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Για να αποφεύγει μάλιστα τελείως την επαφή με τον εναγόμενο άφηνε τα τέκνα της να διανύσουν μόνα τους την απόσταση μεταξύ της οικίας της και γωνίας αυτής (90 μ. περίπου) επιβλέποντας αυτά από μακριά, ενώ κατά την άνω απόφαση όφειλε να τα παραδίδει στον εναγόμενο και να τα παραλαμβάνει η ίδια. Ο εναγόμενος από την άλλη πλευρά, αντί να μεταβαίνει στο άνω σημείο συνάντησης μετέβαινε στην οικία της εναγόμενης και εξύβριζε την ίδια και τους εκάστοτε παραβρισκόμενους μνηστήρα της, ή αδελφό της και τους γονείς της, οι οποίοι ανταπέδιδαν τις ύβρεις αυτές. Ο εναγόμενος θεωρούσε ότι η μη παράδοση ή παραλαβή των τέκνων αυτοπροσώπως από την ίδια την εναγόμενη συνιστούσε το αδίκημα της παραβίαση της δικαστικής απόφασης του άρθρου 232 Α του ΠΚ (βλ. απόσπασμα ημερησίου βιβλίου οχήματος της 9.11.2015 και την από 15.9.2015 ένορκη κατάθεσή του) όπως και η πρώτη ενάγουσα την παρουσία του εναγόμενου σε άλλο σημείο εκτός από την συμβολή της άνω οδού (βλ. την από 2.7.2015 ένορκη κατάθεσή της). Στις 9.9.2015 ο εναγόμενος ζήτησε στην πρώτη ενάγουσα να παραδώσει τα τέκνα τους σε πλησιέστερο στενό και όχι στο σημείο που είχε ορισθεί, γεγονός που αρνήθηκε η τελευταία και κάλεσε αμέσως την άμεση δράση παραπονούμενη για την παραβίαση της δικαστικής απόφασης. Ο εναγόμενος τελικά μετέβη στην οικία της πρώτης ενάγουσας, όπου συνεπλάκη με τον σύντροφο της εναγόμενης …………., που κατέγραφε το περιστατικό με το κινητό του τηλέφωνο, προκαλώντας σ΄αυτόν με γροθιά επικίνδυνες σωματικές βλάβες στον αριστερό του οφθαλμό και απείλησε, τόσο τον ίδιο όσο και την πρώτη ενάγουσα (βλ. τις από 9.9.2015 και 10.9.2015 ένορκες καταθέσεις, το από 5.2.2018 κατηγορητήριο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Πειραιώς επί της με αρ. ………… δικογραφίας και την από 9.9.2015 ιατρική γνωμάτευση του ΠΓΝ «Αττικόν»). Και ο ίδιος από τη συμπλοκή του με τον σύντροφο της πρώτης ενάγουσας υπέβαλε έγκληση για σωματικές βλάβες και εξύβριση. Την 20.5.2016 λίγες ώρες πριν την παραλαβή των τέκνων από τον εναγόμενο για την προγραμματισμένη επικοινωνία τους με αυτόν το Σαββατοκύριακο 20 – 22.5.2016, η πρώτη ενάγουσα του ζήτησε από τον με γραπτό μήνυμα αλλαγή ημερομηνιών προκειμένου να παρευρεθεί με τα τέκνα της σε βάπτιση συγγενικού τους προσώπου την 21.5.2016. Παρά την τελική άρνηση του εναγόμενου η πρώτη ενάγουσα δεν του παρέδωσε τα τέκνα της και μετέβη στο εξοχικό των γονέων της και λοιπών εναγόντων στο …… Βοιωτίας. Ο εναγόμενος την ίδια ημέρα υπέβαλε μήνυση κατά της πρώτης ενάγουσας για παραβίαση δικαστικής απόφασης, την επόμενη ημέρα όμως (21.5.2016), μετέβη στην εξοχική οικία της πρώτης ενάγουσας και των λοιπών εναγόντων γονέων της, προκειμένου να απαιτήσει να παραλάβει τα τέκνα του, συνοδευόμενος από τον φίλο του, …………, τον οποίο ήθελε να χρησιμοποιήσει ως μάρτυρα. Ακολούθησε έντονο επεισόδιο μεταξύ του εναγόμενου, του δεύτερου και τρίτης των εναγόντων, γονέων της πρώτης ενάγουσας, του …………. και του αδελφού της πρώτης ενάγουσας ………….., στην προσπάθεια του εναγόμενου να εισέλθει στο οικόπεδο των ανωτέρω, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα την πρόκληση σωματικών βλαβών στον εναγόμενο, από πέτρες που έριξαν σε βάρος του οι ………….. και ………….. και κοντάρι που έπληξε με αυτόν ο πρώτος (βλ. το συνταχθέν κατηγορητήριο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θηβών επί της με ………… δικογραφίας και την από 14.6.2016 ιατρική γνωμάτευση του Π.Γ.Ν. «Αττικόν»). Στο ίδιο περιστατικό η τρίτη ενάγουσα υπέστη εξάρθρωμα εγγύς φαλαγγοφαλαγγικής μέσου δακτύλου (ΑΡ) άκρας χειρός βλ. την από ιατρική γνωμάτευση του ιατρού Επιμελητή του Γ.Ν. Αττικής ΚΑΤ) από τη συμπλοκή του εναγόμενου με τον υιό της και την προσπάθεια της ίδιας να χωρίσει τον εναγόμενο από αυτόν. Ο εναγόμενος υπέβαλε μήνυση σε βάρος όλων των ανωτέρω για τις πράξεις της σωματικής βλάβης, απρόκλητης σωματικής βλάβης, εξύβρισης, συκοφαντικής δυσφήμησης απειλής και κακόβουλης βλασφημίας, ενώ και η τρίτη ενάγουσα υπέβαλε μήνυση σε βάρος του εναγομένου για την πράξη της επικίνδυνης σωματικής βλάβης. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς, με την με αρ. 1456/2016 απόφασή του διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων, με την οποία ρυθμίστηκε το δικαίωμα επικοινωνίας του εναγόμενου με τα τέκνα του, πιθανολογώντας την ύπαρξη συνεχών περιστατικών διαπληκτισμών μεταξύ των διαδίκων, απαγόρευσε προσωρινά στον εναγόμενο την προσέγγιση των εναγόντων, οπουδήποτε βρίσκονταν αυτοί, στην οικία τους στη Δραπετσώνα Αττικής, στην εξοχική οικία αυτών στο …… Βοιωτίας, σε απόσταση μικρότερη των διακοσίων (200) μέτρων, εκτός από τις ημέρες του χρόνου παράδοσης και παραλαβής των τέκνων για την επικοινωνία κατά τα ορισθέντα με την υπ’ αριθμό 1096/2015 απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου, καθώς και των ημερών που διεξάγονται οι ετήσιες εορτές και επιδείξεις στο σχολείο και στους χώρους των εξωσχολικών δραστηριοτήτων των ανήλικων τέκνων, απειλώντας σε βάρος του εναγομένου χρηματική ποινή και προσωπική κράτηση κατά τα ειδικότερα οριζόμενα σε αυτήν. Τα επεισόδια όμως μεταξύ των διαδίκων συνεχίσθηκαν, καθώς ο εναγόμενος εμφανιζόταν στο χώρο αθλητικών δραστηριοτήτων των τέκνων του (όπως είχε δικαίωμα με την τελευταία απόφαση), ή στο σχολικό χώρο ή ακόμα προσέγγιζε σε άλλα σημεία την πρώτη ενάγουσα και εξύβριζε και απειλούσε αυτήν ή έκανε σ΄αυτήν χειρονομίες (βλ. ενδεικτ. αντίγραφα από τα ημερήσια δελτία οχημάτων της Ε.Α του Α.Τ. Κερατσινίου της 22.11.2017, 7.3.2018, 28.11.2018, 5.12.2019, 26.4.2019). Ενδεικτικά την 7.3.2018 ο εναγόμενος στάθμευσε την μοτοσικλέτα του στον προαύλιο χώρο του σχολείου αποκάλεσε την πρώτη ενάγουσα «μωρή καριόλα», την έφτυσε και της είπε ότι «διατροφή δεν θα πάρεις ποτέ», και στις 30.10.2018 ο εναγόμενος καθυστέρησε να παραδώσει τα τέκνα του και εξύβρισε την πρώτη ενάγουσα με τις φράσεις «ηλίθια θα σας μπουζουριάσω όλους». Ο εναγόμενος από πλευράς του και αυτός αιτιάται εκ νέου παραβιάσεις της διάταξης περί επικοινωνίας από την πρώτη ενάγουσα (βλ. ενδεικτ. αντίγραφα από τα ημερήσια δελτία οχημάτων της Ε.Α από 18.4.2018, 17.4.2018, 26.4.2019, 5.6.2019 και 20.5.2019) όπως και ότι η τελευταία και οι συγγενείς της τον έχουν εξυβρίσει και απειλήσει (βλ. αντίγραφο του βιβλίου συμβάντων του Α.Τ. Περάματος της 27.4.2019). Εξάλλου, με την έφεσή του, αμφισβητεί τα περιστατικά εξυβρίσεων και απειλών, χωρίς να προβάλει ισχυρισμό ότι ενήργησε στα πλαίσια δικαιώματος (ΠΚ 367) είτε, ότι προκλήθηκε από στις πράξεις του από δικαιολογημένη αγανάκτηση (άρθρο 308 ΠΚ). ¨Όμως από τα ανωτέρω αποδεικτικά μέσα ορισμένα από τα οποία αναφέρθηκαν ενδεικτικά, προκύπτει σαφώς ότι ο εναγόμενος με τις πράξεις που προεκτέθηκαν έχει κατ΄επανάληψη προσβάλλει την τιμή και υπόληψη της πρώτης ενάγουσας, αλλά και των λοιπών εναγόντων γονέων της. Μόνο το γεγονός ότι έχει υποβάλει εγκλήσεις για ψευδορκία μάρτυρα σε βάρος των ………. και …………., δεν σημαίνει και την αναλήθεια όσων οι ανωτέρω κατέθεσαν (οι οποίοι αναφέρθηκαν γενικώς στις εξυβρίσεις του εναγόμενου στους χώρους αθλητικών δραστηριοτήτων των τέκνων). Δεν αναιρούνται δε τα ανωτέρω από τις καταθέσεις των μαρτύρων του εναγόμενου (βλ. ………….ένορκες βεβαιώσεις) από τους οποίους παρόντες σε περιστατικά ήταν οι ………….. (υπ.αρ. ………. ένορκη βεβαίωση) στις 21.5.2016 (που όπως έγινε δεκτό υπέστη σωματικές βλάβες ο εναγόμενος, όπως προκύπτει από την κατάθεση του ιδίου) και ο …………. στις 9.9.2015 (υπ΄αρ. ………… ένορκη βεβαίωση) ο οποίος όμως όπως καταθέτει, δεν είδε τον εναγόμενο να χτυπά τον ……………., ενώ σαφώς ο τελευταίος υπέστη σωματικές βλάβης από αυτόν (βλ. προηγούμενη ανάπτυξη). Είναι γεγονός βεβαίως ότι και ο εναγόμενος έχει δεχθεί ανάλογες προσβολές εξυβρίσεων και απειλών, όπως έχει υποστεί και σωματικές βλάβες (βλ. ιδίως το περιστατικό της 21.5.2016) η δε πρώτη ενάγουσα έχει κατ’ επανάληψη παραβιάσει την διάταξη περί επικοινωνίας (βλ. προαναφερόμενα και την με αρ. 2636/2019 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς με την οποία καταδικάσθηκε σε δεύτερο βαθμό σε φυλάκιση 2 μηνών, για παραβίαση δικαστικής απόφασης). Όμως όλα τα επεισόδια έχουν συμβεί στην οικία των εναγόντων, ή ακόμα σε χώρους που παραβρίσκεται η πρώτη ενάγουσα με τα τέκνα τους, την οποία εννοεί να προσεγγίζει ο εναγόμενος, παρά την σχετική προσωρινή δικαστική απαγόρευση, ο ίδιος δε δεν αρκείται στην παραλαβή και παράδοση των τέκνων του, αλλά πολλές φορές προκαλεί τόσο αυτήν, όσο και τους λοιπούς ενάγοντες. Οι σχέσεις των διαδίκων, παρά την πάροδο αρκετών ετών από τη διάστασή τους, εξακολουθούν να είναι ιδιαίτερα τεταμένες και αδυνατούν να συνεννοηθούν στοιχειωδώς για την ενάσκηση των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που απορρέουν από τις σχέσεις τους με τα τέκνα τους (επιμέλεια τέκνων, καταβολή διατροφής, επικοινωνία του εναγόμενου με αυτά), ανεξαρτήτως ποιά πλευρά αυτών φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, με αποτέλεσμα τα τέκνα τους να γίνονται θεατές ύβρεων απειλών και εξυβρίσεων και να διαβιούν σε νοσηρό περιβάλλον. Είναι δε βάσιμος ο κίνδυνος να επαναληφθούν παρόμοιες πράξεις από τον εναγόμενο στο μέλλον. Κατόπιν αυτών η κρινόμενη αγωγή έπρεπε να γίνει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη και να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να παραλείπει στο μέλλον κάθε προσβολή της προσωπικότητας των εναγόντων και να μην προσεγγίζει αυτούς σε απόσταση μικρότερη των 200 μ., στην κύρια ή εξοχική οικία αυτών, είτε σε οποιοδήποτε μέρος βρίσκονται αυτοί, εκτός από τις ημέρες και ώρες που έχουν ορισθεί για ην επικοινωνία του με τα τέκνα του, χωρίς να θίγεται το δικαίωμα επικοινωνίας του με αυτά. Έπεται ότι ο εναγόμενος δεν κωλύεται να επικοινωνεί με τα τέκνα του τις ορισθείσες ημέρες και ώρες, αλλά επιπλέον να παρακολουθεί αθλητικές εκδηλώσεις αυτών, ή επιδείξεις αυτών, εφόσον οι ενάγοντες βρίσκονται σε ικανή απόσταση. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο το οποίο έκανε δεκτή την αγωγή ως ουσιαστικά βάσιμη υποχρέωσε τον εναγόμενο να παραλείπει στο μέλλον κάθε προσβολή της προσωπικότητας των εναγόντων με εξυβριστικούς χαρακτηρισμούς και με απειλές και να μην πλησιάζει αυτούς στην κύρια ή εξοχική κατοικία τους, είτε σε οποιονδήποτε χώρο βρίσκονται οι ίδιοι, εκτός τις ορισθείσες ημέρες και ώρες επικοινωνίας, σύμφωνα με την με αριθμό 4230/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία), ή όποια εκδοθεί μεταγενέστερα στο μέλλον, επιτρέποντας σ’ αυτόν τις ημέρες και ώρες αυτές, να παραλαμβάνει και να παραδίδει τα ανήλικα τέκνα του, απειλώντας σε βάρος του χρηματική ποινή πεντακοσίων (500,00) ευρώ και προσωπική κράτηση ενός (1) μηνός για κάθε παραβίαση του διατακτικού της απόφασης, εκτίμησε ορθά τις αποδείξεις, έστω και με εν μέρει με διάφορη αιτιολογία που αντικαθίσταται από την παρούσα (άρθρο 534 ΚΠολΔ), ώστε οι λοιποί λόγοι της έφεσης (πρώτος – τρίτος, που ανάγονται όλοι στην εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων) πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι. Κατ’ επέκταση, η έφεση πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη και να επιβληθούν σε βάρος του εκκαλούντος, τα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας (άρθρα 176 και 183 ΚΠολΔ). Τέλος, πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου της έφεσης, που αναφέρθηκε στην αρχή της παρούσας, στο Δημόσιο Ταμείο (άρθρο 495 § 3 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά την έφεση και
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ αυτή κατ’ ουσίαν.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος του εκκαλούντος τα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των τετρακοσίων (400) ευρώ.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του παραβόλου της έφεσης, που αναφέρθηκε στο σκεπτικό της παρούσας, στο Δημόσιο Ταμείο.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε στον Πειραιά την 30η Ιουλίου 2020 και δημοσιεύθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2020 σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους αυτών δικηγόρους.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ