Aριθμός απόφασης 326/2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Σοφία Καλούδη, Εφέτη, την οποία όρισε η Διευθύνουσα το Εφετείο Πρόεδρος Εφετών και τη Γραμματέα, Κ.Σ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στον Πειραιά στις …………. για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Της καλούσας – εφεσίβλητης: Ετερόρρυθμης εταιρίας ……………. η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο της δικηγόρο, Ανδρέα Κουλούρη (με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ) και
Του καθού η κλήση- εκκαλούντος: Ελληνικού Δημοσίου, όπως εκπροσωπείται νόμιμα από τον προϊστάμενο της ΔΟΥ Νίκαιας, που εκπροσωπήθηκε από τη δικαστική πληρεξούσια ΝΣΚ, Θεοδώρα Κουκλιάκου (με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ).
Στη συζήτηση της από 16-11-2021 και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου του Εφετείου Πειραιώς ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2021 κλήσης με την οποία επαναφέρεται προς συζήτηση η από 21-6-2016 και με αριθμό κατάθεσης ………./2016 ανακοπή (κατόπιν της με αριθμό 295/2019 απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Πειραιώς), τόσο ο πληρεξούσιος δικηγόρος της καλούσας-εφεσίβλητης, όσο και η Δικαστική Πληρεξούσια Ν.Σ.Κ., ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις προτάσεις που κατέθεσαν.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Με την από 21-6-2016 και με αρ. κατ. ………./2016 ανακοπή (ένδικη), που άσκησαν οι ανακόπτοντες ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς κατά του Ελληνικού Δημοσίου, ζητούσαν να ακυρωθεί: α] η με αριθμό ………./21-08-2015 ατομική ειδοποίηση της Δ.Ο.Υ. Νίκαιας, β] η σε αυτήν αναφερόμενη ταμειακή βεβαίωση με αριθμό …../17-08-2015 της ίδιας Δ.Ο.Υ., και γ] ο με αριθμό ……/2015 χρηματικός κατάλογος της πιο πάνω Δ.Ο.Υ., δυνάμει των οποίων επισπεύθηκε σε βάρος τους, με την ιδιότητα της πρώτης ως μισθώτριας ενός ισογείου καταστήματος και του δεύτερου ως ομόρρυθμου εταίρου της, διοικητική εκτέλεση από την ΔΟΥ Νίκαιας για χρέος τους προς το καθ’ ου η ανακοπή, ποσού 11.000 ευρώ, που προέκυψε από την εκχώρηση σε αυτό ισόποσης απαιτήσεως της εκμισθώτριας, …………., από οφειλόμενα μισθώματα. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφασή του, αφού απέρριψε ως μη νόμιμο το αίτημα για ακύρωση της ατομικής ειδοποίησης, ακολούθως απέρριψε την ανακοπή ως προς τον δεύτερο ανακόπτοντα, επειδή δεν του είχε κοινοποιηθεί ατομική ειδοποίηση για να καταβάλει τις επίδικες οφειλές, ενώ την έκανε δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη ως προς τη πρώτη ανακόπτουσα, ετερόρρυθμη εταιρία, δεχόμενο τα προβαλλόμενα με λόγο της ανακοπής, ότι στο νόμιμο τίτλο δεν προσδιορίζεται επαρκώς το χρέος και περιγράφεται ατελώς η ένδικη απαίτηση, με συνέπεια αυτή να υφίσταται δικονομική βλάβη μη δυνάμενη να επανορθωθεί με άλλον τρόπο, και ακύρωσε την προσβαλλόμενη ταμειακή βεβαίωση και τον χρηματικό κατάλογο. Κατά της αποφάσεως αυτής το καθ’ού η ανακοπή, Ελληνικό Δημόσιο άσκησε την από 19-3-2018 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………./2018 έφεση του, επικαλούμενο εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, και ζήτησε την εξαφάνιση της εκκαλουμένης, ώστε η ανακοπή να απορριφθεί καθ’ολοκληρίαν ως αβάσιμη. Με την με αριθμό 295/2019 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου η ως άνω έφεση έγινε τυπικά και κατ’ ουσίαν δεκτή, εξαφανίστηκε η εκκαλουμένη απόφαση, δικάστηκε εκ νέου η ανακοπή και αναβλήθηκε η συζήτηση της ως προς τον μη ερευνηθέντα πρωτοδίκως δεύτερο λόγο της (περί εξοφλήσεως της ένδικης απαίτησης) μέχρι την τελεσίδικη περάτωση της δίκης επι της με αριθμό κατάθεσης …………/2014 ανακοπής, που ασκήθηκε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Ήδη δε η εφεσίβλητη, πρώτη ανακόπτουσα, με την από 16-11-2021 κλήση της, επικαλούμενη την έκδοση της με αριθμό 454/ 2021 απόφασης του Δικαστηρίου τούτου, που έκρινε τελεσιδίκως επι της ως άνω (με αριθμό κατάθεσης ………/2014) ανακοπής, νόμιμα επαναφέρει προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου την ένδικη ανακοπή.
ΙΙ. Από τα νομίμως προσκομιζόμενα έγγραφα αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στις 1-5-2006 ο δεύτερος ανακόπτων στην ένδικη ανακοπή κατήρτισε με την …………. έγγραφη σύμβαση μίσθωσης, δυνάμει της οποίας μίσθωσε ένα ισόγειο κατάστημα ιδιοκτησίας της, ευρισκόμενο στον Κορυδαλλό Αττικής, επί της συμβολής των οδών …………….., προκειμένου να το χρησιμοποιήσει για την άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας με αντικείμενο εργασιών πώληση ειδών κιγκαλερίας. Η διάρκεια της μίσθωσης ορίστηκε εξαετής και το μηνιαίο μίσθωμα συμφωνήθηκε στο ποσό των 1.500 ευρώ για τα δύο πρώτα μισθωτικά έτη, αναπροσαρμοζόμενο κατόπιν ετησίως σε ποσοστό 5%, ενώ σύμφωνα με τον υπ’αριθμ. 4 όρο της σύμβασης, η εκμισθώτρια έλαβε κατά τη σύναψη αυτής το ποσό των 3.000 ευρώ (ισόποσο δύο μισθωμάτων) ως εγγύηση για την καλή τήρηση των όρων της, το οποίο θα απέδιδε στον μισθωτή μόνο μετά την εκ μέρους του απόδοση της χρήσης του μίσθιου σε καλή κατάσταση. Ακολούθως, στις 27-11-2008 στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του μισθωτή από την εν λόγω σύμβαση υπεισήλθε κατά ρητή πρόβλεψη σχετικού όρου αυτής η νομίμως συσταθείσα από τον αρχικό μισθωτή με το με την ίδια ημεροχρονολογία συμφωνητικό (που δημοσιεύθηκε στα βιβλία του Πρωτοδικείου Πειραιά με αριθμό μητρώου …./02-12-2008 και αριθμό κατάθεσης …./2008), ομόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία «……………». Αυτή στις 15-1-2012 συμφώνησε εγγράφως με την εκμισθώτρια την μείωση του ορισθέντος μηνιαίου μισθώματος στο ποσό των 1.100 ευρώ για το χρονικό διάστημα από 1-12-2011 μέχρι 31-5-2013, κατά τροποποίηση του σχετικού όρου 3 της αρχικής από 1-5-2006 σύμβασης μίσθωσης. Στη συνέχεια, η ως άνω μισθώτρια με το από 14-02-2012 συμφωνητικό (που δημοσιεύθηκε στο Γενικό Εμπορικό Μητρώο (Γ.Ε.ΜΗ.) με ΚΑΚ …………./14-02-2012), μετατράπηκε σε ετερόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία «…………» (ήδη πρώτη ανακόπτουσα στην ένδικη ανακοπή), ενώ ο δεύτερος ανακόπτων και αρχικός μισθωτής, …………., παρέμεινε ομόρρυθμος εταίρος, με ποσοστό 51% στο εταιρικό κεφάλαιο. Μετά τη συμπλήρωση του συμβατικού χρόνου διάρκειας της μίσθωσης στις 30-4-2012, αυτή, ως εμπορική, εισήλθε σε καθεστώς αναγκαστικής εκ του νόμου παράτασης (δωδεκαετία, άρθρο 5 παρ. 1 του π.δ. 34/1995) και τελικά λύθηκε με την αποχώρηση της μισθώτριας (πρώτης ανακόπτουσας) από το μίσθιο τέλη Οκτωβρίου του 2014 και την απόδοση της χρήσης του στην εκμισθώτρια (βλ. την από 11-8-2015 υπεύθυνη δήλωση αυτής , δοθείσα κατά την εκχώρηση της επίδικης απαίτησής της στη Δ.Ο.Υ. Νίκαιας). Κατόπιν, η τελευταία κατέθεσε σε βάρος της ομόρρυθμης εταιρείας με την επωνυμία «……………..», ήτοι της πρώτης ανακόπτουσας πριν την μετατροπή της σε ετερόρρυθμη εταιρία, και του δεύτερου ανακόπτοντος την από 3-10-2014 αίτηση της για έκδοση διαταγής πληρωμής, επι της οποίας εκδόθηκε η με αριθμό ……/2014 διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, με την οποία οι καθ’ ων διατάχθηκαν να της καταβάλουν, έκαστος εις ολόκληρον, το ποσό των 23.377,05 ευρώ, για οφειλόμενα μισθώματα από τον μήνα Ιούνιο του έτους 2013 μέχρι και τον μήνα Οκτώβριο του έτους 2014. Στις 15-10-2014 η εκμισθώτρια επέδωσε στους καθ’ων αντίγραφο πρώτου απογράφου εκτελεστού της πιο πάνω διαταγής πληρωμής, κατά της οποίας ο δεύτερος ανακόπτων άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 3-11-2014 (αρ.κατ. …………/2014) ανακοπή ζητώντας την ακύρωση της, ενώ, τέλος, αυτή με την με αριθμό πρωτοκόλλου …………/11-8-2015 δήλωση εκχώρησης εκχώρησε στη Δ.Ο.Υ. Νίκαιας, ανείσπρακτα, κατά τους ισχυρισμούς της, μισθώματα για την χρονική περίοδο από 1-1-2014 μέχρι 31-10-2014, μηνιαίου ποσού 1.100 ευρώ και συνολικού ποσού (10 Χ 1.100 =) 11.000 ευρώ, συνυποβάλλοντας, μεταξύ άλλων, την από 11-08-2015 υπεύθυνη δήλωση της, τα από 1-5-2006 και 15-1-2012 προαναφερόμενα ιδιωτικά συμφωνητικά, καθώς και την με αριθμό ………./2014 διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά. Κατόπιν τούτου, η Δ.Ο.Υ. Νίκαιας προχώρησε στην έκδοση της με αριθμό ………./17-08-2015 ταμειακής βεβαίωσης οφειλής σε βάρος της πρώτης ανακόπτουσας και τη σύνταξη του με αριθμό ……./2015 χρηματικού καταλόγου, ενώ της κοινοποίησε και την με αριθμό ……/21-08-2015 ατομική ειδοποίηση σχετικά με το χρέος της. Η πρώτη ανακόπτουσα, μισθώτρια ετερόρρυθμη εταιρία, με τον δεύτερο λόγο της ένδικης ανακοπής της προβάλλει την ένσταση μερικής εξόφλησης των ως άνω εκχωρηθεισών στο καθού η ανακοπή, Ελληνικό Δημόσιο απαιτήσεων (και δη πριν την εκχώρηση τους σε αυτό), ισχυριζόμενη ότι οι απαιτήσεις της εκμισθώτριας για μισθώματα μηνών Ιουνίου έως και Οκτωβρίου έτους 2013 ανέρχονταν στο ποσό των 5.500 ευρώ (1.100 ευρώ χ 5 μήνες) και Νοεμβρίου 2013 έως Σεπτεμβρίου έτους 2014 στο ποσό των 19.785,15 ευρώ (1.798,65 ευρώ χ 11 μήνες), ήτοι συνολικά στο ποσό των 25.285,15 ευρώ, έναντι του οποίου αυτή συνέχιζε να της οφείλει κατά τον χρόνο της δήλωσης εκχώρησης (11-8-2015) μόνον το ποσό των 858,65 ευρώ, το οποίο και τελικώς εκχωρήθηκε στο καθού η ανακοπή Ελληνικό Δημόσιο (και όχι το ποσό των 11.000 ευρώ, όπως το τελευταίο διατείνεται), ισχυριζόμενη ειδικότερα, ότι στην εκμισθώτρια καταβλήθηκε σταδιακά κατά το χρονικό διάστημα από Ιούνιο του έτους 2013 έως 13 Αυγούστου του έτους 2014 συνολικό ποσό 20.100 ευρώ, και πλέον συγκεκριμένα τον Ιούνιο έτους 2013 ποσό 1.100 ευρώ, την 10-8-2013, ποσό 1.100 ευρώ, την 14-9-2013, ποσό 200 ευρώ, την 18-9-2013, ποσό 600 ευρώ, την 28-9-2013, ποσό 500 ευρώ, την 18-10-2013, ποσό 800 ευρώ, την 4-11-2013, ποσό 1.000 ευρώ, την 19-11-2013, ποσό 800 ευρώ, την 6-12-2013, ποσό 1.000 ευρώ, την 23-12-2013, ποσό 800 ευρώ, την 13-1-2014 ποσό 1.000 ευρώ, την 30-1-2014, ποσό 700 ευρώ, την 12-2-2014, ποσό 800 ευρώ, την 24-2-2014, ποσό 800 ευρώ, την 15-3-2014 ποσό 800 ευρώ, την 29-3-2014, ποσό 800 ευρώ, την 15-4-2014 ποσό 800 ευρώ, την 30-4-2014, ποσό 700 ευρώ, την 17-5-2014 ποσό 800 ευρώ, την 11-6-2014 ποσό 1000 ευρώ, την 30-6-2014 ποσό 500 ευρώ, την 19-7-2014 ποσό 700 ευρώ και την 13-8-2014 ποσό 500 ευρώ, ενώ ακόμη για τη χρονική περίοδο Ιανουαρίου έως Οκτωβρίου έτους 2013 καταβλήθηκε σε αυτήν το συνολικό ποσό των 11.500 ευρώ αντί του οφειλομένου ποσού των 11.000 ευρώ (10 μήνες χ 1.100 ευρώ μίσθωμα, όπως αυτό είχε συμφωνηθεί μεταξύ των μερών), δηλαδή ποσό 500 ευρώ επιπλέον. Περαιτέρω, ισχυρίζεται ότι κατόπιν συμφωνίας με την εκμισθώτρια συμψηφίστηκε με ισόποση οφειλή της από τα μισθώματα Αυγούστου και Σεπτεμβρίου έτους 2014 η καταβληθείσα κατά την κατάρτιση της σύμβασης μίσθωσης εγγύηση, ποσού 3.000 ευρώ, ενώ, τέλος, αυτή κατέβαλε για λογαριασμό της τελευταίας τα ποσά των 580 ευρώ για Ειδικό Ενιαίο Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών (ΕΕΤΗΔΕ) και 246,50 ευρώ για Ενιαίο Ειδικό Τέλος Ακινήτων (ΕΕΤΑ), που πρέπει να αφαιρεθούν συμψηφιστικά από τα μισθώματα. Ο ως άνω λόγος της ανακοπής είναι νόμιμος στηριζόμενος στις διατάξεις των άρθρων 361, 416, 440, 481ΑΚ και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική του βασιμότητα. Με την με αριθμό κατάθεσης …………../ 2014 ανακοπή, που, κατά τα προαναφερόμενα, άσκησε ο δεύτερος ανακόπτων, ομόρρυθμος εταίρος, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, κατά της με αριθμό ………../2014 διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, αυτός, μεταξύ άλλων, προέβαλε ως λόγο ακύρωσης του προσβαλλόμενου τίτλου, τη μερική εξόφληση της απαίτησης επικαλούμενος τα ίδια ως άνω (με τον ερευνώμενο λόγο της ένδικης ανακοπής προβαλλόμενα) πραγματικά περιστατικά. Επ’αυτής εκδόθηκε η με αριθμό 4096/ 2018 απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που την έκανε μερικώς δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη, δεχόμενο την μερική εξόφληση των οφειλομένων μισθωμάτων κατά το ποσό των 21.319,75 ευρώ, κατά το οποίο και ακύρωσε την διαταγή πληρωμής. Η ως άνω απόφαση έχει ήδη καταστεί τελεσίδικη μετά την απόρριψη με την με αριθμό 454/2021 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου της από 18-10-2019 (έκθ. κατ. ………/ 2019) έφεσης του ως άνω ανακόπτοντος. Ειδικότερα, σύμφωνα με τις ουσιαστικές παραδοχές της τελευταίας, ο ως άνω ……….., κατέβαλε στην εκμισθώτρια για οφειλόμενα μισθώματα από την έκδοση της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής, τα εξής ποσά: την 4-11-2013, ποσό 1.000 ευρώ, την 19-11-2013, ποσό 800 ευρώ, την 6-12-2013, ποσό 1.000 ευρώ, την 23-12-2013, ποσό 800 ευρώ, την 13-1-2014 ποσό 1.000 ευρώ, την 30-1-2014, ποσό 700 ευρώ, την 12-2-2014, ποσό 800 ευρώ, την 24-2-2014, ποσό 800 ευρώ, την 15-3-2014 ποσό 800 ευρώ, την 29-3-2014, ποσό 800 ευρώ, την 15-4-2014 ποσό 800 ευρώ, την 30-4-2014, ποσό 700 ευρώ, την 17-5-2014 ποσό 800 ευρώ, την 11-6-2014 ποσό 1000 ευρώ, την 30-6-2014 ποσό 500 ευρώ, την 19-7-2014 ποσό 700 ευρώ και την 13-8-2014 ποσό 500 ευρώ, ήτοι συνολικά το ποσό των 13.500 ευρώ. Επιπλέον, όπως αποδείχθηκε, το, κατά τα προαναφερόμενα, μειωμένο μηνιαίο μίσθωμα των 1.100 ευρώ διατηρήθηκε με προφορική συμφωνία των μερών μέχρι και τον Οκτώβριο του 2013, με συνέπεια, δεδομένου ότι αυτό καταβλήθηκε ολοσχερώς στην εκμισθώτρια για τους μήνες Ιούνιο, Ιούλιο, Αύγουστο, Σεπτέμβριο και Οκτώβριο του 2013, όπως άλλωστε αυτή συνομολογεί στην από 3-10-14 αίτησή της για την έκδοση της προαναφερόμενης διαταγής πληρωμής, να μην οφείλεται εν προκειμένω το επιδικασθέν με την τελευταία για τους ανωτέρω μήνες ποσό των 3.493,25 ευρώ (ήτοι, η διαφορά που προκύπτει μηνιαίως μεταξύ i. του ποσού των 1.798,65 ευρώ, στο οποίο η τελευταία προσδιορίζει το μηνιαίο μίσθωμα για τους επίδικους μήνες Ιούνιο, Ιούλιο, Αύγουστο, Σεπτέμβριο και Οκτώβριο του 2013, όπως θα είχε αυτό διαμορφωθεί, κατόπιν της προβλεπόμενης αναπροσαρμογής, χωρίς την συμφωνηθείσα μείωσή του και ii του ποσού των 1.100,00 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί στο μίσθωμα, όπως αυτό είχε διαμορφωθεί μετά από την συμφωνημένη μείωσή του) [= 698,65 ευρώ X 5 μήνες], το οποίο φέρεται να εκχωρείται κατά τα ανωτέρω στο καθού η ένδικη ανακοπή, Ελληνικό Δημόσιο. Ακόμη, ο ως άνω ανακόπτων είχε καταβάλει πριν από την έκδοση της ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής :α) τα ποσά των 580 ευρώ για Ειδικό Ενιαίο Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών (ΕΕΤΗΔΕ) και 246,50 ευρώ για Ενιαίο Ειδικό Τέλος Ακινήτων (ΕΕΤΑ), που βάρυναν την εκμισθώτρια, β) το ποσό των 3.000 ευρώ ως εγγύηση για την τήρηση των όρων και συμφωνιών της ένδικης μισθωτικής σύμβασης (βλ. με αριθμό 4 όρο της από 1-5-2006 μισθωτικής σύμβασης) και γ) για τη χρονική περίοδο Ιανουάριου – Οκτωβρίου έτους 2013, το ποσό των 11.500 ευρώ, αντί του οφειλόμενου 11.000 ευρώ (ήτοι 10 μισθωτικοί μήνες X 1.100 ευρώ μηνιαίο μίσθωμα), δηλαδή επιπλέον ποσό 500 ευρώ. Αυτός με σχετική ένσταση του, που έγινε δεκτή με την παραπάνω δικαστική απόφαση, πρότεινε σε συμψηφισμό την απαίτηση του για απόδοση των ως άνω ποσών με τα οφειλόμενα μισθώματα, με συνέπεια να αποσβεσθεί μερικώς για τον λόγο αυτό η απαίτηση της εκμισθώτριας για το συνολικό ποσό των 4.326,50 ευρώ. Σύμφωνα με τα ανωτέρω, όπως έγινε τελεσιδίκως δεκτό, η απαίτηση της τελευταίας κατά τον χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης διαταγής ανερχόταν σε 2.057,30 ευρώ [23.377,05 ευρώ-13.500 ευρώ -3.493,25 ευρώ- 4.326,50 ευρώ]. Στο ίδιο δε ποσό ανέρχεται, κατά συνέπεια, και η εκχωρηθείσα στο καθού η ανακοπή Ελληνικό Δημόσιο, απαίτηση αυτής [αφορώσα σε υπόλοιπο μισθώματος μηνός Σεπτεμβρίου και μίσθωμα μηνός Οκτωβρίου 2014, που παρέμειναν ανεξόφλητα, διότι σύμφωνα με τον κανόνα του άρθρου 422 ΑΚ , η κατά τα ανωτέρω απόσβεση των χρεών αφορούσε σε παλαιότερα χρέη (μισθώματα προηγουμένων μηνών), ελλείψει διαφορετικού προσδιορισμού εκ μέρους του οφειλέτη κατά τον χρόνο των καταβολών], δεδομένου ότι το γεγονός της εν μέρει εξόφλησης της επίδικης απαίτησης ενεργεί αντικειμενικά μεταξύ των εις ολόκληρον συνοφειλετών και εν προκειμένω των ανακοπτόντων στην ένδικη ανακοπή (483 ΑΚ), ενώ δεν αποδείχθηκαν οι λοιπές καταβολές που επικαλείται η πρώτη ανακόπτουσα (από Ιούνιο έως 18-10-2013). Μετά ταύτα, ο ερευνώμενος λόγος της ανακοπής πρέπει να γίνει μερικώς δεκτός ως ουσιαστικά βάσιμος, όπως και η ανακοπή, και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη ταμειακή βεβαίωση και ο χρηματικός κατάλογος της ΔΟΥ Νίκαιας κατά το ποσό των 8.942,70 ευρώ (11.000 ευρώ- 2.057,30 ευρώ), ενώ τα δικαστικά έξοδα του Ελληνικού Δημοσίου για αμφότερους τους βαθμούς δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της ηττηθείσας πρώτης ανακόπτουσας, κατά παραδοχή του σχετικού αιτήματος αυτού (άρθρα 106, 176, 183, 189 παρ. 1, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), τα οποία, όμως, θα επιβληθούν μειωμένα, σύμφωνα με το άρθρο 22 παρ. 1 ν. 3693/1957, που διατηρήθηκε σε ισχύ μετά την εισαγωγή του ΚΠολΔ (ΕισΝΚΠολΔ αρθρο 52 παρ. 18 ), και εφαρμόζεται όταν επιδικάζεται δικαστική δαπάνη είτε υπέρ είτε κατά του Ελληνικού Δημοσίου (ΜονΕφΑνατΚρ 15/2022), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ με παρόντες τους διαδίκους.
ΔΕΧΕΤΑΙ μερικώς την με αρ. κατ. ………./ 2016 ανακοπή ως προς την πρώτη ανακόπτουσα.
ΑΚΥΡΩΝΕΙ την με αριθμό ………/ 17-8- 2015 ταμειακή βεβαίωση της ΔΟΥ Νίκαιας και τον με αριθμό …………/ 2015 χρηματικό κατάλογο κατά το ποσό των 8.942,70 ευρώ.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ τα δικαστικά έξοδα του εκκαλούντος- καθού η ανακοπή και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας σε βάρος της πρώτης ανακόπτουσας, που καθορίζει στο ποσό των τετρακοσίων (400) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους στις 9-6-2022.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ