Αριθμός 20/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(Τμήμα Ναυτικών Διαφορών)
Αποτελούμενο από τον Δικαστή Αντώνιο Αλαπάντα, Εφέτη, τον οποίον όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του, στις ………….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Των εκκαλουσών: 1.- ………..2.- …………….. οι οποίες παραστάθηκαν δια της πληρεξούσιας δικηγόρου τους Βασιλικής Παυλάκη -Μόσχου, με δήλωση κατά το άρθρο 242§2 ΚΠολΔ, που προκατέθεσε προτάσεις.
Των εφεσίβλητων: 1.- εταιρείας …………. και 2.- εταιρείας ……………, οι οποίες παραστάθηκαν δια της πληρεξούσιας Δικηγόρου Αγγελικής Ζαρόκωστα που κατέθεσε προτάσεις.
Οι ενάγουσες και ήδη εκκαλούσες με την από 15.10.2019 και με ειδικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης (Ε.Α.Κ) ………/2019 αγωγή (Γ.Α.Κ ………./2019), την οποία άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, ζήτησαν να γίνουν δεκτά τα αναφερόμενα σε αυτή (είχε προηγηθεί η άσκηση της από 2.12.2018 με αρ. ………/2018 παρόμοιας αγωγής τους που απορρίφθηκε από το ίδιο Δικαστήριο με τη με αρ. 2709/2019 απόφαση ως αόριστη). Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με τη με αρ. 3231/2020 οριστική απόφαση του απέρριψε την αγωγή αυτή. Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου οι εκκαλούσες με την από 18.11.2021 (γενικός αρ. κατάθεσης …./2021 και ειδικός αρ. κατάθεσης …./19.11.2021) έφεση, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε στο παρόν Δικαστήριο από αυτές, με την υπ’ αρ. (Ε.Α.Κ) …./19.11.2021 (Γ.Α.Κ …../2021) πράξη της Γραμματέως του Δικαστηρίου αυτού, για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, με αύξοντα αριθμό πινακίου 14, ζητώντας να γίνει δεκτή για τους λόγους που αναφέρονται σε αυτήν. Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων παραστάθηκαν κατά τα ανωτέρω.
AΦOY MEΛETHΣE TH ΔIKOΓPAΦIA
ΣKEΦTHKE ΣYMΦΩNA ME TO NOMO
Επειδή η υπό κρίση από 18.11.2021 έφεση των ηττηθεισών πρωτοδίκως εναγουσών κατά της υπ’ αρ. 3231/2020 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που εκδόθηκε κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών -εργατικών διαφορών (του άρθρου 614 αρ.3 ΚΠολΔ), αρμοδίως φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, κατ’ άρθρο 19 περ. α` ΚΠολΔ (και 51 ν. 2172/1993), αφού αυτή κατατέθηκε από την εκκαλούσα στη Γραμματεία του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς στις 19.11.2021, όπως προκύπτει από την παρά πόδας του δικογράφου έφεσης υπ’ αρ. (Ε.Α.Κ) ……/19.11.2021 έκθεση κατάθεσης της Γραμματέως του Δικαστηρίου αυτού και έχει ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως, σύμφωνα με τα άρθρα 511, 513 § 1 στοιχ. β, 516 § 1, 517 εδ. α`, 518 § 2 και 520 §1 ΚΠολΔ, και συνεπώς, παραδεκτώς, κατ’ άρθρο 532 ΚΠολΔ, δεδομένου ότι: α) για τη διαφορά αυτή δεν απαιτείται παράβολο για την άσκηση έφεσης κατά το άρθρο 495§3 εδ.τελ. ΚΠολΔ (αν και κατατέθηκε από τις εκκαλούσες το με αρ. ………….. παράβολο, αξίας 100 €) και β) δεν προκύπτει επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης. Επομένως, πρέπει η έφεση αυτή να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρα 522, 533 § 1 ΚΠολΔ), κατά την ίδια με την πρωτοβάθμια ειδική διαδικασία.
Επειδή με την ως άνω από 15.10.2019 αγωγή οι ενάγουσες και ήδη εκκαλούσες, εκθέτουν ότι ο σύζυγος της πρώτης και πατέρας των λοιπών, …………, προσλήφθηκε στις 9.4.2017, με σύμβαση εξαρτημένης ναυτικής εργασίας που κατήρτισε στην Ελλάδα με τη δεύτερη εναγομένη, ως αντιπροσώπου της πρώτης, πλοιοκτήτριας του με σημαία Νήσων Μάρσαλ φορτηγού πλοίου «S» (κ.ο.χ. 41342, 75.598 τόνων DW), προκειμένου να υπηρετήσει ως πλοίαρχος στο πλοίο αυτό που ναυλοχούσε στον λιμένα Tubarao της περιοχής Vitoria της Βραζιλίας. Ότι ο ως άνω συγγενής τους, ηλικίας τότε 48 ετών, αφού υποβλήθηκε στις αναγκαίες ιατρικές εξετάσεις, από τις οποίες προέκυψε ότι ήταν υγιής και απολύτως ικανός να ναυτολογηθεί και να εκτελέσει τα καθήκοντά του, αναχώρησε, κατ’ εντολήν των εναγομένων, από τη Χίο, στις 11.4.2017, προκειμένου να μεταβεί αεροπορικώς στον ως άνω λιμένα. Ότι το μοναδικό πρόβλημα υγείας από το οποίο έπασχε αυτός κατά τα τελευταία έτη ήταν ελαφρώς αυξημένη αρτηριακή πίεση και χοληστερίνη (συνήθεις για την ηλικία του), που όμως ήταν πλήρως ελεγχόμενο και ρυθμισμένο με φαρμακευτική αγωγή, την οποία μάλιστα είχε προμηθευτεί πριν από την αναχώρησή του και έφερε μαζί του. Ότι το ταξίδι της μετάβασής του στον ως άνω λιμένα ήταν πολύωρο και κοπιαστικό (αφίχθη εκεί στις 9.30 π.μ της 12.4.2017) και συγκεκριμένα συνίστατο σε μισής ώρας πτήση από Χίο προς Αθήνα, τρεισήμισι ωρών πτήση από Αθήνα προς Παρίσι, μετεπιβίβαση σε άλλη πτήση για Ρίο ντε Τζανέιρο Βραζιλίας διάρκειας ένδεκα ωρών και δέκα λεπτών και πτήση για τη Vitoria της Βραζιλίας διάρκειας μίας ώρας, ήτοι οι συνολικές ώρες πτήσης ήταν 15 ώρες και 35 λεπτά, ενώ, εάν προστεθεί σε αυτές και το διάστημα αναμονής των επιβατών πριν την απογείωση και μετά την προσγείωση του αεροπλάνου σε έκαστη πτήση, αυτές ανέρχονταν σε δεκαεπτά ώρες. Ότι αυτός ταξίδεψε στην οικονομική θέση του αεροπλάνου σε όλες τις ανωτέρω πτήσεις, υφιστάμενος την ακινησία και ταλαιπωρία που συνεπάγεται ο περιορισμένος χώρος στον οποίο είναι αναγκασμένοι να κάθονται οι επιβάτες της θέσης αυτής. Ότι, αφού διανυκτέρευσε σε ξενοδοχείο στην περιοχή της Vitoria, το πρωί της επόμενης ημέρας (13.4.2017) επιβιβάστηκε στο ως άνω πλοίο, όπου άρχισε αμέσως η διαδικασία της επίδειξης και επιθεώρησης του πλοίου, από κοινού με τον αποχωρούντα πλοίαρχο και τους αρμόδιους αξιωματικούς, προκειμένου να γίνει η παράδοση — παραλαβή της πλοιαρχίας του πλοίου και τις βραδινές ώρες της ίδιας ημέρας επικοινώνησε τηλεφωνικά με την οικογένειά του, αναφέροντας ότι αισθανόταν πολύ κουρασμένος και ότι θα πήγαινε στην καμπίνα του να κοιμηθεί. Ότι την επομένη ημέρα (14.4.2017) ειδοποιήθηκαν από τη δεύτερη εναγομένη ότι ο ως άνω συγγενής τους είχε αποβιώσει κατά τη διάρκεια της νύχτας (13 προς 14 Απριλίου 2017), κατόπιν δε νεκροψίας που διεξήγαν οι αρμόδιες τοπικές αρχές, διαπιστώθηκε ότι ο θάνατος του οφειλόταν σε πνευμονική εμβολή, καθώς είχε ανευρεθεί ένα μεγάλο θρομβωτικό έμβολο στη διακλάδωση της πνευμονικής αρτηρίας. Ότι ο θάνατος του επήλθε άμεσα και αιτιωδώς από την εργασία του και ειδικότερα από τις επιβλαβείς και επικίνδυνες συνθήκες ταξιδιού, τις οποίες αναγκάστηκε να υποστεί προκειμένου να μεταβεί στον τόπο όπου θα παρείχε τις υπηρεσίες του ως πλοίαρχος, ήτοι οφείλεται στο λεγόμενο «σύνδρομο της οικονομικής θέσης», όπως ονομάζεται η παθολογία κατά την οποία σε περίπτωση πολύωρων αεροπορικών ταξιδιών, λόγω έλλειψης χώρου εξαιτίας των στενών καθισμάτων της θέσης αυτής, της αδράνειας, του ύψους και της αφυδάτωσης των επιβατών, σε συνδυασμό με την πολύωρη ακινησία που επιβραδύνει τη φλεβική ροή των κάτω άκρων, δημιουργείται εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση στα κάτω άκρα και δημιουργείται η πιθανότητα ένας ή περισσότεροι θρόμβοι να αποσπασθούν και να φθάσουν στα αγγεία των πνευμόνων, με αποτέλεσμα την πνευμονική εμβολή. Ότι οι εναγόμενοι βαρύνονται με υπαιτιότητα ως προς την επέλευση του θανάτου του συγγενούς τους (ως εργατικού ατυχήματος κατά το ν. 551/1915), καθώς παρέλειψαν υπαιτίως να λάβουν μέτρα για την προστασία και τη διασφάλιση της υγείας του εργαζομένου τους και συγκεκριμένα, ενώ ο κίνδυνος για την υγεία και τη ζωή του ναυτικού από το ως άνω εξαιρετικά μακρύ αεροπορικό ταξίδι, ήταν γνωστός και προβλέψιμος, εντούτοις παρέλειψαν, από αμέλεια, να διαθέσουν σε αυτόν εισιτήρια πρώτης θέσης που θα του εξασφάλιζαν μεγαλύτερη άνεση, χώρο και δυνατότητα κίνησης, ούτως ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος δημιουργίας θρόμβων λόγω της ακινησίας, όπως επίσης και να του παράσχουν χρόνο ανάπαυσης μετά το εξαντλητικό ταξίδι, παραβιάζοντας έτσι τη βασική υποχρέωση που υπέχουν κατά το άρθρο IV παρ. 4 της Διεθνούς Σύμβασης Ναυτικής Εργασίας του 2006 (MLC- ν. 4078/2012), κατά το οποίο «κάθε ναυτικός έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας, στην ιατρική περίθαλψη, σε μέτρα ευημερίας και σε άλλες μορφές κοινωνικής προστασίας». Με βάση το ανωτέρω ιστορικό, οι ενάγουσες ζητούσαν (με απόφαση που θα κηρυσσόταν προσωρινά εκτελεστή) να υποχρεωθούν οι εναγόμενες και ήδη εφεσίβλητες, υπό την ιδιότητα της πλοιοκτήτριας του ως άνω πλοίου η πρώτη, της αντιπροσώπου της πρώτης η δεύτερη, επί πλέον δε και ως πλοιοκτήτρια, υπό την έννοια της ως άνω Διεθνούς Σύμβασης, αλληλεγγύως και εις ολόκληρον έκαστη, να καταβάλουν την αποζημίωση του άρθρου 6 του ν. 551/1915, με βάση τις μηνιαίες αποδοχές που συμφώνησε να λαμβάνει ο θανών συγγενής τους για την εργασία του και δη το ποσό των 66.344,40 € στην πρώτη ενάγουσα, το ποσό των 49.758,30 € στη δεύτερη (που γεννήθηκε στις 5.6.2003 και ήταν ανήλικη κατά το χρόνο άσκησης της αγωγής αυτής, ενήλικη όμως κατά τη συζήτηση της έφεσης) και το ποσό των 49.758,30 € στην τρίτη ενάγουσα και επί πλέον, για χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης, το ποσό των 150.000 € σε έκαστη εξ αυτών, όλα δε τα ανωτέρω ποσά νομιμοτόκως από τις 8.2.2018, οπότε οχλήθηκαν το πρώτον οι εναγόμενες για τις επίδικες αξιώσεις, με την άσκηση εναντίον τους της ως άνω με αρ. κατ. ………../2018 αγωγής των ιδίων ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού που απορρίφθηκε ως αόριστη με την υπ΄ αρ. 2709/2019 απόφαση του Μον.Πρωτ.Πειραιώς, άλλως από την επίδοση της υπό κρίση αγωγής έως την πλήρη εξόφληση, καθώς και να καταδικαστούν οι εναγόμενες στην καταβολή της δικαστικής τους δαπάνης. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την υπ’ αρ. 3231/2020 εκκαλούμενη οριστική απόφαση του που εκδόθηκε κατ΄ αντιμωλίαν των διαδίκων, απέρριψε ως μη νόμιμη την ως άνω αγωγή και συμψήφισε τη δικαστική δαπάνη των διαδίκων.
Επειδή με την υπό κρίση έφεση τους παραπονούνται οι εκκαλούσες ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την εκκαλούμενη απόφασή του, εσφαλμένως εφάρμοσε το νόμο και απέρριψε την αγωγή τους αυτή ως μη νόμιμη, ενώ θα έπρεπε να την κάνει δεκτή, χαρακτηρίζοντας τον θάνατο του συγγενούς τους ως εργατικό ατύχημα κατά το ν. 551/1915.
Επειδή κατά την έννοια του άρθρου 1 ν. 551/1915 που ισχύει και επί ναυτικής εργασίας, κατ` άρθρο 2 του ίδιου νόμου και 66§ 2 Κ.Ι.Ν.Δ (ν. 3816/1958), ως ατύχημα από βίαιο συμβάν που επήλθε κατά την εκτέλεση της εργασίας του ή εξ αφορμής αυτής σε ναυτικό και θεμελιώνει αξίωση αποζημίωσης, θεωρείται κάθε βλάβη που είναι αποτέλεσμα βίαιης και αιφνίδιας επενέργειας εξωτερικού αιτίου, μη αναγομένου αποκλειστικά σε οργανική ή παθολογική προδιάθεση του παθόντος, που δεν θα υπήρχε χωρίς την εργασία και την εκτέλεση της κάτω από τις δεδομένες περιστάσεις (ΑΠ 1072/2018, ΑΠ 1616/2003 Επ.Εργ.Δ 2004, 623, Εφ.Πειρ. 109/2019, ΕΝΔ 2019, 112). Ατύχημα από συμβάν κατά την ως άνω έννοια θεωρείται και η ασθένεια που προκλήθηκε στον παθόντα ναυτικό, όχι από βαθμιαία εξασθένηση του οργανισμού του λόγω του είδους και τη φύσης της αναληφθείσας απ` αυτόν εργασίας και των σύμφυτων με αυτήν δυσμενών όρων παροχής της, αλλά λόγω της (στη δεδομένη περίπτωση) επέλευσης αυτής κάτω από εντελώς εξαιρετικές και μη κανονικές συνθήκες, οι οποίες υπήρξαν και η κύρια αφορμή, από την οποία εκδηλώθηκε ή αναπτύχθηκε ή και επιδεινώθηκε η ασθένεια (ΑΠ 1690/2013, ΕΝΔ 2013, 813, Εφ.Πειρ. 94/2009, ΕΝΔ 2009, 188, Μ.Εφ.Πειρ. 102/2015, ΕλλΔνη 2015, 1726). Περαιτέρω, ως ατύχημα, το οποίο επήλθε εξ αφορμής της εργασίας, θεωρείται, κατά τις προαναφερθείσες διατάξεις και εκείνο που δεν αποτελεί άμεση συνέπεια της εκτέλεσης της εργασίας, συνδέεται όμως με αυτήν αιτιωδώς, όπως η μετά την εκδήλωση της νόσου εξακολούθηση της παραμονής του ναυτικού στο πλοίο, έστω και υπό κανονικές συνθήκες, χωρίς όμως να παρέχεται σ` αυτόν η προσήκουσα ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και μάλιστα από οποιαδήποτε αιτία, εάν η παράλειψη αυτή, ως πρόσφορη αιτία, επέφερε την επιδείνωση της υπάρχουσας ασθένειας του, η οποία διαφορετικά, με την παροχή της δέουσας ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, τόσο με την μορφή της άμεσης, άλλως έγκαιρης, έναρξης της προσήκουσας θεραπευτικής αγωγής, θα ήταν δυνατόν, εν όψει των συγχρόνων ιατρικών μεθόδων και μεσών, να αποφευχθεί ή να περιοριστούν οι συνέπειες της (ΑΠ 1014/2003, ΕλλΔνη 2004, 151), καθ’ όσον η εξακολούθηση της ίδιας εργασίας μετά την εξασθένιση των δυνάμεων του εργαζομένου δημιουργεί συνθήκες που, αν και προηγουμένως ήταν κανονικές, γίνονται μετά τον κλονισμό της υγείας του ασυνήθιστες και εξαιρετικές (σύμφωνα και με τις διατάξεις των άρθρων 288 και 662 ΑΚ, που επιβάλλουν στον εργοδότη να εκπληρώνει τις συμβατικές υποχρεώσεις του, όπως απαιτεί η καλή πίστη και ιδιαίτερα να ρυθμίζει την εργασία κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να προστατεύεται η ζωή και η υγεία του μισθωτού), με την προϋπόθεση, όμως, ότι ο εργοδότης γνωρίζει τον κλονισμό της υγείας του και τον κίνδυνο που ενέχει για τον μισθωτό η συνέχιση της εργασίας του (Eφ. Πειρ 482/2008, ΕΝΔ 2008, 401, Εφ.Πειρ. 352/2007, ΕΝΔ 2007, 312, Κοροτζής Ι. Ναυτικό Δίκαιο, τ.1ος, σελ. 354). Εξάλλου, από τις διατάξεις του άρθρου 16 του ν. 551/1915 προκύπτει ότι ο παθών από εργατικό ατύχημα έχει δικαίωμα να ασκήσει την αγωγή του κοινού δικαίου και να ζητήσει, σύμφωνα με τα άρθρα 297, 298 και 914 του ΑΚ, πλήρη αποζημίωση, μόνον όταν το ατύχημα μπορεί να αποδοθεί σε δόλο του εργοδότη ή των προστηθέντων του, ή όταν έλαβε χώρα, σε εργασία ή επιχείρηση, στην οποία δεν τηρήθηκαν οι διατάξεις ισχυόντων νόμων, διαταγμάτων ή κανονισμών για τους όρους ασφάλειας των εργαζομένων, βρίσκεται δε σε αιτιώδη συνάφεια με τη μη τήρηση των διατάξεων αυτών, διαφορετικά, εάν δηλαδή δεν συντρέχει κάποια από τις περιπτώσεις αυτές, μπορεί να ασκήσει μόνο την αγωγή από τον ν. 551/1915. Τέτοιες διατάξεις είναι εκείνες, οι οποίες ειδικά προβλέπουν τους όρους ασφαλείας των εργαζομένων και ειδικότερα προσδιορίζουν τους όρους που πρέπει να τηρηθούν, μνημονεύοντας συγκεκριμένα μέτρα, μέσα και τρόπους προς επίτευξη αυτής (ασφαλείας των εργαζομένων). Δεν αρκεί δηλαδή ότι το ατύχημα επήλθε από την μη τήρηση όρων, οι οποίοι επιβάλλονται από την κοινή αντίληψη, την υποχρέωση προνοίας και την απαιτουμένη στις συναλλαγές επιμέλεια, χωρίς να προβλέπονται από ειδική διάταξη νόμου (Ολ.ΑΠ 26/1995 ΕλλΔνη 1996, 38, ΑΠ 274/2000 ΕλλΔνη 2000, 1342, Μ.Εφ.Πειρ. 109/2019, ΕΝΔ 2019,112). Στην προκειμένη περίπτωση, η ως άνω από 15.10.2019 αγωγή, με βάση τα πραγματικά περιστατικά που εκτίθενται σε αυτήν, πρέπει να απορριφθεί ως μη νόμιμη, όπως ορθά έκρινε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφαση, για τους εξής λόγους: η εκδήλωση της νοσηρής κατάστασης (πνευμονική εμβολή), που οδήγησε στον θάνατο του συγγενούς των εναγόντων, πλοιάρχου Ε.Ν ……….., οφείλεται, κατά την ως άνω αγωγή, στο πολύωρο αεροπορικό ταξίδι του προς τον ως άνω τόπο παροχής της εργασίας του και δη στην πολύωρη ακινησία του στο κάθισμα της οικονομικής θέσης των αεροπλάνων, υπό συνθήκες στενότητας χώρου. Όμως οι ναυτικοί (και οι πλοίαρχοι ειδικότερα) είθισται να πραγματοποιούν τέτοια πολύωρα αεροπορικά ταξίδια, προκειμένου να επιβιβαστούν στο πλοίο, στο οποίο πρόκειται να ναυτολογηθούν. Η ως άνω νοσηρή κατάσταση (ασθένεια) του οργανισμού του ………… εκδηλώθηκε υπό τους συνήθεις και συμφωνημένους όρους παροχής (ανάληψης) της εργασίας του και κατά συνέπεια το αεροπορικό ταξίδι που πραγματοποίησε αυτός, καθώς και η επιβίβαση του στο προαναφερόμενο πλοίο την επομένη ημέρα, στις 13.4.2017 (αφού μετά την άφιξη του στις 12.4.2017 διανυκτέρευσε σε ξενοδοχείο της περιοχής), προς επιθεώρηση του και παραλαβή της πλοιαρχίας, δεν συνιστούν γεγονότα αιφνίδια και απρόβλεπτα, ώστε να θεωρηθεί ο θάνατος του ως εργατικό ατύχημα, κατά τα προαναφερόμενα, δεδομένου μάλιστα ότι υποχρέωση παροχής αεροπορικού εισιτηρίου α’ θέσης στους ναυτικούς (και ειδικότερα στους πλοιάρχους) από τους εργοδότες τους δεν προβλέπεται στην κείμενη νομοθεσία (και ειδικότερα ούτε στη Διεθνή Σύμβαση Ναυτικής Εργασίας του 2006 -MLC- ν. 4078/2012 που αναφέρουν οι ενάγουσες). Εξ άλλου, δεν επικαλούνται οι ενάγουσες κάποια προϋπάρχουσα ασθένεια του συγγενούς τους (αντίθετα αναφέρουν ότι πριν από τη ναυτολόγησή του υποβλήθηκε στις αναγκαίες ιατρικές εξετάσεις, από τις οποίες προέκυψε ότι ήταν υγιής και απολύτως ικανός για την επίδικη εργασία και το μοναδικό πρόβλημα υγείας από το οποίο έπασχε αυτός κατά τα τελευταία έτη ήταν ελαφρώς αυξημένη αρτηριακή πίεση και χοληστερίνη, συνήθεις για την ηλικία του, που όμως ήταν πλήρως ελεγχόμενο και ρυθμισμένο με φαρμακευτική αγωγή, την οποία μάλιστα είχε προμηθευτεί πριν από την αναχώρησή του και έφερε μαζί του) που να συνδέεται αιτιωδώς με το θάνατο του και που γνώριζαν οι εφεσίβλητες, η οποία με την προσήκουσα ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, θα ήταν δυνατόν, εν όψει των συγχρόνων ιατρικών μεθόδων και μεσών, να αποφευχθεί ή να περιοριστούν οι συνέπειες της, κατά τα προαναφερόμενα. Επομένως, σύμφωνα με τα ανωτέρω, πρέπει να απορριφθεί η υπό κρίση έφεση και να συμψηφιστεί η δικαστική δαπάνη των διαδίκων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, λόγω της ιδιαίτερης δυσχέρειας στην ερμηνεία των ως άνω εφαρμοστέων κανόνων δικαίου (άρθρα 179, 183 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων.-
ΔΕΧΕΤΑΙ την έφεση κατά το τυπικό της μέρος .Και την
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ως προς το ουσιαστικό της μέρος.-
ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ καθ’ ολοκληρίαν τη δικαστική δαπάνη των διαδίκων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας.-
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του, στις 13 Ιανουαρίου 2023, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ