Αριθμός 111/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΝΑΥΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Μαρία Παπαδογρηγοράκου, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Σ
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
Α. ΚΑΛΟΥΝΤΟΣ-ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: …………, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό του δικηγόρο Ανδρέα-Κωνσταντίνο Νασίκα.
ΚΑΘ΄ ΗΣ Η ΚΛΗΣΗ-ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: Εταιρείας, ………………, εκπροσωπήθηκε δε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Στυλιανό Βλαχιώτη.
Β. ΚΑΛΟΥΣΑΣ-ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: Αλλοδαπής ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας, ………….., εκπροσωπήθηκε δε από την πληρεξούσιά της δικηγόρο Αλεξάνδρα Ταμπαλή (με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ).
ΚΑΘ΄ ΩΝ Η ΚΛΗΣΗ-ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) ………. ατομικά και ως νομίμου εκπροσώπου της εταιρείας με την επωνυμία …………..ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό του δικηγόρο Στέλιο Βλαχιώτη και 2) εταιρείας, ……………., η οποία εκπροσωπήθηκε από τον ………….-νόμιμο εκπρόσωπό της, μετά του πληρεξουσίου της δικηγόρου Στέλιου Βλαχιώτη.
Ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς άσκησαν α) ο υπό στοιχ Α καλών-εκκαλών την από 24.7.2014 (αριθμ. εκθ. καταθ. …../2014) αγωγή και β) η υπό στοιχ Β καλούσα-εκκαλούσα την από 24.7.2014 (αριθμ. εκθ. καταθ. ……/2014) αγωγή. Επί των ως άνω αγωγών εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ 3559/2015 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που απέρριψε αμφότερες τις αγωγές.
Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου α) ο ενάγων της α΄ αγωγής και υπό στοιχ. Α ήδη καλών-εκκαλών με την από 15-1-2016 (υπ΄ αριθμ. εκθ. καταθ. στο Πρωτοδικείο ……../2016, ΓΑΚ/ΕΑΚ στο Εφετείο ……../2016) έφεσή του και β) η ενάγουσα της β΄ αγωγής και υπό στοιχ. Β ήδη καλούσα-εκκαλούσα με την από 9-2-2016 (υπ΄ αριθμ. εκθ. καταθ.στο Πρωτοδικείο ……../2016, ΓΑΚ/ΕΑΚ στο Εφετείο ………../2016) έφεσή της. Δικάσιμος των ως άνω εφέσεων ορίσθηκε αρχικά η 8η-12-2016, μετά δε από αναβολή η 16η.11.2017, οπότε συζητήσεως γενομένης εκδόθηκε η υπ΄αριθμ. 210/2018 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου, που ανάβαλλε να αποφανθεί για την ουσία των εφέσεων αυτών και ανάστειλε τη συζήτηση της υποθέσεως, για τους λόγους που αναφέρονται σ΄ αυτήν.
Ήδη με τις κατατεθείσες ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου από 9.11.2021 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……………/2021) και 10.11.2021 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……/2021) κλήσεις των υπό στοιχ Α καλούντος-εκκαλούντος και υπό στοιχ Β καλούσας-εκκαλούσας, αντίστοιχα, οι προκείμενες υποθέσεις επανεισάγονται προς εκδίκαση ενώπιον αυτού στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Η πληρεξούσια δικηγόρος της υπό στοιχ. Β καλούσας-εκκαλούσας, η οποία παραστάθηκε με δήλωση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, ανέπτυξε τις απόψεις της με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσε και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των λοιπών διαδίκων, αφού έλαβαν διαδοχικά τον λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Στην περίπτωση που το Δικαστήριο ανέστειλε την πρόοδο της δίκης λόγω εκκρεμοδικίας όπως και στην περίπτωση των άρθρων 307, 245, 411, 249 και 250 ΚΠολΔ εφαρμόζεται αναλογικά το άρθρο του 254 ΚΠολΔ για την ταυτότητα του νομικού λόγου, αφού το δικαστήριο έχει προηγουμένως αποφανθεί για την δικαιοδοσία του. Κατά το άρθρο 254 ΚΠολΔ, το οποίο εφαρμόζεται και στην κατ` έφεση δίκη, σύμφωνα με το άρθρο 524 § 1 του ίδιου Κώδικα, που εφαρμόζεται και στην κατ` έφεση δίκη: «το δικαστήριο μπορεί να διατάξει την επανάληψη της συζητήσεως στο ακροατήριο η οποία έχει κηρυχθεί περατωμένη, όταν κατά τη μελέτη της υποθέσεως ή τη διάσκεψη παρουσιάζονται κενά ή αμφίβολα σημεία, που χρειάζονται συμπλήρωση ή επεξήγηση. Η απόφαση μνημονεύει απαραιτήτως τα ειδικά θέματα που αποτελούν αντικείμενο της επαναλαμβανόμενης συζήτησης. Η συζήτηση αυτή θεωρείται συνέχεια της προηγούμενης». Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι η επαναλαμβανόμενη συζήτηση θεωρείται συνέχεια της προηγουμένης, με την έννοια ότι πρόκειται για δύο συνεχόμενα δικονομικά στάδια που συνθέτουν μία και μόνη συζήτηση, ένα αδιάσπαστο δικονομικό σύνολο, ως εκ τούτου δε και όπως προκύπτει από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 254, 271 επ., 280 ΚΠολΔ εάν κάποιος παρέστη κανονικά κατά την προηγουμένη συζήτηση, κατά την οποία διατάχθηκε η επανάληψη, όπως και στην αντίστροφη περίπτωση, όταν δηλ. δεν παρέστη στην αρχική αλλά μόνο στην επαναλαμβανόμενη συζήτηση δικάζεται κατ` αντιμωλία (β. Βαθρακοκοίλη, ΚΠολΔ, Ερμηνευτική-νομολογιακή ανάλυση, τ. Β`, σ. 165). Ισχυρισμοί μπορούν να προβληθούν παραδεκτώς για πρώτη φορά και κατά την επαναλαμβανόμενη συζήτηση, αφού έως τη δεύτερη εκφώνηση της υπόθεσης αυτή θεωρείται ότι διαρκεί (ΕφΔωδ 212/2009 ΤΝΠ-Νόμος). Κατά συνέπεια δεν απαιτείται η κατάθεση νέων προτάσεων ούτε η επίκληση νέων αποδεικτικών μέσων ή η επανυποβολή των ενστάσεων. Επιπλέον, δεν είναι αναγκαία η παράσταση του διαδίκου στην επαναλαμβανόμενη συζήτηση. Ο διάδικος που παρίσταται νόμιμα σε ένα από τα δύο στάδια, ενώ απουσιάζει από το άλλο δικάζεται κατ`αντιμωλία (ΕφΔωδ 88/2017δημ. νόμος, ΕφΠατρ 463/2009, ΕφΛαρ 519/2007 δικογραφία 2008, 151, ΕφΘεσ 2976/2005 δημ. ΝΟΜΟΣ).
Με τα από 9.11.2021 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……/2021 και 10.11.2021 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………./2021 δικόγραφα κλήσης προς συζήτηση επαναφέρονται για να συζητηθούν ενώπιον αυτού του δικαστηρίου, μετά την έκδοση της μη οριστικής με αριθμό 201/2018 απόφασης του δικαστηρίου τούτου και τα αναφερόμενα στο διατακτικό αυτής, η από 15.1.2016 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………/2016 και η από 9.2.2016 με αριθμό κατάθεσης …../2016 εφέσεις των ηττηθέντων στον πρώτο βαθμό κατά της με αριθμό 3559/2015 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία περί περιουσιακών διαφορών (άρθρα 621επ του ΚΠολΔ) με τη δικονομική παρουσία των διαδίκων επί των με αριθμό ………/2014 και ………./2014 αγωγών του ήδη εκκαλούντος ενάγοντος κατοίκου ………. κατά της εταιρίας περιορισμένης ευθύνης με έδρα τον Άλιμο, και της αλλοδαπής ασφαλιστικής εταιρίας με έδρα το Άμστερνταμ κατά της προαναφερόμενης εταιρίας και ατομικά κατά του νομίμου εκπροσώπου αυτής. Να σημειωθεί ότι οι εφέσεις έγιναν δεκτές τύποις με την προαναφερόμενη 201/2018 μη οριστική απόφαση αυτού του δικαστηρίου, η οποία ανέβαλε να αποφανθεί επί της ουσίας της υπόθεσης μέχρι την έκδοση αμετάκλητης απόφασης για την ποινική υπόθεσης με κατηγορούμενο το νόμιμο εκπρόσωπο της ήδη εφεσίβλητης εναγομένης δια αμφότερων των αγωγών και εναγόμενο εφεσίβλητο με την αγωγή – έφεση της ολλανδικής ασφαλιστικής εταιρίας. Ήδη μετά την έκδοση της με αριθμό 412/17.5.2021 απόφασης του ΣΤ τμήματος του Αρείου Πάγου με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση αναιρέσεως του εφεσιβλήτου φυσικού προσώπου κατά της με αριθμό 263,378/2020 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Πειραιώς, η υπόθεση είναι ώριμη προς έκδοση οριστικής αποφάσεως.
Από την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα απόδειξης, την ανωμοτί εξέταση του εφεσίβλητου, τις ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιώς με αριθμό ………../24.4.2015 ένορκες βεβαιώσεις των ………. κατοίκου Πειραιώς μηχανικού, ………. κατοίκου ……… αλιέως και ……….. κατοίκου Αλίμου ιδιωτικού υπαλλήλου που δόθηκαν μετά από προηγούμενη κλήτευση του άλλου διάδικου μέρους, σύμφωνα με τη με αριθμό ………/21.4.2015 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή ………. στον πληρεξούσιο του άλλου διάδικου μέρους νομίμως (ΕφΠειρ 562/2021 δημ. στην ιστοσελίδα του Εφετείου Πειραιώς), από όλα γενικά και χωρίς εξαίρεση τα έγγραφα που νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν και σε νόμιμη μετάφραση των ξενόγλωσσων σύμφωνα με το άρθρο 36 παρ. 2δ’ του ν. 4194/2013 (Φ.Ε.Κ. Α’ 208/27.09.2013) τα διάδικα μέρη μεταξύ των οποίων φωτογραφικές απεικονίσεις, την πραγματογνωμοσύνη που διενεργήθηκε, τα δικαστικά τεκμήρια που προκύπτουν μετά το αμετάκλητο του ποινικού σκέλους της υπόθεσης ως προς το θέμα της ποινικής ευθύνης του πρώτου εφεσίβλητου για την πρόκληση ναυαγίου, τα αυτεπαγγέλτως λαμβανόμενα υπόψη διδάγματα της κοινής πείρας και τους κανόνες της λογικής (άρθρο 336 παρ. 4 του ΚΠολΔ) αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Δυνάμει συμβάσεως θαλάσσιας ασφαλίσεως, που καταρτίσθηκε στην Ολλανδία, στις 4.2.2013 μεταξύ του εκκαλούντος, πλοιοκτήτη του υπό ολλανδική σημαία ιδιωτικής χρήσης ιστιοπλοϊκού σκάφους με το όνομα «Z», τύπου Βaνana 42, με αριθμό νηολογίου ……………, έτους κατασκευής 2006, εφοδιασμένου με μια ντιζελομηχανή ιππoδυνάμεως 4 ΗΡ και της εκκαλούσας ασφαλιστικής εταιρείας, η τελευταία ασφάλισε δυνάμει του με αριθμό ………….. ασφαλιστηρίου συμβολαίου, για το χρονικό διάστημα από 4.2.2013 έως 23.11.2013 και με σιωπηρή ανανέωση για δώδεκα (12) μήνες, το ανωτέρω σκάφος με τη μηχανή του και τον λοιπό εξοπλισμό του κατά των θαλασσίων κινδύνων και μεταξύ άλλων και για την κάλυψη κάθε δαπάνης ρυμούλκησης-ανέλκυσής του σε περίπτωση ατυχήματος. Περαιτέρω, δυνάμει συμβάσεως έργου που καταρτίσθηκε τον Ιανουάριο του έτους 2014 μεταξύ του πλοιοκτήτη και της εφεσίβλητης εταιρίας που δραστηριοποιείται στην επισκευή σκαφών. Εταίροι και διαχειριστές της εν λόγω εταιρίας είναι ο νόμιμος εκπρόσωπος αυτής ………….., ο οποίος όμως ασχολείται αποκλειστικά με το διοικητικό της τμήμα και ο πρώτος εφεσίβλητος …………., ο οποίος έχει αποκλειστικά την ευθύνη και διαχείριση των τεχνικών εργασιών. Η τελευταία ανέλαβε το έργο των τακτικών ετήσιων επισκευών συντηρήσεως (σέρβις) του ως άνω σκάφους. Προς το σκοπό εκτέλεσης των ως άνω εργασιών, το ως άνω σκάφος θα έπρεπε να μεταφερθεί αρχικώς στη μαρίνα Αλίμου και στη συνέχεια – λόγω χαμηλότερου κόστους – στο λιμάνι του Λαυρίου. Πράγµατι, ο πλοιοκτήτης µε υπεύθυνη δήλωσή του από 27.01.2014 έδωσε την εντολή στον ………….. (πρώτο εφεσίβλητο) να ενεργήσει κάθε αναγκαία πράξη για την ευόδωση του έργου µεταξύ δε των πράξεων αυτών συγκαταλέγονταν η µετακίνηση του πλοίου στον λιµένα του Λαυρίου για να λάβουν χώρα όσα σηµειώθηκαν ανωτέρω. Έτσι, την Κυριακή 26.01.2014 το πλοίο, το οποίο ήταν ασφαλισµενο για την κάλυψη διαφόρων κινδύνων, στην αλλοδαπή ασφαλιστική εταιρεία, µε την επωνυµία «……………», παραδόθηκε στην επισκευάστρια εταιρεία, την Δευτέρα, 27.01.2014, έλαβαν χώρα διάφορες, µικρής εκτάσεως, επισκευαστικές εργασίες (τοποθέτηση σιλικόνης σε ένα φινιστρίνι και τοποθέτηση κοχλιών σε ξύλινα τµήµατα της κρεββατοκάµαρας) ενώ και την επόµενη ηµέρα, Τρίτη 28.01.2014, το πλοίο προετοιµάστηκε (έλεγχος λειτουργίας µηχανής, λαδιών και παραφλού) για τον απόπλου του και τον πλου του προς τον λιµένα του Λαυρίου. Περί την 11:00 ώρα το πλοίο απέπλευσε µε κυβερνήτη τον υπάλληλο της επισκευάστριας εταιρείας ……………. που είχε αποκτήσει τον µήνα Μάρτιο του έτους 2011 «δίπλωµα» κυβερνήτη ιστιοπλοϊκού σκάφους, χωρίς, ωστόσο, να είναι αυτό το κύριο αντικείµενο εργασίας του στην επισκευάστρια εταιρεία στην οποία απασχολείτο στην εξυπηρέτηση πελατών κατά την διαδικασία της ναυλώσεως, στην παραλαβή σκαφών, στον τεχνικό έλεγχο αυτών, στην τήρηση των σχετικών εγγράφων, σε υποβρύχιες δραστηριότητες, σε επισκευές και συντήρηση φουσκωτών και σε τεχνική συντήρηση ιστιοπλοϊκών. Κατά τον πλου του πλοίου προς τον προορισµό του ο καιρός ήταν νεφοσκεπής και κάποτε βροχερός ενώ οι άνεµοι ήσαν µεταβλητοί ασθενείς µέχρι µέτριοι, εντάσεως 3 – 4 Μποφόρ κατά δε τα χρονικά διαστήµατα των καταιγίδων έπνεαν ριπαίοι ενισχυµένοι άνεµοι µέχρι θυελλώδεις, εντάσεως 8 Μποφόρ. Την 15:00 ώρα, ο προαναφερόμενος κυβερνήτης του πλοίου επικοινώνησε µε το δεύτερο εφεσίβλητο και τον ενηµέρωσε ότι το πλοίο, πλέοντας στη θαλάσσια περιοχή του Σουνίου Ν. Αττικής, νότια της νησίδας Πάτροκλος, έπαυσε να κινείται αυτοδυνάµως λόγω διακοπής λειτουργίας της µηχανής καθώς και ότι προσπάθειες να τεθεί και πάλι σε λειτουργία η µηχανή απέβησαν άκαρπες. Ο δεύτερος εφεσίβλητος του συνέστησε να ασφαλίσει το πλοίο και να ανοίξει τα ιστία του πλοίου αµέσως δε µετά να επικοινωνήσει ξανά µε την εταιρεία. Ωστόσο, από το χρονικό εκείνο σηµείο ο κυβερνήτης του πλοίου δεν επικοινώνησε πάλι µε την επισκευάστρια εταιρεία ενώ τόσο αυτός όσο και το πλοίο εξαφανίστηκαν από την επιφάνεια της θάλασσας, µε αποτέλεσµα σχετικές έρευνες να αποβούν άκαρπες. Δύο βδομάδες αργότερα, στις 13.02.2014, στην θαλάσσια περιοχή του Φάρου Σπετσών, ανευρέθη η σορός του κυβερνήτη σε κατάσταση προχωρηµένης σήψεως, µε τον θάνατό του να αποδίδεται σε πνιγµό εντός ύδατος, αφού είχε προηγηθεί υποθερµία και καταβολή των δυνάµεών του, εξαιτίας παραµονής εντός του θαλασσίου ύδατος για 2,5 – 3 ώρες ενώ, στις 16.02.2014, εντοπίστηκε το ναυάγιο του πλοίου, το οποίο, στις 21.02.2014, ανελκύστηκε κατεστραµένο και τοποθετήθηκε στην χερσαία ζώνη του τουριστικού λιµένα του Λαυρίου. Για το περιστατικό του θανάτου του ανωτέρω, …………, σχηµατίστηκε ποινική δικογραφία µε κατηγορούµενο τον πρώτο εφεσίβλητο για εκ µέρους του τέλεση των εγκληµάτων της ανθρωποκτονίας από αµέλεια που τελέσθηκε µε παράλειψη και της προκλήσεως ναυαγίου από αµέλεια που τελέσθηκε µε παράλειψη, δηλαδή για παράβαση των άρθρων 302§ 1 και 278 σε συνδυασµό µε το άρθρο 277 ΠΚ. Για τις πράξεις αυτές ο προαναφερόµενος κηρύχθηκε ένοχος και καταδικάσθηκε από το επιληφθέν των κατηγοριών ποινικό δικαστήριο αρχικά από Τριµελές Πληµµελειοδικείο Πειραιώς σε ποινές 34 μηνών συνολικά δηλαδή σε ποινή φυλάκισης 30 μηνών για την πρώτη πράξη και σε ποινή φυλάκισης 9 μηνών για τη δεύτερη πράξη, και μετά από έφεση του με τη με αριθμό 263/378/2020 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου πλημμελημάτων Πειραιώς που τον καταδίκασε σε ποινή φυλάκισης δύο ετών για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας εξ αμελείας δια παραλείψεως και σε ποινή φυλάκισης 9 μηνών για την πρόκληση ναυαγίου εξ αμελείας τελεσθείσα από αμέλεια ενώ μετά την απόρριψη της αιτήσεως αναιρέσεως από το στ’ τμήμα του Αρείου Πάγου έχει καταστεί αμετάκλητη. Με την απόφαση κρίθηκε ότι το δεύτερο εφεσίβλητο βαρύνει υπαιτιότητα δηλαδή αμέλεια ως προς το απότέλεσμα των αδικημάτων αφού αυτός αν και ήταν υποχρεωμένος, πρώτον: να προστατεύσει τη ζωή και την υγεία το εργαζομένου κατ’ άρθρο 662 ΑΚ, δεύτερον: να εξασφαλίσει την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων ως προς όλες τις πτυχές της εργασίας, κατ’ άρθρο 32 Α 1 ν. 1568/1985, 7 παρ. 1 Π.δ. 17/1996 και 42 παρ. 1 ν. 3850/2010, τρίτον: να επιβλέπει την ορθή εφαρμογή των μέτρων ασφαλείας της εργασίας κατ’ άρθρο 32 Α 3 ν. 1568/1985, 7 παρ. 6 περ. γ’ Π.δ. 17/1996 και 42 παρ. 6 περ. γ’ ν. 385012010, στους εργαζομένους τέταρτον: να γνωστοποιεί στους εργαζόμενους τον επαγγελματικό κίνδυνο από την εργασία τους κατ’ άρθρο 32 Α 5 ν. 1568/1985, 7 παρ. 6 περ. δ’ Π.δ. 17/1996 και 42 (αρ. 8 περ. β του ν. 385012010), πέμπτον: όταν αναθέτει καθήκοντα σ’ έναν εργαζόμενο, να λαμβάνει υπόψη τις ικανότητες του εν λόγω εργαζομένου σε θέματα ασφαλείας και υγείας, κατ’ άρθρο 7 παρ. 8 περ. β’ Π.δ. 17/1996 και 42 παρ. 8 περ. β’ ν. 3850/2010, έκτον: να εξασφαλίζει τις κατάλληλες διασυνδέσεις με αρμόδιες εξωτερικές υπηρεσίες προκειμένου να αντιμετωπισθούν άμεσα θέματα πρώτων βοηθειών, επείγουσας ιατρικής περίθαλψης και διάσωσης, κατ’ άρθρο 9 παρ. 1 περ.β’ Π.δ 17/1996 και 45 παρ. 1 περ. β’ ν. 3850/2010, έβδομο: να λαμβάνει μέτρα και να δίνει στους εργαζομένους, ώστε να μπορούν σε περίπτωση σοβαρού, άμεσου αναπόφευκτoυ κινδύνου να διακόπτουν την εργασία και να εγκαταλείπουν αμέσως το χώρο εργασίας και να μεταβαίνουν σε ασφαλή χώρο, κατ’ αρθρ. 9 παρ. 3 περ. γ’ Π.δ. 17/1996 και 45 παρ. 3 περ. γ’ ν. 38501/2010, όγδοο: να λαμβάνει τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, εφαρμόζοντας τις γενικές αρχές πρόληψης, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και η αρχή της αντικατάστασης του επικινδύνου από το μη επικίνδυνο ή το λιγότερο επικίνδυνο, κατά το άρθρο 42 παρ. 7 περ. δ’ σε συνδ. με την παρ. 5 ν. 3850/2010, υποχρεώσεις που απορρέουν από την παραπάνω νομοθεσία και συμπληρωματικά από τη γενική υποχρέωση πρόνοιας ως εργοδότη στα πλαίσια της σύμβασης εργασίας μεταξύ αυτού και του θανόντος. Ειδικότερα κρίθηκε ότι ο πρώτος εφεσίβλητος διαχειριστής της εργολήπτριας πρώτης εφεσίβλητης ήταν υπεύθυνος για τη διαχείριση των τεχνικών εργασιών. Όταν κατά την εκτέλεση των εργασιών προέκυπτε η ανάγκη αλλαγής του τόπου ελλιμενισμού των σκαφών ανέθετε τη μεταφορά στους τέσσερις εργαζόμενους που είχαν δίπλωμα κυβερνήτη έναντι αμοιβή 100 ευρώ κάθε φορά και μάλιστα αυτό γινόταν για λόγους ίσης μεταχείρισης κυκλικά εκ περιτροπής στον καθένα. Ο θανών είχε αποκτήσει δίπλωμα κυβερνήτη μετά από τρίμηνη εκπαίδευση το έτος 2011 ενώ διέθετε και πιστοποίηση δύτη ανοικτής θάλασσας. Την προαναφερόμενη ημερομηνία έδωσε στο θανόντα την εντολή να μεταφέρει στο λιμάνι του Λαυρίου από τη μαρίνα Αλίμου λόγω χαμηλότερου κόστους ελλιμενισμού το υπό σημαία Ολλανδίας σκάφος του εκκαλούντος ενάγοντος. Αποφάσισε τη μεταφορά του σκάφους αν και την προηγούμενη ημέρα η ΕΜΥ είχε εκδώσει έκτακτο δελτίο επιδείνωσης καιρού σύμφωνα με το οποίο στις 28.1.2014 αναμένονταν βροχές και καταιγίδες κατά τόπους ισχυρές και οι άνεμοι θα ήταν θυελλώδεις στα πελάγη. Την ίδια ημέρα η γενική γραμματεία πολιτικής προστασίας συνιστούσε στους πολίτες να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί μεριμνώντας για τη λήψη μέτρων αυτοπροστασία αφού οι άνεμοι θα έφταναν τα 8 μποφόρ και μάλιστα σύμφωνα με το …./18.2.2014 πιστοποιητικό του τμήματος αξιολόγησης μεθόδων της ΕΜΥ στην περιοχή του Σαρωνικού και νότια της νήσου Πατρόκλου ο καιρός θα ήταν νεφοσκεπής με βροχές και καταιγίδες και ανέμους 3-4 μποφόρ που θα ήταν θυελλώδεις διότι θα έφταναν τα 8 μποφόρ κατά τη διάρκεια των καταιγίδων. Παρόλαυτα ο πρώτος εφεσίβλητος: α) παρέλειψε να μεταθέσει την εκτέλεση του δρομολογίου από τη Μαρίνα Αλίμου προς το λιμάνι του Λαυρίου για άλλη ημέρα λόγω των δυσμενών, καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν την 28.1.2014 και για τις οποίες ήταν ενήμερος, β) δεν ανέθεσε την εκτέλεση του εν λόγω δρομολογίου σε έμπειρο κυβερνήτη σκαφών, ενόψει των δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν την 28.01.2014 και για τις οποίες ήταν ενήμερος, αλλά ανέθεσε την εκτέλεση του παραπάνω δρομολογίου στο θανόντα ……….., ο οποίος, όμως, είχε προσληφθεί στην παραπάνω εταιρεία ως εργατοτεχνίτης και παρείχε την εργασία του στον τομέα επισκευής σκαφών και ο οποίος είχε λιγοστή εμπειρία στις μεθορμίσεις και πλόες σκαφών, πάντα μετά από εντολή του πρώτου εφεσίβλητου, ο οποίος καθόριζε τον τόπο και το χρόνο εκτέλεσης της μεταφοράς και παρείχε τις σχετικές οδηγίες ως προς τον τρόπο εκτέλεσης της χωρίς ο εκτελών την εργασία μισθωτός να αναπτύσσει ιδιαίτερο βαθμό πρωτοβουλίας κατά την εκτέλεση όπως αποδεικνύεται από τη συχνή επικοινωνία κατά τη διάρκεια της μεταφοράς έως τις 15.06 της 28.1.2014 ακριβώς γιατί ο χειρίστης του σκάφους ήταν άπειρος ως προς τη λειτουργία του με τα ιστία και γενικά δεν είχε την εμπειρία τριάμιση ετών που απαιτείται στο χειρισμό του ιστιοφόρου ώστε να εκτελέσει πλούν και μάλιστα μέσω εξαιρετικά δυσμενών καιρικών συνθηκών που μάλιστα ήταν γνωστές λόγω του εκτάκτου δελτίου επιδείνωσης καιρού της ΕΜΥ, γ) δεν μερίμνησε αν και ήλεγξε τη λειτουργία της μηχανής και την ύπαρξη λαδιών και αντιψυκτικού, για τον έλεγχο της ποσότητας του καυσίμου που υπήρχε στο σκάφος και εάν αυτό (το υπάρχον καύσιμο) επαρκές (ήτοι εάν ήταν σε μεγαλύτερη ποσότητα επιπροσθέτως τουλάχιστον κατά 25% από την αναγκαία, όπως είθισται, για λόγους ασφαλείας) για το δρομολόγιο που επρόκειτο να εκτελεστεί από τη μαρίνα Αλίμου έως το λιμάνι του Λαυρίου. Ο ισχυρισμός του ότι υπήρχε καύσιμο απορρίφθηκε ως αβάσιμος από το ποινικό Δικαστήριο καθώς η μηχανή του σκάφους βρέθηκε σε πολύ καλή κατάσταση, δεν διαπιστώθηκε αποξήλωση στα ηλεκτρολογικά της συστήματα ή τις σωληνώσεις για την τροφοδοσία καυσίμου και την ψύξη της, ούτε σημάδια και λεκέδες από προϋπάρχουσες διαρροές ή πρόχειρες ενώσεις σε ηλεκτρολογικά ή σωληνουργικά δίκτυα της μηχανής ή κάποιο σπάσιμο, ρήγμα ή άλλο στοιχείο που θα δικαιολογούσε την απώλεια, διαρροή του καυσίμου και επιπλέον από την ανάλυση των δειγμάτων από δύο διαφορετικά σημεία της δεξαμενής καυσίμων από το γενικό χημείο του κράτους αναδείχθηκε απουσία καυσίμου, τόσο στη δεξαμενή καυσίμου όσο και στα επιμέρους φίλτρα καυσίμου. Επομένως εξάγεται ασφαλώς το συμπέρασμα ότι το καύσιμο της μηχανής εξαντλήθηκε εντελώς ή μειώθηκε τόσο πολύ ώστε συνεπεία αυτού αλλά και των διατοιχισμών του σκάφους από τη θαλασσοταραχή να τραβήξει η μηχανή αέρα μαζί με λιγότερο καύσιμο και να σβήσει. Τούτο διότι δεν υπάρχει περίπτωση το θαλασσινό νερό να εισχωρήσει στη δεξαμενή και να διώξει το πετρέλαιο, διότι δεν υπήρξε ρύπανση της θάλασσας, η οποία σε περίπτωση διαρροής από δεξαμενή καυσίμων γίνεται αργά και σταδιακά και για το λόγο αυτό περιοχές με ναυάγια πλοίων παρουσιάζων επί σειρά ετών ρύπανση με πετρελαιοειδή. δ) δεν ενημέρωσε τον κυβερνήτη του σκάφους …………. για την ύπαρξη δύο δοχείων με επιπλέον καύσιμο στο σκάφος, ήτοι ενός χωρητικότητάς 20 λίτρων πετρελαίου για την κύρια μηχανή και ενός χωρητικότητος 16 λίτρων πετρελαίου για την εξωλέμβια μηχανή, ε) δεν φρόντισε για τη λήψη όλων των απαραίτητων μέτρων ασφαλείας (σωστικά μέσα, φωτιστικά μέσα κινδύνου, μέσα’ τηλεπικοινωνιών, αγκυροβολίας, κλπ) κατά τον απόπλου του σκάφους (χρόνο κατά τον οποίο ο ίδιος ήταν απών) και ειδικότερα, μεταξύ άλλων, δεν ενημέρωσε τον κυβερνήτη του σκάφους για την ύπαρξη πνευστής σχεδίας χωρητικότητας έξι ατόμων, για το μέρος που αυτή βρισκόταν μέσα στο σκάφος και για τον τρόπο τον οποίο θα την χρησιμοποιούσε, η οποία σε κάθε περίπτωση ήταν κλειδωμένη με λουκέτο, στ) δεν ανέθεσε σε δεύτερο πρόσωπο συνοδεύσει τον κυβερνήτη του σκάφους προκειμένου να τον βοηθήσει κατά την εκτέλεση του δρομολογίου ενόψει και των δυσμενών καιρικών συνθηκών τις οποίες γνώριζε ο κατηγορούμενος, και τούτο παρόλο που δεν ήταν υποχρεωτικό επειδή το σκάφος αναψυχής δεν ήταν επαγγελματικό (βλ. άρθρο 5 παρ. 2 του ν. 2743/1999), καθώς ο κυβερνήτης όπως προαναφέρθηκε δεν ήταν έμπειρος, υπήρχε δε ενδεχόμενο ισχυρών ανέμων σύμφωνα με το προαναφερόμενο δελτίο της εθνικής μετεωρολογικής υπηρεσίας το οποίο οφείλει πάντα να συμβουλεύεται αυτός που θα επιχειρήσει ναυτικό ταξίδι και μάλιστα με ιστιοφόρο με μηχανή μικρής ιπποδύναμης ζ) δεν ανήγγειλε άμεσα στη λιμενική αρχή έχοντας προς τούτο υποχρέωση και από την προγενέστερη παράνομη και επικίνδυνη συμπεριφορά του που συνίσταται στις παραπάνω παραλείψεις υπό στοιχεία α’ -στ’, το περιστατικό της ακυβερνησίας του σκάφους λόγω του σβησίματος της μηχανής του και του κινδύνου που αντιμετώπιζε ο κυβερνήτης του, ώστε να κινητοποιηθεί άμεσα η λιμενική αρχή και να σπεύσει για τη διάσωση του, αλλά αντίθετα ενημέρωσε την αρχή μετά από δυόμιση, περίπου (ήτοι στις 17.30) από τότε που ο κυβερνήτης ενημέρωσε για το παραπάνω συμβάν (ήτοι στις 15.05), αποκλείοντας έτσι τη δυνατότητα να αναβρεθεί έγκαιρα ο ναυαγός θανών από σκάφη του λιμενικού σώματος ή άλλα παραπλέοντα σκάφη, όσο ήταν αυτός ακόμη ζωντανός στη θάλασσα. Αποτέλεσμα των παραπάνω παραλείψεων ήταν, μετά τον απόπλου από τη μαρίνα Αλίμου περί ώρα 11.00 π.μ. και ενώ το σκάφος έπλεε νότια της νησίδας Πάτροκλος (περιοχή Σουνίου Αττικής) και πλησίον αυτής, να τελειώσει το καύσιμο και να σβήσει η μηχανή του σκάφους περί ώρα 15.00 και εν συνεχεία, πριν ο κυβερνήτης του καταφέρει να ανοίξει τα ιστία και να πλεύσει με αυτά, και το σκάφος λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών και του μεγάλου κυματισμού προς τις βραχώδεις ακτές της νησίδας Πάτροκλος, να προσκρούσει σε αυτές και να βυθιστεί, να πέσει στη θάλασσα ο κυβερνήτης ………… και παρά την προσπάθειά του να παραμείνει στη θάλασσα ζωντανός και να πνιγεί, παρόλο που ήταν δεινός κολυμβητής. Τούτο δε διότι η ανάταση των ιστίων με παράλληλη τιμόνευση από ένα άτομο είναι εξαιρετικά δυσχερής και στη συγκεκριμένη περίπτωση αδύνατη λόγω των δυσμενέστατων καιρικών συνθηκών. Επιπλέον κρίθηκε ότι ο διαχειριστής και όργανο της δεύτερης εφεσίβλητης από αμέλεια του λόγω των προαναφερόμενων παραλείψεων προκάλεσε το προπεριγραφόμενο ναυάγιο πλοίο. Ακολούθως από όλο το αποδεικτικό υλικό και ιδίως από την αμετάκλητη απόφαση του ποινικού δικαστηρίου αποδεικνύεται ότι το διαχειριστή – όργανο της εργολήπτριας βαρύνει υπαιτιότητα ως προς το ναυάγιο του σκάφους και το θάνατο του κυβερνήτη, διότι αυτός δεν κατέβαλε την επιβαλλόμενη κατ’αντικειμενική κρίση προσοχή, την οποία κάθε μετρίως συνετός και ευσυνείδητος άνθρωπος οφείλει να καταβάλλει υπό τις ίδιες πραγματικά περιστάσεις, με βάση τους νομικούς κανόνες, τις συνήθειες που επικρατούν στις συναλλαγές και την κοινή, κατά τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων πείρα και λογική. Κρίνοντας το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ότι την εργολήπτρια λόγω των πράξεων και παραλείψεων του ανωτέρω καταδικασθέντος διαχειριστή – και οργάνου της δεν βάρυνε ευθύνη τόσο για το ναυάγιο όσο και για το θάνατο του κυβερνήτη, τα οποία οφείλονταν σε τυχηρό δηλαδή την ξαφνική και απρόβλεπτη θύελλα με ανέμους 8 μποφόρ, κατ’εφαρμογή του άρθρου 389 του ΑΚ καθώς το 698 του ΑΚ δεν έχει εφαρμογή στην τυχαία αδυναμία του εργολάβου, εσφαλμένα εκτίμησε το αποδεικτικό υλικό και συνεπώς κατά παραδοχή του σχετικού πρώτου λόγου αμφοτέρων των εφέσεων θα πρέπει να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση και να κρατήσει το παρόν δικαστήριο κατ’άρθρο 533 ΑΚ και να εξετάσει κατ’ουσίαν τις με αριθμό ………./2014 και ……………./2014 αγωγές, ενώ παρέλκει η εξέταση των υπόλοιπων λόγων εφέσεως.
Σύµφωνα µε την 698 § 2 του ΑΚ, «ο εργοδότης φέρει τον κίνδυνο της τυχαίας καταστροφής και χειροτέρευσης του υλικού που είχε δώσει». Εδώ ο όρος «κίνδυνος» χρησιµοποιείται και πάλι -παρά τα αντιθέτως υποστηριζόµενα- µε έννοια διαφορετική από αυτήν του «κινδύνου της αντιπαροχής». Συγκεκριµένα, η διάταξη αυτή εκφράζει τον γενικό κανόνα, που ισχύει ανεξάρτητα από το αν υπάρχει ή όχι οφειλή, ότι τον «κίνδυνο» της ζηµίας από την καταστροφή ενός πράγµατος (periculum rei) τον φέρει πάντοτε ο κύριος του πράγµατος (damnum ή casum sentit dominus, res perit domino). Μεταφέροντας, εξ άλλου, τον κανόνα αυτόν στην ειδική περίπτωση της ύλης που χορήγησε ο εργοδότης στον εργολάβο για την εκτέλεση του έργου -όπου υπάρχει «οφειλή» του τελευταίου µε την έννοια της υποχρέωσής του να µεριµνά για τη χρησιµοποίηση αυτής της ύλης προς το σκοπό για τον οποίο του την εµπιστεύθηκε ο εργοδότης- η ίδια παραπάνω διάταξη ρυθµίζει πρόβληµα «κινδύνου της παροχής» τον οποίο επιρρίπτει στους ώµους του εργοδότη (εδώ δανειστή της ύλης). Έτσι, το νόηµα της 698 § 2 είναι ότι, σε περίπτωση τ υ χ α ί α ς καταστροφής ή χειροτέρευσης της ύλης που έδωσε ο εργοδότης, ενόσω αυτή βρίσκεται στα χέρια του εργολάβου, ο τελευταίος α π α λ λ ά σ σ ε τ α ι α π ό κ ά θ ε ε υ θ ύ ν η σχετική µε τη διαχείρισή της. Ο κανόνας αυτός τελεί άλλωστε σε αρµονία µε τον κανόνα της 685 § 1, σύµφωνα µε τον οποίο «ο εργολάβος έχει την υποχρέωση να χρησιµοποιεί µε ε π ι µ έ λ ε ι α την ύλη που χορήγησε ο εργοδότης …», που σηµαίνει ότι οφείλει να καταβάλλει, κατά τη χρησιµοποίηση και τη διαχείρισή της εν γένει, την ε π ι µ έ λ ε ι α που απαιτείται στις συναλλαγές (330 εδ. β ‘), ευθυνόµενος µόνο σε περίπτωση αµέλειάς του”. Σηµειώνεται ότι η ρύθµιση της 698 § 2 είναι αντίθετη προς εκείνη που ίσχυε υπό το προηγούµενο δίκαιο. Υπό το ρ.δ. που ίσχυε πριν από τον Κώδικα διδασκόταν πράγµατι, ότι ο εργολάβος ευθυνόταν, µε βάση την ιδέα της custodia, ακόµα και για την τυχαία καταστροφή ή απώλεια της ύλης που του εµπιστευόταν ο εργοδότη”. Ήδη, µειώνοντας ο ΑΚ το βαθµό ευθύνης του εργολάβου σχετικά µε την ξένη ύλη που αυτός διαχειρίζεται, περιορίζει αυτή την ευθύνη µέσα στα φυσιολογικά της όρια, όπως αυτά διαγράφονται από τις γενικές αρχές του δικαίου των συµβάσεων και της συµβατικής ευθύνης εν γένει (330) (Δεληγιάννη Κορνηλάκη Σύμβαση έργου ειδικό ενοχικό δίκαιο ΙΙ, 1992, 146επ.). Έτσι αν πριν την παράδοση του έργου η καταστροφή ή η χειροτέρευση οφείλεται σε υπαιότητα του εργολάβου (δηλαδή σε υπαίτια αδυναμία παροχής) εφαρμογή έχει το άρθρο 382 ΑΚ (επί παροχής που κατέστη αδύνατη από γεγονός για το οποίο υπέχει ευθύνη εις των συμβαλλομένων μερών), ενώ αν πρόκειται για ανυπαίτια αδυναμία παροχής εφαρμογή έχει το άρθρο 380 του ΑΚ, γιατί στα άρθρα 698 και 699 ΑΚ, στην ρύθμιση του κινδύνου δεν εντάσσουν και τον κίνδυνο της τυχαίας αδυναμίας του εργολάβου ή του εργοδότη (ΑΠ 256/2021 δημ. νόμος). Περαιτέρω σύμφωνα με το άρθρο 7:962 του ολλανδικού κώδικα (που προσκομίζεται μετ’επικλήσεως ως σχετικό 7) περί υποκατάστασης δικαιωµάτων στη σύμβαση ασφαλίσεως: “1. Εάν ο ασφαλισµένος ως το σηµείο της ζηµίας που έχει υποστεί, έχει άλλες διεκδικήσεις οφειλών για αποζηµίωση έναντι τρίτων από αυτές που προκύπτουν από την ασφαλιστική σύµβαση, τότε αυτές οι διεκδικήσεις οφειλών περιέρχονται µε τη διαδικασία της υποκατάστασης στον ασφαλιστή, στο βαθµό που αυτος είτε στη βάση νοµικής υποχρέωσης είτε όχι, έχει αποζηµιώσει τη συγκεκριµένη ζηµιά. Μετά την επέλευση του κινδύνου, ο ασφαλισµένος οφείλει να απέχει από οποιαδήποτε συµπεριφορά, που θα µπορούσε να βλάψει τα δικαιώµατα του ασφαλιστή έναντι τρίτων.”
Τέλος, κατά τη διάταξη του άρθρου 25 εδαφ. α΄ ΑΚ, κατά την οποία οι ενοχές από σύμβαση ρυθμίζονται από το δίκαιο στο οποίο τα μέρη υποβλήθηκαν, καθιερώνεται η αρχή της αυτονομίας της βούλησης ως προς την υποβολή μιας σύμβασης, αναφερομένης σε διεθνή συναλλαγή, στο δίκαιο ορισμένης Πολιτείας. Η αυτονομία όμως αυτή δεν είναι απόλυτη, υπό την έννοια ότι δεν δύναται να επιλεγεί δίκαιο προς το οποίο δεν συνδέεται κάποιο από τα στοιχεία της σύμβασης, έστω και χαλαρά. Δεν έχει σημασία εάν ο σύνδεσμος, κρινόμενος αντικειμενικά, είναι πολύ ασθενέστερος από τους συνδέσμους που παρουσιάζει η σύμβαση με άλλα δίκαια, διότι αξία έχει η ύπαρξη του συνδέσμου και όχι η εγγύτητα αυτού. Άλλωστε υπάρχει η τάση για την μέγιστη δυνατή διεύρυνση της εννοίας του συνδέσμου, με συνέπεια να διευρύνεται και ο κύκλος των δικαίων, μεταξύ των οποίων δύναται να γίνει η επιλογή. Ως, μάλιστα, παρατηρείται σχετικά, σε ορισμένους κλάδους του εμπορίου, των μεταφορών και των ασφαλίσεων υπάρχει η τάση για διεθνή τυποποίηση ή ενοποίηση, ο σκοπός δε αυτός επιτυγχάνεται, εκτός των διεθνών συμβάσεων, με την υποβολή των σπουδαιότερων τύπων των σχετικών συμβάσεων στο ίδιο δίκαιο, ανεξαρτήτως ιθαγένειας ή κατοικίας των συμβληθέντων ή τόπου σύναψης ή εκτέλεσης της σύμβασης (ΑΠ 1584/2011 ΕΝαυτΔ 2012/45, ΕφΠειρ 4/2013 ΔΕΕ 2013/355, ΕφΠειρ 525/2003 ΕΝΔ 31,377).
Να σημειωθεί ότι με την από 24.7.2014 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……../2014 αγωγή του εργοδότη, κατοίκου ………, αυτός αιτήθηκε εκθέτοντας ότι η μη εκπλήρωση της μεταξύ του ιδίου και της εναγομένης, εργολήπτριας τεχνικής εταιρίας περιορισμένης ευθύνης με έδρα τον Άλιμο, καταρτισθείσας συμβάσεως έργου οφείλεται σε υπαιτιότητα της τελευταίας (εκ των παραλείψεων και πράξεων του νομίμου εκπροσώπου αυτής μη διαδίκου), α) την αξια του ολικά κατεστραμμένου σκάφους του, ανερχόμενη στο ποσό των 124.450 ευρώ, β) στην αξία των ομοίως ολικώς κατεστραμμένων εξαρτημάτων του κατεστραμμένου σκάφους που ανερχόταν στο ποσό των 22.607 ευρώ και γ) στα έξοδα μίσθωσης δωματίου ξενοδοχείου κατά τις καλοκαιρινές διακοπές του στη Μύκονο, ανερχόμενα στο ποσό των 4.870 ευρώ ευρώ και συνολικά το ποσό των 151.927 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την ημεροχρονολογία απώλειας του σκάφους του άλλως από την επίδοση της αγωγής. Η αγωγή είχε έρεισμα στις διατάξεις των άρθρων, 26 παρ. 1 του ν. 3190/1955, 71, 698 σε συνδυασμό με το άρθρο 382 και 346 του ΑΚ. Εξάλλου με την από 24.7.2014 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………../2014 αγωγή της κατά της προαναφερόμενης εργολήπτριας και του νομίμου εκπροσώπου αυτής η ολλανδική ανώνυμη ασφαλιστική εταιρία αιτήθηκε τα έξοδα ανέλκυσης του σκάφους ύψους 32.644 ευρώ, τα οποία αυτή κατέβαλε και για το λόγο αυτό υποκαταστάθηκε. Η αγωγή ήταν νόμιμη με βάση το προσκομιζόμενο αλλοδαπό δίκαιο, και ακολούθως δεν απαιτείται εν προκειμένω να διαταχθεί, κατ’ άρθρο 337 ΚΠολΔ, η απόδειξη του περιεχομένου του, δηλαδή το άρθρο 962 παρ. 1 του ολλανδικού αστικού κώδικα περί υποκατάστασης, λόγω του μετασυμβατικού καθορισμού του σύμφωνα με το άρθρο 25 του ΑΚ, καθώς οι διατάξεις της σύμβασης της Ρώμης για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές (ν. 1792/1988) σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. 3 αυτής στις ασφαλιστικές συμβάσεις που καλύπτουν κινδύνους εντοπισμένους στα εδάφη των κρατών μελών της ευρωπαϊκής οικονομικής κοινότητα με βάση το εσωτερικό δίκαιο του δικαστή. Μη νόμιμη είναι η αγωγή ως προς τις επικουρικές της βάσεις περί εξωσυμβατικής ενοχής με βάση το δίκαιο της lex loci damni (άρθρο 4 του 864/2007 Κανονισμού της ΕΕ για το Εφαρμοστέο δίκαιο στις εξωσυμβατικές ενοχές (Ρώμη ΙΙ) αφού δεν μπορεί το ιστορικό της αγωγής της ασφαλιστικής εταιρίας να υπαχθεί στο νόμω βάσιμο των άρθρων 914 και 904 του ΑΚ και συνεπώς κρίνεται απορριπτέα κατά το μέρος που ασκείται ατομικά του πρώτου εφεσίβλητου, αφού η μόνη νόμιμη βάση της είναι η σύμβαση ασφάλισης και η υποκατάσταση της ασφαλίστριας.
Από τα προσκομιζόμενα αποδεικτικά μέσα εκ των οποίων τα ξενόγλωσσα προσκομίζονται σε νόμιμη μετάφραση στα ελληνικά σύμφωνα με το άρθρο 36 παρ. 2δ’ του ν. 4194/2013 (Φ.Ε.Κ. Α’ 208/27.09.2013), αποδεικνύεται, όπως ήδη προαναφέρθηκε, ότι η εργοδότρια είχε ασφαλίσει το σκάφος στην εκκαλούσα ολλανδική εταιρία έναντι αξίας 125.000 ευρώ για το κέλυφος και σε 35.000 ευρώ για την επίπλωση με ασφαλιστήριο διάρκειας από 4.2.2013 έως 23.11.2013 με σιωπηρή ανανέωση 12 μηνών δηλαδή έως 23.11.2014 για τον κίνδυνο ατυχήματος (ναυαγίου). Με το προαναφερόμενο ναυάγιο επήλθε η ασφαλιστική περίπτωση και η ασφαλιστική εταιρία κατέβαλε τα έξοδα ανέλκυσης του σκάφους, σύμφωνα με το με αριθμό ……./….. τιµολόγιο του πρακτορείου ……………..” (σχετ, 2) τα οποία ανέρχονται συνολικά σε 32.644 ευρώ. Ειδικότερα, για την μεταφορά του Π/Γ Τ από το Πέραμα για ανέλκυση του σκάφους µε τη βοήθεια δυτών από το σημείο του ναυαγίου στη νήσο Πάτροκλο και τη µεταφορά στο λιµάνι Λαυρίου για παράδοση ναυαγίου και επιστροφή στο Πέραµα χρεώθηκε το ποσό των 20.000,00 (βλ. το προσκομιζόμενο τιμολόγιο με αριθμό …../2014), για την αμοιβή των δυτών για την ανέλκυση σύμφωνα με το με αριθμό …../2014 τιμολόγιο της ίδιας εταιρίας χρεώθηκε το ποσό των 8.000 00, τα έξοδα πλωτού γερανού και φορτηγού για τη μεταφορά ναυαγίου 2.200 ευρώ (300 +800+1.100) και για την αμοιβή πρακτορείου για τις παρασχεθείσες υπηρεσίες (οργάνωση – συντονισµός του πλωτού γερανού και των δυτών, χορήγηση άδειας του Λιµεναρχείου για την ανέλκυση του ναυαγίου, εκπόνηση και παρουσίαση στις λιµενικές αρχές του σχεδίου ανέλκυσης, έξοδα επικοινωνίας και µετακινήσεων κατά το διάστηµα 17- 21.02.2014) καταβλήθηκαν σύμφωνα με το με αριθμό ………./2014 τιµολόγιο του πρακτορείου ……………… 2.000,00 ευρώ. Το ποσό αυτό οφείλει η εφεσίβλητη εταιρία να καταβάλει στην αλλοδαπή ασφαλιστική εταιρία εντόκως αφότου επιδόθηκε η αγωγή (άρθρο 346 ΑΚ) που εφαρμόζεται ως lex fori. Από το ίδιο αυτό το ασφαλιστήριο αποδεικνύεται ότι η αξία της ύλης που καταστράφηκε από αμέλεια του εργολάβου, δηλαδή του νομίμου εκπροσώπου της εναγομένης εφεσίβλητης ανερχόταν σε 125.000 ευρώ και ότι κατά δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου που περιλαμβάνεται στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου το κουφάρι πωλήθηκε ως σκραπ για 550 ευρώ. Επομένως η εφεσίβλητη εναγομένη οφείλει το ποσό των 124.450 ευρώ για την παραπάνω αιτία. Η επίπλωση του σκάφους είχε ασφαλιστεί για το ποσό των 35.000 ευρώ και συνεπώς οφείλεται το αιτηθέν ποσό των 22.607 ευρώ. Αντιθέτως θα πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμο το αγωγικό κονδύλι ύψους 4.870 ευρώ, διότι δε συνδέεται αιτιωδώς με την καταστροφή του σκάφους. Ακολούθως των ανωτέρω θα πρέπει να γίνει δεκτή κατά ένα μέρος η με αριθμό ………../2014 αγωγή στην ουσία της και να υποχρεωθεί η εναγομένη εφεσίβλητη να καταβάλει στον ενάγοντα εκκαλούντα το συνολικό ποσό των 147.057 ευρώ εντόκως αφότου επιδόθηκε η αγωγή και να γίνει δεκτή κατά ένα μέρος η με αριθμό …………/2014 αγωγή μόνο ως προς τη δεύτερη εφεσίβλητη εναγομένη, (αφού έχει κριθεί νομικά αβάσιμη κατά το μέρος που στρέφεται ατομικά κατά του πρώτου εναγόμενου εφεσιβλήτου) και να υποχρεωθεί αυτή να καταβάλει στην εκκαλούσα ενάγουσα ασφαλιστική εταιρία το ποσό των 32.200 ευρώ εντόκως, αφότου επιδόθηκε η αγωγή. Ακολούθως όταν εξαφανίζεται η εκκαλουμένη απόφαση εξαφανίζεται ολικώς και το κεφάλαιο περί δικαστικών εξόδων λόγω της αναγκαιότητας ενιαίου καθορισμού των δικαστικών εξόδων ως προς όλα τα κεφάλαια της απόφασης (ΑΠ 192/1998 ΕλΔικ 39, 825, ΕφΠειρ 808/2009 ΕΝΔ 39, 258). Επειδή οι δύο εφέσεις έγιναν δεκτές στην ουσία τους θα πρέπει να διαταχθεί η απόδοση των παραβόλων εφέσεως ύψους 200 ευρώ στον εκάστοτε καταθέσαντα εκκαλούντα σύμφωνα με το άρθρο 495 παρ. 3 του ΚΠολΔ, δηλαδή των με αριθμούς ……./2016 παραβόλων ΤαΧΔικ ύψους 60 ευρώ το καθένα και ………/2016 παραβόλων δημοσίου ύψους 20 ευρώ το καθένα αναφορικά με την 25/2016 έφεση με αριθμό προσδιορισμού …………/2016 και των με αριθμούς ………/2016 παραβόλων ΤαΧΔικ ύψους 60 ευρώ και παραβόλων δημοσίου …/2016, …/2016 και …./2016 ποσών 20, 50 και 10 ευρώ αντιστοίχως που αφορούν τη με αριθμό ……./2016 έφεση (αριθμός προσδιορισμού ……../2016). Τέλος τα δικαστικά έξοδα μεταξύ του πρώτου εφεσιβλήτου εναγομένου πρέπει να συμψηφιστούν με αυτά της εκκαλούσας ενάγουσας λόγω εύλογης αμφιβολίας ως προς την έκβαση της δίκης (άρθρο 179 του ΚΠολΔ) ενώ μέρος των δικαστικών εξόδων των εκκαλούντων ενάγοντος και ενάγουσας (ενιαία λόγω της συνεκδίκασης) θα πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της (δεύτερης) εφεσίβλητης εναγομένης (άρθρα 178, 183 και 191 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.) κατά τα ειδικότερα στο διατακτικό οριζόμενα.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει με τη δικονομική παρουσία των διαδίκων και μετά την επανάληψη της συζήτησης τις από 15.1.2016 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……./2016 και αριθμό προσδιορισμού ………/2016 και η από 9.2.2016 με αριθμό κατάθεσης ……./2016 και αριθμό προσδιορισμού ……../2016 εφέσεις κατά της με αριθμό 3559/2015 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία περί περιουσιακών διαφορών με τη δικονομική παρουσία των διαδίκων επί των με αριθμό ……./2014 και ……../2014 αγωγών
Δέχεται κατ’ουσίαν τις εφέσεις
Διατάσσει την απόδοση των παραβόλων εφέσεως ύψους 200 ευρώ στον εκάστοτε καταθέσαντα εκκαλούντα, δηλαδή των με αριθμούς ………../2016 παραβόλων ΤαΧΔικ ύψους 60 ευρώ το καθένα και …………/2016 παραβόλων δημοσίου ύψους 20 ευρώ το καθένα αναφορικά με την 25/2016 έφεση με αριθμό προσδιορισμού ……/2016 και των με αριθμούς ……../2016 παραβόλων ΤαΧΔικ ύψους 60 ευρώ και παραβόλων δημοσίου ……../2016, ……../2016 και ……/2016 ποσών 20, 50 και 10 ευρώ αντιστοίχως που αφορούν τη με αριθμό ……./2016 έφεση (αριθμός προσδιορισμού ………/2016).
Εξαφανίζει τη με αριθμό 3559/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς
Κρατεί και Αναδικάζει την υπόθεση επί των με αριθμό ………./2014 και ………../2014 αγωγών
Απορρίπτει τη με αριθμό ………../2014 αγωγή ως προς τον πρώτο εναγόμενο
Συμψηφίζει κατά το μέρος αυτό τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων μέρων
Δέχεται κατά ένα μέρος τη με αριθμό ………./2014 αγωγή
Υποχρεώνει την εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των εκατόν σαράντα επτά χιλιάδων πενήντα επτά ευρώ (147.057) εντόκως αφότου επιδόθηκε η αγωγή και μέχρι την εξόφληση
Δέχεται κατά ένα μέρος τη με αριθμό …………./2014 αγωγή ως προς τη δεύτερη εναγομένη
Υποχρεώνει τη δεύτερη εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των τριάντα δύο χιλιάδων διακοσίων ευρώ (32.200) εντόκως αφότου επιδόθηκε η αγωγή και μέχρι την εξόφληση
Επιβάλει μέρος των δικαστικών εξόδων των εκκαλούντων (ενάγοντος και ενάγουσας) αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας σε βάρος της (δεύτερης) εφεσίβλητης εναγομένης τα οποία ορίζει συνολικά στο ποσό των δύο χιλιάδων διακοσίων (2.200) ευρώ
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 15 Φεβρουαρίου 2023, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ