Αριθμός 121/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(Τμήμα Ναυτικών Διαφορών)
Αποτελούμενο από τον Δικαστή Αντώνιο Αλαπάντα, Εφέτη, τον οποίον όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του, στις …………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Των εκκαλούντων: 1.- ……….. και 2.- ………. που παραστάθηκαν δια του πληρεξούσιου δικηγόρου τους Χρήστου Πατούνα (Δ.Σ Θεσσαλονίκης), ο οποίος κατέθεσε προτάσεις.
Των εφεσίβλητων: 1.- …….., 2.- ……….. και 3.- ………….. οι οποίοι παραστάθηκαν δια του πληρεξούσιου δικηγόρου τους Τρύφωνα Κόλλια (Δ.Σ Αθηνών), που κατέθεσε προτάσεις.
Οι ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητοι με την από 13.3.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………/15.3.2019 αγωγή τους, την οποία άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, ζήτησαν να γίνουν δεκτά τα αναφερόμενα σε αυτή. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την υπ’ αρ. 2901/2021 οριστική απόφαση του δέχθηκε την αγωγή ως προς τους ως άνω απόντες 3ο και 4ο εναγόμενους και ήδη εκκαλούντες. Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου οι εκκαλούντες, με την από 11.11.2020 (αρ. εκθ. καταθ. ………./11.11.2020) έφεση τους, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε στο παρόν Δικαστήριο από αυτούς με τη με αρ. ……./1.10.2021 πράξη της Γραμματέως του Δικαστηρίου αυτού, για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, με αύξοντα αρ. πινακίου ……., ζητώντας να γίνει δεκτή για τους λόγους που αναφέρονται σε αυτήν. Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο, συζητήθηκε και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων παραστάθηκαν κατά τα ανωτέρω.
AΦOY MEΛETHΣE TH ΔIKOΓPAΦIA
ΣKEΦTHKE ΣYMΦΩNA ME TO NOMO
Επειδή από τη διάταξη του άρθρου 528 ΚΠολΔ προκύπτει ότι, αν ασκηθεί έφεση κατά ερήμην απόφασης, εξαφανίζεται αυτή εντός των ορίων του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της έφεσης, χωρίς έρευνα των λόγων της και ο εκκαλών δικαιούται να προβάλει με το δικόγραφο της έφεσης και τις προτάσεις του όλους τους ισχυρισμούς που μπορούσε να προβάλει και πρωτοδίκως. Του παρέχεται, δηλαδή, η ευκαιρία, δεδομένου ότι δεν εμφανίστηκε στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, αλλά δικάστηκε ως εάν ήταν παρών, όπως, εντός των ορίων του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της έφεσης, ακουστεί και προβάλει στο εφετείο όσους ισχυρισμούς μπορούσε να προτείνει πρωτοδίκως, επανορθώνοντας με την έφεση τις συνέπειες που η απουσία του ενδεχομένως επέφερε. Επομένως, για την εξαφάνιση της πρωτόδικης απόφασης που εκδόθηκε ερήμην του διαδίκου, δεν απαιτείται να ευδοκιμήσει προηγουμένως κάποιος λόγος της έφεσης, αλλά αρκεί η τυπική παραδοχή της, καθ’ όσον αυτή έχει τα αποτελέσματα της καταργηθείσας αναιτιολόγητης ανακοπής ερημοδικίας. Μετά την εξαφάνιση της πρωτόδικης απόφασης αναδικάζεται η υπόθεση από το εφετείο, το οποίο μετατρέπεται ουσιαστικά σε πρωτοβάθμιο δικαστήριο (ΑΠ 2150/2014, ΝΟΜΟΣ). Η υπό κρίση από 11.11.2020 (με αρ. εκθ. καταθ. ……../11.11.2020) έφεση των εκκαλούντων κατά της υπ’ αρ. 2901/2020 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία (ν. 4335/2015), μεταξύ άλλων, ερήμην των 3ου και 4ου των εναγομένων και ήδη εκκαλούντων και δέχθηκε ως προς αυτούς την αγωγή (την απέρριψε ως προς τους λοιπούς εναγόμενους), αρμοδίως φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου κατ’ άρθρο 19 περ. α` ΚΠολΔ, αφού αυτή κατατέθηκε από αυτούς στη Γραμματεία του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς στις 11.11.2020, όπως προκύπτει από την παρά πόδας του δικογράφου έφεσης υπ’ αρ. …………/11.11.2020 έκθεση κατάθεσης της Γραμματέως του Δικαστηρίου αυτού και έχει ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως σύμφωνα με τα άρθρα 511, 513 § 1 στοιχ. β`, 516 § 1, 517 εδ. α`, 518 § 1 και 520 § 1 ΚΠολΔ και συνεπώς, παραδεκτώς, κατ’ άρθρο 532 ΚΠολΔ, δεδομένου ότι: α) οι εκκαλούντες κατέβαλαν το προβλεπόμενο στο άρθρο 495§3 Α ΚΠολΔ e-παράβολο για την άσκηση έφεσης, ποσού 100 €, με αρ. ………. και β) η έφεση αυτή ασκήθηκε εμπροθέσμως, δεδομένου ότι η εκκαλούμενη απόφαση τους επιδόθηκε στις 16.10.2020 (βλ. τις υπ’ αρ. ………. και ………../16.10.2020 εκθέσεις επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας στο Εφετείο Αθηνών …….) και αυτοί την άσκησαν στις 11.11.2020 κατά τα ανωτέρω. Επομένως, πρέπει η έφεση αυτή να γίνει τυπικά και ουσιαστικά δεκτή, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση στο σύνολό της ως προς αυτούς (απλούς ομοδίκους, κατ’ άρθρο 74 ΚΠολΔ), σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, ανεξαρτήτως της κατ΄ ουσίαν βασιμότητας ή μη των λόγων της, με τους οποίους προβάλλεται εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, να κρατηθεί η υπόθεση στο Δικαστήριο αυτό και να ερευνηθεί περαιτέρω η από 13.3.2019 και με αρ. έκθεσης κατάθεσης ………../15.3.2019 αγωγή των εφεσίβλητων, αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ίδια διαδικασία με την οποία εκδόθηκε και η εκκαλουμένη απόφαση, ενώ το παράβολο ποσού 100 € που οι εκκαλούντες κατέβαλαν κατά την κατάθεση της έφεσης τους, πρέπει να τους αποδοθεί (άρθρο 495§ 3 ΚΠολΔ).
Επειδή από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 235, 236 ΚΙΝΔ (ν. 3816/1958) και 914 ΑΚ προκύπτει ότι σε περίπτωση σύγκρουσης πλοίων που έγινε εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων και κρίνεται κατά το ελληνικό δίκαιο (αν δεν συντρέχει η εφαρμογή άλλου δικαίου κατά τη Διεθνή Σύμβαση Βρυξελλών του 1911), η ευθύνη και η προς αποζημίωση υποχρέωση εξαρτάται από το βαθμό της υπαιτιότητας του κάθε πλοίου. Ειδικότερα, κατά τη διάταξη του άρθρου 236 ΚΙΝΔ: α) αν η σύγκρουση συνέβη από υπαιτιότητα του ενός των πλοίων, οι εντεύθεν ζημίες βαρύνουν το υπαίτιο πλοίο, β) αν υπάρχει κοινή υπαιτιότητα, κάθε πλοίο ευθύνεται προς αποζημίωση ανάλογα με το βαθμό της υπαιτιότητας που το βαρύνει και γ) αν δεν μπορεί να καθοριστεί η αναλογία ή σε περίπτωση ισότητας υπαιτιότητας, τότε η ευθύνη μερίζεται κατ’ ίσα μέρη. Η διάταξη αυτή, όμοια με εκείνη του άρθρου 4§ 1 της Διεθνούς Σύμβασης των Βρυξελλών(που κυρώθηκε με το νόμο ΓΩΠΣΤ/1911), αποτελεί ειδική εφαρμογή της αρχής του συντρέχοντος πταίσματος, την οποία καθιερώνει το άρθρο 300 ΑΚ. Βάσει της εν λόγω διάταξης, ο δικαστής δεν αφήνεται ελεύθερος να καθορίσει κατά την κρίση του το ποσοστό της ευθύνης του ζημιωθέντος, αλλά οφείλει να επιμερίσει αυτήν αναλόγως προς την βαρύτητα του πταίσματός του. Μόνο δε αν δεν είναι δυνατόν να καθοριστεί ο λόγος των αμοιβαίων πταισμάτων, η ευθύνη επιμερίζεται κατ` ίσα μέρη (ΑΠ 58/2003, Ε.Ν.Δ 31, 43, Εφ.Πειρ. 390/2020, ΝΟΜΟΣ). Κατά τη διάταξη του άρθρου 239 ΚΙΝΔ, η κατά τα άρθρα 235-238 ευθύνη των συγκρουσθέντων πλοίων είναι ανεξάρτητη από την ευθύνη του παράλληλα και πραγματικά υπαίτιου προσώπου (όπως π.χ. του πλοιάρχου του πλοίου), το οποίο ευθύνεται ατομικά, κατά τις γενικές περί αδικοπραξιών διατάξεις του ΑΚ, ενώ η ευθύνη του πλοιοκτήτη ρυθμίζεται αποκλειστικά από τις περί συγκρούσεως διατάξεις του ΚΙΝΔ, μη εφαρμοζόμενων των διατάξεων των άρθρων 84 εδ. β’ ΚΙΝΔ και 922 ΑΚ (Εφ.Πειρ 748/2018, ΕΝΔ 46, 112). Από τις ανωτέρω διατάξεις συνάγεται ότι η υπαίτια σύγκρουση πλοίων αποτελεί ειδική μορφή αδικοπραξίας, ρυθμιζόμενη κυρίως από τις ειδικές διατάξεις των άρθρων 236 επ. ΚΙΝΔ και συμπληρωματικά από τις γενικές διατάξεις των άρθρων 297, 298 και 914 επ. ΑΚ (Εφ.Πειρ. 390/2020, ο.π). Με την ως άνω αγωγή τους οι ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητοι ιστορούσαν ότι στις 16.8.2016 απέπλευσαν με το τουριστικό σκάφος (λάντζα) με την ονομασία «Α» και κυβερνήτη τον ………., από την Πέρδικα Αίγινας με προορισμό τη νήσο Μονή. Ότι λίγα λεπτά μετά τον απόπλου διασταυρώθηκε η πορεία του ως άνω σκάφους με το ταχύπλοο σκάφος «Ν» με κυβερνήτη τον ………, υπό τις εκτιθέμενες στην αγωγή συνθήκες. Ότι από τη σύγκρουση αυτή που προκλήθηκε με συνυπαιτιότητα των κυβερνητών των ως άνω σκαφών (με ελληνική σημαία), οι οποίοι δεν επέδειξαν την επιβαλλόμενη από τη ναυτιλιακή πρακτική και τους κανόνες επιμέλειας για την αποφυγή της συγκρούσεως, το σκάφος «Α» ανατράπηκε και βυθίστηκε, με αποτέλεσμα να επέλθει ο θάνατος 4 επιβαινόντων και ο τραυματισμός (μεταξύ άλλων) των εναγόντων. Ειδικότερα, ανέφεραν ότι ο πρώτος ενάγων υπέστη εξάρθρωση αμφότερων των ώμων του και νοσηλεύθηκε για δύο ημέρες, λόγω δε της αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης του θα δαπανούσε για υπηρεσίες αποκλειστικής νοσοκόμας, τις οποίες παρείχε ο πατέρας του, το ποσό των 372 € και ότι για τον ίδιο λόγο δικαιούται αποζημίωση: α) για τις δαπάνες που θα κατέβαλε για τις υπηρεσίες οικιακής βοηθού, τις οποίες παρείχε η μητέρα του, ύψους 800 € μηνιαίως και συνολικά 1600 € και β) για νοσήλια το συνολικό ποσό των 1.315,54 €. Ότι λόγω του τραυματισμού του και της επιγενόμενης αδυναμίας του να εξασκήσει με επαρκή τρόπο το επάγγελμα του γυμναστή δικαιούται αποζημίωση για απώλεια διαφυγόντων κερδών συνολικού ύψους 7.325,75 € για το χρονικό διάστημα από 1.9.2016 έως 12.9.2017 κατά το οποίο παρέμεινε άνεργος και χρηματική ικανοποίηση 50.000 € λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη από τον τραυματισμό του και τις επιπτώσεις στη ζωή του. Ότι ο δεύτερος ενάγων, αδελφός του πρώτου, τραυματίστηκε στη γνάθο και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για την αποκατάσταση της και ότι λόγω του τραυματισμού του δικαιούται αποζημίωση για τις δαπάνες που θα κατέβαλε για τις υπηρεσίες αποκλειστικής νοσοκόμας που του παρείχε η μητέρα του για τρείς ημέρες συνολικού ύψους 558 €, καθώς και χρηματική ικανοποίηση ύψους 25.000 € για την ηθική βλάβη που υπέστη από τον τραυματισμό και τις μετέπειτα επιπτώσεις στη ζωή του. Ότι ο τρίτος ενάγων υπέστη συνθλιπτική κάκωση άκρου ποδός με μέγιστο αιμάτωμα, εκδορές – κακώσεις αγκώνων και κακώσεις μηρών άμφω, με αποτέλεσμα να παραμείνει για νοσηλεία στο νοσοκομείο τρείς ημέρες και λόγω του τραυματισμού του δικαιούται αποζημίωση για την δαπάνη αποκλειστικής νοσοκόμας, τις υπηρεσίες της οποίας παρείχε η μητέρα του, ύψους 558 €, καθώς και χρηματική ικανοποίηση ύψους 20.000 € για την ηθική βλάβη που υπέστη και τις μετέπειτα επιπτώσεις στη ζωή του. Περαιτέρω εξέθεσαν ότι συνυπαίτιοι για την πρόκληση του ένδικου ατυχήματος είναι σε ποσοστό 70% ο ………… και σε ποσοστό 30% ο ………, κυβερνήτες κατά το χρόνο του επίδικου ατυχήματος των ως άνω συγκρουσθέντων σκαφών, οι οποίοι έχουν αποβιώσει και συνεπώς ευθύνονται, μεταξύ άλλων, ο τρίτος και ο τέταρτος εναγόμενος (και ήδη εκκαλούντες), ως μόνοι εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του …….. Με βάση το ιστορικό αυτό οι ενάγοντες ζητούσαν, με απόφαση προσωρινά εκτελεστή, να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να καταβάλουν έκαστος, κατά το λόγο της κληρονομικής τους μερίδας (1/2): α) στον πρώτο ενάγοντα ως αποζημίωση το ποσό των 10.613,29 € και για χρηματική ικανοποίηση το ποσό των 50.000 €, β) στον δεύτερο ενάγοντα ως αποζημίωση το ποσό των 558 € και για χρηματική ικανοποίηση το ποσό των 25.000 € και γ) στον τρίτο ενάγοντα ως αποζημίωση το ποσό των 558 € και για χρηματική ικανοποίηση το ποσό των 20.000 €, καθώς και να καταδικασθούν αυτοί στα δικαστικά τους έξοδα. Η αγωγή αυτή (ως προς τους ως άνω εναγόμενους –εκκαλούντες) παραδεκτώς εισήχθη για να συζητηθεί ενώπιον του αρμοδίου Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (άρθρα 14§2, 22 ΚΠολΔ, 51 ν. 2172/1993 και 242 ΚΙΝΔ), κατά την τακτική διαδικασία (ν. 4335/2015) και είναι ορισμένη, αφού παρατίθενται αναλυτικά οι συνθήκες του επίδικου ατυχήματος, οι πράξεις και παραλείψεις που θεμελιώνουν την ευθύνη των ως άνω κυβερνητών των συγκρουσθέντων σκαφών (με αναφορά μάλιστα και στην κείμενη νομοθεσία) και εκάστου των εναγομένων, καθώς και οι δαπάνες στις οποίες υπεβλήθησαν οι ενάγοντες και τα στοιχεία που προσδιορίζουν τη χρηματική τους ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης (άρθρο 216§1 ΚΠολΔ). Περαιτέρω, είναι νόμιμη, κατά τις ως άνω διατάξεις και αυτές των άρθρων 40, 243 ΚΙΝΔ (ν. 3816/1958), 929, 932, 1710, 1813, 1885 ΑΚ, 74, 176 ΚΠολΔ (με τη μνεία ότι δεν υπάρχουν στοιχεία αλλοδαπότητας και εφαρμόζεται το ελληνικό δίκαιο) και πρέπει να εξεταστεί και κατ΄ ουσίαν, δεδομένου ότι έχει καταβληθεί το τέλος δικαστικού ενσήμου με τις νόμιμες προσαυξήσεις (βλ. το υπ΄ αρ. ………. . e παράβολο και την από 7.6.2019 απόδειξη πληρωμής της Τράπεζας Πειραιώς).
Επειδή από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα …………. που εξετάστηκε στο παρόν Δικαστήριο και περιέχεται στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης και όλων των φωτογραφιών (των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται) και εγγράφων που προσκομίζουν με επίκληση οι διάδικοι, μεταξύ των οποίων οι ιδιωτικές γνωμοδοτήσεις –τεχνικές εκθέσεις και τα έγγραφα της συναφούς ποινικής δικογραφίας με ΑΒΜ …….. (καταθέσεις μαρτύρων, απολογία ………, βουλεύματα, λοιπά έγγραφα, εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης και δη η από 26.6.2017 έκθεση πραγματογνωμοσύνης του ανώτατου αξιωματικού Π.Σ σε Μ.Δ και Πλοιάρχου Ε.Ν. …….. που διορίστηκε στις 17.8.2016 από τον Αντιπλοίαρχο Λ.Σ …… και η από Ιούλιο 2017 με αρ. ….. έκθεση πραγματογνωμοσύνης του …….., ναυπηγού/ μηχανολόγου / μηχανικού που διορίστηκε από την Ανακρίτρια του Ε’ τμήματος του Πρωτοδικείου Πειραιώς), άλλα εκ των οποίων λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: στις 16.8.2016 και περί ώρα 12:45, το υπό ελληνική σημαία (Νηολογίου Αίγινας, με αριθμό …………), Ε/Τ – Τ/Ρ σκάφος (λάντζα) «Α» κ.ο.χ 9,873, κ.κ.χ 6,714, 9,40 μ. μήκος, 3,20 μ. πλάτος και 1,05 μ. βάθος (έτος ναυπήγησης 1988), με κυβερνήτη τον ……. [πατέρα των εναγομένων και ήδη εκκαλούντων, ……. (ημ.γεν. 16.1.1986) και …… (ημ.γεν 18.12.1986)] και 23 επιβάτες, μεταξύ των οποίων οι ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητοι, απέπλευσε από το λιμένα της Πέρδικας Αίγινας, με προορισμό τη νήσο Μονή, ενώ, περί ώρα 12:40, το υπό ελληνική σημαία (Νηολογίου Αίγινας, με αριθμό Τ.Α ……..), σκάφος αναψυχής «Ν» (10,05 μ. μήκος, 3,27 μ. πλάτος και βύθισμα με τους έλικες 1,06 μ.), με κυβερνήτη το ………. και τρεις επιβάτες, απέπλευσε από το λιμάνι της Αίγινας, με προορισμό τις νότιες ακτές της νήσου Μονής και δη τη θαλάσσια περιοχή «σπηλιά της φώκιας». Το ως άνω σκάφος «Α» εκτελούσε τοπικούς πλόες μικρής ακτοπλοΐας με ανώτατο όριο επιβαινόντων είκοσι (20) άτομα, καθώς και πλόες, μεταξύ λιμένων και όρμων, έως έξι (6) ναυτικά μίλια από το στόμιο του λιμένα, κατά τις διατάξεις του π.δ 917/1979 (κατηγορία Ill και άρθρο 1 εδάφιο ιγ), ενώ το σκάφος αναψυχής «Ν», με ανώτατο αριθμό επιβαινόντων δέκα άτομα, είναι ταχύπλοο με δυνατότητα να αναπτύσσει εξαιρετικά μεγάλη ταχύτητα (μέγιστη συνεχής ισχύς σε HP = 2 Χ 200 HP), ενώ διαθέτει γάστρα πλαναρίσματος (τύπου V). Κατόπιν και περί ώρα 12:50, οι πορείες των δύο σκαφών διασταυρώθηκαν, στη θαλάσσια περιοχή «στενό Μονής», μεταξύ του βορειοανατολικού (Β.Α) άκρου της νήσου Μονής και του ακρωτηρίου Πέρδικα Αιγίνης, όπου και έλαβε χώρα η ένδικη σύγκρουση τους, ενώ κατά τον χρόνο αυτό ο καιρός ήταν αίθριος, με θερμοκρασία 31° C, πνέοντες ανέμους, από βόρειες διευθύνσεις, ασθενείς έως σχεδόν μέτριους (εντάσεως 3-4 μποφόρ και με ριπές πρόσκαιρα μέτριους 5 μποφόρ), η δε ορατότητα υπολογίζεται μεγαλύτερη των πέντε (5) ν.μ, με δεδομένο ότι το μεσουράνημα του ηλίου θα λάμβανε χώρα λίγα λεπτά μετά την ένδικη σύγκρουση (περί ώρα 13:04), γεγονός που επέτρεπε στους κυβερνήτες αμφότερων των σκαφών να έχουν άνετη οπτική επαφή με τον περιβάλλοντα σ’ αυτούς θαλάσσιο χώρο, ιδιαίτερα δε έμπροσθεν αυτών. Περαιτέρω, ο κυβερνήτης του σκάφους «Α», ……, οδηγούσε το σκάφος του αυτό υπό την επήρεια οινοπνεύματος (λόγω προηγούμενης κατανάλωσης αλκοόλ), αφού το ποσοστό αιθυλικής αλκοόλης στο αίμα του ήταν 0,69 g/l (βλ. τη με αρ. πρωτ. ………./ 20.10.2016 έκθεση τοξικολογικής εξέτασης της καθηγήτριας τοξικολογίας της ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών ……..) που μείωνε τα αντανακλαστικά του και επηρέαζε την ταχύτητα αντίδρασής του (βλ. την από 20.6.2019 γνωμοδότηση του ιατροδικαστή ……) και από έλλειψη της προσοχής που όφειλε και μπορούσε υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις (καλές καιρικές συνθήκες, απεριόριστη ορατότητα) να καταβάλει, αφ’ ενός δεν είχε συνεχώς τεταμένη στην προσοχή του στο χειρισμό του σκάφους του και την επιτήρηση του περιβάλλοντα θαλάσσιου χώρου, δυνάμενος, κάθε στιγμή, να αντιλαμβάνεται αμέσως την πορεία άλλων σκαφών και αφ’ετέρου δεν ασκούσε τον απόλυτο έλεγχο επ’ αυτού (σκάφους), προσαρμόζοντας την πορεία του, στις εκάστοτε επικρατούσες συνθήκες της θαλάσσιας κυκλοφορίας, και δη τις συγκεκριμένες (λόγω της αυξημένης κυκλοφορίας τότε στο ως άνω θαλάσσιο στενό) και αντιδρώντας αποτελεσματικά, προβαίνοντας στους απαραίτητους χειρισμούς. Ειδικότερα, αυτός δεν αντιλήφθηκε έγκαιρα τον άμεσο κίνδυνο σύγκρουσης με το σκάφος «Ν», μην εκτιμώντας ορθά τη μεγάλη ταχύτατα και τη χωρίς ελιγμούς πορεία του τελευταίου, παρόλο που αυτό βρισκόταν στο οπτικό του πεδίο, ήδη από απόσταση περίπου 1,85 ν.μ. (με βάση το χρονικό σημείο εκκίνησης και την ταχύτητα, που είχαν αναπτύξει τα εμπλεκόμενα σκάφη, δηλαδή 5,5 κόμβους/ώρα το σκάφος «Α», από 22 έως 25 κόμβους/ώρα το σκάφος «Ν»), δηλαδή τέσσερα (4) περίπου λεπτά, πριν από την ένδικη σύγκρουση. Ειδικότερα, ο κυβερνήτης του σκάφους (λάντζας) «Α» όφειλε να αντιδράσει έγκαιρα, στρέφοντας δεξιά το τιμόνι του σκάφους, κατά τους κανόνες 15 και 17 των Διεθνών Κανονισμών Αποφυγής Συγκρούσεων στη Θάλασσα (κύρωση με το ν.δ 93/1974), αφού επείχε τη θέση του φυλάσσοντος πλοίου και εξερχόμενος της πορείας του ταχύπλοου «Μ», να επιτρέψει στο τελευταίο, κατά τον τρόπο αυτό, να συνεχίσει απρόσκοπτα τον πλου του. Μόνο μετά την έντονη ανησυχία των επιβατών της λάντζας «Α», οι οποίοι, βλέποντας το ταχύπλοο αυτό, φώναζαν «έρχεται κατά πάνω μας», κινητοποιήθηκε καθυστερημένα ο ως άνω κυβερνήτης της λάντζας, εξέπεμψε ηχητικά σήματα προειδοποίησης/ αμφιβολίας των προθέσεων του επερχόμενου σκάφους και αντιλαμβανόμενος πλέον το αναπόφευκτο της σύγκρουσης, έστρεψε το τιμόνι «όλο δεξιά» και το χειριστήριο της μηχανής «πρόσω ολοταχώς», αντίδραση που λόγω της έλλειψης διαθέσιμου χρόνου και χώρου, αποσκοπούσε περισσότερο στην επίτευξη της σύγκρουσης των δύο σκαφών πλώρη με πλώρη, παρά στην αποφυγή αυτής, καθ’όσον η ναυτική τέχνη και επιστήμη προτρέπουν τον πλοίαρχο, ο οποίος δεν μπορεί να αποφύγει τη σύγκρουση, να στρέφει το πλοίο του, με την πλώρη, πάνω στον επερχόμενο κίνδυνο, με την ελπίδα το στεγανό σύγκρουσης να αποσοβήσει τη βύθιση του. Εξ άλλου, ο κυβερνήτης του σκάφους «Ν» (ιδιοκτησίας του …………, κατοίκου Λονδίνου), 77 τότε ετών (γεννηθείς το 1939), από έλλειψη της προσοχής που όφειλε και μπορούσε, υπό τις συγκεκριμένες ως άνω περιγραφείσες περιστάσεις, να καταβάλει, αφ΄ενός δεν είχε συνεχώς τεταμένη στην προσοχή του στο χειρισμό του σκάφους του, επιτηρώντας, κάθε στιγμή, τον θαλάσσιο περιβάλλοντα χώρο, και αφ’ ετέρου δεν ασκούσε τον απόλυτο έλεγχο του, προσαρμόζοντας ανάλογα την ταχύτητα, αλλά και την πορεία του, στις επικρατούσες ως άνω συνθήκες και αντιδρώντας αποτελεσματικά, προβαίνοντας στους απαραίτητους αποφευκτικούς χειρισμούς. Συγκεκριμένα, αυτός, χειριζόταν το ως άνω σκάφος καθιστός στο πιλοτήριο του, λόγω της ιδιαίτερα επιβαρυμένης σωματικής του υγείας (βαρεία καρδιοναπνευστική ανεπάρκεια, οιδήματα και φλεγμονές κάτω άκρων), σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το σκάφος έπλεε με μεγάλη ταχύτητα, πάνω από 21 κόμβους/ώρα και μεταξύ 22 έως 25 κόμβων/ώρα και δη πλαναριστό (με την πλώρη του δηλαδή ανασηκωμένη προς τα επάνω), είχε περιορισμένη ορατότητα και δυνατότητα επιτήρησης του εν λόγω θαλασσίου χώρου, τον οποίο μάλιστα αυτός δεν επιτηρούσε καν περιμετρικά (δηλαδή και από την αριστερή, κατά την πλεύση του σκάφους, πλευρά). Αποτέλεσμα της προαναφερόμενης αμελούς συμπεριφοράς του κυβερνήτη ……. (που συνιστά παράβαση των κανόνων 5 και 6 Δ.Κ.Α.Σ) ήταν να μην αντιληφθεί αυτός την πορεία της λάντζας, παρά μόνο σε απόσταση 0,5 ν.μ. από τη θέση του που καλύπτεται σε χρόνο ενός (1) λεπτού και είκοσι έξι (26) περίπου δευτερολέπτων της ώρας, ακόμα και με βάση τον ισχυρισμό του ότι έπλεε με ταχύτητα 21 κόμβων/ώρα. Ακόμη, ο κυβερνήτης του ταχύπλοου είχε κάθε χρονικό περιθώριο για έγκαιρη και αποτελεσματική αντίδραση προς αποφυγή της επικείμενης σύγκρουσης, ακόμη και αν έπλεε, με τη μέγιστη ως άνω υπολογισθείσα ταχύτητα των 25 κόμβων/ώρα, καθ’ όσον τότε είχε στη διάθεσή του ένα (1) λεπτό και δώδεκα (12) δευτερόλεπτα (βλ. την ως άνω πραγματογνωμοσύνη του …….., σελ. 64,65). Παρόλα αυτά, αυτός δεν ενήργησε οποιοδήποτε ελιγμό, προς αλλαγή της πορείας του και αποφυγή της διασταύρωσης του ταχύπλοου με την πορεία της λάντζας, επαφιόμενος στο ότι το φυλάσσον σκάφος «Α» όφειλε να απομακρυνθεί από την πορεία του φυλασσόμενου σκάφους «Ν». Η συμπεριφορά του όμως αυτή είναι αντίθετη με τους κανόνες 17 α-ιι και 17β Δ.Κ.Α.Σ (ν.δ 93/1974) που σε συνθήκες επικείμενης σύγκρουσης, αν το φυλάσσον πλοίο (εν προκειμένω το «Α») δεν συμμορφώνεται με τους κανόνες, ώστε να σπεύσει σε αλλαγή πορείας και διέλευση από την πρύμνη του φυλασσόμενου, το φυλασσόμενο (το «Ν») δεν πρέπει να εμμένει στην πορεία και την ταχύτητα του, αλλά οφείλει να ενεργήσει για να αποφύγει τη σύγκρουση. Κατόπιν της εμμονής αυτής του κυβερνήτη του «Ν» και της υπερβολικής ως άνω ταχύτητάς του, παρά τον άμεσο κίνδυνο επικείμενης σύγκρουσης, οι πορείες των δύο σκαφών διασταυρώθηκαν σε απόσταση μόλις σαράντα (40) μέτρων, και παρεμβλήθηκε το ταχύπλοο στην κάθετη εξ αριστερών της πλεύσης του πορεία της λάντζας («Α»), με αποτέλεσμα να μην επαρκεί πλέον ο διαθέσιμος χρόνος, προς αποφυγή της ένδικης σύγκρουσης, καθ’ όσον το ταχύπλοο μπορούσε, εξ αιτίας της ως άνω μεγάλης ταχύτητάς του, να καλύψει την οικεία απόσταση σε μόλις 0,37 έως 0,31 δευτερόλεπτα (βλ. σχετ. υπολογισμό στην έκθεση πραγματογνωμοσύνης του ……….., σελ. 104), αποστερώντας, παράλληλα, από το έτερο σκάφος –λάντζα (που έπλεε με ταχύτητα μόλις 5,5 κόμβων/ώρα), τη δυνατότητα να υπακούσει σε οποιαδήποτε εντολή χειρισμού του κυβερνήτη του προς αποφυγή της σύγκρουσης. Υπό τα δεδομένα αυτά, ο κυβερνήτης του ταχύπλοου ………… προσπάθησε αρχικά να διέλθει από την πρύμνη της λάντζας, επιχειρώντας άτακτο ελιγμό προς τα αριστερά (ο οποίος θα ήταν και ο ενδεδειγμένος προς αποφυγή της σύγκρουσης, αν ο κυβερνήτης ενέμενε σε αυτόν, βλ. την ίδια ως άνω πραγματογνωμοσύνη, σελ. 100), ωστόσο, προφανώς υπό κράτος πανικού, άλλαξε πορεία προς τα δεξιά, εξανεμίζοντας, όμως, κατ’ αυτόν τον τρόπο, ακόμη περισσότερο τα περιθώρια του διατιθέμενου, σε σχέση με την ταχύτητα του σκάφους του, χρόνου – ενώ στρίβοντας και πάλι το τιμόνι προς τα αριστερά και με μικρή αριστερή κλίση, το ταχύπλοο επέπεσε επί της λάντζας, κυριολεκτικά ιπτάμενο πάνω από αυτή, εμβολίζοντας την (σχετικά ευρήματα αποτελούν το σχίσιμο των ελασμάτων του καταστρώματος της λάντζας «Α» περίπου στο μέσο της δεξιάς πλευράς, στο ύψος του ζωναριού μέχρι του κύριου καταστρώματος, καθώς και το ρήγμα στην αριστερή πλευρά και πάνω από την ίσαλο του σκάφους «Ν»). Στη συνέχεια, η λάντζα, από τη στιγμιαία μεταβολή του κέντρου βάρους της από την πίεση της δύναμης του ταχύπλοου σκάφους, το οποίο συμπαρέσυρε ιπτάμενο, με την ταχύτητά του και το βάρος του, τις ξύλινες υπερκατασκευές της, ξηλώνοντας και διαλύοντας κυριολεκτικά αυτές από τις βάσεις τους στο κατάστρωμα, και μετατοπισθέντος, κατ’ αυτόν τον τρόπο, του φορτίου της (έρμα και λοιπά εφόδια), έκλινε πλέον των 150°, ενώ η καταστροφή των υπερκατασκευών της δημιούργησε τεράστια ανοίγματα στο κυρίως κατάστρωμα, αφού αποκολλήθηκαν τα δάπεδα αυτών και οι χώροι που βρίσκονταν κάτω από το κύριο κατάστρωμα (κύτος, μηχανοστάσιο), κατακλύστηκαν από το θαλασσινό νερό, με αποτέλεσμα το σκάφος να βυθιστεί πολύ γρήγορα και να βρεθούν όλοι οι επιβαίνοντες σ’ αυτό στη θάλασσα. Πρέπει να σημειωθεί ότι, παρά το γεγονός ότι το σκάφος «Α» δεν συμμορφωνόταν με τις διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας, κατά τις οποίες οι ευρισκόμενες κάτω από το κατάστρωμα παραφωτίδες έπρεπε να είναι στεγανές, επαρκούς αντοχής, μόνιμα κλειστού τύπου και να φέρουν στεγανά καλύμματα, δηλαδή στην προκείμενη περίπτωση δεν ήταν κλειστού τύπου, ενώ βρέθηκαν ανοικτές, ικανοποιούσε το κριτήριο ευστάθειας που απαιτείται από το π.δ. 918/1979 για το συγκεκριμένο τύπο και μέγεθος πλοίου και η ανατροπή του θα επερχόταν ακόμη και αν οι παραφωτίδες δεν υπήρχαν και η γάστρα ήταν ολόκληρη στεγανή (βλ. σχετικά συμπεράσματα της με αριθμό 3136 από Ιούλιο 2017 έκθεσης πραγματογνωμοσύνης, σελ. 37). Επομένως, με βάση τα προαναφερόμενα, το Δικαστήριο κρίνει ότι η πρόκληση της ένδικης σύγκρουσης των (ως άνω) πλοίων οφείλεται στη συγκλίνουσα αμέλεια αμφότερων των κυβερνητών τους. Ειδικότερα, ο κυβερνήτης της λάντζας «Α» (φυλάσσον πλοίο), ………, επιδεικνύοντας αμελή συμπεριφορά, επιτεινόμενη από την κατανάλωση οινοπνεύματος, παρεμβλήθηκε στην πορεία του σκάφους «Ν» (φυλασσόμενο πλοίο), παραβιάζοντας τους ως άνω κανόνες Δ.Κ.Α.Σ, συνέτεινε στην πρόκληση του ένδικου ναυτικού ατυχήματος και στις κάτωθι περιγραφόμενες ζημίες. Ο δε κυβερνήτης του σκάφους «Ν» (………) βαρύνεται με αμέλεια, διότι δεν οδηγούσε με σύνεση και διαρκώς τεταμένη την προσοχή του, είχε περιορισμένη ορατότητα και δυνατότητα επιτήρησης του θαλασσίου χώρου, ανέπτυξε υπερβολική (ανεπίτρεπτη), πλέον των είκοσι ενός (21) κόμβων/ώρα (μεταξύ 22 και 25 κόμβων/ώρα), κατά παράβαση των ως άνω κανόνων Δ.Κ.Α.Σ, χωρίς να μπορεί να έχει τον απόλυτο έλεγχο του σκάφους του και να προβαίνει σε αποτελεσματικές αποφευκτικές κινήσεις, εν όψει αναγνώρισης επικείμενου κινδύνου σύγκρουσης και συνέβαλε αποφασιστικά στην πρόκληση του ένδικου ατυχήματος. Οι παραβάσεις δε αυτές, σύμφωνα με όσα ανωτέρω εκτέθηκαν, συνδέονται αιτιωδώς με την πρόκληση του ένδικου ναυτικού ατυχήματος και την πρόκληση των ένδικων ζημιών, η δε υπαιτιότητα τους επιμερίζεται σε ποσοστό 30% για τον κυβερνήτη του σκάφους «Α» και 70% για τον κυβερνήτη του σκάφους «Ν», γενόμενης, ως εκ τούτου, δεκτής ως ουσία βάσιμης, κατά το ως άνω ποσοστό (70%), της (επικουρικά, παραδεκτά κατ΄ άρθρο 262§1 ΚΠολΔ προβαλλόμενης και νόμιμη κατά τα ανωτέρω) ένστασης των ως άνω εναγομένων (εκκαλούντων) περί συνυπαιτιότητας του κυβερνήτη του ταχύπλοου σκάφους …….. στην πρόκληση του ένδικου ναυτικού ατυχήματος. Συνεπεία της ένδικης σύγκρουσης των ως άνω πλοίων, το σκάφος «Α» βυθίστηκε πολύ γρήγορα, ο κυβερνήτης ………… και τρεις επιβάτες (………….) απεβίωσαν και οι επιβαίνοντες σ’ αυτό βρέθηκαν στη θάλασσα (στο σημείο αυτό το βάθος ήταν 32 μέτρα) σε κατάσταση πανικού, καθώς προσπαθούσαν να αναδυθούν στην επιφάνεια, να διατηρήσουν τις δυνάμεις τους, να στηριχθούν σε κάποιο από τα συντρίμμια του σκάφους, να αναζητήσουν τους οικείους τους, να βοηθήσουν άλλους να επιπλεύσουν και να καλέσουν σε βοήθεια, όσο ανέμεναν την περισυλλογή τους από άλλα σκάφη, που έγινε σύντομα, εντός των επομένων περίπου 5 έως 10 λεπτών, χωρίς όμως να δεχθούν βοήθεια από τους επιβαίνοντες στο ταχύπλοο σκάφος «Ν». Κατόπιν, συνελήφθη ο ……………, κυβερνήτης του ταχύπλοου σκάφους αυτού, η ποινική δίωξη κατά του οποίου παύθηκε οριστικά, λόγω του θανάτου του στις 16.11.2017, με το υπ’ αρ. 488/2018 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημ/κων Πειραιώς, ενώ δεν διαπιστώθηκε ευθύνη άλλου (ζώντος) προσώπου (ο ……. είχε αποβιώσει στο ένδικο ατύχημα). Περαιτέρω, ο πρώτος ενάγων (……… ……, γεννηθείς στις 19.10.1990) υπέστη από το ένδικο ατύχημα εξάρθρωση αμφότερων των ώμων του και νοσηλεύθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας «Άγιος Παντελεήμων» για δύο ημέρες, χωρίς να είναι αναγκαία κατά τη νοσηλεία του η πρόσληψη αποκλειστικής νοσοκόμας (υπηρεσίες τις οποίες παρείχε ο πατέρας του κατά την αγωγή) λόγω της παροχής των σχετικών υπηρεσιών από το νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου αυτού (απορριπτέο κρίνεται το σχετικό κονδύλι). Κατά τη διάρκεια όμως της ανάρρωσής του στην οικία του για δύο μήνες ο πρώτος ενάγων δεν μπορούσε να αυτοεξυπηρετηθεί και είχε ανάγκη άλλου προσώπου για την ικανοποίηση βασικών του αναγκών, δεν προσέλαβε οικιακή βοηθό για το σκοπό αυτό, αλλά δεχόταν τις αυξημένες φροντίδες της μητέρας του για τη διατροφή, την ένδυση και την προσωπική του υγιεινή, καθ’ υπέρβαση των οφειλομένων από τη συγγενική τους σχέση, με υπερένταση των προσπαθειών της και σε βάρος άλλων απασχολήσεών της και για την αιτία αυτή δικαιούται αυτός να αξιώσει την καταβολή ποσού (600 € μηνιαίως Χ2 μήνες=) 1.200 €. Επί πλέον, ο 1ος ενάγων, για να μην υφίσταται συνεχώς εξαρθρώσεις, χειρουργήθηκε στις 29.9.2018 στο Κ.Α.Τ και νοσηλεύθηκε για δύο ημέρες. Για αναγκαίες ιατρικές δαπάνες (συνεπεία του ένδικου ατυχήματος), αυτός κατέβαλε εξ ιδίων πόρων (χωρίς να δικαιούται αποζημίωση από ασφαλιστικό φορέα, ήταν δηλαδή ανασφάλιστος) το συνολικό ποσό των 1.315,54 €, ήτοι: α) ποσό 200 € για μαγνητική τομογραφία δεξιού ώμου στην «……..» (υπ’ αρ. ………/ 29.8.2016 απόδειξη), β) ποσό 115,54 € για εξετάσεις (μαγνητική τομογραφία αρ. ώμου και μαγνητική αρθρογραφία) στην «……» (υπ΄αρ. ……./22.5.2018 απόδειξη) και γ) ποσό 1.000 € για φυσικοθεραπείες στον φυσικοθεραπευτή …….. (υπ΄αρ. …/28.12.2017 για 250 €, …/16.10.2017 για 250 € και …./ 18.1.2019 για 500 € αποδείξεις του ιδίου). Απορριπτέο όμως ως ουσία αβάσιμο κρίνεται το κονδύλιο για διαφυγόντα κέρδη από επαγγελματική του ενασχόληση, ύψους 7.325,75 €, για το χρονικό διάστημα από 1.9.2016 έως 12.9.2017, δεδομένου ότι αυτός στις 9.2.2016 περάτωσε τις σπουδές του ως γυμναστής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης –Τμήμα Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (με ειδικότητα Αθλητικός Τουρισμός και Αναψυχή), χωρίς να έχει ορκιστεί έως τις 17.10.2016 (βλ. το με αρ. ……/ 17.10.2016 πιστοποιητικό του τμήματος αυτού) και κυρίως χωρίς να προκύπτουν ειδικές περιστάσεις και προπαρασκευαστικά μέτρα για την ανάληψη εργασίας του το ως άνω χρονικό διάστημα, δηλαδή η κτήση του εν λόγω διαφυγόντος κέρδους εμφανίζεται όλως υποθετική και απομακρυσμένη (βλ. Αθ. Κρητικό, Αποζημίωση από αυτοκινητικά ατυχήματα, 2008, σελ. 201 και ιδίως υποσημ. 37 με μνεία και στην ad hoc Εφ.Αθ 6647/1990). Σημειώνεται ότι ο 1ος ενάγων τελικά εργάστηκε από 29.5.2018 στο σύλλογο «…………» Παλαιού Φαλήρου Αττικής ως ωρομίσθιος (προς 4 €/ ώρα) για 19 ώρες και 3 ημέρες εβδομαδιαίως. Αυτός συνολικά δικαιούται για τις ως άνω αιτίες από τους εναγόμενους –εκκαλούντες, εξ αδιαθέτου κληρονόμους του ……. (κυβερνήτη του σκάφους «Α») κατά το λόγο της συνυπαιτιότητας του (30%), ποσό (1200 + 1.315,54 Χ 30%=) 754,66 €. Ο δεύτερος ενάγων, ……….. (ημ.γεν. 5.1.2000), μαθητής τότε (με δυσαρθρία, διάσπαση προσοχής και μαθησιακές δυσκολίες), αδελφός του πρώτου, συνεπεία του ένδικου ατυχήματος υπέστη θλαστικό τραύμα κάτω γνάθου δεξιά και θλαστικό τραύμα στην τράχηλο που αντιμετωπίστηκε επιτυχώς (με ράμματα) και νοσηλεύθηκε για τρεις ημέρες στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας «Άγιος Παντελεήμων» και στο Κ.Α.Τ, χωρίς να είναι αναγκαία κατά τη νοσηλεία του η πρόσληψη αποκλειστικής νοσοκόμας λόγω της παροχής των σχετικών υπηρεσιών από το νοσηλευτικό προσωπικό των νοσοκομείων αυτών. Επί πλέον, αυτός, συνεπεία του ένδικου ατυχήματος υπέστη έντονο μετατραυματικό άγχος. Ο τρίτος ενάγων, ………… (ημ.γεν. 3/11/1988), αστυφύλακας (από 2.10.2009), υπέστη συνθλιπτική κάκωση άκρου ποδός με μέγιστο αιμάτωμα, εκδορές – κακώσεις αγκώνων και κακώσεις μηρών άμφω, με αποτέλεσμα να παραμείνει για νοσηλεία στο νοσοκομείο 401 Γ.Σ.Ν.Α για τρείς ημέρες (έλαβε μετά 15 ημέρες αναρρωτική άδεια), χωρίς να είναι αναγκαία κατά τη νοσηλεία του η πρόσληψη αποκλειστικής νοσοκόμας (υπηρεσίες τις οποίες παρείχε η μητέρα του κατά την αγωγή) λόγω της παροχής των σχετικών υπηρεσιών από το νοσηλευτικό προσωπικό του εν λόγω νοσοκομείου. Περαιτέρω, αποδεικνύεται ότι, από την εις βάρος των εναγόντων ένδικη αδικοπραξία, αυτοί υπέστησαν ηθική βλάβη, με βάση τις ως άνω συνθήκες και περιστάσεις, της σωματικής και ψυχικής ταλαιπωρίας που υπέστησαν λόγω του τραυματισμού τους και δικαιούνται χρηματική ικανοποίηση, η οποία, αφού ληφθεί υπόψη το είδος του τραυματισμού τους και οι επιπτώσεις του, η ηλικία τους, η νοσηλεία τους στα ως άνω νοσοκομεία, ο βαθμός πταίσματος του ως άνω ………… (αμέλεια, συνυπαιτιότητά του στην πρόκληση του ένδικου ατυχήματος σε ποσοστό 30%) και η οικονομική και κοινωνική κατάσταση των διαδίκων, πρέπει να οριστεί στα εύλογα και σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας ποσά των 4.000 € για τον πρώτο ενάγοντα, 3.400 € για τον 2ο ενάγοντα και 2.000 € για τον 3ο ενάγοντα. Επομένως, κατόπιν των ανωτέρω, η υπό κρίση αγωγή πρέπει να γίνει δεκτή εν μέρει ως ουσία βάσιμη, να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι ως μόνοι εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του πατέρα τους ………. (βλ. το υπ΄αρ. ……/2016 πιστοποιητικό εγγυτέρων συγγενών του Δήμου Αίγινας και τα με αρ. ……./ 13.2.2019 πιστοποιητικά περί μη δημοσίευσης διαθήκης και μη αποποίησης κληρονομίας της Γραμματέως του Ειρηνοδικείου Αίγινας), ευθυνόμενοι διαιρετά (άρθρο 1885 ΑΚ), έκαστος κατά το ποσοστό της κληρονομικής του μερίδας (1/2), να καταβάλει στον πρώτο ενάγοντα το ποσό των (754,66 + 4000 δια 2=) 2.377,33 €, στον 2ο ενάγοντα (3400 δια 2=) 1.700 € και στον τρίτο ενάγοντα (2000 δια 2=) 1.000 € (αίτημα επιδίκασης τόκων δεν υπάρχει) και να επιβληθεί εις βάρος τους (διαιρετά) μέρος (800 €) των δικαστικών εξόδων των εναγόντων (που παραστάθηκαν με τον ίδιο δικηγόρο) και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας (άρθρα 178, 183, 191§2 ΚΠολΔ), κατόπιν αιτήματος τους, κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ την έφεση κατ΄ αντιμωλίαν των διαδίκων.-
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ΄ ουσίαν την έφεση .-
ΔΙΑΤΑΖΕΙ την απόδοση στους εκκαλούντες του ως άνω παραβόλου για την άσκηση έφεσης, ποσού 100 ευρώ.-
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ τη με αριθμό 2901/2020 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (τακτική διαδικασία).-
ΚΡΑΤΕΙ και ΔΙΚΑΖΕΙ την από 13.3.2019 αγωγή.-
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει αυτήν.-
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ έκαστο των εναγομένων να καταβάλει στον πρώτο ενάγοντα το ποσό των δύο χιλιάδων τριακοσίων εβδομήντα επτά ευρώ και τριάντα τριών λεπτών (2.377,33 €), στον δεύτερο ενάγοντα το ποσό των χιλίων επτακοσίων (1.700) ευρώ και στον τρίτο ενάγοντα το ποσό των χιλίων (1.000) ευρώ.-
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ εις βάρος εκάστου των εναγομένων μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας που ορίζει στο ποσό των τετρακοσίων (400) ευρώ (για καθένα των εναγομένων).-
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του, στις 17 Φεβρουαρίου 2023, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ