Αριθμός 122 /2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(Τμήμα Ναυτικών Διαφορών)
Αποτελούμενο από τον Δικαστή Αντώνιο Αλαπάντα, Εφέτη, τον οποίον όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του, στις ……….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Α) Έφεση με αρ. καταθ. ………./2021
Της εκκαλούσας : ………….. που παραστάθηκε δια του πληρεξούσιου δικηγόρου της Στέφανου Μ. Λύρα, ο οποίος κατέθεσε προτάσεις.
Της εφεσίβλητης: εταιρείας …………. και παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της Ειρήνης Βαζαίου , η οποία κατέθεσε προτάσεις.
Β) Έφεση με αρ. καταθ. …………/2021
Της εκκαλούσας: εταιρείας ………… και παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της Ειρήνης Βαζαίου, η οποία κατέθεσε προτάσεις.
Της εφεσίβλητης : ……………. που παραστάθηκε δια του πληρεξούσιου δικηγόρου της Στέφανου Μ. Λύρα, ο οποίος κατέθεσε προτάσεις.
Γ) Παρεμπίπτουσα Τριτανακοπή με αρ. καταθ. ………./2022
Του τριτανακόπτοντος: …….. που παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου του Παρασκευής Τσαγκαράκου, η οποία κατέθεσε προτάσεις.
Των καθ΄ων η τριτανακοπή: 1.- ……….. που παραστάθηκε δια του πληρεξούσιου δικηγόρου της Στέφανου Μ. Λύρα, ο οποίος κατέθεσε προτάσεις και 2.- εταιρείας ………… ……….. και παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της Ειρήνης Βαζαίου, η οποία κατέθεσε προτάσεις.
Η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα στην υπό στοιχείο Α έφεση, με την από 27.6.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……./1.7.2019 αγωγή, την οποία άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς κατά της εναγομένης και ήδη εφεσίβλητης -εκκαλούσας, ζήτησε να γίνουν δεκτά τα αναφερόμενα σε αυτή. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την υπ’ αρ. 3306/2020 οριστική απόφαση του (που συμπληρώθηκε με την υπ΄αρ. 78/2021 απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου) έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή αυτή. Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου οι εκκαλούσες με τις ως άνω αντίθετες εφέσεις τους, η συζήτηση των οποίων προσδιορίστηκε στο παρόν Δικαστήριο (αρ.εκθ. καταθ. ………./16.7.2021 και ……../24.9.2021 αντίστοιχα), αρχικά για τη δικάσιμο της 13.1.2022 και μετά από αναβολή για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, με αύξοντες αρ. πινακίου 12 και 13, ζητώντας να γίνουν δεκτές για τους λόγους που αναφέρονται σε αυτές. Επί της υποθέσεως αυτής ο τριτανακόπτων ………. άσκησε την ως άνω παρεμπίπτουσα τριτανακοπή του κατά της ως άνω απόφασης και διαδίκων (αρ. εκθ. καταθ. ……/11.1.2022) που προσδιορίστηκε ομοίως για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας (αρ. πιν. ………). Οι εφέσεις αυτές και η τριτανακοπή εκφωνήθηκαν με τη σειρά τους από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκαν και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων παραστάθηκαν κατά τα ανωτέρω .
AΦOY MEΛETHΣE TH ΔIKOΓPAΦIA
ΣKEΦTHKE ΣYMΦΩNA ME TO NOMO
Επειδή οι ως άνω δύο αντίθετες εφέσεις (υπό στοιχεία Α και Β) και η παρεμπίπτουσα τριτανακοπή πρέπει να συνεκδικαστούν, διότι εκδικάζονται με την ίδια ειδική διαδικασία και για λόγους συνάφειας και οικονομίας της δίκης (άρθρα 31, 246 και 587 ΚΠολΔ), δεδομένου ότι με αυτές προσβάλλεται η ίδια ως άνω πρωτόδικη απόφαση.
Επειδή η κρινόμενη υπό στοιχείο Α έφεση κατά της υπ’ αρ. 3306/2020 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (όπως συμπληρώθηκε με την υπ’ αρ. 78/2021 απόφαση του ιδίου δικαστηρίου) κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών -εργατικών διαφορών (του άρθρου 614 αρ.3 ΚΠολΔ), αρμοδίως φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, κατ’ άρθρο 19 περ. α` ΚΠολΔ, (και άρθρο 51§6 ν. 2172/1993), αφού αυτή κατατέθηκε από την εκκαλούσα στη Γραμματεία του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς στις 16.7.2021, όπως προκύπτει από την παρά πόδας του δικογράφου έφεσης υπ’ αρ. ………../2021 έκθεση κατάθεσης της Γραμματέως του Δικαστηρίου αυτού και έχει ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως, σύμφωνα με τα άρθρα 511, 513 § 1 στοιχ. β`, 516 § 1, 517 εδ. α`, 518 § 2 και 520 § 1 ΚΠολΔ και συνεπώς, παραδεκτώς, κατ’ άρθρο 532 ΚΠολΔ, δεδομένου ότι: α) για τη διαφορά αυτή δεν απαιτείται παράβολο για την άσκηση έφεσης κατά το άρθρο 495§3 εδ.τελ ΚΠολΔ και β) δεν προκύπτει επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης σε αυτήν. Επομένως, πρέπει η έφεση αυτή να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρα 522, 533 § 1 ΚΠολΔ), κατά την ίδια με την πρωτοβάθμια ειδική διαδικασία περιουσιακών (εργατικών) διαφορών .
Επειδή η κρινόμενη υπό στοιχείο Β έφεση κατά της υπ’ αρ. 3306/2020 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (όπως συμπληρώθηκε με την υπ’ αρ. 78/2021 απόφαση του ιδίου δικαστηρίου) κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών -εργατικών διαφορών (του άρθρου 614 αρ.3 ΚΠολΔ), αρμοδίως φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, κατ’ άρθρο 19 περ. α` ΚΠολΔ, (και άρθρο 51§6 ν. 2172/1993) αφού αυτή κατατέθηκε από την εκκαλούσα στη Γραμματεία του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς στις 24.9.2021, όπως προκύπτει από την παρά πόδας του δικογράφου έφεσης υπ’ αρ. ………/2021 έκθεση κατάθεσης της Γραμματέως του Δικαστηρίου αυτού και έχει ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως, σύμφωνα με τα άρθρα 511, 513 § 1 στοιχ. β`, 516 § 1, 517 εδ. α`, 518 § 2 και 520 § 1 ΚΠολΔ και συνεπώς, παραδεκτώς, κατ’ άρθρο 532 ΚΠολΔ, δεδομένου ότι: α) για τη διαφορά αυτή δεν απαιτείται παράβολο για την άσκηση έφεσης κατά το άρθρο 495§3 εδ.τελ ΚΠολΔ και β) δεν προκύπτει επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης σε αυτήν. Επομένως, πρέπει η έφεση αυτή να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρα 522, 533 § 1 ΚΠολΔ), κατά την ίδια με την πρωτοβάθμια ειδική διαδικασία περιουσιακών (εργατικών) διαφορών .
Επειδή, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 583 και 586§ 1 ΚΠολΔ συνάγεται ότι κάθε τρίτος ο οποίος δεν συμμετέχει στη δίκη μεταξύ άλλων, ούτε προσεπικλήθηκε ούτε ανακοινώθηκε σ` αυτόν η δίκη, μπορεί να ασκήσει τριτανακοπή κατά της εκδοθείσας οριστικής απόφασης και να ζητήσει την ως προς αυτόν ακύρωση ή κήρυξη ανενεργού της απόφασης και όχι την εξαφάνισή της, εφόσον αυτή προκαλεί βλάβη ή θέτει σε κίνδυνο τα έννομα συμφέροντα του και εφόσον ο ίδιος έχει κατά το χρόνο έκδοσης της κεκτημένο ή προστατεύσιμο δικαίωμα, κατά το άρθρο 69 ΚΠολΔ, βάσει του οποίου θα μπορούσε να ασκήσει αγωγή ή παρέμβαση. Μάλιστα, ο τρίτος που δεν συμμετείχε στη δίκη ούτε δεσμεύεται από το αντίστοιχο δεδικασμένο, μπορεί να ασκήσει τριτανακοπή χωρίς άλλη προϋπόθεση, ούτε είναι υποχρεωμένος να επικαλεστεί δόλο ή συμπαιγνία των διαδίκων. Επίσης, με την τριτανακοπή, η οποία δεν είναι ένδικο μέσο, αλλά ένδικο βοήθημα που δεν υπόκειται σε ορισμένη προθεσμία, δεν ασκείται κάποιο ουσιαστικό δικαίωμα ούτε επιδιώκεται η διάγνωσή του, αλλά η ενέργειά της εξαντλείται στην ανενέργεια ή ακύρωση της απόφασης απέναντι στον τριτανακόπτοντα. Ακόμη, η βλάβη ή η διακινδύνευση των συμφερόντων του τριτανακόπτοντος που θεμελιώνει το έννομο συμφέρον του, μπορεί να είναι άμεση, έμμεση ή και ενδεχόμενη, αρκεί πάντως να προκύπτει από την απόφαση ή την εκτέλεσή της. Η τριτανακοπή, σύμφωνα με το άρθρο 587 ΚΠολΔ, εισάγεται στο Δικαστήριο που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση και παρεμπιπτόντως στο Δικαστήριο στο οποίο εκκρεμεί η κύρια δίκη, αν το Δικαστήριο αυτό είναι ισόβαθμο ή ανώτερο από εκείνο που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση. Επομένως, αν εκκρεμεί έφεση προς εξαφάνιση της τριτανακοπτόμενης απόφασης, μπορεί να ασκηθεί παρεμπίπτουσα τριτανακοπή ενώπιον του Δικαστηρίου, στο οποίο εκκρεμεί η έφεση και κατά το άρθρο 588§ 1 ΚΠολΔ απευθύνεται κατά όλων των διαδίκων μεταξύ των οποίων εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, εκτός αν ασκείται μετά την εκτέλεση της, οπότε μπορεί να απευθύνεται μόνο κατά του διαδίκου που νίκησε. Από τη διάταξη αυτή σε συνδυασμό και προς εκείνες των άρθρων 74 και 76§1 ΚΠολΔ, σαφώς προκύπτει ότι, εφόσον η τριτανακοπτόμενη απόφαση δεν έχει εκτελεστεί, η τριτανακοπή απευθύνεται υποχρεωτικώς με ποινή το απαράδεκτο, κατά όλων των αρχικών διαδίκων, καθ` όσον με τη διάταξη αυτή καθιερώνεται υποχρεωτική κοινή παθητική νομιμοποίηση των διαδίκων της αρχικής δίκης και κατά νομική συνέπεια υφίσταται μεταξύ τους σχέση αναγκαστικής ομοδικίας (ΑΠ 1029/2020, ΝΟΜΟΣ). Με την από 11.1.2022 και με αρ. εκθ. καταθ. …………./2022 παρεμπίπτουσα τριτανακοπή του ο τριτανακόπτων ζητεί να ακυρωθεί, άλλως να κηρυχθεί ανενεργή ως προς αυτόν η ως άνω με αρ. 3306/2020 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, στην οποία δεν ήταν διάδικος, διότι στο αιτιολογικό της δέχεται εσφαλμένα και βλαπτικά γι΄αυτόν, που έχει αντιδικία με την πρώτη καθ΄ης –ναυτικό (εκκρεμούν αγωγές του με βάση την αδικοπραξία κατά αυτής για συκοφαντική δυσφήμηση), ότι αυτή υπέστη ατύχημα στις 7.6.2018 στο ένδικο πλοίο «Α», του οποίου ήταν αυτός πλοίαρχος και ότι από το ατύχημα αυτό τραυματίστηκε στη μέση και το δεξί άκρο και ότι, παρόλο που αυτός το γνώριζε, της σύστησε να κάνει υπομονή και να εργαστεί, ενώ έπρεπε να την απολύσει λόγω εργατικού ατυχήματος και όταν τελικά της έδωσε εντολή να επισκεφθεί ιατρό στις 27.6.2018, την απέλυσε τύποις λόγω ασθενείας, αλλά στην πραγματικότητα λόγω εργατικού ατυχήματος. Ακόμη ζητεί να καταδικαστεί η πρώτη καθ΄ης στην καταβολή της δικαστικής του δαπάνης. Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα, η υπό κρίση παρεμπίπτουσα τριτανακοπή, παραδεκτώς και νομίμως εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του αρμοδίου Δικαστηρίου τούτου, κατά την ειδική διαδικασία περιουσιακών (εργατικών) διαφορών (του άρθρου 614 αρ.3 ΚΠολΔ) και στηρίζεται στις προαναφερόμενες διατάξεις, με τη μνεία ότι η ένσταση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος (κατ’ άρθρο 281 ΑΚ) που προβάλλει η πρώτη καθ΄ης είναι απορριπτέα ως μη νόμιμη, διότι δεν εφαρμόζεται η ένσταση αυτή στην άσκηση τριτανακοπής που αποτελεί διαδικαστική πράξη (ΑΠ 1200/1992, ΕλλΔνη 1994, 389). Επομένως, πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω η τριτανακοπή και κατ΄ ουσίαν.
Επειδή με την από 27.9.2019 ως άνω αγωγή της η ενάγουσα ιστορούσε ότι στις 9.5.2018, δυνάμει σύμβασης ναυτικής εργασίας αορίστου χρόνου, ναυτολογήθηκε στο με ελληνική σημαία επιβατηγό- τουριστικό πλοίο «Α» ως ναυτόπαις, με μηνιαίες αποδοχές σύμφωνα με την εν ισχύ Σ.ΣΝ.Ε πληρωμάτων επαγγελματικών τουριστικών σκαφών του ν. 4256/2014. Ότι στις 7.6.2018, κατά την εκτέλεση της εργασίας της και εντός του ως άνω πλοίου, υπό τις συνθήκες που περιγράφονται αναλυτικά σε αυτήν, υπέστη σωματική βλάβη, η οποία επιδεινώθηκε, διότι ο πλοίαρχος του πλοίου ………….. δεν την απέλυσε εγκαίρως, κατά παράβαση του καθήκοντος προνοίας και της κείμενης νομοθεσίας. Ότι τελικά την απέλυσε στις 29.6.2018 τύποις λόγω ασθένειας, στην πραγματικότητα όμως λόγω εργατικού ατυχήματος. Κατόπιν αυτών, ζητούσε (με απόφαση προσωρινώς εκτελεστή) να υποχρεωθεί η εναγομένη να της καταβάλει: α) για πρόσθετη αμοιβή υπερωριών το ποσό των (555,84 + 972,72 =) 1.528,56 €, β) για πλήρη αποζημίωση λόγω εργατικού ατυχήματος για πρόσκαιρη ολική αναπηρία, ποσού 20.925,03 € κατά το κοινό δίκαιο (Α.Κ), άλλως την κατ’ αποκοπή αποζημίωση του ν. 551/1915 ποσού 10.462,51 €, γ) για διαφορά μισθών ασθενείας το ποσό των 698 € και δ) για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης από την υπαίτια και παράνομη συμπεριφορά των προστηθέντων της εναγομένης, ποσό 10.000 € και τα ποσά αυτά νομιμοτόκως από την απόλυσή της, άλλως από την επίδοση της αγωγής αυτής έως την εξόφληση, καθώς και να καταδικαστεί η εναγομένη στη δικαστική της δαπάνη. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την υπ’ αρ. 3306/2020 εκκαλούμενη οριστική απόφαση του (όπως συμπληρώθηκε με την υπ’ αρ. 78/2021 απόφαση του), που εκδόθηκε κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων, δέχθηκε εν μέρει την αγωγή για το ποσό των 12.643,70 € νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής (πλην του κονδυλίου των υπερωριών νομιμοτόκως από την απόλυση), κήρυξε την απόφαση εν μέρει προσωρινώς εκτελεστή για το ποσό των 6.000 € και της επιδίκασε μέρος της δικαστικής της δαπάνης, ποσού 400 €.
Επειδή με τις υπό κρίση υπό στοιχείο Α έφεση (με 4 λόγους) παραπονείται η εκκαλούσα ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφασή του εσφαλμένως εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις (δεχόμενο υπερωριακή εργασία λιγότερες ώρες, απορρίπτοντας την κύρια βάση της για αποζημίωση λόγω ατυχήματος, απορρίπτοντας το κονδύλι για διαφορά μισθών ασθενείας και επιδικάζοντας μόνο 3.000 € ως χρηματική της ικανοποίηση λόγω ηθικής της βλάβης) και δέχθηκε εν μέρει την ως άνω αγωγή της, ενώ θα έπρεπε να την κάνει δεκτή στο σύνολό της.
Επειδή με την υπό κρίση υπό στοιχείο Β έφεση (με 5 λόγους) παραπονείται η εκκαλούσα ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφασή του εσφαλμένως εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις (διότι δεν υπάρχει εργατικό ατύχημα, διότι δέχθηκε ότι γνώριζε τον τραυματισμό της ενάγουσας στη μέση και την επιδείνωσή του και παρά τις διαμαρτυρίες της στον πλοίαρχο, δεν την απέλυσε ούτε την έστειλε σε ιατρό και συνέχισε να την απασχολεί, δεν δέχθηκε το αίτημά της για επίδειξη της από 19.6.2018 ιατρικής εξέτασης της ενάγουσας, εσφαλμένα της επιδικάστηκε επί πλέον ποσό 282,80 € για υπερωρίες και διότι υπολόγισε την αποζημίωση της με βάση τη Σ.Σ.Ν.Ε 2010 πληρωμάτων ακτοπλοϊκών φορτηγών πλοίων μέχρι 500 κ.ο.χ αντί της Σ.Σ.Ν.Ε 2018 πληρωμάτων τουριστικών σκαφών) και δέχθηκε εν μέρει την ως άνω αγωγή, ενώ θα έπρεπε να την απορρίψει.
Επειδή κατά την έννοια του άρθρου 1 ν. 551/1915 που ισχύει και επί ναυτικής εργασίας, κατ` άρθρο 2 του ίδιου νόμου και 66§ 2 Κ.Ι.Ν.Δ (ν. 3816/1958), ως ατύχημα από βίαιο συμβάν που επήλθε κατά την εκτέλεση της εργασίας του ή εξ αφορμής αυτής σε ναυτικό και θεμελιώνει γνήσια αντικειμενική ευθύνη του εργοδότη και αξίωση αποζημίωσης, θεωρείται κάθε βλάβη που είναι αποτέλεσμα βίαιης και αιφνίδιας επενέργειας εξωτερικού αιτίου, μη αναγομένου αποκλειστικά σε οργανική ή παθολογική προδιάθεση του παθόντος, που δεν θα υπήρχε χωρίς την εργασία και την εκτέλεση της κάτω από τις δεδομένες περιστάσεις (ΑΠ 1072/2018, ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1616/2003 Επ.Εργ.Δ 2004, 623, Εφ.Πειρ. 109/2019, ΕΝΔ 2019, 112). Περαιτέρω, ως ατύχημα, το οποίο επήλθε εξ αφορμής της εργασίας, θεωρείται, κατά τις εν λόγω διατάξεις και εκείνο που δεν αποτελεί άμεση συνέπεια της εκτέλεσης της εργασίας, συνδέεται όμως με αυτήν αιτιωδώς, όπως η μετά την εκδήλωση της νόσου εξακολούθηση της παραμονής του ναυτικού στο πλοίο, έστω και υπό κανονικές συνθήκες, χωρίς όμως να παρέχεται σ` αυτόν η προσήκουσα ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και μάλιστα από οποιαδήποτε αιτία, εάν η παράλειψη αυτή, ως πρόσφορη αιτία, επέφερε την επιδείνωση της υπάρχουσας ασθένειας του, η οποία διαφορετικά, με την παροχή της δέουσας ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, τόσο με την μορφή της άμεσης, άλλως έγκαιρης, έναρξης της προσήκουσας θεραπευτικής αγωγής, θα ήταν δυνατόν, εν όψει των συγχρόνων ιατρικών μεθόδων και μεσών, να αποφευχθεί ή να περιοριστούν οι συνέπειες της, καθ’ όσον η εξακολούθηση της ίδιας εργασίας μετά την εξασθένιση των δυνάμεων του εργαζομένου δημιουργεί συνθήκες που, αν και προηγουμένως ήταν κανονικές, γίνονται μετά τον κλονισμό της υγείας του ασυνήθιστες και εξαιρετικές (σύμφωνα και με τις διατάξεις των άρθρων 288 και 662 ΑΚ που επιβάλλουν στον εργοδότη να εκπληρώνει τις συμβατικές υποχρεώσεις του, όπως απαιτεί η καλή πίστη και ιδιαίτερα να ρυθμίζει την εργασία κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να προστατεύεται η ζωή και η υγεία του μισθωτού), με την προϋπόθεση, όμως, ότι ο εργοδότης γνωρίζει τον κλονισμό της υγείας του και τον κίνδυνο που ενέχει για τον μισθωτό η συνέχιση της εργασίας του (ΑΠ 1014/2003, ΕΝΔ 2003, 351, Eφ.Πειρ 482/2008, ΕΝΔ 2008, 401, Εφ.Πειρ. 352/2007, ΕΝΔ 2007, 312, Κοροτζής Ι. Ναυτικό Δίκαιο, τ. 1ος, σελ. 354). Εξ άλλου, από τις διατάξεις του άρθρου 16 του ν. 551/1915 προκύπτει ότι ο παθών από εργατικό ατύχημα έχει δικαίωμα να ασκήσει την αγωγή του κοινού δικαίου και να ζητήσει, σύμφωνα με τα άρθρα 297, 298 και 914 ΑΚ, πλήρη αποζημίωση, μόνον όταν το ατύχημα μπορεί να αποδοθεί σε δόλο του εργοδότη ή των προστηθέντων του, ή όταν έλαβε χώρα, σε εργασία ή επιχείρηση, στην οποία δεν τηρήθηκαν οι διατάξεις ισχυόντων νόμων, διαταγμάτων ή κανονισμών για τους όρους ασφάλειας των εργαζομένων, βρίσκεται δε σε αιτιώδη συνάφεια με τη μη τήρηση των διατάξεων αυτών, διαφορετικά, εάν δηλαδή δεν συντρέχει κάποια από τις περιπτώσεις αυτές, μπορεί να ασκήσει μόνο την αγωγή από το ν. 551/1915. Τέτοιες διατάξεις είναι εκείνες, οι οποίες ειδικά προβλέπουν τους όρους ασφαλείας των εργαζομένων και ειδικότερα προσδιορίζουν τους όρους που πρέπει να τηρηθούν, μνημονεύοντας συγκεκριμένα μέτρα, μέσα και τρόπους προς επίτευξη αυτής (ασφαλείας των εργαζομένων). Δεν αρκεί δηλαδή ότι το ατύχημα επήλθε από την μη τήρηση όρων, οι οποίοι επιβάλλονται από την κοινή αντίληψη, την υποχρέωση προνοίας και την απαιτουμένη στις συναλλαγές επιμέλεια, χωρίς να προβλέπονται από ειδική διάταξη νόμου (Ολ.ΑΠ 26/1995 ΕλλΔνη 1996, 38, Μ.Εφ.Πειρ. 109/2019, ΕΝΔ 2019, 112). Ειδικότερα, με τις διατάξεις του Β.Δ 683/1960, με το οποίο εγκρίθηκε ο κανονισμός εσωτερικής υπηρεσίας επί Ελληνικών επιβατηγών πλοίων άνω των 500 κ.ο.χ καθορίζονται η ιεραρχία και τα καθήκοντα του προσωπικού των ελληνικών επιβατηγών πλοίων μεγάλης χωρητικότητας και γενικά το σύστημα με το οποίο πρέπει να διεξάγεται η εργασία στα πλοία ώστε να εκπληρωθεί με ευρυθμία, τάξη και ασφάλεια η αποστολή τους ως μέσων μεταφοράς μέσω θαλάσσης (άρθρο 1) και δεν αποτελούν ειδικούς όρους ασφαλείας για τους εργαζόμενους ναυτικούς, όπως οι διατάξεις του Π.Δ 1349/1981 «Κανονισμός προλήψεως εργατικών ατυχημάτων εις τα πλοία» (Μ.Εφ.Πειρ. 459/2015, ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, για να δικαιούται ο παθών σε εργατικό ατύχημα χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης (άρθρο 932 ΑΚ), αρκεί να συνετέλεσε στην επέλευση του ατυχήματος πταίσμα του εργοδότη ή των προστηθέντων απ` αυτόν (άρθρο 922 ΑΚ), με την έννοια της διάταξης του άρθρου 914 ΑΚ, δηλαδή της παράνομης και υπαίτιας ζημιογόνου πράξης ή παράλειψης και όχι μόνο η ειδική αμέλεια περί την τήρηση των όρων ασφαλείας του άρθρου 16§1 του ν. 551/1915 (ΑΠ 246/2022, ΝΟΜΟΣ). Τέλος, η τυχόν αμέλεια του ναυτικού έχει ως μόνη συνέπεια την, κατά την κρίση του δικαστή, μείωση της οφειλόμενης αποζημίωσης μέχρι το μισό του ποσού της και αυτό εφόσον η αμέλεια συνίσταται σε αδικαιολόγητη παράβαση από τον παθόντα διατάξεων των ισχυόντων νόμων ή διαταγμάτων που θέτουν τους όρους ασφαλείας στην εργασία ή των συναφών κανονισμών που έχουν εκδοθεί από την αρμόδια αρχή ή εκδόθηκαν από τον κύριο της επιχειρήσεως και κυρώθηκαν από την αρχή. Άλλη αμέλεια, εκτός από την παραπάνω ειδική, δεν λαμβάνεται υπόψη, σε όλες τις περιπτώσεις εργατικού ατυχήματος, ούτε εφαρμόζεται σ` αυτές, λόγω της ειδικής ρύθμισης με τις άνω διατάξεις, το άρθρο 300 ΑΚ (ΑΠ 1404/1986, Εφ.Πειρ. 1240/1996, ΝΟΜΟΣ).
Επειδή από την επανεκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα ανταπόδειξης …………. που εξετάστηκε στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη πρακτικά συνεδρίασης, της υπ’ αρ. …./30.9.2019 ένορκης βεβαίωσης του μάρτυρα απόδειξης ……….., ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιώς που λήφθηκε μετά από νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση της εναγομένης κατά τα άρθρα 421 και 422 ΚΠολΔ (βλ. την υπ’ αρ. ………/ 24.9.2019 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Πειραιώς ………..), από όλα τα νομίμως προσκομιζόμενα με επίκληση έγγραφα των διαδίκων (και του τριτανακόπτοντος) στο Δικαστήριο αυτό, μεταξύ των οποίων και τα έγγραφα των συναφών ποινικών δικογραφιών (στα οποία περιλαμβάνονται και οι καταθέσεις μαρτύρων) και τις προσκομιζόμενες με επίκληση φωτογραφίες (η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: δυνάμει συμβάσεως ναυτικής εργασίας αορίστου χρόνου που καταρτίστηκε στο Παλαιό Φάληρο Αττικής, στις 9.5.2018, η ενάγουσα (και ήδη εκκαλούσα- εφεσίβλητη) ναυτολογήθηκε στο υπό Ελληνική σημαία επιβατηγό- τουριστικό (ιστιοφόρο και με 2 μηχανές έσω, 2 Χ 250 BHP) πλοίο «Α», με αρ. νηολογίου Ναυπλίου …., κ.ο.χ 148,61, κ.κ.χ 92,30, μήκους 31,22 μ.(Δ.Δ.Σ ………), πλοιοκτησίας της εναγομένης και ήδη εκκαλούσας- εφεσίβλητης, ως ναυτόπαις (αρ. ναυτικού φυλλαδίου ΑΑ 58360) και ναυτολογήθηκε αυθημερόν σ’ αυτό, υπηρετώντας έως 29.6.2018, οπότε και απολύθηκε (βάσει της σχετικής εγγραφής στο ναυτικό της φυλλάδιο) λόγω ασθένειας. Οι αποδοχές της ενάγουσας, κατόπιν συμφωνίας με την εναγόμενη (άρθρο 361 ΑΚ και όχι με κλειστό μισθό, στο ναυτικό της φυλλάδιο αναγράφεται μισθός βάσει «Σ.Σ.», ήτοι Συλλογικής Σύμβασης), υπολογίζονταν με βάση τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας Πληρωμάτων Ακτοπλοϊκών Φορτηγών Πλοίων Μ/S,Π/Κ, Ι/Φ μέχρι 500 κ.ο.χ του έτους 2010, με συμφωνηθέντα συνολικό μισθό 1695,95 € (βασικό μισθό 995,30 €) μικτά ή 1300 € καθαρά (βλ. τις προσκομιζόμενες αποδείξεις πληρωμής αποδοχών), που ήταν ευνοϊκότερη (για την ενάγουσα) από την τελευταία σε ισχύ Σ.Σ.Ν.Ε των πληρωμάτων των επαγγελματικών τουριστικών σκαφών του ν. 4256/2014 του έτους 2018. Κατά το άνω χρονικό διάστημα ναυτολόγησης της, το εν λόγω πλοίο εκτέλεσε δύο ταξίδια (κρουαζιέρες) διάρκειας από 18.5.2018 έως 25.5.2018 και από 9.6.2018 έως 16.6.2018, ήτοι για συνολικά 16 ημέρες, ενώ τις υπόλοιπες ημέρες βρισκόταν ελλιμενισμένο στο λιμάνι (Μαρίνα) Ζέας Πειραιώς. Κατά τη διάρκεια των πλόων, η ενάγουσα απασχολείτο σε εργασίες καθαρισμού των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων του πλοίου, ήτοι με καθαρισμό των καμπινών των επιβατών, των τουαλετών, με το σερβίρισμα του πρωινού, μεσημεριανού και βραδινού γεύματος των επιβατών και του πληρώματος, καθώς και με την πρόσδεση και απόδεση του πλοίου και επί 12 ώρες ημερησίως. Κατά τον χρόνο που το πλοίο βρισκόταν ελλιμενισμένο, ήτοι για 35 ημέρες, η υπηρεσία της ξεκινούσε καθημερινώς στις 8.00 π.μ, χωρίς όμως η απασχόλησή της να υπερβαίνει το νόμιμο ωράριο (οκτάωρο και 40 ώρες εβδομαδιαίως), αφού δεν προέκυψαν ιδιαίτερες συνθήκες που να δικαιολογούν υπερωρίες. Κατά τα προαναφερόμενα και σύμφωνα με το άρθρο 4 της ως άνω εφαρμοσθείσας Σ.Σ.Ν.Ε (Υ.Α 3525.1.7/01/2011- Φ.Ε.Κ τ. Β΄ 1187/ 9.6.2011), η ενάγουσα δικαιούται, για τα ως άνω χρονικά διαστήματα πλόων, ως πρόσθετη υπερωριακή αμοιβή: α) για 3 Σάββατα, το ποσό των 7,07 € πρόσθετη αμοιβή υπερωριών ναυτόπαιδος Χ 3 Χ 12 ώρες = 254,52 €, β) για 11 καθημερινές, 5,89 € πρόσθετη αμοιβή Χ 11 Χ 4 ώρες = 259,16 € και γ) για 2 Κυριακές, 7,07 Χ 2 Χ 4 ώρες = 56,56 € και συνολικά 570,24 € και για το διάστημα που βρισκόταν ελλιμενισμένο για 4 Σάββατα και μία αργία (της Αναλήψεως 17.5.2018), το ποσό των (7,07€ Χ 5 Χ 8 ώρες =) 282,80 €. Συνεπώς, η ενάγουσα ως πρόσθετη υπερωριακή αμοιβή δικαιούται να λάβει το ποσό των 853,04 €. Περαιτέρω, στις 7.6.2018 και ενώ το επίδικο πλοίο βρισκόταν ελλιμενισμένο στη Μαρίνα Ζέας, η ενάγουσα, εν ώρα υπηρεσίας, κατά την κάθοδο της από την εσωτερική κλίμακα (με επτά σκαλοπάτια) που οδηγεί στις πρυμναίες καμπίνες, έχασε την ισορροπία της στο τέταρτο – πέμπτο από το δάπεδο σκαλοπάτι και έπεσε σε αυτό, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί στο δεξιό κάτω άκρο (ελαφρά) και κυρίως στη μέση της. Ο ναύκληρος ………….. που βρισκόταν κοντά και είδε το συμβάν, την οδήγησε μαζί με τον ναυτόπαιδα ……… στο σαλόνι του πλοίου (και μετά στην καμπίνα της), για να ξεκουραστεί, έθεσε στο δεξί πόδι της πάγο και ενημέρωσε τον πλοίαρχο, ο οποίος τη ρώτησε αν θέλει να πάει σε γιατρό και αυτή απάντησε αρνητικά. Σύμφωνα με τα προαναφερόμενα στη μείζονα σκέψη ο τραυματισμός της ενάγουσας συνιστά εργατικό ατύχημα (κατά το ν. 551/1915), διότι αυτή τραυματίστηκε κατά την εκτέλεση της ναυτικής εργασίας της, η δε σωματική της βλάβη, οφειλόταν σε αιφνίδιο και απρόβλεπτο γεγονός που προκλήθηκε από εξωτερικό αίτιο μη αναγόμενο αποκλειστικά σε οργανική ή παθολογική προδιάθεση της, που δεν θα υπήρχε χωρίς την εργασία της και την εκτέλεση της κάτω από τις δεδομένες περιστάσεις. Εξ άλλου, το εν λόγω ατύχημα δεν μπορεί να αποδοθεί σε δόλο του εργοδότη (πλοιοκτήτριας) ή των προστηθέντων του και δεν υπήρξε από αυτόν παράβαση ειδικών διατάξεων ισχυόντων νόμων, διαταγμάτων ή κανονισμών για τους όρους ασφάλειας των εργαζομένων κατά τα ως άνω, ώστε να στοιχειοθετηθεί πλήρης αποζημίωση της κατά την κύρια βάση της αγωγής της (με τις διατάξεις του Β.Δ 683/1960 που σημειωτέον αφορούν σε επιβατηγά πλοία άνω των 500 κ.ο.χ και δη το άρθρο 10 που επικαλείται η ενάγουσα, δεν καθορίζονται ειδικοί όροι ασφαλείας για τους εργαζόμενους ναυτικούς, κατά τα ανωτέρω). Για τον ίδιο λόγο πρέπει να απορριφθεί και η ένσταση συντρέχοντος πταίσματος της ενάγουσας, αφού δεν υφίσταται παράβαση από αυτήν των ως άνω ειδικών διατάξεων ισχυόντων νόμων, διαταγμάτων ή κανονισμών για τους όρους ασφάλειας των εργαζομένων και δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 300 ΑΚ, κατά τα ανωτέρω. Περαιτέρω, μετά τον ένδικο τραυματισμό η ενάγουσα είχε σχετικές ενοχλήσεις, αλλά συνέχισε να εργάζεται, υποτιμώντας τον τραυματισμό της και συμμετείχε στο ως άνω ταξίδι που διήρκεσε από 9.6.2018 (μεσημέρι) έως 16.6.2018, χωρίς να φέρει αντιρρήσεις (σημειωτέον ότι η αντικατάστασή της ήταν ευχερής) και χωρίς να επισκεφθεί γιατρό στο μεσοδιάστημα, αν και μπορούσε να το πράξει. Αλλά και ο πλοίαρχος και τριτανακόπτων, που δεν ήταν παρών κατά το ένδικο ατύχημα (ενημερώθηκε όμως αμέσως μετά και μίλησε με την ενάγουσα κατά τα ανωτέρω), δεν έκανε σχετική εγγραφή στο ημερολόγιο του πλοίου και δεν χορήγησε σχετική άδεια στην ενάγουσα, θεωρώντας ότι δεν πάσχει από κάτι, στηριζόμενος στην ως άνω στάση της. Καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, η ενάγουσα είχε ενοχλήσεις και λάμβανε παυσίπονα, χωρίς όμως να το ανακοινώσει στον πλοίαρχο ή σε κάποια λιμενική αρχή και εκτελούσε κανονικά τα καθήκοντά της. Κατόπιν, στις 19.6.2018, η ενάγουσα προσήλθε αυτοβούλως στα εξωτερικά ιατρεία του ιδιωτικού νοσοκομείου «Metropolitan», όπου εξετάστηκε και διαγνώστηκε, λόγω αναφερόμενης από 15ημέρου πτώσης, με κάκωση οσφυικής και ιερής χώρας σπονδυλικής στήλης άνευ οστικής συμμετοχής, χωρίς νευρολογική σημειολογία και της συνεστήθη αποφυγή εργασίας για 15 ημέρες (βλ. τις από 26.3.2019 και από 14.11.2022 βεβαιώσεις του Ορθοπεδικού Χειρούργου ….. ….. του ανωτέρω νοσοκομείου που προσκομίζει με επίκληση παραδεκτώς η ενάγουσα, ενώ ο τριτανακόπτων παραδεκτώς προσκομίζει με επίκληση και τη σχετική από 19.6.2018 υπολογιστική τομογραφία κάτω κοιλιάς και ιερολαγόνιων αρθρώσεων του Ακτινολόγου . ……….. του ίδιου νοσοκομείου -με συμπέρασμα χωρίς εικόνα οστικής λύσης, κλινική συνεκτίμηση και επί ενδείξεων περαιτέρω έλεγχος- και το ως άνω αίτημα επίδειξης εγγράφου κατ’ άρθρο 451 ΚΠολΔ που συνιστά και λόγο έφεσης της εναγόμενης πρέπει να απορριφθεί). Η ενάγουσα δεν ανακοίνωσε στον πλοίαρχο το αποτέλεσμα της ως άνω εξέτασής της (που αναφέρεται γενικά σε κάκωση οσφυικής και ιερής χώρας σπονδυλικής στήλης χωρίς οστική συμμετοχή και χωρίς νευρολογική σημειολογία), διότι το θεώρησε μη σημαντικό και εν όψει του ότι το εν λόγω πλοίο ήταν ελλιμενισμένο στη Μαρίνα Ζέας και οι απαιτήσεις της εργασίας της ήταν περιορισμένες. Στις 27.6.2018 και περί ώρα 9.10 π.μ, η ενάγουσα και ενώ η κατάσταση της υγείας της και οι ενοχλήσεις επιδεινώθηκαν, ανέφερε στον πλοίαρχο ότι πονά στη μέση και αυτός αμέσως την απάλλαξε από τα καθήκοντά της και της υπέδειξε να επισκεφθεί ιατρό. Πράγματι αυτή αυθημερόν πήγε στο ως άνω ιδιωτικό νοσοκομείο, όπου εξετάστηκε κλινικά και με το ειδικό τεστ Laseque από τον Χειρουργό Ορθοπεδικό ……….., ο οποίος διαπίστωσε οξεία οσφυαλγία, με ριζίτιδα αριστερά, υπαισθησία άμφω, αμμωδίες αριστερού σκέλους και έκπτωση μυϊκής ισχύος, της συνέστησε να υποβληθεί άμεσα σε μαγνητική τομογραφία της οσφυϊκής μοίρας και της σπονδυλικής στήλης, καθώς και να απόσχει από την εργασία της για 15 ημέρες. Την επόμενη ημέρα (28.6.2018), η ενάγουσα έκανε στο ίδιο νοσοκομείο μαγνητική τομογραφία (με συμπέρασμα ήπια σκολίωση, ήπιες εκφυλιστικές αλλοιώσεις και ευρήματα δισκοπάθειας στο επίπεδο Ο5-Ι1) και ενημέρωσε σχετικά τον πλοίαρχο. Η πάθησή της αυτή συνδέεται αιτιωδώς με την από 7.6.2018 ως άνω πτώση της και δεν μπορεί να αποδοθεί σε προϋπάρχουσα ασθένεια της, αφού η ενάγουσα είχε ήδη συμμετάσχει στο προγενέστερο ταξίδι από 8.5.2018 έως 15.5.2018 χωρίς να έχει εμφανισθεί οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας, ούτε σε κάποιο άλλο μεταγενέστερο (από τις 7.6.2018) ατύχημα. Ο πλοίαρχος την επόμενη ημέρα (29.6.2018) την απέλυσε, με την αναγραφή στο ναυτικό της φυλλάδιο «λόγω ασθενείας βάσει ιατρικού σημειώματος και ημερολογιακής εγγραφής» και όχι λόγω εργατικού ατυχήματος, διότι δικαιολογημένα αυτός, με βάση τα έως τότε δεδομένα και ιδίως την ως άνω (αρχική) στάση της ενάγουσας, το από 27.6.2018 ιατρικό σημείωμα του Ευάγγελου Ευαγγέλου που δεν ανέφερε πτώση ή ατύχημα και τη χρονική απόσταση, δεν μπορούσε να συνδέσει αιτιωδώς την ως άνω από 7.6.2018 πτώση με την εν λόγω πάθησή της (βλ. και τη με αρ. …./3.6.2020 προσαγόμενη με επίκληση διάταξη του Εισαγγελέα Εφετών Πειραιώς –μετά από την από 6.8.2019 προσφυγή της ενάγουσας στην ομοίως απορριπτική διάταξη του άρθρου 47 ΚΠΔ με αρ. …../2019 του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιώς- που απάλλαξε τον ως άνω πλοίαρχο από τη σχετική κατηγορία της υφαρπαγής ψευδούς βεβαιώσεως που του απέδωσε με την από 9.8.2018 έγκλησή της η ενάγουσα). Κατόπιν, στις 10.7.2018, 10.8.2018 και 3.10.2018, η ενάγουσα εξετάστηκε στο τακτικό εξωτερικό ορθοπεδικό ιατρείο του Γενικού Νοσοκομείου Αττικής «Κ.Α.Τ», (και στις 17.9.2018 στο Ιατρικό Περιστερίου), βρέθηκε να πάσχει από οσφυαλγία -ισχιαλγία λόγω κήλης μεσοσπονδυλίου δίσκου Ο5-Ι1 και της χορηγείτο φαρμακευτική αγωγή και (συνεχόμενα) αναρρωτική άδεια. Ακολούθως στις 25.10.2018 και 8.11.2018 μετέβη εκ νέου στο ως άνω Νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε και πάλι ότι πάσχει από χαμηλή οσφυαλγία- ισχιαλγία λόγω κήλης μεσοσπονδυλίου δίσκου Ο5- I1 και της χορηγήθηκε φαρμακευτική αγωγή και αναρρωτική άδεια. Τέλος, στις 8.11.2018 εξετάστηκε από την Ανώτατη Ναυτική Υγειονομική Επιτροπή (Α.Ν.Υ.Ε), η οποία με την υπ’ αρ. 7549/2018 απόφασή της διέγνωσε ότι παρουσιάζει κάκωση οσφύος – δισκοπάθεια Ο5 – I1, συνοδό ανταλγική σκολίωση, ριζίτιδα II (ΑΡ), με μέτριου βαθμού λειτουργικές διαταραχές και κρίθηκε ολικά ανίκανη για την άσκηση του ναυτικού επαγγέλματος επί τουλάχιστον τρεις μήνες, ήτοι τουλάχιστον έως 9.2.2019. Λόγω του ως άνω εργατικού ατυχήματος και του τραυματισμού της στη μέση (κάκωση οσφύος, δισκοπάθεια Ο5- I1, συνοδό ανταλγική σκολίωση, ριζίτιδα II (ΑΡ), με μέτριου βαθμού λειτουργικές διαταραχές) η ενάγουσα δικαιούται ως αποζημίωση τις μηνιαίες τακτικές αποδοχές της, σύμφωνα με την ως άνω εφαρμοζόμενη Σ.Σ.Ν.Ε Πληρωμάτων Ακτοπλοϊκών Φορτηγών πλοίων μέχρι 500 κ.ο.χ του έτους 2010, οι οποίες ανέρχονταν, κατά την ημέρα του ατυχήματος, στο συνολικό ποσό των [995,30 € βασικός μισθός (ήτοι 815,82 € μισθός ενεργείας + 179,48 € επίδομα Κυριακών 22%) + 16,54 € επίδομα βαρείας και ανθυγιεινής εργασίας + 465,05 € αποζημίωση της άδειας μετά τροφοδοσίας (995,30 € βασικός μισθός Χ 22/8 + 12,89 Χ8) + 386,70 € αντίτιμο τροφής (12,89 Χ 30) + 501,78 € κατά μέσο όρο μηνιαίως για υπερωριακή εργασία (853,04€ / 51 ημέρες απασχόλησης Χ 30=)] 2.365,37 €. Με βάση το ποσό αυτό των 2.365,37 € μηνιαίως, η ημερήσια αποζημίωση ανέρχεται σε 78,84 € (2365,37 € /30), το δε ήμισυ σε 39,42 € και συνολικά η οφειλόμενη στην ενάγουσα αποζημίωση για τις 223 ημέρες της πλήρους ανικανότητας της προς εργασία ανέρχεται στο ποσό των (39,42 Χ 223=) 8.790,66 €. Περαιτέρω, η ενάγουσα δικαιούται, κατά το άρθρο 66 ΚΙΝΔ (ν. 3816/1958), να λάβει λόγω του τραυματισμού της και της νοσηλείας της εκτός πλοίου και τους μισθούς ασθενείας τεσσάρων μηνών, έκαστος των οποίων ισούται με το μισθό ενεργείας και το ανάλογο ημερήσιο αντίτιμο τροφής (άρθρο 2§ 1 σε συνδυασμό με το άρθρο 6 της παραπάνω Σ.Σ.Ν.Ε), συνολικά (815,82 € μισθός ενέργειας +12,89 € επίδομα τροφής Χ 30 ημέρες =1.202,52 € Χ 4 μήνες=) 4.810,08 € μικτά. Η ενάγουσα συνομολογεί την καταβολή του ποσού των 4.310 € από την ενάγουσα [για την ακρίβεια της καταβλήθηκε, βάσει των αποδείξεων μισθοδοσίας της, το καθαρό των ποσό 4.311,24 € (4 Χ 1077,81 €)], στο οποίο πρέπει να προστεθούν οι νόμιμες κρατήσεις (δηλαδή λαμβάνονται υπόψη οι μικτές μηνιαίες αποδοχές της ποσού 1202,52 €, βλ. ΑΠ 1522/2018, ΝΟΜΟΣ) και ούτως έχει εξοφληθεί σχετικά (απορριπτέος ο τρίτος λόγος έφεσης της). Εξ άλλου, με βάση τα προαναφερόμενα δεν υπάρχει πταίσμα της εναγόμενης εταιρείας ή των προστηθέντων της (πλοιάρχου ή άλλου) στην πρόκληση του ένδικου τραυματισμού ή στην επιδείνωση της κατάστασης της υγείας της ενάγουσας (κατά τα άρθρα 914, 932 ΑΚ) και επομένως έσφαλε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την εκκαλούμενη απόφασή του, λόγω υπαιτιότητας της εναγομένης, της επιδίκασε χρηματική ικανοποίηση ποσού 3.000 € για την ηθική της βλάβη, που αποτελεί αναγκαίως συνεχόμενο και συμπροσβαλλόμενο κεφάλαιο με την υπαιτιότητα (ΑΠ 1517/2013, ΝοΒ 2014, 354). Κατ’ ακολουθίαν όλων των προεκτεθέντων και αφού δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι έφεσης προς έρευνα, πρέπει να απορριφθεί κατ΄ουσίαν η υπό στοιχείο Α έφεση και να γίνει δεκτή (εν μέρει) η υπό στοιχείο Β έφεση ως και ουσιαστικά βάσιμη, να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση στο σύνολό της για την ενότητα του τίτλου της αναγκαστικής εκτέλεσής της (ΑΠ 1279/2004, ΕλλΔνη 2005, 141, Β. Βαθρακοκοίλη «Η έφεση», 2015, σελ. 595), να κρατηθεί η υπόθεση, να εξεταστεί η ένδικη αγωγή (που είναι νόμιμη κατά τις ως άνω διατάξεις και αυτές των άρθρων 340, 345, 346, 53, 54, 60 ΚΙΝΔ, 218 ΚΠολΔ) κατ΄ ουσίαν (άρθρο 535§1 ΚΠολΔ), να γίνει δεκτή εν μέρει αυτή, να υποχρεωθεί η εναγόμενη να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των (853,04 + 8.790,66 =) 9.643,70 € νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής (πλην του κονδυλίου των υπερωριών νομιμοτόκως από την επομένη της απόλυσης που αποτελεί δήλη ημέρα) και μέχρι την πλήρη εξόφληση. Περαιτέρω, πρέπει η υπό κρίση τριτανακοπή (που αποτελεί ξεχωριστό ένδικο βοήθημα και κεφάλαιο της παρούσας απόφασης και γι΄ αυτό πρέπει να συμπεριληφθεί σχετική διάταξη στο διατακτικό της παρά την εξαφάνιση της εκκαλουμένης) να γίνει δεκτή και να κηρυχθεί ανενεργή η εκκαλούμενη απόφαση ως προς τον τριτανακόπτοντα πλοίαρχο (που έχει ασκήσει κατά της ενάγουσας τις με αρ. ……/2019, ……./2019 αγωγές αδικοπραξίας για συκοφαντικούς ισχυρισμούς της στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς και σχετική έγκληση με Α.Β.Μ …….. στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Πειραιώς που εκκρεμούν), αφού δεν αποδείχθηκε ότι αυτός γνώριζε την ως άνω πάθησή της και παρά τους πόνους και τις διαμαρτυρίες της, την υποχρέωνε να εργάζεται, όπως δέχθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση. Τέλος, πρέπει να επιβληθεί εις βάρος της εκκαλούσας η δικαστική δαπάνη της εφεσίβλητης για την υπό στοιχείο Α απορριφθείσα έφεση κατόπιν σχετικού αιτήματος της (άρθρα 176, 183, 191§2 ΚΠολΔ), ως προς την έφεση υπό στοιχείο Β να επιβληθεί εις βάρος της εναγόμενης μέρος της δικαστικής δαπάνης της ενάγουσας και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, κατά το λόγο της νίκης της, κατόπιν σχετικού αιτήματός της (άρθρα 178, 183, 191§2 ΚΠολΔ) και να επιβληθεί η δικαστική δαπάνη του τριτανακόπτοντος εις βάρος της πρώτης καθ΄ης λόγω της νίκης του, κατόπιν σχετικού του αιτήματος (άρθρα 176,191§2 ΚΠολΔ), κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων τις ως άνω δύο εφέσεις και την τριτανακοπή.-
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ κατ’ ουσίαν την υπό στοιχείο Α έφεση.-
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ εις βάρος της εκκαλούσας τη δικαστική δαπάνη της εφεσίβλητης για τον παρόντα (δεύτερο) βαθμό, την οποία ορίζει στο ποσό των τριακοσίων πενήντα (350) ευρώ .-
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ΄ ουσίαν την υπό στοιχείο Β έφεση-
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη υπ’ αρ. 3306/2020 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (ειδική διαδικασία).-
ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση και δικάζει την από 27.6.2019 αγωγή.-
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει αυτή .-
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την εναγόμενη να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των εννέα χιλιάδων εξακοσίων σαράντα τριών ευρώ και εβδομήντα λεπτών (9.643,70 €) νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής (πλην του επί μέρους κονδυλίου των υπερωριών ποσού 853,04 € νομιμοτόκως από 30.6.2018) και μέχρι την πλήρη εξόφληση.-
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ εις βάρος της εναγόμενης μέρος της δικαστικής δαπάνης της ενάγουσας και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας που ορίζει στο ποσό των εξακοσίων πενήντα (650) ευρώ .-
ΔΕΧΕΤΑΙ την τριτανακοπή-.
ΚΗΡΥΣΣΕΙ ανενεργή τη με αρ.3306/2020 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς έναντι του τριτανακόπτοντος, κατά τα ανωτέρω.-
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ εις βάρος της πρώτης καθ΄ης τη δικαστική δαπάνη του τριτανακόπτοντος που ορίζει στο ποσό των διακοσίων πενήντα (250) ευρώ .-
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του, στις 17 Φεβρουαρίου 2023, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ