ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός 161 /2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Θεόκλητο Καρακατσάνη, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά και από τη Γραμματέα Τ.Λ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …………. για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Α. ΤΟΥ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: …………….., ο οποίος παραστάθηκε δια του πληρεξούσιου δικηγόρου του Στέφανου Λύρα, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.
ΤΗΣ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: Εταιρίας με την επωνυμία «…………..», που εδρεύει ……………. και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της Ευαγγελίας Παπαντωνοπούλου, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.
Β. ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: Εταιρίας με την επωνυμία «……………», που εδρεύει ………….. και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της Ευαγγελίας Παπαντωνοπούλου, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.
ΤΟΥ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ: …………, ο οποίος παραστάθηκε δια του πληρεξούσιου δικηγόρου του Στέφανου Λύρα, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.
Ο εκκαλών στην Α έφεση – εφεσίβλητος στη Β έφεση άσκησε την από 26-9-2019 και με ΓΑΚ …. και ΕΑΚ …../26-9-2019 αγωγή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών – εργατικών διαφορών, απευθυνόμενη κατά της εκκαλούσας στη Β έφεση / εφεσίβλητης στην Α έφεση. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η με αριθ. 1256/2021 οριστική απόφαση του ως άνω πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, με την οποία η αγωγή έγινε εν μέρει δεκτή. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται: α) ο ενάγων και ήδη εκκαλών με την κρινόμενη από 12-7-2021 και με ΓΑΚ …. και ΕΑΚ …./19-7-2021 έφεσή του (υπό στοιχείο Α) και β) η εναγόμενη με την κρινόμενη από 29-4-2022 και με ΓΑΚ …. και ΕΑΚ …../3-5-2022 έφεσή της (υπό στοιχείο Β), οι οποίες ορίσθηκαν να συζητηθούν για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο, κατά την οποία συζητήθηκαν. Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, σύμφωνα με το άρθρο 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ, αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τη διάταξη του άρθρου 260 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ, ως διαμορφώθηκε από την 1η-1-2022 δυνάμει των άρθρων 16 και 120 Ν. 4842/2021, Φ.Ε.Κ. Α’ 190, «στην τακτική διαδικασία και στις δίκες των ειδικών διαδικασιών, αν οι διάδικοι δεν λάβουν κανονικά μέρος στη δίκη ή δεν εμφανιστούν στο ακροατήριο, η συζήτηση της υπόθεσης ματαιώνεται. Αν παρέλθουν ενενήντα (90) ημέρες από τη ματαίωση χωρίς να ζητηθεί ο προσδιορισμός νέας συζήτησης, η υπόθεση διαγράφεται από το πινάκιο από τον γραμματέα με εντολή του διευθύνοντος το δικαστήριο και η δίκη καταργείται. Για τη νέα συζήτηση της τακτικής διαδικασίας εφαρμόζονται αναλόγως οι προθεσμίες της παρ. 2 του άρθρου 215 και των παρ. 1 και 2 του άρθρου 237». Περαιτέρω, πολλές φορές οι διάδικοι και μετά τη συζήτηση της υπόθεσης στην οποία παραστάθηκαν και τα δυο μέρη, «συμφωνούν» τη ματαίωση της συζήτησης. Προς τούτο καταθέτουν «κοινή δήλωση» με υπογραφή των πληρεξούσιων δικηγόρων ότι «δεν επιθυμούν την έκδοση απόφασης» (Εφ.Πειρ. 278/2012, ΕλλΔνη 2013, 1403, Εφ.Αθ. 8862/2000, ΕλλΔνη 2002, 846). Το ίδιο μπορεί να κάνει και ο ένας διάδικος που παραστάθηκε (αν ο άλλος είχε εμφανιστεί στη συζήτηση), διότι τούτο ενέχει δήλωση παραίτησής του από την επίσπευση της συζήτησης και ανάκλησης της παράστασής του, η οποία, από απόψεως των συνεπειών της, θεωρείται ότι δεν έγινε ποτέ (Εφ.Αθ. 8862/2000, ό.α.). Αν η δήλωση αυτή παραδοθεί στο διευθύνοντα τη συζήτηση πριν γίνει κάποια διάσκεψη ή έστω και «προδιάσκεψη» επί της υπόθεσης, τα δικαστήρια «ματαιώνουν» την εκδίκαση της υπόθεσης. Άλλως, η δήλωση αυτή δεν μπορεί να έχει έννομες συνέπειες και η υπόθεση θεωρείται συζητηθείσα και πρέπει να εκδοθεί απόφαση (Μιχ. Μαργαρίτη / Άντα Μαργαρίτη, Ερμ. Κ.Πολ.Δ, έκδ. 2018, υπ’ άρθρο 260, αριθ. 3, σ. 448).
Στην προκειμένη περίπτωση, άπαντες οι διάδικοι, δια των παρισταμένων κατά τη συζήτηση της αγωγής πληρεξούσιων δικηγόρων τους, με μεταγενέστερη της συζήτησης έγγραφη από 15-3-2023 δήλωση τους προς το Δικαστήριο, την οποία κατέθεσαν στη Γραμματεία του Δικαστηρίου στις 16-3-2023 (βλ. τη με ίδια ημερομηνία σχετική βεβαίωση της Γραμματέα του Εφετείου Πειραιά ………), δήλωσαν ότι δεν επιθυμούν την έκδοση απόφασης επί των υπό κρίση υπό στοιχ. Α και Β εφέσεων, λόγω συμβιβαστικής εξωδικαστικής επίλυσης της μεταξύ τους διαφοράς που πραγματοποιήθηκε μετά τη συζήτηση της υπόθεσης. Ως εκ τούτου, δεν είναι δυνατή η κατάργηση της δίκης, ελλείψει σταδίου δίκης, κατά το οποίο θα ήταν δυνατή η κατάργηση αυτής με (δικαστική) επικύρωση του συμβιβασμού (βλ. Νίκα, Ο δικαστικός συμβιβασμός, 1984, σ. 174), ο οποίος, εντούτοις, αναπτύσσει πλήρως ισχύ ως εξώδικος συμβιβασμός κατ’ άρθρο 871 Α.Κ, δημιουργώντας ανατρεπτική ένσταση που υποχρεώνει το δικαστήριο της ουσίας να ρυθμίσει το διατακτικό της απόφασής του, σύμφωνα με το περιεχόμενο του συμβιβασμού και να αποφανθεί, περαιτέρω, ότι δεν υφίσταται αντικείμενο της δίκης (Α.Π. 127/2022, Α.Π. 1438/2018, Α.Π. 990/2007, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Η κοινή δήλωση αυτή των πληρεξουσίων δικηγόρων των διαδίκων (παραίτησης από την έκδοση της απόφασης, καθώς η παραίτηση από το δικόγραφο/δικαίωμα, όπως και ο εξώδικος συμβιβασμός δεν λαμβάνεται υπόψη ελλείψει σταδίου δίκης, κατά τα προεκτεθέντα) συνιστά, κατά τα ανωτέρω, παραίτηση από την επίσπευση της συζήτησης και ανάκληση της παράστασης των διαδίκων, η οποία θεωρείται ότι δεν έγινε. Έτσι, αίρονται αναδρομικά τα αποτελέσματα της παράστασής τους και η συζήτηση των άνω εφέσεων θεωρείται ματαιωθείσα.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Κηρύσσει ματαιωθείσα τη συζήτηση των άνω εφέσεων.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, στις 20-3-2023, σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ