Αριθμός 106/2023
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 4ο
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Αικατερίνη Νομικού, Πρόεδρο Εφετών, Παρασκευή Μπερσή, Εφέτη και Αικατερίνη Κοκόλη, Εφέτη-Εισηγήτρια και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του την ……, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των:
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΩΝ: 1) …………. και 2) ……….., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσιά τους δικηγόρο Μαρία Σταθάκη (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ: ……….., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό του δικηγόρο Δημοσθένη Ζερβουδάκη (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Ο εφεσίβλητος άσκησε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 3.7.2018 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2018) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 1012/2021 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε τα σε αυτήν αναφερόμενα.
Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου οι δύο πρώτοι εκ των εναγομένων και ήδη εκκαλούντες με την από 2.7.2021 (ΓΑΚ/ΕΑΚ στο Πρωτοδικείο …………/2021, ΓΑΚ/ΕΑΚ στο Εφετείο ……../2021) έφεσή τους, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 2-7-2021 (αρ. καταθ. ……../2021) έφεση κατά της υπ΄ αρ. 1012/2021 οριστικής αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, αντιμωλία των διαδίκων, αρμοδίως και παραδεκτώς φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού (άρθρο 19 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/25-7-2011), και έχει ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως (άρθρα 495 παρ. 1, 496 παρ. 1, 498 παρ. 1, 499, 511, 513 παρ. 1 στ. β΄, 516 παρ. 1, 517 εδ. α΄, 518 παρ. 1 και 520 παρ. 1 του ΚΠολΔ). Επομένως, είναι παραδεκτή και πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 του ΚΠολΔ), εφόσον για το παραδεκτό αυτής (εφέσεως) κατατέθηκε, κατ΄ άρθρο 495 παρ. 3 του ΚΠολΔ, παράβολο, ποσού εκατό πενήντα (150) ευρώ (βλ. το e-ΠΑΡΑΒΟΛΟ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ …………../2021, ποσού 150 ευρώ και είδους παραβόλου: e-ΠΑΡΑΒΟΛΟ).
Με την από 3-7-2018 (αρ. καταθ. ………../2018) αγωγή του, ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που συζητήθηκε την 15-2-2019,κατ΄ εκτίμηση του δικογράφου αυτής, ο ενάγων, ήδη εφεσίβλητος, ισχυρίστηκε ότι την 23-4-2015, απεβίωσε ο ……………… κάτοικος εν ζωή Πειραιώς, ο οποίος είχε τελέσει γάμο με την τρίτη των εναγομένων, μη διάδικο στη δίκη του παρόντος βαθμού, και είχε υιοθετήσει τους πρώτη και δεύτερο των εναγομένων, ήδη εκκαλούντες. Ότι την 6-7-2016, με το υπ΄ αρ. ……../2016 πρακτικό του Ειρηνοδικείου Πειραιώς, δημοσιεύτηκε η από 1-12-2012 φερόμενη ως ιδιόγραφη διαθήκη αυτού, η οποία, στη συνέχεια, κηρύχθηκε κυρία με την υπ΄ αρ. 20/2016 απόφαση του ίδιου ως άνω Δικαστηρίου, με την οποία ο αποβιώσας εγκατέστησε ως μοναδικούς κληρονόμους του τους πρώτη και δεύτερο των εναγομένων, στους οποίους κατέλειπε τα αναλυτικά αναφερόμενα σ΄ αυτή (αγωγή) περιουσιακά στοιχεία. Ότι η εν λόγω διαθήκη δεν έχει γραφεί ούτε υπογραφεί ιδιοχείρως από τον διαθέτη, αλλά από άλλο πρόσωπο με τη μέθοδο της (μη επιτυχημένης) απομίμησης της γραφής και της υπογραφής αυτού και, ως εκ τούτου, είναι πλαστή. Ακολούθως, ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος (ενάγων), ο οποίος γεννήθηκε την 27-1-1989, είναι γνήσιο τέκνο του διαθέτη από την εκτός γάμου σχέση του τελευταίου, με σαρκική συνάφεια, με την μητέρα του (ενάγοντος)και ότι τούτο αποδεικνύεται από το τεστ πατρότητας με τη μέθοδο DΝΑ, στο οποίο υποβλήθηκαν την 25-6-1998, και οι τρεις τους, ήτοι ο ίδιος (ενάγων), η μητέρα του (ενάγοντος) και ο διαθέτης, το οποίο κατέδειξε ότι αυτός δεν είναι τέκνο του συζύγου της μητέρας του αλλά του διαθέτη. Ότι για τον λόγο αυτό έχει ασκήσει (ο ενάγων), ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, εναντίον των εναγομένων, την από 4-4-2018 (αρ. καταθ. ………./2018) αγωγή αναγνώρισης πατρότητας. Ότι οι εναγόμενοι, κυρίως οι πρώτη και δεύτερος των εναγομένων, γνώριζαν ότι ο ίδιος (ενάγων) είναι γνήσιο τέκνο του αποβιώσαντος, γεγονός που εξηγεί, τόσο την απαγόρευση και τον αποκλεισμό κάθε επαφής μαζί του (αποβιώσαντα) που επέβαλαν στη μητέρα του (ενάγοντος) και κατ΄ επέκταση και στον ίδιο, θέτοντάς τον (αποβιώσαντα) υπό την απόλυτη εξουσία τους, όσο και την κατάρτιση και δημοσίευση της προαναφερόμενης πλαστής, φερομένης ως ιδιόγραφης διαθήκης του, επιδιώκοντας να αποκτήσουν παράνομα το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας αυτού (αποβιώσαντος) σε βάρος των δικαιωμάτων του. Επιπροσθέτως, ότι, επειδή ο αποβιώσας ήταν πατέρας του, με την από 7-12-2009 ιδιόγραφη διαθήκη του, η οποία δημοσιεύτηκε με το υπ΄ αρ. ……/2016 πρακτικό του ως άνω Ειρηνοδικείου, εγκατέστησε αυτόν κληρονόμο του σε μέρος της ακίνητης περιουσίας του και συγκεκριμένα στα αναφερόμενα σ΄ αυτήν (αγωγή) περιουσιακά στοιχεία, συνολικής αξίας 542.000 ευρώ. Ότι από την έκθεση γραφολογικής διερεύνησης του Ειδικού Δικαστικού και Αναλυτικού Γραφολόγου ………….., η οποία διενεργήθηκε κατόπιν αιτήματος του ιδίου (ενάγοντος), αποδεικνύεται ότι η υπογραφική χάραξη στην από 1-12-2012 ιδιόγραφη διαθήκη, με βεβαιότητα, δεν ανήκει στον αποβιώσαντα, καθώς και ότι η υπογραφική χάραξη στην από 7-12-2009 ιδιόγραφη διαθήκη, με βεβαιότητα, ανήκει στον αποβιώσαντα. Περαιτέρω ισχυρίστηκε ότι στην υπόλοιπη κληρονομία του αποβιώσαντος, η οποία δεν εξαντλήθηκε με την από 7-12-2009 έγκυρη διαθήκη, καλείται να συμμετέχει ως εξ αδιαθέτου κληρονόμος του κατά ποσοστό 1/4 εξ αδιαιρέτου, μαζί με τους εναγομένους, καθόσον έχει ασκήσει εναντίον τους την προαναφερόμενη αγωγή αναγνώρισης πατρότητας. Ότι οι εναγόμενοι προβάλλουν δικαιώματα επί της κληρονομίας του αποβιώσαντος στηριζόμενα επί της από 1-12-2012 διαθήκης και κατ΄ ουσίαν έχουν καταλάβει, εγκατασταθεί και εκμεταλλεύονται το σύνολο των κληρονομιαίων στοιχείων που έχουν επαχθεί σε αυτόν (ενάγοντα) με την από 7-12-2009 ιδιόγραφη διαθήκη, τον έχουν αποβάλλει από αυτά και αρνούνται να του αποδώσουν τη νομή και την κυριότητα αυτών. Με βάση αυτό το ιστορικό, ο ενάγων, επικαλούμενος άμεσο έννομο συμφέρον ως τετιμημένος με την από 7-12-2009 προγενέστερη της επίδικης διαθήκη, καθώς και ως εξ αδιαθέτου κληρονόμος σε ποσοστό 1/4 εξ αδιαθέτου ως προς τα λοιπά περιουσιακά στοιχεία του αποβιώσαντος που δεν περιλαμβάνονται στην προαναφερόμενη από 7-12-2009 διαθήκη, ζητεί, κατ΄ εκτίμηση του δικογράφου αυτής (αγωγής): α) να αναγνωριστεί η ακυρότητα, λόγω πλαστότητας, της προαναφερόμενης από 1-12-2012, φερομένης ως ιδιόγραφης, διαθήκης του αποβιώσαντος, και β) να αναγνωριστεί ότι αυτός (ενάγων) είναι αποκλειστικός κύριος των λεπτομερώς περιγραφόμενων σ΄ αυτή (αγωγή) ακινήτων, τα οποία περιήλθαν σε αυτόν ως κληρονόμο με την από 7-12-2009 ιδιόγραφη διαθήκη. Τέλος, ζήτησε να καταδικαστούν οι εναγόμενοι στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων του. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την υπ΄ αρ. 1012/2021 οριστική απόφασή του, δικάζοντας, όπως προαναφέρθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, μεταξύ άλλων, αφού έκρινε ότι στην ένδικη αγωγή σωρεύονται παραδεκτά αγωγή αναγνωριστική ακυρότητας λόγω πλαστότητας διαθήκης και αγωγή αναγνωριστική κυριότητας, ότι αμφότερες οι σωρευόμεvες αγωγές είναι απαράδεκτες ως προς την τρίτη των εναγομένων, λόγω έλλειψης παθητικής νομιμοποίησης, απέρριψε την αγωγή ως προς αυτήν (τρίτη των εναγομένων), απέρριψε τη δεύτερη σωρευόμενη αγωγή αναγνωριστική κυριότητας και ως προς τους δύο πρώτους των εναγομένων ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας και αφού, επίσης, έκρινε ότι η πρώτη σωρευόμενη αγωγή αναγνώρισης ακυρότητας διαθήκης είναι παραδεκτή και νόμιμη ως προς τους πρώτη και δεύτερο των εναγομένων, απορριπτομένων των αντίθετων αιτιάσεων αυτών, δέχθηκε εν μέρει την αγωγή ως προς τους πρώτη και δεύτερο των εναγομένων, αναγνώρισε ότι η από 1-12-2012 ιδιόγραφη διαθήκη του ………………, η οποία δημοσιεύτηκε με το υπ΄ αρ. ……../6-7-2016 πρακτικό του Ειρηνοδικείου Πειραιώς και κηρύχθηκε κυρία, είναι άκυρη και συμψήφισε τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονούνται με την προαναφερόμενη έφεση οι εν μέρει ηττηθέντες πρώτη και δεύτερος των εναγομένων και με τους διαλαμβανόμενους σε αυτή (έφεση) λόγους, οι οποίοι κατά τη συνολική τους εκτίμηση ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητούν, κατ΄ εκτίμηση αυτής (εφέσεως), να γίνει δεκτή η έφεση, να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση και να απορριφθεί η ένδικη αγωγή.
Η νομιμοποίηση του διαδίκου απορρέει κατά κανόνα αμέσως από το νόμο και κυρίως από διατάξεις του ουσιαστικού ή ενίοτε και του δικονομικού δικαίου. Εκείνος, ο οποίος εμφανίζεται κατά το ουσιαστικό δίκαιο δικαιούχος ή υπόχρεος νομιμοποιείται κατ΄ αρχήν ως ενάγων ή εναγόμενος, αντίστοιχα. Επομένως, το έννομο συμφέρον και η νομιμοποίηση του διαδίκου αποτελούν, σύμφωνα με το άρθρο 68 του ΚΠολΔ, ουσιαστικές προϋποθέσεις για την παροχή δικαστικής προστασίας (ΟλΑΠ 25/2008), η συνδρομή των οποίων ερευνάται αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο σε κάθε στάση της δίκης με ελεύθερη απόδειξη, η δε έλλειψή τους συνεπάγεται την απόρριψη της σχετικής αιτήσεως δικαστικής προστασίας ως απαράδεκτης. Επίσης, το άρθρο 70 του ΚΠολΔ ορίζει ότι «Όποιος έχει έννομο συμφέρον να αναγνωριστεί η ύπαρξη ή μη ύπαρξη κάποιας έννομης σχέσης, μπορεί να εγείρει σχετική αγωγή». Από την ως άνω ουσιαστικού δικαίου διάταξη προκύπτει ότι μπορεί να αναγνωριστεί, κατόπιν αγωγής, η ύπαρξη ή η ανυπαρξία έννομης σχέσης, η οποία τελεί σε αβεβαιότητα, εφόσον συντρέχει προς τούτο έννομο συμφέρον. Ακολούθως, απαραίτητη προϋπόθεση για την άσκηση αναγνωριστικής αγωγής είναι να έχει ο ενάγων έννομο προς τούτο συμφέρον, το οποίο πρέπει να είναι άμεσο υπό την έννοια ότι η αβεβαιότητα που περιβάλλει την επίδικη έννομη σχέση είναι ενεστώσα, δηλαδή υπάρχει κατά τη συζήτηση επί της οποίας εκδίδεται η απόφαση. Τέτοιο άμεσο έννομο συμφέρον για άσκηση αναγνωριστικής αγωγής για την αναγνώριση ακυρότητας διαθήκης έχουν οι εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του διαθέτη, ως και οι τετιμημένοι με προγενέστερη έγκυρη διαθήκη κληρονόμοι ή κληροδόχοι (ΑΠ 726/2016 ΝοΒ 2017.627, ΑΠ 708/2015, ΕφΛαρ 109/2019).Περαιτέρω κατά τη διάταξη του άρθρου 249 εδ. α΄ του ΚΠολΔ «Αν η διάγνωση της διαφοράς εξαρτάται ολικά ή εν μέρει από την ύπαρξη ή ανυπαρξία μιας έννομης σχέσης ή την ακυρότητα ή τη διάρρηξη μιας δικαιοπραξίας που συνιστά αντικείμενο άλλης δίκης εκκρεμούς σε πολιτικό ή διοικητικό δικαστήριο ή από ζήτημα που πρόκειται να κριθεί ή κρίνεται από διοικητική αρχή, το δικαστήριο μπορεί αυτεπαγγέλτως ή ύστερα από αίτηση κάποιου διαδίκου να διατάξει την αναβολή της συζήτησης εωσότου περατωθεί τελεσίδικα ή αμετάκλητα η άλλη δίκη ή εωσότου εκδοθεί από τη διοικητική αρχή απόφαση που δεν θα μπορεί να προσβληθεί.». Από τη διατύπωση και το σκοπό της διάταξης αυτής, η οποία έχει θεσπισθεί χάριν οικονομίας χρόνου και δαπάνης και προς αποφυγή έκδοσης αντιφατικών αποφάσεων, προκύπτει, ότι εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου να διατάξει την αναβολή (αναστολή) της δίκης, όταν η διάγνωση της εκκρεμούς ενώπιόν του διαφοράς εξαρτάται, εν όλω ή εν μέρει, από την επίλυση του νομικού ζητήματος που αποτελεί αντικείμενο άλλης δίκης ενώπιον του ίδιου Δικαστηρίου και συναρτάται με έννομη σχέση, η οποία αποτελεί προϋπόθεση για τη γένεση του επίδικου δικαιώματος, ενώ παράλληλα η διάγνωση στην άλλη δίκη του νομικού αυτού ζητήματος θα συντελέσει στην επιτάχυνση της πορείας της δίκης και στην ασφαλέστερη διάγνωση του ζητήματος αυτού (ΑΠ 1627/2017, ΑΠ 197/2015). Επιπλέον, κατά το άρθρο 336 παρ. 2 τουΚΠολΔ, πραγματικά γεγονότα γνωστά στο Δικαστήριο από άλλη δικαστική ενέργειά του, λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως και χωρίς απόδειξη, αν η αλήθειά τους ισχύει απέναντι σε όλους (ΑΠ 662/2001, ΑΠ 30/2000, ΕφΘεσσαλ 1747/2021).
Στην προκειμένη περίπτωση ο εφεσίβλητος, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στην ένδικη αγωγή, επιχειρεί να θεμελιώσει το έννομο συμφέρον του, στο κληρονομικό δικαίωμα που επικαλείται ότι έχει ως τετιμημένος με την προγενέστερη από 7-12-2009 διαθήκη του διαθέτη, αλλά και ως εξ αδιαθέτου κληρονόμος αυτού, για το αδιάθετο μέρος της κληρονομίας, αφού ήδη έχει ασκήσει εναντίον των ήδη εκκαλούντων την προαναφερόμενη από 4-4-2018 (αρ. καταθ. ………../2018) αγωγή αναγνώρισης πατρότητας. Οι εκκαλούντες αμφισβητούν την εγκυρότητα της από 7-12-2009 διαθήκης και το ότι ο εφεσίβλητος είναι γνήσιο τέκνο του διαθέτη.
Από τα διαδικαστικά έγγραφα της δίκης, τα δικόγραφα και τις επ΄ αυτών αποφάσεις που προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι προκύπτουν τα ακόλουθα: Ο εφεσίβλητος και τρίτο πρόσωπο μη διάδικο στην παρούσα δίκη άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς κατά των εκκαλούντων και τρίτου προσώπου μη διαδίκου στη δίκη του παρόντος βαθμού την από 4-4-2018 (αρ. καταθ. …………./2018) αγωγή τους, με την οποία ζήτησαν να αναγνωριστεί ότι ο ήδη εφεσίβλητος, γεννημένος στην Αθήνα την 27-1-1989, δεν είναι γνήσιο τέκνο του ……….., αλλά είναι γνήσιο εκτός γάμου τέκνο της μητέρας του και του θανόντος …………… (θετού πατέρα των εκκαλούντων) και να διαταχθεί η διόρθωση της σχετικής ληξιαρχικής πράξης γέννησης κατά τα ειδικότερα σ΄ αυτή αναφερόμενα. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε υπ΄ αρ. 739/2019 απόφαση, με την οποία αναγνωρίστηκε ότι ο ήδη εφεσίβλητος είναι γνήσιο τέκνο του …………….. Κατά της αποφάσεως αυτής οι ήδη εκκαλούντες άσκησαν την από 12-4-2019 (αρ. καταθ. ………/2019) έφεσή τους ενώπιον του Μονομελούς Εφετείου Πειραιώς, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αρ. 582/2020 απόφαση με την οποία απορρίφθηκε η ένδικη έφεση. Κατά της αποφάσεως αυτής ο ήδη δεύτερος των εκκαλούντων άσκησε την από 26-4-2021 (αρ. καταθ. ………/2021) αίτηση αναίρεσης, δικάσιμος της οποίας ορίστηκε η 22-5-2023. Εξάλλου, οι ήδη εκκαλούντες άσκησαν ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς κατά του ήδη εφεσίβλητου την από 15-11-2018 (αρ. καταθ. ……../2018) αγωγή τους, με την οποία ζήτησαν την ακύρωση, λόγω απειλής του αποβιώσαντος διαθέτη (θετού πατέρα τους) ………., της προγενέστερης διαθήκης του, ήτοι της από 7-12-2009 ιδιόγραφης διαθήκης του. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η υπ΄ αρ. 1085/2020 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, με την οποία απορρίφθηκε αυτή ελλείψει εννόμου συμφέροντος. Κατά της αποφάσεως αυτής οι ήδη εκκαλούντες άσκησαν την από 3-7-2020 (αρ. καταθ. …………../2020) έφεσή τους ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου. Επί της εφέσεως αυτής προκύπτει ότι όταν άρχισε (την 8-9-2022) η διάσκεψη για την παρούσα υπόθεση, ήταν γνωστό στο παρόν Δικαστήριο, (από άλλη δικαστική του ενέργεια, που λαμβάνεται αυτεπαγγέλτως υπόψη, κατά τα προαναφερόμενα στη νομική σκέψη της παρούσας), ότι ήδη την 29-6-2022 είχε εκδοθεί η υπ΄ αρ. 395/2022 απόφαση του Δικαστηρίου αυτού με την οποία το Δικαστήριο, αφού δίκασε αντιμωλία των διαδίκων, δέχθηκε τυπικά την από 3-7-2020 (κατατεθείσα στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιώς με Γ.Α.Κ. …/2020 και Ε.Α.Κ. …../2020 και στη Γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού με Γ.Α.Κ. …./2020 και Ε.Α.Κ. …./2020) έφεση κατά της υπ΄ αρ. 1085/2020 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (νέα τακτική διαδικασία), απέρριψε ό,τι έκρινε απορριπτέο στην έφεση και ανέστειλε ως προς τους λοιπούς λόγους έφεσης τη συζήτηση αυτής μέχρι να περατωθεί αμετάκλητα η δίκη που ανοίχθηκε με την άσκηση της από 3-7-2018 (με αριθμό κατάθεσης ………/3-7-2018) αγωγής του με αυτήν (έφεση) εφεσίβλητου κατά των με αυτήν (έφεση) εκκαλούντων και κατά της χήρας του θανόντος ………… σχετικά με την ακυρότητα ή μη της από 1-12-2012 ιδιόγραφης διαθήκης του . ……… (ένδικη υπόθεση).Κατόπιν τούτων το Δικαστήριο κρίνει ότι συντρέχει νόμιμη περίπτωση, χωρίς να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση, να αναβληθεί, κατ΄ άρθρο 249 του ΚΠολΔ η συζήτηση της υπόθεσης και η έκδοση αποφάσεως επί της παρούσας δίκης, (οι εκκαλούντες υπέβαλαν αίτημα αναβολής της δίκης κατ΄ άρθρο 249 του ΚΠολΔ για άλλες εκκρεμείς δίκες), εωσότου περατωθεί αμετάκλητα η δίκη επί της από 4-4-2018 (αρ. καταθ. ………/2018) αγωγής του ήδη εφεσίβλητου και τρίτου προσώπου μη διαδίκου στην παρούσα δίκη κατά των ήδη εκκαλούντων και τρίτου προσώπου μη διαδίκου στη δίκη του παρόντος βαθμού επί της οποίας, όπως προαναφέρθηκε, έχει εκδοθεί (κατόπιν ασκήσεως εφέσεως) η υπ΄ αρ. 582/2020 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Πειραιώς και κατά της οποίας ασκήθηκε από τον δεύτερο των εκκαλούντων η από 26-4-2021 (αρ. καταθ. ………/2021) αίτηση αναίρεσης, αφού η διαδικαστική προϋπόθεση της ύπαρξης εννόμου συμφέροντος στο πρόσωπο του εφεσίβλητου για την άσκηση της ένδικης [από 3-7-2018 (αρ. καταθ. ………../2018)] αγωγής, που ερευνάται σε κάθε στάδιο της δίκης, εξαρτάται από την εγκυρότητα ή την ακυρότητα της προγενέστερης ως άνω από 7-12-2009 ιδιόγραφης διαθήκης που αποτελεί αντικείμενο άλλης δίκης, η οποία ήδη έχει ανασταλεί, αλλά και, ως προς το αδιάθετο μέρος της κληρονομίας, από την αναγνώριση ή μη του εφεσίβλητου ως γνήσιου τέκνου του θανόντος …….. Διάταξη περί δικαστικών εξόδων δεν θα διαληφθεί στην παρούσα, καθόσον η παρούσα απόφαση δεν είναι οριστική (άρθρο 191 παρ. 1 του ΚΠολΔ, πρβλ. ΕφΑθ 623/1994 ΕλλΔνη 37.393).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει κατ΄ αντιμωλίαν των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά την από 2-7-2021 (αρ. καταθ. …./2021) έφεση κατά της υπ΄ αρ. 1012/2021 οριστικής αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (τακτική διαδικασία).
Αναβάλλει τη συζήτηση της υπόθεσης εωσότου περατωθεί αμετάκλητα η δίκη επί της από 4-4-2018 (αρ. καταθ. ………./2018) αγωγής του ήδη εφεσίβλητου και τρίτου προσώπου μη διαδίκου στην παρούσα δίκη κατά των ήδη εκκαλούντων και τρίτου προσώπου μη διαδίκου στη δίκη του παρόντος βαθμού.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε στον Πειραιά την 8η Σεπτεμβρίου 2022.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δημοσιεύθηκε δε στις 14 Φεβρουαρίου 2023 σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού με άλλη σύνθεση λόγω προαγωγής και αναχώρησης της Εφέτου Αικατερίνης Κοκόλη, αποτελούμενη από τους Δικαστές, Αικατερίνη Νομικού, Πρόεδρο Εφετών, Παρασκευή Μπερσή και Σοφία Καλούδη, Εφέτες και με την ίδια Γραμματέα, με απόντες δε τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους αυτών δικηγόρους.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ