Αριθμός 215/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ναυτικό Τμήμα
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Μαρία Παπαδογρηγοράκου, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Τ.Λ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …………….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: ……………, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό του δικηγόρο Θωμά Σταμόπουλο (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: Ασφαλιστικής εταιρείας ………………εκπροσωπήθηκε δε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Ανάργυρο Κουτσούκο (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Ο ήδη εκκαλών άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών την από 18.11.2013 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2013) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 5712/2018 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών η εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία (και ήδη εφεσίβλητη στην παρούσα δίκη) με την από 2.8.2018 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../2018- ………./2018) έφεσή της, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 5901/2019 απόφαση του προαναφερόμενου Δικαστηρίου, που κήρυξε εαυτό αναρμόδιο και παράπεμψε την υπόθεση προς εκδίκαση στο αρμόδιο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς (ειδικό ναυτικό τμήμα), το οποίο, συζητήσεως γενομένης, εξέδωσε την υπ΄ αριθμ. 2047/2021 απόφασή του, με την οποία απέρριψε την αγωγή.
Την τελευταία αυτή απόφαση προσέβαλε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου ο ενάγων και ήδη εκκαλών με την από 13.12.2021 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……/2022- ……../2022) έφεσή του, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 270, 524 §§ 1 και 2 και 528 ΚΠολΔ, όπως οι άνω διατάξεις ίσχυαν κατά το χρόνο άσκησης της έφεσης, προκύπτει ότι είναι υποχρεωτική η προφορική συζήτηση ενώπιον όλων των πρωτοβάθμιων δικαστηρίων, ενώ ενώπιον των Δευτεροβάθμιων Δικαστηρίων η προφορική είναι υποχρεωτική μόνο στην περίπτωση κατά την οποία η έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης ασκήθηκε από το διάδικο, που δικάστηκε στον πρώτο βαθμό ερήμην, οπότε, με την τυπική παραδοχή της έφεσης, η οποία λειτουργεί ως υποκατάστατο της καταργηθείσας αναιτιολόγητης ανακοπής ερημοδικίας, εξαφανίζεται η πρωτόδικη απόφαση, μέσα στα όρια που καθορίζονται από την έφεση και τους πρόσθετους λόγους, χωρίς να απαιτείται να ευδοκιμήσει προηγουμένως κάποιος λόγος της έφεσης και αναδικάζεται η υπόθεση από το εφετείο, ενώπιον του οποίου η συζήτηση γίνεται πλέον προφορικά. Κατά συνέπεια, στην περίπτωση αυτή, που είναι υποχρεωτική η προφορική συζήτηση ενώπιον του Εφετείου, οπότε εφαρμόζονται όλες οι διατάξεις του άρθρου 270, δεν έχει εφαρμογή η διάταξη του άρθρου 242 παρ. 2 ΚΠολΔ, και έτσι δεν είναι επιτρεπτή η παράσταση κατά τη συζήτηση με κοινή δήλωση των διαδίκων, που υπογράφεται από τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους, ή με δήλωση του ενός ή ορισμένων μόνο πληρεξουσίων, ότι δεν θα παραστούν κατά την εκφώνηση. Η απαγόρευση της παράστασης με δήλωση πληρεξούσιου δικηγόρου στην περίπτωση του άρθρου 528 ΚΠολΔ ισχύει όχι μόνο για το διάδικο, ο οποίος δικάστηκε ερήμην στον πρώτο βαθμό σαν να ήταν παρών, ή ενόψει της ισχύος κατά το χρόνο συζητήσεως της αγωγής στον πρώτο βαθμό είχε συναχθεί σε βάρος του το τεκμήριο σιωπηρής ομολογίας ή παραίτησης ως προς την αγωγή (άρθρα 271, 272 παρ. 1 ΚΠολΔ) και με την έφεση ο εκκαλών ζητούσε την ανατροπή του τεκμηρίου αυτού, οπότε η εκκαλουμένη απόφαση εξαφανίζεται αμέσως χωρίς έρευνα των λόγων της έφεσης, αλλά και για τον αντίδικο του, ο οποίος είχε παραστεί κανονικά στον πρώτο βαθμό, γιατί διαφορετικά προφορική συζήτηση δεν νοείται, ώστε να παρέχεται η δυνατότητα εκατέρωθεν ακροάσεως και κατ’ αντιδικία συζητήσεως της υποθέσεως, για να εξασφαλίζεται η αρχή της δίκαιης δίκης, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ (ΑΠ 1478/2019, 11/2016, ΕφΔυτΜακ 17/2020, ΕφΠειρ(Μον) 341/2021, ΕφΠειρ 332/2015 δημ. νόμος). Η υποβολή τέτοιας δήλωσης από μη παριστάμενο πληρεξούσιο δικηγόρο διαδίκου κατά την εκφώνηση της υπόθεσης, για την οποία είναι υποχρεωτική η προφορική συζήτηση, συνιστά μη προσήκουσα παράσταση αυτού έστω και αν έχει καταθέσει προτάσεις, συνεπαγόμενη την ερημοδικία του (Ερμηνεία ΚΠολΔ ΚεραμέαΚονδύλη-Νίκα, συμπλήρωμα στο άρθρο 271, ΕφΑθ 726/ 2006, ΕλλΔνη 2007/632, ΕφΑθ 3137/2009, ΕλλΔ/νη 2009/1520, ΕφΑθ 3287/2008, ΕλλΔ/νη 2008/1514). Εάν ο μη προσηκόντως παριστάμενος και γι’ αυτό ερήμην δικαζόμενος διάδικος είναι ο εκκαλών, τότε η έφεση του απορρίπτεται σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 524 παρ. 3 ΚΠολΔ και η απόρριψη συντελείται κατ’ ουσίαν, ανεξάρτητα από την υποβολή ή μη σχετικού αιτήματος του εφεσίβλητου, διότι ο εκκαλών με την απουσία του ή τη μη προσήκουσα παράσταση του θεωρείται ότι παραιτείται από την έφεση και αποδέχεται την πρωτόδικη απόφαση (ΑΠ 635/2020, ΑΠ 1478/2019, ΑΠ 11/2016, ΕφΔωδ 28/2020, ΕφΔυτΜακ 17/2020, ΕφΠειρ(Μον) 341/2021 δημ. νόμος). Αντίθετα, εφόσον η έφεση ασκηθεί από τον αντίδικο του πρωτοδίκως ερημοδικασθέντα, ο οποίος παρέστη κατά την ενώπιων του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου διεξαχθείσα δίκη, οι προτάσεις αμφοτέρων των διαδίκων μπορούν να κατατεθούν έως την έναρξη της συζητήσεως της εφέσεως στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο, αυτοί δε παραδεκτά παρίστανται κατά την εκφώνηση της υποθέσεως και αν δεν εμφανισθούν, αλλά υποβάλλουν δήλωση μη εμφανίσεως κατά την εκφώνηση της υποθέσεως κατά το άρθρο 242 παρ.2 Κ.Πολ.Δ (ΑΠ 2150/2014 δημ. νόμος)
Στην προκειμένη περίπτωση, από τα διαδικαστικά έγγραφα, που προσκομίζονται από τον εφεσίβλητο, προκύπτουν τα ακόλουθα: Ο ενάγων ήδη εκκαλών άσκησε τη με αριθμό ………../2013 αγωγή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών. Με αυτή εξέθετε ότι έχει την αποκλειστική κυριότητα, νομή και κατοχή ενός σκάφους αναψυχής που κατασκευάστηκε το έτος 2006 και είναι εγγεγραμμένο στο λεμβολόγιο Πειραιά με κωδικό αριθμό καταχώρησης Τ.Π. ……. Ότι το εν λόγω σκάφος φέρει εξωλέμβια κύρια βενζινοκίνητη μηχανή, 250 ίππων, εργοστασίου κατασκευής SUZUΚI, έτους κατασκευής 2007, με αριθμό πλαισίου ………. Ότι είχε ασφαλίσει το εν λόγω σκάφος μαζί με την προαναφερόμενη εξωλέμβια μηχανή δυνάμει του με αριθμό ΑΤΠ-………./10.02.2012 ασφαλιστηρίου συμβολαίου, με αντισυμβαλλόμενη την εφεσίβλητη ασφαλιστική εταιρεία, μεταξύ άλλων και για τον κίνδυνο κλοπής. Ότι η διάρκεια της ασφαλιστικής σύμβασης ήταν ενιαύσια, για ποσό ασφαλιζόμενης αξίας 40.000 ευρώ, στην οποία συμπεριλαμβανόταν και το σύνολο του εξοπλισμού του σκάφους, με ετήσια ασφάλιστρα ύψους 600 ευρώ, τα οποία είχε καταβάλει στην ήδη εφεσίβλητη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία. Ότι το πρώτον την 24.09.2012 διαπίστωσε ότι το προαναφερόμενο σκάφος, μαζί με την εντός αυτού εξωλέμβια μηχανή και τον εξοπλισμό του, είχαν κλαπεί από τη Μαρίνα Καλαμακίου Αττικής, όπου νομίμως ελλιμενιζόταν, σε χρόνο που δεν ήταν δυνατόν να πρoσδιoριστεί. Ότι αμέσως δήλωσε το συμβάν στο Γ’ Παράρτημα του Κεντρικού Λιμεναρχείου Πειραιώς και προφορικώς στην εναγομένη, ενώ γραπτώς κοινοποίησε στην τελευταία το συμβάν δυνάμει της από 11.10.2012 εξώδικης δήλωσης-αναγγελίας επέλευσης του ασφαλιστικού κινδύνου, ζητώντας την κάλυψη της επελθούσας ασφαλιστικής περίπτωσης κλοπής. Ότι η εναγομένη, καίτοι ο ίδιος ήταν συνεπής προς όλες τις συμβατικές υποχρεώσεις του, αρνήθηκε καταχρηστικώς να του πληρώσει το ασφάλισμα, επικαλούμενη έλλειψη επιμέλειας ως προς τα μέτρα ασφαλείας του ανωτέρω σκάφους και δη την απουσία αντικλεπτικού συστήματος επί του σκάφους, καθώς και την παράλειψη έγκαιρης ανακοίνωσης της επελθούσας κλοπής στην ασφαλιστική εταιρεία, παρόλο που το σκάφος διέθετε πλήρες αντικλεπτικό σύστημα, το οποίο ο ίδιος ο ενάγων είχε ενισχύσει περαιτέρω, γεγονός το οποίο γνώριζε η ασφαλιστική εταιρία, αφετέρου δε ουδεμία καθυστέρηση ενημέρωσής της υπήρξε, αναφορικά με το επίδικο συμβάν, καθώς εγγράφως της κοινοποίησε την επελθούσα ασφαλιστική περίπτωση δέκα πέντε ημέρες αφού ο ίδιος την αντιλήφθηκε, κατόπιν ενημερώσεως από τις αρμόδιες αρχές του Λιμεναρχείου ότι η από πλευράς τους αναζήτηση του σκάφους δεν είχε τελεσφορήσει. Ακολούθως αιτήθηκε να αναγνωριστεί ότι η εναγόμενη υποχρεούται να καταβάλει σε αυτόν ως αποζημίωση καθόσον έχει επέλθει η ασφαλιστική περίπτωση το ποσό των 34.000 ευρώ εντόκως από την επομένη της καταγγελίας, άλλως από την επίδοση της αγωγής. Η αγωγή συζητήθηκε την 4.10.2017 ερήμην της εναγομένης (ασφαλιστικής εταιρίας), και εκδόθηκε η με αριθμό 5712/2018 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών. Στη συνέχεια, η ως άνω εναγομένη άσκησε έφεση κατά της ως άνω απόφασης, η οποία συζητήθηκε δια δηλώσεων των διαδίκων, ενώπιον του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών, στις 10.10.2019. Επί της έφεσης αυτής, εκδόθηκε η 5901/2019 απόφαση του ως άνω Εφετείου, το οποίο αφού εξαφάνισε την ως άνω (5712/2018) απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, κράτησε την υπόθεση, δίκασε επί της ουσίας επί της υπό κρίση αγωγής, κήρυξε εαυτό αναρμόδιο και παρέπεμψε αυτή προς εκδίκαση στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε ότι είναι το καθ’ύλην αρμόδιο. Η κλήση για τη συζήτηση της αγωγής προσδιορίστηκε αρχικά στη δικάσιμο της 7.4.2020, οπότε ματαιώθηκε, διαρκούσης της αναστολής λειτουργίας των δικαστηρίων για προληπτικούς λόγους δημόσιας υγείας. Με την ……/2020 πράξη του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου Πειραιώς, διατάχθηκε αυτεπαγγέλτως η οίκοθεν εισαγωγή της υπόθεσης προς νέα συζήτηση κατά τη δικάσιμο της 7.7.2020 και γράφτηκε στο πινάκιο με πρωτοβουλία του γραμματέα, η οποία (εγγραφή) ίσχυσε ως κλήτευση όλων των διαδίκων (άρθρο 74 του Ν. 4690/2020), οπότε αναβλήθηκε για την δικάσιμο της 19.1.2021 με εγγραφή της στο πινάκιο, οπότε ματαιώθηκε. Στη συνέχεια, με την …../2021 Πράξη του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου Πειραιώς, διατάχθηκε εκ νέου αυτεπαγγέλτως η οίκοθεν εισαγωγή της υπόθεσης προς νέα συζήτηση κατά τη δικάσιμο της 8.6.2021 και γράφτηκε στο πινάκιο με πρωτοβουλία του γραμματέα, η οποία (εγγραφή) ίσχυσε ως κλήτευση όλων των διαδίκων (άρθρο 83 του Ν. 479012021), πλην όμως ο ενάγων δεν εμφανίστηκε κατά την εκδίκαση της υπόθεση ισχυριζόμενος ότι δεν ενημερώθηκε γι’αυτήν και η αγωγή του απορρίφθηκε με την εκκαλουμένη με αριθμό 2047/2021 απόφαση λόγω του τεκμηρίου ομολογίας (άρθρο 272 παρ. 1 του ΚΠολΔ).
Ακολούθως στην προκειμένη περίπτωση φέρεται προς συζήτηση, ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, η από 13.12.2021 και με αριθμό κατάθεσης ……../2022 έφεση του ενάγοντος ηττηθέντος ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου κατά της με αριθμό 2047/2021 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που εκδόθηκε με τη δικονομική απουσία του κατά την τακτική διαδικασία από το τμήμα ναυτικών διαφορών. Η κρινόμενη έφεση που κατατέθηκε νομότυπα στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου είναι εμπρόθεσμη διότι κατατέθηκε στις 24.1.2022 δηλαδή πριν την παρέλευση της διετούς καταχρηστικής προθεσμίας από την έκδοση της εκκαλουμένης απόφασης δεδομένου ότι η εφεσίβλητη εναγομένη ασφαλιστική εταιρία με έδρα την Αθήνα δεν επικαλείται ότι επέδωσε την εκκαλουμένη (βλ. άρθρα 495 παρ. 1, 2, 511, 513 παρ. 1 εδ. β΄, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ. 2 και 520 ΚΠολΔ), ενώ η αρμοδιότητα του δικαστηρίου θεμελιώνεται με την τελεσιδικία της με αριθμό 5901/2019 απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Αθηνων (άρθρο 46 εδ. 3 του ΚΠολΔ). Τέλος, για το παραδεκτό της συζήτησης της έχει κατατεθεί το ηλεκτρονικό παράβολο με αριθμό …………./2020 ποσού 100 ευρώ του άρθρου 495 παρ. 3 του ΚΠολΔ. Όπως, ωστόσο, προκύπτει από τα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του παρόντος δικαστηρίου, κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στην αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας ορισθείσα δικάσιμο, όταν η υπόθεση εκφωνήθηκε νομίμως από τη σειρά του οικείου πινακίου, ο εκκαλών παραστάθηκε με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου του, κατά το άρθρο 242 παρ. 2 του ΚΠολΔ, ενώ η εφεσίβλητη ασφαλιστική εταιρία εκπροσωπήθηκε επίσης δια δηλώσεως του άρθρου 242 παρ. 2 του ΚΠολΔ από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της. Σύμφωνα, όμως, με τα εκτιθέμενα στην προηγηθείσα μείζονα σκέψη, εφόσον η έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης ασκήθηκε από τον διάδικο που δικάστηκε στον πρώτο βαθμό ερήμην, είναι υποχρεωτική ενώπιον του δευτεροβαθμίου δικαστηρίου η προφορική συζήτηση της υπόθεσης και δεν έχει εφαρμογή η διάταξη του άρθρου 242 παρ. 2 του ΚΠολΔ. Επομένως, δεν επιτρεπόταν παράσταση του ερημοδικασθέντος στον πρώτο βαθμό εναγομένου, με δήλωση και η υποβολή τέτοιας δήλωσης από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του συνιστά μη προσήκουσα παράστασή του, με δικονομική συνέπεια την ερημοδικία του. Όμως και η παράσταση της ασφαλιστικής εταιρίας εφεσίβλητης δεν είναι νόμιμη, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα στη μείζονα σκέψη, αφού η απαγόρευση παράστασης με δήλωση αφορά και τους δύο διαδίκους, δηλαδή και αυτόν που παραστάθηκε κανονικά στον πρώτο βαθμό και δεν άσκησε την έφεση, δεδομένου ότι η εκκαλουμένη απόφαση θα εξαφανιζόταν άνευ άλλου τινός μέσα στα όρια που καθορίζονται από την έφεση, και, κατά συνέπεια, με βάση την αρχή της προφορικότητας δεν επιτρέπεται η παράσταση με δήλωση κατά το άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ. Κατ` ακολουθία όλων των ανωτέρω, το δικαστήριο τούτο, κρίνοντας ως μη κανονικές τις παραστάσεις των διαδίκων που παραστάθηκαν αμφότεροι με δήλωση, πρέπει, να κηρύξει ματαιωμένη τη συζήτηση της ως άνω έφεσης, όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Κηρύσσει ματαιωθείσα τη συζήτηση της από 13.12.2021 και με αριθμό κατάθεσης …………./2022 έφεσης κατά της με αριθμό 2047/2021 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που εκδόθηκε με τη δικονομική απουσία του ενάγοντος κατά την τακτική διαδικασία από το τμήμα ναυτικών διαφορών
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 24 Απριλίου 2023, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ